Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 20:18
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 20:44

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Protokół trasowania wewnętrznego, który opiera się na analizie stanu łącza, to

A. EGP

B. RIP

C. OSPF

D. BGP

RIP, czyli Routing Information Protocol, to taki prosty protokół trasowania, który działa na zasadzie wektora odległości. Używa metryki liczby przeskoków, żeby określić najlepszą trasę do celu. Ale ma swoje wady, bo w większych sieciach nie radzi sobie zbyt dobrze, jak chodzi o skalowalność czy efektywność. Gdy w sieci zmienia się coś, to RIP może nie nadążać, co prowadzi do problemów, bo trasy mogą być nieaktualne. EGP i BGP to inne protokoły, które są używane głównie do wymiany informacji między różnymi systemami w Internecie. EGP to protokół starszy, który już nie jest popularny, podczas gdy BGP ma większą złożoność i działa na innej warstwie. Czasami ludzie myślą, że wszystkie protokoły trasowania są sobie równe, albo że takie prostsze jak RIP wystarczą w dużych sieciach. I to nie zawsze jest prawda, bo może to prowadzić do złych wyborów i problemów z optymalizacją trasowania, co w końcu wpłynie na wydajność sieci.

Pytanie 2

Wskaż komponent, który reguluje wartość napięcia pochodzącego z sieci elektrycznej, wykorzystując transformator do przeniesienia energii między dwoma obwodami elektrycznymi z zastosowaniem zjawiska indukcji magnetycznej?

A. Rezonator kwarcowy

B. Przerzutnik synchroniczny

C. Rejestr szeregowy

D. Zasilacz transformatorowy

Zasilacz transformatorowy jest kluczowym elementem w systemach elektrycznych, którego zadaniem jest dostosowanie poziomu napięcia z sieci energetycznej do wymagań urządzeń elektrycznych. Działa on na zasadzie indukcji magnetycznej w transformatorze, który przenosi energię elektryczną między dwoma obwodami przy użyciu zmiennego pola magnetycznego. Transformator składa się z dwóch cewek: pierwotnej i wtórnej, które są nawinięte na wspólnym rdzeniu. W praktyce, zasilacze transformatorowe są szeroko stosowane w różnych aplikacjach, od zasilania małych urządzeń elektronicznych po duże systemy przemysłowe. Na przykład, w zasilaczach sieciowych do komputerów, transformator obniża napięcie z sieci 230V do bezpieczniejszego poziomu, co jest nie tylko zgodne z normami bezpieczeństwa, ale także zapewnia stabilność pracy urządzeń. W branży stosuje się standardy takie jak IEC 61558, które regulują wymagania dotyczące bezpieczeństwa transformatorów. Dlatego zasilacze transformatorowe są nie tylko istotne, ale również niezbędne dla efektywnego i bezpiecznego przepływu energii elektrycznej.

Pytanie 3

Jak wielu hostów można maksymalnie zaadresować w sieci lokalnej, mając do dyspozycji jeden blok adresów klasy C protokołu IPv4?

A. 255

B. 254

C. 512

D. 510

Odpowiedź 254 jest prawidłowa, ponieważ w klasie C adresów IPv4 mamy 256 możliwych adresów (od 0 do 255). Jednak dwa z tych adresów są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (adres, w którym wszystkie bity hosta są ustawione na 0) oraz jeden dla adresu rozgłoszeniowego (adres, w którym wszystkie bity hosta są ustawione na 1). Dlatego maksymalna liczba hostów, które można zaadresować w sieci lokalnej z wykorzystaniem tej klasy, wynosi 254. W praktyce oznacza to, że w typowej sieci lokalnej, takiej jak w biurze czy w domu, administratorzy mogą przydzielić adresy IP do 254 różnych urządzeń, takich jak komputery, drukarki, smartfony czy inne urządzenia IoT. Zgodnie z najlepszymi praktykami sieciowymi, zarządzanie adresacją IP w klasie C jest powszechnie stosowane w małych i średnich sieciach, co pozwala na efektywne wykorzystanie dostępnych zasobów adresowych. Dodatkowo, przy planowaniu sieci, warto uwzględnić rezerwacje adresów dla urządzeń serwisowych, co jeszcze bardziej podkreśla znaczenie dokładnego obliczania dostępnych adresów.

Pytanie 4

Jak określić długość prefiksu adresu sieci w adresie IPv4?

A. liczbę początkowych bitów mających wartość 1 w masce adresu IPv4

B. liczbę bitów o wartości 1 w części hosta adresu IPv4

C. liczbę bitów o wartości 0 w trzech pierwszych oktetach adresu IPv4

D. liczbę bitów o wartości 0 w dwóch pierwszych oktetach adresu IPv4

Odpowiedź dotycząca liczby początkowych bitów mających wartość 1 w masce adresu IPv4 jest poprawna, ponieważ to właśnie te bity określają długość prefiksu adresu sieci. W kontekście adresacji IPv4, maska podsieci definiuje, która część adresu IP odnosi się do sieci, a która do hosta. Długość prefiksu, oznaczana zazwyczaj jako /n, wskazuje, ile bitów w masce ma wartość 1, co pozwala na zrozumienie rozmiaru i struktury danej sieci. Na przykład, maska 255.255.255.0 odpowiada prefiksowi /24, co oznacza, że pierwsze 24 bity są używane do adresowania sieci, a pozostałe 8 bitów do identyfikacji hostów. Używanie długości prefiksu jest standardem w praktyce zarządzania sieciami i jest zgodne z konwencjami opisanymi w dokumentach IETF, takich jak RFC 1918. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz implementacji infrastruktury sieciowej, a także dla rozwiązywania problemów związanych z adresowaniem i routingiem.

Pytanie 5

Który algorytm służy do weryfikacji, czy ramka Ethernet jest wolna od błędów?

A. CSMA (Carrier Sense Multiple Access)

B. LLC (Logical Link Control)

C. CRC (Cyclic Redundancy Check)

D. MAC (Media Access Control)

Cyclic Redundancy Check (CRC) to technika wykrywania błędów, która jest kluczowym elementem w zapewnieniu integralności danych przesyłanych w sieci. Algorytm CRC generuje skrót na podstawie danych (np. ramki Ethernet) i dołącza go do ramki. Odbiorca może ponownie obliczyć skrót z odebranych danych, porównując go z dołączonym. Jeśli skróty się różnią, oznacza to, że wystąpiły błędy w transmisji. To podejście jest szeroko stosowane w standardach IEEE 802, w tym w Ethernet, gdzie błędy mogą wynikać z zakłóceń elektromagnetycznych lub uszkodzeń fizycznych. CRC ma kilka zalet: jest efektywny obliczeniowo, potrafi wykrywać wiele typów błędów i jest stosunkowo prosty do zaimplementowania. W praktyce, w urządzeniach sieciowych, takich jak przełączniki i routery, CRC jest automatycznie stosowane podczas przesyłania danych, co znacząco zwiększa niezawodność komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 6

Jaką konfigurację sieciową powinien mieć komputer, który jest częścią tej samej sieci LAN co komputer z adresem 10.8.1.10/24?

A. 10.8.1.101 i 255.255.255.0

B. 10.8.0.101 i 255.255.255.0

C. 10.8.0.101 i 255.255.0.0

D. 10.8.1.101 i 255.255.0.0

Adres IP 10.8.1.101 z maską podsieci 255.255.255.0 znajduje się w tej samej sieci LAN co adres 10.8.1.10. W przypadku maski 255.255.255.0 (znanej również jako /24), adresy IP w zakresie 10.8.1.1 do 10.8.1.254 są dostępne dla urządzeń w tej samej podsieci. Adres 10.8.1.10 jest jednym z tych adresów, więc każdy adres w tym zakresie, w tym 10.8.1.101, może komunikować się z nim bez potrzeby użycia routera. Zastosowanie odpowiedniej maski podsieci jest kluczowe w projektowaniu sieci LAN, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP oraz izolację ruchu między różnymi grupami urządzeń. Przy ustawieniu maski 255.255.255.0, wszystkie urządzenia w tej samej podsieci mogą się wzajemnie wykrywać i wymieniać dane bez dodatkowych ustawień. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci, które zalecają wykorzystanie odpowiednich masek podsieci do organizacji i zarządzania ruchem sieciowym.

Pytanie 7

Co umożliwia zachowanie równomiernego rozkładu ciepła pomiędzy procesorem a radiatorem?

A. Klej

B. Silikonowy spray

C. Mieszanka termiczna

D. Pasta grafitowa

Wybór niesprawdzonych substancji, takich jak pasta grafitowa, silikonowy spray czy klej, w kontekście transferu ciepła między procesorem a radiatorem jest błędny z kilku istotnych powodów. Pasta grafitowa, mimo że ma pewne właściwości przewodzące, nie jest dedykowanym rozwiązaniem do efektywnego transferu ciepła. Jej zastosowanie może prowadzić do niejednorodnego rozkładu ciepła, co z kolei może skutkować przegrzewaniem procesora, ponieważ nie wypełnia mikro-nierówności w sposób, jakiego oczekuje się od pasty termoprzewodzącej. Silikonowy spray, choć może oferować pewną izolację, nie jest przeznaczony do przewodzenia ciepła. Jego właściwości mogą prowadzić do powstania warstwy izolacyjnej, co blokuje efektywny transfer ciepła, a tym samym może powodować przegrzewanie podzespołów. Zastosowanie kleju również nie ma sensu w kontekście chłodzenia. Klej nie tylko nie przewodzi ciepła, ale może także spowodować trwale uszkodzenie komponentów w przypadku konieczności ich demontażu. W praktyce, wykorzystanie niewłaściwych substancji prowadzi do nieefektywnego odprowadzania ciepła, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami dotyczących montażu elektronicznych elementów. Właściwe podejście oparte na sprawdzonych materiałach, takich jak mieszanki termiczne, jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej wydajności systemu oraz jego trwałości.

Pytanie 8

Na diagramie okablowania strukturalnego przy jednym z komponentów znajduje się oznaczenie MDF. Z którym punktem dystrybucji jest powiązany ten komponent?

A. Głównym

B. Pośrednim

C. Kampusowym

D. Budynkowym

MDF, czyli Main Distribution Frame, jest kluczowym punktem w sieci okablowania strukturalnego, pełniącym rolę głównego węzła dystrybucyjnego. Funkcjonuje jako centralny punkt, w którym łączą się różnego rodzaju media i sygnały z różnych źródeł. Umożliwia to efektywne zarządzanie i dystrybucję sygnałów do poszczególnych rozdzielni budynkowych oraz do użytkowników końcowych. Przykładem praktycznego zastosowania MDF jest jego obecność w dużych biurowcach czy kampusach akademickich, gdzie z jednego punktu dystrybucyjnego rozdzielane są sygnały do różnych pomieszczeń. Dzięki temu możliwe jest nie tylko uporządkowanie infrastruktury, ale także ułatwienie konserwacji i rozbudowy sieci w przyszłości. Według standardów EIA/TIA-568, MDF powinien być zlokalizowany w centralnym miejscu, aby minimalizować długość kabli oraz poprawić jakość sygnału, co jest istotne w kontekście wysokiej wydajności komunikacyjnej.

Pytanie 9

Który kolor żyły nie występuje w kablu typu skrętka?

A. biało-pomarańczowy

B. biało-niebieski

C. biało-żółty

D. biało-zielony

Odpowiedź 'biało-żółty' jest poprawna, ponieważ w standardzie okablowania skrętkowego, takim jak T568A i T568B, nie przewidziano koloru biało-żółtego dla żył. Standardowe kolory dla par kolorowych to: biało-niebieski, biało-pomarańczowy, biało-zielony i biało-brązowy. W praktyce oznacza to, że dla instalacji sieciowych, w których stosuje się kable skrętkowe, tak jak w przypadku sieci lokalnych (LAN), nie ma żyły oznaczonej kolorem biało-żółtym, co jest kluczowe dla właściwego podłączenia i identyfikacji żył. Prawidłowe oznaczenie kolorów żył w kablu jest niezbędne do zapewnienia maksymalnej wydajności i funkcjonalności sieci. Przykładowo, w instalacjach Ethernetowych, niewłaściwe oznaczenie żył może prowadzić do problemów z przesyłaniem danych oraz zakłóceń w komunikacji. Stosowanie właściwych kolorów żył zgodnie z normami branżowymi, jak ANSI/TIA/EIA-568, jest zatem kluczowym elementem skutecznego okablowania.

Pytanie 10

Kable światłowodowe nie są szeroko używane w lokalnych sieciach komputerowych z powodu

A. wysokich kosztów elementów pośredniczących w transmisji

B. niskiej odporności na zakłócenia elektromagnetyczne

C. znacznych strat sygnału podczas transmisji

D. niskiej przepustowości

Kable światłowodowe są uznawane za zaawansowane rozwiązanie w zakresie transmisji danych, jednak ich zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych bywa ograniczone z powodu dużych kosztów elementów pośredniczących w transmisji. Elementy te, takie jak przełączniki światłowodowe, konwertery mediów oraz panele krosowe, są droższe niż ich odpowiedniki dla kabli miedzianych. W praktyce, przy niewielkim zasięgu i ograniczonej liczbie urządzeń w lokalnych sieciach, inwestycja w światłowody nie zawsze jest uzasadniona ekonomicznie. Niemniej jednak, w przypadkach wymagających wysokiej przepustowości i niskich opóźnień, takich jak centra danych czy sieci szkieletowe, kable światłowodowe wykazują swoje zalety. Stanowią one standard w projektowaniu nowoczesnych rozwiązań telekomunikacyjnych, zapewniając nie tylko odpowiednią przepustowość, ale również znacznie mniejsze straty sygnału na dużych odległościach, co czyni je nieprzecenionym elementem infrastruktury IT.

Pytanie 11

Obecnie pamięci podręczne drugiego poziomu procesora (ang. "L-2 cache") są zbudowane z układów pamięci

A. EEPROM

B. DRAM

C. ROM

D. SRAM

Odpowiedzi ROM, DRAM i EEPROM nie są prawidłowe w kontekście pamięci podręcznych drugiego poziomu. ROM (Read-Only Memory) to pamięć, która jest przeznaczona głównie do przechowywania stałych danych, takich jak oprogramowanie układowe. Ze względu na swoją naturę, ROM nie jest odpowiedni do dynamicznego przechowywania danych, które często się zmieniają w trakcie pracy procesora. Z kolei DRAM (Dynamic Random-Access Memory) jest wykorzystywana głównie jako pamięć główna w systemach komputerowych, a nie w pamięciach cache. DRAM wymaga ciągłego odświeżania, co wprowadza dodatkowe opóźnienia, które są nieakceptowalne w kontekście pamięci podręcznej, gdzie kluczowe jest szybkie dostarczanie danych do procesora. Zastosowanie EEPROM (Electrically Erasable Programmable Read-Only Memory) również nie jest właściwe, ponieważ ta technologia jest przeznaczona do przechowywania danych, które muszą być programowane i kasowane elektrycznie, co czyni ją zbyt wolną dla pamięci cache. Typowy błąd myślowy prowadzący do wyboru błędnych odpowiedzi to mylenie różnych typów pamięci ze względu na ich przeznaczenie i charakterystykę działania. Stosowanie pamięci RAM w kontekście pamięci podręcznej powinno być oparte na zrozumieniu wymagań dotyczących szybkości, opóźnień i efektywności energetycznej, co podkreśla znaczenie wyboru SRAM w tej roli.

Pytanie 12

Jakie polecenie w systemie Linux pozwala na dodanie istniejącego użytkownika nowak do grupy technikum?

A. usermod -g technikum nowak

B. usergroup -g technikum nowak

C. useradd -g technikum nowak

D. grups -g technikum nowak

Polecenie "usermod -g technikum nowak" jest poprawne, ponieważ "usermod" jest narzędziem używanym do modyfikacji kont użytkowników w systemie Linux. Opcja "-g" pozwala na przypisanie użytkownika do określonej grupy, w tym przypadku do grupy "technikum". Przykład użycia tego polecenia może wyglądać tak: jeżeli administrator chce dodać użytkownika 'nowak' do grupy 'technikum' w celu nadania mu odpowiednich uprawnień dostępu, wykonuje to polecenie. Warto również zauważyć, że przypisanie do grupy jest istotne w kontekście zarządzania dostępem do zasobów systemowych. Na przykład, użytkownik należący do grupy "technikum" może mieć dostęp do specjalnych plików lub katalogów, które są wymagane w jego pracy. Dla zachowania standardów i dobrych praktyk, zaleca się regularne przeglądanie przynależności użytkowników do grup oraz dostosowywanie ich w miarę zmieniających się potrzeb organizacji.

Pytanie 13

Interfejs SATA 2 (3Gb/s) oferuje prędkość transferu

A. 375 MB/s

B. 750 MB/s

C. 150 MB/s

D. 300 MB/s

W przypadku podanych wartości, 300 MB/s, 375 MB/s, 750 MB/s oraz 150 MB/s, ważne jest zrozumienie, na czym opierają się te liczby i jakie są ich źródła. Odpowiedź 300 MB/s może wydawać się logiczna, jednak wynika to z nieporozumienia dotyczącego konwersji jednostek i rzeczywistej przepustowości interfejsu SATA 2. Rekomendowany standard SATA 2, z prędkością 3 Gb/s, po odpowiedniej konwersji daje 375 MB/s, co oznacza, że 300 MB/s jest po prostu zaniżoną wartością. Odpowiedź na poziomie 750 MB/s jest również myląca, ponieważ taka przepustowość dotyczy standardu SATA 3, który oferuje transfer danych do 6 Gb/s, a nie interfejsu SATA 2. Kolejna wartość, 150 MB/s, to maksymalna przepustowość dla standardu SATA 1, co może wprowadzać w błąd, jeśli nie zostanie uwzględniona odpowiednia przeszłość technologii. Powszechnym błędem jest mylenie różnych standardów SATA oraz ich rzeczywistych możliwości, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji przy wyborze sprzętu i architekturze systemów. Przestrzeganie norm i standardów branżowych jest kluczowe, aby zapewnić optymalną wydajność oraz kompatybilność sprzętu.

Pytanie 14

Na diagramie mikroprocesora zidentyfikowany strzałką blok odpowiada za

A. przechowywanie aktualnie realizowanej instrukcji

B. przetwarzanie wskaźnika do następnej instrukcji programu

C. wykonywanie operacji arytmetycznych oraz logicznych na liczbach

D. przechowywanie następujących adresów pamięci z komendami

Blok ALU, czyli jednostka arytmetyczno-logiczna, jest kluczowym elementem mikroprocesora odpowiedzialnym za wykonywanie operacji arytmetycznych i logicznych na liczbach. ALU realizuje podstawowe działania matematyczne, takie jak dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie, oraz operacje logiczne, m.in. AND OR XOR i NOT. Jest niezbędnym komponentem w większości zadań przetwarzania danych wykonywanych przez procesor. W rzeczywistych zastosowaniach ALU jest używana w każdej operacji związanej z obliczeniami, na przykład podczas wykonywania skomplikowanych algorytmów, zarządzania pamięcią czy przetwarzania grafiki. Współczesne mikroprocesory mogą mieć kilka niezależnych ALU, co pozwala na równoległe przetwarzanie instrukcji i znacznie zwiększa wydajność. Dobre praktyki projektowe zalecają optymalizację ścieżki danych do ALU, aby minimalizować opóźnienia, co jest kluczowe w systemach o wysokiej wydajności, takich jak serwery czy superkomputery. Wydajność ALU ma bezpośredni wpływ na ogólną wydajność procesora, dlatego w zaawansowanych systemach stosuje się różne techniki, takie jak potokowanie, by zwiększyć przepustowość operacyjną jednostki.

Pytanie 15

W systemie Windows 7 narzędzie linii poleceń Cipher.exe jest wykorzystywane do

A. zarządzania uruchamianiem systemu

B. szyfrowania i odszyfrowywania plików i katalogów

C. przełączania monitora w stan uśpienia

D. wyświetlania plików tekstowych

Narzędzie Cipher.exe w systemie Windows 7 jest dedykowane do szyfrowania oraz odszyfrowywania plików i katalogów, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa danych. Użytkownicy mogą wykorzystać to narzędzie do ochrony poufnych informacji, takich jak dokumenty finansowe lub dane osobowe, poprzez szyfrowanie ich w systemie plików NTFS. Przykładowo, używając polecenia 'cipher /e C:\folder', użytkownik może zaszyfrować wszystkie pliki w określonym folderze, co uniemożliwia dostęp do nich osobom nieuprawnionym. Cipher wspiera także zarządzanie kluczami szyfrowania i pozwala na łatwe odszyfrowanie plików za pomocą polecenia 'cipher /d C:\folder'. W kontekście dobrych praktyk branżowych, szyfrowanie danych to standard w ochronie informacji, spełniający wymagania regulacji dotyczących ochrony danych, takich jak RODO. Dodatkowo, znajomość narzędzi takich jak Cipher jest niezbędna dla administratorów systemów w celu zabezpieczenia infrastruktury IT.

Pytanie 16

Jaki typ matrycy powinien być zastosowany w monitorze modernizowanego komputera, aby zapewnić wysoką jakość obrazu oraz szerokie kąty widzenia zarówno w poziomie, jak i w pionie?

A. TN

B. IPS

C. DLP

D. CRT

Odpowiedź IPS (In-Plane Switching) jest poprawna, ponieważ matryce te oferują znakomitą reprodukcję kolorów oraz szerokie kąty widzenia, zarówno w poziomie, jak i w pionie. W przeciwieństwie do matryc TN (Twisted Nematic), które często cierpią na problemy z odwzorowaniem barw oraz kontrastem w skrajnych kątach, IPS zapewniają jednolite i realistyczne kolory niezależnie od kąta patrzenia. Dzięki tym właściwościom, monitory IPS świetnie sprawdzają się w zastosowaniach profesjonalnych, takich jak edycja zdjęć, produkcja filmowa czy projektowanie graficzne, gdzie precyzyjna kolorystyka jest kluczowa. Ponadto, matryce te charakteryzują się lepszymi parametrami luminancji oraz kontrastu, co przekłada się na lepsze wrażenia wizualne podczas oglądania filmów czy grania w gry komputerowe. W praktyce, wybór monitora IPS to standard wśród profesjonalistów, którzy potrzebują nie tylko wysokiej jakości obrazu, ale również komfortu pracy przy długich godzinach eksploatacji.

Pytanie 17

Jakim symbolem powinien być oznaczony sprzęt komputerowy, aby spełniał wymogi prawne konieczne do sprzedaży w Unii Europejskiej?

A. Symbolem 3

B. Symbolem 2

C. Symbolem 1

D. Symbolem 4

Symbol CE oznacza zgodność sprzętu z wymaganiami Unii Europejskiej dotyczącymi bezpieczeństwa zdrowia i ochrony środowiska. Oznaczenie to jest wymagane dla produktów takich jak sprzęt elektroniczny aby mogły być sprzedawane na rynku unijnym. CE to skrót od "Conformité Européenne" co oznacza zgodność europejską. Producent umieszczając ten symbol deklaruje że produkt spełnia wszystkie odpowiednie dyrektywy europejskie takie jak dyrektywa niskonapięciowa czy dyrektywa EMC dotycząca kompatybilności elektromagnetycznej. Przed wprowadzeniem produktu na rynek producent musi przeprowadzić ocenę zgodności która może obejmować testy wewnętrzne i dokumentację techniczną. Symbol CE jest powszechnie rozpoznawany i stanowi potwierdzenie że produkt przeszedł proces oceny zgodności. Dla konsumentów to gwarancja że produkt spełnia minimalne wymagania prawne związane z bezpieczeństwem oraz ochroną zdrowia i środowiska. Oznaczenie CE nie jest jednak znakiem jakości lecz jedynie potwierdzeniem zgodności z regulacjami UE co oznacza że każdy produkt oznaczony CE może być legalnie sprzedawany i użytkowany w krajach członkowskich. Przykładami produktów które muszą mieć oznaczenie CE są komputery sprzęt AGD i urządzenia medyczne.

Pytanie 18

Narzędzie w systemie Windows umożliwiające monitorowanie prób logowania do systemu to dziennik

A. zabezpieczeń

B. aplikacji

C. Setup

D. System

Odpowiedź "zabezpieczeń" jest poprawna, ponieważ to właśnie dziennik zabezpieczeń w systemie Windows rejestruje wszystkie zdarzenia związane z bezpieczeństwem, w tym próby logowania. Dziennik ten zawiera informacje o skutecznych i nieudanych próbach logowania, co jest kluczowe dla monitorowania i analizy incydentów związanych z bezpieczeństwem. Administratorzy systemów mogą korzystać z tego dziennika do identyfikacji podejrzanych działań, takich jak wielokrotne nieudane próby logowania, które mogą wskazywać na próby włamania. Aby uzyskać dostęp do dziennika zabezpieczeń, można użyć narzędzia 'Podgląd zdarzeń', które pozwala na przeszukiwanie, filtrowanie i analizowanie zarejestrowanych zdarzeń. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie tego dziennika, co w połączeniu z innymi metodami zabezpieczeń, takimi jak stosowanie silnych haseł i autoryzacji wieloskładnikowej, może znacząco zwiększyć poziom ochrony systemu.

Pytanie 19

Aby zweryfikować schemat połączeń kabla UTP Cat 5e w sieci lokalnej, należy zastosować

A. reflektometr kablowy TDR

B. reflektometr optyczny OTDR

C. analizatora protokołów sieciowych

D. testera okablowania

Tester okablowania jest narzędziem służącym do sprawdzania poprawności podłączeń kabli sieciowych, w tym kabla UTP Cat 5e. Działa na zasadzie pomiaru ciągłości przewodów, identyfikacji biegunów oraz pomiaru parametrów elektrycznych, takich jak tłumienie, impedancja czy przesłuch. Dzięki testerom okablowania można szybko zlokalizować błędy, takie jak zwarcia, przerwy w przewodach czy niewłaściwe podłączenia. W praktyce, zastosowanie testera okablowania jest kluczowe podczas instalacji i konserwacji sieci komputerowych, zapewniając, że każde połączenie jest zgodne z normami, takimi jak TIA/EIA-568. W przypadku sieci UTP Cat 5e, tester pozwala również na weryfikację, czy kabel spełnia wymagania dotyczące przepustowości do 1 Gbps oraz zapewnia odpowiednią jakość sygnału na odległości do 100 metrów. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie testów po zakończeniu instalacji oraz okresowe sprawdzanie stanu kabli, co umożliwia wczesne wykrywanie potencjalnych problemów.

Pytanie 20

Urządzenie ADSL wykorzystuje się do nawiązania połączenia

A. cyfrowego symetrycznego

B. radiowego

C. cyfrowego asymetrycznego

D. satelitarnego

Urządzenie ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) służy do uzyskania cyfrowego asymetrycznego połączenia internetowego, co oznacza, że prędkość pobierania danych jest wyższa niż prędkość ich wysyłania. Jest to szczególnie korzystne w zastosowaniach domowych i biurowych, gdzie użytkownicy często pobierają więcej danych (np. strumieniowanie wideo, przeglądanie stron internetowych) niż wysyłają. ADSL wykorzystuje istniejącą infrastrukturę telefoniczną, co sprawia, że jest stosunkowo łatwe do wdrożenia i ekonomiczne. Dzięki technologii ADSL, użytkownicy mogą jednocześnie korzystać z telefonu i internetu, co jest możliwe dzięki zastosowaniu filtrów, które oddzielają sygnał telefoniczny od internetowego. ADSL spełnia standardy ITU-T G.992.1 oraz G.992.3, co zapewnia zgodność z międzynarodowymi normami. W praktyce, ADSL jest szeroko stosowane w domach oraz małych i średnich przedsiębiorstwach, ponieważ oferuje wystarczającą prędkość dla wielu aplikacji bez konieczności dużych inwestycji w infrastrukturę.

Pytanie 21

Kondygnacyjny punkt dystrybucji jest połączony z

A. budynkowym punktem dystrybucji

B. centralnym punktem dystrybucji

C. gniazdem abonenckim

D. centralnym punktem sieci

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny pełni kluczową rolę w strukturze sieci telekomunikacyjnej, służąc jako węzeł, który wspiera komunikację między różnymi elementami systemu. Jego głównym zadaniem jest efektywne przesyłanie sygnałów do gniazd abonenckich, które są bezpośrednio zainstalowane w pomieszczeniach użytkowników końcowych. Użycie okablowania poziomego, takiego jak kable typu U/FTP czy S/FTP, zapewnia wysoką jakość sygnału oraz zgodność z normami, takimi jak ISO/IEC 11801. W praktyce, funkcjonalność kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest kluczowa dla instalacji w biurach, budynkach mieszkalnych i obiektach komercyjnych, gdzie wymagana jest niezawodna i stabilna łączność. Dobrze zaprojektowany system okablowania poziomego nie tylko zwiększa wydajność sieci, ale także pozwala na łatwe skalowanie oraz modernizację bez konieczności dużych zmian infrastrukturalnych.

Pytanie 22

Program do monitorowania, który umożliwia przechwytywanie, nagrywanie oraz dekodowanie różnych pakietów sieciowych to

A. finder

B. tracker

C. wireshark

D. konqueror

Wireshark to jeden z najpopularniejszych programów służących do analizy ruchu sieciowego, który pozwala na przechwytywanie, dekodowanie oraz analizowanie pakietów danych przesyłanych w sieci. Dzięki Wireshark użytkownicy mogą obserwować i diagnozować problemy związane z siecią, co jest nieocenione w pracy administratorów i specjalistów IT. Program obsługuje różnorodne protokoły sieciowe, co sprawia, że jest wszechstronnym narzędziem dla inżynierów, którzy muszą analizować komunikację w różnych warunkach. Przykładowo, w przypadku wystąpienia problemów z połączeniem, Wireshark może pomóc w identyfikacji opóźnień, strat pakietów lub nieprawidłowych konfiguracji. Użycie Wireshark w praktyce obejmuje także audyty bezpieczeństwa, gdzie narzędzie to umożliwia wykrywanie podejrzanych aktywności w ruchu sieciowym. Warto zaznaczyć, że zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, korzystanie z tego typu narzędzi powinno odbywać się w zgodzie z obowiązującymi regulacjami prawnymi i etycznymi, aby nie naruszać prywatności użytkowników.

Pytanie 23

W terminalu systemu operacyjnego wydano komendę nslookup. Jakie dane zostały uzyskane?

A. Adres serwera DHCP

B. Numer IP hosta

C. Adres serwera DNS

D. Domyślną bramę sieciową

Polecenie nslookup jest narzędziem używanym w systemach operacyjnych do uzyskiwania informacji o serwerach DNS które są kluczowe dla procesu rozwiązywania nazw domenowych na adresy IP. Kiedy użytkownik wydaje polecenie nslookup w wierszu poleceń systemu operacyjnego narzędzie to łączy się z domyślnym serwerem DNS skonfigurowanym w systemie. Użytkownik dzięki temu otrzymuje informację o tym jaki serwer DNS jest wykorzystywany do przetwarzania zapytań DNS w sieci lokalnej. W praktyce wiedza o adresie serwera DNS jest użyteczna przy rozwiązywaniu problemów z połączeniem internetowym takich jak brak możliwości uzyskania dostępu do określonych stron internetowych czy opóźnienia w ładowaniu stron. Wiele firm stosuje własne serwery DNS aby poprawić bezpieczeństwo i wydajność operacji sieciowych. Zrozumienie i właściwe konfigurowanie serwerów DNS zgodnie z dobrymi praktykami takimi jak stosowanie bezpiecznych i szybkich serwerów zapasowych jest kluczowe dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa infrastruktury IT. Dlatego posługiwanie się narzędziem nslookup i jego wynikami jest istotną umiejętnością w zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 24

Komputer K1 jest połączony z interfejsem G0 rutera, a komputer K2 z interfejsem G1 tego samego urządzenia. Na podstawie danych przedstawionych w tabeli, określ właściwy adres bramy dla komputera K2.

Interfejs	Adres IP	Maska
G0	172.16.0.1	255.255.0.0
G1	192.168.0.1	255.255.255.0

A. 192.168.0.1

B. 192.168.0.2

C. 172.16.0.2

D. 172.16.0.1

Poprawnym adresem bramy dla komputera K2 jest adres przypisany do interfejsu sieciowego G1 rutera czyli 192.168.0.1. Wynika to z faktu że komputer K2 jest podłączony do tego interfejsu co oznacza że w ramach swojej podsieci komunikuje się z ruterem właśnie za pośrednictwem tego adresu IP. W sieciach komputerowych brama domyślna to adres urządzenia sieciowego zazwyczaj rutera który umożliwia komunikację z innymi sieciami. Praktyczne znaczenie jest takie że każda komunikacja spoza lokalnej podsieci wymaga przejścia przez ten punkt. Ważne jest aby adres bramy należał do tej samej podsieci co urządzenia które będzie obsługiwać co w tym przypadku potwierdzają odpowiednie wpisy IP i maski. W praktyce poprawne ustawienie bramy domyślnej jest kluczowe w celu zapewnienia poprawnej komunikacji w sieci lokalnej oraz poza nią. Zrozumienie zasady działania bramy domyślnej pomaga w konfiguracji i diagnozowaniu problemów sieciowych oraz jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 25

Tworzenie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami przez publiczną sieć Internet, wykorzystywane w rozwiązaniach VPN (Virtual Private Network), to

A. mostkowanie

B. trasowanie

C. mapowanie

D. tunelowanie

Tunelowanie to technika stosowana w architekturze sieciowej do tworzenia zaszyfrowanych połączeń między hostami przez publiczny internet. W kontekście VPN, umożliwia zdalnym użytkownikom bezpieczny dostęp do zasobów sieciowych tak, jakby znajdowali się w lokalnej sieci. Tunelowanie działa poprzez encapsulację danych w protokole, który jest następnie przesyłany przez sieć. Przykładowo, protokół PPTP (Point-to-Point Tunneling Protocol) oraz L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) są powszechnie używane w tunelowaniu. Warto zauważyć, że tunelowanie nie tylko zapewnia bezpieczeństwo, ale także umożliwia zarządzanie ruchem sieciowym, co jest kluczowe w kontekście zabezpieczania komunikacji między różnymi lokalizacjami. Dobrą praktyką w korzystaniu z tunelowania jest stosowanie silnych algorytmów szyfrowania, takich jak AES (Advanced Encryption Standard), aby zapewnić poufność i integralność przesyłanych danych. W związku z rosnącymi zagrożeniami w sieci, znajomość i umiejętność implementacji tunelowania staje się niezbędna dla specjalistów IT.

Pytanie 26

Norma PN-EN 50173 rekomenduje montaż przynajmniej

A. jednego punktu rozdzielczego na cały budynek wielopiętrowy

B. jednego punktu rozdzielczego na każde 100m2 powierzchni

C. jednego punktu rozdzielczego na każde piętro

D. jednego punktu rozdzielczego na każde 250m2 powierzchni

Odpowiedź, że norma PN-EN 50173 zaleca instalowanie minimum jednego punktu rozdzielczego na każde piętro, jest zgodna z praktykami stosowanymi w infrastrukturze telekomunikacyjnej. Normy te mają na celu zapewnienie odpowiedniej jakości sygnału oraz dostępności usług telekomunikacyjnych w budynkach. W praktyce oznacza to, że na każdym piętrze powinien znajdować się punkt, który umożliwia efektywne zarządzanie połączeniami oraz dystrybucję sygnału. Przykładowo, w budynkach biurowych, gdzie często występuje duża koncentracja urządzeń sieciowych, zainstalowanie punktów rozdzielczych na każdym piętrze znacząco ułatwia dostęp do infrastruktury sieciowej, a także pozwala na sprawniejsze przeprowadzanie ewentualnych prac serwisowych. Ważne jest również to, że taki układ pozwala na elastyczność w planowaniu rozwoju sieci, co jest istotne w kontekście przyszłych modernizacji i rozbudowy systemów telekomunikacyjnych. Dodatkowo, zgodność z tą normą wspiera również integrację z innymi systemami sieciowymi, co przyczynia się do zwiększenia efektywności ogólnej infrastruktury budynku.

Pytanie 27

Komputer prawdopodobnie jest zainfekowany wirusem typu boot. Jakie działanie umożliwi usunięcie wirusa w najbardziej nieinwazyjny sposób dla systemu operacyjnego?

A. Restart systemu

B. Uruchomienie systemu w trybie awaryjnym

C. Ponowne zainstalowanie systemu operacyjnego

D. Przeskanowanie programem antywirusowym z bootowalnego nośnika

Przeskanowanie systemu operacyjnego programem antywirusowym z bootowalnego nośnika jest najskuteczniejszym i najmniej inwazyjnym sposobem na usunięcie boot wirusa. Taki proces polega na uruchomieniu komputera z nośnika, takiego jak USB lub płyta CD/DVD, na którym zainstalowane jest oprogramowanie antywirusowe. Dzięki temu system operacyjny nie jest w pełni załadowany, co ogranicza działania wirusa i umożliwia przeprowadzenie skutecznego skanowania. W praktyce, wiele renomowanych programów antywirusowych oferuje bootowalne wersje, które pozwalają na przeprowadzenie dokładnego skanowania dysków twardych w celu wykrycia i usunięcia infekcji. Warto również dodać, że takie skanowanie powinno być regularnie wykonywane, aby minimalizować ryzyko ponownej infekcji. W kontekście standardów branżowych, wiele organizacji zaleca wykorzystanie bootowalnych narzędzi do diagnostyki systemów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem IT.

Pytanie 28

Unity Tweak Tool oraz narzędzia dostrajania to elementy systemu Linux, które mają na celu

A. obsługę kont użytkowników

B. przydzielanie uprawnień do zasobów systemowych

C. personalizację systemu

D. ustawienie zapory sieciowej

Zarządzanie uprawnieniami do zasobów systemowych wymaga zaawansowanej wiedzy o zarządzaniu systemem operacyjnym, a narzędzia takie jak narzędzia dostrajania i Unity Tweak Tool nie są przeznaczone do tego celu. W systemach Linux, uprawnienia są przydzielane przez mechanizmy takie jak chmod, chown czy grupy użytkowników, które są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa i kontroli dostępu do plików i procesów. Użytkownicy często mylą te narzędzia z systemem uprawnień, ponieważ są przyzwyczajeni do bardziej wizualnych interfejsów graficznych, które mogą dawać złudzenie, że personalizacja obejmuje również zarządzanie uprawnieniami. Ponadto, odpowiedzi dotyczące zarządzania kontami użytkowników oraz konfiguracji zapory systemowej są również błędne. Zarządzanie kontami użytkowników w systemie Linux odbywa się za pomocą komend takich jak useradd, usermod czy passwd, które są odrębne od procesu personalizacji interfejsu graficznego. Konfiguracja zapory systemowej, z drugiej strony, wymaga użycia narzędzi takich jak iptables czy firewalld, które koncentrują się na zabezpieczeniach sieciowych, a nie na dostosowywaniu interfejsu użytkownika. W rezultacie, mylenie funkcji narzędzi dostrajania z tymi zadaniami prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków dotyczących ich rzeczywistej roli w systemie operacyjnym.

Pytanie 29

Każdy następny router IP na ścieżce pakietu

A. obniża wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa

B. zwiększa wartość TTL przesyłanego pakietu o jeden

C. podnosi wartość TTL przesyłanego pakietu o dwa

D. zmniejsza wartość TTL przekazywanego pakietu o jeden

Odpowiedź, że każdy kolejny router zmniejsza wartość TTL (Time to Live) pakietu o jeden, jest poprawna i opiera się na standardach protokołu IP. TTL jest polem w nagłówku pakietu, które określa maksymalną liczbę skoków (routerów), jakie pakiet może przejść w sieci, zanim zostanie odrzucony. Każdy router, który odbiera pakiet, zmniejsza jego TTL o jeden przed dalszym przekazaniem. Przykładowo, jeśli pakiet wychodzi z hosta z TTL ustawionym na 64, to po przetworzeniu przez pierwszy router jego wartość będzie wynosić 63, po drugim 62, i tak dalej. Taka praktyka zapewnia, że pakiety nie krążą w sieci w nieskończoność w przypadku wystąpienia pętli routingu, co mogłoby prowadzić do przeciążenia sieci. Zmniejszanie TTL jest kluczowe w zarządzaniu ruchem sieciowym oraz w diagnostyce, co widać w narzędziach takich jak traceroute, które pokazują ścieżkę pakietów przez sieć, opierając się na wartościach TTL.

Pytanie 30

Jakie jest znaczenie jednostki dpi, która występuje w specyfikacjach skanerów i drukarek?

A. Gęstość optyczna

B. Punkty na milimetr

C. Punkty na centymetr

D. Punkty na cal

Jednostka dpi (dots per inch), czyli punkty na cal, jest kluczowym parametrem w specyfikacjach skanerów i drukarek, który określa rozdzielczość urządzenia. Im wyższa wartość dpi, tym większa liczba punktów może być umieszczona na jednym calu obszaru druku lub skanowania, co przekłada się na wyższą jakość obrazu. Na przykład, drukarka o rozdzielczości 600 dpi potrafi nanieść 600 punktów na cal, co skutkuje ostrzejszymi i bardziej szczegółowymi obrazami w porównaniu do urządzenia z rozdzielczością 300 dpi. Zastosowanie wysokiej rozdzielczości jest szczególnie istotne w druku materiałów reklamowych, fotografii oraz wszędzie tam, gdzie wymagane są detale. W praktyce, przy wyborze urządzenia, warto zwrócić uwagę na jego rozdzielczość, aby dostosować ją do potrzeb – na przykład, do druku zdjęć zaleca się użycie urządzeń z rozdzielczością co najmniej 300 dpi, natomiast do wydruków tekstu wystarczające mogą być urządzenia z niższą rozdzielczością. W branży graficznej stosuje się również standardowe rozdzielczości, takie jak 300 dpi dla wydruków, które są używane w druku offsetowym oraz 600 dpi dla skanowania, co potwierdza znaczenie dpi jako standardu branżowego.

Pytanie 31

Na ilustracji zaprezentowano konfigurację urządzenia, co sugeruje, że

A. utworzono dwa nowe VLAN-y: ID13, ID48

B. powstały trzy nowe VLAN-y: ID1, ID13, ID48

C. wszystkie porty zostały przypisane do VLAN z ID48

D. VLAN z ID48 został skonfigurowany jako zarządzalny

Prawidłowa odpowiedź wskazuje na utworzenie dwóch nowych VLAN-ów o ID 13 i 48. W sieciach komputerowych VLAN, czyli Virtual Local Area Network, umożliwia logiczne segmentowanie sieci na mniejsze, odizolowane segmenty, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność zarządzania ruchem. Na przedstawionym rysunku widać, że poza domyślnym VLAN-em o ID 1 skonfigurowano dwa dodatkowe VLAN-y. VLAN 13 obejmuje porty 1 i 3 jako nieoznakowane, co oznacza, że urządzenia podłączone do tych portów komunikują się w ramach tej samej domeny rozgłoszeniowej bez konieczności tagowania ramek. VLAN 48 obejmuje porty 2 oraz 4-18 w tym samym trybie. Dobra praktyka w zarządzaniu sieciami komputerowymi obejmuje używanie VLAN-ów do separacji ruchu np. dla różnych działów firmy co minimalizuje ryzyko związane z dostępem do danych oraz zwiększa przepustowość dzięki ograniczeniu zbędnych transmisji. Dodatkowo VLAN-y mogą być używane do wdrożenia polityk bezpieczeństwa takich jak separacja sieci IoT od sieci korporacyjnej aby zapobiec potencjalnym atakom.

Pytanie 32

Wartość liczby ABBA zapisana w systemie heksadecymalnym odpowiada w systemie binarnym liczbie

A. 1010 1111 1111 1010

B. 0101 1011 1011 0101

C. 1010 1011 1011 1010

D. 1011 1010 1010 1011

Liczba ABBA w systemie heksadecymalnym składa się z czterech cyfr: A, B, B, A. Każda z tych cyfr odpowiada czterem bitom w systemie binarnym. Cyfra A w heksadecymalnym odpowiada wartości 10 w systemie dziesiętnym, co w postaci dwójkowej zapisuje się jako 1010. Cyfra B odpowiada wartości 11 w systemie dziesiętnym, co w postaci dwójkowej to 1011. Kiedy umieścimy te wartości w kolejności odpowiadającej liczbie ABBA, otrzymujemy 1010 (A) 1011 (B) 1011 (B) 1010 (A). W rezultacie mamy pełną liczbę binarną: 1010 1011 1011 1010. Zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w informatyce, szczególnie w programowaniu i inżynierii oprogramowania, gdzie często musimy przekształcać dane między różnymi reprezentacjami. Dobra praktyka w tej dziedzinie obejmuje również zrozumienie, jak te konwersje wpływają na wydajność i użycie pamięci w aplikacjach, co jest istotne w kontekście optymalizacji kodu i działania algorytmów.

Pytanie 33

Na którym obrazku przedstawiono panel krosowniczy?

A. rys. D

B. rys. B

C. rys. C

D. rys. A

Panel krosowniczy widoczny na rysunku B to kluczowy element infrastruktury sieciowej stosowany w centrach danych oraz serwerowniach. Jego główną funkcją jest organizowanie i zarządzanie połączeniami kablowymi. Umożliwia szybkie i łatwe przepinanie kabli bez konieczności zmiany fizycznych połączeń w urządzeniach aktywnych. Dzięki temu optymalizuje zarządzanie siecią i przyspiesza proces rozwiązywania problemów. Panele krosownicze są zgodne z wieloma standardami, takimi jak TIA/EIA-568, co zapewnia ich kompatybilność z różnymi systemami i urządzeniami sieciowymi. W praktyce ich zastosowanie pozwala na efektywne rozszerzanie sieci, redukcję zakłóceń oraz minimalizację błędów połączeń. Stosowanie paneli krosowniczych jest jedną z dobrych praktyk w projektowaniu infrastruktury IT, co wpływa na zwiększenie niezawodności i wydajności systemów. Panel ten ułatwia również przyszłą modernizację infrastruktury i jest nieodzowny w skalowalnych rozwiązaniach sieciowych.

Pytanie 34

Ramka danych przesyłanych z komputera PC1 do serwera www znajduje się pomiędzy ruterem R1 a ruterem R2 (punkt A). Jakie adresy są w niej zawarte?

A. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres rutera R2, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

B. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres IP serwera, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

C. Źródłowy adres IP komputera PC1, docelowy adres IP serwera, adres źródłowy MAC rutera R1, adres docelowy MAC rutera R2

D. Źródłowy adres IP rutera R1, docelowy adres IP rutera R2, adres źródłowy MAC komputera PC1, adres docelowy MAC serwera

Niektóre niepoprawne odpowiedzi sugerują, że adresy MAC urządzeń końcowych, takich jak komputer PC1 lub serwer, są używane bezpośrednio w komunikacji między ruterami. To nieporozumienie wynika z braku zrozumienia, jak protokoły sieciowe działają na różnych poziomach modelu OSI. Adresy MAC są używane do komunikacji w obrębie tej samej sieci lokalnej i zmieniają się przy każdym przejściu przez ruter. Dlatego gdy ramka danych przemieszcza się od jednego rutera do drugiego, to adresy MAC tych ruterów służą do prawidłowego dostarczenia danych w obrębie tego segmentu sieci. Inne błędne odpowiedzi mogą wskazywać na niepoprawne przypisanie adresów IP, na przykład do routingu urządzeń pośrednich jak rutery, co jest mylące ponieważ adresy IP pozostają stałe dla urządzeń końcowych w trakcie całej sesji komunikacyjnej w sieci rozległej. Zrozumienie, że IP i MAC pełnią różne role, jest kluczowe: IP umożliwia identyfikację celowego urządzenia w sieci globalnej, a MAC zapewnia dostarczenie danych w obrębie segmentu sieciowego. Taki podział ról jest podstawą efektywnego działania protokołów routingu i przesyłania danych w nowoczesnych sieciach komputerowych. Typowym błędem jest także zakładanie, że adres MAC komputera PC1 lub serwera jest wykorzystywany na całej długości trasy, co nie jest możliwe z technicznego punktu widzenia, ze względu na ograniczenia w zakresie działania protokołu Ethernet oraz wymagań dotyczących wydajności sieci. Praktyka sieciowa wymaga zrozumienia, że każdy segment sieci ma swoje własne warunki routingu, co jest niezwykle istotne dla optymalizacji działania sieci i unikania potencjalnych problemów z wydajnością lub bezpieczeństwem transmisji danych. Zrozumienie tego jest kluczowe dla każdego specjalisty zajmującego się zarządzaniem i konfiguracją sieci komputerowych.

Pytanie 35

Który z standardów korzysta z częstotliwości 5 GHz?

A. 802.11 b

B. 802.11 a

C. 802.11 g

D. 802.11

Standard 802.11a jest jednym z pierwszych standardów sieci bezprzewodowych, który wprowadził obsługę pasma 5 GHz. Oferuje on maksymalną przepustowość do 54 Mb/s, co czyni go znacznie szybszym od wcześniejszych standardów działających w pasmie 2,4 GHz, takich jak 802.11b i 802.11g. Praca w paśmie 5 GHz pozwala na mniejsze zakłócenia, ponieważ to pasmo jest mniej zatłoczone, co jest szczególnie ważne w środowiskach o dużym natężeniu sygnałów, takich jak biura czy mieszkania. Standard ten jest szczególnie przydatny w aplikacjach wymagających dużych prędkości transmisji oraz krótszych czasów ping, takich jak transmisja wideo w wysokiej rozdzielczości czy gry online. Warto również zauważyć, że 802.11a, mimo iż ma zasięg mniejszy niż 802.11b czy 802.11g, zapewnia lepszą jakość połączenia w obrębie jego zasięgu, co czyni go odpowiednim do zastosowań w miejscach, gdzie prędkość jest kluczowa.

Pytanie 36

Która z usług na serwerze Windows umożliwi użytkownikom końcowym sieci zaprezentowanej na ilustracji dostęp do Internetu?

A. Usługa rutingu

B. Usługa LDS

C. Usługa drukowania

D. Usługa udostępniania

Usługa rutingu jest kluczowym elementem umożliwiającym urządzeniom w sieci lokalnej dostęp do Internetu poprzez przekierowywanie pakietów sieciowych pomiędzy różnymi segmentami sieci. Na serwerach Windows funkcja rutingu jest realizowana poprzez rolę Routing and Remote Access Services (RRAS). Umożliwia ona nie tylko tradycyjny routing, ale także implementację funkcji takich jak NAT (Network Address Translation), co jest niezbędne w przypadku, gdy sieć lokalna korzysta z adresów IP prywatnych. Dzięki NAT, adresy IP prywatne mogą być translokowane na publiczne, co umożliwia komunikację z Internetem. W praktyce, aby skonfigurować serwer do pełnienia roli routera, należy zainstalować usługę RRAS i odpowiednio skonfigurować tablice routingu oraz reguły NAT. Dobrym przykładem zastosowania jest mała firma, gdzie serwer z zainstalowanym RRAS pozwala wszystkim komputerom w sieci lokalnej na dostęp do Internetu, jednocześnie zabezpieczając sieć poprzez kontrolowanie przepływu pakietów i filtrowanie ruchu, zgodnie z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa sieciowego.

Pytanie 37

Na schemacie przedstawionej płyty głównej zasilanie powinno być podłączone do gniazda oznaczonego numerem

A. 6

B. 3

C. 7

D. 5

Złącze numer 6 to faktycznie najlepsze miejsce do podłączenia zasilania na płycie głównej. Z reguły złącza zasilające są umieszczane w okolicy krawędzi, co zdecydowanie ułatwia dostęp i porządkowanie kabli w obudowie. Wiesz, że to wszystko jest zgodne z normami ATX? Te standardy mówią nie tylko o typach złączy, ale też o ich rozmieszczeniu. To złącze, które jest oznaczone jako ATX 24-pin, jest kluczowe, bo to dzięki niemu płyta główna dostaje odpowiednie napięcia do działania, od procesora po pamięć RAM czy karty rozszerzeń. Jeśli wszystko dobrze podłączysz, komputer działa stabilnie i nie grozi mu uszkodzenie. Pamiętaj, żeby na etapie montażu skupić się na prawidłowym wpięciu wtyczek z zasilacza – to nie tylko wpływa na porządek w środku komputera, ale także na jego wydajność i bezpieczeństwo. A tak przy okazji, dobrym pomysłem jest, żeby ogarnąć te kable, bo lepsza organizacja poprawia przepływ powietrza, co zdecydowanie wpływa na chłodzenie. Rekomenduję używanie opasek zaciskowych i innych gadżetów do kabli, bo dzięki temu łatwiej będzie utrzymać porządek.

Pytanie 38

Rodzaj połączenia VPN obsługiwany przez system Windows Server, w którym użytkownicy są uwierzytelniani za pomocą niezabezpieczonych połączeń, a szyfrowanie zaczyna się dopiero po wymianie uwierzytelnień, to

A. PPTP

B. IPSEC

C. L2TP

D. SSTP

Wybór SSTP, L2TP czy IPSEC do opisania połączenia VPN, które najpierw korzysta z niezabezpieczonego połączenia, a następnie przechodzi w szyfrowane, jest niewłaściwy. SSTP (Secure Socket Tunneling Protocol) to protokół, który wykorzystuje HTTPS do ustanowienia bezpiecznego tunelu, co oznacza, że uwierzytelnienie i szyfrowanie odbywają się równolegle. Charakteryzuje się dużym poziomem bezpieczeństwa, jednak jego działanie nie odpowiada opisowi pytania, ponieważ nie ma etapu niezabezpieczonego połączenia. L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) często mylony jest z IPSEC, ponieważ zazwyczaj jest używany razem z nim do zapewnienia bezpiecznego transportu danych. L2TP sam w sobie nie ma mechanizmu szyfrowania, a więc wymaga dodatkowych protokołów, co również nie wpisuje się w schemat opisany w pytaniu. IPSEC to standardowy protokół zabezpieczający, który działa na poziomie sieciowym i służy do szyfrowania i uwierzytelniania pakietów IP. Choć IPSEC jest niezwykle skuteczny, również nie pasuje do koncepcji stopniowego przejścia od niezabezpieczonego do zabezpieczonego połączenia. Mylne przekonanie o funkcjonalności tych protokołów często wynika z ich skomplikowanej natury oraz różnorodności zastosowań w praktyce. Ważne jest, aby zrozumieć, że wybór odpowiedniego protokołu VPN zależy od specyficznych potrzeb i wymaganych standardów bezpieczeństwa, co dodatkowo podkreśla znaczenie świadomości dotyczącej zastosowań każdego z tych protokołów.

Pytanie 39

Na diagramie płyty głównej, który znajduje się w dokumentacji laptopa, złącza oznaczone numerami 8 i 9 to

A. cyfrowe audio

B. USB 3.0

C. M.2

D. Serial ATA

Złącza Serial ATA, często określane jako SATA, są standardem interfejsu służącego do podłączania dysków twardych, dysków SSD oraz napędów optycznych do płyt głównych komputerów. Ich główną zaletą jest wysoka przepustowość, która w przypadku standardu SATA III sięga nawet 6 Gb/s. Złącza te charakteryzują się wąskim, płaskim kształtem, co umożliwia łatwe i szybkie podłączanie oraz odłączanie urządzeń. SATA jest powszechnie stosowany w komputerach stacjonarnych, laptopach oraz serwerach, co czyni go jednym z najczęściej używanych interfejsów w branży IT. W przypadku płyt głównych laptopów, złącza oznaczone na schemacie jako 8 i 9 są typowymi portami SATA, co pozwala na bezproblemową integrację z wewnętrznymi urządzeniami pamięci masowej. W codziennym użytkowaniu zrozumienie funkcji i możliwości złączy SATA jest kluczem do efektywnego zarządzania przestrzenią dyskową urządzenia, a także do optymalizacji jego wydajności poprzez zastosowanie odpowiednich konfiguracji, takich jak RAID. Warto również wspomnieć, że złącza SATA obsługują funkcję hot swapping, co umożliwia wymianę dysków bez konieczności wyłączania systemu, co jest szczególnie korzystne w środowiskach serwerowych.

Pytanie 40

Atak DDoS (ang. Disributed Denial of Service) na serwer doprowadzi do

A. zmiany pakietów przesyłanych przez sieć

B. przeciążenia aplikacji serwującej określone dane

C. zbierania danych o atakowanej sieci

D. przechwytywania pakietów sieciowych

Atak DDoS (Distributed Denial of Service) jest formą cyberataków, której celem jest zablokowanie dostępu do serwera lub usługi poprzez przeciążenie ich nadmierną ilością ruchu sieciowego. W przypadku wybrania odpowiedzi 'przeciążenie aplikacji serwującej określone dane', wskazujemy na istotę działania ataku DDoS, który korzysta z rozproszonych źródeł, jak botnety, aby wysyłać dużą ilość żądań do serwera w krótkim czasie. Praktycznie, może to prowadzić do spadku wydajności serwera, a w skrajnych przypadkach do jego całkowitego unieruchomienia. W branży IT stosuje się różne metody obrony przed takimi atakami, jak load balancing, które pomagają rozłożyć obciążenie na wiele serwerów, oraz systemy wykrywania i zapobiegania atakom (IDS/IPS), które monitorują ruch i mogą blokować podejrzane źródła. Znajomość mechanizmów DDoS i technik obrony przed nimi jest kluczowa dla administratorów sieci oraz specjalistów ds. bezpieczeństwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej