Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 15:36
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 15:51

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zasilacz UPS o mocy rzeczywistej 480 W nie jest przeznaczony do podłączenia

A. modemu ADSL

B. drukarki laserowej

C. urządzeń sieciowych takich jak router

D. monitora

Drukarka laserowa jest urządzeniem, które z reguły wymaga znacznej mocy do pracy, szczególnie podczas procesu druku. Urządzenia te często pobierają więcej energii, szczególnie w momencie uruchomienia, co może prowadzić do przekroczenia mocy zasilacza UPS. Zasilacz UPS o mocy rzeczywistej 480 W jest przeznaczony do zasilania urządzeń o niskim i średnim poborze energii, takich jak routery, modemy czy monitory. Na przykład, standardowy router domowy pobiera zaledwie kilka watów, co czyni go odpowiednim do podłączenia do takiego zasilacza. W przypadku drukarek laserowych, ich moc startowa może znacząco przekroczyć możliwości UPS, skutkując ryzykiem wyłączenia zasilacza lub zniszczenia podłączonych urządzeń. W branży informatycznej i biurowej, zaleca się używanie odpowiednich zasilaczy dla każdego typu urządzenia, a drukarki laserowe powinny być zasilane bezpośrednio z gniazdka elektrycznego, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń sprzętu.

Pytanie 2

Aby przekształcić serwer w kontroler domeny w systemach Windows Server, konieczne jest użycie komendy

A. dcgpofix

B. dcpromo

C. regsvr32

D. winnt32

Polecenie 'dcpromo' jest standardowym narzędziem używanym w systemach Windows Server do promocji serwera do roli kontrolera domeny. Umożliwia ono utworzenie nowej domeny lub dołączenie do istniejącej, co jest kluczowe dla zarządzania użytkownikami i zasobami w sieci. W praktyce, uruchamiając 'dcpromo', administratorzy mogą skonfigurować wiele istotnych parametrów, takich jak ustawienia replikacji, wybór typu kontrolera domeny (np. podstawowy lub dodatkowy) oraz integrację z Active Directory. W branży IT, zgodnie z najlepszymi praktykami, promocja serwera do roli kontrolera domeny powinna być przeprowadzana w planowany sposób, z uwzględnieniem odpowiednich kopii zapasowych i audytu, aby zminimalizować ryzyko utraty danych oraz zapewnić bezpieczeństwo infrastruktury. Dcpromo przeprowadza również weryfikację, czy sprzęt i oprogramowanie spełniają minimalne wymagania do pracy z Active Directory, co jest istotnym krokiem w procesie wdrożeniowym.

Pytanie 3

Gdzie w dokumencie tekstowym Word umieszczony jest nagłówek oraz stopka?

A. Nagłówek jest umieszczony na dolnym marginesie, a stopka na górnym marginesie

B. Nagłówek znajduje się na górnym marginesie, a stopka na dolnym marginesie

C. Nagłówek występuje na początku dokumentu, a stopka na końcu dokumentu

D. Na stronach parzystych dokumentu

Nagłówek i stopka w dokumencie tekstowym Word odgrywają kluczową rolę w organizacji treści oraz w estetyce dokumentów. Nagłówek, umieszczany na górnym marginesie, pozwala na umieszczenie istotnych informacji, takich jak tytuł dokumentu, nazwa autora czy numer strony. Dzięki temu czytelnik ma łatwy dostęp do kontekstu całego dokumentu, co jest szczególnie przydatne w dłuższych publikacjach, takich jak raporty czy prace naukowe. Z kolei stopka, umieszczana na dolnym marginesie, często zawiera dane kontaktowe, numery stron lub jakiekolwiek dodatkowe notatki, które mogą być istotne dla odbiorcy. Ważne jest, aby dobrze zorganizować te elementy zgodnie z zasadami typografii i dostosować je do stylu dokumentu, co zwiększa jego profesjonalny wygląd oraz czytelność. Dobrą praktyką jest również stosowanie odpowiednich formatów i rozmiarów czcionek, a także unikanie nadmiaru informacji, co może prowadzić do chaosu wizualnego.

Pytanie 4

Do obserwacji stanu urządzeń w sieci wykorzystywane jest oprogramowanie operujące na podstawie protokołu

A. STP (SpanningTreeProtocol)

B. FTP (File Transfer Protocol)

C. SMTP (Simple Mail Transport Protocol)

D. SNMP (Simple Network Management Protocol)

SNMP (Simple Network Management Protocol) to protokół stworzony do zarządzania i monitorowania urządzeń w sieciach IP. Jego głównym celem jest umożliwienie administratorom sieci zbierania informacji o stanie i wydajności różnych urządzeń, takich jak routery, przełączniki czy serwery. SNMP działa w oparciu o strukturę hierarchiczną MIB (Management Information Base), która definiuje, jakie dane mogą być zbierane i w jaki sposób. Dzięki SNMP, administratorzy mogą monitorować parametry takie jak obciążenie CPU, pamięć, przepustowość interfejsów oraz błędy w przesyłaniu danych. Praktycznym zastosowaniem SNMP jest integracja z systemami monitorowania, takimi jak Nagios czy Zabbix, które wykorzystują ten protokół do zbierania danych i generowania alertów w przypadku wykrycia nieprawidłowości. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, SNMP pozwala na zdalne zarządzanie urządzeniami, co upraszcza administrację sieci i zwiększa jej efektywność, a także wspiera działania związane z zapewnieniem ciągłości biznesowej.

Pytanie 5

Jak nazywa się magistrala, która w komputerze łączy procesor z kontrolerem pamięci i składa się z szyny adresowej, szyny danych oraz linii sterujących?

A. FSB – Front Side Bus

B. AGP – Accelerated Graphics Port

C. ISA – Industry Standard Architecture

D. PCI – Peripheral Component Interconnect

W przypadku PCI, chodzi o magistralę, która umożliwia podłączanie różnych komponentów do płyty głównej, takich jak karty dźwiękowe czy sieciowe. PCI nie jest bezpośrednio odpowiedzialne za komunikację między procesorem a pamięcią, lecz służy do rozszerzenia funkcjonalności systemu. Innym przykładem jest AGP, który został zaprojektowany specjalnie do obsługi kart graficznych, a jego działanie koncentruje się na zapewnieniu wysokiej przepustowości dla danych graficznych, co nie ma zastosowania w kontekście komunikacji procesora z kontrolerem pamięci. Natomiast ISA to starszy standard, który również dotyczy podłączania urządzeń peryferyjnych, ale w praktyce jest obecnie rzadko stosowany ze względu na swoje ograniczenia w porównaniu do nowszych technologii. Często mylenie tych magistrali z FSB wynika z ich podobieństw w kontekście komunikacji w systemie komputerowym, lecz każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i funkcje. Dlatego ważne jest zrozumienie różnicy między nimi, aby nie mylić ich ról w architekturze komputera. Kluczowe jest, aby przy rozwiązywaniu problemów lub projektowaniu systemów mieć świadomość, jakie magistrale pełnią konkretne funkcje i jak współdziałają z innymi komponentami.

Pytanie 6

Jakie medium transmisyjne powinno być użyte do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600m?

A. światłowód

B. skrętka UTP

C. przewód koncentryczny

D. skretkę STP

Światłowód to najefektywniejsze medium transmisyjne do przesyłania danych na dużych odległościach, takich jak 600 metrów. Jego główną zaletą jest zdolność do przesyłania danych z bardzo dużą prędkością oraz niską latencją, co czyni go idealnym rozwiązaniem w przypadku połączeń między punktami dystrybucyjnymi. Przewody światłowodowe są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co sprawia, że są znacznie bardziej niezawodne w porównaniu do tradycyjnych kabli miedzianych, takich jak UTP czy STP. W praktyce, światłowody są powszechnie stosowane w sieciach telekomunikacyjnych, dostępie do internetu oraz w systemach monitoringu. Warto również zaznaczyć, że standardy takie jak ANSI/TIA-568 oraz ISO/IEC 11801 wskazują na odpowiednie zastosowanie światłowodów w infrastrukturze sieciowej, co podkreśla ich istotność w nowoczesnych rozwiązaniach IT. Dodatkowo, światłowody pozwalają na przesyłanie sygnałów na odległości sięgające nawet kilku kilometrów bez utraty jakości sygnału.

Pytanie 7

Jakie polecenie w systemie Windows pozwala na zmianę zarówno nazwy pliku, jak i jego lokalizacji?

A. move

B. rename

C. set

D. mkdir

Polecenia 'set', 'mkdir' oraz 'rename' nie są odpowiednie do zmiany zarówno nazwy, jak i lokalizacji pliku. Polecenie 'set' jest używane w systemie Windows do definiowania zmiennych środowiskowych i nie ma zastosowania w kontekście pracy z plikami. Często mylnie uważa się, że można go użyć do zmiany nazw plików, jednak jego funkcjonalność jest całkowicie inna i ogranicza się do operacji na zmiennych. 'Mkdir' służy do tworzenia nowych katalogów, a nie do przenoszenia plików, co również może prowadzić do nieporozumień. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że jedynie utworzenie nowego folderu jest wystarczające do zorganizowania plików. Z kolei polecenie 'rename' jest używane tylko do zmiany nazwy pliku w tej samej lokalizacji i nie może być użyte do przenoszenia go w inne miejsce. Często w praktyce użytkownicy błędnie interpretują te polecenia, co prowadzi do frustracji, gdyż nie osiągają zamierzonego celu. Kluczowe jest zrozumienie właściwego kontekstu i zastosowania każdego polecenia, aby efektywnie zarządzać plikami w systemie operacyjnym.

Pytanie 8

Jaki instrument jest wykorzystywany do sprawdzania zasilaczy komputerowych?

A. B

B. A

C. D

D. C

Przyrząd pokazany jako C to tester zasilaczy komputerowych, który jest kluczowym narzędziem w diagnostyce sprzętu komputerowego. Służy do pomiaru napięcia wyjściowego zasilacza, co jest istotne dla zapewnienia, że komponenty komputera otrzymują stabilne i odpowiednie napięcie. Użycie testera zasilaczy pozwala na szybkie wykrycie problemów z zasilaniem, takich jak nadmierne skoki napięciowe lub brak napięcia na niektórych liniach, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowego działania lub uszkodzenia sprzętu. Ponadto, taki tester jest zgodny z normami ATX, dzięki czemu można go używać do testowania różnych standardów zasilaczy. W praktyce, tester zasilaczy jest używany zarówno przez profesjonalnych techników, jak i hobbystów, dzięki swojej prostocie obsługi. Aby użyć tego urządzenia, wystarczy podłączyć złącza zasilacza do odpowiednich wejść w testerze, co sprawia, że proces testowania jest szybki i nie wymaga głębokiej wiedzy technicznej. Regularne testowanie zasilaczy przy użyciu takich narzędzi jest uważane za dobrą praktykę serwisową, ponieważ pomaga zapobiegać potencjalnym awariom sprzętu wynikającym z problemów z zasilaniem.

Pytanie 9

Aplikacja służąca jako dodatek do systemu Windows, mająca na celu ochronę przed oprogramowaniem szpiegującym oraz innymi niepożądanymi elementami, to

A. Windows Embedded

B. Windows Home Server

C. Windows Azure

D. Windows Defender

Windows Defender to takie wbudowane narzędzie w Windowsie, które ma na celu walkę z złośliwym oprogramowaniem, jak wirusy czy oprogramowanie szpiegujące. Działa to tak, że cały czas monitoruje, co się dzieje w systemie, a także skanuje pliki i programy, które pobierasz. Dodatkowo, to oprogramowanie korzysta z różnych nowoczesnych metod wykrywania, jak np. heurystyka, co pozwala mu rozpoznać nowe zagrożenia, które nie są jeszcze znane. Co więcej, regularne aktualizacje pomagają mu dostosować się do pojawiających się zagrożeń. Takim przykładem jego działania może być automatyczne skanowanie po ściągnięciu nowego oprogramowania, co znacząco zmniejsza szanse na infekcję. Warto dodać, że Windows Defender jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży zabezpieczeń, więc naprawdę jest ważnym elementem ochrony w Windowsie.

Pytanie 10

Wykonując polecenie ipconfig /flushdns, można przeprowadzić konserwację urządzenia sieciowego, która polega na

A. zwolnieniu dzierżawy przydzielonej przez DHCP

B. wyczyszczeniu pamięci podręcznej systemu nazw domenowych

C. aktualizacji konfiguracji nazw interfejsów sieciowych

D. odnowieniu dzierżawy adresu IP

Wybór odpowiedzi dotyczących aktualizacji ustawień nazw interfejsów sieciowych, odnowienia dzierżawy adresu IP czy zwolnienia dzierżawy adresu uzyskanego z DHCP, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji polecenia 'ipconfig /flushdns'. Aktualizacja ustawień nazw interfejsów sieciowych dotyczy zarządzania konfiguracją interfejsów sieciowych, co nie ma związku z buforem DNS. Użytkownicy często mylą te terminy, co prowadzi do błędnych wniosków. Odnowienie dzierżawy adresu IP jest procesem związanym z protokołem DHCP, który ma na celu uzyskanie nowego adresu IP od serwera DHCP. Z kolei zwolnienie dzierżawy adresu uzyskanego z DHCP dotyczy procesu, w którym klient informuje serwer o zakończeniu używania danego adresu IP. Te operacje są związane z zarządzaniem adresami IP w sieci, a nie z buforem DNS. W praktyce, nieprawidłowe wybranie odpowiedzi na takie pytanie może prowadzić do problemów w diagnostyce i rozwiązywaniu problemów z siecią. Zrozumienie roli polecenia 'ipconfig /flushdns' w kontekście zarządzania DNS jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania sieci, dlatego warto poświęcić czas na zapoznanie się z jego działaniem oraz innymi poleceniami z rodziny 'ipconfig', które odnoszą się do konfiguracji sieci.

Pytanie 11

Na ilustracji widać

A. router

B. switch

C. hub

D. patch panel

Panel krosowy to istotny element infrastruktury sieciowej stosowany w centrach danych oraz serwerowniach. Jego główną funkcją jest ułatwienie zarządzania okablowaniem poprzez centralizację punktów połączeń kabli sieciowych. Panel krosowy składa się z wielu portów, do których podłączane są przewody skrętkowe. Umożliwia to łatwą modyfikację połączeń bez konieczności bezpośredniej ingerencji w urządzenia końcowe. Panel krosowy poprawia organizację struktury kablowej i ułatwia jej zarządzanie. Jest zgodny ze standardami takimi jak TIA/EIA-568, które określają zasady dotyczące okablowania strukturalnego. Dzięki panelowi krosowemu można szybko i efektywnie zmieniać konfiguracje sieciowe, co jest szczególnie ważne w dynamicznym środowisku IT. W praktyce panele krosowe są wykorzystywane w połączeniach pomiędzy serwerami, przełącznikami i różnymi segmentami sieci, co pozwala na elastyczne zarządzanie zasobami sieciowymi. Dobre praktyki wskazują na regularne etykietowanie portów i przewodów w celu łatwiejszej identyfikacji i obsługi.

Pytanie 12

Jakie polecenie powinno zostać użyte, aby wyświetlić listę pokazanych plików?

A. ls -l *a* *.jpg

B. grep *a* *.jpg

C. find *.jpg | *a*

D. dir *a*.jpg

Odpowiedź 'ls -l *a* *.jpg' jest poprawna, ponieważ polecenie 'ls' jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, które służy do wyświetlania zawartości katalogu. W tym przypadku użycie opcji '-l' powoduje, że wyniki będą przedstawione w formacie długim, co zawiera szczegółowe informacje o plikach, takie jak prawa dostępu, liczba linków, właściciel, grupa, rozmiar oraz data ostatniej modyfikacji. Symbol '*' działa jako wildcard, co oznacza, że 'ls -l *a*' zbiera wszystkie pliki zawierające literę 'a' w nazwie, a '*.jpg' dodatkowo ogranicza wyniki do plików graficznych w formacie JPEG. Taki sposób użycia polecenia jest praktycznym narzędziem dla administratorów systemów, którzy często muszą zarządzać dużymi zbiorami danych. Warto także zaznaczyć, że korzystanie z opcji '-l' jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ dostarcza więcej kontekstu o plikach, co jest kluczowe w zadaniach związanych z analizą i monitorowaniem systemu.

Pytanie 13

Termin określający zdolność do rozbudowy sieci to

A. skalowalnością

B. nadmiarowością

C. kompatybilnością

D. bezawaryjnością

Skalowalność to kluczowa cecha systemów informatycznych, która odnosi się do ich zdolności do rozbudowy i dostosowywania się do rosnących potrzeb użytkowników oraz zwiększającego się obciążenia. W kontekście sieci, oznacza to możliwość zwiększania liczby urządzeń, użytkowników lub przepustowości bez utraty wydajności. Przykłady skalowalnych rozwiązań obejmują architektury chmurowe, gdzie zasoby mogą być dynamicznie dostosowywane do potrzeb w czasie rzeczywistym. Dobre praktyki w projektowaniu skalowalnych systemów obejmują stosowanie mikroserwisów, które pozwalają na niezależną skalowalność poszczególnych komponentów, oraz implementację protokołów komunikacyjnych, które wspierają efektywne zarządzanie zasobami. W branży IT, standardy takie jak TOGAF czy ITIL również podkreślają znaczenie skalowalności jako fundamentu elastycznych i odpornych architektur przedsiębiorstw. Rozumienie skalowalności jest kluczowe dla inżynierów i architektów systemów, ponieważ pozwala na projektowanie rozwiązań, które będą mogły rosnąć razem z potrzebami biznesowymi.

Pytanie 14

Które z wymienionych mediów nie jest odpowiednie do przesyłania danych teleinformatycznych?

A. światłowód

B. sieć15KV

C. skrętka

D. sieć 230V

Wybór niewłaściwego medium do przesyłania danych teleinformatycznych często oparty jest na nieporozumieniu dotyczącym funkcji i zastosowania danego medium. Światłowód oraz skrętka to sprawdzone technologie telekomunikacyjne. Światłowody są wykorzystywane w sieciach o dużych wymaganiach dotyczących przepustowości, a ich zastosowanie jest zgodne z normami takim jak ITU-T G.652, które definiują parametry światłowodów jednomodowych i wielomodowych. Z drugiej strony, skrętka, jak w standardzie Ethernet, zapewnia dobrą wydajność w lokalnych sieciach komputerowych. Wybór sieci 230V jako medium do przesyłania danych może być mylący, ponieważ chociaż prąd przemienny 230V jest używany do zasilania urządzeń telekomunikacyjnych, nie jest przeznaczony do przesyłania danych. Przesyłanie danych przez sieć energetyczną wymaga specjalnych protokołów i technologii, takich jak Power Line Communication (PLC), które są zupełnie innymi rozwiązaniami. Użytkownicy często mylą te pojęcia, co prowadzi do błędnych przekonań o możliwościach przesyłania danych w sieciach energetycznych. Dlatego istotne jest znajomość standardów oraz dobrych praktyk, które definiują odpowiednie medium do transmisji informacji, aby unikać niebezpiecznych sytuacji oraz zapewnić niezawodną komunikację.

Pytanie 15

Który z protokołów w systemach operacyjnych Linux jest używany w sieciach lokalnych?

A. AppleTalk

B. IP

C. IPX

D. NetBEUI

Protokół IP (Internet Protocol) jest podstawowym protokołem komunikacyjnym w sieciach komputerowych, w tym w systemach operacyjnych Linux, który jest wykorzystywany głównie w sieciach LAN (Local Area Network). IP umożliwia przesyłanie danych między różnymi urządzeniami w sieci poprzez nadawanie im unikalnych adresów IP, co pozwala na ich identyfikację i lokalizację w sieci. Protokół IP działa na warstwie sieciowej modelu OSI, co oznacza, że jest odpowiedzialny za trasowanie pakietów danych z jednego miejsca do innego. W praktyce, implementacja protokołu IP w systemach Linux obejmuje zarówno IPv4, jak i nowszy IPv6, co jest zgodne z obecnymi standardami branżowymi i dobrymi praktykami w zakresie zarządzania adresacją sieciową. Użytkownicy Linuxa mogą konfigurować ustawienia IP poprzez różne narzędzia, takie jak 'ip' lub 'ifconfig', co daje im możliwość dostosowania parametrów sieciowych do swoich potrzeb. Protokół IP jest również fundamentem dla wielu innych protokołów, takich jak TCP (Transmission Control Protocol), co czyni go kluczowym elementem w kontekście komunikacji sieciowej.

Pytanie 16

Rejestry przedstawione na diagramie procesora mają zadanie

A. zapamiętywania adresu do kolejnej instrukcji programu

B. kontrolowania realizowanego programu

C. przechowywania argumentów obliczeń

D. przeprowadzania operacji arytmetycznych

Rejestry w procesorze nie służą do sterowania wykonywanym programem ani do przechowywania adresu do następnej instrukcji programu. Te funkcje są związane z innymi elementami architektury procesora. Sterowanie wykonywanym programem odbywa się poprzez jednostkę sterującą która dekoduje instrukcje i zarządza ich wykonaniem. Rejestry natomiast są dedykowane do przechowywania danych które są bezpośrednio wykorzystywane przez jednostkę arytmetyczno-logiczną. Nie przechowują one adresu do następnej instrukcji programu co jest zadaniem licznika rozkazów i dekodera rozkazów. Licznik rozkazów śledzi bieżący adres instrukcji a dekoder rozkazów interpretuje ją i przesyła odpowiednie sygnały do innych części procesora. Pomylenie tych funkcji jest typowym błędem wynikającym z niezrozumienia złożonej organizacji wewnętrznej procesora. Warto pamiętać że rejestry są miejscem gdzie dane są przechowywane na krótki czas niezbędny do ich przetworzenia co znacząco przyspiesza działanie procesora. Ich fizyczne rozmieszczenie blisko jednostki arytmetycznej umożliwia szybki dostęp do danych niemożliwy do osiągnięcia przy korzystaniu z pamięci RAM. W ten sposób rejestry stanowią kluczowy element w realizacji szybkich obliczeń przez procesor.

Pytanie 17

Który z interfejsów umożliwia transfer danych zarówno w formacie cyfrowym, jak i analogowym pomiędzy komputerem a wyświetlaczem?

A. DVI-I

B. DFP

C. HDMI

D. DISPLAY PORT

Wybór innych interfejsów, takich jak DisplayPort, DFP czy HDMI, może wydawać się logiczny, jednak każdy z nich ma swoje ograniczenia, które uniemożliwiają przesyłanie sygnałów zarówno w formacie cyfrowym, jak i analogowym. DisplayPort jest nowoczesnym standardem, który obsługuje wyłącznie sygnały cyfrowe, a jego zastosowanie skierowane jest głównie do nowoczesnych monitorów, które nie wymagają analogowej transmisji. DFP (Digital Flat Panel) to interfejs przestarzały, używany głównie w monitorach LCD, który z kolei nie obsługuje sygnałów analogowych, co czyni go mniej wszechstronnym. HDMI (High-Definition Multimedia Interface) to interfejs stworzony głównie do przesyłania sygnałów audio-wideo w jakości HD, ale również nie obsługuje sygnałów analogowych w sposób, w jaki robi to DVI-I. Typowym błędem myślowym jest założenie, że nowocześniejsze interfejsy są zawsze lepsze; nie uwzględnia to jednak faktu, że w wielu przypadkach starsze technologie, takie jak DVI-I, mogą być bardziej użyteczne w specyficznych scenariuszach, gdzie konieczne jest zastosowanie zarówno sygnałów analogowych, jak i cyfrowych. Dlatego też, w sytuacjach wymagających interoperacyjności między różnorodnymi systemami wyświetlania, DVI-I stanowi lepszy wybór.

Pytanie 18

Jakie jest adres rozgłoszeniowy w podsieci o adresie IPv4 192.168.160.0/21?

A. 192.168.7.255

B. 192.168.255.254

C. 192.168.160.254

D. 192.168.167.255

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, istnieje kilka kluczowych błędów w rozumieniu koncepcji adresacji IP i podsieci. Na przykład, adres 192.168.7.255 nie należy do podsieci 192.168.160.0/21, a jego użycie by sugerowało, że jest on związany z inną podsiecią, ponieważ adresacja IP 192.168.7.X i 192.168.160.X są oddzielne. Podobnie, 192.168.160.254, mimo że jest adresem możliwym do użycia w danej podsieci, nie jest adresem rozgłoszeniowym, który zawsze kończy się na `255` w danej klasie. Adres 192.168.255.254 również jest błędny, ponieważ nie mieści się w zakresie określonym przez podsieć /21 i jest w innej klasie adresów. Często mylące może być przyjmowanie, że adresy kończące się na `254` mogą być adresami rozgłoszeniowymi, gdyż są to zwykle adresy przydzielone dla hostów, a nie dla celów broadcastu. Kluczowym błędem jest też niezrozumienie, że adres rozgłoszeniowy jest ostatnim adresem w danej podsieci, co oznacza, że należy zawsze obliczać go na podstawie maski podsieci i zakresu adresów hostów, a nie zgadywać na podstawie końcówki adresu. W praktyce, zrozumienie tych zasad jest niezbędne do efektywnego projektowania sieci oraz do zapobiegania problemom związanym z adresacją i komunikacją w sieci.

Pytanie 19

Komputer jest podłączony do sieci Internet, a na jego pokładzie brak oprogramowania antywirusowego. Jak można sprawdzić, czy ten komputer jest zainfekowany wirusem, nie zmieniając ustawień systemowych?

A. uruchomienie zapory sieciowej

B. uruchomienie programu chkdsk

C. wykorzystanie skanera on-line

D. zainstalowanie skanera pamięci

Uruchomienie programu chkdsk jest narzędziem diagnostycznym, które służy do sprawdzania i naprawy błędów na dysku twardym, a nie do wykrywania wirusów. Chociaż chkdsk może pomóc w rozwiązaniu problemów z systemem plików, nie ma zdolności identyfikowania złośliwego oprogramowania. Wiele osób myli funkcje diagnostyczne z funkcjami zabezpieczającymi, co prowadzi do nieporozumień dotyczących rzeczywistych możliwości narzędzi systemowych. Podobnie, uruchomienie zapory sieciowej koncentruje się na kontroli ruchu sieciowego oraz ochronie przed nieautoryzowanym dostępem, a nie na analizie zainfekowanych plików czy programów. Zapory są niezbędne dla bezpieczeństwa sieci, ale nie zastępują skanera antywirusowego ani nie wykrywają wirusów już zainstalowanych na systemie. Zainstalowanie skanera pamięci jest również niewłaściwym podejściem, gdyż narzędzia te są typowo używane do wykrywania problemów z pamięcią RAM, a nie do analizy złośliwego oprogramowania. Tego typu błędy myślowe mogą wynikać z niepełnej wiedzy na temat funkcjonowania różnorodnych narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym. Aby skutecznie chronić komputer przed wirusami, użytkownicy powinni opierać się na sprawdzonych metodach, takich jak wykorzystanie dedykowanych programów antywirusowych oraz skanerów on-line, które są przystosowane do identyfikacji zagrożeń.

Pytanie 20

Na dysku należy umieścić 100 tysięcy oddzielnych plików, z których każdy ma rozmiar 2570 bajtów. W takim przypadku, zapisane pliki będą zajmować najmniej miejsca na dysku z jednostką alokacji wynoszącą

A. 4096 bajtów

B. 3072 bajty

C. 2048 bajtów

D. 8192 bajty

Wybór jednostki alokacji ma kluczowe znaczenie dla efektywności przechowywania danych. W przypadku jednostek alokacji wynoszących 8192 bajty, 4096 bajtów oraz 2048 bajtów pojawiają się poważne problemy związane z marnotrawstwem przestrzeni dyskowej. Zastosowanie 8192 bajtów oznacza, że każdy plik o rozmiarze 2570 bajtów zajmie pełne 8192 bajty, co prowadzi do ogromnego marnotrawstwa, ponieważ dla każdego pliku pozostaje aż 5622 bajty niewykorzystanego miejsca. Taka duża jednostka alokacji jest niepraktyczna, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z dużą liczbą małych plików. Z kolei jednostka o wielkości 4096 bajtów również nie rozwiązuje problemu, ponieważ każdy plik nadal zajmie 4096 bajtów, co zwiększa marnotrawstwo, zostawiając 1526 bajtów niewykorzystanych. Zastosowanie jednostki 2048 bajtów, chociaż może wydawać się korzystne z perspektywy redukcji marnotrawstwa, w rzeczywistości prowadzi do problemu, gdzie na każdym pliku pozostanie 522 bajty nieprzydzielonej przestrzeni. W praktyce, w środowiskach, gdzie zarządza się dużą ilością małych plików, jak na przykład w systemach plików dla aplikacji webowych lub w bazach danych, wykorzystanie większej jednostki alokacji niż 3072 bajty staje się nieopłacalne. Kluczowym błędem jest pomijanie wpływu jednostki alokacji na całkowitą efektywność przechowywania, co może prowadzić do znacznych kosztów związanych z infrastrukturą dyskową oraz spadku wydajności operacyjnej.

Pytanie 21

Adres IP 192.168.2.0/24 podzielono na cztery różne podsieci. Jaką maskę mają te nowe podsieci?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.128

D. 255.255.255.240

W przypadku podziału sieci adresowej 192.168.2.0/24 na cztery podsieci, wybór maski 255.255.255.128 jest niewłaściwy, ponieważ ta maska (/25) pozwala na utworzenie jedynie dwóch podsieci z 126 hostami w każdej. Również wybór maski 255.255.255.224 (/27) nie jest odpowiedni, jako że prowadzi do podziału na osiem podsieci, co jest zbyt dużą fragmentacją w tym kontekście. W kontekście adresacji IP, ważne jest zrozumienie, że każda maska sieciowa określa, ile bitów jest przeznaczonych na identyfikator sieci, a ile na identyfikację hostów. W przypadku niepoprawnych wyborów, typowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie zasady podziału sieci oraz konsekwencji związanych z ilością możliwych adresów w danej podsieci. Ponadto, niektórzy mogą mylić liczbę podsieci z liczbą hostów, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania dostępnej przestrzeni adresowej. Zrozumienie zasad adresacji IP oraz zamiarów związanych z segmentacją sieci jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania siecią, a także dla zapewnienia jej bezpieczeństwa i wydajności. Warto zaznaczyć, że stosowanie niewłaściwych masek może prowadzić do problemów z komunikacją między hostami oraz trudności w zarządzaniu ruchem sieciowym.

Pytanie 22

Jakie polecenie w systemie Windows należy wpisać w miejsce kropek, aby uzyskać dane przedstawione na załączonym obrazku?

A. net config Gość

B. net statistics Gość

C. net user Gość

D. net accounts Gość

Polecenie net user Gość w systemie Windows służy do wyświetlania informacji o koncie użytkownika Gość. To polecenie należy do narzędzi wiersza polecenia pozwalających na zarządzanie użytkownikami i grupami. Dzięki niemu administratorzy mogą uzyskać szczegółowe informacje o konfiguracji konta takie jak pełna nazwa wpis komentarza czy kiedy hasło było ostatnio ustawiane. Znajomość tego polecenia jest kluczowa zwłaszcza w kontekście administracji systemami Windows gdzie zarządzanie kontami użytkowników jest codzienną praktyką. Net user umożliwia również edytowanie ustawień konta takich jak zmiana hasła lub daty wygaśnięcia co jest istotne dla utrzymania bezpieczeństwa systemu. Praktycznym zastosowaniem może być szybkie sprawdzenie czy konto nie posiada nieprawidłowych ustawień które mogłyby wpłynąć na bezpieczeństwo. Dobre praktyki w IT sugerują regularne audyty kont użytkowników co można osiągnąć właśnie poprzez użycie polecenia net user. Jest to narzędzie niezastąpione w pracy administratora systemów operacyjnych pozwalające na szybką analizę i zarządzanie kontami użytkowników.

Pytanie 23

Jaką usługę obsługuje port 3389?

A. RDP (Remote Desktop Protocol)

B. DNS (DomainName System)

C. TFTP (Trivial File Transfer Protocol)

D. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

DNS (Domain Name System) to system, który tłumaczy nazwy domen na adresy IP, co jest niezbędne do funkcjonowania Internetu. Działa on na porcie 53, a nie 3389, co czyni go niewłaściwą odpowiedzią na zadane pytanie. Użytkownicy mogą często mylić funkcję DNS z innymi protokołami sieciowymi, co prowadzi do błędnych wniosków. TFTP (Trivial File Transfer Protocol) jest prostym protokołem transferu plików, który działa na porcie 69. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) przydziela dynamicznie adresy IP urządzeniom w sieci, a jego standardowy port to 67 dla serwerów i 68 dla klientów. W związku z tym, błędne przypisanie portu 3389 do tych protokołów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnych funkcji, które pełnią. Istotne jest zrozumienie, że każdy z tych protokołów ma swoje specyficzne zastosowania i porty, co jest kluczowe dla skutecznej konfiguracji i zarządzania sieciami komputerowymi. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się z dokumentacją techniczną oraz standardami branżowymi, które precyzyjnie określają, jakie porty są używane przez różne usługi i protokoły.

Pytanie 24

W specyfikacji technicznej płyty głównej znajduje się zapis Supports up to Athlon XP 3000+ processor. Co to oznacza w kontekście obsługi procesorów przez tę płytę główną?

A. zgodnie z mobile Athlon 64

B. wszystkie o częstotliwości mniejszej niż 3000 MHz

C. nie nowsze niż Athlon XP 3000+

D. wszystkie o częstotliwości większej niż 3000 MHz

Wybór odpowiedzi sugerującej, że płyta główna obsługuje procesory o częstotliwości powyżej 3000 MHz jest błędny, ponieważ specyfikacja nie odnosi się do częstotliwości, lecz do konkretnego modelu procesora. Odpowiedzi te wskazują na nieporozumienie związane z rodzajem wsparcia, jakie płyta główna oferuje. Zapis 'supports up to Athlon XP 3000+' oznacza, że jest to najwyższy model, dla którego płyta została zaprojektowana, a nie sugeruje, że wszystkie procesory o wyższej częstotliwości będą funkcjonować poprawnie. Odpowiedzi dotyczące procesorów o niższej wydajności również nie są precyzyjne, gdyż nie uwzględniają specyfiki architektury procesorów z rodziny Athlon i ich kompatybilności z danym gniazdem. W praktyce, wiele osób może zakładać, że nowsze lub szybsze procesory będą działały wstecznie w starszych płytach głównych, co jest często mylne. Architektura procesorów zmieniała się na przestrzeni lat, co powodowało problemy z kompatybilnością, takie jak różnice w gniazdach (np. Socket A dla Athlon XP w porównaniu do Socket 754 dla Athlon 64). Te błędne założenia mogą prowadzić do nieudanych prób modernizacji sprzętu, co w efekcie wpływa na wydajność i stabilność systemu. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe w kontekście budowy i modernizacji komputerów, a ignorowanie specyfikacji płyty głównej może prowadzić do poważnych problemów technicznych.

Pytanie 25

Jakie oznaczenie potwierdza oszczędność energii urządzenia?

A. Energy STAR

B. Energy ISO

C. Energy IEEE

D. Energy TCO

Energy STAR to uznawany na całym świecie program, który identyfikuje i wspiera produkty, które spełniają określone standardy dotyczące efektywności energetycznej. Produkty oznaczone tym certyfikatem zużywają mniej energii, co przekłada się na niższe rachunki za energię oraz mniejszy wpływ na środowisko. Przykładami urządzeń, które mogą posiadać certyfikat Energy STAR, są lodówki, pralki, klimatyzatory oraz komputery. Program ten jest również korzystny dla producentów, ponieważ pozwala im wyróżnić swoje produkty na rynku, co może zwiększyć sprzedaż. Energy STAR jest zgodny z najlepszymi praktykami z zakresu zarządzania energią oraz standardami międzynarodowymi, co czyni go wiarygodnym wskaźnikiem dla konsumentów poszukujących energooszczędnych rozwiązań. Certyfikacja ta jest również ważnym elementem strategii zrównoważonego rozwoju, pomagając w redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz promując zrównoważone wykorzystanie zasobów energetycznych.

Pytanie 26

Jak wygląda sekwencja w złączu RJ-45 według normy TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B?

A. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy

B. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy

C. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony

D. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy

Zrozumienie prawidłowej kolejności przewodów w wtyku RJ-45 jest istotne dla zapewnienia efektywności komunikacji w sieciach danych. W przypadku odpowiedzi, które nie są zgodne z normą TIA/EIA-568 typu T568B, można zauważyć szereg błędnych koncepcji, które często prowadzą do mylnych wniosków. Wiele osób może mylić kolejność kolorów, nie zdając sobie sprawy, że każdy przewód ma przypisane funkcje, a ich niewłaściwe połączenie może skutkować problemami z łącznością. Na przykład, błędne umiejscowienie przewodu biało-niebieskiego oraz niebieskiego w złą kolejność, jak w niektórych z przedstawionych odpowiedzi, może prowadzić do zakłóceń w sygnale, co w efekcie obniża jakość połączenia. Podobnie, użycie przewodu biało-brązowego w niewłaściwej lokalizacji zwiększa ryzyko błędów w komunikacji, co może skutkować znacznymi opóźnieniami w przesyłaniu danych. Prawidłowa konfiguracja przewodów jest także kluczowa dla zapewnienia zgodności z innymi standardami, co jest niezwykle ważne w kontekście modernizacji oraz rozbudowy istniejących systemów sieciowych. Właściwe zakończenie kabli zgodnie z normą T568B nie tylko minimalizuje ryzyko problemów technicznych, ale również zwiększa stabilność i efektywność działania całej infrastruktury sieciowej, co czyni tę wiedzę niezbędną dla profesjonalistów w dziedzinie technologii informacyjnych.

Pytanie 27

Program df pracujący w systemach z rodziny Linux pozwala na wyświetlenie

A. informacji o dostępnej przestrzeni dyskowej

B. zawartości ukrytego folderu

C. tekstu odpowiadającego wzorcowi

D. nazwa aktualnego katalogu

Polecenie df, które jest powszechnie używane w systemach operacyjnych z rodziny Linux, jest narzędziem służącym do wyświetlania informacji o dostępnej i używanej przestrzeni dyskowej na zamontowanych systemach plików. Dzięki temu administratorzy mogą szybko ocenić, ile miejsca jest zajęte, a ile dostępne na poszczególnych partycjach. Na przykład, użycie polecenia 'df -h' pozwala na prezentację tych danych w formacie czytelnym dla człowieka, co oznacza, że wartości będą przedstawione w jednostkach KB, MB lub GB. To jest szczególnie użyteczne w kontekście monitorowania zasobów systemowych w serwerach i stacjach roboczych, gdzie zarządzanie przestrzenią dyskową jest kluczowe dla zapewnienia płynności działania systemu. Dodatkowo, narzędzie to wspiera zarządzanie przestrzenią dyskową zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, umożliwiając wczesne wykrywanie problemów związanych z niewystarczającą ilością miejsca, co może prowadzić do awarii aplikacji lub całego systemu.

Pytanie 28

Rekord typu A w systemie DNS

A. przypisuje nazwę domeny DNS do adresu serwera pocztowego

B. mapuje nazwę hosta na odpowiadający jej 32-bitowy adres IPv4

C. przechowuje alias dla danej nazwy domeny

D. zawiera dane o serwerze DNS nadrzędnym

Rekord typu A (Address Record) w systemie DNS jest kluczowym elementem, który umożliwia mapowanie nazw hostów na ich odpowiadające adresy IPv4. Oznacza to, że gdy użytkownik wpisuje nazwę domeny w przeglądarkę, serwer DNS, korzystając z rekordu A, przekształca tę nazwę w 32-bitowy adres IP, co pozwala na skuteczne nawiązanie połączenia z odpowiednim serwerem. Przykładem może być sytuacja, w której użytkownik wpisuje www.example.com. Serwer DNS zwraca jego adres IP, na przykład 192.0.2.1, co umożliwia przeglądarkom internetowym szybkie i efektywne dotarcie do zasobów tej domeny. Rekordy A są kluczowe dla funkcjonowania internetu, ponieważ pozwalają na łatwe korzystanie z nazw domenowych, które są bardziej przyjazne dla użytkowników niż numeryczne adresy IP. W praktyce, zarządzanie rekordami A jest częścią administracji serwerami DNS, co jest niezbędne dla zapewnienia dostępności usług online. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie i aktualizowanie tych rekordów, aby zapobiec problemom z dostępem do zasobów sieciowych.

Pytanie 29

Jakie urządzenie jest kluczowe do połączenia pięciu komputerów w sieci o topologii gwiazdy?

A. most.

B. modem.

C. ruter.

D. przełącznik.

Wybór błędnych urządzeń do połączenia komputerów w sieci gwiazdowej może być wynikiem niepełnego zrozumienia ich funkcji. Most, choć użyteczny w łączeniu różnych segmentów sieci, nie jest odpowiedni do centralnego zarządzania komunikacją między wieloma urządzeniami w sieci lokalnej. Jego głównym zadaniem jest łączenie dwóch segmentów sieci, co może prowadzić do nieefektywności w sytuacji, gdy jest wiele urządzeń do obsługi. Z kolei ruter, który łączy różne sieci i kieruje ruch między nimi, nie jest przeznaczony do pracy w obrębie jednej, lokalnej sieci. Jego funkcja polega na przesyłaniu danych między różnymi sieciami, a nie na bezpośrednim zarządzaniu lokalnym ruchem w obrębie jednego segmentu, co czyni go niewłaściwym wyborem w przypadku połączenia pięciu komputerów w topologii gwiazdy. Modem, z drugiej strony, jest urządzeniem, które służy do łączenia sieci lokalnej z Internetem poprzez konwersję sygnałów cyfrowych na analogowe i vice versa. Jego rola nie obejmuje zarządzania połączeniami wewnętrznymi w sieci, co dodatkowo wyklucza go z tej sytuacji. Wybierając niewłaściwe urządzenia, można napotkać na problemy z wydajnością, bezpieczeństwem oraz niezawodnością sieci, co podkreśla znaczenie zrozumienia funkcji każdego elementu w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 30

Która z anten charakteryzuje się najwyższym zyskiem energetycznym oraz pozwala na nawiązywanie połączeń na dużą odległość?

A. Dipolowa

B. Mikropaskowa

C. Paraboliczna

D. Izotropowa

Mikropaskowe, izotropowe i dipolowe anteny różnią się znacznie od anten parabolicznych pod względem konstrukcji oraz zastosowania. Anteny mikropaskowe, choć wszechstronne i szeroko stosowane w systemach komunikacji bezprzewodowej, mają ograniczoną charakterystykę zysku. Ich zysk energetyczny jest zazwyczaj niewielki, co czyni je mniej efektywnymi w kontekście połączeń na dużych odległościach. Izotropowe anteny są teoretycznymi modelami, które nie istnieją w rzeczywistości; są używane jedynie do celów porównawczych w telekomunikacji. W praktyce, żaden system komunikacyjny nie może wykorzystać anteny izotropowej, ponieważ nie są one w stanie skoncentrować energii w konkretnym kierunku. Dipolowe anteny, chociaż oferują lepszy zysk niż mikropaskowe, również nie dorównują efektywności anten parabolicznych w zakresie długozasięgowych połączeń. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każda antena o prostszej konstrukcji zapewni wystarczający zysk energetyczny. W kontekście wymagań telekomunikacyjnych, właściwe dobranie typu anteny jest kluczowe dla zapewnienia jakości połączeń, a ignorowanie specyfiki i zastosowania anten parabolicznych może prowadzić do poważnych problemów w projektowaniu sieci, takich jak utrata sygnału czy niska prędkość transmisji danych.

Pytanie 31

Czytnik w napędzie optycznym, który jest zanieczyszczony, należy oczyścić

A. spirytusem

B. rozpuszczalnikiem ftalowym

C. izopropanolem

D. benzyną ekstrakcyjną

Izopropanol to naprawdę jeden z najlepszych wyborów do czyszczenia soczewek i różnych powierzchni optycznych. Jego działanie jest super efektywne, bo fajnie rozpuszcza brud, a przy tym nie szkodzi delikatnym elementom w sprzęcie. Co ważne, bardzo szybko paruje, więc po czyszczeniu nie ma problemu z zostawianiem jakichś śladów. W praktyce można używać wacików nasączonych izopropanolem, co sprawia, że łatwo dotrzeć do tych trudniej dostępnych miejsc. Zresztą, standardy takie jak ISO 9001 mówią, że izopropanol to dobry wybór do konserwacji elektronicznego sprzętu, więc warto się tego trzymać. Pamiętaj, żeby unikać silnych rozpuszczalników, bo mogą one nieźle namieszać i zniszczyć materiały, z jakich zbudowany jest sprzęt.

Pytanie 32

Symbol graficzny przedstawiony na ilustracji oznacza jaką bramkę logiczną?

A. NOR

B. NAND

C. AND

D. OR

Zrozumienie działania bramek logicznych jest kluczowe dla projektowania układów cyfrowych. W tym pytaniu trzy z czterech odpowiedzi dotyczą bramek które są często mylone z bramką AND. Bramka NAND jest odwrotnością bramki AND i działa na zasadzie że wyjście jest w stanie logicznym 0 tylko wtedy gdy wszystkie wejścia są w stanie 1. Jest szeroko stosowana w generowaniu sygnałów resetujących i układach pamięci ponieważ jej działanie pozwala na efektywne implementowanie funkcji logicznych. Bramka NOR z kolei to odwrotność bramki OR i jej wyjście jest 1 tylko wtedy gdy wszystkie wejścia są 0 co jest przydatne w projektowaniu pamięci i przerzutników. Bramka OR przekazuje stan logiczny 1 na wyjściu gdy przynajmniej jedno z wejść jest w stanie 1 co jest użyteczne w obwodach wyboru sygnałów. Mylenie bramek NAND NOR i OR z bramką AND wynika często z podobieństw w ich symbolach graficznych oraz złożoności ich funkcji logicznych. Ważne jest aby inżynierowie dokładnie analizowali zarówno działanie jak i zastosowania każdej z tych bramek aby unikać błędów w projektowaniu i implementacji układów cyfrowych. Dobra znajomość tych różnic jest niezbędna do tworzenia poprawnych i efektywnych rozwiązań technologicznych.

Pytanie 33

W systemie Linux komenda tty pozwala na

A. uruchomienie programu, który wyświetla zawartość pamięci operacyjnej

B. zmianę aktualnego katalogu na katalog domowy użytkownika

C. wysłanie sygnału do zakończenia procesu

D. pokazanie nazwy terminala

Polecenie 'tty' w systemie Linux jest używane do wyświetlenia nazwy terminala, w którym aktualnie pracuje użytkownik. Terminal to interfejs komunikacyjny, który pozwala na wprowadzanie poleceń oraz odbieranie wyników ich wykonania. Użycie 'tty' jest szczególnie przydatne w skryptach oraz aplikacjach, gdzie potrzebne jest określenie, w którym terminalu działa program. Przykładowo, podczas tworzenia skryptu, który ma komunikować się z użytkownikiem, możemy wykorzystać 'tty' do zidentyfikowania terminala i skierowania komunikatów informacyjnych do właściwego miejsca. Dobrą praktyką jest również sprawdzenie, czy polecenie zostało uruchomione w interaktywnym terminalu, aby uniknąć błędów w przypadku, gdy skrypt jest uruchamiany w kontekście nieinteraktywnym, takim jak cron. Właściwe zrozumienie działania polecenia 'tty' wspiera również umiejętność skutecznego zarządzania sesjami terminalowymi, co jest kluczowe w administracji systemów operacyjnych.

Pytanie 34

Program "VirtualPC", dostępny do pobrania z witryny Microsoft, jest przeznaczony do korzystania:

A. z darmowej pomocy technicznej TechNet.Soft firmy Virtual Soft

B. z osobistego konta o pojemności 1 GB w serwerze wirtualnym Microsoft

C. z bezpłatnego konta o pojemności 100 MB w hostingu Microsoft

D. z wirtualnych systemów operacyjnych na lokalnym dysku

Program VirtualPC to oprogramowanie wirtualizacyjne, które pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze, wykorzystując lokalny dysk twardy jako bazę. Jest to narzędzie przydatne dla deweloperów, testerów oprogramowania oraz administratorów systemów, którzy muszą pracować w różnych środowiskach. Dzięki VirtualPC można tworzyć wirtualne maszyny, co umożliwia testowanie aplikacji w różnych systemach operacyjnych, takich jak Windows, Linux, czy inne. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT, które zakładają minimalizację ryzyka przez izolację testów od głównego środowiska operacyjnego. Przy użyciu VirtualPC można także eksperymentować z konfiguracjami systemów bez obawy o destabilizację głównego systemu, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych i bezpieczeństwa. Ponadto, można w łatwy sposób przenosić wirtualne maszyny między różnymi komputerami, co zwiększa elastyczność i wygodę pracy.

Pytanie 35

Który z podanych programów pozwoli na stworzenie technicznego rysunku ilustrującego plan instalacji logicznej sieci lokalnej w budynku?

A. AutoCad

B. CommView

C. WireShark

D. Packet Tracer

WireShark to narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które umożliwia monitorowanie i diagnostykę sieci, jednak nie jest to program przeznaczony do tworzenia rysunków technicznych. Jego głównym celem jest analiza pakietów danych w czasie rzeczywistym, co nie ma związku z projektowaniem schematów instalacji. CommView natomiast także służy do monitorowania ruchu w sieci i nie posiada funkcji pozwalających na wizualizację planów instalacji logicznej. Z kolei Packet Tracer to symulator sieci opracowany przez Cisco, który pozwala na modelowanie i symulację działania sieci, ale nie jest narzędziem do tworzenia rysunków technicznych. Użytkownicy mogą pomylić te programy z AutoCad ze względu na ich zastosowanie w kontekście sieci, jednak kluczowym błędem jest brak zrozumienia, że każde z wymienionych narzędzi posiada specyficzne funkcjonalności, które nie są kompatybilne z wymaganiami do tworzenia rysunków technicznych. Oprogramowanie CAD, takie jak AutoCad, jest dedykowane do precyzyjnego projektowania, co jest podstawowym wymogiem w inżynierii, podczas gdy inne narzędzia są skoncentrowane na analizie lub symulacji działania sieci. W związku z tym, wybór odpowiedniego oprogramowania jest kluczowy w procesie projektowania, a stosowanie niewłaściwych narzędzi prowadzi do pomyłek i nieefektywności w pracy. Niezrozumienie różnic pomiędzy tymi programami może prowadzić do nieprawidłowych projektów, co z kolei może wpłynąć na jakość i bezpieczeństwo instalacji.

Pytanie 36

Jaką klasę adresów IP reprezentuje publiczny adres 130.140.0.0?

A. Należy do klasy D

B. Należy do klasy B

C. Należy do klasy C

D. Należy do klasy A

Adres IP 130.140.0.0 należy do klasy B, ponieważ pierwsze bity tego adresu zaczynają się od 10. W klasyfikacji adresów IP, klasa B obejmuje adresy od 128.0.0.0 do 191.255.255.255. Adresy klasy B są przeznaczone głównie dla średnich i dużych organizacji, które potrzebują większej liczby adresów IP niż te oferowane przez klasę A, ale mniej niż te w klasie C. Adresy klasy B mają maskę podsieci 255.255.0.0, co pozwala na utworzenie wielu podsieci z szeroką liczbą hostów. Przykładowo, organizacja mogąca wykorzystać adres klasy B mogłaby być uczelnią z wieloma wydziałami, gdzie każdy wydział potrzebuje swoich własnych zasobów sieciowych. Użycie adresów klasy B jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą sieciową i planowaniu adresacji, co ułatwia zarządzanie komunikacją oraz bezpieczeństwem sieci.

Pytanie 37

Złącze IrDA służy do bezprzewodowej komunikacji i jest

A. złączem umożliwiającym przesył danych na odległość 100m

B. złączem szeregowym

C. złączem radiowym

D. rozszerzeniem technologii BlueTooth

Złącza radiowe, jak Wi-Fi czy Zigbee, bardzo różnią się od IrDA, bo to ostatnie używa podczerwieni do komunikacji. Te złącza radiowe mogą działać na znacznie większych odległościach niż te standardowe 1-2 metry, dlatego są wykorzystywane w różnych zastosowaniach, od domowych sieci internetowych po smart home. Kolejna kiepska koncepcja to mówienie o przesyłaniu danych na 100 m – z jednej strony, standardy radiowe mogą to umożliwiać, ale IrDA nie ma takich możliwości zasięgowych. No i pomylenie IrDA z Bluetooth to dość powszechny błąd, bo Bluetooth ma większy zasięg i działa całkiem inaczej niż IrDA, która jest raczej do punktu do punktu, a Bluetooth potrafi łączyć więcej urządzeń naraz. Warto też pamiętać, że IrDA to złącze szeregowe, więc dane lecą w kolejności. Można w łatwy sposób się pomylić, myląc te technologie, co prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcjonalności i zastosowaniu.

Pytanie 38

Aby przesłać projekt wydruku bezpośrednio z komputera do drukarki 3D, której parametry są pokazane w tabeli, można zastosować złącze

Technologia pracy	FDM (Fused Deposition Modeling)
Głowica drukująca	Podwójny ekstruder z unikalnym systemem unoszenia dyszy i wymiennymi modułami drukującymi (PrintCore)
Średnica filamentu	2,85 mm
Platforma drukowania	Szklana, podgrzewana
Temperatura platformy	20°C – 100°C
Temperatura dyszy	180°C – 280°C
Łączność	WiFi, Ethernet, USB
Rozpoznawanie materiału	Skaner NFC

A. Centronics

B. Micro Ribbon

C. mini DIN

D. RJ45

Złącze RJ45 jest powszechnie używane w technologii Ethernet, która jest jednym z najczęściej stosowanych standardów komunikacji sieciowej. Ethernet pozwala na szybki przesył danych, co jest kluczowe przy przesyłaniu projektów 3D do drukarki, zwłaszcza w środowiskach produkcyjnych, gdzie czas i efektywność mają duże znaczenie. Użycie RJ45 oznacza, że drukarka może być częścią lokalnej sieci komputerowej, co pozwala na łatwe przesyłanie projektów z dowolnego komputera w sieci. Dodatkowo, wiele nowoczesnych drukarek 3D jest zaprojektowanych z myślą o integracji sieciowej, co umożliwia zdalne zarządzanie i monitorowanie procesu druku. Standard Ethernet wspiera różne protokoły sieciowe, co poszerza zakres jego zastosowań w przemyśle cyfrowym. Przykładami mogą być środowiska biurowe i przemysłowe, gdzie integracja poprzez RJ45 pozwala na centralizowane zarządzanie urządzeniami oraz łatwe aktualizacje oprogramowania bez potrzeby fizycznego podłączania nośników pamięci. Złącze RJ45 jest uniwersalnym rozwiązaniem, które zapewnia niezawodność i szybkość przesyłu danych, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach druku 3D.

Pytanie 39

Który z podanych adresów protokołu IPv4 jest adresem klasy D?

A. 128.1.0.8

B. 191.12.0.18

C. 10.0.3.5

D. 239.255.203.1

Adres 239.255.203.1 należy do klasy D, która jest zarezerwowana dla multicastu w protokole IPv4. Klasa D obejmuje adresy od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, co oznacza, że wszystkie adresy w tym zakresie są przeznaczone do przesyłania danych do grupy odbiorców, a nie do pojedynczego hosta. Przykłady zastosowania adresów klasy D obejmują transmisje wideo na żywo, gdzie wiele urządzeń może odbierać ten sam strumień danych, co pozwala na efektywne wykorzystanie pasma sieciowego. Multicast jest szczególnie użyteczny w aplikacjach takich jak IPTV, konferencje online oraz różne usługi strumieniowe, gdzie kluczowe jest dotarcie z tymi samymi danymi do wielu użytkowników jednocześnie. Standardy, takie jak RFC 4604, szczegółowo opisują funkcjonowanie multicastu oraz jego implementację w sieciach komputerowych, podkreślając wagę zarządzania adresowaniem i ruchem multicastowym dla optymalnej wydajności sieci.

Pytanie 40

GRUB, LILO oraz NTLDR to:

A. programy do aktualizacji BIOS-u

B. oprogramowanie dla dysku sieciowego

C. wersje podstawowego interfejsu sieciowego

D. programy rozruchowe

GRUB (GRand Unified Bootloader), LILO (LInux LOader) oraz NTLDR (NT Loader) to przykłady programów rozruchowych, które pełnią kluczową rolę w procesie uruchamiania systemów operacyjnych na komputerach. Programy te są odpowiedzialne za inicjowanie i kierowanie procesem ładowania systemu operacyjnego, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń. GRUB jest popularnym bootloaderem w systemach Linux, umożliwiającym uruchamianie różnych systemów operacyjnych z jednego menu. LILO, chociaż coraz mniej używany, również jest bootloaderem dla systemów Linux, jednak jego konfiguracja i obsługa są mniej elastyczne w porównaniu z GRUB. NTLDR z kolei jest bootloaderem dla systemów Windows NT i jego następnych wersji, odpowiedzialnym za załadowanie jądra systemu oraz wywołanie menedżera rozruchu. Znajomość tych programów jest istotna, szczególnie w kontekście zarządzania systemami operacyjnymi oraz diagnozowania problemów z uruchamianiem. W praktyce, administratorzy systemów często muszą konfigurować bootloadery, aby dostosować środowisko uruchomieniowe do potrzeb użytkowników oraz zapewnić zgodność z różnymi systemami operacyjnymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej