Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 09:49
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:07

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Gniazdo w sieciach komputerowych, które jednoznacznie identyfikuje dany proces na urządzeniu, stanowi kombinację

A. adresu IP i numeru portu

B. adresu IP i numeru sekwencyjnego danych

C. adresu fizycznego i adresu IP

D. adresu fizycznego i numeru portu

Zaznaczyłeś odpowiedź 'adresu IP i numeru portu', co jest całkowicie prawidłowe. Wiesz, że gniazdo w sieciach komputerowych to coś jak adres do konkretnego mieszkania w bloku? Adres IP identyfikuje całe urządzenie, a numer portu to jak numer drzwi, który prowadzi do konkretnej aplikacji czy usługi. W momencie, gdy surfujesz po internecie, Twoje urządzenie łączy się z serwerem właściwie przez takie gniazdo, używając adresu IP serwera i portu, na przykład 80 dla HTTP. A to wszystko jest zorganizowane dzięki protokołom TCP/IP, które sprawiają, że różne procesy mogą działać jednocześnie. To dlatego możesz prowadzić rozmowy w aplikacjach VoIP albo przesyłać pliki przez FTP. Bez zrozumienia tego mechanizmu, projektowanie aplikacji sieciowych i zarządzanie nimi byłoby znacznie trudniejsze.

Pytanie 2

Obudowa oraz wyświetlacz drukarki fotograficznej są bardzo zabrudzone. W celu ich oczyszczenia, należy zastosować

A. mokrą chusteczkę oraz sprężone powietrze z rurką przedłużającą zasięg

B. ściereczkę nasączoną IPA oraz smar

C. suchą chusteczkę oraz patyczki do czyszczenia

D. wilgotną ściereczkę oraz pianki do czyszczenia plastiku

Wilgotna ściereczka oraz pianka do czyszczenia plastiku to najlepszy sposób na usunięcie zabrudzeń z obudowy i wyświetlacza drukarki fotograficznej, ponieważ te materiały są odpowiednio delikatne i skuteczne. Pianka do czyszczenia plastiku została zaprojektowana w taki sposób, aby nie tylko usuwać brud, ale również nie uszkadzać powierzchni plastikowych ani szklanych, co jest kluczowe w przypadku sprzętu elektronicznego. Wilgotna ściereczka, zwłaszcza wykonana z mikrofibry, skutecznie zbiera kurz i zanieczyszczenia, a zarazem nie pozostawia smug. Warto również zwrócić uwagę na standardy czyszczenia sprzętu elektronicznego, które zalecają unikanie substancji chemicznych, mogących uszkodzić powłokę wyświetlacza. Użycie odpowiednich produktów do czyszczenia nie tylko przedłuża żywotność sprzętu, ale także zapewnia jego prawidłowe funkcjonowanie. Przykładem może być regularne czyszczenie drukarki fotograficznej, co zapobiega osadzaniu się kurzu, a w efekcie poprawia jakość wydruków. Dobre praktyki zalecają także unikanie stosowania materiałów, które mogą zarysować powierzchnię, takich jak szorstkie ściereczki czy gąbki.

Pytanie 3

Na podstawie oznaczenia pamięci DDR3 PC3-16000 można określić, że ta pamięć

A. pracuje z częstotliwością 160 MHz

B. ma przepustowość 16 GB/s

C. ma przepustowość 160 GB/s

D. pracuje z częstotliwością 16000 MHz

Oznaczenie pamięci DDR3 PC3-16000 wskazuje na jej przepustowość, która wynosi 16 GB/s. Wartość 16000 w tym kontekście odnosi się do efektywnej przepustowości pamięci, co jest wyrażone w megabajtach na sekundę (MB/s). Aby to przeliczyć na gigabajty, dzielimy przez 1000, co daje nam 16 GB/s. Taka przepustowość jest kluczowa w zastosowaniach wymagających dużych prędkości przesyłu danych, jak w przypadku gier komputerowych, obróbki wideo czy pracy w środowiskach wirtualnych. Zastosowanie pamięci DDR3 PC3-16000 optymalizuje wydajność systemów, w których wiele procesów zachodzi jednocześnie, co jest standardem w nowoczesnych komputerach. Warto również zauważyć, że DDR3 jest standardem pamięci, który był powszechnie stosowany w komputerach od około 2007 roku, a jego rozwój doprowadził do znacznych popraw w wydajności w porównaniu do wcześniejszych generacji, co czyni go preferowanym wyborem w wielu zastosowaniach do dzisiaj.

Pytanie 4

Błąd typu STOP w systemie Windows (Blue Screen), który występuje w momencie, gdy system odwołuje się do niepoprawnych danych w pamięci RAM, to

A. UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP

B. PAGE_FAULT_IN_NONPAGE_AREA

C. UNMONTABLE_BOOT_VOLUME

D. NTFS_FILE_SYSTEM

Odpowiedzi takie jak 'NTFS_FILE_SYSTEM', 'UNMONTABLE_BOOT_VOLUME' oraz 'UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP' nie odnoszą się do problemu, który opisuje pytanie. 'NTFS_FILE_SYSTEM' jest błędem, który zwykle występuje, gdy system plików NTFS jest uszkodzony, co może być spowodowane uszkodzeniem dysku lub problemami z integralnością danych. W przypadku tego błędu użytkownik zwykle doświadczy problemów z dostępem do plików lub nawet utraty danych, a jego rozwiązanie wymaga zazwyczaj użycia narzędzi do naprawy systemu plików. 'UNMONTABLE_BOOT_VOLUME' wskazuje na problem z woluminem rozruchowym, co oznacza, że system nie może załadować odpowiednich danych do uruchomienia. Może to wynikać z uszkodzenia sektora rozruchowego lub problemów z dyskiem twardym. Natomiast 'UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP' to błąd, który zazwyczaj wskazuje na poważny problem z systemem operacyjnym, często związany z uszkodzonymi sterownikami lub sprzętem. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wybrania tych odpowiedzi, jest zrozumienie, że wszystkie te błędy są związane z problemami z pamięcią, podczas gdy każdy z nich odnosi się do różnych aspektów działania systemu operacyjnego. Aby skutecznie zarządzać systemem, ważne jest zrozumienie specyfiki każdego rodzaju błędu, co pozwala na odpowiednią diagnostykę i naprawę.

Pytanie 5

Jaką długość ma maska sieci dla adresów z klasy B?

A. 8 bitów

B. 24 bity

C. 16 bitów

D. 12 bitów

Wybór 8 bitów jest błędny, ponieważ sugeruje, że sieć klasy B wykorzystuje zbyt małą liczbę bitów do identyfikacji swojej sieci. Adresy klasy B, z maską 255.255.0.0, wymagają 16 bitów dla identyfikacji sieci, a 8 bitów jest właściwe dla klasy A, gdzie przeznaczone są na bardzo dużą liczbę hostów. Odpowiedź 12 bitów również jest niepoprawna, gdyż nie istnieje w standardowym podziale adresów IP. Teoretycznie, 12 bitów mogłoby sugerować podział w niektórych niestandardowych implementacjach, ale nie jest to zgodne z szeroko przyjętymi normami. Odpowiedź 24 bity jest również niewłaściwa, wiąże się z klasą C, która z kolei oferuje bardzo ograniczoną liczbę hostów, dostosowaną do małych sieci. Kluczowym błędem myślowym jest pomylenie różnych klas adresowych i ich zastosowań. Warto zrozumieć, że każda klasa adresowa ma swoje specyfikacje oraz przeznaczenie, co jest istotne przy projektowaniu i administracji sieci. W praktyce, niepoprawna długość maski może prowadzić do nieefektywnego zarządzania adresami i problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 6

Jaką komendę należy wpisać w miejsce kropek, aby w systemie Linux wydłużyć standardowy odstęp czasowy między kolejnymi wysyłanymi pakietami przy użyciu polecenia ping?

ping ........... 192.168.11.3

A. -s 75

B. -a 81

C. -c 9

D. -i 3

Polecenie ping jest narzędziem diagnostycznym używanym do sprawdzania dostępności oraz jakości połączenia z innym hostem w sieci. Opcja -a w ping jest czasami używana w różnych implementacjach do uruchomienia alarmu akustycznego gdy host odpowiada jednak nie jest to standardowa opcja w kontekście zmiany interwału czasowego między pakietami. W trybie diagnostycznym flaga -c określa liczbę pakietów które mają być wysłane co jest użyteczne gdy chcemy ograniczyć liczbę próbek do analizy ale nie wpływa na odstęp między nimi. Użycie tej opcji jest istotne gdy potrzebujemy jednorazowej analizy zamiast ciągłego wysyłania pakietów. Opcja -s ustala rozmiar pakietu ICMP co może być przydatne do testowania jak różne rozmiary pakietów wpływają na jakość połączenia jednak również nie ma związku z częstotliwością wysyłania pakietów. W kontekście zwiększania odstępu czasowego wszystkie te opcje są niewłaściwe ponieważ nie wpływają na harmonogram wysyłania pakietów. Zrozumienie i właściwe użycie dostępnych opcji jest kluczowe w skutecznym diagnozowaniu i optymalizowaniu sieci co pozwala na bardziej świadome zarządzanie zasobami sieciowymi i ograniczenie potencjalnych problemów związanych z przepustowością i opóźnieniami. Poprawne przypisanie flag do ich funkcji wymaga zrozumienia specyfiki protokołów i mechanizmów sieciowych co jest istotne w profesjonalnym podejściu do administracji siecią.

Pytanie 7

Jak na diagramach sieciowych LAN oznaczane są punkty dystrybucyjne znajdujące się na różnych kondygnacjach budynku, zgodnie z normą PN-EN 50173?

A. MDF (Main Distribution Frame)

B. BD (BuildingDistributor)

C. CD (Campus Distribution)

D. FD (Floor Distribution)

Odpowiedź FD (Floor Distribution) jest prawidłowa, ponieważ oznacza ona punkty rozdzielcze (dystrybucyjne) znajdujące się na poszczególnych piętrach budynku, co jest zgodne z normą PN-EN 50173. Norma ta klasyfikuje różne poziomy dystrybucji w sieciach LAN, aby zapewnić odpowiednią organizację i efektywność instalacji. Punkty dystrybucyjne na piętrach są kluczowym elementem infrastruktury sieciowej, ponieważ umożliwiają one podłączenie urządzeń końcowych, takich jak komputery, drukarki czy telefony. Przykładowo, w biurowcach, gdzie na każdym piętrze znajduje się wiele stanowisk pracy, odpowiednie oznaczenie FD pozwala na łatwe lokalizowanie rozdzielni, co ułatwia zarządzanie siecią oraz wykonywanie prac konserwacyjnych. Dobrze zaplanowana dystrybucja na każdym piętrze wprowadza porządek w instalacji, co jest szczególnie istotne w przypadku modernizacji lub rozbudowy infrastruktury sieciowej. W praktyce, stosowanie jednolitych oznaczeń, takich jak FD, zwiększa efektywność komunikacji między specjalistami zajmującymi się siecią oraz ułatwia przyszłe prace serwisowe.

Pytanie 8

Jakie narzędzie wykorzystuje się do przytwierdzania kabla w module Keystone?

A. D

B. C

C. A

D. B

Narzędzie przedstawione jako D to punch down tool, które jest stosowane do mocowania kabla w module Keystone. Narzędzie to umożliwia szybkie i precyzyjne połączenie przewodów złączem w module, co jest szczególnie ważne w instalacjach sieciowych, gdzie niezawodność i jakość połączenia ma kluczowe znaczenie. Punch down tool jest zgodne ze standardami takimi jak TIA/EIA-568, które definiują normy dotyczące okablowania strukturalnego. W praktyce, narzędzie to dociska izolację kabla do metalowych styków w złączu i jednocześnie przycina nadmiar przewodu, co zapewnia pewne i trwałe połączenie. W profesjonalnych instalacjach sieciowych użycie odpowiedniego narzędzia jest kluczowe dla spełnienia wymagań dotyczących prędkości transmisji danych oraz minimalizacji zakłóceń. Operatorzy sieciowi często preferują punch down tool ze względu na jego precyzję, efektywność i niezawodność. Właściwe użycie tego narzędzia może znacząco wpłynąć na ogólną wydajność i stabilność sieci, co jest kluczowe w środowiskach biznesowych.

Pytanie 9

W systemie Windows 7 konfigurację interfejsu sieciowego można przeprowadzić, używając rozwinięcia polecenia

A. tracert

B. netsh

C. nslookup

D. telnet

Odpowiedzi, które nie obejmują polecenia 'netsh', wskazują na nieporozumienie dotyczące narzędzi do zarządzania interfejsem sieciowym w systemie Windows. 'Telnet' to protokół umożliwiający zdalne logowanie do innych urządzeń w sieci, ale nie jest przeznaczony do konfigurowania interfejsów sieciowych. Może być używany do testowania połączeń z serwerami, ale nie pozwala na modyfikację ustawień sieciowych. 'Tracert' jest narzędziem do diagnostyki, które śledzi trasę pakietów do określonego adresu IP, pomagając w identyfikacji problemów z trasowaniem, lecz również nie służy do konfiguracji interfejsów. Z kolei 'nslookup' to narzędzie do zapytań DNS, które pozwala na sprawdzanie informacji związanych z nazwami domen, co ma zastosowanie w kontekście rozwiązywania problemów z DNS, ale nie ma zastosowania przy konfiguracji interfejsów sieciowych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych odpowiedzi, obejmują mylenie różnych typów narzędzi – można na przykład błędnie sądzić, że każde narzędzie związane z siecią może służyć do konfiguracji, co jest nieprawdziwe. Właściwe zrozumienie ról poszczególnych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 10

Pomiar strukturalnego okablowania metodą Permanent Link polega na

A. pomiarze z gniazda do gniazda

B. pomiarze z użyciem 2 kabli krosowych

C. pomiarze od gniazda z jednym kablem krosowym

D. żadna z wymienionych odpowiedzi nie jest prawidłowa

Pomiar od gniazda z jednym kablem krosowym nie jest właściwym podejściem do metody Permanent Link. Główna zasada tej metody polega na tym, że pomiar powinien obejmować pełną trasę sygnału od gniazda do gniazda, co oznacza, że wszystkie elementy, w tym kable stałe, muszą być uwzględnione. Użycie jednego kabla krosowego wprowadza dodatkową zmienną, która może zafałszować wyniki pomiaru. Zmiany w topologii sieci, takie jak wprowadzenie krosowania, mogą prowadzić do zmniejszenia jakości sygnału, co jest szczególnie istotne w kontekście standardów dotyczących wydajności. Innym często popełnianym błędem jest pomiar z użyciem dwóch kabli krosowych, co również nie jest zgodne z definicją Permanent Link. W tym przypadku pomiar jest przeprowadzany przez dwa różne kable, co wpływa na dokładność oceny i może prowadzić do błędnych wniosków na temat jakości instalacji. Warto pamiętać, że standardy okablowania, takie jak ISO/IEC 11801, zaznaczają, jak ważne jest, aby pomiary były przeprowadzane w warunkach zbliżonych do rzeczywistych, co oznacza eliminację elementów, które mogłyby wpływać na wyniki, takich jak dodatkowe krosowania. Przy nieprawidłowych pomiarach, instalatorzy mogą nie zauważyć problemów, które mogą wystąpić podczas eksploatacji sieci, co w dłuższym okresie może prowadzić do poważnych awarii i problemów z wydajnością sieci.

Pytanie 11

Plik ma wielkość 2 KiB. Co to oznacza?

A. 2000 bitów

B. 16384 bity

C. 16000 bitów

D. 2048 bitów

Wydaje mi się, że wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z pomyłek w zrozumieniu jednostek miary. Na przykład, odpowiedzi jak 2000 bitów, 2048 bitów czy 16000 bitów wskazują na błędne przeliczenia. 2000 bitów to tylko 250 bajtów (jak się to podzieli przez 8), więc to znacznie mniej niż 2 KiB. Z kolei 2048 bitów to też nie to, co trzeba, bo nie uwzględnia pełnej konwersji do bajtów. 16000 bitów powstaje z błędnego pomnożenia, co może prowadzić do nieporozumień w kwestii pamięci i transferu danych. Ważne jest, żeby przed podjęciem decyzji dobrze zrozumieć zasady konwersji między bajtami a bitami, bo to na pewno ułatwi sprawę w informatyce.

Pytanie 12

Po przeprowadzeniu diagnostyki komputera stwierdzono, że temperatura pracy karty graficznej z wyjściami HDMI oraz D-SUB, umieszczonej w gnieździe PCI Express stacjonarnego komputera, wynosi 87°C. W takiej sytuacji serwisant powinien

A. zmienić kabel sygnałowy D-SUB na HDMI

B. zweryfikować, czy wentylator działa prawidłowo i czy nie jest zabrudzony

C. dodać nowy moduł pamięci RAM, aby odciążyć kartę

D. wymienić dysk twardy na nowy o takiej samej pojemności i prędkości obrotowej

Sprawdzenie, czy wentylator karty graficznej jest sprawny oraz czy nie jest zakurzony, jest kluczowym krokiem w diagnostyce problemów z temperaturą podzespołów komputerowych. Wysoka temperatura, jak 87°C, może wynikać z niewłaściwego chłodzenia, co może prowadzić do dotkliwego uszkodzenia karty graficznej. Wentylatory w kartach graficznych odpowiadają za odprowadzanie ciepła, a ich zablokowanie przez kurz lub inne zanieczyszczenia znacząco ogranicza ich efektywność. W praktyce, regularne czyszczenie wentylatorów oraz radiatorów powinno być standardową procedurą konserwacyjną w utrzymaniu sprzętu komputerowego. Ponadto, w sytuacji stwierdzenia usterki wentylatora, jego wymiana na nowy, odpowiedni model zapewni poprawne działanie karty graficznej oraz jej dłuższą żywotność. Warto również monitorować temperatury podzespołów za pomocą oprogramowania diagnostycznego, co pozwala na wczesne wykrycie problemów i zapobieganie poważniejszym uszkodzeniom.

Pytanie 13

Jaki procesor pasuje do płyty głównej o podanej specyfikacji?

A. C

B. A

C. D

D. B

Procesor Intel Celeron z odpowiedzi A jest kompatybilny z płytą główną, ponieważ oba posiadają gniazdo socket 1150. Socket jest fizycznym i elektrycznym interfejsem pomiędzy procesorem a płytą główną. Użycie odpowiedniego gniazda jest kluczowe, aby zapewnić prawidłowe działanie całego systemu. Płyty główne z gniazdem 1150 są zgodne z procesorami Intel wyprodukowanymi w technologii Haswell. Jest to ważne, gdyż dobór kompatybilnych komponentów wpływa na stabilność i wydajność systemu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje składanie komputerów, gdzie wybór odpowiednich części zapewnia optymalne działanie. Socket 1150 obsługuje również pamięć DDR3, co jest zgodne z opisem płyty głównej. Wybór odpowiedniego procesora jest kluczowym elementem w projektowaniu systemów komputerowych, a zastosowanie standardów i dobrych praktyk, takich jak dopasowanie socketu, minimalizuje ryzyko problemów z kompatybilnością, co jest istotne w kontekście profesjonalnej budowy komputerów.

Pytanie 14

Transmisja danych typu półduplex to transmisja

A. dwukierunkowa naprzemienna

B. jednokierunkowa z trybem bezpołączeniowym

C. dwukierunkowa równoczesna

D. jednokierunkowa z kontrolą parzystości

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na transmisję dwukierunkową jednoczesną, jest błędny, ponieważ taki typ komunikacji określany jest jako full-duplex. W systemach full-duplex oba urządzenia mogą jednocześnie wysyłać i odbierać dane, co prowadzi do efektywniejszej komunikacji, ale nie odpowiada to charakterystyce półduplexu. W przypadku półduplexu jedno z urządzeń zawsze musi czekać na zakończenie transmisji drugiego. Z kolei odpowiedź wskazująca na jednokierunkową transmisję z kontrolą parzystości również jest myląca. Kontrola parzystości to technika wykrywania błędów w danych, ale nie ma związku z kierunkiem transmisji, który w przypadku półduplexu jest dwukierunkowy. Kolejnym błędem jest wskazanie na jednokierunkową transmisję z trybem bezpołączeniowym, która sugeruje, że dane mogą być przesyłane w jednym kierunku bez ustalania połączenia, co również nie odnosi się do półduplexu. Półduplex wymaga pewnej formy synchronizacji między urządzeniami, co oznacza, że nie jest to ani jednokierunkowy, ani bezpołączeniowy tryb komunikacji. W praktyce, aby poprawnie zrozumieć pojęcie półduplexu, ważne jest, by rozróżniać go od innych form transmisji, takich jak full-duplex i simplex, co jest kluczowe w projektowaniu i implementacji systemów komunikacyjnych.

Pytanie 15

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Windows służy do wyświetlenia konfiguracji interfejsów sieciowych?

A. ifconfig

B. ipconfig

C. tracert

D. hold

Odpowiedzi 'ifconfig', 'hold' i 'tracert' nie są poprawne w kontekście wyświetlania konfiguracji interfejsów sieciowych w systemach Windows. 'ifconfig' jest poleceniem używanym głównie w systemach Unix i Linux do zarządzania interfejsami sieciowymi, co może prowadzić do zamieszania wśród użytkowników Windows, którzy mogą mieć ograniczoną znajomość innych systemów operacyjnych. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że wszystkie systemy operacyjne oferują identyczne polecenia, co jest mylnym założeniem, ponieważ każdy system operacyjny ma swoje unikalne zestawy narzędzi i poleceń. 'hold' z kolei nie jest standardowym poleceniem w kontekście sieci, a jego znaczenie może być niejasne, co prowadzi do nieporozumień. Użytkownicy mogą mylić to pojęcie z innymi terminami związanymi z zarządzaniem zasobami komputerowymi. Odpowiedź 'tracert' jest używana do śledzenia trasy, jaką pokonują pakiety w sieci, a nie do wyświetlania konfiguracji. Użytkownicy mogą myśleć, że 'tracert' dostarcza informacji o konfiguracji, jednak jest to narzędzie służące do analizy ścieżki komunikacji w sieci, co nie odpowiada na pytanie dotyczące konfiguracji interfejsów. Zrozumienie różnicy między tymi poleceniami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania i diagnozowania problemów sieciowych.

Pytanie 16

Rezultat wykonania komendy ls -l w systemie Linux ilustruje poniższy rysunek

A. rys.

B. rys. c

C. rys. d

D. rys. b

Zrozumienie działania polecenia ls -l jest kluczowe dla efektywnego zarządzania plikami w systemie Linux. Pierwsza przedstawiona lista błędnych odpowiedzi może dezorientować ponieważ rysunki A i C dotyczą innych poleceń. Rysunek A pokazuje wynik polecenia free które dostarcza informacji o użyciu pamięci RAM takie jak całkowita ilość pamięci używana i wolna pamięć oraz pamięć buforowana. Rysunek C przedstawia wynik polecenia top które służy do monitorowania procesów systemowych i pokazuje takie dane jak PID użytkownik priorytet użycie CPU i pamięci dla poszczególnych procesów. Natomiast rysunek B jest podobny do rysunku D lecz brakuje w nim pełnych dat co jest niezgodne z formatem ls -l który wyświetla pełne daty modyfikacji. Typowym błędem jest mylenie poleceń związanych z zarządzaniem systemem co prowadzi do nieprawidłowej interpretacji danych. Ważne jest aby dokładnie rozpoznawać struktury wyjściowe różnych poleceń oraz ich kontekst co pozwala na ich prawidłowe zastosowanie w praktyce administracyjnej. Wiedza ta jest kluczowa dla każdego administratora systemu który musi zarządzać zasobami systemowymi w sposób efektywny i bezpieczny. Rozpoznanie odpowiedniego wyjścia pozwala na szybkie podejmowanie decyzji dotyczących zarządzania plikami i procesami w systemie.

Pytanie 17

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. hybrydowym

B. bezpołączeniowym

C. połączeniowym

D. sekwencyjnym

Wybór trybu hybrydowego jest niewłaściwy, gdyż taki termin nie jest stosowany w kontekście działania protokołów komunikacyjnych. Protokół TCP nie korzysta z modelu hybrydowego, który mógłby sugerować jednoczesne wykorzystanie cech różnych trybów komunikacji, co nie oddaje rzeczywistej logiki jego działania. Z kolei odpowiedź wskazująca na tryb sekwencyjny myli się w interpretacji, ponieważ choć TCP przesyła dane w określonej sekwencji, koncepcja sekwencyjności nie definiuje samego trybu działania, a raczej dotyczy sposobu, w jaki dane są organizowane i przesyłane. Istnieje również błędne założenie, że tryb bezpołączeniowy mógłby być zastosowany w kontekście TCP. Protokół TCP, w przeciwieństwie do UDP, na którym oparty jest tryb bezpołączeniowy, wymaga nawiązywania połączenia, co stanowi fundamentalną różnicę. Warto pamiętać, że TCP jest odpowiedzialny za zarządzanie integralnością i kolejnością przesyłanych danych, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, takich jak streaming wideo czy komunikacja w czasie rzeczywistym. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do błędnych wniosków na temat działania protokołów sieciowych oraz ich zastosowań.

Pytanie 18

Dobrze zaprojektowana sieć komputerowa powinna zapewniać możliwość rozbudowy, czyli charakteryzować się

A. redundancją

B. nadmiarowością

C. skalowalnością

D. wydajnością

Wydajność, redundancja i nadmiarowość to ważne aspekty projektowania sieci komputerowej, ale nie są one bezpośrednio związane z jej skalowalnością. Wydajność odnosi się do zdolności sieci do przetwarzania danych w określonym czasie. Choć wydajność jest kluczowa, to nie gwarantuje możliwości rozbudowy sieci w przyszłości. W rzeczywistości, sieć może być wydajna, ale niezdolna do łatwej rozbudowy, co prowadzi do potencjalnych problemów w dłuższej perspektywie. Redundancja i nadmiarowość dotyczą zapobieganiu awariom oraz zapewnieniu ciągłości działania, co jest istotne dla utrzymania wysokiej dostępności. Redundancja polega na posiadaniu dodatkowych komponentów, które mogą przejąć funkcje uszkodzonych elementów, podczas gdy nadmiarowość odnosi się do celowego wprowadzenia dodatkowych zasobów, aby zwiększyć niezawodność. Choć te podejścia są niezbędne w infrastrukturze krytycznej, nie wpływają one na zdolność sieci do efektywnej rozbudowy. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów i założenie, że wystarczająca wydajność lub redundancja automatycznie oznaczają, że sieć jest skalowalna. W rzeczywistości, aby sieć była rzeczywiście elastyczna w rozbudowie, projektanci muszą skupić się na jej skalowalności, co wymaga przemyślanej architektury i planowania.

Pytanie 19

Aby jednocześnie zmienić tło pulpitu, kolory okien, dźwięki oraz wygaszacz ekranu na komputerze z systemem Windows, należy użyć

A. kompozycji

B. schematów dźwiękowych

C. planu zasilania

D. centrum ułatwień dostępu

Kompozycje w systemie Windows to zestawy ustawień, które umożliwiają jednoczesną zmianę wielu elementów interfejsu użytkownika, takich jak tło pulpitu, kolory okien, dźwięki systemowe oraz wygaszacz ekranu. Używając kompozycji, użytkownicy mogą w łatwy sposób dostosować wygląd i dźwięk swojego systemu zgodnie z własnymi preferencjami lub dla określonych zastosowań, na przykład w celach estetycznych czy zwiększenia dostępności. Przykładem może być stworzenie kompozycji o nazwie "Minimalistyczna", która używa jasnych kolorów, cichych dźwięków oraz prostego wygaszacza ekranu z grafiką 2D. Dzięki kompozycjom, użytkownicy nie muszą wprowadzać zmian w każdym elemencie z osobna, co znacznie przyspiesza proces personalizacji. W branży IT, dobrym standardem jest tworzenie i udostępnianie kompozycji, co pozwala na szybkie wprowadzenie preferencji w różnych środowiskach roboczych, co sprzyja efektywności pracy.

Pytanie 20

Jaka wartość dziesiętna została zapisana na jednym bajcie w kodzie znak – moduł: 1 1111111?

A. 128

B. –127

C. –100

D. 256

Wartości 256, 128 oraz –100 są niepoprawne w kontekście przedstawionego pytania. Po pierwsze, liczba 256 nie mieści się w zakresie reprezentacji jednego bajtu, który może przechowywać maksymalnie 256 różnych wartości (0-255 dla liczb bez znaku lub –128 do 127 dla liczb ze znakiem). Zatem wartość ta nie jest możliwa do zapisania w jednym bajcie, ponieważ wykracza poza jego możliwości. Drugą nieprawidłową odpowiedzią jest 128, która w przypadku reprezentacji liczb ze znakiem odpowiada 10000000 w zapisie binarnym, co oznacza –128, a nie 128, więc również nie jest właściwa w tym kontekście. Co więcej, 128 w systemie ze znakiem może być mylące dla osób, które nie są zaznajomione z pojęciem uzupełnienia do dwóch. Ostatnią błędną odpowiedzią jest –100. Choć ta liczba mieści się w zakresie liczb, które można zapisać w bajcie, nie odpowiada ona wartości, która jest reprezentowana przez podany ciąg bitów. Zrozumienie sposobu reprezentacji liczb w pamięci komputerowej, a zwłaszcza w kontekście formatów binarnych, jest kluczowe dla programistów oraz inżynierów zajmujących się systemami komputerowymi. Błędy w interpretacji tych formatów mogą prowadzić do poważnych problemów w kodzie, dlatego tak istotne jest posiadanie solidnych podstaw teoretycznych oraz praktycznych w tym obszarze.

Pytanie 21

Jednym z rezultatów wykonania poniższego polecenia jest ```sudo passwd -n 1 -x 5 test```

A. wymuszenie konieczności stosowania haseł o długości minimum pięciu znaków

B. automatyczne zablokowanie konta użytkownika test po pięciokrotnym wprowadzeniu błędnego hasła

C. zmiana aktualnego hasła użytkownika na test

D. ustawienie możliwości zmiany hasła po jednym dniu

Pomimo że niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, każda z nich nie oddaje rzeczywistego działania polecenia. Zmiana hasła bieżącego użytkownika na 'test' nie jest możliwa przez to polecenie. Komenda 'passwd' służy do zarządzania hasłami użytkowników, ale nie zmienia hasła bezpośrednio na wartość określoną w poleceniu. Ustawianie wymogu minimalnej długości hasła na pięć znaków nie jest też zadaniem tej komendy, ponieważ '-n' i '-x' dotyczą tylko czasu ważności haseł, a nie ich długości. Dodatkowo, automatyczna blokada konta po pięciokrotnym błędnym podaniu hasła jest zupełnie inną funkcjonalnością, która nie jest realizowana przez polecenie 'passwd'. W rzeczywistości takie zabezpieczenia ustawia się w konfiguracji PAM (Pluggable Authentication Module) lub w plikach konfiguracyjnych systemu, a nie poprzez tego rodzaju polecenia. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego przekonania, że każda komenda dotycząca haseł ma szeroką funkcjonalność, podczas gdy każda z opcji ma swoje specyficzne zastosowanie. W kontekście bezpieczeństwa systemów operacyjnych kluczowe jest zrozumienie funkcji, jakie pełnią poszczególne komendy oraz ich parametry, aby właściwie zarządzać polityką bezpieczeństwa haseł i kont użytkowników.

Pytanie 22

Początkowe znaki heksadecymalne adresu IPv6 przeznaczonego do link-local to

A. FF30

B. 3000

C. FE80

D. 2000

No to widzę, że wybór adresów FF30, 2000 i 3000 to chyba wynik jakiegoś nieporozumienia. FF30 to adres multicast, a nie link-local, więc tu już jest rozjazd. Adresy multicast są do dostarczania pakietów do grupy odbiorców. Z kolei 2000::/3 to globalne adresy unicast, używane do pakietów w Internecie, więc są routowalne. To zupełnie inna bajka niż link-local. A 3000 to też nie pasuje do standardów adresów IPv6. Takie pomyłki wynikają zwykle z braku wiedzy o strukturze adresacji IPv6 i tego, jak różne typy adresów działają w różnych sytuacjach. Dlatego dobrze by było, żebyś przyjrzał się klasyfikacjom adresów IPv6 i ich zastosowaniom.

Pytanie 23

Drukarka została zainstalowana w systemie Windows. Aby ustawić między innymi domyślną orientację wydruku, liczbę stron na arkusz oraz kolorystykę, podczas jej konfiguracji należy skorzystać z opcji

A. zabezpieczenia drukarki

B. preferencji drukowania

C. prawa drukowania

D. udostępniania drukarki

Odpowiedzi związane z prawami drukowania, udostępnianiem drukarki oraz zabezpieczeniami nie odnoszą się właściwie do kwestii konfigurowania ustawień związanych z orientacją wydruku czy liczbą stron na arkuszu. Prawa drukowania odnoszą się do uprawnień, które określają, kto może korzystać z danej drukarki oraz jakie operacje mogą być wykonywane na dokumentach. Ustawienia te nie mają wpływu na same parametry wydruku, takie jak orientacja czy kolorystyka, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną do omawianego zagadnienia. Z kolei udostępnianie drukarki dotyczy procesu umożliwiającego innym użytkownikom w sieci korzystanie z drukarki, a nie jej indywidualnej konfiguracji. Ta opcja jest ważna w kontekście sieciowym, ale nie wpływa na ustawienia wydruku, które wymagają indywidualnej konfiguracji na poziomie każdego komputera. Zabezpieczenie drukarki to kwestia ochrony przed nieautoryzowanym dostępem i zapewnienia, że tylko uprawnione osoby mogą z niej korzystać. Obejmuje to m.in. ustawienia hasła i kontroli dostępu, ale nie ma to nic wspólnego z orientacją wydruku czy ilością stron na arkuszu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w poprawnym zarządzaniu urządzeniami drukującymi i efektywnym wykorzystaniu ich możliwości.

Pytanie 24

IMAP to protokół

A. nadzoru nad urządzeniami sieciowymi

B. synchronizowania czasu z serwerami

C. wysyłania wiadomości e-mail

D. odbierania wiadomości e-mail

Odpowiedzi sugerujące funkcje związane z wysyłaniem poczty elektronicznej, synchronizacją czasu z serwerami, czy monitorowaniem urządzeń sieciowych są błędne i wynikają z nieporozumienia dotyczącego działania protokołów w systemach informatycznych. Protokół odpowiedzialny za wysyłanie e-maili to SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który działa w zupełnie inny sposób niż IMAP. SMTP jest zaprojektowany wyłącznie do przesyłania wiadomości od nadawcy do serwera pocztowego, a następnie do odbiorcy, ale nie pozwala na zarządzanie i dostęp do wiadomości na serwerze. Z drugiej strony, synchronizacja czasu z serwerami realizowana jest przez protokoły takie jak NTP (Network Time Protocol), co jest całkowicie niezwiązane z obsługą poczty elektronicznej. Monitorowanie urządzeń sieciowych odnosi się do zastosowań związanych z zarządzaniem sieciami, takich jak SNMP (Simple Network Management Protocol). Te niezwiązane funkcje mogą wprowadzać w błąd, ponieważ w kontekście systemów pocztowych ważne jest rozróżnienie między różnymi protokołami i ich zastosowaniami. Właściwe zrozumienie IMAP jako protokołu do odbioru poczty elektronicznej, w porównaniu do innych, jest kluczowe w pracy z technologiami internetowymi i zarządzaniu komunikacją elektroniczną.

Pytanie 25

Usługa odpowiedzialna za konwersję nazw domen na adresy sieciowe to

A. DHCP

B. SNMP

C. SMTP

D. DNS

Odpowiedź, że DNS (System Nazw Domenowych) jest poprawna. To dzięki tej usłudze możemy zamieniać nazwy domen na adresy IP, co jest kluczowe do komunikacji w Internecie. DNS działa jak rozproszony system baz danych, który gromadzi informacje o nazwach domen i odpowiada na pytania, jakie adresy IP są im przypisane. Przykładowo, kiedy wpisujesz w przeglądarkę adres, taki jak www.example.com, komputer wysyła pytanie do serwera DNS i ten odsyła odpowiedni adres IP, co pozwala na połączenie z serwerem. W zarządzaniu DNS warto pamiętać o dobrych praktykach, jak używanie rekordów CNAME do aliasowania nazw czy rekordów MX do obsługi poczty. O bezpieczeństwo także powinno się zadbać, używając DNSSEC, które chroni przed atakami. Warto też wiedzieć, że rozwój Internetu i wprowadzenie IPv6 wymusiło pewne zmiany w DNS, co pozwoliło lepiej radzić sobie z coraz większą liczbą urządzeń w sieci.

Pytanie 26

Protokół, który zajmuje się identyfikowaniem i usuwaniem kolizji w sieciach Ethernet, to

A. IPX/SPX

B. NetBEUI

C. CSMA/CD

D. WINS

Wybór odpowiedzi innych niż CSMA/CD wskazuje na nieporozumienie w zakresie podstawowych protokołów komunikacyjnych w sieciach komputerowych. WINS (Windows Internet Name Service) jest usługą stosowaną do tłumaczenia nazw komputerów w sieci na adresy IP. Nie ma on jednak związku z zarządzaniem dostępem do medium transmisyjnego ani z wykrywaniem kolizji, co czyni go nieodpowiednim w kontekście omawianego pytania. Podobnie IPX/SPX, protokół stworzony przez firmę Novell dla sieci NetWare, również nie zajmuje się problematyką kolizji, lecz dotyczy komunikacji między urządzeniami w sieciach lokalnych, lecz w zupełnie inny sposób. Natomiast NetBEUI (NetBIOS Extended User Interface) jest protokołem transportowym, który nie jest routowalny i służy głównie w małych sieciach lokalnych. Jego architektura również nie obejmuje mechanizmu detekcji kolizji, co czyni go nieodpowiednim w tym kontekście. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia roli protokołów w sieciach komputerowych oraz braku znajomości zasad ich działania. Kluczowe jest, aby rozróżniać funkcjonalności różnych protokołów oraz ich zastosowanie w praktycznych scenariuszach, co pozwoli na bardziej świadome podejmowanie decyzji w kontekście projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 27

Jaka jest maksymalna liczba komputerów, które mogą być zaadresowane w podsieci z adresem 192.168.1.0/25?

A. 510

B. 254

C. 62

D. 126

Podane odpowiedzi, takie jak 62, 254 oraz 510, bazują na błędnej interpretacji zasad adresowania IP w kontekście maski podsieci. Odpowiedź 62 może wynikać z mylnego obliczenia, które uwzględnia tylko część dostępnych adresów, najprawdopodobniej z przyjęciem nieprawidłowej maski. Taka liczba adresów nie uwzględnia w pełni możliwości podsieci /25. Z kolei odpowiedź 254 często odnosi się do podsieci /24, gdzie zarezerwowane są dwa adresy, ale przy masce /25, ta liczba jest zawężona. Z kolei 510 przekracza techniczne możliwości podsieci, ponieważ nie ma tylu dostępnych adresów w konfiguracji /25. Typowym błędem w analizie liczby dostępnych adresów jest pominięcie faktu, że dwa adresy są zawsze rezerwowane: jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego, co często prowadzi do nieporozumień. Przy projektowaniu sieci ważne jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie adresami IP wymaga precyzyjnej znajomości zasad dotyczących podsieci. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do problemów z zarządzaniem siecią, takich jak konflikty adresów, niemożność poprawnego routingu lub zbyt mała liczba dostępnych adresów dla urządzeń w danej podsieci.

Pytanie 28

Ile par kabli jest używanych w standardzie 100Base-TX do obustronnej transmisji danych?

A. 1

B. 8

C. 4

D. 2

Wybór jednej pary przewodów do transmisji danych w standardzie 100Base-TX jest błędny, ponieważ nie zaspokaja wymagań dotyczących prędkości i wydajności. Standard 100Base-TX, będący częścią rodziny Ethernet, działa z prędkością 100 Mbps i wymaga pełnodupleksowej komunikacji, co oznacza, że dane muszą być przesyłane jednocześnie w obie strony. Użycie tylko jednej pary przewodów prowadziłoby do znacznych ograniczeń w wydajności, ponieważ w takim układzie dane mogłyby być przesyłane tylko w jednym kierunku w danym czasie, co skutkowałoby utratą efektywności i opóźnieniami w przesyłaniu informacji. W przypadku wyboru czterech lub ośmiu par, również pojawiają się problemy, ponieważ standard 100Base-TX nie jest zaprojektowany do pracy z taką liczbą przewodów. W rzeczywistości, cztery pary stosowane są w bardziej zaawansowanych standardach, jak 1000Base-T, które obsługują prędkości 1 Gbps. Dlatego też, kluczowym błędem jest myślenie, że większa liczba par zapewnia automatycznie lepszą wydajność, co w kontekście 100Base-TX jest nieprawdziwe. Zrozumienie różnicy między standardami Ethernet i ich wymaganiami jest istotne dla skutecznej budowy infrastruktury sieciowej oraz dla efektywnego zarządzania sieciami w każdym środowisku.

Pytanie 29

Aby wyświetlić informacje o systemie Linux w terminalu, jakie polecenie należy wprowadzić?

A. factor 22

B. hostname

C. uptime

D. uname -a

Polecenie hostname w Linuksie służy do wyświetlania lub ustawiania nazwy hosta komputera w sieci. Jego głównym zastosowaniem jest identyfikacja urządzenia w sieci komputerowej co nie dostarcza szerokiego zakresu informacji o systemie operacyjnym jako całości. Polecenie factor 22 natomiast oblicza czynniki liczby 22 co jest użyteczne w matematycznych operacjach ale nie ma żadnego związku z diagnostyką systemu operacyjnego. Polecenie uptime informuje o czasie działania systemu od ostatniego uruchomienia oraz o obciążeniu systemu. Jest istotne w monitorowaniu stabilności systemu i jego wydajności jednak nie dostarcza szczegółowych informacji o wersji jądra czy architekturze procesora. Typowym błędem myślowym jest założenie że każde polecenie związane z informacją o systemie dostarcza pełnego zestawu danych czego potrzebuje uname -a. Rozróżnienie pomiędzy tymi poleceniami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem Linuks i zrozumienia ich specyficznych zastosowań. Właściwe użycie poleceń terminalowych jest podstawą dla administratorów systemów i wpływa na efektywność ich codziennej pracy.

Pytanie 30

Jeżeli użytkownik zdecyduje się na pozycję wskazaną przez strzałkę, uzyska możliwość zainstalowania aktualizacji?

A. prowadzące do aktualizacji Windows 8.1 do wersji Windows 10

B. związane z lukami w zabezpieczeniach o najwyższym priorytecie

C. naprawiające krytyczną awarię, która nie dotyczy zabezpieczeń

D. odnoszące się do sterowników lub nowego oprogramowania od Microsoft

Opcjonalne aktualizacje w systemie Windows dotyczą często sterowników oraz dodatkowego oprogramowania od firmy Microsoft. Wybór tej opcji może pozwalać użytkownikowi na zainstalowanie nowych wersji sterowników, które mogą poprawić kompatybilność sprzętu oraz wydajność systemu. Dodatkowo mogą obejmować nowe funkcje aplikacji Microsoft, które nie są krytyczne, ale mogą być użyteczne dla użytkownika. W praktyce, dbanie o aktualizację sterowników jest jedną z dobrych praktyk branżowych, ponieważ zapewnia, że sprzęt na którym pracujemy działa optymalnie. Sterowniki są kluczowe zwłaszcza w kontekście nowych urządzeń peryferyjnych, takich jak drukarki czy skanery, które mogą wymagać konkretnej wersji oprogramowania do prawidłowego działania. Instalowanie opcjonalnych aktualizacji może także wprowadzać nowe funkcje lub rozszerzenia do istniejącego oprogramowania, zwiększając jego funkcjonalność. Ważne jest, aby użytkownik regularnie sprawdzał dostępność takich aktualizacji, aby mieć pewność, że korzysta z najnowszych dostępnych technologii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami IT.

Pytanie 31

Który typ macierzy RAID zapewnia tzw. mirroring dysków?

A. RAID-1

B. RAID-2

C. RAID-5

D. RAID-0

RAID-2 nie jest odpowiednim rozwiązaniem do mirroringu dysków, ponieważ skupia się na rozdzielaniu danych i wykorzystywaniu dysków do równoległego zapisu, co nie zapewnia ochrony danych poprzez ich duplikację. RAID-5, z kolei, korzysta z parzystości rozdzielonej pomiędzy dyski, co pozwala na rekonstrukcję danych w przypadku awarii jednego z dysków, jednak nie oferuje pełnego mirroringu, który jest kluczowym elementem RAID-1. RAID-0 to konfiguracja, która zwiększa wydajność poprzez striping, ale nie zapewnia żadnej redundancji, co czyni ją nieodpowiednią dla zastosowań wymagających ochrony danych. Typowe błędy w myśleniu o RAID wynikają z mylenia terminów związanych z wydajnością i bezpieczeństwem. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że wszystkie poziomy RAID oferują podobny poziom ochrony, podczas gdy w rzeczywistości różnią się one istotnie pod względem zabezpieczeń i metod zapisu danych. Dlatego tak ważne jest zrozumienie podstawowych różnic między konfiguracjami RAID oraz ich zastosowaniem w praktyce, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w zakresie architektury systemów pamięci masowej.

Pytanie 32

Element obliczeń zmiennoprzecinkowych to

A. AND

B. RPU

C. FPU

D. ALU

Jednostka obliczeń zmiennoprzecinkowych, znana jako FPU (Floating Point Unit), jest specjalizowanym komponentem w architekturze komputerowej, który jest odpowiedzialny za realizację operacji arytmetycznych na liczbach zmiennoprzecinkowych. FPU obsługuje obliczenia, które są kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak grafika komputerowa, obliczenia naukowe, a także w aplikacjach inżynieryjnych, gdzie precyzja operacji matematycznych jest niezwykle istotna. Przykładem zastosowania FPU może być renderowanie grafiki w grach komputerowych, gdzie operacje na liczbach zmiennoprzecinkowych są używane do obliczeń związanych z oświetleniem i cieniowaniem. FPU działa równolegle z jednostką arytmetyczną (ALU), co pozwala na zwiększenie wydajności obliczeń. W standardach takich jak IEEE 754 określono zasady reprezentacji i operacji na liczbach zmiennoprzecinkowych, co zapewnia ich zgodność i przewidywalność w obliczeniach między różnymi systemami.

Pytanie 33

Jaki protokół służy komputerom do informowania rutera o przynależności do konkretnej grupy multicastowej?

A. IGMP

B. OSPF

C. UDP

D. RIP

OSP, czyli Open Shortest Path First, to protokół routingu, który nie ma związku z zarządzaniem członkostwem w grupach rozgłoszeniowych. Jego podstawowym zadaniem jest wymiana informacji o trasach między routerami w obrębie tej samej sieci autonomicznej. Z kolei UDP, czyli User Datagram Protocol, jest protokołem transportowym, który nie zarządza grupami multicastowymi, lecz służy do przesyłania datagramów bez nawiązywania połączenia, co powoduje, że jest bardziej podatny na utratę pakietów. RIP, czyli Routing Information Protocol, to również protokół routingu, który koncentruje się na wyznaczaniu najkrótszych ścieżek w sieci, ale nie ma zdolności do zarządzania członkostwem w grupach multicastowych. Często błędne odpowiedzi wynikają z mylnego rozumienia roli różnych protokołów w komunikacji sieciowej. Użytkownicy mogą myśleć, że protokoły takie jak OSPF, UDP czy RIP są w stanie obsługiwać funkcje multicastowe, co prowadzi do nieporozumień. Ważne jest zrozumienie, że IGMP jest jedynym protokołem zaprojektowanym specjalnie w celu zarządzania członkostwem w grupach rozgłoszeniowych, co czyni go niezbędnym do skutecznego przesyłania danych multicastowych.

Pytanie 34

Urządzenie pokazane na grafice służy do

A. wzmocnienia sygnału

B. konwersji transmisji sygnału z użyciem kabla światłowodowego na skrętkę

C. separacji sygnału

D. ochrony przed nieautoryzowanym dostępem z sieci

Urządzenie przedstawione na rysunku to konwerter mediów, który zamienia transmisję sygnału światłowodowego na skrętkę miedzianą. Jest to istotny element infrastruktury sieciowej, umożliwiający integrację sieci światłowodowych z tradycyjnymi sieciami Ethernet, które wykorzystują kable miedziane. Konwertery mediów są niezbędne w sytuacjach, gdy konieczne jest pokonanie dużych odległości, na które światłowody są lepiej przystosowane ze względu na mniejsze straty sygnału i odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. W praktyce konwertery mediów znajdują zastosowanie w centrach danych, kampusach uniwersyteckich czy dużych przedsiębiorstwach, gdzie różne segmenty sieci muszą zostać połączone. W standardach branżowych, takich jak IEEE 802.3, konwertery mediów odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu kompatybilności między różnymi mediami transmisyjnymi. Działają zgodnie z zasadą transparentności protokołów, co oznacza, że przejście między światłowodem a skrętką nie wpływa na działanie wyższych warstw modelu OSI. Dzięki temu sieci mogą być bardziej elastyczne i skalowalne, co jest kluczowe w dynamicznie rozwijających się środowiskach IT.

Pytanie 35

Po zainstalowaniu aplikacji VNC, używanej do obserwacji pulpitu konkretnego komputera, oprócz numeru portu należy wskazać jego

A. adres IP

B. adres rozgłoszeniowy

C. bramę domyślną

D. adres MAC

Adres IP jest kluczowym elementem w konfiguracji zdalnego dostępu do komputera przy użyciu protokołu VNC (Virtual Network Computing). Gdy instalujemy VNC, konieczne jest wskazanie adresu IP urządzenia, z którym chcemy się połączyć, ponieważ jest to unikalny identyfikator przypisany do każdego urządzenia w sieci. Adres IP umożliwia systemowi identyfikację i nawiązanie połączenia z odpowiednim komputerem w sieci lokalnej lub w Internecie. Przykładem praktycznego zastosowania jest sytuacja, gdy administrator systemu potrzebuje zdalnie zarządzać serwerem. W takim przypadku zna on adres IP serwera, co pozwala mu na połączenie się poprzez interfejs VNC i wykonanie niezbędnych czynności administracyjnych. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się także stosowanie zabezpieczeń, takich jak tunelowanie SSH, aby chronić dane przesyłane przez VNC, co zwiększa bezpieczeństwo podczas zdalnego dostępu.

Pytanie 36

W systemie Windows odpowiednikiem macierzy RAID 1 jest wolumin o nazwie

A. prosty

B. rozproszony

C. dublowany

D. połączony

Odpowiedzi rozłożony, prosty i łączony różnią się od funkcji woluminu dublowanego i RAID 1, co prowadzi do istotnych nieporozumień. Wolumin rozłożony to technologia, która łączy dostępne przestrzenie dyskowe w jeden wolumin, ale bez zapewnienia redundancji danych. Oznacza to, że w przypadku awarii jednego z dysków, wszystkie dane mogą zostać utracone, ponieważ nie istnieje ich kopia na innym urządzeniu. Wolumin prosty to natomiast najprostsza forma przechowywania danych, która również nie oferuje żadnej redundancji ani ochrony przed utratą danych. Z kolei wolumin łączony, choć może wykorzystywać przestrzenie z różnych dysków, również nie zapewnia dublowania danych. Użytkownicy mogą się mylić, myśląc, że te technologie oferują podobne zabezpieczenia jak RAID 1, jednak ich główną cechą jest efektywne wykorzystanie dostępnej przestrzeni, a nie ochrona danych. W tej sytuacji kluczowe jest zrozumienie różnicy między technologiami pamięci masowej oraz świadome podejście do zarządzania danymi, aby uniknąć potencjalnej utraty informacji. Praktycznym błędem jest zakładanie, że każda forma połączenia dysków zapewni bezpieczeństwo danych, co w rzeczywistości nie zawsze jest prawdą. Z tego powodu zaleca się stosowanie podejść, które zapewniają odpowiednią redundancję, takie jak właśnie woluminy dublowane, aby zminimalizować ryzyko utraty danych.

Pytanie 37

Komenda msconfig uruchamia w systemie Windows:

A. menedżera plików

B. panel sterowania

C. narzędzie konfiguracji systemu

D. menedżera zadań

Polecenie msconfig uruchamia narzędzie konfiguracji systemu, które jest kluczowym elementem administracji systemem Windows. Umożliwia ono użytkownikom zarządzanie ustawieniami uruchamiania systemu, co jest szczególnie przydatne w przypadku rozwiązywania problemów z wydajnością lub konfliktami aplikacji. W narzędziu tym można m.in. wyłączyć niepotrzebne programy uruchamiające się podczas startu systemu, co może znacząco przyspieszyć czas ładowania systemu. Dodatkowo, msconfig pozwala na przełączanie systemu w tryb diagnostyczny lub bezpieczny, co jest pomocne w sytuacjach, gdy system nie uruchamia się poprawnie. Warto zaznaczyć, że najlepsze praktyki w zakresie zarządzania systemem zalecają regularne monitorowanie i optymalizowanie programów uruchamiających się podczas startu, aby zapewnić stabilność i wydajność komputerów. Użytkownicy, którzy chcą lepiej zrozumieć swoje środowisko systemowe, powinni zapoznać się z możliwościami tego narzędzia, aby w pełni wykorzystać jego potencjał.

Pytanie 38

Jaki adres IPv4 identyfikuje urządzenie funkcjonujące w sieci o adresie 14.36.64.0/20?

A. 14.36.48.1

B. 14.36.17.1

C. 14.36.65.1

D. 14.36.80.1

Adres IPv4 14.36.65.1 pasuje do sieci 14.36.64.0/20. Z maską /20 pierwsze 20 bitów to część adresu sieciowego, a pozostałe 12 bitów to miejsca, które można wykorzystać dla urządzeń w tej sieci. Czyli w zakładanym zakresie od 14.36.64.1 do 14.36.79.254 adres 14.36.65.1 jak najbardziej się mieści. W praktyce to ważne, żeby mieć pojęcie o adresach IP, bo przydaje się to przy przydzielaniu adresów dla urządzeń i konfigurowaniu routerów czy switchów. Dobrze jest też pamiętać, że używanie odpowiednich masek podsieci to dobry sposób na zorganizowanie sieci, co pomaga lepiej wykorzystać dostępne adresy.

Pytanie 39

Do czego służy program CHKDSK?

A. defragmentacji dysku

B. odbudowy logicznej struktury dysku

C. odbudowy fizycznej struktury dysku

D. zmiany systemu plików

Program CHKDSK (Check Disk) jest narzędziem systemowym w systemach operacyjnych Windows, które jest używane do diagnostyki i naprawy problemów związanych z logiczną strukturą dysku. Jego głównym celem jest identyfikacja oraz naprawa błędów w systemie plików, co może obejmować problemy z alokacją przestrzeni dyskowej, uszkodzone sektory oraz inne nieprawidłowości, które mogą wpływać na integralność danych. Na przykład, jeżeli pliki są uszkodzone z powodu nieprawidłowego zamknięcia systemu lub awarii zasilania, CHKDSK może naprawić te problemy, przywracając prawidłowe wskazania w systemie plików. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania danymi, regularne używanie CHKDSK jako części konserwacji systemu może znacząco zwiększyć długoterminową niezawodność dysków twardych. Narzędzie to wspiera standardy zarządzania systemami informatycznymi przez zapewnienie, że nośniki danych są w odpowiednim stanie do przechowywania i przetwarzania informacji.

Pytanie 40

Która z poniższych wskazówek nie jest właściwa w kontekście konserwacji skanera płaskiego?

A. Używać do czyszczenia szyby acetonu lub alkoholu etylowego wylewając bezpośrednio na szybę

B. Sprawdzać, czy kurz nie zgromadził się na powierzchni tacy dokumentów

C. Dbać, aby podczas prac nie uszkodzić szklanej powierzchni tacy dokumentów

D. Zachować ostrożność, aby podczas prac nie wylać płynu na mechanizm skanera oraz na elementy elektroniczne

Czyszczenie szyby skanera acetonu czy alkoholem etylowym to kiepski pomysł, bo te substancje mogą zniszczyć specjalne powłoki ochronne. Najlepiej sięgnąć po środki czyszczące zaprojektowane do urządzeń optycznych. Są one dostosowane, żeby skutecznie wyczyścić, a przy tym nie zaszkodzić powierzchni. Na przykład, roztwór alkoholu izopropylowego w odpowiednim stężeniu to bezpieczna i skuteczna opcja. Ważne jest też, żeby używać miękkiej ściereczki z mikrofibry – dzięki temu unikniemy zarysowań. Regularne czyszczenie szyby skanera wpływa na jego dłuższą żywotność i lepszą jakość skanów, co jest kluczowe, gdy pracujemy z ważnymi dokumentami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej