Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik archiwista
  • Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
  • Data rozpoczęcia: 13 kwietnia 2025 12:45
  • Data zakończenia: 13 kwietnia 2025 12:57

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Tabela według sektorów stosowana jest dla dokumentacji

A. fotograficznej
B. technicznej
C. aktowej
D. kartograficznej
Odpowiedź "technicznej" jest jak najbardziej na miejscu. Wiesz, dokumentacja techniczna jest super ważna, bo w niej mamy różne branże, takie jak inżynieria, projektowanie, czy budownictwo. Celem tej dokumentacji jest jasne przekazywanie informacji o produktach czy procesach, a jej struktura musi być zgodna z normami, na przykład ISO 9001. Bez tego ciężko by było utrzymać jakość. Weźmy na przykład instrukcje obsługi urządzeń – tu ważne jest, żeby wszystko było uporządkowane według tego, do czego te informacje są potrzebne. Dla maszyn produkcyjnych dokumentacja zawiera wszystkie detale dotyczące budowy, działania i konserwacji, co jest kluczowe dla ich bezpiecznego użytkowania. Jak są jasne układy, to pracownicy mogą szybko znaleźć to, czego potrzebują, co zdecydowanie ułatwia pracę i przestrzeganie zasad BHP oraz norm jakościowych.
Pytanie 2

Zgodnie z zapisami zawartymi w Zarządzeniu Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych z 2015 roku dotyczącymi digitalizacji zasobów archiwalnych archiwów państwowych, priorytetem w zakresie digitalizacji powinny być objęte materiały archiwalne

A. objęte roszczeniami w zakresie prawa własności
B. rzadko udostępniane w ramach działań archiwalnych
C. znajdujące się w dobrym stanie fizycznym
D. bez ewidencji w systemie informatycznym
Odpowiedź dotycząca materiałów archiwalnych objętych roszczeniami w zakresie prawa własności jest prawidłowa, ponieważ przepisy zawarte w Zarządzeniu Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych kładą nacisk na ochronę zasobów archiwalnych oraz ich dostępność. Materiały te mogą być szczególnie cenne z punktu widzenia historycznego, a ich digitalizacja jest kluczowa dla zapewnienia ich zachowania oraz umożliwienia dostępu do nich w przyszłości. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, gdy archiwum posiada dokumenty związane z historycznymi roszczeniami własnościowymi, które mogą być istotne dla zainteresowanych stron, takich jak spadkobiercy lub instytucje prawne. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie analizy roszczeń i ich konsekwencji przed przystąpieniem do digitalizacji, co pozwala na skuteczniejsze zarządzanie zasobami archiwalnymi oraz ich legalnym udostępnianiem w przestrzeni cyfrowej. Standardy ISO dotyczące zarządzania archiwami podkreślają znaczenie ochrony praw własności w kontekście digitalizacji, co jest istotne dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa.
Pytanie 3

Zespół działań mających na celu zewidencjonowanie zbioru archiwalnego oraz przygotowanie opisu informacyjnego dla każdej jednostki fizycznej, co umożliwia udostępnienie tego zbioru, to

A. akcesja
B. selekcja
C. inwentaryzacja
D. ekstradycja
Inwentaryzacja to kluczowy proces w zarządzaniu archiwami, który obejmuje zewidencjonowanie zbiorów oraz przygotowanie szczegółowego opisu informacyjnego dla każdej jednostki archiwalnej. W praktyce oznacza to, że podczas inwentaryzacji pracownicy archiwum dokonują szczegółowego przeglądu dokumentów, tworzą spisy, a także klasyfikują materiały zgodnie z przyjętymi standardami. Dzięki inwentaryzacji, archiwa są w stanie efektywnie zarządzać swoimi zbiorami, co przekłada się na łatwiejszy dostęp do informacji dla użytkowników. Standardy takie jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją, podkreślają znaczenie systematycznego i dokładnego podejścia do inwentaryzacji. Przykładem zastosowania inwentaryzacji może być wprowadzenie systemów elektronicznych, które umożliwiają archiwistom szybkie aktualizowanie danych oraz udostępnianie ich zainteresowanym stronom. Inwentaryzacja jest zatem fundamentem, na którym opiera się dalsze zarządzanie dokumentami oraz ich udostępnianie.
Pytanie 4

Aby uzyskać końcowy układ dla zespołu (zbioru) fotografii, konieczne jest wykonanie

A. inwentaryzacji.
B. połączenia.
C. systematyzacji.
D. scontrum.
Systematyzacja to kluczowy proces w organizacji zbiorów fotografii, który polega na uporządkowaniu materiałów w sposób logiczny i przemyślany. Umożliwia to nie tylko łatwiejsze zarządzanie i przeszukiwanie zbioru, ale również zapewnia lepszą ochronę i konserwację fotografii. Przykładem zastosowania systematyzacji może być tworzenie zbiorów tematycznych, gdzie fotografie są grupowane według określonych kryteriów, takich jak lokalizacja, wydarzenie czy czas wykonania zdjęcia. W zgodzie z najlepszymi praktykami archiwizacji, systematyzacja opiera się na ustaleniu standardów metadanych, które powinny być dodane do każdej fotografii, takich jak daty, miejsce, autorzy, a także kontekst powstania obrazu. Dobrze zorganizowany zbiór nie tylko ułatwia dostęp do zdjęć, ale również wspiera ich późniejsze wykorzystanie w celach edukacyjnych, badawczych, czy wystawowych.
Pytanie 5

Kiedy porządkuje się zdjęcia, zaleca się ich klasyfikację według

A. tematów
B. dat wykonania
C. nazwisk autorów
D. formatów
Prawidłowa odpowiedź to grupowanie fotografii według tematów, co jest kluczowym elementem w procesie archiwizacji i organizacji zasobów wizualnych. Tematyczne kategoryzowanie zdjęć umożliwia efektywne zarządzanie kolekcjami i sprawia, że wyszukiwanie oraz późniejsze odnajdywanie konkretnych obrazów staje się znacznie łatwiejsze. Na przykład, w przypadku organizacji zdjęć z różnych wydarzeń, takich jak wakacje, przyjęcia czy uroczystości rodzinne, grupowanie ich według tematu pozwala na szybkie przeszukiwanie kolekcji i dodaje kontekst do zbioru. W praktyce, standardy takie jak Dublin Core czy ISO 14721:2012 (OAIS) podkreślają znaczenie metadanych związanych z tematyką, co jest pomocne nie tylko dla użytkowników, ale również dla przyszłych archiwistów. Prawidłowe grupowanie zdjęć według tematów wspiera również procesy kreatywne, umożliwiając artystom i projektantom łatwy dostęp do inspiracji z przeszłości.
Pytanie 6

Materiały archiwalne (kat. A) w aktach konkretnej sprawy powinny być zorganizowane

A. według kategorii jednolitego wykazu rzeczowego akt
B. zgodnie z numerami rejestru
C. chronologicznie
D. w porządku alfabetycznym
Odpowiedź chronologicznie jest prawidłowa, ponieważ dokumentacja archiwalna, w tym materiały w ramach akt sprawy, powinna być uporządkowana według daty, co ułatwia ich przeszukiwanie oraz zapewnia logiczny porządek w procesie archiwizacji. Uporządkowanie chronologiczne pozwala na śledzenie przebiegu sprawy w czasie oraz szybsze odnalezienie informacji związanych z danym wydarzeniem lub decyzją. Zastosowanie takiego podejścia jest zgodne z wytycznymi zawartymi w normach ISO dotyczących zarządzania dokumentacją, które zalecają, aby w przypadku dokumentów archiwalnych utrzymywać porządek, który odzwierciedla ich rozwój. Na przykład, w przypadku sprawy sądowej, uporządkowanie dokumentów chronologicznie może zawierać kolejno datowane pisma, postanowienia oraz inne dowody, co pozwala na łatwe odtworzenie sekwencji zdarzeń. Dzięki temu archiwiści oraz osoby zarządzające dokumentacją mogą skuteczniej prowadzić analizy lub przygotowywać raporty na podstawie zebranych danych.
Pytanie 7

Mikrofilm w postaci negatywnej lub pozytywnej, który ma być trwale archiwizowany, to mikrofilm

A. przezroczysty
B. uzupełniający
C. archiwalny
D. użytkowy
Mikrofilm archiwalny to forma dokumentacji, która została zaprojektowana do długoterminowego przechowywania i ochrony informacji. Odpowiednie normy mówią, że mikrofilmy archiwalne powinny być wykonane z materiałów odpornych na degradację, aby zapewnić ich trwałość przez wiele lat, a nawet stuleci. Takie mikrofilmy są zazwyczaj produkowane z wysokiej jakości emulsji srebra, które charakteryzują się dużą stabilnością i odpornością na światło oraz zmiany chemiczne. Przykładem zastosowania mikrofilmów archiwalnych są zbiory bibliotek i instytucji państwowych, które archiwizują dokumenty historyczne, umowy, akty prawne i inne ważne materiały. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich metod przechowywania takich mikrofilmów, w tym kontrola temperatury i wilgotności, aby zapewnić ich dalszą użyteczność. Mikrofilmy archiwalne odpowiadają na potrzeby zachowania dziedzictwa kulturowego oraz dokumentacji administracyjnej, co czyni je niezbędnym elementem w zarządzaniu archiwum.
Pytanie 8

W zakładowym archiwum kluczowym dokumentem do ewidencji uporządkowanych aktów jest

A. spis spraw
B. spis zdawczo–odbiorczy
C. rejestr korespondencyjny
D. dziennik podawczy
Spis zdawczo-odbiorczy jest kluczowym dokumentem w archiwum zakładowym, który służy do ewidencjonowania akt przekazywanych do archiwum. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące przekazywanych dokumentów, w tym ich ilości, daty przekazania oraz stanu, co pozwala na skuteczne zarządzanie i kontrolowanie zasobów archiwalnych. Dzięki zastosowaniu spisu zdawczo-odbiorczego, organizacje mogą zapewnić zgodność z przepisami prawa, w tym z Ustawą o narodowym zasobie archiwalnym oraz archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania tego dokumentu jest proces przekazywania akt z jednostek organizacyjnych do archiwum, gdzie spis ten jest wykorzystywany do potwierdzenia odbioru dokumentów oraz ich przyszłego przetwarzania. Umożliwia to także łatwiejsze odnajdywanie i klasyfikowanie dokumentów, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania informacją i archiwizacją. Dobrze prowadzony spis zdawczo-odbiorczy przyczynia się do efektywności procesów archiwizacji oraz zachowania integralności dokumentów.
Pytanie 9

Zasada proweniencji archiwalnej umożliwia określenie dla konkretnego zespołu archiwalnego jego przynależności

A. kancelaryjną
B. organizacyjną
C. terytorialną
D. zespołową
Zasada proweniencji archiwalnej jest kluczowym elementem w zarządzaniu dokumentacją archiwalną, który zapewnia, że dokumenty są gromadzone i przechowywane w kontekście ich pierwotnego źródła. W przypadku zespołów archiwalnych, zasada ta pozwala na przypisanie dokumentów do konkretnej grupy (zespołu) tworzącej te materiały, co ułatwia późniejsze ich odnalezienie oraz zrozumienie kontekstu ich powstania. Przykładem może być dokumentacja stworzona przez konkretne biuro rządowe, której przynależność do zespołu archiwalnego jest jasno określona. Taka organizacja ułatwia również procesy związane z udostępnianiem materiałów archiwalnych, ich konserwacją oraz digitalizacją, zgodnie z zaleceniami międzynarodowych standardów archiwalnych, takich jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF). Dzięki tym standardom archiwa mogą efektywnie zarządzać i prezentować swoje zbiory, co przyczynia się do rozwoju kultury archiwalnej i ochrony dziedzictwa narodowego.
Pytanie 10

Kartotekowy wykaz nagrań dźwiękowych nie jest podstawą do sporządzenia

A. katalogu rzeczowego
B. protokołu brakowania
C. indeksu osobowego
D. inwentarza książkowego
Odpowiedź 'protokół brakowania' jest prawidłowa, ponieważ inwentarz kartkowy nagrań dźwiękowych nie jest wystarczającym dokumentem do sporządzenia protokołu brakowania. Protokół brakowania jest formalnym dokumentem, który wymaga dokładnych informacji o przedmiotach, które mają być wycofane z użycia lub zniszczone. Zwykle sporządza się go na podstawie pełnej dokumentacji, która potwierdza stan poszczególnych elementów w inwentarzu. Inwentarz kartkowy, jako forma zapisów, często nie zawiera wystarczających danych o stanie technicznym czy historycznym nagrań, co czyni go nieodpowiednim źródłem do dokonywania formalnych zapisów brakowania. Przykładem może być sytuacja, w której nagranie ma uszkodzenia, ale nie jest to udokumentowane w inwentarzu kartkowym, co prowadzi do błędnych decyzji dotyczących brakowania. W standardach dotyczących zarządzania zasobami archiwalnymi oraz informacyjnymi, takich jak ISO 15489 czy normy dotyczące archiwizacji, podkreśla się znaczenie rzetelnych i komplementarnych informacji do podejmowania decyzji o usunięciu zasobów.
Pytanie 11

Jak określa się proces usunięcia z dokumentacji materiałów, które straciły znaczenie praktyczne (czas przechowywania już minął)?

A. Kwalifikacja
B. Brakowanie
C. Systematyzacja
D. Paginacja
Brakowanie to tak naprawdę wywalenie dokumentów, które już nic nie znaczy i minął czas, kiedy można je trzymać. To ważne w kwestii zarządzania dokumentacją. Każda firma ma swoje zasady, które trzeba przestrzegać, jak to z dokumentami jest - po jakimś czasie musisz się ich pozbyć. Na przykład, dokumenty finansowe powinny być przechowywane tylko przez 5 lat, a potem można je zniszczyć, jeśli nie ma potrzeby ich kontrolować. Fajnie jest też mieć wszystko załatwione w dokumentach, żeby pokazać, że działasz zgodnie z przepisami. Dobrym pomysłem jest tworzenie harmonogramów brakowania, bo to ułatwia życie i porządkuje sprawy. Dzięki temu nie trzymasz niepotrzebnych papierów i masz więcej miejsca, a do tego zachowujesz bezpieczeństwo informacji. Jak dla mnie, to klucz do porządku w dokumentach.
Pytanie 12

Jakiej czynności nie wykonuje się podczas organizowania materiałów ulotnych?

A. Segregacji
B. Brakowania
C. Systematyzacji
D. Porządkowania wstępnego
Brakowanie materiałów ulotnych polega na ich eliminacji z dalszego obiegu ze względu na ich niewłaściwy stan, przestarzałość lub brak przydatności. W kontekście porządkowania materiałów ulotnych, brakowanie nie jest działaniem, które powinno być wykonywane, ponieważ proces ten ma na celu uporządkowanie, a nie eliminację. Systematyzacja, segregacja i porządkowanie wstępne to kluczowe etapy zapewniające, że materiały są łatwo dostępne i właściwie klasyfikowane. Na przykład, w firmach zajmujących się marketingiem, materiałami ulotnymi są broszury i ulotki, które muszą być odpowiednio zorganizowane, aby możliwe było ich szybkie wykorzystanie w kampaniach reklamowych. Przykład zastosowania to stworzenie kategorii tematycznych dla ulotek, co ułatwia ich lokalizację w trakcie intensywnych działań sprzedażowych. Dobre praktyki w zakresie porządkowania materiałów ulotnych obejmują regularne przeglądy i aktualizacje, co zapewnia zgodność z bieżącymi trendami i wymaganiami rynku.
Pytanie 13

Termin kopiowania nagrań na nowe taśmy w celu ich ochrony, powinien być liczony od daty

A. przekazania nagrania do archiwum państwowego
B. zakończenia uporządkowania nagrania
C. pierwszego nagrania na taśmie
D. ostatniego zapisu egzemplarza archiwalnego nagrania
Odpowiedź "ostatniego zapisu egzemplarza archiwalnego nagrania" jest prawidłowa, ponieważ termin przegrywania nagrań na nowe taśmy w celu ich zabezpieczenia powinien być liczony od momentu, gdy zapis nagrania zostaje zakończony. Oznacza to, że od tego momentu można rozpocząć proces tworzenia kopii archiwalnej, co jest kluczowe dla zachowania integralności i dostępności danych w długim okresie czasu. W praktyce, wykonując transfer danych na nowe nośniki, ważne jest, aby każda kopia była zgodna z ostatnim zapisem, co zapewnia, że wszystkie informacje są aktualne i prawidłowo zachowane. W branży archiwizacji i zarządzania danymi istnieją standardy, takie jak ISO 14721, które definiują najlepsze praktyki dotyczące długoterminowego przechowywania informacji. Dlatego istotne jest, aby proces przegrywania nagrań był dokładnie udokumentowany i oparty na ostatnim zapisie, co również ułatwia ewentualne audyty oraz kontrolę jakości archiwów.
Pytanie 14

Jaki rodzaj dokumentacji jest zbierany na elektronicznych nośnikach danych?

A. Pozytywowa odbitka fotografii barwnej
B. Prezentacja multimedialna na płycie CD
C. Druk ścisłego zarachowania
D. Płyta winylowa
Prezentacja multimedialna na płycie CD jest właściwym przykładem dokumentacji gromadzonej w składzie elektronicznych nośników danych. W dobie cyfryzacji, nośniki takie jak płyty CD, DVD czy Blu-ray są powszechnie wykorzystywane do przechowywania różnorodnych materiałów multimedialnych, które mogą obejmować teksty, grafiki, dźwięk oraz wideo. Przykładem zastosowania prezentacji multimedialnej może być szkolenie pracowników, w którym informacje są przedstawiane w interaktywnej formie, co zwiększa ich przyswajalność. W kontekście standardów, organizacje takie jak ISO 9660 definiują systemy plików dla CD, co zapewnia ich kompatybilność z różnorodnymi systemami operacyjnymi. W obszarze archiwizacji i zarządzania danymi, ważne jest, aby tego typu nośniki były odpowiednio zabezpieczone, co można osiągnąć poprzez zastosowanie systemów zarządzania dokumentami, które umożliwiają nie tylko archiwizację, ale także łatwe odnajdywanie i dostęp do zgromadzonych materiałów.
Pytanie 15

Aby zachować nagrania na płytach gramofonowych, wykonuje się kopie zabezpieczające

A. niezwłocznie, niezależnie od stanu technicznego nagrania
B. w czasie liczonym od daty pierwszego nagrania na płycie
C. niezwłocznie, po ocenie stanu technicznego nagrania
D. w czasie liczonym od daty zakończenia uporządkowania nagrania
Odpowiedź "niezwłocznie, bez względu na stan techniczny nagrania" jest naprawdę trafna. Zabezpieczanie nagrań na płytach gramofonowych trzeba robić jak najszybciej, żeby nie ryzykować ich uszkodzenia czy utraty. Wiesz, nagrania analogowe, a tym bardziej te na winylach, mają to do siebie, że ich stan może szybko się pogorszyć. Mogą się zniekształcać, zarysowywać, no i po prostu niszczeć. Dlatego dobrze jest zrobić kopię zapasową od razu po nagraniu. W archiwach często mają takie procedury, które można byłoby naśladować, żeby mieć pewność, że każde nowe nagranie jest kopiowane i archiwizowane w dobrym formacie. To zapewnia, że nie stracimy cennych treści w przyszłości. Poza tym, dzięki temu można również lepiej zajmować się konserwacją starych nagrań, bo nie grozi im uszkodzenie w trakcie prac.
Pytanie 16

Jakim terminem nazywa się zbiór uporządkowanych danych, które są logicznie związane z przesyłką, sprawą lub innymi dokumentami, co ułatwia ich odnajdywanie, kontrolowanie, interpretację oraz długotrwałe przechowywanie i zarządzanie?

A. Metadane
B. Formaty
C. Identyfikatory
D. Kwalifikatory
Wybór formatu, identyfikatorów czy kwalifikatorów jako odpowiedzi na pytanie jest nieuzasadniony, ponieważ te terminy odnoszą się do różnych aspektów zarządzania danymi i nie pokrywają się z definicją metadanych. Format wskazuje na strukturę danych, opisując jak dane są zakodowane, co jest istotne w kontekście ich przetwarzania, ale nie dostarcza informacji o samych danych. Identyfikatory to unikalne oznaczenia, które pozwalają na jednoznaczną identyfikację obiektów, takich jak dokumenty czy przesyłki, jednak nie koncentrują się na dodatkowych informacjach, które wspierałyby ich zarządzanie. Z kolei kwalifikatory służą do dalszej specyfikacji danych i mogą być używane w kontekście metadanych, ale same w sobie nie są zestawem usystematyzowanych informacji. Wybierając te odpowiedzi, można łatwo wpaść w pułapkę myślenia, które koncentruje się na konkretnej funkcji danych, zamiast na ich opisie i zarządzaniu. W praktyce, wiele osób może mieć trudności z rozróżnieniem między tymi terminami, co prowadzi do błędnych wniosków. Dlatego kluczowe jest zrozumienie roli metadanych jako elementów, które organizują i opisują inne dane, a nie jako samodzielnych obiektów czy struktur danych.
Pytanie 17

Dokumentacja klasyfikuje się poprzez

A. przyporządkowanie do haseł rzeczowego wykazu akt
B. ustalenie okresu przechowywania
C. przypisanie kategorii A lub B
D. podział na jednostki organizacyjne
Klasyfikacja dokumentów to naprawdę ważna rzecz, gdy mówimy o zarządzaniu informacją. To w sumie polega na tym, żeby dobrze przyporządkować dokumenty do odpowiednich kategorii w wykazie akt. Dzięki temu mamy wszystko uporządkowane, co znacznie ułatwia przechowywanie i późniejsze udostępnianie materiałów. Weźmy na przykład instytucje publiczne – tam archiwizowanie dokumentów jest kluczowe, bo każdy z nich musi być w odpowiedniej kategorii tematycznej. To sprawia, że później łatwo można znaleźć to, co nas interesuje. Dobrze zrobiony wykaz akt, który jest zgodny z normami archiwalnymi, nie tylko wprowadza porządek, ale też jest ważny pod kątem przepisów prawnych. Wiedza o ochronie danych osobowych i wrażliwych informacji jest teraz mega istotna. Dobrze jest też regularnie aktualizować taki wykaz oraz szkolić pracowników, jak klasyfikować dokumenty, co znacznie zwiększa wydajność całego procesu informacyjnego w firmie.
Pytanie 18

Mikrofilm, który jest negatywem lub pozytywem i przeznaczony do długoterminowego przechowywania w archiwum, to mikrofilm

A. użytkowy
B. przezroczysty
C. archiwalny
D. uzupełniający
Odpowiedź 'archiwalny' jest poprawna, ponieważ mikrofilmy archiwalne są projektowane z myślą o długoterminowym przechowywaniu informacji, zapewniając ich trwałość i czytelność przez wiele lat. Tego rodzaju mikrofilmy są produkowane z materiałów o wysokiej jakości, które spełniają rygorystyczne standardy, takie jak normy ISO 9706 dotyczące długoterminowego przechowywania dokumentów. Przykładem zastosowania mikrofilmów archiwalnych jest ich wykorzystanie w instytucjach państwowych oraz bibliotekach, gdzie przechowuje się cenne dokumenty, takie jak akta sądowe, dokumenty historyczne czy inne ważne materiały. Dzięki odpowiednim technikom archiwizacji, mikrofilmy umożliwiają efektywne zarządzanie informacjami oraz ich łatwe odnajdywanie w przyszłości, co jest kluczowe w procesach administracyjnych. Dodatkowo, mikrofilmy archiwalne są odporne na wiele czynników zewnętrznych, co czyni je bardziej niezawodnym medium w porównaniu do tradycyjnych nośników papierowych.
Pytanie 19

Kategoryzację archiwalną należy przeprowadzić na podstawie

A. rzeczowego wykazu akt
B. instrukcji dotyczącej organizacji archiwum
C. statutu
D. schematu organizacyjnego
Odpowiedź, że rzeczowy wykaz akt jest prawidłowy, ma sens. W końcu, żeby dobrze sprawdzić kategorie archiwalne, trzeba mieć porządne podejście, a rzeczowy wykaz to tak jakby mapa dokumentów. Dzięki niemu wiemy, jakie dokumenty mamy, jakie są ich kategorie i na jak długo powinny być przechowywane. Przykładowo, w instytucjach publicznych, korzystanie z tego wykazu pozwala na lepsze ogarnięcie dokumentacji, co na pewno ułatwia pracę archiwistom i pomaga przestrzegać przepisów prawa. Dobre praktyki archiwalne, jak na przykład ISO 15489, mówią, jak ważne jest, żeby dokumenty były dobrze klasyfikowane i zorganizowane, bo to wpływa na bezpieczeństwo informacji oraz na to, jak łatwo można je później odzyskać. Jak widać, korzystanie z rzeczowego wykazu akt naprawdę wspomaga archiwizację i ułatwia identyfikowanie dokumentów.
Pytanie 20

Nazwy instytucji, firm, organizacji oraz innych podmiotów prawnych powinny być uwzględniane w spisach

A. podmiotowych
B. instytucjonalnych
C. osobowych
D. rzeczowych
Zaznaczenie odpowiedzi "rzeczowych" to dobry wybór! To dlatego, że indeksy rzeczowe są właśnie po to, żeby klasyfikować i porządkować różne info o rzeczach, zjawiskach i pojęciach, a więc też o urzędach, firmach, organizacjach czy osobach prawnych. Taki indeks ułatwia ludziom dotarcie do danych związanych z konkretnym tematem. Na przykład, gdy robimy katalogi czy bibliografie, to używanie indeksów rzeczowych jest standardem. Dzięki temu łatwiej wyszukać odpowiednie materiały. W bibliotece akademickiej możesz trafić na kategorie jak 'uczelnie' czy 'organizacje non-profit', co mega ułatwia szukać tego, czego się potrzebuje. Stosowanie standardów jak RDA czy ISBD również pokazuje, jak ważne są te indeksy w organizacji informacji, co jest kluczowe przy zarządzaniu wiedzą dziś.
Pytanie 21

Proces, który polega na ocenie stanu zbioru map, zalicza się do

A. klasyfikacji
B. porządkowania wstępnego
C. sporządzania opisu techniki wykonania
D. inwentaryzacji
Porządkowanie wstępne to kluczowy etap w zarządzaniu zbiorami map, który obejmuje weryfikację ich stanu oraz organizację w sposób umożliwiający dalsze użytkowanie i archiwizację. W ramach tego procesu sprawdzany jest zarówno fizyczny stan map, jak i ich kompletność, co jest niezbędne do zapewnienia integralności zbioru. Przykładem zastosowania porządkowania wstępnego może być sytuacja, w której biblioteka czy archiwum otrzymuje nowy zbiór map. Proces ten obejmowałby przegląd wszystkich map pod kątem uszkodzeń, braków oraz ich zgodności z dokumentacją. W standardach zarządzania dokumentacją, takich jak ISO 15489, podkreślono znaczenie tego etapu w kontekście zapewnienia wysokiej jakości archiwizacji i udostępniania informacji. Dobre praktyki w zakresie porządkowania wstępnego obejmują również systematyczne etykietowanie i katalogowanie, co ułatwia późniejsze odnajdywanie i dostęp do map, a także korzystanie z odpowiednich narzędzi, takich jak bazy danych i oprogramowanie do zarządzania zasobami.
Pytanie 22

Określ typ dokumentu, którego opis zewnętrzny powinien być uzupełniony o wskazanie nośnika informacji?

A. Papierowy
B. Elektroniczny
C. Pergaminowy
D. Audiowizualny
Wybranie odpowiedzi dotyczącej dokumentów elektronicznych, papierowych lub audiowizualnych pokazuje, że można się pogubić w tym, jak klasyfikujemy różne dokumenty i nośniki. Dokumenty elektroniczne są w formie cyfrowej, przechowywane na różnych nośnikach, jak dyski twarde czy chmury, co sprawia, że są łatwe do przechowywania i szybkiego dostępu. Ale ich opis nie jest taki sam jak w przypadku pergaminu, który jest materiałem fizycznym. Z kolei dokumenty papierowe są generalnie mniej trwałe od pergaminowych i mogą szybciej ulegać zniszczeniu przez warunki atmosferyczne czy chemiczne. A dokumenty audiowizualne, takie jak filmy czy nagrania dźwiękowe, mają jeszcze inną charakterystykę i też wymagają określenia technologii zapisu. Problemy w tej odpowiedzi wynikają z mylenia różnych typów nośników i ich właściwości, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każdy typ dokumentu ma swoje unikalne cechy, co wpływa na sposób zapisu i przechowywania.
Pytanie 23

W archiwach, określenie: stan fizyczny zachowania: dobry, sugeruje, że

A. konieczna jest zgoda dyrektora na udostępnienie
B. dopuszcza się ostrożne udostępnianie
C. jednostka może być udostępniana
D. jednostka nie może być udostępniana
Odpowiedź, że jednostka może być udostępniana, jest prawidłowa, ponieważ stan fizyczny zachowania określany jako 'dobry' oznacza, że materiały archiwalne są w odpowiednim stanie, aby mogły być przetwarzane i udostępniane badaczom oraz innym użytkownikom. W praktyce, jednostki archiwalne o dobrym stanie fizycznym nie wymagają specjalnej zgody ani nadzoru podczas udostępniania, co ułatwia dostęp do zasobów. Na przykład, w przypadku archiwów publicznych, dokumenty zarchiwizowane w dobrym stanie mogą być prezentowane w czytelniach, w którym użytkownicy mogą korzystać z nich w celach badawczych. Dobrą praktyką jest regularna konserwacja i monitorowanie stanu jednostek archiwalnych, co w rezultacie pozwala na ich efektywne udostępnienie. Takie podejście jest zgodne z zasadami zarządzania archiwami, które podkreślają znaczenie dostępności informacji oraz zachowania ich integralności.
Pytanie 24

Badanie oznaczeń pochodzących od autora zespołu archiwalnego, na przykład odcisków pieczęci, to

A. sprawdzenie stanu zachowania zbioru (zespołu)
B. systematyzacja
C. rozpoznanie przynależności zespołowej
D. segregacja
Odpowiedź "rozpoznanie przynależności zespołowej" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu identyfikacji źródła pochodzenia dokumentów archiwalnych na podstawie ich oznaczeń, takich jak odciski pieczęci. W kontekście archiwistyki, skuteczne rozpoznanie przynależności zespołowej jest kluczowe dla właściwej klasyfikacji i przechowywania zbiorów. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest analiza pieczęci na dokumentach historycznych, co może ujawnić informacje o organizacji, instytucji lub osobie, która je stworzyła. Dobrze przeprowadzona analiza pozwala na lepsze zrozumienie kontekstu powstania dokumentu, co jest niezbędne do jego późniejszego badania i wykorzystania. W praktyce archiwalnej, rozpoznanie przynależności zespołowej oparte jest na standardach takich jak ISAD(G), które podkreślają znaczenie dokładnego opisywania źródeł informacji oraz ich kontekstu, co sprzyja lepszej organizacji zbiorów i ich udostępnianiu w przyszłości.
Pytanie 25

Jakiego inwentarza należy użyć w przypadku, gdy zespół działa w rozproszeniu i następuje integracja informacyjna?

A. Inwentarz książkowy
B. Inwentarz idealny
C. Inwentarz kartkowy
D. Inwentarz realny
Inwentarz idealny jest narzędziem kluczowym w sytuacjach, gdy zespół jest rozproszony, a scalenie informacyjne wymaga dokładnego i kompleksowego ujęcia zasobów. Ideą inwentarza idealnego jest przedstawienie pełnego obrazu zasobów w sposób, który umożliwia ich efektywne zintegrowanie i zarządzanie, niezależnie od lokalizacji członków zespołu. W praktyce, inwentarz idealny koncentruje się na danych teoretycznych, które mogą być w przyszłości weryfikowane i uzupełniane rzeczywistymi danymi, co jest istotne w kontekście rozproszonych zespołów, gdzie dostęp do fizycznych zasobów może być ograniczony. Przykładem zastosowania inwentarza idealnego może być sytuacja w firmie, która prowadzi zdalne badania i potrzebuje zintegrować informacje z różnych źródeł. W takich przypadkach, przy pomocy inwentarza idealnego, można zidentyfikować wszystkie możliwe zasoby, które mogą zostać wykorzystane, zanim nastąpi ich fizyczne połączenie lub aktualizacja. W praktyce, standardy zarządzania zasobami, takie jak ISO 55000, również uwzględniają koncepcję inwentarzy idealnych jako elementu strategii zarządzania aktywami.
Pytanie 26

Klasyfikacja materiałów archiwalnych podczas ich porządkowania na zespoły archiwalne, a w ramach zespołu na komórki organizacyjne, na podstawie cech kancelaryjnych (registraturalnych), to

A. inwentaryzacja
B. segregacja
C. systematyzacja
D. weryfikacja
Segregacja materiałów archiwalnych to kluczowy proces, który polega na podziale dokumentów na zespoły archiwalne oraz na komórki organizacyjne w oparciu o cechy kancelaryjne. W praktyce oznacza to, że każdy zespół archiwalny jest tworzony na podstawie określonych kryteriów, takich jak rodzaj dokumentów, ich funkcja, czy pochodzenie. Na przykład, dokumenty związane z różnymi projektami mogą być grupowane osobno, co ułatwia późniejsze poszukiwanie i zarządzanie nimi. Zgodnie z dobrymi praktykami w archiwistyce, segregacja wpływa na efektywność pracy archiwistów oraz na zachowanie porządku w materiałach, co jest niezbędne do ich późniejszego udostępniania. Standardy archiwalne, takie jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF), wskazują na znaczenie tego procesu w kontekście zarządzania dokumentacją i zapewnienia dostępu do informacji. Dzięki segregacji można również lepiej zabezpieczyć dane wrażliwe, oddzielając je od mniej krytycznych materiałów. Przykładami zastosowania segregacji mogą być archiwa jednostek administracyjnych, gdzie segregowanie dokumentacji według lat, typów spraw czy odpowiedzialnych jednostek jest standardem.
Pytanie 27

Jaką metodę powinno się zastosować do organizacji dokumentacji technicznej?

A. Strukturalno-organizacyjną
B. Chronologiczną
C. Kancelaryjną
D. Schematyczno-rzeczową
Odpowiedź na temat schematyczno-rzeczowej dokumentacji jest całkiem dobra. Ta metoda organizacji pomaga w szybkiej orientacji się w treści, co jest mega ważne, zwłaszcza w technice. Jak dokumentacja jest dobrze podzielona na różne sekcje, to dużo łatwiej znaleźć potrzebne info. Z własnych doświadczeń wiem, że spisy treści, różne diagramy czy tabele naprawdę ułatwiają przeszukiwanie. W IT albo inżynierii to wręcz kluczowe, bo jak zespół dobrze rozumie dokumenty, to praca idzie sprawniej. Kiedy mamy na przykład instrukcję obsługi, to dobrze, żeby była napisana w jasny sposób, właśnie dzięki tej metodzie. No i normy ISO 9001 mówią, że porządna dokumentacja to nie tylko wymóg, ale też najlepsza praktyka, która poprawia efektywność działania.
Pytanie 28

W archiwizacji elektronicznej formą przechowywania kopii zabezpieczającej dokumentację fotograficzną jest

A. skan.
B. kserokopia.
C. mikrofilm.
D. negatyw.
Skan to właściwie sposób na zamienienie papierowych dokumentów na ich cyfrowe wersje. Dzięki temu można je trzymać w komputerze i łatwiej do nich dotrzeć, a także są bardziej bezpieczne przed zniszczeniem. Gdy skanujemy zdjęcia, zachowujemy detale, które mogą być ważne, szczególnie dla archiwów. No i dobrze pamiętać, że według standardu ISO 19005-1:2005, są ustalone zasady, które mówią, jak prawidłowo archiwizować dokumenty w formacie PDF/A. To wszystko sprawia, że skany są lepsze, bo zajmują mniej miejsca i są tańsze w utrzymaniu niż np. mikrofilmy czy tradycyjne papierowe archiwa.
Pytanie 29

Podaj przykład dokumentacji, w przypadku której, gdy występuje więcej niż jeden tom, konieczne jest wzbogacenie opisu teczki aktowej o daty skrajne dzienne lub miesięczne?

A. Korespondencja dotycząca współpracy międzyresortowej
B. Materiały robocze do rocznych planów działalności
C. Sprawozdania roczne
D. Protokoły posiedzeń ciał kolegialnych
Protokoły posiedzeń ciał kolegialnych to dokumentacja, która wymaga szczegółowego opisu, szczególnie w przypadku, gdy obejmują one więcej niż jeden tom. Zgodnie z zasadami archiwizacji i dokumentacji, każdy tom protokołów powinien być opatrzony datami skrajnymi, które precyzują okres, którego dotyczą. Przykładowo, jeśli protokół z posiedzenia zajmuje się zagadnieniami z kilku miesięcy, daty skrajne powinny obejmować pierwszy i ostatni dzień tego okresu. Takie podejście nie tylko poprawia organizację dokumentacji, ale także ułatwia jej późniejsze przeszukiwanie oraz odnajdywanie informacji. W praktyce, dobrze przygotowana dokumentacja protokołów wspiera transparentność i efektywność prac ciał kolegialnych, a także odpowiada na wymogi przepisów prawnych oraz standardów takich jak ISO 15489 dotyczących zarządzania dokumentacją. W związku z tym, właściwe zarządzanie protokołami ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania instytucji oraz zgodności z obowiązującymi regulacjami.
Pytanie 30

Która zasada archiwalna uwzględnia związki między materiałami archiwalnymi wchodzącymi w skład zespołu archiwalnego i określa jednocześnie niepodzielność tego zespołu?

A. Wolnej proweniencji
B. Przynależności zespołowej
C. Wspólnego dziedzictwa
D. Przynależności terytorialnej
Zasada przynależności zespołowej to naprawdę ważny temat w archiwistyce. Mówi o tym, jak istotne jest, aby materiały archiwalne były przechowywane razem, bo tylko wtedy zachowujemy ich kontekst i sens. Wyobraź sobie, że archiwizujesz dokumenty konkretnej instytucji. Jeśli wszystkie akta są w jednym miejscu, to łatwiej analizować, co ta instytucja robiła w danym czasie. No i to wszystko jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISO 15489, które mówią o tym, jak ważne jest gromadzenie dokumentacji w taki sposób, by odzwierciedlała jej pierwotny kontekst. W sumie, zachowanie przynależności zespołowej pomaga nie tylko w badaniach, ale też ułatwia zarządzanie wiedzą w archiwach.
Pytanie 31

Dokumentacja techniczna dotycząca obiektów zabytkowych zalicza się do kategorii

A. BE5
B. A
C. Bc
D. B50
Dokumentacja techniczna obiektów zabytkowych jest kluczowym elementem w procesie zarządzania dziedzictwem kulturowym. Kwalifikacja do kategorii A oznacza, że dokumentacja ta jest kompleksowa i zgodna z wymaganiami dotyczących ochrony zabytków. Kategoria ta obejmuje m.in. szczegółowe opisy techniczne, analizy stanu zachowania, plany konserwatorskie oraz dokumentację fotograficzną. Dzięki takiej dokumentacji możliwe jest efektywne planowanie i przeprowadzanie prac konserwatorskich oraz restauratorskich, co ma ogromne znaczenie dla zachowania wartości historycznych i estetycznych obiektów. Przykładem może być dokumentacja pałacu, która nie tylko opisuje jego architekturę, ale zawiera również analizy materiałowe, co pozwala na dobór odpowiednich metod konserwacji. W praktyce oznacza to, że specjaliści zajmujący się ochroną zabytków mogą skutecznie podejmować decyzje o zachowaniu lub restytucji obiektów, kierując się solidną podstawą dokumentacyjną.
Pytanie 32

Wzorcowe kopie materiałów archiwalnych tworzone w trakcie digitalizacji są przekazywane do

A. Rady Dziedzictwa Narodowego
B. Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych
C. Centralnej Komisji Archiwalnej Oceny
D. Centralnego Repozytorium Cyfrowego
Kopia wzorcowa materiałów archiwalnych sporządzona podczas digitalizacji jest przekazywana do Centralnego Repozytorium Cyfrowego (CRC), które pełni kluczową rolę w zarządzaniu i przechowywaniu zasobów cyfrowych. CRC jest instytucją, która gromadzi cyfrowe zasoby archiwalne, zapewniając ich długoterminowe przechowywanie oraz dostępność dla przyszłych pokoleń. W ramach dobrych praktyk archiwizacji, wszystkie cyfryzowane materiały powinny być rejestrowane w systemie, co umożliwia śledzenie ich pochodzenia i stanu. Przykładem zastosowania tych praktyk może być współpraca archiwów z instytucjami badawczymi, które korzystają z zasobów CRC do prowadzenia badań nad historią i kulturą. Zgodnie z normami ISO 14721 (OAIS - Open Archival Information System), CRC powinno również zapewniać odpowiednie metadane, co ułatwia użytkownikom odnalezienie i zrozumienie zasobów. Przekazywanie wzorcowych kopii do CRC jest więc kluczowym elementem efektywnego zarządzania archiwami, co przyczynia się do sukcesywnego rozwoju cyfrowego dziedzictwa narodowego.
Pytanie 33

Jaką jednostką inwentarzową posługujemy się w dokumentacji kartograficznej?

A. operat geodezyjny
B. matryca topograficzna
C. atlas geograficzny
D. schemat organizacyjny
Atlas geograficzny stanowi jednostkę inwentarzową w kontekście dokumentacji kartograficznej, ponieważ jest zbiorem map, które przedstawiają różne aspekty geografii danego obszaru. W przeciwieństwie do innych dokumentów, atlas jest uporządkowanym zbiorem graficznym, który może być łatwo przeszukiwany i używany w różnych zastosowaniach, takich jak planowanie przestrzenne, badania naukowe, a także edukacja. Przykładowo, w urbanistyce atlasy geograficzne są nieocenione przy projektowaniu infrastruktury, a także w analizach środowiskowych, ponieważ dostarczają istotnych informacji o ukształtowaniu terenu, zagospodarowaniu przestrzennym oraz zasobach naturalnych. W kontekście standardów branżowych, atlasy geograficzne mogą być tworzone zgodnie z normami ISO, które określają wymagania dotyczące jakości danych geograficznych, co zapewnia ich wiarygodność i użyteczność w praktycznych zastosowaniach.
Pytanie 34

Inwentarz idealny to dokument archiwalny, który zawiera dane o jednostkach archiwalnych.

A. serii, znajdujących się w danym zespole archiwalnym
B. zespołu, rozmieszczonych w różnych archiwach
C. grup zespołów, obecnych w narodowym zasobie archiwalnym
D. zespołu, mieszczących się w jednym archiwum
Inwentarz idealny to szczególny dokument archiwalny, który gromadzi informacje dotyczące jednostek archiwalnych zespołów, które są rozsiane w różnych archiwach. Odpowiedź ta jest zgodna z ogólnymi zasadami inwentaryzacji zasobów archiwalnych, które podkreślają potrzebę kompleksowego podejścia do dokumentacji. W praktyce oznacza to, że inwentarz idealny powinien być narzędziem, które umożliwia archiwistom i badaczom szybkie odnalezienie i zrozumienie struktury zasobów archiwalnych w rozproszonym systemie archiwalnym. W kontekście standardów takich jak ISAD(G) (Międzynarodowe Standardy Opisu Archiwalnego), inwentarz idealny powinien zawierać szczegółowe informacje o każdym zespole, jego zakresie oraz lokalizacji, co jest istotne dla efektywnego zarządzania i użytkowania materiałów archiwalnych.
Pytanie 35

Jakiego rodzaju dokumentację reprezentują mikrofilmy z rysunkami konstrukcyjnymi samochodu osobowego "Syrena"?

A. Obrazową-techniczna
B. Obrazową-elektroniczną
C. Aktową
D. Cyfrową
Mikrofilmy z planami konstrukcyjnymi samochodu osobowego 'Syrena' należy zakwalifikować do dokumentacji obrazowej-technicznej, ponieważ zawierają one szczegółowe informacje na temat konstrukcji, parametrów technicznych oraz specyfikacji pojazdu. Dokumentacja techniczna odgrywa kluczową rolę w procesie projektowania, produkcji oraz konserwacji pojazdów, a jej format obrazowy umożliwia przechowywanie złożonych rysunków i schematów w skompresowanej formie. W praktyce, mikrofilmy mogą być używane w archiwach do udostępnienia informacji projektowych dla inżynierów oraz techników, co jest zgodne z normą ISO 15489 dotyczącą zarządzania dokumentacją. Przykładem zastosowania takiej dokumentacji są opracowania umożliwiające modernizacje i naprawy pojazdów, które bazują na istniejących planach konstrukcyjnych. Współczesne podejście do zarządzania informacją techniczną wymaga stosowania właściwych formatów, co czyni dokumentację obrazową-technicznej kluczowym elementem w życiu cyklu pojazdu.
Pytanie 36

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane, aby otrzymać papierową wersję dokumentu elektronicznego?

A. Drukarki
B. Skanera
C. Kserokopiarki
D. Niszczarki
Drukarka to urządzenie, które umożliwia przekształcanie dokumentów elektronicznych w formę papierową, co jest niezwykle istotne w codziennej pracy biurowej oraz w wielu innych zastosowaniach. W kontekście druku dokumentów, istnieją różne technologie, takie jak druk atramentowy, laserowy czy termosublimacyjny, które różnią się wydajnością, jakością oraz kosztami eksploatacji. Na przykład, drukarki laserowe są często preferowane w biurach ze względu na ich szybkość i niskie koszty na stronę w porównaniu do drukarek atramentowych. Drukowanie dokumentów jest również związane z dobrymi praktykami zarządzania dokumentacją, w tym archiwizacją i bezpieczeństwem danych. Warto również zaznaczyć, że wiele firm wprowadza polityki ograniczające drukowanie w celu zmniejszenia kosztów oraz wpływu na środowisko, co prowadzi do większego wykorzystania dokumentów elektronicznych. W związku z tym, aby uzyskać wersję papierową dokumentu elektronicznego, drukarka jest właściwym wyborem, zgodnym z obowiązującymi standardami w dziedzinie zarządzania dokumentami.
Pytanie 37

Podstawowym dokumentem ewidencyjnym uporządkowanych akt jest

A. spis zdawczo-odbiorczy
B. indeks rzeczowy
C. inwentarz kartkowy
D. inwentarz książkowy
Spis zdawczo-odbiorczy stanowi kluczowy dokument w procesie ewidencji uporządkowanych akt, służący do udokumentowania przekazania i odbioru określonych zbiorów dokumentów. Jest to formalne narzędzie, które potwierdza, że określone materiały zostały przekazane z jednej jednostki organizacyjnej do drugiej, co jest niezbędne dla zachowania ciągłości i przejrzystości w zarządzaniu dokumentacją. W praktyce, spis ten jest szczególnie ważny w instytucjach publicznych oraz w firmach, gdzie dbałość o dokumentację ma kluczowe znaczenie dla audytów i kontroli. Dzięki niemu możliwe jest szybkie ustalenie, kto odpowiada za dany zbiór akt, co ułatwia identyfikację zagubionych lub nieprawidłowo zarchiwizowanych dokumentów. Standardy archiwizacyjne, takie jak normy ISO i wytyczne krajowe, zalecają stosowanie spisów zdawczo-odbiorczych jako elementu dobrych praktyk w zarządzaniu dokumentacją, co podkreśla ich znaczenie w procesie ewidencyjnym.
Pytanie 38

Aby uzyskać cyfrową kopię dokumentu papierowego, należy ten dokument

A. zeskanować
B. wydrukować
C. zafoliować
D. skserować
Zeskanowanie dokumentu papierowego to kluczowy proces, który umożliwia jego przekształcenie w formę cyfrową. Podczas skanowania, urządzenie skanujące rejestruje obrazy dokumentu, a następnie przekształca je na formaty plików, takie jak PDF, JPEG czy TIFF. Ten proces nie tylko pozwala na archiwizację dokumentów, ale również ułatwia ich udostępnianie i przeszukiwanie. W praktyce, skanowanie jest stosowane w biurach, bibliotekach oraz instytucjach, które muszą zarządzać dużymi zbiorami dokumentów. W ramach dobrych praktyk, ważne jest również zapewnienie odpowiedniej jakości skanowania poprzez stosowanie urządzeń o wysokiej rozdzielczości oraz odpowiednich ustawień, co wpływa na czytelność i użyteczność cyfrowych kopii. Zgodnie z normami ISO, dbałość o jakość skanowanych materiałów jest zatem kluczowa, zwłaszcza w kontekście długoterminowego przechowywania i dostępu do informacji.
Pytanie 39

Całość materiałów pozostawionych przez aktotwórcę, bez względu na rodzaj nośnika i techniki ich utrwalania, to

A. zasób archiwalny
B. przewodnik archiwalny
C. zespół archiwalny
D. inwentarz archiwalny
Odpowiedź 'zespół archiwalny' jest poprawna, ponieważ definiuje całość materiałów spuścizny aktotwórcy, niezależnie od nośnika i technik utrwalenia. Zespół archiwalny to zbiór dokumentów stworzonych przez jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną, które mają wspólny kontekst twórczy i są przechowywane w archiwum. W praktyce, zespół archiwalny pozwala na efektywne zarządzanie dokumentacją, a także ułatwia jej wyszukiwanie i wykorzystanie w przyszłości. Przykładem może być zespół archiwalny urzędów miejskich, w skład którego wchodzą akta dotyczące decyzji administracyjnych, protokoły sesji, czy dokumenty finansowe. Zgodnie z zasadami archiwizacji i dobrymi praktykami, takie zespoły są poddawane klasyfikacji oraz inwentaryzacji, co pozwala na zachowanie porządku i zapewnienie dostępu do informacji. Ważnym aspektem jest również zabezpieczenie dokumentów przed zniszczeniem oraz ich konserwacja, co jest niezbędne dla zachowania dziedzictwa kulturowego.
Pytanie 40

W jaki sposób określa się układ archiwum, w którym do stworzenia schematu struktury zastosowano organizacyjny wzór twórcy aktów?

A. Funkcyjny
B. Rzeczywisty
C. Kancelaryjny
D. Strukturalno-rzeczowy
Układ zespołu archiwalnego określany jako strukturalno-rzeczowy bazuje na schemacie organizacyjnym aktotwórcy, co oznacza, że struktura dokumentacji jest bezpośrednio powiązana z organizacją, która ją wytwarza. Taki układ umożliwia łatwiejszą lokalizację i identyfikację dokumentów, ponieważ odzwierciedla hierarchię oraz funkcje organizacyjne. Jako przykład można wskazać archiwa instytucji publicznych, gdzie dokumenty są klasyfikowane według działów i wydziałów, co jest zgodne z praktykami zarządzania dokumentacją, które preferują przejrzystość i efektywność w dostępie do informacji. Strukturalno-rzeczowy układ jest zgodny z normami ISO 15489, które określają standardy zarządzania dokumentacją i archiwizacją. Zastosowanie tego podejścia sprzyja także utrzymaniu spójności w procesach archiwalnych, co jest kluczowe dla długoterminowego przechowywania i ochrony wartościowych dokumentów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej