Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 17:14
Data zakończenia: 30 maja 2025 17:31

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który produkt spożywczy, który został zapakowany w zakładzie, powinien być przechowywany w chłodni?

A. Mleko pasteryzowane

B. Mleko UHT

C. Mleko zagęszczone

D. Śmietanka UHT

Mleko pasteryzowane to produkt, który wymaga przechowywania w lodówce ze względu na konieczność utrzymania odpowiednich warunków jego przechowywania, aby zapewnić jego świeżość i bezpieczeństwo spożycia. Pasteryzacja to proces, który polega na podgrzewaniu mleka do określonej temperatury przez określony czas, co eliminuje patogeny oraz większość drobnoustrojów, ale nie niszczy wszystkich bakterii. Dlatego mleko pasteryzowane, po otwarciu lub w przypadku, gdy nie jest jeszcze otwarte, powinno być przechowywane w temperaturze poniżej 4°C, aby zapobiec rozwojowi mikroorganizmów oraz degradacji jakości produktu. Zgodnie z zaleceniami producentów oraz normami sanitarnymi, otwarte mleko pasteryzowane powinno być spożyte w ciągu kilku dni. Przykładowo, po zakupie mleka pasteryzowanego z lodówki, warto je przechowywać w najzimniejszej części lodówki, co pozwoli na maksymalne wydłużenie jego trwałości.

Pytanie 2

Jakie danie można przygotować, stosując technikę smażenia w głębokim tłuszczu?

A. placków ziemniaczanych

B. jabłek w cieście

C. kotletów de volaille

D. eskalopek cielęcych

Choć eskalopki cielęce, jabłka w cieście oraz placki ziemniaczane mogą być smażone, nie są one odpowiednie do głębokiego smażenia w taki sposób, jak kotlety de volaille. Eskalopki cielęce, z racji swojej delikatnej struktury, są zazwyczaj smażone na patelni, co pozwala na lepszą kontrolę nad procesem i uniknięcie przesuszenia mięsa. Przy użyciu głębokiego tłuszczu, istnieje ryzyko, że zewnętrzna warstwa będzie przypalone, zanim wnętrze osiągnie właściwą temperaturę, co jest niepożądane. W przypadku jabłek w cieście, chociaż mogą być smażone w głębokim tłuszczu, tradycyjnie przygotowuje się je na patelni, co sprzyja lepszemu wyważeniu smaku i tekstury. Głębokie smażenie może w tym wypadku prowadzić do nadmiernej tłustości i zbytniego przesiąknięcia ciasta. Placki ziemniaczane, mimo że mogą być przygotowywane w głębokim tłuszczu, również nie są daniem, które typowo wymaga tej techniki. Często przygotowuje się je na patelni, co pozwala na lepsze odparowanie nadmiaru wilgoci i uzyskanie chrupiącej konsystencji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie techniki kulinarne są najbardziej odpowiednie do konkretnego rodzaju potraw, aby zapewnić optymalne rezultaty.

Pytanie 3

Jakie rodzaje produktów spożywczych, przechowywane w odpowiednich warunkach, mogą poprawić ich walory organoleptyczne?

A. Serów

B. Cytrusów

C. Przypraw

D. Warzyw

Choć warzywa, przyprawy i cytrusy również wymagają odpowiednich warunków przechowywania, ich wpływ na jakość organoleptyczną nie jest tak znaczący jak w przypadku serów. Warzywa, na przykład, powinny być przechowywane w chłodnym miejscu, ale ich smak i tekstura najczęściej ulegają pogorszeniu znacznie szybciej niż w przypadku serów. Często są narażone na utratę witamin i minerałów, a ich właściwości organoleptyczne mogą znacznie się zmieniać przy niewłaściwym przechowywaniu. Przyprawy z kolei, choć mogą zachować swoje aromaty przez długi czas, nie są tak wrażliwe na zmiany temperatury i wilgotności jak sery. Ich przechowywanie w hermetycznie zamkniętych pojemnikach w suchym i chłodnym miejscu zapewnia optymalne warunki, ale nie wpływa na ich jakość w sposób bezpośredni jak w przypadku serów. Cytrusy, choć świeże i soczyste, również nie osiągają takiego poziomu jakości organoleptycznej jak sery, gdyż ich smak nie zmienia się drastycznie w wyniku niewłaściwego przechowywania. Typowym błędem jest mylenie wrażliwości tych produktów. Istnieje przekonanie, że każde jedzenie wymaga podobnych warunków przechowywania, co jest mylne. Każdy z tych produktów ma swoje unikalne wymagania, które należy wziąć pod uwagę, aby zapewnić ich optymalną jakość i świeżość.

Pytanie 4

Wymień działania związane z obróbką wstępną.

A. Kształtowanie i pieczenie

B. Dzielnie i duszenie

C. Łączenie i pieczenie

D. Moczenie i przesiewanie

Moczenie i przesiewanie to kluczowe czynności obróbki wstępnej, które mają na celu przygotowanie surowców do dalszych procesów kulinarnych. Moczenie, na przykład, jest istotne w przypadku zbóż, roślin strączkowych czy suszonych owoców, gdzie pozwala na rehydratację i poprawę strawności składników. Przykładem może być moczenie fasoli przed gotowaniem, co nie tylko skraca czas gotowania, ale także zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów trawiennych. Z kolei przesiewanie jest niezbędne do usunięcia zanieczyszczeń oraz uzyskania jednorodnej konsystencji mąki, co jest kluczowe w piekarnictwie. Standardy jakości, takie jak normy HACCP, podkreślają znaczenie tych czynności w zapewnieniu bezpieczeństwa żywności oraz jakości produktów końcowych. Obydwie te techniki są często stosowane w profesjonalnych kuchniach, aby zapewnić wysoką jakość potraw oraz optymalizować procesy produkcyjne.

Pytanie 5

W diecie o niskiej zawartości tłuszczu, jakie metody obróbki termicznej są wykorzystywane?

A. smażenie w płytkim tłuszczu, duszenie

B. pieczenie w folii, gotowanie

C. smażenie w głębokim tłuszczu

D. gotowanie na parze, smażenie w tłuszczu

Stosowanie smażenia w głębokim tłuszczu oraz smażenia w tłuszczu, stanowi praktykę nieodpowiadającą zasadom diety niskotłuszczowej. Te metody obróbki termicznej w znacznym stopniu zwiększają kaloryczność potraw, co może prowadzić do przyrostu masy ciała oraz rozwoju chorób, takich jak otyłość czy choroby sercowo-naczyniowe. Smażenie w głębokim tłuszczu, polegające na zanurzeniu produktów w dużej ilości rozgrzanego oleju, powoduje, że żywność absorbuje znaczną ilość tłuszczu, co zwiększa ich zawartość kaloryczną oraz negatywnie wpływa na profil lipidowy diety. Ponadto, proces ten może prowadzić do powstawania szkodliwych substancji, takich jak akrylamid, co jest szczególnie niekorzystne dla zdrowia. Duszenie i smażenie w płytkim tłuszczu również nie są zalecane w diecie niskotłuszczowej, ponieważ obie metody wciąż wymagają użycia tłuszczu, co jest sprzeczne z głównym celem tego podejścia. Kluczowym błędem, który często popełniają osoby przyjmujące niewłaściwe podejście do diety niskotłuszczowej, jest niepełne zrozumienie różnicy między różnymi metodami obróbki termicznej. Warto zatem dążyć do wybierania takich technik kulinarnych, które wspierają zdrowe nawyki żywieniowe i pozwalają na utrzymanie prawidłowej masy ciała.

Pytanie 6

Ile kcal dostarczy ser topiony?

Skład II śniadania: bułka pszenna 40 g, masło 10 g, ser topiony 20 g, pomidory 50 g
Produkt	Zawartość w 100 g produktu
Produkt	białko (g)	tłuszcz (g)	węglowodany (g)
bułka pszenna	7,3	1,5	58
masło	0,7	82,5	0,7
ser topiony	13,5	27,0	1,2
pomidor	0,9	0,2	3,6

A. 48,6 kcal

B. 60,3 kcal

C. 10,8 kcal

D. 50,3 kcal

Wybór niewłaściwych wartości kalorycznych dla sera topionego może wynikać z nieprecyzyjnych założeń dotyczących jego składu. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 48,6 kcal, 50,3 kcal czy 10,8 kcal nie uwzględniają rzeczywistego profilu makroskładników. Przykładowo, 10,8 kcal to zbyt niska wartość, która mogłaby sugerować jedynie minimalny kawałek sera, podczas gdy przeciętny ser topiony jest znacznie bardziej kaloryczny. Odpowiedzi 48,6 kcal i 50,3 kcal również nie oddają rzeczywistego wkładu energetycznego, ponieważ w przypadku standardowej porcji sera, kaloryczność jest zazwyczaj wyższa. Często, przy obliczaniu kalorii, mogą pojawiać się nieporozumienia związane z pomijaniem lub błędnym interpretowaniem wartości odżywczych. Kluczowe jest więc, aby zrozumieć, że ser topiony, będący produktem przetworzonym, może zawierać różne dodatki, które wpływają na jego kaloryczność. Dlatego ważne jest, aby uwzględniać pełny zakres składników i ich wartości kaloryczne w diecie, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wniosków dotyczących ilości spożywanych kalorii. Zrozumienie wartości energetycznej produktów spożywczych jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania dietą i zbilansowanego odżywiania.

Pytanie 7

System HACCP w trakcie produkcji nie uwzględnia

A. ustalania norm dla potraw

B. sposobu czyszczenia i dezynfekcji jaj

C. warunków mycia naczyń i urządzeń

D. warunków przechowywania surowców oraz potraw

HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) to system zarządzania bezpieczeństwem żywności, który koncentruje się na identyfikacji i kontroli zagrożeń w procesie produkcji żywności. Ustalanie normatywu potraw, choć istotne w kontekście wydajności produkcji, nie jest elementem, który wchodzi w zakres analizy ryzyka i krytycznych punktów kontrolnych. Przykładowo, podczas mycia naczyń i sprzętu opracowuje się procedury, które mają na celu zapewnienie, że proces ten nie wprowadza do żywności kontaminacji mikrobiologicznej. Inne aspekty, takie jak sposób mycia i dezynfekcji jaj oraz warunki przechowywania surowców i potraw, także są kluczowe dla minimalizowania ryzyk związanych z bezpieczeństwem żywności. W praktyce, system HACCP wymaga dokumentacji i monitorowania parametrów operacyjnych, takich jak temperatura przechowywania, co jest kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa żywności. Dlatego też, choć ustalanie norm tyczy się efektywności produkcji, nie jest to detal, który bezpośrednio wpływa na proces identyfikacji i mitigacji zagrożeń biozawodowych.

Pytanie 8

O tym, do jakiego rodzaju należy mąka, decyduje

A. stopień zmielenia.

B. zawartość białka.

C. zawartość popiołu.

D. pochodzenie materiału.

Zawartość popiołu w mące to naprawdę ważna sprawa, bo wpływa na jej klasyfikację do różnych typów. Popiół, czyli te mineralne resztki po spaleniu, pokazują, jaka jest jakość mąki i skąd pochodzi. W Polsce, mąka typowa tak naprawdę dostaje swój typ w oparciu o to, ile tego popiołu ma. To szczególnie przydatne dla piekarzy i w przemyśle spożywczym. Na przykład, mąka typ 450, z niskim popiołem, nadaje się świetnie do robienia ciast i ciasteczek. Z kolei mąki o wyższym popiole, jak typ 2000, są lepsze do pełnoziarnistego pieczywa. Dzięki takiej klasyfikacji piekarze mogą łatwiej znaleźć odpowiednią mąkę do swoich wypieków, co ma duże znaczenie dla smaku i jakości chleba. No i warto wspomnieć, że normy, jak PN-A-74022, opisują, jak zbadać ten popiół, przez co jakość w branży jest bardziej ustabilizowana.

Pytanie 9

Leczo to tradycyjna potrawa z Węgier. Kluczowe składniki to cebula, pomidory oraz

A. mięso

B. jaja

C. papryka

D. ziemniaki

Wybór składników w leczo jest kluczowy dla jego autentycznego smaku, a pomimo że niektóre z wymienionych opcji mogą być używane w innych potrawach, nie są one odpowiednie w kontekście leczo. Jaja, mimo że są popularnym składnikiem w wielu kuchniach, nie pasują do charakterystyki leczo, które jest potrawą jednogarnkową skupiającą się na warzywach i mięsie. Ziemniaki również nie są tradycyjnym składnikiem leczo, chociaż można je dodać dla zwiększenia sytości, jednak podstawowy przepis tego nie zakłada. Mięso, chociaż może być używane w leczo, nie jest jego podstawowym składnikiem - potrawa może być przygotowywana w wersji wegetariańskiej oraz z różnymi rodzajami mięsa, jednak to papryka nadaje jej charakterystyczny smak. Błędem jest myślenie, że leczo można zdefiniować bez uwzględnienia papryki, która jest kluczowym elementem tego dania. Często błędne wnioski wynikają z nieznajomości tradycyjnych przepisów oraz różnorodności kuchni węgierskiej, gdzie papryka zajmuje centralne miejsce. Zrozumienie podstaw kuchni regionalnych i ich składników jest istotne w kontekście nauki gotowania oraz przygotowywania potraw zgodnych z ich kulturowym dziedzictwem.

Pytanie 10

Jaką potrawę można przygotować wykorzystując wszystkie podane surowce?

Normatyw surowcowy na 5 porcji
mleko	350 cm³
cukier	60 g
jaja	(2 szt.) 100 g
cukier wanilinowy	2,5 g

A. Kisiel.

B. Mleczko.

C. Mus.

D. Sos.

Mleczko waniliowe to popularny deser, który można przygotować przy użyciu mleka, cukru, jaj oraz cukru waniliowego. Te składniki są klasycznymi elementami w wielu przepisach na słodkie potrawy. Mleko stanowi bazę, a jego właściwości emulgujące pozwalają na uzyskanie gładkiej konsystencji. Cukier nie tylko słodzi, ale również wpływa na teksturę potrawy, a jaja działają jako zagęszczacz, co jest niezbędne w procesie przygotowania. Cukier waniliowy dodaje charakterystycznego smaku, który jest kluczowy w wielu deserach. W kontekście kulinarnym, umiejętność łączenia odpowiednich składników jest fundamentalna, a mleczko waniliowe może być wykorzystane jako dodatek do różnych potraw, jak lody czy ciasta. Zrozumienie tych proporcji i funkcji składników pozwala na kreatywne podejście do gotowania, zgodne z najlepszymi praktykami gastronomicznymi.

Pytanie 11

Jakie przystawki serwuje się na koktajl - party?

A. grillowane kurczaki, tosty

B. koreczki, polędwiczki z kurkami

C. koreczki, tartinki

D. tartinki, Boeuf Straganów

Koreczki i tartinki to typowe przekąski serwowane na koktajl-party, które doskonale wpisują się w charakter tego typu wydarzeń. Koreczki, składające się z różnorodnych składników, takich jak sery, wędliny, oliwki czy warzywa, są wygodne do spożycia i estetyczne, co jest kluczowe w kontekście przyjęć. Tartinki, czyli małe kanapeczki, mogą być wzbogacone o pasty, ryby lub różne rodzaje mięs, co dodatkowo zwiększa ich atrakcyjność. W tym wypadku to nie tylko kwestia smaku, ale także prezentacji, która odgrywa istotną rolę podczas koktajl-party. Zgodnie z dobrą praktyką gastronomiczną, przekąski powinny być wielofunkcyjne, co oznacza, że powinny być łatwe do jedzenia i nie wymagać użycia sztućców. Zastosowanie koreczków i tartinek sprzyja interakcji między gośćmi oraz tworzy przyjemną atmosferę, co jest nieodłącznym elementem udanych spotkań towarzyskich.

Pytanie 12

Podawanie potraw za pomocą wózka kelnerskiego lub stolika pomocniczego to rodzaj serwisu

A. rosyjski

B. amerykański

C. angielski

D. francuski

Wybór odpowiedzi związany z serwisem francuskim, rosyjskim czy amerykańskim jest mylny, ponieważ każda z tych form serwowania potraw ma swoje unikalne cechy, które różnią się od serwisu angielskiego. Serwis francuski zakłada podawanie potraw w mniej interaktywny sposób, z większym naciskiem na przygotowanie dań w kuchni i ich prezentację na talerzach, co ogranicza możliwość wyboru dla gości. Z kolei serwis rosyjski polega na serwowaniu potraw w dużych naczyniach, gdzie goście sami nakładają sobie jedzenie, co również nie odpowiada zasadzie serwisu angielskiego, gdzie kelnerzy aktywnie uczestniczą w procesie podawania. Odpowiedź związana z serwisem amerykańskim, który często polega na podawaniu potraw na talerzach już w kuchni, również nie oddaje istoty serwisu, który wykorzystuje stolik pomocniczy. Wybór niewłaściwej formy serwisu może wynikać z nieznajomości różnic pomiędzy tymi stylami. Kluczowe jest zrozumienie, że różnorodność serwisu w gastronomii nie polega tylko na sposobie podawania, ale także na doświadczeniu gościa, które powinno być wzbogacone przez profesjonalizm obsługi, co jest kluczowe w serwisie angielskim.

Pytanie 13

W jakiej sekwencji powinny zostać przygotowane składniki do panierowania kotletów?

A. Mąka, jajo, bułka tarta, mięso

B. Bułka tarta, jajo, mąka, mięso

C. Jajo, mąka, mięso, bułka tarta

D. Mięso, mąka, jajo, bułka tarta

Odpowiedź 'Mięso, mąka, jajo, bułka tarta' jest poprawna, ponieważ odpowiada klasycznej metodzie panierowania, która zapewnia optymalną przyczepność i teksturę kotletów. Proces zaczyna się od pokrycia surowego mięsa mąką, co ma na celu osuszenie powierzchni i zwiększenie przyczepności kolejnych warstw. Następnie mięso zanurza się w roztrzepanym jajku, które działa jak spoiwo, łącząc mąkę z bułką tartą. Ostatnim etapem jest obtoczenie kotleta w bułce tartej, co zapewnia chrupiącą teksturę po usmażeniu. Ta sekwencja jest zgodna z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które rekomendują kolejność surowców, aby uzyskać idealny efekt końcowy. Stosując tę metodę, unikamy problemów z oddzielaniem się panierki podczas smażenia, co może obniżyć jakość potrawy. Przykładem zastosowania tej techniki są tradycyjne kotlety schabowe, które dzięki prawidłowemu panierowaniu są soczyste wewnątrz i chrupiące na zewnątrz.

Pytanie 14

Ile ugotowanej wieprzowiny trzeba przygotować, aby przyrządzić zapiekankę z 3 kg makaronu, wiedząc, że do produkcji zapiekanki na 600 g makaronu używa się 150 g wieprzowiny?

A. 0,90 kg

B. 0,60 kg

C. 0,75 kg

D. 0,45 kg

Aby obliczyć ilość ugotowanej wieprzowiny potrzebnej do przygotowania zapiekanki z 3 kg makaronu, należy najpierw ustalić proporcję. W przepisie podano, że na 600 g makaronu przypada 150 g wieprzowiny. Można zatem obliczyć stosunek wieprzowiny do makaronu, który wynosi 150 g / 600 g = 0,25. Oznacza to, że na każdy kilogram makaronu przypada 250 g wieprzowiny. Dla 3 kg makaronu potrzebna będzie ilość wieprzowiny równająca się 3 kg * 250 g/kg = 750 g, co w przeliczeniu na kilogramy daje 0,75 kg. Tego typu obliczenia są istotne w gastronomii, gdzie precyzyjne proporcje składników mają kluczowe znaczenie dla smaku i jakości potraw. W praktyce zastosowanie takich proporcji umożliwia skalowanie przepisów w zależności od liczby porcji lub dostępnych składników. Warto zaznaczyć, że znajomość tych zasad jest niezbędna dla profesjonalnych kucharzy oraz osób zajmujących się cateringiem, aby zapewnić powtarzalność i stabilność produktów.

Pytanie 15

Jakie dodatki powinny być zaproponowane do potrawki cielęcej?

A. Frytki, kapusta duszona.

B. Ryż sypki, marchew gotowana.

C. Ryż sypki, kapusta duszona.

D. Frytki, marchew gotowana

Potrawka cielęca to danie, które wymaga starannie dobranych dodatków, aby wydobyć pełnię jego smaku i konsystencji. Ryż na sypko oraz marchew z wody stanowią idealne połączenie, które nie tylko uzupełnia smak potrawy, ale także zapewnia równowagę w teksturze. Ryż, jako dodatek, doskonale absorbuje sosy i smaki, co sprawia, że każda łyżka potrawki jest pełna aromatu. Marchew z wody dodaje świeżości i naturalnej słodyczy, a także wprowadza kontrast kolorystyczny na talerzu. W branży gastronomicznej od lat stosuje się zasadę, że dodatki powinny harmonizować ze smakiem głównego składnika dania. Stosowanie dodatków, które nie dominują nad smakiem potrawy, ale go uzupełniają, jest kluczowym elementem sztuki kulinarnej. Dobrą praktyką jest także stosowanie sezonowych warzyw jako dodatków, co nie tylko wpływa na świeżość smaków, ale także na wartości odżywcze potrawy. Warto również wspomnieć, że w wielu restauracjach potrawka cielęca serwowana jest z dodatkiem ryżu i warzyw na parze, co podkreśla klasyczne podejście do tej potrawy.

Pytanie 16

Jaką dietę powinno się zalecić osobie po hospitalizacji z powodu wirusowego zapalenia wątroby?

A. Niskobiałkową

B. Wysokobiałkową

C. Niskokaloryczną

D. Niskowęglowodanową

Osoby po szpitalnym leczeniu wirusowego zapalenia wątroby często potrzebują diety wysokobiałkowej, aby wspierać regenerację wątroby oraz odbudowę tkanek. Białko jest niezbędne do syntezy enzymów i białek osocza, które są kluczowe dla funkcjonowania organizmu. Dieta powinna koncentrować się na dostarczaniu wysokiej jakości źródeł białka, takich jak chude mięso, ryby, jaja, nabiał oraz rośliny strączkowe. Zalecana ilość białka to około 1.5-2 g na kg masy ciała dziennie, co może się różnić w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta oraz etapu procesu zdrowienia. Dodatkowo, dieta powinna być zbilansowana i zawierać odpowiednią ilość witamin, minerałów oraz zdrowych tłuszczy, co wspiera ogólną kondycję organizmu. Warto również pamiętać, że każda zmiana diety powinna być konsultowana z lekarzem lub dietetykiem, aby dopasować ją do specyficznych potrzeb pacjenta oraz stanu zdrowia.

Pytanie 17

Makarony powinny być magazynowane w pomieszczeniach

A. wilgotnych w temperaturze 6+10°C

B. suchych w temperaturze 0-+4°C

C. wilgotnych w temperaturze 10--18°C

D. suchych w temperaturze 10--18°C

Makarony to produkty zbożowe, które zawierają gluten oraz inne składniki, które mogą być podatne na wpływ wilgoci i zmian temperatury. Przechowywanie ich w suchych pomieszczeniach w temperaturze od 10 do 18°C jest idealne, ponieważ w takich warunkach minimalizujemy ryzyko rozwoju pleśni oraz innych mikroorganizmów, które mogą prowadzić do zepsucia produktu. Przykładem dobrych praktyk jest trzymanie makaronów w szczelnie zamkniętych pojemnikach, co dodatkowo chroni je przed wilgocią i insektami. Warto również zwrócić uwagę na daty ważności na opakowaniach, aby zapewnić świeżość i jakość produktu przez cały okres jego przydatności do spożycia. Takie praktyki odpowiadają standardom dotyczącym przechowywania żywności, które są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i jakości spożywanych produktów.

Pytanie 18

Na przyjęciu angielskim, w którym bierze udział 150 osób, ile kompletów sztućców powinno być przygotowanych na bufecie?

A. 75 kompletów sztućców

B. 450 kompletów sztućców

C. 300 kompletów sztućców

D. 150 kompletów sztućców

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, błędne podejścia do obliczeń wynikają głównie z niepełnego zrozumienia zasad serwowania posiłków na dużych przyjęciach. Na przykład, wybór 150 kompletów sztućców sugeruje, że każdy gość miałby jedynie jeden komplet, co nie uwzględnia potrzeby wymiany sztućców podczas serwowania różnych dań. Tego rodzaju myślenie prowadzi do niewłaściwego planowania i może skutkować sytuacjami, w których goście nie mają zapewnionych odpowiednich narzędzi do jedzenia, co wpływa negatywnie na ich doświadczenie. Kolejną błędną koncepcją jest wybór 450 kompletów. To podejście, choć może wydawać się ostrożne, jest zbyteczne i nieekonomiczne, zwiększając koszty organizacji wydarzenia bez realnej potrzeby. Przyjęcie tak dużej liczby sztućców może prowadzić do niepotrzebnych wydatków oraz trudności w zarządzaniu wyposażeniem. W kontekście profesjonalnego cateringu, kluczowe jest zachowanie równowagi między dostępnością a efektywnością kosztową. Standardy branżowe sugerują, że przy dużych wydarzeniach trzeba zawsze planować z pewnym marginesem, ale nie powinno to prowadzić do nadmiaru, który staje się niepraktyczny. Warto pamiętać, że odpowiednia liczba sztućców nie tylko ułatwia obsługę, ale również wpływa na postrzeganą jakość wydarzenia przez gości, co jest niezwykle istotne w kontekście organizacji eventów.

Pytanie 19

Jakie zjawisko występuje przy przygotowywaniu mizerii?

A. Osmoza

B. Dojrzewanie

C. Oddychanie

D. Transpiracja

Osmoza to proces, w którym woda przemieszcza się przez półprzepuszczalną błonę w kierunku wyższej koncentracji substancji rozpuszczonych. W przypadku sporządzania mizerii, czyli sałatki z ogórków, proces ten jest kluczowy. Kiedy ogórki są posolone, sól powoduje, że woda w ich komórkach zaczyna przemieszczać się na zewnątrz, aby wyrównać stężenie soli na zewnątrz komórek. W rezultacie ogórki tracą wodę, stają się bardziej chrupkie i intensyfikują smak. Ta technika, wykorzystująca osmozę, jest powszechnie stosowana w kulinariach do przygotowywania różnych sałatek i konserw. Zrozumienie mechanizmów osmozy pozwala nie tylko na lepsze przygotowanie potraw, ale także na zastosowanie tej wiedzy w innych dziedzinach, takich jak przemysł spożywczy, gdzie kontrola zawartości wody w produktach jest kluczowa dla ich jakości i trwałości. Dlatego osmoza jest fundamentalnym procesem w gastronomii, który znacząco wpływa na konsystencję i smak potraw.

Pytanie 20

Jakie potrawy powinny być podawane z vol-au-vent?

A. zup zagęszczanych

B. mięs panierowanych

C. mięs saute

D. zup czystych

Wybierając mięs sauté jako danie, do którego można by podać vol-au-vent, można odczuć pewne nieporozumienie dotyczące charakterystyki tych potraw. Mięs sauté to dania smażone na dużym ogniu z dodatkiem różnych składników, które często są bogate w smaki i aromaty. Vol-au-vent, z jego delikatną naturą, niekoniecznie pasuje do intensywnych smaków, które występują w daniach mięs sauté. Dobrą praktyką kulinarną jest unikanie łączenia produktów o różnych intensywnościach smakowych, ponieważ może to prowadzić do zdominowania jednego z elementów dania. Podobnie, mięsa panierowane, które również są bardziej ciężkostrawne i intensywne, nie stanowią idealnego połączenia z delikatnym vol-au-vent, które ma na celu wzbogacenie doświadczenia związane z jedzeniem. Zupy zagęszczane, takie jak zupa krem, również nie są odpowiednim kontekstem dla vol-au-vent, ponieważ ich gęsta konsystencja i bogaty smak mogą przytłoczyć lekkość i delikatność tej francuskiej przekąski. Kluczowe jest więc, by rozumieć, że łączenie potraw powinno opierać się na harmonii smaków oraz konsystencji, co jest fundamentalnym założeniem w sztuce kulinarnej.

Pytanie 21

Z 30 kg świeżych ogórków uzyskano 300 porcji mizerii, każda o wadze 0,06 kg. Jaki jest ubytek produkcyjny ogórków?

A. 12 kg

B. 18 kg

C. 1,80 kg

D. 1,20 kg

Błędne podejście do obliczenia ubytku produkcyjnego może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia relacji między surowcem a produktem finalnym. Przy obliczaniu ubytku produkcyjnego istotne jest, aby dokładnie określić, jaką masę surowca przetwarzamy i ile z tego uzyskujemy gotowego produktu. Jeżeli ktoś próbuje oszacować ubytek, myśląc, że różnica między surowcem a porcjami mizerii jest mniejsza niż w rzeczywistości, może dojść do błędnych konkluzji. Typowym błędem jest także nieuwzględnienie różnych czynników wpływających na straty, takich jak odpady, które mogą powstawać w procesie obróbki. Ubytek produkcyjny jest również często mylony z masą samego surowca, co prowadzi do niepoprawnych obliczeń. Właściwe rozumienie tego procesu jest istotne, aby móc skutecznie zarządzać produkcją, a także podejmować decyzje dotyczące optymalizacji. Dlatego tak ważne jest, aby nie tylko znać wartość surowca, ale także dokładnie analizować, co dzieje się z nim podczas produkcji. Zarządzanie ubytkiem jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju biznesu i wpływa na efektywność operacyjną zakładów przetwórczych.

Pytanie 22

Kawa przygotowana w ekspresie, serwowana w filiżankach z dodatkiem słodkiej śmietanki, to kawa w stylu

A. marokańskim

B. adwokackim

C. tureckim

D. wiedeńskim

Odpowiedzi związane z kawą marokańską, turecką i adwokacką wprowadzają pewne zamieszanie w kontekście tradycyjnych sposobów serwowania kawy, co jest istotne w kontekście kultury picia kawy. Kawa marokańska, na przykład, charakteryzuje się dodatkiem przypraw, takich jak mięta, co odróżnia ją od klasycznej kawy wiedeńskiej. W marokańskim stylu przygotowania kawy, często używa się również dużej ilości cukru i podaje ją w szklankach, co jest zupełnie innym podejściem do konsumpcji tego napoju. Kawa turecka natomiast, znana z intensywnego smaku i wyjątkowego sposobu parzenia w dżezwie, nie zawiera dodatku śmietanki, a jej charakterystyczną cechą jest gęstość oraz osad, który osadza się na dnie filiżanki. Z kolei kawa adwokacka, bardziej znana w kontekście polskim, jest przygotowywana z dodatkiem alkoholu, często adwokata, co również całkowicie odbiega od kanonów kawy wiedeńskiej. W praktyce, błąd w wyborze odpowiedzi może wynikać z mylnego przekonania, że kawa może być podawana w wielu różnych stylach, co jest prawdą, ale każde z tych podejść ma swoje unikalne cechy i tradycje, które nie są zgodne z klasycznym podawaniem kawy wiedeńskiej. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla szanowania tradycji kawowej różnych kultur, a także dla stosowania dobrych praktyk w gastronomii i kawiarstwie.

Pytanie 23

Z masy przygotowanej z gotowanych ziemniaków, mąki ziemniaczanej oraz jajek formuje się kulki z wgłębieniem w środku. Przedstawiony opis odnosi się do potrawy z kuchni

A. kaszubskiej

B. śląskiej

C. mazowieckiej

D. małopolskiej

Potrawa opisana w pytaniu to kluski śląskie, charakterystyczne dla kuchni regionu Śląska. Kluski te są przyrządzane z ugotowanych ziemniaków, mąki ziemniaczanej oraz jaj, co nadaje im odpowiednią konsystencję oraz smak. Kluski śląskie posiadają charakterystyczne zagłębienie w środku, które służy do umieszczania sosów lub innych dodatków, co zwiększa ich walory smakowe. W kuchni śląskiej kluczowe jest połączenie prostych, lokalnych składników, co wpisuje się w tradycje kulinarne regionu. Warto zauważyć, że kluski śląskie są często serwowane z gulaszem lub mięsem, co czyni je popularną potrawą na rodzinnych obiadach oraz podczas różnych uroczystości. Przygotowanie klusek śląskich wymaga znajomości technik kulinarnych, takich jak odpowiednie ugotowanie ziemniaków i umiejętne formowanie ciasta, co przekłada się na jakość finalnego dania.

Pytanie 24

Aby przygotować 7 porcji polędwicy flambirowanej, wykorzystano 350 ml koniaku. Ile koniaku będzie potrzebne do zrobienia 21 porcji polędwicy flambirowanej?

A. 0,150 l

B. 1,50 l

C. 1,05 l

D. 0,105 l

Aby przygotować 7 porcji polędwicy flambirowanej, zużyto 350 ml koniaku, co daje nam 350 ml / 7 = 50 ml koniaku na jedną porcję. Zatem, do przygotowania 21 porcji, potrzebujemy 21 porcji * 50 ml/porcja = 1050 ml koniaku. Przeliczając jednostki, 1050 ml to 1,05 l. Flambirowanie to technika kulinarna, która polega na podpaleniu alkoholu (w tym przypadku koniaku) w celu wzbogacenia smaku potrawy. Przy zastosowaniu tej metody ważne jest, aby używać odpowiedniej ilości alkoholu, aby uzyskać pożądany efekt wizualny oraz smakowy. Ważne jest także, aby pamiętać, że użycie zbyt dużej ilości koniaku może prowadzić do nadmiernego płomienia, co może być niebezpieczne i wpłynąć na końcowy smak potrawy. W praktyce kulinarnej, precyzyjne wyważenie składników jest kluczowe do uzyskania doskonałych rezultatów, co jest zgodne z ogólnymi zasadami gastronomii.

Pytanie 25

Jak nazywane są pomieszczenia, w których dostępne są usługi agroturystyczne?

A. Urlopowe.

B. Rekreacyjne.

C. Hotele.

D. Gościnne.

Odpowiedź "Gościnne" jest poprawna, ponieważ w kontekście agroturystyki odnosi się do pokojów oferowanych w gospodarstwach agroturystycznych, które zapewniają noclegi oraz często dodatkowe usługi, takie jak wyżywienie czy organizacja różnych aktywności na świeżym powietrzu. Pokoje gościnne w agroturystyce są zazwyczaj zlokalizowane w wiejskich obszarach i mają na celu stworzenie warunków do wypoczynku w bliskim kontakcie z naturą. Przykładami mogą być gospodarstwa oferujące lokalne potrawy, możliwość uczestnictwa w pracach polowych czy zajęcia związane z rzemiosłem tradycyjnym. Gościnność oraz autentyczność doświadczenia są kluczowymi elementami w promocji takich miejsc, co współczesny rynek turystyczny docenia, zwracając uwagę na indywidualne podejście do gości. Standardy agroturystyczne w Polsce są określone w przepisach prawa oraz normach jakości, takich jak „Znak Jakości Turystycznej” przyznawany przez Polską Organizację Turystyczną, co podkreśla znaczenie jakości usług w tej branży.

Pytanie 26

Jakie elementy powinny znajdować się w pokoju dla nastolatka?

A. łóżko, szafa na ubrania, telewizor, krzesło

B. komputer, szafa na ubrania, biurko, krzesło

C. łóżko, szafa na ubrania, regał na książki, biurko, krzesło

D. komputer, regał na książki, biurko z lampką, krzesło

Poprawna odpowiedź to wyposażenie pokoju młodzieżowego, które powinno obejmować łóżko, szafę na ubrania, regał na książki, biurko oraz krzesło. Łóżko stanowi podstawowy element, zapewniający komfortowy sen i regenerację, co jest kluczowe dla zdrowia młodej osoby. Szafa na ubrania pozwala na uporządkowanie przestrzeni i dbałość o estetykę, co ma znaczenie w nauce organizacji. Regał na książki jest niezbędny do przechowywania literatury, co wspiera rozwój intelektualny oraz pasje czytelnicze. Biurko i krzesło są istotne z perspektywy ergonomii; odpowiednie miejsce do nauki sprzyja lepszej koncentracji i efektywności pracy. W kontekście standardów aranżacji wnętrz dla młodzieży, istotne jest również, aby meble były dostosowane do wzrostu użytkownika oraz odpowiadały jego indywidualnym potrzebom, co jest zgodne z zasadami projektowania uniwersalnego, które uwzględnia różnorodność użytkowników.

Pytanie 27

W diecie o niskiej strawności zaleca się konsumowanie jajek

A. smażone.

B. ugotowane na miękko.

C. ugotowane na twardo.

D. nadziewane.

Jaja gotowane na miękko to naprawdę dobry wybór, jeśli mówimy o diecie lekkostrawnej. Gotowanie ich w ten sposób pozwala zachować delikatną strukturę białka i żółtka, co sprawia, że są łatwiejsze do strawienia. Dodatkowo, nie są przesuszone, więc lepiej wchłaniają się w organizmie. Myślę, że osoby z problemami trawiennymi, na przykład z zapaleniem żołądka, powinny szczególnie zwracać uwagę na takie lekkostrawne posiłki. Jaja gotowane na miękko dostarczają białka w formie, która nie obciąża żołądka. Fajnie jest je podać z łatwostrawnymi warzywami albo chlebem pełnoziarnistym, co zwiększa wartość odżywczą. Dlatego dietetycy często polecają je jako element zrównoważonej diety, zwłaszcza dla tych, którzy mają jakieś ograniczenia pokarmowe.

Pytanie 28

Narodowy napój orzeźwiający Rosji, przygotowywany z chleba żytniego z dodatkiem drożdży oraz cukru to

A. podpiwek

B. poncz

C. orszada

D. kwas chlebowy

Wybór odpowiedzi, która nie jest kwasem chlebowym, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji tradycyjnych napojów orzeźwiających. Poncz, na przykład, to napój, który zazwyczaj zawiera alkohol i jest przygotowywany z różnych składników, takich jak owoce, soki, woda i cukier. Jest to zupełnie inny rodzaj napoju, który znany jest w wielu kulturach, ale nie ma żadnych związków z rosyjską tradycją, a tym bardziej z procesem fermentacji żytniego chleba. Orszada to napój przygotowany z syropu migdałowego, najczęściej spożywany w krajach śródziemnomorskich, co również czyni go innym od kwasu chlebowego, którego podstawą jest chleb i proces fermentacji. Z kolei podpiwek to napój, który może być mylony z kwasem chlebowym, lecz najczęściej wytwarzany jest z ciasta chlebowego lub mąki, a jego smak i właściwości są inne. Zrozumienie różnic między tymi napojami jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków i właściwie identyfikować tradycyjne napoje orzeźwiające. W oparciu o zasady dotyczące klasyfikacji napojów, kluczowe jest zrozumienie, które składniki i metody produkcji definiują dany napój i jak wpływają one na jego smak oraz właściwości odżywcze. To zrozumienie nie tylko pozwala na lepsze dobieranie napojów do potraw, ale również na świadome podejmowanie decyzji zdrowotnych.

Pytanie 29

W zakładzie gastronomicznym magazyn podręczny powinien być usytuowany w części

A. ekspedycyjnej

B. produkcyjnej

C. magazynowej

D. administracyjnej

Wybór lokalizacji magazynu podręcznego ma kluczowe znaczenie dla efektywności operacyjnej zakładu gastronomicznego. Pomimo, że odpowiedzi takie jak 'administracyjna', 'magazynowa' i 'ekspedycyjna' mogą wydawać się logiczne, każda z nich nie spełnia wymogów dotyczących optymalizacji procesu produkcji. Magazyn administracyjny jest miejscem, gdzie odbywają się czynności związane z zarządzaniem oraz dokumentacją, więc nie ma on kluczowego znaczenia w kontekście szybkiego dostępu do składników. Z kolei magazynowy, choć wydaje się odpowiedni, zazwyczaj przechowuje większe zapasy, które są mniej istotne w codziennym procesie produkcyjnym. Magazyn ekspedycyjny z kolei koncentruje się na wydawaniu gotowych dań i nie jest miejscem, gdzie przechowuje się surowce do przygotowywania potraw. W praktyce, niewłaściwe umiejscowienie magazynu podręcznego może prowadzić do opóźnień w produkcji, zwiększenia kosztów operacyjnych oraz obniżenia jakości serwowanych potraw. Dobrym podejściem jest umieszczanie magazynu podręcznego w obrębie strefy produkcyjnej, co umożliwia intuicyjne poruszanie się po przestrzeni roboczej oraz minimalizuje czas potrzebny na transport składników. Pamiętaj, że odpowiednie rozmieszczenie przestrzeni w zakładzie gastronomicznym nie tylko wspiera efektywność, ale także wpływa bezpośrednio na satysfakcję klientów.

Pytanie 30

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż optymalne warunki przechowywania jabłek.

	Surowiec	Temperatura środowiska [°C]	Wilgotność powietrza [%]
I	owoce pestkowe	0 ÷ 2	85 ÷ 90
II	owoce jagodowe	0 ÷ 2	90 ÷ 95
III	owoce ziarnkowe	2 ÷ 4	85 ÷ 90
IV	owoce południowe	10 ÷ 15	90 ÷ 95

A. IV

B. I

C. II

D. III

Odpowiedź III jest poprawna, ponieważ odnosi się do optymalnych warunków przechowywania jabłek, które są owocami ziarnkowymi. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, jabłka powinny być przechowywane w temperaturze od 2 do 4 stopni Celsjusza oraz w wilgotności powietrza wynoszącej od 85 do 90 procent. Takie warunki sprzyjają minimalizacji strat jakościowych, opóźniają procesy dojrzewania oraz zapobiegają występowaniu chorób przechowalniczych, co jest kluczowe dla długoterminowego przechowywania tego rodzaju owoców. W praktyce, chłodnie przechowalnicze, które utrzymują te parametry, są powszechnie stosowane w magazynach owoców, co pozwala na wydłużenie okresu ich przydatności do spożycia. Warto również zauważyć, że niewłaściwe warunki – takie jak zbyt wysoka temperatura lub zbyt niska wilgotność – mogą prowadzić do szybszego psucia się jabłek, co generuje straty ekonomiczne dla producentów oraz handlowców.

Pytanie 31

Chłodnik powinien być serwowany w temperaturze schłodzonej wynoszącej

A. 5°C

B. 14°C

C. 25°C

D. 34°C

Podawanie chłodnika w temperaturach takich jak 5°C, 25°C czy 34°C jest niezgodne z tradycyjnymi praktykami kulinarnymi oraz może wpłynąć na jakość potrawy. Serwowanie zupy w temperaturze 5°C, chociaż teoretycznie może wydawać się atrakcyjne jako ekstremalne schłodzenie, może prowadzić do utraty smaku, gdyż niektóre aromaty w tak niskich temperaturach są mniej wyczuwalne. Z kolei podawanie chłodnika w temperaturze 25°C lub 34°C zbliża go do wartości temperatury pokojowej, co może skutkować nieprzyjemnym doświadczeniem smakowym oraz zmniejszeniem przyjemności z konsumpcji. W kontekście gastronomicznym, stosowanie odpowiednich temperatur podania potraw jest kluczowe dla ich jakości oraz bezpieczeństwa. Wysoka temperatura może sprzyjać rozwojowi bakterii, co w przypadku chłodników na bazie nabiału i warzyw stwarza ryzyko, które należy unikać. Również w kontekście estetyki, potrawy serwowane w niewłaściwych temperaturach mogą tracić na atrakcyjności wizualnej oraz jakości tekstury, co jest niezwykle ważne w gastronomii. Dlatego kluczowe jest, aby przestrzegać standardów dotyczących podawania chłodników, co zapewnia zarówno ich smak, jak i bezpieczeństwo spożycia.

Pytanie 32

Jakie surowce po zjedzeniu stanowią najlepsze źródło witaminy C?

A. Jagody, czereśnie, szczaw

B. Jabłka, rabarbar, cytryny

C. Truskawki, porzeczki, papryka

D. Kiwi, marchew, pomarańcze

Kiwi, marchew i pomarańcze, choć mogą być postrzegane jako zdrowe opcje, nie są tak bogate w witaminę C jak truskawki, porzeczki i papryka. Kiwi jest źródłem witaminy C, zawierając około 93 mg na 100 gramów, co czyni go dobrym wyborem, jednak jego obecność w tej odpowiedzi może prowadzić do mylnego wniosku, że dostarcza więcej witaminy C niż inne, lepsze źródła. Marchew jest warzywem korzeniowym, które jest bardziej znane z wysokiej zawartości beta-karotenu, a nie witaminy C. Podobnie, pomarańcze, choć popularne jako źródło tej witaminy, zawierają około 53 mg witaminy C na 100 gramów, co czyni je mniej wartościowym wyborem niż truskawki czy porzeczki. Odpowiedzi wskazujące na jabłka, rabarbar czy cytryny również są mylące, ponieważ jabłka zawierają minimalne ilości witaminy C, a rabarbar jest bardziej znany z zawartości kwasów organicznych. Cytryny, choć mają umiarkowanie wysoką zawartość witaminy C, ustępują pod względem zawartości innym wymienionym produktom. Kluczowe jest zrozumienie, że nie wszystkie owoce i warzywa są równoważne w kontekście wartości odżywczych i właściwego doboru składników diety, co może prowadzić do suboptymalnych wyborów żywieniowych. Właściwe podejście do diety powinno opierać się na wiedzy o zawartości składników odżywczych w pokarmach oraz na ich różnorodności.

Pytanie 33

System oceny ryzyka w kluczowych punktach kontrolnych to

A. HACCP

B. GHP

C. GMP

D. ISO

Wybór odpowiedzi ISO, GHP lub GMP jest błędny, ponieważ te standardy nie koncentrują się bezpośrednio na analizie zagrożeń związanych z bezpieczeństwem żywności. ISO, czyli Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, oferuje szereg standardów zarządzania jakością, takich jak ISO 9001, które możemy zastosować w różnych sektorach przemysłu. Jednak ISO nie jest ukierunkowane na specyfikę bezpieczeństwa żywności, co jest kluczowym elementem HACCP. GHP, czyli Dobre Praktyki Higieniczne, to zestaw zasad dotyczących higieny w produkcji żywności, które tworzą fundament dla skutecznego wdrożenia systemu HACCP. Podobnie, GMP, czyli Dobre Praktyki Produkcyjne, koncentrują się na stosowaniu odpowiednich procedur w procesie produkcji, ale również nie dostarczają struktury do identyfikacji i oceny zagrożeń. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia zasad dotyczących jakości i higieny z systematycznym podejściem, jakie oferuje HACCP, co może prowadzić do zrozumienia, że wszystkie te standardy są równoważne, podczas gdy tak nie jest. Kluczowe jest zrozumienie, że HACCP jest systemem, który wykracza poza ogólne zasady jakości i higieny, oferując konkretne, oparte na dowodach strategie zarządzania ryzykiem w kontekście bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 34

Śmietana z widocznymi oznakami pleśni

A. może być zastosowana do sporządzania sosów po usunięciu pleśni

B. nie może być używana do przygotowywania dań

C. może być stosowana do przygotowania potraw mięsnych

D. nie może być używana do tworzenia potraw bez wcześniejszego zahartowania

Śmietana ze śladami pleśni jest produktem, który należy bezwzględnie wyeliminować z użycia w kuchni. Pleśń jest rodzajem grzyba, który może wytwarzać toksyny, w tym mykotoksyny, które są szkodliwe dla zdrowia. Nawet jeśli pleśń znajduje się tylko na powierzchni, nie jest możliwe, aby ocenić, jak głęboko wniknęła w produkt, co czyni go potencjalnie niebezpiecznym. W związku z tym, użycie takiej śmietany do przygotowywania potraw, niezależnie od ich rodzaju, jest absolutnie niewskazane. W praktyce, nawet w przypadku innych produktów spożywczych, takich jak ser czy chleb, zaleca się usunięcie całej żywności, w której znaleziono pleśń, a nie tylko jej widocznej części. Standardy bezpieczeństwa żywności, takie jak zasady HACCP, podkreślają konieczność unikania kontaminacji krzyżowej i dbałości o jakość składników, co jest kluczowe dla zdrowia konsumentów.

Pytanie 35

Serwowanie kawy przez kelnera w tygielku oraz postawienie filiżanki przed gościem stanowi sposób podania kawy

A. po turecku

B. po wiedeńsku

C. po staropolsku

D. po królewsku

Odpowiedzi sugerujące inne metody serwowania kawy, takie jak 'po wiedeńsku', 'po królewsku' czy 'po staropolsku', opierają się na mylnym zrozumieniu tradycji kawowej. Serwowanie kawy po wiedeńsku zazwyczaj wiąże się z podaniem jej z bitą śmietaną i często z dodatkiem czekolady, co zupełnie różni się od tradycji tureckiej, gdzie kawa jest podawana w najprostszej formie, bez zbędnych dodatków. Z kolei 'po królewsku' sugeruje bardziej wystawny sposób podania, często z dodatkiem alkoholowym lub efektowną dekoracją, co również odbiega od prostoty przygotowania i serwowania kawy w stylu tureckim. Odpowiedź 'po staropolsku' może sugerować różnorodne metody, ale żadna z nich nie odnosi się bezpośrednio do podania kawy w tygielku. W rzeczywistości, błędne odpowiedzi często wynikają z niewłaściwego skojarzenia sposobów serwowania z regionalnymi tradycjami, przez co można stracić z oczu istotne różnice w metodach przygotowania i podania kawy. Zrozumienie i znajomość tych różnic są kluczowe dla wszelkich profesjonalnych usług gastronomicznych, w których kawa odgrywa istotną rolę w ofercie.

Pytanie 36

Ciasto parzone powinno być wykonane z mąki pszennej, jajek, soli oraz

A. cukru i wody

B. mąki ziemniaczanej i tłuszczu

C. margaryny i wody

D. proszku do pieczenia i śmietanki

Odpowiedź 'margaryny i wody' jest poprawna, ponieważ te składniki są kluczowe w procesie przygotowywania ciasta parzonego. Mąka pszenna, jajka i sól stanowią bazę dla tego ciasta, a margaryna i woda pełnią istotną rolę w uzyskaniu odpowiedniej konsystencji oraz struktury. Margaryna dodaje tłuszczu, co przyczynia się do powstania delikatnej, ale jednocześnie sprężystej tekstury, a woda jest niezbędna do aktywacji skrobi w mące, co umożliwia uzyskanie pożądanej lepkości. W praktyce, ciasto parzone jest wykorzystywane do przygotowywania wyrobów cukierniczych, takich jak pączki czy eklery. Dobrze przygotowane ciasto parzone powinno być elastyczne i łatwe do formowania, co jest wynikiem prawidłowego połączenia wszystkich składników oraz odpowiedniego wyrabiania. Przykładowo, ciasto parzone wykorzystywane jest w przepisach, które wymagają pieczenia, ponieważ po upieczeniu w odpowiedniej temperaturze uzyskuje lekką i puszystą strukturę. Warto również zaznaczyć, że w branży cukierniczej często stosuje się różne tłuszcze, jednak margaryna, dzięki swoim właściwościom, jest szczególnie ceniona w procesie przygotowywania ciasta parzonego.

Pytanie 37

Do sporządzenia którego wyrobu kulinarnego należy wykorzystać wszystkie surowce wymienione w zamieszczonym normatywie?

Nazwa surowca	Jednostka miary	Ilość
Mąka	g	300
Mleko	ml	300
Woda	ml	250 - 300
Jaja	szt.	2
Sól	do smaku
Słonina/olej do smażenia	g	20

A. Knedle.

B. Kołduny.

C. Naleśniki.

D. Omlety.

Wybór omletów, kołdunów lub knedli jako odpowiedzi na pytanie dotyczące wykorzystania wszystkich składników zawartych w normatywie jest błędny z kilku kluczowych powodów. Omlet, choć jest popularnym daniem, w swojej podstawowej formie opiera się na jajkach, a jego przepis zazwyczaj nie obejmuje dodatku mąki czy wody. To sprawia, że omlet nie wymaga użycia wszystkich składników, co czyni go nieodpowiednią odpowiedzią w kontekście tego pytania. Jeśli chodzi o kołduny, są to rodzaj pierogów, które wymagają mąki, ale ich ciasto nie korzysta z mleka i wody w takim samym stopniu, jak w przypadku naleśników. Kołduny są zazwyczaj nadziewane mięsem lub innymi składnikami i ich przygotowanie różni się znacznie od procesu tworzenia ciasta na naleśniki. Knedle, podobnie jak kołduny, mają inne proporcje składników i często są przygotowywane z ziemniaków lub kaszy, co wyklucza je z listy potraw wymagających wszystkich wymienionych składników. W kontekście analizowania przepisów kulinarnych, kluczowe jest zrozumienie, że różne potrawy mają swoje specyficzne wymagania dotyczące składników, co bezpośrednio wpływa na metodę ich przygotowania. Analiza składników w normatywie oraz ich zastosowanie w praktyce kulinarnej jest niezbędna do właściwego klasyfikowania potraw i unikania błędnych wniosków.

Pytanie 38

Wskaż, którymi cechami charakteryzuje się śmietanka.

	Barwa	Smak	Konsystencja	Zawartość tłuszczu w %
A.	biała	kwaśny, orzeźwiający	płynna, gęsta	0÷2
B.	kremowa	słodki	płynna	12÷36
C.	kremowa	lekko kwaśny	gęsta	12÷24
D.	biała	łagodnie kwaśny	struktura luźna	0÷55

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Śmietanka to produkt mleczny o charakterystycznych cechach, które odróżniają ją od innych produktów spożywczych. Jej kremowa barwa jest wynikiem wysokiej zawartości tłuszczu, który w przypadku śmietanki wynosi od 12% do 36%. Taki poziom tłuszczu nie tylko wpływa na smak, który jest naturalnie słodki i bogaty, ale również na konsystencję, która jest płynna i gładka. W zastosowaniach kulinarnych, śmietanka jest niezwykle wszechstronna; może być wykorzystywana do przygotowywania sosów, zup, deserów oraz jako dodatek do kawy. Ważne jest, aby śmietanka była wytwarzana zgodnie z normami jakości, co zapewnia jej świeżość i bezpieczeństwo spożycia. Dobre praktyki w zakresie przechowywania i obróbki śmietanki podkreślają znaczenie utrzymania jej w odpowiedniej temperaturze oraz unikanie kontaktu z zanieczyszczeniami. Wiedza na temat cech śmietanki jest kluczowa dla profesjonalnych kucharzy oraz osób zajmujących się produkcją nabiału.

Pytanie 39

Potrawa pieczona, która składa się z mielonego mięsa i jest podawana w porcjach, to

A. pulpety

B. klopsiki

C. kotlety pożarskie

D. pieczeń rzymska

Klopsiki, kotlety pożarskie i pulpety, choć również przygotowywane z mięsa mielonego, różnią się od pieczeni rzymskiej w wielu aspektach. Klopsiki są formowane w małe kulki i zazwyczaj smażone lub gotowane, co sprawia, że mają inną teksturę i sposób podania. Kotlety pożarskie, z kolei, są przygotowywane z mięsa mielonego połączonego z dodatkami, a następnie smażone na patelni, co wpływa na ich konsystencję oraz smak. Pulpety to danie, które zazwyczaj gotuje się w sosie, co również odróżnia je od pieczeni rzymskiej. Wybór niewłaściwej potrawy może wynikać z braku zrozumienia różnic między tymi daniami. Kluczowym błędem jest mylenie formy prezentacji i techniki gotowania – pieczeń rzymska jest pieczona i serwowana w kawałkach, podczas gdy inne potrawy mają różne formy podania. Wiedza na temat tych różnic jest niezbędna, aby prawidłowo określić, jakiego typu potrawa jest opisana w pytaniu. Warto również zwrócić uwagę na zastosowanie odpowiednich przypraw i dodatków, które mają kluczowe znaczenie dla finalnego smaku każdej z tych potraw.

Pytanie 40

Zagęszczanie potraw przy użyciu mieszanki mąki ziemniaczanej i wody powinno znaleźć zastosowanie w przygotowywaniu

A. sufletów i budyni

B. kisieli i zup owocowych

C. galaretek oraz zup mlecznych

D. musów oraz mleczek

Jak się przyjrzeć zagęszczaniu potraw, to widać, że nie wszystkie odpowiedzi będą dobre, jak chodzi o mąkę ziemniaczaną. W galaretkach i zupach mlecznych zazwyczaj stosuje się żelatynę lub skrobię kukurydzianą, bo mają inne właściwości. Galaretki muszą być stabilizowane żelatyną, aby miały odpowiednią konsystencję. Zupy mleczne, w tym różne kremy, najczęściej zagęszcza się na bazie roux, czyli mąki z tłuszczem, przez co mąka ziemniaczana odpada. Suflety i budynie opierają się na jajkach i mleku, więc nie wymagają zagęszczania w ten sposób. Zastosowanie mąki ziemniaczanej w tych daniach może prowadzić do niechcianej tekstury, co jest niewskazane w bardziej eleganckiej kuchni. Musy i mleczka również nie korzystają z mąki ziemniaczanej, bo bazują na składnikach jak bita śmietana. Typowym błędem jest tu mylenie różnych metod zagęszczania, co może prowadzić do złych połączeń składników. Ważne jest, żeby wiedzieć, kiedy i jak stosować odpowiednie techniki kulinarne, bo to klucz do sukcesu w kuchni.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej