Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik farmaceutyczny
- Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
- Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 11:50
- Data zakończenia: 10 czerwca 2025 11:52
Egzamin niezdany
Wynik: 12/40 punktów (30,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Jakie jest podłoże maści z tlenkiem cynku (Zinci oxidi unguentum)?
A. Unguentum leniens
B. Unguentum simplex
C. Vaselinum hydrophylicum
D. Vaselinum album
Wybór niewłaściwego podłoża dla maści z tlenkiem cynku może prowadzić do nieefektywnego działania lub, co gorsza, do podrażnień skóry. Odpowiedzi takie jak Unguentum leniens, Unguentum simplex czy Vaselinum album nie są odpowiednie, ponieważ nie spełniają wymagań dotyczących rozpuszczalności i wchłaniania substancji czynnych. Unguentum leniens, czyli maść łagodząca, opiera się na innych komponentach, które mogą nie zapewniać optymalnego wchłaniania tlenku cynku. Jego właściwości mogą być zatem niewystarczające w kontekście wymaganych działań terapeutycznych. Unguentum simplex to maść nie zawierająca substancji czynnych, która służy więcej jako nośnik niż jako podłoże do działania terapeutycznego. Vaselinum album, czyli wazelina biała, jest substancją o dużej gęstości i mało przepuszczalną, co utrudnia przenikanie substancji czynnej w głąb skóry, przez co tlenek cynku mógłby nie zrealizować swojego potencjalnego działania. Takie pomyłki są często skutkiem mylenia funkcji różnych podłoży, co może wynikać z braku zrozumienia ich właściwości fizykochemicznych. Wybór podłoża powinien opierać się na analizie właściwości składników aktywnych oraz oczekiwań dotyczących efektów terapeutycznych, co jest istotne w kontekście stosowania maści w dermatologii.
Pytanie 3
Sertralina jest lekiem z grupy o działaniu
A. przeciwrobaczym
B. przeciwdepresyjnym
C. hipotensyjnym
D. moczopędnym
Sertralina to selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), który jest szeroko stosowany w leczeniu depresji oraz zaburzeń lękowych. Jej działanie polega na zwiększeniu stężenia serotoniny w mózgu, co przyczynia się do poprawy nastroju oraz zmniejszenia objawów lękowych. Zastosowanie sertraliny w praktyce klinicznej często obejmuje leczenie depresji dużej, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych oraz fobii społecznej. Jest to lek o dobrze udokumentowanej skuteczności, który jest zalecany przez wiele wytycznych dotyczących leczenia depresji i lęku, w tym przez American Psychiatric Association i National Institute for Health and Care Excellence (NICE). Warto również zauważyć, że sertralina ma korzystny profil działań niepożądanych w porównaniu do starszych leków przeciwdepresyjnych, takich jak trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, co czyni ją pierwszym wyborem w wielu przypadkach. Zrozumienie mechanizmów działania leków takich jak sertralina jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zdrowiem psychicznym pacjentów.
Pytanie 4
Do leczenia jakiego schorzenia używa się Ventolinu (salbutamolu) w postaci aerozolu?
A. W grzybicy wokół paznokci
B. W dusznicy bolesnej
C. W astmie oskrzelowej
D. W przypadkach oparzeń skóry
Ventolin (salbutamol) jest lekiem stosowanym w terapii astmy oskrzelowej, a jego głównym działaniem jest rozszerzenie oskrzeli poprzez stymulację receptorów beta-2 adrenergicznych. To działanie prowadzi do rozluźnienia mięśni gładkich w drogach oddechowych, co ułatwia oddychanie i zmniejsza objawy takie jak duszność, świszczący oddech czy kaszel. Salbutamol jest często stosowany w postaci aerosolu wziewnego, co zapewnia szybką i skuteczną ulgę w stanach zaostrzenia astmy. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i krajowych standardów leczenia, Ventolin jest zalecany jako lek pierwszego wyboru w przypadku łagodzenia objawów astmy, zwłaszcza w sytuacjach nagłych. Dodatkowo, może być używany w profilaktyce objawów astmy wywołanych wysiłkiem fizycznym. W codziennej praktyce, pacjenci powinni być edukowani na temat prawidłowego stosowania inhalatora oraz rozpoznawania objawów wymagających interwencji medycznej, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania chorobą.
Pytanie 5
Podczas przygotowywania odwarów farmaceuta narażony jest głównie na
A. zatrucie parami etanolu
B. poparzenie gorącym olejem
C. poparzenie parą wodną
D. zatrucie pyłami substancji leczniczej
Podczas wykonywania odwarów, farmaceuta jest szczególnie narażony na poparzenia parą wodną. Proces przygotowywania odwarów polega na gotowaniu surowców roślinnych w wodzie, co generuje dużą ilość pary wodnej. Ponieważ temperatura wrzenia wody wynosi 100°C, para wodna może powodować poważne oparzenia, jeśli dojdzie do kontaktu ze skórą lub błonami śluzowymi. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko poparzeń, farmaceuci powinni stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak rękawice i gogle, oraz przestrzegać procedur bezpieczeństwa. Dodatkowo, ważne jest, aby pracownicy mieli odpowiednią wiedzę na temat właściwego posługiwania się urządzeniami do gotowania, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji. Przykładowo, podczas nalewania wrzącego płynu do innego naczynia, należy to robić ostrożnie i z zachowaniem odpowiednich odległości, aby zminimalizować uwalnianie pary. Znajomość ryzyk i zagrożeń związanych z wykonywaniem odwarów jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa w aptece.
Pytanie 6
Który z preparatów nie wchodzi w skład transdermalnych systemów terapeutycznych?
A. Durogesic
B. Estraderm
C. Niquitin
D. Mycospor
Durogesic, Niquitin oraz Estraderm to leki, które funkcjonują jako transdermalne systemy terapeutyczne, co oznacza, że są zaprojektowane do wchłaniania przez skórę. Durogesic, znany ze swojej formy plastra, zawiera fentanyl, silny lek przeciwbólowy, który uwalnia substancję czynną w sposób kontrolowany przez dłuższy czas, co jest niezwykle przydatne w terapii przewlekłego bólu. Niquitin dostarcza nikotynę, co czyni go pomocnym dla osób próbujących rzucić palenie; jego działanie również opiera się na transdermalnym wchłanianiu. Estraderm, zaś, to plaster hormonalny, który dostarcza estrogen, istotny w terapii zastępczej u kobiet po menopauzie. W kontekście nieprawidłowych odpowiedzi, istotnym błędem jest mylenie systemów podawania leków. Często pacjenci mogą zakładać, że każdy lek dostępny na rynku ma formę transdermalną, co nie jest prawdą. Mycospor, pomimo swojej skuteczności w leczeniu grzybic, nie należy do tej grupy, a jego forma podania nie ma nic wspólnego z transdermalnym wchłanianiem. Przy podejmowaniu decyzji o wyborze metody leczenia kluczowym jest zrozumienie właściwości farmakologicznych każdego z preparatów oraz ich zastosowania klinicznego w odpowiednich wskazaniach.
Pytanie 7
Ile wynosi stężenie etakrydyny mleczanu w leku recepturowym zgodnie z zamieszczoną receptą?
| Rp. Ethacridini lactatis 0,1 Ethanol 96% v/v Aquae aa ad 200,0 M. f. sol. |
A. 0,5 ‰
B. 0,1 ‰
C. 0,2 ‰
D. 0,8 ‰
Warto zwrócić uwagę na to, że odpowiedzi 0,8 ‰, 0,1 ‰ oraz 0,2 ‰ są niepoprawne, ponieważ opierają się na błędnych obliczeniach i zrozumieniu zasad dotyczących obliczania stężenia substancji. W przypadku odpowiedzi 0,8 ‰, najprawdopodobniej doszło do pomyłki w obliczeniach, gdzie użytkownik mógł przeliczyć stężenie bez uwzględnienia odpowiednich proporcji masy do objętości, co prowadzi do wyolbrzymionego wyniku. Z kolei odpowiedzi 0,1 ‰ i 0,2 ‰ wynikają z nieprawidłowego zrozumienia skali pomiarowej - obliczenia te mogą sugerować, że stężenie substancji było znacznie niższe niż rzeczywiste. Często, przy takich błędach, użytkownicy mylą pojęcia związane z jednostkami miary, co prowadzi do dużych różnic w wynikach. Kluczowym aspektem w obliczeniach stężenia jest prawidłowe przeprowadzenie procesu dzielenia masy substancji przez objętość, co jest podstawową umiejętnością w farmacji. Zrozumienie, jak różne jednostki wpływają na końcowy wynik, jest konieczne dla każdego, kto ma do czynienia z przygotowaniem leków, ponieważ błędne obliczenie stężenia może prowadzić do nieprawidłowego dawkowania, co z kolei może mieć poważne konsekwencje dla pacjenta.
Pytanie 8
Przy pomocy polarymetru można
A. przeprowadzić oznaczenia polarograficzne
B. wyznaczyć punkt miareczkowania alkacymetrycznego
C. zrealizować pomiary spektrofotometryczne
D. analizować skręcalność optyczną
Wybór odpowiedzi dotyczących pomiarów spektrofotometrycznych, oznaczeń polarograficznych lub określenia punktu miareczkowania alkacymetrycznego jest błędny, ponieważ każda z tych metod opiera się na różnych zasadach fizycznych i chemicznych, które nie są związane z funkcjonalnością polarymetru. Pomiar spektrofotometryczny polega na analizie absorbancji światła przez substancje chemiczne, co umożliwia określenie ich stężenia, jednak nie dostarcza informacji o skręcalności optycznej. Oznaczenia polarograficzne to techniki elektrochemiczne, które mierzą prąd w funkcji potencjału, a ich zastosowanie jest w zupełności odrębne od analizy optycznej. Podobnie, miareczkowanie alkacymetryczne odnosi się do pomiaru zmiany pH w trakcie dodawania odczynnika, co również nie ma związku z pomiarem skręcalności optycznej. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków mogą wynikać z mylenia różnych technik analitycznych oraz ich zastosowań, a także z braku zrozumienia podstawowych zasad działania polarymetrii. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi metodami jest kluczowe dla prawidłowego doboru techniki analitycznej, co jest fundamentalne w pracy naukowej i przemysłowej.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
Garbniki obecne w roślinnych surowcach (np. Quercus cortex, Salviae folium) mają głównie działanie lokalne?
A. dezynfekujące
B. adsorpcyjne
C. ściągające
D. ochronne
Podczas analizy odpowiedzi na temat działania garbników, warto zwrócić uwagę na częste nieporozumienia dotyczące ich właściwości. Odpowiedzi odkażające i adsorpcyjne nie oddają rzeczywistego charakteru działania garbników. Działanie odkażające kojarzy się przede wszystkim z substancjami, które eliminują patogeny, a garbniki nie mają takiego działania. Ich rola polega na tworzeniu osłony oraz stymulowaniu gojenia, a nie na bezpośrednim zwalczaniu mikroorganizmów. Z kolei odpowiedź odnosząca się do działania adsorpcyjnego sugeruje, że garbniki mają zdolność do wiązania i usuwania substancji z organizmu, co może wprowadzać w błąd. Garbniki faktycznie mogą wspierać procesy detoksykacji, ale nie pełnią bezpośredniej roli adsorbentów, jak na przykład węgiel aktywowany. Działanie osłaniające, chociaż częściowo związane z właściwościami garbników, nie oddaje ich głównej funkcji, która koncentruje się na ściąganiu i koagulacji białek. Często zdarza się, że w procesie uczenia się, osoby są skłonne do uproszczeń i mylnych skojarzeń, które prowadzą do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że garbniki, poprzez swoje właściwości ściągające, odgrywają istotną rolę w wielu terapiach, ale nie można ich mylić z substancjami o innych funkcjach działających w organizmie.
Pytanie 11
Która z substancji medycznych nie jest zgodna z przypisanym jej synonimem?
A. Magnesii oxidum - Sól gorzka.
B. Sirupus simplex - Ulepek.
C. Sulfacetamidum natricum - Albucidum.
D. Argenti nitras - Lapis.
Magnesii oxidum, czyli tlenek magnezu, jest substancją, która nie jest tożsama z solą gorzką (MgSO4). Tlenek magnezu jest stosowany w medycynie jako środek przeczyszczający oraz w suplementacji magnezu, natomiast sól gorzka, znana również jako siarczan magnezu, ma różne zastosowania, w tym jako środek przeczyszczający i w leczeniu stanów takich jak niedobór magnezu. Kluczowe różnice między tymi substancjami dotyczą ich chemicznych właściwości oraz zastosowań terapeutycznych. Warto również zaznaczyć, że w praktyce farmakologicznej znajomość synonimów substancji leczniczych oraz ich właściwości ma fundamentalne znaczenie dla właściwego doboru terapii. Niezrozumienie różnicy między tymi substancjami może prowadzić do błędów w leczeniu, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie farmakologii i toksykologii.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Apteka może odmówić wydania leku i zatrzymać receptę, informując o tym Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego, jeżeli występuje
A. uzasadnione podejrzenie dotyczące autentyczności recepty
B. podejrzenie o antagonizm działania zapisanych leków
C. przekroczenie maksymalnych dawek zapisanych przez lekarza
D. podejrzenie o synergizm działania zapisanych leków
Odpowiedzi dotyczące przekroczenia dawek maksymalnych, podejrzenia synergizmu czy antagonizmu działania leków nie są zgodne z regulacjami prawnymi, które wyraźnie wskazują, że apteka ma prawo odmówić wydania preparatu tylko w przypadku wątpliwości co do autentyczności recepty. Przekroczenie dawek maksymalnych, choć istotne, nie jest podstawą do zatrzymania recepty, ponieważ lekarz podejmuje decyzję o dawkowaniu na podstawie indywidualnych potrzeb pacjenta. Zasady dotyczące synergizmu i antagonizmu leków również leżą w gestii lekarza i dotyczą głównie oceny ryzyka interakcji farmakologicznych, co nie obliguje apteki do działania w sytuacji wątpliwości co do recepty. Często błędne wnioski wynikają z mylenia uprawnień lekarzy i farmaceutów; farmaceuci nie są uprawnieni do modyfikacji dawek czy decyzji terapeutycznych, a ich rolą jest jedynie weryfikacja i wydanie leku na podstawie przepisanej recepty. Uwzględniając powyższe, kluczowe jest zrozumienie, że podejmowanie decyzji w zakresie wątpliwości odnośnie do recepty leży wyłącznie w kompetencjach farmaceuty, który musi działać zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa i etyki zawodowej.
Pytanie 14
Hipokalcemia to stan charakteryzujący się
A. podwyższonym poziomem jonów potasu w surowicy krwi
B. zmniejszonym stężeniem jonów wapnia w surowicy krwi
C. zwiększonym stężeniem jonów wapnia w surowicy krwi
D. obniżonym poziomem jonów potasu w surowicy krwi
Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi na pytanie o hipokalcemii, kluczowe jest zrozumienie, co dokładnie ta definicja oznacza, aby uniknąć powszechnych błędów myślowych. Obniżone stężenie jonów potasu w surowicy krwi, wskazane w jednej z odpowiedzi, dotyczy stanu hipokaliemii, a nie hipokalcemii. Hipokaliemia jest schorzeniem, które może prowadzić do poważnych zaburzeń rytmu serca oraz osłabienia mięśni, jednak nie jest związana z poziomem wapnia. Podobnie, podwyższone stężenie potasu w surowicy, które jest kolejną z odpowiedzi, może wskazywać na stan hiperkaliemii, mający swoje własne konsekwencje zdrowotne, takie jak zagrażające życiu zaburzenia sercowe. Z kolei podwyższone stężenie wapnia, jak wskazuje ostatnia niepoprawna odpowiedź, odnosi się do hiperkalcemii, która również ma różne przyczyny i skutki, w tym problemy z nerkami, nowotworami, czy nadczynnością przytarczyc. Te zamienniki terminów mogą prowadzić do nieporozumień i błędnych diagnoz, co podkreśla znaczenie precyzyjnego posługiwania się terminologią medyczną. Poprawne zrozumienie hipokalcemii oraz jej różnic w porównaniu do innych stanów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania zdrowiem pacjentów, dlatego warto korzystać z aktualnych wytycznych i standardów w praktyce klinicznej.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
Jaką formę preparatu paracetamolu najlepiej zastosować u 6-miesięcznego pacjenta, który ma gorączkę i wymioty?
A. zawiesiny do użytku wewnętrznego
B. tabletki dojelitowej
C. czopka
D. tabletki
Podawanie paracetamolu w postaci czopka jest szczególnie korzystne u 6-miesięcznego pacjenta, który zmaga się z gorączką i wymiotami. W takiej sytuacji, doustne formy leku, takie jak tabletki czy zawiesina, mogą być trudne do przyjęcia, ponieważ wymioty mogą prowadzić do ich wydalenia przed wchłonięciem. Czopki są formą stosowaną drogą doodbytniczą, co pozwala na szybsze wchłanianie substancji czynnej do krwiobiegu, nawet jeśli pacjent ma problemy z przyjmowaniem leków doustnie. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia gorączki u dzieci, czopki mogą być również stosowane, gdy pacjent nie jest w stanie pić płynów. Dodatkowo, czopki mogą być preferowane w przypadku pacjentów, u których występuje ryzyko odwodnienia spowodowanego wymiotami. Stosując paracetamol w tej postaci, można skutecznie obniżyć gorączkę oraz poprawić komfort pacjenta, co jest kluczowe w opiece pediatrycznej.
Pytanie 18
Morfina jest zaliczana do pochodnych
A. tetracenu
B. antracenu
C. izochinoliny
D. fenantrenu
Może się wydawać, że pojęcia związane z pochodnymi izochinoliny, tetracenu i antracenu są dość bliskie morfinie, ale to może prowadzić do nieporozumień. Izokhinolina to związek heterocykliczny, ale nie ma dużego związku z morfiną. Owszem, niektóre leki bazują na strukturze izochinoliny, ale morfina zdecydowanie nie jest jednym z nich. Tetracen i antracen należą do węglowodorów aromatycznych, jednak ich budowa jest całkiem inna niż fenantrenu. Tetracen ma cztery pierścienie benzenowe, więc jest bardziej skomplikowany, a antracen to też trzy pierścienie benzenowe, ale w innej konfiguracji. Dlatego te błędne odpowiedzi mogą wyniknąć z mylenia podobnych struktur chemicznych, co często się zdarza w naukach przyrodniczych. W praktyce ważne jest, by rozumieć te różnice, bo to kluczowe dla farmaceutów i chemików, a także dla badaczy zajmujących się syntezą organiczną. Wiedza o strukturze i pochodzeniu substancji czynnych jest niezbędna do odpowiedniego stosowania leków i zrozumienia, jak one działają, zwłaszcza w kontekście ochrony zdrowia.
Pytanie 19
Atropiny siarczan to substancja o działaniu
A. cholinomimetycznym
B. sympatykolitycznym
C. sympatykomimetycznym
D. cholinolitycznym
Odpowiedzi wskazujące na działanie sympatykomimetyczne, cholinomimetyczne oraz sympatykolityczne są błędne ze względu na fundamentalne różnice w mechanizmach działania tych klas leków. Leki sympatykomimetyczne, takie jak adrenalina, działają poprzez pobudzenie receptorów adrenergicznych, co prowadzi do wzrostu częstości akcji serca oraz ciśnienia krwi, a tym samym do aktywacji układu współczulnego. W przypadku cholinomimetyków, którymi są substancje takie jak pilokarpina, dochodzi do stymulacji receptorów cholinergicznych, co skutkuje zwiększeniem wydzielania gruczołów oraz skurczami mięśni gładkich. To działanie jest przeciwne do efektów uzyskiwanych za pomocą cholinolityków. Z kolei leki sympatykolityczne, takie jak propranolol, blokują receptory adrenergiczne, co prowadzi do zmniejszenia aktywności układu współczulnego i obniżenia ciśnienia krwi. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego stosowania leków i unikania niepożądanych efektów, które mogą wynikać z ich nieprawidłowego zastosowania. W praktyce, lekarze muszą być świadomi tych mechanizmów, aby skutecznie zarządzać terapią pacjentów i podejmować właściwe decyzje kliniczne.
Pytanie 20
Które źródła zawierają dane o odpowiednikach leków przepisanych na recepty bez oznaczenia "n.z" (nie zamieniać)?
A. Wykaz leków refundowanych. Urzędowy wykaz leków
B. Receptura apteczna; Leki współczesnej terapii
C. Miesięcznik farmaceutyczny; Farmakopea VI
D. Farmacja Polska; Pharmindex
Inne odpowiedzi, takie jak Miesięcznik farmaceutyczny czy Farmakopea VI, choć są wartościowymi źródłami informacji w dziedzinie farmacji, nie są skierowane bezpośrednio na temat zamienników leków z adnotacją "n.z". Miesięcznik farmaceutyczny zawiera artykuły i badania dotyczące różnych aspektów farmacji, ale nie jest systematycznym wykazem leków ani ich odpowiedników. Farmakopea VI dostarcza szczegółowych informacji o standardach jakości leków, ale również nie koncentruje się na konkretnych odpowiednikach leków na receptę. Receptura apteczna oraz Leki współczesnej terapii również nie są odpowiednimi źródłami w kontekście zamienników leków, ponieważ pierwsza skupia się na metodach przygotowywania leków w aptece, a druga na nowoczesnych terapiach bez konkretnego odniesienia do zamienników. Używanie tych materiałów jako źródeł do ustalania możliwości zamiany leków może prowadzić do błędnych interpretacji, co nie jest zgodne z dobrymi praktykami farmaceutycznymi. Kluczowe jest, aby farmaceuci polegali na aktualnych wykazach refundacyjnych w celu podejmowania decyzji o zamiennikach leków, co zapewnia zgodność z regulacjami prawnymi i bezpieczeństwo pacjentów.
Pytanie 21
Jakie utensylia apteczne są wymagane do przygotowania leku na podstawie podanej recepty?
| Rp. Sulfuris ad usum ext. 1,0 Adipis suilli ad 30,0 M.f. ung. D.S. Zewnętrznie |
A. Parownica, bagietka i łaźnia wodna.
B. Moździerz, pistel i karta celuloidowa.
C. Parownica, pistel i karta celuloidowa.
D. Moździerz, bagietka i łaźnia wodna.
Wybór moździerza, pistela i karty celuloidowej jako zestawu utensyliów aptecznych do sporządzenia maści jest zgodny z zasadami farmacji. Moździerz i pstel są kluczowymi narzędziami do mechanicznego rozdrabniania i mieszania składników, co pozwala na uzyskanie jednorodnej konsystencji leku. W przypadku maści, istotnym elementem jest także precyzyjne wygładzenie oraz przenoszenie leku do opakowania, co umożliwia karta celuloidowa. Użycie tej karty minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia oraz usprawnia proces pakowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w produkcji farmaceutycznej. Warto zauważyć, że stosowanie bagietki i łaźni wodnej, chociaż istotne w innych procesach, takich jak rozpuszczanie substancji stałych czy podgrzewanie, nie jest wymagane w przypadku sporządzania maści z wykorzystaniem metody mechanicznej.
Pytanie 22
Odwar przygotowany z liści szałwii, stosowany na zewnątrz, ma właściwości
A. nawilżające
B. napotne
C. ściągające
D. przeciwgorączkowe
Zrozumienie właściwości odwaru z liści szałwii jest kluczowe dla właściwego zastosowania tego naturalnego preparatu. Odpowiedzi związane z działaniami napotnymi, przeciwgorączkowymi oraz nawilżającymi wynikają z nieprecyzyjnego odczytania właściwości szałwii. Działanie napotne szałwii, choć istotne w niektórych kontekstach, jest bardziej związane z jej zastosowaniem wewnętrznym, zwłaszcza w leczeniu infekcji dróg oddechowych, a nie w zastosowaniach zewnętrznych. Przeciwgorączkowe działanie nie jest typowe dla stosowania zewnętrznego, a szałwia nie działa w ten sposób po nałożeniu na skórę. Co więcej, działanie nawilżające jest sprzeczne z właściwościami ściągającymi, które są dominujące w kontekście tego zioła. Często mylnie sądzimy, że każdy naturalny preparat posiada wszechstronne działanie, co prowadzi do błędnych wniosków. Należy pamiętać, że odpowiednie zastosowanie ziół wymaga dogłębnego zrozumienia ich właściwości, a także ścisłego przestrzegania standardów medycyny naturalnej, które podkreślają znaczenie precyzyjnego określenia wskazania do stosowania danego preparatu. Wiedza o tym, jakie działanie ma dany zioło oraz w jakich okolicznościach jest skuteczne, jest kluczowa dla uniknięcia rozczarowań związanych z nieskutecznością terapii.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Aby sporządzić roztwór wykazujący wyznaczoną koncentrację azotanu (V) srebra z określonej masy, jakiego naczynia trzeba użyć?
A. cylindra miarowego
B. erlenmajerki
C. kolby miarowej
D. zlewki
Kolba miarowa jest idealnym naczyniem do przygotowywania mianowanych roztworów, takich jak azotan (V) srebra, ponieważ umożliwia dokładne odmierzanie objętości cieczy. W procesie przygotowania roztworu o znanej molarności kluczowe jest, aby objętość roztworu była precyzyjnie określona, co ma bezpośredni wpływ na obliczenia stężenia. Kolby miarowe są zaprojektowane w taki sposób, że mają wyraźnie oznaczone menzurki, co pozwala na łatwe i dokładne napełnienie ich do określonego poziomu. W praktyce, po odważeniu odpowiedniej masy azotanu (V) srebra, substancję tę rozpuszcza się w niewielkiej ilości wody destylowanej, a następnie całość przenosi się do kolby miarowej, gdzie uzupełnia się do oznaczonej objętości. Taki sposób przygotowania roztworów jest zgodny z ogólnie przyjętymi standardami laboratoryjnymi, co gwarantuje wysoką jakość i powtarzalność wyników eksperymentalnych.
Pytanie 25
Jak działa akarboza (lek Glucobay)?
A. produkcji energii z insuliny
B. zwiększeniu efektywności insuliny
C. przyspieszeniu rozkładu glukozy w trzustce
D. zmniejszeniu wchłaniania glukozy z diety
Niektóre koncepcje dotyczące działania akarbozy mogą prowadzić do nieporozumień. Twierdzenie, że akarboza nasila działanie insuliny, jest błędne, ponieważ jej mechanizm nie polega na zwiększaniu produkcji insuliny ani na jej działaniu. Akarboza nie wpływa na trzustkę w sposób bezpośredni, co wyklucza możliwość przyspieszenia rozkładu glukozy przez ten organ. Zamiast tego, preparat ten ma na celu spowolnienie procesu wchłaniania glukozy w jelitach. Na przykład, mylenie akarbozy z innymi lekami, które stymulują insulinę, może prowadzić do nieefektywnego leczenia cukrzycy. Dodatkowo, wytwarzanie energii z insuliny odnosi się do metabolizmu energii, który jest procesem oddzielnym od roli akarbozy. Użytkownicy mogą mieć tendencję do mylenia mechanizmów działania różnych leków, co jest częstym błędem myślowym w terapii cukrzycy. Ważne jest, aby zrozumieć, że akarboza działa na poziomie jelit, a nie poprzez modyfikację fizjologicznych odpowiedzi na insulinę, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania terapią.
Pytanie 26
Przy wydawaniu z apteki Glibenese GITS (glipizyd) tabletek o przedłużonym uwalnianiu, należy zawsze poinformować pacjenta
A. o konieczności podzielenia tabletki
B. o konieczności połknięcia tabletki w całości
C. o możliwości rozpuszczenia tabletki przed zażyciem
D. o możliwości rozgryzienia i przeżucia tabletki
Połknięcie tabletki Glibenese GITS w całości jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania leku. Tabletki o przedłużonym uwalnianiu, takie jak glipizyd, są zaprojektowane w taki sposób, aby uwalniać substancję czynną w kontrolowany sposób przez dłuższy czas. Gdy tabletka jest rozgryzana, przeżuwana lub dzielona, może to prowadzić do szybkiego uwolnienia leku, co zwiększa ryzyko działań niepożądanych oraz zmniejsza skuteczność terapii. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi stosowania leków o przedłużonym uwalnianiu, pacjenci powinni być informowani o tym, że takie preparaty należy przyjmować w całości, aby zapewnić optymalne wchłanianie i skuteczność farmakoterapii. Należy również zwrócić uwagę pacjentów na to, że niektóre leki mogą powodować podrażnienia przewodu pokarmowego, dlatego połknięcie całej tabletki z odpowiednią ilością wody może zminimalizować te ryzyka. W praktyce klinicznej istotne jest, aby farmaceuci i lekarze edukowali pacjentów o prawidłowym sposobie przyjmowania leków, aby zwiększyć ich bezpieczeństwo oraz skuteczność działania.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
Który z przepisów dotyczących prawa farmaceutycznego nie odnosi się do zadań technika farmaceutycznego?
A. wykonuje zadania pomocnicze przy wytwarzaniu leków ocznych
B. nie ma uprawnień do zarządzania apteką ogólnodostępną
C. może samodzielnie prowadzić punkt apteczny
D. może sporządzać wszystkie leki recepturowe
Podane odpowiedzi, które nie odnoszą się do zakresu działań technika farmaceutycznego, mogą prowadzić do nieporozumień związanych z jego rolą w systemie ochrony zdrowia. Twierdzenie, że technik farmaceutyczny nie posiada uprawnień do prowadzenia apteki ogólnodostępnej, jest zgodne z prawem, jednak w kontekście omawianego pytania nie odnosi się bezpośrednio do zakresu jego kompetencji. Technik farmaceutyczny nie odpowiedzialny jest za zarządzanie apteką, a jego rola ogranicza się do wsparcia farmaceuty w wykonaniu zadań związanych z obiegiem leków i ich sporządzaniem. Ponadto, wykonywanie czynności pomocniczych przy sporządzaniu leków ocznych nie budzi wątpliwości, gdyż technik może wspierać farmaceutę w takim procesie, ale nie jest to pełne wyrażenie jego umiejętności. Nie można również jednoznacznie stwierdzić, że technik farmaceutyczny może samodzielnie prowadzić punkt apteczny, gdyż takie działanie wymaga licencji farmaceuty, nie technika. To myślenie może wynikać z niepełnego zrozumienia hierarchii zawodów w farmacji. Każda z tych odpowiedzi prowadzi do rozmycia roli technika farmaceutycznego, który pełni istotną, aczkolwiek pomocniczą funkcję w aptece, zawsze pod nadzorem farmaceuty. Wiedza na temat kompetencji i obowiązków technika jest niezbędna, aby zrozumieć jego miejsce w systemie opieki zdrowotnej oraz zapewnić bezpieczeństwo pacjentów.
Pytanie 29
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 30
Oleum Ricini, pozyskiwane z nasion rącznika, wykazuje właściwości:
A. wymiotne
B. przeciwpasożytnicze
C. przeczyszczające
D. żółciotwórcze
Próba zrozumienia działania Oleum Ricini wymaga dobrze przemyślanej analizy właściwości farmakologicznych tej substancji. Odpowiedzi, które sugerują działanie przeciwpasożytnicze, żółciotwórcze lub wymiotne, opierają się na błędnych założeniach dotyczących mechanizmu działania oleju rycynowego. Przeciwpasożytnicze działanie nie jest związane z oliwą rycynową, ponieważ substancje stosowane w terapii pasożytów działają na inne mechanizmy, zwykle poprzez zakłócanie metabolizmu pasożytów lub ich układu nerwowego. Z kolei działanie żółciotwórcze odnosi się do substancji, które stymulują produkcję lub wydzielanie żółci, co również nie jest typowe dla oleju rycynowego. Rycynoliny nie uczestniczą w tym procesie, a ich podstawowe działanie polega na zwiększaniu motoryki jelit. Co więcej, działanie wymiotne, które mogłoby kojarzyć się z olejem rycynowym, nie jest jego zamierzonym efektem, a nadmierne spożycie może jedynie prowadzić do nieprzyjemnych skutków ubocznych, takich jak nudności, ale nie jest to działanie lecznicze. Zrozumienie specyfiki działania substancji czynnych jest kluczowe, aby prawidłowo stosować i interpretować ich właściwości w kontekście medycznym.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
Aby uniknąć niezgodności recepturowej przy przygotowywaniu leku według przedstawionej recepty należy
| Rp. Balsami peruviani Paraffini liq. aa 1,0 Vaselini albi ad 75,0 M.f.ung. |
A. rozpuścić balsam peruwiański w 10,0 g wody i wemulgować w mieszaninę wazeliny białej i parafiny ciekłej.
B. zamienić parafinę ciekłą na olej rycynowy.
C. zamienić wazelinę białą na parafinę stałą.
D. zamienić balsam peruwiański na ichtiol.
Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi warto zauważyć, że zamiana wazeliny białej na parafinę stałą nie rozwiązuje problemu niezgodności recepturowej. Wazelina biała i parafina stała mają różne właściwości fizyczne, które mogą wpływać na teksturę i stabilność emulsji, jednak nie odnoszą się bezpośrednio do kluczowego problemu związanego z emulsją balsamu peruwiańskiego. Zmiana balsamu peruwiańskiego na ichtiol również nie jest właściwym krokiem. Ichtiol ma inne właściwości terapeutyczne i nie spełnia funkcji, jaką pełni balsam peruwiański, co może prowadzić do braku skuteczności leku. W kontekście farmaceutycznym, ważne jest, aby każdy składnik w recepturze był odpowiednio dobrany, co nie tylko wpływa na skuteczność leku, ale także na jego bezpieczeństwo. Rozpuszczenie balsamu peruwiańskiego w wodzie i emulgowanie z wazeliną białą oraz parafiną ciekłą to podejście, które jest błędne, ponieważ parafina ciekła nie współdziała dobrze z wodą. Stosowanie nieodpowiednich substytutów i niewłaściwych procedur może prowadzić do niezgodności recepturowej, co jest sprzeczne z normami i najlepszymi praktykami w farmacji, a także z zasadami zapewnienia jakości w produkcji leków. Istotnym błędem w myśleniu może być niedocenienie znaczenia kompatybilności składników, co w dłuższej perspektywie może wpływać na stabilność i skuteczność sporządzonego leku.
Pytanie 33
Jaką nalewkę z Farmakopei zaleca się przygotować z użyciem perkolatora?
A. Valerianae tinctura
B. Menthae piperitae tinctura
C. Tormentillae tinctura
D. Amara tinctura
Wybór odpowiedzi, które dotyczą Valerianae tinctura, Menthae piperitae tinctura i Amara tinctura, opiera się na nieco mylnych założeniach o ekstrakcji. Valerianae tinctura, znana jako nalewka z kozłka, można zrobić innymi metodami, jak na przykład maceracja – to często lepsza opcja dla roślin o delikatnym składzie chemicznym. Nalewka z mięty pieprzowej, czyli Menthae piperitae tinctura, też nie potrzebuje perkolacji, bo jej składniki są łatwe do wydobycia w krótkim czasie. Stosowanie perkolacji mogłoby nawet zniszczyć niektóre ważne składniki. Amara tinctura, która zawiera gorzkie substancje, też nie jest najlepszym kandydatem do tej metody, bo gorzkie składniki potrzebują dłuższego kontaktu z rozpuszczalnikiem. Może warto zwrócić uwagę na to, że te błędne przekonania mogą wynikać z braku zrozumienia zasad ekstrakcji i właściwości chemicznych roślin, co jest kluczowe w produkcji dobrych preparatów medycznych.
Pytanie 34
Aby rozetrzeć substancję w moździerzu, należy wykorzystać
A. pistla
B. szpatułki
C. bagietki
D. łyżeczki
Odpowiedzi takie jak bagietka, szpatułka, czy łyżeczka nie są odpowiednie do rozcierania substancji w moździerzu z kilku podstawowych powodów. Bagietka, jako rodzaj pieczywa, nie jest narzędziem ani materiałem odpowiednim do jakiejkolwiek formy mielenia czy rozdrabniania, a jej struktura jest zbyt miękka, by skutecznie przekształcać substancje w proszek. Użycie bagietki w tym kontekście wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji narzędzi kuchennych i laboratoryjnych. Szpatułka, choć praktyczna w wielu sytuacjach kuchennych, służy przede wszystkim do mieszania i przenoszenia substancji, a jej kształt i materiał nie są przystosowane do rozcierania. Użycie szpatułki mogłoby prowadzić do niejednorodności mieszanki i w efekcie obniżyć jakość końcowego produktu. Z kolei łyżeczka, podobnie jak szpatułka, pełni funkcję mieszania, a jej głębokość i kształt nie umożliwiają efektywnego rozcierania substancji. Typowym błędem przy wyborze narzędzi jest brak zrozumienia ich przeznaczenia; skuteczne rozcieranie wymaga zastosowania odpowiedniego narzędzia, które zapewni oczekiwaną konsystencję oraz skuteczność w obróbce substancji. W branży farmaceutycznej czy chemicznej kluczowe jest stosowanie właściwych instrumentów, co wpływa na jakość i powtarzalność wyników.
Pytanie 35
Działanie terapeutyczne leków: omeprazol oraz pantoprazol, używanych w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, wynika z tego, że
A. są inhibitorami pompy protonowej
B. selektywnie osłaniają błonę śluzową żołądka
C. wykazują działanie cholinolityczne
D. blokują receptory histaminowe - H2
Blokowanie receptorów histaminowych H2, osłanianie błony śluzowej żołądka czy działanie cholinolityczne to trochę inna bajka niż to, co robią inhibitory pompy protonowej. Blokery H2, jak ranitydyna czy famotydyna, działają na receptory H2 i zmniejszają wydzielanie kwasu, ale ich efekty nie są tak długotrwałe jak w przypadku IPP. Selektywne osłanianie błony to z kolei efekt działania leków, które tworzą barierę na wrzodzie, ale nie likwidują problemu nadmiaru kwasu. A te leki cholinolityczne, jak atropina, blokują impulsy nerwowe, czyli nie są typowym rozwiązaniem na wrzody. Zdarza się, że ludzie mieszają te różne mechanizmy, co prowadzi do błędnych wniosków o skuteczności tych leków. Ważne jest, by zrozumieć, że IPP to lepsze i skuteczniejsze rozwiązanie w terapii problemów związanych z nadmiarem kwasu.
Pytanie 36
Jakie z poniższych określeń jest synonimem sulfobituminianu amonu?
A. sól Erlenmeyera
B. ichtiol
C. sulfacetamid
D. tiokol
Wybór odpowiedzi takich jak tiokol, sól Erlenmeyera czy sulfacetamid wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii chemicznej oraz właściwości substancji. Tiokol to związek siarkowy, który jest w rzeczywistości używany głównie jako środek chemiczny w przemyśle i nie wykazuje działania podobnego do ichtiolu. Sól Erlenmeyera, będąca terminem opisującym związek chemiczny, nie odnosi się do konkretnego stosowania w kontekście sulfobituminianu amonu, co może prowadzić do mylenia funkcji chemicznych. Z kolei sulfacetamid to lek stosowany w okulistyce i dermatologii, który należy do grupy sulfonamidów, a nie jest pochodną ichtiolu. Kluczowym błędem myślowym w przypadku tych odpowiedzi jest brak zrozumienia różnicy między syntetycznymi a naturalnymi substancjami czynnych, a także mylenie ich zastosowań. Prawidłowe zrozumienie związków chemicznych i ich wpływu na organizm jest kluczowe w medycynie i farmakologii, dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować właściwości i zastosowania każdej substancji przed podjęciem decyzji o jej użyciu.
Pytanie 37
Która z grup nazw przedstawia określenia tej samej substancji?
A. Kwas salicylowy, aspiryna, acesan
B. Kwas boranowy, boraks, acidum boricum
C. Nystatinum, fungicidinum, mycostatinum
D. Metamizol sodowy, analgin, pabialgina
Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich zawiera różne substancje czynne, które nie są tożsame. Kwas salicylowy, aspiryna i acesan są na przykład stosowane w terapii przeciwzapalnej i przeciwbólowej, jednak aspiryna to acetylowana forma kwasu salicylowego, a acesan to jego pochodna. W praktyce klinicznej, chociaż te substancje są ze sobą powiązane, to każda z nich ma różne właściwości farmakologiczne i zastosowania, co czyni tę grupę nazw niejednorodną. Metamizol sodowy, analgin i pabialgina to także związki, które mimo podobieństw w działaniu przeciwbólowym i przeciwgorączkowym, nie są tym samym lekiem. Metamizol, znany również jako analgin, jest stosowany w sytuacjach nagłych, jednak pabialgina jest formą tego leku o zmienionym składzie. Kwas boranowy, boraks i acidum boricum to substancje chemiczne stosowane głównie w dezynfekcji i jako środki konserwujące, lecz różnią się one składem chemicznym i zastosowaniem, co uniemożliwia ich klasyfikację jako jednej substancji. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to mylenie substancji o podobnych zastosowaniach, ale różnych mechanizmach działania oraz brak znajomości konkretnych właściwości farmakologicznych i chemicznych składników. Aby właściwie stosować leki i zapewnić pacjentom bezpieczeństwo, konieczne jest dogłębne zrozumienie różnic między nimi, co jest kluczowe w praktyce medycznej i farmaceutycznej.
Pytanie 38
Jakie klasy leków charakteryzują się wąskim zakresem terapeutycznym?
A. hormony
B. leki przeciwwirusowe
C. glikozydy nasercowe
D. suplementy diety
Tutaj mamy różnice między witaminami, lekami przeciwwirusowymi i hormonami, które mają różne profile terapeutyczne. Witaminy, jak C czy D, zazwyczaj mają szeroki margines terapeutyczny, co znaczy, że są stosunkowo bezpieczne, gdy używa się ich w diecie czy jako suplementy. Jeśli chodzi o leki przeciwwirusowe, jak oseltamiwir czy rybawiryna, to ich rozpiętość nie jest tak wąska jak w przypadku glikozydów nasercowych. Mimo że mają swoje dawki terapeutyczne, nie są one aż tak krytyczne. Hormony, takie jak insulina, również różnie działają, ale ich dawkowanie często dostosowuje się do indywidualnych potrzeb pacjenta, więc też nie ma tu mowy o wąskim oknie terapeutycznym. Częstym błędem jest mylenie wąskiej rozpiętości terapeutycznej z ogólnym ryzykiem działań niepożądanych związanych z nadmiernym stosowaniem lub złym dawkowaniem. W praktyce wiele leków działa w szerokim zakresie dawek, co zmniejsza ryzyko działań toksycznych. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, by bezpiecznie stosować leki.
Pytanie 39
Oblicz liczbę moli HCl, która zareaguje z 30 mL roztworu KOH o stężeniu 0,1 mol/L?
A. 0,002 mola
B. 0,003 mola
C. 0,001 mola
D. 0,004 mola
Obliczenie ilości moli HCl, która przereaguje z danym roztworem KOH, wymaga starannego zrozumienia podstawowych zasad chemii, w tym pojęcia moles i stężenia. Przy analizie błędnych odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich mogłoby być wynikiem niewłaściwego przeliczenia objętości roztworu lub stężenia. Na przykład, jeżeli przyjęto niesłusznie, że 30 mL to 0,1 L, prowadzi to do zaniżenia obliczeń. Jeszcze innym typowym błędem może być pomylenie jednostek, co skutkuje uzyskaniem niepoprawnych wartości. Kluczowe w chemii jest, aby pamiętać, że 1 L = 1000 mL, więc przeliczenie z mL na L jest niezbędnym krokiem, aby uzyskać prawidłowy wynik. Warto również zauważyć, że w reakcjach chemicznych, takich jak neutralizacja, zachowanie odpowiednich proporcji reagentów jest niezwykle istotne, ponieważ wpływa na całkowity przebieg reakcji oraz jej efektywność. Stąd, stosowanie poprawnych jednostek, znajomość równań reakcji oraz zasady zachowania masy są fundamentami, które powinny być utrwalane przez każdego chemika. Uczestnicy procesów edukacyjnych powinni również często ćwiczyć przeliczanie jednostek, co pomoże im unikać pułapek, które mogą prowadzić do błędnych wniosków.
Pytanie 40
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.