Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 09:07
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 09:09

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie są przykłady nośników statycznej reklamy zewnętrznej?

A. broszury i katalogi

B. bilbordy i słupy reklamowe

C. nadruki na autobusach oraz długopisach reklamowych

D. wywiady w mediach oraz blogi modowe

Nośniki nieruchomej reklamy zewnętrznej, takie jak bilbordy i słupy reklamowe, są kluczowymi elementami strategii marketingowej, ponieważ zapewniają widoczność w przestrzeni publicznej. Poprzez ich lokalizację, wielkość i design mogą skutecznie przyciągać uwagę potencjalnych klientów. Bilbordy są dużymi formatami reklamowymi, które umieszczane są w strategicznych miejscach, takich jak wzdłuż dróg czy w pobliżu centrów handlowych, co zwiększa prawdopodobieństwo dotarcia do szerokiej grupy odbiorców. Słupy reklamowe, chociaż mniejsze, często znajdują się w miejscach o dużym natężeniu ruchu pieszych, co czyni je efektywnym nośnikiem informacji o produktach czy usługach. Współczesne podejście do reklamy zewnętrznej kładzie nacisk na estetykę oraz zgodność z otoczeniem, co podkreśla znaczenie profesjonalnego projektowania reklam. Warto również zauważyć, że z uwagi na zmieniające się przepisy dotyczące reklamy, konieczne jest przestrzeganie lokalnych regulacji, co czyni tę formę reklamy nie tylko skuteczną, ale i zgodną z prawem.

Pytanie 2

Do istotnych źródeł informacji na temat bieżących tendencji w modzie zaliczają się

A. trendbooki

B. bilbordy

C. moodboardy

D. portfolia

Bilbordy, choć mogą być używane do promowania najnowszych kolekcji, nie są bezpośrednim źródłem informacji o trendach. Ich głównym celem jest reklama i przyciągnięcie uwagi, a nie szczegółowa analiza mody. Portfolia, z kolei, są zbiorami prac projektanta i mogą zawierać jego wcześniejsze kolekcje, ale nie dostarczają aktualnych informacji o trendach w sposób kompleksowy. Moodboardy to narzędzie kreatywne, które pomaga w wizualizacji pomysłów i koncepcji, ale nie są one źródłem danych o trendach, a raczej reprezentują osobiste preferencje projektanta. Te podejścia mają swoje miejsce w procesie twórczym, jednak są one bardziej związane z indywidualnym stylem i wizją projektanta, a nie z obiektywnym obrazem aktualnych trendów w modzie. Kluczowym błędem jest mylenie narzędzi i ich funkcji. Sugerowanie, że bilbordy czy portfolia mogą zastąpić trendbooki, świadczy o niedostatecznej znajomości rynku mody oraz o pominięciu ważnych narzędzi analitycznych, które są fundamentem skutecznego projektowania w tym dynamicznie zmieniającym się środowisku.

Pytanie 3

Jakiego rodzaju oznaczenia należy użyć dla punktów montażowych wszycia rękawa do podkroju pachy?

A. Wprowadzenie nici do punktów montażowych

B. Wprowadzenie cieczy fluoryzującej do punktów montażowych

C. Nacięcie punktów montażowych

D. Nawiercenie otworów igłą wiertniczą w punktach montażowych

Zastosowanie nici do oznaczania punktów montażowych może być trudne. To może wprowadzać zamieszanie, bo te nici nie zawsze są czytelne. Choć w niektórych przypadkach dają radę, to przy wszywaniu rękawa do podkroju pachy mogą się przesuwać i powodować błędy w szyciu. Zdarza się, że oznaczenia nici są słabo widoczne, zwłaszcza przy elastycznych materiałach. Użycie cieczy fluoryzującej to też nie najlepszy pomysł, bo mogłaby zostawić trwałe ślady na tkaninie, co szczególnie w delikatnych materiałach na pewno nie jest wskazane. Można też pomyśleć, że nawiertka to dobry sposób, ale w krawiectwie to w ogóle się nie robi, bo może uszkodzić materiał. Te otwory wyglądają nieestetycznie i mogą osłabić materiał, co znacznie utrudnia szycie. Po prostu nikt nie chce, żeby jakość wyrobu końcowego była gorsza przez takie błędne oznaczenia.

Pytanie 4

W systemach komputerowego wsparcia w przygotowaniu produkcji odzieżowej, stworzone układy szablonów są poddawane optymalizacji i następnie na ploterze

A. skanowane

B. fotografowane

C. drukowane w skali 1:2

D. rysowane w skali 1:1

Wybór odpowiedzi dotyczących skanowania, fotografowania czy drukowania w innych skalach nie odpowiada rzeczywistym praktykom stosowanym w branży mody. Skanowanie szablonów nie jest standardowym procesem w komputerowym wspomaganiu przygotowania produkcji odzieży, ponieważ ma na celu jedynie digitalizację istniejących wzorów, a nie ich dalsze przetwarzanie w kontekście produkcji. Tego rodzaju podejście może prowadzić do utraty detali i precyzji, co jest nie do przyjęcia w tak wymagającej branży jak odzieżowa. Fotografowanie szablonów również nie zapewnia odpowiednich wymiarów i precyzji, co może skutkować powstawaniem błędów podczas fazy cięcia. Drukowanie w skali 1:2, z kolei, wprowadza dodatkowe zawirowania, ponieważ nie odwzorowuje rzeczywistych wymiarów szablonów, co jest kluczowe dla idealnego dopasowania elementów odzieży. W praktyce stosowanie skal większych niż 1:1 może prowadzić do znaczących problemów w produkcji, takich jak nieodpowiednie dopasowanie elementów odzieży, co w rezultacie wpływa na jakość końcowego produktu. Dlatego kluczowe jest, aby szablony były rysowane w skali 1:1, co jest zgodne z uznawanymi standardami w branży odzieżowej.

Pytanie 5

Która z poniższych operacji obejmuje zabiegi jednorodne?

A. Odszycie zaszewek, zaprasowanie zaszewek

B. Zszycie boków, rozprasowanie szwów

C. Doszycie karczka, stębnowanie karczka

D. Wywrócenie kołnierza, sprasowanie kołnierza

W przypadku pozostałych odpowiedzi, istnieją istotne różnice między operacjami jednorodnymi a innymi technikami, które mogą prowadzić do mylnych wniosków. Zszycie boków i rozprasowanie szwów to operacje, które w znacznym stopniu różnią się od zabiegów jednorodnych, ponieważ zszycie boków obejmuje łączenie dwóch elementów odzieżowych, natomiast rozprasowanie szwów, choć istotne dla estetyki i dopasowania odzieży, jest operacją wykończeniową, a nie konstrukcyjną. Podobnie wywrócenie kołnierza i sprasowanie kołnierza również nie są operacjami jednorodnymi; wywrócenie kołnierza dotyczy zmiany jego formy, a sprasowanie jest procesem, który ma na celu ułatwienie prezentacji odzieży. Odszycie zaszewek i zaprasowanie zaszewek także nie wpisują się w definicję zabiegów jednorodnych, ponieważ pierwsza operacja dotyczy tworzenia zaszewek, a druga ich finalnego uformowania. Tego rodzaju błędy pojawiają się, gdy operacje są mylone z ich funkcjami, co prowadzi do nieporozumień w praktyce krawieckiej. Kluczowe w tej dziedzinie jest zrozumienie różnic między zabiegami konstrukcyjnymi a wykończeniowymi, co ma bezpośredni wpływ na jakość oraz estetykę finalnego produktu.

Pytanie 6

W procesie produkcji męskich płaszczy, aby zastąpić fastrygowanie, należy wykorzystać metodę

A. klejowych wkładów konstrukcyjnych

B. wielkopowierzchniowego klejenia

C. wkładów sztywnikowych

D. tymczasowych złączy klejowych

Wybór wkładów sztywnikowych jako alternatywy do fastrygowania nie jest odpowiedni, ponieważ wkłady te są stosowane głównie w celu nadania sztywności i struktury krawędziom odzieży, a nie do łączenia elementów. W przypadku produkcji płaszczy, wkłady sztywnikowe mogą być używane do wzmocnienia ramion czy kołnierzy, ale nie zastąpią procesu szycia, który jest kluczowy dla utrzymania wszystkich elementów w odpowiedniej pozycji. Wkłady te nie zapewniają wymaganej elastyczności i możliwości korekty, które są niezbędne w procesie szycia. Wkłady klejowe konstrukcyjne, chociaż przydatne w innych kontekstach, nie są odpowiednie do tymczasowego łączenia elementów odzieżowych, co jest istotne w procesie produkcji konfekcyjnej. Z kolei wielkopowierzchniowe klejenie nie odnosi się bezpośrednio do techniki łączenia elementów odzieży, ale raczej do aplikacji przemysłowych wymagających dużych powierzchni klejonych. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych konkluzji na temat metod produkcji, ponieważ są skierowane na zupełnie inne aspekty procesu wytwarzania odzieży. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi technikami i ich odpowiednich zastosowań w kontekście produkcji odzieżowej.

Pytanie 7

Jaką najwyższą temperaturę należy ustawić podczas prasowania spódnicy z wiskozy?

A. 90°C

B. 110°C

C. 180°C

D. 200°C

Przeciwnicy 90°C, 180°C oraz 200°C jako temperatur prasowania dla wiskozy mogą nie zdawać sobie sprawy z delikatnej natury tego włókna. Prasowanie w temperaturze 90°C może wydawać się bezpieczne, jednak to zaledwie dolna granica, która nie zapewnia skutecznego usuwania zagnieceń, co prowadzi do frustracji. Z drugiej strony, wybór wyższych temperatur, takich jak 180°C czy 200°C, jest całkowicie nieodpowiedni. Tkaniny wiskozowe, z racji swojej struktury, są wrażliwe na ciepło, co może skutkować ich skurczeniem, odbarwieniem czy nawet stopieniem. Niezrozumienie właściwości materiałów może prowadzić do poważnych uszkodzeń garderoby. Warto zwrócić uwagę na etykiety z instrukcją pielęgnacji, które zazwyczaj zawierają wskazówki dotyczące temperatury prasowania. Ponadto, dobrym zwyczajem jest testowanie niewielkiego fragmentu materiału w mało widocznym miejscu przed rozpoczęciem prasowania. W praktyce, stosowanie niskich temperatur oraz technik prasowania z użyciem pary jest kluczem do dbałości o odzież wykonaną z wiskozy.

Pytanie 8

W trakcie konfekcjonowania odzieży realizowana jest obróbka klejowa, która obejmuje między innymi łączenie wybranych elementów produktu z wkładem klejowym, w celu

A. wygładzenia powierzchni.

B. spłaszczenia szwów w produkcie.

C. spłaszczenia i zmniejszenia grubości elementów.

D. usztywnienia i nadania stabilności kształtów.

Dobra odpowiedź! Chodzi o to, że usztywnienie i nadanie stabilności kształtów to kluczowe aspekty w obróbce klejowej wyrobów odzieżowych. Klejenie służy nie tylko do łączenia materiałów, ale przede wszystkim do tego, żeby ubrania trzymały swój kształt i były funkcjonalne. Wkłady klejowe, które dajemy w miejscach takich jak kołnierze czy mankiety, sprawiają, że ubrania wyglądają lepiej i są bardziej praktyczne. Przykład? Koszule, gdzie klej w kołnierzu nadaje im sztywność, co poprawia całość wizualnie. W branży odzieżowej warto korzystać z technologii klejenia, bo to pozwala na precyzyjne łączenie elementów, a to z kolei przekłada się na lepszą jakość i zadowolenie klientów. Dobrze dobrane materiały klejowe mogą naprawdę poprawić trwałość i odporność na rozciąganie, co jest super ważne w codziennym użytkowaniu.

Pytanie 9

Jakiego rodzaju kontrolę powinni przeprowadzać brakarze wyrobów gotowych podczas weryfikacji poszczególnych sztuk odzieży w kontekście dokumentacji technicznej oraz zatwierdzonego wzoru?

A. Międzyoperacyjną reprezentatywną

B. Ostateczną pełną

C. Ostateczną reprezentatywną

D. Międzyoperacyjną pełną

Wybór innego rodzaju kontroli, takiego jak ostateczna reprezentatywna, może prowadzić do poważnych konsekwencji w procesie jakości. Ostateczna reprezentatywna kontrola polega na badaniu próby wyrobów, a nie każdej sztuki, co stwarza ryzyko, że wady mogą pozostać niezauważone. W tym przypadku brakarze mogą nie zidentyfikować wszystkich problemów, co prowadzi do dostarczenia wadliwych produktów do klientów. Międzyoperacyjna reprezentatywna kontrola, z drugiej strony, często stosowana jest w trakcie produkcji, ale nie zapewnia pełnego obrazu jakości gotowych wyrobów. Takie podejście może prowadzić do niewłaściwego oszacowania liczby wadliwych sztuk oraz ich wpływu na reputację marki. W przypadku międzyoperacyjnej pełnej kontroli, mimo że każda sztuka jest oceniana, to niekoniecznie odnosi się to do końcowego produktu i jego zgodności z wymaganiami dokumentacji technicznej. W przemyśle odzieżowym kluczowe jest, aby każdy produkt przeszedł dokładną kontrolę jakości, co wymaga zastosowania ostatecznej pełnej kontroli. Ignorowanie tego etapu może skutkować wzrostem kosztów reklamacji, niezadowolenia klientów i negatywnym wpływem na wizerunek firmy. Ponadto, standardy jakości, jak ISO, zalecają stosowanie pełnej kontroli w celu zapewnienia wysokiej jakości produktów na rynku.

Pytanie 10

Która z metod kontroli jest wykorzystywana w trakcie międzyoperacyjnego prasowania produktu?

A. Całkowita, organoleptyczna

B. Próbkowa, organoleptyczna

C. Próbkowa, laboratoryjna

D. Całkowita, laboratoryjna

Wyrywkowa, organoleptyczna metoda kontroli jest kluczowym elementem w procesie międzyoperacyjnego prasowania wyrobów, szczególnie w branży tekstylnej i odzieżowej. Metoda ta polega na ocenie jakości produktu na podstawie bezpośrednich obserwacji i odczuć zmysłowych, co pozwala na szybką identyfikację ewentualnych defektów, takich jak nieprawidłowości w strukturze materiału czy nieodpowiednie zachowanie się tkaniny pod wpływem temperatury. W praktyce wyrywkowa kontrola polega na losowym wybieraniu próbek wyrobów do oceny. Na przykład, podczas produkcji, pracownik może ocenić jakość pierwszych kilku wyrobów po ich wyprasowaniu, co pozwala na bieżące wprowadzanie poprawek do procesu. W kontekście standardów jakości, podejście to jest zgodne z zasadami ISO 9001, które promują stosowanie metod opartych na ryzyku i efektywności. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, można szybko podjąć działania korygujące, co minimalizuje straty materiałowe oraz czasowe.

Pytanie 11

Włókna wtórne uzyskuje się poprzez rozwłóknienie

A. używanej odzieży

B. niewykorzystanych tkanin

C. starej bielizny

D. odpadów z krojowni

Odpowiedzi, takie jak zużyta odzież, zużyta bielizna czy stare szmaty, choć z pozoru mogą wydawać się podobne do ścinków z krojowni, różnią się pod względem użyteczności w procesie produkcji włókien ponownych. Zużyta odzież, mimo że stanowi materiał wtórny, może być zróżnicowana pod względem jakości i rodzaju użytych włókien, co utrudnia jej przetwarzanie na włókna. Wiele z tych tkanin zawiera różnorodne domieszki, które mogą wpływać na trudności w ich recyklingu i mogą wymagać skomplikowanych procesów technologicznych. Podobnie, zużyta bielizna, jako odzież noszona blisko ciała, często jest narażona na różne typy zabrudzeń i zniszczeń, co czyni ją mniej odpowiednią do przetwarzania na włókna. Z kolei stare szmaty mogą zawierać materiały nieodpowiednie do recyklingu, takie jak syntetyki, które nie nadają się do rozwłóknienia w tradycyjny sposób. Generalizując, każda z tych odpowiedzi opiera się na błędnym rozumieniu procesu recyklingu włókien, który powinien opierać się na wysokiej jakości materiałach odpadowych, takich jak ścinki z krojowni, które są jednorodne i łatwe do przetworzenia. Ostatecznie, kluczowym aspektem efektywnego recyklingu jest nie tylko selekcja odpowiednich materiałów, ale również zrozumienie, jakie właściwości fizykochemiczne decydują o ich przydatności do ponownej produkcji. W praktyce, aby osiągnąć sukces w wykorzystaniu recyklingu tekstyliów, konieczne jest przestrzeganie standardów branżowych oraz wdrażanie efektywnych procesów technologicznych.

Pytanie 12

Na podstawie załączonych grafik wskaź trendy panujące w modzie.

A. Prochowiec jako główny fason, motywy zwierzęce, skórzane paski oraz torebki

B. Redingot jako przeważający fason, duże kieszenie naszywane, intensywne kolory oraz abstrakcyjne wzory

C. Dyplomatka jako wiodący fason, materiały wełniane, oversizowe szale oraz przezroczyste dodatki

D. Trencz jako dominujący fason, intensywne kolory, oversizowy krój, duże printy

Prochowiec jako fason dominujący jest mniej popularny w obecnych trendach modowych, które skupiają się na bardziej wyrazistych i złożonych stylizacjach. Wzory zwierzęce, choć wciąż obecne w modzie, są traktowane jako bardziej niszowe i często wykorzystywane w akcentach, a nie jako główny motyw. Skórzane paski i torebki, choć stylowe, nie definiują współczesnych trendów w sposób kompleksowy. Dyplomatka i tkaniny wełniane odnajdują swoje miejsce w klasycznych i eleganckich stylizacjach, jednak nie są one dominującym trendem we współczesnej modzie, która stawia na większą różnorodność i eksperymentowanie z formą. Oversizowe szale i transparentne dodatki to elementy bardziej charakterystyczne dla sezonowych kolekcji, ale nie są one kluczowe dla definiowania ogólnych kierunków w modzie. Redingot z dużymi nakładanymi kieszeniami i abstrakcyjnymi wzorami może być interesującym wyborem dla indywidualistów, lecz nasycone kolory są bardziej powszechnie kojarzone z trenczem, który lepiej wpisuje się w aktualne trendy. Skupienie się na funkcjonalności oraz estetyce w modzie odzwierciedla dążenie do tworzenia ubrań, które są zarówno praktyczne, jak i modne, co sprawia, że odpowiedzi bazujące na innych fasonach mogą nie dostarczać pełnego obrazu współczesnych trendów.

Pytanie 13

Kiedy czas realizacji operacji technologicznej w konkretnej grupie obróbczej odpowiada rytmowi pracy zespołu, co powinno być zaplanowane?

A. jedno stanowisko do przeprowadzania tej operacji.

B. mniejszą liczbę pracowników w zespole obróbczej.

C. większą ilość osób w grupie obróbczej.

D. dwa stanowiska do realizacji tej operacji.

Wybierając zwiększenie liczby osób w grupie obróbkowej, można prowadzić do nieefektywności i chaosu. W sytuacji, gdy czas operacji jest zgodny z rytmem pracy zespołu, wprowadzenie dodatkowych pracowników może prowadzić do nadmiaru zasobów, co skutkuje marnotrawstwem. Wiele zespołów i menedżerów może błędnie sądzić, że większa liczba ludzi automatycznie przekłada się na wyższą efektywność, co jest mylne. W rzeczywistości, zbyt wielu pracowników na jednym stanowisku może prowadzić do tzw. 'zatorów pracy', gdzie działania poszczególnych osób zaczynają się nawzajem blokować. Dodatkowo, jedno stanowisko do wykonywania danej operacji pozwala na lepsze zrozumienie procesu przez pracownika oraz umożliwia łatwiejsze wprowadzenie ewentualnych poprawek. Natomiast posiadanie dwóch stanowisk w sytuacji, gdy jedno jest wystarczające, zwiększa ryzyko nieefektywnego wykorzystania przestrzeni oraz zasobów. W kontekście dobrych praktyk w zarządzaniu produkcją, kluczowe jest unikanie nadmiaru stanowisk, co potwierdzają zasady Kaizen, które koncentrują się na nieprzerwanym doskonaleniu procesów i eliminacji marnotrawstwa. Efektywność operacyjna osiągana jest poprzez dostosowanie liczby stanowisk do rzeczywistych potrzeb, a nie poprzez ich zwiększanie bez uzasadnienia.

Pytanie 14

Jakie cechy materiału, przede wszystkim przed jego cięciem, są oceniane metodami organoleptycznymi?

A. Kurczliwość i pilling

B. Długość i szerokość

C. Wytrzymałość i połysk

D. Kolor i wybarwienie

Odpowiedź dotycząca długości i szerokości jako parametrów materiału, które są badane metodami organoleptycznymi, jest trafna. W praktyce, przed przystąpieniem do obróbki materiałów, takich jak tkaniny czy tworzywa sztuczne, kluczowe jest określenie ich wymiarów. Mierzenie długości i szerokości materiału pozwala na precyzyjne dopasowanie go do projektu oraz zapewnienie odpowiedniej ilości materiału do wykorzystania. W branży tekstylnej, na przykład, dokładne pomiary są niezbędne do uniknięcia strat materiałowych oraz do efektywnej produkcji odzieży. W standardach zarządzania jakością, takich jak ISO 9001, podkreśla się znaczenie kontrolowania wymiarów jako kluczowego etapu w procesie produkcyjnym, co wpływa na ostateczną jakość wyrobu. Dlatego też, metody organoleptyczne, w tym pomiar przy użyciu prostych narzędzi, odgrywają istotną rolę w weryfikacji jakości materiałów przed ich dalszą obróbką.

Pytanie 15

Ilustracja przedstawia różne wykończenia podkrojów szyi w letnich damskich strojach, które wskazują na dominujący trend, jakim jest

A. falbana

B. drapowanie

C. plisa

D. żabot

Drapowanie to naprawdę ciekawe zagadnienie w modzie. Generalnie chodzi o to, że materiał układa się w fałdy, co sprawia, że ubrania wyglądają jak małe dzieła sztuki. Szczególnie latem, drapowania są świetne, bo dodają lekkości i wyglądają elegancko, a jednocześnie są przewiewne, co jest ważne w gorące dni. Używa się tego głównie w sukienkach, bluzkach i różnych topach, szczególnie przy dekoltach i wykończeniach szyi. To pozwala na kreatywne zabawy z tkaninami, bo można to robić zarówno z lekkich jedwabi, jak i z bardziej sztywnych materiałów. Jest mnóstwo technik drapowania, które mogą być proste, ale też takie bardziej zaawansowane, które wymagają sporej wprawy. To wszystko jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, bo pozwala na personalizację ubrań i tworzenie unikalnych projektów. Takie drapowania potrafią też ukryć pewne niedoskonałości sylwetki, dlatego są popularne w modzie damskiej. Co więcej, drapowanie to trend, który ciągle wraca w modzie, co pokazuje, że jest ponadczasowe i różnorodne. Niezależnie od zmieniających się stylów, ta technika zawsze znajdzie swoje miejsce, łącząc estetykę z funkcjonalnością.

Pytanie 16

Opracowanie projektu kolekcji odzieżowej powinno zaczynać się od ustalenia

A. hasła reklamowego nowej kolekcji

B. docelowej grupy odbiorców

C. planowanego zysku ze sprzedaży

D. asortymentu produktów

Rozpoczęcie prac nad projektem kolekcji wyrobów odzieżowych od zdefiniowania asortymentu produktów, planowanego zysku czy hasła reklamowego może prowadzić do licznych błędów strategicznych. Takie podejście ignoruje podstawowe zasady marketingu, które podkreślają, że kluczowym elementem każdej strategii jest pełne zrozumienie docelowego odbiorcy. Projektowanie kolekcji bez jasno określonej grupy docelowej może skutkować stworzeniem produktów, które nie będą atrakcyjne dla nikogo, co prowadzi do marnotrawienia zasobów oraz czasu. W przypadku wyznaczania asortymentu, bez znajomości potrzeb klientów, łatwo jest wpaść w pułapkę tworzenia odzieży, która nie znajdzie nabywców. Z kolei planowanie zysku bez uwzględnienia odpowiedniego targetowania może prowadzić do nadmiernej produkcji lub braków w magazynach, ponieważ nie wiadomo, jakie produkty będą się sprzedawać. Hasło reklamowe, niezależnie od tego jak chwytliwe, nie zrealizuje swojego potencjału, jeśli nie będzie skierowane do odpowiednich konsumentów. Dlatego kluczowym krokiem w procesie projektowania kolekcji odzieżowej jest najpierw zdefiniowanie, kto jest naszym klientem, a następnie dostosowanie do jego oczekiwań całej strategii produktowej.

Pytanie 17

Kontrola jakości w produkcji międzyoperacyjnej obejmuje nadzorowanie jakości w procesie szycia odzieży oraz ocenę jakości

A. dodatków krawieckich

B. materiałów

C. wykrojów

D. opakowań odzieży

Wykroje są kluczowym elementem w procesie szycia odzieży, ponieważ poprawne przygotowanie wykrojów bezpośrednio wpływa na jakość finalnego produktu. W kontekście międzyoperacyjnej kontroli jakości, analizowanie wykrojów pozwala na identyfikację potencjalnych błędów przed rozpoczęciem samego szycia. Przykładowo, nieodpowiednio wykonane wykroje mogą prowadzić do niedopasowania elementów odzieży, co skutkuje odrzutem produktów na etapie kontroli jakości. W najlepszych praktykach branżowych, takich jak systemy zarządzania jakością ISO 9001, wyraźnie podkreśla się znaczenie dokładnych pomiarów i weryfikacji wykrojów w celu zmniejszenia odsetka błędów produkcyjnych. Dodatkowo, kontrola wykrojów obejmuje również weryfikację ich zgodności z dokumentacją techniczną oraz specyfikacjami materiałowymi, co wspiera cały proces produkcji i zapewnia, że końcowy produkt spełnia oczekiwania klientów.

Pytanie 18

Jakie parametry są oceniane w trakcie kontroli jakości w procesie szycia w szwalni działającej w systemie potokowym lub synchro?

A. Zgodność realizacji wyrobu odzieżowego z dokumentacją i zatwierdzonym projektem

B. Jakość wykrojów poszczególnych elementów wyrobu odzieżowego poprzez ich porównanie z szablonami wzorcowymi

C. Jakość materiałów oraz dodatków krawieckich użytych do produkcji wyrobu odzieżowego

D. Jakość wykonania części wyrobu odzieżowego na każdym etapie ich konfekcjonowania

Patrząc na błędne odpowiedzi, można zauważyć, że sporo z nich dotyczy jakości, ale nie uwzględnia całego obrazu kontroli w szyciu. Oczywiście, to ważne, żeby wyrób był zgodny z dokumentacją, ale to tylko pierwszy krok i sam w sobie nie zapewni jakości w trakcie produkcji. Każdy element trzeba kontrolować, nie tylko na początku, ale przez cały proces. Ocena materiałów też jest istotna, ale jeśli skupiamy się tylko na tym, to pomijamy, jak ważne jest wykonawstwo. Może się zdarzyć, że będziemy mieli świetnej jakości materiały, ale jeśli szycie będzie źle zrobione, to efekt końcowy będzie kiepski. Nawet najlepiej wykrojone elementy mogą być źle połączone, co nie da nam pewności co do jakości. Z tego powodu, bardzo ważne jest, żeby kontrolować każdy etap produkcji, żeby gotowy produkt spełniał oczekiwania klientów. W branży odzieżowej normy jakości, takie jak ISO 9001, kładą duży nacisk na ciągłe doskonalenie i zaangażowanie wszystkich pracowników w kontrolę.

Pytanie 19

Jaki z aspektów kreowania marki dotyczy wystroju butiku odzieżowego?

A. Relacje publiczne

B. Social media

C. Serwisy internetowe

D. Visual merchandising

Public relations, portale internetowe i media społecznościowe to różne strategie, które są raczej do budowania wizerunku marki, a nie do aranżacji przestrzeni w sklepie. PR koncentruje się na relacjach z różnymi grupami, jak klienci, media czy społeczności. Głównie chodzi o to, żeby marka była postrzegana pozytywnie. Portale internetowe to miejsce, gdzie można pokazać ofertę i rozmawiać z klientami, ale nie wpływają one na to, jak wyglądają zakupy w rzeczywistości. Media społecznościowe są super do angażowania klientów, ale w aranżacji sklepu nie mają dużego wpływu. Dlatego ważne jest, aby rozumieć różnice między tymi rzeczami, bo każda z nich ma swoje zadanie w budowaniu marki.

Pytanie 20

Jakie czynniki obecne w miejscu pracy mogą przyczynić się do wystąpienia choroby zawodowej?

A. Monotonia, oświetlenie i stres psychiczny

B. Mobbing, obciążenie statyczne oraz wysiłek fizyczny

C. Hałas, wibracje oraz zanieczyszczenie powietrza

D. Monotonia, mikroklimat oraz obciążenie umysłowe

No więc, odpowiedzi jak monotonia, oświetlenie i obciążenie psychiczne są ciekawe, ale niekoniecznie wszystko to prowadzi do chorób zawodowych w takim fizycznym sensie. Monotonia może sprawić, że ciężko się skupić, ale to nie choroba. Oświetlenie ważne jest, ale samo w sobie nie wywoła chorób. Może powodować zmęczenie wzroku, ale to już inna bajka. A obciążenie psychiczne? Też nie jest tak klasyfikowane, bardziej chodzi o zdrowie psychiczne. Oczywiście, mobbing to poważny temat, ale to nie jest coś fizycznego, a bardziej związane z psychologią. Co do obciążenia statycznego, to raczej ma wpływ na zdrowie, ale nie aż tak, jak te różne czynniki fizyczne. Tak czy owak, wszystkie te kwestie mogą wpływać na samopoczucie, ale nie są najważniejsze w kontekście chorób zawodowych, które bardziej skupiają się na hałasie, wibracjach czy zapyleniu.

Pytanie 21

Jaką zasadę należy zastosować, aby poprawnie przygotować nakład materiału?

A. Materiał w nakładzie powinien być układany bez napinania i rozcinania warstw

B. Materiał w nakładzie należy układać równo i luźno

C. Materiał w nakładzie powinien być układany równomiernie i swobodnie

D. Materiał w nakładzie należy układać, wyrównując warstwy względem jednej krawędzi, unikając ich rozcinania

Tak, ułożenie materiału w nakładzie równo i swobodnie to trafny wybór. To naprawdę ważne, by materiał był równomiernie rozłożony, bo dzięki temu cały proces produkcji, jak cięcie czy szycie, idzie znacznie lepiej. Jeśli materiał jest za mocno napięty, to może się odkształcić, a to już z kolei jest problem przy finalnym produkcie. Na przykład w przemyśle tekstylnym, dobre ułożenie materiału zapobiega marszczeniom i sprawia, że wszystko idzie gładko do maszyn szyjących. Warto dodać, że w zgodzie z najlepszymi praktykami, taki styl pracy zmniejsza odpady i sprawia, że wszystko działa sprawniej. W branży odzieżowej często sprawdzają jakość materiału przed obróbką, aby mieć pewność, że wszystko jest dobrze ułożone, co przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 22

Aby wyprasować krawędzie marynarki męskiej, należy użyć prasy

A. uniwersalnej

B. formującej

C. płaskiej

D. specjalistycznej

Stosowanie formującej prasy do sprasowania krawędzi marynarki męskiej jest podejściem, które może prowadzić do niepożądanych rezultatów. Prasy formujące są zazwyczaj wykorzystywane w procesach, w których niezbędne jest nadanie tkaninie specyficznego kształtu lub konturu, a ich działanie opiera się na formowaniu materiału w określonej formie. W przypadku marynarki, krawędzie wymagają przede wszystkim wygładzenia, a nie zmiany ich struktury. Dlatego prasa formująca może zniekształcić krawędzie, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu odzieży. Użycie specjalistycznej prasy również nie jest idealnym rozwiązaniem, ponieważ te urządzenia są przeznaczone do konkretnych zastosowań, takich jak prasowanie elementów o złożonej geometrii, a nie do standardowego prasowania krawędzi. Z kolei prasy uniwersalne, mimo że mogą być użyteczne w różnych sytuacjach, często nie oferują precyzyjnego ustawienia parametrów prasowania, co może skutkować nierównomiernym efektem. W branży odzieżowej kluczowe jest, aby używać narzędzi dostosowanych do specyfiki materiału i celu, co jest zgodne z normami jakości, które zapewniają zarówno estetykę, jak i trwałość odzieży. Zastosowanie niewłaściwych narzędzi do prasowania krawędzi marynarki może prowadzić do typowych błędów, takich jak przegrzewanie materiału, co z kolei powoduje jego uszkodzenie lub odkształcenie.

Pytanie 23

Maszyna krojcza wyposażona w specjalnie przystosowany nóż w pozycji pionowej, zamontowany na ruchomym ramieniu, która może być używana do precyzyjnego wycinania części odzieży, to

A. prasa mechaniczna

B. maszyna stacjonarna z nożem taśmowym

C. mobilna krajarka z nożem w pionie

D. servo catter

Wybór przenośnej krajarki z nożem pionowym, prasy mechanicznej czy maszyny stacjonarnej z nożem taśmowym jako odpowiedzi na podane pytanie może prowadzić do nieporozumień w zakresie zastosowania odpowiednich narzędzi w procesie wykrawania elementów odzieży. Przenośna krajarka z nożem pionowym, mimo że jest urządzeniem mobilnym, często nie oferuje takiej precyzji i kontroli, jaką zapewnia servo catter. Jej konstrukcja i mechanizmy mogą ograniczać zdolność do efektywnego cięcia materiałów o różnej grubości czy twardości. Z kolei prasa mechaniczna, chociaż używana w wielu procesach produkcyjnych, nie jest dedykowana do wykrawania, a raczej do formowania materiałów poprzez ich zgniatanie. W kontekście wykrawania odzieży, nie spełnia ona wymogów dotyczących precyzyjnego cięcia kształtów. Maszyna stacjonarna z nożem taśmowym, mimo że może być efektywna w cięciu dużych ilości materiału, nie zapewnia takiej samej elastyczności i precyzji jak servo catter. Użytkownicy mogą być skłonni do pomylenia tych narzędzi z uwagi na ich różnorodne zastosowania, jednak kluczowe różnice w technologii i przeznaczeniu sprzętu mają decydujące znaczenie w kontekście efektywności i jakości końcowego produktu. Właściwe zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla optymalizacji procesów produkcyjnych w branży odzieżowej, co wpisuje się w najlepsze praktyki i standardy jakościowe.

Pytanie 24

Cechami charakterystycznymi włókien są termoplastyczność, skłonność do elektryzowania się oraz tendencja do mechacenia?

A. syntetycznych

B. sztucznych

C. zwierzęcych

D. roślinnych

Włókna roślinne, takie jak bawełna czy len, nie wykazują termoplastyczności, ponieważ są naturalnymi materiałami, które nie ulegają zmiękczeniu pod wpływem ciepła. Mają także wysoką higroskopijność, co oznacza, że dobrze chłoną wilgoć i nie elektryzują się łatwo. Nie są również szczególnie podatne na mechacenie, choć np. bawełna może z czasem wykazywać pewne oznaki zużycia. Włókna sztuczne, takie jak wiskoza, są często mylone z syntetycznymi, ale różnią się składem – są produkowane z celulozy, co sprawia, że są bardziej podobne do włókien naturalnych. Wiskoza jest mniej podatna na elektryzowanie i ma dobrą zdolność do chłonięcia wilgoci, przez co nie wykazuje cech typowych dla włókien syntetycznych. Włókna zwierzęce, takie jak wełna czy jedwab, również nie są termoplastyczne i mają zdolność do pochłaniania wilgoci, co zapobiega elektryzowaniu się. Wełna może mechacić się pod wpływem tarcia, ale wynika to z jej naturalnej struktury, a nie z typowej cechy włókien syntetycznych. Włókna syntetyczne, takie jak poliester, poliamid czy akryl, są termoplastyczne, łatwo się elektryzują i mają tendencję do mechacenia, co odróżnia je od pozostałych grup włókien.

Pytanie 25

Wytwarzanie spójnej wiązki światła, która jest używana w technologii rozkroju materiału bez kontaktu, realizowane jest za pośrednictwem urządzenia

A. termomechanicznego

B. laserowego

C. plazmowego

D. hydromechanicznego

Wybór odpowiedzi termomechanicznego może wynikać z przekonania, że proces cięcia polega na wykorzystaniu wysokiej temperatury. W rzeczywistości techniki termomechaniczne są bardziej związane z połączeniem obróbki cieplnej i mechanicznej, co nie jest odpowiednie dla precyzyjnego cięcia materiałów w sposób bezkontaktowy. Plazmowe cięcie, mimo że również wykorzystuje wysoką temperaturę, działa na zasadzie zjonizowanego gazu i wymaga kontaktu z materiałem, co nie jest zgodne z bezkontaktowym podejściem. Hydromechaniczne metody cięcia, takie jak cięcie strumieniem wody, polegają na wykorzystaniu ciśnienia wody oraz dodatków ściernych, co również nie jest metodą spójną i nie wykorzystywaną do generowania wiązki światła. Błąd w wyborze odpowiedzi może wynikać z mylnego utożsamiania różnych technik obróbczych, które nie są wymienne. W rzeczywistości, każda z tych metod ma swoje unikalne zastosowania i właściwości, które sprawiają, że są one skuteczne w określonych kontekstach przemysłowych, ale ich zastosowanie w procesie bezkontaktowym jest ograniczone w porównaniu do technologii laserowej.

Pytanie 26

W jaki sposób można oznaczyć uszkodzenia mechaniczne występujące na materiale, które zostały zauważone podczas inspekcji jego jakości?

A. Przez nacięcie krawędzi materiału za pomocą krajarki

B. Laserem, topniejąc brzeg materiału

C. Nitką w kolorze przypiętą do brzegu materiału

D. Igłą elektryczną z płynem fluorescencyjnym

Wybór nieodpowiednich metod oznaczania uszkodzeń mechanicznych może prowadzić do wielu problemów w procesie kontroli jakości. Użycie igły elektrycznej z cieczą fluoryzującą, choć może wydawać się nowoczesnym rozwiązaniem, wiąże się z ryzykiem kontaminacji materiału oraz niezgodnością z praktykami branżowymi. Wprowadzenie chemikaliów do procesu oznaczania może wpłynąć na właściwości materiału, co jest nieakceptowalne w kontekście kontroli jakości, gdzie integralność materiału jest kluczowa. Podobnie, metoda polegająca na nadtapiać brzeg tkaniny przy użyciu lasera jest nie tylko nieefektywna, ale także może prowadzić do uszkodzenia materiału na większym obszarze, co jest sprzeczne z zasadą minimalizacji strat. Nacięcie krajarką krawędzi tkaniny to kolejny przykład nieodpowiedniego podejścia; takie działanie może prowadzić do powstawania dalszych defektów, a nawet osłabienia struktury materiału. Kluczowym aspektem kontroli jakości jest zapewnienie, że wszelkie oznaczenia są nieinwazyjne i nie wpływają na wartość użytkową materiału. Praktyczne zastosowanie powinno opierać się na metodach, które są zgodne z rekomendacjami organizacji zajmujących się standardyzacją, które promują wysoką jakość i trwałość produktów. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnego zarządzania jakością w każdej branży.

Pytanie 27

Jakie zadania realizuje krojownia?

A. ustalenie liczby kompletnych wykrojów w różnych rozmiarach produktu

B. określenie norm zużycia materiałów oraz dodatków krawieckich

C. nadzór nad jakością odzieżowych elementów podczas procesu produkcji

D. przekazywanie wykrojów do rozdzielni lub szwalni

W odpowiedziach, które zostały uznane za niepoprawne, pojawiają się podejścia, które nie odzwierciedlają rzeczywistych zadań krojowni. Określenie liczby kompletów wykrojów w poszczególnych rozmiarach wyrobu, chociaż istotne, jest jedynie częścią procesu planowania, a nie bezpośrednim zadaniem krojowni. Krojenie materiałów i przygotowanie ich do produkcji nie może być mylone z administracyjnym czy logistycznym aspektem zamówień. Kontrola jakości elementów odzieży w toku produkcji to proces, który odbywa się już po wykonaniu wykrojów, a więc nie jest to zadanie krojowni, ale raczej działu jakości. Ustalenie norm zużycia materiałów i dodatków krawieckich jest kluczowe dla efektywności kosztowej, ale również nie leży bezpośrednio w zakresie działań krojowni, gdzie głównym celem jest precyzyjne krojenie i przygotowanie materiałów. Wskazanie tych błędnych koncepcji ilustruje typowy błąd myślowy, który polega na myleniu różnych etapów procesu produkcji odzieży, co może prowadzić do nieefektywności operacyjnych i strat materiałowych. Właściwe zrozumienie roli krojowni jest niezbędne do optymalizacji całego procesu produkcji i zapewnienia wysokiej jakości finalnych produktów.

Pytanie 28

Jaką metodę zastosować przy klejeniu, aby zabezpieczyć taśmą klejową krawędzie pach, boków oraz barków przed ich rozciąganiem?

A. Wkładów wzmacniających

B. Małych wklejek

C. Połączeń klejowych tymczasowych

D. Klejowych elementów konstrukcyjnych

Stosowanie tymczasowych połączeń klejowych w kontekście zabezpieczania krawędzi pach, boków i barków nie jest właściwym podejściem, ponieważ te połączenia są zaprojektowane do krótkoterminowego użycia. Tymczasowe kleje mogą nie zapewniać wystarczającej wytrzymałości w długim okresie, co może prowadzić do uszkodzeń strukturalnych. Wkłady sztywnikowe, mimo że mogą zwiększać sztywność, mogą wprowadzać niepożądane naprężenia w miejscu połączenia, co jest szczególnie problematyczne w miejscach narażonych na ruch lub naprężenia. Małe wklejki, które są właściwym rozwiązaniem, nie tylko wzmacniają strukturę, ale również rozkładają obciążenia w sposób, który minimalizuje ryzyko ich koncentracji. Klejowe wkłady konstrukcyjne mogą być zbyt masywne i nieelastyczne w porównaniu do małych wklejek, co może prowadzić do problemów z dopasowaniem i dalszymi uszkodzeniami w trakcie użytkowania. W praktyce, ignorowanie zasady doboru odpowiednich technik klejenia może prowadzić do błędnych decyzji projektowych, co w dłuższej perspektywie wiąże się z wyższymi kosztami napraw oraz potencjalnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa użytkowników.

Pytanie 29

Jaką cechę posiada sklep internetowy?

A. bezpośrednia relacja z sprzedawcą

B. produkt nabyty dostępny od razu po dokonaniu płatności

C. możliwość przymierzenia towaru

D. indywidualizacja oferty handlowej

Możliwość przymierzenia wyrobu jest cechą typową dla sklepów stacjonarnych, a nie internetowych. W rzeczywistości, zakupy online nie pozwalają na fizyczne zapoznanie się z produktem przed dokonaniem zakupu, co może prowadzić do niepewności u konsumentów. Obawy związane z wymiarami, jakością materiałów czy wyglądem produktu są powszechnymi przeszkodami, które klienci napotykają, zmierzając do zakupu online. Z tego powodu wiele sklepów internetowych wprowadza polityki zwrotów, aby zminimalizować ryzyko dla konsumentów, co jest sprzeczne z koncepcją bezpośredniego przymierzania. Bezpośredni kontakt ze sprzedającym również nie jest typowy dla e-commerce, gdzie komunikacja odbywa się głównie za pośrednictwem e-maili lub czatów na żywo, a nie osobiście. Istotne jest również, że czas realizacji zamówienia może się różnić, a zakupiony produkt często nie jest dostępny od razu po zapłaceniu, ponieważ wiąże się to z procesami logistycznymi i dostawą. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego poruszania się w świecie zakupów internetowych oraz budowania strategii marketingowych adekwatnych do specyfiki e-commerce.

Pytanie 30

Które z podanych urządzeń pozwala na wydrukowanie rysunku układu szablonów w skali 1:1 stworzonym przy użyciu systemu komputerowego wspierającego przygotowanie produkcji odzieży?

A. Ploter

B. Skaner

C. Digitizer

D. Cutter

Cutter, skaner i digitizer to urządzenia o różnych funkcjach, które nie są odpowiednie do zadania wydrukowania rysunku układu szablonów w skali 1:1. Cutter, czyli tzw. krajalnica, jest używany głównie do cięcia materiałów na podstawie wzorów, ale nie generuje samodzielnie rysunków ani projektów. Jego rola ogranicza się do realizacji już istniejących projektów, co oznacza, że poprzedza go faza projektowania, w której do działania niezbędny jest ploter. Skaner służy do digitalizacji fizycznych dokumentów, przekształcając je w formę cyfrową, ale nie ma zdolności do tworzenia rysunków czy wykrojów w rzeczywistej skali 1:1. Jego funkcja polega na wprowadzaniu danych do systemu, a nie na ich wypisywaniu. Z kolei digitizer jest urządzeniem do pomiarów i konwersji rysunków analogowych na cyfrowe, ale również nie jest w stanie wydrukować projektów. Użytkownicy często mylnie zakładają, że te urządzenia mogą zastąpić rolę plotera w procesie produkcji, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że ploter to jedyne urządzenie dedykowane do precyzyjnego wydruku projektów, co sprawia, że jest niezastąpiony w branży odzieżowej oraz w innych dziedzinach, które wymagają produkcji na podstawie precyzyjnych wzorów.

Pytanie 31

Jakie maszyny powinny być użyte do rozkroju nakładu przy zastosowaniu metody konwencjonalnej?

A. Ploter, krajarkę z nożem tarczowym

B. Lagowarkę, elektryczne nożyce

C. Krajarkę z nożem pionowym, maszynę krojczą taśmową

D. Maszynę krojczą taśmową, prasę do wykrawania oraz wykrojniki

Wybór nieodpowiednich maszyn do rozkroju nakładu może prowadzić do nieefektywności oraz strat materiałowych. Ploter i krajarka z nożem tarczowym, mimo że są użyteczne w niektórych kontekstach, nie są optymalnymi narzędziami do konwencjonalnego rozkroju. Ploter, który jest zazwyczaj używany do cięcia materiałów w technologii cyfrowej, ma ograniczenia w szybkości i wydajności przy cięciu grubych warstw tkanin. Krajarka z nożem tarczowym, chociaż może być stosowana w niektórych aplikacjach, nie zapewnia takiej precyzji i jednolitości cięcia jak krajarka z nożem pionowym, co jest kluczowe w przemyśle odzieżowym. Lagowarka i nożyce elektryczne to również maszyny, które nie są przystosowane do rozkroju dużych nakładów, a ich zastosowanie prowadzi do konieczności dodatkowego ręcznego przetwarzania materiałów, co znacząco zwiększa czas produkcji. Użytkownicy często mylnie zakładają, że wszystkie maszyny tnące są równoważne, nie biorąc pod uwagę specyfiki materiałów oraz wymagań produkcji. Kluczowe jest rozróżnienie narzędzi do cięcia konwencjonalnego od tych przeznaczonych do cięcia cyfrowego, aby uniknąć błędów w procesie produkcji, które mogą skutkować wyższymi kosztami i obniżoną jakością końcowego produktu.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju klientem jest osoba, która podejmuje decyzje o zakupie odzieży bez zastanowienia, pod wpływem atrakcyjnej wystawy w sklepie?

A. Racjonalny

B. Impulsywny

C. Lojalny

D. Nawykowy

Osoba, która decyduje się na zakup odzieży pod wpływem atrakcyjnej wystawy, jest klasyfikowana jako klient impulsowy. Klienci tego typu podejmują decyzje zakupowe w sposób emocjonalny i spontaniczny, często kierując się wizualnym wrażeniem, a nie przemyśleniem swoich potrzeb lub budżetu. Zjawisko to jest szczególnie widoczne w branży odzieżowej, gdzie ekspozycja towarów oraz sposób ich prezentacji mają kluczowe znaczenie. Przykładem może być witryna sklepu, która przyciąga uwagę kolorami, układem oraz stylizacją. W praktyce, sklepy powinny rozwijać strategie marketingowe, które zachęcają do zakupów impulsywnych, jak ograniczone czasowo promocje czy oferty specjalne. Analiza zachowań klientów impulsowych pomaga w dostosowywaniu oferty i technik sprzedaży, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w retailu. Dążenie do zrozumienia motywacji takich klientów wspiera skuteczność działań marketingowych oraz zwiększa sprzedaż.

Pytanie 33

Oblicz rytm pracy zespołu szwalniczego liczącego 30 osób, biorąc pod uwagę, że czas realizacji wszystkich operacji technologicznych związanych z wykonaniem jednej sztuki płaszcza dziecięcego trwa 90 minut.

A. 3,0 minuty

B. 2,0 minuty

C. 2,7 minuty

D. 2,5 minuty

Każda z błędnych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowych założeń dotyczących obliczenia rytmu pracy. Odpowiedzi takie jak 2,0 minuty, 2,5 minuty oraz 2,7 minuty mogą sugerować, że czas pracy nie uwzględnia pełnego wymiaru czasu potrzebnego na wykonanie płaszcza. W rzeczywistości, przy obliczeniach rytmu pracy, kluczowe jest zrozumienie, że rytm ten odnosi się nie tylko do samego czasu produkcji, ale również do organizacji pracy w zespole. Błędem jest zakładanie, że każdy członek zespołu może pracować równocześnie nad tym samym zadaniem bez strat czasowych. Ponadto, wiele zakładów produkcyjnych stosuje różne metody organizacji pracy, które mogą wpływać na finalny rytm. Na przykład, niektóre procesy mogą wymagać współpracy kilku pracowników nad jednym elementem, co z kolei zmienia dynamikę i czas produkcji. Kluczowe jest również uwzględnienie przerw w pracy, które są niezbędne dla utrzymania efektywności i zdrowia pracowników. Takie założenia mogą prowadzić do błędnych wniosków, które nie uwzględniają realiów produkcji. Dlatego obliczenia powinny być oparte na zgromadzonych danych z procesu produkcji, co pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnych wyników.

Pytanie 34

Jakiego typu materiał wzmacniający wykorzystuje się do usztywnienia kołnierzyków oraz mankietów w męskich koszulach?

A. Wkład włókninowy przeszywany nitką

B. Wkład filcowy wełniany

C. Wkład tkaninowy klejowy

D. Wkład dziany powlekany

Wkład tkaninowy klejowy jest powszechnie stosowany do usztywnienia kołnierzyków i mankietów w koszulach męskich ze względu na swoje wyjątkowe właściwości. Tego typu wkłady są wykonane z tkaniny, która została pokryta specjalnym klejem, co umożliwia łatwe i trwałe przyleganie do materiału koszuli. Dzięki temu kołnierzyki i mankiety uzyskują odpowiednią sztywność, co wpływa na ich estetyczny wygląd oraz funkcjonalność. Wkłady tkaninowe klejowe charakteryzują się wysoką odpornością na pranie oraz obróbkę chemiczną, co sprawia, że są idealne do użycia w odzieży codziennej. Przykładem zastosowania wkładów tkaninowych klejowych mogą być eleganckie koszule męskie, które wymagają zachowania odpowiedniego kształtu i struktury, zwłaszcza w czasie formalnych wydarzeń. W branży odzieżowej stosowanie standardów jakości, takich jak Oeko-Tex, zapewnia, że materiały używane w produkcji są bezpieczne dla zdrowia i środowiska, co jest dodatkowym atutem wkładów tkaninowych klejowych.

Pytanie 35

Aby przygotować układ szablonów dla wkładu wzmacniającego elementy odzieży, co należy zrobić?

A. dwukierunkowy

B. jednokierunkowy

C. symetryczny

D. wielokierunkowy

Wybór dwukierunkowego, jednokierunkowego lub symetrycznego układu szablonów do wkładu usztywniającego elementy odzieżowe może prowadzić do istotnych ograniczeń w funkcjonalności oraz estetyce wyrobów. Układ dwukierunkowy, choć może wydawać się atrakcyjny, ogranicza elastyczność szablonów i nie pozwala na odpowiednią adaptację do skomplikowanych kształtów ciała, które wymagają wsparcia w różnych kierunkach. Układ jednokierunkowy, z kolei, jest zbyt restrykcyjny, co może skutkować brakiem odpowiedniego dopasowania odzieży do dynamicznych ruchów użytkownika, co jest szczególnie istotne w odzieży sportowej czy roboczej. Symetryczny układ może wydawać się odpowiedni dla prostych form, jednak nie uwzględnia złożoności kształtów, które często występują w nowoczesnych projektach mody. Często mylnie sądzi się, że prostota układu zapewnia łatwiejszą produkcję, podczas gdy w rzeczywistości prowadzi to do ograniczonej funkcjonalności i estetyki wyrobu. Przy projektowaniu odzieży, kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedni dobór szablonów ma bezpośredni wpływ na komfort noszenia i możliwości zastosowania odzieży, a także na jej atrakcyjność na rynku.

Pytanie 36

Aby wyciąć drobne elementy odzieży roboczej w procesie produkcji masowej, należy zastosować

A. krajarki tarczowe

B. wykrojniki

C. nożyce krawieckie

D. nożyce elektryczne

Krajarki tarczowe, choć są skutecznymi narzędziami do cięcia materiałów, nie są optymalnym wyborem do wykrawania małych elementów odzieży w produkcji masowej. Ich konstrukcja i sposób działania sprawiają, że najlepiej sprawdzają się w cięciu dużych arkuszy tkanin, co może prowadzić do niewielkiej precyzji w przypadku skomplikowanych kształtów. W produkcji odzieżowej, gdzie wymagane jest dużą liczba drobnych detali, krajarki mogą generować zbyt wiele odpadów i nie pozwalać na zachowanie rygorystycznych wymiarów, co jest kluczowe w masowej produkcji. Użycie nożyczek krawieckich lub elektrycznych może wydawać się atrakcyjne ze względu na ich mobilność, jednak obie metody są mniej efektywne w kontekście wydajności i powtarzalności w procesach produkcyjnych. Nożyce krawieckie wymagają dużej precyzji i dodatkowego wysiłku, co w przypadku masowej produkcji może znacząco wpłynąć na czas produkcji i jakość wykonania. Użycie nożyc elektrycznych z kolei, chociaż ułatwia cięcie, nie dostarcza tej samej precyzji i kontroli, co wykrojniki. W praktyce oznacza to, że krajarki tarczowe i inne wymienione narzędzia mogą prowadzić do wyższych kosztów i dłuższego czasu produkcji, co jest nieefektywne w kontekście zwiększania wydajności w przemyśle odzieżowym.

Pytanie 37

Jakie narzędzie wykorzystuje się do kontroli jakości materiału przed jego rozkrojem?

A. mikroskopu

B. przeglądarki

C. lupy tkackiej

D. układarki

Kontrola jakości materiału przed rozkrojem jest kluczowym procesem w wielu branżach, w tym w tekstylnej, gdzie przeglądarka odgrywa istotną rolę. Przeglądarka to narzędzie umożliwiające dokładne sprawdzenie parametrów materiału, takich jak jego struktura, kolor oraz ewentualne defekty. Umożliwia ona wizualną inspekcję tkanin, co pozwala na szybką identyfikację wszelkich nieprawidłowości, które mogą wpłynąć na jakość końcowego produktu. Przykładowo, w produkcji odzieży, wykrycie zanieczyszczeń czy wad materiału na etapie przeglądania pozwala na uniknięcie późniejszych problemów w procesie szycia. Dobre praktyki w kontroli jakości sugerują, aby przeglądanie materiałów odbywało się w dobrze oświetlonym pomieszczeniu, co zwiększa efektywność identyfikacji wad. Dodatkowo, zgodnie ze standardami ISO, kontrola jakości przed rozkrojem ma na celu minimalizację strat oraz zwiększenie satysfakcji klientów poprzez dostarczenie wyrobów o wysokiej jakości.

Pytanie 38

Do którego materiału należy wykorzystać warstwowanie wahadłowe zyg-zak w celu przygotowania nakładu?

A. gładkiego lnu

B. wełny płaszczowej

C. flaneli bawełnianej

D. cienkiego weluru

Zastosowanie warstwowania wahadłowego zyg-zak do materiałów innych niż gładki len może prowadzić do różnych problemów i nieefektywności w produkcji odzieży. Wełna płaszczowa, na przykład, jest włóknem o dużej elastyczności i sprężystości, co sprawia, że technika wahadłowa może nie wykorzystać jej pełnego potencjału. Tkaniny wełniane są z reguły bardziej podatne na rozciąganie i deformacje, co czyni je trudnymi do precyzyjnego ułożenia. Z kolei cienki welur, ze względu na swoją miękkość i fakturę, może nie zapewnić odpowiedniego podparcia dla techniki wahadłowej, co prowadzi do niestabilności przy szyciu. Ponadto, welur ma tendencję do łapania kurzu oraz brudów, co w połączeniu z wahadłowym układaniem tkaniny może skutkować trudnościami w dalszej obróbce. Flanela bawełniana, z kolei, jest materiałem o wyraźnej teksturze, co może wpływać na estetykę końcowego produktu, a jej właściwości mogą prowadzić do efektu „zbierania” tkaniny, co jest niepożądane w kontekście dokładnego wykończenia odzieży. Wybierając materiały do warstwowania, kluczowe jest zrozumienie ich właściwości fizycznych oraz zachowań podczas szycia, aby uniknąć problemów związanych z estetyką i funkcjonalnością gotowych produktów.

Pytanie 39

Jakie produkty są wytwarzane z wykorzystaniem wkładów sztywnikowych?

A. piżam dziecięcych

B. spodni męskich

C. kamizelek damskich

D. koszul męskich

Kamizelki damskie, spodnie męskie oraz piżamy dziecięce nie wymagają stosowania wkładów sztywnikowych w takiej samej formie, jak koszule męskie. W przypadku kamizelek, które zazwyczaj mają luźniejszy krój i bardziej swobodny charakter, zastosowanie wkładów sztywnikowych mogłoby prowadzić do ograniczenia swobody ruchów oraz obniżenia wygody noszenia. Wiele modeli kamizelek opiera się na miękkich tkaninach, które nie potrzebują dodatkowego usztywnienia, co jest zgodne z trendami w modzie, które promują lekkość i komfort. Spodnie męskie z reguły koncentrują się na kroju i dopasowaniu, a nie na sztywności elementów konstrukcyjnych, takich jak kołnierzyki, dlatego nie wymagają wkładów sztywnikowych. Ponadto, piżamy dziecięce, jako odzież nocna, powinny być przede wszystkim wygodne i elastyczne, co stoi w sprzeczności z zastosowaniem sztywnych wkładów. Często błędne rozumienie zastosowania wkładów sztywnikowych wynika z nieuwagi względem specyfikacji danego typu odzieży oraz ich funkcji. Właściwe zrozumienie, jakie elementy odzieży wymagają usztywnień, jest kluczowe w procesie projektowania oraz produkcji, aby zapewnić zarówno estetykę, jak i komfort noszenia.

Pytanie 40

Maksymalna temperatura prasowania letniej sukienki z lnu powinna wynosić nie więcej niż

A. 180°C

B. 150°C

C. 200°C

D. 110°C

Jak wybierasz za niską temperaturę, na przykład 110°C, to może być niezła klapa. Len nie zareaguje dobrze na takie ciepło, bo nie wygładzi się jak trzeba. Efekt jest taki, że tkanina wygląda jakby nie była w ogóle prasowana, a to nie jest fajne, szczególnie latem, kiedy chcemy się ładnie prezentować. Nawet 150°C to niby nie jest zła temperatura, ale może być za niska, żeby dobrze poradzić sobie z zagnieceniami. A 180°C to już krok w stronę ryzyka, bo może te wysokie temperatury zaszkodzić materiałowi, a wtedy całkiem mogą się pojawić przypalenia. Każdy materiał ma swoje wymagania, więc warto je znać. Jak się tego nie przestrzega, to można narobić sobie większych problemów i nawet stracić na ubraniach. W branży odzieżowej dobrze jest trzymać się zasad, żeby wszystko wyglądało tak, jak powinno.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej