Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 16:43
Data zakończenia: 30 maja 2025 17:02

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Najważniejszym działaniem pielęgnacyjnym dla roślin umieszczonych w donicach jest

A. systematyczne nawadnianie

B. przycinanie gałęzi

C. eliminowanie przekwitłych kwiatów

D. systematyczne usuwanie chwastów

Wybór regularnego odchwaszczania, przycinania pędów lub usuwania przekwitłych kwiatów jako najważniejszego zabiegu pielęgnacyjnego dla roślin w pojemnikach jest niewłaściwy, ponieważ koncentruje się na aspektach kosmetycznych lub porządkowych, a nie na kluczowej kwestii, jaką jest dostępność wody. Regularne odchwaszczanie, mimo że jest ważne, ma znaczenie drugorzędne w kontekście roślin doniczkowych, gdyż chwasty rzadko pojawiają się w pojemnikach. Przycinanie pędów i usuwanie przekwitłych kwiatów są technikami, które wspierają zdrowy wzrost roślin i estetykę, ale nie mają tak bezpośredniego wpływu na ich przetrwanie. Te działania mogą poprawić wygląd roślin i stymulować ich rozwój, jednak nie eliminują podstawowych potrzeb roślin, takich jak regularne nawodnienie. Niedostateczne podlewanie może prowadzić do degradacji systemu korzeniowego, co uniemożliwi roślinom efektywne wchłanianie składników odżywczych. W rezultacie, chwasty, przycinanie czy usuwanie kwiatów, choć są istotne dla ogólnej pielęgnacji, nie powinny być postrzegane jako kluczowe w kontekście roślin w pojemnikach. Zrozumienie hierarchii potrzeb roślin oraz ich biologii jest niezbędne do skutecznego prowadzenia uprawy, co może pomóc w unikaniu typowych błędów, takich jak zakładanie, że rośliny w pojemnikach mają te same wymagania co rośliny w gruncie.

Pytanie 2

Jakie materiały nadają się do zbudowania budki lęgowej dla ptaków?

A. Piasek, żwir, kamienie

B. Wiklina, drewno

C. Beton, cegła, pręty zbrojeniowe

D. Trylinka, kostka betonowa, płyty kamienne

Wybór wikliny i drewna do budowy budki lęgowej dla ptaków jest uzasadniony nie tylko z perspektywy estetycznej, ale przede wszystkim funkcjonalnej. Drewno jest naturalnym materiałem, który doskonale izoluje, co zapewnia ptakom odpowiednią temperaturę oraz ochronę przed warunkami atmosferycznymi. Wiklina z kolei, będąc materiałem elastycznym i lekkim, umożliwia łatwe formowanie i dostosowywanie budki do specyficznych potrzeb różnych gatunków ptaków. Zgodnie z zaleceniami ekologów, drewno powinno pochodzić z legalnych źródeł, a najlepiej z materiałów odzyskanych lub z upraw zrównoważonych, co sprzyja ochronie środowiska. W praktyce, budki lęgowe wykonane z drewna lub wikliny oferują również lepszą wentylację, co jest kluczowe dla zdrowia ptaków. Dodatkowym atutem jest możliwość malowania drewna farbami ekologicznymi, które nie będą szkodliwe dla ptaków, co pozwala na personalizację i zachowanie estetyki ogrodu lub parku.

Pytanie 3

Jakie rośliny doniczkowe są zalecane do pomieszczeń mocno oświetlonych promieniami słońca?

A. Monstery i fuksje

B. Paprocie i filodendrony

C. Fikusy oraz storczyki

D. Kaktusy oraz oleandry

Kaktusy i oleandry to rośliny, które doskonale przystosowały się do intensywnego naświetlenia. Kaktusy, jako rośliny sukulentowe, mają zdolność do magazynowania wody w swoich tkankach, co pozwala im przetrwać w suchych warunkach, a ich naturalne środowisko to tereny o dużym nasłonecznieniu. Oleandry, z kolei, są krzewami, które również cenią sobie słońce i są odporne na wysokie temperatury. Dzięki swojej budowie, kaktusy charakteryzują się zmniejszoną transpiracją, co zapobiega ich przesuszeniu. W praktyce, umieszczając te rośliny w intensywnie oświetlonych miejscach, możemy cieszyć się ich zdrowym wzrostem i kwitnieniem. Warto również wspomnieć, że zarówno kaktusy, jak i oleandry wymagają odpowiednich warunków glebowych; dobrze sprawdza się dla nich mieszanka ziemi do kaktusów z dodatkiem perlitu, co zapewnia odpowiednią przepuszczalność. W przypadku oleandrów, ważne jest, aby zapewnić im stały dostęp do wody, jednak należy unikać przelania, gdyż może to prowadzić do gnicia korzeni. Takie praktyki są zgodne z aktualnymi standardami pielęgnacji roślin doniczkowych, które zalecają dostosowanie warunków uprawy do specyficznych wymagań poszczególnych gatunków.

Pytanie 4

Obszar pod ochroną, mający na celu zachowanie jego walorów przyrodniczych, kulturowych, historycznych i krajobrazowych, w którym możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej z pewnymi restrykcjami, to

A. park narodowy

B. użytek ekologiczny

C. park krajobrazowy

D. rezerwat ścisły

Wybór parku narodowego czy rezerwatu ścisłego na odpowiedź dotycząca obszarów chronionych, gdzie można prowadzić działalność gospodarczą, jest nie do końca trafny. Parki narodowe mają najwyższy poziom ochrony i tam działalność gospodarcza jest mocno ograniczona, bo chodzi głównie o ochronę unikalnych ekosystemów. W rezerwatach ścisłych ochrona przyrody jest priorytetem, a działalność ludzka prawie nie istnieje, więc tym bardziej nie mogą być miejscem na biznes. Użytki ekologiczne to też obszary chronione, ale też mają swoje ograniczenia, jeśli chodzi o działalność. Wiesz, to ważne, żeby zrozumieć te różnice, bo w przeciwnym razie można wyciągnąć błędne wnioski. Kluczowe jest, że tylko parki krajobrazowe łączą ochronę z możliwością prowadzenia działalności, co czyni je naprawdę wyjątkowymi w kontekście ekologii.

Pytanie 5

Jakich rodzajów nawozów należy unikać w sezonie jesiennym w uprawie krzewów ozdobnych?

A. Azotowych

B. Potasowych

C. Fosforowych

D. Wapniowych

Jesienią nie ma sensu stosować nawozów azotowych, bo one za bardzo pobudzają rośliny do wzrostu. To może sprawić, że będą mniej odporne na zimę. W tym okresie lepiej, żeby rośliny spokojnie zakończyły swój intensywny rozwój i przygotowały się do spoczynku. Jak za dużo azotu, to pojawiają się nowe pędy, które mogą nie zdążyć się zdrewnieć przed mrozami, a to grozi ich uszkodzeniem. Fajnie jest natomiast używać nawozów potasowych i fosforowych. One pomagają roślinom wzmocnić korzenie i lepiej znosić zimowe wyzwania. Na przykład potas zwiększa mrozoodporność, bo podnosi turgor komórkowy. Fosfor za to wspiera rozwój korzeni, co jest ważne dla stabilności roślin w trudnych warunkach.

Pytanie 6

W miejscu publicznym doszło do wycieku koncentratu środka ochrony roślin. W takiej sytuacji należy niezwłocznie

A. przeprowadzić neutralizację preparatu

B. zapoznać się z atestem preparatu

C. rozcieńczyć wyciek wodą

D. zabezpieczyć miejsce wycieku i powiadomić odpowiednie władze

W przypadku wycieku koncentratu środka ochrony roślin, kluczowym działaniem jest niezwłoczne zabezpieczenie miejsca wycieku oraz powiadomienie odpowiednich służb. Zabezpieczenie miejsca wycieku pozwala na ograniczenie rozprzestrzeniania się substancji chemicznej oraz minimalizację ryzyka dla ludzi i środowiska. W praktyce oznacza to, że należy odizolować teren, aby zapobiec dostępowi osób nieupoważnionych oraz ograniczyć kontakt potencjalnie zagrożonych. Powiadomienie oficjalnych władz, takich jak straż pożarna czy służby ochrony środowiska, jest niezbędne, ponieważ mają one odpowiednie zasoby oraz wiedzę, aby bezpiecznie usunąć substancję i zarządzać sytuacją kryzysową. Zgodnie z procedurami bezpieczeństwa, każda osoba, która ma styczność z substancjami chemicznymi, powinna znać lokalne przepisy dotyczące postępowania w sytuacjach awaryjnych, a także posiadać dostęp do kart charakterystyki substancji chemicznych. Te karty zawierają informacje o właściwościach chemicznych, zagrożeniach oraz metodach postępowania w przypadku wycieku.

Pytanie 7

Jakie działanie agrotechniczne ogranicza rozwój mchów w trawniku?

A. nawożenie azotowe

B. spulchnianie podłoża

C. wapnowanie

D. stosowanie ściółki

Wapnowanie to kluczowy zabieg agrotechniczny, który ma na celu podniesienie pH gleby, co jest niezwykle istotne dla zdrowego wzrostu traw i ograniczenia rozwoju mchów. Mchy preferują kwaśne warunki glebowe, a ich obecność często wskazuje na niewłaściwą równowagę pH. Optymalne pH dla większości traw wynosi między 6,0 a 7,0, co sprzyja ich szybszemu wzrostowi oraz lepszemu wykorzystaniu składników pokarmowych. Wapnowanie dostarcza nie tylko wapnia, ale także magnezu, co wpływa korzystnie na strukturę gleby oraz poprawia jej zdolność do zatrzymywania wody. Przykładowo, dodanie wapna w postaci kredy lub wapna palonego może skutecznie zredukować kwaśność gleby i stworzyć korzystne warunki dla trawnika. Dobrym praktyką jest przeprowadzanie analizy gleby przed wapnowaniem, aby określić dokładną ilość wapnia, która jest potrzebna, co pozwoli na efektywne zarządzanie zasobami i ochronę środowiska.

Pytanie 8

Aby zapewnić roślinom nieprzerwany dostęp do substancji odżywczych, które są stopniowo uwalniane z nawozów mineralnych, należy stosować doglebowo

A. polifoskę

B. hydrofoskę

C. mocznik

D. osmocote

Hydrofoska, polifoska i mocznik to nawozy o odmiennym profilu działania, które nie są odpowiednie do doglebowego stosowania w kontekście zapewnienia roślinom stałego dostępu do składników pokarmowych. Hydrofoska, będąca nawozem fosforowym, szybko uwalnia swoje składniki, co może prowadzić do ich nadmiernego wypłukiwania i niewystarczającego wykorzystania przez rośliny. Z kolei polifoska to nawóz wieloskładnikowy, który również działa w krótszym czasie, a jego efekt utrzymuje się tylko przez kilka tygodni, co nie odpowiada wymaganiom długoterminowego nawożenia. Mocznik to nawóz azotowy, który ma szybki wpływ na wzrost roślin, ale jego działanie ogranicza się głównie do krótkiego okresu, co zmusza do częstszego nawożenia. Użycie tych nawozów może prowadzić do niewłaściwego zarządzania składnikami pokarmowymi i konieczności częstszego ich stosowania, co nie tylko zwiększa koszty, ale także może negatywnie wpływać na środowisko. Dlatego też, w kontekście wspierania roślin w dłuższym okresie, najlepszym wyborem są nawozy o kontrolowanym uwalnianiu, takie jak Osmocote.

Pytanie 9

Spis roślinności w inwentaryzacji szczegółowej drzewostanu obejmuje nazwy gatunków drzew oraz

A. grubości głównych gałęzi i wysokości

B. średnice koron i grubości głównych gałęzi

C. średnice koron, pierśnice i wysokości

D. pierśnice oraz odległości pomiędzy drzewami

W analizie inwentaryzacji drzewostanu nie można pominąć istotnych parametrów, jakimi są średnice koron, pierśnice oraz wysokości drzew, które w sposób bezpośredni wpływają na ocenę zdrowia i wartości drzew w ekosystemie. Zamiast tego, niektóre odpowiedzi sugerują, że pomiar średnic koron i grubości głównych konarów jest wystarczający. Takie podejście jest błędne, ponieważ pomijają one kluczowy aspekt, jakim jest pierśnica, a także oferują zbyt wąski zakres danych. Z kolei obliczanie grubości konarów nie przekłada się bezpośrednio na zdrowie całego drzewostanu, ponieważ konary mogą być jedynie elementem składowym drzewa, a nie jego ogólnym stanem zdrowia. Ponadto, odpowiedzi opierające się na parametrach takich jak odległości między drzewami odzwierciedlają aspekty strukturalne, ale nie dostarczają informacji o stanie zdrowia poszczególnych drzew. Brak zrozumienia znaczenia kompleksowej oceny drzewostanu poprzez wielowymiarowe podejście do pomiarów prowadzi do błędnych wniosków, co może negatywnie wpłynąć na decyzje dotyczące zarządzania i konserwacji zasobów leśnych. Niezrozumienie tych aspektów może skutkować stratą wiedzy niezbędnej do skutecznej ochrony i zarządzania ekosystemami leśnymi, co jest kluczowe w kontekście współczesnych wyzwań ekologicznych.

Pytanie 10

Aby zredukować straty w trakcie transportu roślin doniczkowych, producenci roślin używają substancji skarlających, które są

A. gibereliny

B. cytokininy

C. auksyny

D. retardanty

Retardanty to substancje, które skutecznie ograniczają wzrost roślin poprzez hamowanie wydzielania hormonów wzrostu, co przekłada się na zmniejszenie ich wysokości i masy. Stosowanie retardantów jest kluczowe w produkcji roślin doniczkowych, ponieważ pozwala na minimalizację uszkodzeń podczas transportu, co jest niezbędne dla utrzymania jakości roślin i ich estetyki. Przykłady retardantów to paclobutrazol czy uniconazole, które są powszechnie stosowane w uprawach komercyjnych. Dzięki ich zastosowaniu, producenci mogą zyskać na efektywności transportu, ograniczając straty i poprawiając rentowność. Dobrą praktyką jest również monitorowanie warunków uprawy i stosowanie retardantów w odpowiednich dawkach, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów. Właściwe zarządzanie substancjami skarlającymi jest zatem fundamentem skutecznej produkcji roślin doniczkowych.

Pytanie 11

Jak zabezpiecza się rany drzew w miejscach, gdzie dokonano cięcia?

A. trocinami drzew łączonymi spoiwem bitumicznym.

B. preparatem na bazie farby emulsyjnej.

C. papą na lepiku.

D. tworzywem sztucznym w postaci pianki.

Odpowiedź na pytanie jest poprawna, ponieważ preparaty na bazie farby emulsyjnej są powszechnie stosowane do zabezpieczania ran drzew, szczególnie w miejscach cięcia. Farby emulsyjne zawierają składniki, które tworzą elastyczną powłokę, chroniącą ranę przed infekcjami i działaniem niekorzystnych warunków atmosferycznych. Działają one również na zasadzie zabezpieczania przed szkodnikami oraz patogenami, co jest kluczowe dla zdrowia drzewa. Ponadto, stosowanie takich preparatów jest zgodne z praktykami zalecanymi przez arborystów i ogrodników, którzy podkreślają znaczenie minimalizacji ryzyka infekcji. W praktyce, aplikacja farby emulsyjnej jest szybka i efektywna, co czyni ją preferowanym rozwiązaniem w przypadku ran powstałych w wyniku przycinania lub innych działań pielęgnacyjnych. Dodatkowo, preparaty te są dostępne w różnych formułach, co pozwala na ich dostosowanie do specyficznych potrzeb i warunków panujących w danym środowisku. Zastosowanie tych preparatów przyczynia się do długoterminowego zdrowia oraz estetyki drzew.

Pytanie 12

Jakie rośliny nadają się do wypełnienia aranżacji ogrodu skalnego, który został zaplanowany w odcieniach białych?

A. Rojnik ogrodowy (Sempervivum hybridum), rozchodnik kamczacki (Sedum kamtschaticum)

B. Omieg wschodni (Doronicum orientale), macierzankę piaskową (Thymus serpyllum)

C. Dąbrówkę rozłogową (Ajuga reptans), miłka wiosennego (Adonis vernalis)

D. Gęsiówkę kaukaską (Arabis caucasica), ubiorek wieczniezielony (Iberis sempervirens)

Gęsiówka kaukaska (Arabis caucasica) oraz ubiorek wieczniezielony (Iberis sempervirens) to rośliny idealne do kompozycji ogrodu skalnego w kolorystyce białej. Gęsiówka kaukaska kwitnie na biało wczesną wiosną, co czyni ją doskonałym wyborem do wprowadzenia świeżości i lekkości. Ubiorek wieczniezielony również charakteryzuje się białymi kwiatami, które kwitną wiosną, a jego zimozielona forma zapewnia przez cały rok estetyczny wygląd ogrodu. Obie rośliny preferują dobrze przepuszczalne, suche podłoże oraz pełne nasłonecznienie, co jest kluczowe dla utrzymania ich zdrowia i kwitnienia. Warto zwrócić uwagę na ich zastosowanie w kompozycji ogrodowej, ponieważ niskorosnące rośliny doskonale wypełniają przestrzenie między większymi kamieniami, tworząc harmonijną całość. Dodatkowo, te gatunki są odporne na choroby i szkodniki, co sprawia, że są łatwe w pielęgnacji i idealne dla początkujących ogrodników, jak i profesjonalistów.

Pytanie 13

Który z wymienionych gatunków krzewów powinien być wykorzystany do stworzenia parteru haftowego w historycznym ogrodzie barokowym?

A. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare)

B. Złotlin chiński pełnokwiatowy (Kerria japonica pleniflora)

C. Grab pospolity (Carpinus betulus)

D. Bukszpan wiecznie zielony (Buxus sempen/irens)

Bukszpan wiecznie zielony (Buxus sempervirens) jest doskonałym wyborem do stosowania w parterach haftowych w zabytkowych ogrodach barokowych. Charakteryzuje się gęstym, zwartych pokrojem oraz ciemnozielonymi liśćmi, które zapewniają całoroczną estetykę. Jego zdolność do formowania w różnorodne kształty, zarówno formalne jak i bardziej swobodne, sprawia, że jest idealnym materiałem do tworzenia efektownych kompozycji. W ogrodach barokowych, gdzie symetria i porządek mają kluczowe znaczenie, bukszpan może być cięty w kształty geometryczne lub wykorzystany do tworzenia ozdobnych obwódek. Oprócz tego, bukszpan jest rośliną odporną na różne warunki glebowe i może rosnąć w półcieniu, co czyni go wszechstronnym wyborem. W kontekście projektowania ogrodów, jego zastosowanie wpisuje się w standardy utrzymania dziedzictwa kulturowego oraz dbałości o estetykę przestrzeni zielonych, co jest szczególnie istotne w renowacji zabytkowych ogrodów.

Pytanie 14

Jakie z wymienionych elementów terenów zielonych powinny być przede wszystkim zainstalowane w ogrodzie wspólnotowym?

A. Żywopłot iglasty, altanę

B. Skupinę krzewów, piaskownicę

C. Ścieżkę rowerową, fontannę

D. Kwietnik sezonowy, grill

Elementy takie jak kwietnik sezonowy czy grill mogą wyglądać ładnie, ale chyba nie do końca pasują do potrzeb mieszkańców. Kwietniki są dość krótkotrwałe i wymagają sporej opieki, co może być kłopotliwe. Grill, chociaż fajny, może przynieść więcej problemów niż korzyści, jak hałas i zapachy, które nie każdemu mogą się podobać. Ścieżka rowerowa, mimo że ważna, nie jest priorytetem w ogrodzie, bo przecież ma on służyć przede wszystkim do relaksu i spotkań. A fontanna? To raczej tylko dekoracja, która nie spełnia ważnych funkcji, jak budowanie społecznych interakcji czy bezpieczne miejsca dla dzieci. Generalnie, warto by było skupić się na rzeczach, które najlepiej odpowiadają potrzebom lokalnej społeczności i promują aktywny styl życia.

Pytanie 15

Aby przedstawić na planie w skali 1:50 budynek o długości 10 metrów oraz szerokości 5 metrów, trzeba narysować prostokąt o wymiarach

A. 50 cm i 25 cm

B. 20 cm i 10 cm

C. 5 cm i 2,5 cm

D. 2 cm i 1 cm

Odpowiedź 20 cm i 10 cm jest poprawna, ponieważ w skali 1:50 długość i szerokość rzeczywistego budynku, wynoszące odpowiednio 10 metrów i 5 metrów, muszą zostać przeliczone na wymiary rysunku. Skala 1:50 oznacza, że każdy 1 metr w rzeczywistości jest przedstawiany jako 2 centymetry na rysunku. Dlatego, aby obliczyć wymiary rysunku, należy pomnożyć rzeczywiste wymiary przez 2. Dla długości: 10 m x 2 cm/m = 20 cm oraz dla szerokości: 5 m x 2 cm/m = 10 cm. Taka praktyka jest zgodna z normami rysunku technicznego, które zalecają stosowanie odpowiednich skal, aby wizualizacja była jasna i zrozumiała. Przykładowo, w projektowaniu architektonicznym kluczowe jest, aby wszelkie elementy budynku były przedstawione w proporcjonalny sposób, co pozwala na lepsze zaplanowanie przestrzeni i ułatwia komunikację pomiędzy projektantami, inżynierami a klientami.

Pytanie 16

Obwód pnia drzewa powinien być mierzony na wysokości

A. 130 cm

B. 120 cm

C. 110 cm

D. 140 cm

Pomiar pierśnicy pnia drzewa na wysokości 130 cm jest zgodny z ogólnie przyjętymi standardami w arborystyce i leśnictwie. Pierśnica, czyli obwód pnia zmierzony na wysokości 130 cm nad powierzchnią ziemi, jest istotnym wskaźnikiem zdrowia oraz wzrostu drzewa. Zgodnie z normami, ta wysokość została wybrana ze względu na to, iż jest to miejsce, w którym pień jest najbardziej typowy dla danego gatunku i nie ma wpływu na rozgałęzienia korony. Pomiar w tej lokalizacji pozwala specjalistom na dokładne określenie biomasy, wzrostu oraz kondycji drzewa, co jest kluczowe w zarządzaniu zasobami leśnymi. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest ocena wartości drewna w leśnictwie, gdzie dokładne pomiary większości pni przyczyniają się do optymalizacji pozyskania surowca. Ponadto, wyniki te są wykorzystywane w badaniach ekologicznych i przy ocenie wpływu na lokalne siedliska. Zrozumienie tego standardu jest fundamentalne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie leśnictwa lub arborystyki.

Pytanie 17

Jaką roślinę rekomendujesz do uprawy w terenie w gospodarstwie usytuowanym w południowej Polsce, które ma nasłonecznione stanowisko oraz gleby przepuszczalne, bogate w wapń?

A. Różanecznik katawbijski (Rhododendron catawbiense)

B. Hortensja pnąca (Hydrangea petiolaris)

C. Perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

D. Wrzos pospolity (Calluna vulgaris)

Hortensja pnąca (Hydrangea petiolaris) jest piękną rośliną, ale jej uprawa w warunkach południowej Polski z nasłonecznionym stanowiskiem i glebą przepuszczalną zasobną w wapń nie jest optymalna. Roślina ta preferuje cień i półcień, a także gleby wilgotne i kwaśne. W zbyt suchych i słonecznych warunkach hortensja będzie miała trudności w rozwoju, co może prowadzić do braku kwitnienia oraz obumierania pędów. Ponadto, różanecznik katawbijski (Rhododendron catawbiense) również nie nadaje się do takich warunków, ponieważ wymaga gleb kwaśnych i wilgotnych, a jego uprawa na glebach wapiennych jest niezalecana. W przypadku wrzosu pospolitego (Calluna vulgaris), chociaż może rosnąć na glebach piaszczystych, preferuje gleby kwaśne i nie jest odporny na długotrwałe susze. Błędem jest zatem zakładanie, że te rośliny będą dobrze funkcjonować w warunkach, które ten gatunek nie sprzyjają. Właściwy dobór roślin do konkretnego stanowiska jest kluczowy dla ich zdrowia, estetyki oraz trwałości nasadzeń, co podkreśla znaczenie przemyślanej aranżacji przestrzeni zielonych.

Pytanie 18

Wprowadzenie piasku do gleby ma na celu

A. obniżenie pH gleby

B. zwiększenie wilgotności gleby

C. podniesienie zawartości makroelementów w glebie

D. rozluźnienie podłoża

Dodanie piasku do gleby ma na celu przede wszystkim poprawę struktury podłoża, co prowadzi do jego rozluźnienia. Rozluźniona gleba ma lepszą przepuszczalność powietrza i wody, co sprzyja rozwojowi korzeni roślin, umożliwiając im lepszy dostęp do składników odżywczych oraz wody. W praktyce, w przypadku gleb ciężkich i gliniastych, dodanie piasku jest standardową praktyką w ogrodnictwie i rolnictwie, ponieważ poprawia to warunki wzrostu roślin. Przykładem zastosowania tego zabiegu może być przygotowywanie podłoża pod trawniki, które wymaga dobrego napowietrzenia, a także w przypadku upraw warzyw, gdzie odpowiednia struktura gleby jest kluczowa dla uzyskania wysokich plonów. Standardy branżowe podkreślają, że właściwa struktura gleby jest niezbędna dla zachowania bioróżnorodności oraz zdrowia ekosystemów glebowych, co czyni dodawanie piasku istotnym elementem w praktykach działań agroekologicznych oraz zrównoważonego rolnictwa.

Pytanie 19

Jaką długość będzie miała na planie w skali 1:50 projektowanego kwietnika sezonowego, jeśli w rzeczywistości jego długość wynosi 3,0 m?

A. 6,0 cm

B. 1,5 cm

C. 15,0 cm

D. 12,0 cm

W skali 1:50 oznacza to, że 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Dlatego, aby obliczyć długość kwietnika na planie, należy podzielić rzeczywistą długość (3,0 m) przez 50. 3,0 m to 300 cm, więc 300 cm / 50 = 6,0 cm. Taka metoda odwzorowania ma zastosowanie w architekturze i projektowaniu przestrzennym, gdzie precyzyjne odwzorowanie wymiarów jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów. W praktyce architekci często korzystają z różnych skal, aby dostosować przedstawienie obiektów do wielkości arkuszy rysunkowych. Zrozumienie koncepcji skalowania jest niezbędne w takich dziedzinach jak urbanistyka, architektura krajobrazu czy inżynieria, gdzie precyzyjne odwzorowanie elementów jest istotne dla efektywności i estetyki projektu. Dobrą praktyką jest również używanie odpowiednich narzędzi do rysowania, które umożliwiają precyzyjne odwzorowanie wymiarów oraz zapewniają zgodność z obowiązującymi normami projektowymi.

Pytanie 20

Na glebach o lekkiej strukturze, dobrze przepuszczających wodę, ubogich w substancje odżywcze, można tworzyć

A. rabaty bylinowe

B. kwietniki sezonowe

C. ogrody różane

D. ogrody skalne

Ogrody skalne są doskonałym rozwiązaniem do zakładania na glebach lekkich, przepuszczalnych i ubogich w składniki pokarmowe. Tego typu gleby, charakterystyczne dla terenów górskich i piaszczystych, mają ograniczoną zdolność zatrzymywania wody oraz składników mineralnych. Rośliny do ogrodów skalnych, takie jak sukulenty, byliny oraz inne gatunki roślin kserofitycznych, są przystosowane do takich warunków, co czyni je optymalnym wyborem. Dzięki ich wyjątkowej zdolności do przetrwania w trudnych warunkach, ogrody skalne nie tylko stają się estetycznym elementem krajobrazu, ale także wymagają minimalnej pielęgnacji i nawożenia. Dobre praktyki w zakładaniu ogrodów skalnych obejmują staranne dobieranie roślin, które dobrze znoszą stres wodny, oraz odpowiednie formowanie podłoża, aby zapewnić prawidłowy drenaż. Dodatkowo, dobór odpowiednich kamieni i materiałów budowlanych wpływa na estetykę i funkcjonalność ogrodu, co jest kluczowe dla stworzenia harmonijnej przestrzeni.

Pytanie 21

Powszechnie akceptowaną zasadą przy sadzeniu cebul i bulw jest umieszczanie ich na głębokości odpowiadającej

A. dwóm wysokościom bulwy lub cebuli

B. jednej wysokości bulwy lub cebuli

C. czterem wysokościom bulwy lub cebuli

D. trzem wysokościom bulwy lub cebuli

Sadzenie bulw i cebul na głębokości trzech wysokości bulwy lub cebuli to naprawdę dobra praktyka w ogrodnictwie. Taka głębokość sprzyja temu, żeby rośliny mogły lepiej rosnąć, a korzenie się rozwijały. Poza tym, zmniejsza ryzyko przemarznięcia. Jak się je sadzi na tej głębokości, to mają większe szanse na wykorzystanie wilgoci z ziemi, co jest mega ważne. Przykłady to chociażby tulipany czy czosnek – sadzone zgodnie z tą zasadą, rosną silniej i zdrowiej. Z mojego doświadczenia, warto też sprawdzić, jaką mamy glebę. Na lekkiej, piaszczystej glebie można je sadzić trochę płycej, ale w gliniastej lepiej trzymać się tej głębokości, żeby nie zgnili. To wszystko pomaga korzeniom się rozwijać, co na koniec przekłada się na lepsze plony.

Pytanie 22

Czym jest cięcie sanitarne krzewów?

A. usunięciem najcieńszych pędów

B. pozbyciem się chorych pędów

C. wycięciem najstarszych pędów

D. wycinaniem tzw. odrostów

Cięcie sanitarne krzewów często mylone jest z innymi formami przycinania, co prowadzi do nieporozumień dotyczących jego celów i metod. Wycięcie tzw. odrostów, czyli młodych pędów wyrastających z podstawy rośliny, ma na celu poprawę wyglądu krzewu czy jego formy, ale nie wpływa bezpośrednio na zdrowie rośliny. Podobnie, usunięcie najcieńszych pędów może wpłynąć na ogólną estetykę krzewu, lecz nie eliminuje zagrożeń związanych z chorobami. Wycinanie najstarszych pędów, choć może być korzystne dla odnowienia rośliny, nie rozwiązuje problemu chorób, które mogą już się rozwijać na innych pędach. Często pojawia się błąd myślowy, polegający na założeniu, że jedynie eliminacja starych lub słabych pędów wystarczy do zachowania zdrowia krzewu. Takie podejście ignoruje fakt, że choroby mogą występować na różnych etapach wzrostu rośliny i wymagają bardziej precyzyjnych działań. Aby skutecznie dbać o zdrowie roślin, ważne jest zrozumienie i stosowanie cięcia sanitarnego jako podstawowej praktyki pielęgnacyjnej, a nie tylko jako jednego z wielu zabiegów przycinania.

Pytanie 23

Która roślina nie jest zalecana do uprawy w terenie w szkółce o piaszczystej glebie klasy V?

A. Perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

B. Berberys Thunberga (Berberis thunbergii)

C. Dereń kousa (Cornus kousa)

D. Rokitnik pospolity (Hippophaë rhamnoides)

Rokitnik pospolity, czyli Hippophaë rhamnoides, to roślina, która naprawdę potrafi przetrwać w trudnych warunkach, nawet w suchej glebie. Dzięki temu często wykorzystuje się go w projektach rekultywacyjnych lub jako roślinę okrywową w miejscach, gdzie wody jest mało. Z kolei perukowiec podolski, czyli Cotinus coggygria, też daje radę w takich warunkach i jest ładny, dlatego chętnie go sadzą w ogrodach. Berberys Thunberga to kolejna niezła roślina, która znosi suche gleby i często tworzy żywopłoty, bo ma dobre właściwości fitosanitarne. Żeby dobrze dbać o te rośliny w takich warunkach, trzeba najpierw zrozumieć, czego potrzebują, i zastosować odpowiednie techniki, żeby mogły rosnąć. Często popełnianym błędem jest myślenie, że wszystkie rośliny mogą przetrwać bez pomocy ogrodnika w trudnych warunkach. Nie rozumienie specyficznych potrzeb każdej rośliny prowadzi do złych wyborów, a w efekcie ich wygląd i trwałość mogą mocno ucierpieć.

Pytanie 24

Która z podanych roślin wyróżnia się najszybszym wzrostem?

A. Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

B. Miskant chiński (Miscanthus sinensis)

C. Rozchodnik okazały (Sedum spectabile)

D. Liliowiec ogrodowy (Hemerocallis hybrida)

Miskant chiński (Miscanthus sinensis) jest rośliną, która charakteryzuje się bardzo silnym wzrostem, osiągającą wysokość nawet do 3 metrów. To wieloletnia trawa, która jest niezwykle popularna w ogrodnictwie ze względu na swoje walory estetyczne oraz funkcjonalność. W naturalnym środowisku, miskanty rosną na terenach przybrzeżnych, gdzie mają zapewniony dostęp do wody oraz słońca, co sprzyja ich intensywnemu wzrostowi. Oprócz imponujących rozmiarów, miskanty są również cenione za swoje właściwości ekologiczne – działają jako naturalne filtry, poprawiając jakość wód gruntowych oraz pomagając w ochronie przed erozją. Ze względu na swoje walory, miskant chiński jest często wykorzystywany w projektach krajobrazowych, zarówno w formie pojedynczych nasadzeń, jak i w większych kompozycjach. Dodatkowo, jest odporny na szkodniki oraz choroby, co czyni go idealnym wyborem dla ogrodników poszukujących roślin łatwych w pielęgnacji.

Pytanie 25

Jaki sposób nawożenia nawozami azotowymi jest odpowiedni dla roślin z długim okresem wegetacji?

A. Dwa razy - po raz pierwszy wiosną, po raz drugi latem

B. Raz wiosną

C. Dwa razy - po raz pierwszy latem, po raz drugi jesienią

D. Raz jesienią

Nawóz azotowy jest istotnym czynnikiem w uprawach, jednak niewłaściwy rozkład terminu jego aplikacji może prowadzić do nieefektywności oraz strat w plonach. Zastosowanie jednorazowego nawożenia, które ma miejsce na wiosnę lub jesienią, może skutkować niewystarczającą dostępnością azotu dla roślin w kluczowych momentach ich rozwoju. W przypadku upraw z długim okresem wegetacji, jednorazowe nawożenie na wiosnę może nie dostarczyć roślinom wszystkich niezbędnych składników odżywczych w późniejszych fazach wzrostu, co prowadzi do ich osłabienia oraz obniżenia plonów. Z kolei nawożenie jesienne, mimo że może wydawać się korzystne, naraża rośliny na ryzyko wypłukiwania azotu z gleby w okresie zimowym, co skutkuje brakiem dostępności tych składników wiosną, kiedy rośliny zaczynają intensywnie rosnąć. Dodatkowo, brak podziału nawożenia na dwa etapy może prowadzić do nadmiaru azotu w jednym momencie, co z kolei może powodować stres azotowy, a także negatywnie wpływać na jakość plonów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie dynamiki rozwoju roślin oraz ich potrzeb w różnych fazach wegetacji, co pozwala na skuteczne zarządzanie nawożeniem i osiąganie optymalnych rezultatów w produkcji roślinnej.

Pytanie 26

Do zarybiania zbiorników wodnych sprawdzą się gatunki takie jak:

A. żabieniec babka wodna (Alisma plantago-aquatica), dąbrówka rozłogowa (Ajuga reptans), żurawka drżączkowa (Heuchera x brizoides)

B. strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia), kosaciec syberyjski (Iris sibirica), kostrzewa sina (Festuca cinerea)

C. strzałka wodna (Sagittaria sagittifolia), tatarak zwyczajny (Acorus calamus), grzybień bulwiasty (Nymphaea tuberosa)

D. tatarak zwyczajny (Acorus calamus), bergenia sercowata (Bergenia cordifolia), nawłoć pospolita (Solidago virgaurea)

Strzałka wodna, tatarak i grzybień bulwiasty to naprawdę fajne rośliny, które świetnie nadają się do zbiorników wodnych. Strzałka wodna lubi podmokłe tereny i wody stojące, więc idealnie się sprawdzi w strefach tranzytowych. Tatarak, znany ze swoich zdolności do oczyszczania wody, jest dobrym wsparciem dla różnych gatunków zwierząt wodnych. Grzybień natomiast nie tylko ładnie wygląda w wodzie, ale też stabilizuje dno, co jest ważne, żeby wszystko w ekosystemie działało jak należy. Takie rośliny są super do projektów rekultywacji wodnych, bo zapewniają odpowiednie warunki do życia dla mieszkańców tych zbiorników oraz pomagają w naturalnej filtracji wody. To naprawdę zgodne z tym, co mówi się o dobrym zarządzaniu ekosystemami wodnymi.

Pytanie 27

Wykonywanie analiz funkcjonalno-przestrzennych ma na celu

A. przygotowanie zaleceń dotyczących pielęgnacji dla istniejącego drzewostanu

B. zgromadzenie informacji niezbędnych do oceny stanu zdrowotnego drzewostanu

C. ocenę warunków siedliskowych dla roślin

D. zapewnienie rozwiązań programowych i przestrzennych dla określonego obszaru

Analizy funkcjonalno-przestrzenne mają na celu nie tylko ocenę stanu istniejących elementów ekosystemu, ale przede wszystkim tworzenie rozwiązań, które odpowiadają na specyficzne potrzeby danego terenu. Odpowiedzi związane z pielęgnacją drzewostanu czy oceną warunków siedliskowych są istotne, jednak ich zakres nie obejmuje pełnej wizji przestrzennej, którą powinny dostarczać analizy funkcjonalno-przestrzenne. Pielęgnacja drzewostanu, choć istotna, koncentruje się na utrzymaniu zdrowia istniejących roślin, a nie na planowaniu i projektowaniu nowych rozwiązań, które mogłyby poprawić jakość życia w danym obszarze. Z kolei ocena warunków siedliskowych roślin jest bardziej szczegółowym badaniem, które niekoniecznie odnosi się do całościowego planowania przestrzennego. Często mylnie zakłada się, że działania koncentrujące się na poszczególnych aspektach, takich jak zdrowotność drzewostanu czy zbieranie danych o warunkach siedliskowych, mogą zastąpić kompleksowe analizy przestrzenne. Takie podejście może prowadzić do fragmentaryzacji wiedzy i nieefektywnego zarządzania przestrzenią, co w dłuższej perspektywie negatywnie wpłynie na równowagę ekosystemu i jakość życia mieszkańców. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że analizy funkcjonalno-przestrzenne powinny być traktowane jako integralna część planowania urbanistycznego i środowiskowego, co pozwala na harmonijną współpracę różnych elementów przestrzeni.

Pytanie 28

Aby wyznaczyć miejsce na kwietnik, jakie materiały są potrzebne?

A. taśma miernicza, sznurek, poziomica

B. kołki drewniane, poziomica, sznurek

C. sznurek, kołki drewniane, taśma miernicza

D. węgielnica, sznurek, poziomica

Wybór sznurka, kołków drewnianych oraz taśmy mierniczej jako narzędzi do wyznaczenia kwietnika jest właściwy, ponieważ każdy z tych elementów pełni kluczową rolę w precyzyjnym i efektywnym wykonaniu tego zadania. Sznurek jest niezwykle przydatny do wyznaczania linii prostych, co jest niezbędne przy planowaniu kształtu kwietnika. Kołki drewniane służą do stabilizacji sznurka, co zapewnia, że linia pozostaje napięta i dokładna. Taśma miernicza natomiast pozwala na precyzyjne pomiary długości i szerokości, co jest istotne dla zachowania odpowiednich proporcji w ogrodzie. W praktyce, używanie tych trzech narzędzi razem, zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, pozwala na utworzenie estetycznych i funkcjonalnych przestrzeni zielonych. Dobrze zaplanowany kwietnik nie tylko poprawia estetykę otoczenia, ale także ułatwia dalszą pielęgnację roślin, co jest kluczowe dla ich zdrowego wzrostu.

Pytanie 29

Moluskocyd to środek chemiczny używany do eliminacji

A. roztoczy

B. gryzoni

C. ślimaków

D. nicieni

Moluskocydy to chemiczne preparaty, które są stosowane specjalnie do zwalczania mięczaków, w tym ślimaków. Te substancje działają na różne sposoby, na przykład wpływają na ich układ nerwowy, co prowadzi do paraliżu, a w efekcie śmierci. W rolnictwie i ogrodnictwie ślimaki potrafią narobić sporo szkód, dlatego używanie moluskocydów jest kluczowe dla ochrony naszych upraw. Na przykład w ogrodach, gdzie uprawiamy warzywa, ślimaki mogą uszkadzać liście, co w efekcie obniża jakość plonów. Dobrze jest stosować te preparaty w odpowiednich porach dnia, kiedy ślimaki są bardziej aktywne. Pamiętaj też o tym, by przestrzegać zaleceń producentów co do dawek i czasów aplikacji, to ważne, żeby nie zaszkodzić innym organizmom ani środowisku. A tak przy okazji, w niektórych krajach użycie moluskocydów jest regulowane prawnie, więc warto znać lokalne przepisy. Znajomość ich działania i odpowiedzialne podejście do stosowania mogą znacząco pomóc w skutecznej ochronie upraw.

Pytanie 30

Jakie rośliny wymagają sezonowego przycinania na wiosnę?

A. Berberysy zimozielone

B. Róże rabatowe

C. Sosny dwuigielne

D. Jałowce płożące

Róże rabatowe wymagają corocznego cięcia wiosennego, aby zapewnić ich zdrowy rozwój i piękny wygląd. W procesie tym usuwamy martwe, uszkodzone lub chore pędy, co sprzyja lepszemu krzewieniu się rośliny oraz sprzyja uzyskaniu większej ilości kwiatów. Wiosenne cięcie róży powinno być przeprowadzone po ustąpieniu mrozów, w momencie, gdy zaczynają pojawiać się pąki. Warto pamiętać, aby cięcie wykonywać narzędziami ostrymi oraz dezynfekowanymi, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Zgodnie z najlepszymi praktykami ogrodniczymi, cięcie powinno być prowadzone pod kątem, co umożliwia lepsze odprowadzanie wody i zapobiega gniciu. Dobrą praktyką jest również ścinanie pędów nad oczkiem, co prowadzi do lepszego wzrostu oraz kwitnienia. Ponadto, regularne cięcie wpływa na zdrowie rośliny, co w konsekwencji ogranicza potrzebę stosowania chemicznych środków ochrony roślin.

Pytanie 31

W którym wierszu tabeli podano grupę roślin stosowanych do obsadzenia promenady?

A.	wierzba biała Salix alba	oliwnik wąskolistny Elaeagnus angustifolia	hortensja drzewkowata Hydrangea arborescens
B.	cyprysik groszkowy Chamaecyparis pisifera	robinia biała Robinia pseudoacacia	rozchodnik okazały Sedum spectabile
C.	perukowiec podolski Cotinus coggygria	leszczyna pospolita „Contorta" Corylus avellana „Contorta"	kokornak wielkolistny Aristolochia macrophylla
D.	lipa srebrzysta Tilia tomentosa	jesion pensylwański Fraxinus pennsylvanica	kasztanowiec czerwony Aesculus x carnea

A. B.

B. A.

C. D.

D. C.

Wybór odpowiedzi spośród A, B lub C może wydawać się kuszący, jednak żadna z tych opcji nie odnosi się do roślin, które są odpowiednie do obsadzania promenad. Wiele osób może przyjąć, że różne gatunki roślin mogą być stosowane zamiennie, jednak w rzeczywistości wymogi dotyczące obsadzania przestrzeni publicznych są bardzo specyficzne. Na przykład, niektóre z drzew wymienionych w tych odpowiedziach mogą nie posiadać odpowiednich cech, takich jak trwałość, odporność na zmienne warunki atmosferyczne oraz zdolność do radzenia sobie z ograniczonymi warunkami glebowymi. Dodatkowo, osoby udzielające odpowiedzi mogą nie dostrzegać, jak istotne jest stosowanie drzew, które nie tylko spełniają funkcję estetyczną, ale również przyczyniają się do poprawy mikroklimatu w miastach. Również, nieodpowiedni dobór roślin może prowadzić do problemów związanych z inwazją, patogenami czy osłabieniem lokalnego ekosystemu. W kontekście dobrej praktyki w architekturze krajobrazu, kluczowe jest, aby wybierać gatunki, które są przystosowane do danych warunków i mają pozytywny wpływ na otoczenie. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu przestrzeni publicznych.

Pytanie 32

W produkcji szczepionych roślin ozdobnych, pędy wyrastające z podkładki powinny być usuwane

A. przed rozpoczęciem okresu wegetacji

B. po zdrewnieniu odrostów

C. natychmiast po ich wyrośnięciu

D. po zakończeniu okresu wegetacji

Usunięcie pędów odbijających z podkładki po zakończeniu wegetacji może wydawać się logiczne, jednak w praktyce jest to podejście, które może prowadzić do wielu problemów. W momencie, gdy wegetacja się kończy, roślina zaczyna przygotowywać się do okresu spoczynku, co oznacza, że jej metabolizm zwalnia. Usuwanie pędów w tym czasie nie ma sensu, ponieważ roślina mogła już stracić część energii, a odrosty mogły zdążyć się zintegrować z systemem korzeniowym podkładki. To może prowadzić do dalszego osłabienia rośliny w nadchodzącym sezonie. Z kolei usunięcie pędów po zdrewnieniu odrostów jest również błędne, ponieważ zdrewniałe pędy są trudniejsze do usunięcia, a ich obecność może negatywnie wpłynąć na jakość rośliny oraz jej zdolność do prawidłowego wzrostu. Ponadto, usuwanie ich przed rozpoczęciem wegetacji nie jest optymalne, ponieważ roślina nie jest jeszcze w pełni aktywna, co może sprawić, że nie wszystkie pędy zostaną zauważone. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem opóźnianie usuwania pędów, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zasobami rośliny oraz potencjalnych strat jakościowych. Odpowiednie podejście polega na natychmiastowym usuwaniu pędów, co pozwala na maksymalne wykorzystanie zasobów przez roślinę oraz zapobiega niepożądanym skutkom wzrostu, które mogą być trudne do skorygowania w późniejszym czasie.

Pytanie 33

Aby tymczasowo przechować rośliny przywiezione na plac budowy, które mają być sadzone w późniejszym terminie, należy wybrać odpowiednie miejsce

A. ciche i dobrze naświetlone

B. przewiewne i ciepłe

C. przewiewne i dobrze nasłonecznione

D. ciche i w cieniu

Wybór miejsca zacisznego i zacienionego do tymczasowego zadołowania roślin jest kluczowy dla ich zdrowia i rozwoju. Rośliny przywiezione na teren budowy mogą być narażone na stres związany z transportem i nagłymi zmianami warunków środowiskowych. Miejsce zaciszne chroni je przed silnymi wiatrami oraz ekstremalnymi warunkami atmosferycznymi, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Zacienienie natomiast ogranicza nadmierną transpirację i parowanie wody, co jest szczególnie istotne w przypadku roślin, które mogą być osłabione po transporcie. Dodatkowo, dobrze jest wybierać miejsce, gdzie nie występują intensywne opady deszczu, aby uniknąć nadmiaru wilgoci. Przykładem dobrych praktyk jest umieszczanie roślin w obszarach osłoniętych przez inne rośliny lub budynki, co zapewnia naturalną barierę ochronną. Ważne jest również monitorowanie stanu roślin podczas przechowywania, aby w porę zareagować na ewentualne problemy. Zaleca się, aby rośliny były regularnie nawadniane, ale z umiarem, aby nie doprowadzić do gnicia korzeni.

Pytanie 34

Jakie gatunki roślin powinno się sadzić, aby zminimalizować erozję i wzmocnić powierzchnię gleby na rekultywowanej skarpie?

A. Oliwnika wąskolistnego (Elaeagnus angustifolia), żylistka szorstkiego (Deutzia scabra), wawrzynka wilczełyko (Daphne mezereum)

B. Klon pospolity (Acer piatanoides), żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis), lawendę wąskolistną (Lavanduia angustifolia)

C. Robinię białą (Robinia pseudoacacia), rokitnika pospolitego (Hippohae rhamnoides), różę pomarszczoną (Hippohae rhamnoides)

D. Świerka pospolitego (Picea abies), hortensję ogrodową (Hydrangea macrophyila), mahonię pospolitą (Mahonia aquifolium)

Wybór klonu pospolitego (Acer platanoides), żywotnika zachodniego (Thuja occidentalis) i lawendy wąskolistnej (Lavandula angustifolia) nie jest właściwy dla zadania polegającego na umacnianiu skarp oraz zapobieganiu erozji. Klon pospolity, mimo że jest popularnym drzewem w krajobrazie, ma ograniczone właściwości stabilizujące glebę, a jego system korzeniowy nie jest wystarczająco silny, aby skutecznie przeciwdziałać erozji. Żywotnik zachodni, będący rośliną iglastą, również nie jest zalecany do takich zastosowań, gdyż preferuje dobrze przepuszczalne gleby i nie radzi sobie w warunkach o dużym nasłonecznieniu oraz ubogiej glebie, co jest typowe dla skarp. Lawenda wąskolistna, choć estetyczna i aromatyczna, nie jest rośliną, która zapewnia odpowiednie wsparcie w kontekście erozji gleby, a jej wymagania glebowe są często niezgodne z wymaganiami skarp. Wybierając rośliny do umacniania skarp, kluczowe jest zrozumienie, że muszą one być dobrze przystosowane do lokalnych warunków glebowych oraz klimatycznych. Typowym błędem jest kierowanie się wyłącznie estetyką roślin, co prowadzi do nieefektywnych rozwiązań. Należy uwzględnić zarówno funkcje ekologiczne, jak i ich zdolność do przetrwania w trudnych warunkach, co jest kluczowe w praktyce inżynieryjnej i ekologicznej.

Pytanie 35

Jaką metodę sadzenia zaleca się do założenia wąskiego, bardzo zwartego żywopłotu z cisu pospolitego (Taxus baccata)?

A. W trójkę, w dołach

B. W trójkę, w rowach

C. Jednorzędowo, w rowach

D. Jednorzędowo, w dołach

Sadzenie cisu pospolitego (Taxus baccata) w sposób jednorzędowy, w rowach, jest najbardziej efektywną metodą dla uzyskania zwartego i gęstego żywopłotu. Ta technika pozwala na odpowiednie rozłożenie roślin, co sprzyja ich zdrowemu wzrostowi oraz lepszemu rozwojowi korzeni. Rowy zapewniają odpowiednie warunki do osadzania roślin, poprawiając drenaż gleby i umożliwiając lepszą penetrację wody oraz składników odżywczych. Przy takiej formie sadzenia, rośliny nie tylko mają wystarczająco miejsca na wzrost, ale również tworzą zwarte ściany, co jest pożądane w przypadku żywopłotu. Ponadto, jednorzędowe sadzenie ułatwia pielęgnację, na przykład przycinanie i nawożenie. W praktyce, zaleca się zachowanie odstępów od 50 do 100 cm między roślinami, co pozwala na ich równomierny rozwój. Stosowanie tej metody jest zgodne z zaleceniami wielu ekspertów w dziedzinie ogrodnictwa oraz standardami nawadniania i pielęgnacji roślin ozdobnych, co potwierdza jej skuteczność.

Pytanie 36

Jakie gatunki roślin wskazane są do sadzenia wzdłuż brzegów rzek i strumieni, aby zabezpieczyć je przed erozją?

A. Buki, klony

B. Graby, dęby

C. Wierzby, topole

D. Głogi, śliwy

Wierzby i topole są roślinami, które doskonale nadają się do sadzenia na brzegach cieków wodnych, ponieważ ich systemy korzeniowe są wyjątkowo efektywne w stabilizacji gruntu. Korzenie wierzby są elastyczne i potrafią wnikać w luźniejsze podłoża, co skutecznie zapobiega erozji brzegów. Ponadto, te gatunki roślin mają zdolność do szybkiego wzrostu, co pozwala na szybkie zakrycie obszarów narażonych na erozję. Ich obecność nie tylko chroni brzegi, ale także wspiera lokalny ekosystem, dostarczając schronienia i pożywienia dla wielu gatunków ptaków i owadów. W praktyce, sadzenie wierzby i topoli na obszarach narażonych na erozję jest zalecane w ramach projektów związanych z rekultywacją terenów podmokłych i ochroną bioróżnorodności. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania wodami i ochrony środowiska, które zakładają użycie roślinności naturalnej w celu minimalizacji skutków działania sił erosyjnych.

Pytanie 37

Jaką ilość m³ ziemi urodzajnej trzeba przygotować do utworzenia rabaty o powierzchni 1 200 m², jeżeli zużycie ziemi wynosi 15,4 m³ na 100 m²?

A. 128,33 m3

B. 18,48 m3

C. 184,80 m3

D. 12,83 m3

Aby obliczyć ilość ziemi urodzajnej potrzebnej do założenia rabaty o powierzchni 1 200 m², należy skorzystać z podanej normy zużycia ziemi, która wynosi 15,4 m³ na 100 m². Proces obliczenia wygląda następująco: najpierw ustalamy, ile razy 100 m² mieści się w 1 200 m², co daje 12. Następnie mnożymy tę liczbę przez normę zużycia ziemi: 12 x 15,4 m³ = 184,80 m³. To oznacza, że do przygotowania rabaty o takiej powierzchni potrzebujemy 184,80 m³ ziemi. Zrozumienie tej metody jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście planowania ogrodów i rabat kwiatowych, gdzie stosowanie odpowiednich ilości podłoża wpływa na zdrowie roślin. Warto również pamiętać o standardach dotyczących jakości używanej ziemi, które powinny odpowiadać potrzebom konkretnych roślin, co zapewni ich prawidłowy wzrost i rozwój.

Pytanie 38

Aby efektywnie przeprowadzić prace związane z zakładaniem dwurzędowego żywopłotu z roślin posiadających odkryty korzeń, ile osób jest potrzebnych?

A. 4 osoby

B. 3 osoby

C. 2 osoby

D. 1 osoby

Zakładanie żywopłotu dwurzędowego z roślin z odkrytym korzeniem jest zadaniem, które wymaga współpracy przynajmniej dwóch osób. Pracownicy muszą działać zespołowo, aby zapewnić prawidłowe rozmieszczenie roślin oraz ich właściwe sadzenie. Pierwsza osoba może zajmować się przygotowaniem terenu, co obejmuje wykopanie dołów i usunięcie chwastów, podczas gdy druga osoba zajmuje się umieszczaniem roślin w dołach oraz ich stabilizowaniem. Ważne jest, aby rośliny były sadzone w odpowiednich odstępach, co zapewnia ich zdrowy wzrost i odpowiednią ekspozycję na światło. Zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, żywopłoty powinny być zakładane w okresach wiosennych lub jesiennych, kiedy warunki glebowe są optymalne, a ryzyko uszkodzenia korzeni jest minimalne. Praca w zespole pozwala na szybsze zakończenie zadania oraz minimalizuje ryzyko błędów, które mogłyby wystąpić podczas samodzielnego sadzenia przez jedną osobę, co jest kluczowe dla sukcesu całego przedsięwzięcia.

Pytanie 39

Która roślina, zgodnie z zamieszczonymi danymi w tabeli Przykładowa specyfikacja materiału szkółkarskiego przeznaczonego do sprzedaży, oferowana jest do sprzedaży w doniczkach?

Przykładowa specyfikacja materiału szkółkarskiego przeznaczonego do sprzedaży
Nazwa łacińska	Nazwa polska	Liczba szkółkowań	Wysokość rośliny/pnia (cm)	Forma sprzedaży	Uwagi /szt./
Berberis thunbergii	berberys Thunberga		40 - 50	P 9	50
Cercidiphyllum japonicum	grujecznik japoński	x2	150 - 200	B	10
Physocarpus opulifolius 'Diabolo'	pęcherznica kalinolistna 'Diabolo'		40 - 60	C 5	150
Viburnum opulus 'Roseum'	kalina koralowa 'Roseum'		Pa 120	C 25f	30

A. Berberys Thunberga (Berberis thunbergii).

B. Grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum).

C. Kalina koralowa ‘Roseum’ (Viburnum opulus 'Roseum').

D. Pęcherznica kalinolistna ‘Diabolo’ (Physocarpus opulifolius 'Diabolo').

W przypadku pozostałych odpowiedzi, które nie są poprawne, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji roślin w branży szkółkarskiej. Pęcherznica kalinolistna ‘Diabolo’ (Physocarpus opulifolius 'Diabolo') oraz Grujecznik japoński (Cercidiphyllum japonicum) nie są oferowane w doniczkach, co zostało wskazane przez ich klasyfikację w tabeli. Pęcherznica jest zazwyczaj sprzedawana w formie sadzonek lub w doniczkach o większych pojemnościach, co może być mylone przez osoby nieznające specyfikacji. Grujecznik z kolei, ze względu na swoje rozmiary i wymagania, często dostępny jest w większych pojemnikach, co wyklucza go z opcji sprzedaży w standardowych doniczkach. Kalina koralowa ‘Roseum’ (Viburnum opulus 'Roseum') również nie jest oferowana w doniczkach, co może prowadzić do błędnych wniosków. Warto pamiętać, że każdy typ rośliny ma swoje specyficzne wymagania co do formy sprzedaży, a znajomość tych zasad jest kluczowa. Niestety, nieznajomość tych klasyfikacji może skutkować niewłaściwym wyborem roślin do projektów ogrodniczych, co prowadzi do nieefektywności w ich uprawie. Dlatego tak ważne jest, aby przed dokonaniem zakupu dokładnie zapoznać się z informacjami dostępnymi w specyfikacjach szkółkarskich.

Pytanie 40

Wskaż właściwy porządek działań związanych z sadzeniem narcyzów?

A. Nawożenie, przekopanie gleby, wyrównanie powierzchni, sadzenie cebul w październiku, przykrycie gleby folią

B. Nawożenie, przekopanie gleby, wyrównanie powierzchni, sadzenie cebul we wrześniu, przykrycie gleby torfem

C. Przekopanie gleby, nawożenie, sadzenie cebul w sierpniu, wyrównanie powierzchni, przykrycie gleby liśćmi

D. Przekopanie gleby, nawożenie, sadzenie cebul w marcu, wyrównanie powierzchni, przykrycie gleby kompostem

Sadzenie narcyzów wymaga prawidłowego harmonogramu prac, co zapewnia ich zdrowy rozwój i piękne kwitnienie. Odpowiedź wskazuje na właściwą sekwencję działań, zaczynając od nawożenia, co jest kluczowe dla dostarczenia roślinom niezbędnych składników odżywczych. Następnie, przekopanie gleby pozwala na poprawę struktury, co sprzyja lepszemu wchłanianiu wody i składników pokarmowych. Wyrównanie powierzchni gleby jest niezbędne, aby uniknąć zbierania się wody w zagłębieniach, co mogłoby prowadzić do gnicia cebul. Sadzenie cebul we wrześniu to optymalny czas, ponieważ pozwala roślinom na zakorzenienie się przed zimą. Przykrycie gleby torfem działa jako izolator, chroniąc cebule przed mrozem oraz zabezpieczając wilgoć. Takie działania są zgodne z najlepszymi praktykami ogrodniczymi, które zalecają dbałość o glebę oraz odpowiednie terminy sadzenia w celu zapewnienia zdrowego wzrostu narcyzów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej