Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 17:43
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 18:39

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Niedobory, które przekraczają normy oraz naturalne ubytki, a ich przyczyną jest przedawnienie części niesprzedanych produktów spożywczych, to braki niezawinione

A. nadzwyczajne

B. pozorne

C. losowe

D. naturalne

Wybór błędnych odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego definicji i klasyfikacji różnic inwentaryzacyjnych. Przykładowo, odpowiedzi określające te różnice jako pozorne sugerują, że straty te są jedynie tymczasowe lub nieprawdziwe, co nie ma zastosowania w kontekście rzeczywistych ubytków spowodowanych przeterminowaniem produktów. Różnice pozorne to sytuacje, gdzie zapasy mogą wydawać się zmniejszone z powodu błędów w dokumentacji lub nieprawidłowości w rejestrze, a nie rzeczywistych strat. Kolejna niepoprawna odpowiedź, która odnosi się do pojęcia nadzwyczajnych niedoborów, kojarzy się z sytuacjami wyjątkowymi, które nie są przewidywalne i nie mieszczą się w normalnym cyklu działalności operacyjnej. Straty wynikające z przeterminowania są regularnym problemem w branży spożywczej, a nie zjawiskiem nadzwyczajnym. Odpowiedź związana z losowymi niedoborami sugeruje przypadkowość i brak przyczyny, co również nie pasuje do kontekstu strat związanych z datą ważności. W rzeczywistości, te różnice są wynikiem przewidywalnych procesów, które można kontrolować i minimalizować poprzez odpowiednie praktyki zarządzania zapasami. Zrozumienie tych pojęć jest kluczowe dla skutecznego zarządzania finansami i operacjami w przedsiębiorstwie spożywczym.

Pytanie 2

Podczas realizacji swoich obowiązków zawodowych pracownik biura doznał porażenia prądem. Jaką czynność powinna najpierw wykonać koleżanka z pracy, która była obecna na miejscu zdarzenia?

A. Odłączyć prąd

B. Zadzwonić po pogotowie

C. Przeprowadzić sztuczne oddychanie

D. Zadzwonić po straż pożarną

Prawidłowa odpowiedź to wyłączenie prądu, ponieważ w przypadku porażenia prądem elektrycznym, pierwszym krokiem powinno być usunięcie źródła zagrożenia. W przeciwnym razie, nawet w przypadku udzielenia pierwszej pomocy, osoba poszkodowana może być nadal narażona na działanie prądu, co może prowadzić do dalszych obrażeń lub nawet śmierci. W standardach BHP oraz w wytycznych dotyczących pierwszej pomocy podkreśla się, że przed przystąpieniem do jakiejkolwiek interwencji należy zapewnić bezpieczeństwo zarówno dla poszkodowanego, jak i dla ratownika. Przykładem może być zastosowanie wyłączników różnicowoprądowych w instalacjach elektrycznych, które automatycznie rozłączają obwód w przypadku wykrycia nieprawidłowości. Dlatego kluczowe jest, aby każdy pracownik biura był świadomy, jak postępować w sytuacjach zagrożenia elektrycznego, w tym znajomość lokalizacji wyłączników prądu oraz umiejętność szybkiego reagowania na kryzysowe sytuacje.

Pytanie 3

Jakie zjawisko gospodarcze można uznać za zdarzenie?

A. zestawienie pasywów i aktywów ukazane w wartości pieniężnej, przygotowane na konkretny dzień oraz w specyficznej formie

B. system księgowy, mający na celu rejestrowanie operacji gospodarczych przedstawionych w wartości pieniężnej

C. wszelki fakt, który jest udokumentowany, wyrażony w mierniku pieniężnym, mający wpływ na aktywa, pasywa oraz wyniki działalności jednostki gospodarczej

D. wynik działalności podmiotu gospodarczego przedstawiony w jednostce monetarnej, osiągnięty w ciągu roku obrotowego

Koncepcje przedstawione w pozostałych odpowiedziach nie oddają właściwego zrozumienia istoty zdarzenia gospodarczego. Zestawienie aktywów i pasywów, jak opisano w pierwszej odpowiedzi, dotyczy bilansu, który jest jedynie rezultatem działalności gospodarczej, a nie samym zdarzeniem. Bilans jest narzędziem do analizy stanu finansowego jednostki na dany moment, ale nie obejmuje dynamicznych aspektów transakcji, które mają miejsce w trakcie roku obrotowego. W drugiej odpowiedzi, podana definicja mówiąca o efekcie działalności jednostki w trakcie roku, również nie precyzuje, co rzeczywiście stanowi zdarzenie, a raczej odnosi się do wyniku finansowego, który również nie jest tym samym, co konkretne zdarzenie gospodarcze. Trzecia odpowiedź, choć najbliższa prawidłowej definicji, nie uwzględnia wszystkich elementów, które powinny być zawarte w pojęciu zdarzenia gospodarczego. Na przykład, nie mówi o dokumentacji, która jest niezbędna do uznania zdarzenia za zaistniałe w kontekście rachunkowości. Wreszcie, czwarta odpowiedź myli pojęcie zdarzenia gospodarczego z urządzeniem księgowym. Urządzenie księgowe, takie jak system ERP, to narzędzie do rejestracji, a nie zdarzenie samo w sobie. Zrozumienie różnicy między zdarzeniem a jego rejestracją jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu rachunkowości. Zdarzenia gospodarcze są fundamentem wszelkich operacji księgowych i ich prawidłowe rozpoznanie jest kluczowe dla właściwej analizy finansowej.

Pytanie 4

W sytuacji inflacyjnej, najniższą wartość bilansową zapasu końcowego towarów uzyskuje się przy zastosowaniu metody wyceny

A. LOFO

B. FIFO

C. LIFO

D. ceny średniej

Wybór metody LIFO (Last In, First Out) w warunkach inflacji jest szczególnie korzystny dla firm, ponieważ pozwala na obliczenie mniejszej wartości bilansowej zapasu końcowego. W praktyce oznacza to, że przy wzrastających cenach nowsze, droższe towary są sprzedawane w pierwszej kolejności, co prowadzi do wyższych kosztów sprzedanych towarów. To z kolei skutkuje niższym zyskiem operacyjnym i mniejszym podatkiem dochodowym w krótkim okresie. Na przykład, jeśli firma sprzedaje produkty, które nabyła po wyższej cenie, a zapasy, które pozostają, są tańsze, to bilansowy koszt zapasu końcowego będzie niższy. W standardach rachunkowości, takich jak IFRS, metoda LIFO nie jest dozwolona, ale w systemie GAAP (Generally Accepted Accounting Principles) w Stanach Zjednoczonych jest akceptowana, co pozwala na elastyczność w zarządzaniu finansami. W efekcie, przedsiębiorstwa, które korzystają z LIFO w czasach inflacji mogą lepiej zarządzać swoimi zobowiązaniami podatkowymi.

Pytanie 5

W firmie handlowej zauważono niedobór towaru A - 100 szt. po 2,00 zł/szt. oraz nadwyżkę towaru B - 110 szt. po 1,90 zł/szt. Na polecenie komisji inwentaryzacyjnej przeprowadzono kompensację tych towarów o łącznej wartości 190,00 zł. Po dokonaniu kompensacji do rozliczenia pozostaje

A. jedyne niedobory o wartości 19,00 zł

B. wyłącznie nadwyżka o wartości 10,00 zł

C. niedobór o wartości 10,00 zł oraz nadwyżka o wartości 19,00 zł

D. niedobór o wartości 19,00 zł oraz nadwyżka o wartości 10,00 zł

W odpowiedzi na przedstawione pytanie prawidłowo wskazano, że po dokonanej kompensacie pozostaje niedobór o wartości 10,00 zł i nadwyżka o wartości 19,00 zł. Analizując sytuację, początkowo mamy niedobór towarów A, który wynosi 100 sztuk przy cenie 2,00 zł za sztukę, co daje łącznie wartość 200,00 zł. Z drugiej strony, nadwyżka towarów B wynosi 110 sztuk przy cenie 1,90 zł za sztukę, co daje 209,00 zł. Kompensata wartości towarów wyniosła 190,00 zł, co oznacza, że z nadwyżki towarów B można pokryć część niedoboru towarów A. Po dokonaniu kompensaty pozostaje niedobór 10,00 zł (200,00 zł - 190,00 zł) oraz nadwyżka 19,00 zł (209,00 zł - 190,00 zł). W praktyce, takie podejście do zarządzania zapasami jest zgodne z zasadami efektywnego gospodarowania zasobami w przedsiębiorstwie handlowym. Kompensacja towarów jest ważnym procesem, który ma na celu minimalizację strat i optymalizację stanu magazynowego, co sprzyja lepszemu zarządzaniu finansami firmy, a także poprawia płynność operacyjną.

Pytanie 6

W jednostce gospodarczej w wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji stwierdzono niezawiniony niedobór materiału X. Według przyjętych norm limit na ubytki naturalne materiału X wynosi 5% ogólnej kwoty niedoboru. Korzystając z danych w tabeli oblicz wartość niedoboru materiału X pozostałego do rozliczenia po uwzględnieniu limitu na ubytki naturalne.

Wyszczególnienie	Stan wartościowy według spisu z natury	Stan wartościowy według zapisów księgowych
Materiał X	50 000,00 zł	55 000,00 zł

A. 5 000,00 zł

B. 4 750,00 zł

C. 5 250,00 zł

D. 2 500,00 zł

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich nie uwzględnia kluczowego aspektu, jakim jest limit ubytków naturalnych. Na przykład, odpowiedź 5 000,00 zł nie bierze pod uwagę, że część niedoboru może wynikać z naturalnych ubytków, które w tym przypadku wynoszą 250,00 zł. Takie podejście do obliczeń prowadzi do zafałszowania rzeczywistego obrazu sytuacji w magazynie. W kontekście gospodarowania materiałami, ważne jest, aby umieć oddzielić wartość ubytków naturalnych od całkowitego niedoboru. Z kolei odpowiedź 2 500,00 zł, która wydaje się być w połowie między całkowitym niedoborem a wartością netto, jest wynikiem nieprawidłowego przeliczenia, które nie uwzględnia rzeczywistych procesów inwentaryzacyjnych oraz norm obowiązujących w danej jednostce. Wreszcie, odpowiedź 5 250,00 zł wychodzi z założenia, że całkowity niedobór można powiększyć o limit ubytków naturalnych, co jest sprzeczne z zasadami rachunkowości i inwentaryzacji. Prawidłowe podejście do takich obliczeń wymaga zrozumienia nie tylko matematyki, ale także kontekstu operacyjnego oraz standardów branżowych, które regulują tego typu działania.

Pytanie 7

Która z wymienionych operacji gospodarczych prowadzi do zmian tylko w pasywach?

A. Sprzedano towary za gotówkę

B. Zrealizowano czek rozrachunkowy

C. Zakupiono dłużne papiery wartościowe

D. Przeznaczono część zysku na zwiększenie kapitału zapasowego

Odpowiedź 'Przeznaczono część zysku na zwiększenie kapitału zapasowego' jest prawidłowa, ponieważ ta operacja gospodarcza wpływa wyłącznie na stronę pasywów bilansu. Przeniesienie części zysku do kapitału zapasowego zwiększa kapitał własny firmy, co jest klasycznym przykładem zmiany w strukturze pasywów. Kapitał zapasowy jest jednym z komponentów kapitału własnego i jego zwiększenie oznacza, że firma zatrzymuje część zysku zamiast wydawania go, co wpływa na stabilność finansową. Tego rodzaju działania są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania finansami, ponieważ przekładają się na większą odporność przedsiębiorstwa na nieprzewidziane kryzysy. Ponadto, zwiększenie kapitału zapasowego może być korzystne w kontekście przyszłych inwestycji lub pokrywania strat, co jest istotne dla długoterminowej strategii rozwoju firmy. W praktyce, decydując się na takie posunięcie, przedsiębiorstwa mogą wzmacniać swoją pozycję na rynku, co w rezultacie korzystnie wpływa na ich wiarygodność i relacje z inwestorami oraz instytucjami finansowymi.

Pytanie 8

Na posiedzeniu zarządu firmy poinformowano, że w IV kwartale w porównaniu do wcześniejszego kwartału przychody zwiększyły się o 15%. Z informacji tej wynika wskaźnik

A. struktury.

B. rentowności.

C. rotacji.

D. dynamiki.

Jednak odpowiedzi, które wskazują na inne wskaźniki, nie pasują do analizy wzrostu przychodów w kontekście zmiany w czasie. Na przykład odpowiedź o strukturze dotyczy tego, skąd pochodzą przychody, a nie tego, jak zmieniają się w czasie. To ważna kwestia przy strategii dywersyfikacji, ale to nie odpowiada na pytanie o wzrost w określonym okresie. Z kolei wskaźnik rotacji mówi o tym, jak efektywnie firma wykorzystuje swoje aktywa, jak szybko zamienia zapasy na przychody, ale to też nie ma dużego związku z analizą wzrostu przychodów w danym czasie. A odpowiedź o rentowności? To mówiąc krótko, dotyczy zdolności firmy do zarabiania w stosunku do przychodów, a to inna kwestia. Wzrost przychodów nie zawsze oznacza, że rentowność też rośnie, bo mogą być wyższe koszty. Dobrze jest zrozumieć dynamikę, bo to klucz do prognozowania przyszłych wyników i podejmowania decyzji strategicznych.

Pytanie 9

Koszty związane z produkcją to koszty

A. wynikające z niewykorzystania mocy produkcyjnych

B. bezpośrednie oraz koszty pośrednie uzasadnione

C. mające pośredni związek z wytwarzanym produktem

D. bezpośrednie oraz wydatki na ogólny zarząd

Koszty wytworzenia produktu rzeczywiście obejmują zarówno koszty bezpośrednie, jak i pośrednie uzasadnione. Koszty bezpośrednie to wydatki, które można bezpośrednio przypisać do produkcji danego wyrobu, takie jak surowce czy wynagrodzenia pracowników bezpośrednio zaangażowanych w produkcję. Koszty pośrednie uzasadnione obejmują wydatki, które nie są bezpośrednio przypisane do konkretnego produktu, ale są niezbędne dla procesu produkcji. Przykładem mogą być koszty mediów, wynajmu obiektu produkcyjnego czy amortyzacji maszyn. W praktyce przedsiębiorstwa stosują różne metody alokacji kosztów pośrednich, takie jak metoda stawki ryczałtowej czy metoda rozrachunku kosztów. Zrozumienie struktury kosztów produkcji jest kluczowe dla podejmowania decyzji finansowych oraz efektywnego zarządzania zasobami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Pytanie 10

Zgodnie z przepisami dotyczącymi rachunkowości, różnice inwentaryzacyjne powinny zostać rozliczone

A. w księgach następnego roku obrotowego

B. w dniu ich ustalenia

C. w księgach roku obrotowego, którego dotyczą

D. na bieżąco

Nieprawidłowe podejście do rozliczania różnic inwentaryzacyjnych, które sugeruje ich bieżące ujmowanie, nie uwzględnia zasadności przypisywania zdarzeń do konkretnego roku obrotowego. Ujmowanie różnic na bieżąco mogłoby prowadzić do zniekształcenia obrazu finansowego jednostki, a tym samym do przekłamań w sprawozdaniach finansowych. Zgodnie z zasadą współmierności, z której wynika, że przychody i koszty powinny być ujmowane w tym samym okresie, różnice inwentaryzacyjne powinny być rozliczane w roku, którego dotyczą. Ujmowanie ich w księgach następnego roku obrotowego wprowadzałoby niepotrzebne zamieszanie i mogłoby utrudnić analizę wyników finansowych. Ponadto, błędne uznanie, że różnice powinny być ujmowane na dzień ich stwierdzenia, może skutkować pominięciem istotnych aspektów, jak na przykład przyczyny powstania różnic, które mogą z kolei wpływać na przyszłe decyzje zarządu oraz audytorów. Takie podejście z pewnością nie jest zgodne z dobrymi praktykami rachunkowości, które kładą nacisk na rzetelność i spójność danych. W kontekście zarządzania finansami, ignorowanie czasu wystąpienia różnic inwentaryzacyjnych może prowadzić do nieefektywności w kontroli kosztów oraz w zarządzaniu zapasami.

Pytanie 11

"Odpisy aktualizujące należności" to rodzaj konta

A. analityczne

B. korygujące

C. wynikowe

D. rozliczeniowe

Pojęcie konta korygującego, które odnosi się do odpisów aktualizujących rozrachunki, jest często mylone z innymi typami kont, co prowadzi do nieporozumień. Odpowiedź wskazująca na konta wynikowe jest błędna, ponieważ konto wynikowe służy do prezentacji wyników finansowych firmy, a nie do korygowania wartości aktywów czy pasywów. Konta wynikowe, takie jak przychody lub koszty, są używane do ustalania zysku lub straty w określonym okresie, natomiast odpisy aktualizujące wprowadzają korekty w bilansie. Kolejna mylna odpowiedź to konta rozliczeniowe, które pełnią rolę w procesie rozliczania transakcji, ale nie służą do aktualizacji wartości należności. Z kolei konta analityczne są używane do szczegółowego raportowania i śledzenia poszczególnych elementów w ramach konta głównego, jednak również nie mają zastosowania w kontekście korygowania wartości rozrachunków. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że odpisy aktualizujące odnoszą się do aktualizacji wartości, a nie do samego prezentowania danych finansowych, co wymaga znajomości zasad rachunkowości oraz ich zastosowania w praktyce, aby uniknąć mylnych konkluzji.

Pytanie 12

Schronisko dla młodzieży otrzymało fakturę VAT do opłacenia przelewem za zużytą energię elektryczną. Jakie numery kont bankowych powinny być wpisane przy przygotowywaniu polecenia przelewu?

A. Jedynie konto odbiorcy przelewu

B. Konto zleceniodawcy przelewu oraz banku

C. Wyłącznie konto zleceniodawcy przelewu

D. Numer konta odbiorcy oraz zleceniodawcy przelewu

Odpowiedź dotycząca wpisania numerów rachunków bankowych odbiorcy i zleceniodawcy przelewu jest prawidłowa, ponieważ w przypadku transakcji finansowych, takich jak płatności za usługi, istotne jest określenie, kto jest odpowiedzialny za zainicjowanie przelewu oraz na jaki rachunek powinny trafić środki. W praktyce oznacza to, że zleceniodawca, czyli w tym przypadku schronisko młodzieżowe, musi wpisać swój własny numer rachunku bankowego (zleceniodawcy) oraz numer rachunku bankowego odbiorcy, którym jest dostawca energii elektrycznej. Wybierając numer odbiorcy, ważne jest, aby upewnić się, że jest on zgodny z danymi umowy oraz faktury, aby uniknąć błędów w płatności. Standardy branżowe jasno określają, że w celu poprawnego wykonania przelewu, obie strony muszą być dokładnie zidentyfikowane, co zmniejsza ryzyko pomyłek oraz opóźnień w transakcjach. Dodatkowo, zależności między numerami rachunków a typem przelewu (np. krajowy, zagraniczny) również wymagają uwzględnienia odpowiednich procedur, aby transakcje odbywały się zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi.

Pytanie 13

Stan, który może prowadzić do wypadku lub choroby zawodowej, określa się mianem

A. ryzykiem zawodowym

B. zagrożeniem

C. porażeniem prądem

D. urazem mechanicznym

Wybór opcji 'porażeniem prądem' wskazuje na zamieszanie w rozumieniu szerszego kontekstu zagrożeń w miejscu pracy. Porażenie prądem jest jednym z typów zagrożeń, które mogą wystąpić, ale nie obejmuje całej gamy potencjalnych niebezpieczeństw. Skupienie się wyłącznie na jednym rodzaju zagrożenia prowadzi do niepełnego postrzegania ryzyk związanych z pracą. Z kolei odpowiedź 'urazem mechanicznym' odnosi się do skutków, a nie do źródeł zagrożenia. Urazy mechaniczne są efektem wystąpienia zagrożenia, a nie jego definiującym elementem. Odpowiedź 'ryzykiem zawodowym' również jest niewłaściwa, ponieważ ryzyko to większy koncept, który obejmuje nie tylko zagrożenia, ale również prawdopodobieństwo ich wystąpienia i potencjalne skutki. Tylko identyfikując konkretne zagrożenia, takie jak chemikalia, hałas czy praca na wysokości, możemy adekwatnie ocenić ryzyko zawodowe. Kluczowe w zarządzaniu bezpieczeństwem pracy jest zrozumienie, że zagrożenia to punkt wyjścia do dalszej analizy ryzyk, co powinno być fundamentem wszelkich działań prewencyjnych w organizacji.

Pytanie 14

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, do ewidencjonowania ksiąg rachunkowych, niezależnie od wysokości osiąganych przychodów netto ze sprzedaży towarów, usług i transakcji finansowych w poprzednim roku obrotowym, zobowiązane są spółki

A. partnerskie

B. cywilne

C. akcyjne

D. jawne

Zgodnie z Ustawą o rachunkowości, spółki akcyjne mają obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych niezależnie od wysokości osiąganych przychodów. Oznacza to, że wszystkie spółki akcyjne, nawet te, które nie osiągają wysokich przychodów, muszą stosować się do rygorów i standardów określonych w przepisach. Księgowość w spółkach akcyjnych jest kluczowym elementem zarządzania finansami i zapewnienia przejrzystości wobec akcjonariuszy oraz instytucji nadzorujących. Przykładem zastosowania tych przepisów jest konieczność sporządzania rocznych sprawozdań finansowych, które są poddawane badaniu przez biegłego rewidenta. Taki obowiązek chroni interesy inwestorów oraz zapewnia wiarygodność informacji finansowych, co jest podstawą dla decyzji inwestycyjnych. Dobrą praktyką w spółkach akcyjnych jest również wdrażanie systemów kontroli wewnętrznej, które pozwalają na efektywne zarządzanie ryzykiem oraz błędami w księgowości, co jest kluczowe dla długoterminowego sukcesu przedsiębiorstwa.

Pytanie 15

Jakie są zasady wyceny wartości niematerialnych i prawnych w chwili wprowadzenia do użytkowania?

A. cen nabycia powiększonych o odpisy umorzeniowe

B. cen nabycia pomniejszonych o odchylenia od cen ewidencyjnych

C. cen nabycia powiększonych o odchylenia od cen ewidencyjnych

D. cen nabycia

Wartości niematerialne i prawne w momencie przyjęcia do używania wycenia się według cen nabycia, co jest zgodne z wytycznymi zawartymi w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości (MSR) oraz Krajowych Standardach Rachunkowości. Cena nabycia obejmuje wszystkie koszty związane z nabyciem aktywów, takie jak cena zakupu, koszty transportu, instalacji oraz inne wydatki, które są niezbędne do doprowadzenia aktywów do stanu używalności. Przykładowo, jeśli firma nabywa oprogramowanie, które będzie używane w działalności operacyjnej, wartość tego oprogramowania powinna być ustalona na podstawie ceny zakupu oraz związanych z nim kosztów transakcyjnych. Prawidłowe wycenianie wartości niematerialnych i prawnych na etapie ich przyjęcia do używania wpływa na dokładność raportów finansowych oraz umożliwia skuteczną kontrolę kosztów i podejmowanie decyzji zarządczych. Ponadto, uznanie wartości niematerialnych zgodnie z ceną nabycia jest kluczowe dla ustalenia przyszłych odpisów amortyzacyjnych, co ma bezpośrednie przełożenie na wynik finansowy firmy.

Pytanie 16

W jakim momencie zgodnie z przepisami o rachunkowości jednostki zobowiązane są do przygotowywania zestawień obrotów oraz sald kont księgi głównej?

A. Na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca

B. Nie później niż 30 dnia od dnia bilansowego

C. Nie później niż 15 dnia po zakończeniu okresu sprawozdawczego

D. W każdej chwili roku obrotowego

Zrozumienie obowiązków jednostek w zakresie sporządzania zestawień obrotów i sald kont księgi głównej jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa. Wybór odpowiedzi, że jednostki mogą to robić w dowolnym momencie roku obrotowego, jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia wymogu systematyczności i regularności, który jest centralnym elementem dobrych praktyk rachunkowości. Sporządzanie zestawień w dowolnym czasie może prowadzić do sytuacji, w której kluczowe informacje finansowe nie są na bieżąco monitorowane, co z kolei może utrudnić podejmowanie przemyślanych decyzji biznesowych. Z kolei twierdzenie, że zestawienia należy sporządzać nie później niż 15 dnia od zakończenia okresu sprawozdawczego, nie odzwierciedla rzeczywistych wymagań ustawowych, które nakładają obowiązek wykonania tych czynności na koniec okresu sprawozdawczego. W praktyce opóźnienia w sporządzaniu zestawień mogą prowadzić do błędów w raportowaniu finansowym, a także do naruszeń przepisów prawnych, co może grozić sankcjami. Dodatkowo, brak regularnych zestawień na koniec miesiąca może skutkować gromadzeniem błędów i trudności w ich identyfikacji, co możemy zauważyć w przypadku jednostek, które zaniedbują te obowiązki. Właściwe podejście do rachunkowości polega na udokumentowanym i systematycznym monitorowaniu finansów, co jest fundamentem dla właściwego zarządzania oraz przejrzystości w relacjach z interesariuszami.

Pytanie 17

Którą nadrzędną zasadę rachunkowości opisuje fragment ustawy o rachunkowości?

Fragment Ustawy o rachunkowości
Art. 6.	1. W księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty.

A. Wyższości treści nad formą.

B. Współmierności przychodów i kosztów.

C. Ostrożnej wyceny.

D. Wiernego obrazu.

Odpowiedź wskazująca na zasadę współmierności przychodów i kosztów jest poprawna, ponieważ jest to kluczowa zasada rachunkowości, która bezpośrednio odnosi się do prawidłowego ujmowania przychodów i kosztów w księgach rachunkowych. Zasada ta mówi, że przychody powinny być ujmowane w tym samym okresie, co związane z nimi koszty, co pozwala na wierne odzwierciedlenie wyniku finansowego przedsiębiorstwa. Przykładowo, jeśli firma sprzeda produkt w grudniu, ale otrzymuje płatność w styczniu następnego roku, przychód z tej transakcji powinien być ujęty w grudniu, a nie w styczniu. Dzięki temu można dokładnie ocenić, jakie koszty zostały poniesione w tym samym okresie oraz jakie przychody z tych kosztów wynikały. W praktyce, stosowanie zasady współmierności przychodów i kosztów pozwala na lepszą analizę rentowności oraz podejmowanie bardziej świadomych decyzji finansowych. Zasada ta jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które promują przejrzystość i trafność informacji finansowych.

Pytanie 18

Jak należy zaksięgować operację przyjęcia wyrobów gotowych z produkcji do magazynu po ustalonym koszcie wytworzenia?

A. Wn Rozliczenie kosztów rodzajowych, Ma Wyroby gotowe

B. Wn Wyroby gotowe, Ma Pozostałe koszty operacyjne

C. Wn Rozliczenie kosztów działalności, Ma Wyroby gotowe

D. Wn Wyroby gotowe, Ma Rozliczenie kosztów działalności

Poprawna odpowiedź, czyli zaksięgowanie przyjęcia wyrobów gotowych do magazynu jako Wn Wyroby gotowe i Ma Rozliczenie kosztów działalności, jest zgodna z zasadami rachunkowości. W tym przypadku, przyjęcie wyrobów gotowych oznacza, że przedsiębiorstwo uzyskuje aktywa, które będą mogły być później sprzedane lub wykorzystane w dalszej produkcji. Księgowanie na Wn Wyroby gotowe zwiększa wartość aktywów w bilansie, co jest istotne dla przedstawienia rzetelnego obrazu finansowego przedsiębiorstwa. Przesunięcie wartości na Ma Rozliczenie kosztów działalności oznacza, że koszty związane z produkcją są teraz formalnie uznane, co jest zgodne z zasadą współmierności przychodów i kosztów. Przykładem zastosowania tej praktyki może być sytuacja, gdy firma produkuje określoną ilość wyrobów i na koniec okresu księgowania przyjmuje je do magazynu po ustalonej wartości kosztu wytworzenia, co pozwala na przeniesienie kosztów produkcji do odpowiednich rozliczeń.

Pytanie 19

Korzystając z danych przedstawionych w tabeli, ustal wskaźnik rentowności netto aktywów obrotowych.

Wybrane pozycje z bilansu oraz rachunku zysków i strat	Stan na dzień 31.12.2015 r. w zł
Aktywa obrotowe	100 000,00
Zysk netto	40 000,00
Przychody ze sprzedaży towarów	200 000,00

A. 5%

B. 20%

C. 50%

D. 40%

No dobra, wiesz co? Poprawna odpowiedź to 40%. A jak to się liczy? To proste: bierzesz zysk netto, który w naszym przypadku wynosi 40 000 zł, i dzielisz przez wartość aktywów obrotowych, czyli 100 000 zł. Więc wyliczenie wygląda tak: (40 000 zł / 100 000 zł) * 100% = 40%. Ten wskaźnik rentowności netto aktywów obrotowych jest naprawdę ważny dla firm, bo pokazuje, jak skutecznie wykorzystują one swoje aktywa obrotowe do zarabiania pieniędzy. Jak dla mnie, porównywanie go z innymi firmami w branży może dać szerszy obraz sytuacji finansowej. Wysoki wskaźnik rentowności może oznaczać, że firma dobrze zarządza swoimi kosztami i kapitałem obrotowym, co jest kluczowe dla długofalowego sukcesu.

Pytanie 20

Zgodnie z przedstawionym fragmentem ustawy o rachunkowości dowód księgowy wystawiony w obcej walucie powinien zawierać przeliczenie jej wartości na polską walutę według kursu obowiązującego

Art. 21 pkt 3.

Dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio na dowodzie, chyba że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przeliczenie walut obcych na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdza odpowiedni wydruk.

A. w pierwszym dniu miesiąca, w którym miała miejsce operacja gospodarcza.

B. w ostatnim dniu miesiąca poprzedzającego miesiąc dokonania operacji gospodarczej.

C. w przeddzień dokonania operacji gospodarczej.

D. w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej.

Rozważając odpowiedzi, które nie są zgodne z przepisami, zauważamy, że użycie przeliczeń na inne dni niż dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej prowadzi do poważnych rozbieżności w księgowości. Na przykład, przeliczenie wartości na dzień przed operacją gospodarczą może wprowadzić nieaktualne dane, ponieważ kursy walut mogą się zmieniać w krótkim czasie, co skutkuje niewłaściwą wyceną aktywów lub pasywów w bilansie. Oparcie się na pierwszym dniu miesiąca również nie uwzględnia zmienności kursów, co jest kluczowe w kontekście prawidłowego obliczania wartości transakcji. W złożonych operacjach, gdzie zmiany kursów walut mogą być znaczące, takie podejście naraża firmę na ryzyko błędnych decyzji finansowych. Dodatkowo, stosowanie ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego transakcję nie tylko wprowadza dodatkowe zmienności, ale również nie jest zgodne z zasadami księgowości, które wymagają użycia aktualnych wskaźników w dniu transakcji. Prawidłowe zarządzanie kursami walutowymi i ich stosowanie w czasie rzeczywistym jest istotne i powinno być zgodne z najlepszymi praktykami w rachunkowości, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do nieprawidłowego raportowania finansowego oraz potencjalnych problemów z audytem.

Pytanie 21

Który dokument księgowy można poprawić przez skreślenie błędnych treści lub kwot, zachowując czytelność skreślonych sformułowań oraz wpisując poprawną treść i datę korekty, a także składając podpis osoby upoważnionej?

A. Fakturę zakupu

B. Czek gotówkowy

C. Fakturę sprzedaży

D. Pw – przyjęcie wyrobu

Poprawna odpowiedź to 'Pw – przyjęcie wyrobu', ponieważ dokument ten można skorygować poprzez skreślenie błędnej treści lub kwoty z zachowaniem czytelności. Zgodnie z najlepszymi praktykami księgowymi, wszelkie poprawki muszą być dokonane w sposób przejrzysty, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić integralność dokumentacji. Poprawka powinna zawierać nową, prawidłową treść, datę dokonania zmiany oraz podpis osoby upoważnionej, co potwierdza jej autoryzację. Przykładowo, w przypadku przyjęcia wyrobu, ważne jest dokładne udokumentowanie wszelkich zmian, ponieważ błędne dane mogą prowadzić do poważnych problemów w analizie kosztów i zarządzaniu zapasami. Dobre praktyki wskazują na konieczność staranności w prowadzeniu dokumentacji, co jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa oraz wewnętrznymi standardami organizacji.

Pytanie 22

Wysokość składki na ubezpieczenie zdrowotne, która może zostać odliczona od dochodowego podatku według przepisów obowiązujących w 2009 roku, wynosi

A. 8,00% podstawy wymiaru

B. 8,25% podstawy wymiaru

C. 9,00% podstawy wymiaru

D. 7,75% podstawy wymiaru

Wybór innych wartości składki ubezpieczenia zdrowotnego, takich jak 8,25%, 8,00% czy 9,00%, wynika z nieporozumienia dotyczącego przepisów obowiązujących w 2009 roku. Często zdarza się, że osoby mylnie bazują na starych, nieaktualnych danych lub wprowadzają błędne założenia dotyczące wysokości składek. Przykładowo, 8,25% mogłoby sugerować, że istnieje wyższy poziom składki, co jednak nie odzwierciedla rzeczywistości prawnej z tamtego okresu. Tego typu błędne odczytania mogą wynikać z nieznajomości szczegółowych przepisów lub z pomylenia różnych kategorii składek, takich jak składki na ubezpieczenia społeczne, które mają odmienny procentowy poziom. Warto zaznaczyć, że każda składka ubezpieczeniowa jest ustalana na podstawie przepisów prawnych obowiązujących w danym czasie, a ich zmiany są ogłaszane przez odpowiednie instytucje, takie jak Ministerstwo Finansów. Nieodpowiednie przypisanie wartości procentowych może prowadzić do błędów w obliczeniach podatkowych, co z kolei wpływa na osobiste finanse. Z tego względu, dla prawidłowego zarządzania podatkami zaleca się regularne aktualizowanie wiedzy na temat przepisów oraz konsultowanie się ze specjalistami w dziedzinie podatków i ubezpieczeń.

Pytanie 23

Niedobory niezawinionych powinny być skompensowane z nadwyżkami ujawnionymi w trakcie tego samego spisu z natury i należy je odpowiednio zaksięgować

A. Dt konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Ct konta Rozliczenie nadwyżek

B. Ct konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Dt konta Rozliczenie nadwyżek

C. Dt konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Ct konta Pozostałe koszty rodzajowe

D. Ct konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Dt konta Pozostałe koszty rodzajowe

W przypadku błędnych odpowiedzi, kluczowym zagadnieniem jest zrozumienie, jak prawidłowo księgować operacje związane z niedoborami i nadwyżkami. Wiele z propozycji opiera się na niepoprawnym założeniu, że obciążenie konta 'Rozliczenie niedoborów i szkód' powinno następować w kontekście kosztów, co jest mylące. Rachunkowość opiera się na systemie podwójnego zapisu, gdzie każda operacja musi być równocześnie debetowana i kredytowana, a niewłaściwe zestawienie tych zapisów prowadzi do zniekształcenia rzeczywistego obrazu finansowego. Niektórzy mogą błędnie sądzić, że niedobory powinny być traktowane jako koszty, co może prowadzić do niewłaściwego przypisywania wydatków do okresów rozliczeniowych. Należy pamiętać, że niedobory niezawinionych to nie tylko kwestia strat, ale także dotyczą one sposobu, w jaki zarządza się aktywami. W praktyce błędne podejście do księgowania nadwyżek i niedoborów może skutkować brakiem przejrzystości w raportach finansowych oraz problemami z przestrzeganiem przepisów podatkowych. Kluczowym elementem jest także zrozumienie różnicy między kosztami a stratami, co wymaga dokładnej analizy każdego przypadku oraz umiejętności stosowania przepisów prawa oraz standardów rachunkowości.

Pytanie 24

Dobro komplementarne to takie dobro, które

A. generuje zapotrzebowanie na inne dobro

B. rywalizuje z innym dobrem na rynku

C. spełnia podobne potrzeby jak inne dobro

D. ma podobne cechy jak inne dobro

Trzeba zwrócić uwagę, że mylisz pojęcia dóbr komplementarnych i substytucyjnych. Dobra substytucyjne, to coś, co może zastąpić inne. Na przykład, jeśli masz dwie marki napojów, które są podobne, ludzie mogą wybrać tylko jeden z nich. To wprowadza zamieszanie, bo te dobra konkurują ze sobą. Więc, gdy mówimy o dobrach substytucyjnych, to ich dynamika na rynku jest zupełnie inna niż w przypadku dóbr komplementarnych, które działają razem. Musisz umieć odróżniać te kategorie, żeby lepiej zrozumieć, jak klienci podejmują decyzje. Czasem ludzie mylą te pojęcia, co utrudnia analizę rynku. Warto skupić się na tym, jak te różne dobra wpływają na siebie nawzajem.

Pytanie 25

Gdy kapitał własny w firmie z ograniczoną odpowiedzialnością wynosi 80 000 zł, a całkowite aktywa to 100 000 zł, jaki jest wskaźnik pokrycia majątku kapitałami własnymi?

A. 125%

B. 80%

C. 200%

D. 20%

Odpowiedź 80% jest prawidłowa, ponieważ wskaźnik stopnia pokrycia majątku kapitałami własnymi oblicza się, dzieląc kapitał własny przez aktywa ogółem i mnożąc wynik przez 100. W tym przypadku mamy kapitał własny wynoszący 80 000 zł i aktywa ogółem 100 000 zł. Obliczenie wygląda następująco: (80 000 zł / 100 000 zł) * 100 = 80%. Wysoki wskaźnik pokrycia majątku kapitałami własnymi, wynoszący 80%, sugeruje, że spółka jest w dobrej kondycji finansowej, ponieważ znaczna część jej aktywów jest finansowana z kapitału własnego, co zmniejsza ryzyko finansowe. W praktyce, przedsiębiorstwa dążą do utrzymania wskaźnika pokrycia kapitałami własnymi na poziomie co najmniej 50%, aby zapewnić stabilność finansową. Wysoki wskaźnik zwiększa też zaufanie inwestorów oraz instytucji finansowych, co może sprzyjać uzyskiwaniu korzystniejszych warunków kredytowych lub inwestycyjnych.

Pytanie 26

Dodatnia różnica kursowa ustalona od własnych środków na rachunku walutowym jednostki jest zakwalifikowana jako

A. pozostałych przychodów operacyjnych

B. kosztów finansowych

C. pozostałych kosztów operacyjnych

D. przychodów finansowych

Dodatnia różnica kursowa, która powstaje w wyniku wzrostu wartości walutowych środków pieniężnych na rachunkach walutowych jednostki, jest klasyfikowana jako przychód finansowy. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), różnice kursowe wynikające z przeliczenia walut obcych na walutę krajową są ujęte w rachunku zysków i strat. Przykładem może być sytuacja, w której jednostka posiada środki w dolarach amerykańskich, a ich wartość w złotych polskich wzrasta na skutek zmiany kursu. Taki przychód jest istotny dla raportowania wyników finansowych, ponieważ wpływa na rentowność działalności jednostki. Różnice kursowe są zatem nieodłącznym elementem zarządzania finansami w organizacjach, które angażują się w transakcje międzynarodowe lub operują na rynku walutowym. Warto również zauważyć, że przychody finansowe mogą wpływać na wskaźniki rentowności, co jest istotne przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 27

Jak zostanie przeprowadzona kompensacja niedoboru 50 szt. towaru A w cenie 10,00 zł/szt. z nadwyżką 40 szt. towaru B w cenie 12,00 zł/szt.?

A. 50 szt. po 10,00 zł/szt.

B. 40 szt. po 12,00 zł/szt.

C. 50 szt. po 12,00 zł/szt.

D. 40 szt. po 10,00 zł/szt.

Odpowiedź 40 szt. po 10,00 zł/szt. jest prawidłowa, ponieważ kompensacja niedoboru towaru A wymaga uwzględnienia zarówno jego ceny, jak i towaru B, który jest w nadwyżce. W tej sytuacji mamy 50 szt. towaru A, których brakuje, a także 40 szt. towaru B, który można wykorzystać do zaspokojenia zapotrzebowania. Z punktu widzenia ekonomii, kluczowym czynnikiem jest koszt jednostkowy. Towar A kosztuje 10,00 zł/szt., co sprawia, że wykorzystanie towaru B do kompensacji tego niedoboru powinno się odbywać na korzystniejszych zasadach. Użycie 40 szt. towaru B przy cenie 12,00 zł/szt. byłoby nieefektywne, ponieważ zwiększyłoby to koszty. W praktyce, przedsiębiorstwa często stosują strategie wymiany, w której towary o niższej wartości są wykorzystywane do pokrycia braków, co jest zgodne z zasadami efektywności kosztowej w zarządzaniu zapasami. Ponadto, stosowanie takich metod pozwala na optymalizację wykorzystania zasobów, co jest kluczowe w strategiach zarządzania łańcuchem dostaw oraz w praktykowanych standardach takich jak Just-In-Time (JIT).

Pytanie 28

Piekarnia EKO produkuje chleby i bułki z mąki żytniej. Koszty materiałów oraz robocizny są dzielone proporcjonalnie do masy wytwarzanych wyrobów. Jaką metodę kalkulacji stosuje ta piekarnia do ustalenia jednostkowych kosztów produkcji chlebów i bułek?

A. Kalkulację podziałową prostą

B. Kalkulację doliczeniową asortymentową

C. Kalkulację doliczeniową zleceniową

D. Kalkulację podziałową ze współczynnikami

Wybór kalkulacji doliczeniowej asortymentowej nie jest najlepszym pomysłem, bo ona przypisuje koszty do całych grup produktów, a nie do każdego z osobna. To może być problematyczne w piekarni EKO, gdzie różne wypieki mają różne wagi i koszty. Do tego, kalkulacja doliczeniowa zleceniowa, która działa przy produkcji na zamówienie, w piekarni nie ma sensu, bo tutaj produkcja jest raczej standardowa i w dużych ilościach. Prosta kalkulacja podziałowa też nie uwzględnia dodatkowych współczynników, co może zniekształcić koszty jednostkowe. Gdy piekarnia wytwarza różne wypieki, które mogą się bardzo różnić wagą, to ta kalkulacja nie działa tak jak powinna. Trochę ludzie myślą, że wszystkie metody są jakby uniwersalne, a tak nie jest. Każda z nich ma swoje miejsce, a zrozumienie różnic jest mega ważne dla dobrego podejścia do kalkulacji kosztów, co może potem wpłynąć na zyski i sprawność działania firmy.

Pytanie 29

Bilansowa wartość środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest obliczana na podstawie zasady

A. wartość początkowa powiększona o dotychczasowe umorzenie

B. wartość netto powiększona o dotychczasowe umorzenie

C. wartość netto pomniejszona o dotychczasowe umorzenie

D. wartość początkowa pomniejszona o dotychczasowe umorzenie

Wartość bilansowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się poprzez odjęcie dotychczasowego umorzenia od wartości początkowej. Wartość początkowa to kwota, za którą nabyto środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, a umorzenie to proces systematycznego rozliczania kosztów związanych z ich użytkowaniem w czasie. Przykładowo, jeżeli przedsiębiorstwo nabywa maszynę za 100 000 zł, a dotychczasowe umorzenie wynosi 30 000 zł, to wartość bilansowa tej maszyny wyniesie 70 000 zł. W praktyce, stosowanie tej zasady pozwala na realistyczne odzwierciedlenie wartości posiadanych aktywów, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości, takimi jak IFRS, które wymagają prezentacji rzeczywistej wartości netto aktywów w bilansie. Warto również zauważyć, że umorzenie jest kluczowym elementem procesu amortyzacji, który ma na celu rozłożenie kosztów nabycia aktywów na ich przewidywany okres użyteczności.

Pytanie 30

Nabyty w firmie z o.o. program finansowy do działu księgowości o wartości 8 000,00 zł zostanie zaklasyfikowany w bilansie do kategorii

A. inwestycje długoterminowe

B. wartości niematerialne i prawne

C. środki trwałe

D. materiały

Jak widać, zakupiony program księgowy za 8 000,00 zł to wartości niematerialne i prawne. Czemu? Bo to oprogramowanie, które nie ma konkretnej postaci jak komputer czy biurko, ale daje nam konkretne korzyści finansowe przez dłuższy czas. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR 38), takie aktywa muszą być identyfikowalne i niematerialne, a ten program idealnie wpasowuje się w tę definicję. Jest niezbędne do działającej księgowości, więc ważne jest, by wiedzieć, jak prawidłowo ująć to w księgach. Właściwe rozliczenie zakupu wpłynie na to, jak obliczymy amortyzację i jak nasza firma będzie wyglądać w bilansie. Dobrze klasyfikować wydatki, żeby mieć jasność finansową i być zgodnym z przepisami prawnymi.

Pytanie 31

Maszyna produkcyjna o wartości początkowej 70 000,00 zł jest amortyzowana metodą liniową z roczną stawką amortyzacji wynoszącą 20%. Jaką wartość umorzenia osiągnie maszyna produkcyjna po trzech latach użytkowania?

A. 56 000,00 zł

B. 14 000,00 zł

C. 28 000,00 zł

D. 42 000,00 zł

Wartość umorzenia maszyny produkcyjnej oblicza się na podstawie wartości początkowej oraz zastosowanej stawki amortyzacyjnej. W tym przypadku maszyna ma wartość początkową 70 000,00 zł i jest amortyzowana liniowo przy stawce 20% rocznie. Oznacza to, że każdego roku dokonujemy odpisu amortyzacyjnego w wysokości 20% tej wartości. Obliczając odpis roczny: 70 000,00 zł * 20% = 14 000,00 zł. Po trzech latach eksploatacji sumujemy odpisy: 14 000,00 zł * 3 = 42 000,00 zł. W praktyce, stosowanie metody liniowej jest szeroko zalecane, ponieważ zapewnia stabilność i przewidywalność kosztów w długoterminowej perspektywie. Tego typu podejście jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), które promują przejrzystość oraz spójność w prezentacji aktywów trwałych w bilansie. Warto również zauważyć, że amortyzacja liniowa jest najczęściej stosowaną metodą w polskich przedsiębiorstwach, co ułatwia porównywanie wyników finansowych.

Pytanie 32

Zgodnie z regulacjami zawartymi w ustawie o rachunkowości, dokumenty dotyczące obrotów i sald kont w księdze głównej należy przechowywać od pierwszego dnia roku następującego po roku obrotowym, którego dotyczą, przez co najmniej

A. 2 lata

B. 10 lat

C. 1 rok

D. 5 lat

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, zestawienia obrotów i sald kont księgi głównej należy przechowywać przez co najmniej pięć lat od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dotyczą. Jest to zgodne z zasadą trwałości dokumentacji finansowej, która ma na celu zapewnienie nieprzerwanego dostępu do informacji finansowych w razie potrzeby. Przechowywanie dokumentacji przez pięć lat pozwala na zachowanie historii transakcji oraz umożliwia skuteczne rozliczenia z organami podatkowymi oraz innymi instytucjami. Przykładowo, jeżeli firma zamknie rok obrotowy w 2023 roku, zestawienia powinny być dostępne do końca 2028 roku. Praktyka ta jest również zgodna z międzynarodowymi standardami rachunkowości, które podkreślają znaczenie długoterminowego archiwizowania dokumentacji w celach audytowych i kontroli jakości. Warto również zauważyć, że takie działania sprzyjają przejrzystości i odpowiedzialności finansowej w działalności gospodarczej.

Pytanie 33

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oblicz wskaźnik rentowności netto aktywów ogółem.

Wybrane pozycje z bilansu i rachunku zysków i strat	Wartość w zł
Aktywa obrotowe	100 000,00
Aktywa trwałe	60 000,00
Przychody ze sprzedaży	240 000,00
Zysk netto	80 000,00

A. 133%

B. 50%

C. 80%

D. 33%

Wskaźnik rentowności netto aktywów ogółem (ROA) jest kluczowym wskaźnikiem efektywności operacyjnej przedsiębiorstwa, pokazującym, w jaki sposób firma wykorzystuje swoje aktywa do generowania zysku. W przypadku tej analizy, obliczony wskaźnik wynosi 50%. Oznacza to, że na każdą złotówkę zainwestowaną w aktywa firma generuje 50 groszy zysku netto. Taki poziom rentowności jest korzystny i może wskazywać na efektywne zarządzanie zasobami oraz na solidną strategię inwestycyjną. W praktyce, wysoki wskaźnik ROA może przyciągać inwestorów, sugerując, że przedsiębiorstwo potrafi skutecznie konwertować swoje aktywa w zyski. Warto pamiętać, że różne branże mogą mieć różne standardy w zakresie ROA, dlatego zawsze należy porównywać wyniki z podobnymi firmami w danym sektorze. Dbanie o rentowność aktywów jest jednym z kluczowych aspektów strategii finansowej, dlatego zrozumienie wskaźników takich jak ROA ma fundamentalne znaczenie dla menedżerów i analityków finansowych.

Pytanie 34

W tabeli przedstawiono dane dotyczące miesięcznych kosztów zużycia materiałów poniesionych w przedsiębiorstwie produkcyjnym zgodnie z miejscem ich powstawania. Na podstawie wybranych danych z rozdzielnika zużycia materiałów, koszty zużycia materiałów w cenie rzeczywistej według miejsc ich powstawania wynoszą

Wybrane dane z rozdzielnika zużycia materiałów
L.p.	Pozycja kosztów	Koszty razem	Koszty działalności podstawowej w tys. zł	Koszty ogólnego zarządu w tys. zł
1	Koszty materiałów wg cen ewidencyjnych	200	160	40
2	Odchylenia Dt od cen ewidencyjnych materiałów 5%	10

A. koszty działalności podstawowej 152 tys. zł, koszty ogólnego zarządu 38 tys. zł

B. koszty działalności podstawowej 180 tys. zł, koszty ogólnego zarządu 60 tys. zł

C. koszty działalności podstawowej 216 tys. zł, koszty ogólnego zarządu 44 tys. zł

D. koszty działalności podstawowej 168 tys. zł, koszty ogólnego zarządu 42 tys. zł

Poprawna odpowiedź to koszty działalności podstawowej 168 tys. zł oraz koszty ogólnego zarządu 42 tys. zł. Aby dokładnie obliczyć koszty zużycia materiałów w cenie rzeczywistej według miejsc ich powstawania, kluczowe jest zrozumienie sposobu rozdzielania kosztów. Koszty działalności podstawowej obejmują wydatki związane bezpośrednio z produkcją, natomiast koszty ogólnego zarządu dotyczą wydatków na zarządzanie przedsiębiorstwem. Przy obliczeniach należy uwzględnić odchylenia, które są proporcjonalnie rozdzielane zgodnie z udziałem poszczególnych kosztów w kosztach całkowitych. Przykładowo, jeśli całkowite koszty wynoszą 210 tys. zł, a koszty działalności podstawowej stanowią 80% tych kosztów, to w ten sposób można oszacować wpływ kosztów ogólnego zarządu na całkowite wydatki. Dzięki precyzyjnemu obliczeniu kosztów, przedsiębiorstwo może lepiej zarządzać swoimi zasobami oraz podejmować świadome decyzje finansowe, co jest zgodne z dobrą praktyką w zakresie zarządzania finansami przedsiębiorstw.

Pytanie 35

W firmie, po odjęciu podatku dochodowego od osób prawnych od zysku brutto, otrzymuje się wynik

A. finansowy brutto

B. finansowy netto

C. ze sprzedaży

D. z działalności operacyjnej

Poprawna odpowiedź to finansowy netto, ponieważ wynik finansowy netto uzyskuje się poprzez odjęcie od zysku brutto wszelkich kosztów, w tym podatku dochodowego od osób prawnych. Wynik finansowy netto odzwierciedla rzeczywistą rentowność przedsiębiorstwa, po uwzględnieniu wszystkich wydatków związanych z jego działalnością. Na przykład, jeśli firma osiągnie zysk brutto w wysokości 1 miliona złotych i zapłaci 200 tysięcy złotych podatku dochodowego, to jej wynik finansowy netto wyniesie 800 tysięcy złotych. Praktyczne zastosowanie tego wskaźnika jest kluczowe dla inwestorów oraz kadry zarządzającej, ponieważ pozwala na ocenę efektywności operacyjnej firmy oraz jej zdolności do generowania zysków po opodatkowaniu. Standardy rachunkowości, takie jak Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), podkreślają znaczenie prezentacji wyniku finansowego netto w raportach finansowych jako kluczowego wskaźnika zdrowia finansowego przedsiębiorstwa.

Pytanie 36

W jakim dokumencie operacje finansowe z danego okresu raportowania są przedstawione w porządku chronologicznym?

A. W zestawieniu obrotów i sald kont księgi głównej

B. W zestawieniu sald kont ksiąg pomocniczych

C. W dzienniku księgowań

D. W rachunku zysków i strat

Dziennik księgowań to podstawowy dokument w rachunkowości, który rejestruje wszystkie operacje gospodarcze w porządku chronologicznym. W odróżnieniu od innych dokumentów, takich jak rachunek zysków i strat czy zestawienie sald kont, które klasyfikują dane według różnych kryteriów, dziennik skupia się na czasie wystąpienia zdarzeń. Każda operacja księgowa w dzienniku jest dokładnie opisana oraz datowana, co umożliwia śledzenie historii transakcji. Praktycznie, to podejście jest zgodne z zasadą podwójnego zapisu, co zapewnia, że każda transakcja jest zarejestrowana zarówno po stronie debetowej, jak i kredytowej. Dzięki temu, dziennik stanowi nie tylko narzędzie do dokumentacji, ale także kluczowy element audytów i kontroli wewnętrznych. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie dziennika, co pozwala na identyfikację potencjalnych błędów i nieprawidłowości, a także ułatwia przygotowanie sprawozdań finansowych na koniec okresu sprawozdawczego.

Pytanie 37

W grudniu 2019 roku firma nabyła i ujęła w ewidencji środków trwałych urządzenie do produkcji o wartości początkowej 40 000,00 zł, które podlega amortyzacji w metodzie degresywnej, zgodnie z przepisami podatkowymi. Roczna stawka amortyzacji z tabeli stawek wynosi 10%, a współczynnik zwiększający tę stawkę to 2,0. Oblicz wartość rocznego odpisu amortyzacyjnego tego urządzenia w roku 2021?

A. 8 000,00 zł

B. 4 000,00 zł

C. 6 400,00 zł

D. 3 600,00 zł

Jak chcesz policzyć roczny odpis amortyzacyjny dla tego urządzenia, które kupiłeś w grudniu 2019 roku, musisz użyć metody degresywnej, bo tak mówią przepisy. Wartość początkowa to 40 000 zł, a stawka amortyzacji wynosi 10%. Ale, w metodzie degresywnej mamy ten współczynnik podwyższający, czyli 2,0. Dlatego nasza stawka wyniesie 10% razy 2,0, co daje 20%. W 2021 roku, żeby obliczyć odpis, musisz pomnożyć wartość początkową przez tę stawkę: 40 000 zł razy 20% wychodzi 8 000 zł. Tylko pamiętaj, w pierwszym roku amortyzacja liczy się tylko za miesiące, kiedy urządzenie było w użyciu. Więc w 2020 roku, gdy było używane przez 12 miesięcy, odpis to 8 000 zł. W 2021 roku, obliczamy na podstawie nowej wartości, czyli 40 000 zł minus 8 000 zł, co da nam 32 000 zł. Zatem znowu stosując 20% stawkę, dostajemy 32 000 zł razy 20%, co daje 6 400 zł. Tak wyliczony odpis jest zgodny z zasadami rachunkowości i jest całkiem ok.

Pytanie 38

Przedstawiony fragment dokumentu to

L.p.	Nazwa konta	Salda początkowe		Obroty		Salda końcowe
L.p.	Nazwa konta	Dt	Ct	Dt	Ct	Dt	Ct
1.	Środki trwałe	30 000,00		30 000,00		30 000,00
2.	Kasa	600,00		600,00		600,00
3.	Rachunek bieżący	15 000,00		15 000,00	250,00	14 750,00
4.	Kredyty bankowe		10 600,00		10 600,00		10 600,00

A. rachunek przepływów pieniężnych.

B. zestawienie obrotów i sald kont ksiąg pomocniczych.

C. zestawienie obrotów i sald kont syntetycznych.

D. rachunek zysków i strat.

Zestawienie obrotów i sald kont syntetycznych to kluczowy dokument w rachunkowości, który pozwala na monitorowanie stanu finansowego firmy. Przede wszystkim skupia się na podsumowaniu operacji finansowych w danym okresie, prezentując zarówno salda początkowe, obroty debetowe i kredytowe, jak i salda końcowe dla różnych kont. Tego rodzaju analiza jest niezbędna do prawidłowego zarządzania finansami przedsiębiorstwa, umożliwiając identyfikację ewentualnych nieprawidłowości oraz szans na optymalizację wydatków. W praktyce, zestawienie to jest często używane w procesach audytowych oraz podczas przygotowywania sprawozdań finansowych. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo zauważa znaczące różnice między obrotami a saldami, może to sugerować błędy w ewidencji lub oszustwa. Według krajowych standardów rachunkowości, zestawienie obrotów i sald stanowi istotny element monitorowania i analizy działalności operacyjnej firmy.

Pytanie 39

Umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sporządzona w formie aktu notarialnego klasyfikowana jest jako dokument archiwalny, oznaczony symbolem

A. A

B. B

C. Bc

D. BE

Wybór innych symboli, takich jak B, Bc czy BE, wskazuje na brak zrozumienia klasyfikacji dokumentów w kontekście ich archiwizacji. Symbole te są zarezerwowane dla innych kategorii dokumentów, które różnią się od aktów notarialnych. Na przykład, symbol B dotyczy dokumentów, które nie mają jednak takiej samej mocy prawnej co akty notarialne, a często dotyczą tylko wewnętrznych procedur czy umów, które nie wymagają potwierdzenia przez notariusza. Odpowiedzi BE i Bc mogą sugerować mylne poglądy na temat tego, jakie dokumenty powinny być traktowane jako archiwalne. Archiwizacja dokumentów jest kluczowym elementem zarządzania dokumentacją, a zrozumienie właściwych symboli jest niezbędne do zapewnienia zgodności z przepisami prawa oraz dobrymi praktykami w obszarze zarządzania dokumentami. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują niedocenianie znaczenia aktów notarialnych jako dokumentów o dużej mocy dowodowej oraz ignorowanie ich roli w zapewnieniu bezpieczeństwa prawnego zarówno dla przedsiębiorców, jak i ich kontrahentów. Przykładowo, przedsiębiorcy, którzy nie przechowują odpowiednio umowy spółki, mogą napotkać trudności w późniejszym dochodzeniu swoich praw, co może prowadzić do strat finansowych oraz problemów z zarządzaniem firmą.

Pytanie 40

Jak przeprowadza się ewidencję kompensacji niedoborów niezawinionych nadwyżkami odkrytymi w trakcie tego samego spisu z natury?

A. Dt konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Ct konta Pozostałe koszty rodzajowe

B. Dt konta Rozliczenie nadwyżek, Ct konta Rozliczenie niedoborów i szkód

C. Dt konta Pozostałe koszty rodzajowe, Ct konta Rozliczenie niedoborów i szkód

D. Dt konta Rozliczenie niedoborów i szkód, Ct konta Rozliczenie nadwyżek

W analizowanych odpowiedziach pojawiają się nieprawidłowe koncepcje dotyczące sposobu ewidencji kompensaty niedoborów i nadwyżek. Kluczowym błędem jest niewłaściwe przyporządkowanie kont księgowych w kontekście spisu z natury. Odpowiedzi, które sugerują obciążenie konta Rozliczenie niedoborów i szkód, są niezgodne z zasadami ewidencji, ponieważ niedobory nie powinny być obciążane w sytuacji, gdy kompensacja odbywa się z nadwyżkami. Przyjęcie, że konto Rozliczenie niedoborów i szkód może być obciążane bez względu na kontekst inwentaryzacji, prowadzi do zniekształcenia obrazu finansowego przedsiębiorstwa i może skutkować błędami w raportowaniu finansowym. Ponadto, klasyfikacja nadwyżek na koncie Pozostałe koszty rodzajowe jest również niepoprawna, gdyż nadwyżki są aktywami, a nie kosztami. Ponieważ przez błędne księgowanie można zafałszować wyniki finansowe, istotne jest, aby księgowi i menedżerowie finansowi stosowali się do standardów rachunkowości oraz dobrych praktyk, które zalecają stosowanie precyzyjnych kryteriów ewidencji. Wprowadzenie niepoprawnych zapisów skutkuje nie tylko problemami wewnętrznymi w firmach, ale także może prowadzić do konsekwencji prawnych oraz utraty zaufania w oczach inwestorów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej