Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 25 kwietnia 2025 10:47
Data zakończenia: 25 kwietnia 2025 11:00

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który protokół jest wykorzystywany do konwersji między adresami IP publicznymi a prywatnymi?

A. NAT

B. SNMP

C. RARP

D. ARP

Protokół NAT (Network Address Translation) jest kluczowym elementem w zarządzaniu adresami IP w sieciach komputerowych. Jego główną funkcją jest translacja pomiędzy publicznymi a prywatnymi adresami IP, co pozwala na efektywne wykorzystanie ograniczonej puli adresów IPv4. W przypadku, gdy urządzenie w sieci lokalnej (z prywatnym adresem IP) chce nawiązać połączenie z Internetem, protokół NAT dokonuje zamiany jego adresu na publiczny adres IP routera. To sprawia, że wiele urządzeń w sieci lokalnej może współdzielić jeden adres publiczny, co znacząco zmniejsza potrzebę posiadania dużej liczby publicznych adresów IP. Przykład zastosowania NAT można zobaczyć w domowych routerach, które umożliwiają wielu urządzeniom, takim jak smartfony, laptopy, czy telewizory, dostęp do Internetu poprzez jeden publiczny adres IP. NAT jest także zgodny z najlepszymi praktykami zabezpieczeń, gdyż ukrywa wewnętrzne adresy IP, co zwiększa poziom bezpieczeństwa sieci. Warto dodać, że NAT współpracuje z różnymi protokołami, w tym TCP i UDP, a jego implementacja stanowi kluczowy element strategii zarządzania adresami IP w dobie wyczerpywania się adresów IPv4.

Pytanie 2

Który z poniższych systemów operacyjnych nie jest wspierany przez system plików ext4?

A. Fedora

B. Mandriva

C. Gentoo

D. Windows

Wybór jednej z dystrybucji Linuxa, jak Fedora, Gentoo czy Mandriva, jako systemu operacyjnego, który nie obsługuje systemu plików ext4, to nieporozumienie. Te systemy operacyjne działają z ext4 i często używają go jako domyślnego systemu plików. Na przykład Fedora jest znana z wprowadzania nowości, w tym systemów plików, a ext4 jest jednym z nich. Gentoo z kolei pozwala użytkownikom dostosować swój system, a ext4 często wybiera się ze względu na wydajność i dodatkowe funkcje, jak journaling, co pomaga w zachowaniu integralności danych. Mandriva, mimo że może nie jest tak popularna, też obsługuje ext4, co czyni ją dobrą opcją dla tych, co szukają nowoczesnych rozwiązań w zarządzaniu danymi. Z mojego punktu widzenia, źle zrozumieć, które systemy operacyjne wspierają dany system plików, może prowadzić do problemów z dostępem do danych. Dobrze jest kierować się nie tylko funkcjami systemu plików, ale też jego kompatybilnością z danym systemem operacyjnym, bo to klucz do stabilności i niezawodności pracy.

Pytanie 3

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) jest wykorzystywany do

A. przydzielania adresów IP oraz ustawień bramy i DNS

B. odbierania wiadomości e-mail

C. konfiguracji sprzętu sieciowego i zbierania danych na jego temat

D. szyfrowania połączeń terminalowych z odległymi komputerami

Odpowiedzi sugerujące, że protokół SNMP służy do szyfrowania połączeń terminalowych, przydzielania adresów IP czy odbioru poczty elektronicznej, wynikają z nieporozumienia dotyczącego podstawowych funkcji tego protokołu. SNMP nie jest przeznaczony do szyfrowania, lecz do zarządzania urządzeniami w sieci. Szyfrowanie połączeń zdalnych zazwyczaj realizowane jest za pomocą protokołów takich jak SSH lub TLS, które zapewniają bezpieczną komunikację poprzez szyfrowanie transmisji danych. Odpowiedzi dotyczące przydzielania adresów IP i konfiguracji bram oraz DNS-a są mylące, ponieważ te funkcje są obsługiwane przez protokół DHCP, a nie SNMP. SNMP ma inne zastosowanie, skupiając się na monitorowaniu stanu i operacji urządzeń sieciowych. Natomiast odbiór poczty elektronicznej jest zarezerwowany dla protokołów takich jak POP3, IMAP czy SMTP, które są odpowiedzialne za przesyłanie i zarządzanie wiadomościami e-mail. Wszelkie te niepoprawne odpowiedzi pokazują, że chodzi o mylenie różnych protokołów i ich funkcji w infrastrukturze IT, co może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu oraz zarządzaniu systemami sieciowymi. Zrozumienie specyfiki każdego z protokołów i ich zastosowań jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i optymalizacji sieci.

Pytanie 4

Oznaczenie CE wskazuje, że

A. producent ocenił towar pod kątem wydajności i ergonomii

B. towar został wytworzony w obrębie Unii Europejskiej

C. wyrób spełnia normy bezpieczeństwa użytkowania, ochrony zdrowia oraz ochrony środowiska

D. produkt jest zgodny z normami ISO

Oznakowanie CE jest znakiem, który informuje, że wyrób spełnia wymagania unijne dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia oraz ochrony środowiska. W ramach regulacji Unii Europejskiej, każdy produkt, który nosi ten znak, przeszedł odpowiednie procedury oceny zgodności, co zazwyczaj obejmuje testy i analizy wykonane przez producenta lub uprawnione jednostki notyfikowane. Przykładem mogą być urządzenia elektryczne, które muszą spełniać normy bezpieczeństwa określone w dyrektywie LVD (Low Voltage Directive) oraz EMC (Electromagnetic Compatibility Directive). Zastosowanie oznakowania CE nie tylko zapewnia konsumentom bezpieczeństwo użytkowania, ale również daje producentom przewagę konkurencyjną na rynku europejskim. Warto zauważyć, że oznakowanie CE jest wymagane dla szerokiej gamy produktów, w tym zabawek, urządzeń medycznych czy sprzętu ochrony osobistej, co czyni je kluczowym elementem regulacyjnym wpływającym na handel wewnętrzny w Unii Europejskiej.

Pytanie 5

Na schemacie przedstawiono sieć o strukturze

A. siatek

B. gwiazd

C. drzew

D. magistrali

Topologia magistrali to struktura sieciowa, w której wszystkie urządzenia są podłączone do jednego wspólnego medium transmisyjnego, najczęściej kabla, nazywanego magistralą. W tego typu sieci każde urządzenie może komunikować się bezpośrednio z innym poprzez to wspólne medium, co upraszcza proces instalacji i zmniejsza koszty materiałowe. Główna zaleta topologii magistrali to jej prostota i efektywność w małych sieciach, gdzie dane są przesyłane w jednym kierunku i nie ma potrzeby skomplikowanego zarządzania ruchem. Współczesne przykłady zastosowania to starsze sieci Ethernet, gdzie przesyłanie danych odbywa się w postaci ramek. Standardy takie jak IEEE 802.3 opisują specyfikacje dla sieci tego typu. Magistrala jest korzystna tam, gdzie wymagane są ekonomiczne rozwiązania w prostych konfiguracjach. Jednakże w miarę wzrostu liczby urządzeń mogą pojawić się problemy z przepustowością oraz kolizjami danych, dlatego w dużych sieciach często wybiera się inne topologie. Dodatkową korzyścią jest łatwość diagnozowania problemów przy użyciu narzędzi takich jak analizatory sygnałów, co przyspiesza proces rozwiązywania problemów technicznych.

Pytanie 6

Jakie narzędzie będzie najbardziej odpowiednie do delikatnego wygięcia blachy obudowy komputera oraz przykręcenia śruby montażowej w trudno dostępnej lokalizacji?

A. D

B. A

C. C

D. B

Narzędzie oznaczone jako D to popularne szczypce wydłużone zwane również szczypcami spiczastymi lub szczypcami precyzyjnymi. Są one idealne do pracy w trudno dostępnych miejscach ze względu na swoją wydłużoną konstrukcję oraz wąskie końcówki. Są powszechnie używane w montażu komputerów i innych urządzeń elektronicznych ponieważ umożliwiają manipulowanie małymi elementami takimi jak przewody czy śruby w ciasnych przestrzeniach. Dzięki swojej precyzji pozwalają na lekkie odgięcie blachy bez ryzyka jej uszkodzenia oraz na precyzyjne zamocowanie śrub w miejscach gdzie dostęp jest ograniczony. Ich konstrukcja umożliwia także kontrolowanie siły nacisku co jest istotne podczas pracy z delikatnymi elementami. Szczypce tego typu są standardowym narzędziem w zestawach serwisowych techników komputerowych i elektroników ze względu na ich wszechstronność i niezawodność. Właściwe użycie takich narzędzi minimalizuje ryzyko uszkodzeń mechanicznych oraz ułatwia pracę w ograniczonej przestrzeni co jest kluczowe w profesjonalnym serwisowaniu urządzeń elektronicznych. To właśnie ich specyficzna budowa umożliwia skuteczne i bezpieczne wykonanie zadań wymagających precyzji i delikatności.

Pytanie 7

Który z poniższych mechanizmów zagwarantuje najwyższy poziom ochrony w sieciach bezprzewodowych opartych na standardzie 802.11n?

A. WPA

B. WEP

C. Autoryzacja

D. WPA2

WPA2 (Wi-Fi Protected Access 2) jest bardziej zaawansowanym protokołem bezpieczeństwa, który opiera się na standardzie IEEE 802.11i. Oferuje silniejsze szyfrowanie danych dzięki zastosowaniu algorytmu AES (Advanced Encryption Standard), co sprawia, że jest znacznie bardziej odporny na ataki niż wcześniejsze protokoły, jak WEP czy WPA. WEP (Wired Equivalent Privacy) jest przestarzałym standardem, który zapewnia minimalny poziom ochrony i jest podatny na różne ataki, takie jak ataki na klucz. WPA, będący poprawioną wersją WEP, również nie oferuje wystarczającego poziomu zabezpieczeń, ponieważ opiera się na TKIP (Temporal Key Integrity Protocol), który, choć lepszy od WEP, nadal zawiera luki. Zastosowanie WPA2 jest kluczowe w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo danych jest priorytetem, takich jak sieci korporacyjne czy publiczne punkty dostępu. W praktyce, organizacje często wykorzystują WPA2-Enterprise, który dodatkowo integruje uwierzytelnianie oparte na serwerach RADIUS, co zwiększa bezpieczeństwo poprzez wprowadzenie indywidualnych poświadczeń dla użytkowników. Wybierając WPA2, można mieć pewność, że dane przesyłane w sieci bezprzewodowej są odpowiednio chronione, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 8

Emisja dźwięków: jednego długiego oraz dwóch krótkich przez BIOS firmy AMI wskazuje na

A. usterkę karty graficznej

B. błąd parzystości w pamięci

C. awarię pamięci

D. defekt zegara systemowego

Pojawienie się długiego sygnału dźwiękowego oraz dwóch krótkich przez BIOS AMI wskazuje na błąd związany z kartą graficzną, co czyni inne odpowiedzi nieprawidłowymi. Uszkodzenie zegara systemowego, błąd parzystości pamięci oraz uszkodzenie pamięci to różne typy błędów, które mają swoje unikalne sygnały akustyczne, a ich zrozumienie wymaga znajomości standardów POST. Na przykład, błąd parzystości pamięci jest zazwyczaj sygnalizowany innym ciągiem dźwięków, co może prowadzić do mylnych wniosków, jeśli technik nie jest zaznajomiony z tymi standardami. Typowym błędem myślowym jest łączenie symptomów z przypuszczalnymi problemami, zamiast analizowania konkretnego wzoru sygnałów. W przypadku uszkodzenia pamięci, BIOS zazwyczaj emituje inną sekwencję dźwięków, co podkreśla znaczenie precyzyjnego rozpoznawania i interpretacji tych sygnałów. Ostatecznie, podejmowanie decyzji diagnostycznych powinno opierać się na rzetelnej wiedzy o sygnałach BIOS oraz ich znaczeniu, co jest kluczowe w praktyce naprawy sprzętu komputerowego.

Pytanie 9

Jaki akronim oznacza wydajność sieci oraz usługi, które mają na celu między innymi priorytetyzację przesyłanych pakietów?

A. QoS

B. ARP

C. STP

D. PoE

Akronimy ARP, STP oraz PoE odnoszą się do zupełnie innych zagadnień technologicznych, co wyjaśnia, dlaczego nie pasują do definicji QoS. ARP, czyli Address Resolution Protocol, służy do mapowania adresów IP na adresy MAC w sieci lokalnej. Jego głównym celem jest umożliwienie komunikacji między urządzeniami w sieci, a nie zarządzanie jakością przesyłu danych. STP, czyli Spanning Tree Protocol, jest protokołem używanym do zapobiegania pętlom w sieciach Ethernet, co także nie odnosi się do zagadnienia priorytetyzacji ruchu. Z kolei PoE, czyli Power over Ethernet, to technologia umożliwiająca zasilanie urządzeń sieciowych przez kable Ethernet, co także nie ma związku z jakością usług. Takie błędne podejście do rozumienia akronimów prowadzi do pomyłek w kontekście zarządzania sieciami. Często zdarza się, że osoby mylą cele tych technologii, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową. Właściwe zrozumienie różnic oraz zastosowania każdego z tych akronimów jest kluczowe dla efektywnego planowania i zarządzania sieciami, a także dla zapewnienia optymalnej wydajności, co wychodzi naprzeciw obowiązującym standardom branżowym.

Pytanie 10

Możliwość odzyskania listy kontaktów z telefonu komórkowego działającego na systemie Android występuje, gdy użytkownik wcześniej przeprowadził synchronizację danych urządzenia z Google Drive przy użyciu

A. konta Google

B. dowolnego konta pocztowego z portalu Onet

C. konta Yahoo

D. konta Microsoft

Wybór odpowiedzi dotyczącej kont Yahoo, Microsoft czy innych serwisów pocztowych to niezbyt dobra decyzja. Te konta nie są tak naprawdę zintegrowane z Androidem w kwestii synchronizacji kontaktów. Owszem, z Yahoo czy Microsoft możesz synchronizować e-maile, ale nie ma tam pełnej funkcjonalności jak w przypadku konta Google. Użytkownicy mogą mieć spore problemy z przywróceniem kontaktów, jeżeli nie używają właściwego konta do synchronizacji. Często myśli się, że każde konto pocztowe ma takie same możliwości jak konto Google, co nie jest prawdą. Na przykład, konta od Onet są sporo ograniczone i nie pozwalają na automatyczne zarządzanie kontaktami w taki sam sposób. Większość ludzi nawet nie zdaje sobie sprawy, że synchronizacja z Androidem potrzebuje odpowiednich ustawień, a konta Google mają to skonfigurowane domyślnie. Więc, kluczowe jest zrozumienie, że żeby odzyskać kontakty, to nie wystarczy mieć konto, ale też odpowiednie oprogramowanie i ustawienia, które są zoptymalizowane właśnie dla konta Google.

Pytanie 11

Jakim protokołem połączeniowym w warstwie transportowej, który zapewnia niezawodność dostarczania pakietów, jest protokół

A. TCP (Transmission Control Protocol)

B. UDP (User Datagram Protocol)

C. IP (Internet Protocol)

D. ARP (Address Resolution Protocol)

IP (Internet Protocol) to protokół odpowiedzialny za przesyłanie pakietów w sieci, jednak nie zapewnia on niezawodności dostarczania danych. IP operuje na zasadzie "najlepszego wysiłku", co oznacza, że pakiety mogą zostać zgubione, uszkodzone lub dotrzeć w złej kolejności, co czyni go nieodpowiednim dla aplikacji wymagających niezawodności. UDP (User Datagram Protocol) to kolejny protokół transportowy, który również nie gwarantuje niezawodności i nie wykonuje kontroli błędów ani retransmisji. Jest to protokół bezpołączeniowy, który charakteryzuje się niskim opóźnieniem, jednak jego brak mechanizmów zapewniających poprawność przesyłania danych sprawia, że nie jest on odpowiedni dla aplikacji, które wymagają 100% pewności dostarczenia. ARP (Address Resolution Protocol) natomiast służy do mapowania adresów IP na adresy MAC w lokalnej sieci, a nie do transportu danych. Dlatego odpowiedzi wskazujące na IP, UDP i ARP jako zapewniające niezawodność dostarczania pakietów opierają się na błędnych założeniach dotyczących funkcji i zastosowania tych protokołów w kontekście niezawodności transportu danych. Kluczowym błędem jest mylenie różnych warstw modelu OSI oraz ich odpowiednich funkcji, co prowadzi do niewłaściwego doboru protokołów do zadań związanych z przesyłaniem danych.

Pytanie 12

Administrator dostrzegł, że w sieci LAN występuje wiele kolizji. Jakie urządzenie powinien zainstalować, aby podzielić sieć lokalną na mniejsze domeny kolizji?

A. Switch

B. Huba

C. Modem

D. Router

Wybór koncentratora jako rozwiązania na problem kolizji w sieci LAN jest nieadekwatny z uwagi na sposób, w jaki działa to urządzenie. Koncentrator, działający na warstwie fizycznej modelu OSI, nie jest w stanie inteligentnie zarządzać ruchem danych - po prostu przesyła sygnał do wszystkich portów w sieci. W efekcie, gdy wiele urządzeń próbuje jednocześnie nadawać, dochodzi do kolizji, co prowadzi do spadku wydajności sieci. Koncentratory były powszechnie stosowane w dawnych sieciach, ale zostały w dużej mierze zastąpione przez przełączniki, które oferują znacznie lepszą wydajność i obsługę. Użycie routera również nie rozwiązuje problemu kolizji w lokalnej sieci, ponieważ routery operują na warstwie trzeciej, zarządzając ruchem między różnymi sieciami. Choć routery są kluczowe dla komunikacji z Internetem i mogą segmentować sieci, nie redukują one kolizji w obrębie pojedynczej lokalnej sieci. Modem, jako urządzenie konwertujące sygnały cyfrowe na analogowe (i odwrotnie), również nie jest rozwiązaniem dla kolizji w LAN, ponieważ nie pełni roli zarządzającej w lokalnej komunikacji. Wybierając odpowiednie urządzenia, ważne jest, aby zrozumieć ich funkcje i zastosowania, co pozwala uniknąć typowych błędów myślowych i zapewnić efektywność sieci.

Pytanie 13

Skrypt o nazwie wykonaj w systemie Linux zawiera: echo -n "To jest pewien parametr " echo $? Wykonanie poleceń znajdujących się w pliku spowoduje wyświetlenie podanego tekstu oraz

A. stanu ostatniego wykonanego polecenia

B. numeru procesu, który był ostatnio uruchomiony w tle

C. numeru procesu aktualnie działającej powłoki

D. listy wszystkich parametrów

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do numeru procesu ostatnio wykonywanego w tle, jest niepoprawny, ponieważ '$?' nie zwraca tej informacji. W systemie Linux, aby uzyskać identyfikator procesu (PID) ostatnio wykonywanego polecenia w tle, należałoby użyć '$!', które zwraca PID ostatniego procesu uruchomionego w tle. Podobnie, odpowiedź wskazująca na numer procesu aktualnie wykonywanej powłoki jest myląca, ponieważ powłoka nie zwraca swojego własnego PID przez '$?'. Również pojęcie listy wszystkich parametrów jest dalekie od rzeczywistości, gdyż '$?' nie ma związku z parametrami przekazywanymi do skryptu czy funkcji. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe, gdyż błędne użycie zmiennych powłokowych może prowadzić do nieefektywnych skryptów i trudności w ich debugowaniu. W kontekście pisania skryptów, ważne jest, aby precyzyjnie rozumieć, co dany symbol oznacza i jakie informacje można z jego użyciem uzyskać. Często programiści początkujący mylą te zmienne, co prowadzi do nieporozumień i błędów w logicznej konstrukcji skryptów. Warto również zapoznać się z dokumentacją, aby lepiej zrozumieć, jak działają polecenia w powłoce bash i jakie mają zastosowanie w praktyce.

Pytanie 14

W systemie Ubuntu, które polecenie umożliwia bieżące monitorowanie działających procesów i aplikacji?

A. top

B. sysinfo

C. proc

D. ps

Choć polecenie 'ps' służy do wyświetlania listy uruchomionych procesów, jego użycie nie jest tak efektywne w kontekście monitorowania w czasie rzeczywistym jak w przypadku 'top'. 'ps' generuje statyczny snapshot bieżących procesów, co oznacza, że prezentowane dane nie są aktualizowane w czasie rzeczywistym. Dlatego administratorzy często korzystają z 'top', aby uzyskać dynamiczny widok procesów i ich zużycia zasobów. Podobnie, 'proc' nie jest poleceniem, lecz systemowym systemem plików, który zawiera informacje o procesach i innych aspektach systemu, ale nie służy do monitorowania ich w czasie rzeczywistym. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że eksploracja katalogu /proc bezpośrednio dostarcza im informacji na temat procesów, jednak wymaga to dodatkowego wysiłku i nie jest tak intuicyjne jak użycie 'top'. Wreszcie, 'sysinfo' to narzędzie, które dostarcza ogólnych informacji o systemie, ale nie koncentruje się na analizie procesów. Często pojawiają się błędne przekonania, że każde polecenie systemowe może pełnić rolę monitorowania, podczas gdy zrozumienie specyfiki ich działania jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem. Dlatego właściwy wybór narzędzi i umiejętność ich zastosowania w odpowiednich kontekstach są fundamentem skutecznego zarządzania systemem operacyjnym.

Pytanie 15

Wykonanie polecenia net use Z:192.168.20.2data /delete spowoduje?

A. rozłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 od dysku Z:

B. rozłączenie katalogu data z dyskiem Z:

C. podłączenie zasobów komputera 192.168.20.2 do dysku Z:

D. podłączenie katalogu data do dysku Z:

Odpowiedź \"odłączenie katalogu data od dysku Z:\" jest poprawna, ponieważ polecenie 'net use' służy do zarządzania połączeniami z zasobami sieciowymi w systemie Windows. W tym przypadku, przy użyciu składni 'net use Z: \\192.168.20.2\data /delete', komenda ta konkretne odłącza przypisany wcześniej zasób sieciowy, którym w tym przypadku jest katalog 'data' z hosta o adresie IP 192.168.20.2. Użytkownicy często korzystają z komendy 'net use' w celu zarządzania przydzielonymi napędami w sieci lokalnej, co pozwala na wygodny dostęp do plików i zasobów. Warto znać tę komendę, aby efektywnie zarządzać połączeniami w środowiskach wielofunkcyjnych, a także w sytuacjach, gdy dostęp do zasobów sieciowych jest ograniczony. Używanie odpowiednich poleceń do odłączania zasobów jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa i kontroli nad dostępem do danych."

Pytanie 16

Pierwszym krokiem koniecznym do ochrony rutera przed nieautoryzowanym dostępem do jego panelu konfiguracyjnego jest

A. zmiana nazwy loginu oraz hasła domyślnego konta administratora

B. zmiana standardowej nazwy sieci (SSID) na unikalną

C. włączenie szyfrowania z zastosowaniem klucza WEP

D. aktywacja filtrowania adresów MAC

Włączenie WEP do szyfrowania raczej nie pomoże w ochronie rutera. Ten standard jest już stary i łatwy do złamania. Naprawdę, ataki na WEP są łatwe i nie daje to dobrego poziomu zabezpieczeń. Dzisiaj lepiej używać WPA2 lub WPA3, bo są bezpieczniejsze dzięki nowoczesnym technologiom szyfrowania. Zmiana domyślnej nazwy sieci (SSID) to też ważna sprawa, ale sama w sobie nie zabezpiecza dostępu do panelu. Choć zmieniając nazwę, możesz utrudnić życie nieproszonym gościom, nie zatrzyma to ich przed dostępem do urządzenia. Filtrowanie adresów MAC to kolejna opcja, ale nawet to nie jest stuprocentowo pewne, bo adresy MAC można podrobić. Mimo że wszystkie te metody mogą poprawić bezpieczeństwo, kluczowe znów jest zmienienie haseł administracyjnych, to na pewno jest podstawowa zasada.

Pytanie 17

Zidentyfikuj powód pojawienia się komunikatu, który widoczny jest na ilustracji.

A. Problem z weryfikacją certyfikatu bezpieczeństwa

B. Wyłączony Firewall

C. Brak zainstalowanego oprogramowania antywirusowego

D. Nieodpowiednia przeglądarka

Komunikat o problemie z weryfikacją certyfikatu bezpieczeństwa pojawia się, gdy przeglądarka nie może potwierdzić ważności certyfikatu SSL serwera. SSL (Secure Sockets Layer) oraz jego następca TLS (Transport Layer Security) to protokoły zapewniające szyfrowane połączenie między serwerem a klientem. Certyfikaty SSL są wydawane przez zaufane urzędy certyfikacji (CA) i mają na celu potwierdzenie tożsamości serwera oraz zabezpieczenie przesyłanych danych. Praktyczne zastosowanie tego mechanizmu obejmuje bankowość internetową, sklepy online oraz inne witryny wymagające przesyłania danych osobowych. Jeśli certyfikat jest nieaktualny, niepochodzący od zaufanego CA lub jego konfiguracja jest niewłaściwa, przeglądarka wyświetla ostrzeżenie o niezabezpieczonym połączeniu. Standardy branżowe, takie jak PCI DSS, wymagają używania aktualnych i poprawnie skonfigurowanych certyfikatów SSL/TLS w celu ochrony danych użytkowników. Użytkownik, widząc taki komunikat, powinien zachować ostrożność, unikać przesyłania poufnych informacji i sprawdzić poprawność certyfikatu na stronie dostawcy usługi internetowej. Regularne aktualizowanie certyfikatów oraz stosowanie odpowiednich praktyk zarządzania nimi są kluczowe dla bezpieczeństwa online.

Pytanie 18

Zarządzanie pasmem (ang. bandwidth control) w switchu to funkcjonalność

A. umożliwiająca jednoczesne połączenie switchy poprzez kilka łącz

B. pozwalająca na ograniczenie przepustowości na wybranym porcie

C. pozwalająca na przesył danych z jednego portu równocześnie do innego portu

D. umożliwiająca zdalne połączenie z urządzeniem

Wiele osób może mylić zarządzanie pasmem z innymi funkcjami przełączników, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że zarządzanie pasmem umożliwia łączenie przełączników równocześnie kilkoma łączami, odnosi się do technologii agregacji łączy, która jest odrębną koncepcją. Agregacja łączy pozwala na zestawienie kilku fizycznych portów w jeden wirtualny port, co zwiększa całkowitą przepustowość i zapewnia redundancję, ale nie wpływa na kontrolę pasma. Inna nieprawidłowa odpowiedź dotycząca zdalnego dostępu do urządzenia myli funkcję zarządzania pasmem z dostępem administracyjnym. Zdalny dostęp jest zapewniany przez protokoły takie jak SSH czy Telnet, które nie mają związku z zarządzaniem pasmem. Ostatnia odpowiedź, mówiąca o przesyłaniu danych z jednego portu do innego, również jest mylna – jest to opis działania samego przełącznika, a nie kontroli pasma. Warto zrozumieć, że zarządzanie pasmem jest specyficznym procesem optymalizacji przepustowości, który powinien być stosowany w kontekście polityk QoS, a nie mylony z innymi, bardziej ogólnymi funkcjami urządzeń sieciowych. Typowym błędem jest nieodróżnianie tych terminów, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania siecią i potencjalnych problemów z wydajnością. Zrozumienie roli zarządzania pasmem w architekturze sieci jest kluczowe dla efektywnego projektowania i eksploatacji nowoczesnych systemów informatycznych.

Pytanie 19

Aby zorganizować pliki na dysku w celu poprawy wydajności systemu, należy:

A. wykonać defragmentację

B. usunąć pliki tymczasowe

C. odinstalować programy, które nie są używane

D. przeskanować dysk programem antywirusowym

Usuwanie plików tymczasowych, odinstalowywanie nieużywanych programów i skanowanie dysku programem antywirusowym to działania, które mogą poprawić wydajność systemu, ale nie są one bezpośrednio związane z procesem defragmentacji. Pliki tymczasowe, które są tworzone przez różne aplikacje w trakcie ich działania, zajmują przestrzeń na dysku, ale nie wpływają na fragmentację. Ich usunięcie może oczyścić miejsce, ale nie poprawi wydajności dysku, jeśli pliki są już rozproszone. Odinstalowanie nieużywanych programów z kolei zwalnia przestrzeń, jednak nie ma wpływu na sposób, w jaki są przechowywane już istniejące pliki na dysku. Również skanowanie antywirusowe jest istotne dla bezpieczeństwa systemu, ale nie jest metodą poprawy wydajności przyczyniającą się do porządkowania danych. W rzeczywistości, tego rodzaju działania mogą prowadzić do mylnego przekonania, że system jest optymalny, podczas gdy rzeczywisty problem fragmentacji danych nadal pozostaje. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że usunięcie plików rozwiąże problem powolnego działania systemu, zamiast zrozumieć, że przyczyna leży w organizacji danych na dysku. Dlatego kluczowe jest, aby użytkownicy rozumieli specyfikę działania dysków oraz różnice między HDD a SSD, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie wydajnością komputera.

Pytanie 20

Narzędzie służące do oceny wydajności systemu komputerowego to

A. exploit

B. benchmark

C. checkdisk

D. sniffer

Odpowiedź 'benchmark' jest poprawna, ponieważ odnosi się do narzędzi i procedur służących do oceny wydajności sprzętu komputerowego. Benchmarking jest kluczowym procesem, który pozwala na porównanie różnych systemów, komponentów lub konfiguracji pod kątem ich wydajności. Umożliwia to użytkownikom oraz specjalistom IT zrozumienie, jak dobrze ich sprzęt radzi sobie w różnych scenariuszach obciążeniowych. Przykładami zastosowania benchmarków mogą być testy wydajności procesora, karty graficznej lub dysku twardego, które dostarczają cennych informacji o ich możliwościach. W branży IT standardy takie jak SPEC, PassMark czy 3DMark dostarczają ustandaryzowanych metod testowych pozwalających na dokładne porównanie wyników. Używanie benchmarków jest powszechną praktyką w ocenie nowego sprzętu przed zakupem oraz w analizie aktualnych konfiguracji w celu wykrycia ewentualnych wąskich gardeł. Dzięki benchmarkom możliwe jest również monitorowanie postępu w wydajności sprzętowej na przestrzeni czasu oraz dostosowywanie strategii inwestycyjnych w IT.

Pytanie 21

Wykonanie polecenia tar -xf dane.tar w systemie Linux spowoduje

A. pokazanie informacji o zawartości pliku dane.tar

B. przeniesienie pliku dane.tar do katalogu /home

C. wyodrębnienie danych z archiwum o nazwie dane.tar

D. stworzenie archiwum dane.tar, które zawiera kopię katalogu /home

Wyświetlenie informacji o zawartości pliku 'dane.tar' nie jest możliwe za pomocą polecenia 'tar -xf dane.tar'. W rzeczywistości, aby uzyskać jedynie listę plików znajdujących się w archiwum tar, powinno się użyć flagi '-t', co pozwala na przeglądanie zawartości archiwum bez jego wyodrębniania. To nieporozumienie wynika z mylnego zrozumienia funkcji używanych flag w poleceniu tar. W przypadku utworzenia archiwum, należy użyć flagi '-c' (create), a nie '-x', co może prowadzić do błędnych wniosków, że polecenie to służy do tworzenia archiwum. Ponadto, skopiowanie pliku 'dane.tar' do katalogu '/home' jest również niepoprawne, ponieważ polecenie tar nie służy do kopiowania plików; w tym celu należałoby wykorzystać komendę 'cp'. Aby zrozumieć te zagadnienia, warto zaznajomić się z dokumentacją polecenia tar oraz jego różnymi flagami, co zapewni głębsze zrozumienie jego możliwości i zastosowań. Typowe błędy w interpretacji poleceń w systemie Linux mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi oraz niepotrzebnych utrudnień w pracy z systemem. Zazwyczaj, aby skutecznie operować na plikach archiwalnych, należy przynajmniej znać podstawowe komendy i ich argumenty, co jest fundamentalne dla sprawnego korzystania z narzędzi w terminalu.

Pytanie 22

Jaką komendę należy wpisać w miejsce kropek, aby w systemie Linux wydłużyć standardowy odstęp czasowy między kolejnymi wysyłanymi pakietami przy użyciu polecenia ping?

ping ........... 192.168.11.3

A. -i 3

B. -c 9

C. -a 81

D. -s 75

Polecenie ping w systemie Linux służy do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie pakietów ICMP echo request i oczekiwanie na odpowiedź. Domyślnie polecenie ping wysyła pakiety co jedną sekundę jednak możemy to zachowanie modyfikować przy użyciu odpowiedniej flagi. Flaga -i pozwala ustawić odstęp w sekundach pomiędzy kolejnymi wysyłanymi pakietami. Dlatego też użycie -i 3 zwiększa ten odstęp do trzech sekund. Jest to przydatne w sytuacjach gdy chcemy zminimalizować obciążenie sieci spowodowane przez nadmierną liczbę pakietów ping. Może to być szczególnie istotne w sieciach o ograniczonym pasmie gdzie zbyt częste pingi mogłyby przyczynić się do niepotrzebnego zajmowania zasobów. W praktyce gdy diagnozujemy problemy z połączeniem sieciowym zmiana częstotliwości wysyłania pakietów pozwala na bardziej szczegółowe obserwacje zachowania sieci w różnych warunkach. Dobre praktyki w diagnostyce sieciowej zalecają elastyczne dostosowywanie parametrów pingu do aktualnych potrzeb oraz warunków sieciowych co pomaga w dokładniejszej analizie i rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 23

Z jakiego oprogramowania NIE można skorzystać, aby przywrócić dane w systemie Windows na podstawie wcześniej wykonanej kopii?

A. Norton Ghost

B. Clonezilla

C. FileCleaner

D. Acronis True Image

Wybór Acronis True Image jako narzędzia do odzyskiwania danych jest poprawny, ponieważ oprogramowanie to oferuje pełne wsparcie w zakresie tworzenia kopii zapasowych, które można następnie przywrócić w razie awarii systemu lub utraty danych. Użytkownicy mogą tworzyć obrazy dysków, które zawierają wszystkie dane oraz konfiguracje systemowe, co znacznie ułatwia proces odzyskiwania. Podobnie Clonezilla jest narzędziem, które pozwala na klonowanie dysków i partycji oraz ich późniejsze przywracanie, co czyni je użytecznym w sytuacji, gdy zachodzi potrzeba odzyskania danych. Norton Ghost, choć nieco starsze, nadal jest popularne w środowisku IT jako jedno z rozwiązań do tworzenia obrazów dysków. Często użytkownicy mylą te programy z FileCleaner ze względu na mylne przeświadczenie, że każdy program, który ma w swojej ofercie jakiekolwiek funkcje związane z danymi, musi również obsługiwać ich odzyskiwanie. W rzeczywistości FileCleaner jest narzędziem o zupełnie innym przeznaczeniu, skupiającym się na optymalizacji dysku poprzez usuwanie niepotrzebnych plików, co jest niezbędne dla utrzymania sprawności systemu, ale nie ma to nic wspólnego z odzyskiwaniem danych. Kluczowym błędem jest zatem utożsamianie funkcji czyszczenia z funkcjami odzyskiwania, co prowadzi do nieporozumień w zakresie wyboru odpowiednich narzędzi dla różnych zadań.

Pytanie 24

Do zainstalowania serwera proxy w systemie Linux, konieczne jest zainstalowanie aplikacji

A. Squid

B. Postfix

C. Samba

D. Webmin

Samba to oprogramowanie, które umożliwia interakcję między systemami Windows a Linux, głównie w kontekście udostępniania plików i drukarek. Nie jest to jednak serwer proxy, więc nie może spełniać funkcji związanych z zarządzaniem ruchem internetowym. Webmin to narzędzie administracyjne, które pozwala na zarządzanie systemem Linux poprzez interfejs webowy. Chociaż ułatwia wiele zadań administracyjnych, nie jest projektowane jako serwer proxy i nie służy do kierowania ruchu internetowego. Postfix to serwer pocztowy, który obsługuje wysyłanie i odbieranie wiadomości e-mail, co również nie odnosi się do funkcji proxy. Użytkownicy mogą pomylić te programy z serwerem proxy, ponieważ każdy z nich ma specyficzne zastosowanie w zarządzaniu systemem lub ruchem, ale kluczowe różnice w ich funkcjonalności są istotne. Wybór niewłaściwego oprogramowania może prowadzić do nieefektywnego zarządzania ruchem sieciowym, co z kolei może skutkować wydłużonym czasem ładowania stron oraz zwiększonym zużyciem pasma. Dlatego istotne jest, aby dobrać odpowiednie narzędzia do konkretnych zadań, co w przypadku zarządzania ruchem proxy powinno koncentrować się na rozwiązaniach takich jak Squid.

Pytanie 25

Jakie polecenie w systemie Windows powinno być użyte do obserwacji listy bieżących połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Netstat

B. Telnet

C. Ping

D. Ipconfig

Odpowiedzi takie jak 'Ping', 'Telnet' oraz 'Ipconfig' nie są właściwe w kontekście monitorowania aktywnych połączeń karty sieciowej. 'Ping' służy do sprawdzania dostępności hostów w sieci oraz mierzenia czasu odpowiedzi, ale nie oferuje informacji o aktualnych połączeniach ani ich stanie. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że 'Ping' pomoże w diagnozowaniu problemów z połączeniem, jednak jego funkcjonalność ogranicza się do testowania komunikacji, a nie analizy aktywnych połączeń. 'Telnet' jest protokołem umożliwiającym zdalne logowanie się na serwery, co również nie ma związku z monitoringiem połączeń. W rzeczywistości 'Telnet' może być używany do łączenia się z serwerami, ale nie dostarcza informacji o otwartych portach czy parametrach połączeń. Z kolei 'Ipconfig' jest narzędziem służącym do wyświetlania informacji o konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Windows, takich jak adresy IP, maski podsieci czy bramy domyślnej. Mimo że jest to istotne narzędzie w zarządzaniu siecią, nie dostarcza ono danych o aktywnych połączeniach. Wszelkie te narzędzia pełnią różne funkcje, ale ich zastosowanie nie jest odpowiednie w kontekście monitorowania połączeń, co może prowadzić do nieefektywnej diagnostyki problemów w sieci, jeśli użytkownicy nie będą świadomi ich ograniczeń.

Pytanie 26

W pierwszym oktecie adresów IPv4 klasy B znajdują się liczby mieszczące się w przedziale

A. od 192 do 223

B. od 32 do 63

C. od 64 do 127

D. od 128 do 191

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji adresów IPv4. Adresy klasy A mają pierwszy oktet w zakresie od 1 do 126, co oznacza, że odpowiedzi dotyczące wartości od 32 do 63 oraz od 64 do 127 są błędne, ponieważ mieszczą się one w zasięgu adresów klasy A. Podobnie, zakres od 192 do 223 dotyczy klasy C, a nie B. Klasa C jest z reguły używana w mniejszych sieciach, gdzie potrzebne są mniejsze pule adresowe, podczas gdy klasa B jest przeznaczona dla średnich do dużych sieci. Typowe błędy myślowe mogą obejmować mylenie różnych klas adresów oraz nieuwzględnienie ich przeznaczenia. Ważne jest, aby zrozumieć, że klasy adresów IP są zdefiniowane na podstawie specyficznych wartości w pierwszym oktetcie, a nie tylko ich liczbowych zakresów. W kontekście nowoczesnych praktyk sieciowych, znajomość i umiejętność rozróżniania klas adresów IP jest kluczowa dla odpowiedniego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 27

Aby na Pasku zadań pojawiły się ikony z załączonego obrazu, trzeba w systemie Windows ustawić

A. obszar Action Center

B. funkcję Snap i Peek

C. funkcję Pokaż pulpit

D. obszar powiadomień

Funkcja Snap i Peek są bardziej związane z zarządzaniem oknami i widocznością pulpitu w systemie Windows. Snap pozwala na szybkie rozmieszczanie okien na ekranie poprzez przeciąganie ich do krawędzi, co zwiększa produktywność poprzez lepszą organizację przestrzeni roboczej. Z kolei Peek umożliwia szybkie podejrzenie pulpitu poprzez ukrycie wszystkich otwartych okien. Mimo że są to przydatne funkcje, nie mają bezpośredniego wpływu na konfigurację ikon w obszarze powiadomień. Pokaż pulpit to funkcja, która minimalizuje wszystkie otwarte okna, umożliwiając szybki wgląd w elementy na pulpicie, ale nie ma związku z ikonami na pasku zadań. Action Center, obecnie znane jako Centrum akcji, jest miejscem, gdzie użytkownik otrzymuje powiadomienia systemowe i z aplikacji oraz dostęp do szybkich ustawień, jednak nie jest miejscem konfiguracji ikon obszaru powiadomień. Typowe błędy myślowe w tym kontekście mogą wynikać z braku znajomości poszczególnych funkcji i ich roli w systemie, co prowadzi do nieprawidłowego przypisywania ich do zarządzania ikonami na pasku zadań. Właściwa wiedza na temat funkcji systemu operacyjnego jest kluczowa dla efektywnego zarządzania środowiskiem pracy i poprawnego rozumienia interfejsu użytkownika w kontekście zadań administracyjnych.

Pytanie 28

W trakcie instalacji oraz konfiguracji serwera DHCP w systemach z rodziny Windows Server istnieje możliwość dodania zastrzeżeń adresów, które określą

A. adresy początkowy oraz końcowy zakresu serwera DHCP

B. adresy MAC, które nie będą przydzielane w ramach zakresu DHCP

C. adresy IP, które będą przydzielane w ramach zakresu DHCP dopiero po ich autoryzacji

D. konkretne adresy IP przypisywane urządzeniom na podstawie ich adresu MAC

Widzę, że odpowiedzi dotyczące zastrzeżeń adresów DHCP są trochę mylące. Zastrzeżenia nie dotyczą tak naprawdę zakresu adresów, które serwer DHCP może przydzielać. Ok, określenie zakresu jest ważne, ale zastrzeżenia to co innego. Zakres ustala, które adresy IP mogą być dynamicznie przydzielane, a nie mówi, które adresy są przypisane do konkretnych urządzeń odnośnie ich MAC. Ponadto, jest niejasne twierdzenie, że zastrzeżenia odnoszą się do adresów MAC, które nie będą przydzielane w ramach tego zakresu. W rzeczywistości by wykluczyć adresy MAC, używa się innych mechanizmów, jak rezerwacje. A sprawa z autoryzacją też jest nieprawidłowa, bo zastrzeżenia to bardziej przypisanie adresów do urządzeń, a nie autoryzacja. Zrozumienie, że zastrzeżenia umożliwiają przypisywanie stałych adresów IP do urządzeń na podstawie adresów MAC, jest kluczowe. W przeciwnym razie, można się pomylić przy konfiguracji serwera DHCP, co skutkuje problemami z adresami IP w sieci.

Pytanie 29

Symbol przedstawiony na ilustracji wskazuje na produkt

A. niebezpieczny

B. nadający się do powtórnego przetworzenia

C. biodegradowalny

D. przeznaczony do ponownego użycia

Symbol, który widzisz na obrazku, to taki uniwersalny znak recyklingu, znany praktycznie wszędzie, jako znak produktów, które można przetworzyć ponownie. Składa się z trzech strzałek, które układają się w trójkąt, co nawiązuje do tego, że proces przetwarzania materiałów nigdy się nie kończy. Recykling to ważny sposób na odzyskiwanie surowców z odpadów, dzięki czemu można je znów wykorzystać do produkcji nowych rzeczy. Moim zdaniem, to kluczowy element w ochronie środowiska, bo pozwala zmniejszyć zużycie surowców naturalnych i zmniejsza ilość odpadów, które trafiają na wysypiska. Do często recyklingowanych materiałów zaliczają się papier, plastik, szkło i metale. Co ciekawe, są też różne międzynarodowe standardy, jak ISO 14001, które pomagają firmom w działaniu na rzecz środowiska. Dobrze jest projektować produkty z myślą o ich późniejszym recyklingu, wpisując się w ideę gospodarki o obiegu zamkniętym. Znajomość tego symbolu jest ważna nie tylko dla ekologów, ale też dla nas, konsumentów, bo dzięki naszym wyborom możemy wspierać zrównoważony rozwój.

Pytanie 30

Która z wymienionych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie używany do tworzenia lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna odległość między urządzeniami wynosząca 185 m

B. Maksymalna prędkość przesyłu danych 10 Mb/s

C. Brak możliwości nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych

D. Koszt narzędzi do instalacji i łączenia kabli

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że cena narzędzi do montażu i łączenia przewodów nie jest decydującym czynnikiem. W rzeczywistości, koszty instalacji mogą być zróżnicowane w zależności od wybranej technologii, ale nie powinny one wpływać na fundamentalne właściwości i możliwości kabla koncentrycznego. Często wybór technologii związany jest bardziej z wymaganiami prędkości i niezawodności niż z kosztami. Co więcej, maksymalna odległość pomiędzy stacjami wynosząca 185 m nie jest ograniczeniem, które wykluczyłoby RG-58 z użytku, ponieważ wiele zastosowań sieciowych mieści się w tym zakresie. W praktyce, jeśli kabel jest używany w odpowiednich warunkach, można go stosować w konfiguracjach, które mieszczą się w podanym zasięgu. Istotne jest również zrozumienie, że brak możliwości zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych nie jest bezpośrednią cechą kabla, lecz raczej ograniczeniem infrastruktury. W rzeczywistości, na rynku dostępne są urządzenia wspierające różne typy kabli, w tym koncentryczne. Tym samym, argumenty oparte na kosztach narzędzi, maksymalnej odległości czy dostępności urządzeń są nieadekwatne i nie dotyczą zasadniczej natury ograniczeń kabla RG-58, którym jest niska prędkość transmisji danych.

Pytanie 31

Ile bitów trzeba wydzielić z części hosta, aby z sieci o adresie IPv4 170.16.0.0/16 utworzyć 24 podsieci?

A. 4 bity

B. 6 bitów

C. 3 bity

D. 5 bitów

Wybierając mniej niż 5 bitów, takie jak 3 lub 4, tracimy zdolność do zapewnienia wystarczającej liczby podsieci dla wymaganej liczby 24. Dla 3 bitów otrzymujemy jedynie 2^3=8 podsieci, co jest niewystarczające, a dla 4 bitów 2^4=16 podsieci, co również nie zaspokaja wymagań. Takie podejście może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu siecią, ponieważ zbyt mała liczba podsieci może skutkować przeciążeniem i trudnościami w administracji. W praktyce, niewłaściwe oszacowanie wymaganej liczby bitów prowadzi do problemów z adresacją, co może skutkować konfiguracjami, które nie spełniają potrzeb organizacji. Również błędne obliczenia mogą prowadzić do nieprzewidzianych zatorów w komunikacji między różnymi segmentami sieci. Właściwe planowanie podsieci jest kluczowe w inżynierii sieciowej, gdyż pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizację problemów związanych z adresacją i zasięgiem. Ewentualne pominięcie odpowiedniej liczby bitów może również powodować problemy z bezpieczeństwem, ponieważ zbyt mała liczba podsieci może prowadzić do niekontrolowanego dostępu do zasobów sieciowych.

Pytanie 32

Narzędzie przedstawione do nadzorowania sieci LAN to

A. konfigurator sieci

B. konfigurator IP

C. zapora sieciowa

D. skaner portów

Żaden z wymienionych elementów, poza skanerem portów, nie pełni funkcji monitorowania otwartych portów w sieci LAN. Konfigurator IP jest narzędziem służącym do ustawiania adresów IP na urządzeniach sieciowych i nie dostarcza informacji na temat stanu portów czy usług działających na hostach. Jego podstawowa rola to zarządzanie adresacją IP, co jest kluczowe dla poprawnego działania sieci, ale nie dotyczy monitorowania ruchu czy identyfikacji otwartych portów. Zapora sieciowa, inaczej firewall, jest z kolei mechanizmem zabezpieczającym, który kontroluje i filtruje ruch sieciowy w oparciu o zdefiniowane reguły. Choć rzeczywiście ma zdolność do blokowania lub zezwalania na dostęp do portów, jej głównym zadaniem jest ochrona przed nieautoryzowanym dostępem do sieci, a nie monitorowanie portów. Z kolei konfigurator sieci odnosi się do narzędzi umożliwiających ustawienia sieciowe urządzeń, zarządzanie topologią sieci oraz jej segmentacją, ale nie dostarcza wglądu w usługi czy porty na urządzeniach. Wybór nieodpowiednich narzędzi do monitorowania otwartych portów w sieci LAN może prowadzić do błędnych założeń dotyczących bezpieczeństwa i stanu sieci. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć specyfikę i zakres działania poszczególnych narzędzi, co pozwala na ich właściwe zastosowanie w praktyce administracji sieciowej.

Pytanie 33

Do jakiego celu służy program fsck w systemie Linux?

A. do oceny kondycji systemu plików oraz lokalizacji uszkodzonych sektorów

B. do nadzorowania parametrów pracy i efektywności komponentów komputera

C. do identyfikacji struktury sieci oraz analizy przepustowości sieci lokalnej

D. do przeprowadzania testów wydajności serwera WWW poprzez generowanie dużej liczby żądań

Wiele osób myli funkcjonalność programu fsck z innymi narzędziami i procedurami, co prowadzi do nieporozumień dotyczących jego zastosowania. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że fsck jest używany do wykrywania struktury sieci i diagnostyki przepustowości lokalnej jest całkowicie błędna, ponieważ te zadania są zarezerwowane dla narzędzi takich jak iperf czy traceroute, które są przeznaczone do analizy wydajności i stanu sieci. Z kolei odpowiedzi dotyczące testów wydajnościowych serwera WWW i monitorowania parametrów sprzętowych również nie mają związku z funkcją fsck. Testy wydajnościowe serwera WWW wykonuje się z wykorzystaniem narzędzi takich jak Apache Benchmark (ab) lub JMeter, które koncentrują się na obciążeniu i czasie odpowiedzi serwera, a nie na stanie systemu plików. Monitorowanie parametrów pracy podzespołów komputera jest realizowane przy pomocy narzędzi takich jak top, htop czy monitoring systemowy, które analizują wykorzystanie CPU, RAM oraz innych zasobów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie kontekstu użycia narzędzi i ich funkcji, co podkreśla konieczność zrozumienia specyfiki każdego z narzędzi i ich przeznaczenia w ekosystemie systemów operacyjnych. Wszyscy użytkownicy powinni zatem być świadomi, że fsck koncentruje się wyłącznie na systemach plików, a jego prawidłowe wykorzystanie jest kluczowe dla zachowania integralności i dostępności danych.

Pytanie 34

Jakie polecenie służy do obserwowania lokalnych połączeń?

A. host

B. netstat

C. dir

D. route

Polecenie 'netstat' jest narzędziem w systemach operacyjnych, które umożliwia monitorowanie aktywnych połączeń sieciowych oraz portów na lokalnym komputerze. Dzięki temu administratorzy mogą uzyskać szczegółowe informacje o tym, które aplikacje korzystają z określonych portów, a także o stanie połączeń TCP/IP. Używając opcji takich jak -a, -n czy -o, użytkownicy mogą wyświetlić wszystkie aktywne połączenia oraz ich statusy, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce problemów sieciowych. Przykładowo, polecenie 'netstat -an' wyświetli wszystkie połączenia oraz nasłuchujące porty w formacie numerycznym, co ułatwia identyfikację problemów z komunikacją. W praktyce, to narzędzie jest standardem w zarządzaniu sieciami, pozwala na monitorowanie i zarządzanie połączeniami sieciowymi, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i wydajności infrastruktury IT.

Pytanie 35

Na ilustracji zaprezentowano strukturę topologiczną

A. pełnej siatki

B. pierścienia

C. rozszerzonej gwiazdy

D. magistrali

Topologia rozszerzonej gwiazdy jest efektywną strukturą sieciową, w której jednostki komputerowe są połączone poprzez centralne urządzenia, zazwyczaj switche. Każdy segment sieciowy tworzy lokalną gwiazdę, której centralnym punktem jest switch, łączący się dalej z głównym switch em rdzeniowym. Ta struktura umożliwia elastyczne zarządzanie siecią oraz łatwe dodawanie kolejnych segmentów bez zakłócania działania całej sieci. Duża zaleta to zwiększona odporność na awarie, ponieważ uszkodzenie jednego kabla nie wpływa na działanie reszty sieci. Takie rozwiązania są stosowane w nowoczesnych sieciach LAN, zwłaszcza w przedsiębiorstwach, które wymagają skalowalności i łatwego zarządzania infrastrukturą. Zgodność z protokołami takimi jak Ethernet i możliwość implementacji sieci VLAN pozwala na logiczne segmentowanie sieci, co poprawia bezpieczeństwo i wydajność. Dobrymi praktykami jest także stosowanie redundancji na poziomie centralnych switchy, co minimalizuje ryzyko całkowitej awarii sieci.

Pytanie 36

W systemie Linux komenda cd ~ pozwala na

A. przejście do katalogu głównego użytkownika

B. odnalezienie znaku ~ w zarejestrowanych danych

C. stworzenie folderu /~

D. przejście do katalogu root

Wszystkie odpowiedzi, które nie wskazują na przejście do katalogu domowego użytkownika, opierają się na błędnych zrozumieniach funkcji polecenia cd ~ w systemie Linux. Pierwsza koncepcja, sugerująca, że polecenie to służy do wyszukiwania znaku ~ w zapisanych danych, jest całkowicie mylona. W rzeczywistości, ~ nie jest traktowane jako ciąg znaków, lecz jako specjalny skrót odnoszący się do katalogu domowego, co jest kluczowe w kontekście działania powłoki. Druga odpowiedź, sugerująca utworzenie katalogu /~, również nie ma zastosowania w praktyce, ponieważ polecenie cd nie tworzy katalogów, a zamiast tego zmienia bieżący katalog roboczy. Tworzenie katalogów odbywa się za pomocą polecenia mkdir. Ostatnia odpowiedź, dotycząca przejścia do katalogu głównego, myli pojęcia. Katalog główny ('/') to najwyższy poziom w hierarchii systemu plików, natomiast '~' zawsze odnosi się do katalogu domowego konkretnego użytkownika. Takie błędne interpretacje mogą prowadzić do dezorientacji, szczególnie dla osób nowicjuszy w pracy z systemem Linux, dlatego tak ważne jest zrozumienie podstawowych koncepcji związanych z nawigacją w systemie plików oraz znaczenia specyficznych symboli w użyciu z poleceniami powłoki.

Pytanie 37

Kiedy użytkownik wprowadza w wierszu poleceń komendę ping www.onet.pl, otrzymuje komunikat: "Żądanie polecenia ping nie może znaleźć hosta www.onet.pl. Sprawdź nazwę i ponów próbę." Natomiast po wpisaniu polecenia ping 213.180.141.140 (adres IP serwera www.onet.pl) użytkownik otrzymuje odpowiedź z serwera. Jakie mogą być przyczyny tego zjawiska?

A. Błędny adres IP hosta

B. Błędny adres IP serwera DNS

C. Nieprawidłowo skonfigurowana maska podsieci

D. Nieprawidłowo skonfigurowana brama domyślna

Niepoprawny adres IP hosta nie jest przyczyną problemu w tym przypadku. Adres IP, który został użyty w poleceniu ping (213.180.141.140), jest prawidłowy i odpowiada rzeczywistemu serwerowi www.onet.pl. Problemy z niepoprawnym adresem IP hosta zazwyczaj występują, gdy wpisany adres nie istnieje lub jest błędnie skonstruowany, co nie ma miejsca w tej sytuacji. Użytkownik uzyskuje odpowiedź na pingowanie adresu IP, co sugeruje, że adres IP jest właściwy. Problemy związane z niepoprawnym adresem IP serwera DNS również nie są uzasadnione, ponieważ to właśnie brak możliwości rozpoznania nazwy hosta wskazuje na wadliwą konfigurację serwera DNS. Użytkownik nie powinien mylić problemów z nazwą hosta z problemami związanymi z ustawieniami bramy domyślnej czy maską podsieci. Niepoprawnie skonfigurowana brama domyślna mogłaby prowadzić do problemów z komunikacją w lokalnej sieci lub z dostępem do internetu, natomiast w tym przypadku użytkownik nadal mógł pingować bezpośredni adres IP, co dowodzi, że połączenie z siecią zewnętrzną jest funkcjonalne. Zrozumienie różnicy między problemami związanymi z DNS a problemami z adresacją IP jest kluczowe dla skutecznego rozwiązywania problemów sieciowych. W praktyce, ujawnia to typowy błąd myślowy, gdzie użytkownicy mylą przyczyny problemu, co prowadzi do nieefektywnego diagnozowania i rozwiązywania błędów w komunikacji sieciowej.

Pytanie 38

Najbardziej rozwinięty tryb funkcjonowania portu równoległego zgodnego z normą IEEE-1284, który tworzy dwukierunkową szeregę 8-bitową zdolną do przesyłania zarówno danych, jak i adresów z maksymalną prędkością transmisji wynoszącą 2,3 MB/s oraz umożliwia podłączenie do 64 urządzeń, to

A. Tryb zgodności

B. Tryb nibble

C. EPP Mode

D. Tryb bajtowy

Byte Mode, Nibble Mode oraz Compatibility Mode to tryby, które również mogą być używane w kontekście portu równoległego, ale mają swoje ograniczenia, które umniejszają ich funkcjonalność w porównaniu do EPP Mode. Byte Mode pozwala na przesyłanie danych w 8 bitach, jednak nie obsługuje pełnej dwukierunkowości, co ogranicza jego zastosowanie w bardziej wymagających aplikacjach. Z kolei Nibble Mode, który przesyła dane w 4 bitach, jest jeszcze mniej efektywny, ponieważ wymaga większej liczby cykli transferowych, co obniża wydajność komunikacji. Compatibility Mode, który jest trybem zgodności ze starszymi urządzeniami, nie oferuje wysokiej szybkości transmisji, co sprawia, że jego zastosowanie w nowoczesnych systemach jest praktycznie nieodpowiednie. Wybierając niewłaściwy tryb, można napotkać na problemy z wydajnością oraz ograniczenia w funkcjonalności, przez co użytkownicy mogą nie osiągnąć zamierzonych rezultatów. Kluczowym błędem jest zatem mylenie pojęcia prędkości i wydajności z możliwością przesyłania danych w różnych trybach; każdy z tych trybów ma swoje specyficzne zastosowania, ale EPP Mode dostarcza najwyższą wydajność i elastyczność, co czyni go najodpowiedniejszym wyborem w wymagających środowiskach produkcyjnych.

Pytanie 39

Oprogramowanie komputerowe, które można używać bezpłatnie i bez czasowych ograniczeń, jest udostępniane na mocy licencji typu

A. trial

B. public domain

C. shareware

D. donationware

Wybór odpowiedzi trial, shareware oraz donationware wskazuje na nieporozumienie dotyczące natury licencji oprogramowania. Licencja trial odnosi się do oprogramowania, które jest dostępne przez ograniczony czas, po którym użytkownik musi zakupić pełną wersję, co nie jest zgodne z ideą darmowego korzystania. Oprogramowanie shareware z kolei, mimo że może być używane za darmo, zazwyczaj wymaga od użytkowników opłaty po upływie okresu próbnego lub dla uzyskania pełnych funkcji. W tym przypadku użytkownicy mogą być zaskoczeni, gdy po zakończeniu okresu próbnego napotkają ograniczenia w dostępie do funkcji, co jest sprzeczne z ideą braku ograniczeń. Z kolei donationware jest modelem, w którym użytkownicy są zachęcani do dobrowolnych datków na rzecz twórców, co również wprowadza pewne ograniczenia finansowe, przez co nie jest to prawidłowe określenie oprogramowania, które można wykorzystywać bezpłatnie i bezterminowo. Każda z tych licencji wprowadza różnego rodzaju ograniczenia, co prowadzi do błędnego wniosku o ich porównaniu do oprogramowania w domenie publicznej. Ważne jest, aby zrozumieć różnice pomiędzy tymi modelami licencyjnymi a oprogramowaniem w domenie publicznej, które jest naprawdę wolne i dostępne dla każdego bez jakichkolwiek zobowiązań finansowych.

Pytanie 40

Elementem, który jest odpowiedzialny za utrwalanie tonera na kartce podczas drukowania z drukarki laserowej, jest

A. wałek grzewczy

B. elektroda ładująca

C. listwa czyszcząca

D. bęben światłoczuły

Wałek grzewczy, znany również jako fuser, jest kluczowym elementem drukarki laserowej, który odpowiada za utrwalanie tonera na papierze. Działa poprzez podgrzewanie tonera do temperatury, która umożliwia jego trwałe złączenie z włóknami papierowymi. W praktyce, proces ten polega na tym, że toner, który jest w postaci drobnego proszku, jest najpierw nanoszony na papier, a następnie przechodzi przez wałek grzewczy, który go topi. Dzięki temu toner stapia się z papierem, co skutkuje wytrzymałym i odpornym na rozmazywanie nadrukiem. Wałki grzewcze muszą być precyzyjnie zaprojektowane, aby zapewnić odpowiednią temperaturę i ciśnienie, co jest kluczowe dla jakości wydruku. Dobre praktyki wskazują na regularne czyszczenie i konserwację tego elementu, aby uniknąć problemów z jakością druku, takich jak smugi czy nierównomierne pokrycie. Wydruki uzyskane dzięki prawidłowo działającemu wałkowi grzewczemu charakteryzują się wysoką jakością i długotrwałością, co jest istotne w kontekście profesjonalnego druku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej