Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 16:38
  • Data zakończenia: 7 czerwca 2025 17:18

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Aby chronić lokalną sieć komputerową przed atakami typu Smurf pochodzącymi z Internetu, należy zainstalować oraz właściwie skonfigurować

A. bezpieczną przeglądarkę internetową
B. skaner antywirusowy
C. oprogramowanie antyspamowe
D. zapory ogniowej
Wybór oprogramowania antyspamowego, skanera antywirusowego lub bezpiecznej przeglądarki nie jest adekwatnym rozwiązaniem w kontekście ochrony lokalnej sieci przed atakami typu Smurf. Oprogramowanie antyspamowe jest skoncentrowane na blokowaniu niechcianej korespondencji e-mailowej i nie ma wpływu na ruch sieciowy, który jest kluczowy w atakach DDoS, do których należy Smurf. Skanery antywirusowe są skuteczne w wykrywaniu i usuwaniu złośliwego oprogramowania, ale nie zabezpieczają infrastruktury sieciowej przed nadmiernym ruchem. Atak Smurf polega na rozsyłaniu dużej ilości zapytań ping, które mogą prowadzić do przeciążenia sieci, co oznacza, że ochrona przed takim atakiem wymaga odpowiednich mechanizmów kontroli ruchu, które nie są związane z funkcjonalnościami skanera antywirusowego. Bezpieczna przeglądarka stron WWW ma na celu ochronę użytkowników podczas przeglądania internetu, ale nie ma żadnego wpływu na ruch sieciowy wewnętrzny, ani na zabezpieczenie przed atakami, które mogą wykorzystać luki w konfiguracji sieci. Właściwym rozwiązaniem jest wdrożenie zapory ogniowej, która będzie w stanie adekwatnie monitorować i kontrolować ruch w sieci, a także blokować niebezpieczne pakiety, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieciowego.
Pytanie 2

Użycie na komputerze z systemem Windows poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwia weryfikację działania usługi w sieci

A. Active Directory
B. serwera DHCP
C. routingu
D. serwera DNS
Wykonanie poleceń 'ipconfig /release' oraz 'ipconfig /renew' jest kluczowe w procesie uzyskiwania dynamicznego adresu IP z serwera DHCP. Pierwsze polecenie zwalnia aktualnie przydzielony adres IP, co oznacza, że komputer informuje serwer DHCP o zakończeniu korzystania z adresu. Drugie polecenie inicjuje proces uzyskiwania nowego adresu IP, wysyłając zapytanie do serwera DHCP. Jeśli usługa DHCP działa poprawnie, komputer otrzyma nowy adres IP, co jest kluczowe dla prawidłowej komunikacji w sieci. Praktyczne zastosowanie tych poleceń jest widoczne w sytuacjach, gdy komputer nie może uzyskać dostępu do sieci z powodu konfliktu adresów IP lub problemów z połączeniem. W dobrych praktykach sieciowych, administratorzy często wykorzystują te polecenia do diagnozowania problemów z siecią, co podkreśla znaczenie usługi DHCP w zarządzaniu adresacją IP w lokalnych sieciach komputerowych. Działanie DHCP zgodne jest z protokołem RFC 2131, który definiuje zasady przydzielania adresów IP w sieciach TCP/IP.
Pytanie 3

Jakie polecenie powinno być użyte w systemie Windows, aby uzyskać informacje o adresach wszystkich kolejnych ruterów przekazujących dane z komputera do celu?

A. ping
B. tracert
C. arp
D. ipconfig
Istnieje kilka narzędzi, które mogą być mylone z poleceniem tracert, a ich zastosowanie może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich funkcji. Narzędzie ping, na przykład, jest używane do sprawdzenia osiągalności określonego hosta w sieci, wysyłając do niego pakiety ICMP Echo Request. Choć ping informuje nas, czy urządzenie docelowe jest dostępne, nie pokazuje trasy, jaką pakiety przebywają, ani nie identyfikuje poszczególnych ruterów na tej trasie. Z kolei komenda arp (Address Resolution Protocol) służy do mapowania adresów IP na adresy MAC, co jest przydatne w lokalnej sieci, ale nie dostarcza informacji o trasie pakietów w Internecie. Natomiast ipconfig to polecenie używane do wyświetlenia konfiguracji IP lokalnego komputera, a nie do analizy ścieżki pakietów. Wiele osób może popełniać błąd, przypisując tym narzędziom funkcje, które w rzeczywistości im nie przysługują, co prowadzi do nieefektywnej diagnostyki problemów sieciowych. Kluczowe w zarządzaniu siecią jest zrozumienie, które narzędzia są odpowiednie do określonych zadań, oraz umiejętność ich właściwego zastosowania w praktyce, co jest fundamentem skutecznej administracji sieciowej.
Pytanie 4

Które urządzenie w sieci lokalnej nie segreguje obszaru sieci komputerowej na domeny kolizyjne?

A. Koncentrator.
B. Ruter.
C. Przełącznik.
D. Most.
Mosty, przełączniki i routery mają różne funkcje w sieciach i pomagają zarządzać ruchem, w tym dzielić sieć na różne domeny kolizyjne. Most działa na drugiej warstwie OSI, a jego zadaniem jest segmentowanie ruchu, co zmniejsza liczbę kolizji, bo tworzy oddzielne segmenty. Przełączniki, które też działają na tej samej warstwie, są jeszcze bardziej zaawansowane, bo używają MAC adresów do wysyłania danych tylko do właściwego urządzenia, co zmniejsza ryzyko kolizji. Z kolei routery działają na trzeciej warstwie i zarządzają ruchem między różnymi sieciami, co czyni je bardzo ważnymi w sieciach IP. Często ludzie myślą, że wszystkie te urządzenia są podobne do koncentratorów, ale tak nie jest. Koncentrator przesyła dane do wszystkich urządzeń, a mosty, przełączniki i routery robią to znacznie lepiej, co poprawia wydajność sieci. Dlatego, wybierając urządzenia do sieci, warto mieć na uwadze te zasady segmentacji ruchu i efektywności według nowoczesnych standardów.
Pytanie 5

Która z poniższych właściwości kabla koncentrycznego RG-58 sprawia, że nie jest on obecnie stosowany w budowie lokalnych sieci komputerowych?

A. Maksymalna prędkość przesyłania danych wynosząca 10 Mb/s
B. Brak opcji nabycia dodatkowych urządzeń sieciowych
C. Koszt narzędzi potrzebnych do montażu i łączenia kabli
D. Maksymalna odległość między stacjami wynosząca 185 m
Podane cechy, takie jak maksymalna odległość pomiędzy stacjami wynosząca 185 m, cena narzędzi do montażu oraz brak możliwości zakupu dodatkowych urządzeń sieciowych, mogą na pierwszy rzut oka wydawać się istotne w kontekście wyboru kabla do lokalnych sieci komputerowych. Jednakże, kluczowym czynnikiem, który decyduje o niewłaściwości kabla RG-58 w tej roli, jest jego niska maksymalna prędkość transmisji danych, wynosząca 10 Mb/s. W sieciach komputerowych, wydajność i przepustowość są zdecydowanie bardziej krytyczne niż inne aspekty, takie jak koszt narzędzi czy odległość. W praktyce, kable koncentryczne, takie jak RG-58, mogą być stosowane w określonych, mniej wymagających aplikacjach, ale ich ograniczenia w zakresie prędkości sprawiają, że są one nieodpowiednie dla nowoczesnych rozwiązań, które wymagają szybkiej wymiany danych. Zdecydując się na budowę lokalnej sieci komputerowej, inżynierowie i projektanci sieci powinni kierować się aktualnymi standardami branżowymi, które jasno określają minimalne wymagania dotyczące prędkości transmisji oraz odległości. Dlatego błędem jest ocena kabla koncentrycznego na podstawie jego maksymalnej odległości czy kosztów montażu, gdyż kluczowym czynnikiem powinny być jego właściwości transmisyjne.
Pytanie 6

Norma PN-EN 50174 nie obejmuje wytycznych odnoszących się do

A. montażu instalacji na zewnątrz budynków
B. realizacji instalacji w obrębie budynków
C. zapewnienia jakości instalacji kablowych
D. uziemień systemów przetwarzania danych
Wydaje się, że odpowiedzi związane z wykonaniem instalacji wewnątrz budynków, zapewnieniem jakości instalacji okablowania oraz wykonaniem instalacji na zewnątrz budynków są mylnie interpretowane jako wytyczne ujęte w normie PN-EN 50174. W rzeczywistości, norma ta koncentruje się na aspektach związanych z planowaniem, projektowaniem i wykonawstwem instalacji okablowania strukturalnego w budynkach oraz ich integralności systemowej, co obejmuje zarówno instalacje wewnętrzne, jak i zewnętrzne. W kontekście instalacji wewnętrznych, norma dostarcza wytycznych dotyczących m.in. rozmieszczenia kabli, ich oznaczenia, a także minimalnych odległości między różnymi systemami. Zapewnienie jakości instalacji okablowania odnosi się natomiast do metodyk i praktyk, które powinny być zastosowane w celu zapewnienia, że instalacje spełniają określone standardy wydajności i niezawodności. Takie zagadnienia, jak testowanie i certyfikacja okablowania, są również kluczowe w kontekście zapewnienia jakości, co jest istotne dla funkcjonowania nowoczesnych sieci. Dlatego też, mając na uwadze cel normy PN-EN 50174, należy zrozumieć, że dotyczy ona szerszego zakresu wytycznych w obszarze instalacji okablowania, a nie tylko aspektów uziemienia, które są regulowane innymi standardami.
Pytanie 7

Jakie urządzenie pozwala na stworzenie grupy komputerów, które są do niego podłączone i operują w sieci z identycznym adresem IPv4, w taki sposób, aby komunikacja między komputerami miała miejsce jedynie w obrębie tej grupy?

A. Konwerter mediów
B. Punkt dostępu
C. Przełącznik zarządzalny
D. Ruter z WiFi
Przełącznik zarządzalny (ang. managed switch) to urządzenie, które umożliwia tworzenie segmentów sieciowych, co pozwala na wydzielenie grup komputerów pracujących w tej samej sieci lokalnej (LAN), które mogą komunikować się ze sobą bezpośrednio. W przeciwieństwie do przełączników niezarządzalnych, przełączniki zarządzalne oferują szereg zaawansowanych funkcji, takich jak VLAN (Virtual Local Area Network), które umożliwiają izolację grupy w obrębie tej samej fizycznej infrastruktury. Dzięki tym funkcjom, administratorzy sieci mogą zarządzać ruchem danych oraz zwiększyć bezpieczeństwo poprzez ograniczenie komunikacji do wybranych urządzeń. Przykładem zastosowania może być środowisko biurowe, gdzie różne departamenty są odseparowane w swoich VLAN-ach, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu do danych. Standardami, które często są stosowane w kontekście przełączników zarządzalnych, są IEEE 802.1Q dla VLAN oraz SNMP (Simple Network Management Protocol) do zarządzania siecią. Te praktyki są kluczowe w nowoczesnych infrastrukturach IT, gdzie zarządzanie ruchem i bezpieczeństwo danych są priorytetami.
Pytanie 8

Ruter otrzymał pakiet, który jest adresowany do komputera w innej sieci. Adres IP, który jest celem pakietu, nie znajduje się w sieci bezpośrednio podłączonej do rutera, a tablica routingu nie zawiera informacji na jego temat. Brama ostateczna nie została skonfigurowana. Jaką decyzję podejmie ruter?

A. Zwróci pakiet do nadawcy
B. Odrzuci pakiet
C. Wyśle na interfejs wyjściowy do kolejnego skoku
D. Przekaże do hosta w lokalnej sieci
Zwracanie pakietów do źródła może wyglądać na sensowne, ale w rzeczywistości to nie działa w przypadku routerów. Ruter nie ma opcji, żeby oddać pakiet, jeśli nie wie, jak dotrzeć do docelowego adresu IP. Jeżeli mówimy o przesyłaniu pakietu do hosta w lokalnej sieci, to tu też jest problem – ruter nie zna lokalnych adresów IP dla danego pakietu. Próba wysłania pakietu do następnego skoku też nie wypali, bo ruter nie ma pojęcia, gdzie go skierować. Kiedy pakiet nie wpasowuje się w żadną z tras w tablicy routingu, a brama ostatniej szansy nie istnieje, kończy się na odrzuceniu pakietu. Takie myślenie może prowadzić do złego zarządzania siecią, bo administratorzy mogą myśleć, że ruter poradzi sobie z każdą sytuacją, co jest błędne. Na dłuższą metę, zła analiza ruchu w sieci może powodować poważne problemy z dostępnością i bezpieczeństwem.
Pytanie 9

Podczas realizacji projektu sieci LAN zastosowano medium transmisyjne w standardzie Ethernet 1000Base-T. Która z poniższych informacji jest poprawna?

A. Standard ten umożliwia transmisję w trybie full-duplex przy maksymalnym zasięgu 100 metrów
B. To standard sieci optycznych, którego maksymalny zasięg wynosi 1000 metrów
C. Jest to standard sieci optycznych działających na wielomodowych światłowodach
D. Standard ten pozwala na transmisję w trybie half-duplex przy maksymalnym zasięgu 1000 metrów
Standard Ethernet 1000Base-T, znany również jako Gigabit Ethernet, jest jednym z najpopularniejszych standardów transmisji w sieciach lokalnych. Umożliwia on przesył danych z prędkością 1000 Mbps (1 Gbps) przy użyciu standardowych kabli miedzianych typu skrętka (Cat 5e lub wyższej). Ważnym aspektem tego standardu jest to, że obsługuje on transmisję typu full-duplex, co oznacza, że dane mogą być jednocześnie wysyłane i odbierane, co podwaja efektywną przepustowość kanału. Maksymalny zasięg tego medium wynosi 100 metrów, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla typowych zastosowań w biurach i małych instalacjach sieciowych. Przykładowo, w biurze z wieloma komputerami można zainstalować sieć 1000Base-T, aby zapewnić wysoką prędkość przesyłu danych między urządzeniami, co jest kluczowe przy przesyłaniu dużych plików czy korzystaniu z aplikacji wymagających dużej szerokości pasma. Warto również zaznaczyć, że standard ten jest zgodny z istniejącymi infrastrukturami Ethernet, co ułatwia migrację z wolniejszych standardów, takich jak 100Base-TX. "
Pytanie 10

Który z poniższych adresów IPv4 jest adresem bezklasowym?

A. 202.168.0.1/25
B. 192.168.0.1/24
C. 11.0.0.1/8
D. 162.16.0.1/16
Adres IPv4 202.168.0.1/25 jest przykładem adresu bezklasowego (CIDR - Classless Inter-Domain Routing), co oznacza, że nie jest on przypisany do konkretnej klasy adresowej, jak A, B czy C. Dzięki zastosowaniu notacji CIDR, możliwe jest elastyczne przydzielanie adresów IP, co pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni adresowej. W tym przypadku, maska /25 oznacza, że 25 bitów jest używanych do identyfikacji sieci, co pozostawia 7 bitów dla identyfikacji hostów. Dzięki temu w sieci można zaadresować do 128 urządzeń, co jest korzystne w średnich organizacjach. Użycie adresów bezklasowych jest zgodne z nowoczesnymi standardami sieciowymi i pozwala na lepsze zarządzanie adresacją oraz optymalizację routingu. Ponadto, stosowanie CIDR z ograniczeniem do specyficznych prefiksów umożliwia bardziej wyrafinowane zarządzanie ruchem w Internecie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 11

Które z poniższych urządzeń pozwala na bezprzewodowe łączenie się z siecią lokalną opartą na kablu?

A. Przełącznik
B. Media konwerter
C. Punkt dostępowy
D. Modem
Przełącznik, modem i media konwerter to urządzenia, które pełnią różne funkcje w infrastrukturze sieciowej, ale żadna z tych ról nie obejmuje bezprzewodowego dostępu do sieci lokalnej. Przełącznik, zwany również switchem, jest urządzeniem służącym do łączenia różnych urządzeń w sieci lokalnej (LAN) poprzez porty Ethernet. Jego zadaniem jest kierowanie pakietów danych między urządzeniami w oparciu o adresy MAC, ale nie ma zdolności do transmitowania sygnału bezprzewodowego. Modem, natomiast, jest urządzeniem, które łączy sieć lokalną z internetem poprzez dostawcę usług internetowych. Konwertuje sygnał cyfrowy na analogowy i vice versa, ale również nie zapewnia funkcji bezprzewodowego dostępu. Media konwerter działa na zasadzie konwersji sygnału z jednej technologii na inną, na przykład z światłowodowego na Ethernet, i nie ma zdolności do rozsyłania sygnału bezprzewodowego. Często występującym błędem jest mylenie funkcji różnych urządzeń w sieci, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie projektowania i wdrażania sieci. Właściwe zrozumienie ról tych urządzeń jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową oraz optymalizacji działania systemów informatycznych.
Pytanie 12

Usługi wspierające utrzymanie odpowiedniej kondycji oraz poziomu bezpieczeństwa sieci kontrolowanej przez Serwer Windows to

A. Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego
B. Usługi wdrażania systemu Windows
C. Usługi certyfikatów Active Directory
D. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory
Usługi certyfikatów Active Directory, mimo że są istotne w kontekście zarządzania tożsamością i poświadczeniami, nie są bezpośrednio związane z zapewnieniem kondycji i poziomu zabezpieczeń sieci. Certyfikaty są wykorzystywane do szyfrowania danych oraz uwierzytelniania, co ma swoje zastosowanie w ochronie komunikacji, jednak nie odpowiadają za zarządzanie dostępem do zasobów sieciowych w sposób, w jaki czyni to NPAS. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory również pełnią funkcję związana z autoryzacją użytkowników, ale koncentrują się bardziej na zarządzaniu uprawnieniami do danych i zasobów, a więc nie są odpowiednie do zapewnienia bezpieczeństwa samej struktury sieci. Usługi wdrażania systemu Windows są natomiast związane z instalacją i konfiguracją systemu operacyjnego, co również nie wpływa na dynamikę zarządzania dostępem do sieci. Zrozumienie różnic między tymi usługami jest kluczowe, ponieważ wiele osób myli je, zakładając, że wszystkie mają podobne funkcje w zakresie bezpieczeństwa. W rzeczywistości, każda z tych usług ma swoje specyficzne zastosowania, a ich skuteczne współdziałanie jest niezbędne w kompleksowym podejściu do zarządzania infrastrukturą IT.
Pytanie 13

Jakie narzędzie wirtualizacji stanowi część systemów operacyjnych Windows?

A. QEMU
B. ESXI
C. HYPER-V
D. VMWARE
HYPER-V to natywne narzędzie wirtualizacji opracowane przez firmę Microsoft, które jest integralną częścią systemów operacyjnych Windows Server oraz Windows 10 i nowszych. Umożliwia tworzenie i zarządzanie maszynami wirtualnymi, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych środowisk IT, gdzie efektywność i elastyczność są na wagę złota. HYPER-V obsługuje wiele funkcji, takich jak dynamiczne przydzielanie pamięci, co pozwala na automatyczne dostosowywanie zasobów w zależności od potrzeb uruchomionych maszyn. Dodatkowo, HYPER-V wspiera różne systemy operacyjne gości, co zwiększa jego wszechstronność. Przykładowe zastosowanie HYPER-V obejmuje testowanie aplikacji w izolowanym środowisku, uruchamianie złożonych środowisk serwerowych w ramach jednego hosta, a także disaster recovery dzięki klonowaniu maszyn wirtualnych. W ramach branżowych standardów, HYPER-V spełnia wymagania dotyczące bezpieczeństwa oraz zgodności z technologiami wirtualizacji, takimi jak VDI (Virtual Desktop Infrastructure).
Pytanie 14

Który z programów został przedstawiony poniżej?

To najnowsza wersja klienta działającego na różnych platformach, cenionego na całym świecie przez użytkowników, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego utworzenie połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie przy użyciu kluczy, a także certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a w wersji dla Windows dodatkowo oferującego karty.

A. TightVNC
B. OpenVPN
C. Putty
D. Ethereal
OpenVPN to otwartoźródłowy program, który umożliwia tworzenie wirtualnych sieci prywatnych (VPN) i cieszy się dużym uznaniem wśród użytkowników na całym świecie. Jego najnowsza wersja zapewnia wsparcie dla wielu platform, co oznacza, że można go używać na różnych systemach operacyjnych, takich jak Windows, macOS, Linux, iOS oraz Android. OpenVPN obsługuje różne metody uwierzytelniania, w tym uwierzytelnianie za pomocą kluczy publicznych, certyfikatów oraz standardowych nazw użytkowników i haseł. Dzięki temu użytkownicy mogą dostosowywać swoje połączenia do własnych potrzeb związanych z bezpieczeństwem. Kluczowe jest również to, że OpenVPN wspiera różne protokoły szyfrowania, co pozwala na zabezpieczenie przesyłanych danych przed nieautoryzowanym dostępem. Przykładowe zastosowanie OpenVPN obejmuje zdalny dostęp do zasobów firmowych, co pozwala pracownikom na bezpieczną pracę z domu. Standardy bezpieczeństwa, takie jak AES-256-GCM, są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co czyni OpenVPN odpowiednim wyborem dla organizacji dbających o ochronę danych.
Pytanie 15

Co oznacza skrót WAN?

A. prywatną sieć komputerową
B. miejską sieć komputerową
C. rozległą sieć komputerową
D. lokalną sieć komputerową
Skrót WAN oznacza Wide Area Network, co w tłumaczeniu na polski oznacza rozległą sieć komputerową. WAN to typ sieci, który łączy komputery i urządzenia w dużym zasięgu geograficznym, obejmującym miasta, regiony, a nawet kraje. Zastosowanie WAN jest powszechne w dużych organizacjach oraz korporacjach, które potrzebują komunikować się między oddziałami rozrzuconymi na dużym obszarze. Przykłady zastosowania WAN obejmują sieci bankowe, które łączą różne placówki, oraz systemy informatyczne w przedsiębiorstwach międzynarodowych. W kontekście standardów, WAN zazwyczaj korzysta z protokołów takich jak MPLS (Multi-Protocol Label Switching) i Frame Relay, które zapewniają efektywną transmisję danych na dużą skalę. Dobrą praktyką w zarządzaniu WAN jest wykorzystanie rozwiązań typu SD-WAN (Software-Defined Wide Area Network), które umożliwiają lepsze zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększają bezpieczeństwo połączeń. Zrozumienie koncepcji WAN jest kluczowe dla projektowania nowoczesnych, rozproszonych architektur sieciowych, które odpowiadają na potrzeby globalnych organizacji.
Pytanie 16

Jakie jest IP sieci, w której funkcjonuje host o adresie 192.168.176.125/26?

A. 192.168.176.64
B. 192.168.176.0
C. 192.168.176.192
D. 192.168.176.128
Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że adres 192.168.176.0 odnosi się do pierwszej podsieci, jednak nie jest to poprawna odpowiedź w kontekście pytania, ponieważ dotyczy adresu sieci, a nie konkretnej podsieci, w której znajduje się host. W przypadku adresu 192.168.176.128, jest on również nieprawidłowy, ponieważ znajduje się poza zakresem podsieci 192.168.176.0/26. Adres ten jest częścią kolejnej podsieci, co prowadzi do błędnych wniosków o przynależności hosta do tej sieci. Adres 192.168.176.192 również nie jest poprawny, ponieważ znajduje się w dalszej podsieci, co wskazuje na brak zrozumienia zasady podziału adresów w sieciach IP. Często spotykanym błędem jest nieprawidłowe określenie, która podsieć jest używana, co prowadzi do niepoprawnego przypisania adresów IP. W kontekście standardów adresacji IP, zrozumienie maski podsieci oraz zakresu adresów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami lokalnymi. Warto pamiętać, że w przypadku CIDR, adresy podsieci są zdefiniowane przez pierwsze bity maski, co powinno być uwzględnione przy określaniu przynależności adresów IP do określonych podsieci.
Pytanie 17

Jaki port jest używany przez protokół FTP (File Transfer Protocol) do przesyłania danych?

A. 25
B. 69
C. 20
D. 53
Wybór jakiegokolwiek innego portu spośród wymienionych nie jest zgodny z standardami działania protokołu FTP. Port 25 jest powszechnie używany do wysyłania wiadomości e-mail przy użyciu protokołu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol). W kontekście FTP wybór portu 25 może prowadzić do błędów, ponieważ nie jest on przeznaczony do transferu plików, a jego użycie w tym celu niepoprawnie sugeruje, że protokół FTP można stosować w kontekście e-maili. Port 69 jest zarezerwowany dla protokołu TFTP (Trivial File Transfer Protocol), który jest uproszczoną wersją FTP; jednakże TFTP nie zapewnia funkcjonalności i kontroli, które oferuje FTP, a jego użycie jest ograniczone do prostych transferów plików w lokalnych sieciach. Port 53 jest zarezerwowany dla protokołu DNS (Domain Name System) i jest wykorzystywany do rozwiązywania nazw domen na adresy IP. Jego mylne przypisanie do FTP świadczy o braku zrozumienia podstawowego działania protokołów sieciowych oraz ich specyfikacji. Zrozumienie, które porty są odpowiednie dla określonych protokołów, jest kluczowe dla efektywnej administracji siecią i zabezpieczeń, dlatego ważne jest, aby zawsze odnosić się do oficjalnych standardów, takich jak RFC (Request for Comments), które regulują te kwestie.
Pytanie 18

Narzędzie iptables w systemie Linux jest używane do

A. ustawienia zapory sieciowej
B. ustawienia serwera pocztowego
C. ustawienia karty sieciowej
D. ustawienia zdalnego dostępu do serwera
Konfiguracja karty sieciowej nie jest związana z iptables. To narzędzie służy do zarządzania zaporą sieciową, a kwestie dotyczące konfiguracji karty sieciowej realizowane są za pomocą innych narzędzi, takich jak ifconfig lub ip. Te narzędzia umożliwiają administratorom ustawienie adresów IP, maski podsieci, czy bramy domyślnej, co jest fundamentalne dla poprawnego działania sieci, ale nie ma związku z kontrolą ruchu sieciowego. W przypadku serwera pocztowego, administracja takim serwerem wymaga innego podejścia, korzystającego z aplikacji takich jak Postfix czy Sendmail, które odpowiadają za obsługę protokołów pocztowych, a nie za zarządzanie ruchem sieciowym. Ponadto, konfiguracja zdalnego dostępu do serwera jest realizowana z użyciem protokołów takich jak SSH czy VPN, które nie są bezpośrednio związane z iptables. Często występuje mylne przekonanie, że iptables jest uniwersalnym narzędziem do zarządzania wszelkimi aspektami sieci, podczas gdy jego rzeczywistym zadaniem jest zabezpieczanie i kontrolowanie ruchu przychodzącego i wychodzącego. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem i zapewnienia jego bezpieczeństwa.
Pytanie 19

Administrator zauważył wzmożony ruch w sieci lokalnej i podejrzewa incydent bezpieczeństwa. Które narzędzie może pomóc w identyfikacji tego problemu?

A. Komenda ipconfig
B. Program Wireshark
C. Komenda tracert
D. Aplikacja McAfee
Program McAfee, jako oprogramowanie antywirusowe, koncentruje się głównie na wykrywaniu i eliminowaniu złośliwego oprogramowania. Choć może mieć funkcje monitorowania sieci, jego głównym celem jest ochrona końcowych punktów, a nie bezpośrednia analiza ruchu w sieci lokalnej. W przypadku nadmiernego ruchu, program ten może nie dostarczyć wystarczających informacji dotyczących źródła problemu. Polecenie ipconfig służy do wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Windows, ale nie dostarcza informacji o bieżącym ruchu w sieci. Użycie tego polecenia w kontekście analizy nadmiernego ruchu może prowadzić do mylnych wniosków, gdyż nie oferuje ono danych o pakietach czy protokołach. Z kolei polecenie tracert jest narzędziem do diagnostyki trasowania, które pokazuje ścieżkę, jaką pakiety danych pokonują w sieci, jednak nie dostarcza szczegółowych informacji o ruchu w czasie rzeczywistym. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że te narzędzia wystarczą do zdiagnozowania problemu, choć w rzeczywistości są one ograniczone w kontekście analizy ruchu sieciowego. W przypadku wykrycia nadmiernego ruchu, kluczowe jest stosowanie narzędzi umożliwiających głębszą analizę, takich jak Wireshark, które są zaprojektowane specjalnie w tym celu.
Pytanie 20

Który ze standardów opisuje strukturę fizyczną oraz parametry kabli światłowodowych używanych w sieciach komputerowych?

A. IEEE 802.3af
B. ISO/IEC 11801
C. RFC 1918
D. IEEE 802.11
Wiele osób może kojarzyć IEEE 802.11 z sieciami komputerowymi, ale ten standard dotyczy wyłącznie bezprzewodowych sieci LAN, czyli popularnego Wi-Fi. Nie ma tam mowy o przewodach, a tym bardziej o światłowodach – to zupełnie inna kategoria technologii. Podobnie IEEE 802.3af odnosi się do Power over Ethernet, czyli przesyłania zasilania wraz z danymi po kablach sieciowych, lecz tylko miedzianych. Światłowody nie przewodzą prądu w ten sposób i nie są ujęte w tym standardzie. RFC 1918 natomiast to dokument dotyczący adresacji prywatnej w sieciach IP – konkretnie przydziela zakresy adresów, które nie są routowane w Internecie. Dotyczy to wyłącznie warstwy sieciowej modelu TCP/IP, nie zaś fizycznych mediów transmisyjnych. Typowym błędem jest mylenie tych standardów, bo ich numery pojawiają się często w materiałach edukacyjnych czy konfiguracji urządzeń, ale w praktyce dotyczą one różnych aspektów działania sieci. Żaden z tych dokumentów nie omawia struktury fizycznej kabli światłowodowych ani ich parametrów – to domena wyłącznie norm takich jak ISO/IEC 11801. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie rozdziału kompetencji i zakresu poszczególnych standardów jest kluczowe, żeby unikać chaosu przy projektowaniu czy diagnozie sieci. W skrócie: tylko ISO/IEC 11801 odpowiada na pytanie o światłowody i ich budowę.
Pytanie 21

Aplikacja, która pozwala na przechwytywanie pakietów oraz analizowanie aktywności w sieci, to

A. oprogramowanie antywirusowe
B. firewall
C. skaner sieci
D. skaner Wifi
Skaner sieci to narzędzie, które umożliwia przechwytywanie pakietów i monitorowanie ruchu w sieci, co czyni je niezwykle przydatnym w zarządzaniu bezpieczeństwem i diagnostyką sieci. Działa na zasadzie analizy transmisji danych, co pozwala na identyfikację potencjalnych zagrożeń, wykrywanie nieautoryzowanych urządzeń w sieci oraz monitorowanie wydajności. Przykładem zastosowania skanera sieci jest analiza ruchu w celu identyfikacji ataków DDoS, co pozwala na szybką reakcję i wdrożenie środków zaradczych. Dobre praktyki w branży rekomendują regularne korzystanie z takich narzędzi w celu zapewnienia integralności i bezpieczeństwa infrastruktury sieciowej. Skanery sieci są również kluczowe w procesie audytu bezpieczeństwa, gdzie umożliwiają ocenę podatności systemów oraz działanie zgodnie z normami takimi jak ISO 27001, które wskazują na potrzebę skutecznego monitorowania i zarządzania ryzykiem. Znalezienie odpowiedniego skanera sieciowego, który spełnia wymogi organizacyjne i techniczne, jest istotne dla efektywnej ochrony przed zagrożeniami.
Pytanie 22

Aby umożliwić komunikację pomiędzy sieciami VLAN, wykorzystuje się

A. modem
B. ruter
C. koncentrator
D. punkt dostępowy
Ruter to naprawdę ważne urządzenie, które łączy różne sieci, w tym również VLAN-y, czyli wirtualne sieci lokalne. Dzięki VLAN-om można lepiej zarządzać ruchem w sieci i zwiększać jej bezpieczeństwo. Żeby urządzenia w różnych VLAN-ach mogły ze sobą rozmawiać, potrzebny jest ruter, który zajmuje się przełączaniem danych między tymi sieciami. W praktyce ruter korzysta z różnych protokołów routingu, jak OSPF czy EIGRP, żeby skutecznie przesyłać informacje. Co więcej, nowoczesne rutery potrafią obsługiwać routing między VLAN-ami, dzięki czemu można przesyłać dane między nimi bez potrzeby używania dodatkowych urządzeń. Używanie rutera w sieci VLAN to świetny sposób na projektowanie sieci, co ma duży wpływ na efektywność i bezpieczeństwo komunikacji.
Pytanie 23

Która norma określa parametry transmisyjne dla komponentów kategorii 5e?

A. TIA/EIA-568-B-1
B. TIA/EIA-568-B-2
C. CSA T527
D. EIA/TIA 607
Wybór EIA/TIA 607 jako odpowiedzi na to pytanie jest niepoprawny, ponieważ norma ta koncentruje się na wymaganiach dotyczących instalacji i zarządzania kablami w budynkach, a nie na specyfikacji parametrów transmisyjnych kabli. Z kolei norma TIA/EIA-568-B-1 dotyczy ogólnych zasad dotyczących infrastruktury okablowania, ale nie szczegółowych parametrów transmisyjnych dla komponentów kategorii 5e. Błędne jest także odwoływanie się do CSA T527, ponieważ ta norma odnosi się do standardów dla kabli telekomunikacyjnych w Kanadzie, ale nie dostarcza szczegółowych wytycznych dotyczących parametrów transmisyjnych dla komponentów kategorii 5e. Osoby, które mylnie wybierają te odpowiedzi, często nie dostrzegają, że odpowiednie normy są kluczowe dla zapewnienia jakości i wydajności systemów sieciowych. Wiedza o tym, że różne normy mają różne cele i zakresy, jest fundamentalna w kontekście projektowania i instalacji systemów telekomunikacyjnych. Niezrozumienie różnicy między normami dotyczącymi ogólnych zasad instalacji a tymi, które obejmują szczegółowe wymagania dotyczące parametrów transmisyjnych, może prowadzić do wyboru niewłaściwych komponentów i w efekcie do problemów z wydajnością sieci.
Pytanie 24

Jakie znaczenie ma zapis /26 w adresie IPv4 192.168.0.0/26?

A. Liczba bitów o wartości 0 w masce
B. Liczba bitów o wartości 1 w masce
C. Liczba bitów o wartości 1 w adresie
D. Liczba bitów o wartości 0 w adresie
Ta odpowiedź jest jak najbardziej trafna, bo zapis /26 oznacza, że w masce podsieci adresu IPv4 192.168.0.0 mamy 26 bitów o wartości 1. W skrócie, maska podsieci jest bardzo ważna, bo pozwala nam określić, która część adresu to sieć, a która to urządzenia. Kiedy mamy maskę /26, to pierwsze 26 bitów to właśnie bity maski, a zostałe 6 bitów (32 minus 26) możemy użyć do adresowania hostów. To w praktyce znaczy, że w takiej podsieci możemy mieć maks 64 adresy IP, z czego 62 będą dostępne dla urządzeń, bo musimy usunąć adres sieci i adres rozgłoszeniowy. Taka maska przydałaby się w małej sieci biurowej, gdzie nie ma więcej niż 62 urządzenia, więc zarządzanie adresami IP jest łatwiejsze. Dobrze jest pamiętać, że odpowiednie wykorzystanie maski podsieci może znacznie poprawić ruch w sieci oraz efektywność wykorzystania zasobów.
Pytanie 25

W celu zwiększenia bezpieczeństwa sieci firmowej administrator wdrożył protokół 802.1X. Do czego służy ten protokół?

A. Realizuje dynamiczne przydzielanie adresów IP w sieci lokalnej.
B. Służy do kontroli dostępu do sieci na poziomie portów przełącznika, umożliwiając uwierzytelnianie urządzeń przed przyznaniem im dostępu do sieci.
C. Monitoruje i analizuje przepustowość łącza internetowego w firmie.
D. Zapewnia szyfrowanie transmisji danych wyłącznie w warstwie aplikacji.
Protokół 802.1X to kluczowy element bezpieczeństwa nowoczesnych sieci komputerowych, szczególnie tych wykorzystywanych w środowiskach korporacyjnych i instytucjonalnych. Jego głównym zadaniem jest kontrola dostępu do sieci na najniższym poziomie, czyli na porcie przełącznika (lub punkcie dostępowym w przypadku sieci bezprzewodowych). Mechanizm ten wymaga, aby każde urządzenie próbujące połączyć się z siecią przeszło proces uwierzytelniania, zanim uzyska dostęp do zasobów sieciowych. Najczęściej wykorzystuje się tu serwer RADIUS do weryfikacji tożsamości użytkownika lub urządzenia, co znacząco redukuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Z mojego doświadczenia wdrożenie 802.1X to nie tylko podstawa zgodności z politykami bezpieczeństwa (np. ISO 27001), ale także skuteczny sposób na ograniczenie tzw. ataków typu „plug and play”, gdzie ktoś podpina nieautoryzowane urządzenie do wolnego portu. W praktyce, np. w dużych biurach czy na uczelniach, 802.1X umożliwia granularne zarządzanie dostępem i szybkie wycofanie uprawnień, jeśli pracownik opuszcza firmę. To rozwiązanie bardzo często łączy się z innymi technologiami, jak VLAN czy NAC (Network Access Control), co pozwala na jeszcze większą kontrolę i automatyzację procesów bezpieczeństwa. Najważniejsze, że 802.1X działa jeszcze zanim system operacyjny uzyska pełny dostęp do sieci, co czyni go wyjątkowo skutecznym narzędziem prewencji.
Pytanie 26

Administrator sieci planuje zapisać konfigurację urządzenia Cisco na serwerze TFTP. Jakie polecenie powinien wydać w trybie EXEC?

A. restore configuration tftp:
B. save config tftp:
C. backup running-config tftp:
D. copy running-config tftp:
Polecenie copy running-config tftp: jest standardowym sposobem zapisywania bieżącej konfiguracji urządzenia Cisco na zewnętrznym serwerze TFTP. Takie rozwiązanie pozwala na wykonanie kopii zapasowej konfiguracji – to jest absolutna podstawa dobrych praktyk administracyjnych. W praktyce wygląda to tak, że po wpisaniu tego polecenia urządzenie pyta o adres serwera TFTP oraz o nazwę pliku, pod którą ma zapisać konfigurację. Co ciekawe, to polecenie można wydać zarówno na routerach, jak i przełącznikach Cisco – jest to uniwersalny mechanizm. Z mojego doświadczenia, regularne archiwizowanie konfiguracji pozwala szybko odtworzyć ustawienia urządzenia po awarii lub błędzie w konfiguracji. Warto pamiętać, że TFTP jest protokołem prostym, niewymagającym logowania – często wykorzystywanym w środowiskach laboratoryjnych i mniejszych sieciach. Polecenie copy running-config tftp: jest zgodne z oficjalną dokumentacją Cisco i spotkasz je niemal w każdym podręczniku do sieci komputerowych. To taki klasyk, który każdy administrator sieci powinien znać na pamięć. Pozwala nie tylko zabezpieczyć się przed utratą konfiguracji, ale także ułatwia migracje ustawień między urządzeniami lub szybkie przywracanie systemu po problemach.
Pytanie 27

Termin hypervisor odnosi się do

A. wbudowanego konta administratora w systemie Linux
B. głównego katalogu plików w systemie Linux
C. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie
D. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji
Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.
Pytanie 28

Oblicz całkowity koszt kabla UTP Cat 6, który posłuży do połączenia 5 punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym, wiedząc, że średnia odległość między punktem abonenckim a punktem dystrybucyjnym wynosi 8 m, a cena brutto 1 m kabla to 1 zł. W obliczeniach należy uwzględnić dodatkowe 2 m kabla na każdy punkt abonencki.

A. 40 zł
B. 45 zł
C. 50 zł
D. 32 zł
Koszt brutto kabla UTP Cat 6 dla pięciu punktów abonenckich można obliczyć, stosując się do określonych kroków. Najpierw obliczamy długość kabla potrzebną do połączenia punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym. Dla każdego z pięciu punktów abonenckich mamy średnią odległość 8 m. W związku z tym, całkowita długość kabla wynosi 5 punktów x 8 m = 40 m. Następnie dodajemy zapas 2 m dla każdego punktu abonenckiego, co daje dodatkowe 5 punktów x 2 m = 10 m. Sumując te wartości, otrzymujemy całkowitą długość kabla wynoszącą 40 m + 10 m = 50 m. Cena za 1 m kabla wynosi 1 zł, więc koszt brutto 50 m kabla to 50 zł. Takie podejście uwzględnia nieprzewidziane okoliczności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie instalacji kablowych, gdzie zawsze warto mieć zapas materiałów, aby zminimalizować ryzyko błędów podczas montażu.
Pytanie 29

Standardowa sekwencja przetwarzania zasad grupowych w systemie Windows jest następująca:

A. lokalny komputer – lokacja – domena – jednostka organizacyjna
B. domena – lokacja – jednostka organizacyjna – lokalny komputer
C. lokacja – domena – jednostka organizacyjna – lokalny komputer
D. jednostka organizacyjna – domena – lokacja – lokalny komputer
Wszystkie inne przedstawione odpowiedzi nie uwzględniają właściwej hierarchii przetwarzania zasad grupy w systemie Windows, co może prowadzić do poważnych konsekwencji w zarządzaniu politykami bezpieczeństwa i konfiguracją. Niepoprawne odpowiedzi sugerują, że zasady grupy są przetwarzane w odwrotnej kolejności lub w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistości funkcjonowania systemu. Przykładowo, sugerowanie, że domena lub jednostka organizacyjna mają pierwszeństwo nad zasadami lokalnymi jest fundamentalnym błędem, ponieważ użytkownicy mogą skonfigurować lokalne zasady, które są specyficzne dla danego urządzenia, co powinno być zawsze priorytetem. Taki błąd myślowy prowadzi do sytuacji, w której lokalne wymagania bezpieczeństwa mogą zostać zignorowane na rzecz zasady, która nie jest już zgodna z aktualnymi potrzebami użytkownika. Inny typowy błąd dotyczy mylenia lokacji z jednostkami organizacyjnymi, co może skutkować nieprawidłową aplikacją zasad w sieciach złożonych z wielu lokalizacji. Te nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami IT, zwiększając ryzyko wystąpienia incydentów bezpieczeństwa i złożoności w zarządzaniu systemami. Właściwe zrozumienie hierarchii i kolejności przetwarzania zasad grupy jest kluczowe dla skutecznego administrowania infrastrukturą IT oraz zapewnienia zgodności z politykami organizacji.
Pytanie 30

Jakie polecenie służy do analizy statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych rodziny Windows?

A. route
B. netstat
C. tracert
D. ping
Użycie poleceń takich jak 'tracert', 'route' czy 'ping' w kontekście sprawdzania statystyk protokołów TCP/IP oraz aktualnych połączeń sieciowych może prowadzić do mylnych wniosków. 'Tracert' służy do śledzenia trasy pakietów do określonego hosta, co pozwala zidentyfikować punkty w sieci, przez które przechodzi ruch. Choć przydatne w diagnostyce trasowania, nie dostarcza informacji o stanie bieżących połączeń lub ich statystykach. Z kolei polecenie 'route' jest używane do zarządzania tablicą routingu w systemie, co także nie odnosi się do bezpośredniego monitorowania aktywnych połączeń. Pomocne w określaniu, jak pakiety są kierowane w sieci, ale nie dostarcza informacji o ich bieżącym stanie ani o tym, które aplikacje korzystają z tych połączeń. 'Ping' to narzędzie diagnostyczne, które sprawdza dostępność hosta w sieci, mierząc czas odpowiedzi, ale nie dostarcza informacji o aktywnych połączeniach ani o szczegółach protokołów. Błędne wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcjonalności każdego z tych poleceń, co skutkuje mylnym przekonaniem, że oferują one podobne możliwości do 'netstat'. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i monitorowania sieci.
Pytanie 31

Jak nazywa się adres nieokreślony w protokole IPv6?

A. FE80::/64
B. ::/128
C. ::1/128
D. 2001::/64
Odpowiedzi, które wskazują na FE80::/64, ::1/128 oraz 2001::/64 jako adresy nieokreślone, są błędne z kilku powodów. Pierwszym z nich jest fakt, że FE80::/64 to zarezerwowany zakres adresów do komunikacji lokalnej w sieci, znany jako adresy link-local. Te adresy są używane do komunikacji w obrębie pojedynczej sieci lokalnej i nie są routowalne w Internecie. Z tego powodu nie mogą być uznawane za adresy nieokreślone, które są używane w sytuacjach, gdy adres jest całkowicie nieznany. Kolejną nieprawidłową odpowiedzią jest ::1/128, który jest adresem lokalnym (loopback). Adres ten odnosi się do samego urządzenia, co również nie czyni go odpowiednim przykładem adresu nieokreślonego. W przypadku 2001::/64, mamy do czynienia z globalnym adresem unicast, który jest przypisany do konkretnych urządzeń w Internecie. To jest adres, który można użyć do identyfikacji i komunikacji z urządzeniem w sieci IP. Adresy nieokreślone są używane do zasygnalizowania, że urządzenie nie ma przypisanego adresu, co różni się od koncepcji adresów link-local lub globalnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych typów adresów w IPv6 oraz niepełne zrozumienie kontekstu, w jakim dany adres jest używany. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami opartymi na protokole IPv6.
Pytanie 32

Użytkownik, którego profil jest tworzony przez administratora systemu i przechowywany na serwerze, ma możliwość logowania na każdym komputerze w sieci oraz modyfikacji ustawień. Jak nazywa się ten profil?

A. profil obowiązkowy
B. profil tymczasowy
C. profil lokalny
D. profil mobilny
Profil mobilny to rodzaj profilu użytkownika, który jest przechowywany na serwerze i pozwala na logowanie się na różnych urządzeniach w sieci. Taki profil jest szczególnie przydatny w środowiskach, gdzie użytkownicy potrzebują dostępu do tych samych ustawień i danych niezależnie od miejsca, w którym się znajdują. Dzięki temu rozwiązaniu, konfiguracja osobista użytkownika, takie jak preferencje systemowe, tapety, czy zainstalowane aplikacje, są synchronizowane i dostępne na każdym komputerze w sieci. W praktyce, profil mobilny wspiera użytkowników w pracy zdalnej i w biurze, co jest zgodne z obecnymi trendami umożliwiającymi elastyczność pracy. Dobrą praktyką w organizacjach IT jest wdrażanie profili mobilnych, co zwiększa bezpieczeństwo i umożliwia lepsze zarządzanie danymi. Na przykład, w przypadku awarii lokalnego sprzętu, użytkownicy mogą szybko przełączyć się na inny komputer bez utraty swoich ustawień. Tego typu rozwiązania są często stosowane w środowiskach z systemami operacyjnymi Windows, gdzie korzysta się z Active Directory do zarządzania profilami mobilnymi.
Pytanie 33

Poniżej przedstawiono wynik działania polecenia

Interface Statistics

                         Received              Sent
Bytes                  3828957336        3249252169
Unicast packets          35839063         146809272
Non-unicast packets          5406             25642
Discards                       50                 0
Errors                          0                 0
Unknown protocols               0

A. tracert -e
B. ipconfig -e
C. dnslookup -e
D. netstat -e
Odpowiedzi takie jak 'ipconfig -e', 'tracert -e' oraz 'dnslookup -e' są nieprawidłowe, ponieważ każde z tych poleceń ma zupełnie inną funkcjonalność i nie dostarcza informacji na temat statystyk interfejsu sieciowego. 'Ipconfig' jest używane do wyświetlania konfiguracji IP, takich jak adresy IP, maski podsieci i bramy domyślnej, ale nie prezentuje szczegółów dotyczących przesyłania danych. Z kolei 'tracert' jest narzędziem służącym do śledzenia trasy pakietów w sieci, co pozwala na identyfikację punktów przerywania połączenia, ale znowu nie odnosi się do statystyk interfejsu. 'Dnslookup' natomiast służy do zapytań o rekordy DNS, używane do tłumaczenia nazw domen na adresy IP. Typowe nieporozumienia związane z tymi poleceniami polegają na myleniu ich funkcjonalności oraz niewłaściwym przypisywaniu ról narzędzi sieciowych. Aby efektywnie zarządzać siecią, kluczowe jest zrozumienie, jakie dane mogą być uzyskiwane z poszczególnych poleceń i w jaki sposób każde z nich przyczynia się do całościowego obrazu stanu sieci. Właściwe wykorzystanie narzędzi diagnostycznych jest fundamentalne w praktykach administracji systemami sieciowymi.
Pytanie 34

Jakie aktywne urządzenie pozwoli na podłączenie 15 komputerów, drukarki sieciowej oraz rutera do sieci lokalnej za pomocą kabla UTP?

A. Switch 16-portowy
B. Switch 24-portowy
C. Panel krosowy 16-portowy
D. Panel krosowy 24-portowy
Wybór panelu krosowniczego, niezależnie od tego czy 16-portowego, czy 24-portowego, nie jest dobrym pomysłem, gdy mowa o sieci dla 15 komputerów, drukarki i routera. Panel krosowniczy jest głównie do organizowania kabli w szafach serwerowych i nie działa aktywnie, czyli nie przetwarza ani nie kieruje sygnałami sieciowymi. Jego rola to głównie układanie połączeń fizycznych, a nie dawaniu aktywnego połączenia z siecią. Żeby urządzenia mogły się komunikować, potrzebny jest przełącznik, bo to aktywne urządzenie, które zarządza danymi w sieci. Jak chodzi o wydajność, panel krosowniczy nie obsługuje danych i nie ma portów do podłączenia sprzętów, więc nie spełnia wymagań pytania. Często ludzie mylą funkcje panelu krosowniczego z przełącznikiem; niektórzy nie zauważają, że panel to tylko punkt do organizacji, a nie aktywny element sieci. Żeby zbudować skuteczną sieć lokalną, konieczny jest przełącznik, który poradzi sobie z ruchem sieciowym i ma odpowiednią liczbę portów na urządzenia.
Pytanie 35

Do ilu sieci należą komputery o podanych w tabeli adresach IP i standardowej masce sieci?

komputer 1172.16.15.5
komputer 2172.18.15.6
komputer 3172.18.16.7
komputer 4172.20.16.8
komputer 5172.20.16.9
komputer 6172.21.15.10

A. Sześciu.
B. Czterech.
C. Jednej.
D. Dwóch.
Wybierając jedną z pozostałych odpowiedzi, można popaść w błąd związany z interpretacją adresacji IP i stosowania masek podsieci. Niektórzy mogą myśleć, że komputery o adresach IP 172.16.1.10, 172.18.2.20, 172.20.3.30 i 172.21.4.40 należą do mniej niż czterech różnych sieci, co jest nieprawidłowe. Przy masce 255.255.0.0, pierwsze dwa oktety adresu IP służą do identyfikacji sieci, co oznacza, że każdy z kombinowanych adresów IP z różnych drugich oktetów, takich jak 16, 18, 20 i 21, stanowi odrębną sieć. Często występującym błędem jest pomijanie znaczenia drugiego oktetu w adresie IP, co prowadzi do nieprawidłowego wnioskowania o przynależności do sieci. W praktyce, administratorzy sieci muszą być świadomi, że każdy unikalny adres sieciowy, wynikający z połączenia pierwszych dwóch oktetów, oznacza oddzielną sieć. Dodatkowo, przy projektowaniu sieci, kluczowe jest, aby zrozumieć zasady przydzielania adresów IP, co pozwala na efektywne zarządzanie zasobami w sieciach komputerowych. Zatem wybór odpowiedzi wskazującej na mniejszą liczbę sieci jest prostym błędem w logice adresacji IP oraz interpretacji używanych masek podsieci.
Pytanie 36

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, którego zadaniem jest przekształcenie adresu IP na

A. adres sprzętowy
B. nazwę domenową
C. adres poczty elektronicznej
D. nazwę urządzenia
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że ARP odwzorowuje adres IP na nazwę domenową, adres poczty e-mail lub nazwę komputera, jest nietrafny, ponieważ nie uwzględnia podstawowej funkcji tego protokołu. Protokół ARP nie ma związku z systemem nazw domen (DNS), który odpowiada za odwzorowywanie nazw domenowych na adresy IP. DNS jest złożonym systemem hierarchicznym, który umożliwia użytkownikom korzystanie z czytelnych nazw zamiast trudnych do zapamiętania ciągów liczbowych. Z kolei adresy e-mail są zarządzane przez różne protokoły, takie jak SMTP, POP3 czy IMAP, i nie mają nic wspólnego z ARP. Odpowiedź sugerująca odwzorowanie na nazwę komputera również jest błędna, ponieważ ARP nie zajmuje się identyfikacją komputerów w sieci według ich nazw, ale przez adresy MAC. Typowy błąd myślowy polega na myleniu różnych warstw odpowiedzialnych za różne aspekty komunikacji w sieci. ARP działa na warstwie łącza danych i jest ściśle związany z adresowaniem MAC, podczas gdy inne protokoły zajmują się różnymi aspektami, takimi jak nazewnictwo czy przesył danych. Właściwe zrozumienie architektury sieci i roli poszczególnych protokołów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i diagnostyki sieci komputerowych.
Pytanie 37

Do zdalnego administrowania stacjami roboczymi nie używa się

A. programu UltraVNC
B. pulpitu zdalnego
C. programu Wireshark
D. programu TeamViewer
Zdalne zarządzanie stacjami roboczymi to proces, który umożliwia administratorom systemów i użytkownikom dostęp do komputerów zlokalizowanych w różnych miejscach, często w zdalnych lokalizacjach. W kontekście dostępnych odpowiedzi, zarówno TeamViewer, jak i UltraVNC oraz pulpit zdalny są aplikacjami zaprojektowanymi z myślą o zdalnym dostępie do stacji roboczych. TeamViewer to popularne narzędzie, które umożliwia użytkownikom zdalne połączenie z innymi komputerami, oferując różnorodne funkcje, w tym przesyłanie plików oraz wsparcie techniczne. Podobnie, pulpit zdalny, będący funkcjonalnością wbudowaną w systemy Windows, pozwala na zdalne logowanie się do innych komputerów w sieci lokalnej lub przez Internet. UltraVNC to z kolei program oparty na technologii VNC, który umożliwia zdalny dostęp do ekranów komputerów, zapewniając użytkownikom interakcję z systemami operacyjnymi w czasie rzeczywistym. Wybór niewłaściwych narzędzi do zarządzania zdalnego może prowadzić do ograniczonej funkcjonalności, problemów z bezpieczeństwem lub brakiem kompatybilności z różnymi systemami operacyjnymi. Zrozumienie różnicy między narzędziami do zdalnego zarządzania a programami do analizy sieci jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT oraz zapewnienia bezpieczeństwa w organizacji.
Pytanie 38

Urządzenie, które łączy sieć kablową z siecią bezprzewodową, to

A. punkt dostępu.
B. most.
C. koncentrator.
D. przełącznik.
Most (brigde) jest urządzeniem, które łączy różne segmenty tej samej sieci lokalnej, a jego zadaniem jest filtracja ramek w celu ograniczenia ruchu w sieci oraz zwiększenia wydajności. Nie jest on odpowiedni do łączenia sieci przewodowej z bezprzewodową, ponieważ nie ma funkcji, które umożliwiałyby komunikację bezprzewodową. Przełącznik (switch) to urządzenie, które pracuje na poziomie drugiej warstwy modelu OSI, kierując ruch w obrębie sieci LAN poprzez analizę adresów MAC. Jego rola polega na efektywnym przesyłaniu danych w sieci przewodowej, co czyni go nieodpowiednim do integracji z siecią bezprzewodową. Koncentrator (hub) działa na poziomie pierwszej warstwy modelu OSI i przesyła dane do wszystkich podłączonych urządzeń w sieci, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania pasma. W przeciwieństwie do punktu dostępu, nie obsługuje on komunikacji bezprzewodowej, więc nie może łączyć sieci przewodowej z bezprzewodową. Typowym błędem przy wyborze odpowiedniego urządzenia jest mylenie funkcji mostu, przełącznika i koncentratora z punktem dostępu, co może prowadzić do nieprawidłowego zaprojektowania sieci, skutkującego brakiem efektywności i niezawodności komunikacji. Ważne jest zrozumienie różnicy pomiędzy tymi urządzeniami, aby prawidłowo zbudować architekturę sieciową, która spełnia oczekiwania użytkowników oraz zapewnia odpowiednią wydajność i bezpieczeństwo.
Pytanie 39

Jakie urządzenie pozwala na podłączenie drukarki bez karty sieciowej do sieci lokalnej komputerów?

A. Serwer wydruku
B. Regenerator
C. Punkt dostępu
D. Koncentrator
Podłączenie drukarki nieposiadającej karty sieciowej do lokalnej sieci komputerowej za pomocą koncentratora jest nieefektywne i nieodpowiednie. Koncentrator, znany również jako hub, to podstawowe urządzenie sieciowe, które jedynie rozdziela sygnały pomiędzy podłączone urządzenia, ale nie zapewnia im inteligentnego zarządzania ani kontroli dostępu. Nie ma możliwości, aby koncentrator umożliwił komunikację drukarki z siecią, jeśli nie ma w niej wbudowanej karty sieciowej. Z kolei regenerator, który służy do wzmacniania sygnałów w długich liniach komunikacyjnych, nie ma żadnego wpływu na połączenie drukarki do sieci, gdyż jego zadaniem jest jedynie poprawa jakości przesyłanego sygnału. Punkt dostępu jest urządzeniem, które łączy urządzenia bezprzewodowe z siecią, ale również nie zapewnia wsparcia dla drukarek, które nie mają wbudowanej funkcji sieciowej. W praktyce, błędne przekonanie o możliwości wykorzystania tych urządzeń do podłączenia drukarki nieposiadającej karty sieciowej może prowadzić do frustracji użytkowników oraz marnotrawienia zasobów. W kontekście standardów branżowych, kluczowym zagadnieniem jest wybór odpowiednich rozwiązań, które rzeczywiście odpowiadają na potrzeby użytkowników i umożliwiają prawidłowe funkcjonowanie urządzeń w sieci.
Pytanie 40

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS
B. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci
C. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych
D. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie
Wygląda na to, że wybrałeś złe odpowiedzi, bo pomyliłeś funkcje narzędzia tracert. To narzędzie nie jest do zmieniania tablicy trasowania pakietów, tym zajmują się inne programy, jak route. Tracert bardziej koncentruje się na tym, jak pakiety przemieszczają się przez sieć, a nie na ich routingu. Ponadto, jeśli myślisz, że tracert może szukać informacji o serwerach DNS, to też nie jest do końca prawda. To narzędzie może pokazać niektóre trasy do serwerów DNS, ale nie jest to jego główna rola. Jeszcze jest ten temat łączenia się ze zdalnym serwerem na określonym porcie – tracert tego nie robi, on tylko śledzi trasę pakietów. Często ludzie mylą te różne funkcje, co prowadzi do błędnych wniosków. Dobrze byłoby, jakbyś poświęcił chwilę na poznanie możliwości różnych narzędzi, żeby uniknąć takich pomyłek.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej