Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 11:59
  • Data zakończenia: 7 czerwca 2025 12:07

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie oprogramowanie odpowiada za funkcję serwera DNS w systemie Linux?

A. apache
B. bind
C. vsftpd
D. samba
Poprawna odpowiedź to bind, który jest popularnym serwerem DNS w systemach Linux. Bind, czyli Berkeley Internet Name Domain, to oprogramowanie, które implementuje protokół DNS (Domain Name System). Umożliwia to rozwiązywanie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania internetu. Bind jest skonfigurowany do pracy zarówno jako serwer nazw autoritarny, jak i serwer rekurencyjny, co oznacza, że może odpowiadać na zapytania o nazwę domeny i jednocześnie przekazywać zapytania do innych serwerów DNS w celu uzyskania odpowiedzi. Przykładowo, gdy użytkownik wpisuje adres www.example.com w przeglądarce, serwer DNS wykorzystujący bind przekształca tę nazwę w odpowiedni adres IP, co pozwala na nawiązanie połączenia z właściwym serwerem. Bind jest zgodny z różnymi standardami, w tym RFC 1035, co czyni go niezawodnym narzędziem w zarządzaniu nazwami domenowymi. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie konfiguracji serwera DNS oraz monitorowanie jego działania, aby zapewnić bezpieczeństwo i optymalną wydajność.
Pytanie 2

Jak można zidentyfikować przeciążenie w sieci lokalnej LAN?

A. diodowego testera okablowania
B. analizatora protokołów sieciowych
C. miernika uniwersalnego
D. reflektometru optycznego OTDR
Analizator protokołów sieciowych to kluczowe narzędzie w monitorowaniu i diagnostyce sieci lokalnych (LAN). Dzięki możliwości rejestrowania i analizy ruchu sieciowego, może on wykryć przeciążenie poprzez identyfikację spadków wydajności oraz zatorów w przesyłaniu danych. Na przykład, jeśli analizator wskazuje, że określony port jest mocno obciążony, administrator sieci może podjąć działania, takie jak optymalizacja trasowania pakietów czy zarządzanie przepustowością. W kontekście dobrych praktyk, wykorzystanie takich narzędzi pozwala na proaktywne zarządzanie siecią, zgodnie z zasadami ITIL (Information Technology Infrastructure Library), co zwiększa niezawodność i stabilność usług sieciowych. Warto również podkreślić, że analizatory protokołów, takie jak Wireshark, są standardem w branży, umożliwiając dogłębną analizę zarówno warstwy aplikacji, jak i transportowej, co jest niezbędne do zrozumienia i rozwiązania problemów z przeciążeniem.
Pytanie 3

Jak nazywa się komunikacja w obie strony w sieci Ethernet?

A. Halfduplex
B. Fuli duplex
C. Simplex
D. Duosimplex
Half-duplex to tryb transmisji, w którym dane mogą być przesyłane w obie strony, ale nie jednocześnie. Użytkownicy często mylą ten tryb z fuli duplex, sądząc, że obie metody są równoważne. W rzeczywistości half-duplex ogranicza wydajność sieci, ponieważ w danym momencie tylko jedna strona może nadawać, co prowadzi do potencjalnych opóźnień i kolizji. Z kolei termin 'duosimplex' nie istnieje w kontekście standardów sieciowych i jest błędnym sformułowaniem, które może powstać z mylenia pojęć. Natomiast simplex odnosi się do jednorazowej transmisji danych w jednym kierunku, co znacząco różni się od koncepcji wysyłania i odbierania danych jednocześnie. W praktyce, zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania efektywnych sieci komputerowych, a także do unikania nieporozumień w zarządzaniu infrastrukturą sieciową. Posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat trybów transmisji jest niezbędne dla inżynierów i administratorów sieci, którzy muszą podejmować świadome decyzje oparte na specyfikacjach technicznych i oczekiwaniach odnośnie wydajności sieci. Właściwe zrozumienie i wdrożenie fuli duplex jako normy w sieciach Ethernet jest kluczowe dla zapewnienia maksymalnej efektywności i szybkości komunikacji.
Pytanie 4

W jakiej warstwie modelu TCP/IP funkcjonuje protokół DHCP?

A. Aplikacji
B. Internetu
C. Transportowej
D. Łącza danych
Wybór odpowiedzi z warstwą Internetu, łącza danych lub transportową sugeruje, że może być jakieś nieporozumienie odnośnie tego, jak działa model TCP/IP i jakie są role poszczególnych protokołów. Warstwa Internetu, w której działają protokoły takie jak IP, zajmuje się przesyłaniem datagramów przez sieć i kierowaniem ich do odpowiednich adresów, ale nie odpowiada za przydzielanie adresów IP. Protokół DHCP nie działa na tym poziomie, bo nie zajmuje się routowaniem, tylko konfiguracją. Z kolei warstwa łącza danych zapewnia komunikację między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej, używając adresów MAC, a nie IP. Warstwa transportowa to już inna bajka, bo to tam działają protokoły jak TCP i UDP, które odpowiadają za przesyłanie danych i kontrolę błędów, ale nie za konfigurację sieci. Często ludzie mylą funkcje protokołów i ich miejsca w modelu TCP/IP. DHCP jako protokół aplikacyjny tworzy most między aplikacjami a warstwą transportową, ale samo w sobie nie przesyła danych, tylko je konfiguruje, co dobrze pokazuje, czemu należy do warstwy aplikacji.
Pytanie 5

Oblicz koszt brutto materiałów niezbędnych do połączenia w sieć, w topologii gwiazdy, 3 komputerów wyposażonych w karty sieciowe, wykorzystując przewody o długości 2 m. Ceny materiałów podano w tabeli.

Nazwa elementuCena jednostkowa brutto
przełącznik80 zł
wtyk RJ-451 zł
przewód typu „skrętka"1 zł za 1 metr

A. 249 zł
B. 252 zł
C. 89 zł
D. 92 zł
Aby obliczyć koszt brutto materiałów do stworzenia sieci w topologii gwiazdy dla trzech komputerów, kluczowe jest zrozumienie, jakie elementy są potrzebne do prawidłowego połączenia. W tym przypadku, do połączenia komputerów niezbędne są: przełącznik, przewody o długości 2 m oraz wtyki RJ-45. Koszt przełącznika jest stały, a koszt przewodów i wtyków można obliczyć na podstawie ich liczby. Każdy komputer wymaga jednego przewodu, co w przypadku trzech komputerów oznacza 3 przewody, czyli 6 m w sumie. Do tego dodajemy koszt przełącznika i wtyków. Po zsumowaniu wszystkich kosztów dochodzimy do kwoty 92 zł, która jest poprawna. Warto pamiętać, że w praktyce, przy projektowaniu sieci, właściwy dobór sprzętu i materiałów ma ogromne znaczenie dla wydajności i stabilności sieci. Wytyczne branżowe zalecają, aby przy budowie sieci lokalnych zwracać uwagę na jakość komponentów oraz ich zgodność z obowiązującymi standardami, co może zapobiec problemom z komunikacją i stabilnością w przyszłości.
Pytanie 6

Jak nazywa się adres nieokreślony w protokole IPv6?

A. FE80::/64
B. ::1/128
C. ::/128
D. 2001::/64
Odpowiedzi, które wskazują na FE80::/64, ::1/128 oraz 2001::/64 jako adresy nieokreślone, są błędne z kilku powodów. Pierwszym z nich jest fakt, że FE80::/64 to zarezerwowany zakres adresów do komunikacji lokalnej w sieci, znany jako adresy link-local. Te adresy są używane do komunikacji w obrębie pojedynczej sieci lokalnej i nie są routowalne w Internecie. Z tego powodu nie mogą być uznawane za adresy nieokreślone, które są używane w sytuacjach, gdy adres jest całkowicie nieznany. Kolejną nieprawidłową odpowiedzią jest ::1/128, który jest adresem lokalnym (loopback). Adres ten odnosi się do samego urządzenia, co również nie czyni go odpowiednim przykładem adresu nieokreślonego. W przypadku 2001::/64, mamy do czynienia z globalnym adresem unicast, który jest przypisany do konkretnych urządzeń w Internecie. To jest adres, który można użyć do identyfikacji i komunikacji z urządzeniem w sieci IP. Adresy nieokreślone są używane do zasygnalizowania, że urządzenie nie ma przypisanego adresu, co różni się od koncepcji adresów link-local lub globalnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych typów adresów w IPv6 oraz niepełne zrozumienie kontekstu, w jakim dany adres jest używany. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami opartymi na protokole IPv6.
Pytanie 7

Jaka jest maksymalna liczba adresów sieciowych dostępnych w adresacji IP klasy A?

A. 254 adresy
B. 128 adresów
C. 32 adresy
D. 64 adresy
Wybór odpowiedzi sugerującej, że dostępnych jest 32, 64 lub 254 adresy sieciowe w klasie A opiera się na mylnym zrozumieniu zasad podziału i przydziału adresów IP. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieprawidłowej interpretacji struktury adresów IP, gdzie użytkownicy mylą liczbę adresów sieciowych z liczbą dostępnych adresów hostów. Odpowiedź 32 adresy mogłaby odnosić się do małych podsieci, ale w kontekście klasy A, jest to nieprawidłowe. Liczba 64 adresów mogłaby sugerować błąd w obliczeniach, uwzględniając niepełne zrozumienie maski podsieci. Podobnie, 254 adresy jest wartością typową dla podsieci klasy C, gdzie dostępne adresy hostów są ograniczone do 256 minus dwa (adres sieci i adres rozgłoszeniowy). Te błędy pokazują, jak ważne jest zrozumienie, że klasa A oferuje 128 sieci, co jest wynikiem obliczenia 2^7, a każda z tych sieci może pomieścić ogromną liczbę hostów. W praktyce, niewłaściwe przydzielenie adresów może prowadzić do problemów z routingiem i zarządzaniem siecią, co wpływa na jakość i efektywność komunikacji w sieci. Zrozumienie klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowań jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w dziedzinie IT i telekomunikacji.
Pytanie 8

Ransomware to rodzaj szkodliwego oprogramowania, które

A. ukrywa pliki lub procesy, aby wspierać kontrolę nad zainfekowanym komputerem.
B. używa zainfekowanego komputera do rozsyłania wiadomości spam.
C. rejestruje naciskane przez użytkownika klawisze.
D. szyfruje lub blokuje dane w celu wyłudzenia okupu.
Ransomware to jedna z najgroźniejszych form złośliwego oprogramowania, która szyfruje lub blokuje dostęp do danych na komputerze ofiary w celu wyłudzenia okupu. Gdy system zostanie zainfekowany, użytkownik często otrzymuje wiadomość, w której informuje się go o tym, że dostęp do jego plików został zablokowany, a ich odzyskanie jest możliwe tylko po zapłaceniu określonej sumy pieniędzy. Przykładem ransomware jest złośliwe oprogramowanie WannaCry, które w 2017 roku sparaliżowało wiele organizacji na całym świecie. Ważne jest, aby stosować dobre praktyki w zakresie zabezpieczeń, takie jak regularne tworzenie kopii zapasowych, aktualizowanie oprogramowania oraz korzystanie z zaawansowanych rozwiązań antywirusowych i zapór sieciowych. Ponadto, edukacja pracowników w zakresie rozpoznawania podejrzanych wiadomości e-mail i linków jest kluczowym elementem obrony przed tego typu zagrożeniami. Zrozumienie mechanizmów działania ransomware pozwala na skuteczniejsze przygotowanie się na potencjalne ataki i minimalizowanie ryzyka ich wystąpienia.
Pytanie 9

Zarządzanie uprawnieniami oraz zdolnościami użytkowników i komputerów w sieci z systemem Windows serwerowym zapewniają

A. zasady grupy
B. zasady zabezpieczeń
C. listy dostępu
D. ustawienia przydziałów
Zasady grupy to mechanizm stosowany w systemach operacyjnych Windows, który umożliwia centralne zarządzanie uprawnieniami i dostępem do zasobów sieciowych. Dzięki zasadom grupy administratorzy mogą definiować, które ustawienia dotyczące bezpieczeństwa, konfiguracji systemów i dostępów do aplikacji oraz zasobów mają być stosowane w obrębie całej organizacji. Przykładem zastosowania zasad grupy jest możliwość wymuszenia polityki haseł, która określa minimalną długość haseł oraz wymagania dotyczące ich złożoności. W praktyce, zasady grupy mogą być przypisywane do jednostek organizacyjnych, co pozwala na elastyczne i dostosowane do potrzeb zarządzanie uprawnieniami. Wspierają one również dobre praktyki branżowe, takie jak zasada najmniejszych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy oraz komputery mają dostęp tylko do tych zasobów, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Efektywne wykorzystanie zasad grupy przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa sieci oraz uproszczenia zarządzania tymi ustawieniami.
Pytanie 10

Umowa użytkownika w systemie Windows Serwer, która po wylogowaniu nie zachowuje zmian na serwerze oraz komputerze stacjonarnym i jest usuwana na zakończenie każdej sesji, to umowa

A. obowiązkowy
B. tymczasowy
C. lokalny
D. mobilny
Profil tymczasowy to taki typ konta w Windows Server, który powstaje automatycznie, jak się logujesz, a potem znika po wylogowaniu. To ważne, bo wszystko, co zrobisz podczas sesji, nie zostaje zapisane ani na serwerze, ani na komputerze. Takie rozwiązanie jest mega przydatne w miejscach, gdzie użytkownicy korzystają z systemu tylko przez chwilę, jak w szkołach czy firmach z wspólnymi komputerami. Dzięki tym profilom można zmniejszyć ryzyko, że ktoś nieuprawniony dostanie się do danych, a poza tym, pozostawia się czyste środowisko dla następnych użytkowników. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że korzystanie z profilów tymczasowych jakby przyspiesza logowanie, bo nie obciążają one systemu zbędnymi danymi, co jest naprawdę fajne.
Pytanie 11

Które z poleceń w systemie Windows umożliwia sprawdzenie zapisanych w pamięci podręcznej komputera tłumaczeń nazw DNS na odpowiadające im adresy IP?

A. ipconfig /flushdns
B. ipconfig /renew
C. ipconfig /release
D. ipconfig /displaydns
To polecenie 'ipconfig /displaydns' to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o zarządzanie pamięcią podręczną DNS w Windowsie. Dzięki niemu możemy zobaczyć, co jest w tej pamięci podręcznej, czyli jak wyglądają tłumaczenia nazw domen na adresy IP. To się przydaje zwłaszcza, gdy mamy problemy z dostępem do jakichś stron, bo pozwala nam sprawdzić, jakie zapytania DNS już zostały rozwiązane. Dla administratorów to bardzo pomocne, gdy muszą znaleźć błędy związane z nieaktualnymi lub błędnymi wpisami. Na przykład, po zmianie adresu IP serwera DNS, jak użytkownik wciąż nie może wejść na jakąś usługę, to właśnie to polecenie pomoże nam sprawdzić, czy stary adres IP nadal siedzi w pamięci. W pracy z sieciami warto też regularnie sprawdzać tę pamięć i czyścić ją, używając 'ipconfig /flushdns', co jest jednym z lepszych sposobów na utrzymanie sieci w dobrej formie, moim zdaniem.
Pytanie 12

Jaki kabel pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością 1 Gb/s?

A. Kabel światłowodowy
B. Skrętka kat. 5e
C. Kabel współosiowy
D. Skrętka kat. 4
Skrętka kat. 5e to kabel, który został zaprojektowany z myślą o zwiększonej wydajności transmisji danych, osiągając maksymalną prędkość do 1 Gb/s na odległości do 100 metrów. Jest to standard szeroko stosowany w sieciach Ethernet, zgodny z normą IEEE 802.3ab. Kabel ten charakteryzuje się lepszym ekranowaniem oraz wyższą jakością materiałów w porównaniu do starszych kategorii, co pozwala na minimalizację interferencji elektromagnetycznej i poprawia jakość sygnału. Skrętka kat. 5e znajduje zastosowanie w wielu środowiskach, od biur po małe i średnie przedsiębiorstwa, stanowiąc podstawę lokalnych sieci komputerowych (LAN). Dzięki swojej wydajności oraz stosunkowo niskim kosztom, jest idealnym rozwiązaniem dla infrastruktury sieciowej w aplikacjach wymagających szybkiej transmisji danych, takich jak przesyłanie dużych plików czy wideokonferencje. Warto również zauważyć, że skrętka kat. 5e jest kompatybilna z wcześniejszymi standardami, co ułatwia modernizację istniejących sieci.
Pytanie 13

Ile bitów o wartości 1 występuje w standardowej masce adresu IPv4 klasy B?

A. 32 bity
B. 8 bitów
C. 16 bitów
D. 24 bity
Odpowiedzi, które wskazują na inne wartości bitów w masce adresu IPv4 klasy B, bazują na mylnych założeniach dotyczących struktury adresacji w sieciach. Przykładowo, stwierdzenie, że maska klasy B zawiera 8 bitów, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ogólnej struktury adresów IPv4. Adres IPv4 składa się z 32 bitów, jednak te bity dzielą się na część identyfikującą sieć oraz część przeznaczoną dla hostów. W przypadku klasy B, mamy do czynienia z podziałem na 16 bitów dla adresu sieci i 16 bitów dla adresów hostów. Wybór 32 bitów jako odpowiedzi może wynikać z błędnej interpretacji, gdzie cały adres IP jest brany pod uwagę, nie zaś maska. Podobnie, błędna odpowiedź wskazująca na 24 bity może sugerować, że osoba odpowiadająca myli maskę z prefiksem CIDR stosowanym w klasie C. Warto pamiętać, że klasy adresowe oraz ich maski są podstawowym elementem projektowania sieci i znajomość ich właściwego przypisania jest kluczowa w kontekście zarządzania infrastrukturą oraz przydzielania adresów IP w sieciach komputerowych. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć nie tylko liczby, ale również ich znaczenie i zastosowanie w praktyce.
Pytanie 14

Zgodnie z normą PN-EN 50173 segment okablowania pionowego łączącego panele krosownicze nie powinien przekraczać długości

A. 1500 m
B. 2000 m
C. 100 m
D. 500 m
Zgodnie z normą PN-EN 50173, maksymalna długość odcinka okablowania pionowego łączącego panele krosownicze wynosi 500 m. Ta wartość została ustalona na podstawie analiz dotyczących wydajności transmisji danych, a także wpływu długości kabli na parametry sygnału. Główne powody ograniczenia długości to zapewnienie optymalnej jakości sygnału oraz minimalizacja strat sygnałowych i opóźnień. Zastosowanie tej długości jest kluczowe w projektowaniu sieci, ponieważ pozwala na utrzymanie wysokiej wydajności w ramach strukturalnego okablowania. W praktyce oznacza to, że jeżeli w projekcie sieci lokalnej (LAN) planujemy umieścić urządzenia, takie jak przełączniki czy routery, musimy zapewnić, aby odległość pomiędzy nimi a panelami krosowniczymi nie przekraczała 500 m. Taki standard jest również zgodny z innymi normami międzynarodowymi, co pozwala na jednolite podejście do projektowania i instalacji systemów okablowania w różnych krajach. Dostosowując się do tych wytycznych, zwiększamy niezawodność oraz łatwość zarządzania siecią, co jest kluczowe w nowoczesnych rozwiązaniach IT.
Pytanie 15

Simple Mail Transfer Protocol to protokół odpowiedzialny za

A. przekazywanie poczty elektronicznej w Internecie
B. synchronizację czasu pomiędzy komputerami
C. obsługę odległego terminala w architekturze klient-serwer
D. zarządzanie grupami multicastowymi w sieciach opartych na protokole IP
Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to standardowy protokół komunikacyjny wykorzystywany do przesyłania poczty elektronicznej w Internecie. Został opracowany w latach 80. XX wieku i od tego czasu stał się jednym z kluczowych elementów infrastruktury komunikacyjnej w sieci. Protokół ten działa na zasadzie klient-serwer, gdzie klient (np. program pocztowy) wysyła wiadomości do serwera pocztowego, który następnie przekazuje je do odpowiednich serwerów odbiorców. Jednym z głównych zastosowań SMTP jest umożliwienie przesyłania wiadomości między różnymi domenami. W praktyce, większość systemów e-mailowych, takich jak Gmail czy Outlook, korzysta z SMTP do obsługi wysyłania wiadomości e-mail. Protokół ten również obsługuje różne metody autoryzacji, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłania wiadomości. Warto również zauważyć, że SMTP współpracuje z innymi protokołami, takimi jak IMAP czy POP3, które są używane do odbierania e-maili. Zrozumienie SMTP jest niezbędne dla osób zajmujących się administracją systemami e-mailowymi oraz dla specjalistów IT, którzy chcą zapewnić efektywną komunikację w organizacjach.
Pytanie 16

Jakie polecenie w systemach operacyjnych Linux służy do prezentacji konfiguracji sieciowych interfejsów?

A. tracert
B. ping
C. ipconfig
D. ifconfig
Polecenie 'ifconfig' jest klasycznym narzędziem używanym w systemach operacyjnych Linux do wyświetlania oraz konfigurowania interfejsów sieciowych. Umożliwia ono administratorom systemów monitorowanie oraz zarządzanie parametrami sieciowymi, takimi jak adres IP, maska podsieci, status interfejsu, a także inne istotne informacje. Przykładowo, używając polecenia 'ifconfig', można sprawdzić, które interfejsy sieciowe są aktywne oraz jakie mają przypisane adresy IP. Dodatkowo, 'ifconfig' pozwala na dokonywanie zmian w konfiguracji interfejsów, co jest niezwykle przydatne w sytuacjach, gdy konieczne jest przypisanie nowego adresu IP lub aktywacja/dezaktywacja interfejsu. Warto również wspomnieć, że 'ifconfig' jest częścią standardowych narzędzi sieciowych w wielu dystrybucjach Linuxa, a jego znajomość jest wręcz niezbędna dla każdego administratora systemów. Choć 'ifconfig' pozostaje w użyciu, warto zauważyć, że nowoczesne systemy operacyjne promują bardziej zaawansowane narzędzie o nazwie 'ip', które oferuje rozszerzone funkcjonalności i lepsze wsparcie dla nowoczesnych protokołów sieciowych."
Pytanie 17

Pierwsze trzy bity adresu IP w postaci binarnej mają wartość 010. Jaki to adres?

A. klasy D
B. klasy C
C. klasy A
D. klasy B
Odpowiedzi, które sugerują, że adres z wartością najstarszych trzech bitów równą 010 należy do klasy B, C lub D, opierają się na niewłaściwym zrozumieniu struktury adresów IP oraz ich klasyfikacji. Adresy klasy B mają najstarsze bity 10, co powoduje, że ich zakres wynosi od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Oznacza to, że klasy B są przeznaczone dla średniej wielkości sieci, a ich maska podsieci wynosi zazwyczaj 255.255.0.0. Adresy klasy C mają natomiast najstarsze bity 110, z zakresem od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, przy czym używają maski 255.255.255.0, co ogranicza liczbę hostów w sieci do 254. Klasa D z kolei jest zarezerwowana dla multicastu, gdzie najstarsze bity to 1110, a zakres obejmuje adresy od 224.0.0.0 do 239.255.255.255. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie wartości binarnych z adresami, bez zrozumienia, jak te wartości wpływają na klasyfikację adresów IP. Właściwe zrozumienie oraz umiejętność rozróżnienia klas adresów IP jest kluczowe dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.
Pytanie 18

Do jakiej sieci jest przypisany host o adresie 172.16.10.10/22?

A. 172.16.16.0
B. 172.16.12.0
C. 172.16.8.0
D. 172.16.4.0
Patrząc na twoje odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich wynikają z braku pełnego zrozumienia działania subnettingu i struktury adresów IP. Każdy adres IP dzieli się na część, która identyfikuje sieć, i część, która identyfikuje samego hosta. To jest kluczowe, żeby dobrze skonfigurować sieć. W przypadku adresu 172.16.10.10 z maską /22, żeby stwierdzić, do której sieci ten host przynależy, trzeba obliczyć adres sieci i rozumieć, jak działa maska podsieci. Ta maska wskazuje na 4 podsieci, a adres 172.16.8.0 to ta, z którą ma się łączyć nasz host. Odpowiedzi takie jak 172.16.4.0, 172.16.12.0 czy 172.16.16.0 są błędne, bo nie mieszczą się w odpowiednich przedziałach dla tej maski. Szczególnie 172.16.4.0 byłoby z innej podsieci, a 172.16.12.0 to tylko koniec zakresu tej samej podsieci, więc nie może być adresem sieciowym dla hosta 172.16.10.10. Często ludzie myślą, że adresy podsieci to po prostu liczby, a w rzeczywistości są one jasno określone przez maskę podsieci, co trzeba mieć na uwadze przy projektowaniu sieci. Dobrze jest też pamiętać, że stosowanie odpowiednich zasad i praktyk w subnettingu, jak CIDR, jest mega ważne dla efektywnego zarządzania adresami IP w nowoczesnych sieciach.
Pytanie 19

Kabel skrętkowy, w którym każda para przewodów ma oddzielne ekranowanie folią, a wszystkie przewody są umieszczone w ekranie z folii, jest oznaczany symbolem

A. F/UTP
B. S/UTP
C. F/FTP
D. S/FTP
Odpowiedź F/FTP odnosi się do kabla, który składa się z pojedynczych par przewodów, gdzie każda para jest chroniona przez osobny ekran foliowy, a cały kabel jest dodatkowo osłonięty ekranem foliowym. Tego typu konstrukcja pozwala na znaczne zmniejszenie zakłóceń elektromagnetycznych, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających wysokiej wydajności oraz niezawodności przesyłu sygnałów, takich jak sieci komputerowe czy systemy telekomunikacyjne. W praktyce, kable F/FTP są często stosowane w środowiskach biurowych oraz w instalacjach, gdzie istnieje ryzyko występowania zakłóceń od innych urządzeń elektronicznych. Zgodnie ze standardem ISO/IEC 11801, który definiuje wymagania dotyczące kabli dla różnych aplikacji sieciowych, użycie ekranowanych kabli jest zalecane w przypadku instalacji w trudnych warunkach elektromagnetycznych. Przykładami zastosowania kabli F/FTP mogą być podłączenia w sieciach lokalnych (LAN), gdzie stabilność i jakość przesyłu danych jest priorytetem.
Pytanie 20

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. USB i RS232
B. Centronics i USB
C. Centronics i RJ11
D. USB i RJ45
Odpowiedź 'USB i RJ45' jest prawidłowa, ponieważ obydwa interfejsy są powszechnie stosowane do podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs USB umożliwia szybkie przesyłanie danych między urządzeniem a komputerem, co jest kluczowe w przypadku drukarek, które wymagają efektywnej komunikacji. Z kolei interfejs RJ45 jest standardem w sieciach Ethernet, co pozwala na podłączenie drukarki do lokalnej sieci komputerowej bez potrzeby posiadania wbudowanej karty sieciowej. W przypadku serwera wydruku, urządzenie takie działa jako mostek pomiędzy drukarką a komputerami w sieci, co umożliwia wielu użytkownikom dostęp do tej samej drukarki. Przykłady zastosowania obejmują podłączenie drukarki biurowej do serwera, co pozwala na zdalne drukowanie dokumentów przez pracowników z różnych stanowisk. Zgodność z tymi standardami w znaczący sposób zwiększa elastyczność i użyteczność urządzeń w środowisku pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.
Pytanie 21

Jak nazywa się protokół używany do komunikacji za pomocą terminala tekstowego?

A. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)
B. Internet Message Access Protocol (IMAP)
C. Voice over IP (VoIP)
D. Internet Relay Chat (IRC)
Wybór innych protokołów, takich jak Voice over IP (VoIP), Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) czy Internet Message Access Protocol (IMAP), jest mylnym podejściem w kontekście prowadzenia rozmów za pomocą konsoli tekstowej. VoIP, chociaż może być używany do komunikacji głosowej w czasie rzeczywistym, nie jest protokołem przeznaczonym do tekstowej wymiany wiadomości. Jego głównym celem jest przesyłanie dźwięku przez sieć w oparciu o standardy takie jak RTP, co nie ma związku z funkcjonalnością tekstową. SMTP natomiast jest protokołem używanym do wysyłania emaili, a nie do prowadzenia rozmów na żywo. Jego struktura opiera się na dostarczaniu wiadomości e-mailowych pomiędzy serwerami, co również wyklucza możliwość prowadzenia interaktywnych konwersacji. Podobnie IMAP służy do pobierania i zarządzania wiadomościami e-mail, co nie ma zastosowania w kontekście czatu. Te mylne wybory wynikają często z nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowań różnych protokołów sieciowych. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnej komunikacji w sieci oraz wyboru właściwych narzędzi do określonych zadań.
Pytanie 22

Gdy komputer K1 wykonuje polecenie ping, otrzymuje odpowiedź od komputera K2. Natomiast po wysłaniu polecenia ping w odwrotnym kierunku komputer K2 nie dostaje odpowiedzi od K1. Oba urządzenia działają na systemie Windows 7 lub 10. Jaka może być przyczyna tej sytuacji?

A. Karta sieciowa komputera K2 jest uszkodzona.
B. Nieprawidłowa konfiguracja kart sieciowych w komputerach K1 i K2.
C. Ustawienia domyślne zapory na komputerze K1 są skonfigurowane.
D. Zapora sieciowa jest wyłączona na komputerach K1 oraz K2.
W przypadku odpowiedzi sugerujących wyłączenie zapory sieciowej na obu komputerach K1 i K2, można zauważyć podstawowy błąd w rozumieniu działania zabezpieczeń sieciowych. Wyłączenie zapory na komputerach nie jest zalecane, ponieważ naraża system na ataki z zewnątrz. Zapory sieciowe mają za zadanie kontrolować ruch sieciowy, a ich wyłączenie wprowadza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Odpowiedź odnosząca się do nieprawidłowej konfiguracji kart sieciowych również nie jest trafna, gdyż jeśli jedna karta sieciowa działa poprawnie i odpowiada na polecenie ping, to nie można jednoznacznie uznać, że konfiguracja obu kart jest błędna. Istotnym błędem logicznym jest też myślenie, że uszkodzenie karty sieciowej K2 mogłoby prowadzić do braku odpowiedzi na ping z K1, podczas gdy w rzeczywistości, skoro K1 odpowiada, to karta sieciowa K1 działa poprawnie. Uszkodzona karta sieciowa K2 mogłaby prowadzić do zupełnego braku komunikacji, a nie jedynie do braku odpowiedzi na ping. Kluczowe w tej sytuacji jest zrozumienie, że zapory sieciowe są pierwszą linią obrony w zabezpieczaniu sieci, a ich domyślne ustawienia często mają na celu ograniczenie typu ruchu ICMP, co w przypadku braku odpowiedzi jest najbardziej prawdopodobnym rozwiązaniem opisanej sytuacji.
Pytanie 23

Jaką prędkość transmisji określa standard Ethernet IEEE 802.3z?

A. 100 Mb
B. 100 GB
C. 1 Gb
D. 10 Mb
Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak 10 Mb, 100 Mb lub 100 GB, wynika z mylnych przekonań na temat standardów Ethernet. Przepływność 10 Mb/s odnosi się do starszej wersji Ethernet, znanej jako 10BASE-T, która była popularna w latach 80. XX wieku. W dzisiejszych czasach jest to zbyt wolne i nieodpowiednie dla nowoczesnych aplikacji, które wymagają znacznie wyższych prędkości transmisji. Przepływność 100 Mb/s, związana z technologią Fast Ethernet, jest również niewystarczająca w kontekście rosnących potrzeb sieciowych, zwłaszcza w środowiskach, gdzie wiele urządzeń jest podłączonych jednocześnie. Wreszcie, 100 GB/s to parametr, który odnosi się do znacznie bardziej zaawansowanej technologii, takiej jak 100 Gigabit Ethernet (100GbE), która została wprowadzona dużo później i jest używana głównie w centrach danych oraz w infrastrukturze szkieletowej. Niezrozumienie różnic między tymi standardami oraz ich zastosowaniem w praktyce prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że rozwój technologii Ethernet następuje w miarę rosnącego zapotrzebowania na szybsze i bardziej efektywne sieci, a każdy standard ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia.
Pytanie 24

Ile punktów przyłączeniowych (2 x RJ45), według wymogów normy PN-EN 50167, powinno być w biurze o powierzchni 49 m2?

A. 4
B. 9
C. 1
D. 5
Zgodnie z normą PN-EN 50167, dla pomieszczenia biurowego o powierzchni 49 m² zaleca się posiadanie co najmniej 5 punktów abonenckich. Ta liczba wynika z analizy potrzeb użytkowników w kontekście efektywności pracy oraz liczby stanowisk roboczych, które mogą być zaaranżowane w danym pomieszczeniu. Norma ta wskazuje, że na każde 10 m² przestrzeni biurowej powinno przypadać co najmniej 1 punkt abonencki. W przypadku biura o powierzchni 49 m², można zastosować prostą proporcję, co prowadzi do obliczenia 4,9 punktów abonenckich, zaokrąglając do 5. Praktyczne zastosowanie tej normy zapewnia, że wszyscy pracownicy mają łatwy dostęp do infrastruktury telekomunikacyjnej, co jest szczególnie istotne w kontekście pracy zdalnej i współpracy przy użyciu nowoczesnych technologii. Warto również pamiętać, że zbyt mała liczba punktów abonenckich może prowadzić do przeciążenia sieci oraz trudności w komunikacji, co negatywnie wpływa na wydajność pracy zespołów.
Pytanie 25

W systemach z rodziny Windows Server, w jaki sposób definiuje się usługę serwera FTP?

A. w serwerze sieci Web
B. w serwerze aplikacji
C. w usłudze plików
D. w usłudze zasad i dostępu sieciowego
Wybór serwera aplikacji jako miejsca definiowania usługi FTP jest błędny, gdyż ta kategoria serwerów jest przeznaczona do hostowania aplikacji, które obsługują logikę biznesową i procesy interaktywne, a nie do zarządzania protokołami komunikacyjnymi, takimi jak FTP. Serwer aplikacji koncentruje się na obsłudze żądań HTTP, a nie na transferze plików. Z kolei usługa zasad i dostępu sieciowego służy do zarządzania dostępem do sieci, a nie do zarządzania plikami. Nie ma zatem możliwości pełnienia przez nią roli serwera FTP, ponieważ nie zajmuje się przesyłaniem i udostępnianiem plików w sposób, w jaki robi to serwer FTP. Podobnie, usługa plików, choć związana z zarządzaniem danymi, nie jest odpowiednia jako samodzielny element do definiowania usługi FTP. W praktyce, usługa plików odnosi się do przechowywania i udostępniania plików w sieci, ale nie obejmuje protokołów komunikacyjnych. Tego typu nieporozumienia często wynikają z braku zrozumienia podstawowych funkcji różnych ról serwerów w architekturze IT. Warto pamiętać, że każda rola ma swoje specyficzne zadania i funkcjonalności, co podkreśla znaczenie znajomości ich zastosowań w praktyce.
Pytanie 26

Adres IP serwera, na którym jest zainstalowana domena http://www.wp.pl to 212.77.98.9. Co jest przyczyną sytuacji przedstawionej na zrzucie ekranowym?

C:\>ping 212.77.98.9

Pinging 212.77.98.9 with 32 bytes of data:
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=30ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60

Ping statistics for 212.77.98.9:
    Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),
Approximate round trip times in milli-seconds:
    Minimum = 29ms, Maximum = 30ms, Average = 29ms

C:\>ping www.wp.pl
Ping request could not find host www.wp.pl. Please check the name and try again.

A. Błędny adres serwera DNS lub brak połączenia z serwerem DNS.
B. Stacja robocza i domena www.wp.pl nie pracują w tej samej sieci.
C. Domena o nazwie www.wp.pl jest niedostępna w sieci.
D. Nie ma w sieci serwera o adresie IP 212.77.98.9.
Poprawna odpowiedź wskazuje, że problem z dostępem do domeny www.wp.pl może być spowodowany błędnym adresem serwera DNS lub brakiem połączenia z tym serwerem. Zrzut ekranowy pokazuje, że ping do adresu IP 212.77.98.9 zakończył się sukcesem, co oznacza, że serwer odpowiada na zapytania. Jednakże, gdy próbujemy pingować nazwę domeny www.wp.pl, otrzymujemy komunikat o błędzie. To sugeruje, że system nie może przetłumaczyć nazwy domeny na odpowiedni adres IP. W praktyce, taka sytuacja może wystąpić, gdy konfiguracja serwera DNS jest błędna lub gdy urządzenie nie ma dostępu do serwera DNS. W organizacjach wdraża się monitorowanie i diagnostykę DNS jako standardową praktykę, aby szybko identyfikować i rozwiązywać tego typu problemy. Użytkownicy powinni także być świadomi, że poprawne ustawienia DNS są kluczowe dla funkcjonowania wszelkich usług internetowych, w tym e-maila oraz stron www.
Pytanie 27

Jaką wiadomość przesyła klient DHCP w celu przedłużenia dzierżawy?

A. DHCPDISCOVER
B. DHCPREQUEST
C. DHCPNACK
D. DHCPACK
Odpowiedź DHCPREQUEST jest poprawna, ponieważ jest to komunikat wysyłany przez klienta DHCP w celu odnowy dzierżawy. Proces odnowy dzierżawy IP odbywa się, gdy klient zbliża się do końca czasu przydzielonej mu dzierżawy (Lease Time). W momencie, gdy klient chce przedłużyć dzierżawę, wysyła komunikat DHCPREQUEST do serwera DHCP, informując go o chęci kontynuacji korzystania z aktualnie przypisanego adresu IP. W praktyce ten mechanizm jest kluczowy dla utrzymania ciągłości połączenia sieciowego, szczególnie w dynamicznych środowiskach, takich jak sieci Wi-Fi, gdzie urządzenia mogą często łączyć się i rozłączać. Dobrą praktyką jest monitorowanie przydzielonych adresów IP oraz czasu ich dzierżawy, aby uniknąć problemów z dostępnością adresów w sieci. Zgodnie z protokołem RFC 2131, komunikat DHCPREQUEST może również być używany w innych kontekstach, na przykład podczas początkowej konfiguracji IP, co czyni go wszechstronnym narzędziem w zarządzaniu adresami IP.
Pytanie 28

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Regeneratora
B. Rutera
C. Koncentratora
D. Mostu
Ruter jest urządzeniem, które odgrywa kluczową rolę w łączeniu różnych domen rozgłoszeniowych, co pozwala na efektywną komunikację między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do mostu czy koncentratora, które operują na warstwie drugiej modelu OSI (warstwie łącza danych), ruter funkcjonuje na warstwie trzeciej (warstwa sieci). Jego zadaniem jest zarządzanie ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że pakiety danych mogą być kierowane do odpowiednich adresów IP, co jest istotne w przypadku, gdy komputery są w różnych podsieciach. Dzięki temu, ruter potrafi zrozumieć, kiedy dane powinny zostać wysłane do innej sieci, a kiedy pozostają w obrębie tej samej. Przykładowo, w dużych organizacjach, które mają różne lokalizacje geograficzne, rutery umożliwiają komunikację między nimi poprzez sieci WAN. Praktyczne zastosowanie ruterów obejmuje nie tylko łączenie lokalnych sieci, ale także umożliwiają one stosowanie zaawansowanych funkcji, takich jak QoS (Quality of Service), które pomagają w zarządzaniu ruchem sieciowym, co jest kluczowe w przypadku aplikacji wymagających niskich opóźnień, jak np. wideokonferencje. W kontekście standardów, rutery muszą być zgodne z protokołami, takimi jak IP (Internet Protocol) oraz muszą wspierać różnorodne protokoły routingu, co czyni je nieodzownym elementem nowoczesnych infrastruktur sieciowych.
Pytanie 29

Technologia oparta na architekturze klient-serwer, która umożliwia połączenie odległych komputerów w sieci poprzez szyfrowany tunel, nazywa się

A. WLAN
B. VPN
C. VLAN
D. WAN
Technologia VPN (Virtual Private Network) umożliwia bezpieczne połączenie zdalnych komputerów w sieci przez szyfrowany tunel. Dzięki temu użytkownicy mogą przesyłać dane w sposób chroniony przed podsłuchiwaniem i dostępem nieautoryzowanych osób. VPN jest powszechnie stosowany w firmach, które umożliwiają pracownikom zdalny dostęp do zasobów sieciowych, zapewniając jednocześnie ochronę danych. Przykładem może być pracownik, który korzystając z publicznej sieci Wi-Fi w kawiarni, łączy się z siecią firmową przez VPN, co uniemożliwia hakerom przechwycenie jego danych. Standardy bezpieczeństwa, takie jak IPsec (Internet Protocol Security) oraz SSL/TLS (Secure Sockets Layer/Transport Layer Security), są często wykorzystywane w implementacjach VPN, co czyni tę technologię zgodną z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 30

Ustanawianie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami w publicznej sieci Internet, wykorzystywane w sieciach VPN (Virtual Private Network), to

A. tunelowanie
B. mostkowanie
C. mapowanie
D. trasowanie
Trasowanie odnosi się do procesu określania optymalnej trasy dla danych przesyłanych przez sieć, jednak nie ma związku z tworzeniem zaszyfrowanych połączeń. Trasowanie koncentruje się na kierowaniu pakietów danych do ich docelowych lokalizacji, co nie zapewnia bezpieczeństwa przesyłanych informacji. Mapowanie, z drugiej strony, polega na przypisywaniu zasobów w systemach komputerowych lub sieciach, co również nie ma wpływu na zabezpieczenie komunikacji. Mostkowanie natomiast łączy różne segmenty sieci lokalnej, ale nie szyfruje danych, co nie spełnia wymogów związanych z bezpieczeństwem w publicznych sieciach. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie terminów związanych z funkcjonalnością sieci, co może prowadzić do fałszywego przekonania, że metody te oferują podobne korzyści w zakresie ochrony danych. Kluczowe w rozwiązaniach zabezpieczających, takich jak VPN, jest zrozumienie, że tunelowanie bezpośrednio odpowiada za zapewnienie bezpiecznego, szyfrowanego połączenia, co jest podstawą dla bezpieczeństwa w sieciach publicznych.
Pytanie 31

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3
B. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń
C. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń
D. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3
Udostępnienie folderu C:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na skoncentrowanie kontroli dostępu na niewielkiej grupie użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Taka praktyka zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mają dostęp do niezbędnych zasobów, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: minimalizuje potencjalne zagrożenia związane z bezpieczeństwem danych, umożliwiając jednocześnie łatwe zarządzanie uprawnieniami. W kontekście zarządzania systemem, unikanie ograniczeń w liczbie równoczesnych połączeń może przyspieszyć dostęp do folderu, co jest korzystne w przypadku, gdy trzech użytkowników jednocześnie potrzebuje dostępu do tych samych instrukcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami w sieci, gdzie kluczowe znaczenie ma efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem.
Pytanie 32

Jaki będzie całkowity koszt brutto materiałów zastosowanych do wykonania odcinka okablowania łączącego dwie szafki sieciowe wyposażone w panele krosownicze, jeżeli wiadomo, że zużyto 25 m skrętki FTP cat. 6A i dwa moduły Keystone? Ceny netto materiałów znajdują się w tabeli, stawka VAT na materiały wynosi 23%.

Materiałj.m.Cena
jednostkowa
netto
Skrętka FTP cat. 6Am.3,50 zł
Moduł Keystone FTP RJ45szt.9,50 zł

A. 131,00 zł
B. 97,00 zł
C. 119,31 zł
D. 106,50 zł
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, kluczowym błędem jest często nieuwzględnienie całkowitego kosztu netto materiałów lub błędne ich zsumowanie. Na przykład, odpowiedź o wartości 97,00 zł wskazuje na zaniżenie kosztów, co może wynikać z pominięcia jednego z elementów, takich jak skrętka lub moduły Keystone. Z kolei odpowiedź 106,50 zł może sugerować, że respondent dodał jedynie koszt skrętki, nie uwzględniając kosztu modułów. Odpowiedzi takie jak 119,31 zł mogą powstawać na skutek błędnego obliczania wartości podatku VAT, gdzie respondent nieprawidłowo pomnożył lub dodał procent VAT do netto. Te błędy myślowe mogą wynikać z braku zrozumienia procesu kalkulacji cen czy też podstawowych zasad dotyczących obliczania kosztów i podatków. W praktyce, nie tylko należy znać ceny materiałów, ale również umiejętnie operować kalkulacjami finansowymi, aby uniknąć pułapek prowadzących do błędnych wniosków. Zastosowanie się do dobrych praktyk w zakresie obliczeń kosztów projektów instalacyjnych jest niezbędne dla efektywności i przejrzystości finansowej, co jest kluczowe w branży technologii informacyjnej i komunikacyjnej.
Pytanie 33

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do 'Zarządzania dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'
B. Dla grupy Pracownicy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'
C. Dla grupy Administratorzy należy usunąć uprawnienia 'Drukuj'
D. Dla grupy Administratorzy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie drukarkami'
Odpowiedź 'Dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia "Drukuj"' jest jak najbardziej na miejscu. Dlaczego? Bo użytkownicy z grupy Pracownicy, którzy mają tylko uprawnienia do 'Zarządzania dokumentami', nie mogą faktycznie drukować dokumentów. W praktyce, te uprawnienia dają im jedynie możliwość zarządzania dokumentami w kolejce drukarskiej – czyli mogą je zatrzymywać czy usuwać, ale już nie wydrukują. Żeby pracownicy mogli sensownie korzystać z serwera wydruku, to muszą mieć to uprawnienie 'Drukuj'. Dobrym nawykiem w zarządzaniu uprawnieniami jest to, żeby przydzielać tylko te, które są naprawdę potrzebne do wykonania zadań. Dzięki temu można poprawić bezpieczeństwo systemu i zmniejszyć ryzyko jakichś błędów. Na przykład, gdyby zespół administracyjny dał uprawnienia 'Drukuj' pracownikom, to mogliby oni swobodnie korzystać z drukarek, co jest niezbędne w ich codziennej pracy. Warto też pomyśleć o szkoleniu pracowników, żeby wiedzieli, jak korzystać z zasobów sieciowych, co na pewno zwiększy wydajność ich pracy.
Pytanie 34

Aby umożliwić jedynie urządzeniom z określonym adresem fizycznym połączenie z siecią WiFi, trzeba ustawić w punkcie dostępowym

A. bardziej zaawansowane szyfrowanie
B. firewall
C. filtrację adresów MAC
D. strefę o ograniczonym dostępie
Filtrowanie adresów MAC to technika, która pozwala na ograniczenie dostępu do sieci WiFi jedynie do urządzeń posiadających określone adresy MAC (Media Access Control). Każde urządzenie sieciowe ma unikalny adres MAC, który identyfikuje je w sieci lokalnej. Konfigurując filtrację adresów MAC w punkcie dostępowym, administrator może wprowadzić listę dozwolonych adresów, co zwiększa bezpieczeństwo sieci. Przykład zastosowania tej technologii może obejmować małe biuro lub dom, gdzie właściciel chce zapewnić, że tylko jego smartfony, laptopy i inne urządzenia osobiste mogą łączyć się z siecią, uniemożliwiając dostęp nieznanym gościom. Choć filtracja adresów MAC nie jest niezawodna (ponieważ adresy MAC mogą być spoofowane), jest jednym z elementów strategii bezpieczeństwa, współpracując z innymi metodami, takimi jak WPA2 lub WPA3, co zapewnia wielowarstwową ochronę przed nieautoryzowanym dostępem do sieci.
Pytanie 35

Podaj domyślny port, który służy do przesyłania poleceń w serwisie FTP.

A. 20
B. 25
C. 21
D. 110
Odpowiedź 21 jest poprawna, ponieważ port 21 jest standardowym portem używanym do komunikacji w protokole FTP (File Transfer Protocol). FTP jest jednym z najstarszych protokołów internetowych, stosowanym głównie do przesyłania plików między komputerami w sieci. Port 21 jest używany do nawiązywania połączenia i obsługi próśb klientów. W praktyce, gdy klient FTP łączy się z serwerem, inicjuje sesję poprzez wysłanie polecenia LOGIN na ten właśnie port. Aby zapewnić bezpieczeństwo i zgodność z najlepszymi praktykami, ważne jest, aby administratorzy serwerów wykorzystywali standardowe porty, takie jak 21, co ułatwia diagnostykę problemów i integrację z innymi systemami. Warto również zauważyć, że FTP może działać w różnych trybach, a port 21 jest kluczowy w trybie aktywnym. W kontekście bezpieczeństwa, rozważając współczesne zastosowania, administratorzy mogą również korzystać z protokołów zabezpieczających, takich jak FTPS lub SFTP, które oferują szyfrowanie danych, ale nadal używają portu 21 jako standardowego portu komend.
Pytanie 36

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) służy do

A. konfiguracji urządzeń sieciowych oraz zbierania danych na ich temat
B. odbierania wiadomości e-mail
C. przydzielania adresów IP oraz adresu bramy i serwera DNS
D. szyfrowania połączeń terminalowych z zdalnymi komputerami
Protokół SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, to naprawdę ważne narzędzie, jeśli chodzi o zarządzanie i monitorowanie urządzeń w sieci. Dzięki niemu, administratorzy mogą zbierać wszystkie ważne info o stanie czy wydajności różnych urządzeń, jak routery czy serwery. Ma to ogromne znaczenie, żeby sieć działała sprawnie. Na przykład, SNMP może pomóc w monitorowaniu obciążenia procesora lub pamięci. A to z kolei pozwala szybko zlokalizować problemy i podjąć odpowiednie działania. SNMP działa na zasadzie klient-serwer, gdzie agent na urządzeniu zbiera dane i przesyła je do systemu. To wszystko sprawia, że wiele procesów, jak aktualizacja konfiguracji, można zautomatyzować. Protokół ten jest zgodny z normami IETF, co również wspiera dobre praktyki w zarządzaniu sieciami oraz sprawia, że różne urządzenia od różnych producentów mogą ze sobą współpracować. To czyni SNMP naprawdę kluczowym elementem w nowoczesnych infrastrukturach IT w firmach.
Pytanie 37

W jakiej topologii fizycznej sieci każde urządzenie ma dokładnie dwa połączenia, z których jedno prowadzi do najbliższego sąsiada, a dane są przesyłane z jednego komputera do następnego w formie pętli?

A. Gwiazda.
B. Drzewo.
C. Siatka.
D. Pierścień.
Topologia drzewa, w odróżnieniu od pierścienia, opiera się na hierarchicznej strukturze, gdzie węzły są powiązane w formie gałęzi. Każde urządzenie sieciowe, z reguły, ma połączenie z jednym rodzicem oraz wieloma potomkami, co skutkuje tym, że nie każde urządzenie ma po dwa połączenia. Takie rozmieszczenie prowadzi do silnie zdefiniowanej struktury, ale nie przekłada się na możliwość bezpośredniego przesyłania danych w sposób, w jaki odbywa się to w topologii pierścienia. Topologia gwiazdy z kolei polega na tym, że wszystkie urządzenia są podłączone do centralnego punktu, co również nie spełnia warunków zadania. W modelu gwiazdy, w przypadku awarii centralnego węzła, cała sieć może przestać działać, co jest istotnym ograniczeniem w kontekście niezawodności. Natomiast topologia siatki charakteryzuje się dużą liczbą połączeń między urządzeniami, co zwiększa odporność na awarie, ale również komplikuje strukturę i może generować nadmiarowe koszty związane z instalacją. Kluczowym błędem myślowym przy wyborze nieprawidłowych odpowiedzi jest pomylenie charakterystyki układu połączeń oraz sposobu transmisji danych, co prowadzi do mylnych wniosków na temat funkcjonalności różnych topologii sieciowych. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla projektowania efektywnych i niezawodnych sieci.
Pytanie 38

Jakie zakresy adresów IPv4 można zastosować jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 172.16.0.0 ÷ 172.31.255.255
B. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255
C. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255
D. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255
Odpowiedzi, które nie dotyczą zakresu 172.16.0.0 do 172.31.255.255, nie są adresami prywatnymi. Na przykład, zakres 127.0.0.0 do 127.255.255.255 jest zarezerwowany dla adresów loopback, co oznacza, że jest wykorzystywany do komunikacji wewnętrznej samego urządzenia. Adresy te nie nadają się do sieci lokalnej, bo działają tylko w ramach jednego komputera. Kolejny zły przykład to zakres 200.186.0.0 do 200.186.255.255, który to już są publiczne adresy IP. One mogą być routowane w Internecie i są zarządzane przez odpowiednie organizacje. Używanie takich adresów w lokalnej sieci nie tylko łamie zasady, ale też może spowodować konflikty i problemy z zarządzaniem. No i ten ostatni zakres 168.172.0.0 do 168.172.255.255 też nie jest uznawany za prywatny, bo nie wchodzi w te zdefiniowane przez RFC 1918. Wybieranie złych odpowiedzi często wynika z braku wiedzy o klasyfikacji adresów IP i mylenia ich zastosowania w sieciach.
Pytanie 39

Mechanizm ograniczeń na dysku, który umożliwia kontrolowanie wykorzystania zasobów dyskowych przez użytkowników, nazywany jest

A. release
B. spool
C. ąuota
D. management
Odpowiedź 'cząta' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do mechanizmu zarządzania przydziałem zasobów dyskowych dla użytkowników w systemach operacyjnych oraz systemach plików. Cząta, czyli quota, pozwala administratorom na ograniczenie ilości danych, które użytkownicy mogą przechowywać na dysku. Jest to szczególnie istotne w środowiskach współdzielonych, gdzie wiele osób korzysta z tych samych zasobów. Przykładem zastosowania cząty może być serwer plików, gdzie administrator ustala ograniczenia dla poszczególnych użytkowników, aby zapobiec zapełnieniu przestrzeni dyskowej przez jednego z nich. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie użycia przestrzeni dyskowej i dostosowywanie limitów w oparciu o potrzeby użytkowników oraz dostępne zasoby. W wielu systemach operacyjnych, takich jak Linux, można łatwo ustawiać i zarządzać czątem przy pomocy narzędzi takich jak 'edquota' czy 'quota'.
Pytanie 40

W topologii fizycznej gwiazdy wszystkie urządzenia działające w sieci są

A. podłączone do jednej magistrali
B. podłączone do węzła sieci
C. połączone pomiędzy sobą odcinkami kabla tworząc zamknięty pierścień
D. połączone z dwoma sąsiadującymi komputerami
W topologii fizycznej gwiazdy wszystkie urządzenia w sieci są podłączone do centralnego węzła, którym najczęściej jest przełącznik (switch) lub koncentrator (hub). Taki układ pozwala na zorganizowanie komunikacji w sieci w sposób efektywny i przejrzysty. Każde urządzenie ma indywidualne połączenie z węzłem, co umożliwia niezależną komunikację, a także zwiększa odporność na awarie. W przypadku, gdy jedno z urządzeń przestaje działać, pozostałe nie są bezpośrednio dotknięte, co jest kluczowe dla ciągłości działania sieci. Przykładowo, w biurach często stosuje się topologię gwiazdy, aby zapewnić łatwą rozbudowę sieci oraz prostą identyfikację i lokalizację problemów. Dobre praktyki w zakresie projektowania sieci z uwzględnieniem topologii gwiazdy obejmują również stosowanie odpowiednich kabli oraz technologii, aby zminimalizować straty sygnału i zapewnić optymalną wydajność sieci.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej