Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik rachunkowości
  • Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
  • Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 16:44
  • Data zakończenia: 7 czerwca 2025 17:11

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Dodatnie różnice kursowe uzyskane na skutek rozliczenia transakcji walutowych klasyfikuje się jako

A. przychody finansowe
B. koszty finansowe
C. pozostałe koszty operacyjne
D. pozostałe przychody operacyjne
Jak chcesz zrozumieć, czemu Twoja odpowiedź była błędna, to musisz wiedzieć, że klasyfikacja różnic kursowych jest naprawdę kluczowa w rachunkowości finansowej. Koszty finansowe są związane z wydatkami na pozyskanie kapitału, jak odsetki od kredytów, a to nie ma nic wspólnego z różnicami kursowymi. Poza tym, pozostałe koszty operacyjne to po prostu wydatki związane z codzienną działalnością firmy, ale nie dotyczą aktywów finansowych, więc różnice kursowe nie pasują do tej grupy. Co do przychodów operacyjnych, te dotyczą zarobków z działalności operacyjnej, ale w przypadku różnic kursowych to nie ma sensu, bo są one efektem transakcji finansowych. Często ludzie mylą przychody finansowe z operacyjnymi, co prowadzi do błędnej klasyfikacji różnic kursowych. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe, żeby dobrze prowadzić księgi rachunkowe i analizować wyniki finansowe firmy, a także zarządzać ryzykiem walutowym.
Pytanie 2

Faktura zakupu wystawiona przez dostawcę stanowi dowód księgowy

A. korygujących
B. zastępczych
C. źródłowych własnych
D. źródłowych obcych
Odpowiedź 'źródłowych obcych' jest poprawna, ponieważ faktura zakupu otrzymana od dostawcy jest dokumentem potwierdzającym transakcję zakupu towarów lub usług, a tym samym stanowi dowód księgowy pochodzący z zewnętrznego źródła. W praktyce, dokumenty źródłowe są kluczowe dla prowadzenia rzetelnej ewidencji księgowej, ponieważ stanowią podstawę do wykazywania przychodów, kosztów oraz obliczania podatków. Faktura od dostawcy jest niezbędna do potwierdzenia dokonania zakupu i ma fundamentalne znaczenie w procesie audytu. Zgodnie z ustawą o rachunkowości oraz przepisami podatkowymi, każda firma zobowiązana jest do przechowywania faktur przez określony czas, co podkreśla ich znaczenie jako dowodów źródłowych obcych. W kontekście organizacji, właściwe zarządzanie dokumentacją źródłową, w tym fakturami, jest kluczowe dla zapewnienia transparentności i zgodności z przepisami prawa oraz praktykami branżowymi.
Pytanie 3

Pojazd dostawczy w zakładzie produkcyjnym mebli biurowych jest

A. produktem
B. środkiem trwałym
C. surowcem
D. towarem gotowym
Samochód dostawczy w kontekście fabryki mebli biurowych klasyfikowany jest jako środek trwały, co oznacza, że jest to aktywo wykorzystywane w działalności przedsiębiorstwa przez dłuższy czas, zazwyczaj powyżej jednego roku. Środki trwałe, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), są definiowane jako składniki majątku, które mają długoterminowe zastosowanie w działalności operacyjnej. Samochód dostawczy, jako środek trwały, jest niezbędny do transportu mebli, co wpływa na efektywność operacyjną oraz możliwość realizacji zamówień. Przykładem zastosowania takiego środka trwałego może być transport mebli do klientów, co wspiera proces logistyczny firmy oraz wpływa na czas realizacji zamówień. Prawidłowe zarządzanie środkami trwałymi, w tym prowadzenie ewidencji, amortyzacji oraz ich konserwacji, jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości działalności oraz minimalizacji kosztów związanych z eksploatacją posiadanych aktywów.
Pytanie 4

Dokument finansowy państwa zatwierdzany przez Sejm na czas jednego roku kalendarzowego to

A. fundusz zamknięty
B. bilans handlowy
C. podatek lokalny
D. budżet państwa
Budżet państwa to kluczowy dokument finansowy, który określa plan dochodów i wydatków państwa na dany rok kalendarzowy. Jego uchwała przez Sejm jest fundamentalnym krokiem w procesie gospodarowania finansami publicznymi. Budżet państwa jest narzędziem, które pozwala rządowi na realizację polityki ekonomicznej, społecznej oraz rozwojowej. Obejmuje on wszystkie możliwe źródła dochodów, takie jak podatki, opłaty oraz inne wpływy, a także wydatki na różne sektory, takie jak edukacja, zdrowie, infrastruktura czy obronność. Przykładowo, z budżetu państwa finansowane są programy socjalne, które wspierają najuboższe grupy społeczne, a także inwestycje w infrastrukturę, które mają na celu rozwój gospodarki. W kontekście najlepszych praktyk na świecie, budżet powinien być przejrzysty oraz dostępny dla obywateli, co pozwala na ich zaangażowanie w procesy demokratyczne i kontrolowanie wydatków publicznych.
Pytanie 5

Wzrost wskaźnika rotacji należności krótkoterminowych z 14 dni do 21 dni wskazuje na

A. wydłużenie okresu spłaty należności krótkoterminowych o 7 dni
B. skrócenie okresu spłaty należności krótkoterminowych o 7 dni
C. poprawę zarządzania należnościami w przedsiębiorstwie
D. zwiększenie skuteczności windykacji należności krótkoterminowych
Wzrost wskaźnika rotacji należności krótkoterminowych z 14 dni do 21 dni oznacza wydłużenie okresu spłaty należności, co jest kluczowym wskaźnikiem efektywności zarządzania płynnością finansową w przedsiębiorstwie. W praktyce oznacza to, że klient potrzebuje więcej czasu na uregulowanie zobowiązań, co może wskazywać na problemy z jego płynnością finansową lub na zmiany w polityce kredytowej firmy. Przykładowo, jeśli firma sprzedaje na kredyt, a wskaźnik rotacji wzrasta, może to sugerować, że klienci mają trudności z regulowaniem płatności w ustalonym terminie. Przedsiębiorstwa powinny monitorować ten wskaźnik, aby dostosować swoje strategie windykacyjne oraz politykę kredytową. Często stosowane dobre praktyki obejmują analizy kredytowe klientów oraz regularne przeglądy warunków płatności, co pozwala na szybsze wykrywanie problemów i podejmowanie odpowiednich działań. Wzrost okresu spłaty należności może również wymagać renegocjacji warunków umów z kontrahentami, aby zminimalizować ryzyko płynności finansowej firmy.
Pytanie 6

W zakładzie produkcyjnym wyprodukowano oraz przyjęto do magazynu 20 sztuk wyrobów gotowych po planowanym koszcie wytworzenia 15 zł za wyrób. Po przeprowadzeniu kalkulacji ustalono rzeczywisty koszt wytworzenia na poziomie 11 zł za wyrób. Jak należy zaksięgować odchylenia od ewidencyjnych cen wyrobów gotowych?

A. Dt "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych"; Ct "Koszt własny sprzedanych wyrobów" w kwocie 4 zł
B. Dt "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych"; Ct "Koszty działalności podstawowej" w kwocie 220 zł
C. Ct "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych"; Dt "Rozliczenie kosztów działalności" w kwocie 80 zł
D. Ct "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych"; Dt "Wyroby gotowe" w kwocie 300 zł
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwe podejście do księgowania odchyleń od cen ewidencyjnych. W przypadku, gdy rzeczywisty koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi 11 zł, a planowany koszt to 15 zł, powstaje odchylenie od cen ewidencyjnych w wysokości 4 zł na wyrób. Przy 20 wyrobach całkowita kwota odchylenia wynosi 80 zł (20 wyrobów x 4 zł). Księgowanie powinno odbywać się w następujący sposób: konto 'Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych' (ktore jest kontem pasywnym) powinno być kredytowane, co odzwierciedla zmniejszenie wartości ewidencyjnej kosztów, natomiast konto 'Rozliczenie kosztów działalności' (konto aktywne) powinno być obciążone, co zwiększa koszty działalności. Takie księgowanie jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby wszelkie odchylenia były rejestrowane w odpowiednich kontach, co pozwala na dokładną analizę kosztów produkcji oraz ich wpływu na wyniki finansowe przedsiębiorstwa.
Pytanie 7

W spółce akcyjnej średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wynosiło 150 osób, a wartość aktywów na koniec roku obrotowego osiągnęła równowartość w polskiej walucie 6 000 000 euro. Na zakończenie okresu sprawozdawczego spółka przygotuje raport finansowy, który będzie podlegał obowiązkowemu audytowi przez biegłego rewidenta, składający się

A. z bilansu, rachunku zysków i strat, zestawienia zmian w kapitale własnym, rachunku przepływów pieniężnych oraz informacji dodatkowej
B. z bilansu, rachunku zysków i strat, informacji dodatkowej oraz rachunku przepływów pieniężnych
C. z bilansu, rachunku zysków i strat oraz zestawienia zmian w kapitale własnym
D. z bilansu, rachunku zysków i strat oraz informacji dodatkowej
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ spółki akcyjne zobowiązane są do sporządzania kompleksowego sprawozdania finansowego, które powinno zawierać wszystkie kluczowe elementy. W skład takich sprawozdań wchodzi bilans, który przedstawia stan aktywów, pasywów oraz kapitału własnego na koniec roku obrotowego, rachunek zysków i strat, który pokazuje wyniki finansowe spółki w danym okresie, zestawienie zmian w kapitale własnym, które ilustruje zmiany w poszczególnych składnikach kapitału oraz rachunek przepływów pieniężnych, który dostarcza informacji na temat wpływów i wydatków gotówkowych. Dodatkowo, informacje dodatkowe stanowią uzupełnienie dla pozostałych elementów sprawozdania, wyjaśniając przyjęte zasady rachunkowości oraz inne istotne informacje, które mogą wpływać na ocenę sytuacji finansowej spółki. Przykładowo, w przypadku spółek notowanych na giełdzie, spełnienie tych wymogów jest niezbędne do zapewnienia transparentności oraz ochrony interesów inwestorów. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz reputacyjnych dla spółki.
Pytanie 8

Zysk operacyjny firmy wynosi 80 000 zł, przychody z finansów 16 000 zł, straty nadzwyczajne 8 000 zł, a podatek dochodowy to 16 720 zł. Jaką kwotę stanowi zysk brutto?

A. 104 720 zł
B. 88 000 zł
C. 96 000 zł
D. 104 000 zł
Zrozumienie, jak oblicza się zysk brutto, jest kluczowe dla analizy finansowej jednostki gospodarczej. W przypadku błędnych odpowiedzi, można zauważyć, że osoby często mylą różne elementy składowe przychodu i wydatków. Na przykład, niektóre osoby mogą bezmyślnie dodawać wszystkie wartości, w tym podatek dochodowy, co prowadzi do zawyżenia wartości zysku brutto. Zysk brutto nie uwzględnia jeszcze podatków, a więc łączenie go z kwotą podatku dochodowego jest błędne. Inny typowy błąd polega na niepoprawnym traktowaniu strat nadzwyczajnych, które powinny być odjęte od sumy przychodów. W praktyce, analiza finansowa wymaga precyzyjnego rozumienia kategorii przychodów oraz kosztów, a także ich wpływu na wyniki finansowe firmy. Straty nadzwyczajne to kategoria, która wskazuje na wyjątkowe i zazwyczaj jednorazowe zdarzenia, które negatywnie wpływają na wyniki finansowe, co powinno być właściwie uwzględnione w obliczeniach. Użytkownicy powinni zatem zwracać szczególną uwagę na definicje i zasady dotyczące przychodów i kosztów, aby uniknąć takich nieporozumień w przyszłości.
Pytanie 9

Jaką klasę dokumentacji, która jest materiałem archiwalnym, oznacza się znakiem "A"?

A. Podlegającą natychmiastowemu przekazaniu do archiwum państwowego
B. Niearchiwalną
C. Archiwalną
D. Podlegającą ekspertyzie ze względu na swój charakter
No, odpowiedź "Archiwalną" jest całkiem słuszna. Dokumenty z symbolem "A" to takie materiały, które mają ważne znaczenie w badaniach historycznych, prawnych czy społecznych. Zazwyczaj są one przechowywane w archiwach, zarówno tych publicznych, jak i prywatnych, zgodnie z przepisami i standardami. Przykładowo, mówimy tu o aktach prawnych, umowach, czy protokołach z posiedzeń zarządów. To wszystko dokumentuje ważne wydarzenia i decyzje w działalności różnych instytucji. Kluczowe jest też przestrzeganie dobrych praktyk archiwalnych, bo dotyczą one odpowiedniego klasyfikowania, przechowywania i udostępniania tych dokumentów. Dzięki temu mogą przetrwać dla przyszłych pokoleń. A archiwizacja jest istotna nie tylko dla ochrony naszego dziedzictwa kulturowego, ale także dla zapewnienia przejrzystości w działaniach instytucji publicznych.
Pytanie 10

Do wydatków ujętych w rachunku zysków i strat w wersji porównawczej wlicza się:

A. koszty wytworzenia sprzedanych towarów, wydatki na sprzedaż, koszty zarządzania
B. usługi zewnętrzne, podatki i opłaty, wydatki na sprzedaż
C. amortyzację, wydatki na sprzedaż, koszty zarządzania
D. wynagrodzenia, podatki oraz opłaty, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia
Odpowiedź wskazująca na wynagrodzenia, podatki i opłaty, ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia jest prawidłowa, ponieważ te elementy są kluczowymi kosztami, które należy ująć w rachunku zysków i strat w wariancie porównawczym. Rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym prezentuje koszty w podziale na różne kategorie, co umożliwia bardziej szczegółową analizę. Wynagrodzenia stanowią istotny składnik kosztów operacyjnych przedsiębiorstwa, wpływając na rentowność oraz efektywność finansową. Podatki i opłaty, w tym VAT, wpływają na obowiązki finansowe przedsiębiorstwa i są niezbędne do prawidłowego obliczenia zysków netto. Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, takie jak składki na ubezpieczenia zdrowotne czy emerytalne, są również kluczowe, ponieważ wpływają na całkowity koszt zatrudnienia, co z kolei przekłada się na decyzje strategiczne dotyczące zatrudnienia oraz alokacji zasobów. Ujęcie tych kosztów w rachunku zysków i strat zapewnia zgodność z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz zasadami rachunkowości, co pozwala na porównywalność danych finansowych w czasie i z innymi podmiotami. Przykładem praktycznym może być analiza kosztów zatrudnienia w kontekście planowania budżetu na następny rok, aby zapewnić zrównoważony rozwój finansowy firmy.
Pytanie 11

Wskaźnik, który określa poziom finansowania działalności przedsiębiorstwa przez zewnętrzne źródła, to

A. obrotowości
B. zyskowności
C. zadłużenia
D. płynności
Wskaźnik zadłużenia jest kluczowym narzędziem analizy finansowej, które pomaga określić poziom finansowania jednostki gospodarczej przez źródła zewnętrzne. Mierzy on stosunek zobowiązań do kapitałów własnych, co pozwala ocenić, jak dużą część finansowania pochodzi z długów w porównaniu do kapitału właścicieli. Praktyczne zastosowanie tego wskaźnika polega na ocenie ryzyka finansowego przedsiębiorstwa; im wyższy wskaźnik zadłużenia, tym większe ryzyko, że przedsiębiorstwo może mieć trudności w spłacie swoich zobowiązań. W standardach rachunkowości oraz analizie finansowej, istotne jest, aby firmy utrzymywały zadłużenie na poziomie, który nie zagraża ich płynności oraz stabilności finansowej. Używając tego wskaźnika, inwestorzy mogą podejmować lepsze decyzje dotyczące inwestycji, a menedżerowie mogą strategizować w celu optymalizacji struktury kapitałowej, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do zwiększenia wartości firmy.
Pytanie 12

Zakład tapicerski wytworzył 140 sztuk foteli biurowych w 100% przerobionych oraz 30 sztuk przerobionych w 30%. Dotychczas poniesione wydatki wynoszą 14 900 zł. Umowna wielkość produkcji dla potrzeb kalkulacji wyniesie?

A. 149 sztuk
B. 100 sztuk
C. 140 sztuk
D. 230 sztuk
Wybór odpowiedzi 140 sztuk może wynikać z błędnego założenia, że tylko całkowicie przerobione jednostki powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu umownej wielkości produkcji. Takie podejście pomija istotny aspekt, jakim jest uwzględnienie częściowo przerobionych elementów, które również mają znaczenie produkcyjne. W praktyce, każda jednostka, niezależnie od stopnia przerobienia, powinna być analizowana w kontekście jej wkładu w całkowity wynik. Podobnie, odpowiedź 230 sztuk wydaje się atrakcyjna, gdyż sumuje wszystkie jednostki bez rozważania ich stopnia przerobienia, co prowadzi do przeszacowania produkcji. Tego rodzaju podejście jest niezgodne z zasadami efektywnej analizy kosztów, w której kluczowe jest zrozumienie wartości ekwiwalentnej różnych procesów produkcyjnych. Stosowanie zasad rachunkowości zarządczej, takich jak analiza jednostek ekwiwalentnych, jest niezbędne dla dokładnego określenia kosztów i optymalizacji produkcji. Wreszcie, wybór 100 sztuk również nie uwzględnia pełnych danych, ignorując znaczenie częściowo przerobionych foteli, co może wpływać na decyzje zarządcze i strategię rozwoju firmy. Takie uproszczenia mogą prowadzić do niewłaściwych wniosków i decyzji, które mogą negatywnie wpłynąć na całkowitą rentowność przedsiębiorstwa.
Pytanie 13

Jakie konta są wykorzystywane do ewidencji szczegółowej w ramach konta "Rozrachunki z dostawcami"?

A. pozabilansowych
B. rozrachunkowych
C. analitycznych
D. rozliczeniowych
Wybór innych typów kont, takich jak konta rozliczeniowe, pozabilansowe czy rozrachunkowe, na ewidencję szczegółową do konta 'Rozrachunki z dostawcami', jest niewłaściwy. Konta rozliczeniowe zazwyczaj odnoszą się do ujęcia transakcji w ramach obiegu dokumentów lub rozrachunków pomiędzy różnymi jednostkami, jednak nie oferują szczegółowego rozbicia na konkretne podmioty. Konta pozabilansowe są używane do rejestrowania zdarzeń, które nie mają wpływu na bilans, takich jak stosunki zewnętrzne lub umowy, i nie są właściwe do analizy zobowiązań wobec dostawców. Natomiast konta rozrachunkowe to termin ogólny, który może obejmować różne kategorie, ale niekoniecznie dotyczą one szczegółowej ewidencji dla każdego dostawcy. Dobrą praktyką w księgowości jest prowadzenie ewidencji analitycznej, co jest zgodne z najlepszymi standardami branżowymi. Wybierając niewłaściwe konta, można wprowadzić chaos w ewidencji, co może prowadzić do błędnych analiz finansowych oraz trudności w zarządzaniu płynnością finansową firmy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie konta są odpowiednie do konkretnego celu ewidencyjnego, aby zapewnić prawidłowe i przejrzyste raportowanie finansów.
Pytanie 14

Dokumentację operacji gospodarczej dotyczącej wprowadzenia do użytku zakupionej maszyny produkcyjnej należy wykonać przy użyciu dowodu księgowego o symbolu

A. Pz
B. OT
C. Pw
D. PT
Odpowiedź OT (Inwentaryzacja) jest poprawna, ponieważ dokumentowanie przyjęcia do użytkowania zakupionej maszyny produkcyjnej jest kluczowym elementem ewidencji środków trwałych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, każda operacja związana z nabyciem lub wprowadzeniem do użytkowania środka trwałego musi być udokumentowana odpowiednim dowodem księgowym. Dowód OT jest stosowany do rejestracji wszelkich operacji związanych z inwentaryzacją, w tym przyjęcia nowego środka trwałego, co ma znaczenie dla rzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz prawidłowego ustalania wartości aktywów przedsiębiorstwa. Przykładem praktycznego zastosowania może być sytuacja, gdy firma dokonuje zakupu nowej maszyny, a następnie wprowadza ją do ewidencji, co powinno być poparte dokumentem OT, aby skompletować pełną dokumentację dla celów audytowych oraz analizy finansowej. Prawidłowe dokumentowanie operacji gospodarczych w kontekście środków trwałych jest także zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), co podkreśla znaczenie dokładności w prowadzeniu księgowości.
Pytanie 15

W trakcie inwentaryzacji stwierdzono różnice inwentaryzacyjne:
- nadwyżka produktu A 100 szt. po 15 zł/szt.
- niedobór produktu B 80 szt. po 12 zł/szt.
Po dokonaniu analizy różnic inwentaryzacyjnych, komisja inwentaryzacyjna postanowiła zrealizować kompensację. Jaka będzie wartość tej kompensaty?

A. 2460 zł
B. 540 zł
C. 1500 zł
D. 960 zł
Wartość kompensaty różnic inwentaryzacyjnych została poprawnie obliczona na 960 zł. Aby to zrozumieć, przyjrzyjmy się szczegółowo przedstawionym różnicom. Mamy nadwyżkę produktu A, wynoszącą 100 sztuk po 15 zł za sztukę, co daje wartość 1500 zł (100 szt. x 15 zł). Z drugiej strony, występuje niedobór produktu B, wynoszący 80 sztuk po 12 zł za sztukę, co daje wartość 960 zł (80 szt. x 12 zł). Kompensacja polega na zestawieniu nadwyżki z niedoborem. W efekcie, wartość kompensaty wynosi różnicę między tymi dwoma wartościami. Warto również zaznaczyć, że takie podejście jest zgodne z ogólnymi praktykami rachunkowości, które zalecają, aby w przypadku stwierdzenia różnic inwentaryzacyjnych dokonywać kompensacji w celu uproszczenia obliczeń i lepszego zarządzania stanami magazynowymi. W praktyce, analiza różnic inwentaryzacyjnych oraz ich kompensacja może pomóc w lepszym zarządzaniu zasobami i zapewnieniu prawidłowości danych finansowych.
Pytanie 16

Czym jest dokument księgowy?

A. umowa kredytowa
B. oferta handlowa
C. wyciąg bankowy
D. umowa o pracę
Wyciąg bankowy to coś jak potwierdzenie wszystkich ruchów na twoim koncie. Można powiedzieć, że to taki oficjalny dokument, który potwierdza, co się działo z twoimi finansami. Na wyciągu znajdziesz daty wpłat i wypłat, jakieś salda, no i oczywiście szczegóły transakcji. Używa się go m.in. do potwierdzania przychodów i wydatków w księgach rachunkowych, a także przy rozliczeniach z kontrahentami. To przydatne podczas audytów finansowych. Trzeba przyznać, że śledzenie operacji finansowych przy pomocy wyciągów bankowych jest super ważne, żeby wszystko było zgodne z przepisami prawa. W rachunkowości są różne standardy jak MSSF czy KSR, które wymagają stosowania odpowiednich dokumentów, a wyciąg bankowy się w to idealnie wpisuje. Tak więc, to naprawdę ważne narzędzie w codziennej pracy księgowego.
Pytanie 17

Hurtownia zarejestrowała w magazynie towary, za które do końca okresu sprawozdawczego nie wpłynęła faktura zakupu. W tej sytuacji Konto Rozliczenie zakupu towarów wykazuje saldo

A. debetowe, wskazujące na dostawy niefakturowane
B. kredytowe, wskazujące na dostawy niefakturowane
C. debetowe, wskazujące na towary w drodze
D. kredytowe, wskazujące na towary w drodze
Poprawna odpowiedź wskazuje, że Konto Rozliczenie zakupu towarów wykazuje saldo kredytowe, co jest zgodne z zasadami rachunkowości. Saldo kredytowe na tym koncie oznacza, że hurtownia przyjęła towary, ale jeszcze nie otrzymała faktur zakupu, co klasyfikuje te dostawy jako niefakturowane. W praktyce, sytuacja ta jest powszechnie spotykana w działalności gospodarczej, szczególnie w branżach z długim cyklem dostaw. W takim przypadku, saldo na koncie rozliczeniowym powinno odzwierciedlać zobowiązania, które powstaną w momencie uzyskania faktury. Ta praktyka jest zgodna z zasadą współmierności, która wymaga, aby koszty związane z przyjętymi towarami były przypisane do odpowiedniego okresu sprawozdawczego. Warto zaznaczyć, że prawidłowe monitorowanie takich sytuacji jest kluczowe dla zachowania wiarygodności sprawozdań finansowych oraz płynności finansowej firmy, co w dłuższym okresie wpływa na decyzje zarządzające i strategiczne. Dobrą praktyką jest również regularne przeglądanie stanów magazynowych oraz dokumentów, aby uniknąć nieprawidłowości w księgowości.
Pytanie 18

Zasada rachunkowości, która zakłada, że jednostka gospodarcza będzie kontynuować swoją działalność w przewidywalnej przyszłości oraz w niezmienionym, istotnym zakresie, to zasada

A. istotności
B. memoriałowa
C. kontynuacji działania
D. prawdziwego i rzetelnego obrazu
Zasada kontynuacji działania jest kluczowym założeniem w rachunkowości, które postuluje, że jednostka gospodarcza ma zamiar kontynuować swoją działalność w przewidywalnej przyszłości. Oznacza to, że w momencie sporządzania sprawozdań finansowych nie zakłada się, że jednostka zostanie likwidowana ani że jej działalność ulegnie znaczącej zmianie. Przykładem zastosowania tej zasady może być ocena aktywów i pasywów. Wartości aktywów są często wyceniane na podstawie ich potencjalnych korzyści ekonomicznych, które będą generowane w przyszłości. Jeśli zasada kontynuacji działania nie byłaby spełniona, jednostka mogłaby być zobowiązana do zredukowania wartości aktywów, co mogłoby prowadzić do znacznych strat finansowych. Normy rachunkowości, takie jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), podkreślają znaczenie tego założenia, zwłaszcza w kontekście transparentności i rzetelności sprawozdań finansowych. Wiedza o tej zasadzie jest niezbędna dla analityków, księgowych oraz menedżerów, ponieważ wpływa na decyzje inwestycyjne oraz ocenę kondycji finansowej jednostki."
Pytanie 19

Obligacje Skarbu Państwa nabyte na okres 4 lat klasyfikowane są jako

A. środki trwałe w budowie
B. środki trwałe
C. inwestycje długoterminowe
D. wartości niematerialne i prawne
Obligacje Skarbu Państwa to coś w rodzaju długoterminowych inwestycji, które rząd emituje, żeby zdobyć kasę. Te 4-letnie obligacje to taka klasyka, bo mają termin zapadalności dłuższy niż rok. W bilansie firm inwestycje długoterminowe zazwyczaj obejmują różne aktywa, które powinny być trzymane przez dłuższy czas, no i mają przynosić korzyści w przyszłości. Widziałem, że wiele firm inwestuje w obligacje, żeby zdywersyfikować swój portfel – to dobra strategia w zarządzaniu ryzykiem. Zresztą, długoterminowe instrumenty finansowe, jak te obligacje, są też często wykorzystywane przez różne instytucje, żeby mieć stabilny dochód. Z moich doświadczeń wynika, że zgodnie z MSSF, takie inwestycje powinny być traktowane jako aktywa trwałe, co pokazuje ich długoterminowy charakter oraz zamysł inwestycyjny.
Pytanie 20

Roczne, pełne sprawozdanie finansowe podmiotów zobowiązanych do corocznego audytu i publikacji sprawozdań składa się z:

A. bilans, rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa, zestawienie zmian w kapitale własnym, rachunek przepływów pieniężnych
B. bilans, rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa oraz rachunek przepływów pieniężnych
C. bilans, rachunek zysków i strat oraz informacja dodatkowa
D. bilans, rachunek zysków i strat, informacja dodatkowa, zestawienie zmian w kapitale własnym, zestawienie sald i obrotów
Roczne, kompletne sprawozdanie finansowe jednostek zobowiązanych do corocznego badania powinno zawierać pięć kluczowych elementów: bilans, rachunek zysków i strat, informację dodatkową, zestawienie zmian w kapitale własnym oraz rachunek przepływów pieniężnych. Bilans przedstawia stan aktywów, pasywów oraz kapitału własnego na koniec roku obrachunkowego, co pozwala ocenić płynność finansową jednostki. Rachunek zysków i strat ukazuje przychody i koszty, co jest niezbędne do analizy rentowności. Informacja dodatkowa dostarcza istotnych informacji uzupełniających, które mogą mieć wpływ na zrozumienie sprawozdań. Zestawienie zmian w kapitale własnym przedstawia zmiany w kapitale własnym jednostki w danym okresie, a rachunek przepływów pieniężnych ilustruje przepływy gotówkowe, co pozwala na ocenę zdolności do generowania gotówki. Te elementy są zgodne z Międzynarodowymi Standardami sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które kładą nacisk na przejrzystość i porównywalność sprawozdań finansowych.
Pytanie 21

Jakie działanie gospodarcze oddziałuje na zarówno aktywa, jak i pasywa w bilansie, zwiększając jego całkową wartość?

A. Gotówka została pobrana do kasy z konta bieżącego
B. Wprowadzono nowego akcjonariusza, który wniósł swoją część na konto bieżące
C. Towary zostały sprzedane z odroczoną płatnością
D. Kredyt został spłacony z konta bieżącego
Sprzedaż towarów z odroczonym terminem zapłaty wpływa na bilans, jednak nie prowadzi do równoczesnego wzrostu aktywów i pasywów. W takiej sytuacji, w momencie sprzedaży, aktywa wzrastają o wartość sprzedanych towarów, ale pasywa nie zmieniają się od razu, ponieważ przychód jest uznawany w księgach dopiero w momencie zapłaty. To prowadzi do mylnego wniosku, że obie strony bilansu zostały zwiększone. Spłata kredytu z rachunku bieżącego to operacja, która wpływa na zmniejszenie aktywów (gotówki) oraz pasywów (zadłużenia), co nie prowadzi do zwiększenia sumy bilansowej. Pobraniu gotówki do kasy z rachunku bieżącego z kolei nie zmienia wartości aktywów ani pasywów, ponieważ jest to jedynie przekształcenie formy aktywów. W kontekście analizy bilansu, kluczowe jest zrozumienie, że każda operacja gospodarcza powinna być analizowana pod kątem jej wpływu na obie strony bilansu. Typowym błędem jest brak rozróżnienia pomiędzy różnymi rodzajami operacji – inwestycje, sprzedaż i spłaty kredytów działają na bilans w odmienny sposób i mają różne konsekwencje dla struktury finansowej przedsiębiorstwa. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami firmy.
Pytanie 22

Części zapasowe maszyn i urządzeń nabyte przez firmę produkcyjną klasyfikowane są w aktywach jako

A. materiały
B. towary
C. produkty gotowe
D. środki trwałe
Kiedy mówimy o klasyfikacji aktywów w firmach produkcyjnych, sprawa jest dosyć ważna, bo wpływa na bilans i ogólnie na procesy finansowe. Odpowiedzi takie jak wyroby gotowe i towary odnoszą się do produktów, które już są gotowe do sprzedaży. Wyroby gotowe to te, które przeszły cały proces produkcji, a towary to po prostu dobra, które kupujemy, żeby odsprzedać. Części zapasowe to inna sprawa, bo one są wykorzystywane w produkcji, a nie sprzedawane bezpośrednio. Wiesz, środki trwałe to długoterminowe aktywa i to też nie jest to, co mamy na myśli mówiąc o częściach zapasowych. One nie są klasyfikowane jako aktywa trwałe, bo szybciej się zużywają. Często błędnie mylimy te pojęcia związane z aktywami operacyjnymi i gotowymi produktami. Warto zrozumieć różnice między materiałami a innymi rodzajami aktywów, bo to jest kluczowe do dobrej analizy finansowej w firmie.
Pytanie 23

Niedobory niezawinionych powinny być skompensowane z nadwyżkami ujawnionymi w trakcie tego samego spisu z natury i należy je odpowiednio zaksięgować

A. Ct konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Dt konta Rozliczenie nadwyżek
B. Dt konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Ct konta Rozliczenie nadwyżek
C. Dt konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Ct konta Pozostałe koszty rodzajowe
D. Ct konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Dt konta Pozostałe koszty rodzajowe
W przypadku błędnych odpowiedzi, kluczowym zagadnieniem jest zrozumienie, jak prawidłowo księgować operacje związane z niedoborami i nadwyżkami. Wiele z propozycji opiera się na niepoprawnym założeniu, że obciążenie konta 'Rozliczenie niedoborów i szkód' powinno następować w kontekście kosztów, co jest mylące. Rachunkowość opiera się na systemie podwójnego zapisu, gdzie każda operacja musi być równocześnie debetowana i kredytowana, a niewłaściwe zestawienie tych zapisów prowadzi do zniekształcenia rzeczywistego obrazu finansowego. Niektórzy mogą błędnie sądzić, że niedobory powinny być traktowane jako koszty, co może prowadzić do niewłaściwego przypisywania wydatków do okresów rozliczeniowych. Należy pamiętać, że niedobory niezawinionych to nie tylko kwestia strat, ale także dotyczą one sposobu, w jaki zarządza się aktywami. W praktyce błędne podejście do księgowania nadwyżek i niedoborów może skutkować brakiem przejrzystości w raportach finansowych oraz problemami z przestrzeganiem przepisów podatkowych. Kluczowym elementem jest także zrozumienie różnicy między kosztami a stratami, co wymaga dokładnej analizy każdego przypadku oraz umiejętności stosowania przepisów prawa oraz standardów rachunkowości.
Pytanie 24

Kapitał rezerwowy oraz kapitał zapasowy tworzą kapitały własne

A. spółki jawnej
B. spółdzielni
C. spółki akcyjnej
D. przedsiębiorstwa państwowego
Kapitał zapasowy i rezerwowy to dwie różne rzeczy, ale obie są ważne dla spółek akcyjnych. Kapitał zapasowy to taki bufor, który chroni firmę w razie nieprzewidzianych strat. To znaczy, że jeśli coś pójdzie nie tak, to dzięki niemu firma ma na czym oprzeć swoje finanse, żeby się ustabilizować. Kapitał rezerwowy z kolei jest przeznaczony na przyszłe inwestycje albo na pokrycie wydatków w kryzysowych sytuacjach. Ciekawe jest to, że spółki akcyjne mogą tworzyć kapitał zapasowy z zysku, co pomaga im być bardziej elastycznymi w trudnych czasach. Moim zdaniem, to całkiem sprytne, bo regularne analizowanie potrzeb kapitałowych może się przydać każdej firmie, by dostosować się do zmian na rynku. Rozumienie różnic między tymi kapitałami jest naprawdę kluczowe, jeżeli chodzi o zarządzanie finansami firmy.
Pytanie 25

Firma to realizacja działalności gospodarczej

A. przez osobę fizyczną
B. pod określoną nazwą
C. w formie spółki cywilnej
D. przez osobę prawną
Pojęcie firmy jest często mylone z innymi formami działalności gospodarczej, co prowadzi do nieporozumień. Prowadzenie działalności przez osobę fizyczną, spółkę cywilną lub osobę prawną to kwestie dotyczące struktury organizacyjnej, a nie samej definicji firmy. Często osoby myślą, że firma to tylko działalność wykonywana przez jednostkę fizyczną. W rzeczywistości, firma jako pojęcie odnosi się do szerokiego zakresu organizacji, które mogą przyjąć różne formy prawne. Niezrozumienie tego aspektu skutkuje błędnym postrzeganiem roli i funkcji, jakie pełnią różne formy działalności. Na przykład, osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, choć jest formalnie przedsiębiorcą, działa pod określoną nazwą, aby móc efektywnie konkurować na rynku. Podobnie, spółka cywilna, mimo że jest umową między wspólnikami, również funkcjonuje pod określoną nazwą, co jest niezbędne do rozróżnienia na rynku. Osoby prawne, takie jak spółki akcyjne czy z ograniczoną odpowiedzialnością, mają własne nazwy, które są kluczowe do identyfikacji oraz budowania renomy. Wynika stąd, że zrozumienie definicji firmy jako podmiotu działalności gospodarczej pod określoną nazwą jest fundamentalne dla każdego, kto chce prowadzić działalność w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz standardami branżowymi.
Pytanie 26

W zakładzie produkcyjnym koszty poniesione w analizowanym okresie wynosiły:
– materiały bezpośrednie 60 000,00 zł
– płace bezpośrednie 30 000,00 zł
– koszty wydziałowe 10 000,00 zł
– koszty sprzedaży 20 000,00 zł

Zakład wyprodukował 1 500 szt. gotowych wyrobów oraz 1 000 szt. wyrobów w toku o stopniu przetworzenia 50%. Koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi

A. 60,00 zł/szt.
B. 45,00 zł/szt.
C. 50,00 zł/szt.
D. 25,00 zł/szt.
Koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi 50,00 zł/szt. Obliczenia kosztu jednostkowego wyrobu gotowego uwzględniają wszystkie poniesione koszty bezpośrednie i pośrednie związane z produkcją. W pierwszej kolejności sumujemy koszty materiałów bezpośrednich, płac bezpośrednich oraz koszty wydziałowe. Łącznie daje to: 60 000 zł (materiały) + 30 000 zł (płace) + 10 000 zł (koszty wydziałowe) = 100 000 zł. Następnie należy dodać koszt wyrobów niezakończonych, które mają stopień przetworzenia wynoszący 50%. Koszt wytworzenia tych wyrobów wynosi 1 000 szt. * 50% * (60 000 zł + 30 000 zł) / 1 500 szt. = 10 000 zł, co jest równoważne 10 zł/szt. Po uwzględnieniu tego kosztu na jednostkę gotowego wyrobu, całkowity koszt wytworzenia wynosi 100 000 zł + 10 000 zł = 110 000 zł, co po podziale na 1 500 sztuk daje 50,00 zł/szt. Takie podejście jest zgodne z praktykami rachunkowości zarządczej oraz standardami wyceny zapasów w przedsiębiorstwach produkcyjnych, co pozwala na dokładniejsze planowanie i kontrolę kosztów produkcji.
Pytanie 27

W przypadku transakcji bezgotówkowych realizowanych poprzez polecenie przelewu, inicjatywę przelania pieniędzy podejmuje

A. wierzyciel
B. dłużnik
C. bank wierzyciela
D. bank dłużnika
W rozliczeniach bezgotówkowych, takich jak polecenie przelewu, to dłużnik jest osobą, która inicjuje transakcję, zlecając swojemu bankowi przelanie środków pieniężnych na rachunek wierzyciela. Dłużnik, jako strona zobowiązana do uregulowania należności, ma prawo decydować o czasie oraz wysokości płatności. Przykładem może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo A musi zapłacić fakturę wystawioną przez przedsiębiorstwo B. W tym przypadku przedsiębiorstwo A, jako dłużnik, składa dyspozycję w swoim banku, aby środki zostały przesłane na konto przedsiębiorstwa B. Standardem w takich transakcjach jest stosowanie formularzy polecenia przelewu, które zawierają wszystkie niezbędne dane, takie jak numer konta odbiorcy, kwotę oraz tytuł płatności. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w obrocie gospodarczym, ponieważ właściwe zarządzanie płatnościami wpływa na płynność finansową firmy oraz jej relacje z kontrahentami.
Pytanie 28

Czynsze, dzierżawy oraz ubezpieczenia majątkowe, które zostały opłacone z góry, są klasyfikowane jako

A. koszty obecnego okresu
B. rezerwy na przyszłe wydatki
C. bierne rozliczenia kosztów międzyokresowych
D. czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów
Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów to taka koncepcja w rachunkowości, która chodzi o wydatki, które już ponieśliśmy, ale które będziemy wliczać do kosztów w przyszłych okresach. Na przykład, jeśli zapłaciliśmy z góry czynsz albo składki ubezpieczeniowe, to właśnie takie przypadki można tu wstawić. Dzięki temu przedsiębiorstwo lepiej ogarnia swoje wydatki i ma dokładniejsze sprawozdania o stanie finansowym. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), te rozliczenia powinny być wpisywane jako aktywa w bilansie, co pozwala je później rozliczyć we właściwych okresach. Takie podejście sprawia, że rzeczywiste koszty są pokazywane tam, gdzie powinny i pomaga firmie być bardziej przejrzystą finansowo.
Pytanie 29

W jakim zespole kont występuje konto Odchylenia od cen ewidencyjnych materiałów?

A. W zespole 3 Materiały i towary
B. W zespole 5 Koszty według typów działalności i ich rozliczenie
C. W zespole 2 Rozrachunki i roszczenia
D. W zespole 4 Koszty według rodzajów i ich rozliczenie
Konto 'Odchylenia od cen ewidencyjnych materiałów' jest klasyfikowane w zespole 3 Materiały i towary, ponieważ ma na celu monitorowanie różnic pomiędzy cenami ewidencyjnymi a rzeczywistymi kosztami zakupu materiałów. W praktyce, odchylenia te mogą wynikać z różnych czynników, takich jak zmiany cen rynkowych, promocje dostawców czy różnice kursowe w przypadku importu. Prowadzenie takiego konta jest zgodne z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek rzetelnego przedstawiania kosztów oraz ich ewidencjonowania. Dzięki temu przedsiębiorstwo może lepiej kontrolować swoje wydatki na materiały oraz podejmować decyzje dotyczące zakupów. Warto również zauważyć, że analiza tych odchyleń może wspierać procesy budżetowania i prognozowania finansowego, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w firmie.
Pytanie 30

Firma "Max" nabywa materiały z zagranicznych źródeł. W aktualnym miesiącu w związku z zakupem miały miejsce następujące transakcje:
1. Faktura za materiały "A" otrzymana od zagranicznego dostawcy 6 500 zł
2. SAD - dokument dotyczący odprawy celnej zakupu materiałów "A"
a) wysokość naliczonego cła 1 300 zł
b) podatek akcyzowy 2 200 zł
c) podatek VAT-22% 2 200 zł
Przyjęte materiały zostały wycenione zgodnie z rzeczywistą ceną zakupu, a ich wartość ustalono na kwotę

A. 12 200 zł
B. 6 500 zł
C. 10 000 zł
D. 7 800 zł
Odpowiedzi, które wskazują na kwoty inne niż 10 000 zł, często wynikają z błędnego zrozumienia zasad naliczania kosztów związanych z importem. Na przykład, wybór kwoty 7 800 zł może wynikać z pominięcia kosztów cła oraz podatku akcyzowego przy obliczaniu wartości zakupu. Takie podejście nie uwzględnia faktu, że przy wprowadzaniu towaru do obrotu wszystkie opłaty związane z importem muszą być uwzględnione w jego kosztach. Odpowiedź na poziomie 12 200 zł mogłaby sugerować, że osoba, która na nią postawiła, dodała wszystkie elementy kosztowe, ale być może pomyliła się przy ich sumowaniu lub doliczyła podatek VAT w sposób niezgodny z zasadami – podatek VAT w Polsce jest naliczany na końcu, a nie dodawany do wartości netto. Warto pamiętać, że w praktyce księgowej każdy element kosztowy powinien być starannie udokumentowany, aby uniknąć błędów w rozliczeniach. Zrozumienie zasad naliczania kosztów importu jest kluczowe, aby prawidłowo prowadzić księgowość i zapewnić zgodność z przepisami prawa.
Pytanie 31

Udział procentowy różnych pozycji składników aktywów oraz pasywów w całkowitej wartości bilansowej umożliwia określenie wskaźników

A. rentowności
B. struktury
C. obrotowości
D. zadłużenia
Procentowy udział poszczególnych pozycji składników aktywów i pasywów w ogólnej sumie bilansowej jest kluczowym aspektem analizy finansowej, który odnosi się do wskaźników struktury. Wskaźniki te umożliwiają zrozumienie, jak różne elementy bilansu wpływają na całościową sytuację finansową przedsiębiorstwa. Analiza struktury aktywów pozwala na identyfikację, jakie zasoby są wykorzystywane i w jaki sposób są one finansowane. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo ma wysoki udział aktywów trwałych w stosunku do aktywów obrotowych, może to sugerować długoterminową strategię inwestycyjną. Używając wskaźników struktury, takich jak wskaźnik udziału aktywów trwałych do ogółu aktywów, można lepiej ocenić stabilność finansową firmy oraz jej zdolność do przetrwania w zmieniającym się otoczeniu rynkowym. W praktyce, wysoka struktura kapitału własnego w porównaniu do kapitału obcego może wskazywać na mniejsze ryzyko finansowe, co jest pożądane przez inwestorów.
Pytanie 32

Koszt techniczny wyprodukowania 100 sztuk wyrobów gotowych to 15 000 zł, koszty zarządzania wynoszą 2 000 zł, a wydatki na sprzedaż to 1 000 zł. Jaki jest jednostkowy koszt własny produkcji jednego wyrobu?

A. 150 zł
B. 170 zł
C. 160 zł
D. 180 zł
Obliczanie jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu wymaga precyzyjnego podejścia do klasyfikacji poszczególnych kosztów. Często występują błędne założenia dotyczące tego, które koszty powinny być wliczane w całkowity koszt wytworzenia. W przypadku podanych odpowiedzi, niektóre z nich pomijają istotne elementy, takie jak koszty zarządu czy sprzedaży, które powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu całkowitych kosztów produkcji. Koszt jednostkowy 150 zł to przykład zaniżonej kalkulacji, która mogłaby wynikać z nieuwzględnienia kosztów zarządu oraz sprzedaży, co jest fundamentalnym błędem w procesie kalkulacyjnym. Takie podejście może prowadzić do zagrożeń finansowych dla przedsiębiorstwa, ponieważ niewłaściwe określenie kosztów może skutkować ustaleniem cen sprzedaży, które nie pokrywają rzeczywistych wydatków. Z kolei odpowiedzi 160 zł i 180 zł mogą wynikać z błędnych założeń co do tego, jakie koszty powinny być zaliczone do jednostkowego kosztu wytworzenia. Zrozumienie, że jednostkowy koszt wytworzenia powinien uwzględniać wszystkie koszty związane z produkcją, jest kluczowe dla zapewnienia rentowności i efektywności operacyjnej. Firmy muszą regularnie przeprowadzać analizy kosztów, aby unikać błędów i podejmować świadome decyzje biznesowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu kosztami.
Pytanie 33

Który zbiór narzędzi odnosi się wyłącznie do analizy finansowej firmy?

A. Analiza produkcji, wstępna analiza bilansu, analiza rachunku zysków i strat
B. Analiza wyniku finansowego, wstępna analiza bilansu, analiza rachunku przepływów pieniężnych
C. Analiza rachunku przepływów pieniężnych, analiza zatrudnienia i płac, analiza płynności finansowej
D. Analiza bilansu, analiza zatrudnienia i płac, analiza wyniku finansowego
Analiza produkcji, wstępna analiza bilansu oraz analiza rachunku zysków i strat nie stanowią kompletu narzędzi wyłącznie dla analizy finansowej przedsiębiorstwa. Analiza produkcji koncentruje się na efektywności procesów produkcyjnych oraz optymalizacji kosztów wytwarzania, co jest istotne, ale nie jest bezpośrednio związane z finansową kondycją przedsiębiorstwa. Z kolei wstępna analiza bilansu, mimo że jest częścią analizy finansowej, w tym zestawieniu nie jest wystarczająca do pełnej oceny wyników finansowych. Analiza rachunku zysków i strat jest użyteczna, lecz nie wyczerpuje tematu analizy finansowej, ponieważ nie uwzględnia przepływów pieniężnych, kluczowego elementu dla oceny płynności firmy. Typowym błędem myślowym jest mylenie analizy operacyjnej z finansową, gdzie skupienie na wynikach działalności operacyjnej przyćmiewa znaczenie oceny całościowej sytuacji finansowej. Aby uzyskać pełen obraz stanu finansowego przedsiębiorstwa, konieczne jest uwzględnienie wszystkich trzech wymienionych w poprawnej odpowiedzi narzędzi w ramach analizy finansowej.
Pytanie 34

Zapłacona roczna składka na ubezpieczenie OC oraz AC dla samochodu służbowego jest elementem

A. biernych rozliczeń międzyokresowych.
B. czynnych rozliczeń międzyokresowych.
C. rezerw kapitałowych.
D. krótkoterminowych zobowiązań.
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji kosztów w rachunkowości. Zobowiązania krótkoterminowe to kategoria, która obejmuje wszystkie długi, które firma musi spłacić w ciągu roku. Z tego powodu składka ubezpieczenia nie jest uznawana za zobowiązanie, ponieważ została już opłacona, co oznacza, że firma nie ma wobec nikogo zobowiązania w tej kwestii. Rozliczenia międzyokresowe bierne to inna kategoria, która dotyczy kosztów, które zostały uznane, ale nie zostały jeszcze opłacone. Stąd, składka, która już została uiszczona, również nie może być ujęta w tej kategorii. Rezerwy kapitałowe są z kolei związane z przyszłymi wydatkami lub stratami, a nie z bieżącymi kosztami operacyjnymi. Konsekwencją niepoprawnej klasyfikacji jest zniekształcenie rzeczywistej kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Używanie niewłaściwych kategorii może prowadzić do błędnych decyzji zarządczych oraz utrudniać ocenę efektywności finansowej firmy. Kluczowe jest zrozumienie, jak różne kategorie kosztów wpływają na finanse firmy oraz jak powinny być właściwie klasyfikowane zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości, aby uniknąć potencjalnych nieporozumień w przyszłości.
Pytanie 35

Firma nabyła 5 maja 2021 roku komputerowy zestaw sprzętowy o wartości początkowej 12 000,00 zł. Stawka amortyzacji dla tego zestawu wynosi 30%. Przedsiębiorstwo stosuje liniową metodę amortyzacji podatkowej. Oblicz aktualną wartość zestawu komputerowego na dzień 31 grudnia 2021 roku.

A. 3 600,00 zł
B. 12 000,00 zł
C. 9 900,00 zł
D. 2 100,00 zł
Wartości przedstawione w pozostałych odpowiedziach są wynikiem nieprawidłowego zrozumienia zasad amortyzacji oraz błędnych obliczeń. W przypadku 3 600,00 zł, odpowiedź ta sugeruje, że jest to pełna kwota amortyzacji za rok 2021. Warto jednak zauważyć, że amortyzacja jest naliczana proporcjonalnie do czasu użytkowania aktywów, a zestaw komputerowy był używany jedynie przez 7 miesięcy, co oznacza, że rzeczywista amortyzacja za ten okres wyniosła 2 100,00 zł. Wartość 12 000,00 zł nie uwzględnia wpływu amortyzacji na wartość zestawu, gdyż jest to jego wartość początkowa, a nie wartość bieżąca po upływie czasu. Kolejna wartość 2 100,00 zł również jest niepoprawna, ponieważ jest to kwota amortyzacji za 7 miesięcy, a nie wartość bieżąca zestawu. Typowym błędem, który można zauważyć w tych obliczeniach, jest zapominanie o tym, że amortyzacja zmniejsza wartość aktywa w czasie jego użytkowania. Osoby nieznające zasad amortyzacji mogą mylnie przyjmować, że wartości nie ulegają zmianie przez okres ich użytkowania, co prowadzi do błędnych wniosków o wartości rynkowej posiadanych środków trwałych.
Pytanie 36

Odsetki od pożyczek zaciągniętych na budowę aktywów trwałych w trakcie ich realizacji ujmuje się na koncie księgowym

A. Pozostałe koszty operacyjne
B. Środki trwałe w budowie
C. Usługi bankowe
D. Koszty finansowe
Odpowiedzi takie jak "Koszty finansowe", "Usługi bankowe" i "Pozostałe koszty operacyjne" są nieprawidłowe z kilku powodów. Koszty finansowe odnoszą się głównie do kosztów związanych z obsługą długów oraz kredytów, które nie są bezpośrednio przypisane do budowy środków trwałych. Kluczowym błędem jest mylenie kosztów, które powinny zostać przypisane do aktywów trwałych z kosztami operacyjnymi, które powinny być zaliczone na bieżąco do wyników finansowych. Dodatkowo, odpowiedź "Usługi bankowe" nie uwzględnia specyficznej natury kosztów związanych z kredytami na budowę. Usługi bankowe mogą obejmować różne opłaty, które nie mają bezpośredniego wpływu na wartość budowanych środków trwałych. "Pozostałe koszty operacyjne" również nie są odpowiednie, ponieważ nie odnoszą się do procesu budowy środków trwałych, lecz do bieżącej działalności operacyjnej firmy. W praktyce, niewłaściwe klasyfikowanie odsetek jako kosztów operacyjnych może prowadzić do błędów w sprawozdaniach finansowych, co z kolei może skutkować nieprawidłowym obrazem sytuacji finansowej firmy. Właściwe podejście do ewidencji kosztów związanych z budową jest kluczowe dla zachowania zgodności z obowiązującymi standardami rachunkowości.
Pytanie 37

Jaką wartość podatku dochodowego od osób prawnych będzie zobowiązana uiścić jednostka gospodarcza za rok obrotowy, jeśli osiągnęła 100 000 zł zysku brutto?

A. 23 000 zł
B. 19 000 zł
C. 8 000 zł
D. 18 000 zł
Wybrałeś dobrą odpowiedź! Podstawowa stawka podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce to 19%. Tak więc, jeśli mamy zysk brutto rzędu 100 000 zł, to łatwo obliczamy podatek – mnożymy przez tę stawkę i wychodzi 19 000 zł do zapłaty. Warto też pamiętać, że małe firmy czy nowe przedsiębiorstwa mogą dostać obniżoną stawkę 9%, ale w tym przypadku się nie kwalifikujesz. To naprawdę ważne znać te zasady, bo pozwala to na lepsze planowanie finansów. Regularne sprawdzanie zmian w przepisach podatkowych to też dobra praktyka – to pomaga lepiej zarządzać budżetem. No i zawsze można skonsultować się z doradcą podatkowym, żeby upewnić się, że wszystko jest dobrze obliczone i ulgi są wykorzystane.
Pytanie 38

Osoby pracujące w biurze, które piszą na maszynie lub komputerze, szczególnie bez wsparcia dla rąk, gdzie powtarzające się obciążenie wywołuje ucisk nerwów przechodzących przez nadgarstek, mogą być narażone na

A. zespół cieśni nadgarstka
B. bóle kręgosłupa
C. bóle mięśniowe
D. syndrom Sicca
Zespół cieśni nadgarstka to całkiem powszechny problem, zwłaszcza wśród ludzi, którzy długo siedzą przy komputerze, pisząc na klawiaturze bez odpowiedniego wsparcia dla rąk. Jak wiesz, ciągłe pisanie i niewłaściwe trzymanie rąk mogą wywoływać obrzęk nerwu pośrodkowego, co prowadzi do bólu, drętwienia czy osłabienia w dłoni. Żeby uniknąć tych dolegliwości, warto pomyśleć o ergonomicznych klawiaturach i myszkach, a także pamiętać, żeby robić sobie przerwy i rozciągać się. Bez dobrego ustawienia stanowiska pracy, gdzie nadgarstki są w neutralnej pozycji, ryzyko wystąpienia zespołu cieśni nadgarstka zdecydowanie rośnie.
Pytanie 39

Hurtownia nabyła towary od dostawcy OMEGA sp. z o.o. na podstawie faktury. Do końca raportowanego okresu nie wpłynęły towary od dostawcy OMEGA sp. z o.o. Konto Rozliczenie zakupu towarów pokazuje saldo

A. kredytowe, wskazujące na towary w drodze
B. debetowe, wskazujące na dostawy niefakturowane
C. debetowe, wskazujące na towary w drodze
D. kredytowe, wskazujące na dostawy niefakturowane
Odpowiedź debetowa na koncie Rozliczenie zakupu towarów wskazuje na to, że Hurtowania zarejestrowała zakup towarów, które powinny zostać dostarczone, ale ich jeszcze nie otrzymano. W praktyce oznacza to, że mimo iż towar był zamówiony, nie został fizycznie przekazany, co skutkuje brakiem odpowiednich zapisów na koncie zapasów. W takiej sytuacji, saldo debetowe na koncie Rozliczenie zakupu towarów odzwierciedla zobowiązanie do uregulowania płatności za towary, które są w drodze. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek odzwierciedlenia zobowiązań z tytułu dokonanych zakupów. Przykład: Hurtownia zamawia 100 jednostek towaru, wystawia fakturę i dokonuje zapłaty, jednak towar nie dotarł przed zamknięciem okresu sprawozdawczego. W takim przypadku saldo debetowe uwzględnia wartość zamówienia, mimo braku fizycznej dostawy. Dobrą praktyką jest monitorowanie takich transakcji, aby unikać problemów z płynnością finansową oraz błędów w bilansie zysków i strat.
Pytanie 40

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli, ustal wartość środka trwałego na koniec roku obrotowego.

Cena zakupu netto środka trwałego25 000 zł
Koszty transportu związane z zakupem środka trwałego2 000 zł
Odpisy amortyzacyjne w roku obrotowym2 500 zł

A. 30 250 zł
B. 22 200 zł
C. 28 250 zł
D. 24 500 zł
Poprawna odpowiedź, czyli 24 500 zł, wynika z właściwego obliczenia wartości środka trwałego na koniec roku obrotowego. Proces ten obejmuje zsumowanie ceny zakupu netto oraz kosztów transportu, co daje wartość początkową. Następnie, aby uzyskać wartość końcową, od tej kwoty należy odjąć odpisy amortyzacyjne za dany rok. Dobrze jest również zauważyć, że w praktyce księgowej odpisy amortyzacyjne są dokonywane zgodnie z przyjętą polityką amortyzacji, która może być ustalona na podstawie takich zasad jak metoda liniowa czy degresywna. Na przykład, jeżeli wartość początkowa środka trwałego wynosi 30 000 zł, a roczny odpis amortyzacyjny to 5 500 zł, to po roku wartość środka trwałego wyniesie 24 500 zł. Takie obliczenia są kluczowe dla prawidłowego zarządzania aktywami w firmie, a ich niedopatrzenie może prowadzić do błędnych decyzji finansowych oraz problemów z raportowaniem. Warto również pamiętać, że zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, właściwe ujmowanie wartości środków trwałych ma istotne znaczenie dla transparentności i rzetelności danych finansowych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej