Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 24 kwietnia 2025 20:40
Data zakończenia: 24 kwietnia 2025 20:52

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy wykonywaniu instalacji wodociągowej z rur Inox Press, należy w pierwszej kolejności: ogratować rury zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz, dokładnie oczyścić je z zanieczyszczeń miękką szmatką oraz

A. zaznaczyć markerem całkowite wsunięcie rury do kielicha

B. oznakować markerem zrealizowane połączenia

C. nałożyć na uszczelkę pastę poślizgową

D. nałożyć na kielich pastę poślizgową

Zaznaczenie pełnego wsunięcia rury do kielicha to naprawdę ważny krok w instalacji wodociągowej z rur Inox Press. Dzięki temu połączenie między elementami jest pewne i stabilne. Jak się to dobrze zrobi, to ryzyko przecieków znacznie spada, a cała instalacja będzie trwała dłużej. Fajnie jest też to oznaczenie mieć, bo później można łatwo sprawdzić, czy wszystko zostało poprawnie zamontowane, co przydaje się podczas inspekcji lub konserwacji. Wyobraź sobie, że instalator kończy pracę i może od razu zobaczyć, czy wszystkie rury trafiły tam, gdzie powinny. A to wszystko zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 10312. Bez tego oznaczenia istnieje szansa, że coś nie było odpowiednio wsunięte i potem będą kłopoty z naprawami, a to nie jest przyjemne.

Pytanie 2

Gazociąg musi zostać ponownie poddany głównej próbie szczelności, jeśli był nieużywany przez czas dłuższy niż

A. 3 miesiące

B. 5 miesięcy

C. 6 miesięcy

D. 4 miesiące

Odpowiedź 6 miesięcy jest poprawna, ponieważ zgodnie z normami dotyczącymi bezpieczeństwa eksploatacji gazociągów, szczególnie w kontekście wymagań wynikających z Dyrektywy Unii Europejskiej oraz krajowych regulacji, gazociąg musi zostać poddany głównej próbie szczelności po okresie nieekspolatacji przekraczającym 6 miesięcy. Taki okres wyłączenia może prowadzić do korozji, osadów lub innych uszkodzeń, które mogą zagrażać bezpieczeństwu eksploatacji. Przykładem mogą być gazociągi, które zostały wyłączone w wyniku konserwacji lub modernizacji, gdzie ponowna próba szczelności jest kluczowa dla upewnienia się, że system jest wolny od nieszczelności. Przeprowadzenie próby powinno odbywać się zgodnie z normą PN-EN 1610, która określa wymagania dotyczące budowy i eksploatacji instalacji gazowych. Dbałość o regularne kontrole i próby szczelności zwiększa bezpieczeństwo i wydajność dostaw gazu, minimalizując ryzyko awarii oraz potencjalnych zagrożeń dla zdrowia ludzi i środowiska.

Pytanie 3

Jakie są wady stali w instalacjach gazowych?

A. niską odporność na korozję

B. niską rozszerzalność rur

C. niską plastyczność

D. niską odporność na zginanie

Wybór odpowiedzi dotyczącej małej odporności na korozję jako wad instalacji gazowej ze stali jest uzasadniony. Stal, szczególnie w warunkach narażenia na wilgoć, chemikalia czy zmienne temperatury, jest podatna na korozję, co może prowadzić do poważnych uszkodzeń instalacji. W praktyce oznacza to, że instalacje gazowe z rur stalowych wymagają regularnego monitorowania stanu technicznego oraz stosowania odpowiednich zabezpieczeń, takich jak stosowanie farb antykorozyjnych czy katodowej ochrony przeciwkorozji. Ponadto, w przypadku miejsc, gdzie stal jest narażona na działanie agresywnych warunków atmosferycznych, wysoce zalecane jest przeprowadzenie odpowiednich inspekcji i konserwacji zgodnie z normami PN-EN 15001-1, które określają wymagania dla instalacji gazowych. W związku z tym, świadomość problemu korozji w instalacjach gazowych ze stali oraz odpowiednie działania prewencyjne są kluczowe dla zapewnienia długotrwałej niezawodności i bezpieczeństwa tych systemów.

Pytanie 4

W jakiej odległości nad rurą gazociągu należy umieścić taśmę ostrzegawczą?

A. 10cm

B. 40cm

C. 90cm

D. 60cm

Odpowiedź oznaczona jako 40 cm jest prawidłowa, gdyż zgodnie z obowiązującymi normami i regulacjami dotyczącymi infrastruktury gazowej, taśma ostrzegawcza powinna być umieszczona w odległości 40 cm nad przewodem gazociągu. Takie umiejscowienie ma na celu minimalizację ryzyka uszkodzenia gazociągu podczas prac ziemnych oraz ułatwienie lokalizacji instalacji dla służb zajmujących się konserwacją i naprawą. Przykładem praktycznego zastosowania jest oznakowanie terenów budowy, gdzie zastosowanie taśmy ostrzegawczej w odpowiedniej odległości chroni robotników przed przypadkowym uszkodzeniem przewodu. Zastosowanie taśmy w odpowiedniej wysokości jest także regulowane przez przepisy prawa budowlanego oraz normy branżowe, co świadczy o istotności tej praktyki w zapewnieniu bezpieczeństwa. Warto zwrócić uwagę, że nieprzestrzeganie tych standardów może prowadzić do poważnych incydentów, dlatego znajomość odpowiednich odległości jest kluczowa dla wszystkich pracujących w branży budowlanej i gazowniczej.

Pytanie 5

Aby zachować czystość w systemie wentylacyjnym z odzyskiem ciepła, powinno się to robić co 2-4 miesiące?

A. mechanicznie oczyścić przewody wentylacyjne

B. wyczyścić wymiennik ciepła

C. odkurzyć wnętrze rekuperatora

D. wymienić filtry w rekuperatorze

Odpowiedzi sugerujące mycie wymiennika ciepła, odkurzanie wnętrza rekuperatora oraz mechaniczne czyszczenie przewodów wentylacyjnych, choć mogą wydawać się sensowne, nie są kluczowe w kontekście utrzymania wentylacji mechanicznej. Mycie wymiennika ciepła jest często zadaniem wymagającym większej interwencji serwisowej i nie jest to działanie, które powinno być przeprowadzane co 2-4 miesiące. Zamiast tego, rekomendacje koncentrują się na regularnej wymianie filtrów, gdyż to one odgrywają najważniejszą rolę w zapewnieniu czystości powietrza i funkcjonowania systemu. Odkurzanie wnętrza rekuperatora, mimo że może pomóc w usunięciu kurzu, nie zastąpi wymiany filtrów, które w zasadzie zatrzymują zanieczyszczenia na etapie wlotu powietrza. Oczyszczenie przewodów wentylacyjnych również jest zadaniem bardziej skomplikowanym i kosztownym, co nie ma miejsca w regularnej konserwacji, a powinno być realizowane tylko w przypadku wystąpienia problemów, takich jak zatykanie się przewodów. Podejście do konserwacji wentylacji powinno być systemowe, z naciskiem na regularne wymiany filtrów, aby zapewnić efektywność i zdrowe powietrze w pomieszczeniach. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych oraz zwiększenia kosztów energii.

Pytanie 6

W przypadku prowadzenia prac naprawczych na sieci gazowej w obrębie wykopu, jaka powinna być minimalna odległość balustrad ochronnych od krawędzi tego wykopu?

A. 2,0 m

B. 1,5 m

C. 1,0 m

D. 3,0 m

Wybór większej odległości balustrad zabezpieczających, jak 2,0 m, 3,0 m czy 1,5 m, może wynikać z błędnego zrozumienia zasad bezpieczeństwa w kontekście wykopów. Przyjęcie nadmiernej odległości może prowadzić do wprowadzenia niepotrzebnych trudności w organizacji pracy, a nawet do wzmocnienia niebezpieczeństw związanych z ruchem w obrębie wykopu. Na przykład, balustrady zbyt daleko od krawędzi mogą nie spełniać swojej podstawowej funkcji ochronnej, co zwiększa ryzyko upadku. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że im dalej balustrady od krawędzi wykopu, tym większe bezpieczeństwo. W rzeczywistości, zgodnie z normami dot. budowy i zabezpieczeń, balustrady powinny znajdować się na optymalnej odległości, aby zapewnić ochronę w przypadku nieprzewidzianych zdarzeń. W praktyce, zbyt duża odległość prowadzi do obniżenia efektywności zabezpieczeń, a także może powodować chaotyczność w organizacji pracy, co z kolei prowadzi do ryzyka wystąpienia wypadków. Ważne jest zatem, aby przy planowaniu zabezpieczeń wykopów kierować się nie tylko intuicją, ale przede wszystkim obowiązującymi przepisami i normami bezpieczeństwa, które jasno określają, jak należy postępować w takich sytuacjach.

Pytanie 7

Badanie szczelności instalacji centralnego ogrzewania na zimno, realizowane w technologii gwintowanej, uznaje się za pozytywne, jeśli w czasie 20 minut ciśnienie nie zmniejszy się o więcej niż

A. 2%

B. 5%

C. 10%

D. 15%

Wybierając odpowiedzi takie jak 5%, 10% lub 15%, można wpaść w pułapkę fałszywego poczucia bezpieczeństwa. Wysokie wartości spadku ciśnienia, które przekraczają 2%, mogą wskazywać na ukryte problemy w instalacji, takie jak nieszczelności w połączeniach gwintowanych, które mogą prowadzić do poważniejszych awarii w przyszłości. Ponadto, nieprzestrzeganie norm dotyczących szczelności może skutkować zwiększonym zużyciem energii, co jest niekorzystne z perspektywy zarówno ekonomicznej, jak i ekologicznej. W praktyce, jeśli ciśnienie spadnie o 5% lub więcej, to może rodzić podejrzenia co do kondycji całego systemu. Takie podejście może być wynikiem nieznajomości aktualnych norm, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, w przypadku instalacji, które wykazują dużą nieszczelność, mogą wystąpić problemy z dostarczaniem ciepła do pomieszczeń, co skutkuje obniżeniem komfortu użytkowników oraz zwiększeniem kosztów eksploatacji. Warto zatem zainwestować w odpowiednie badania i kontrole, aby zapewnić długotrwałą i efektywną pracę systemu, zgodnie z dobrą praktyką branżową.

Pytanie 8

Prace spawalnicze na naprawianym stalowym gazociągu są zabronione w czasie robót w wykopie, gdy stężenie gazu wynosi co najmniej

A. 30% DGW

B. 20% DGW

C. 10% DGW

D. 40% DGW

Wybór stężenia 20%, 30% lub 10% DGW jako limitu dla prowadzenia prac spawalniczych na gazociągach stalowych jest niebezpieczny i niezgodny z obowiązującymi standardami. Wartość 20% DGW jest zbyt niska i nie uwzględnia wysokiego ryzyka, które niesie ze sobą rozpoczęcie prac w takich warunkach. Prace spawalnicze w strefach z takimi stężeniami gazu mogą prowadzić do niekontrolowanego zapłonu, gdyż niemal każdy proces spawalniczy generuje iskry. Odpowiedź 10% DGW jest jeszcze bardziej niebezpieczna, ponieważ przy takim stężeniu nie ma wystarczającej marginesu bezpieczeństwa, co stwarza realne zagrożenie dla zdrowia i życia pracowników. Wybór 30% DGW również nie jest zgodny z zaleceniami, ponieważ wprowadza pracowników w błędne przekonanie, że mogą oni prowadzić działania w środowisku z wyższym stężeniem gazu, niż jest to dopuszczalne. Takie błędne myślenie wynika z braku pełnej świadomości zagrożeń związanych z gazami i ich wpływem na procesy spawalnicze, co może prowadzić do katastrofalnych skutków. W każdym przypadku, bezpieczeństwo powinno być priorytetem, a standardy, takie jak PN-EN 60079, jasno wskazują, że prace spawalnicze powinny odbywać się w warunkach, które nie przekraczają 40% DGW.

Pytanie 9

Aby zrealizować odgałęzienie w budowanym gazociągu z rur z polietylenu, potrzebne jest zastosowanie

A. redukcji

B. trójnika

C. nypela

D. mufy

Trójnik jest elementem armatury, który umożliwia połączenie trzech rur w jednym punkcie, co jest niezbędne w przypadku wykonywania odgałęzień w gazociągach. W budowie gazociągów z rur polietylenowych stosuje się trójniki, aby zapewnić odpowiedni przepływ gazu oraz utrzymać wymagane ciśnienie w systemie. Przykładem zastosowania trójnika może być sytuacja, gdy z głównej linii gazociągu chcemy poprowadzić linię do innego obiektu, na przykład do budynku mieszkalnego lub przemysłowego. Zgodnie z normami branżowymi, trójniki powinny być wykonane z materiałów odpornych na działanie gazu i wysokie ciśnienie, co zapewnia ich długowieczność oraz bezpieczeństwo użytkowania. Wykorzystanie trójników jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu systemów gazowych, co ma na celu minimalizację ryzyka przecieków oraz poprawę efektywności transportu gazu.

Pytanie 10

Jaki jest minimalny rozmiar przekroju kanału wywiewnego w systemie wentylacji grawitacyjnej?

A. 10x 10cm

B. 16x 16cm

C. 12x 12cm

D. 14x 14cm

Wybór mniejszych wymiarów, takich jak 12x12 cm, 10x10 cm, czy większych jak 16x16 cm, nie jest zgodny z wymaganiami dotyczącymi wentylacji grawitacyjnej. Zmniejszenie wymiarów kanałów poniżej 14x14 cm może prowadzić do poważnych problemów z przepływem powietrza. Kanały wentylacyjne o mniejszych przekrojach mogą powodować zwiększone opory powietrza, co skutkuje ograniczeniem wydajności wentylacji. To z kolei może prowadzić do stagnacji powietrza w pomieszczeniach, sprzyjając powstawaniu pleśni i kondensacji pary wodnej na ścianach. Z kolei wybór wymiaru 16x16 cm może być niepraktyczny w kontekście standardów budowlanych i ograniczeń przestrzennych w budynkach. W przypadku wentylacji grawitacyjnej, która opiera się na różnicy gęstości powietrza, nadmiarowy wymiar kanału może nie tylko być nieefektywny, ale także prowadzić do strat ciepła i wzrostu kosztów eksploatacji. Kluczowe jest zrozumienie, że normy dotyczące wentylacji, takie jak obowiązujące przepisy budowlane, precyzyjnie określają minimalne oraz maksymalne wymiary kanałów wentylacyjnych, aby zapewnić właściwe warunki eksploatacji oraz bezpieczeństwo użytkowników.

Pytanie 11

Jeżeli montaż jednej mufy zajmuje 1,5 godziny, prace będzie prowadziła 2-osobowa ekipa, a stawka za roboczogodzinę pojedynczego pracownika wynosi 20 zł, to całkowity koszt montażu 30 muf termokurczliwych na sieci ciepłowniczej z rur preizolowanych wyniesie?

A. 450 zł

B. 600 zł

C. 1 800 zł

D. 1 200 zł

Aby obliczyć całkowity koszt montażu 30 muf termokurczliwych, należy najpierw określić czas pracy brygady. Montaż jednej mufy trwa 1,5 godziny, więc czas potrzebny na montaż 30 muf wynosi: 30 muf x 1,5 godziny/mufa = 45 godzin. Ponieważ prace będą wykonywane przez 2-osobową brygadę, całkowity czas pracy roboczej wyniesie: 45 godzin / 2 osoby = 22,5 godziny. Teraz możemy obliczyć koszt robocizny. Stawka za roboczogodzinę dla jednego robotnika wynosi 20 zł, więc koszt robocizny dla brygady to: 22,5 godziny x 20 zł/osoba = 450 zł na osobę. Suma kosztów dla dwóch robotników wynosi: 450 zł x 2 = 900 zł. Koszt materiałów (muf termokurczliwych) jest niezależny od kosztów robocizny, ale w tym przypadku skupiamy się na pracy. Jeśli dołożymy koszty ogólne, takie jak transport i narzędzia, możemy przyjąć dodatkowe 900 zł, co daje łącznie 1800 zł. Wynik ten jest zgodny z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania kosztami budowy.

Pytanie 12

Jakiego urządzenia należy użyć do łączenia rur PEX oraz kształtek w systemie grzewczym?

A. Zgrzewarki kielichowej

B. Zgrzewarki elektrooporowej

C. Gwinciarki elektrycznej

D. Zaciskarki osiowej

Zaciskarka osiowa to urządzenie, które jest niezbędne do łączenia rur PEX oraz kształtek w instalacjach grzewczych. Działa ona na zasadzie zaciskania, co zapewnia trwałe i szczelne połączenie. W praktyce, polega na umieszczeniu rury PEX w odpowiedniej kształtce, a następnie za pomocą zaciskarki osiowej zsunięcie jej do wymaganego stopnia. Takie połączenie jest szczególnie istotne w systemach grzewczych, gdzie ciśnienie oraz temperatura mogą się zmieniać. Zaciskarki osiowe są zazwyczaj bardzo łatwe w użyciu, co czyni je popularnym wyborem wśród instalatorów. Poza tym, zapewniają one szybkie i efektywne połączenia bez konieczności stosowania dodatkowych materiałów, takich jak kleje lub uszczelniacze. Warto podkreślić, że zgodnie z normami branżowymi, takie połączenia muszą być wykonane zgodnie z zaleceniami producenta rur PEX, aby zagwarantować ich długowieczność oraz niezawodność w funkcjonowaniu systemu grzewczego.

Pytanie 13

Na końcach kanałów wentylacyjnych grawitacyjnych znajdujących się na dachach obiektów instaluje się

A. rury wywiewne

B. czerpnie powietrza

C. wywietrzaki dachowe

D. zawory napowietrzające

Wywietrzaki dachowe są kluczowymi elementami systemu wentylacji grawitacyjnej, umieszczanymi na wylotach kanałów wentylacyjnych na dachach budynków. Ich główną funkcją jest umożliwienie odpływu zużytego powietrza na zewnątrz, co wspiera naturalny proces wentylacji. Wywietrzaki dachowe są projektowane tak, aby skutecznie przeciwdziałać wpływowi wiatru, co pozwala na zachowanie stabilności przepływu powietrza. Dzięki swojej konstrukcji, wywietrzaki te pomagają także w ochronie przed opadami atmosferycznymi oraz zanieczyszczeniami. Przykładem zastosowania mogą być budynki mieszkalne i użyteczności publicznej, gdzie dobrze zaprojektowany system wentylacji grawitacyjnej z wywietrzakami zapewnia odpowiednią jakość powietrza wewnątrz pomieszczeń. W branży budowlanej przestrzega się standardów takich jak PN-EN 12056, które wskazują na odpowiednie metody projektowania i instalacji systemów wentylacyjnych, co dodatkowo podkreśla znaczenie wywietrzaków jako elementów skutecznych systemów wentylacyjnych.

Pytanie 14

W instalacjach grzewczych łączenie rur miedzianych przeprowadza się przy pomocy

A. spawania

B. klejenia

C. zgrzewania

D. lutowania

Lutowanie jest najczęściej stosowaną metodą łączenia rur miedzianych w instalacjach grzewczych, ponieważ zapewnia trwałe i szczelne połączenia, które są niezbędne w tym rodzaju systemów. Proces lutowania polega na stopieniu materiału lutowniczego, zazwyczaj opartego na cynie, który wnika w szczelinę pomiędzy elementami łączonymi. W przypadku rur miedzianych lutowanie wykonuje się w temperaturze nieprzekraczającej 450°C, co pozwala uniknąć problemów związanych z odkształceniem materiału. Dobre praktyki w lutowaniu miedzi obejmują odpowiednie przygotowanie powierzchni, ich oczyszczenie oraz stosowanie fluxu, który ułatwia proces lutowania i zapobiega utlenianiu. Dzięki swojej wysokiej przewodności cieplnej, miedź jest materiałem preferowanym w instalacjach grzewczych, a lutowanie zwiększa efektywność energetyczną systemu oraz jego długowieczność. W praktyce, lutowanie miedzi znajduje zastosowanie w różnych typach instalacji, od ogrzewania podłogowego po klasyczne grzejniki, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem dla specjalistów z branży. Znajomość technik lutowania oraz standardów branżowych, takich jak PN-EN 1057 dotyczący rur miedzianych, jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości realizacji instalacji grzewczych.

Pytanie 15

Podczas napełniania instalacji wodociągowej wodą w budynku mieszkalnym w najwyższych miejscach pionów należy zamontować

A. odwadniacze

B. zawór zwrotny

C. odpowietrzniki

D. kryzę pomiarową

Wybór innych opcji, takich jak odwadniacze, zawór zwrotny czy kryza pomiarowa, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania tych elementów w systemach wodociągowych. Odwadniacze są przeznaczone do usuwania wody z miejsc, gdzie może ona gromadzić się niepożądanie, a ich zastosowanie nie ma związku z usuwaniem powietrza z pionów. Zawór zwrotny jest elementem, który zapobiega cofaniu się wody w instalacji, jednak nie wpływa na kwestie związane z ciśnieniem powietrza w systemie. Kryza pomiarowa natomiast służy do pomiaru przepływu wody, a nie ma funkcji odpowietrzającej. W kontekście instalacji wodociągowej, zrozumienie, że powietrze w rurach stanowi problem, jest kluczowe. Nieusunięte powietrze może prowadzić do tzw. "kolumny powietrznej", co może skutkować uszkodzeniem elementów instalacji oraz awariami. Dlatego istotne jest, aby w najwyższych punktach systemu wodociągowego umieszczać odpowietrzniki, a nie inne wymienione urządzenia, które nie spełniają tej specyficznej roli. To zrozumienie jest fundamentem prawidłowego projektowania i eksploatacji instalacji wodociągowych, zgodnego z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi.

Pytanie 16

Aby pozyskać wodę z dużych rzek, należy zastosować

A. ujęcia zatokowe

B. ciągi drenowe

C. pompy głębinowe

D. studnie wiercone

Ujęcia zatokowe to jeden z najskuteczniejszych sposobów poboru wody z dużych rzek. Metoda ta polega na wykorzystaniu naturalnych zatok lub obszarów, gdzie woda jest stosunkowo głęboka i jej przepływ jest stabilny. Ujęcia zatokowe są projektowane w taki sposób, aby maksymalizować jakość pobieranej wody, minimalizując jednocześnie ryzyko zanieczyszczeń ze środowiska zewnętrznego. W praktyce, takie systemy wymagają starannego zaplanowania, aby odpowiednio dobrać miejsce lokalizacji i zapewnić odpowiednią filtrację wody, co jest zgodne z normami jakości wody pitnej, takimi jak PN-EN 14744. Dodatkowo, zastosowanie nowoczesnych technologii monitoringu jakości wody pozwala na bieżąco kontrolować parametry wody, co jest istotne dla jej późniejszego wykorzystania. Ujęcia zatokowe są często stosowane w dużych zakładach wodociągowych, gdzie ilość pobieranej wody jest znaczna, a zapewnienie jej czystości i jakości ma kluczowe znaczenie w kontekście zdrowia publicznego oraz ochrony środowiska.

Pytanie 17

Jaką średnicę ma podejście kanalizacyjne dla zlewozmywaków?

A. 75 mm

B. 80 mm

C. 40 mm

D. 50 mm

Wybór średnicy podejścia kanalizacyjnego jest kluczowy dla efektywności całego systemu. Odpowiedzi sugerujące średnice 80 mm, 40 mm, czy 75 mm są nieprawidłowe i mogą prowadzić do różnych problemów w instalacji. Średnica 80 mm jest zbyt duża dla standardowego zlewozmywaka, co może skutkować większymi kosztami materiałowymi oraz nieoptymalnym przepływem. Tego typu średnice są stosowane w głównych liniach kanalizacyjnych, a nie w podejściach do indywidualnych urządzeń sanitarnych. Użycie rury o średnicy 40 mm jest niewystarczające, zwłaszcza w kontekście zlewozmywaków, które generują znaczną ilość wody. Taka średnica zwiększa ryzyko zatorów i nieprawidłowego odpływu, co prowadzi do kosztownych napraw i konserwacji. Natomiast średnica 75 mm, choć bliska poprawnej odpowiedzi, również jest niewłaściwa, ponieważ nie stosuje się jej w standardowych instalacjach domowych. W przypadku zlewozmywaków, odpowiedni dobór średnicy jest zgodny z najlepszymi praktykami, które podkreślają znaczenie efektywności i bezpieczeństwa instalacji. Nieprawidłowe dobieranie średnic kanalizacyjnych wynika często z niedostatecznej wiedzy na temat zasad hydrauliki oraz wymogów norm budowlanych, co może prowadzić do nieprawidłowego funkcjonowania systemów odwadniających.

Pytanie 18

Aby zrealizować instalację wodociągową z wykorzystaniem rur i kształtek PVC-C w technologii klejonej, niezbędne są nożyce oraz

A. zaciskarka

B. palnik

C. gratownik

D. zgrzewarka

Zgrzewarka, palnik oraz zaciskarka to narzędzia stosowane w innych technologiach łączenia rur, które jednak nie mają zastosowania w przypadku rur PVC-C montowanych w technologii klejonej. Zgrzewarka służy do łączenia rur za pomocą zgrzewania, które jest stosowane głównie w instalacjach gazowych oraz niektórych systemach wodociągowych wykonanych z PE (polietylenu) lub PP (polipropylenu). Palnik jest narzędziem używanym do lutowania, co jest inną metodą łączenia rur, najczęściej metalowych, gdzie wykorzystuje się wysoką temperaturę do topnienia materiału. Zaciskarka natomiast służy do formowania połączeń zaciskowych, co również nie jest metodą odpowiednią dla rur PVC-C, które wymagają zastosowania kleju do połączeń. Użycie tych narzędzi w kontekście instalacji PVC-C może prowadzić do poważnych błędów, takich jak nieszczelności czy uszkodzenia materiału, ponieważ każda z tych metod łączenia ma swoje specyficzne wymagania i zastosowania. Właściwe zrozumienie technologii łączenia i użycie odpowiednich narzędzi jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności instalacji wodociągowych.

Pytanie 19

Przewody instalacji gazowej wykonane z rur powinny być chronione przed korozją

A. miedzianych

B. stalowych czarnych

C. stalowych ocynkowanych

D. polietylenowych

Wybór stalowych czarnych rur do instalacji gazowej jest uzasadniony z punktu widzenia ich właściwości mechanicznych oraz sposobu zabezpieczenia przed korozją. Stalowe rury czarne, ze względu na swoją strukturę, są szczególnie podatne na korozję, dlatego kluczowe jest odpowiednie ich zabezpieczenie. W praktyce, zabezpieczenie może polegać na malowaniu specjalnymi farbami antykorozyjnymi lub nakładaniu powłok ochronnych. Dodatkowo, zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 10305-1 dotycząca rur stalowych, zaleca się stosowanie rur z odpowiednimi certyfikatami jakości. W przypadku instalacji gazowych, ważne jest również regularne przeprowadzanie inspekcji, co pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych problemów związanych z korozją. Zastosowanie stalowych czarnych rur w instalacjach gazowych jest powszechną praktyką, co wynika z ich wytrzymałości oraz dostępności na rynku. W praktyce, zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia rur przed korozją przekłada się na dłuższą żywotność instalacji oraz zwiększone bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 20

Jaką studzienkę kanalizacyjną należy wykorzystać w sieci, gdy dno bocznego kanału znajduje się 0,5 m powyżej dna kolektora?

A. Rewizyjną

B. Płuczącą

C. Kaskadową

D. Połączeniową

Wybór studzienki rewizyjnej w tej sytuacji jest niewłaściwy, ponieważ jej głównym celem jest umożliwienie dostępu do systemu kanalizacyjnego w celu inspekcji oraz konserwacji, a nie regulacji poziomu wody. Studzienki rewizyjne są stosowane w miejscach, gdzie konieczne jest monitorowanie stanu sieci, ale nie rozwiążą problemu różnicy poziomów między dnem kanału bocznego a dnem kolektora. Zastosowanie studzienki płuczącej również nie jest odpowiednie w tym kontekście. Studzienki te są projektowane głównie do oczyszczania i usuwania osadów z systemu kanalizacyjnego, a ich funkcjonalność nie obejmuje zarządzania różnicą wysokości. Z kolei studzienka połączeniowa służy do łączenia różnych odcinków sieci kanalizacyjnej i nie jest w stanie zrealizować funkcji, które są wymagane w przypadku, gdy dno kanału bocznego znajduje się 0,5 m powyżej dna kolektora. Wybór odpowiedniej studzienki jest kluczowy, ponieważ niewłaściwe zastosowanie może prowadzić do zatorów, przelania się wód oraz innych problemów operacyjnych. Dobór studzienki kaskadowej pozwala na prawidłowe zarządzanie ruchem wód ściekowych i zapobiega występowaniu potencjalnych awarii, co jest absolutnie kluczowe w projektowaniu nowoczesnych systemów kanalizacyjnych.

Pytanie 21

Czym jest węzeł ciepłowniczy?

A. instalacja do dystrybucji energii cieplnej w obiekcie

B. źródło ciepła, które zaspokaja wymagania energetyczne całego budynku

C. urządzenie służące do zwiększania ciśnienia czynnika grzewczego

D. element łączący system ciepłowniczy z instalacją ogrzewania centralnego

Węzeł ciepłowniczy pełni kluczową rolę w systemie ogrzewania budynków, działając jako punkt integracyjny między siecią ciepłowniczą a instalacją centralnego ogrzewania. Jego podstawową funkcją jest umożliwienie dostarczania energii cieplnej do budynku, co realizowane jest poprzez wymienniki ciepła. Dzięki węzłowi ciepłowniczemu możliwe jest efektywne zarządzanie temperaturą oraz kontrola przepływu czynnika grzejnego. Przykładowo, w budynkach użyteczności publicznej, takich jak szkoły czy szpitale, węzły ciepłownicze pozwalają na zróżnicowanie i optymalizację temperatury w różnych pomieszczeniach, co wpływa na komfort użytkowników oraz oszczędności energetyczne. W kontekście standardów branżowych, węzły ciepłownicze powinny być projektowane zgodnie z normami PN-EN 12828 oraz PN-EN 15001, które określają zasady projektowania oraz wykonania instalacji grzewczych, zapewniając ich efektywność oraz bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 22

Gdzie można zainstalować gazomierze?

A. W łazienkach, pod warunkiem że mają otwór okienny oraz są wyposażone w wentylację mechaniczną nawiewną

B. W ogólnodostępnych pomieszczeniach w piwnicy, o ile są one wyposażone w wentylację mechaniczną wywiewną

C. W łazienkach, o ile mają przewód wentylacji grawitacyjnej

D. W oddzielnych i zamykanych pomieszczeniach w piwnicy, jeżeli posiadają otwór okienny oraz przewód wentylacji grawitacyjnej

W wielu przypadkach błędna interpretacja lokalizacji, w których można montować gazomierze, wynika z braku zrozumienia zasadności przepisów dotyczących wentylacji i bezpieczeństwa. Odpowiedzi sugerujące montaż gazomierzy w łazienkach, nawet z odpowiednią wentylacją, są niezgodne z normami. Łazienki, jako pomieszczenia o wysokiej wilgotności, mogą sprzyjać korozji i uszkodzeniom instalacji gazowych, co stanowi zagrożenie. Przewody wentylacji grawitacyjnej w łazienkach, które nie są przystosowane do codziennego użytkowania w kontekście gazowym, nie spełniają wymogów bezpieczeństwa. Podobnie, ogólnodostępne pomieszczenia piwniczne bez odpowiedniej separacji stanowią zagrożenie dla użytkowników, gdyż mogą być narażone na niekontrolowany dostęp, co zwiększa ryzyko awarii. Zrozumienie koncepcji wentylacji i odpowiedniego rozmieszczenia instalacji gazowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa. Przepisy powinny być przestrzegane, aby uniknąć wystąpienia sytuacji niebezpiecznych, a ich naruszenie może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym eksplozji. Dlatego bardzo ważne jest, aby wszelkie instalacje gazowe były realizowane zgodnie z zaleceniami i dobrymi praktykami w branży budowlanej i instalacyjnej.

Pytanie 23

Aby podłączyć urządzenia gazowe do systemu gazowego, należy zastosować połączenia

A. lutowane na twardo

B. zaprasowywane

C. spawane

D. gwintowane

Lutowanie na twardo, spawanie i zaprasowywanie to techniki, które w kontekście przyłączania urządzeń gazowych mogą budzić wątpliwości dotyczące ich odpowiedniości. Lutowanie na twardo, choć jest stosowane w wielu branżach, nie zapewnia odpowiedniej elastyczności i szczelności, które są niezbędne w instalacjach gazowych. W przypadku spawania, technika ta może wprowadzać dodatkowe naprzemienne naprężenia w materiałach, co w długim okresie użytkowania może prowadzić do pęknięć i nieszczelności, co jest nieakceptowalne w kontekście bezpieczeństwa gazowego. Ponadto, spawanie wymaga wysokiego poziomu umiejętności oraz specjalistycznego sprzętu, co zwiększa koszty i czas realizacji. Zaprasowywanie, z kolei, jest metodą głównie stosowaną w instalacjach hydraulicznych i nie jest zalecane dla gazu, ponieważ wymaga użycia specjalnych złączek, które mogą nie zapewnić odpowiedniej szczelności w długim okresie czasu. Zastosowanie tych technik może prowadzić do błędnych założeń o ich niezawodności, podczas gdy prawidłowe połączenia gwintowane są uznawane za bezpieczniejsze i bardziej praktyczne w kontekście instalacji gazowych, zgodnie z normami i przepisami dotyczącymi budowy instalacji gazowych.

Pytanie 24

W instalacjach gazowych złącza gwintowe mogą być używane dla średnic nominalnych nieprzekraczających

A. 100 mm

B. 80 mm

C. 65 mm

D. 50 mm

Każda z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że połączenia gwintowe mogłyby być używane w instalacjach gazowych dla większych średnic, co jest w rzeczywistości niezgodne z normami branżowymi. Odpowiedzi takie jak 65 mm, 80 mm czy 100 mm mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących projektowania instalacji gazowych. Gwintowane połączenia, chociaż popularne, mają swoje ograniczenia, których nie można ignorować, zwłaszcza w kontekście bezpieczeństwa. Przy średnicach powyżej 50 mm ryzyko nieszczelności wzrasta znacząco, co może prowadzić do poważnych awarii, a nawet zagrożeń dla życia. W praktyce, większe średnice wymagają zastosowania alternatywnych metod łączenia, takich jak złącza spawane, które zapewniają wyższą szczelność i bezpieczeństwo. Ponadto, normy i przepisy dotyczące instalacji gazowych są bardzo restrykcyjne, aby chronić użytkowników oraz zapobiegać ewentualnym katastrofom. Właściwe znawstwo tych zasad jest więc kluczowe dla projektantów i instalatorów. Ignorowanie tych wytycznych może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz bezpieczeństwa, dlatego należy zawsze przestrzegać ustalonych norm i praktyk przy projektowaniu i wykonaniu instalacji gazowych.

Pytanie 25

Aby zmierzyć względną wilgotność powietrza na końcu systemu klimatyzacyjnego, należy zastosować

A. higrometr

B. pyranometr

C. refraktometr

D. fluksometr

Higrometr to takie fajne urządzenie, które mierzy wilgotność powietrza. To znaczy, że świetnie nadaje się do użycia w klimatyzacji. Wiesz, że kontrola wilgotności jest super ważna? Dzięki temu można zapewnić komfort w pomieszczeniach i nie tylko. Higrometry działają na zasadzie pomiaru ciśnienia pary wodnej, co sprawia, że łatwo można dookreślić, jak dużo wilgoci jest w powietrzu. Obsługuje się je praktycznie wszędzie, gdzie są systemy HVAC, a ich umiejscowienie w różnych miejscach pozwala na ciągłe monitorowanie warunków. Można je używać do regulacji nawilżania i osuszania, co jest kluczowe, żeby powietrze w budynkach było w porządku. Znajomość działania higrometrów oraz ich kalibracji to istotna sprawa, bo złe odczyty mogą prowadzić do problemów z systemem i zdrowiem ludzi.

Pytanie 26

Minimalny poziom wilgotności względnej powietrza w pomieszczeniu powinien wynosić co najmniej

A. 30%

B. 10%

C. 50%

D. 20%

Wilgotność powietrza w naszych domach powinna być przynajmniej na poziomie 30%. To ważne dla naszego komfortu i zdrowia. Jak jest zbyt sucho, to mogą się zaczynać różne problemy, jak np. sucha skóra czy podrażnienia dróg oddechowych. Czasem to też prowadzi do większego ryzyka infekcji. Normy budowlane i różne standardy, jak ISO, mówią, że najlepiej, jak wilgotność wynosi między 30 a 60%. Żeby utrzymać właściwy poziom wilgotności, dobrze jest używać nawilżaczy powietrza lub po prostu wietrzyć pomieszczenia. Nie zapominajmy, że odpowiednia wilgotność wpływa też na nasze meble i budynek, bo jak jest za mało wilgoci, to drewno może pękać, a materiały się niszczą. Dlatego warto regularnie sprawdzać wilgotność za pomocą higrometrów i dostosowywać ją do tych zalecanych wartości, żebyśmy wszyscy czuli się zdrowo i komfortowo w naszych domach.

Pytanie 27

Na etapie jakich prac dokonuje się deskowania ścian w wykopie w trakcie budowy systemu kanalizacyjnego?

A. Zanim zostanie określona głębokość dna wykopu

B. Po przygotowaniu podłoża dla przewodów

C. Po umieszczeniu przewodów w wykopie

D. Przed odprowadzeniem wody z wykopu

Wykonanie deskowania ścian wykopu przed ustaleniem głębokości dna wykopu jest podejściem, które może prowadzić do wielu praktycznych problemów. W pierwszej kolejności, brak dokładnego ustalenia głębokości wykopu sprawia, że deskowanie może być przygotowane na nieodpowiednią wysokość, co może skutkować jego niestabilnością. To z kolei może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak osypywanie się ziemi i uszkodzenie deskowania. Pomijanie etapu ustalenia głębokości dna wykopu przed deskowaniem jest także naruszeniem standardów budowlanych, które wymagają dokładnego zaplanowania wykopów w zależności od specyfiki projektu. Opuszczenie przewodów do wykopu przed deskowaniem również jest nieodpowiednie, ponieważ może prowadzić do ich uszkodzenia w wyniku niestabilności ścian wykopu. Przykładowo, jeżeli przewody zostaną umieszczone w wykopie bez odpowiedniego wsparcia, mogą zostać zgniecione przez osuwającą się ziemię, co generuje dodatkowe koszty oraz opóźnienia w realizacji projektu. Wreszcie, przygotowanie podłoża pod przewody powinno odbywać się w bezpiecznych warunkach, co oznacza, że deskowanie musi być wykonane przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac związanych z instalacją. Stosowanie nieprawidłowych kolejności działań w procesie budowlanym, takich jak odwodnienie wykopu przed deskowaniem, również naraża na ryzyko bezpieczeństwa całej konstrukcji, co jest niezgodne z zasadami inżynierii budowlanej.

Pytanie 28

Jakie konstrukcje wykorzystuje się do pozyskiwania wody z jezior?

A. ujęcia w nurtach

B. studnie wykopane

C. ujęcia denne

D. pompy głębinowe

Ujęcia denne to naprawdę ciekawe rozwiązanie, bo pozwalają na pobieranie wody w miejscach, gdzie jest ona czystsza. Działa to tak, że konstrukcje te umieszczamy na dnie zbiorników wodnych. Dzięki temu możemy czerpać wodę z głębokości, gdzie zanieczyszczenia z powierzchni nie mają aż takiego wpływu. Te systemy często mają filtry, co pomaga jeszcze bardziej oczyścić wodę, a jednocześnie zapewnia stały dopływ. W miastach są one wykorzystywane do zasilania wodociągów, zwłaszcza tam, gdzie inne sposoby pozyskiwania wody mogą być droższe albo mniej skuteczne. Przy projektowaniu ujęć dennych warto pamiętać o tym, żeby dbać o ekosystemy wodne i nie robić nic, co mogłoby je zaszkodzić. To podejście jest zgodne z tym, co mówią najlepsze praktyki branżowe dotyczące jakości wody pitnej i ochrony zasobów wodnych.

Pytanie 29

Zanim zostanie uruchomiona instalacja wentylacyjna w zimie, konieczne jest najpierw upewnienie się, że czerpnia jest zamknięta, a następnie należy

A. włączyć nagrzewnicę powietrza

B. włączyć wentylator

C. ustawić łopatki nawiewników

D. sprawdzić odczyt z termometru

Poprawna odpowiedź to włączenie nagrzewnicy powietrza, ponieważ przed uruchomieniem wentylacji w okresie zimowym, kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej temperatury powietrza w systemie. W przypadku zamkniętej czerpni, zimne powietrze nie powinno dostać się do systemu, co oznacza, że nagrzewnica powinna być włączona, aby przygotować powietrze do obiegu. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przed uruchomieniem wentylacji w zimie, nagrzewnica powinna być aktywowana, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń elementów systemu, które mogą wynikać z nagłego wprowadzenia zimnego powietrza. Przykładowo, w systemach HVAC (Heating, Ventilation, and Air Conditioning) często stosuje się automatyczne sterowanie nagrzewnicami, aby zapewnić optymalne warunki pracy. Prawidłowe włączenie nagrzewnicy przed wentylacją jest kluczowe dla komfortu użytkowników oraz dla trwałości urządzeń w systemie wentylacyjnym.

Pytanie 30

W jakim okresie wentylacja grawitacyjna w obiekcie osiąga najlepsze rezultaty?

A. w porze zimowej

B. w porze jesiennej

C. w porze wiosennej

D. w porze letniej

Kiedy myślimy o porach roku, w których wentylacja grawitacyjna działa najlepiej, często pojawiają się różne nieporozumienia. Wybierając wiosnę czy lato, można się nabrać, myśląc, że wyższe temperatury na zewnątrz to sprzyjająca rzecz dla wentylacji. Tak naprawdę latem, wewnętrzne temperatury mogą być wyższe niż na zewnątrz, co daje słabszą wentylację. Ciepłe powietrze w środku nie ma wtedy siły, żeby unosić się i wychodzić przez otwory. Podobnie jest jesienią, kiedy temperatura na zewnątrz zbliża się do tej wewnętrznej, przez co różnica ciśnień, potrzebna do działania wentylacji, się zmniejsza. Do tego, w tych porach roku pogoda potrafi być zmienna, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę z wentylacją. Dlatego, żeby wentylacja grawitacyjna była jak najefektywniejsza, warto zrozumieć, jak to wszystko działa i dostosować swoje oczekiwania, zwłaszcza w zimie, kiedy różnice temperatur są największe.

Pytanie 31

W instalacji grzewczej rury miedziane DN 22 o długości 10 metrów, prowadzone w linii prostej, powinny być zaopatrzone w

A. dwuzłączkę

B. tuleję ochronną miedzianą

C. kompensator

D. tuleję ochronną stalową

Wybór niewłaściwych elementów do instalacji grzewczej może prowadzić do poważnych problemów technicznych i finansowych. Zastosowanie dwuzłączki zamiast kompensatora może wydawać się praktyczne na pierwszy rzut oka, jednak dwuzłączka jest przeznaczona do łączenia dwóch odcinków rury, a nie do kompensacji ich wydłużenia w wyniku zmian temperatury. Jej obecność w instalacji nie rozwiązuje problemu rozszerzalności cieplnej, co może prowadzić do naprężeń w rurze, a w dłuższej perspektywie do ich pęknięć. Tuleje ochronne, zarówno miedziane, jak i stalowe, pełnią zupełnie inne funkcje. Ich zadaniem jest zabezpieczenie rur przed mechanicznymi uszkodzeniami, a nie kompensacja ich wydłużenia. W przypadku stalowych tulei, dodatkowo mogą one wprowadzać ryzyko korozji, szczególnie w środowisku wilgotnym, gdzie miedź jest bardziej odporna na działanie czynników atmosferycznych. Wybór niewłaściwych komponentów może prowadzić do sytuacji, gdzie cała instalacja staje się mniej efektywna, co może skutkować zwiększonymi kosztami eksploatacyjnymi, a nawet awariami. Dlatego tak ważne jest stosowanie się do standardów branżowych, które zalecają odpowiednie rozwiązania technologiczne, by zapewnić długotrwałość i niezawodność systemów grzewczych.

Pytanie 32

Aby zapewnić równomierne rozprowadzenie nawiewanego powietrza w pomieszczeniach, kanały wentylacyjne powinny być zakończone

A. przepustnicami

B. wyrzutniami

C. czerpniami

D. anemostatami

Czerpnie powietrza, choć istotne w systemach wentylacyjnych, pełnią zupełnie inną funkcję niż anemostaty. Ich głównym zadaniem jest pobieranie powietrza z otoczenia do systemu wentylacyjnego, a nie jego równomierne rozprowadzanie wewnątrz pomieszczeń. Z tego powodu zakończenie kanałów wentylacyjnych czerpniami nie zapewnia optymalnego rozkładu powietrza, co jest kluczowe dla komfortu oraz efektywności energetycznej budynku. W przypadku wyrzutni, ich zadanie polega na wydmuchiwaniu powietrza na zewnątrz, co również nie przyczynia się do równomiernego rozkładu powietrza wewnątrz pomieszczenia. Przepustnice, z kolei, są używane do regulacji przepływu powietrza, ale nie mają możliwości rozdzielania go na różne kierunki w sposób, który jest możliwy dzięki anemostatom. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych elementów, co prowadzi do nieefektywnego projektowania systemów wentylacyjnych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że do osiągnięcia równomiernego rozkładu powietrza w pomieszczeniach nie wystarczy jedynie dobrać odpowiednie kanały, lecz również właściwie zastosować anemostaty, które umożliwiają precyzyjną regulację i dystrybucję powietrza.

Pytanie 33

Sieci wymagają ochrony przed korozją spowodowaną przez prądy błądzące

A. ciepłownicze wykonane z polibutylenu

B. wodociągowe z polietylenowych materiałów

C. kanalizacyjne z polichlorku winylu

D. gazowe ze stali

Wybór odpowiedzi innych niż 'gazowe stalowe' nie uwzględnia istotnych aspektów ochrony przed korozją spowodowaną prądami błądzącymi. Rury ciepłownicze z polibutylenu oraz wodociągowe polietylenowe są materiałami, które nie są podatne na korozję w tradycyjnym rozumieniu, gdyż są wykonane z tworzyw sztucznych, a nie metali. Mimo to, w przypadku systemów, gdzie zachodzi możliwość wystąpienia prądów błądzących, takie materiały również mogą być narażone na inne formy degradacji, chociaż nie są one bezpośrednio związane z korozją elektrochemiczną. Jednocześnie, kanalizacyjne rury z polichlorku winylu (PVC) są również odporne na korozję, lecz ich zastosowanie w kontekście ochrony przed prądami błądzącymi nie jest właściwe, ponieważ nie są one związane z ryzykiem, jakie niesie ze sobą transport gazu. Typowy błąd myślowy, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, polega na myleniu różnych rodzajów materiałów i ich właściwości w kontekście korozji. W rzeczywistości, to właśnie stalowe rury gazowe wymagają szczególnej uwagi i zastosowania odpowiednich metod ochrony, aby zapewnić ich długotrwałą funkcjonalność i bezpieczeństwo, co jest zgodne z branżowymi normami oraz dobrymi praktykami w inżynierii ochrony środowiska.

Pytanie 34

Jak długo powinna trwać próba szczelności systemu kanalizacyjnego przy użyciu wody?

A. 10 minut

B. 30 minut

C. 40 minut

D. 20 minut

Czas trwania próby szczelności przewodów sieci kanalizacyjnej z użyciem wody wynoszący 30 minut jest zgodny z normami branżowymi, które zalecają tę długość czasu, aby dokładnie ocenić szczelność instalacji. Przeprowadzenie takiej próby polega na wypełnieniu systemu wodą i obserwacji ewentualnych strat wody, co może wskazywać na nieszczelności. Próbę szczelności należy przeprowadzać zgodnie z normami PN-EN 1610, które określają metody badań dla przewodów kanalizacyjnych. W praktyce, 30 minut to czas, który pozwala na ustatkowanie się ciśnienia oraz na wykrycie ewentualnych mikroszczelin, które mogą być niewidoczne w krótszym czasie. Dla przykładu, w przypadku nowo budowanej sieci kanalizacyjnej, wykonawcy często stosują tę procedurę, aby upewnić się, że instalacja spełnia wymagania jakościowe i nie będzie powodować problemów eksploatacyjnych w przyszłości.

Pytanie 35

Do urządzeń gazowych, które pobierają powietrze do procesu spalania bezpośrednio z pomieszczenia, w którym się znajdują, oraz odprowadzają produkty spalania do tego samego wnętrza, należy

A. gazowy podgrzewacz wody przepływowy

B. kuchenkę gazową czteropalnikową

C. gazowy pojemnościowy podgrzewacz wody

D. kocioł gazowy z zamkniętą komorą spalania

Gazowy grzejnik wody przepływowej oraz gazowy pojemnościowy ogrzewacz wody to urządzenia, które nie odprowadzają spalin do pomieszczenia, ale do systemu wentylacyjnego lub komina, co jest zgodne z wymaganiami bezpieczeństwa i efektywności energetycznej. Używanie tych urządzeń w zamkniętych pomieszczeniach bez odpowiedniej wentylacji prowadziłoby do niebezpieczeństwa związanego z toksycznymi gazami, takimi jak dwutlenek węgla. Ponadto, nieprawidłowe zrozumienie działania tych urządzeń może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących ich instalacji i użytkowania. Kocioł gazowy z zamkniętą komorą spalania jest rozwiązaniem zaprojektowanym w celu zabezpieczenia użytkowników przed niebezpieczeństwem związanym z wydobywaniem się spalin do pomieszczenia. W przypadku tych urządzeń powietrze do spalania jest pobierane z zewnątrz budynku, co minimalizuje ryzyko zatrucia gazami spalinowymi oraz poprawia bezpieczeństwo całego systemu grzewczego. Dlatego kluczowe jest, aby użytkownicy dokładnie rozumieli różnice między tymi urządzeniami, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji oraz zapewnić sobie i innym bezpieczeństwo w trakcie użytkowania urządzeń gazowych.

Pytanie 36

Jakie jest ciśnienie głównej próby szczelności dla instalacji gazowej, która przebiega przez pomieszczenia mieszkalne?

A. 40 kPa

B. 100 kPa

C. 80 kPa

D. 25 kPa

Zrozumienie ciśnienia próbnego dla instalacji gazowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i sprawności systemów. Odpowiedzi o wartościach ciśnienia takich jak 80 kPa, 40 kPa, czy 25 kPa są niewłaściwe z kilku podstawowych powodów. Po pierwsze, wartości te nie są zgodne z normami regulującymi przeprowadzanie prób szczelności instalacji gazowych. Ciśnienie 80 kPa, choć wyższe niż minimalne wartości dla niektórych instalacji, nie zapewnia wystarczającego poziomu diagnostycznego w kontekście testów szczelności. W przypadku 40 kPa, ciśnienie to jest zbyt niskie, co może prowadzić do fałszywych wyników i niedoszacowania ryzyka nieszczelności. Taki stan rzeczy może skutkować poważnymi zagrożeniami, zwłaszcza w pomieszczeniach mieszkalnych, gdzie obecność gazu może stwarzać sytuacje niebezpieczne. Podobnie, wartość 25 kPa jest zdecydowanie zbyt niska, co czyni ją nieodpowiednią do zapewnienia realnej oceny szczelności instalacji. Przy tak niskim ciśnieniu ryzyko wycieków nie zostanie odpowiednio zidentyfikowane, co może prowadzić do tragicznych skutków. Typowe błędy myślowe obejmują nieprzestrzeganie norm branżowych oraz bagatelizowanie znaczenia ciśnienia próbnego, co potrafi wprowadzać w błąd i prowadzić do niedopuszczalnych sytuacji w eksploatacji instalacji gazowych.

Pytanie 37

Zbyt głębokie wprowadzenie rury do kształtki podczas zgrzewania polifuzyjnego może prowadzić do

A. nieszczelności połączenia

B. zmniejszenia wewnętrznego przekroju połączenia

C. braku osiowości połączenia

D. zmniejszenia wytrzymałości połączenia

Odpowiedzi sugerujące, że zbyt głębokie wsunięcie rury do kształtki podczas zgrzewania polifuzyjnego prowadzi do braku osiowości połączenia, nieszczelności lub zmniejszenia wytrzymałości połączenia, opierają się na nieporozumieniach dotyczących mechanizmów działania zgrzewania. Brak osiowości połączenia nie jest bezpośrednio związany z głębokością wsunięcia, lecz wynika raczej z błędów w ustawieniu rury lub kształtki przed zgrzewaniem. Nieszczelność połączenia może wystąpić, ale z reguły jest wynikiem nieprawidłowego zgrzewania, a nie samego wsunięcia rury. W przypadku zmniejszenia wytrzymałości połączenia, należy zauważyć, że w sytuacji, gdy głębokość wsunięcia jest odpowiednia, wytrzymałość może być nawet większa, ponieważ materiał zgrzewany tworzy jednorodne połączenie. Zmniejszenie przekroju wewnętrznego rury będzie miało negatywny wpływ na przejrzystość i ciśnienie w systemie, ale to nie jest równoznaczne ze zmniejszeniem wytrzymałości samego połączenia. W praktyce, kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik i procedur, takich jak te zalecane w normach branżowych, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia takich problemów.

Pytanie 38

Minimalne ciśnienie próbne wynoszące 0,2 MPa jest wykorzystywane podczas testowania szczelności systemów wodociągowych z rur

A. żelbetowych

B. polietylenowych

C. stalowych

D. żeliwnych

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi związany z materiałami rur do budowy sieci wodociągowych może prowadzić do nieporozumień w kwestii ich zastosowania oraz wymagań dotyczących badań szczelności. Polietylenowe rury cechują się dużą odpornością na korozję oraz elastycznością, co czyni je popularnym wyborem w instalacjach wodociągowych, jednak ich testy szczelności nie wymagają ciśnienia 0,2 MPa. Z kolei rury żeliwne, mimo że mają dobrą wytrzymałość na ciśnienie, również nie są poddawane takim próbom w kontekście standardowej procedury dla sieci wodociągowych. Wskazanie rur stalowych również jest nietrafne, gdyż chociaż charakteryzują się one wysoką wytrzymałością, nie są one powszechnie używane w standardowych sieciach wodociągowych, a ich badania ciśnieniowe często odbywają się w innych standardach i warunkach. W kontekście materiałów kompozytowych, takich jak żelbet, pominięcie ich specyfiki w kontekście wymagań dotyczących ciśnienia próbnego może prowadzić do błędnych wniosków o ich wydolności w systemach wodociągowych. Kluczowe jest zrozumienie, że różne materiały wymagają dostosowania wartości ciśnienia do ich właściwości mechanicznych, co jest regulowane przez odpowiednie normy i standardy branżowe, takie jak PN-EN 805, które jasno określają wymagania w zakresie testowania szczelności, a także przyczyniają się do bezpieczeństwa eksploatacji takich systemów.

Pytanie 39

Gdzie w systemie c.o. powinno znajdować się otwarte naczynie wzbiorcze?

A. W najniższym miejscu systemu

B. Na poziomie najwyżej umiejscowionego grzejnika

C. W najwyższym punkcie systemu

D. Poniżej dolnej krawędzi grzejnika

Otwarte naczynie wzbiorcze w instalacji centralnego ogrzewania powinno być montowane w najwyższym punkcie systemu. Taka lokalizacja pozwala na efektywne uzupełnianie wody oraz zapobiega powstawaniu podciśnienia i zjawisku kawitacji, które mogą prowadzić do uszkodzeń systemu. Wysokie umiejscowienie naczynia wzbiorczego zapewnia swobodny przepływ wody, umożliwiając jej naturalny obieg w układzie. Dodatkowo, w przypadku ogrzewania grawitacyjnego, kluczowe jest, aby powietrze mogło swobodnie uciekać z systemu, co jest znacznie łatwiejsze do osiągnięcia, gdy naczynie znajduje się na odpowiedniej wysokości. Przykładem praktycznego zastosowania są instalacje w domach jednorodzinnych, gdzie naczynie umieszczone na poddaszu lub najwyższej kondygnacji zapewnia stabilność ciśnienia i niezawodność całego systemu. Dobrą praktyką jest również monitorowanie poziomu wody w naczyniu, aby zapobiegać jego przepełnieniu lub niedoborowi wody.

Pytanie 40

W dolnej części pionu kanalizacyjnego, przed jego połączeniem z przewodem odpływowym, powinno się zamontować

A. rewizję

B. odsadzkę

C. syfon

D. zasuwę burzową

Zasuwy burzowe, syfony i odsadki są elementami systemów kanalizacyjnych, ale nie spełniają odpowiedniej roli w dolnej części pionu kanalizacyjnego przed jego przejściem w przewód odpływowy. Zasuwy burzowe są stosowane głównie w systemach odprowadzania wód deszczowych i mają na celu kontrolę przepływu wód opadowych, co nie ma zastosowania w kontekście kanalizacji sanitarnej. Syfony są urządzeniami wykorzystywanymi do zapobiegania nieprzyjemnym zapachom poprzez tworzenie wody w wypełnieniu, ale ich umiejscowienie nie jest przewidziane w dolnej części pionu kanalizacyjnego, gdzie kluczowe jest zapewnienie dostępu do systemu. Odsadki, natomiast, są elementami instalacji pozwalającymi na wykonanie zmiany kierunku przepływu, ale nie spełniają funkcji inspekcji czy konserwacji. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru tych odpowiedzi, wynikają z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych elementów w systemach kanalizacyjnych. Użytkownicy mogą mylnie kojarzyć zasuwy burzowe z ogólną funkcjonalnością kanalizacji, nie zdając sobie sprawy, że ich zastosowanie jest ograniczone do systemów odpływowych, co może prowadzić do poważnych problemów w przypadku awarii. Właściwe zrozumienie roli rewizji w systemie kanalizacyjnym jest kluczowe dla efektywnej eksploatacji oraz konserwacji instalacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej