Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 11:56
Data zakończenia: 13 maja 2025 12:00

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który typ telefonu powinien być podłączony do wyjścia S/T w centrali abonenckiej?

A. POTS

B. CTS

C. ISDN

D. VoIP

VoIP (Voice over Internet Protocol) to technologia, która umożliwia przesyłanie głosu przez Internet, co czyni ją zupełnie inną od ISDN. Podczas gdy VoIP jest oparty na połączeniach internetowych, wyjście S/T w centrali abonenckiej jest przystosowane do pracy z cyfrowymi połączeniami telefonicznymi, takimi jak te oferowane przez ISDN. Z tego względu, choć VoIP ma swoje zalety, jak elastyczność i możliwość redukcji kosztów, nie jest odpowiednie do podłączenia do wyjścia S/T. POTS (Plain Old Telephone Service) to tradycyjna analogowa telefonia stacjonarna, która również nie jest zgodna z cyfrowym standardem ISDN. POTS wykorzystuje analogowe sygnały, co sprawia, że nie można go używać w tej samej konfiguracji, co ISDN. CTS (Circuit Terminating System) to termin, który może być mylony z systemami telekomunikacyjnymi, ale nie jest konkretnym rozwiązaniem stosowanym do podłączania do wyjścia S/T. W rzeczywistości, niepoprawne odpowiedzi często wynikają z pomylenia technologii analogowej z cyfrową oraz z braku zrozumienia specyficznych zastosowań i standardów telekomunikacyjnych. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi technologiami, co pozwala na prawidłowy wybór urządzeń do konkretnego zastosowania.

Pytanie 2

Który z protokołów służy do wymiany informacji o ścieżkach pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi?

A. BGP (Border Gateway Protocol)

B. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)

C. OSPF (Open Shortest Path First)

D. RIP (Routing Information Protocol)

RIP (Routing Information Protocol) jest protokołem wewnętrznego routingu, który działa na zasadzie odświeżania tras co 30 sekund i wykorzystuje liczby skoków jako metrykę do określenia najkrótszej drogi do danego celu. Jego ograniczenia, takie jak maksymalna liczba skoków wynosząca 15, sprawiają, że nie jest odpowiedni do zarządzania trasami pomiędzy różnymi autonomicznymi systemami, zwłaszcza w kontekście internetu. OSPF (Open Shortest Path First) to kolejny protokół wewnętrzny, który używa algorytmu Dijkstra do obliczania najkrótszych tras w obrębie jednego AS. Choć OSPF jest bardziej wydajnym rozwiązaniem od RIP, to również nie jest przeznaczony do wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi AS. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) to zaawansowany protokół wewnętrznego routingu, który łączy cechy zarówno protokołów klasycznych, jak RIP, jak i OSPF. Chociaż EIGRP jest bardziej efektywny, to również ogranicza się do działania wewnątrz jednego AS. Wszelkie te protokoły, mimo że mają swoje zastosowania w lokalnych sieciach, nie są w stanie efektywnie zarządzać globalnym routingiem w internecie, jak ma to miejsce w przypadku BGP, który jest zaprojektowany właśnie do takich zadań. Typowe błędy w myśleniu dotyczące wyboru protokołów do wymiany informacji o trasach związane są z nieodróżnianiem routingu wewnętrznego od zewnętrznego oraz z niewłaściwym przypisaniem zastosowań poszczególnych protokołów.

Pytanie 3

Jaką metodą przetwarza sygnał przetwornik A/C z równoważeniem ładunków elektrycznych?

A. częstotliwościową

B. kompensacyjną

C. bezpośredniego porównania

D. czasową

Przetwornik A/C z równoważeniem ładunków elektrycznych przetwarza sygnał metodą częstotliwościową, co oznacza, że sygnał analogowy jest przekształcany na sygnał cyfrowy poprzez modulację częstotliwości. W tej metodzie, sygnał wejściowy jest najpierw przekształcany w sygnał o określonej częstotliwości, który jest następnie poddawany pomiarowi. Przykładem zastosowania tej metody jest w cyfrowych systemach audio, gdzie sygnały dźwiękowe są konwertowane na postać cyfrową, co umożliwia ich dalsze przetwarzanie, przechowywanie i transmisję. Metoda częstotliwościowa jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie przetwarzania sygnałów i pozwala na uzyskanie wysokiej dokładności pomiaru, a także dobrą odporność na zakłócenia, co czyni ją preferowaną w wielu zastosowaniach inżynieryjnych. Dodatkowo, metoda ta wspiera techniki takie jak modulacja częstotliwości, różnie wykorzystywane w telekomunikacji i systemach pomiarowych, co podkreśla jej uniwersalność i znaczenie w branży.

Pytanie 4

Który z poniższych adresów mógłby pełnić rolę adresu IP bramy domyślnej dla urządzenia o adresie 192.168.30.1/24?

A. 192.168.0.254

B. 192.168.30.254

C. 192.168.0.255

D. 192.168.30.255

Adres IP 192.168.30.254 to dobry wybór jako brama domyślna dla hosta z adresem 192.168.30.1/24, bo oba znajdują się w tej samej podsieci. Przy masce /24, pierwsze 24 bity (czyli 192.168.30) definiują sieć, a ostatni oktet (1 w przypadku hosta) to miejsce dla urządzeń w tej sieci. Ważne jest, żeby adres bramy był wolny, więc 192.168.30.254, będący w tej samej podsieci, sprawdza się idealnie. Przykład? Jeśli komputery w sieci lokalnej chcą się komunikować z Internetem, to właśnie trzeba ustawić adres bramy na 192.168.30.254. Dzięki temu, ruch będzie trafiał do tej bramy, która następnie go przekazuje dalej. No i w praktyce, poprawna konfiguracja bramy jest kluczowa, żeby komunikacja w sieci działała płynnie i żeby umożliwić dostęp do innych sieci. Fajnie też wiedzieć, że w standardzie IPv4 adresy 0 i 255 są zarezerwowane na specjalne cele, jak adres sieci i adres rozgłoszeniowy.

Pytanie 5

Można zrezygnować z obowiązku udzielenia pomocy przedmedycznej zgodnie z art.162 Kodeksu Karnego jedynie w sytuacji, gdy

A. poszkodowany sam ponosi winę za swoje krytyczne położenie lub jest bezpośrednim sprawcą zdarzenia.

B. odpowiednie służby ratunkowe, takie jak straż pożarna lub pogotowie ratunkowe, zostały powiadomione.

C. udzielanie pomocy stawia ratującego lub inną osobę w sytuacji zagrożenia utraty życia lub poważnego uszczerbku na zdrowiu.

D. udzielający pomocy to osoba nieprzeszkolona - nie posiada odpowiednich kwalifikacji do udzielania pierwszej pomocy.

Twierdzenie, że odstąpienie od obowiązku udzielenia pomocy przedmedycznej jest możliwe, gdy poszkodowany jest winny swojemu krytycznemu położeniu, jest mylne. Kodeks karny nie nakłada na osoby ratujące obowiązku oceny winy poszkodowanego, ponieważ ich zadaniem jest działania w najlepszym interesie poszkodowanego oraz na rzecz ratowania życia. Nawet jeśli osoba poszkodowana sama przyczyniła się do wypadku, ratownik powinien podjąć kroki, aby udzielić pomocy. Podobnie, argument dotyczący niewykwalifikowanych ratowników jest błędny, ponieważ każdy powinien starać się pomóc w miarę swoich możliwości, a brak certyfikatu nie zwalnia z odpowiedzialności moralnej. W kontekście, w którym ratujący naraża siebie na niebezpieczeństwo, to jedynie wtedy, gdy istnieje bezpośrednie zagrożenie dla jego życia lub zdrowia, można rozważać odstąpienie od udzielenia pomocy. Argument, że odpowiednie służby ratunkowe są zawiadomione, również nie zwalnia z obowiązku, ponieważ do momentu ich przybycia każdy świadek zdarzenia powinien działać, aby pomóc w miarę swoich możliwości. W praktyce, nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do tragicznych konsekwencji, a także do odpowiedzialności prawnej za zaniechanie działań ratunkowych. W związku z tym, każda osoba powinna być świadoma swoich obowiązków w sytuacjach zagrożenia i dążyć do pomocy, przy zachowaniu przemyślanej oceny ryzyka.

Pytanie 6

Jakie urządzenie pomiarowe wykorzystuje się do określenia poziomu mocy sygnału w cyfrowej sieci telekomunikacyjnej?

A. Tester przewodów RJ45/RJ11

B. Miernik wartości szczytowych

C. Tester linii telekomunikacyjnej

D. Uniwersalny miernik cyfrowy

Miernik wartości szczytowych, uniwersalny miernik cyfrowy oraz tester przewodów RJ45/RJ11 są urządzeniami pomiarowymi, jednak mają inne zastosowania i nie są odpowiednie do pomiaru poziomu mocy sygnału w cyfrowych sieciach telefonicznych. Miernik wartości szczytowych, jak sama nazwa wskazuje, koncentruje się na pomiarach, które dotyczą tylko najwyższych wartości sygnału, co znacznie ogranicza jego przydatność w kontekście ciągłej analizy jakości sygnału. Uniwersalny miernik cyfrowy ma szeroki zakres zastosowań, jednak nie jest zaprojektowany specjalnie do testowania linii telekomunikacyjnych, czego wymaga precyzyjna ocena parametrów sygnału. Tester przewodów RJ45/RJ11 ma na celu sprawdzenie poprawności połączeń kablowych i nie mierzy efektywności sygnału w sieci. Takie podejście do wyboru narzędzi pomiarowych często prowadzi do mylnych wniosków, co może wpłynąć na jakość usług telekomunikacyjnych. Niezrozumienie funkcji i specyfikacji różnych urządzeń pomiarowych jest typowym błędem, który może skutkować nieefektywnym diagnozowaniem problemów z łącznością, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia błędów w operacjach fall-back lub naprawczych w sieciach.

Pytanie 7

Jakiego rodzaju licencji używa się do przypisania oprogramowania wyłącznie do jednego, określonego zestawu komputerowego?

A. GNU GPL

B. BOX

C. OEM

D. CPL

Licencja OEM (Original Equipment Manufacturer) odnosi się do oprogramowania, które jest sprzedawane wyłącznie z konkretnym sprzętem komputerowym, co oznacza, że jest przypisane do jednego zestawu maszyn. Ta forma licencji jest często stosowana przez producentów komputerów, którzy preinstalowują systemy operacyjne i inne aplikacje na nowych urządzeniach. Dzięki temu klienci otrzymują gotowy produkt, który jest dostosowany do konkretnego sprzętu, co może zwiększać wydajność i stabilność systemu. Licencje OEM często wiążą się z niższymi kosztami w porównaniu do wersji detalicznych, ale mają ograniczenia, takie jak brak możliwości przenoszenia oprogramowania na inny komputer. Przykładami zastosowania licencji OEM są sytuacje, gdy użytkownik kupuje laptopa z zainstalowanym systemem Windows, który jest przypisany do tego konkretnego urządzenia. Warto zauważyć, że standardy licencjonowania oprogramowania OEM są regulowane przez organizacje takie jak Microsoft, które określają zasady użytkowania i wsparcia technicznego. Rozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego użytkowania oprogramowania w kontekście biznesowym oraz indywidualnym.

Pytanie 8

Który typ przetwornika A/C charakteryzuje się prostą konstrukcją oraz analizuje różnice między kolejnymi próbkami?

A. Przetwornik porównania bezpośredniego

B. Przetwornik z kolejno zbliżającymi się wartościami

C. Przetwornik delta

D. Przetwornik z wagową kompensacją

Przetwornik delta to typ przetwornika analogowo-cyfrowego, który charakteryzuje się prostą budową i efektywnym sposobem przetwarzania sygnałów. W przeciwieństwie do innych typów przetworników, przetwornik delta koncentruje się na przetwarzaniu różnic wartości kolejnych próbek sygnału analogowego. Oznacza to, że zamiast przetwarzać każdą wartość bezpośrednio, analizuje zmiany między kolejnymi pomiarami. Taki sposób działania pozwala na redukcję ilości danych, które muszą być przetwarzane, co zwiększa efektywność całego systemu. Przykładem zastosowania przetworników delta są systemy audio, gdzie kluczowe jest zachowanie wysokiej jakości dźwięku przy jednoczesnym minimalizowaniu szumów. W przemyśle automatyki oraz w aplikacjach medycznych, takich jak pomiary parametrów życiowych, również często wykorzystuje się te przetworniki, ze względu na ich zdolność do precyzyjnego i szybkiego przetwarzania danych. Przykładowo, w systemach monitorowania zdrowia, przetworniki delta mogą radzić sobie z sygnałami o dużej dynamice, co jest kluczowe dla dokładności diagnoz oraz monitorowania stanu pacjenta.

Pytanie 9

Urządzenia, które działają według standardu 802.11g, pozwalają na transmisję z przepustowością

A. 300 Mbps

B. 100 Mbps

C. 54 Mbps

D. 1 Gbps

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne z kilku powodów, które opierają się na nieprawidłowym zrozumieniu standardów sieci bezprzewodowej. Opcja 300 Mbps odnosi się do standardu 802.11n, który wprowadza technologię MIMO (Multiple Input Multiple Output) i pozwala na znacznie wyższe prędkości transmisji, wykorzystując wiele anten. Z kolei 100 Mbps nie jest standardem sieci bezprzewodowej, co sprawia, że jest to odpowiedź mylna. Prędkość 54 Mbps, która jest poprawna, nie może być mylona z innymi standardami bezprzewodowymi, które oferują wyższą przepustowość, a opcja 1 Gbps odnosi się do technologii 802.11ac, która może teoretycznie osiągnąć takie prędkości w idealnych warunkach. Typowe błędy myślowe przy wyborze odpowiedzi związane są z brakiem znajomości historii rozwoju standardów IEEE dla sieci bezprzewodowych oraz z nieprawidłowym porównywaniem różnych technologii. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy standard ma swoje ograniczenia i nie można ich mieszać, by uzyskać wspólne wartości przepustowości. Dlatego korzystanie z odpowiednich standardów dla określonych potrzeb komunikacyjnych jest fundamentalne dla efektywności działania sieci.

Pytanie 10

Podczas wykonywania prac budowlanych doszło do uszkodzenia kabla UTP CAT 5e, który stanowi element sieci strukturalnej. Jak powinno się postąpić, aby naprawić tę usterkę?

A. Zastosować kostkę elektryczną do połączenia przewodów.

B. Wymienić cały odcinek kabla.

C. Połączyć przerwane końce przewodów.

D. Zlutować końce przerwanych przewodów.

Podejmując próbę naprawy przerwanego kabla UTP, wiele osób może rozważyć różnorodne metody, które z pozoru wydają się praktyczne, ale w rzeczywistości mogą prowadzić do poważnych problemów. Skręcanie przerwanych końcówek przewodów niestety nie zapewnia stabilnego połączenia, co może prowadzić do zniekształcenia sygnału oraz zwiększonej awaryjności. Tego typu naprawy nie są zgodne ze standardami branżowymi, które zalecają użycie złączy i połączeń zaprojektowanych do zachowania integralności sygnału. Podobnie, stosowanie kostek elektrycznych do łączenia przewodów jest techniką właściwą jedynie w przypadku instalacji elektrycznych, a nie sieciowych. Tego rodzaju rozwiązania nie spełniają wymagań dotyczących jakości transmisji danych i mogą wprowadzać zakłócenia. Z kolei lutowanie końcówek przewodów, mimo że może wydawać się techniką trwalszą, stwarza ryzyko wystąpienia uszkodzeń mechanicznych oraz problemów z przewodnictwem elektrycznym. Lutowanie nie zapewnia również elastyczności w ewentualnych przyszłych naprawach. W kontekście sieciowym najważniejsze jest, aby zapewnić odpowiednią jakość sygnału, co można osiągnąć jedynie poprzez profesjonalną wymianę uszkodzonego odcinka zgodnie z zaleceniami dla kabli UTP.

Pytanie 11

Jak nazywa się zależność współczynnika załamania medium od częstotliwości fali świetlnej?

A. tłumieniem

B. dyspersją

C. interferencją

D. dyfrakcją

Chociaż dyfrakcja, tłumienie i interferencja są istotnymi zjawiskami optycznymi, nie dotyczą one zależności współczynnika załamania od częstotliwości fali świetlnej. Dyfrakcja to zjawisko, które polega na ugięciu fal świetlnych na przeszkodach lub szczelinach, co prowadzi do charakterystycznych wzorów światła i cienia. Nie jest to związane z załamaniem światła, lecz z jego propagacją. Z kolei tłumienie odnosi się do osłabienia fali świetlnej w wyniku absorpcji lub rozpraszania, co wpływa na intensywność, a nie na załamanie. Interferencja to zjawisko, które występuje, gdy dwie fale świetlne nakładają się na siebie, prowadząc do wzmacniania lub osłabiania sygnału, co również jest różne od załamania. Zrozumienie tych zjawisk jest kluczowe w optyce, ale mylenie ich z dyspersją może prowadzić do nieporozumień w dziedzinie nauki i inżynierii optycznej. Kluczowe jest, aby rozróżniać te pojęcia, ponieważ każde z nich ma swoje unikalne zastosowania i implikacje w projektowaniu układów optycznych oraz w badaniach naukowych.

Pytanie 12

Jak odbywa się realizacja zestawień w polu komutacyjnym przy użyciu podziału przestrzennego?

A. Wiele połączeń może być zrealizowanych w jednym łączu fizycznym przez przypisanie każdemu kanałowi innej częstotliwości nośnej

B. Wszystkie połączenia są realizowane przez fizycznie oddzielone ścieżki połączeniowe

C. Wiele połączeń może być zrealizowanych w jednym łączu fizycznym, każdy kanał otrzymuje kolejno ramkę czasową

D. Wszystkie połączenia są realizowane poprzez segmentację danych z różnych kanałów na pakiety i ich przesyłanie tą samą trasą

Wśród błędnych koncepcji związanych z realizacją zestawień w polu komutacyjnym z rozdziałem przestrzennym pojawia się stwierdzenie, że wiele połączeń może być realizowanych w jednym łączu fizycznym poprzez przydzielenie każdemu kanałowi innej częstotliwości nośnej. Takie podejście odnosi się do techniki znanej jako FDMA (Frequency Division Multiple Access), która jest szeroko stosowana w systemach radiowych, jednak nie jest typowe dla klasycznych systemów komutacyjnych o fizycznym rozdzieleniu dróg. W systemie komutacyjnym połączenia nie są dzielone na podstawie częstotliwości, lecz dedykowanych ścieżek, co zapewnia ich niezależność. Z kolei odpowiedź sugerująca, że wszystkie połączenia są realizowane przez podział danych z różnych kanałów na pakiety i przesyłanie ich tą samą drogą, odnosi się do komutacji pakietów, która nie wykorzystuje dedykowanych ścieżek, ale segmentuje dane. W tym modelu mogą występować kolizje, co jest mniej pożądane w tradycyjnej komutacji łącz. Twierdzenie, że wiele połączeń może być realizowanych w jednym łączu fizycznym, z przydzieleniem kolejno ramki czasowej, odnosi się do TDM (Time Division Multiplexing), co również nie oddaje istoty fizycznego rozdzielenia dróg, które zapewnia wyższą jakość połączeń. W przypadku komunikacji w sieciach, gdzie zapewnienie jakości jest kluczowe, stosowanie metod, które nie zapewniają fizycznej dedykacji ścieżki, może prowadzić do problemów z jakością usług oraz zwiększonej latencji. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi technologiami oraz ich zastosowań w praktyce.

Pytanie 13

Jakie zakresy częstotliwości są przydzielone dla systemu UMTS działającego w trybie FDD w Europie (E-UTRA "Evolved Universal Terrestrial Radio Access")?

A. 3,4 ÷ 3,6 GHz i 3,6 ÷ 3,8 GHz

B. 2565 ÷ 2570 MHz i 2685 ÷ 2690 MHz

C. 796 ÷ 801 MHz i 837 ÷ 842 MHz

D. 1920 ÷ 1980 MHz i 2110 ÷ 2170 MHz

Inne pasma częstotliwości wymienione w odpowiedziach są niewłaściwe dla systemu UMTS w trybie FDD w Europie. Pasma 796 ÷ 801 MHz i 837 ÷ 842 MHz są związane z technologią LTE, jednak są używane w innych kontekstach i nie są kompatybilne z UMTS w tym regionie. Ponadto, pasma 3,4 ÷ 3,6 GHz i 3,6 ÷ 3,8 GHz są przeznaczone głównie dla technologii 5G, a nie dla UMTS, co potwierdza ich nieodpowiedniość w kontekście pytania. Z kolei pasmo 2565 ÷ 2570 MHz i 2685 ÷ 2690 MHz jest używane głównie w systemach radiowych, takich jak LTE w zakresie TDD (Time Division Duplex) i nie ma zastosowania w UMTS. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do nieprawidłowych odpowiedzi, obejmują pomylenie różnych technologii i ich zastosowań w pasmach częstotliwości. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne technologie mobilne, takie jak 2G, 3G, 4G i 5G, mają przypisane swoje specyficzne pasma, co wynika z regulacji międzynarodowych oraz zasadności ich wykorzystania w danym kontekście. Dlatego, aby uzyskać właściwe odpowiedzi w takich pytaniach, należy dobrze znać architekturę i zastosowanie różnych technologii oraz odpowiadające im pasma częstotliwości.

Pytanie 14

W systemach operacyjnych obsługujących wiele zadań, co oznacza skrót PID?

A. średni czas pracy bez awarii

B. liczbowy identyfikator użytkownika

C. procent wykorzystania pamięci RAM

D. identyfikator procesu

Numeryczny identyfikator użytkownika, średni czas bezawaryjnej pracy oraz procent zajętości pamięci operacyjnej to pojęcia, które są istotne w kontekście zarządzania systemami, ale nie mają związku z PID, czyli identyfikatorem procesu. Wiele osób myli PID z innymi metrykami, co prowadzi do nieporozumień. Numeryczny identyfikator użytkownika (UID) jest używany do zarządzania uprawnieniami i dostępem w systemie, co jest zupełnie inną funkcją niż monitorowanie procesów. Średni czas bezawaryjnej pracy, znany jako MTBF (Mean Time Between Failures), dotyczy niezawodności systemów, a nie identyfikacji procesów. Podobnie, procent zajętości pamięci operacyjnej jest metryką wydajności, która ma zastosowanie w analizie obciążenia systemu, ale nie dostarcza informacji o konkretnych procesach. Te pomyłki mogą wynikać ze zrozumienia terminologii i kontekstu, w jakim są używane. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że PID jest unikalnym wskaźnikiem dla procesów, a nie dla użytkowników, wydajności ani innych systemowych metryk. Przez nieprecyzyjne rozumienie tych pojęć, można łatwo wprowadzić się w błąd podczas analizy i optymalizacji systemów operacyjnych.

Pytanie 15

Która z wymienionych sieci stosuje komutację komórek?

A. TCP/IP

B. PSTN

C. Frame Relay

D. ATM

PSTN, czyli Public Switched Telephone Network, to taka klasyczna sieć telefoniczna, która używa komutacji łącza, a nie komutacji komórek, jak w ATM. W PSTN połączenia są realizowane przez zestawienie dedykowanego łącza między dwoma punktami, co powoduje większe opóźnienia i mniejszą elastyczność niż w ATM. A TCP/IP to protokół, co zajmuje się organizowaniem danych w pakiety, ale nie ma tu komutacji komórek, tylko komutację pakietów. Komutacja pakietów jest bardziej uniwersalna, ale czasem nie daje tej samej jakości usług, co ATM. Frame Relay to inna technologia, też na bazie komutacji pakietów, ale używa ramek o różnej wielkości, co czasem prowadzi do problemów z zarządzaniem pasmem w bardziej skomplikowanych sytuacjach. Jak wybieramy technologię do konkretnego zastosowania, warto wiedzieć, jakie są różnice między tymi sposobami transmisji oraz ich praktycznymi zastosowaniami, żeby nie popełniać typowych błędów w ocenie ich przydatności.

Pytanie 16

Aby ograniczyć ryzyko związane z "dziurami w systemie operacyjnym", czyli lukami w oprogramowaniu, powinno się

A. opracować zasady grupowe, które określają dostępne oprogramowanie dla wszystkich użytkowników

B. ustawić codzienną aktualizację oprogramowania antywirusowego

C. skonfigurować automatyczną aktualizację systemu

D. wprowadzić w zasadach haseł wymagania dotyczące ich złożoności

Koncepcje związane z utworzeniem zasad grupowych czy włączeniem wymagań dotyczących złożoności haseł, mimo że ważne, nie są wystarczające do zminimalizowania zagrożeń związanych z lukami w oprogramowaniu. Ustanowienie zasad dostępu do oprogramowania może pomóc w ograniczeniu liczby aplikacji, które mogą być potencjalnie narażone, ale nie eliminuje ryzyka związanego z lukami w aktualnie zainstalowanym oprogramowaniu. W przypadku zabezpieczeń haseł, ich złożoność jest istotna, jednak nie wpływa na aktualizowanie systemu operacyjnego. Przykład złożonych haseł może być niewystarczający, gdy system nie jest na bieżąco aktualizowany, ponieważ złośliwe oprogramowanie może wykorzystać luki w zabezpieczeniach niezależnie od tego, jak silne są hasła. Również ustawienie aktualizacji oprogramowania antywirusowego raz dziennie nie jest kompleksowym rozwiązaniem, ponieważ wirusy mogą wykorzystać luki w systemie zanim zostaną one wykryte przez programy antywirusowe. Generalnie, pomijanie automatycznych aktualizacji systemu w kontekście bezpieczeństwa IT stanowi poważny błąd, ponieważ to właśnie te aktualizacje są najczęściej źródłem zabezpieczeń nowych luk, które mogą być skontrolowane przez atakujących. Bez stałego, automatycznego wdrażania najnowszych poprawek, systemy operacyjne pozostają narażone na ataki, co czyni inne środki zabezpieczające mniej efektywnymi.

Pytanie 17

Jaka licencja dotyczy oprogramowania, które umożliwia korzystanie w tym samym czasie przez liczbę użytkowników określoną w umowie?

A. Licencję bezpłatnego oprogramowania

B. Licencję na ograniczoną liczbę uruchomień

C. Licencję współpracy

D. Licencję dostępu jednoczesnego

Wybór innej opcji niż licencja dostępu jednoczesnego może prowadzić do wielu nieporozumień dotyczących zasad korzystania z oprogramowania. Licencja wolnego oprogramowania jest z definicji dostępna dla każdego, kto chce z niej korzystać, co nie ogranicza ilości jednoczesnych użytkowników. Taki model nie jest odpowiedni w kontekście pytania, gdyż nie restrykcjonuje dostępu do oprogramowania w określony sposób, a skupia się na swobodzie użytkowników w korzystaniu z oprogramowania. Licencje na limit uruchomień z kolei ograniczają liczbę instalacji oprogramowania na różnych urządzeniach, ale nie regulują liczby jednoczesnych sesji dostępu, co jest kluczowym elementem przewidywanym w pytaniu. Licencje wzajemne natomiast, typowo kojarzone są z zasadami współpracy pomiędzy różnymi podmiotami oraz swobodnym udostępnianiem oprogramowania, co w praktyce nie ma zastosowania w kontekście ilości użytkowników korzystających z oprogramowania w danym momencie. Dlatego, zwłaszcza w kontekście zarządzania zasobami informatycznymi w firmach, istotne jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi modelami oraz ich praktycznego zastosowania w kontekście liczby jednoczesnych użytkowników, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania licencjami w środowisku biznesowym. Ignorowanie tych różnic może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz potencjalnych problemów prawnych związanych z niewłaściwym stosowaniem licencji.

Pytanie 18

Osoba, która zdobyła program typu FREEWARE,

A. może z niego korzystać bezpłatnie do użytku osobistego.

B. może z niego swobodnie korzystać, aktualizować oraz sprzedawać.

C. ma prawo używać go w celach testowych jedynie przez rok.

D. musi poinformować właściciela praw autorskich o źródle tej kopii.

Pierwsza odpowiedź sugeruje, że użytkownik ma prawo wykorzystywać oprogramowanie freeware jedynie do celów testowych przez ograniczony czas, co jest nieprawidłowe. Oprogramowanie tego typu jest dostępne do nieograniczonego użytku prywatnego, bez konieczności ograniczania się do testów czy czasowych prób. Druga odpowiedź, która zakłada, że użytkownik może dowolnie sprzedawać, modernizować i wykorzystywać oprogramowanie freeware, również jest błędna. Licencje freeware zazwyczaj zabraniają komercyjnej dystrybucji lub modyfikacji oprogramowania, co jest kluczowym warunkiem korzystania z tego typu oprogramowania. Ostatecznie, czwarta odpowiedź twierdzi, że użytkownik ma obowiązek zgłosić źródło pochodzenia oprogramowania właścicielowi praw autorskich. Choć dobre praktyki nakazują szanowanie praw autorskich, nie jest to wymóg dla oprogramowania freeware, które zazwyczaj jest dostarczane z wyraźnymi informacjami o licencji, a właściciele praw często nie oczekują zgłoszeń. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków obejmują mylenie freeware z innymi typami licencji oraz ignorowanie postanowień licencyjnych, które jasno określają zasady korzystania z takiego oprogramowania.

Pytanie 19

Która odmiana technologii szerokopasmowego dostępu do Internetu DSL (Digital Subscriber Line) automatycznie zmienia prędkość transmisji danych w zależności od jakości sygnału?

A. CDSL (Consumer Digital Subscriber Line)

B. ADSL (Asymetric Digital Subscriber Line)

C. SDSL (Symetric Digital Subscriber Line)

D. RADSL (Rate Adaptive Digital Subscriber Line)

Odpowiedzi SDSL, CDSL oraz RADSL są niepoprawne z różnych powodów, które warto szczegółowo omówić. SDSL (Symmetric Digital Subscriber Line) oferuje symetryczne prędkości transmisji danych, co oznacza, że zarówno prędkość pobierania, jak i wysyłania są równe. Choć to rozwiązanie może być korzystne dla użytkowników wymagających dużej szybkości uploadu, np. w transmisji danych czy wideokonferencjach, nie dostosowuje automatycznie prędkości do jakości sygnału, co czyni je mniej elastycznym w porównaniu do ADSL. CDSL (Consumer Digital Subscriber Line) to termin, który nie jest powszechnie stosowany w branży telekomunikacyjnej i nie odnosi się do zdefiniowanej technologii. Z tego względu nie może być uznana za odpowiednią odpowiedź na zadane pytanie. RADSL (Rate Adaptive Digital Subscriber Line) jest technologią, która również dostosowuje prędkość, ale nie jest tak powszechnie stosowana jak ADSL, a jej implementacja może być ograniczona w niektórych regionach. Użytkownicy często mylą te technologie, ponieważ wszystkie są związane z dostępem do Internetu przez linie telefoniczne, ale kluczowe różnice w ich działaniu i zastosowaniach są istotne. Zrozumienie tych różnic jest ważne dla prawidłowego wyboru technologii dostępu do Internetu, który najlepiej odpowiada indywidualnym potrzebom użytkowników.

Pytanie 20

Które z wymienionych haseł odpowiada wymaganiom dotyczącym kompleksowości?

A. Ag@ta

B. Kler0wnik

C. !@#$4567

D. m@rcelina

Hasła '!@#$4567', 'Ag@ta' oraz 'm@rcelina' nie spełniają wymagań dotyczących złożoności, co wynika z braku odpowiedniej kombinacji znaków oraz długości. Hasło '!@#$4567' składa się wyłącznie z znaków specjalnych i cyfr, co czyni je mało złożonym i łatwym do odgadnięcia. Chociaż zawiera różne znaki, brak liter sprawia, że jest ono znacznie mniej odporne na ataki. W przypadku hasła 'Ag@ta', jego złożoność jest niewystarczająca, ponieważ składa się z zaledwie 5 znaków, co nie spełnia minimalnych wymagań dotyczących długości. Dodatkowo, obecność jednego znaku specjalnego nie równoważy braku różnorodności w pozostałych znakach. 'M@rcelina' z kolei to hasło, które jest dłuższe, ale składa się głównie z małych liter z jedną wielką literą i jednym znakiem specjalnym, przez co nie jest wystarczająco złożone. Zbyt przewidywalne hasła, takie jak 'm@rcelina', które mogą przypominać imię lub słowo z języka, są szczególnie niebezpieczne, ponieważ są łatwe do odgadnięcia przez atakujących. W praktyce, tworzenie silnych haseł wymaga zrozumienia różnych aspektów bezpieczeństwa oraz zastosowania dobrych praktyk, takich jak unikanie personalnych odniesień oraz regularne aktualizowanie haseł.

Pytanie 21

Który kabel ma zakończenie w postaci wtyku BNC?

A. Jednomodowy światłowód

B. Kabel telefoniczny dwużyłowy

C. Kabel kat.5, czteroparowy - skrętka

D. Kabel koncentryczny

Czteroparowy kabel kat.5, znany jako skrętka, jest stosunkowo popularnym wyborem w sieciach komputerowych, ale nie jest zakończony wtykiem BNC. Skrętka, która składa się z czterech par przewodów skręconych ze sobą, stosowana jest głównie w aplikacjach ethernetowych, takich jak sieci LAN. Wtyki, które się z nią najczęściej łączy, to wtyki RJ-45, a nie BNC, który jest dedykowany innym typom kabli. Przechodząc do światłowodów jednomodowych, są to kable, które wykorzystują światło do przesyłania danych na znacznie większe odległości niż tradycyjne kable miedziane, jednak również one nie mają nic wspólnego z wtykiem BNC. Światłowody są zakończone złączkami takimi jak SC, LC czy ST. Z kolei dwużyłowy kabel telefoniczny, który służy do przesyłania sygnałów telefonicznych, nie jest odpowiedni do zastosowania z wtykiem BNC, ponieważ nie jest zaprojektowany do przesyłania sygnałów wideo ani sygnałów o wysokiej częstotliwości, dla których kabel koncentryczny jest najbardziej odpowiedni. Kluczowym błędem w rozumowaniu jest utożsamianie różnych typów kabli z ich specyfiką zastosowania, co prowadzi do nieporozumień w kwestiach technicznych.

Pytanie 22

Najskuteczniejszym sposobem ochrony komputera przed złośliwym oprogramowaniem jest

A. zapora sieciowa FireWall

B. hasło do konta użytkownika

C. skaner antywirusowy

D. licencjonowany system operacyjny

Zabezpieczanie komputera przed złośliwym oprogramowaniem to złożony proces, w którym różne metody ochrony pełnią uzupełniające się role. Zapora sieciowa (FireWall) jest skutecznym narzędziem, ale jej funkcją jest kontrolowanie ruchu sieciowego, co nie zastępuje działania skanera antywirusowego. Chociaż zapora może blokować nieautoryzowane połączenia, nie jest w stanie wykryć i usunąć już zainstalowanego złośliwego oprogramowania. Hasło do konta użytkownika jest istotne dla ochrony dostępu do systemu, jednak nie chroni przed samym złośliwym oprogramowaniem, które może zainfekować komputer niezależnie od tego, czy konto jest zabezpieczone hasłem. Licencjonowany system operacyjny ma swoje zalety, takie jak regularne aktualizacje i wsparcie techniczne, lecz sam w sobie nie zapewnia pełnej ochrony przed wirusami i innymi zagrożeniami. W praktyce, nie można polegać wyłącznie na jednym rozwiązaniu; skuteczna ochrona wymaga kombinacji różnych metod. Błędem jest myślenie, że wystarczy jedna z wymienionych opcji, aby zapewnić bezpieczeństwo systemu. Aby w pełni zabezpieczyć komputer, konieczne jest wdrożenie wielowarstwowego podejścia do bezpieczeństwa, które obejmuje zarówno zapory, skanery antywirusowe, jak i odpowiednie praktyki użytkowników.

Pytanie 23

W systemie GPON (Gigabit Passive Optical Networks) maksymalne wartości przepustowości są ustalone dla połączeń.

A. asymetrycznych o przepływności 2,5 Gb/s w kierunku downstream oraz 1,25 Gb/s w kierunku upstream

B. symetrycznych o przepływności 1,25 Tb/s w obie strony

C. asymetrycznych o przepływności 2,5 Tb/s w kierunku downstream oraz 1,25 Tb/s w kierunku upstream

D. symetrycznych o przepływności 1,25 Gb/s w obie strony

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących przepustowości oraz architektury GPON. W przypadku odpowiedzi wskazujących na przepustowość 1,25 Tb/s, należy zauważyć, że taka wartość jest ekstremalnie wysoka i niezgodna z rzeczywistymi możliwościami technologii GPON. Technologia ta, zgodnie z międzynarodowymi standardami, maksymalizuje przepustowość do 1,25 Gb/s, co wynika z zastosowania pojedynczego łącza optycznego. Ponadto, odpowiedzi sugerujące asymetryczne łącza o przepustowości 2,5 Tb/s downstream lub 1,25 Tb/s upstream wprowadzają w błąd, ponieważ GPON wykorzystuje nieco inną architekturę, która zapewnia jednoczesne przesyłanie danych w obu kierunkach, raczej niż poprzez asymetryczne podejście. Asymetryczność jest charakterystyczna dla innych technologii, takich jak ADSL, a nie dla GPON, gdzie zarówno upstream, jak i downstream są zoptymalizowane na poziomie symetrycznym. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do takich niepoprawnych wniosków, jest mylenie różnych typów technologii sieciowych i ich charakterystyk, co podkreśla znaczenie dokładnego zrozumienia specyfiki standardów i ich zastosowań.

Pytanie 24

Jaka jest długość fali świetlnej w trzecim oknie transmisyjnym?

A. 850 nm

B. 2000 nm

C. 1300 nm

D. 1550 nm

Długość fali świetlnej wynosząca 1550 nm w III oknie transmisyjnym, znanym również jako okno telekomunikacyjne, jest kluczowa dla technologii światłowodowej. To właśnie w tym zakresie długości fali, w porównaniu do innych, osiąga się najmniejsze straty sygnału w światłowodach, co czyni go idealnym do zastosowań w telekomunikacji na dużą odległość. Wartości te związane są z właściwościami materiałów używanych do produkcji włókien optycznych, takich jak szkło krzemowe, które wykazuje minimalną absorpcję światła w tym zakresie. Zastosowanie 1550 nm pozwala na większe odległości między wzmacniaczami sygnału, co prowadzi do zwiększenia efektywności sieci. Standardy takie jak ITU-T G.652 oraz G.655 rekomendują używanie tego okna dla systemów optycznych, co potwierdza jego znaczenie w praktyce. Dodatkowo, technologia WDM (Wavelength Division Multiplexing) wykorzystuje to okno do przesyłania wielu sygnałów jednocześnie, co dodatkowo zwiększa przepustowość sieci. Współczesne systemy telekomunikacyjne opierają się na tej długości fali, co czyni ją fundamentem nowoczesnych rozwiązań komunikacyjnych.

Pytanie 25

Który z programów wchodzących w skład pakietu MS Office pozwala na zbieranie oraz analizowanie danych poprzez tworzenie tabel, kwerend i formularzy?

A. Publisher

B. Excel

C. Outlook

D. Access

Outlook to program skoncentrowany na zarządzaniu pocztą elektroniczną oraz kalendarzami, co oznacza, że jego główną funkcjonalnością jest organizowanie komunikacji i planowania. Program ten nie ma dedykowanych narzędzi do tworzenia tabel ani kwerend. Excel, z drugiej strony, jest arkuszem kalkulacyjnym, który doskonale sprawdza się w obliczeniach, analizie danych i grafice, ale nie jest zaprojektowany do zarządzania relacyjnymi bazami danych, co ogranicza jego możliwości w kontekście gromadzenia i przetwarzania informacji w sposób uporządkowany, jak to ma miejsce w Access. Z kolei Publisher to narzędzie do tworzenia materiałów graficznych, takich jak ulotki czy broszury, co nie ma związku z gromadzeniem danych. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że każdy program pakietu MS Office oferuje podobne możliwości w zakresie zarządzania danymi. Ważne jest, aby zrozumieć specyfikę i przeznaczenie każdego programu, aby skutecznie wykorzystać jego funkcje w praktyce. W przypadku zarządzania danymi i informacji, Access jest jedynym narzędziem z wymienionych, które oferuje kompleksowe możliwości w tym zakresie, dostosowując się do potrzeb użytkowników w pracy z dużymi zbiorami danych.

Pytanie 26

Jaką czynność należy wykonać w pierwszej kolejności, pomagając osobie porażonej prądem?

A. ocena stanu zdrowia poszkodowanego

B. odłączenie poszkodowanego od źródła prądu

C. powiadomienie służb ratunkowych

D. rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej

Zawiadomienie pogotowia ratunkowego jest niewłaściwą pierwszą reakcją, ponieważ nie dostarcza natychmiastowej pomocy osobie porażonej prądem. Oczekiwanie na przybycie zespołu ratunkowego bez wcześniejszego uwolnienia poszkodowanego może prowadzić do tragicznych konsekwencji. W sytuacjach awaryjnych, jak porażenie prądem, czas jest kluczowy, a ratownicy muszą najpierw zająć się podstawowymi działaniami, które mogą uratować życie. Sprawdzanie stanu poszkodowanego przed uwolnieniem go spod działania prądu jest również błędne, ponieważ osoba nadal jest narażona na działanie prądu, co może pogłębiać jej obrażenia. Przystąpienie do resuscytacji krążeniowo-oddechowej bez wcześniejszego odłączenia od źródła prądu jest nie tylko niebezpieczne, ale również mało skuteczne, ponieważ nie można skutecznie przeprowadzić RKO, jeśli pacjent nadal jest narażony na działanie prądu. W praktyce ratowniczej zgodnej z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji kluczowe jest zapewnienie bezpieczeństwa, a następnie podjęcie odpowiednich działań. Dlatego najpierw należy upewnić się, że zarówno ratownik, jak i poszkodowany są w bezpiecznej sytuacji, zanim podejmie się dalsze kroki w udzielaniu pomocy.

Pytanie 27

Dysk twardy w komputerze uległ uszkodzeniu i wymaga wymiany. Aby chronić informacje przed dostępem niepożądanych osób, należy

A. zniszczyć wyłącznie elektronikę dysku twardego

B. wymienić elektronikę na nową oraz usunąć istotne pliki z dysku twardego

C. fizycznie uszkodzić dysk twardy, nieodwracalnie niszcząc tarcze magnetyczne

D. przeprowadzić proces formatowania dysku

Uszkodzenie fizyczne dysku twardego, polegające na nieodwracalnym zniszczeniu tarcz magnetycznych, jest najskuteczniejszym sposobem na zabezpieczenie danych przed nieautoryzowanym dostępem. W sytuacji, gdy dysk zawiera poufne informacje, fizyczne zniszczenie nośnika eliminuje wszelką możliwość ich odzyskania. Praktyczne zastosowanie tej metody obejmuje różne techniki, takie jak rozwiercanie, rozdrabnianie lub topnienie, które skutecznie niszczą strukturę nośnika. Podczas gdy tradycyjne metody, takie jak formatowanie, tylko usuwają wskaźniki do danych, to fizyczne zniszczenie wprowadza trwałe zmiany, które uniemożliwiają jakiekolwiek próby odzyskania danych. W praktyce, firmy zajmujące się ochroną danych, takie jak CERT, podkreślają znaczenie fizycznego zniszczenia nośników w politykach bezpieczeństwa danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży ochrony informacji.

Pytanie 28

Jakie jest maksymalne natężenie prądu, które może być pobierane przez analogowe urządzenie końcowe zasilane centralą telefoniczną w trybie otwartej pętli abonenckiej?

A. 2,0 mA

B. 0,4 mA

C. 0,2 mA

D. 1,0 mA

Maksymalna wartość natężenia prądu, jaką może pobierać analogowe urządzenie końcowe zasilane przez centralę telefoniczną w stanie otwartej pętli abonenckiej, wynosi 0,4 mA. Jest to zgodne z normami stosowanymi w telekomunikacji, które określają limit prądu dla urządzeń podłączonych do linii telefonicznych. W praktycznym zastosowaniu, wartość ta zapewnia efektywne działanie urządzeń takich jak telefony stacjonarne czy faks, które muszą działać w warunkach minimalnego zużycia energii. Przykładowo, telefony analogowe, które korzystają z zasilania z linii telefonicznej, muszą utrzymywać określony poziom prądu do właściwego funkcjonowania, a zbyt wysoki pobór mocy mógłby prowadzić do przeciążenia linii i uszkodzenia sprzętu. Dodatkowo, zgodność z tymi parametrami jest kluczowa dla zapewnienia jakości sygnału i stabilności połączeń w sieciach telekomunikacyjnych. Przemysł telekomunikacyjny wdraża dobre praktyki, aby utrzymać te wartości w granicach ustalonych norm, co pozwala na nieprzerwaną komunikację oraz minimalizację zakłóceń w sieci.

Pytanie 29

Przed rozpoczęciem wymiany uszkodzonej karty sieciowej w komputerze, należy

A. wymontować płytę główną

B. odłączyć kabel zasilający komputer z sieci

C. zdjąć obudowę komputera

D. odłączyć zasilacz od płyty głównej urządzenia

Zdejmowanie obudowy komputera przed odłączeniem kabla zasilającego może prowadzić do poważnych zagrożeń. Przede wszystkim, otwierając obudowę, narażamy się na ryzyko porażenia prądem, jeśli nie będziemy mieli pewności co do stanu zasilania urządzenia. Nawet po odkręceniu obudowy, jeśli komputer nadal jest podłączony do prądu, niebezpieczne napięcia mogą być obecne w obwodach wewnętrznych, co stwarza ryzyko dla osoby przeprowadzającej naprawę. Kolejnym błędem jest wymontowanie płyty głównej – nie jest to konieczne ani zalecane w przypadku wymiany karty sieciowej. Tego typu działania powinny być podejmowane jedynie w wyjątkowych sytuacjach, gdy wymagane jest serwisowanie płyty głównej. W rzeczywistości, w wielu przypadkach, aby wymienić kartę sieciową, wystarczy otworzyć obudowę i wyjąć kartę z gniazda PCI. Również odłączenie zasilacza od płyty głównej nie eliminuje ryzyka uszkodzenia komponentów, gdyż niektóre z nich mogą być naładowane nawet po odłączeniu zasilania. W praktyce, kluczowe jest przestrzeganie zasady "najpierw odłącz, potem działaj", co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa pracy z urządzeniami elektronicznymi. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do kosztownych napraw lub uszkodzeń sprzętu, co podkreśla znaczenie odpowiedniego przeszkolenia przed przystąpieniem do jakichkolwiek prac serwisowych.

Pytanie 30

Ze względu na typ materiału, z którego wykonane są światłowody, nie łączy się ich za pomocą złączy

A. mechanicznych z użyciem techniki zaciskania

B. spawanych

C. skręcanych

D. klejonych

Łączenie światłowodów za pomocą metod takich jak klejenie, mechaniczne z wykorzystaniem techniki zaciskania czy spawanie, wiąże się z wieloma ograniczeniami i wadami, które sprawiają, że nie są one zalecane w połączeniach światłowodowych. Klejenie, mimo że może wydawać się proste, w praktyce wprowadza ryzyko pojawienia się strat optycznych związanych z użytymi materiałami oraz niejednorodnością połączenia. Również metoda spawania, choć powszechnie stosowana w wielu aplikacjach, wymaga precyzyjnego sprzętu oraz umiejętności, co może stanowić barierę w zastosowaniach, gdzie liczy się czas. Technika zaciskania, mimo że może być użyteczna w niektórych zastosowaniach, nie jest idealna dla światłowodów, ponieważ może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń włókna i dużych strat sygnału. W branży telekomunikacyjnej, zgodnie z normami, ważne jest, aby wybierać metody łączenia, które zapewniają optymalne parametry transmisji, minimalizują straty i są odpowiednie dla specyfiki zastosowania. Wybór niewłaściwej metody łączenia może prowadzić do nadmiernych kosztów operacyjnych oraz problemów w utrzymaniu sieci, co podkreśla znaczenie znajomości i przestrzegania standardów branżowych.

Pytanie 31

Linia idealna, w której nie występują straty, posiada

A. nieskończoną rezystancję i zerową upływność

B. zerową rezystancję i zerową upływność

C. nieskończoną rezystancję i nieskończoną upływność

D. zerową rezystancję i nieskończoną upływność

Odpowiedzi, które mówią o nieskończonej rezystancji czy różnych wartościach upływności, są niepoprawne. W prawdziwym świecie linia długa bez strat powinna mieć zerową rezystancję, co oznacza, że prąd płynie bez opóźnień i nie ma strat energii. Myślenie, że nieskończona rezystancja może być ok, to błąd, bo nie ma przewodności, więc linia nie zadziała. A jeśli chodzi o nieskończoną upływność, to sugeruje, że linia mogłaby przepuszczać prąd w nieskończoność, co jest zwyczajnie niemożliwe. Takie błędne myślenie może wynikać z pomylenia pojęć rezystancji i upływności, co prowadzi do złych wniosków o tym, jak linia działa. W rzeczywistości każda linia transmisyjna ma swoje właściwości, które wpływają na jej działanie. Z mojego doświadczenia, zrozumienie tych kwestii jest kluczowe dla dobrej analizy i projektowania systemów elektroenergetycznych i telekomunikacyjnych.

Pytanie 32

W systemie Windows funkcja znana jako quota służy do ograniczania

A. ważności hasła

B. czasu logowania

C. aktywności konta

D. przestrzeni dyskowej

Twoja odpowiedź dotycząca narzędzia quota jest na właściwym torze. To narzędzie w Windows faktycznie pomaga w zarządzaniu przestrzenią na dysku, co jest bardzo przydatne, szczególnie w środowiskach, gdzie sporo osób korzysta z tych samych zasobów. Dzięki limitom administratorzy mogą pilnować, żeby nie było tak, że jedna osoba zajmuje za dużo miejsca. W firmach często używa się quota, żeby uniknąć sytuacji, gdzie jeden użytkownik "zajmuje" cały dysk, co może być frustrujące dla innych. Ustalając limity, można też zmotywować ludzi, by lepiej zarządzali swoimi plikami i nie trzymali niepotrzebnych danych. Takie zarządzanie przestrzenią to też regularne sprawdzanie, jak wygląda wykorzystanie dysku i dostosowywanie tych limitów, żeby wszyscy mieli co trzeba, ale też nie za dużo. Naprawdę dobre podejście!

Pytanie 33

Usługa dodatkowa w systemie ISDN oznaczona skrótem CFNR (Call Forwarding No Reply) pozwala na przekierowanie połączenia w momencie, gdy abonent, do którego dzwonimy,

A. ma aktywowaną usługę DND.

B. jest nieosiągalny.

C. jest zajęty.

D. nie odpowiada.

W kontekście usług telefonicznych w sieci ISDN, niektóre z dostępnych odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale prowadzą do błędnych wniosków. Usługa CFNR odnosi się wyłącznie do sytuacji, w której abonent nie odpowiada na połączenie, co oznacza, że inne odpowiedzi są niepoprawne. Gdy abonent jest zajęty, używana jest usługa Call Waiting, która pozwala na przyjęcie drugiego połączenia, co nie ma związku z CFNR. W sytuacji, gdy osoba jest nieosiągalna, mówimy o sytuacji, w której telefon jest wyłączony lub poza zasięgiem, co również nie kwalifikuje się do działania CFNR, ponieważ ta usługa nie jest aktywowana przez brak usługi telefonicznej. Odpowiedź, która wskazuje na usługę DND (Do Not Disturb), sugeruje, że abonent świadomie zablokował przychodzące połączenia, co również nie jest powodem do aktywacji CFNR. Te nieporozumienia mogą wynikać z błędnego zrozumienia funkcjonalności poszczególnych usług i ich zastosowań. W praktyce, aby skutecznie zarządzać połączeniami, użytkownicy powinni posiadać jasną wiedzę na temat różnicy między tymi usługami oraz ich specyficznym przeznaczeniu. Pomocne może być również zapoznanie się z dokumentacją techniczną dostarczoną przez operatorów, która precyzyjnie określa, w jakich sytuacjach dana usługa powinna być stosowana.

Pytanie 34

Funkcja w centralach telefonicznych PBX, która umożliwia zewnętrznemu abonentowi dzwoniącemu odsłuchanie automatycznego komunikatu głosowego z informacją o dostępnych numerach wewnętrznych do wybrania za pomocą systemu DTMF, to

A. DRPD (Distinctive Ring Pattern Detection)

B. DISA (Direct Inward System Access)

C. MSN (Multiple Subscriber Number)

D. DDI (Direct Dial-In)

Wybór MSN (Multiple Subscriber Number) wskazuje na zrozumienie, że technologia ta dotyczy przypisywania wielu numerów do jednego abonenta, co umożliwia łatwiejszą identyfikację połączeń do różnych linii. Jednak nie odnosi się to do zapowiedzi głosowej i systemu DTMF. DRPD (Distinctive Ring Pattern Detection) z kolei to technologia rozpoznawania różnych tonów dzwonka, która pozwala użytkownikowi na odróżnienie, skąd pochodzi połączenie, lecz nie ma związku z automatycznymi zapowiedziami. Z kolei DDI (Direct Dial-In) pozwala na bezpośrednie połączenie się z numerami wewnętrznymi bez pośrednictwa operatora, co może wydawać się podobne do DISA, jednak nie obejmuje on interaktywnych menu głosowych. Te odpowiedzi mylą zastosowanie różnych technologii w kontekście central PBX. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji związanych z kierowaniem połączeń z tymi, które oferują interaktywne usługi. Prawidłowe zrozumienie różnic między tymi systemami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania komunikacją w firmach, a także do poprawnego wykorzystywania zasobów telekomunikacyjnych.

Pytanie 35

Centrala telefoniczna przesyła do abonenta sygnał zgłoszenia o częstotliwości

A. 400 + 450 Hz, rytm nadawania: emisja 1000 ms + 200 ms, przerwa 4000 ms + 800 ms

B. 15+ 25 Hz rytm nadawania: emisja 1000 ms + 200 ms, przerwa 4000 ms + 800 ms

C. 15+25 Hz, nadawany w sposób ciągły do chwili rozpoczęcia wybierania numeru

D. 400-450 Hz, nadawany w sposób ciągły do chwili rozpoczęcia wybierania numeru

Wybór odpowiedzi 15+25 Hz, rytm nadawania: emisja 1000 ms + 200 ms, przerwa 4000 ms + 800 ms jest błędny, gdyż nie odnosi się do standardowych praktyk w telekomunikacji dotyczących sygnałów zgłoszenia. Sygnały o częstotliwości 15 Hz i 25 Hz nie są stosowane w kontekście sygnałów zgłoszenia, które są zdominowane przez częstotliwości w zakresie 400-450 Hz, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Odpowiedź ta nawiązuje do rytmu nadawania, który w rzeczywistości nie jest typowy dla sygnału zgłoszenia; zamiast tego, sygnał zgłoszenia powinien być nadawany w sposób ciągły, co oznacza, że nie powinno być żadnych przerw, dopóki użytkownik nie zacznie wybierać numeru. Kolejną nieprawidłowością jest zrozumienie rytmu emisji i przerwy; błędne jest sugerowanie, że sygnał miałby tak długie przerwy, ponieważ mogłoby to prowadzić do dezorientacji użytkowników i nieefektywności w nawiązywaniu połączeń. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamianie różnych typów sygnałów i ich parametrów w kontekście telekomunikacyjnym, co może prowadzić do nieporozumień w ocenie ich funkcji. W telekomunikacji niezwykle ważne jest stosowanie się do ustalonych standardów, aby zapewnić spójność i niezawodność systemów.

Pytanie 36

Jaką maksymalną liczbę komputerów da się bezpośrednio połączyć z modemem ADSL2+?

A. osiem

B. jeden

C. dwa

D. cztery

Czasem użytkownicy mylą modem ADSL2+ z routerem i myślą, że da się podłączyć więcej niż jeden komputer bezpośrednio. To może prowadzić do sporych nieporozumień. Wiele odpowiedzi, które mówią o możliwości podłączenia dwóch, czterech czy ośmiu komputerów, bazuje na mylnym przekonaniu, że modem działa jak router. Tak naprawdę ADSL2+ został stworzony, żeby dostarczać sygnał tylko do jednego urządzenia. W praktyce, jeżeli chcesz podłączyć kilka komputerów, musisz mieć router, który podzieli ten sygnał dla różnych sprzętów. Niektórzy myślą też, że modem z dodatkowymi portami Ethernet to coś, co pozwala na podłączenie wielu komputerów, ale te porty zwykle są przeznaczone tylko dla jednego urządzenia. Tak więc, nawet jeśli masz modem z kilkoma portami, to nie zmienia fundamentalnych zasad działania ADSL2+. W przypadku domowej sieci, zawsze warto pomyśleć o routerze, żeby mieć lepsze połączenie i większe bezpieczeństwo.

Pytanie 37

Aby zapobiec pętli sieciowej w topologii sieci LAN, używa się protokołu

A. ICMP (Internet Control Message Protocol)

B. STP (Spanning Tree Protocol)

C. FTP (File Transfer Protocol)

D. UDP (User Datagram Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to protokół służący do przesyłania plików pomiędzy serwerem a klientem w sieciach TCP/IP. Nie ma on nic wspólnego z zarządzaniem pętlami sieciowymi, ponieważ jego zadaniem jest jedynie ułatwienie transferu danych. W kontekście pętli sieciowych jego zastosowanie nie ma sensu, gdyż nie posiada mechanizmów do wykrywania i eliminowania pętli. ICMP, czyli Internet Control Message Protocol, jest używany do przesyłania komunikatów o błędach i diagnostyki w sieciach IP. Choć jest on ważnym elementem diagnozowania problemów w sieciach, nie posiada funkcjonalności do zarządzania topologią sieciową czy pętlami. Jego rola jest raczej pomocnicza, np. w narzędziach takich jak ping czy traceroute. UDP, czyli User Datagram Protocol, jest protokołem transportowym w rodzinie protokołów internetowych. Umożliwia przesyłanie datagramów bez ustanawiania sesji i gwarancji dostarczenia, co czyni go szybkim ale nieodpowiednim do zarządzania topologią sieci. Zarówno ICMP, jak i UDP, nie oferują żadnych mechanizmów związanych z eliminacją pętli sieciowych, ponieważ ich zadania są zupełnie inne. W kontekście zarządzania sieciami rozległymi należy korzystać ze specjalistycznych protokołów, takich jak STP, które są stworzone do rozwiązywania problemów wynikających z redundancji w sieciach LAN.

Pytanie 38

Standardy 802.11 b oraz g dzielą dostępne pasmo na nakładające się kanały, których częstotliwości środkowe różnią się o 5 MHz. Zgodnie z ETSI w Europie można wyróżnić takie kanały

A. 10

B. 2

C. 24

D. 13

Niezrozumienie liczby kanałów dostępnych w standardach 802.11 b i g może prowadzić do wielu nieporozumień w kontekście projektowania i zarządzania sieciami bezprzewodowymi. Próby określenia liczby kanałów na podstawie zbyt małych lub zbyt dużych wartości, takich jak 24, 10 czy 2, wynikają najczęściej z niedostatecznej wiedzy o pasmach częstotliwości i zasobach dostępnych w Europie. Standardy 802.11 b i g operują w paśmie 2,4 GHz, które, ze względu na przepisy regulacyjne ETSI, udostępnia 13 kanałów. Warto zauważyć, że w niektórych krajach mogą obowiązywać różne regulacje dotyczące wykorzystania kanałów, co wprowadza dodatkowe zamieszanie. Użytkownicy, którzy opierają się na nieaktualnych lub regionalnych danych, mogą błędnie zakładać, że dostępnych jest więcej kanałów, co prowadzi do przeciążenia sieci i zakłócenia transmisji. Oprócz tego, nieprzemyślane podejście do wyboru kanałów, takie jak próby korzystania z wielu kanałów jednocześnie bez zrozumienia ich nakładania się, może prowadzić do degradacji jakości sygnału. Dlatego kluczowe jest, aby sieciowcy i administratorzy byli dobrze poinformowani o liczbie rzeczywiście dostępnych kanałów i zasadach ich użycia, aby skutecznie zarządzać sieciami bezprzewodowymi i zapewnić ich optymalną wydajność.

Pytanie 39

Aby umożliwić wymianę informacji sygnalizacyjnych między centralami różnych operatorów, konieczny jest aktualnie system sygnalizacji

A. R1

B. S11

C. R2

D. SS7

Wydaje mi się, że wybór systemu R2 zamiast SS7 wynika z typowego nieporozumienia dotyczącego sygnalizacji w telekomunikacji. R2 jest bardziej starym systemem, głównie używanym w telefonii analogowej. Chociaż pozwala na wymianę informacji między centralami, jego możliwości są naprawdę ograniczone, w porównaniu do SS7. Na przykład, R2 nie ogarnia nowoczesnych usług, takich jak SMS-y czy zestawianie połączeń w sieciach cyfrowych. No i co najważniejsze, nie daje rady wspierać bardziej złożonych scenariuszy roamingowych, które są kluczowe w dzisiejszych usługach telekomunikacyjnych. Jeśli chodzi o R1, to też jest stary standard, który nie dogaduje się z nowoczesnymi sieciami. A S11? To też nie jest dobry wybór, bo dotyczy interfejsu między siecią mobilną a systemem wywołań, a nie wymiany informacji między centralami. Widać, że te decyzje wynikają z niepełnego zrozumienia funkcji tych standardów, co pokazuje, jak ważne jest, aby znać aktualne normy w telekomunikacji.

Pytanie 40

Funkcja MSN pozwala użytkownikowi

A. zdobyć dane o numerze abonenta, do którego kierowane są połączenia, gdy ten ma aktywną usługę COLR

B. zablokować ujawnianie jego pełnego numeru katalogowego stronie, z którą zestawia połączenie

C. uzyskać informacje o numerze dzwoniącym, jeśli ten ma aktywną usługę CLIR

D. przypisać wiele numerów zewnętrznych, gdy do zakończenia sieciowego podłączone jest kilka urządzeń

Wiele osób może mieć wątpliwości dotyczące funkcji oferowanych przez różne usługi telekomunikacyjne, co często prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, zakazanie podawania pełnego numeru katalogowego stronie, z którą nawiązuje połączenie, jest funkcjonalnością, która nie jest związana z usługą MSN. Takie podejście jest bliższe usługom, które oferują funkcje związane z ochroną prywatności, jak np. CLIR (Calling Line Identification Restriction), która umożliwia ukrycie numeru dzwoniącego. Z kolei uzyskanie informacji o numerze wywołującym w przypadku aktywnej usługi CLIR również nie ma związku z MSN, ponieważ ta usługa nie ma na celu identyfikacji dzwoniącego, tylko przydzielanie wielu numerów do jednego punktu końcowego. Ponadto, kierowanie wywołań na przygotowane numery, co opisuje usługa COLR (Connected Line Identification Restriction), również nie pasuje do kontekstu MSN. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji związanych z identyfikacją numerów z funkcjami zarządzania i przydzielania numerów, co prowadzi do dalszego zamieszania. Aby zrozumieć te usługi, ważne jest, aby mieć na uwadze kontekst ich zastosowania oraz obowiązujące standardy telekomunikacyjne, które precyzują różnice pomiędzy nimi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej