Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 04:59
Data zakończenia: 31 maja 2025 05:11

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką metodę należy zastosować do starannego wymieszania składników masy mięsnej mielonej?

A. Flambirowanie

B. Tablerowanie

C. Deglasowanie

D. Filetowanie

Filetowanie to technika, która polega na wycinaniu filetów z mięsa lub ryb, co nie ma zastosowania w kontekście wymieszania składników mięsnej masy mielonej. Technika ta jest używana głównie w przygotowywaniu potraw z ryb i drobiu, gdzie celem jest uzyskanie czystego i estetycznego kawałka mięsa. Z drugiej strony, deglasowanie to proces polegający na rozpuszczaniu resztek przypraw i tłuszczu, które pozostały po smażeniu potrawy, z wykorzystaniem płynów jak wino czy bulion. Jest to technika stosowana w przygotowywaniu sosów, a nie w mieszaniu masy mielonej. Flambirowanie to metoda, w której dodaje się alkohol do potrawy, a następnie podpalając go, uzyskuje się intensywny aromat i smak. Jest to efektowne, ale nie wpływa na jakość mieszania składników. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi wynikają z mylenia technik kulinarnych i ich zastosowań. Uczestnicy testów często nie rozumieją, że każda technika ma swoje specyficzne przeznaczenie i zastosowanie, co może prowadzić do złych wyborów w kontekście konkretnych potrzeb kulinarnych.

Pytanie 2

Do opiekania dań używa się

A. salamander

B. patelni

C. bemaru

D. szybkowaru

Salamander to urządzenie gastronomiczne przeznaczone do opiekania potraw, które działa na zasadzie intensywnego promieniowania cieplnego. W przeciwieństwie do innych metod, takich jak gotowanie czy pieczenie, salamander pozwala na szybkie i równomierne opiekanie potraw, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej kuchni. Przykładowo, salamander często wykorzystywany jest do zarumieniania serów na daniach takich jak zapiekanki czy gratin, a także do opiekania mięs, co pozwala na uzyskanie chrupiącej skórki. Warto zaznaczyć, że w profesjonalnych kuchniach standardem jest posiadać salamander, ponieważ urządzenie to przyspiesza proces przygotowania potraw i podnosi ich walory estetyczne. Dodatkowo, użycie salamandra pozwala na oszczędność energii w porównaniu do piekarnika, co jest zgodne z obecnymi trendami ekologicznymi w branży gastronomicznej.

Pytanie 3

Jak długo od momentu produkcji można przechowywać zimne przekąski w zakresie temperatury od 2 °C do 6 °C?

A. Do 6 godzin

B. Do 24 godzin

C. Do 18 godzin

D. Do 12 godzin

Wybranie odpowiedzi, która sugeruje dłuższy czas przechowywania niż 12 godzin, może wynikać z nie do końca zrozumianych zasad dotyczących mikroorganizmów. Odpowiedzi takie jak 18 czy 24 godziny mogą wskazywać na błędne zrozumienie norm dotyczących przechowywania w chłodniach. Kluczowe jest zrozumienie niebezpiecznej strefy temperatury, która wynosi od 5 °C do 60 °C, gdzie bakterie mogą się rozwijać dość szybko. Przechowywanie żywności poniżej 2 °C może być fajne, ale nie zawsze jest praktyczne, zwłaszcza w kuchniach. Zbyt długie przetrzymywanie jedzenia w temperaturze między 2 °C a 6 °C, przekraczające 12 godzin, może prowadzić do nieprzyjemnych rzeczy, ale bakterie mogą być niewidoczne, co może stworzyć poważne problemy zdrowotne. Różne produkty mają różne ryzyko – na przykład jedzenie z surowymi składnikami psuje się szybciej. Więc trzymanie odpowiedniej temperatury i czasu to podstawa, zwłaszcza jeśli chodzi o standardy jak ISO 22000, które mówią o zarządzaniu ryzykiem w dostawach. Dlatego warto trzymać się zalecanych czasów przechowywania, żeby zapewnić bezpieczeństwo i jakość jedzenia.

Pytanie 4

W gastronomii ścieżka dla pojemników z odpadami opakowaniowymi nie może się przecinać z trasą

A. gotowych potraw

B. przywozu surowców

C. odpadów technologicznych

D. pracowników kuchni

Odpowiedź, że droga pojemników z odpadami opakowaniowymi nie może krzyżować się z drogą gotowych potraw, jest zgodna z zasadami higieny i bezpieczeństwa w zakładach gastronomicznych. W praktyce, segregacja i transport odpadów powinny być realizowane w sposób, który minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia produktów gotowych. Właściwe procedury obejmują wyraźne wydzielanie tras transportowych dla różnych kategorii materiałów, co jest zgodne z wytycznymi HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points). Na przykład, w restauracjach czy innego rodzaju zakładach gastronomicznych, pojemniki z odpadami powinny być transportowane w inny sposób niż potrawy serwowane klientom, aby zapobiec ewentualnemu kontaktowi z patogenami. Dobrą praktyką jest także używanie różnych kolorów pojemników do segregacji, co ułatwia pracownikom przestrzeganie procedur. Dodatkowo, regularne szkolenia z zakresu higieny dla personelu kulinarnego pomagają w utrzymaniu wysokich standardów bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Jaki zestaw przyborów i naczyń jest wymagany do sporządzenia 5 porcji kopytek?

A. Miska, kula drewniana, sito, trzepaczka

B. Miska, kula drewniana, praska, nóż

C. Stolnica, wałek, trzepaczka, praska

D. Stolnica, praska, nóż, sito

Odpowiedź 'Stolnica, praska, nóż, sito' jest prawidłowa, ponieważ te narzędzia są niezbędne do przygotowania kopytek. Stolnica zapewnia odpowiednią powierzchnię do wyrabiania ciasta, co jest kluczowe w procesie przygotowywania kopytek. Praska jest wykorzystywana do formowania kopytek z przygotowanego ciasta, a nóż jest niezbędny do precyzyjnego krojenia ich na odpowiednie kawałki. Sito może być użyte do przesiewania mąki, co wpływa na jakość ciasta, eliminując ewentualne grudki. Użycie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które zalecają odpowiednią obróbkę składników, aby uzyskać idealną konsystencję kopytek. Właściwe przygotowanie ciasta, w tym jego wyrabianie i formowanie, jest kluczem do sukcesu w tej tradycyjnej potrawie, co czyni te narzędzia niezbędnymi w kuchni.

Pytanie 7

Medalion jest daniem

A. z mięsa

B. z karczocha

C. z bakłażana

D. z selera

Medalion to potrawa, która zazwyczaj jest wykonana z mięsa, często wołowego lub wieprzowego, i charakteryzuje się odpowiednią grubością oraz starannym przygotowaniem. W kuchni, medaliony są często podawane jako danie główne i mogą być przygotowywane na różne sposoby, w tym smażone, grillowane czy pieczone. Podczas przygotowywania medalionów istotne jest, aby mięso miało odpowiednią teksturę i było odpowiednio przyprawione. Przykładowo, medaliony wołowe mogą być podawane z sosem pieprzowym lub grzybowym, co podkreśla ich smak. Dobre praktyki kulinarne zalecają wykorzystanie świeżych składników oraz odpowiednią obróbkę cieplną, aby zachować soczystość i smak mięsa. Medaliony są także popularne w fine dining, gdzie ich estetyka i prezentacja są równie istotne jak smak, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie klasyfikacji potraw w kontekście gastronomii.

Pytanie 8

Na podstawie danych z tabeli ustal cenę gastronomiczną włoszczyzny, jeżeli marża wynosi 25%.

Lp	Nazwa produktu	Ilość [kg]	Cena 1 kg [zł]
1.	Kapusta	0,30	2,00
2.	Marchew	0,30	2,00
3.	Pietruszka	0,15	5,00
4.	Seler	0,15	5,00
5.	Cebula	0,10	3,00

A. 4,25 zł

B. 3,75 zł

C. 4,00 zł

D. 3,25 zł

Ustalając cenę gastronomiczną włoszczyzny, często można spotkać się z szeregiem błędnych podejść, które mogą prowadzić do niepoprawnych wyników. Zdarza się, że osoby obliczające cenę pomijają kluczowy element, jakim jest marża, lub błędnie interpretują, jak ją zastosować. Na przykład, obliczając marżę, niektórzy mogą przyjąć kwotę 4,00 zł jako cenę podstawową, nie uwzględniając, że jest to kwota po dodaniu marży, a nie przed. W tym przypadku nie są świadomi, że należy najpierw ustalić całkowite koszty składników, które wynoszą 3,00 zł. Kiedy marża wynosi 25%, konieczne jest dodanie tej wartości do kosztów, co prowadzi do całkowitej ceny 3,75 zł, a nie 4,00 zł. Podobne błędy myślowe mogą wynikać z założenia, że wyższa cena zawsze wiąże się z lepszą jakością, co jest nieprawidłowe, ponieważ kluczowym celem jest osiągnięcie odpowiedniej równowagi pomiędzy kosztami a oczekiwaną marżą. Dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć mechanizm ustalania cen, aby uniknąć nieporozumień i podejmować trafne decyzje, które wpłyną na rentowność lokalu gastronomicznego.

Pytanie 9

W hotelowej restauracji zamówiono danie kuchni węgierskiej. Które danie nie powinno być serwowane gościom?

A. Risotto

B. Pierogi

C. Naleśniki a la Gundel

D. Zupa gulaszowa

Wybór potrawy, która nie przynależy do kuchni węgierskiej, wymaga głębszego zrozumienia charakterystyki kulinarnej tego regionu. Pierogi, będące popularnym daniem w kuchni polskiej i ukraińskiej, są nadziewanymi ciastami, które nie mają swoich odpowiedników w węgierskich tradycjach kulinarnych. Chociaż pierogi mogą być przygotowane z różnymi farszami, od mięsa po owoce, ich obecność w menu kuchni węgierskiej jest błędem, ponieważ nie wpisują się w typowe smaki i składniki tego kraju. Risotto, z kolei, to włoska potrawa, która bazuje na ryżu Arborio, gotowanym w bulionie i często wzbogacanym o sery oraz warzywa. Chociaż ryż jest składnikiem wielu kuchni, nie jest charakterystyczny dla Węgier. Naleśniki a la Gundel to z kolei deser, który, choć może być podawany w kontekście kuchni węgierskiej, jest bardziej skomplikowanym daniem, które nie jest tak powszechnie znane jak zupa gulaszowa. Wybór potraw w kontekście restauracji tematycznych powinien być zgodny z klasycznymi daniami, aby zapewnić autentyczność doświadczenia kulinarnego, co jest kluczowym standardem branżowym. Dlatego ważne jest, aby dokładnie rozumieć, które potrawy są reprezentatywne dla danej kuchni, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić gościom prawdziwe doświadczenie kulinarne.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Czynnikiem przyspieszającym proces zepsucia masła w trakcie jego przechowywania jest

A. niska temperatura powietrza

B. brak dostępu do światła

C. brak szczelnego opakowania

D. niska wilgotność powietrza

Brak dostępu światła nie jest czynnikiem decydującym o szybkości psucia się masła, ponieważ masło nie ulega znaczącemu zepsuciu pod wpływem światła, a jego trwałość zależy przede wszystkim od sposobu przechowywania. Niska wilgotność powietrza, mimo że może wpłynąć na niektóre produkty, nie jest kluczowym czynnikiem wpływającym na psucie się masła. W rzeczywistości, masło jest tłuszczem, który w odpowiednich warunkach, zwłaszcza w niskiej temperaturze, może zachować swoje właściwości przez dłuższy czas. Wysoka wilgotność powietrza mogłaby wpływać na masło, jednak nie jest to główny czynnik psucia. Niska temperatura powietrza jest ogólnie korzystna dla przechowywania masła, ponieważ spowalnia procesy utleniania i rozwój mikroorganizmów. Często mylone jest zjawisko psucia się z nieodpowiednim przechowywaniem, co prowadzi do błędnych wniosków o wpływie tych czynników. Najważniejszym aspektem jest zapewnienie szczelności opakowania, aby zminimalizować kontakt z powietrzem i drobnoustrojami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami przechowywania produktów spożywczych.

Pytanie 12

Korzystając z zamieszczonej poniżej karty kalkulacyjnej, oblicz cenę gastronomiczną jednej porcji mazagranu (cenę sprzedaży zaokrąglij do jednego miejsca po przecinku).

Nazwa surowca	Jednostka miary	Ilość na 10 porcji	Cena detaliczna [zł]
kawa naturalna	kg	0,09	26
cukier	kg	0,2	3,5
rum	l	0,25	65
razem	x	x	x
marża 250%	x	x	x
razem 10 porcji	x	x	x
cena sprzedaży 1 porcji	x	x	x

A. 4,80 zł

B. 5,80 zł

C. 7,80 zł

D. 6,80 zł

Wiele osób może się mylić, obliczając cenę gastronomiczną na podstawie niewłaściwych założeń dotyczących kosztów składników lub marży. W przypadku odpowiedzi takich jak 4,80 zł, 7,80 zł czy 5,80 zł, można zauważyć typowe błędy polegające na niedoszacowaniu lub przeszacowaniu wartości składników. Kluczowym elementem w poprawnym obliczaniu ceny gastronomicznej jest zrozumienie, jak marża wpływa na ostateczną cenę. Zastosowanie niewłaściwego procentu marży, jak na przykład 100% zamiast 250%, prowadzi do znacznego zaniżenia ceny, co może sprawić, że restauracja będzie miała problemy z pokryciem swoich kosztów operacyjnych. Z drugiej strony, nadmierne obliczenie marży może skutkować zbyt wysoką ceną, co zniechęca do zakupu. Kolejnym częstym błędem jest pomijanie zaokrąglenia, co może prowadzić do niedokładności w obliczeniach. Aby uniknąć tych pułapek, ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń szczegółowo przeanalizować wszystkie składniki oraz marżę, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania finansami w gastronomii. Warto także regularnie aktualizować swoje dane dotyczące kosztów, aby odzwierciedlały one aktualne ceny rynkowe.

Pytanie 13

Aby uzyskać lekką konsystencję naleśników, do ciasta należy dodać

A. gazowaną wodę mineralną

B. roztopione masło

C. suszone drożdże

D. przesianą mąkę ziemniaczaną

Dodanie gazowanej wody mineralnej do ciasta na naleśniki jest kluczowym krokiem w celu uzyskania puszystej i lekkiej konsystencji. Woda gazowana zawiera dwutlenek węgla, który działa jako naturalny środek spulchniający. Gdy ciasto jest poddawane obróbce termicznej, dwutlenek węgla uwalnia się, tworząc pęcherzyki powietrza, które zwiększają objętość i lekkość naleśników. W praktyce oznacza to, że użycie wody gazowanej zamiast zwykłej wody może znacznie poprawić teksturę gotowych placków. Wiele przepisów na naleśniki poleca ten składnik, a jego zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w kuchni. Dla dodatkowego efektu, warto połączyć wodę gazowaną z przesianą mąką, co sprawi, że ciasto będzie jeszcze bardziej jednorodne. Takie podejście jest szeroko stosowane przez profesjonalnych kucharzy, którzy dążą do perfekcji w swojej pracy. Ponadto, eksperymentując z różnymi rodzajami mąki, można uzyskać różnorodne efekty w konsystencji i smaku naleśników.

Pytanie 14

Jaki sos powinien być przygotowany na podstawie emulsji składającej się z żółtka i masła?

A. Beszamelowy

B. Potrawowy

C. Chrzanowy

D. Holenderski

Sos holenderski to klasyczny przykład emulsji, która powstaje na bazie żółtek jaj oraz stopionego masła. Ta technika kulinarna, znana od wieków, jest fundamentem wielu dań, szczególnie w kuchni francuskiej. Żółtka jaj działają jako emulsja, która stabilizuje połączenie z masłem, tworząc gładki, bogaty sos o delikatnej konsystencji. Soczyste warzywa, ryby czy jajka po benedyktyńsku to potrawy, które często są podawane z sosem holenderskim, podkreślając ich smak. Kluczowe w przygotowaniu sosu holenderskiego jest kontrolowanie temperatury, aby uniknąć ścięcia się żółtek, co może prowadzić do niepożądanej konsystencji. Warto również wspomnieć, że sos ten może być wzbogacony o dodatki, takie jak sok z cytryny lub musztarda, co jeszcze bardziej podnosi jego walory smakowe. Holenderski jest przykładem, który ilustruje, jak istotna jest umiejętność emulsji w kuchni profesjonalnej oraz domowej, a także jak jej biegłość przyczynia się do tworzenia wykwintnych potraw.

Pytanie 15

Oblicz, ile kilogramów mięsa trzeba przygotować do wykonania 25 porcji sztufady, gdy na jedną porcję przypada 250 gramów mięsa?

A. 2,50 kg

B. 25,00 kg

C. 6,25 kg

D. 62,50 kg

Aby obliczyć ilość mięsa potrzebną do sporządzenia 25 porcji sztufady, należy pomnożyć liczbę porcji przez ilość mięsa przypadającą na jedną porcję. W tym przypadku, 25 porcji mnożymy przez 250 gramów mięsa na porcję, co daje 6250 gramów. Następnie przeliczamy tę wartość na kilogramy: 6250 gramów to 6,25 kg. Takie obliczenia są szczególnie ważne w gastronomii, gdzie precyzyjne przygotowanie składników ma kluczowe znaczenie dla jakości potrawy. W praktyce, wiedza o odpowiednich proporcjach składników jest niezbędna, aby zapewnić spójność smaku i tekstury potrawy, a także umożliwić poprawne kalkulacje kosztów. W branży gastronomicznej standardem jest stosowanie przeliczników gramowych na kilogramy, co ułatwia zarządzanie zakupem produktów oraz ich przechowywaniem w magazynie. Prawidłowe obliczenia nie tylko wpływają na jakość serwowanych dań, ale także na efektywność operacyjną kuchni.

Pytanie 16

Jakie znane potrawy w formie samoobsługowej oferują

A. gospody turystyczne

B. bistra

C. bary uniwersalne

D. restauracje

Wybór restauracji, gospod turystycznych i bistr jako odpowiedzi na pytanie o popularne dania w formie samoobsługi jest nieprecyzyjny i nie odzwierciedla istoty samoobsługowego modelu gastronomicznego. Restauracje, mimo że oferują różnorodne dania, zazwyczaj serwują potrawy w sposób tradycyjny, poprzez obsługę kelnerską, co ogranicza możliwość dowolnego dobierania potraw przez gości. W restauracjach klienci często są ograniczeni do jednego menu, co może nie odpowiadać wszystkim preferencjom, podczas gdy bary uniwersalne zapewniają dużą swobodę w wyborze. Gospody turystyczne, choć mogą oferować regionalne potrawy, również zazwyczaj nie skupiają się na modelu samoobsługowym i mogą mieć ograniczoną różnorodność w porównaniu do barów uniwersalnych. Z kolei bistra, chociaż często serwują jedzenie w nieformalnej atmosferze, również działają w bardziej tradycyjny sposób, co nie wpisuje się w koncepcję samoobsługi. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnorodności kulinarnej z samoobsługą, co prowadzi do mylnych wniosków. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że bary uniwersalne są zaprojektowane z myślą o elastyczności i swobodzie wyboru, co jest ich główną zaletą w porównaniu do innych form gastronomicznych.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jaki sposób konserwacji mięsa został opisany w tym fragmencie?

"Wodę zagotować z pokrojoną w krążki cebulą, przyprawami i octem. Po ostudzeniu zalać ułożone w naczyniu mięso"

A. Peklowanie

B. Kiszenie

C. Bejcowanie

D. Blanszowanie

Blanszowanie polega na krótkotrwałym gotowaniu produktów, a następnie ich schłodzeniu, co ma na celu zatrzymanie procesów enzymatycznych, ale nie wpływa na trwałość mięsa w taki sposób jak bejcowanie. Kiszenie, z kolei, to proces fermentacji, w którym warzywa lub mięso są poddawane działaniu bakterii kwasu mlekowego, co różni się od opisanej procedury, gdzie nie mamy do czynienia z fermentacją, lecz z marynowaniem w zalewie. Peklowanie jest bardziej złożonym procesem, który zwykle obejmuje użycie soli, azotanów lub azotynów, co pomaga utrzymać kolor i smak mięsa, a także zapobiega rozwojowi bakterii. Bejcowanie natomiast opiera się głównie na kwaśnych składnikach, które poprawiają smak, ale nie są wystarczające do ochrony przed psuciem się mięsa jak w przypadku peklowania. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych procesów, co wynika z niepełnego zrozumienia ich podstawowych zasad oraz różnic w składnikach i celu działania. W praktyce każdy z tych procesów ma swoje specyficzne zastosowania i efekty, które są kluczowe w kontekście obróbki mięsa.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Jak dokonuje się połączenia składników ciasta francuskiego?

A. wałkowanie

B. ubijanie

C. zarabianie

D. mieszanie

Zarabianie, ubijanie i mieszanie to techniki, które nie znajdują zastosowania w łączeniu składników ciasta francuskiego. Zarabianie odnosi się do procesu łączenia mąki z płynami, co ma miejsce na początku przygotowywania ciasta, natomiast w przypadku ciasta francuskiego najważniejszym etapem jest wałkowanie, które zapewnia pożądane właściwości strukturalne. Ubijanie, które polega na wprowadzaniu powietrza do składników, jest stosowane w kontekście wypieków takich jak bezy czy biszkopty, gdzie struktura powinna być lekka i puszysta, co w przypadku ciasta francuskiego nie jest celem. Mieszanie, z drugiej strony, jest techniką, która łączy składniki, ale nie daje efektu warstwowego, charakterystycznego dla ciasta francuskiego. Użycie tych technik w kontekście ciasta francuskiego może prowadzić do nieodpowiedniej tekstury, co często skutkuje końcowym produktem o niskiej jakości. Kluczowe dla sukcesu jest zrozumienie różnic między tymi technikami a wałkowaniem, które ma na celu utworzenie cienkich warstw ciasta, a nie ich mieszanie czy ubijanie. Tak więc, niezrozumienie tych podstawowych różnic może prowadzić do nieudanych eksperymentów w kuchni.

Pytanie 21

W tradycyjnej kuchni polskiej wysoko cenione były dania przygotowywane

A. z kasz i dziczyzny

B. z ziemniaków i papryki

C. z makaronu i ryżu

D. z krewetek i ryb

Wybór innych składników, takich jak makaron, ryż, ziemniaki czy papryka, nie odpowiednio odzwierciedla charakteru kuchni staropolskiej. Historia kulinarna Polski na przestrzeni wieków opierała się na lokalnych zasobach, a do XVII wieku podstawą diety były właśnie kasze oraz dziczyzna. Makaron, który jest bardziej związany z kulturą kulinarną Włoch, nie był powszechnie stosowany w polskich potrawach, podobnie jak ryż, który zyskał popularność dopiero w późniejszych czasach, zwłaszcza w kontekście potraw z wpływami azjatyckimi. Ziemniaki, chociaż obecnie są kluczowym składnikiem polskiej kuchni, zostały wprowadzone do Europy dopiero w XVII wieku, a ich popularność wzrosła w XIX wieku. Papryka natomiast nie była tradycyjnym składnikiem w kuchni staropolskiej i jej obecność w potrawach jest stosunkowo nowym zjawiskiem. Powszechnym błędem jest utożsamianie nowoczesnych składników z tradycyjnymi potrawami, co prowadzi do zniekształcenia autentyczności staropolskiej kuchni. Zrozumienie kontekstu historycznego i regionalnego jest kluczowe dla właściwej interpretacji tradycji kulinarnych.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Jak należy podawać barszcz z uszkami?

A. w porcelanowych filiżankach

B. w kubkach

C. na głębokich talerzach

D. w kokilkach

Podawanie barszczu z uszkami na talerzach głębokich jest zgodne z tradycjami kulinarnymi oraz standardami gastronomicznymi. Głębokie talerze zapewniają odpowiednią ilość miejsca na zupę oraz dodatki, co sprzyja estetyce podania. Tego rodzaju naczynia umożliwiają również łatwiejsze nabieranie zupy, co jest istotne przy serwowaniu potraw płynnych. Warto zauważyć, że głębokie talerze mogą być również stylowo wykonane, co wzbogaca doznania wizualne podczas posiłku. Z perspektywy serwisu cateringowego, stosowanie głębokich talerzy jest najbardziej praktycznym rozwiązaniem, które pozwala na efektywne prezentowanie potraw i jednocześnie zaspokaja potrzeby estetyczne gości. W polskiej tradycji kulinarnej, podając barszcz w taki sposób, podkreślamy jego znaczenie w kontekście obiadu czy uroczystości. Ponadto, rozważając aspekty ergonomiczne, głębokie talerze są bardziej stabilne, co zmniejsza ryzyko rozlania zupy podczas jej serwowania.

Pytanie 24

Podczas gotowania peklowanej golonki kolagen ulega

A. denaturacji, dekstrynizacji i hydrolizie

B. pęcznieniu, denaturacji i hydrolizie

C. denaturacji, kleikowaniu i degradacji

D. pęcznieniu, kleikowaniu i dekstrynizacji

Analiza niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące procesów zachodzących w kolagenie podczas gotowania. Odpowiedzi, które sugerują kleikowanie, dekstrynizację czy degradację, nie oddają rzeczywistego zachowania kolagenu w wysokotemperaturowych warunkach. Kleikowanie odnosi się zazwyczaj do skrobi, a nie białek, i jest procesem, w którym skrobia pęcznieje i tworzy żel, co nie ma zastosowania w przypadku kolagenu. Dekstrynizacja to przekształcenie skrobi w dektryny, które powstają w wyniku działania wysokiej temperatury, ale nie jest to proces właściwy dla białek. Z kolei degradacja kolagenu w kontekście gotowania może być myląca; podczas gdy kolagen rzeczywiście ulega rozkładowi, właściwszym terminem opisującym to zjawisko w kontekście gotowania jest hydroliza, która prowadzi do powstania żelatyny. W kontekście kulinarnym takie nieprecyzyjne rozumienie procesów białkowych może prowadzić do błędnych metod gotowania, co wpływa na jakość potrawy. Kluczową kwestią jest zrozumienie, że gotowanie kolagenu w odpowiednich warunkach wpływa na teksturę i smak potrawy, co jest fundamentem kulinarnej sztuki.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Usunięcie wody z produktu, która z postaci stałej (lodu) przechodzi bezpośrednio w parę, omijając fazę ciekłą, nazywamy suszeniem

A. liofilizacyjne

B. kondukcyjne

C. konwekcyjne

D. dielektryczne

Odpowiedź liofilizacyjne jest jak najbardziej na miejscu. To proces, w którym woda jest usuwana z materiałów przez sublimację, co znaczy, że woda przechodzi ze stanu stałego, czyli lodu, prosto w gazowy, czyli parę wodną, bez przechodzenia przez stan ciekły. Liofilizacja to coś naprawdę ważnego w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym, gdzie trzeba zachować strukturę i właściwości biologiczne różnych produktów. Na przykład liofilizowane owoce i warzywa mają dużo więcej witamin i minerałów niż te, które suszymy tradycyjnymi sposobami. W farmacji liofilizacja to świetne rozwiązanie, bo pozwala na dłuższe trzymanie leków w formie stałej, co zwiększa ich stabilność i efektywność. Warto dodać, że ten proces musi być dokładnie kontrolowany pod względem temperatury i ciśnienia, co pomaga osiągnąć najlepsze wyniki.

Pytanie 27

Czy kuchnia góralska jest znana

A. z kartaczy

B. z kwaśnicy

C. z pierników

D. z farszynek

Kuchnia góralska, mimo że jest bogata w różnorodne potrawy, to nie można jej utożsamiać z kartaczami, farszynkami ani piernikami. Kartacze to danie typowe dla regionów północno-wschodnich Polski, szczególnie Podlasia, gdzie przygotowuje się je z ziemniaków i nadziewa różnorodnymi farszami, co nie ma związku z góralską tradycją kulinarną. Farszynki również nie są charakterystyczne dla kuchni góralskiej; są to raczej potrawy znane w innych częściach Polski i zazwyczaj przygotowuje się je z mięsa i warzyw, często w formie zapiekanki. Pierniki, z kolei, są wyrobem cukierniczym, który ma swoje korzenie w różnych regionach Polski, ale również nie są związane z kuchnią góralską. Wprowadzenie tych potraw do kontekstu góralskiego może wynikać z niewłaściwego rozumienia regionalnych tradycji kulinarnych. Typowym błędem myślowym jest przypisywanie potrawy znanej z jednego regionu do innego bez znajomości lokalnych składników i tradycji. Góralska kuchnia koncentruje się na prostych, pożywnych potrawach, wykorzystujących lokalne składniki, co odzwierciedla jej autentyczność i związek z górską kulturą. Ważne jest, aby w nauce o kuchni regionalnej uwzględniać konkretne składniki oraz techniki kulinarne, które definiują dany region, aby w pełni zrozumieć różnice i unikalność każdej kuchni.

Pytanie 28

Do zagęszczenia jednej porcji zupy owocowej potrzeba 4 gramów mąki ziemniaczanej. Jaką ilość mąki należy zastosować do przygotowania 50 porcji zupy?

A. 0,002 kg

B. 0,020 kg

C. 2,000 kg

D. 0,200 kg

Aby obliczyć ilość mąki ziemniaczanej potrzebnej do zagęszczenia 50 porcji zupy owocowej, należy pomnożyć ilość mąki potrzebnej na jedną porcję przez liczbę porcji. W tym przypadku mamy 4 gramy mąki na jedną porcję. Zatem: 4 g x 50 = 200 g mąki. Przeliczając na kilogramy, 200 g to 0,200 kg. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w gastronomii, ponieważ pozwalają na precyzyjne przygotowanie dań w odpowiednich proporcjach, co wpływa na jakość i smak potraw. W praktyce restauracyjnej i cateringowej, umiejętność przeliczania i skalowania receptur jest niezbędna, zwłaszcza gdy przygotowuje się większe ilości potraw. Biorąc pod uwagę standardy HACCP, precyzyjne pomiary składników są również istotne w kontekście bezpieczeństwa żywności i zminimalizowania ryzyka błędów podczas gotowania.

Pytanie 29

Wskaż, którymi cechami charakteryzuje się śmietanka.

	Barwa	Smak	Konsystencja	Zawartość tłuszczu w %
A.	biała	kwaśny, orzeźwiający	płynna, gęsta	0÷2
B.	kremowa	słodki	płynna	12÷36
C.	kremowa	lekko kwaśny	gęsta	12÷24
D.	biała	łagodnie kwaśny	struktura luźna	0÷55

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Śmietanka to produkt mleczny o charakterystycznych cechach, które odróżniają ją od innych produktów spożywczych. Jej kremowa barwa jest wynikiem wysokiej zawartości tłuszczu, który w przypadku śmietanki wynosi od 12% do 36%. Taki poziom tłuszczu nie tylko wpływa na smak, który jest naturalnie słodki i bogaty, ale również na konsystencję, która jest płynna i gładka. W zastosowaniach kulinarnych, śmietanka jest niezwykle wszechstronna; może być wykorzystywana do przygotowywania sosów, zup, deserów oraz jako dodatek do kawy. Ważne jest, aby śmietanka była wytwarzana zgodnie z normami jakości, co zapewnia jej świeżość i bezpieczeństwo spożycia. Dobre praktyki w zakresie przechowywania i obróbki śmietanki podkreślają znaczenie utrzymania jej w odpowiedniej temperaturze oraz unikanie kontaktu z zanieczyszczeniami. Wiedza na temat cech śmietanki jest kluczowa dla profesjonalnych kucharzy oraz osób zajmujących się produkcją nabiału.

Pytanie 30

Skrót określający dobrą praktykę higieniczną to

A. BHP

B. GHP

C. GMP

D. HACCP

HACCP, GMP i BHP to terminy, które choć związane z bezpieczeństwem i higieną, nie odnoszą się bezpośrednio do ogólnych praktyk higienicznych. HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) to system analizy zagrożeń i krytycznych punktów kontroli, który służy do identyfikacji, oceny i kontroli zagrożeń związanych z bezpieczeństwem żywności. Obejmuje on konkretne etapy w produkcji, a GHP stanowi jego podstawę, zapewniając, że wszystkie warunki higieniczne są spełnione już przed rozpoczęciem procesu analizowania zagrożeń. GMP (Good Manufacturing Practices) natomiast to zestaw zasad dotyczących praktyk produkcyjnych, które koncentrują się na zapewnieniu wysokiej jakości procesów produkcyjnych, ale nie obejmują wszystkich aspektów higieny, jakie zapewnia GHP. BHP (Bezpieczeństwo i Higiena Pracy) odnosi się do ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w miejscu pracy, co jest istotne, ale nie dotyczy bezpośrednio praktyk higienicznych związanych z produkcją żywności. Często mylenie tych terminów wynika z braku zrozumienia ich specyfiki oraz zakresu zastosowania. W praktyce, chociaż każdy z tych systemów jest niezwykle ważny, to GHP pozostaje fundamentem dla efektywnego zarządzania bezpieczeństwem żywności.

Pytanie 31

Usługa a'la carte polega na wyborze dań

A. zwózka

B. z półmiska

C. z bufetu

D. z karty

Wybór potraw z półmiska, zwózka czy bufetu to metody, które nie są zgodne z charakterystyką serwisu a'la carte. Serwis z półmiska polega na serwowaniu potraw na wspólnym naczyniu, co ogranicza indywidualne wybory gości i nie pozwala na personalizację zamówienia. Jest to podejście typowe dla bardziej formalnych kolacji, gdzie jeden lub kilka potraw serwuje się dla całej grupy, a nie indywidualnie. Z kolei zwózka jest terminem, który odnosi się do dostarczania jedzenia, najczęściej w kontekście cateringu, ale nie uwzględnia wyboru potraw przez gościa. Podejście to nie pozwala na swobodne komponowanie posiłków, co jest kluczowe w serwisie a'la carte. Z kolei bufet to forma samodzielnego serwowania, w której goście mają dostęp do różnych potraw i mogą je wybierać według własnego uznania, jednak nie daje to takiej elastyczności, jak zamawianie z karty. Typowym błędem jest niezrozumienie różnicy między tymi metodami serwowania, co prowadzi do mylnych wniosków. Serwis a'la carte kładzie nacisk na indywidualne doświadczenie kulinarne, co jest istotnym elementem nowoczesnej gastronomii, a inne metody nie są w stanie tego w pełni oddać.

Pytanie 32

Aby przygotować klasyczny krupnik, konieczne jest zastosowanie

A. kaszy jęczmiennej

B. mąki pszennej

C. mąki ziemniaczanej

D. kaszy manny

Krupnik to tradycyjna polska zupa, która najczęściej przygotowywana jest na bazie kaszy jęczmiennej. Kasza jęczmienna, w odróżnieniu od innych rodzajów kaszy, takich jak kasza manna czy mąka pszenna, jest bogata w błonnik, białko oraz minerały, co przyczynia się do jej wartości odżywczej. W procesie przygotowania krupniku, kasza jęczmienna gotuje się w wywarze mięsnym lub warzywnym, co pozwala jej wchłonąć smaki, a jednocześnie nabrać odpowiedniej konsystencji. W wielu regionalnych przepisach dodaje się także warzywa, takie jak marchew czy pietruszka, które wzbogacają smak i aromat potrawy. Warto zauważyć, że wybór odpowiedniej kaszy jest kluczowy dla uzyskania autentycznego smaku krupniku, a kasza jęczmienna jest uznawana za klasyczny składnik tej zupy, zgodnie z tradycjami kulinarnymi w Polsce.

Pytanie 33

Jaja można przechowywać przez okres nieprzekraczający 7 miesięcy

A. w temperaturze pokojowej bez wcześniejszego mycia

B. w chłodni po umyciu pod bieżącą wodą

C. w chłodni bez wcześniejszego mycia

D. w temperaturze pokojowej po umyciu pod bieżącą wodą

Magazynowanie jaj w temperaturze pokojowej, zarówno po umyciu, jak i bez, wiąże się z poważnym ryzykiem zdrowotnym oraz narusza fundamentalne zasady przechowywania produktów spożywczych. W przypadku jaj, temperatura pokojowa sprzyja rozwojowi bakterii, co może prowadzić do zatrucia pokarmowego. Mycie jaj, szczególnie w warunkach domowych, jest błędnym podejściem, ponieważ może prowadzić do usunięcia naturalnej ochrony, jaką stanowi kutikula, co zwiększa ryzyko ich kontaminacji. Dodatkowo, w przypadku nieodpowiedniego przechowywania po umyciu, możliwe jest wprowadzenie bakterii poprzez wilgotność i warunki sprzyjające ich rozwojowi. Wiele badań wskazuje na to, że jaja przechowywane w chłodni zachowują trwałość i jakość znacznie dłużej niż te pozostawione w temperaturze pokojowej. W praktyce, w profesjonalnych kuchniach oraz fabrykach przetwórstwa żywności, standardy takie jak system HACCP wymuszają ścisłe przestrzeganie zasad przechowywania i obróbki jaj, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że niewłaściwe przechowywanie nie tylko wpływa na trwałość, ale również na potencjalne zagrożenie zdrowotne.

Pytanie 34

Który z deserów powinien być wykończony warstwą karmelizowanego cukru?

A. Tiramisu

B. Krem sułtański

C. Krem brulee

D. Pana cotta

Krem brulee to naprawdę klasyczny deser, który ma coś wyjątkowego w sobie. Chyba każdy uwielbia tę chrupiącą skorupkę z cukru, prawda? To ona nadaje całości charakteru. Skarmelizowanie cukru to sztuka – trzeba go podgrzać, aż zacznie się topić i zmienia kolor na złotobrązowy. Osobiście uważam, że najlepszy sposób na osiągnięcie idealnej skorupki to użycie palnika kuchennego. Pozwala on na naprawdę precyzyjne działanie, co jest super ważne, żeby nie przypalić cukru. Krem brulee powinien mieć fajny kontrast – chrupiąca skorupka i gładki, delikatny krem. W restauracjach często podają ten deser, żeby pokazać swoje umiejętności w cukiernictwie. I nie zapominajmy, jak ważne jest ładne podanie. Eleganckie naczynia naprawdę podnoszą estetykę dania, a to w gastronomii jest dzisiaj mega istotne.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Jakie zjawisko występuje przy przygotowywaniu mizerii?

A. Dojrzewanie

B. Transpiracja

C. Oddychanie

D. Osmoza

Transpiracja jest procesem, który zachodzi głównie w roślinach, polegającym na utracie wody przez liście. Nie ma on związku z procesem sporządzania mizerii, która opiera się na mechanizmach fizycznych i chemicznych związanych z osmozą. Oddychanie to proces metaboliczny, w którym organizmy przekształcają tlen w energię, a także uwalniają dwutlenek węgla. To zjawisko również nie ma zastosowania w kontekście mizerii, ponieważ nie dotyczy przygotowania żywności ani oddziaływania osmotycznego. Dojrzewanie odnosi się do procesu, w którym owoce i warzywa zmieniają swoje właściwości chemiczne i fizyczne w miarę upływu czasu. Choć może mieć wpływ na smak ogórków, nie jest to proces, który bezpośrednio zachodzi podczas przygotowywania mizerii. Najczęściej błędem myślowym w analizie tego pytania jest mylenie procesów fizjologicznych zachodzących w organizmach z efektami kulinarnymi. Osmoza jest kluczowym procesem w kontekście mizerii, a inne wymienione zjawiska nie mają zastosowania w tej konkretnej sytuacji, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących przygotowania potraw.

Pytanie 37

Na podstawie danych z tabeli ustal zawartość węglowodanów w śniadaniu ucznia.

Lp	Nazwa produktu	Ilość na 1 porcję śniadania ucznia [g]	Zawartość węglowodanów w 100 g produktu [g]
1.	Mleko	250	4
2.	Bułka pszenna	100	60
3.	Ser topiony	50	2
4.	Pomidor	50	4

A. 70 g

B. 83 g

C. 73 g

D. 80 g

Odpowiedzi takie jak 80 g, 83 g czy 70 g mogą wydawać się atrakcyjne, ale opierają się na błędnych założeniach dotyczących obliczania zawartości węglowodanów. Często mylące mogą być uproszczenia, które prowadzą do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, wybór 80 g może wynikać z przekonania, że wszystkie składniki dostarczają podobne ilości węglowodanów, co jest uproszczeniem. W rzeczywistości różne produkty różnią się zawartością węglowodanów, i pomijanie tego faktu przy obliczeniach prowadzi do błędnych wyników. Z kolei odpowiedzi 83 g i 70 g również ilustrują typowe błędy myślowe, takie jak ignorowanie dokładnych danych z tabeli. Zdarza się, że uczniowie przyjmują z góry założone wartości lub polegają na intuicji, co może prowadzić do znacznych rozbieżności z rzeczywistą zawartością składników odżywczych. W kontekście nauczania o węglowodanach, kluczowe jest, aby zrozumieć, że ich obliczanie wymaga precyzyjnego podejścia opartego na danych liczbowych, a nie na przypuszczeniach. Dlatego ważne jest, aby uczniowie nauczyli się, jak dokładnie analizować wartości odżywcze, co jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji żywieniowych i dbałości o zdrowie.

Pytanie 38

Aby przygotować 1 kg ryżu w wersji sypkiej, potrzebne jest 2,10 dm³ wody. Jaką ilość wody należy zastosować do przygotowania 200 porcji ryżu, jeśli na jedną porcję przypada 50 g ryżu?

A. 210,50 dm3

B. 105,00 dm3

C. 21,00 dm3

D. 10,50 dm3

Aby zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są błędne, warto najpierw przyjrzeć się podstawowym zasadom dotyczącym proporcji w gotowaniu. Wiele osób może popełnić błąd, nie przeliczywszy dokładnie wymaganej ilości ryżu, co prowadzi do błędnych kalkulacji. Przykładowo, wzięcie pod uwagę 1 kg ryżu i niezrozumienie, że dla 200 porcji potrzebujemy 10 kg może skutkować wyliczeniem 10,50 dm³ lub 105,00 dm³, co jest całkowicie nieadekwatne do sytuacji. Złudne mogą być także obliczenia związane z przeliczeniem jednostek, gdzie ktoś mógłby nie zrozumieć, że 1 dm³ wody jest równy 1 kg wody. W kontekście gotowania, precyzyjne pomiary są niezbędne, aby uzyskać pożądany efekt smakowy oraz teksturalny potraw. Niekiedy można również spotkać się z niepoprawnym założeniem, że do większej ilości ryżu wystarczy proporcjonalnie zwiększyć ilość wody bez uwzględnienia różnic w procesie gotowania większych porcji. Każde dodatkowe kilogramy ryżu mogą wymagać nieco innej ilości wody ze względu na różnice w absorpcji wody. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego gotowania oraz unikania marnotrawstwa składników.

Pytanie 39

Jaka metoda polega na krojeniu upieczonych tuszek drobiowych?

A. Tranżerowanie

B. Porcjowanie

C. Trybowanie

D. Tablerowanie

Podczas analizy niepoprawnych odpowiedzi można zauważyć, że wiele osób myli termin tranżerowania z innymi technikami kulinarnymi, co prowadzi do błędnych wniosków. Trybowanie, jako termin, odnosi się głównie do sposobu przygotowania i obróbki surowego mięsa, a nie do jego późniejszego podziału. W kontekście drobiu, trybowanie może obejmować usuwanie kości lub skóry, co jest całkowicie inną procedurą niż tranżerowanie, które dotyczy już upieczonego mięsa. Tablerowanie jest terminem rzadziej stosowanym w kontekście drobiowym, a zazwyczaj odnosi się do prezentacji potraw na specjalnych półmiskach, co również nie ma związku z techniką dzielenia tuszek. Porcjowanie to ogólny termin, który można zastosować do wielu rodzajów mięsa, jednak nie oddaje specyfiki tranżerowania, które koncentruje się na estetycznym i praktycznym podziale gotowego produktu. Pomieszanie tych terminów wynika często z braku zrozumienia ich specyficznych definicji i zastosowań, co jest typowym błędem w nauce kulinarnej. Właściwe zrozumienie tych technik jest kluczowe dla każdej osoby pracującej w gastronomii, aby móc efektywnie i profesjonalnie przygotowywać potrawy dla gości.

Pytanie 40

Na podstawie zamieszczonego sposobu wykonania należy sporządzić

Sposób wykonania
Połącz rozgrzany tłuszcz z mąką w proporcji 1:1. Ogrzewaj mieszaninę do utraty zapachu surowej mąki, bez zmiany wyraźnej koloru.

A. zasmażkę II stopnia.

B. zasmażkę I stopnia.

C. zawiesinę z mąki.

D. podprawę zacieraną.

Przygotowanie zasmażki to jeden z podstawowych procesów kulinarnych, jednak nie wszystkie podejścia do tego tematu są prawidłowe. Zasmażka II stopnia, na przykład, jest wytwarzana poprzez dłuższe smażenie mąki na tłuszczu, co prowadzi do pojawienia się ciemniejszego koloru oraz intensywniejszego smaku orzechowego. W przypadku potraw, które wymagają delikatniejszego smaku, jak np. niektóre sosy śmietanowe, zastosowanie zasmażki II stopnia może być nietrafione, ponieważ jej intensywność smaku zdominowałaby inne składniki. Podobnie, zawiesina z mąki, która jest często stosowana w kuchni jako zagęszczacz, nie wymaga podgrzewania w taki sposób, by wydobyć aromaty, a w efekcie może nie dać pożądanej gładkości i tekstury, co jest szczególnie istotne w sosach. Z kolei podprawa zacierana, która polega na łączeniu mąki z płynem, a następnie gotowaniu, jest techniką odpowiednią dla gęstszych dań, ale nie w pełni oddaje ideę zasmażki, której celem jest nadanie lekkiej konsystencji. W rezultacie, wybór odpowiedniej metody przygotowania jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonego efektu kulinarnego, co podkreśla istotę zrozumienia różnic pomiędzy tymi technikami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej