Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 08:18
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 08:39

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na rysunku przedstawiono konfigurację urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń dotyczących tej konfiguracji jest poprawne?

A. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest możliwy tylko dla siedmiu urządzeń

B. W tej chwili w sieci WiFi pracuje 7 urządzeń

C. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

D. Urządzenia w sieci mają adresy klasy A

Stwierdzenie że dostęp do sieci bezprzewodowej jest dozwolony wyłącznie dla siedmiu urządzeń jest błędne ponieważ widoczna lista sparowanych urządzeń nie odzwierciedla ograniczenia liczby urządzeń które mogą się połączyć z siecią. Brak aktywnego filtrowania adresów MAC oznacza że potencjalnie więcej urządzeń może uzyskać dostęp o ile zna dane dostępowe do sieci. Adresy IP przypisane do urządzeń sugerują że sieć korzysta z adresów klasy C a nie klasy A. Klasa C obejmuje zakres adresów IP od 192.0.0.0 do 223.255.255.255 co jest zgodne z przypisanymi adresami zaczynającymi się od 192. Adresy klasy A natomiast zaczynają się od 1.0.0.0 do 127.255.255.255 co jest wyraźnie sprzeczne z tym co pokazuje tabela. Również stwierdzenie że w tym momencie w sieci WiFi pracuje 7 urządzeń jest mylące ponieważ lista pokazuje sparowane urządzenia a nie aktywne połączenia w danym momencie. Urządzenia mogą być sparowane ale nie muszą być jednocześnie połączone z siecią co oznacza że faktyczna liczba aktywnych urządzeń może być inna. W celu ustalenia liczby aktywnych połączeń należałoby przeanalizować statystyki połączeń w czasie rzeczywistym dostępne w interfejsie administracyjnym routera. Zrozumienie różnic pomiędzy sparowanymi a aktywnymi urządzeniami jest kluczowe w zarządzaniu siecią i optymalizacji jej wydajności. Właściwa konfiguracja sieci wymaga znajomości tych aspektów oraz umiejętności obsługi interfejsu administracyjnego urządzeń sieciowych.

Pytanie 2

Nośniki informacji, takie jak dyski twarde, zapisują dane w jednostkach zwanych sektorami, które mają wielkość

A. 1024 KB

B. 128 B

C. 512 B

D. 512 KB

Rozmiary sektorów danych na dyskach twardych mają kluczowe znaczenie dla wydajności przechowywania i zarządzania danymi. Wiele osób może pomylić standardowy rozmiar sektora z innymi jednostkami miary, co prowadzi do błędów w interpretacji. Odpowiedzi wskazujące na 128 B są niewłaściwe, ponieważ ten rozmiar był używany w starszych technologiach, a nowoczesne dyski twarde przyjęły 512 B jako standard. Sektor 512 KB i 1024 KB dotyczą bardziej zaawansowanych systemów plików lub różnego rodzaju dysków optycznych, a nie tradycyjnych dysków twardych. Taka pomyłka może wynikać z braku zrozumienia, jak dane są fizycznie organizowane na nośnikach. Przyjmując błędny rozmiar sektora, można niewłaściwie ocenić pojemność dysku lub jego wydajność. Standardy branżowe jednoznacznie definiują rozmiar sektora jako 512 B, co zapewnia jednolitość i interoperacyjność między różnymi systemami operacyjnymi oraz dyskami. Warto zwrócić uwagę na te normy, aby uniknąć nieporozumień, które mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni dyskowej lub problemów z wydajnością systemu.

Pytanie 3

Który z standardów korzysta z częstotliwości 5 GHz?

A. 802.11

B. 802.11g

C. 802.11b

D. 802.11a

Standard 802.11a, który został wprowadzony w 1999 roku, jest jednym z pierwszych standardów sieci bezprzewodowych, który operuje w paśmie 5 GHz. Ta częstotliwość pozwala na osiągnięcie wyższych prędkości transmisji danych oraz mniejszej interferencji w porównaniu do niższych pasm, takich jak 2.4 GHz. Standard 802.11a oferuje maksymalną przepustowość do 54 Mbps i może być wykorzystywany w różnych zastosowaniach, w tym w biurach oraz w miejscach o dużym zagęszczeniu urządzeń bezprzewodowych. Przykładem zastosowania 802.11a mogą być sieci korporacyjne, gdzie zminimalizowanie zakłóceń i zapewnienie szybkiego dostępu do danych jest kluczowe. Ponadto, technologia ta wykorzystuje modulację OFDM, co zwiększa efektywność przesyłu danych. W praktyce, wdrożenie standardu 802.11a może być korzystne w środowiskach o wysokim natężeniu sygnału, gdzie inne standardy, takie jak 802.11b lub 802.11g, mogą cierpieć z powodu zakłóceń i ograniczonej przepustowości.

Pytanie 4

Jak nazywa się program, który pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym?

A. detektor.

B. middleware.

C. komunikator.

D. sterownik.

Wybór sniffera, middleware czy komunikatora jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ról i funkcji tych elementów w ekosystemie informatycznym. Sniffer to narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które zbiera dane z pakietów przesyłanych w sieci. Choć jest niezwykle przydatny do monitorowania i analizowania komunikacji, nie pełni funkcji łącznika między kartą sieciową a systemem operacyjnym. Middleware to z kolei oprogramowanie pośredniczące, które łączy różne aplikacje i umożliwia im komunikację, ale również nie działa jako bezpośredni interfejs dla sprzętu. Jest to bardziej warstwa abstrakcji, która nie odnosi się bezpośrednio do sterowania urządzeniami sieciowymi. Komunikatory, natomiast, to aplikacje służące do wymiany wiadomości i nie mają związku z obsługą sprzętu. Powszechne błędy myślowe przy wyborze tych odpowiedzi wynikają z niejasnego rozumienia hierarchii funkcji w systemie komputerowym oraz roli, jaką odgrywają poszczególne komponenty. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedzialność za komunikację z kartą sieciową leży przede wszystkim w rękach sterowników, które bezpośrednio wchodzą w interakcję z systemem operacyjnym.

Pytanie 5

Czym charakteryzuje się technologia Hot swap?

A. umożliwienie automatycznego wgrywania sterowników po podłączeniu urządzenia

B. opcja podłączenia urządzenia do działającego komputera

C. równoczesne przesyłanie i odbieranie informacji

D. transfer danych wyłącznie w jednym kierunku, lecz z większą prędkością

Odpowiedzi, które mówią o automatycznym instalowaniu sterowników czy przesyłaniu danych w jednym kierunku, to trochę nieporozumienie. Wiadomo, że niektóre systemy mogą automatycznie instalować sterowniki, ale to nie jest to, o co chodzi w hot swap. Hot swap to tak naprawdę kwestia tylko fizycznego podłączania i odłączania sprzętu, a nie tego, jak się instalują sterowniki. Przesyłanie danych w jednym kierunku? Też nie, bo standardy takie jak USB czy SATA działają w obie strony. A co do jednoczesnego przesyłania i odbierania danych, to dotyczy protokołów komunikacyjnych jak TCP/IP, a nie hot swap. Wiele z tych błędów wynika z mylenia różnych kategorii technologicznych. Ważne jest, by rozumieć, że hot swap to temat fizyczny, a przesył danych i instalacja sterowników to już inna bajka. Warto to rozdzielić, żeby się nie pogubić.

Pytanie 6

Która z usług umożliwia centralne zarządzanie identyfikacjami, uprawnieniami oraz zasobami w sieci?

A. AD (Active Directory)

B. NFS (Network File System)

C. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

D. WDS (Windows Deployment Services)

AD (Active Directory) to usługa stworzona przez firmę Microsoft, która umożliwia scentralizowane zarządzanie tożsamościami, uprawnieniami oraz obiektami w sieci. Dzięki Active Directory administratorzy mogą zarządzać użytkownikami, grupami oraz komputerami w organizacji z jednego miejsca. Jest to kluczowy element w strukturze sieciowej, pozwalający na bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do zasobów. Przykładowo, dzięki AD można łatwo przyznawać lub odbierać uprawnienia do konkretnych zasobów sieciowych, takich jak foldery współdzielone czy drukarki. Dodatkowo, Active Directory wspiera standardy takie jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol), co umożliwia integrację z innymi systemami i usługami. Jest to również rozwiązanie zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie wydajnego zarządzania tożsamościami w złożonych środowiskach IT, co czyni go niezbędnym w każdej większej organizacji.

Pytanie 7

Ile hostów można zaadresować w podsieci z maską 255.255.255.248?

A. 4 urządzenia.

B. 246 urządzeń.

C. 6 urządzeń.

D. 510 urządzeń.

Wiele osób myli się przy obliczaniu liczby dostępnych hostów w podsieciach, co może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi sugerujące, że w podsieci z maską 255.255.255.248 można zaadresować 246 lub 510 hostów, opierają się na niepoprawnym zrozumieniu zasad adresacji IP. W rzeczywistości, aby obliczyć liczbę dostępnych adresów dla hostów, należy wziąć pod uwagę ilość bitów zarezerwowanych dla adresów w podsieci. Dla maski /29, 3 bity są przeznaczone na adresy hostów, co daje 2^3 = 8 możliwych adresów. Z tych adresów, 2 są zawsze zarezerwowane: jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego, co efektywnie pozostawia 6 adresów do wykorzystania przez urządzenia w sieci. Odpowiedzi wskazujące na 4 hosty również są błędne, ponieważ także nie uwzględniają poprawnego obliczenia dostępnych adresów. Typowe błędy polegają na nieprawidłowym dodawaniu hostów lub myleniu zasad dotyczących rezerwacji adresów w danej podsieci. Dlatego, aby uniknąć podobnych pomyłek, ważne jest zrozumienie podstaw działającej logiki adresacji IP oraz umiejętność poprawnego stosowania masek podsieci w praktyce. Właściwe przeszkolenie w zakresie adresacji IP i praktyk sieciowych jest niezwykle istotne dla specjalistów IT, co zapewnia efektywne projektowanie i zarządzanie nowoczesnymi sieciami komputerowymi.

Pytanie 8

Aby utworzyć obraz dysku twardego, można skorzystać z programu

A. Digital Image Recovery

B. SpeedFan

C. HW Monitor

D. Acronis True Image

Acronis True Image to profesjonalne oprogramowanie przeznaczone do tworzenia obrazów dysków twardych, co oznacza, że jest w stanie skopiować zawartość całego dysku, w tym system operacyjny, aplikacje oraz dane, do jednego pliku obrazowego. Takie podejście jest niezwykle przydatne w kontekście tworzenia kopii zapasowych, ponieważ pozwala na szybkie przywrócenie systemu do stanu sprzed awarii w przypadku utraty danych. Acronis stosuje zaawansowane algorytmy kompresji, co ogranicza rozmiar tworzonych obrazów, a dodatkowo oferuje funkcje synchronizacji i klonowania dysków. W praktyce, użytkownik, który chce zabezpieczyć swoje dane lub przenosić system na inny dysk, może skorzystać z tej aplikacji do efektywnego zarządzania swoimi kopiami zapasowymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych. Acronis True Image jest także zgodny z różnymi systemami plików i może być używany w środowiskach zarówno domowych, jak i biznesowych.

Pytanie 9

SuperPi to aplikacja używana do testowania

A. ilości nieużywanej pamięci operacyjnej RAM

B. efektywności dysków twardych

C. efektywności procesorów o podwyższonej częstotliwości

D. obciążenia oraz efektywności kart graficznych

Odpowiedzi, które sugerują, że SuperPi mierzy obciążenie i wydajność kart graficznych, wydajność dysków twardych lub ilość niewykorzystanej pamięci operacyjnej RAM, są mylące i niezgodne z rzeczywistością. SuperPi to program dedykowany wyłącznie testowaniu procesorów. Wykorzystując algorytm obliczania liczby π, koncentruje się na obliczeniach CPU, a nie na innych komponentach systemu. W przypadku kart graficznych, do oceny ich wydajności stosuje się zupełnie inne narzędzia, takie jak 3DMark czy FurMark, które wykonują skomplikowane obliczenia graficzne i testy obciążeniowe. Porównując wydajność dysków twardych, używa się programów takich jak CrystalDiskMark, które mierzą szybkość odczytu i zapisu danych, co jest całkowicie innym rodzajem analizy. Z kolei pamięć operacyjna RAM jest oceniana za pomocą narzędzi takich jak MemTest86, które sprawdzają integralność i wydajność pamięci, nie zaś użycia CPU. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków często wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji różnych komponentów komputera oraz braku znajomości odpowiednich narzędzi do ich analizy. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każdy typ benchmarkingu ma swoje określone zastosowanie i nie może być stosowany zamiennie.

Pytanie 10

Jaki pasywny komponent sieciowy powinno się wykorzystać do podłączenia przewodów z wszystkich gniazd abonenckich do panelu krosowniczego umieszczonego w szafie rack?

A. Adapter LAN

B. Kabel połączeniowy

C. Organizer kabli

D. Przepust szczotkowy

Organizer kabli to kluczowy element pasywny w sieciach teleinformatycznych, który służy do porządkowania oraz utrzymywania w należytym stanie okablowania w szafach rackowych. Jego główną funkcją jest neutralizowanie bałaganu kablowego, co z kolei ułatwia zarówno instalację, jak i późniejsze prace serwisowe. Użycie organizera kabli pozwala na zminimalizowanie ryzyka przypadkowego odłączenia kabli, a także na poprawę wentylacji w szafie rackowej, co jest niezbędne dla wydajnego chłodzenia urządzeń. W praktyce, organizery kabli są stosowane do prowadzenia kabli w pionie i poziomie, co pozwala na lepsze zarządzanie przestrzenią oraz ułatwia identyfikację poszczególnych kabli. W branży stosowane są różne standardy, takie jak ANSI/TIA-568, które podkreślają znaczenie uporządkowanego okablowania dla zapewnienia wysokiej jakości transmisji danych. Dobre praktyki wskazują również, że właściwe zarządzanie kablami wpływa na estetykę oraz efektywność operacyjną całej instalacji.

Pytanie 11

Na ilustracji zaprezentowano schemat blokowy karty

A. graficznej

B. telewizyjnej

C. sieciowej

D. dźwiękowej

Schemat blokowy przedstawia kartę telewizyjną, co można zidentyfikować na podstawie kilku kluczowych elementów. Karty telewizyjne są zaprojektowane do odbioru sygnałów telewizyjnych z anteny i ich przetwarzania na formaty cyfrowe, które mogą być odtwarzane na komputerze. Na schemacie widoczne są takie komponenty jak tuner, który odbiera sygnał RF z anteny, a także dekoder wideo, który przetwarza sygnał na format cyfrowy, często w standardzie MPEG-2. Obecność przetwornika analogowo-cyfrowego (A/C) dla sygnałów wideo i audio wskazuje na funkcję konwersji sygnałów analogowych na cyfrowe. Dodatkowe elementy, takie jak EEPROM i DRAM, wspierają przetwarzanie i przechowywanie danych, co jest typowe dla bardziej zaawansowanych funkcji kart TV, takich jak timeshifting czy nagrywanie programów. Interfejs magistrali umożliwia komunikację karty z resztą systemu komputerowego, co jest niezbędne do przesyłania przetworzonych danych wideo i audio do dalszego odtwarzania. Karty telewizyjne znajdują zastosowanie w systemach multimedialnych, umożliwiając odbiór i nagrywanie telewizji oraz integrację z innymi funkcjami komputerowymi.

Pytanie 12

W przypadku dłuższych przestojów drukarki atramentowej, pojemniki z tuszem powinny

A. być zabezpieczone w specjalnych pudełkach, które zapobiegają zasychaniu dysz

B. pozostać w drukarce, którą należy osłonić folią

C. zostać wyjęte z drukarki i umieszczone w szafie, bez dodatkowych zabezpieczeń

D. pozostać w drukarce, bez konieczności podejmowania dodatkowych działań

Zabezpieczenie pojemników z tuszem w specjalnych pudełkach uniemożliwiających zasychanie dysz jest kluczowym krokiem w utrzymaniu prawidłowej funkcjonalności drukarki atramentowej. Przy dłuższych przestojach tusz może wysychać, co prowadzi do zatykania dysz głowicy drukującej, a w konsekwencji do obniżenia jakości druku. Przykładem skutecznego rozwiązania jest stosowanie pojemników z tuszem, które są zaprojektowane z myślą o minimalizacji kontaktu z powietrzem. Dobre praktyki wskazują również, że należy unikać pozostawiania tuszu w otwartych opakowaniach, gdyż ekspozycja na wilgoć i zanieczyszczenia może znacznie obniżyć jego jakość. Ponadto, warto regularnie przeprowadzać czyszczenie głowicy drukującej, aby zapobiegać osadzaniu się tuszu w dyszach, zwłaszcza po dłuższych przerwach w użytkowaniu. Właściwe przechowywanie tuszu przyczynia się do wydłużenia jego trwałości i poprawy efektywności drukowania, co jest zgodne z rekomendacjami producentów sprzętu biurowego.

Pytanie 13

Zestaw narzędzi niezbędnych do instalacji okablowania miedzianego typu "skrętka" w lokalnej sieci powinien obejmować

A. zaciskarkę do złączy modularnych, ściągacz izolacji, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania

B. narzędzie uderzeniowe, nóż montażowy, spawarkę światłowodową, tester okablowania

C. ściągacz izolacji, zaciskarkę do złączy modularnych, nóż montażowy, miernik uniwersalny

D. zestaw wkrętaków, narzędzie uderzeniowe, tester okablowania, lutownicę

Zestawy narzędzi, które nie zawierają zaciskarki złączy modularnych, ściągacza izolacji, narzędzia uderzeniowego i testera okablowania, nie są odpowiednie do efektywnego montażu okablowania miedzianego. W przypadku odpowiedzi, które zawierają spawarkę światłowodową, nie uwzględniają one charakterystyki skrętki, która jest przewodem miedzianym, a spawarka jest narzędziem przeznaczonym do pracy z włóknami światłowodowymi. Nóż monterski, choć użyteczny do cięcia, nie jest wystarczający do usuwania izolacji w sposób, który minimalizuje ryzyko uszkodzenia przewodów. Kolejnym błędem jest pominięcie narzędzi do testowania, które są kluczowe w każdej instalacji. Tester okablowania pozwala na wykrycie problemów, takich jak przerwy w przewodach czy błędy w okablowaniu, które mogą prowadzić do znacznych zakłóceń w działaniu sieci. W branży telekomunikacyjnej i informatycznej, stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnych ze standardami ANSI/TIA-568 oraz ISO/IEC 11801 jest niezbędne do zapewnienia jakości i niezawodności połączeń. Dlatego każdy zestaw narzędzi do montażu skrętki powinien być starannie dobrany, aby spełniał wszystkie wymagania techniczne i praktyczne danego zadania.

Pytanie 14

Które z poniższych stwierdzeń dotyczących konta użytkownika Active Directory w systemie Windows jest prawdziwe?

A. Nazwa logowania użytkownika może zawierać mniej niż 21 znaków

B. Nazwa logowania użytkownika nie może mieć długości większej niż 100 bajtów

C. Nazwa logowania użytkownika powinna mieć nie więcej niż 20 znaków

D. Nazwa logowania użytkownika może mieć długość przekraczającą 100 bajtów

Odpowiedzi sugerujące, że nazwa logowania użytkownika w Active Directory musi mieć mniej niż 20 lub 21 znaków, są błędne. W rzeczywistości, Active Directory nie wprowadza takiego ograniczenia, co jest kluczowe dla zrozumienia elastyczności systemu. Użytkownicy mogą być wprowadzani do systemu z bardziej złożonymi i dłuższymi nazwami, co jest szczególnie istotne w dużych organizacjach, gdzie unikalne identyfikatory są często niezbędne. Utrzymywanie krótszych nazw logowania może prowadzić do zamieszania i niejednoznaczności, zwłaszcza gdy w danej organizacji pracuje wiele osób o podobnych imionach i nazwiskach. Ponadto, nieprawdziwe jest stwierdzenie, że nazwa logowania nie może mieć długości większej niż 100 bajtów. W rzeczywistości, Active Directory pozwala na dłuższe nazwy, co wspiera różnorodność i unikalność kont użytkowników. Błędne koncepcje związane z długością nazw logowania mogą prowadzić do problemów z integracją systemów oraz zwiększać ryzyko błędów przy logowaniu. Użytkownicy muszą być świadomi właściwych praktyk, aby zminimalizować nieporozumienia i poprawić bezpieczeństwo systemów.

Pytanie 15

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. połączeniowym

B. hybrydowym

C. bezpołączeniowym

D. sekwencyjnym

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) działa w trybie połączeniowym, co oznacza, że przed rozpoczęciem przesyłania danych następuje etap nawiązywania połączenia. Proces ten realizowany jest przy użyciu mechanizmu trójfazowego (ang. three-way handshake), który zapewnia, że obie strony są gotowe do komunikacji i mogą wymieniać dane. TCP gwarantuje, że dane będą przesyłane w poprawnej kolejności, co jest kluczowe dla aplikacji wymagających wysokiej niezawodności, takich jak transfer plików czy komunikatory internetowe. Przykładem zastosowania TCP są protokoły wyższej warstwy, takie jak HTTP, które są fundamentem działania stron internetowych. W praktyce, protokół TCP zapewnia również mechanizmy kontroli błędów oraz retransmisji danych, co czyni go odpowiednim wyborem w sytuacjach, gdzie niezawodność przesyłu jest kluczowa.

Pytanie 16

Która z tras jest oznaczona literą R w tabeli routingu?

A. Trasa uzyskana dzięki protokołowi RIP

B. Trasa statyczna

C. Trasa uzyskana za pomocą protokołu OSPF

D. Sieć bezpośrednio podłączona do rutera

Trasa oznaczona literą R w tablicy rutingu wskazuje na trasę uzyskaną za pomocą protokołu RIP (Routing Information Protocol). RIP jest jednym z najstarszych protokołów routingu, opartym na algorytmie wektora odległości. Oznaczenie 'R' w tablicy rutingu oznacza, że ta konkretna trasa była propagowana poprzez wymianę informacji routingu między ruterami w sieci. Wartością charakterystyczną RIP jest maksymalna liczba przeskoków, która nie może przekroczyć 15, co ogranicza jego zastosowanie do mniejszych sieci. Praktyczne zastosowanie RIP znajduje się w prostych konfiguracjach sieciowych, gdzie prostota i łatwość zarządzania są kluczowe. Protokół ten jest często używany w małych biurach lub lokalnych sieciach, gdzie nie ma potrzeby stosowania bardziej skomplikowanych i zasobożernych protokołów, takich jak OSPF czy BGP. Zrozumienie jak działają protokoły routingu, takie jak RIP, jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 17

Jaką maksymalną liczbę kanałów z dostępnego pasma kanałów standardu 802.11b można stosować w Polsce?

A. 9 kanałów

B. 11 kanałów

C. 10 kanałów

D. 13 kanałów

Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak 9, 10 czy 11 kanałów, może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad funkcjonowania sieci bezprzewodowych oraz przepisów regulujących ich użycie. W przypadku odpowiedzi mówiącej o 11 kanałach można zauważyć, że jest to liczba kanałów dostępnych w niektórych innych krajach, takich jak Stany Zjednoczone, gdzie obowiązują inne regulacje. Z kolei 10 czy 9 kanałów są jeszcze bardziej nieprecyzyjne i nie mają oparcia w rzeczywistych regulacjach obowiązujących w Polsce. Warto również zauważyć, że ograniczenie liczby kanałów może prowadzić do zwiększonej konkurencji o dostępne pasmo, co negatywnie wpływa na jakość sygnału i stabilność połączenia. Przy projektowaniu sieci bezprzewodowej istotne jest, aby uwzględnić lokalne przepisy oraz możliwości techniczne sprzętu, a także znać zasady planowania kanałów, aby uniknąć nakładania się sygnałów i zakłóceń. Dlatego zrozumienie pełnego zakresu dostępnych kanałów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sieciami Wi-Fi oraz optymalizacji ich wydajności.

Pytanie 18

W przedsiębiorstwie zastosowano adres klasy B do podziału na 100 podsieci, z maksymalnie 510 dostępnymi adresami IP w każdej z nich. Jaka maska została użyta do utworzenia tych podsieci?

A. 255.255.248.0

B. 255.255.240.0

C. 255.255.254.0

D. 255.255.224.0

Wybrane odpowiedzi, takie jak 255.255.224.0, 255.255.240.0 oraz 255.255.248.0, są nieodpowiednie z punktu widzenia wymagań podziału na 100 podsieci z maksymalnie 510 adresami IP dla każdej z nich. Maska 255.255.224.0 (czyli /19) pozwala na jedynie 8 podsieci, co jest niewystarczające w kontekście zadanych wymagań. Ta maska zapewnia 8192 adresy, ale jedynie 4094 z nich może być użyte dla hostów po odjęciu adresu sieciowego i rozgłoszeniowego, co nie spełnia wymogu 100 podsieci. Maska 255.255.240.0 (czyli /20) również nie jest adekwatna, ponieważ daje jedynie 16 podsieci z 4094 adresami hostów w każdej z nich. Maska 255.255.248.0 (czyli /21) oferuje 32 podsieci, ale także nie spełnia wymogu 100 podsieci, przy tym zapewniając 2046 adresów w każdej podsieci. Błędem jest zakładanie, że większa liczba adresów w danej podsieci może zrekompensować mniejszą ich liczbę w podsieciach. Istotne jest zrozumienie, że liczba wymaganych podsieci i liczba dostępnych adresów w każdej z nich są kluczowymi czynnikami przy wyborze odpowiedniej maski podsieci. Aby właściwie podejść do podziału sieci, należy stosować metodyki projektowania sieci, takie jak VLSM (Variable Length Subnet Masking), aby zaspokoić zarówno wymagania dotyczące podsieci, jak i hostów.

Pytanie 19

Czytnik w napędzie optycznym, który jest zanieczyszczony, należy wyczyścić

A. rozpuszczalnikiem ftalowym

B. izopropanolem

C. spirytusem

D. benzyną ekstrakcyjną

Izopropanol jest doskonałym środkiem czyszczącym do usuwania zanieczyszczeń z czytników w napędach optycznych, ponieważ ma doskonałe właściwości rozpuszczające i szybko odparowuje, co minimalizuje ryzyko pozostawienia resztek na powierzchni optycznej. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko uszkodzenia elementów optycznych, takich jak soczewki, które są wrażliwe na skrajne substancje chemiczne. Izopropanol jest również bezpieczniejszy w użyciu niż wiele innych rozpuszczalników, ponieważ nie jest toksyczny w takich stężeniach, które są stosowane do czyszczenia. Dobrą praktyką jest stosowanie izopropanolu o stężeniu co najmniej 70%, co zapewnia skuteczne usunięcie zanieczyszczeń, jak kurz czy odciski palców. Warto również pamiętać, aby nie stosować nadmiaru środka czyszczącego, co mogłoby prowadzić do zalania elementów elektronicznych. Użycie izopropanolu, jako zgodne z obowiązującymi standardami czyszczenia sprzętu elektronicznego, jest rekomendowane przez producentów sprzętu oraz specjalistów w tej dziedzinie, co czyni go najlepszym wyborem do czyszczenia czytników w napędach optycznych.

Pytanie 20

Aby połączyć cyfrową kamerę z interfejsem IEEE 1394 (FireWire) z komputerem, wykorzystuje się kabel z wtykiem zaprezentowanym na fotografii

A. D

B. B

C. A

D. C

Kiedy wybiera się niepoprawne odpowiedzi, trzeba przede wszystkim zrozumieć różnorodność interfejsów i ich właściwości. Na przykład złącze HDMI, widoczne na zdjęciu B, jest popularne do przesyłania nieskompresowanego sygnału audio i wideo, głównie w telewizorach i monitorach, ale nie ma za bardzo nic wspólnego z IEEE 1394. Jego budowa i zastosowanie są inne niż w FireWire, bo HDMI nie obsługuje transferu danych między komputerem a kamerą, tylko przesyła obraz i dźwięk. Z drugiej strony, USB, pokazane na zdjęciu C, jest bardzo uniwersalne i używane w wielu różnych urządzeniach, ale ma swoje ograniczenia w porównaniu do FireWire pod względem przepustowości i sposobu przesyłania danych. Chociaż USB jest wszechobecne w nowoczesnych sprzętach, nie zadziała z kamerami cyfrowymi, które mają interfejs IEEE 1394. RCA, które widać na zdjęciu D, to standardowe analogowe złącze, używane głównie do audio i wideo, ale nie ma nic wspólnego z cyfrowym transferem danych, jak FireWire. Źle dobrane złącze może prowadzić do problemów z kompatybilnością i ograniczeń w prędkości przesyłania danych, co może być kłopotliwe w profesjonalnej pracy z multimediami. Fajnie jest zrozumieć, jakie są różnice między tymi standardami, żeby dobrze wykorzystać urządzenia multimedialne i zapewnić efektywną pracę w zawodzie.

Pytanie 21

W jakim modelu płyty głównej można zainstalować procesor o wymienionych specyfikacjach?

Intel Core i7-4790 3,6 GHz 8MB cache s. 1150 Box

A. MSI 970A-G43 PLUS AMD970A s.AM3

B. Gigabyte GA-Z170X-Gaming 3-EU DDR4 s.1151

C. Asrock 970 Extreme3 R2.0 s.AM3+

D. Asus SABERTOOTH Z97 MARK 1/USB 3.1 LGA 1150 ATX

Wybór nieodpowiedniej płyty głównej dla danego procesora może wynikać z niezrozumienia kluczowych zasad kompatybilności sprzętu komputerowego. MSI 970A-G43 PLUS oraz Asrock 970 Extreme3 R2.0 są wyposażone w gniazda AM3 i AM3+ przeznaczone do procesorów AMD a nie Intel. Wybór takiej płyty dla procesora Intel Core i7-4790 poskutkowałby fizyczną niemożliwością montażu z powodu niekompatybilnych gniazd. Z kolei płyta Gigabyte GA-Z170X-Gaming 3-EU używa gniazda LGA 1151 które choć zbliżone do LGA 1150 nie jest bezpośrednio kompatybilne z procesorem i7-4790 przeznaczonym dla LGA 1150. Takie niezgodności wynikają często z niedopatrzenia specyfikacji technicznych i braku zrozumienia różnic między generacjami procesorów i odpowiadającymi im chipsetami. Płyty z chipsetem Z97 są zoptymalizowane do pracy z procesorami Intel czwartej generacji takich jak i7-4790 podczas gdy Z170 jest przeznaczony dla procesorów nowszych generacji wymagających LGA 1151. Takie zrozumienie przyczynia się do podejmowania świadomych decyzji zakupowych i uniknięcia kosztownych błędów sprzętowych.

Pytanie 22

Jakie oznaczenie na schematach sieci LAN przypisuje się punktom rozdzielczym dystrybucyjnym znajdującym się na różnych kondygnacjach budynku według normy PN-EN 50173?

A. FD (Floor Distribution)

B. MDF (Main Distribution Frame)

C. BD (BuildingDistributor)

D. CD (Campus Distribution)

Odpowiedzi BD (Building Distributor), CD (Campus Distribution) oraz MDF (Main Distribution Frame) są nieprawidłowe w kontekście oznaczeń punktów rozdzielczych dystrybucyjnych na poszczególnych piętrach budynku. BD odnosi się do głównego punktu dystrybucyjnego w obrębie całego budynku, który obsługuje kilka pięter lub stref, ale nie jest precyzyjnie związany z lokalizacją na każdym piętrze. CD dotyczy z kolei bardziej rozległych instalacji, takich jak kampusy uniwersyteckie, gdzie sieci rozciągają się na wiele budynków, a ich struktura jest zorganizowana na poziomie kampusu, co nie odpowiada lokalnym potrzebom pięter. MDF to główny punkt rozdzielczy, który zazwyczaj znajduje się w pomieszczeniach technicznych lub serwerowniach, a jego rola polega na agregacji sygnałów z różnych FD i BD, a nie na ich dystrybucji na poziomie piętra. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego pojmowania struktury sieci oraz funkcji poszczególnych punktów dystrybucyjnych. Właściwe rozumienie klasyfikacji i funkcji w sieciach LAN jest kluczowe do efektywnego projektowania oraz zarządzania infrastrukturą, co z kolei wpływa na wydajność oraz niezawodność całego systemu. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 23

Na ilustracji widoczny jest komunikat systemowy. Jaką czynność powinien wykonać użytkownik, aby naprawić występujący błąd?

A. Zainstalować sterownik do Karty HD Graphics

B. Podłączyć monitor do portu HDMI

C. Odświeżyć okno Menedżera urządzeń

D. Zainstalować sterownik do karty graficznej

Zainstalowanie sterownika do karty graficznej jest kluczowe, gdy system identyfikuje urządzenie jako Standardowa karta graficzna VGA. Oznacza to, że nie ma zainstalowanego odpowiedniego sterownika, który umożliwiłby pełne wykorzystanie możliwości karty graficznej. Sterownik to specjalne oprogramowanie, które pozwala systemowi operacyjnemu komunikować się z urządzeniem sprzętowym, w tym przypadku z kartą graficzną. Dzięki temu możliwe jest korzystanie z zaawansowanych funkcji graficznych, takich jak akceleracja sprzętowa czy obsługa wysokiej rozdzielczości. W praktyce, brak odpowiedniego sterownika może prowadzić do problemów z wydajnością, ograniczonych możliwości graficznych oraz błędów wizualnych. Aby rozwiązać ten problem, należy znaleźć najnowszy sterownik na stronie producenta karty graficznej lub użyć narzędzi systemowych do jego automatycznej aktualizacji. To działanie jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu sprzętem komputerowym, które zakładają regularną aktualizację sterowników w celu zapewnienia stabilności i wydajności systemu.

Pytanie 24

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę hasła oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości i spełniających wymagania dotyczące złożoności, należy ustawić

A. konta użytkowników w Ustawieniach

B. właściwości konta użytkownika w zarządzaniu systemem

C. zasady blokady kont w politykach grup

D. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń

Zasady haseł w systemach Windows Server to coś naprawdę kluczowego, jeśli chodzi o bezpieczeństwo. Dobre ustawienia tych zasad to podstawa dla każdego administratora. Dzięki nim można na przykład wymusić, żeby użytkownicy zmieniali hasła co jakiś czas i żeby te hasła były odpowiednio długie i skomplikowane. Właściwie, standardowe wymagania mówią, że hasło powinno mieć co najmniej 12 znaków i używać wielkich i małych liter, cyfr oraz znaków specjalnych. To zdecydowanie podnosi poziom bezpieczeństwa. Przykładowo, można ustawić zasady, które zmuszają do zmiany hasła co 90 dni. To wszystko jest zgodne z wytycznymi NIST, co jest naprawdę ważne w obecnych czasach, gdzie ochrona danych jest priorytetem. Takie podejście pomaga lepiej zabezpieczyć informacje w organizacji i zmniejszyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 25

Scandisk to narzędzie, które wykorzystuje się do

A. oczyszczania dysku

B. formatowania dysku

C. sprawdzania dysku

D. defragmentacji dysku

Scandisk to narzędzie systemowe, które jest wykorzystywane do diagnostyki i naprawy błędów na dyskach twardych oraz nośnikach pamięci. Jego główną funkcją jest sprawdzanie integralności systemu plików oraz fizycznego stanu dysku. Scandisk skanuje dysk w poszukiwaniu uszkodzonych sektorów oraz problemów z systemem plików, takich jak błędy logiczne, które mogą prowadzić do utraty danych. Przykładem zastosowania Scandisk może być sytuacja, w której użytkownik doświadcza problemów z dostępem do plików, co może być sygnałem uszkodzeń na dysku. W ramach dobrych praktyk, regularne używanie narzędzi takich jak Scandisk może pomóc w zapobieganiu poważniejszym problemom z danymi i zwiększyć stabilność systemu operacyjnego. Standardy branżowe rekomendują korzystanie z takich narzędzi w celu zminimalizowania ryzyka awarii sprzętu oraz utraty ważnych informacji, co czyni Scandisk istotnym elementem zarządzania dyskiem i bezpieczeństwa danych.

Pytanie 26

Z jakim protokołem związane są terminy 'sequence number' oraz 'acknowledgment number'?

A. UDP (User Datagram Protocol)

B. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. TCP (Transmission Control Protocol)

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) jest jednym z fundamentów komunikacji w sieciach komputerowych i służy do zapewniania niezawodnego przesyłu danych. Kluczowymi elementami tego protokołu są numery sekwencyjne (sequence numbers) i numery potwierdzeń (acknowledgment numbers). Numer sekwencyjny pozwala na numerowanie bajtów przesyłanych danych co umożliwia odbiorcy uporządkowanie ich w prawidłowej kolejności a także identyfikację brakujących segmentów. Protokół TCP dzięki temu mechanizmowi zapewnia tzw. transmisję ze zorientowaniem na połączenie co oznacza iż nadawca i odbiorca ustanawiają sesję komunikacyjną przed rozpoczęciem wymiany danych. Numer potwierdzenia jest używany przez odbiorcę do informowania nadawcy które bajty zostały poprawnie odebrane i które należy ponownie wysłać w przypadku ich utraty. Dzięki tym mechanizmom TCP zapewnia niezawodność i kontrolę przepływu danych co jest kluczowe w aplikacjach takich jak przeglądanie stron WWW czy przesyłanie plików gdzie utrata danych mogłaby prowadzić do niepoprawnego działania aplikacji.

Pytanie 27

Podaj domyślny port używany do przesyłania poleceń w serwerze FTP

A. 25

B. 21

C. 20

D. 110

Port 21 jest domyślnym portem do przekazywania poleceń w protokole FTP (File Transfer Protocol). Protokół ten służy do przesyłania plików między klientem a serwerem w sieci. Protokół FTP działa w modelu klient-serwer, gdzie klient nawiązuje połączenie z serwerem, a port 21 jest używany do inicjowania sesji oraz przesyłania poleceń, takich jak logowanie czy komendy do przesyłania plików. W praktycznych zastosowaniach, gdy użytkownik korzysta z klienta FTP, np. FileZilla lub WinSCP, to właśnie port 21 jest wykorzystywany do połączenia z serwerem FTP. Ponadto, standard RFC 959 precyzuje, że port 21 jest przeznaczony dla komend, podczas gdy port 20 jest używany do transferu danych w trybie aktywnym. Znajomość tych portów i ich funkcji jest kluczowa dla administratorów sieci oraz profesjonalistów zajmujących się bezpieczeństwem, ponieważ niewłaściwe zarządzanie portami może prowadzić do problemów z bezpieczeństwem i nieefektywnością transferu plików.

Pytanie 28

W lokalnej sieci protokołem odpowiedzialnym za dynamiczną konfigurację adresów IP jest

A. TCP/IP

B. FTP

C. DHCP

D. DNS

Protokół DHCP to naprawdę ważny element w sieciach lokalnych, bo to on sprawia, że przydzielanie adresów IP do urządzeń jest łatwe i szybkie. Kiedy podłączasz komputer albo smartfona, to wysyła on do serwera DHCP zapytanie. A ten serwer odpowiada, przydzielając wolny adres IP oraz inne dane, jak maska podsieci czy brama domyślna. To mega ułatwia życie administratorom, bo nie muszą ręcznie przydzielać adresów, co mogłoby skończyć się błędami. Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że w dużych sieciach, gdzie jest masa urządzeń, DHCP naprawdę robi różnicę. I jeszcze, co jest super, to daje możliwość rezerwacji adresów IP dla konkretnych urządzeń, co jest przydatne, gdy musisz mieć urządzenia zawsze dostępne w sieci.

Pytanie 29

Instalacja systemów Linux oraz Windows 7 przebiegła bez problemów. Oba systemy zainstalowały się prawidłowo z domyślnymi konfiguracjami. Na tym samym komputerze, o tej samej konfiguracji, podczas instalacji systemu Windows XP pojawił się komunikat o braku dysków twardych, co może sugerować

A. błędnie skonfigurowane bootowanie urządzeń

B. niedobór sterowników

C. logiczne uszkodzenie dysku twardego

D. nieprawidłowe ustawienie zworek w dysku twardym

Wybór złego ułożenia zworek w dysku twardym jako przyczyny braku wykrywania dysków twardych jest mylny, ponieważ współczesne dyski twarde, szczególnie te wykorzystujące interfejs SATA, nie korzystają z zworków do ustawiania trybu pracy. Zworki były używane głównie w starszych dyskach IDE, gdzie ich poprawne ustawienie miało kluczowe znaczenie dla ustalenia, który dysk jest główny (Master), a który podrzędny (Slave). W przypadku, gdy w systemie BIOS prawidłowo wykrywane są dyski, ułożenie zworków nie powinno mieć wpływu na ich widoczność w systemie operacyjnym. Ponadto, uszkodzenie logiczne dysku twardego również nie jest bezpośrednią przyczyną braku wykrywania go przez system instalacyjny Windows XP. Takie uszkodzenia mogą prowadzić do problemów z dostępem do danych, ale nie do sytuacji, w której dysk jest całkowicie niewykrywalny. Warto również zauważyć, że źle ustawione bootowanie napędów może prowadzić do problemów z uruchamianiem systemu operacyjnego, ale nie do braku wykrywania dysków podczas instalacji. Kluczowe jest zrozumienie, że system operacyjny wymaga odpowiednich sterowników do rozpoznawania sprzętu, a brak ich instalacji jest najczęstszą przyczyną napotykanych problemów, co potwierdzają praktyki branżowe. Właściwe dobranie sterowników jest niezbędne, aby zapewnić pełną funkcjonalność zainstalowanego systemu operacyjnego.

Pytanie 30

Gdy system operacyjny laptopa działa normalnie, na ekranie wyświetla się komunikat o konieczności sformatowania wewnętrznego dysku twardego. Może to sugerować

A. uszkodzoną pamięć RAM

B. błędy systemu operacyjnego spowodowane szkodliwym oprogramowaniem

C. przegrzewanie się procesora

D. niezainicjowany lub nieprzygotowany do pracy nośnik

Wybór odpowiedzi dotyczącej uszkodzonej pamięci RAM jest nieprawidłowy, ponieważ problemy z pamięcią RAM zazwyczaj nie prowadzą do komunikatów o konieczności formatowania dysku twardego. Uszkodzenia pamięci RAM mogą objawiać się w postaci niestabilności systemu, losowych zawieszeń lub błędów w aplikacjach, ale nie wpływają bezpośrednio na integralność nośnika danych. Przegrzewanie się procesora również nie jest bezpośrednio związane z pojawieniem się komunikatów o konieczności formatowania dysku. Chociaż przegrzewanie może prowadzić do awarii sprzętu, najczęściej objawia się spadkiem wydajności lub automatycznym wyłączaniem komputera w celu ochrony przed uszkodzeniem. Błędy systemu operacyjnego spowodowane szkodliwym oprogramowaniem mogą prowadzić do poważnych problemów z systemem, jednak nie skutkują zazwyczaj koniecznością formatowania dysku, a raczej spróbą przywrócenia systemu do stanu sprzed infekcji. Takie błędne wnioski wynikają często z mylnego utożsamiania różnych objawów awarii systemowych. Przy interpretacji komunikatów o błędach niezwykle ważne jest zrozumienie podstaw działania sprzętu i oprogramowania, co pozwala na skuteczniejsze diagnozowanie problemów oraz ich rozwiązanie zgodnie z najlepszymi praktykami zarządzania systemami komputerowymi.

Pytanie 31

Diody LED RGB funkcjonują jako źródło światła w różnych modelach skanerów

A. kodów kreskowych

B. płaskich CIS

C. bębnowych

D. płaskich CCD

Wybór innej odpowiedzi, takiej jak skanery płaskie CCD, bębnowe lub kody kreskowe, nie oddaje istoty zastosowania diod elektroluminescencyjnych RGB w kontekście technologii skanowania. Skanery CCD (Charge-Coupled Device) również wykorzystują źródła światła, jednak ich struktura różni się od CIS. W skanerach CCD światło jest często generowane przez zewnętrzne źródła, co wpływa na ich rozmiar i wymagania dotyczące zasilania. W związku z tym, chociaż skanery CCD mogą oferować wysoką jakość obrazu, nie są one zoptymalizowane pod kątem kompaktnych rozwiązań ani niskiego poboru energii, jakie oferują skanery CIS. Z kolei skanery bębnowe, które są używane w bardziej specjalistycznych aplikacjach, takich jak wysokiej jakości skanowanie grafik czy zdjęć, również nie stosują diod RGB w celu osiągnięcia świetlnej jakości skanowania. Dodatkowo, kody kreskowe to nie technologia skanowania obrazu, lecz sposób przechowywania i odczytu danych, który w ogóle nie odnosi się do kwestii kolorów czy diod elektroluminescencyjnych. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami obejmują mylenie technologii skanowania z technologią kodowania danych oraz niepoprawne przypisanie funkcji źródeł światła do różnych typów skanerów. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi technologiami, a także ich zastosowanie w praktyce, jest kluczowe dla poprawnego rozpoznawania ich funkcji w praktycznych aplikacjach.

Pytanie 32

Oprogramowanie komputerowe, które jest dostępne bezpłatnie i bez ograniczeń czasowych, jest dystrybuowane na podstawie licencji typu

A. shareware

B. public domain

C. donationware

D. trial

Wybór innych kategorii licencji, takich jak trial, shareware czy donationware, wskazuje na nieporozumienie dotyczące sposobu, w jaki różne modele licencyjne funkcjonują w świecie oprogramowania. Licencja trial zazwyczaj pozwala na korzystanie z programu przez ograniczony czas, na przykład 30 dni, co ma na celu umożliwienie użytkownikom przetestowania funkcji oprogramowania przed podjęciem decyzji o zakupie. Ta forma licencji jest powszechnie stosowana przez producentów, którzy chcą przyciągnąć klientów poprzez demonstrację wartości swojego produktu, jednak nie jest zgodna z ideą otwartego dostępu, jak ma to miejsce w przypadku public domain. Shareware z kolei to model, w którym program jest udostępniany za darmo, ale z zachętą do zakupu pełnej wersji. Użytkownicy mogą być ograniczeni w zakresie funkcjonalności lub mogą spotkać się z ograniczeniami w czasie użytkowania, co znacznie różni się od pełnej dostępności w ramach public domain. Wreszcie, donationware to model, który umożliwia użytkownikom korzystanie z oprogramowania za darmo, ale zachęca ich do dobrowolnych dotacji, co również nie spełnia kryteriów braku ograniczeń. Te różne modele licencji mogą być mylone, gdyż wszystkie oferują różne stopnie swobody w korzystaniu z oprogramowania, jednak w kontekście pytania, tylko public domain oznacza całkowity brak ograniczeń czasowych i finansowych.

Pytanie 33

Na którym schemacie znajduje się panel krosowniczy?

A. Opcja A

B. Opcja D

C. Opcja B

D. Opcja C

Panel krosowniczy, znany również jako patch panel, to kluczowy element infrastruktury sieciowej stosowany w centrach danych i serwerowniach. Na rysunku B przedstawiona jest urządzenie, które umożliwia organizację kabli sieciowych przez połączenie wielu przewodów w jednym miejscu. Panel ten zawiera rzędy gniazd, do których podłącza się kable, co umożliwia łatwe zarządzanie i rekonfigurację połączeń sieciowych. W praktyce panele krosownicze ułatwiają utrzymanie porządku w okablowaniu oraz szybkie identyfikowanie i rozwiązywanie problemów z połączeniami. Standardy branżowe, takie jak TIA/EIA-568, definiują specyfikacje dla tych urządzeń, zapewniając kompatybilność i efektywność pracy. Panele te są niezwykle ważne w utrzymaniu elastyczności infrastruktury sieciowej i minimalizacji czasu przestoju dzięki możliwości szybkiej rekonfiguracji połączeń. Dobre praktyki obejmują oznaczanie kabli i użycie odpowiednich narzędzi do zaciskania kabli, co zwiększa niezawodność systemu.

Pytanie 34

Która z usług serwerowych oferuje automatyczne ustawienie parametrów sieciowych dla stacji roboczych?

A. DNS

B. DHCP

C. NAT

D. WINS

NAT, czyli Network Address Translation, to technologia służąca do mapowania adresów IP w ramach sieci, co pozwala na ukrycie struktury wewnętrznej sieci przed światem zewnętrznym. NAT działa na poziomie warstwy sieciowej modelu OSI, ale jego głównym celem jest zarządzanie adresowaniem oraz umożliwienie wielu urządzeniom korzystania z jednego publicznego adresu IP. Nie ma on jednak żadnych funkcji związanych z automatyczną konfiguracją parametrów sieciowych, przez co nie może być uznawany za rozwiązanie do tego celu. DNS, czyli Domain Name System, to system, który tłumaczy nazwy domenowe na adresy IP, umożliwiając użytkownikom dostęp do zasobów internetowych za pomocą łatwych do zapamiętania nazw. Chociaż jest to kluczowy element infrastruktury sieciowej, również nie zajmuje się automatyzowaniem konfiguracji parametrów sieciowych. WINS, czyli Windows Internet Name Service, to usługa służąca do rozwiązywania nazw NetBIOS w sieciach TCP/IP. WINS jest specyficzny dla systemów Windows i również nie pełni roli w kontekście automatycznej konfiguracji parametrów sieciowych. Podsumowując, błędny wybór odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych technologii sieciowych oraz ich zastosowania w praktyce. Każda z wymienionych usług pełni inną rolę w infrastrukturze sieciowej, a zrozumienie ich funkcji jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią.

Pytanie 35

Jak nazywa się proces dodawania do danych z warstwy aplikacji informacji powiązanych z protokołami funkcjonującymi na różnych poziomach modelu sieciowego?

A. Multipleksacja

B. Dekodowanie

C. Enkapsulacja

D. Fragmentacja

Segmentacja jest procesem, który polega na dzieleniu danych na mniejsze części, zwane segmentami, w celu ich efektywnego przesyłania przez sieć. Choć segmentacja jest ważnym elementem w warstwie transportowej, to nie obejmuje całego procesu dodawania informacji na różnych poziomach modelu sieciowego, co jest istotą enkapsulacji. Ponadto, dekodowanie odnosi się do procesu interpretacji przesyłanych danych przez odbiorcę, co jest odwrotnością enkapsulacji. W kontekście protokołów sieciowych, dekodowanie nie dodaje nowych informacji do danych, a jedynie je odczytuje. Multipleksacja z kolei to technika, która umożliwia przesyłanie wielu sygnałów przez ten sam kanał komunikacyjny, również nie jest związana z procesem dodawania informacji do danych. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć z enkapsulacją, co prowadzi do nieporozumień dotyczących sposobu, w jaki dane są przygotowywane do przesyłu. Szczególnie w kontekście projektowania protokołów i systemów komunikacyjnych, ważne jest, aby zrozumieć rolę każdego z tych procesów oraz ich odpowiednie zastosowania i różnice. Właściwe zrozumienie ogólnych zasad ich działania jest kluczowe dla budowy wydajnych i bezpiecznych systemów sieciowych.

Pytanie 36

Protokół pakietów użytkownika, który zapewnia dostarczanie datagramów w trybie bezpołączeniowym, to

A. ARP

B. TCP

C. IP

D. UDP

Wybór IP, ARP lub TCP jako protokołów dostarczania datagramów w kontekście bezpołączeniowego przesyłania danych może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich rzeczywistej funkcji i charakterystyki. Protokół IP (Internet Protocol) odpowiada za adresację oraz routing pakietów w sieci, ale nie jest protokołem transportowym, co oznacza, że nie zapewnia transportu danych pomiędzy aplikacjami. IP jest odpowiedzialne za dostarczenie pakietów do odpowiedniego adresu, ale nie gwarantuje, że pakiety dotrą w odpowiedniej kolejności, ani że nie zostaną utracone. ARP (Address Resolution Protocol) służy do mapowania adresów IP na adresy MAC i jest wykorzystywane na poziomie warstwy łącza danych, a nie transportu. Z kolei TCP (Transmission Control Protocol) to protokół transportowy, który zapewnia połączenie między aplikacjami, a także gwarantuje dostarczenie danych, ich poprawność oraz kolejność. TCP jest zatem protokołem połączeniowym, co stoi w sprzeczności z zasadą bezpołączeniowego dostarczania datagramów. Typowym błędem myślowym jest mylenie protokołów transportowych z protokołami sieciowymi oraz założenie, że wszystkie protokoły transportowe muszą gwarantować dostarczenie danych. W praktyce, wybór odpowiedniego protokołu jest kluczowy dla optymalizacji działania aplikacji i zrozumienie tych różnic jest fundamentem dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 37

Posiadacz notebooka pragnie zainstalować w nim dodatkowy dysk twardy. Urządzenie ma jedynie jedną zatokę na HDD. Możliwością rozwiązania tego wyzwania może być użycie dysku z interfejsem

A. USB

B. mSATA

C. ATAPI

D. SCSI

mSATA to standard interfejsu, który umożliwia podłączenie dysków SSD w formacie mSATA bezpośrednio do płyty głównej. Jest to idealne rozwiązanie dla notebooków, które mają ograniczone miejsce, a także jedną zatokę na dysk HDD. Dzięki mSATA użytkownik może zainstalować dodatkowy dysk SSD, co znacznie zwiększa pojemność i wydajność przechowywania danych. Dyski mSATA charakteryzują się małymi wymiarami oraz wysoką szybkością transferu danych, co czyni je doskonałym wyborem do nowoczesnych komputerów przenośnych. Na przykład, w przypadku notebooków gamingowych lub przeznaczonych do obróbki multimediów, możliwość zamontowania dodatkowego dysku SSD w formacie mSATA może znacząco przyspieszyć ładowanie gier i aplikacji. Warto zwrócić uwagę, że korzystanie z mSATA jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, co zapewnia wysoką kompatybilność i niezawodność. W przypadku chęci modernizacji notebooka, warto zasięgnąć informacji o dostępności złącza mSATA na płycie głównej, co umożliwi sprawną instalację.

Pytanie 38

Urządzenie trwale zainstalowane u abonenta, które zawiera zakończenie poziomego okablowania strukturalnego, to

A. punkt rozdzielczy

B. gniazdo energetyczne

C. punkt konsolidacyjny

D. gniazdo teleinformatyczne

Wybór punktu konsolidacyjnego, gniazda energetycznego czy punktu rozdzielczego jako odpowiedzi na pytanie o zakończenie okablowania strukturalnego poziomego jest nieprawidłowy z kilku powodów. Punkt konsolidacyjny to element, który służy do łączenia różnych połączeń okablowania w jednym miejscu, ale nie jest zakończeniem tego okablowania. Jego rola polega na zapewnieniu elastyczności w zarządzaniu i rozbudowie sieci, co czyni go istotnym, ale nie końcowym elementem w łańcuchu połączeń. Gniazdo energetyczne, z drugiej strony, ma zupełnie inny cel - dostarczanie energii elektrycznej, a nie przesyłanie danych. Łączenie gniazda teleinformatycznego z gniazdem energetycznym jest dość powszechnym błędem myślowym, który wynika z niewłaściwego zrozumienia funkcjonalności tych elementów. Ostatnia odpowiedź, punkt rozdzielczy, również nie odpowiada na pytanie, ponieważ jego główną funkcją jest podział sygnału na różne kierunki, a nie kończenie połączenia okablowego. W rezultacie, nieodpowiednie zrozumienie ról poszczególnych elementów infrastruktury teleinformatycznej może prowadzić do poważnych problemów w projektowaniu oraz eksploatacji sieci, a także wpływać na jej wydajność i niezawodność.

Pytanie 39

W dokumentacji powykonawczej dotyczącej fizycznej oraz logicznej struktury sieci lokalnej powinny być zawarte

A. umowa pomiędzy zlecającym a wykonawcą

B. plan prac realizacyjnych

C. wstępny kosztorys materiałów oraz robocizny

D. schemat sieci z wyróżnionymi punktami dystrybucji i gniazdami

Dokumentacja powykonawcza sieci lokalnej powinna być kompleksowa i dokładna, jednak niektóre z wymienionych elementów są nieadekwatne w kontekście specyfikacji, które powinny znaleźć się w takim dokumencie. Harmonogram prac wykonawczych, mimo że istotny dla zarządzania projektem, nie jest elementem, który powinien być częścią dokumentacji powykonawczej sieci. Jego rolą jest wyłącznie planowanie i organizacja prac, a nie szczegółowe przedstawienie struktury sieci. Podobnie umowa zlecającego pracę z wykonawcą, choć ma znaczenie prawne i organizacyjne, nie dostarcza informacji niezbędnych do zrozumienia i zarządzania siecią. W kontekście sieci lokalnych, istotniejsze jest posiadanie precyzyjnych danych dotyczących samej infrastruktury. Wstępny kosztorys materiałów i robocizny jest również mało przydatnym elementem w dokumentacji powykonawczej, gdyż ma głównie charakter szacunkowy, a nie operacyjny. Kluczowe w dokumentacji powykonawczej jest zrozumienie, że schemat sieci z oznaczeniem punktów dystrybucyjnych i gniazd jest niezbędny do przyszłego zarządzania i konserwacji infrastruktury. Brak tego elementu może prowadzić do trudności w diagnozowaniu problemów, co w dłuższym czasie może generować znaczne koszty operacyjne dla organizacji. Użytkownicy często popełniają błąd, myląc dokumentację projektową z dokumentacją powykonawczą, co podkreśla znaczenie zrozumienia ich różnicy w kontekście zarządzania siecią.

Pytanie 40

Złącze o rozmiarze ferruli 1,25 to jakie?

A. LC

B. MT-RJ

C. SC

D. RJ45

Wybór innych typów złączy, takich jak MT-RJ, SC czy RJ45, nie jest zgodny z opisanym standardem ferruli o wielkości 1,25 mm. Złącze MT-RJ, choć stosunkowo małe, wykorzystuje inną konstrukcję, która różni się od LC, a jego ferrula ma szerszą średnicę. MT-RJ jest złączem wielodrożnym, co sprawia, że w praktyce jego zastosowanie jest ograniczone w kontekście gęstości połączeń. Złącze SC, natomiast, ma ferrulę o średnicy 2,5 mm, co czyni je większym i mniej odpowiednim do aplikacji o dużym zagęszczeniu. RJ45 to z kolei złącze stosowane w sieciach miedzianych, a nie w instalacjach światłowodowych, przez co nie można go porównywać pod względem technicznym z złączami optycznymi. W kontekście nowoczesnych instalacji telekomunikacyjnych, wybór odpowiedniego złącza jest kluczowy dla osiągnięcia wysokiej wydajności i niezawodności sieci. Zrozumienie różnic między tymi typami złączy oraz ich odpowiednich zastosowań w praktyce jest fundamentalne dla inżynierów zajmujących się projektowaniem i wdrażaniem rozwiązań telekomunikacyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej