Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 7 stycznia 2025 11:08
  • Data zakończenia: 7 stycznia 2025 11:19

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Kabel typu skrętka, w którym pojedyncza para żył jest pokryta folią, a całość kabla jest osłonięta ekranem z folii i siatki, oznacza się symbolem

A. U/UTP
B. SF/UTP
C. SF/FTP
D. U/FTP
Odpowiedź SF/FTP jest prawidłowa, ponieważ oznacza kabel typu skrętka, w którym każda para żył jest dodatkowo izolowana folią, a cały kabel jest osłonięty ekranem z folii i siatki. Skrót SF oznacza 'Shielded Foiled', co wskazuje na ekranowanie zarówno na poziomie poszczególnych par, jak i na poziomie całego kabla. Tego rodzaju konstrukcja pozwala na znaczne ograniczenie zakłóceń elektromagnetycznych, co jest kluczowe w zastosowaniach, gdzie stabilność i jakość sygnału są niezbędne, takich jak sieci komputerowe w biurach lub systemy telekomunikacyjne. Kabel SF/FTP jest idealny do instalacji w miejscach z dużym natężeniem zakłóceń, takich jak blisko urządzeń elektronicznych czy w obszarach przemysłowych. Zgodnie z normami ISO/IEC 11801 oraz ANSI/TIA-568, stosowanie ekranowanych kabli w środowiskach o wysokim poziomie interferencji jest zalecane, co czyni ten typ kabla popularnym w nowoczesnych instalacjach sieciowych.
Pytanie 2

Komputer uzyskuje dostęp do Internetu za pośrednictwem sieci lokalnej. Gdy użytkownik wpisuje w przeglądarkę internetową adres www.wp.pl, nie może otworzyć strony WWW, natomiast podanie adresu IP, przykładowo 212.77.100.101, umożliwia otwarcie tej strony. Jakie mogą być tego powody?

A. Brak serwera DNS
B. Brak serwera PROXY
C. Brak adresu bramy
D. Brak serwera WINS
Dostęp do internetu może być ograniczany z różnych przyczyn, jednak niektóre z wymienionych opcji nie są właściwymi przyczynami braku dostępu do wybranej strony. Serwer PROXY jest używany do pośredniczenia w połączeniach między użytkownikiem a internetem, co może wpływać na wydajność lub bezpieczeństwo, ale nie jest odpowiedzialny za rozwiązywanie nazw domen. Z kolei serwer WINS, który jest używany głównie w sieciach Windows do rozwiązywania nazw NetBIOS, nie ma żadnego wpływu na dostęp do stron internetowych operujących w oparciu o protokół TCP/IP, co czyni jego brak nieistotnym w tym kontekście. Brak bramy sieciowej, która odpowiada za komunikację z innymi sieciami, również nie jest bezpośrednią przyczyną, ponieważ użytkownik mógłby korzystać z adresów IP lokalnych, gdyby brama była jedynym problemem. W praktyce, typowym błędem myślowym jest zakładanie, że problemy z dostępem do internetu zawsze są związane z brakiem jednego z tych elementów, zamiast skupić się na kluczowej roli serwera DNS w procesie komunikacji w sieci. Właściwe zrozumienie działania DNS i jego znaczenia dla funkcjonowania stron internetowych jest kluczowe dla rozwiązywania problemów związanych z dostępem do zasobów w internecie.
Pytanie 3

Stacja robocza powinna znajdować się w tej samej podsieci co serwer o adresie IP 192.168.10.150 i masce 255.255.255.192. Który adres IP powinien być skonfigurowany w ustawieniach protokołu TCP/IP karty sieciowej stacji roboczej?

A. 192.168.11.130
B. 192.168.10.1
C. 192.168.10.190
D. 192.168.10.220
Wybór adresów IP 192.168.11.130, 192.168.10.220 oraz 192.168.10.1 jest nieprawidłowy z różnych powodów. Adres 192.168.11.130 znajduje się w innej podsieci, ponieważ druga część adresu '11' wskazuje na inną grupę adresów, co uniemożliwia komunikację z serwerem 192.168.10.150. W sieciach IPv4, komunikacja odbywa się wewnątrz tej samej podsieci, a różne numery w trzecim oktetcie (jak '10' i '11') oznaczają różne podsieci. Adres 192.168.10.220 również jest błędny, ponieważ znajduje się poza zakresem dostępnych adresów w podsieci 192.168.10.128/26 – adresy w tej podsieci wahają się od 192.168.10.129 do 192.168.10.190. Wybór adresu 192.168.10.1 z kolei może być mylony z adresem bramy sieciowej, która zwykle nie jest przydzielana stacjom roboczym, a wręcz przeciwnie – jest zarezerwowana dla urządzeń sieciowych, takich jak routery. W praktyce, osoby przydzielające adresy IP powinny również pamiętać o tworzeniu planu adresacji, który zapobiega konfliktom IP i umożliwia efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi.
Pytanie 4

Na podstawie analizy pakietów sieciowych, określ adres IP oraz numer portu, z którego urządzenie otrzymuje odpowiedź?

Ilustracja do pytania
A. 192.168.0.13:51383
B. 46.28.247.123:80
C. 192.168.0.13:80
D. 46.28.247.123:51383
Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego przypisania adresów IP i portów, które nie odpowiadają standardowemu schematowi komunikacji w sieci. Na przykład adres IP 192.168.0.13 jest typowym adresem z zakresu sieci lokalnej (LAN), co oznacza, że nie jest publicznie routowalny w Internecie i służy do identyfikacji hostów w prywatnych sieciach. Port 51383 w odpowiedziach sugeruje dynamiczny lub tymczasowy port, który jest zazwyczaj używany przez aplikacje klienckie do inicjowania połączeń z serwerami z użyciem portów standardowych, takich jak 80 dla HTTP. W przypadku analizy ruchu sieciowego, najczęstszym błędem jest pomieszanie ról źródłowego i docelowego adresu oraz portu. Serwery webowe zazwyczaj nasłuchują na standardowych portach, takich jak 80 dla HTTP i 443 dla HTTPS, co ułatwia standaryzację i optymalizację trasowania w sieci. Zrozumienie różnic między adresami publicznymi i prywatnymi oraz dynamicznymi i statycznymi portami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi. Bez tej wiedzy administratorzy mogą napotkać problemy z konfiguracją sieci, które prowadzą do błędów w komunikacji i zabezpieczeniach. Dlatego ważne jest, aby dokładnie interpretować dane z narzędzi do analizy ruchu sieciowego, takich jak Wireshark, gdzie adresy i porty muszą być prawidłowo zidentyfikowane, aby rozwiązać potencjalne problemy z siecią i zapewnić prawidłowe działanie usług sieciowych. Stosowanie się do dobrych praktyk w zakresie wykorzystania portów oraz adresów IP jest kluczowe dla bezpieczeństwa i wydajności sieciowej.
Pytanie 5

Zgodnie z normą 802.3u w sieciach FastEthernet 100Base-FX stosuje się

A. przewód UTP kat. 5
B. światłowód jednomodowy
C. światłowód wielomodowy
D. przewód UTP kat. 6
Odpowiedź 'światłowód wielomodowy' jest poprawna, ponieważ standard 802.3u definiuje technologię FastEthernet, która obsługuje różne medium transmisyjne, w tym światłowód. W przypadku 100Base-FX, stosowany jest światłowód wielomodowy, który charakteryzuje się większą średnicą rdzenia w porównaniu do światłowodu jednomodowego. Dzięki temu, światłowody wielomodowe są w stanie transmitować wiele promieni świetlnych równocześnie, co zwiększa przepustowość i elastyczność sieci. W praktyce, 100Base-FX jest często wykorzystywany w systemach telekomunikacyjnych oraz w lokalnych sieciach komputerowych, gdzie odległość między urządzeniami jest znacząca, a potrzeba dużej przepustowości jest kluczowa. Zastosowanie światłowodów w tych sieciach pozwala na osiągnięcie dużych zasięgów, przekraczających 2 km, co czyni je odpowiednimi do zastosowań w kampusach uniwersyteckich czy dużych biurach. Ponadto, światłowody wielomodowe są również bardziej odporne na zakłócenia elektryczne, co czyni je korzystnym wyborem w środowiskach o wysokim poziomie zakłóceń elektromagnetycznych.
Pytanie 6

W systemie Linux komenda tty pozwala na

A. uruchomienie programu pokazującego zawartość pamięci operacyjnej
B. zmianę aktywnego katalogu na katalog domowy użytkownika
C. wysłanie sygnału do zakończenia procesu
D. wyświetlenie identyfikatora terminala
Wybrane odpowiedzi są niepoprawne z kilku powodów. W pierwszej z nich sugerowano, że polecenie 'tty' służy do wysyłania sygnału zakończenia procesu. To jest zasadniczo błędne zrozumienie funkcji sygnałów w systemie Linux, gdzie do zakończenia procesu używa się polecenia 'kill' w połączeniu z odpowiednim identyfikatorem procesu (PID). Sygnały to mechanizm komunikacji między procesami, a nie polecenie, które zwraca informacje o terminalu. Z kolei druga odpowiedź twierdzi, że 'tty' uruchamia program listujący zawartość pamięci operacyjnej. Takie operacje dotyczą narzędzi takich jak 'top' czy 'htop', które umożliwiają monitorowanie procesów działających w systemie, a nie polecenie 'tty'. Zmiana bieżącego katalogu na katalog domowy użytkownika jest realizowana za pomocą polecenia 'cd' i również nie ma związku z funkcją 'tty'. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji różnych poleceń, co prowadzi do nieporozumień w ich zastosowaniach. Aby dobrze zrozumieć, jak działają polecenia w systemie Linux, należy mieć jasność co do ich specyfikacji oraz celu, dla którego zostały zaprojektowane. Właściwe zrozumienie architektury systemu Linux oraz logiki działania jego komponentów jest kluczowe dla efektywnego działania w tym środowisku.
Pytanie 7

Element płyty głównej, który jest odpowiedzialny za wymianę danych między procesorem a innymi komponentami płyty, to

A. BIOS ROM
B. układ chłodzenia
C. chipset
D. pamięć RAM
Jak wybrałeś odpowiedź związaną z BIOS ROM albo pamięcią RAM, to może oznaczać, że nie do końca rozumiesz, do czego te elementy służą w komputerze. BIOS ROM to taki program, który pomaga uruchomić sprzęt, ale nie pośredniczy w komunikacji między różnymi częściami płyty głównej. Jego zadaniem jest współpraca z chipsetem na początku, gdy system się włącza. A pamięć RAM? To pamięć robocza, w której trzymamy dane i instrukcje w trakcie działania procesora. Nie jest mediatorem, tylko daje miejsce na dane do przetworzenia. Układ chłodzenia ma swoje znaczenie - dba o to, żeby procesor i inne komponenty nie przegrzewały się, ale też nie kontroluje komunikacji między elementami. Kiedy wybierasz niepoprawne odpowiedzi, możesz myśleć, że te części zarządzają danymi, ale to chipset jest za to odpowiedzialny. Takie mylenie ról może prowadzić do błędnych wniosków o tym, jak działa system komputerowy.
Pytanie 8

Czym jest klaster komputerowy?

A. zespół komputerów działających równocześnie, tak jakby stanowiły jeden komputer
B. komputer z wieloma rdzeniami procesora
C. komputer rezerwowy, na którym regularnie tworzy się kopię systemu głównego
D. komputer z systemem macierzy dyskowej
Odpowiedzi, które wskazują na różne aspekty komputerów, nie oddają istoty klastra komputerowego. Zdefiniowanie klastra jako komputera zapasowego, na którym wykonywana jest kopia systemu, ogranicza jego rolę do funkcji awaryjnej, podczas gdy klaster to złożony system, w którym wiele maszyn współpracuje, aby zrealizować zadania w sposób równoległy. To podejście nie docenia złożoności i dynamiki pracy, która zachodzi w klastrach. Ponadto uznanie komputera z macierzą dyskową za klaster ignoruje fakt, że samodzielny komputer z dodatkowymi komponentami nie zmienia jego architektury w kierunku klastrów. Klaster wymaga współpracy i synchronizacji pomiędzy wieloma jednostkami obliczeniowymi, co jest kluczowym elementem jego definicji. Z kolei komputer z wieloma procesorami może być wydajny, lecz nie jest klastrem, ponieważ operuje jako pojedyncza jednostka. Prawdziwe klastery są projektowane z myślą o rozproszonej architekturze, gdzie każdy węzeł ma określoną rolę, co jest zgodne z zasadami zarządzania zasobami i obciążeniem. Tak więc, pojmowanie klastra jako pojedynczego komputera lub urządzenia z dodatkowymi komponentami prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcjonalności i zastosowaniach w nowoczesnym IT.
Pytanie 9

Jaki adres IP w systemie dziesiętnym odpowiada adresowi IP 10101010.00001111.10100000.11111100 zapisanemu w systemie binarnym?

A. 171.14.159.252
B. 170.14.160.252
C. 171.15.159.252
D. 170.15.160.252
Wybór błędnych odpowiedzi opiera się na nieprawidłowej interpretacji wartości binarnych lub ich konwersji na system dziesiętny. Często w takich sytuacjach można się spotkać z typowymi błędami, takimi jak zignorowanie sposobu, w jaki oblicza się wartość oktetów. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że błędnie zinterpretowano oktet 00001111 jako 14 zamiast 15, co prowadzi do nieprawidłowego wyniku. Ponadto, istnieje ryzyko pomylenia wartości oktetów, co może prowadzić do całkowicie innego adresu IP. Warto pamiętać, że każdy oktet w adresie IP reprezentuje wartość od 0 do 255 i powinien być przeliczany z uwzględnieniem podstawy 2. Błędy te są powszechne, zwłaszcza w przypadku osób, które nie są dobrze zaznajomione z systemami liczbowymi. Zrozumienie, jak przeliczać wartości binarne na dziesiętne, jest kluczowe w kontekście sieci komputerowych. Umożliwia to nie tylko poprawną konfigurację urządzeń, ale także zrozumienie, jak różne części sieci komunikują się ze sobą. Dlatego ważne jest, aby systematycznie ćwiczyć te umiejętności oraz odnosić się do standardów takich jak RFC 791, które definiuje internetowy protokół IP.
Pytanie 10

Z wykorzystaniem polecenia dxdiag uruchomionego z linii komend systemu Windows można

A. sprawdzić parametry karty graficznej
B. zweryfikować prędkość zapisu oraz odczytu napędów DVD
C. przeskanować dysk twardy w poszukiwaniu błędów
D. przeprowadzić pełną diagnostykę karty sieciowej
Wszystkie inne odpowiedzi, które nie wskazują na możliwość sprawdzenia parametrów karty graficznej przy użyciu narzędzia dxdiag, są mylnymi interpretacjami funkcji tego polecenia. Po pierwsze, wykonywanie pełnej diagnostyki karty sieciowej nie jest funkcją dxdiag. Do diagnozowania problemów z kartą sieciową stosuje się inne narzędzia, takie jak 'ipconfig' lub 'ping', które dostarczają informacji o połączeniu sieciowym, jego statusie i ewentualnych problemach z konfiguracją. Druga błędna koncepcja dotyczy skanowania dysku twardego w poszukiwaniu błędów. Takie operacje realizowane są zwykle za pomocą narzędzia 'chkdsk', które jest zaprojektowane do wykrywania i naprawy błędów w systemie plików oraz uszkodzonych sektorów na dyskach twardych. Wreszcie, weryfikacja prędkości zapisu oraz odczytu napędów DVD wymaga specjalistycznych narzędzi do benchmarkingu, a nie prostego raportu systemowego, jaki generuje dxdiag. Wiele osób może popełniać błąd, sądząc, że jedno narzędzie może zaspokoić różnorodne potrzeby diagnostyczne, co prowadzi do frustracji oraz nieefektywności w rozwiązywaniu problemów. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy program i narzędzie w systemie operacyjnym ma swoje specyficzne zastosowania, a ich właściwe wykorzystanie jest podstawą efektywnej diagnostyki i konserwacji systemu.
Pytanie 11

Wartość wyrażana w decybelach, będąca różnicą pomiędzy mocą sygnału przekazywanego w parze zakłócającej a mocą sygnału generowanego w parze zakłócanej to

A. przesłuch zdalny
B. rezystancja pętli
C. przesłuch zbliżny
D. poziom mocy wyjściowej
Zrozumienie pojęć związanych z zakłóceniami sygnału jest kluczowe w dziedzinie telekomunikacji. Odpowiedzi takie jak rezystancja pętli, przesłuch zdalny czy poziom mocy wyjściowej, choć mają swoje miejsce w tej dyscyplinie, nie odnoszą się bezpośrednio do zagadnienia przesłuchu zbliżnego, który opisuje różnice w mocy sygnałów w bliskim sąsiedztwie. Rezystancja pętli odnosi się do oporu w obwodzie elektrycznym, co może mieć wpływ na jakość sygnału, ale nie jest miarą przesłuchu. Przesłuch zdalny natomiast dotyczy wpływu sygnałów z innych par przewodów, co również różni się od przesłuchu zbliżnego, który koncentruje się na oddziaływaniu sygnałów w tym samym medium. Poziom mocy wyjściowej jest istotny dla oceny wydajności urządzenia, jednak nie dostarcza informacji o interakcjach między sygnałami. Często pojawiające się nieporozumienia dotyczące definicji tych terminów mogą prowadzić do błędnych wniosków, dlatego ważne jest, aby jasno rozróżniać między różnymi rodzajami zakłóceń i ich skutkami dla jakości sygnału. W kontekście projektowania systemów, umiejętność identyfikacji i analizy przesłuchów jest kluczowa dla osiągnięcia pożądanych parametrów pracy, a nieprawidłowe interpretacje mogą prowadzić do nieefektywnych rozwiązań.
Pytanie 12

Użytkownik uszkodził płytę główną z gniazdem procesora AM2. Uszkodzoną płytę można wymienić na model z gniazdem, nie zmieniając procesora i pamięci

A. AM2+
B. FM2
C. AM1
D. FM2+
Wybór gniazda FM2+ jest błędny, ponieważ jest to zupełnie inny typ gniazda zaprojektowany dla procesorów z rodziny APU, które nie są kompatybilne z architekturą AM2. Procesory FM2+ wymagają nowej architektury, co sprawia, że użytkownik musiałby wymienić zarówno procesor, jak i pamięć. Odpowiedź AM1 również jest nietrafiona, ponieważ gniazdo AM1 jest przeznaczone dla zupełnie innej generacji procesorów, które z kolei nie mają nic wspólnego z AM2. Użytkownicy mogą mylić te gniazda z powodu podobieństw w nazwach, co jest typowym błędem myślowym. W przypadku FM2, sytuacja jest podobna; to gniazdo obsługuje architekturę APU i nie jest kompatybilne z procesorami AM2. Wybierając niekompatybilne gniazdo, użytkownik narazi się na dodatkowe koszty związane z wymianą procesora i pamięci, co jest nieefektywne i niepraktyczne. Dla osób planujących modernizację systemu, kluczowe jest zrozumienie, które gniazda są ze sobą zgodne, ponieważ to pozwala uniknąć niepotrzebnych wydatków oraz komplikacji. W branży komputerowej ważne jest posiadanie aktualnej wiedzy na temat kompatybilności komponentów, co wpływa na efektywność zarządzania zasobami sprzętowymi.
Pytanie 13

Ile minimalnie pamięci RAM powinien mieć komputer, aby możliwe było uruchomienie 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7 w trybie graficznym?

A. 256 MB
B. 2 GB
C. 512 MB
D. 1 GB
Wybór odpowiedzi innej niż 1 GB, w kontekście minimalnych wymagań dla 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7, oparty jest na nieporozumieniach dotyczących zarządzania pamięcią oraz wydajności systemu. Odpowiedzi takie jak 512 MB czy 256 MB są zdecydowanie niewystarczające. System operacyjny Windows 7, nawet w wersji 32-bitowej, wymaga co najmniej 1 GB pamięci RAM, aby móc uruchomić graficzny interfejs użytkownika, co wiąże się z potrzebą obsługi wielu procesów jednocześnie, co jest typowe w nowoczesnych systemach operacyjnych. W przypadku 512 MB RAM, użytkownik napotka poważne ograniczenia w wydajności, a system może nie być w stanie uruchomić wymaganych komponentów graficznych oraz aplikacji. Ponadto, korzystanie z 256 MB RAM w dzisiejszych czasach jest skrajnie niezalecane i praktycznie niemożliwe, ponieważ wiele współczesnych aplikacji i przeglądarek internetowych wymaga znacznie więcej pamięci. Wybór niewłaściwej odpowiedzi najczęściej wynika z błędnej interpretacji wymagań systemowych oraz niewłaściwego postrzegania minimalnych standardów, co jest typową pułapką w edukacji związanej z technologiami informacyjnymi. Warto zwrócić uwagę na wytyczne producenta sprzętu oraz dokumentację techniczną, aby lepiej zrozumieć wymagania dotyczące pamięci RAM, co jest kluczowe dla zrozumienia architektury systemu operacyjnego.
Pytanie 14

Po dokonaniu eksportu klucza HKCU stworzona zostanie kopia rejestru zawierająca dane o konfiguracji

A. aktualnie zalogowanego użytkownika
B. procedurach uruchamiających system operacyjny
C. wszystkich aktywnie ładowanych profili użytkowników systemu
D. sprzętu komputera dla wszystkich użytkowników systemu
Poprawna odpowiedź to aktualnie zalogowany użytkownik, ponieważ eksport klucza rejestru HKCU (HKEY_CURRENT_USER) dotyczy jedynie ustawień i konfiguracji związanych z bieżącym profilem użytkownika. Klucz HKCU przechowuje dane specyficzne dla aktualnie zalogowanego użytkownika, takie jak preferencje aplikacji, ustawienia systemowe oraz różne konfiguracje związane z interfejsem użytkownika. Na przykład, po zalogowaniu się na konto użytkownika, system operacyjny wczytuje te ustawienia, co umożliwia personalizację środowiska pracy. Eksportowanie klucza HKCU jest praktycznym sposobem na tworzenie kopii zapasowych tych ustawień lub przenoszenie ich na inny komputer. W wielu sytuacjach administracyjnych i wsparcia technicznego zarządzanie tymi danymi jest kluczowe, ponieważ pozwala na szybkie przywrócenie preferencji użytkownika po reinstalacji systemu lub migracji na nową maszynę. Zgodnie z dobrymi praktykami zabezpieczeń, zawsze warto także mieć świadomość, jakie dane są eksportowane, aby uniknąć niezamierzonego ujawnienia informacji wrażliwych."
Pytanie 15

Który z rodzajów rekordów DNS w systemach Windows Server określa alias (inną nazwę) dla rekordu A związanej z kanoniczną (rzeczywistą) nazwą hosta?

A. AAAA
B. NS
C. CNAME
D. PTR
Rekordy NS (Name Server) są odpowiedzialne za wskazywanie serwerów DNS, które są autorytatywne dla danej strefy DNS. Nie mają one jednak roli w definiowaniu aliasów dla innych rekordów, co czyni je nieodpowiednim wyborem w kontekście pytania. W praktyce, rekordy NS są przede wszystkim używane do zarządzania hierarchią serwerów DNS i kierowania zapytań do odpowiednich serwerów, co jest kluczowe w architekturze DNS, ale nie ma związku z aliasami dla rekordów A. Z kolei rekord PTR (Pointer Record) stosowany jest do odwrotnej analizy DNS, co oznacza, że umożliwia mapowanie adresów IP na nazwy domenowe. To zjawisko jest wykorzystywane głównie w kontekście zabezpieczeń i logowania, ale nie ma zastosowania w definiowaniu aliasów. Rekordy AAAA są analogiczne do rekordów A, ale ich głównym zadaniem jest wspieranie adresów IPv6. Choć mają one kluczowe znaczenie w kontekście nowoczesnych aplikacji internetowych, nie pełnią one funkcji aliasów dla innych rekordów. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych nieodpowiednich typów rekordów, to mylenie ich funkcji oraz nieznajomość specyfiki działania DNS. Prawidłowe zrozumienie ról poszczególnych rekordów DNS jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową.
Pytanie 16

Co należy zrobić w pierwszej kolejności, gdy dysza w drukarce atramentowej jest zaschnięta z powodu długotrwałych przestojów?

A. ustawić tryb wydruku ekonomicznego
B. przeprowadzić oczyszczenie dyszy za pomocą odpowiedniego programu
C. oczyścić dyszę wacikiem nasączonym olejem syntetycznym
D. wymienić cały mechanizm drukujący
Wymiana mechanizmu drukującego jest drastycznym krokiem, który zazwyczaj nie jest konieczny w przypadku problemów z zaschniętymi dyszami. Taki proces wiąże się z wysokimi kosztami oraz czasem przestoju urządzenia, co czyni go mało praktycznym rozwiązaniem w sytuacjach, które można z łatwością naprawić przy użyciu prostszych metod. Z kolei ustawienie wydruku ekonomicznego nie ma bezpośredniego wpływu na problem z zasychającymi tuszami, a jedynie może zmniejszyć ilość zużywanego tuszu podczas druku, co w przypadku problemów z jakością druku nie przyniesie pożądanych rezultatów. Kiedy nie wykorzystuje się drukarki przez dłuższy czas, tusz może wysychać w dyszach, co skutkuje słabszą jakością wydruków. Użycie wacika nasączonego olejem syntetycznym jest również niewłaściwą koncepcją, ponieważ olej nie jest substancją przeznaczoną do czyszczenia elementów drukujących. W rzeczywistości, może on zatykać dysze i pogarszać sytuację, prowadząc do uszkodzeń, które mogą być trudne i kosztowne do naprawienia. Kluczowym błędem myślowym jest więc założenie, że można rozwiązać problem z zaschniętymi tuszami w sposób, który może wprowadzić dodatkowe komplikacje lub koszty, zamiast skorzystać z dostępnych, efektywnych metod konserwacji i czyszczenia.
Pytanie 17

Jakie oprogramowanie można wykorzystać do wykrywania problemów w pamięciach RAM?

A. MemTest86
B. Chkdsk
C. SpeedFan
D. HWMonitor
MemTest86 to specjalistyczne oprogramowanie przeznaczone do diagnostyki pamięci RAM, które potrafi wykrywać błędy w układach pamięci. Przeprowadza testy na poziomie sprzętowym, co pozwala na identyfikację problemów, które mogą wpływać na stabilność systemu oraz jego wydajność. Oprogramowanie działa niezależnie od zainstalowanego systemu operacyjnego, uruchamiając się z bootowalnego nośnika, co zwiększa jego skuteczność. Przykładowo, w przypadku systemu Windows, użytkownicy mogą napotkać na niestabilność lub zawieszanie się aplikacji, co często jest symptomem uszkodzonej pamięci. W takich sytuacjach uruchomienie MemTest86 staje się kluczowym krokiem w diagnozowaniu problemu. Testy mogą trwać od kilku godzin do kilku dni, a ich wyniki dostarczają szczegółowych informacji o stanie pamięci. Warto także podkreślić, że regularne testowanie pamięci RAM pomaga w zgodności z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT, co jest szczególnie istotne w środowiskach produkcyjnych, gdzie niezawodność sprzętu jest kluczowa.
Pytanie 18

W systemie Linux narzędzie fsck służy do

A. obserwacji stanu procesora
B. eliminacji nieprawidłowych wpisów w rejestrze systemowym
C. sprawdzania wydajności karty sieciowej
D. wykrywania i naprawy uszkodzonych sektorów na dysku twardym
Program fsck, czyli 'file system check', jest narzędziem w systemie Linux służącym do analizy i naprawy systemów plików. Jego główną funkcją jest identyfikacja i naprawa uszkodzonych sektorów oraz błędów w strukturze systemu plików, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia integralności danych oraz stabilności systemu. Przykładowo, jeśli system operacyjny lub aplikacja zawiodą w trakcie zapisu danych, może dojść do uszkodzenia systemu plików. Użycie fsck w takich sytuacjach umożliwia użytkownikom przywrócenie pełnej funkcjonalności dysku, co jest niezbędne w przypadku systemów produkcyjnych, gdzie dostęp do danych jest krytyczny. W standardach branżowych, regularne używanie fsck jako części rutynowych zadań konserwacyjnych jest zalecane, aby uniknąć poważniejszych problemów z danymi w przyszłości. Narzędzie to może być także używane w trybie offline, co oznacza, że można je uruchomić podczas rozruchu systemu, aby naprawić błędy przed załadowaniem systemu operacyjnego.
Pytanie 19

Przypisanie licencji oprogramowania do pojedynczego komputera lub jego komponentów stanowi charakterystykę licencji

A. TRIAL
B. OEM
C. AGPL
D. BOX
Licencje BOX, AGPL oraz TRIAL różnią się od licencji OEM pod względem przypisania i użytkowania oprogramowania. Licencja BOX to forma licencji, która jest sprzedawana jako odrębny produkt, często z nośnikiem danych i dokumentacją. Może być przenoszona pomiędzy urządzeniami, co czyni ją bardziej elastyczną w porównaniu do licencji OEM, jednakże nie jest przypisana do konkretnego komputera. Niekiedy użytkownicy mylą licencje BOX z OEM, zakładając, że obydwie mają identyczne zastosowanie. Warto też zaznaczyć, że licencja AGPL (GNU Affero General Public License) jest licencją typu open source, która pozwala na modyfikowanie i dystrybucję oprogramowania, ale nie jest przypisana do konkretnego sprzętu. To prowadzi do błędnych wniosków, że oprogramowanie AGPL może być używane w dowolny sposób na różnych urządzeniach, co jest niezgodne z zasadami OEM. Z kolei licencja TRIAL jest formą licencji czasowej, która umożliwia użytkownikom testowanie oprogramowania przez ograniczony czas. Po upływie tego okresu konieczne jest nabycie pełnej wersji, co stawia ją w opozycji do trwałego przypisania licencji w modelu OEM. Zrozumienie różnic między tymi typami licencji jest kluczowe w kontekście legalności użytkowania oprogramowania oraz kosztów związanych z jego nabyciem i użytkowaniem.
Pytanie 20

Rysunek ilustruje sposób działania drukarki

Ilustracja do pytania
A. igłowej
B. sublimacyjnej
C. laserowej
D. atramentowej
Drukarka atramentowa działa na zasadzie wykorzystania cieczy, która zostaje naniesiona na papier za pomocą dysz drukujących. Obraz przedstawia proces, gdzie element grzejny podgrzewa tusz w komorze prowadząc do powstania pęcherzyka gazu. Ten pęcherzyk wypycha kroplę atramentu przez dyszę na papier. Technologia ta pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wydruków dzięki precyzyjnemu dozowaniu atramentu. Drukarki atramentowe są często stosowane w domach i biurach ze względu na ich zdolność do drukowania zarówno dokumentów tekstowych, jak i kolorowych obrazów z dużą dokładnością. Warto pamiętać, że różne tusze mają różne właściwości, co wpływa na odporność wydruku na blaknięcie czy wodę, a producenci drukarek zalecają stosowanie oryginalnych kartridży dla optymalnej jakości. Drukowanie atramentowe jest również cenione za niskie koszty eksploatacyjne w porównaniu do technologii laserowej, co czyni je popularnym wyborem w wielu zastosowaniach, od codziennego użytku po profesjonalne drukowanie zdjęć.
Pytanie 21

Wskaż program do składu publikacji

A. MS Visio
B. MS Word
C. MS Excel
D. MS Publisher
MS Publisher jest specjalistycznym programem do publikacji i projektowania materiałów graficznych, który jest powszechnie używany w branży DTP (Desktop Publishing). Jego główną funkcją jest umożliwienie użytkownikom łatwego tworzenia profesjonalnych publikacji, takich jak ulotki, broszury, plakaty czy newslettery. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi i rozbudowanej bibliotece szablonów, MS Publisher pozwala na szybkie projektowanie graficzne, co czyni go idealnym narzędziem dla małych firm oraz osób zajmujących się marketingiem. Program obsługuje różnorodne formaty plików graficznych i tekstowych, co zwiększa jego wszechstronność. W praktyce, MS Publisher wspiera standardy branżowe, takie jak PDF/X, co zapewnia wysoką jakość druku. Użytkownicy mogą także łatwo integrować dane z innych aplikacji Microsoft Office, co pozwala na efektywne zarządzanie treściami. Dodatkowo, MS Publisher oferuje zaawansowane opcje typografii oraz układu, co pozwala na dostosowywanie projektów do indywidualnych potrzeb. Znajomość MS Publisher jest zatem nie tylko przydatna, ale wręcz niezbędna dla wszystkich, którzy pragną tworzyć profesjonalnie wyglądające materiały drukowane.
Pytanie 22

Jakie polecenie trzeba wydać w systemie Windows 7, aby uruchomić program Zapora systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi bezpośrednio z wiersza poleceń?

A. compmgmt.msc
B. wf.msc
C. perfmon.msc
D. serwices.msc
Odpowiedzi "serwices.msc", "perfmon.msc" oraz "compmgmt.msc" nie są właściwe dla uruchamiania Zaporę systemu Windows z zabezpieczeniami zaawansowanymi, ponieważ każda z nich odpowiada za inne funkcje systemowe. "Serwices.msc" uruchamia menedżera usług, który umożliwia zarządzanie usługami systemowymi, ich uruchamianiem i zatrzymywaniem. Choć jest to ważne narzędzie do monitorowania i kontroli działania różnych procesów, nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem zaporą sieciową. "Perfmon.msc" otwiera narzędzie do monitorowania wydajności systemu, które pozwala na analizę i zbieranie danych o wydajności, ale nie jest przeznaczone do zarządzania zaporą. Z kolei "compmgmt.msc" to menedżer komputera, który agreguje różne narzędzia administracyjne, w tym zarządzanie dyskami i kontami użytkowników, ale również nie dostarcza funkcji do bezpośredniego zarządzania ustawieniami zapory. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że podobieństwo w nazwach skrótów oznacza podobieństwo w funkcjonalności. Warto podkreślić, że umiejętność rozróżniania między różnymi narzędziami i ich przeznaczeniem jest kluczowa dla efektywnego zarządzania systemem oraz jego bezpieczeństwem. W praktyce, administratorzy powinni zapoznawać się z dokumentacją każdego narzędzia, aby w pełni zrozumieć ich funkcje i zastosowanie.
Pytanie 23

Jakiego rodzaju interfejsem jest UDMA?

A. interfejsem szeregowym, używanym do podłączania urządzeń wejściowych
B. interfejsem szeregowym, który umożliwia wymianę danych pomiędzy pamięcią RAM a dyskami twardymi
C. interfejsem równoległym, stosowanym między innymi do łączenia kina domowego z komputerem
D. interfejsem równoległym, który został zastąpiony przez interfejs SATA
Interfejs UDMA (Ultra Direct Memory Access) jest równoległym interfejsem, który został zaprojektowany w celu zwiększenia prędkości transferu danych między dyskami twardymi a pamięcią RAM. W porównaniu do wcześniejszych standardów, takich jak PIO (Programmed Input/Output), UDMA umożliwił znaczne przyspieszenie operacji związanych z odczytem i zapisem danych. UDMA obsługuje różne tryby pracy, w tym UDMA/33, UDMA/66, UDMA/100 i UDMA/133, co oznacza, że prędkość transferu danych może wynosić od 33 MB/s do 133 MB/s. Przykładem zastosowania UDMA mogą być starsze komputery stacjonarne oraz laptopy, w których interfejs ten był powszechnie stosowany do podłączania dysków twardych IDE. Choć UDMA został w dużej mierze zastąpiony przez nowsze standardy, takie jak SATA (Serial ATA), jego zrozumienie jest istotne dla osób zajmujących się modernizacją i konserwacją starszego sprzętu komputerowego, ponieważ znajomość różnic między interfejsami może pomóc w wyborze odpowiednich komponentów. W praktyce znajomość UDMA może również ułatwić rozwiązywanie problemów związanych z kompatybilnością urządzeń oraz optymalizacją wydajności systemu.
Pytanie 24

W komunikacie błędu systemowego informacja prezentowana w formacie szesnastkowym oznacza

A. kod błędu
B. odnośnik do dokumentacji
C. nazwę kontrolera
D. definicję problemu
W komunikatach o błędach systemowych, informacja wyświetlana w postaci heksadecymalnej faktycznie odnosi się do kodu błędu. Kody błędów są kluczowymi elementami w diagnostyce problemów w systemach komputerowych i aplikacjach. Umożliwiają one programistom i administratorom systemów szybkie identyfikowanie i lokalizowanie źródła problemu. Heksadecymalna reprezentacja kodu błędu jest powszechnie stosowana, ponieważ pozwala na bardziej zwięzłe przedstawienie dużych liczb, które często są używane w kontekście identyfikatorów błędów. Na przykład, system operacyjny Windows używa kodów błędów w formacie 0x0000007B, co oznacza specyficzny problem dotyczący krytycznych błędów systemowych. Praktyka stosowania heksadecymalnych kodów błędów jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, co ułatwia wymianę informacji i szybsze diagnozowanie problemów. Zrozumienie tych kodów jest niezbędne dla efektywnej analizy błędów w systemach IT.
Pytanie 25

Która z usług umożliwia centralne zarządzanie identyfikacjami, uprawnieniami oraz zasobami w sieci?

A. NFS (Network File System)
B. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)
C. AD (Active Directory)
D. WDS (Windows Deployment Services)
WDS (Windows Deployment Services) to usługa służąca do zdalnego wdrażania systemów operacyjnych w sieciach komputerowych, co nie ma związku z zarządzaniem tożsamościami czy uprawnieniami użytkowników. Jej głównym celem jest uproszczenie procesu instalacji systemu Windows na wielu komputerach jednocześnie, jednak nie oferuje funkcji związanych z zarządzaniem użytkownikami ani ich dostępem do zasobów. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za automatyczne przydzielanie adresów IP oraz innych informacji konfiguracyjnych urządzeniom w sieci, co również nie dotyczy zarządzania tożsamościami. DHCP nie ma możliwości kontrolowania uprawnień użytkowników ani zarządzania ich dostępem do danych. NFS (Network File System) z kolei to protokół umożliwiający zdalny dostęp do plików na systemach Unix/Linux. Chociaż ułatwia on współdzielenie plików w sieci, to nie ma funkcjonalności związanych z centralnym zarządzaniem tożsamościami czy uprawnieniami. Typowym błędem w rozumieniu tych kwestii jest mylenie zadań i funkcji różnych technologii w sieciach komputerowych. Każda z wymienionych usług ma swoje specyficzne zastosowania, ale żadna z nich nie pełni roli, jaką odgrywa Active Directory w kontekście zarządzania tożsamościami i uprawnieniami.
Pytanie 26

Aby użytkownik laptopa z systemem Windows 7 lub nowszym mógł korzystać z drukarki przez sieć WiFi, musi zainstalować drukarkę na porcie

A. LPT3
B. COM3
C. WSD
D. Nul
Wybór portów Nul, LPT3 i COM3 do instalacji drukarki w systemie Windows jest nieprawidłowy z kilku powodów. Port Nul to wirtualny port, który nie może być używany do komunikacji z urządzeniem zewnętrznym, a jego funkcja polega głównie na przekierowywaniu danych do 'nikąd', co czyni go bezużytecznym w kontekście drukowania. Porty LPT3 oraz COM3 są portami równoległymi i szeregowymi, odpowiednio, które w przeszłości były używane do podłączenia drukarek, ale w dobie nowoczesnych technologii, takich jak USB i WiFi, ich zastosowanie stało się bardzo ograniczone. Współczesne drukarki zazwyczaj nie są wyposażone w złącza równoległe, a ich podłączenie przez port szeregowy wymaga specjalnych kabli i adapterów, co wprowadza dodatkowe komplikacje. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że starsze standardy komunikacji są wciąż aktualne w kontekście nowoczesnych urządzeń. Przy wyborze odpowiedniego portu do podłączenia drukarki niezbędne jest zrozumienie nowoczesnych protokołów komunikacyjnych oraz ich zastosowania w klasycznych systemach operacyjnych, co pozwoli uniknąć frustracji i problemów z konfiguracją.
Pytanie 27

Który protokół z warstwy aplikacji reguluje przesyłanie wiadomości e-mail?

A. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)
B. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)
C. DNS (Domain Name System)
D. FTP (File Transfer Protocol)
Wybór protokołów takich jak FTP, DNS czy HTTP do definiowania wysyłania poczty elektronicznej wskazuje na nieporozumienie dotyczące ról, jakie pełnią te technologie w architekturze internetowej. FTP, czyli File Transfer Protocol, jest protokołem używanym do przesyłania plików między komputerami w sieci. Jego zastosowanie ogranicza się do transferu danych, a nie komunikacji e-mailowej, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście wysyłania wiadomości elektronicznych. DNS, z kolei, to system nazw domenowych, który przekształca nazwy domen na adresy IP, ułatwiając lokalizację serwerów w Internecie. Choć kluczowy dla funkcjonowania Internetu, DNS nie ma nic wspólnego z protokołami odpowiedzialnymi za przesyłanie treści e-mailowych. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest protokołem warstwy aplikacji, który umożliwia przesyłanie dokumentów hipertekstowych, przede wszystkim w kontekście przeglądania stron internetowych. Nie jest on używany do komunikacji e-mailowej, co czyni go również nieodpowiednim wyborem w tej kwestii. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych wniosków, to mylenie funkcji protokołów i niezrozumienie specyfiki działania sieci. Właściwe rozróżnienie pomiędzy protokołami transportującymi różne typy danych jest kluczowe dla zrozumienia architektury komunikacji w Internecie.
Pytanie 28

W systemie Linux, aby uzyskać informację o nazwie aktualnego katalogu roboczego, należy użyć polecenia

A. pwd
B. echo
C. cat
D. finger
Wybierając inne polecenia, takie jak 'cat', 'echo' czy 'finger', można napotkać na szereg nieporozumień dotyczących ich funkcji. Polecenie 'cat' służy do wyświetlania zawartości plików tekstowych. Choć jest to przydatne narzędzie do przeglądania plików, nie dostarcza informacji o bieżącym katalogu. Natomiast 'echo' wykorzystuje się do wyświetlania tekstu lub zmiennych na standardowym wyjściu, co również nie ma związku z lokalizacją w systemie plików. Z kolei 'finger' to polecenie, które wyświetla informacje o użytkownikach systemu, a nie o strukturze katalogów. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że jakiekolwiek polecenie w terminalu może dostarczać informacji o lokalizacji w systemie plików, podczas gdy każde z wymienionych narzędzi ma swoje specyficzne zastosowania. Dlatego kluczowe jest zrozumienie kontekstu i funkcji każdego polecenia, co pozwala na efektywne korzystanie z systemu oraz unikanie frustracji związanej z błędnym używaniem narzędzi. Osoby uczące się Linuxa powinny szczególnie zwracać uwagę na specyfikę poleceń oraz ich przeznaczenie, aby stać się biegłymi użytkownikami tego systemu.
Pytanie 29

Przed przystąpieniem do modernizacji komputerów osobistych oraz serwerów, polegającej na dodaniu nowych modułów pamięci RAM, konieczne jest sprawdzenie

A. modelu pamięci RAM, maksymalnej pojemności oraz liczby modułów wspieranej przez płytę główną
B. pojemności i typu interfejsu dysku twardego oraz rodzaju gniazda zainstalowanej pamięci RAM
C. gniazda interfejsu karty graficznej oraz wydajności zamontowanego zasilacza
D. producenta modułów pamięci RAM oraz zewnętrznych interfejsów zainstalowanej płyty głównej
Wybór odpowiedzi, która koncentruje się na producencie pamięci RAM i interfejsach zewnętrznych płyty głównej, jest niepoprawny z kilku powodów. Przede wszystkim, producent pamięci RAM jest istotny, ale nie jest kluczowym czynnikiem w kontekście samej modernizacji. Ważniejsze jest, aby pamięć była zgodna z wymaganiami płyty głównej, niż aby była od konkretnego producenta. Wybór ten prowadzi do ryzyka zakupu pamięci, która fizycznie pasuje, ale nie jest wspierana przez system. Wskazanie na gniazdo interfejsu karty graficznej oraz moc zasilacza również jest mylne, ponieważ te elementy mają niewielki wpływ na pamięć RAM. Gniazdo karty graficznej dotyczy głównie dedykowanych kart graficznych i ich wydajności, niezwiązaną z pamięcią. Podobnie, moc zasilacza jest ważna, ale jej analiza nie wpływa bezpośrednio na wybór pamięci RAM. Z kolei omijanie kwestii pojemności i rodzaju interfejsu dysku twardego oraz rodzaju gniazda pamięci RAM jest również błędem, ponieważ te informacje nie są kluczowe w kontekście modernizacji pamięci. Kluczowym elementem przy modernizacji RAM jest upewnienie się, że nowa pamięć jest kompatybilna z systemem, co doskonale podsumowuje poprawna odpowiedź. Ignorując ten aspekt, można napotkać poważne problemy z wydajnością lub stabilnością systemu.
Pytanie 30

Na ilustracji pokazano wynik pomiaru okablowania. Jaką interpretację można nadać temu wynikowi?

Ilustracja do pytania
A. Błąd rozwarcia
B. Podział pary
C. Błąd zwarcia
D. Zamiana pary
Błąd zwarcia w okablowaniu sygnalizuje, że przewody w kablu są ze sobą połączone w sposób niezamierzony. Jest to typowy problem w kablach miedzianych, gdzie izolacja między przewodami może być uszkodzona, co prowadzi do zwarcia. Taka sytuacja skutkuje nieprawidłową transmisją danych lub jej całkowitym brakiem. W testach okablowania, jak na przykład w testerach typu wiremap, zwarcie jest oznaczane jako 'short'. Podczas tworzenia infrastruktury sieciowej, przestrzeganie standardów jak ANSI/TIA-568 jest kluczowe w celu uniknięcia takich błędów. W praktyce, zarządzanie okablowaniem wymaga odpowiedniego przygotowania i testowania kabli, aby upewnić się, że wszystkie pary przewodów są poprawnie połączone i nie występują żadne zwarcia. Przyczyną zwarć mogą być również nieprawidłowo wykonane wtyki, stąd tak istotne jest dokładne zarabianie kabli. Wiedza o tym, jak rozpoznawać i naprawiać błędy zwarcia, jest niezbędna dla specjalistów sieciowych, aby zapewnić stabilność i niezawodność sieci komputerowych, co jest kluczowe w środowiskach produkcyjnych, gdzie nawet krótkie przerwy w działaniu mogą prowadzić do poważnych strat.
Pytanie 31

Jakie jest odpowiednik maski 255.255.252.0 w postaci prefiksu?

A. /25
B. /22
C. /23
D. /24
Prefiksy /23, /24 i /25 są nieprawidłowe w kontekście maski 255.255.252.0, ponieważ dotyczą one różnych ilości zarezerwowanych bitów dla sieci. Prefiks /23 oznacza, że 23 bity są używane do identyfikacji sieci, co pozwala na 512 adresów IP, z czego 510 może być przypisanych hostom. Taki podział może być mylny, gdyż niektóre osoby mogą myśleć, że zbliżająca się ilość bitów do 24 oznacza, że prefiks będzie bardziej odpowiedni dla tej maski. Z kolei prefiks /24, który jest powszechnie używany w praktyce, rezerwuje 24 bity dla identyfikacji sieci i umożliwia jedynie 256 adresów IP, z czego 254 są dostępne dla hostów. Wiele osób myśli, że im więcej bitów w prefiksie, tym więcej hostów można mieć, co jest błędnym rozumowaniem. Prefiks /25, z kolei, rezerwuje już 25 bitów, co drastycznie zmniejsza liczbę dostępnych adresów do 128, a tylko 126 z nich może być przypisanych do urządzeń. Warto zauważyć, że przy wyborze maski sieciowej ważne jest, aby odpowiednio dostosować ją do potrzeb organizacji oraz przewidywanego rozwoju sieci. Zrozumienie różnic między tymi prefiksami i ich zastosowaniem jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania sieciami IP.
Pytanie 32

Funkcja diff w systemie Linux pozwala na

A. kompresję danych
B. porównanie danych z dwóch plików
C. archiwizację danych
D. wyszukiwanie danych w pliku
Polecenie 'diff' w systemie Linux jest narzędziem służącym do porównywania zawartości dwóch plików tekstowych. Umożliwia to użytkownikom identyfikację różnic między plikami, co jest szczególnie przydatne w programowaniu i zarządzaniu wersjami kodu. Dzięki 'diff' można szybko zauważyć, jakie zmiany zostały wprowadzone, co pozwala na łatwe śledzenie postępów w projekcie oraz na współprace zespołową. Na przykład, programiści mogą używać 'diff' do porównania lokalnej wersji skryptu z wersją znajdującą się w repozytorium Git. Użycie polecenia 'diff' w standardowy sposób, jak 'diff plik1.txt plik2.txt', wyświetli linie, które różnią się między tymi dwoma plikami. W praktyce, zapisywanie tych różnic w formacie patch pozwala na łatwe zastosowanie ich w innych plikach, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania wersjami. Ponadto, stosowanie 'diff' w procesach przeglądu kodu zwiększa jakość oprogramowania i przyczynia się do lepszej organizacji pracy zespołowej.
Pytanie 33

Aby zweryfikować połączenia kabla U/UTP Cat. 5e w systemie okablowania strukturalnego, jakiego urządzenia należy użyć?

A. testera okablowania
B. analizatora protokołów sieciowych
C. woltomierza
D. reflektometru optycznego OTDR
Reflektometr optyczny OTDR jest narzędziem diagnostycznym przeznaczonym do analizy i monitorowania okablowania światłowodowego, a nie miedzianego, jak w przypadku kabla U/UTP Cat. 5e. Jego działanie opiera się na pomiarze czasu, w jakim światło wysyłane do włókna optycznego powraca do urządzenia pomiarowego. Ze względu na różnice w technologii, OTDR nie jest w stanie skutecznie ocenić połączeń w kablach miedzianych, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Woltomierz, z drugiej strony, jest narzędziem służącym do pomiaru napięcia w obwodach elektrycznych, jednak nie dostarcza informacji o ciągłości czy jakości przewodów w kontekście sieci komputerowych. Użycie woltomierza do testowania kabli U/UTP byłoby błędne, ponieważ nie dostarcza ono istotnych danych dotyczących połączeń sieciowych. Analizator protokołów sieciowych, chociaż użyteczny do analizy ruchu sieciowego i diagnostyki problemów komunikacyjnych, nie jest w stanie przeprowadzić testów fizycznych kabli. Dlatego mylne jest przypuszczenie, że narzędzie nieprzeznaczone do testowania kabli miedzianych mogłoby zastąpić tester okablowania, co prowadzi do błędnych decyzji w zakresie konserwacji i diagnostyki infrastruktury sieciowej. Zastosowanie niewłaściwych narzędzi do tego typu zadań może skutkować poważnymi problemami z siecią oraz zwiększonymi kosztami utrzymania.
Pytanie 34

Podczas próby zapisania danych na karcie SD wyświetla się komunikat "usuń ochronę przed zapisem lub użyj innego dysku". Zwykle przyczyną tego komunikatu jest

A. ustawienie mechanicznego przełącznika blokady zapisu na karcie w pozycji ON
B. brak wolnego miejsca na karcie pamięci
C. zbyt duża wielkość pliku, który ma być zapisany
D. posiadanie uprawnień "tylko do odczytu" do plików na karcie SD
Wybór odpowiedzi dotyczącej braku uprawnień "tylko do odczytu" do plików na karcie SD jako przyczyny pojawienia się komunikatu o błędzie jest błędny, ponieważ uprawnienia plików na karcie SD są zazwyczaj zarządzane przez system operacyjny, a nie przez mechanizm karty. Zazwyczaj karta SD jest formatowana w systemach plików, takich jak FAT32, które nie posiadają zaawansowanego systemu zarządzania uprawnieniami, jak NTFS. Dlatego też, niezależnie od ustawień systemowych, mechaniczny przełącznik blokady zapisu ma priorytet nad wszystkimi innymi ustawieniami, a jego aktywacja zawsze blokuje możliwość zapisu. Posiadanie zbyt dużego rozmiaru zapisywanego pliku może być problematyczne, ale nie jest bezpośrednią przyczyną wystąpienia komunikatu o usunięciu ochrony przed zapisem, ponieważ karta sama w sobie nie uniemożliwia zapisu pliku ze względu na jego rozmiar. Dodatkowo, brak miejsca na karcie pamięci również nie jest powodem takiego komunikatu, ponieważ system operacyjny z reguły informuje użytkownika o niskiej przestrzeni na dysku, a nie o konieczności usunięcia ochrony przed zapisem. Użytkownicy powinni zawsze najpierw sprawdzić mechaniczne zabezpieczenia kart SD i zrozumieć ich rolę w procesie zapisu danych, aby uniknąć nieporozumień i błędnych interpretacji komunikatów o błędach.
Pytanie 35

Urządzenie komputerowe, które powinno być koniecznie podłączone do zasilania za pomocą UPS, to

A. dysk zewnętrzny
B. drukarka atramentowa
C. serwer sieciowy
D. ploter
Ploter, drukarka atramentowa oraz dysk zewnętrzny to urządzenia, które z reguły nie wymagają takiej samej niezawodności i dostępności jak serwer sieciowy. Plotery, używane głównie w grafice i projektowaniu, zazwyczaj nie są krytyczne dla codziennej operacyjności firmy i ich przerwy w pracy mogą być tolerowane. Użytkownicy mogą w takich przypadkach po prostu poczekać na wznowienie pracy urządzenia lub ewentualnie skorzystać z alternatywnych metod wydruku. Podobnie, drukarki atramentowe, które często służą do niewielkich zadań biurowych, nie mają tak wysokich wymagań w zakresie zasilania nieprzerwanego. To samo dotyczy dysków zewnętrznych, które są używane głównie jako nośniki danych. Choć zasilanie jest ważne, wykorzystanie UPS nie jest tak krytyczne, ponieważ dane mogą być tymczasowo przechowywane na lokalnym urządzeniu, a ich ewentualna utrata nie ma na ogół tak poważnych konsekwencji jak w przypadku serwera. Często błędne jest myślenie, że wszystkie urządzenia komputerowe wymagają takiego samego poziomu ochrony przed przerwami w zasilaniu, co może prowadzić do niepotrzebnych wydatków na infrastrukturę, która nie jest niezbędna w danym środowisku pracy. Należy pamiętać, aby podejść do kwestii zasilania i ochrony danych w sposób zrównoważony, biorąc pod uwagę specyfikę i krytyczność używanych urządzeń.
Pytanie 36

Jakie urządzenie w warstwie łącza danych modelu OSI analizuje adresy MAC zawarte w ramkach Ethernet i na tej podstawie decyduje o przesyłaniu sygnału pomiędzy segmentami sieci lub jego blokowaniu?

A. repeater
B. access point
C. hub
D. bridge
Wybór koncentratora, punktu dostępowego lub wzmacniaka w kontekście analizy adresów MAC i podejmowania decyzji o przesyłaniu sygnału do odpowiednich segmentów sieci jest nieprawidłowy z kilku powodów. Koncentrator to urządzenie, które działa na warstwie fizycznej modelu OSI i nie analizuje ramki ani adresów MAC. Jego funkcja ogranicza się do przesyłania sygnału do wszystkich portów, co prowadzi do większej liczby kolizji i obciążenia sieci. Z kolei punkt dostępowy to urządzenie używane do łączenia urządzeń bezprzewodowych z siecią przewodową. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie łączności bezprzewodowej, a nie podejmowanie decyzji na podstawie adresów MAC w ramkach Ethernet. Wzmacniak natomiast wzmacnia sygnał, ale nie ma zdolności do analizy danych ani segregacji ruchu. Użycie tych urządzeń wskazuje na brak zrozumienia warstw modelu OSI oraz funkcji poszczególnych elementów sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że decyzje o przesyłaniu danych w sieci oparte są na analizie adresów MAC, co wymaga zastosowania mostu, a nie innych wymienionych urządzeń. W praktyce, niepoprawne użycie tych elementów może prowadzić do nieefektywności w sieci oraz problemów z wydajnością.
Pytanie 37

Jak nazywa się zestaw usług internetowych dla systemów operacyjnych Microsoft Windows, który pozwala na działanie jako serwer FTP i serwer WWW?

A. PROFTPD
B. APACHE
C. IIS
D. WINS
PROFTPD to rozwiązanie typu open source, służące głównie jako serwer FTP, a nie jako serwer WWW. Jego popularność wynika głównie z elastyczności i możliwości konfiguracji, jednak nie posiada funkcji umożliwiających obsługę aplikacji webowych w tak zaawansowany sposób jak IIS. W przypadku APACHE jest to potężny serwer WWW, który działa na wielu systemach operacyjnych, ale nie jest częścią rodziny Microsoft Windows. Główną różnicą jest to, że Apache nie obsługuje serwera FTP w swojej standardowej konfiguracji, co ogranicza jego funkcjonalność w kontekście wymagań pytania. WINS, z drugiej strony, to usługa, która odpowiada za rozwiązywanie nazw NetBIOS w sieci, a zatem jest zupełnie nieodpowiednia w kontekście obsługi serwera WWW lub FTP. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru jednej z tych niepoprawnych odpowiedzi, jest założenie, że każdy serwer może pełnić wszystkie funkcje. W rzeczywistości każdy z tych serwerów ma swoje specyficzne przeznaczenie i funkcje, które sprawiają, że są one odpowiednie w różnych kontekstach, ale nie zastąpią one kompleksowych rozwiązań oferowanych przez IIS w systemach Windows.
Pytanie 38

W systemach Windows XP Pro/Windows Vista Business/Windows 7 Pro/Windows 8 Pro, funkcją zapewniającą ochronę danych dla użytkowników dzielących ten sam komputer, których informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie przez nich, jest

A. używanie indywidualnych kont z uprawnieniami administratora
B. przypisywanie plikom atrybutu: zaszyfrowany osobiście
C. przypisywanie plikom atrybutu: ukryty na własną rękę
D. korzystanie z osobistych kont z ograniczonymi uprawnieniami
Korzystanie z własnych kont z uprawnieniami administratora nie jest skuteczną metodą zapewnienia poufności danych w sytuacji, gdy z jednego komputera korzystają różni użytkownicy. Konta administratora umożliwiają pełny dostęp do systemu, co stwarza ryzyko nieautoryzowanego dostępu do danych innych użytkowników. Choć administracja kontem może ułatwiać zarządzanie uprawnieniami, nie zapewnia ona wystarczającego bezpieczeństwa dla wrażliwych plików. W przypadku przypisywania plikom atrybutu 'ukryty', użytkownicy nadal mogą uzyskać dostęp do tych danych, o ile wiedzą, gdzie ich szukać lub jak zmienić ustawienia widoczności. To podejście nie zabezpiecza plików przed dostępem osób, które znają lokalizację i mogą zmienić atrybuty plików. Z kolei korzystanie z kont z ograniczeniami ma swoje ograniczenia, ponieważ nie pozwala użytkownikom na pełne szyfrowanie danych, co ogranicza ich zdolność do ochrony osobistych informacji. W praktyce, jeśli jeden użytkownik z ograniczonymi uprawnieniami uzyska dostęp do konta z administratorami lub innych użytkowników, zostanie naruszona poufność danych. Dlatego, aby skutecznie chronić informacje, należy stosować szyfrowanie jako standardową praktykę bezpieczeństwa, zamiast polegać na samych uprawnieniach dostępu, co jest niewystarczające w obliczu dzisiejszych zagrożeń dla danych.
Pytanie 39

Jaką minimalną liczbę bitów potrzebujemy w systemie binarnym, aby zapisać liczbę heksadecymalną 110 (h)?

A. 16 bitów
B. 3 bity
C. 4 bity
D. 9 bitów
Wybór innych odpowiedzi często wynika z błędnych założeń dotyczących przeliczeń między systemami liczbowymi. Na przykład, 4 bity są wystarczające do zapisania wartości od 0 do 15, ponieważ 2^4 = 16, co nie obejmuje liczby 256. Takie podejście do tematu wydaje się logiczne, jednak nie uwzględnia faktu, że liczby heksadecymalne mogą przekraczać ten zakres. Podobnie, 3 bity mogą reprezentować tylko liczby z zakresu 0-7 (2^3 = 8), co w żadnym wypadku nie pokrywa wartości 256. Odpowiedź 16 bitów również nie jest uzasadniona w tym kontekście, ponieważ 16 bitów jest w stanie reprezentować liczby z zakresu od 0 do 65535, co jest nadmiarem dla danej liczby, ale nie jest to minimalna ilość bitów, która jest wymagana. Zrozumienie, że do prawidłowego przeliczenia liczby heksadecymalnej do binarnej należy uwzględnić najmniejszą potęgę liczby 2, jest kluczowym aspektem, który pozwala uniknąć typowych błędów myślowych związanych z konwersją numerów. W rzeczywistości, umiejętność efektywnego przekształcania systemów liczbowych jest niezbędna w inżynierii komputerowej oraz informatyce, gdzie precyzyjne obliczenia i reprezentacje danych mają ogromne znaczenie.
Pytanie 40

Sprzęt, na którym można skonfigurować sieć VLAN, to

A. regenerator (repeater)
B. firewall
C. most przezroczysty (transparent bridge)
D. switch
Switch to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w tworzeniu i zarządzaniu sieciami VLAN (Virtual Local Area Network). Pozwala na segmentację ruchu sieciowego, co zwiększa bezpieczeństwo i wydajność. VLAN-y umożliwiają grupowanie urządzeń w logiczne sieci, niezależnie od ich fizycznej lokalizacji, co jest szczególnie przydatne w dużych organizacjach. Na przykład, w biurze, gdzie różne działy, takie jak IT, HR i finanse, mogą być odseparowane, co zwiększa bezpieczeństwo danych. Dobrą praktyką jest przypisanie różnych VLAN-ów dla poszczególnych działów, co ogranicza dostęp do wrażliwych informacji tylko do uprawnionych użytkowników. Standardy takie jak IEEE 802.1Q definiują, jak VLAN-y są implementowane w sieciach Ethernet, co jest powszechnie stosowane w branży. Dzięki switchom zarządzanym możliwe jest dynamiczne przypisywanie portów do różnych VLAN-ów, co zapewnia elastyczność w zarządzaniu siecią.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej