Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 9 maja 2025 09:19
Data zakończenia: 9 maja 2025 09:37

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podopieczna z ograniczeniem wzroku, korzystająca z wózka inwalidzkiego, poinformowała asystenta, że ma nieuregulowane płatności i otrzymuje wezwania z naliczonymi odsetkami. Co asystent powinien jej zaproponować, aby ta sytuacja się nie powtórzyła?

A. psychologiczne

B. praktyczne

C. doraźne

D. materialne

Odpowiedź instrumentalna jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji podopiecznej, która ma zaległe rachunki i otrzymuje wezwania do zapłaty, kluczowe jest zaoferowanie jej konkretnego wsparcia w zakresie zarządzania finansami. Wsparcie instrumentalne może obejmować pomoc w organizacji płatności, ustaleniu priorytetów wydatków czy stworzeniu planu budżetowego. Asystent mógłby również pomóc w nawiązaniu kontaktu z instytucjami, które mogą udzielić wsparcia finansowego lub doradztwa. Przykładem może być współpraca z fundacjami, które oferują pomoc w spłacie długów czy w uzyskiwaniu zasiłków. Ważne jest, aby podejść do problemu kompleksowo, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami, zgodnie z wytycznymi standardów wsparcia. Takie działania nie tylko rozwiązują bieżący problem, ale także pomagają w budowaniu umiejętności finansowych, co jest kluczowe w dłuższej perspektywie.

Pytanie 2

Przy planowaniu kompleksowej opieki dla 14-letniej dziewczyny z głębokim niedosłuchem odbiorczym, z kim powinien współpracować asystent?

A. z pedagogiem edukacji specjalnej dla osób z niepełnosprawnością intelektualną

B. z nauczycielem specjalizującym się w edukacji osób niewidomych

C. z nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej

D. z pedagogiem specjalizującym się w edukacji osób niesłyszących

Współpraca z surdopedagogiem w kontekście opracowywania programu opieki dla 14-letniej dziewczynki z głębokim niedosłuchem odbiorczym jest kluczowa, ponieważ surdopedagogika koncentruje się na edukacji i wsparciu osób z zaburzeniami słuchu. Specjalista ten ma wiedzę na temat metod komunikacji, które są dostosowane do potrzeb dzieci z niedosłuchem, takich jak język migowy, a także technik wspierających rozwój mowy i języka. Surdopedagodzy są przeszkoleni w zakresie stosowania nowoczesnych pomocy dydaktycznych oraz technologii wspierających, takich jak systemy FM czy implanty ślimakowe. Dzięki temu mogą oni skutecznie wspierać rozwój umiejętności społecznych i komunikacyjnych dziecka, co jest niezbędne dla jego późniejszej integracji w społeczeństwie. Współpraca z tym specjalistą pozwala na stworzenie kompleksowego planu edukacyjnego, który uwzględnia indywidualne potrzeby ucznia oraz środowisko, w którym funkcjonuje. Przykładem zastosowania takiej współpracy może być wspólne opracowanie metod nauczania, które uwzględniają zarówno aspekty audiologiczne, jak i psychologiczne, co przyczynia się do lepszego przystosowania się dziecka w szkole.

Pytanie 3

Jakie wyposażenie powinien zapewnić asystent osobie wykonującej ćwiczenia oporowe na nogi?

A. zawieszenie

B. stolik treningowy

C. zbiornik wodny

D. gumową taśmę

Taśma elastyczna jest niezwykle pomocnym narzędziem w rehabilitacji i treningu oporowym kończyn dolnych. Pozwala ona na stopniowe zwiększanie obciążenia, co jest kluczowe dla efektywnego budowania siły mięśniowej. Dzięki różnym poziomom oporu, taśmy można dopasować do indywidualnych potrzeb podopiecznego, co sprzyja bezpiecznemu i efektywnemu treningowi. Na przykład, taśmy mogą być używane do ćwiczeń takich jak przysiady, unoszenie nóg czy wykroki, co angażuje różne grupy mięśniowe. Użytkowanie taśm elastycznych w treningu oporowym wpisuje się w zalecenia wielu organizacji zdrowotnych, które podkreślają znaczenie wzmocnienia mięśni w celu zapobiegania urazom. Ponadto, taśmy są lekkie, mobilne i mogą być używane zarówno w warunkach domowych, jak i w placówkach rehabilitacyjnych, co czyni je doskonałym wyborem dla asystentów wspierających podopiecznych w ich procesie rehabilitacji.

Pytanie 4

Podopieczna oblała się gorącą herbatą na rękę, co spowodowało zaczerwienienie i niewielki obrzęk. Jakie kroki powinien podjąć asystent, aby zapewnić pierwszą pomoc w tej sytuacji?

A. Ochłodzić oparzone miejsce wodą

B. Umyć oparzoną skórę wodą utlenioną

C. Założyć opatrunek na oparzoną rękę

D. Nasmarować oparzoną rękę kremem nawilżającym

Schłodzenie oparzonego miejsca wodą jest kluczowym pierwszym krokiem w przypadku oparzeń. Woda o temperaturze pokojowej lub lekko chłodna skutecznie redukuje ból i zmniejsza uszkodzenia tkanek, co jest istotne dla dalszego procesu gojenia. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, schłodzenie oparzenia przez około 10-20 minut pod strumieniem bieżącej wody jest zalecane w przypadku oparzeń pierwszego i drugiego stopnia. Dzięki temu można ograniczyć uszkodzenie skóry, a także zminimalizować ryzyko powikłań, takich jak infekcje. Po schłodzeniu, ważne jest, aby nie stosować na oparzenie substancji drażniących ani nie owijać go zbyt ciasno, co mogłoby prowadzić do pogorszenia stanu. W praktyce, asystenci w placówkach opieki powinni znać te procedury, aby skutecznie reagować na sytuacje awaryjne, co pomaga w zachowaniu zdrowia i komfortu podopiecznych.

Pytanie 5

Podopieczny z zaburzeniami słuchu potrzebuje pomocy w komunikacji. Jaką strategię powinien zastosować asystent?

A. Bezpośrednia komunikacja tylko poprzez SMS

B. Mówienie głośno i wyraźnie

C. Unikanie bezpośredniej interakcji i korzystanie z e-maili

D. Używanie gestów i pisanie na kartce

Używanie gestów i pisanie na kartce to efektywne metody komunikacji z osobami z zaburzeniami słuchu. Metody te pozwalają na wizualne przekazywanie informacji, co jest kluczowe dla osób, które mogą mieć trudności z odbiorem dźwięków. Gesty, takie jak te stosowane w języku migowym, mogą znacząco ułatwić zrozumienie i interakcję. Pisanie na kartce to również uniwersalna metoda komunikacji, szczególnie w sytuacjach, gdy gesty mogą nie wystarczyć do przekazania skomplikowanych informacji. Ważne jest, aby asystent dostosował sposób komunikacji do indywidualnych potrzeb podopiecznego, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie opieki nad osobami z niepełnosprawnościami. Warto również pamiętać o zachowaniu cierpliwości i gotowości do powtarzania informacji, gdy zajdzie taka potrzeba. Praktyczne zastosowanie tych metod może obejmować codzienne czynności, takie jak zakupy czy wizyty u lekarza, gdzie precyzyjna komunikacja jest niezbędna.

Pytanie 6

Jaki jest główny cel aktywizacji społecznej osób z niepełnosprawnościami?

A. zwiększenie zdolności poznawczych

B. przygotowanie do pełnienia ról w społeczeństwie

C. zapewnienie wsparcia socjalnego

D. rozszerzenie umiejętności intelektualnych

Aktywizacja społeczna osób z niepełnosprawnością ma na celu głównie przygotowanie ich do pełnienia ról społecznych, co oznacza wspieranie ich w integracji ze społeczeństwem i umożliwienie aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym, zawodowym oraz kulturalnym. W ramach akcji aktywizacyjnych, osoby z niepełnosprawnościami mogą być angażowane w różnorodne programy, takie jak terapie zajęciowe, grupy wsparcia, czy także szkolenia zawodowe. Przykładem może być program „Zatrudnienie wspierane”, który łączy osoby z niepełnosprawnościami z pracodawcami, oferując im nie tylko możliwość pracy, ale także wsparcie w adaptacji do nowych ról. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują współpracę z różnymi instytucjami, takimi jak ośrodki pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz pracodawcy, co zwiększa efektywność działań i sprzyja osobistemu rozwojowi uczestników. Zgodnie z wytycznymi Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami, kluczowe jest zrozumienie, że aktywizacja społeczna to nie tylko formalne przygotowanie do pracy, ale także budowanie społecznych relacji, które wpływają na jakość życia i samodzielność osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 7

Jaki czas powinniśmy pozostawić ciepły kompres na skórze podopiecznego, przestrzegając właściwych zasad?

A. 4-5 godzin

B. 0,5-1 godzinę

C. 2-3 godziny

D. 6-8 godzin

Ciepłe okłady to naprawdę ważna rzecz w opiece nad pacjentami, zwłaszcza gdy mowa o bólach mięśniowych czy stawowych. Fajnie, że wiesz, że powinny być na skórze przez 6-8 godzin, bo to pomaga osiągnąć najlepsze efekty. Ciepło naprawdę zwiększa ukrwienie tkanek, co w efekcie wspiera regenerację i rozluźnia mięśnie. Można je stosować w rehabilitacji po urazach czy przy przewlekłych chorobach jak artretyzm, a nawet przy bólach pleców. Pamiętaj tylko, żeby nie przekraczać tego czasu, bo można sobie zrobić krzywdę. Dobrze jest też co jakiś czas sprawdzać skórę pacjenta, żeby upewnić się, że nie ma żadnych reakcji na ciepło. No i oczywiście, temperatura oraz grubość okładu mają kluczowe znaczenie dla efektów terapii.

Pytanie 8

Opiekun współpracujący z panią Marią, u której zdiagnozowano stwardnienie rozsiane, zaplanował spacer w celu jej aktywizacji. Jaki warunek powinien być spełniony, aby podopieczna była bezpieczna?

A. Nie wolno prowadzić rozmów z podopieczną w trakcie spaceru

B. Podczas spaceru nie można robić zakupów

C. Trasa spaceru nie może być za krótka

D. Spacer powinien unikać upałów i pełnego słońca

Wybór odpowiedzi, że spacer nie może się odbywać w upale i pełnym słońcu, jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa osoby z stwardnieniem rozsianym. Osoby z tą chorobą często doświadczają nasilenia objawów pod wpływem wysokiej temperatury, co może prowadzić do pogorszenia stanu ich zdrowia. Ekstremalne warunki pogodowe, takie jak upał i intensywne nasłonecznienie, mogą powodować przegrzanie organizmu, co z kolei może prowadzić do objawów takich jak zmęczenie, osłabienie, a nawet zaostrzenie objawów neurologicznych. Dlatego podczas planowania spacerów należy zawsze brać pod uwagę warunki atmosferyczne i unikać aktywności w czasie upałów. Warto także rozważyć wybór tras z naturalnym cieniem, noszenie nakryć głowy oraz stosowanie kremów przeciwsłonecznych. Przykładowo, gdy temperatura powietrza przekracza 25°C, zaleca się ograniczenie aktywności na świeżym powietrzu do chwil chłodniejszych, np. rano lub wieczorem. Tego rodzaju praktyki są zgodne z wytycznymi dotyczącymi opieki nad osobami z przewlekłymi schorzeniami oraz z zasadami zdrowego stylu życia.

Pytanie 9

Opiekun wyszedł na spacer z osobą z niedowładem połowiczym, poruszającą się samodzielnie. Jakie działanie powinien podjąć opiekun, aby zapewnić podopiecznemu bezpieczeństwo?

A. iść za podopiecznym, aby go asekurować

B. kroczyć po stronie, po której podopieczny ma niedowład

C. iść przed podopiecznym, aby go asekurować

D. kroczyć po stronie zdrowej podopiecznego

Poruszanie się po stronie chorej podopiecznego jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i wsparcia w przypadku osób z niedowładem połowiczym. Działania te są zgodne z zasadami ergonomii oraz bezpieczeństwa, które kładą nacisk na zapobieganie upadkom i minimalizowanie ryzyka kontuzji. Przemieszczając się po stronie osłabionej, asystent może reagować na ewentualne trudności w równowadze podopiecznego, oferując wsparcie w każdej chwili. Na przykład, jeżeli podopieczny zaczyna tracić równowagę, asystent ma bezpośredni dostęp do jego ramienia, co pozwala na szybką interwencję. Dodatkowo, poruszanie się po stronie chorej umożliwia asystentowi lepsze monitorowanie postawy podopiecznego oraz dostosowywanie tempa spaceru, co jest istotne w kontekście rehabilitacji i zwiększania pewności siebie. Współczesne standardy opieki nad osobami z niepełnosprawnościami zalecają bliską współpracę z podopiecznymi, co podkreśla znaczenie takiego podejścia w praktyce. Prowadzenie podopiecznego w taki sposób pozwala również na stworzenie atmosfery zaufania oraz komfortu, co jest niezbędne w procesie rehabilitacji.

Pytanie 10

Jak nazywają się ćwiczenia, które wykonuje się samodzielnie, polegające na zginaniu i prostowaniu stawów nadgarstkowych oraz wykonywaniu obrotów głową?

A. z odciążeniem

B. z oporem

C. samopomocne

D. swobodnie czynne

Odpowiedź 'czynne wolne' jest poprawna, ponieważ te ćwiczenia są wykonywane samodzielnie przez podopiecznego, co oznacza, że osoba wykonuje ruchy bez dodatkowego oporu zewnętrznego. Ćwiczenia czynne wolne są fundamentalne w rehabilitacji oraz w programach treningowych, ponieważ pozwalają na rozwijanie świadomości ciała oraz poprawę zakresu ruchu. Przykładem takiego podejścia jest rehabilitacja po urazach nadgarstków, gdzie pacjenci wykonują zgięcia i prostowania nadgarstków, co przyczynia się do poprawy ich funkcji. Dobrym standardem w terapii jest wprowadzanie takich ćwiczeń w początkowej fazie rehabilitacji, aby stopniowo zwiększać intensywność i zakres ruchu, co wspiera proces powrotu do pełnej sprawności. W praktyce terapeuci często zalecają wykonywanie ćwiczeń czynnych wolnych w różnorodnych pozycjach oraz z wykorzystaniem różnorodnych materiałów, co może zwiększyć ich skuteczność i uatrakcyjnić proces rehabilitacji.

Pytanie 11

Jakie problemy z pamięcią są charakterystyczne dla procesu starzenia się w normalnych warunkach?

A. natychmiastowej

B. nieświadomej

C. krótkotrwałej

D. długoterminowej

Wybór odpowiedzi związanej z pamięcią mimowolną, dawną lub natychmiastową jest mylny, ponieważ te kategorie pamięci nie odzwierciedlają specyfiki zaburzeń związanych z procesem starzenia się. Pamięć mimowolna odnosi się do zdolności do przypominania sobie informacji bez świadomego wysiłku, co nie jest bezpośrednio związane z problemami typowymi dla osób starszych. Pamięć dawna, czyli pamięć długotrwała, z kolei odnosi się do utrzymywania informacji przez dłuższy czas, co może być zachowane nawet w przypadku pewnych trudności z pamięcią krótkotrwałą. Pamięć natychmiastowa jest natomiast związana z bardzo krótkotrwałym przechowywaniem informacji, które mogą być zapomniane w ciągu sekund. W rzeczywistości, to pamięć świeża jest najczęściej dotknięta procesem starzenia się, a badania wskazują na widoczne zmiany w tej sferze, co prowadzi do problemów z nauką nowych rzeczy i adaptacją do zmieniających się warunków. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi rodzajami pamięci jest kluczowe dla opracowywania programów wsparcia i interwencji dla osób starszych, aby mogły one efektywniej radzić sobie z codziennymi wyzwaniami związanymi z pamięcią.

Pytanie 12

Jakie działania należy podjąć, gdy widzi się osobę doświadczającą napadu drgawek?

A. nie interweniować, ponieważ napad sam ustąpi

B. użyć przedmiotu, takiego jak długopis, by otworzyć usta poszkodowanego

C. natychmiast zadzwonić po pogotowie ratunkowe

D. zabezpieczyć głowę przed urazami oraz utrzymać drożność dróg oddechowych

Odpowiedź, która wskazuje na konieczność ochrony głowy podopiecznego oraz podtrzymania drożności dróg oddechowych w trakcie napadu drgawek, jest kluczowa w kontekście udzielania pierwszej pomocy. Napady drgawek, takie jak epilepsja, mogą prowadzić do urazów głowy, dlatego istotne jest, aby nie dopuścić do uderzeń w twarde powierzchnie. Ochrona głowy może być realizowana poprzez umieszczenie pod nią miękkiego przedmiotu, jak np. kurtka lub koc. Równocześnie, drożność dróg oddechowych jest niezbędna, aby zapobiec asfiksji, co jest szczególnie ważne, gdy osoba ma trudności z oddychaniem z powodu skurczów mięśni. Warto również pamiętać, aby unikać wkładania czegokolwiek do ust poszkodowanego, co jest powszechnym mitem. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, kluczowe jest monitorowanie stanu pacjenta po ustąpieniu napadu i, w razie potrzeby, wezwanie służb medycznych. W praktyce, znajomość tych zasad może zadecydować o bezpieczeństwie i dalszym zdrowiu osoby przeżywającej napad drgawek.

Pytanie 13

W jakiej organizacji asystent współpracujący z osobą z niepełnosprawnością, która większość renty przeznacza na leki i rachunki, lecz potrzebuje wsparcia finansowego na jedzenie, ubrania i środki czystości, może ubiegać się o pomoc?

A. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej

B. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

C. Narodowy Fundusz Zdrowia

D. Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej (MOPS) jest instytucją, która zajmuje się wsparciem osób w trudnej sytuacji życiowej, w tym osób z niepełnosprawnościami. W przypadku samotnej osoby, której budżet nie pozwala na pokrycie podstawowych potrzeb, takich jak żywność, odzież czy środki czystości, MOPS ma możliwość zaoferowania różnorodnych form pomocy. Przykładowo, MOPS może przyznać zasiłki celowe na zakup żywności oraz może pomóc w organizacji dostaw żywności. Dodatkowo, MOPS często współpracuje z lokalnymi organizacjami charytatywnymi, które mogą dostarczyć potrzebujące osoby żywnością oraz innymi produktami. Ważne jest również to, że pracownicy MOPS są przeszkoleni w zakresie rozpoznawania i oceny potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co umożliwia im dostosowanie wsparcia do indywidualnych potrzeb podopiecznych. Zgodnie z przyjętymi standardami w pomocy społecznej, kluczowe jest, aby każda osoba w potrzebie mogła liczyć na szybkie i adekwatne wsparcie, co właśnie zapewnia MOPS.

Pytanie 14

Jakie działania powinien podjąć asystent, gdy osoba pod jego opieką, która jest przytomna, dusi się, a uderzenia w plecy nie przynoszą efektu, jeśli stanie za nią i obejmie ją ramionami?

A. pochylić osobę do przodu, umieścić zaciśniętą w pięść rękę na mostku, chwycić pięść drugą ręką i wykonywać mocne uciski do góry

B. odchylić osobę do tyłu, umieścić zaciśniętą w pięść rękę na mostku, chwycić pięść drugą ręką i wykonywać mocne uciski do góry

C. odchylić osobę do tyłu, umieścić zaciśniętą w pięść rękę pomiędzy pępkiem a końcem mostka, chwycić pięść drugą ręką i wykonywać mocne uciski do góry

D. pochylić osobę do przodu, umieścić zaciśniętą w pięść rękę pomiędzy pępkiem a końcem mostka, chwycić pięść drugą ręką i wykonywać mocne uciski do góry

Prawidłowa odpowiedź polega na pochyleniu podopiecznej do przodu i umieszczeniu zwiniętej w pięść ręki między pępkiem a końcem mostka. Taki sposób działania oparty jest na technice Heimlicha, której celem jest usunięcie ciała obcego z dróg oddechowych poprzez skurcz przepony. Odchylenie do przodu zwiększa skuteczność ucisków, ponieważ pozwala na skoncentrowanie siły na górnych drogach oddechowych, co jest kluczowe w przypadku krztuszenia się. Ucisk skierowany ku górze wspomaga wypchnięcie obiektu blokującego drogi oddechowe. W praktyce, technika ta jest stosowana w sytuacjach awaryjnych i powinna być znana każdemu, kto pracuje z osobami narażonymi na zadławienia, na przykład w przedszkolach, szkołach czy placówkach medycznych. Rekomendacje dotyczące pierwszej pomocy zalecają, aby osoby udzielające pomocy miały odpowiednie szkolenie w zakresie resuscytacji oraz technik udrażniania dróg oddechowych, co może znacząco zwiększyć szanse na skuteczną pomoc i uratowanie życia.

Pytanie 15

Jakie podejście do osoby z niepełnosprawnością intelektualną powinien przyjąć asystent?

A. Indywidualne podejście oparte na obserwacji i ocenie potrzeb

B. Ustalanie stałych, nieelastycznych zasad

C. Traktowanie osoby z niepełnosprawnością identycznie jak każdej innej osoby

D. Zastosowanie ujednoliconych zasad bez uwzględnienia indywidualnych potrzeb

Podejście indywidualne oparte na obserwacji i ocenie potrzeb jest kluczowe, ponieważ każda osoba z niepełnosprawnością intelektualną ma unikalne potrzeby, możliwości i ograniczenia. Taki sposób postępowania pozwala na dostosowanie wsparcia do specyficznych sytuacji i potrzeb danej osoby, co zwiększa skuteczność pomocy. Dobrym przykładem jest sytuacja, w której asystent zauważa, że dana osoba lepiej reaguje na wizualne wskazówki niż na werbalne polecenia. W takim przypadku, indywidualne podejście pozwoli na optymalizację komunikacji i wsparcia, co z kolei może poprawić jej samodzielność i jakość życia. W praktyce, oznacza to, że asystent powinien być elastyczny w swoim działaniu, otwarty na zmiany i gotowy do nauki nowych metod wsparcia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie opieki nad osobami z niepełnosprawnością, które podkreślają znaczenie empatii, cierpliwości i umiejętności słuchania w relacjach z podopiecznymi.

Pytanie 16

Jaki zestaw środków będzie odpowiedni do wykonania higieny intymnej osoby leżącej w łóżku i potrzebującej pomocy?

A. Środki do mycia, świeża bielizna, ręcznik, mata antypoślizgowa, rękawice jednorazowe

B. Rękawice jednorazowe, ręcznik, świeża bielizna, mydło, wkładki higieniczne

C. Środki do mycia, ręcznik, świeża bielizna, miska z wodą, rękawice jednorazowe

D. Ręcznik, środki do mycia, świeża bielizna, podkłady higieniczne, mata antypoślizgowa

Wybór zestawu składającego się z środków do higieny, ręcznika, świeżej bielizny, miski z wodą oraz rękawic jednorazowych jest prawidłowy, ponieważ zapewnia kompleksowe podejście do higieny intymnej osoby unieruchomionej w łóżku. Środki do higieny, takie jak mydło czy płyny do dezynfekcji, są niezbędne do utrzymania czystości i zapobiegania infekcjom. Ręcznik służy do osuchania ciała, co jest ważne dla komfortu pacjenta. Świeża bielizna jest kluczowa dla zachowania higieny osobistej i dobrego samopoczucia. Miska z wodą umożliwia przeprowadzenie skutecznego mycia, które jest istotne w przypadku osób, które nie mogą samodzielnie wykonać tych czynności. Rękawice jednorazowe zapewniają bezpieczeństwo zarówno dla pacjenta, jak i opiekuna, minimalizując ryzyko przenoszenia bakterii. Praktyczne podejście do higieny intymnej powinno opierać się na standardach opieki zdrowotnej, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia do pacjenta oraz utrzymania wysokich norm sanitarnych.

Pytanie 17

Niepełnosprawna kobieta samotnie opiekuje się swoim 13-letnim synem, który często opuszcza zajęcia, jest niegrzeczny i nie stosuje się do poleceń matki. Jakie wsparcie byłoby najwłaściwsze dla tej rodziny?

A. współpraca z pracownikiem socjalnym

B. spotkanie z psychologiem

C. konsultacja u prawnika rodzinnego

D. wizyta u psychiatry

Zgłaszanie się do psychiatry w tej sytuacji mogłoby być błędne, ponieważ psychiatrzy koncentrują się głównie na diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń psychicznych za pomocą farmakoterapii. Choć w pewnych przypadkach może być konieczne wprowadzenie leków, nie jest to pierwsza linia wsparcia w sytuacjach, które nie są jednoznacznie związane z poważnymi zaburzeniami psychicznymi. Podobnie konsultacja z prawnikiem rodzinnym nie odpowiada na emocjonalne i behawioralne wyzwania, z jakimi zmaga się chłopiec oraz jego matka. Prawnik rodzinny ma na celu rozwiązywanie kwestii prawnych, takich jak opieka nad dzieckiem czy alimenty, ale nie jest wyposażony w narzędzia do pracy z problemami psychologicznymi. Z kolei pomoc pracownika socjalnego, który może wspierać rodzinę w zakresie dostępu do zasobów społecznych, nie zawsze obejmuje aspekty psychologiczne wymagające specjalistycznego podejścia. Często pojawia się mylne przekonanie, że problemy wychowawcze można rozwiązać wyłącznie w ramach pomocy prawnej lub socjalnej, co ignoruje kluczowy element wsparcia psychologicznego. Takie podejście może prowadzić do niewłaściwego zrozumienia sytuacji i nieefektywnego wsparcia, które nie jest dostosowane do rzeczywistych potrzeb rodziny.

Pytanie 18

Osoba z niedosłuchem, poruszająca się na wózku inwalidzkim z powodu niedowładu jednej strony ciała, przynależy do grupy osób z jakim typem niepełnosprawności?

A. intelektualną oraz psychiczną

B. ruchową oraz sensoryczną

C. ruchową oraz psychiczną

D. sensoryczną oraz intelektualną

Niesłysząca podopieczna poruszająca się na wózku inwalidzkim z powodu niedowładu połowiczego należy do osób z niepełnosprawnością ruchową i sensoryczną. Niepełnosprawność ruchowa odnosi się do ograniczeń w zdolności poruszania się, co w przypadku tej osoby manifestuje się w postaci konieczności korzystania z wózka inwalidzkiego. Niedowład połowiczy, który dotyka jedną stronę ciała, znacznie ogranicza mobilność i zdolność do samodzielnego funkcjonowania. Z kolei niepełnosprawność sensoryczna, w tym przypadku słuchowa, oznacza utratę zdolności odbierania bodźców dźwiękowych, co wpływa na komunikację oraz interakcje społeczne. Zrozumienie tych kategorii niepełnosprawności jest kluczowe w kontekście dostosowywania środowiska życia oraz pracy osób z ograniczeniami. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest projektowanie przestrzeni publicznych oraz urządzeń technicznych, które uwzględniają zarówno potrzeby osób z ograniczeniami ruchowymi, jak i sensorycznymi, co jest zgodne z zasadami uniwersalnego projektowania.

Pytanie 19

Czy brak podjazdów oraz wind w miejscach publicznych stanowi przeszkody?

A. transportowe

B. budowlane

C. socjalne

D. ekonomiczne

Zaznaczenie odpowiedzi o barierach finansowych to nie najlepszy pomysł, bo te nie dotyczą fizycznych przeszkód, które blokują dostęp osobom z ograniczeniami ruchowymi. Oczywiście, bariery finansowe mogą wpływać na dostępność usług, jak np. brak pieniędzy na dostosowanie budynków, ale to nie w tym leży problem. Odniesienie do barier społecznych też nie ma sensu, bo skupia się na relacjach międzyludzkich, a nie na konkretnej architekturze. Nawet jak ludzie są świadomi problemów osób z niepełnosprawnościami, to bez wind i takich rzeczy, dalej będą mieli ograniczony dostęp do przestrzeni publicznych. Wybór barier komunikacyjnych też nie jest trafny, bo dotyczy bardziej sposobów przekazywania informacji niż fizycznej dostępności budynków. Kluczowe w tym wszystkim jest zrozumienie, że różne kategorie barier dotyczą innych aspektów, szczególnie w kontekście dostępności w przestrzeni publicznej.

Pytanie 20

Jak najlepiej postąpić z osobą mającą problemy z przełykaniem, by zmniejszyć ryzyko refluksu zaraz po posiłku?

A. zostawić ją w pozycji siedzącej

B. ustawić ją w pozycji półleżącej na lewym boku

C. położyć ją płasko na lewym boku

D. położyć ją całkiem płasko na plecach

Pozostawienie podopiecznego w pozycji siedzącej po spożyciu posiłku jest kluczowe dla ograniczenia ryzyka refluksu, zwłaszcza u osób z problemami z przełykaniem. Ta pozycja sprzyja prawidłowemu trawieniu, ponieważ grawitacja wspomaga przemieszczanie się treści pokarmowej w dół przełyku do żołądka. Dodatkowo, siedząca pozycja zmniejsza nacisk na dolny zwieracz przełyku, co może zapobiegać cofaniu się treści żołądkowej. W praktyce, zaleca się utrzymywanie podopiecznego w tej pozycji przez co najmniej 30 minut po jedzeniu, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia refluksu. Ponadto, według wytycznych takich jak te opracowane przez American Speech-Language-Hearing Association, monitoring pozycji ciała pacjenta jest istotnym elementem w terapii zaburzeń połykania. Wprowadzenie tej zasady w codziennej opiece nad pacjentami z trudnościami w przełykaniu może znacznie poprawić komfort i bezpieczeństwo żywienia.

Pytanie 21

U osoby z paraplegią, która przenosi się na wózek inwalidzki, istnieje ryzyko pojawienia się odleżyn. Jakie rozwiązanie należy zastosować w tej sytuacji?

A. poduszkę zapobiegającą odleżynom

B. stabilizatory do nóg

C. pas ortopedyczny

D. dodatkowy koc na siedzisko w wózku

Poduszka przeciwodleżynowa to naprawdę ważna rzecz, szczególnie dla osób z paraplegią, które spędzają sporo czasu na wózkach. Odleżyny mogą się pojawić przez długi ucisk na skórę, co jest dość nieprzyjemne i groźne. Dobrze dobrana poduszka, czy to żelowa, pneumatyczna, czy piankowa, pomaga zredukować ten ucisk. Można powiedzieć, że rozkłada ciężar ciała na większej powierzchni, przez co zmniejsza ryzyko zranień skóry. Na przykład, poduszki pneumatyczne mają tę zaletę, że można w nich zmieniać ciśnienie, co poprawia krążenie. Z tego, co wiem, Światowa Organizacja Zdrowia oraz nasze krajowe standardy zalecają używanie tych poduszek i regularne zmiany pozycji, żeby unikać odleżyn. Warto też często sprawdzać stan skóry pacjenta – to pozwala szybciej zauważyć problemy i skutecznie je leczyć.

Pytanie 22

8-letni chłopiec, który korzysta z wózka inwalidzkiego, nie jest samodzielny, a jego matka, poświęcając swoją karierę, zajmuje się nim na co dzień, co prowadzi do tego, że chłopiec jest kapryśny i ma wymagającą postawę. Co przyczynia się do tej sytuacji?

A. Nadmierna troska ze strony matki

B. Brak interakcji z rówieśnikami bez ograniczeń

C. Zbyt wysokie oczekiwania matki wobec syna

D. Brak dojrzałości u dziecka

Nadopiekuńcza postawa matki ma istotny wpływ na kształtowanie się zachowań i umiejętności życiowych dziecka. Przykładem jest sytuacja, w której matka, zrezygnowawszy z pracy, poświęca całą swoją uwagę synowi, co może prowadzić do ograniczenia jego samodzielności. Nadmierna opieka skutkuje tym, że dziecko nie uczy się podejmowania decyzji ani radzenia sobie z wyzwaniami, co jest kluczowe dla jego rozwoju. Psychologia rozwojowa podkreśla znaczenie równowagi między opieką a autonomią dziecka, co pozwala na właściwe kształtowanie jego umiejętności społecznych i emocjonalnych. Dobrym przykładem jest wprowadzenie dziecka w interakcję z rówieśnikami, co sprzyja jego rozwojowi. W kontekście standardów wychowawczych, ważne jest, aby rodzice wspierali rozwój dzieci w sposób, który nie ogranicza ich niezależności, co wpisuje się w praktyki promujące zdrową dynamikę rodzin. Dlatego zachęcanie do samodzielności, mimo trudności, może znacząco wpłynąć na przyszłe życie dziecka oraz jego zdolność do radzenia sobie w społeczeństwie.

Pytanie 23

Jakie działanie powinien podjąć asystent, gdy podopieczny ma krwotok z nosa?

A. ustawić poszkodowanego w pozycji siedzącej z głową pochyloną do przodu

B. położyć poszkodowanego na plecach z opuszczonym zagłówkiem i głową odrzuconą w tył

C. ustawić poszkodowanego w pozycji siedzącej z głową odrzuconą w tył

D. położyć poszkodowanego na plecach z opuszczonym zagłówkiem i z głową pochyloną do przodu

W sytuacji, gdy poszkodowany ma krwawienie z nosa, kluczowym krokiem jest posadzenie go z głową pochyloną ku klatce piersiowej. Taka pozycja pozwala ograniczyć przepływ krwi do nosa oraz minimalizuje ryzyko zadławienia się krwią, co jest szczególnie istotne w przypadku silnego krwawienia. Dodatkowo, upewnia to, że krew nie spływa do gardła, co mogłoby prowadzić do poważniejszych komplikacji, takich jak aspiracja. W praktyce, posadzenie poszkodowanego w odpowiedniej pozycji powinno być jednym z pierwszych działań w ramach ABC pierwszej pomocy, gdzie A oznacza 'airway' (drogi oddechowe), B 'breathing' (oddychanie), a C 'circulation' (krążenie). Warto również zachować spokój i informować poszkodowanego, aby nie przechylał głowy do tyłu, co mogłoby pogorszyć sytuację. Według wytycznych Europejskiej Rady Resuscytacji, odpowiednia pozycja ciała jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu pacjenta podczas interwencji. Takie postępowanie stanowi podstawę skutecznej pierwszej pomocy w przypadku krwawienia z nosa.

Pytanie 24

Przy zmianie jednoczęściowego worka stomijnego pacjentowi, od której strony asystent powinien zacząć przyklejać nowy worek?

A. od dołu w górę

B. od góry w dół

C. od środka brzucha w stronę boku

D. z boku w kierunku środka brzucha

Odpowiedź "dołu do góry" jest jak najbardziej trafna. Ważne jest, żeby worek stomijny był przyklejony w sposób, który dobrze przylega i zmniejsza ryzyko wycieków. Przyklejanie od dołu do góry lepiej dopasowuje się do kształtu ciała pacjenta, szczególnie gdy chodzi o osoby z wrażliwą skórą przy stomii. Kiedy worek jest przyklejony odwrotnie, może pojawić się problem z napięciem materiału, co zwiększa ryzyko uszkodzenia i może być niewygodne dla pacjenta. Z mojego doświadczenia, istotne jest też, żeby skóra wokół stomii była czysta i sucha przed nałożeniem nowego worka. To naprawdę zwiększa komfort i bezpieczeństwo. Warto trzymać się tych metod, bo są zgodne z wytycznymi specjalistów i towarzystw stomijnych.

Pytanie 25

W jakim zakresie osoba z niepełnosprawnością może korzystać ze wsparcia oferowanego przez ośrodek pomocy społecznej?

A. opieki medycznej oraz działań rehabilitacyjnych

B. świadczenia usług rehabilitacyjnych w domu

C. usuwania przeszkód architektonicznych i technologicznych w domu

D. pomocy w postaci usług opiekuńczych świadczonych w miejscu zamieszkania

Usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania są kluczowym elementem wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, zapewniającym im wszechstronną pomoc w codziennych czynnościach. Te usługi mogą obejmować pomoc w higienie osobistej, przygotowywaniu posiłków, sprzątaniu oraz asystowaniu w załatwianiu spraw urzędowych. Wspierają one nie tylko samodzielność osób z niepełnosprawnościami, ale także ich jakość życia poprzez ograniczenie izolacji społecznej. Standardy dotyczące usług opiekuńczych, np. te określone przez Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej, wskazują, że usługi te powinny być dostosowane do indywidualnych potrzeb użytkownika, co zapewnia ich efektywność. Przykładem może być oferta ośrodków pomocy społecznej, które organizują te usługi, biorąc pod uwagę specyfikę potrzeb osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności, co jest zgodne z zasadą osobistego podejścia oraz wsparcia w naturalnym środowisku.

Pytanie 26

Jaki dodatkowy objaw może zasugerować asystentowi stan hipoglikemii u pacjentki z cukrzycą, jeśli obserwuje się niepokój, migreny, drżenie kończyn i problemy z widzeniem?

A. swędzenie skóry

B. wzmożone pragnienie

C. nadmierne oddawanie moczu

D. intensywne uczucie głodu

Silne uczucie głodu to kluczowy objaw, który może wskazywać na hipoglikemię, szczególnie u osób z cukrzycą. W momencie, gdy poziom glukozy we krwi spada poniżej normy, organizm reaguje różnorodnymi objawami, aby zasygnalizować niedobór energii. Uczucie głodu jest jednym z naturalnych mechanizmów obronnych, mających na celu skłonienie osoby do przyjęcia pokarmu, aby podnieść poziom glukozy. Inne objawy, takie jak niepokój, ból głowy, drżenie rąk i zaburzenia widzenia, również będą się pojawiały, co świadczy o tym, że natychmiastowe działanie jest niezbędne, aby zapobiec poważniejszym konsekwencjom. Standardy opieki nad pacjentem z cukrzycą zalecają regularne monitorowanie poziomu glukozy oraz edukację na temat rozpoznawania i zarządzania hipoglikemią. Przykładowo, przy pierwszych oznakach hipoglikemii, należy podjąć szybkie działania, takie jak spożycie glukozy w postaci żelu lub napoju słodzonego. Ważne jest, aby pacjenci wiedzieli, jak reagować w takich sytuacjach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu cukrzycą.

Pytanie 27

Jaki rodzaj lekarza jest konieczny w procesie tworzenia kompleksowego planu wsparcia dla pacjenta ze stwardnieniem rozsianym?

A. specjalista od chorób oczu

B. specjalista od układu nerwowego

C. specjalista od układu kostnego

D. specjalista od przewodu pokarmowego

Neurolog jest kluczowym specjalistą w diagnostyce i leczeniu stwardnienia rozsianego (SM), które jest przewlekłą chorobą autoimmunologiczną, wpływającą na centralny układ nerwowy. Neurolodzy są odpowiedzialni za opracowywanie indywidualnych planów leczenia, które mogą obejmować farmakoterapię, terapie rehabilitacyjne oraz wsparcie psychiczne. W terapii SM, neurolog współpracuje z innymi specjalistami, takimi jak psychologowie, fizjoterapeuci oraz dietetycy, aby zapewnić pacjentowi kompleksową opiekę. W praktyce klinicznej neurolog diagnozuje objawy, takie jak osłabienie mięśniowe, zaburzenia równowagi czy problemy z widzeniem, co jest kluczowe dla ustalenia najlepszego podejścia terapeutycznego. Rekomendacje zawarte w standardach medycznych, takich jak wytyczne Europejskiej Grupy Roboczej ds. Stwardnienia Rozsianego, podkreślają znaczenie wczesnej diagnostyki i interwencji neurologicznej, co pozytywnie wpływa na jakość życia pacjentów.

Pytanie 28

23-latek cierpiący na stwardnienie rozsiane pasjonuje się muzyką klasyczną. Jaką formę rozrywki najlepiej wybrać dla tej osoby?

A. na przedstawienie teatralne

B. do klubu muzycznego

C. do sali koncertowej

D. na koncert muzyki rockowej

Wyjście do filharmonii jest najodpowiedniejszą formą spędzania czasu wolnego dla 23-letniej osoby zmagającej się ze stwardnieniem rozsianym, która interesuje się muzyką poważną. Filharmonia oferuje nie tylko bogaty repertuar utworów klasycznych, ale również atmosferę sprzyjającą relaksowi i kontemplacji. Wizyta w filharmonii może być dostosowana do indywidualnych potrzeb, co jest istotne w przypadku osób z ograniczeniami mobilności. Ponadto, w wielu filharmoniach dostępne są udogodnienia, takie jak miejsca dla osób na wózkach inwalidzkich, co zwiększa komfort uczestnictwa w wydarzeniach muzycznych. Regularne uczestnictwo w koncertach muzyki klasycznej może przyczynić się do poprawy samopoczucia psychicznego, a także stymulować kreatywność oraz emocjonalny rozwój. Muzyka poważna, ze względu na swoją złożoność i bogate struktury, może być również źródłem głębokich przeżyć estetycznych, co ma znaczenie w kontekście terapeutycznym. Dlatego filharmonia stanowi idealne miejsce do spędzenia czasu wolnego, łącząc pasję do muzyki z możliwościami dostosowanymi do stanu zdrowia.

Pytanie 29

Osoba bezrobotna z niepełnosprawnością ruchową zarejestrowana w urzędzie pracy otrzymała propozycję skierowania do firmy, gdzie mogłaby zdobywać doświadczenie praktyczne poprzez wykonywanie zadań na miejscu, nie zawierając przy tym umowy o pracę. Jak nazywa się ta forma aktywizacji zawodowej?

A. praktyka

B. kurs

C. prace użyteczności publicznej

D. zatrudnienie interwencyjne

Poprawna odpowiedź to 'staż'. Staż to forma aktywizacji zawodowej, która umożliwia osobom bezrobotnym, w tym osobom z niepełnosprawnościami, zdobycie praktycznych umiejętności w rzeczywistym środowisku pracy, bez formalnego nawiązywania stosunku pracy z pracodawcą. W ramach stażu uczestnicy mają możliwość realizacji zadań, które są dostosowane do ich możliwości, co sprzyja rozwijaniu kompetencji i zwiększa szanse na zatrudnienie w przyszłości. Przykładowo, mężczyzna z niepełnosprawnością ruchową mógłby odbywać staż w biurze, ucząc się obsługi komputera, zarządzania dokumentacją czy komunikacji z klientami. Warto zauważyć, że staże są często organizowane we współpracy z powiatowymi urzędami pracy oraz instytucjami wspierającymi osoby z niepełnosprawnościami, co zapewnia kompleksową pomoc w procesie aktywizacji zawodowej. W Polsce, staż jest normowany przepisami prawa, co gwarantuje zarówno uczestnikom, jak i pracodawcom określone prawa i obowiązki, a także możliwość uzyskania stypendium stażowego, co stanowi dodatkowy atut dla osób korzystających z tego rozwiązania.

Pytanie 30

Jak nazywają się ćwiczenia, które podopieczna wykonuje samodzielnie pod nadzorem asystenta i które polegają na zginaniu oraz prostowaniu nadgarstków i krążeniu głowy?

A. samodzielnych nieograniczonych

B. samodzielnych odciążonych

C. wspomaganych własnoręcznie

D. z oporem

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, warto zauważyć charakterystykę każdego z podejść, które nie odpowiadają definicji ćwiczeń czynnych wolnych. Można zacząć od ćwiczeń oporowych, które wymagają zewnętrznego oporu, co nie jest zgodne z koncepcją wolnego ruchu, gdzie pacjent samodzielnie kontroluje intensywność i zakres ruchu. Ćwiczenia oporowe są zazwyczaj wykorzystywane w kontekście zwiększania siły mięśniowej poprzez dodanie ciężarów lub stosowanie urządzeń, co nie jest stosowane w przypadku nadgarstków i krążenia głowy, które powinny odbywać się w sposób naturalny i bez obciążeń. Kolejnym podejściem są ćwiczenia czynne w odciążeniu, które z założenia mają na celu redukcję obciążenia na stawy, na przykład poprzez wykonywanie ruchów w wodzie lub przy użyciu specjalnych urządzeń. Natomiast ćwiczenia samowspomagane, w których pacjent korzysta z zewnętrznych elementów wsparcia, również nie są zgodne z ideą ruchów wolnych, ponieważ wprowadzają dodatkowe elementy, które mogą zaburzać naturalny przebieg rehabilitacji. Każde z tych podejść ma swoje miejsce w terapii, ale w kontekście pytania najważniejsze jest zrozumienie, że ćwiczenia czynne wolne pozwalają na rozwój sprawności fizycznej w bezpieczny i naturalny sposób.

Pytanie 31

75-letnia pacjentka od kilku lat zmaga się z cukrzycą typu 2. Jest otyła i nie stosuje się do zaleceń dietetycznych. Jak można opisać jej postępowanie?

A. Zdrowotne

B. Lękliwe

C. Niezdrowe

D. Depresyjne

Odpowiedź 'Antyzdrowotne' jest prawidłowa, gdyż zachowanie podopiecznej wykazuje cechy ignorowania istotnych aspektów zdrowotnych w kontekście cukrzycy typu 2. Cukrzyca typu 2 to przewlekła choroba metaboliczna, która znacząco wpływa na jakość życia, a odpowiednia dieta jest kluczowym elementem jej zarządzania. Otyłość i nieprzestrzeganie diety mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak neuropatia, retinopatia czy choroby sercowo-naczyniowe. Dobre praktyki w zarządzaniu cukrzycą sugerują, że osoby z tym schorzeniem powinny dążyć do utrzymania zdrowej masy ciała oraz stosować zalecane diety bogate w błonnik, warzywa i niskotłuszczowe białka. Ignorowanie zasad zdrowego żywienia w kontekście otyłości i przewlekłej choroby można określić jako antyzdrowotne, co potwierdzają badania pokazujące, że zmiany w stylu życia mogą istotnie poprawić kontrolę glikemii oraz ogólny stan zdrowia. W praktyce, zachęcanie pacjentów do świadomości swoich wyborów żywieniowych oraz ich konsekwencji jest fundamentalne w pracy z osobami chorymi na cukrzycę.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju wsparcie należy zapewnić rodzicom dziecka z niepełnosprawnością intelektualną, którzy mają trudności w dotarciu do specjalistycznych instytucji?

A. oceniającego

B. współczującego

C. faktycznego

D. dostarczającego informacje

Chociaż wsparcie emocjonalne i rzeczowe ma swoje miejsce, to chyba nie wystarczy rodzicom dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, którzy muszą poradzić sobie z dotarciem do profesjonalnych instytucji. Wydaje mi się, że takie wsparcie emocjonalne może czasem prowadzić do mylenia rzeczywistej sytuacji, co może pogorszyć sprawę. Jasne, że wsparcie emocjonalne jest ważne, ale ono nie daje konkretnej wiedzy potrzebnej do działania. I to często prowadzi do frustracji. A z kolei pomoc rzeczowa, jak jakieś materiały czy zasoby, nie ma sensu bez dobrych informacji o tym, gdzie i jak można szukać wsparcia. Często ludzie myślą, że same emocje wystarczą do rozwiązania problemów, co w praktyce nie działa. Tu kluczowe jest, żeby rodzice dostali rzetelną i przemyślaną informację, żeby mogli lepiej się poruszać w tym systemie wsparcia. Bo dobra informacja to podstawa do podejmowania rozsądnych decyzji i skutecznego korzystania z tego, co jest dostępne.

Pytanie 33

Jak często asystent powinien myć każdą część ciała pacjenta, który samodzielnie nie wykonuje codziennej toalety i pozostaje w pozycji leżącej?

A. codziennie

B. jeden raz w tygodniu

C. dwa razy tygodniowo

D. dwa razy dziennie

Odpowiedź "raz na dobę" jest prawidłowa, ponieważ zapewnienie odpowiedniej higieny osobistej niesamodzielnym pacjentom leżącym w łóżku jest kluczowe dla ich zdrowia i komfortu. Regularne wykonywanie zabiegów higienicznych, co najmniej raz dziennie, minimalizuje ryzyko wystąpienia odleżyn, infekcji skórnych oraz innych problemów zdrowotnych. Każda część ciała powinna być myta z naciskiem na obszary narażone na gromadzenie się zanieczyszczeń, takie jak miejsca w fałdach skórnych, intymne oraz okolice cewki moczowej. W praktyce, taki zabieg powinien być przeprowadzany z zastosowaniem odpowiednich preparatów do mycia, które nie podrażniają skóry, oraz z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, aby nie powodować dyskomfortu pacjenta. Dobre praktyki wskazują na konieczność dostosowania częstotliwości i metod higieny do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz wskazań medycznych, co podkreśla znaczenie przeszkolenia personelu w zakresie pielęgnacji. Uwzględnienie tych zasad w codziennej pracy asystenta jest niezbędne dla utrzymania zdrowia podopiecznego.

Pytanie 34

Co należy zrobić, gdy dorosły poszkodowany jest nieprzytomny i nie oddycha?

A. Wykonać 1 wdech ratowniczy, a następnie 20 razy ucisnąć klatkę piersiową

B. 30 razy ucisnąć klatkę piersiową i wykonać 2 wdechy ratownicze

C. Wykonać 5 wdechów ratowniczych, a potem 30 ucisków klatki piersiowej

D. 15 razy ucisnąć klatkę piersiową i wykonać 2 wdechy ratownicze

Odpowiedź 30 uciśnięć klatki piersiowej : 2 oddechy ratownicze jest zgodna z obecnymi wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji. W przypadku dorosłego, który jest nieprzytomny i nie oddycha, natychmiastowe rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) jest kluczowe dla zwiększenia szans na przeżycie. Sekwencja 30 uciśnięć klatki piersiowej, a następnie 2 oddechy ratownicze stosowana jest, aby efektywnie utrzymać krążenie i dostarczenie tlenu do mózgu. W praktyce oznacza to wykonanie 30 uciśnięć klatki piersiowej w tempie około 100-120 uciśnięć na minutę, co jest optymalne dla zapewnienia odpowiedniego przepływu krwi. Po uciśnięciach wykonuje się 2 oddechy ratownicze, które powinny być skuteczne, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia mózgu spowodowanego brakiem tlenu. W przypadku braku wykształcenia w zakresie RKO, zaleca się jak najszybsze wezwanie profesjonalnej pomocy medycznej.

Pytanie 35

Asystent wspiera osobę z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej, która nie umie zarządzać finansami. Jakie działanie powinien podjąć asystent?

A. zabronić podopiecznemu używania pieniędzy

B. przejąć wszystkie czynności związane z zarządzaniem finansami od podopiecznego

C. wdrożyć trening zarządzania budżetem

D. przeprowadzić trening z zakresu umiejętności społecznych

Zastosowanie treningu budżetowego w pracy z osobą z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim jest kluczowe dla jej rozwoju umiejętności gospodarowania pieniędzmi. Trening ten ma na celu nabycie przez podopiecznego niezbędnych kompetencji związanych z planowaniem, oszczędzaniem oraz racjonalnym wydawaniem pieniędzy. Asystent może wykorzystać różnorodne techniki, takie jak symulacje zakupów, gdzie podopieczny będzie miał możliwość praktycznego zastosowania swoich umiejętności w kontrolowanym środowisku. Ważne jest, aby trening był dostosowany do indywidualnych potrzeb i możliwości podopiecznego. Stosując podejście oparte na praktycznych przykładach, asystent może np. zorganizować wspólne zakupy, podczas których nauczy podopiecznego, jak porównywać ceny, planować wydatki oraz podejmować świadome decyzje zakupowe. Dobrze skonstruowany trening budżetowy nie tylko wspiera samodzielność, ale również zwiększa poczucie odpowiedzialności i pewności siebie podopiecznego. Warto również odwołać się do standardów pracy z osobami z niepełnosprawnościami, które podkreślają znaczenie aktywizacji i wsparcia w nabywaniu umiejętności życiowych.

Pytanie 36

Osoba, która nie ma alergii na jad, została użądlona przez pszczołę w przedramię. Co powinien zrobić asystent, udzielając jej pierwszej pomocy?

A. nałożyć na przedramię opaskę uciskową i wezwać pogotowie

B. wycisnąć jad i przyłożyć ciepły kompres

C. usunąć żądło i zastosować zimny kompres na przedramię

D. przemyć miejsce wodą i mydłem oraz podać lek przeciwbólowy

Odpowiedź polegająca na usunięciu żądła i zastosowaniu zimnego okładu na przedramię jest prawidłowa z kilku powodów. Po użądleniu pszczoły, najważniejszym krokiem jest jak najszybsze usunięcie żądła, które może nadal wydzielać jad do organizmu. Kluczowe jest, aby nie wyciskać żądła, gdyż może to prowadzić do dalszego wprowadzenia jadu. Po usunięciu żądła, założenie zimnego okładu na miejsce użądlenia pomoże w złagodzeniu obrzęku i bólu, a także zmniejszy reakcję zapalną. Przykładem może być zastosowanie lodu owiniętego w ręcznik, który powinien być stosowany przez 15-20 minut. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się pierwszą pomocą, takich jak American Red Cross, kluczowe jest zapewnienie komfortu poszkodowanemu oraz monitorowanie jego stanu zdrowia, aby w razie wystąpienia reakcji anafilaktycznej możliwe było szybkie wezwanie pomocy medycznej. Wiedza ta jest istotna w kontekście pierwszej pomocy i ratownictwa, gdzie czas i odpowiednie działania mają fundamentalne znaczenie.

Pytanie 37

Jaką terapię powinien zasugerować asystent podopiecznej, która wykazuje duże zainteresowanie zwierzętami?

A. terapię ogrodniczą

B. terapię z udziałem zwierząt

C. terapię przez zabawę

D. terapię kolorami

Animaloterapia, znana również jako terapia z udziałem zwierząt, to metoda rehabilitacyjna, która wykorzystuje interakcje z zwierzętami do poprawy dobrostanu psychicznego oraz fizycznego pacjentów. W kontekście podopiecznej, która bardzo lubi kontakt ze zwierzętami, zastosowanie animaloterapii może przynieść szereg korzyści, takich jak redukcja stresu, poprawa nastroju oraz zwiększenie motywacji do aktywności. Badania pokazują, że obecność zwierząt może znacząco wpływać na poziom oksytocyny i serotoniny, co sprzyja poprawie zdrowia psychicznego. Przykłady zastosowania animaloterapii obejmują sesje z psami terapeutycznymi, zajęcia z końmi lub inne formy interakcji ze zwierzętami. Warto zaznaczyć, że w ramach praktyki korzysta się z wytycznych takich jak te opracowane przez American Veterinary Medical Association, które podkreślają znaczenie etyki i bezpieczeństwa w kontaktach z zwierzętami. Wdrożenie animaloterapii w pracy z pacjentami powinno być poprzedzone odpowiednią oceną ich potrzeb oraz preferencji, co zapewnia skuteczne i bezpieczne wsparcie.

Pytanie 38

Podczas konwersacji z sąsiadką asystent dowiedział się, że podopieczna ostatnio zrezygnowała z zakupu brakujących leków, ponieważ opłaciła rachunek za ogrzewanie. Ta sytuacja wskazuje na problemy

A. psychologiczne podopiecznej

B. finansowe podopiecznej

C. w relacjach rodzinnych podopiecznej

D. ze zdrowiem podopiecznej

Wybrana odpowiedź, dotycząca problemów materialnych podopiecznej, jest prawidłowa, ponieważ sytuacja opisana w pytaniu ukazuje bezpośrednie powiązanie między finansami a dostępnością do niezbędnych leków. Decyzja podopiecznej o opłaceniu rachunku za ogrzewanie zamiast wykupienia leków wskazuje na trudności finansowe, które mogą prowadzić do nieodpowiedniego zarządzania zdrowiem. W praktyce asystenci społeczni powinni zwracać uwagę na takie sytuacje, ponieważ mogą one świadczyć o szerszym zakresie problemów materialnych, które wymagają interwencji. Dobrą praktyką w obszarze wsparcia społecznego jest prowadzenie dokładnej analizy sytuacji finansowej podopiecznych oraz pomoc w uzyskaniu dostępu do świadczeń zdrowotnych. W ramach standardów opieki społecznej, asystenci są zobowiązani do identyfikacji takich problemów i kierowania podopiecznych do odpowiednich instytucji, które mogą pomóc w poprawie sytuacji materialnej, co w efekcie może również korzystnie wpłynąć na ich zdrowie.

Pytanie 39

Jak powinien zachować się pacjent po operacji stawu biodrowego, korzystający z dwóch kul łokciowych, podczas wchodzenia po schodach?

A. oprzeć się na kulach, potem zrobić pierwszy krok kończyną sprawną i dodać kończynę niesprawną oraz kule

B. oprzeć się na kulach, potem zrobić pierwszy krok kończyną niesprawną i dodać kończynę sprawną oraz kule

C. umieścić kule na wyższym stopniu, potem zrobić pierwszy krok kończyną sprawną i dodać kończynę niesprawną

D. umieścić jedną kulę na wyższym stopniu, potem zrobić pierwszy krok kończyną niesprawną i dodać kończynę sprawną oraz drugą kulę

Niektóre podejścia do wchodzenia po schodach po operacji stawu biodrowego mogą być niebezpieczne i nieefektywne. Wybór wsparcia na kulach oraz kolejność stawiania kroków mają kluczowe znaczenie dla zachowania równowagi i bezpieczeństwa. W jednym z zaproponowanych rozwiązań sugeruje się, aby najpierw wesprzeć się na kulach, a następnie postawić krok kończyną niesprawną. To podejście jest problematyczne, ponieważ kończyna niesprawna nie jest w stanie zapewnić odpowiedniego wsparcia i stabilności, co może prowadzić do upadku lub dodatkowych kontuzji. Innym przykładem jest sugerowanie postawienia kul na stopniu wyżej przed wykonaniem kroku kończyną sprawną. Takie działanie nie tylko utrudnia stabilizację, ale również zwiększa ryzyko urazu w przypadku utraty równowagi. Warto także zauważyć, że dostawienie kończyny niesprawnej po postawieniu kroku kończyną sprawną może prowadzić do nadmiernego obciążenia stawu biodrowego, co jest niebezpieczne w procesie rehabilitacji. W praktyce terapeutycznej istotne jest, aby każdy ruch był przemyślany i ukierunkowany na minimalizację ryzyka oraz maksymalizację efektywności, co czyni proponowane błędne strategie nieodpowiednimi w kontekście rehabilitacji pooperacyjnej.

Pytanie 40

Podopieczny odczuwa strach, gdy zostaje sam w domu, nawet gdy asystent przebywa w innym pokoju. Jaką niezaspokojoną potrzebę może to wskazywać?

A. poczucia bezpieczeństwa

B. samorealizacji

C. uznania

D. przynależności

Kiedy mówimy o podopiecznym, który boi się zostać sam w domu albo czuje lęk, gdy asystent idzie do innego pomieszczenia, to wyraźnie widać, że potrzebuje poczucia bezpieczeństwa. Z tego, co wiem, według Maslowa, bezpieczeństwo to nie tylko ochrona fizyczna, ale też emocjonalna, co jest mega ważne w codziennym życiu. Osoby, które mają takie lęki, często czują, że nie mają wystarczająco ochrony, co sprawia, że czują się źle psychicznie. W praktyce, aby pomóc takiemu podopiecznemu, można stworzyć mu stabilne środowisko - na przykład regularnie się z nim kontaktować i wprowadzić jakąś rutynę, żeby wiedział, czego się spodziewać. Dobre zorganizowanie dnia, w którym mają ustalone godziny na różne aktywności i odpoczynek, naprawdę może pomóc zmniejszyć lęk. I jeszcze jedno - warto dawać wsparcie emocjonalne poprzez rozmowę i angażujące zajęcia, bo to może wzmocnić jego poczucie bezpieczeństwa, co jest kluczowe, kiedy pracujemy z osobami, które mają trudności w adaptacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej