Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 20:47
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 20:56

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Następną mieszanką stosowaną w żywieniu tuczników po mieszance typu "grower" jest mieszanka

A. super prestarter

B. prestarter

C. starter

D. finiszer

Mieszanka finiszer jest odpowiednia do żywienia tuczników w końcowej fazie ich wzrostu, po etapie 'grower'. Celem mieszanki finiszer jest maksymalizacja przyrostów masy mięśniowej oraz optymalizacja wydajności konwersji paszy. To kluczowy etap, w którym dieta powinna być bogata w składniki odżywcze, a szczególnie białko, aby zaspokoić zwiększone potrzeby energetyczne zwierząt. Przykładowe składniki tej mieszanki to wysokiej jakości ziarna, tłuszcze roślinne oraz koncentraty białkowe. Dobrze zbilansowana mieszanka finiszer może przyczynić się do osiągnięcia lepszej jakości mięsa, co jest istotne z perspektywy rynku i oczekiwań konsumentów. W praktyce wykorzystania tej mieszanki, hodowcy mogą również obserwować poprawę zdrowia zwierząt oraz ich zdolności do szybkiego osiągania masy rzeźnej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży produkcji trzody chlewnej.

Pytanie 2

Rasa owiec, z której uzyskuje się wełnę o mieszanym składzie frakcji włosów, charakteryzującą się typowym kożuchowym układem, to

A. wrzosówka

B. merynos polski

C. texel

D. suffolk

Merynos polski, Suffolk oraz Texel to rasy owiec, które, pomimo iż są cenione w hodowli, nie są odpowiednie do pozyskiwania wełny o kożuchowym układzie frakcji włosów. Merynos polski, znany ze swojej wyjątkowo finezyjnej wełny, jest głównie wykorzystywany w przemyśle odzieżowym, ale jego wełna ma tendencję do bycia zbyt cienką i delikatną, co sprawia, że nie nadaje się do produkcji odzieży wierzchniej wymagającej większej odporności. Z kolei Suffolk to rasa owiec mięsnych, której wełna jest rzadko wykorzystywana w przemyśle tekstylnym, ponieważ jej właściwości nie odpowiadają potrzebom produkcji wełny kożuchowej. Texel, chociaż ceniony za wysoką jakość mięsa, również nie ma pożądanych właściwości włókien wełnianych, które charakteryzują się grubszymi frakcjami. Właściwe zrozumienie różnic między tymi rasami jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania ich w odpowiednich segmentach przemysłu. Typowe błędy polegają na nieodróżnianiu funkcji wełny od innych cech hodowlanych, co prowadzi do mylnych wniosków o praktycznym zastosowaniu tych ras. Zrozumienie, które rasy są idealne do pozyskiwania wełny kożuchowej, jest kluczowe dla każdej osoby pracującej w branży tekstylnej i hodowlanej.

Pytanie 3

Podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymujący obsadę większą niż 60 DJP wg stanu średniorocznego opracowuje plan nawożenia azotem. Które z gospodarstw musi sporządzić taki plan?

Gospodarstwo	Grupa technologiczna zwierząt	Stan średnioroczny szt.	Współczynnik przeliczeniowy na DJP
A.	kurczęta brojlery	16 000	0,0036
B.	krowy	45	1,2
C.	tuczniki	480	0,14
D.	bydło opasowe	155	0,36

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Odpowiedź C jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami, gospodarstwa prowadzące produkcję rolną, utrzymujące obsadę powyżej 60 DJP, mają obowiązek sporządzania planu nawożenia azotem. W przypadku gospodarstwa C, które zajmuje się tucznikiem i ma średnioroczną obsadę wynoszącą 67,2 DJP, spełnia ono kryteria dotyczące wymogu planowania nawożenia. Odpowiednie planowanie nawożenia nie tylko pozwala na efektywne wykorzystanie nawozów, ale również na ograniczenie ich negatywnego wpływu na środowisko. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest uwzględnienie zarówno potrzeb roślin, jak i specyfiki gleby, co może prowadzić do zwiększenia plonów oraz poprawy jakości produktów rolnych. Przykładami zastosowania takiego planu mogą być sezonowe analizy gleby oraz dostosowywanie dawek nawozów do aktualnych warunków pogodowych i fazy wzrostu roślin, co zapewnia zrównoważony rozwój produkcji rolniczej.

Pytanie 4

Jaką ilość zielonki, wyrażoną w kilogramach, powinno się podać krowie ważącej 620 kg w ciągu jednego dnia?

A. 62 kg

B. 76 kg

C. 84 kg

D. 31 kg

Dzienna dawka zielonki dla krowy jest uzależniona od wielu czynników, w tym od jej masy ciała oraz specyficznych potrzeb żywieniowych. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, krowy powinny otrzymywać od 1,5% do 2,5% swojej masy ciała w postaci zielonki. Dla krowy o masie 620 kg, odpowiada to wartości od 9 do 15,5 kg dziennie. Przyjmuje się, że optymalna dawka zielonki dla krowy mlecznej powinna wynosić około 10% masy ciała, co w tym przypadku daje 62 kg. Taka ilość zielonki dostarcza niezbędnych składników odżywczych, wspomagając produkcję mleka oraz zdrowie zwierzęcia. W praktyce, odpowiednia ilość zielonki wpływa na kondycję krowy, a także na jakość mleka. Utrzymując krowy w zdrowiu i dobrej kondycji, zwiększamy efektywność produkcji mleka oraz zmniejszamy ryzyko chorób, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli bydła.

Pytanie 5

Używanie ziemniaków zazieleniałych lub skiełkowanych w diecie świń jest zabronione z powodu ich toksycznego działania

A. ligniny

B. metioniny

C. solaniny

D. fitazy

Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.

Pytanie 6

Gdzie występuje nerka gładka wielobrodawkowa?

A. u bydła

B. u świni

C. u psa

D. u konia

Nerka gładka wielobrodawkowa, charakterystyczna dla świni, to typ narządu moczowego, który posiada specyficzną budowę anatomiczną i funkcjonalną, dostosowaną do potrzeb metabolicznych i fizjologicznych tego gatunku. W przeciwieństwie do nerek innych zwierząt, takich jak bydło, pies czy koń, nerka gładka u świni ma gładką powierzchnię i dużą liczbę brodawek, co zwiększa efektywność filtracji i absorpcji wody oraz elektrolitów. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest szczególnie istotne w kontekście hodowli trzody chlewnej, gdzie zrozumienie budowy i funkcji nerek może pomóc w diagnozowaniu i zapobieganiu chorobom układu moczowego. Właściwe zarządzanie zdrowiem nerek u świń bezpośrednio wpływa na ich wydajność produkcyjną oraz ogólny stan zdrowia. W związku z tym, wiedza na temat różnych typów nerek i ich specyfiki jest niezbędna dla lekarzy weterynarii oraz hodowców, którzy pragną wdrażać najlepsze praktyki w hodowli.

Pytanie 7

Jak określa się zaburzenie behawioralne u koni, które charakteryzuje się ciągłym przestępowaniem i przenoszeniem ciężaru ciała z jednej przedniej nogi na drugą?

A. Lęk separacyjny

B. Tkanie

C. Naśladownictwo

D. Łykawość

Tkanie to zaburzenie behawioralne, które charakteryzuje się powtarzającym przestępowaniem oraz przenoszeniem ciężaru ciała z jednej nogi przedniej na drugą. Zjawisko to występuje głównie u koni trzymanych w warunkach ograniczonej przestrzeni, co ogranicza ich naturalne zachowania. Tkanie może być objawem stresu, nudy lub frustracji, związanym z brakiem odpowiedniej stymulacji fizycznej i psychicznej. W praktyce, aby zapobiegać tkaniu, ważne jest stworzenie koniowi odpowiednich warunków życia, jak wyposażenie stajni w odpowiednią przestrzeń do ruchu, regularne ćwiczenia oraz interaktywne formy stymulacji. Dobrym rozwiązaniem są również zajęcia, które angażują konia w różne formy pracy, takie jak jazda w terenie, praca w lonżach czy ćwiczenia skokowe. W przypadku wystąpienia tkaniu, warto także skonsultować się z weterynarzem lub behawiorystą zwierzęcym, aby dostosować podejście terapeutyczne do indywidualnych potrzeb konia. Wiedza na temat tego zaburzenia jest niezbędna, aby zrozumieć, jak ważne jest zapewnienie koniom odpowiednich warunków do życia, co bezpośrednio wpływa na ich zdrowie psychiczne i fizyczne.

Pytanie 8

Które z ras kur nie nadają się do ekologicznej produkcji jaj konsumpcyjnych?

A. dominant white cornish

B. żółtonóżka kuropatwiana

C. rhode island red

D. zielononóżka kuropatwiana

Dominant White Cornish to rasa kur, która jest głównie hodowana pod kątem intensywnej produkcji mięsa, a nie jaj. Kury tej rasy charakteryzują się dużą masą ciała oraz szybkim tempem wzrostu, co czyni je idealnymi do produkcji mięsa. W kontekście ekologicznej produkcji jaj konsumpcyjnych, istotne są cechy takie jak zdolność do znoszenia jaj, ich jakość oraz dobrostan zwierząt. Rasy, które są uznawane za odpowiednie do ekologicznej produkcji, to te, które wykazują naturalne instynkty, takie jak możliwość grzebania w ziemi i dostęp do przestrzeni na świeżym powietrzu. Przykłady odpowiednich ras to Rhode Island Red oraz kuropatwiane rasy, które są adaptowane do warunków ekologicznych, co jest zgodne z wytycznymi Unii Europejskiej dotyczącymi dobrostanu zwierząt w produkcji rolniczej.

Pytanie 9

Wskaż paszę, która ma najwyższą zawartość białka w swoim składzie?

A. Śruta jęczmienna

B. Makuch rzepakowy

C. Wysłodki buraczane

D. Kiszonka z kukurydzy

Śruta jęczmienna, kiszonka z kukurydzy i wysłodki buraczane zawierają białko, ale ich ilość jest znacznie mniejsza niż w makuchu rzepakowym. Śruta jęczmienna ma tylko 10-12% białka, więc dla zwierząt, które potrzebują sporo białka, to mało. Kiszonka z kukurydzy skupia się głównie na węglowodanach i ma tylko 7-9% białka, więc też szału nie ma. Wysłodki buraczane też są dość ubogie, bo białka mają nie więcej niż 8-10%. Jak zdecydujemy się na paszę tylko z tych składników, to może być mało białka w diecie zwierząt, co w dodatku źle wpływa na ich zdrowie i rozwój. Często ludzie myślą, że wszystkie pasze roślinne są podobne, ale to nieprawda. Ważne, żeby przy układaniu diety zwracać uwagę na różnice w składzie paszy i dopasować ją do potrzeb zwierząt, zgodnie z tym, co teraz mówi się o żywieniu. Ogarniecie tych różnic jest kluczowe, żeby zwierzęta rosły zdrowo.

Pytanie 10

Gdzie zaczyna się mały krwiobieg?

A. w prawej komorze

B. w lewym przedsionku

C. w prawym przedsionku

D. w lewej komorze

Mały krwiobieg, nazywany także krążeniem płucnym, rozpoczyna się w prawej komorze serca. Po skurczu prawej komory krew odtlenowana zostaje wypchnięta do pnia płucnego, który rozgałęzia się na tętnice płucne. Tętnice te prowadzą krew do płuc, gdzie następuje wymiana gazów: krew oddaje dwutlenek węgla i pobiera tlen. Proces ten jest kluczowy dla zapewnienia organizmowi odpowiednich ilości tlenu oraz eliminacji zbędnych produktów przemiany materii. Znajomość funkcji małego krwiobiegu jest istotna w diagnostyce i leczeniu chorób układu oddechowego oraz krążeniowego. Przykładowo, w chorobach takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) czy zatorowość płucna, zrozumienie tego krążenia może pomóc w optymalizacji terapii i monitoringu stanu pacjenta. Dobre praktyki w medycynie zalecają regularne badania funkcji płuc oraz serca, co może pomóc w wczesnej diagnostyce i leczeniu zaburzeń związanych z małym krwiobiegiem.

Pytanie 11

Wskaż rodzaj paszy, który ma najmniejszą wilgotność.

A. Melasa

B. Kiszonka

C. Siano

D. Okopowe

Siano jest jedną z najstarszych i najczęściej stosowanych pasz dla zwierząt, charakteryzującą się niską zawartością wody w porównaniu do innych typów pasz. Zawartość wody w sianie zazwyczaj wynosi od 10% do 15%, co czyni je idealnym wyborem do długoterminowego przechowywania i podawania zwierzętom. Dzięki temu, że siano jest suszone, ma również wyższą koncentrację składników odżywczych, co czyni je bardziej wartościowym źródłem białka, błonnika i minerałów. Ponadto, dobrze przygotowane siano powinno być wolne od pleśni i zanieczyszczeń, co jest krytyczne dla zdrowia zwierząt. Przykładami zastosowania siana są pasze dla bydła, owiec oraz koni, gdzie jego niska wilgotność wspiera zdrową dietę, pomagając jednocześnie zapobiegać chorobom układu pokarmowego. W kontekście standardów, stosowanie siana spełnia wytyczne dotyczące żywienia zwierząt gospodarskich, promując ich zdrowie oraz dobrostan.

Pytanie 12

Część przełyku, która jest poszerzona i służy do zbierania, rozmiękczania oraz transportu pokarmu, znajduje się

A. u gęsi

B. u świń

C. u owiec

D. u królików

Odpowiedź 'u gęsi' jest poprawna, ponieważ gęsi posiadają rozwiniętą część przełyku znaną jako żołądek przedżołądkowy, której zadaniem jest gromadzenie pokarmu. Ta struktura nie tylko umożliwia rozmiękczanie pokarmu, ale także przechowuje go przed dalszym trawieniem, co jest szczególnie istotne w przypadku pokarmów o większej twardości, takich jak ziarna czy trawa. Dzięki tej adaptacji, gęsi mogą efektywnie korzystać z zasobów pokarmowych dostępnych w ich naturalnym środowisku. Przykład praktyczny można zaobserwować podczas sezonu wegetacyjnego, kiedy gęsi zbierają się w miejscach bogatych w zioła i nasiona, skąd przechowują pokarm w swojej przełyku, co pozwala im na długotrwałe trawienie i lepsze wykorzystanie składników odżywczych. Taka budowa anatomiczna jest zgodna z zasadami etologii oraz biochemii żywienia zwierząt, które potwierdzają, że różne gatunki mają różnorodne adaptacje do sposobu odżywiania, co jest kluczowe dla ich przetrwania i rozwoju.

Pytanie 13

Wskaż poprawną sekwencję etapów pracy hodowlanej?

A. Dobór indywidualny, ocena użytkowa, ocena wartości hodowlanej, selekcja

B. Ocena wartość, użytkowej, ocena wartości hodowlanej, selekcja, dobór indywidualny

C. Ocena wartości hodowlanej, selekcja, ocena użytkowa, dobór indywidualny

D. Selekcja, dobór indywidualny, ocena wartości hodowlanej, ocena użytkowa

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że nie uwzględniają one właściwej sekwencji etapów w hodowli. W przypadku pierwszej odpowiedzi sugeruje się, że dobór indywidualny powinien być przeprowadzany przed oceną wartości hodowlanej i użytkowej, co jest niezgodne z zasadami hodowli. Bez wcześniejszej oceny wartości użytkowej i hodowlanej, dobór nie może być skuteczny, ponieważ nie ma jasnych kryteriów doboru. Druga odpowiedź umieszcza selekcję przed oceną wartości, co również wprowadza chaos w procesie decyzyjnym. Selekcja powinna być podstawą po dokonaniu wcześniejszych analiz, aby zapewnić, że wybierane osobniki rzeczywiście spełniają wymagania hodowlane. Trzecia odpowiedź, która zaczyna się od oceny wartości hodowlanej, a następnie sugeruje selekcję przed oceną wartości użytkowej, również wprowadza zamieszanie, gdyż nie pozwala na zrozumienie, jakie cechy są kluczowe. Ostatnia odpowiedź błędnie łączy oceny w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistego procesu hodowlanego. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest pominięcie znaczenia strukturalnej analizy wartości genetycznej przed podjęciem decyzji o selekcji. Stosowanie się do ustalonych procedur i standardów hodowlanych jest niezbędne dla uzyskania sukcesu w pracy hodowlanej.

Pytanie 14

Niedobór jodu w diecie zwierząt prowadzi do

A. zaburzeń krzepliwości krwi

B. łamliwości kości

C. niedoczynności tarczycy

D. niedokrwistości

Niedobór jodu w diecie zwierząt prowadzi do niedoczynności tarczycy, co jest stanem, w którym gruczoł tarczowy nie produkuje wystarczającej ilości hormonów tarczycy, takich jak tyroksyna (T4) i trijodotyronina (T3). Hormony te są kluczowe dla regulacji metabolizmu, wzrostu oraz rozwoju zwierząt. W przypadku niedoboru jodu, zwierzęta mogą doświadczać objawów, takich jak przyrost masy ciała, letarg, oraz obrzęki, w tym charakterystyczne powiększenie tarczycy, zwane wolem. Zastosowanie odpowiedniej suplementacji jodem w paszy jest standardową praktyką w hodowli zwierząt, aby zapobiec niedoborom oraz związanym z nimi problemom zdrowotnym. Warto wspomnieć, że w krajach, gdzie występują naturalne niedobory jodu w glebie, takie jak niektóre regiony górskie, kontrola poziomu jodu w diecie zwierząt jest kluczowa dla zapewnienia ich prawidłowego rozwoju i produkcji. Właściwe zarządzanie dietą zwierząt, w tym odpowiednia suplementacja jodu, jest zgodne z międzynarodowymi standardami weterynaryjnymi oraz zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt.

Pytanie 15

Kość prącia występuje u jakiego gatunku?

A. U psa

B. U buhaja

C. U ogiera

D. U knura

Kość prącia, znana również jako os penis, występuje u psów i jest kluczowym elementem ich anatomii. Stanowi ona szkieletowy element narządów płciowych samców, a jej obecność jest istotna dla reprodukcji oraz kopulacji. W przypadku psów, kość prącia jest zróżnicowana pod względem długości i grubości, co może mieć znaczenie w kontekście ich rasy oraz wielkości. Przykładowo, u psów ras dużych, takich jak Dogi, kość prącia jest znacznie większa niż u mniejszych ras, co może wpływać na ich zdolności reprodukcyjne. Kość ta jest również istotna w kontekście badań weterynaryjnych, ponieważ jej morfologia może być wykorzystywana do diagnozowania różnych schorzeń, takich jak dysplazja stawów czy urazy. Zrozumienie anatomii i funkcji kości prącia jest zatem niezbędne dla weterynarzy oraz hodowców, którzy chcą zapewnić zdrowie i dobre samopoczucie psów.

Pytanie 16

Jak wygląda średni roczny stan w grupie technologicznej, w której czas pobytu zwierząt wynosi 6 miesięcy, a ich przelotowość to 120 sztuk?

A. 60

B. 50

C. 120

D. 40

Wybór niepoprawnych odpowiedzi na to pytanie często wynika z błędnych założeń dotyczących sposobu obliczania stanu średniorocznego w grupie technologicznej. Wielu ludzi może mylnie zakładać, że stan średnioroczny to po prostu suma zwierząt podzielona przez ich czas przebywania, co jest błędnym podejściem. Warto pamiętać, że obliczenia te muszą uwzględniać fakt, że czas przebywania zwierząt nie jest jedynym czynnikiem. Na przykład, niektórzy mogą pomylić się, zakładając, że stan średnioroczny wynosi 50 lub 40, nie uwzględniając, iż liczba zwierząt przelotowych (120) podzielona przez połowę roku (6 miesięcy) nie daje realistycznego obrazu. Obliczenia stanów średniorocznych są kluczowe w zarządzaniu zasobami biologicznymi i powinny być przeprowadzane zgodnie z normami branżowymi, które uwzględniają poprawne algorytmy. Ponadto, błędne odpowiedzi mogą wynikać z podstawowego zrozumienia koncepcji przelotowości i stanu populacji. Prawidłowe podejście wymaga uwzględnienia nie tylko liczby zwierząt, ale także ich cyklu życia, co w praktyce oznacza analizę ich reprodukcji, śmiertelności oraz migracji. Wiedza na temat tych aspektów jest niezbędna do podejmowania właściwych decyzji w zakresie ochrony i zarządzania dziką przyrodą.

Pytanie 17

Na nadmiar soli w paszy szczególnie wrażliwe są zwierzęta takie jak

A. krowy

B. kozy

C. konie

D. świnie

Świnie są szczególnie wrażliwe na nadmiar soli w paszy z powodu ich specyficznych potrzeb metabolicznych i anatomicznych. Nadmiar soli może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym do nadciśnienia, uszkodzenia nerek czy obrzęków. W praktyce, hodowcy świn muszą szczególnie dbać o balans elektrolitowy w diecie, aby uniknąć takich komplikacji. Zgodnie z zaleceniami naukowców i specjalistów z branży zootechnicznej, poziom sodu w diecie świń powinien wynosić od 0,1 do 0,3% masy paszy. Przykładowo, podczas formułowania diety dla tuczników, warto zwrócić uwagę na źródła soli, takie jak sól kamienna czy preparaty mineralne, aby nie przekroczyć zalecanych norm. Właściwe zarządzanie dietą nie tylko wspiera zdrowie zwierząt, ale również optymalizuje ich wzrost i produkcję, co jest kluczowe w kontekście efektywności ekonomicznej hodowli.

Pytanie 18

Jak nazywa się dziedzina medycyny, która bada budowę, funkcje fizjologiczne, diagnostykę oraz leczenie żeńskiego układu płciowego?

A. ginekologia

B. inseminacja

C. andrologia

D. położnictwo

Ginekologia jest dziedziną medycyny, która koncentruje się na strukturze, funkcji oraz zdrowiu żeńskiego układu płciowego. Obejmuje szereg praktycznych działań, jak diagnostyka, leczenie schorzeń i przeprowadzanie zabiegów. Na przykład, ginekolog może diagnozować i leczyć choroby takie jak endometrioza, zespół policystycznych jajników czy nowotwory układu rozrodczego. Ginekologia ma również kluczowe znaczenie w opiece nad kobietami w różnych etapach życia, od młodzieńczej fazy menstruacyjnej, przez ciążę, aż po menopauzę. W ramach tej specjalizacji ginekologowie stosują nowoczesne techniki diagnostyczne, takie jak ultrasonografia, badania cytologiczne oraz testy laboratoryjne, co pozwala na wczesne wykrywanie i skuteczne leczenie schorzeń. Ponadto, ginekologia współpracuje z innymi dziedzinami medycyny, co sprawia, że jest niezbędna w zintegrowanym podejściu do zdrowia kobiet. Standardy dobrych praktyk w ginekologii opierają się na rekomendacjach towarzystw medycznych, promujących regularne badania kontrolne oraz edukację pacjentek w zakresie profilaktyki i zdrowego stylu życia.

Pytanie 19

Jaką witaminę należy stosować, aby zapobiec krzywicy u zwierząt?

A. E

B. K

C. B1

D. D

Witamina K, witamina B1 oraz witamina E odgrywają różne role w organizmach zwierząt, jednak ich funkcje nie są związane bezpośrednio z zapobieganiem krzywicy. Witamina K jest kluczowa dla procesów krzepnięcia krwi i metabolizmu kości, ale nie ma bezpośredniego wpływu na mineralizację kości w kontekście krzywicy. Niedobór witaminy K może prowadzić do osłabienia kości, ale nie do krzywicy. Z kolei witamina B1, znana jako tiamina, ma zasadnicze znaczenie dla metabolizmu energetycznego i układu nerwowego, a jej niedobór może powodować choroby neurologiczne, takie jak beri-beri, jednak nie ma związku z mineralizacją kości. Witamina E jest silnym antyoksydantem, który chroni błony komórkowe przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, ale również nie ma bezpośredniego wpływu na rozwój krzywicy. W przypadku błędnych odpowiedzi, często spotykanym błędem jest pomieszanie funkcji witamin oraz przypisywanie im ról, których nie pełnią. Wiedza na temat funkcji witamin jest kluczowa w kontekście zdrowia zwierząt, w tym ich diety, a nieprawidłowe zrozumienie tych zależności może prowadzić do niewłaściwej suplementacji lub diety, co z kolei może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Pytanie 20

Klasyfikacja umięśnienia mięsa wołowego odbywa się w kategoriach

A. A,B,C,D,E

B. I,II,III,IV,V

C. E,U,R,O,P

D. 0,1,2,3

Wiesz co? Klasyfikacja umięśnienia tusz wołowych jest oparta na systemie E,U,R,O,P, co mówi nam o jakości tego mięsa, które trafia do przemysłu mięsnego. To jest dosyć istotne, bo klasy E to te najlepsze tusze, a klasa P to takie, które mają najniższą jakość. Jak tak sobie myślę, to klasa E to taka super jakość - tusze mają świetne umięśnienie i prawie żadnego tłuszczu, co jest na czołowej półce. Podczas oceniania tuszów bierze się pod uwagę różne rzeczy, jak na przykład ich kondycję i ewentualne uszkodzenia, bo to wpływa na to, ile można za nie zapłacić. Dzięki jednolitym standardom, zarówno konsumenci, jak i producenci mogą łatwiej zrozumieć, co kupują i sprzedają, a to jest ważne z punktu widzenia bezpieczeństwa żywności i jakości mięsa.

Pytanie 21

Osoba, która zrealizowała procedurę sztucznego unasieniania krowy lub jałówki, powinna przechowywać kopię dokumentu potwierdzającego wykonanie zabiegu przez czas

A. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu

B. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

C. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu

D. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu

Przechowywanie dokumentacji związanej z zabiegiem sztucznego unasieniania przez okres krótszy niż pięć lat, takie jak trzy lata, dwa lata czy jeden rok, jest niewystarczające z punktu widzenia standardów jakości i bezpieczeństwa w hodowli zwierząt. Trzyletni okres przechowywania informacji może wydawać się odpowiedni, jednak w praktyce nie zapewnia wystarczającej trwałości dokumentacji w przypadku, gdyby konieczne było prześledzenie historii zdrowia zwierząt w dłuższym okresie czasu. Z kolei dwuletni lub roczny okres przechowywania jest jeszcze bardziej problematyczny, ponieważ w przypadku wykrycia chorób zakaźnych po upływie tego czasu, trudno byłoby ustalić, które zwierzęta były poddane zabiegom oraz jakie były wyniki tych działań. Przepisy wskazują, że dokumentacja ta ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia nie tylko bezpieczeństwa zdrowotnego stada, ale również dla odpowiedzialności hodowców. Warto zrozumieć, że nieprzechowywanie dokumentów przez wymagany okres może prowadzić do konsekwencji prawnych oraz negatywnie wpłynąć na reputację hodowli. Typowe błędy myślowe w zakresie przechowywania dokumentacji obejmują lekceważenie wymogów prawnych oraz niedocenianie znaczenia pełnej ewidencji w kontekście zdrowia zwierząt. Również, brak świadomości co do skutków długoterminowych braku odpowiedniej dokumentacji może doprowadzić do poważnych problemów w przypadku wystąpienia nieprawidłowości zdrowotnych lub epidemiologicznych.

Pytanie 22

Określ właściwą powierzchnię okien dla pomieszczenia inwentarskiego o powierzchni 120 m², przy założeniu, że wymagany stosunek powierzchni okien do podłogi wynosi 1:15?

A. 10 m2

B. 12 m2

C. 8 m2

D. 15 m2

Wybór błędnych wartości dla powierzchni okien w pomieszczeniu inwentarskim często wynika z nieprawidłowego zrozumienia wymagań dotyczących wentylacji i naturalnego doświetlenia. Powierzchnie 10 m², 12 m² i 15 m² nie spełniają wymogu proporcji 1:15, co może prowadzić do problemów z jakością powietrza oraz warunkami życia zwierząt. Zbyt mała powierzchnia okien (np. 10 m²) w porównaniu do podłogi nie zapewni wystarczającej wymiany powietrza, co jest kluczowe w hodowli zwierząt. W przypadku zbyt dużych okien (np. 12 m² lub 15 m²) może dojść do nadmiernego nasłonecznienia, co z kolei prowadzi do przegrzewania pomieszczeń, szczególnie w cieplejszych miesiącach, co jest niepożądane dla zdrowia zwierząt. Właściwe obliczenie powierzchni okien powinno uwzględniać również lokalizację pomieszczenia w kontekście kierunku światła słonecznego oraz możliwości jego zaciemnienia, co jest ważne dla utrzymania komfortu termicznego. Błędy w kalkulacjach mogą wynikać z nieuwzględnienia specyfiki hodowli oraz nieprzestrzegania norm i standardów dotyczących budowy takich obiektów. Dlatego tak istotne jest stosowanie się do wytycznych określających minimalne wymagania dotyczące powierzchni okien w obiektach inwentarskich.

Pytanie 23

Aby zredukować obrzęk uszkodzonych tkanek oraz złagodzić ból, powinno się zastosować

A. wodę utlenioną

B. spirytus

C. zimne okłady

D. ciepłe okłady

Zimne okłady to naprawdę dobry sposób na zmniejszenie opuchlizny i bólu, zwłaszcza jak się stłuczesz czy masz jakieś urazy tkanek miękkich. Kiedy chłodzisz jakiś obszar, naczynia krwionośne się zwężają, co zmniejsza przepływ krwi do rany i w efekcie obrzęk. Co więcej, zimne okłady pomagają też w zniwelowaniu bólu, bo znieczulają nerwy. W praktyce najlepiej jest stosować je przez 15-20 minut co godzinę przez około dwa dni po urazie. Pamiętaj, żeby nie kłaść lodu bezpośrednio na skórę, bo można sobie zrobić krzywdę. Lepszy będzie ręcznik albo coś w tym stylu. Warto to robić, bo te zasady są dobrze znane w medycynie, zarówno w pierwszej pomocy, jak i w rehabilitacji po urazach sportowych. Zimne okłady są szczególnie polecane, bo szybka reakcja potrafi naprawdę przyspieszyć zdrowienie.

Pytanie 24

Wyczuwalne pod skórą żebra oraz inne kości, przykryte niewielką ilością tłuszczu. Z widoku bocznego widoczne podkasanie brzucha, a z góry doły przylędźwiowe nie są zapadnięte. W skali 9 punktowej, jaką kondycję kota przedstawia ten opis?

A. oceną 1

B. oceną 5

C. oceną 7

D. oceną 9

Opis kondycji kota przedstawiony w pytaniu wskazuje na normalny stan zdrowia zwierzęcia, co jest zgodne z oceną 5 w skali 9-punktowej. Żebra i inne kości, które są wyczuwalne pod skórą, sugerują, że kot ma odpowiednią ilość tkanki tłuszczowej, co jest typowe dla zdrowego zwierzęcia. Podkasanie brzucha oraz niezapadnięte doły przylędźwiowe są również oznakami prawidłowej kondycji, co wskazuje na brak otyłości i nadwagi. Ważne jest, aby ocena kondycji ciała była przeprowadzana w kontekście ogólnego stanu zdrowia oraz diety kota. W praktyce, weterynarze i hodowcy zalecają regularne monitorowanie kondycji ciała zwierząt poprzez badanie ich sylwetki oraz wyczuwalność kości, co pozwala na wcześniejsze wykrycie problemów zdrowotnych, takich jak otyłość czy niedożywienie. Rekomendacje dotyczące diety i aktywności fizycznej powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb zwierzęcia, aby zapewnić mu optymalne zdrowie i samopoczucie.

Pytanie 25

Najmniej moczu wydalają

A. indyki

B. psy

C. świnie

D. konie

Indyki, jako ptaki, mają zdolność do oszczędzania wody w organizmie, co jest szczególnie istotne w ich naturalnym środowisku. W porównaniu do ssaków, ptaki często wydalają mocz w postaci pasty moczowej, co pozwala im na minimalizację utraty wody. W praktyce oznacza to, że indyki wydalają stosunkowo niewielkie ilości wody w porównaniu do zwierząt takich jak konie czy psy, które wydalają bardziej rozcieńczony mocz, zawierający większe ilości wody. To podejście jest zgodne z przystosowaniami ewolucyjnymi, które pozwalają ptakom na przetrwanie w warunkach, gdzie dostępność wody jest ograniczona. Dobrą praktyką w hodowli indyków jest zapewnienie im odpowiednich warunków żywienia oraz dostępu do wody, co wspiera ich zdrowie i optymalne funkcjonowanie. Zrozumienie tych potrzeb jest kluczowe dla hodowców, aby mogli oni skutecznie zarządzać ich dobrostanem.

Pytanie 26

Gdzie można spotkać nerki pobrużdżone?

A. u bydła

B. u psa

C. u konia

D. u świni

Nerki pobrużdżone to cecha anatomiczna, która występuje u bydła, szczególnie u zwierząt dorosłych. Struktura nerek bydła różni się od nerek innych gatunków, takich jak psy, konie czy świnie, które mają gładką powierzchnię. U bydła pobrużdżenie wynika z ich specyficznej budowy i funkcji, jakie pełnią w organizmie. U bydła nerki mają charakterystyczną, bruzdowaną powierzchnię, co jest adaptacją do ich diety oraz sposobu życia. W praktyce, weterynarze oraz hodowcy bydła powinni zwracać uwagę na zmiany w strukturze nerek, ponieważ mogą one wskazywać na choroby układu moczowego lub inne problemy zdrowotne. Warto również wspomnieć, że zdrowie nerek jest kluczowe dla ogólnego stanu zdrowia bydła, wpływając na ich wydajność mleczną i przyrosty masy ciała. Zrozumienie anatomii nerek bydła jest zatem istotne w kontekście weterynarii i hodowli, co podkreśla znaczenie badań anatomicznych i diagnostyki weterynaryjnej w tej dziedzinie.

Pytanie 27

Dokument, kartoteka lub informatyczny nośnik danych, na którym są zapisywane, a w przypadku koniowatych, również rejestrowane, zwierzęta hodowlane oraz informacje o ich hodowcach, właścicielach, pochodzeniu i wynikach oceny wartości użytkowej lub hodowlanej, to

A. ewidencja zwierząt.

B. księga zwierząt.

C. księga hodowlana.

D. kartoteka zwierząt.

Księga hodowlana to istotny dokument w hodowli zwierząt, który służy do rejestrowania informacji o zwierzętach hodowlanych, w tym o ich pochodzeniu, właścicielach i wynikach ocen wartości użytkowej. Umożliwia ona monitorowanie linii hodowlanych, co jest kluczowe dla zachowania jakości i zdrowia populacji. Księgi hodowlane są często prowadzone przez odpowiednie organy regulacyjne i powinny spełniać określone normy, takie jak zgodność z wytycznymi Międzynarodowej Federacji Koni (FEI) czy krajowymi przepisami weterynaryjnymi. Przykładem może być księga hodowlana dla ras koni, która dokumentuje zarówno informacje dotyczące przodków, jak i wyniki zawodów, co pozwala na lepsze dobieranie par hodowlanych. Właściwe prowadzenie ksiąg hodowlanych jest zatem kluczowe dla rozwoju i oceny wartości użytkowej zwierząt hodowlanych.

Pytanie 28

Jednym z powodów obniżenia jakości słoniny jest podawanie tucznikom w nadmiarze śruty

A. żytniej

B. jęczmiennej

C. pszennej

D. kukurydzianej

Zarządzanie dietą tuczników jest kluczowym elementem produkcji mięsa, a wybór odpowiednich składników pasz ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego produktu. Przygotowując dietę, niektórzy mogą błędnie uważać, że inne rodzaje śruty, takie jak pszenna, jęczmienna czy żytnia, mogą być zastosowane jako główne źródło energii bez negatywnych konsekwencji. Śruta pszenna, choć bogata w białko i węglowodany, ma wyższą zawartość glutenu, co może ograniczać wydajność trawienia u tuczników. Z kolei śruta jęczmienna, mimo że zawiera cenne składniki odżywcze, ma niższą wartość energetyczną w porównaniu do śruty kukurydzianej, co może prowadzić do nieskutecznej produkcji tłuszczu. Śruta żytnia, z dodatkowym ryzykiem obecności niepożądanych substancji, takich jak toksyny, również nie jest zalecana jako główne źródło energii. Takie błędne podejście do diety może prowadzić do problemów zdrowotnych zwierząt, obniżenia jakości mięsa oraz zmniejszenia efektywności produkcji. Właściwe zrozumienie wartości odżywczej różnych składników pasz oraz ich wpływu na jakość słoniny jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich standardów w branży mięsnej. Dobrym przykładem jest stosowanie diety zrównoważonej, która uwzględnia wszystkie niezbędne składniki odżywcze, zapewniając optymalne warunki hodowli i produkcji. Warto zwrócić uwagę na praktyki polegające na regularnym monitorowaniu jakości paszy oraz zdrowia zwierząt, aby uniknąć problemów związanych z niewłaściwym żywieniem.

Pytanie 29

Wskaź gatunek zwierząt, który posiada kość prącia?

A. Świnia

B. Kaczka

C. Pies

D. Koń

Koń, kaczka i świnia, mimo że są to zwierzęta domestykowane, nie posiadają kości prącia w taki sposób, jak pies. U koni występuje struktura zwana 'os clitoris', która jest bardziej związana z samicami tego gatunku. Koń jest typowym przedstawicielem ssaków kopytnych, które posiadają swoje unikalne adaptacje anatomiczne, ale ich układ rozrodczy różni się od psów. Z kolei kaczki, będące ptakami wodnymi, nie posiadają kości prącia. U ptaków zamiast kości występują inne adaptacje, takie jak przejrzystość i miękkość narządów płciowych, co jest wynikiem ich specyficznego sposobu rozmnażania, zwanego zapłodnieniem zewnętrznym. W przypadku świń również nie występuje kość prącia, a ich anatomia układu rozrodczego jest przystosowana do konkretnych potrzeb rozmnażania. Często mylenie gatunków i ich cech anatomicznych prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zachowań i biologii. W praktyce weterynaryjnej, a także w hodowli zwierząt, rozumienie różnic w anatomii i fizjologii różnych gatunków jest kluczowe dla skutecznego zarządzania ich zdrowiem oraz rozmnażaniem. Z tego powodu, błędne kojarzenie zwierząt z obecnością kości prącia może prowadzić do nieadekwatnych wniosków dotyczących ich potrzeb i zachowań.

Pytanie 30

Najlepszymi kozami do pozyskiwania mleka są osobniki rasy

A. angorskiej

B. saaneńskiej

C. burskiej

D. anglonubijskiej

Kozy rasy saaneńskiej są uznawane za jedne z najlepszych producentów mleka na świecie. Charakteryzują się one wysoką wydajnością mleczną, osiągając średnio od 800 do 1000 litrów mleka rocznie od jednej kozy. Mleko tych zwierząt ma doskonałe właściwości odżywcze i jest cenione za wysoką zawartość tłuszczu oraz białka. W hodowli komercyjnej, saaneńskie kozy często stosowane są w produkcji serów i innych przetworów mlecznych, gdzie ich mleko stanowi doskonałą bazę. Dodatkowo, saaneńskie kozy są znane ze swojego spokojnego temperamentu, co ułatwia pracę z nimi w gospodarstwie. Warto również podkreślić, że dobre praktyki w hodowli kozy tej rasy obejmują zapewnienie odpowiednich warunków życia, takich jak odpowiednia dieta, dostęp do świeżej wody oraz przestrzeni do poruszania się, co dodatkowo wpływa na jakość oraz ilość produkowanego mleka.

Pytanie 31

Kiedy zaczyna się stopniowe wprowadzanie pierwszych pasz stałych w diecie szczeniąt, zazwyczaj od około

A. 3 tygodnia życia

B. 9 tygodnia życia

C. 1 tygodnia życia

D. 6 tygodnia życia

Wybór 6 tygodnia życia jako momentu wprowadzenia pasz stałych jest zbyt późny. W rzeczywistości, w tym okresie szczenięta powinny już być przyzwyczajane do pokarmów stałych, ponieważ ich układ pokarmowy jest wtedy wystarczająco rozwinięty, by trawić tego typu pokarm. Karmienie szczeniąt mlekiem matki powinno być stopniowo uzupełniane o pokarmy stałe, co pozwala na płynne przejście między tymi rodzajami żywienia. Odpowiedź dotycząca 1 tygodnia życia również jest niewłaściwa, ponieważ w tym czasie szczenięta są całkowicie zależne od mleka matki i ich układ pokarmowy nie jest jeszcze gotowy do trawienia stałych pokarmów. Z kolei 9 tydzień życia to okres, w którym szczenięta powinny już być całkowicie przestawione na pokarmy stałe. Wprowadzenie pokarmów stałych zbyt późno może prowadzić do niedoborów żywieniowych, a także zaburzeń w przyzwyczajeniach żywieniowych, co może skutkować problemami zdrowotnymi w przyszłości. Ważne jest, aby świadomi opiekunowie szczeniąt zapoznali się z zaleceniami żywieniowymi, które wskazują, że wprowadzanie pokarmów stałych powinno odbywać się w odpowiednim czasie, aby wspierać zdrowy rozwój ich pupili.

Pytanie 32

Koza wykazuje oznaki niepokoju, wydaje dźwięki, porusza ogonem, unosi włosy na grzbiecie, często oddaje mocz w niewielkich ilościach, a po dotyku w okolicy lędźwiowej może reagować za pomocą wygięcia grzbietu lub przykucnięcia. W oparciu o te symptomy można ocenić, że koza jest

A. nerwowa

B. chora

C. złośliwa

D. w rui

Prawidłowa odpowiedź to 'w rui', ponieważ opisane objawy kozy są typowe dla zwierząt w okresie rui. Ruja to faza cyklu reprodukcyjnego, w której zwierzęta wykazują zwiększoną aktywność hormonalną, co prowadzi do zachowań takich jak pobekiwanie, merdanie ogonem oraz nadmierne oddawanie moczu. W tym czasie kozy mogą być bardziej wrażliwe na dotyk, co objawia się wygięciem grzbietu lub chęcią przykucnięcia. Przykładowo, podczas rutynowych obserwacji stada, hodowcy mogą zauważyć, że kozy w rui często przebywają w pobliżu innych zwierząt, co jest efektem ich instynktownej potrzeby łączenia się z partnerami do rozrodu. Znajomość objawów rui jest kluczowa dla hodowców, ponieważ pozwala na planowanie krycia oraz optymalne zarządzanie populacją. Standardy branżowe rekomendują regularne monitorowanie zachowań zwierząt, co umożliwia szybsze identyfikowanie okresów rui i odpowiednie działania, takie jak wprowadzenie do stada samców.

Pytanie 33

Zespół stawowy obejmujący staw udowo-rzepkowy oraz staw udowo-piszczelowy określa się mianem stawu

A. piszczelowym

B. stępu

C. udowym

D. kolanowym

Staw kolanowy jest połączeniem stawowym składającym się ze stawu udowo-rzepkowego oraz stawu udowo-piszczelowego. Jest to jeden z największych i najbardziej skomplikowanych stawów w ciele ludzkim, odgrywający kluczową rolę w ruchach takich jak chodzenie, bieganie czy skakanie. Staw kolanowy pozwala na różnorodne ruchy, w tym zgięcie, prostowanie oraz niewielką rotację, co czyni go niezwykle funkcjonalnym. W praktyce, zrozumienie anatomii stawu kolanowego jest niezbędne dla fizjoterapeutów oraz trenerów personalnych, którzy pracują z pacjentami lub sportowcami, aby zoptymalizować ich ruchy i zredukować ryzyko kontuzji. Dodatkowo, znajomość biomechaniki stawu kolanowego jest istotna w kontekście rehabilitacji, gdzie celem jest przywrócenie pełnej funkcjonalności po urazach lub operacjach. W przypadku uszkodzeń, takich jak zerwanie więzadeł krzyżowych, rehabilitacja stawu kolanowego staje się kluczowym elementem procesu leczenia, co podkreśla znaczenie właściwej wiedzy na ten temat.

Pytanie 34

Podczas sprzedaży rocznego psa do państwa Unii Europejskiej nie ma konieczności

A. wszczepiania mu mikroczipu

B. szczepienia go przeciwko wściekliźnie

C. przekazywania rodowodu psa

D. zaopatrywania go w paszport

Przekazanie rodowodu psa przy sprzedaży zwierzęcia do kraju Unii Europejskiej nie jest wymagane, co oznacza, że formalności związane z rodowodem nie są niezbędne do przewozu psa. Rodowód jest dokumentem potwierdzającym pochodzenie oraz rasę zwierzęcia, a jego brak nie wpływa na legalność przewozu psa w ramach Unii Europejskiej. W przypadku psów wykorzystywanych w hodowli, rodowód może być istotny dla hodowców, jednak dla osobistych właścicieli, którzy sprzedają psa, jego posiadanie nie jest obligatoryjne. W praktyce, jeśli sprzedaż dotyczy zwierzęcia, które nie jest przeznaczone do dalszej hodowli, rodowód nie odgrywa kluczowej roli. Należy jednak pamiętać, że w przypadku psów rasowych, posiadanie rodowodu może być istotne dla przyszłych właścicieli, dlatego warto go dostarczyć, aby zwiększyć wartość rynkową psa. Warto również zaznaczyć, że dla psów przewożonych do UE istnieją obowiązki dotyczące szczepień oraz mikroczipów, dlatego należy ich przestrzegać, aby zapewnić bezpieczeństwo i zdrowie zwierzęcia.

Pytanie 35

Niedobór witaminy A w diecie zwierząt może prowadzić do

A. osłabienia kości i stawów, określanego krzywicą

B. krwawych wybroczyn pod skórą

C. obrzmienia oraz krwawienia dziąseł

D. osłabienia wzroku znanego jako "kurza ślepota"

Witamina A odgrywa kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu wzroku. Jej niedobór prowadzi do zaburzeń w produkcji rodopsyny, pigmentu niezbędnego do percepcji światła w siatkówce oka, co skutkuje osłabieniem wzroku, znanym jako 'kurza ślepota'. To schorzenie charakteryzuje się trudnościami w widzeniu w słabym oświetleniu. W praktyce, aby zapobiec niedoborom witaminy A w diecie zwierząt, należy stosować odpowiednie suplementy oraz wprowadzać do ich żywienia źródła tej witaminy, takie jak marchew, wątroba czy produkty mleczne. Zgodnie z wytycznymi dotyczących żywienia zwierząt, witamina A powinna być dostarczana w odpowiednich dawkach, aby zapewnić optymalne zdrowie i wydajność, co jest szczególnie istotne w hodowli zwierząt gospodarskich i domowych, gdzie maksymalizacja zdrowia zwierząt przekłada się na ich wydajność produkcyjną i dobrostan.

Pytanie 36

Oksytocyna jest rodzajem hormonu

A. hamującym wydzielanie mleka

B. ulepszającym wydalenie płodu

C. przyśpieszającym proces owulacji

D. wspierającym przebieg ciąży

Oksytocyna jest hormonem peptydowym, który odgrywa kluczową rolę w procesie porodowym, szczególnie w fazie wypierania płodu. Hormon ten stymuluje skurcze macicy, co jest niezbędne do skutecznego narodzin dziecka. Oksytocyna jest wydzielana przez przysadkę mózgową i jej działanie jest znane jako 'hormon miłości', ponieważ również sprzyja tworzeniu więzi emocjonalnych. W praktyce klinicznej, oksytocyna jest często stosowana w indukcji porodu lub w celu wzmocnienia skurczów macicy podczas porodu. Zrozumienie roli oksytocyny w porodzie jest istotne dla personelu medycznego, ponieważ właściwe jej zastosowanie może znacznie poprawić wyniki porodowe i zminimalizować ryzyko powikłań. Ponadto, badania pokazują, że oksytocyna ma również wpływ na zachowania społeczne i empatię, co czyni ją interesującym obszarem badań w kontekście psychologii i psychiatrii.

Pytanie 37

Czynnikiem, który nie stanowi wskazania do przeprowadzenia zabiegu sztucznego unasiennienia suki, jest

A. nieposiadanie pierwszego potomstwa

B. odrzucenie suki w stosunku do psów

C. agresywne zachowanie zwierząt

D. nieproporcjonalność masy ciała zwierząt

Brak pierwszego miotu nie oznacza wcale, że trzeba robić sztuczne unasiennienie suki. W weterynarii zazwyczaj ten zabieg wykonuje się, gdy występują jakieś problemy z naturalnym rozmnażaniem, np. jak suka nie lubi psów, bywa agresywna albo jest za duża w porównaniu do samca. Gdy nie ma pierwszego miotu, nie ma też podstaw do tego zabiegu, bo to nie jest oznaka jakiejś choroby czy czegoś, co wymaga interwencji. Sztuczne unasiennienie ma sens, jeśli nie można przeprowadzić naturalnego krycia, albo jest to zbyt ryzykowne. Na przykład, jeżeli suka ma dużą niechęć do psów, co może jej sprawiać stres czy powodować kontuzje, to wtedy rzeczywiście można pomyśleć o sztucznym unasiennieniu. Każda decyzja w tej sprawie powinna być dobrze przemyślana przez lekarzy, którzy mogą ocenić zdrowie i potrzeby reprodukcyjne zwierzęcia, zgodnie z wiedzą na ten temat.

Pytanie 38

Gdzie należy zanotować numer buhaja oraz numer ejakulatu zastosowanego do inseminacji?

A. na karcie jałówki/krowy

B. w książce dotyczącej wykrywania rui

C. w rejestrze krów ocenianych

D. w notesie do obory

Numer buhaja oraz numer ejakulatu użytego do inseminacji należy zapisać w karcie jałówki lub krowy, ponieważ jest to kluczowe dla zachowania pełnej dokumentacji dotyczącej hodowli. Karta ta służy jako centralne źródło informacji, rejestrując wszystkie dane związane z reprodukcją danego zwierzęcia. Praktyka ta umożliwia łatwe śledzenie pochodzenia, a także ewentualnych problemów związanych z płodnością. Zapisanie tych informacji w karcie jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, co wpływa na poprawę zarządzania stadem oraz umożliwia precyzyjne planowanie inseminacji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia trudności w reprodukcji, łatwy dostęp do takich danych pozwala na szybsze podejmowanie decyzji dotyczących dalszej strategii inseminacyjnej lub wyboru innych buhajów. Warto także pamiętać, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi hodowli, odpowiednia dokumentacja jest obowiązkowa, co sprawia, że prowadzenie takich zapisów jest nie tylko dobrym zwyczajem, ale również wymogiem prawnym.

Pytanie 39

Najwcześniej stosowanym zabiegiem zootechnicznym u prosiąt jest

A. kurtyzowanie

B. przycinanie kiełków

C. znakowanie prosiąt

D. kastracja knurków

Kastracja knurków, choć istotna w zarządzaniu stadem, nie jest najwcześniej wykonywanym zabiegiem. Kastracja zwykle odbywa się kilka tygodni po urodzeniu, co jest związane z potrzebą pozwolenia na naturalny rozwój zwierząt przed podjęciem tak drastycznego działania. W przypadku kastracji niezbędne jest także zapewnienie odpowiedniego znieczulenia oraz przestrzeganie przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, co dodatkowo wpływa na późniejszy termin przeprowadzania zabiegu. Kurtyzowanie natomiast, definiowane jako usuwanie nadmiaru skóry, nie jest standardowym działaniem w hodowli prosiąt, a jego zastosowanie ogranicza się do wyjątkowych przypadków, które nie są powszechnie praktykowane. Znakowanie prosiąt, chociaż istotne dla identyfikacji i zarządzania stadem, również nie jest pierwszym zabiegiem, który wykonuje się na nowo narodzonych prosiętach. Takie zabiegi są zazwyczaj realizowane po kilku dniach od narodzin, a ich celem jest przede wszystkim monitorowanie i zarządzanie stadem, co jest ważnym aspektem w kontekście bioasekuracji oraz efektywności produkcji. Często błędnym podejściem jest postrzeganie tych zabiegów jako równorzędnych, podczas gdy ich kolejność i cel różnią się znacznie, co może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia procesów związanych z hodowlą trzody chlewnej.

Pytanie 40

Która z podanych ras występuje w wersji nagiej oraz owłosionej?

A. Maltańczyk

B. Grzywacz chiński

C. Yorkshire terrier

D. Pudel

Grzywacz chiński to rasa, która rzeczywiście występuje w dwóch odmiennych typach, nagim oraz owłosionym. Rasa ta charakteryzuje się wyjątkowym wyglądem oraz różnorodnością, co czyni ją interesującą dla miłośników psów. Typ nagi, znany jako 'Chinese Crested', nie posiada sierści na większości ciała, co może być korzystne dla osób z alergiami. Z drugiej strony, odmiana owłosiona, określana jako 'powderpuff', ma gęste, miękkie futro. Oba typy mają swoje unikalne cechy, a ich różnice mogą wpływać na wybór właściciela. W przypadku grzywacza chińskiego, pielęgnacja może być dostosowana do rodzaju sierści; nagie osobniki wymagają większej uwagi w zakresie ochrony skóry przed słońcem, a owłosione – regularnego czesania. Wiedza o tych różnicach jest istotna dla prawidłowej pielęgnacji i zdrowia psa, co jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli i opiece nad zwierzętami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej