Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 08:55
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 09:14

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby uzyskać srebrzystą kopię pozytywową z czarno-białego negatywu w skali powiększenia 4:1, jakie urządzenie należy wykorzystać?

A. kopiarkę stykową

B. naświetlarkę

C. skaner płaski

D. powiększalnik

Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w procesie uzyskiwania srebrowych kopii pozytywowych z negatywów czarno-białych. Dzięki możliwości regulacji powiększenia obrazu, powiększalnik pozwala uzyskać kopiowane obrazy w różnych skalach, w tym 4:1, co oznacza, że obraz wyjściowy jest czterokrotnie większy niż oryginalny negatyw. Praktycznie, podczas używania powiększalnika, negatyw jest umieszczany w odpowiedniej kasetce, a źródło światła oświetla go, przechodząc przez soczewki, które powiększają obraz i rzutują go na papier fotograficzny. W ten sposób można uzyskać wysoką jakość srebrowych kopii, które charakteryzują się doskonałym odwzorowaniem detali oraz kontrastu. W branży fotograficznej korzystanie z powiększalników jest standardem, a to narzędzie znajduje zastosowanie zarówno w profesjonalnych laboratoriach, jak i w amatorskich darkroomach. Dodatkowo, powiększalniki oferują możliwość precyzyjnej kontroli nad parametrami naświetlania, co pozwala na uzyskiwanie pożądanych efektów artystycznych.

Pytanie 2

Jaką minimalną rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, aby mógł zostać wydrukowany w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi?

A. 1,0 Mpx

B. 1,5 Mpx

C. 2,0 Mpx

D. 0,5 Mpx

Wybór niewłaściwej rozdzielczości do rejestracji obrazu cyfrowego może prowadzić do znacznych problemów z jakością wydruku. Na przykład, wybór 1,0 Mpx, 2,0 Mpx lub 0,5 Mpx jako minimalnej rozdzielczości jest błędny, ponieważ nie zapewnia ono wystarczającej liczby pikseli dla uzyskania wyraźnego obrazu w docelowym formacie. Jeśli zarejestrujemy obraz o rozdzielczości 1,0 Mpx, co przekłada się na 1 milion pikseli, oznacza to, że obraz nie będzie wystarczająco szczegółowy, co w efekcie prowadzi do jego rozmycia i utraty detali w druku. Podobnie, 0,5 Mpx, czyli 500 tysięcy pikseli, jest zdecydowanie zbyt małą rozdzielczością, aby uzyskać akceptowalną jakość, zwłaszcza w przypadku wydruków, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest kluczowe. Z kolei odpowiedź 2,0 Mpx oferuje minimalnie wystarczającą ilość pikseli, ale nadal nie jest optymalna, ponieważ standardy branżowe jasno wskazują, że dla wysokiej jakości druku wymagana jest rozdzielczość nie mniejsza niż 1,5 Mpx w kontekście obrazu 10 x 10 cm przy 300 dpi. Najczęstszym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest pomylenie liczby megapikseli z jakością wydruku, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat wymagań dotyczących rozdzielczości. Nie wystarczy jedynie wysoka liczba megapikseli; kluczowe jest także dostosowanie rozdzielczości do specyfikacji technicznych danego projektu.

Pytanie 3

Jakiego koloru tło powinno być użyte przy robieniu zdjęcia do dowodu osobistego lub paszportu?

A. Szarego

B. Białego

C. Czarnego

D. Beżowego

Białe tło jest standardowym kolorem stosowanym w fotografii dokumentowej, w tym zdjęciach do dowodów tożsamości i paszportów. Tego rodzaju tło jest wymagane, ponieważ minimalizuje cienie oraz odbicia, co pozwala na dokładne odwzorowanie rysów twarzy. Wiele krajów, w tym Polska, wymaga zdjęć z białym tłem, co jest zgodne z międzynarodowymi normami, takimi jak te ustalone przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Oprócz białego tła, istotne jest, aby osoba na zdjęciu miała neutralną ekspresję twarzy, a także unikała ubrań czy akcesoriów, które mogą zlewać się z tłem. Zastosowanie białego tła sprzyja także lepszemu odwzorowaniu naturalnych kolorów skóry, co jest kluczowe dla identyfikacji. W praktyce, fotografujące osoby powinny zawsze upewnić się, że tło jest jednolite, czyste i dobrze oświetlone, aby zdjęcie spełniało wymagania formalne.

Pytanie 4

Aby ustabilizować obraz pozytywowy w procesie czarno-białej obróbki, powinno się użyć wodnego roztworu substancji

A. tiosiarczanu sodowego, wodorosiarczynu sodu oraz chlorku amonowego

B. nadmanganianu potasowego

C. chlorku rtęciowego i bromku potasowego

D. metolu, siarczynu sodowego, hydrochinonu oraz węglanu sodowego

Wybór nieprawidłowych substancji do utrwalenia obrazów pozytywowych może prowadzić do wielu problemów w procesie obróbki zdjęć. Metol, siarczyn sodowy, hydrochinon i węglan sodowy są związkami używanymi przede wszystkim jako składniki wywoływaczy, a nie utrwalaczy, co wprowadza w błąd w kontekście pytania. Użycie tych substancji w niewłaściwym etapie obróbki może prowadzić do niewłaściwego wywołania obrazów, co skutkuje zniekształceniem kolorów, kontrastu i ogólnej jakości zdjęcia. Chlorek rtęciowy i bromek potasowy są związkiem chemicznym stosowanym w innych procesach, ale ich użycie w kontekście utrwalania obrazów czarno-białych jest nieodpowiednie z powodu wysokiej toksyczności i konieczności stosowania dodatkowych środków ostrożności. Nadmanganian potasowy, z kolei, jest silnym utleniaczem, co czyni go nieodpowiednim do procesu utrwalania, gdyż może prowadzić do dalszego utleniania elementów obrazu, co skutkuje ich uszkodzeniem. Właściwe zrozumienie chemii używanych substancji w procesie obróbki zdjęć jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów, a ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieodwracalnych błędów w finalnym produkcie. Znajomość standardów i praktyk branżowych jest zatem niezbędna dla każdego, kto zajmuje się fotografią i obróbką zdjęć, aby móc skutecznie i bezpiecznie przeprowadzać te procesy.

Pytanie 5

Aby uzyskać zdjęcie biometryczne, obiekt w studio powinien być ustawiony

A. na jednolitym tle, en face z odkrytym czołem i lewym uchem

B. na ciemnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami

C. na jednolitym tle, na wprost obiektywu z odkrytym czołem i prawym uchem

D. na jasnym tle, na wprost obiektywu z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami

Poprawna odpowiedź dotyczy ustawienia obiektu do zdjęcia biometrycznego na jasnym tle, na wprost obiektywu, z otwartymi oczami i zamkniętymi ustami. Użycie jasnego tła jest kluczowe, ponieważ zapewnia odpowiedni kontrast między osobą a tłem, co jest istotne dla dalszej obróbki zdjęcia, a także dla algorytmów rozpoznawania twarzy, które często są wykorzystywane w aplikacjach biometrycznych. Stawianie obiektu na wprost obiektywu umożliwia uzyskanie symetrycznego wizerunku, co jest niezbędne do dokładnego uchwycenia cech rozpoznawczych twarzy. Oczy powinny być otwarte, ponieważ naturalne spojrzenie jest niezbędne w większości zastosowań biometrycznych, w tym paszportowych lub identyfikacyjnych. Zamknięte usta eliminują możliwe zniekształcenia obrazu i zapewniają, że zdjęcie jest zgodne z wymaganiami, które często stipulują neutralny wyraz twarzy. Przykłady zastosowania obejmują różne dokumenty tożsamości, w których wymagana jest wysoka jakość zdjęcia, aby uniknąć problemów z identyfikacją osoby.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Aby wykonać reprodukcję kolorowego oryginału na materiale negatywowym przeznaczonym do światła dziennego, jakie oświetlenie należy zastosować?

A. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K

B. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K

C. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K

D. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K

Niektóre z proponowanych odpowiedzi mogą wydawać się na pierwszy rzut oka logiczne, jednak kryją one pewne błędne założenia dotyczące charakterystyki światła i jego wpływu na fotografię negatywową. Oświetlenie skierowane o temperaturze barwowej 3200 K jest typowe dla sztucznego światła, często stosowanego w studiach fotograficznych, jednak nie jest ono odpowiednie do reprodukcji kolorów w warunkach dziennych. Takie światło ma ciepły odcień i może zniekształcać rzeczywiste kolory obiektów, co prowadzi do nieprawidłowego odwzorowania w materiale negatywowym. W przypadku oświetlenia skierowanego o temperaturze barwowej 5500 K, chociaż jego wartość jest zbliżona do światła dziennego, to sposób, w jaki jest zastosowane, również ma znaczenie. Skierowane światło może generować zbyt silne cienie i refleksy, co jest niepożądane w procesie fotografii negatywowej. Z kolei oświetlenie rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K również nie zapewnia optymalnych warunków, ponieważ jego ciepła temperatura barwowa wpłynie na odwzorowanie kolorów w negatywie. Osoby, które pomijają znaczenie rozproszonego światła o odpowiedniej temperaturze barwowej, mogą nie uwzględniać jego kluczowego wpływu na jakość końcowego obrazu, co jest typowym błędem myślowym w pracy z materiałami fotograficznymi.

Pytanie 8

Jak nazywa się technika uzyskiwania zdjęć na papierze za pomocą metody chromianowej?

A. dagerotypia

B. guma

C. kalotypia

D. cyjanotypia

Cyjanotypia, kalotypia i dagerotypia to techniki fotograficzne, które mimo że również mają swoje miejsce w historii fotografii, różnią się zasadniczo od metody chromianowej. Cyjanotypia korzysta z soli żelaza, co prowadzi do uzyskania niebieskich odcieni, znanych jako 'niebieski wydruk'. Technika ta była popularna w XIX wieku, szczególnie w przypadku reprodukcji rysunków i schematów. Z kolei kalotypia, opracowana przez Williama Henry'ego Foxa Talbota, polega na uzyskiwaniu negatywów na papierze, z których można tworzyć wiele odbitek, co wprowadziło nową jakość w reprodukcji obrazów. Dagerotypia natomiast to proces, który polegał na utrwalaniu obrazu na metalowej płycie pokrytej jodkiem srebra, co prowadziło do powstania unikalnych, niepowtarzalnych odbitek, często o dużym kontraście i doskonałej ostrości. Mieszanie tych terminów skutkuje nieporozumieniem. W szczególności, myślenie, że techniki te są zamienne, wynika z braku zrozumienia ich fundamentalnych różnic, co może prowadzić do nieprawidłowych wyborów w praktyce fotograficznej. Zrozumienie tych technik i ich różnic jest kluczowe dla każdego fotografa, który pragnie korzystać z różnorodnych metod w swojej pracy.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Grafika wektorowa jest przechowywana w postaci informacji o

A. pikselach

B. liniaturach

C. krzywych matematycznych

D. krążkach rozproszenia

Obrazy wektorowe to naprawdę ciekawa sprawa. Zamiast pikseli, mamy krzywe matematyczne, które definiują kształty. Dzięki temu możemy je skalować bez obawy o utratę jakości. To czyni je idealnymi do logotypów i podobnych rzeczy, gdzie ostrość i wyrazistość są na wagę złota. Warto wiedzieć, że w projektowaniu graficznym często korzysta się z formatów jak SVG czy EPS, które świetnie nadają się do edytowania takich obrazów. Grafika wektorowa ma wiele zastosowań – od druku, przez animacje, aż po interfejsy użytkownika. To wszystko sprawia, że estetyka i jakość zdjęć są super ważne. No i te matematyczne krzywe pomagają zaoszczędzić miejsce i ułatwiają edytowanie, co jest naprawdę istotne, gdy pracujemy w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW.

Pytanie 11

W jakim typie pomiaru światła czujnik pozyskuje od 60% do 90% danych ze środkowego obszaru kadru, a resztę z reszty jego fragmentów?

A. Centralnie ważonym.

B. Wielopunktowym.

C. Punktowym.

D. Matrycowym.

Odpowiedź 'Centralnie ważonym' jest poprawna, ponieważ w tym trybie pomiaru światła czujnik koncentruje się głównie na środkowej części kadru, zbierając od 60% do 90% informacji z tego obszaru. Pozostałe dane pochodzą z krawędzi kadru, co pozwala na uzyskanie równowagi między ekspozycją a szczegółowością obrazu. W praktyce, tryb centralnie ważony jest powszechnie stosowany w sytuacjach, gdzie główny obiekt znajduje się w centrum kadru, co umożliwia dokładniejsze odwzorowanie jego tonalności i jasności. Na przykład, w fotografii portretowej, gdy osoba stoi na tle, tryb ten zapewnia, że twarz będzie odpowiednio naświetlona, nawet jeśli tło jest znacznie jaśniejsze lub ciemniejsze. Standardy pomiaru ekspozycji w aparatach fotograficznych i kamerach, takie jak te opracowane przez producentów sprzętu, często podkreślają znaczenie trybu centralnie ważonego w kontekście uzyskiwania naturalnych i realistycznych kolorów w zdjęciach.

Pytanie 12

Jaką lampę oświetleniową należy wybrać do zapewnienia równomiernego oświetlenia dużego obiektu za pomocą światła rozproszonego?

A. Błyskową z softboksem

B. Błyskową z wrotami

C. Światła ciągłego z reflektorem

D. Światła ciągłego z tubusem

Błyskowa lampa z softboksem to najlepsze rozwiązanie do równomiernego oświetlenia dużego obiektu światłem rozproszonym. Softboksy są konstrukcją, która pozwala na rozprzestrzenienie światła, co minimalizuje cienie i zapewnia jednolite oświetlenie. Używanie błyskowych źródeł światła powoduje, że możemy uzyskać bardzo wysoką moc błysku, a dzięki softboksowi, światło staje się łagodniejsze i bardziej naturalne. Jest to szczególnie ważne w fotografii portretowej, produktowej czy też w przypadku oświetlania dużych scen. W praktyce, softboksy są wykorzystywane w studio fotograficznym oraz w warunkach zewnętrznych, gdzie wymagane jest oświetlenie o wysokiej jakości. Warto także zwrócić uwagę na różnorodność rozmiarów softboksów, co pozwala na dostosowanie ich do konkretnych potrzeb. Standardy branżowe podkreślają, że równomierne oświetlenie przyczynia się do uzyskania lepszej jakości obrazu oraz umożliwia łatwiejszą postprodukcję, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 13

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 75 ppi

B. 300 ppi

C. 150 ppi

D. 600 ppi

Wybór rozdzielczości 75 ppi jest niewłaściwy, ponieważ ta wartość jest zbyt niska do uzyskania wydruku o wysokiej jakości. Przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie miało zaledwie 600 x 900 pikseli, co zdecydowanie nie wystarczy, aby spełnić standardy druku w wysokiej rozdzielczości. Niska rozdzielczość prowadzi do utraty szczegółów oraz nieostrości, co jest szczególnie widoczne po wydruku, gdzie każdy detal jest bardziej zauważalny. Z kolei wybór 300 ppi jako minimalnej rozdzielczości skanowania jest błędny, ponieważ taka rozdzielczość nie uwzględnia rozmiaru skanowanego zdjęcia. Rozdzielczość skanowania powinna być odpowiednio dostosowana do wymagań wydruku, a rozdzielczość 300 ppi jest zarezerwowana dla wydruków z oryginalnych, wysokiej jakości zdjęć. Zastosowanie 600 ppi jest również przesadzone, ponieważ generuje pliki o ogromnych rozmiarach, co nie jest konieczne do druku w formacie 10 x 15 cm. Wybierając odpowiednią rozdzielczość skanowania, warto również zrozumieć, że rozdzielczość musi być zgodna z wymogami druku i nie powinna być ani zbyt niska, ani zbyt wysoka. Typowym błędem jest zatem nie przemyślenie relacji między rozmiarami obrazu a wymaganą rozdzielczością, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i niezadowalających rezultatów w finalnym wydruku.

Pytanie 14

Odległość obiektu, który jest fotografowany, od obiektywu określa się mianem odległości

A. hiperfokalną

B. ogniskową

C. obrazową

D. przedmiotową

Ogniskowa to taki techniczny parametr obiektywu, który mówi o jego umiejętności łapania światła i robienia obrazów na matrycy lub filmie, ale nie ma to nic wspólnego z tym, jak daleko od aparatu jest obiekt. Można się w tym pogubić, myśląc, że to ogniskowa decyduje o odległości przedmiotowej, a to nie jest prawda. Ogniskowa wpływa na kąt widzenia i powiększenie, ale nie określa samej odległości przedmiotowej. Jak fotografujesz obiekty, ważne jest, żeby nie mylić tych dwóch pojęć, bo ogniskowa dotyczy tego, jak jest zbudowany obiektyw, a odległość przedmiotowa pokazuje, jak obiektyw działa z obiektami w kadrze. Tematy związane z odległością obrazową i hiperfokalną to już inna bajka. Odległość obrazowa to miejsce, w którym obraz powstaje na matrycy, a to zależy od ustawienia ostrości, a nie od odległości od obiektu. Hiperfokalna to coś innego, bo to mówi o maksymalnym zakresie, w którym wszystko w kadrze jest ostre, i to też nie ma nic wspólnego z odległością przedmiotową. Dlatego trzeba zrozumieć, że każdy z tych terminów ma swoje znaczenie i zastosowanie, a ich mieszanie może powodować problemy z robieniem zdjęć tak, jak byśmy chcieli.

Pytanie 15

Określ minimalną pojemność karty pamięci, która będzie wystarczająca do zapisania 400 zdjęć, z których każde ma rozmiar 12 MB?

A. 4 GB

B. 8 GB

C. 512 MB

D. 16 GB

Aby obliczyć minimalną pojemność karty pamięci potrzebnej do zarejestrowania 400 zdjęć o wielkości 12 MB każde, należy najpierw obliczyć całkowitą wymaganą pojemność. Mnożymy liczbę zdjęć przez rozmiar jednego zdjęcia: 400 plików * 12 MB = 4800 MB. Następnie konwertujemy tę wartość na gigabajty, dzieląc przez 1024 (ponieważ 1 GB = 1024 MB). W rezultacie otrzymujemy 4800 MB / 1024 MB/GB ≈ 4,69 GB. Oznacza to, że karta pamięci o pojemności 8 GB będzie wystarczająca, aby pomieścić 4800 MB, z pozostawioną przestrzenią na dodatkowe pliki. W praktyce, wybierając kartę pamięci, warto również uwzględnić minimalną ilość wolnego miejsca dla systemu plików i ewentualnych dodatkowych zdjęć. Dlatego zaleca się wybór karty o pojemności większej niż obliczona, co w tym przypadku czyni 8 GB rozsądnym wyborem. W przypadku intensywnego użytkowania, na przykład w fotografii, dobrze jest mieć dodatkowe miejsce, aby uniknąć problemów podczas nagrywania i przechowywania danych.

Pytanie 16

Aby usunąć zanieczyszczenia, naprawić uszkodzenia lub uzupełnić braki w fotografii cyfrowej, należy skorzystać z narzędzia

A. stempel

B. gąbka

C. lasso

D. różdżka

Narzędzie stempel jest kluczowym narzędziem w edycji fotografii cyfrowej, które umożliwia precyzyjne usuwanie niepożądanych zanieczyszczeń, uszkodzeń lub uzupełnianie ubytków. Działa poprzez kopiowanie fragmentów obrazu i 'stemplowanie' ich w wyznaczone miejsce, co pozwala na zachowanie tekstur i szczegółów, które są kluczowe dla naturalnego wyglądu fotografii. Przykładowo, jeżeli na zdjęciu znajduje się plama, stempel może być użyty do skopiowania otaczającego obszaru i pokrycia plamy. W praktyce, przy użyciu tego narzędzia, ważne jest, aby wybierać fragmenty z podobnymi kolorami i teksturami, co pomoże zminimalizować widoczność poprawek. Stempel jest zgodny z standardami branżowymi dotyczącymi edycji obrazów, takimi jak Adobe Photoshop, gdzie jego zastosowanie jest powszechnie zalecane przez profesjonalnych fotografów. Warto również znać różnicę między stempelkiem a innymi narzędziami, takimi jak pędzel klonowania, które choć podobne, różnią się w sposobie działania i zastosowania.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Aby uwydatnić kontury obiektu na zdjęciu, należy użyć oświetlenia

A. tylnego

B. górno-bocznego

C. przednio-bocznego

D. dolnego

Oświetlenie tylne w fotografii to naprawdę istotna sprawa. Dzięki niemu możemy pięknie podkreślić kontury obiektów, co jest super widoczne w przypadku różnych przezroczystych rzeczy. Kiedy światło pada z tyłu, powstaje taki efekt halo, który nadaje zdjęciom głębię i sprawia, że wyglądają bardziej trójwymiarowo. Przykład? Fotografując szklane przedmioty, jak wazon czy butelkę, to tylne oświetlenie wydobywa wszystkie detale i strukturę szkła. W fotografii produktowej takie zdjęcia często przyciągają uwagę, bo świetnie uwypuklają cechy produktów. W sztuce i portrecie to tylne światło potrafi dodać dramatyzmu i atmosfery, co czyni sesje zdjęciowe dużo ciekawsze.

Pytanie 20

Obiektyw o ogniskowej 80 mm jest typowy dla kadru o wymiarach

A. 60 × 60 mm

B. 45 × 60 mm

C. 24 × 36 mm

D. 18 × 24 mm

Wybór niewłaściwego formatu kadru, takiego jak 45 × 60 mm, 24 × 36 mm czy 18 × 24 mm, wskazuje na niepełne zrozumienie zależności pomiędzy ogniskową obiektywu a rozmiarem matrycy lub filmu. Obiektyw 80 mm nie jest standardowy dla formatu 24 × 36 mm, który preferuje ogniskowe zbliżone do 50 mm, co jest utożsamiane z tzw. "normalnym" obiektywem, który oddaje perspektywę zbliżoną do ludzkiego oka. W przypadku formatu 45 × 60 mm, stosowane są zazwyczaj obiektywy o dłuższej ogniskowej, ale 80 mm jest wciąż za długi, co prowadzi do zniekształcenia obrazu i nieadekwatnej głębi ostrości. Natomiast obiektyw 80 mm w formacie 18 × 24 mm daje efekt teleobiektywu, co nie jest optymalne dla tego formatu, ponieważ prowadzi do wąskiego kąta widzenia i ograniczonego kontekstu przestrzennego. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wyższa ogniskowa zawsze oznacza lepszą jakość obrazu, podczas gdy kluczowym czynnikiem jest dostosowanie ogniskowej do konkretnego formatu oraz zamierzonych efektów wizualnych. Takie nieprecyzyjne podejście może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem sprzętu i niezadowalającymi rezultatami w praktyce fotograficznej. Właściwe zrozumienie relacji między ogniskową a formatem jest niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych i technicznych w fotografii.

Pytanie 21

Jakie akcesoria ciemni powinny być przygotowane do realizacji chemicznej obróbki małoobrazkowych czarno-białych negatywów?

A. Wywoływacz, utrwalacz, powiększalnik, menzurka, lejek, klipsy do zawieszania negatywów

B. Przerywacz, utrwalacz, maskownica, powiększalnik, kuweta, termometr, menzurka

C. Wywoływacz, koreks, powiększalnik, termometr

D. Wywoływacz, utrwalacz, koreks, termometr, menzurka, lejek, klipsy do zawieszania negatywów

Odpowiedź wskazująca na zestaw wywoływacza, utrwalacza, koreksu, termometru, menzurki, lejka oraz klipsów do zawieszania negatywów jest poprawna, ponieważ zawiera wszystkie niezbędne elementy do przeprowadzenia obróbki chemicznej czarno-białych materiałów negatywowych. Wywoływacz jest kluczowy, ponieważ to on inicjuje proces chemiczny, w wyniku którego obraz staje się widoczny na kliszy. Utrwalacz z kolei trwałe zatrzymuje ten obraz, zapobiegając dalszemu działaniu światła. Koreks służy do bezpiecznego umieszczania materiałów w roztworach chemicznych, co jest niezbędne w ciemni. Termometr zapewnia kontrolę temperatury, co jest istotne dla jakości obróbki, ponieważ różne chemikalia mogą wymagać specyficznych warunków termicznych. Menzurka i lejek są niezbędne do precyzyjnego dozowania i przelewania chemikaliów, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich stężeń. Klipsy do zawieszania negatywów są niezbędne do suszenia, zapewniając równomierne schnięcie bez zagnieceń, co może wpływać na jakość końcowego obrazu. Używanie standardowych narzędzi i chemikaliów jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, a ich prawidłowe zastosowanie ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości odbitek.

Pytanie 22

Aby osiągnąć efekt modyfikacji odległości ogniskowej, konieczne jest zastosowanie

A. monopodu

B. nasadki zwielokrotniającej

C. filtra konwersyjnego

D. konwentera

Nasadka zwielokrotniająca, mimo że jej nazwa sugeruje możliwość zwiększenia ogniskowej, w rzeczywistości nie jest odpowiednim narzędziem do takich celów. Działa ona na zasadzie przekształcania obrazu, co może prowadzić do deformacji oraz znacznego spadku jakości zdjęć. Monopod, będący stabilizatorem do aparatu, nie zmienia ogniskowej i jego zastosowanie koncentruje się na poprawie stabilności zdjęć, a nie na manipulacji parametrami optycznymi. Filtr konwersyjny również nie służy do zmiany ogniskowej; jego zastosowanie dotyczy korygowania barw obrazu oraz modyfikacji kontrastu i nasycenia kolorów. Powszechnym błędem jest mylenie filtrów z narzędziami optycznymi, które rzeczywiście zmieniają ogniskową. Użytkownicy często zakładają, że dodanie sprzętu do aparatu przyniesie pożądane efekty bez wiedzy o ich specyfice. Warto zwrócić uwagę na fundamentalne różnice między tymi akcesoriami oraz ich przeznaczeniem, aby unikać rozczarowań związanych z oczekiwaniami na rezultaty, które są niemożliwe do osiągnięcia z użyciem niewłaściwych narzędzi. Kluczowe jest zrozumienie funkcji poszczególnych akcesoriów, co pozwala na ich świadome i efektywne wykorzystanie w praktyce fotograficznej.

Pytanie 23

Na zdjęciu największy efekt kontrastu walorowego uzyskamy dzięki połączeniu kolorów

A. białego i czarnego

B. niebieskiego i czerwonego

C. białego i szarego

D. niebieskiego i żółtego

Podczas analizy powiązania kolorów w kontekście kontrastu walorowego, błędne jest postrzeganie innych kombinacji jako równoważnych z połączeniem białego i czarnego. Na przykład zestawienie białego i szarego nie tworzy wyraźnej granicy między wartościami jasności, ponieważ szary jest odcieniem pośrednim, co skutkuje mniej wyrazistym kontrastem. Takie połączenie może być stosowane w subtelnych kompozycjach, jednak nie osiągnie tak silnego efektu wizualnego jak biel i czerń. Z kolei zestawienie niebieskiego i żółtego, mimo że jest to para kolorów komplementarnych, nie zapewnia takiego kontrastu walorowego, ponieważ oba kolory mają podobną intensywność, co sprawia, że ich połączenie jest bardziej harmonijne, ale mniej wyraziste. Niebieski i czerwony, choć różnią się od siebie, również nie tworzą skrajnych wartości walorowych. W praktyce artystycznej oraz projektowej, niewłaściwe dobieranie kolorów w kontekście kontrastu walorowego może prowadzić do zatarcia istotnych elementów kompozycji, co obniża jakość wizualną projektu. Kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku materiałów wizualnych, kontrast walorowy jest fundamentalnym narzędziem do osiągania pożądanych efektów estetycznych i komunikacyjnych.

Pytanie 24

Jakie jest zadanie wybielania w procesie obróbki kolorowych materiałów fotograficznych?

A. utrwalenie obrazu barwnikowego

B. utlenienie obrazu srebrowego

C. utrwalenie obrazu srebrowego

D. redukcję obrazu barwnikowego

Wybielanie, a szczególnie jego znaczenie w kontekście obróbki barwnych materiałów fotograficznych, nie jest związane z utrwaleniem obrazu srebrowego ani z utrwaleniem obrazu barwnikowego. Utwardzenie obrazu srebrowego, które jest istotnym etapem w procesie fotografii, polega na stabilizacji obrazu przy użyciu odpowiednich chemikaliów, co nie ma nic wspólnego z wybielaniem. Niektórzy mogą mylnie sądzić, że wybielanie jest procesem, który ma na celu utrwalenie jakiegokolwiek obrazu, co jest fundamentalnym błędem. Kluczowym aspektem jest to, że wybielanie dotyczy wyłącznie utlenienia obrazu srebrowego, co składa się na usunięcie nadmiaru srebra, a nie jego utrwalenie. Ponadto, redukcja obrazu barwnikowego również nie znajduje się w zakresie działań wybielania, ponieważ polega na chemicznej obróbce barwników, a nie na manipulacji ze srebrem. Ten błąd myślowy jest częsty wśród osób, które nie mają głębokiej wiedzy na temat procesów chemicznych zachodzących podczas obróbki zdjęć. Utrwalanie i wybielanie to dwa różne procesy, które powinny być stosowane w odpowiednich kontekstach, aby osiągnąć zamierzony efekt w fotografii.

Pytanie 25

Tryb działania aparatu, w którym priorytet ma przesłona, oznaczany jest symbolem literowym

A. T/TV

B. P

C. M

D. A/AV

Tryb priorytetu przesłony, oznaczany literami A (Aperture Priority) lub AV (Aperture Value) w aparatach fotograficznych, pozwala fotografowi na bezpośrednie ustawienie wartości przesłony, co wpływa na ilość światła docierającego do matrycy oraz na głębię ostrości w kadrze. W tym trybie aparat automatycznie dobiera czas naświetlania, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy konieczne jest kontrolowanie efektów wizualnych wynikających z użycia różnorodnych przysłon. Przykładowo, przy użyciu niskiej wartości f (np. f/2.8) można uzyskać efekt bokeh, czyli rozmycie tła, co jest często wykorzystywane w portretach. Z kolei wyższa wartość f (np. f/16) zapewnia większą głębię ostrości, co jest korzystne w krajobrazach. Używanie trybu A/AV jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, ponieważ daje fotografowi pełną kontrolę nad kreatywnym aspektem kompozycji, a jednocześnie pozwala skupić się na innych detalach kadrowania bez martwienia się o czas naświetlania.

Pytanie 26

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest typowy dla materiału fotograficznego o wymiarach

A. 100 x 150 mm

B. 45 x 60 mm

C. 60 x 70 mm

D. 24 x 36 mm

Wydaje mi się, że dobór złego formatu zdjęcia często wynika z nie do końca zrozumianej relacji między ogniskową a rozmiarem matrycy. Ogniskowa 190 mm jest raczej dla większych formatów, więc takie jak 60 x 70 mm, 45 x 60 mm czy 24 x 36 mm nie będą pasować. Mniejsze formaty, jak 24 x 36 mm, zwykle potrzebują obiektywów z krótszą ogniskową, żeby uzyskać dobrą perspektywę i głębię ostrości. Użycie 190 mm tutaj mogłoby bardzo zniekształcić obraz i zaburzyć kompozycję. Co więcej, niewłaściwy dobór ogniskowej do formatu zdjęcia może prowadzić do problemów ze sprzętem, co da niezadowalające efekty. W praktyce fotograficznej zrozumienie zestawień ogniskowych i formatów to klucz do profesjonalnych wyników. Właściwy dobór sprzętu względem tematyki i warunków oświetleniowych to podstawowa zasada dla każdego fotografa.

Pytanie 27

Podczas kopiowania metodą subtraktywną z negatywu kolorowego na papier fotograficzny barwny wykorzystano korekcję 70 00 30, co spowodowało, że próbna kopia miała dominującą barwę żółtą. W jaki sposób można zlikwidować tę dominację, stosując filtr?

A. żółty i purpurowy o mniejszej gęstości

B. niebieskozielony o mniejszej gęstości

C. żółty o większej gęstości

D. purpurowy o większej gęstości

Zastosowanie innych filtrów, takich jak purpurowy o większej gęstości, czy niebieskozielony o mniejszej gęstości, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w kontekście eliminacji dominującego żółtego koloru. Purpurowy filtr absorbuje zielone światło, co może jedynie nasilić odczucie żółtej dominacji, ponieważ żółty składa się z czerwonego i zielonego, a dodanie purpury nie rozwiązuje problemu, a wręcz może go pogłębić. Niebieskozielony filtr, choć teoretycznie mógłby zneutralizować niektóre odcienie, w praktyce w przypadku dominującej żółtej barwy jego działanie byłoby znacznie mniej efektywne, ponieważ nie jest w stanie w wystarczającym stopniu pochłonąć żółtych tonów. Ponadto, zastosowanie filtrów o mniejszej gęstości może prowadzić do braku efektywności w procesie korekcji kolorów, co jest sprzeczne z zasadami skutecznej obróbki fotograficznej. Typowym błędem w takim podejściu jest niedocenienie efektywności filtrów kolorowych, które powinny być stosowane w odpowiedniej gęstości, aby mogły skutecznie neutralizować dominujące kolory. W praktyce, niewłaściwy dobór filtrów prowadzi do nieadekwatnych rezultatów i może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym kontekście fotograficznym. Zatem kluczowe jest zrozumienie, że w przypadku dominujących kolorów zawsze należy stosować filtry o odpowiedniej gęstości, aby uzyskać pożądane efekty.

Pytanie 28

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Zwiększy się dwukrotnie

B. Zwiększy się czterokrotnie

C. Nie ulegnie zauważalnej zmianie

D. Zwiększy się ośmiokrotnie

Zwiększenie rozdzielczości skanowania o dwukrotność wcale nie implikuje, że rozmiar pliku wzrośnie jedynie dwukrotnie. Błędne założenie, że zmiana rozdzielczości wpływa na rozmiar pliku w sposób liniowy, ignoruje podstawowe zasady dotyczące pikseli i ich odpowiedników w wymiarach obrazu. Zwiększenie rozdzielczości skanowania z 100 dpi do 200 dpi oznacza, że każdy wymiar obrazu zostaje pomnożony przez dwa. Z matematycznego punktu widzenia, jeżeli zwiększamy zarówno szerokość, jak i wysokość obrazu, to całkowita liczba pikseli rośnie proporcjonalnie do kwadratu zmiany. To prowadzi do czterokrotnego wzrostu liczby pikseli, a tym samym do czterokrotnego wzrostu wielkości pliku, co jest często mylnie interpretowane. W kontekście standardów jakości skanowania, istotne jest, aby zrozumieć, że wyższa rozdzielczość nie tylko zwiększa rozmiar pliku, ale także poprawia jakość obrazu, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak archiwizacja dokumentów czy digitalizacja dzieł sztuki. Błąd myślowy, polegający na przypisaniu liniowego wzrostu do rozmiaru pliku, może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami i przestrzenią dyskową, dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć zasady dotyczące przetwarzania obrazów cyfrowych.

Pytanie 29

Który zbiór działań nie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęciowego?

A. Wybór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

B. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, dobór kontrastu oświetlenia

C. Ustawienie oświetlenia, wybór akcesoriów fotograficznych, próba wyzwolenia błysku

D. Montaż sprzętu fotograficznego, oświetlenie obiektów fotografowanych, pomiar natężenia światła

Wybór czynności dotyczących tylko organizacji planu zdjęciowego pokazuje, że nie do końca rozumiesz, jak to wszystko działa. Odpowiedzi skupiające się na doborze tła, oświetlenia czy akcesoriów dotyczą bardziej technicznych rzeczy, które są ważne, ale to nie jest wszystko, co trzeba brać pod uwagę przy planowaniu sesji. Na przykład dobór tła i kontrastu oświetlenia bardziej wiąże się z kreatywnym procesem robienia zdjęcia niż z tym, co robimy przed samą sesją. Gdy myślimy o sprzęcie, to oświetlenie obiektów oraz pomiar światła to techniki, które wykorzystujemy już w trakcie sesji, a nie na etapie planowania. Takie podejście może prowadzić do nieporozumień na temat roli fotografa. Ważne jest, żeby zrozumieć, że organizacja planu obejmuje rzeczy jak harmonogram, współpraca z ekipą, lokalizacja i dostosowanie do wymagań projektu. Widać też, że wiele osób myli planowanie z techniką robienia zdjęć, co może prowadzić do błędnych przekonań na temat tego, co jest naprawdę ważne w fotografii.

Pytanie 30

W jakim procesie chemicznym przetwarzania materiału fotograficznego następuje faza wywoływania czarno-białego?

A. RA-4

B. CN-16

C. E-6

D. C-41

Odpowiedź E-6 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu obróbki chemicznej materiałów fotograficznych czarno-białych. Proces E-6, będący stosunkowo skomplikowanym cyklem wywoływania, jest używany w przypadku filmów i materiałów do druku, które wymagają precyzyjnego wywołania w celu uzyskania pożądanych efektów tonalnych. Kluczowym etapem tego procesu jest wywoływanie, które umożliwia przejście od pozytywów do negatywów, a następnie ich dalsze przetwarzanie w celu uzyskania trwałych odbitek. W praktyce, techniki związane z procesem E-6 są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych oraz przez artystów zajmujących się fotografią analogową. Stosowanie odpowiednich chemikaliów w procesie E-6, takich jak wywoływacze, zatrzymacze i utrwalacze, odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu wysokiej jakości obrazu, co jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi obróbki filmów czarno-białych. Warto podkreślić, że dokładność i kontrola temperatury podczas obróbki w procesie E-6 mogą znacząco wpłynąć na ostateczny efekt wizualny zdjęcia.

Pytanie 31

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop służy do wygładzania skóry?

A. inteligentne wyostrzanie

B. gumka

C. separacja częstotliwości

D. stempel

Separacja częstotliwości jest techniką wykorzystywaną w Adobe Photoshop, która pozwala na oddzielne manipulowanie różnymi częstotliwościami obrazu, co jest szczególnie przydatne w procesie wygładzania skóry. Ta metoda pozwala na zachowanie szczegółów, takich jak tekstura skóry, podczas eliminowania niedoskonałości, takich jak zmarszczki czy plamy. Proces ten polega na podziale obrazu na warstwy wysokiej i niskiej częstotliwości, co umożliwia precyzyjne poprawienie aspektów wizualnych bez utraty jakości. Na przykład, można skupić się na wygładzeniu niskich częstotliwości, by usunąć zmarszczki, a następnie na wysokich częstotliwościach, by zachować naturalną teksturę skóry. Stosowanie separacji częstotliwości jest zgodne z najlepszymi praktykami w retuszu zdjęć w branży fotograficznej i graficznej, co czyni tę metodę standardem w profesjonalnej obróbce obrazu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Tryb koloru 1-bitowego (liczba bitów używanych do przedstawienia danego koloru) określa rodzaj koloru

A. czarno-biały

B. Highcolor

C. skala szarości

D. Truecolor

Głębia koloru 1-bitowa oznacza, że każdy piksel obrazu może przyjąć jedną z dwóch możliwych wartości, co przekłada się na dwa kolory: czarny lub biały. Taki tryb koloru nazywany jest trybem czarno-białym. W praktyce 1-bitowa głębia koloru jest najprostsza i często stosowana w aplikacjach, gdzie nie jest wymagane wyświetlanie wielu kolorów, takich jak stare systemy komputerowe, niektóre urządzenia drukarskie czy grafika wektorowa. W przypadku obrazów czarno-białych, wartością ogniwa (pixela) może być 0 (czarny) lub 1 (biały), co powoduje, że obraz staje się prosty i efektywny, zarówno pod względem pamięci, jak i przetwarzania. Zastosowanie 1-bitowej głębi koloru znajduje się także w prostych ikonach i symbolach, które nie wymagają zaawansowanej kolorystyki. Dobre praktyki sugerują, aby stosować ten tryb w sytuacjach, kiedy kolor nie jest kluczowy dla przekazu informacji czy estetyki, co pozwala na oszczędność zasobów. W kontekście standardów, czarno-biały obraz może być efektywnie kompresowany i przetwarzany, co jest istotne w kontekście optymalizacji dla urządzeń o ograniczonej mocy obliczeniowej.

Pytanie 34

Aby uzyskać kolorową kopię oraz pozytyw z kolorowego negatywu metodą addytywną, należy użyć powiększalnika lub automatycznej kopiarki wyposażonej w filtry w barwach:

A. purpurowy, zielony, niebieski

B. purpurowy, żółty, niebieskozielony

C. czerwony, żółty, niebieski

D. czerwony, zielony, niebieski

Odpowiedź 'czerwony, zielony, niebieski' jest prawidłowa, ponieważ opiera się na modelu addytywnym, który wykorzystuje trzy podstawowe kolory światła: czerwony, zielony i niebieski (RGB). Zastosowanie tych kolorów w procesie uzyskiwania kolorowych kopii z negatywu pozwala na stworzenie pełnej gamy barw w wyniku ich mieszania. W praktyce, gdy światło czerwone, zielone i niebieskie są emitowane w odpowiednich proporcjach, tworzą one różne kolory. Ta metoda jest powszechnie stosowana w fotografii cyfrowej oraz w telewizji. W kontekście kopiowania obrazów, powiększalniki i kopiarki automatyczne wyposażone w filtry RGB umożliwiają selektywne przepuszczanie tych kolorów. Dzięki zastosowaniu filtrów, każdy kolor może być odpowiednio wzmocniony lub osłabiony, co pozwala na odwzorowanie szczegółów i odcieni w kolorze na pozytywie. Ta technika jest zgodna z aktualnymi standardami branżowymi i dobrą praktyką w dziedzinie fotografii i druku. Warto również zauważyć, że umiejętność precyzyjnego dobierania kolorów jest kluczowa dla profesjonalnych fotografów i grafiki komputerowych, którzy dążą do uzyskania najwierniejszych odwzorowań kolorystycznych.

Pytanie 35

Które z terminów nie jest powiązane z wadą optyczną szkieł?

A. Paralaksa

B. Dystorsja

C. Zmienna ogniskowa

D. Aberracja chromatyczna

Odpowiedzi takie jak paralaksa, dystorsja i aberracja chromatyczna są wszystkie związane z wadami optycznymi soczewek i mają znaczący wpływ na jakość obrazu. Paralaksa jest zjawiskiem, w którym obiekty widoczne w dwóch różnych punktach obserwacji wydają się mieć różne położenia. W przypadku optyki, paralaksa może wpływać na dokładność pomiarów i postrzeganie odległości, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak astrofotografia czy pomiary geodezyjne. Dystorsja to zniekształcenie obrazu, które powoduje, że prostokątne obiekty wydają się być zakrzywione. Może to wystąpić w wyniku nieodpowiedniej konstrukcji soczewek, co jest istotne przy projektowaniu obiektywów do kamer i aparatów. Aberracja chromatyczna występuje, gdy różne długości fal światła są ogniskowane w różnych punktach, co prowadzi do rozmycia kolorów na brzegach obiektów. W praktyce, aby minimalizować te wady, projektanci soczewek stosują różnorodne techniki, takie jak użycie soczewek asferycznych czy specjalnych materiałów optycznych, które mają na celu poprawę jakości obrazu. Ignorowanie tych aspektów w projektowaniu lub doborze soczewek może prowadzić do istotnych problemów w uzyskiwaniu wyraźnych i precyzyjnych obrazów.

Pytanie 36

Aby wykonać zdjęcie sylwetkowe w studiu, należy odpowiednio ustawić źródło światła

A. przed obiektem, skierowanego na obiekt

B. za obiektem, skierowanego na obiektyw

C. z boku obiektu, skierowanego na obiektyw

D. przed obiektem, skierowanego na obiektyw

Odpowiedź 'za obiektem, skierowanego na obiektyw' jest prawidłowa, ponieważ przy fotografii sylwetkowej kluczowe jest stworzenie efektu konturu, który podkreśli postać. Ustawienie źródła światła za obiektem pozwala na uzyskanie silnego kontrastu między tłem a sylwetką, co jest istotne dla wydobycia formy i kształtu modela. Tego rodzaju oświetlenie działa jako backlighting, co w praktyce może stworzyć efekt halo wokół postaci, nadając zdjęciu głębię i dramatyzm. Dobrym przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia mody, gdzie często wykorzystuje się światło za modelką, aby wyeksponować jej sylwetkę na tle jasnego, jednolitego tła. Warto również zaznaczyć, że stosując technikę oświetlenia za obiektem, można eksperymentować z różnymi rodzajami źródeł światła, takimi jak lampy błyskowe, które mogą być użyte do uzyskania pożądanej intensywności i tonu światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii portretowej.

Pytanie 37

W jakiej proporcji uzyskamy odbitkę pozytywową z filmu negatywowego podczas wykonywania kopiowania stykowego?

A. 1:0

B. 1:2

C. 2:1

D. 1:1

Odpowiedź 1:1 jest prawidłowa, ponieważ przy kopiowaniu stykowym z filmu negatywowego otrzymujemy odbitkę pozytywową w tej samej skali. Skalowanie 1:1 oznacza, że każdy centymetr filmu negatywowego odpowiada dokładnie jednemu centymetrowi na odbitce pozytywowej. To podejście jest zgodne z techniką kopiowania stykowego, która polega na bezpośrednim przeniesieniu obrazu z jednego medium na drugie bez zmiany jego rozmiaru. W praktyce, takie odwzorowanie jest istotne, zwłaszcza w kontekście archiwizacji i dokumentacji wizualnej, gdzie wierne oddanie detali i proporcji jest kluczowe. W branży fotografii i filmu standardy takie jak ISO 12232, które określają parametry jakości obrazu, podkreślają znaczenie precyzyjnego odwzorowania, co w przypadku kopiowania stykowego jest realizowane właśnie poprzez stosowanie skali 1:1. Pozwala to na uzyskanie wysokiej jakości odbitek, które mogą być dalej wykorzystywane do analizy, wystaw oraz w procesach postprodukcji.

Pytanie 38

Podczas fotografowania górskiego krajobrazu przyjęto następujące ustawienia ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji powinny zostać użyte po umieszczeniu filtru o współczynniku krotności 2 na obiektywie?

A. 1/125 s, f/5,6

B. 1/60 s, f/8

C. 1/125 s, f/16

D. 1/60 s, f/11

W tych niepoprawnych odpowiedziach pojawiają się typowe błędy w zrozumieniu działania filtrów w kontekście ekspozycji. Zdjęcie z czasem naświetlania 1/125 s i przysłoną f/16 nie uwzględnia faktu, że zwiększenie liczby przesłony (f-stop) o jedną pełną wartość (z f/11 do f/16) ogranicza ilość wpuszczanego światła. To oznacza, że zmniejszamy światło o kolejne jedno EV, co w połączeniu z użyciem filtru o współczynniku 2 prowadzi do znacznego niedoświetlenia obrazu. Odpowiedź z czasem 1/60 s i przysłoną f/8 nie zaspokaja wymagań, ponieważ otwarcie przysłony do f/8 w połączeniu z czasem 1/60 s nie rekompensuje zmiany ekspozycji na skutek zastosowania filtru. Przysłona f/8 wpuszcza więcej światła niż f/11, ale ponownie czas 1/60 s nie jest wystarczający, aby odpowiednio zrekompensować redukcję światła przez filtr. Odpowiedzi z czasem 1/125 s i f/5,6 również są niepoprawne, ponieważ zbyt szeroka przysłona f/5,6 pozwala na nadmiar światła, co skutkuje prześwietleniem zdjęcia. Kluczowym błędem przy wyborze parametrów eksponującego jest brak uwzględnienia wpływu zastosowanego filtru na ogólną konfigurację ekspozycji, co jest niezbędne dla osiągnięcia właściwego balansu jasności i detali w fotografii.

Pytanie 39

Nie znając parametrów rozdzielczości drukarki, plik cyfrowy stworzony do umieszczenia w folderze promocyjnym powinien być przygotowany w rozdzielczości

A. 72 ppi

B. 150 ppi

C. 300 ppi

D. 200 ppi

Robienie plików do druku w rozdzielczości 300 ppi to normalka w branży graficznej i poligraficznej. Właściwie to raczej standard dla wszelkich materiałów, które chcemy wydrukować, takich jak foldery czy plakaty. Przy tej rozdzielczości obrazki będą naprawdę ostre, co jest istotne w marketingu, bo wiadomo – wizualna strona ma ogromne znaczenie. Na przykład, przygotowując zdjęcia do magazynów czy na billboardy, warto mieć na uwadze, że nawet drobne niedociągnięcia będą widoczne. No i co ważne, przy 300 ppi obrazy będą mniej podatne na rozmycia, co ma znaczenie, gdy drukujemy na różnych materiałach. Przy tej rozdzielczości możemy też lepiej manipulować obrazami, na przykład przy przycinaniu, bez straty jakości – co moim zdaniem jest dużym plusem.

Pytanie 40

Jakie akcesoria fotograficzne używane podczas cyfrowego zapisu obrazu umożliwiają ocenę prawidłowości odwzorowania kolorów na fotografii?

A. Blenda

B. Zielone tło

C. Wzornik barw

D. Światłomierz

Wzornik barw to narzędzie wykorzystywane w fotografii cyfrowej do oceny i korekcji odwzorowania kolorów. Jego kluczowym zadaniem jest zapewnienie, że kolory na zdjęciu są wierne rzeczywistości i odpowiadają zamierzeniom twórcy. Wzornik barw składa się z zestawu standardowych próbek kolorów, które można porównać z obrazem, aby ocenić poprawność ich odwzorowania. Przykładem zastosowania wzornika barw jest proces kalibracji monitorów i drukarek, gdzie porównuje się wydruki z próbkami kolorów, aby upewnić się, że kolory są reprodukowane zgodnie z oczekiwaniami. W praktyce, często stosuje się wzorniki takie jak ColorChecker, który zawiera różne odcienie, co pozwala na precyzyjne dostrojenie ustawień aparatu oraz postprodukcji. Zastosowanie wzornika barw jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, co przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów i spójności kolorystycznej w pracy fotografa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej