Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 26 maja 2025 19:52
Data zakończenia: 26 maja 2025 20:12

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z rodzajów rekordów DNS w systemach Windows Server określa alias (inną nazwę) dla rekordu A związanej z kanoniczną (rzeczywistą) nazwą hosta?

A. PTR

B. AAAA

C. CNAME

D. NS

Rekordy NS (Name Server) są odpowiedzialne za wskazywanie serwerów DNS, które są autorytatywne dla danej strefy DNS. Nie mają one jednak roli w definiowaniu aliasów dla innych rekordów, co czyni je nieodpowiednim wyborem w kontekście pytania. W praktyce, rekordy NS są przede wszystkim używane do zarządzania hierarchią serwerów DNS i kierowania zapytań do odpowiednich serwerów, co jest kluczowe w architekturze DNS, ale nie ma związku z aliasami dla rekordów A. Z kolei rekord PTR (Pointer Record) stosowany jest do odwrotnej analizy DNS, co oznacza, że umożliwia mapowanie adresów IP na nazwy domenowe. To zjawisko jest wykorzystywane głównie w kontekście zabezpieczeń i logowania, ale nie ma zastosowania w definiowaniu aliasów. Rekordy AAAA są analogiczne do rekordów A, ale ich głównym zadaniem jest wspieranie adresów IPv6. Choć mają one kluczowe znaczenie w kontekście nowoczesnych aplikacji internetowych, nie pełnią one funkcji aliasów dla innych rekordów. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru tych nieodpowiednich typów rekordów, to mylenie ich funkcji oraz nieznajomość specyfiki działania DNS. Prawidłowe zrozumienie ról poszczególnych rekordów DNS jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 2

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę hasła oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości i spełniających wymagania dotyczące złożoności, należy ustawić

A. konta użytkowników w Ustawieniach

B. właściwości konta użytkownika w zarządzaniu systemem

C. zasady blokady kont w politykach grup

D. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń

Zarządzanie polityką haseł w Windows Server to temat z jednej strony ciekawy, a z drugiej dość skomplikowany. Można pomyśleć, że zasady blokady konta są kluczowe, ale w rzeczywistości nie do końca to wystarcza. Te zasady mają na celu raczej ochronę użytkowników po zbyt wielu nieudanych logowaniach, a nie wymuszanie, by hasła były bardziej skomplikowane. Co do zarządzania użytkownikami w Panelu Sterowania, to raczej podstawowa sprawa, która nie daje możliwości wprowadzenia bardziej zaawansowanych zasad. W związku z tym, właściwości konta w zarządzaniu komputerem dają tylko ograniczone opcje, co nie jest idealne, jeśli myślimy o większym bezpieczeństwie. W praktyce, złe podejście do polityki haseł może naprawdę narazić system na różne problemy, dlatego ważne jest, by administratorzy zdawali sobie sprawę, że muszą korzystać z odpowiednich narzędzi i metod, żeby skutecznie chronić dostęp do systemów.

Pytanie 3

W komputerze użyto płyty głównej widocznej na obrazku. Aby podnieść wydajność obliczeniową maszyny, zaleca się

A. rozszerzenie pamięci RAM

B. instalację kontrolera RAID

C. dodanie dysku SAS

D. zamontowanie dwóch procesorów

Instalacja dwóch procesorów jest prawidłową odpowiedzią ze względu na architekturę płyty głównej przedstawionej na rysunku, która jest wyposażona w dwa gniazda procesorowe typu Socket. Dodanie drugiego procesora pozwala na wykorzystanie pełnego potencjału płyty, co skutkuje znacznym wzrostem mocy obliczeniowej komputera. Dzięki pracy w konfiguracji wieloprocesorowej, system może lepiej obsługiwać wielozadaniowość, szczególnie w zastosowaniach wymagających dużych zasobów, takich jak renderowanie grafiki 3D, analiza danych czy hosting serwerów aplikacji. Praktyczne zastosowania tej architektury często znajdują się w środowiskach serwerowych, gdzie wydajność i szybkość przetwarzania danych są kluczowe. Instalacja i konfiguracja dwóch procesorów powinna być wykonana zgodnie ze specyfikacją producenta, aby uniknąć problemów kompatybilności i zapewnić stabilność systemu. Standardy branżowe zalecają także użycie identycznych modeli procesorów, co zapewnia optymalne działanie systemu i równomierne rozkładanie obciążenia między jednostkami obliczeniowymi co jest jednym z kluczowych aspektów budowy wydajnych systemów komputerowych.

Pytanie 4

Liczba 205(10) w zapisie szesnastkowym wynosi

A. CC

B. CD

C. DC

D. DD

Odpowiedź CD (12) jest w porządku, bo w systemie szesnastkowym używamy cyfr od 0 do 9 oraz liter A do F. A na przykład A to 10, B to 11, a C to 12. Jak przeliczasz 205 z dziesiętnego na szesnastkowy, to dzielisz przez 16. Po pierwszym dzieleniu 205 przez 16 dostajesz 12 jako iloraz i 13 jako resztę. A ta reszta 13 to w szesnastkowym D, a iloraz 12 to C. Więc 205(10) zapisujesz jako CD(16). Wiedza o takich konwersjach jest mega ważna w informatyce, zwłaszcza jak chodzi o programowanie, bo często potrzeba operować na różnych systemach liczbowych. Na przykład, w HTML kolory zapisujemy w systemie szesnastkowym, co pokazuje, jak istotne są prawidłowe konwersje.

Pytanie 5

Aby uzyskać listę procesów aktualnie działających w systemie Linux, należy użyć polecenia

A. dir

B. who

C. ps

D. show

Polecenie 'ps' w systemie Linux jest kluczowym narzędziem do monitorowania i zarządzania procesami działającymi w systemie. Jego pełna forma to 'process status', a jego zadaniem jest wyświetlenie informacji o aktualnie uruchomionych procesach, takich jak ich identyfikatory PID, wykorzystanie pamięci, stan oraz czas CPU. Dzięki możliwościom filtrowania i formatowania wyników, 'ps' jest niezwykle elastyczne, co czyni je niezastąpionym narzędziem w codziennej administracji systemami. Na przykład, użycie polecenia 'ps aux' pozwala uzyskać pełen widok na wszystkie procesy, w tym te uruchomione przez innych użytkowników. W praktyce, administratorzy często łączą 'ps' z innymi poleceniami, takimi jak 'grep', aby szybko zidentyfikować konkretne procesy, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania systemami. Zrozumienie i umiejętność korzystania z 'ps' jest fundamentem dla każdego, kto zajmuje się administracją systemów Linux, a jego znajomość jest kluczowym elementem w rozwiązywaniu problemów związanych z wydajnością czy zarządzaniem zasobami.

Pytanie 6

Aby zwiększyć bezpieczeństwo osobistych danych podczas przeglądania stron internetowych, warto dezaktywować w ustawieniach przeglądarki

A. blokowanie wyskakujących okienek

B. powiadomienia o wygasłych certyfikatach

C. monity dotyczące uruchamiania skryptów

D. funkcję zapamiętywania haseł

Wyłączenie opcji zapamiętywania haseł w przeglądarkach to naprawdę ważny krok, jeśli chodzi o bezpieczeństwo twoich danych. Może i to jest wygodne, ale z drugiej strony, przechowywanie haseł w przeglądarkach może narazić cię na problemy, na przykład mogą je wykradać złośliwe programy. Wyobraź sobie, że ktoś dostaje się do twojego komputera i łatwo wyciąga wszystkie twoje hasła - to by było nieprzyjemne, prawda? Dlatego lepiej jest korzystać z menedżera haseł, który szyfruje twoje dane i trzyma je w bezpiecznym miejscu. To jest naprawdę zgodne z najlepszymi praktykami w branży, żeby nie trzymać haseł w przeglądarkach. Takie podejście zmniejsza ryzyko utraty ważnych informacji, a ty możesz korzystać z mocniejszych, unikalnych haseł do każdego konta. To się nazywa zdrowy rozsądek w kwestii bezpieczeństwa!

Pytanie 7

Jakie urządzenie należy wykorzystać w sieci Ethernet, aby zredukować liczbę kolizji pakietów?

A. Bramkę VoIP

B. Przełącznik

C. Regenerator

D. Koncentrator

Wybór niewłaściwego urządzenia, takiego jak regenerator, koncentrator czy bramka VoIP, może prowadzić do nieefektywnego zarządzania ruchem w sieci Ethernet. Regenerator służy głównie do wzmacniania sygnału w długich trasach kablowych, ale nie wpływa na kolizje pakietów, ponieważ nie segreguje ruchu między różnymi urządzeniami. Koncentrator, będący urządzeniem działającym na warstwie fizycznej, przesyła wszystkie odebrane dane do wszystkich urządzeń w sieci, co znacznie zwiększa ryzyko kolizji. W środowiskach o dużym natężeniu ruchu, stosowanie koncentratorów jest obecnie uznawane za przestarzałą praktykę, ponieważ nie oferują one efektywnego zarządzania pasmem i kolizjami. Bramki VoIP, z kolei, są używane do konwersji sygnałów głosowych na dane cyfrowe i nie mają zastosowania w kontekście ograniczania kolizji w sieci Ethernet. Wybór niewłaściwego urządzenia może prowadzić do zwiększonej utraty pakietów oraz spadku wydajności sieci. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że każde urządzenie sieciowe pełni tę samą funkcję, co ignoruje różnice w architekturze oraz protokołach komunikacyjnych. Aby zminimalizować kolizje, warto kierować się sprawdzonymi rozwiązaniami, takimi jak przełączniki, które są podstawą nowoczesnych sieci lokalnych.

Pytanie 8

W przypadku planowania wykorzystania przestrzeni dyskowej komputera do przechowywania oraz udostępniania danych, takich jak pliki oraz aplikacje dostępne w internecie, a także ich zarządzania, komputer powinien być skonfigurowany jako

A. serwer plików

B. serwer DHCP

C. serwer aplikacji

D. serwer terminali

Serwer plików to dedykowane urządzenie lub oprogramowanie, które umożliwia przechowywanie, zarządzanie i udostępnianie plików w sieci. Jego główną funkcją jest archiwizacja i udostępnianie danych, co czyni go kluczowym elementem w wielu organizacjach. Użytkownicy mogą z łatwością uzyskiwać dostęp do plików z różnych urządzeń. Typowym przykładem zastosowania serwera plików jest przechowywanie dokumentów, zdjęć czy multimediów w centralnej lokalizacji, z której mogą one być udostępniane wielu użytkownikom jednocześnie. W praktyce, konfigurując serwer plików, można korzystać z protokołów takich jak SMB (Server Message Block) lub NFS (Network File System), które są standardami w branży. Dobre praktyki obejmują regularne tworzenie kopii zapasowych danych, aby zapobiec ich utracie, oraz stosowanie systemów uprawnień, które kontrolują, kto ma dostęp do określonych plików. Serwery plików są również często implementowane w architekturze NAS (Network-Attached Storage), co zwiększa ich dostępność w sieci.

Pytanie 9

Aby uzyskać uprawnienia administratora w systemie Linux, należy w terminalu wpisać polecenie

A. $HOME

B. df

C. uname -s

D. su root

Polecenie 'su root' (switch user) jest kluczowym narzędziem w systemach Unix i Linux do uzyskiwania uprawnień administratora. Umożliwia ono zalogowanie się jako użytkownik 'root', który posiada pełny dostęp do systemu, co jest konieczne do wykonywania operacji administracyjnych, takich jak instalacja oprogramowania, zarządzanie użytkownikami czy konfigurowanie systemu. Kiedy w terminalu wpiszemy 'su root', zostaniemy poproszeni o podanie hasła użytkownika root, co jest standardowym zabezpieczeniem. Przykład zastosowania: jeśli chcemy zainstalować nowy pakiet oprogramowania za pomocą menedżera pakietów, na przykład 'apt-get' w systemach Debian, musimy być zalogowani jako root. Warto również pamiętać o praktykach bezpieczeństwa, takich jak ograniczone korzystanie z konta root, aby zmniejszyć ryzyko przypadkowych zmian w systemie. Korzystając z polecenia 'su', administrator powinien być świadomy potencjalnych konsekwencji wprowadzenia nieodpowiednich komend, co może prowadzić do destabilizacji systemu.

Pytanie 10

W systemie Windows 7 program Cipher.exe w trybie poleceń jest używany do

A. przełączania monitora w tryb uśpienia

B. sterowania rozruchem systemu

C. wyświetlania plików tekstowych

D. szyfrowania i odszyfrowywania plików oraz katalogów

Odpowiedź odnosząca się do szyfrowania i odszyfrowywania plików oraz katalogów za pomocą narzędzia Cipher.exe w systemie Windows 7 jest prawidłowa, ponieważ Cipher.exe to wbudowane narzędzie do zarządzania szyfrowaniem danych w systemie plików NTFS. Umożliwia użytkownikom zabezpieczanie wrażliwych danych przed nieautoryzowanym dostępem, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych osobowych oraz zgodności z regulacjami prawnymi, takimi jak RODO. W praktyce, można używać Cipher.exe do szyfrowania plików, co chroni je w przypadku kradzieży lub utraty nośnika danych. Na przykład, używając polecenia 'cipher /e <ścieżka do pliku>', można szybko zaszyfrować dany plik, a następnie, przy użyciu 'cipher /d <ścieżka do pliku>', odszyfrować go. Dobrą praktyką jest przechowywanie kluczy szyfrujących w bezpiecznym miejscu oraz regularne audyty systemu zabezpieczeń, aby zapewnić ciągłość ochrony danych.

Pytanie 11

W systemach operacyjnych Windows konto z najwyższymi uprawnieniami domyślnymi przynależy do grupy

A. gości

B. operatorzy kopii zapasowych

C. użytkownicy zaawansowani

D. administratorzy

Odpowiedź "administratorzy" jest prawidłowa, ponieważ konta użytkowników w systemie operacyjnym Windows, które należą do grupy administratorów, posiadają najwyższe uprawnienia w zakresie zarządzania systemem. Administratorzy mogą instalować oprogramowanie, zmieniać konfigurację systemu, zarządzać innymi kontami użytkowników oraz uzyskiwać dostęp do wszystkich plików i zasobów na urządzeniu. Przykładowo, gdy administrator musi zainstalować nową aplikację, ma pełne uprawnienia do modyfikacji rejestru systemowego oraz dostępu do folderów systemowych, co jest kluczowe dla prawidłowego działania oprogramowania. W praktyce, w organizacjach, konta administratorów są często monitorowane i ograniczane do minimum, aby zminimalizować ryzyko nadużyć i ataków złośliwego oprogramowania. Dobre praktyki w zarządzaniu kontami użytkowników oraz przydzielaniu ról wskazują, że dostęp do konta administratora powinien być przyznawany wyłącznie potrzebującym go pracownikom, a także wdrażane mechanizmy audytowe w celu zabezpieczenia systemu przed nieautoryzowanym dostępem i działaniami. W kontekście bezpieczeństwa, standardy takie jak ISO/IEC 27001 mogą być stosowane do definiowania i utrzymywania polityk kontrolnych dla kont administratorów.

Pytanie 12

Podczas uruchamiania komputera wyświetla się komunikat CMOS checksum error press F1 to continue press DEL to setup. Naciśnięcie klawisza DEL spowoduje

A. wejście do ustawień BIOS-u komputera

B. wymazanie danych z pamięci CMOS

C. przejście do ustawień systemu Windows

D. usunięcie pliku konfiguracyjnego

Wciśnięcie klawisza DEL podczas uruchamiania komputera umożliwia użytkownikowi dostęp do ustawień BIOS-u (ang. Basic Input/Output System). BIOS to oprogramowanie niskiego poziomu, które jest odpowiedzialne za inicjalizację sprzętu oraz ładowanie systemu operacyjnego. W przypadku pojawienia się komunikatu 'CMOS checksum error' wskazuje to na problem z pamięcią CMOS, która przechowuje ustawienia konfiguracyjne BIOS-u, takie jak datę i godzinę, czy też kolejność bootowania. Wchodząc do BIOS-u, użytkownik może sprawdzić ustawienia, zresetować je do domyślnych lub dostosować je według własnych potrzeb. Przykładem może być zmiana ustawienia rozruchu, co jest niezbędne, aby komputer mógł uruchomić odpowiedni system operacyjny. Znajomość obsługi BIOS-u jest kluczowa dla rozwiązywania problemów z komputerem oraz optymalizacji jego działania, co w praktyce przekłada się na lepszą wydajność i stabilność systemu.

Pytanie 13

Która z poniższych czynności NIE przyczynia się do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Zmiana rozmiaru pliku wymiany

B. Konfiguracja opcji wyświetlania pasków menu oraz pasków narzędziowych

C. Dobór koloru lub kilku nakładających się kolorów jako tła pulpitu

D. Wybranie domyślnej przeglądarki internetowej

Personalizacja systemu operacyjnego Windows obejmuje szereg czynności, które umożliwiają dostosowanie jego wyglądu oraz funkcji zgodnie z preferencjami użytkownika. W przypadku zmiany koloru tła pulpitu oraz opcji wyświetlania pasków menu i pasków narzędziowych, użytkownicy mają możliwość modyfikowania elementów graficznych, co wpływa na ich komfort pracy oraz estetykę interfejsu. Ustawienie domyślnej przeglądarki internetowej również odpowiada za personalizację, ponieważ determinuje, w jaki sposób użytkownik przegląda internet, co może znacząco wpłynąć na jego doświadczenia online. Wszelkie zmiany w tych obszarach są klasyfikowane jako personalizacja, ponieważ bezpośrednio dotyczą sposobu, w jaki użytkownik interaguje z systemem. Warto zauważyć, że wiele osób myli pojęcia związane z wydajnością systemu, takie jak konfiguracja pliku wymiany, z personalizacją. Użytkownicy mogą nie zdawać sobie sprawy, że zmiany w zarządzaniu pamięcią, choć ważne dla wydajności, nie mają wpływu na interfejs czy estetykę. To zrozumienie jest kluczowe dla poprawnego zarządzania systemem oraz osiągania optymalnej wydajności w codziennym użytkowaniu. Zastosowanie najlepszych praktyk w zakresie personalizacji, takich jak dobieranie kolorów zgodnych z preferencjami wzrokowymi użytkownika, może przyczynić się do lepszej ergonomii pracy oraz mniejszego zmęczenia wzroku. Warto również zwrócić uwagę na to, że niewłaściwe ustawienia pliku wymiany mogą prowadzić do problemów z wydajnością, co może wprowadzać użytkownika w błąd co do ich wpływu na personalizację. Dobrze jest zatem rozróżniać obie te kategorie, aby właściwie podchodzić do kwestii zarówno wydajności, jak i dostosowywania systemu do własnych potrzeb.

Pytanie 14

Protokołem umożliwiającym bezpołączeniowe przesyłanie datagramów jest

A. TCP

B. UDP

C. ARP

D. IP

UDP (User Datagram Protocol) to protokół komunikacji, który zapewnia bezpołączeniową transmisję datagramów w sieciach komputerowych. W przeciwieństwie do TCP (Transmission Control Protocol), UDP nie wymaga nawiązywania połączenia przed rozpoczęciem wymiany danych, co czyni go bardziej efektywnym w sytuacjach wymagających szybkiej wymiany informacji, takich jak strumieniowanie wideo, gry online czy VoIP. UDP jest również bardziej elastyczny, ponieważ pozwala na przesyłanie danych bez dodatkowych narzutów związanych z kontrolą błędów i potwierdzeniami dostarczenia. To sprawia, że jest idealny do zastosowań, gdzie minimalizacja opóźnień jest kluczowa, a utrata niektórych pakietów nie wpływa znacząco na ogólną jakość usługi. Protokół ten działa na bazie portów, co umożliwia jednoczesne działanie wielu aplikacji na jednym urządzeniu. W praktyce użycie UDP można zaobserwować w protokołach takich jak DNS czy DHCP, które wymagają szybkiej odpowiedzi, a niekoniecznie pełnej niezawodności.

Pytanie 15

Która z konfiguracji RAID opiera się na replikacji danych pomiędzy dwoma lub większą liczbą dysków fizycznych?

A. RAID 5

B. RAID 1

C. RAID 3

D. RAID 0

Wybór RAID 3 nie jest właściwy, ponieważ ta konfiguracja opiera się na podziale danych i wykorzystaniu jednego dysku do przechowywania informacji o parzystości, co oznacza, że nie zapewnia pełnej replikacji danych jak w RAID 1. RAID 3 dzieli dane na bloki i zapisuje je na wielu dyskach, ale wymaga jednego dysku do przechowywania parzystości, co może stanowić wąskie gardło w przypadku dużych obciążeń. RAID 5 także nie odpowiada na pytanie, ponieważ ta macierz wykorzystuje rozproszoną parzystość, a nie pełną replikację danych. W RAID 5 dane są dzielone na różne dyski z równocześnie przechowywaną informacją o parzystości, co zwiększa wydajność, ale nie zabezpiecza danych w taki sposób jak RAID 1. RAID 0, z drugiej strony, zapewnia największą wydajność, ale całkowicie rezygnuje z redundancji danych, co czyni go nieodpowiednim dla zastosowań wymagających ochrony danych. Częstym błędem jest mylenie tych poziomów RAID, polegających na różnych mechanizmach przechowywania danych i redundancji, co prowadzi do nieporozumień odnośnie ich zastosowań.

Pytanie 16

Jakie są poszczególne elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast pokazane na ilustracji?

IPv6
1	2	3
48 bitów	16 bitów	64 bity

A. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator interfejsu 3 - identyfikator podsieci

B. 1 - identyfikator interfejsu 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator podsieci

C. 1 - globalny prefiks 2 - identyfikator podsieci 3 - identyfikator interfejsu

D. 1 - identyfikator podsieci 2 - globalny prefiks 3 - identyfikator interfejsu

Adres IPv6 unicast składa się z trzech głównych części: globalnego prefiksu identyfikatora podsieci oraz identyfikatora interfejsu. Globalny prefiks zajmuje 48 bitów i jest używany do określenia unikalności w skali globalnej podobnie do adresów IP w internecie. Identyfikator podsieci o długości 16 bitów umożliwia dalsze dzielenie sieci na mniejsze segmenty co jest istotne w zarządzaniu ruchem sieciowym i alokacji zasobów. Identyfikator interfejsu zajmujący 64 bity odpowiada za unikalne przypisanie adresu do konkretnego urządzenia w danej sieci. Taka struktura adresu IPv6 pozwala na ogromną skalowalność i elastyczność w projektowaniu sieci co jest kluczowe przy rosnącej liczbie urządzeń IoT i zapotrzebowaniu na większe pule adresowe. Standardy IPv6 zostały opracowane przez IETF i są opisane w RFC 4291 zapewniając zgodność i interoperacyjność pomiędzy różnymi dostawcami sprzętu i oprogramowania.

Pytanie 17

Który protokół służy do wymiany danych o trasach oraz dostępności sieci pomiędzy routerami w ramach tego samego systemu autonomicznego?

A. HTTP

B. TCP

C. RIP

D. RARP

TCP (Transmission Control Protocol) to protokół komunikacyjny, który zapewnia niezawodną, uporządkowaną i sprawdzoną dostawę danych między aplikacjami działającymi na różnych urządzeniach w sieci. Jego głównym celem jest zapewnienie transferu danych, a nie wymiana informacji o trasach, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście zarządzania trasami w sieciach. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem służącym do przesyłania danych w Internecie, głównie do komunikacji między przeglądarkami a serwerami www. Nie jest on zaprojektowany do zarządzania trasami w sieciach, a jego ograniczenia w tym zakresie są oczywiste. RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jest protokołem używanym do mapowania adresów IP na adresy MAC w przypadku, gdy urządzenie nie zna swojego adresu IP. To znacznie odbiega od celu wymiany informacji o trasach. Typowym błędem jest mylenie roli tych protokołów; TCP i HTTP są odpowiednie dla przesyłania danych, a RARP dla rozwiązywania adresów, ale żaden z nich nie jest używany do zarządzania trasami w sieciach. Właściwe zrozumienie funkcji poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową. W kontekście wymiany informacji o trasach w systemie autonomicznym, protokoły takie jak RIP są zdecydowanie bardziej odpowiednie.

Pytanie 18

Jak nazywa się program, który pozwala na interakcję pomiędzy kartą sieciową a systemem operacyjnym?

A. sterownik.

B. detektor.

C. middleware.

D. komunikator.

Wybór sniffera, middleware czy komunikatora jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ról i funkcji tych elementów w ekosystemie informatycznym. Sniffer to narzędzie do analizy ruchu sieciowego, które zbiera dane z pakietów przesyłanych w sieci. Choć jest niezwykle przydatny do monitorowania i analizowania komunikacji, nie pełni funkcji łącznika między kartą sieciową a systemem operacyjnym. Middleware to z kolei oprogramowanie pośredniczące, które łączy różne aplikacje i umożliwia im komunikację, ale również nie działa jako bezpośredni interfejs dla sprzętu. Jest to bardziej warstwa abstrakcji, która nie odnosi się bezpośrednio do sterowania urządzeniami sieciowymi. Komunikatory, natomiast, to aplikacje służące do wymiany wiadomości i nie mają związku z obsługą sprzętu. Powszechne błędy myślowe przy wyborze tych odpowiedzi wynikają z niejasnego rozumienia hierarchii funkcji w systemie komputerowym oraz roli, jaką odgrywają poszczególne komponenty. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiedzialność za komunikację z kartą sieciową leży przede wszystkim w rękach sterowników, które bezpośrednio wchodzą w interakcję z systemem operacyjnym.

Pytanie 19

Cena wydrukowania jednej strony tekstu to 95 gr, a koszt przygotowania jednej płyty CD wynosi 1,54 zł. Jakie wydatki poniesie firma, tworząca płytę z prezentacjami oraz 120-stronicowy poradnik?

A. 115,54 zł

B. 145,54 zł

C. 154,95 zł

D. 120,95 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 115,54 zł, co jest sumą kosztów przygotowania płyty CD oraz wydruku 120 stron poradnika. Koszt przygotowania płyty CD wynosi 1,54 zł, natomiast koszt wydrukowania jednej strony tekstu to 0,95 zł. Aby obliczyć całkowity koszt wydruku 120 stron, mnożymy 120 przez 0,95, co daje 114 zł. Następnie dodajemy koszt płyty CD: 114 zł + 1,54 zł = 115,54 zł. Tego rodzaju obliczenia są niezwykle ważne w kontekście przedsiębiorstw, które regularnie przygotowują materiały promocyjne i edukacyjne. Znajomość kosztów produkcji i ich zarządzanie jest kluczowa dla optymalizacji wydatków oraz efektywności operacyjnej. Przykładowo, aby zwiększyć rentowność, firma może dążyć do obniżenia kosztów druku, na przykład poprzez zakupienie papieru w większych ilościach lub współpracę z tańszymi dostawcami usług poligraficznych.

Pytanie 20

Gniazdo w sieciach komputerowych, które jednoznacznie identyfikuje dany proces na urządzeniu, stanowi kombinację

A. adresu IP i numeru sekwencyjnego danych

B. adresu fizycznego i numeru portu

C. adresu fizycznego i adresu IP

D. adresu IP i numeru portu

Widzę, że wybrałeś jedną z błędnych odpowiedzi, co pokazuje, że możesz mieć pewne wątpliwości co do tego, jak działają sieci komputerowe. Na przykład, połączenie 'adresu fizycznego i adresu IP' nie jest tym, co potrzebujemy, bo adres fizyczny (adres MAC) to coś, co działa na innym poziomie niż aplikacje. Te dwa pojęcia są mylone, bo to, co identyfikuje urządzenie, to nie to samo, co identyfikuje procesy. Z kolei odpowiedź 'adres fizyczny i numer portu' też jest nietrafiona, bo porty są częścią warstwy transportowej, a adres MAC pozostaje na pierwszym poziomie. I jeszcze 'adres IP i numer sekwencyjny danych' - to kompletnie inna bajka, bo numery sekwencyjne odnoszą się do przesyłania danych, a nie do identyfikowania aplikacji. Takie pomyłki mogą powodować sporo problemów, szczególnie przy konfiguracji sieci. Warto skupić się na tym, jak adres IP i numery portów współpracują ze sobą, bo to klucz do efektywnej komunikacji w złożonych systemach.

Pytanie 21

Która z grup w systemie Windows Server ma najniższe uprawnienia?

A. Użytkownicy

B. Administratorzy

C. Operatorzy kont

D. Wszyscy

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na inną grupę użytkowników, często wynika z niepełnego zrozumienia struktury uprawnień w systemie Windows Server oraz roli każdej z wymienionych grup. Na przykład, grupa 'Użytkownicy' posiada pewne uprawnienia, które pozwalają im na wykonywanie bardziej zaawansowanych działań, takich jak tworzenie nowych plików czy modyfikowanie ustawień na lokalnym poziomie. Z kolei grupa 'Administratorzy' ma pełny dostęp do systemu, co czyni ją jedną z najbardziej uprzywilejowanych grup. Operatorzy kont, choć mają pewne uprawnienia do zarządzania użytkownikami, nie są tak ograniczeni jak grupa 'Wszyscy'. Często błędne wnioski wynikają z mylenia terminologii oraz z braku świadomości na temat znaczenia zasad bezpieczeństwa w kontekście uprawnień. Użytkownicy, którzy mają zrozumienie zasad działania systemu, wiedzą, że im więcej uprawnień ma grupa, tym większe ryzyko nieautoryzowanego dostępu do krytycznych zasobów. Dlatego właśnie kluczowe jest, aby znać różnice między tymi grupami i stosować zasadę najmniejszych uprawnień, aby minimalizować potencjalne zagrożenia.

Pytanie 22

Jakie polecenie w systemie Linux rozpoczyna weryfikację dysku oraz pozwala na usunięcie jego usterek?

A. fsck

B. mkfs

C. lshw

D. fdisk

Polecenie fsck (file system check) jest narzędziem w systemie Linux, które służy do sprawdzania integralności systemu plików na dysku oraz naprawy wszelkich wykrytych błędów. Użycie tego narzędzia jest kluczowe w przypadku, gdy system plików uległ uszkodzeniu, co może się zdarzyć na skutek nieprawidłowego wyłączenia systemu, błędów sprzętowych lub problemów z zasilaniem. fsck działa poprzez analizę struktury systemu plików i wykrywanie potencjalnych uszkodzeń, takich jak utracone lub uszkodzone bloki, błędne wskaźniki i inne nieprawidłowości. W przypadku wykrycia problemów, fsck podejmuje próby ich naprawy, co może obejmować usuwanie uszkodzonych plików lub naprawę tablicy alokacji. Przykładem zastosowania może być uruchomienie polecenia w trybie ratunkowym, co pozwala na przeprowadzenie diagnostyki bez uruchamiania pełnego systemu operacyjnego. Warto również pamiętać o wykonywaniu kopii zapasowych danych przed użyciem fsck, aby zminimalizować ryzyko utraty ważnych informacji.

Pytanie 23

Jakie znaczenie ma zaprezentowany symbol graficzny?

A. przetwornik cyfrowo-analogowy

B. filtr dolnoprzepustowy

C. generator dźwięku

D. przetwornik analogowo-cyfrowy

Symbol A/D oznacza przetwornik analogowo-cyfrowy który jest kluczowym elementem w systemach cyfrowych umożliwiającym przekształcanie sygnałów analogowych na postać cyfrową. Jest to niezbędne w urządzeniach takich jak komputery czy smartfony które operują na danych cyfrowych. Przetwornik A/D mierzy wartość napięcia sygnału analogowego i przypisuje mu odpowiadającą mu wartość cyfrową co pozwala na dalsze przetwarzanie i analizę danych. Przykładem zastosowania jest digitalizacja dźwięku w systemach audio gdzie sygnał z mikrofonu przekształcany jest na sygnał cyfrowy aby można było go zapisać edytować lub przesłać. Przetworniki A/D są również używane w automatyce przemysłowej do monitorowania sygnałów z czujników co pozwala na dokładną kontrolę procesów produkcyjnych. Standardy takie jak IEEE 1241 określają metody testowania przetworników A/D co jest istotne dla zapewnienia ich dokładności i niezawodności w zastosowaniach krytycznych. Dobór odpowiedniego przetwornika A/D zależy od wymagań aplikacji takich jak rozdzielczość szybkość próbkowania i tolerancja błędów. Wybierając przetwornik należy również brać pod uwagę koszty i wymagania energetyczne co jest szczególnie ważne w urządzeniach mobilnych.

Pytanie 24

Wpis przedstawiony na ilustracji w dzienniku zdarzeń klasyfikowany jest jako zdarzenie typu

A. Błędy

B. Ostrzeżenia

C. Informacje

D. Inspekcja niepowodzeń

Analizując kategorie zdarzeń w dziennikach systemowych należy zrozumieć różnice między błędami ostrzeżeniami inspekcjami niepowodzeń a informacjami. Błędy w dzienniku sygnalizują problemy które wymagają natychmiastowej interwencji jak np. awarie aplikacji brakujące pliki czy problemy z siecią. Często wynikają z nieoczekiwanych sytuacji i mogą prowadzić do przestojów lub utraty danych. Ostrzeżenia choć mniej krytyczne niż błędy wskazują na potencjalne problemy które mogą wymagać uwagi w przyszłości. Przykładem może być niskie miejsce na dysku co jeszcze nie powoduje awarii ale wymaga zaplanowania działań zapobiegawczych. Inspekcje niepowodzeń dotyczą prób dostępu i autoryzacji a ich wpisy pomagają w identyfikacji prób nieautoryzowanego dostępu co jest kluczowe dla bezpieczeństwa systemów. Często wynikają z nieprawidłowych loginów lub błędnych konfiguracji. Zrozumienie tych różnic pozwala na skuteczne zarządzanie systemem i proaktywne działanie w celu zapobiegania problemom. Wiedza o klasyfikacji zdarzeń pozwala administratorom systemów na szybkie podejmowanie odpowiednich działań i optymalizację zarządzania infrastrukturą IT co jest istotne w kontekście utrzymania ciągłości działania i bezpieczeństwa systemów.

Pytanie 25

Którego urządzenia dotyczy strzałka na rysunku?

A. Koncentratora

B. Serwera

C. Przełącznika

D. Routera

Router to urządzenie sieciowe, które kieruje pakiety danych między różnymi sieciami. Działa na trzeciej warstwie modelu OSI, wykorzystując adresy IP do podejmowania decyzji o trasowaniu danych. Routery są kluczowe w zarządzaniu ruchem internetowym, umożliwiając komunikację pomiędzy sieciami lokalnymi a globalną siecią Internet. Dzięki nim możliwe jest przesyłanie danych na dużą skalę, co jest niezbędne w nowoczesnych organizacjach i przedsiębiorstwach. Routery mogą realizować różne protokoły routingu, takie jak RIP, OSPF czy BGP, co pozwala im dynamicznie dostosowywać się do zmieniających się warunków w sieci. W praktyce routery zapewniają nie tylko podstawową funkcję routingu, ale także mogą pełnić role takie jak firewall, kontrola dostępu czy VPN. Wiedza na temat działania routerów i ich konfiguracji jest fundamentalna dla specjalistów sieciowych, a umiejętność ich efektywnego wykorzystania zgodnie z dobrymi praktykami, takimi jak segmentacja sieci czy zapewnienie redundancji, jest nieodłącznym elementem zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 26

Po włączeniu komputera wyświetlił się komunikat: "non-system disk or disk error. Replace and strike any key when ready". Jakie mogą być przyczyny?

A. dyskietka umieszczona w napędzie

B. uszkodzony kontroler DMA

C. brak pliku ntldr

D. skasowany BIOS komputera

Analizując pozostałe propozycje odpowiedzi, warto zauważyć, że brak pliku ntldr nie jest przyczyną wskazanego komunikatu. Plik ntldr jest kluczowy dla rozruchu systemu Windows, ale jego brak skutkowałby innym komunikatem, związanym z brakiem systemu operacyjnego. Uszkodzony kontroler DMA również nie jest bezpośrednio związany z pojawieniem się tego błędu. Uszkodzenia kontrolera DMA mogą prowadzić do problemów z transferem danych, ale nie wpływają na uruchamianie systemu operacyjnego w sposób, który skutkowałby komunikatem o błędzie dotyczącym 'non-system disk'. Skasowanie BIOS-u jest niezwykle rzadkim przypadkiem i również nie jest przyczyną tego konkretnego komunikatu. BIOS odpowiada za podstawowe funkcje uruchamiania komputera, ale w przypadku jego usunięcia komputer nie uruchomiłby się wcale, a użytkownik otrzymałby zupełnie inny komunikat o błędzie. Te błędne odpowiedzi ilustrują typowe nieporozumienia dotyczące funkcji poszczególnych komponentów komputerowych oraz ich wpływu na proces uruchamiania. Kluczowe jest zrozumienie, że wiele z tych problemów można rozwiązać poprzez proste sprawdzenie konfiguracji sprzętowej i dostosowanie ustawień BIOS/UEFI, co jest najlepszą praktyką w zarządzaniu komputerem.

Pytanie 27

Wskaż nośnik, który w sieciach komputerowych umożliwia najszybszą wymianę danych?

A. Fale radiowe

B. Czteroparowy kabel kat. 5

C. Kabel światłowodowy

D. Mikrofale

Kabel światłowodowy to naprawdę najszybsze medium, jakie możemy mieć w sieciach komputerowych. Prędkości, które osiąga, potrafią sięgać nawet wielu terabitów na sekundę, więc jak ktoś potrzebuje dużej przepustowości, to jest to strzał w dziesiątkę. Co ciekawe, dzięki temu, że przesyła dane światłem, sygnał nie łapie zakłóceń elektromagnetycznych. Oznacza to, że można przesyłać informacje na naprawdę długie odległości bez straty jakości. Widziałem, że takie kable są super popularne w telekomunikacji, w centrach danych i między budynkami na kampusach. Są też standardy jak ITU-T G.652 dla włókien jednomodowych i G.655 dla włókien wielomodowych, które zapewniają, że połączenia są naprawdę dobre i niezawodne. Dlatego instalacje światłowodowe robią się coraz bardziej powszechne w nowoczesnych sieciach, co wynika z rosnących potrzeb na transfer danych.

Pytanie 28

Jak określa się typ licencji, który pozwala na pełne korzystanie z programu, lecz można go uruchomić tylko przez ograniczoną, niewielką liczbę razy od momentu instalacji?

A. Trialware

B. Box

C. Donationware

D. Adware

Trialware to rodzaj licencji, która pozwala na używanie oprogramowania przez określony czas lub do momentu osiągnięcia ograniczonej liczby uruchomień. Jest to często stosowane w kontekście oprogramowania, które ma na celu zachęcenie użytkowników do zakupu pełnej wersji po okresie próbnej. Przykładem mogą być programy antywirusowe, które oferują pełną funkcjonalność przez 30 dni, po czym wymagają zakupu licencji, aby kontynuować korzystanie. W praktyce, trialware pozwala użytkownikowi na przetestowanie funkcji programu przed podjęciem decyzji o inwestycji. W branży oprogramowania, ta strategia marketingowa jest uznawana za standard, ponieważ daje użytkownikom możliwość oceny jakości produktu bez pełnego zobowiązania finansowego. Warto zwrócić uwagę na różne implementacje trialware, które mogą różnić się długością okresu próbnego oraz liczbą możliwych uruchomień, co powinno być jasno określone w umowie licencyjnej. Dobrą praktyką jest również oferowanie użytkownikom wsparcia technicznego podczas okresu próbnego, co może zwiększyć szanse na konwersję na płatny model.

Pytanie 29

Urządzenie przedstawione na ilustracji oraz jego dane techniczne mogą być użyte do pomiarów rodzaju okablowania

A. światłowodowego

B. telefonicznego

C. skrętki cat. 5e/6

D. koncentrycznego

Okablowanie koncentryczne, wykorzystywane głównie w telewizji kablowej i niektórych sieciach internetowych, wymaga innych typów mierników, które oceniają parametry takie jak impedancja, tłumienie czy zakłócenia sygnału radiowego. Mierniki mocy optycznej nie pracują na zasadzie pomiaru sygnałów elektrycznych, lecz optycznych, przez co nie nadają się do pomiarów koncentryków. Okablowanie telefoniczne, tradycyjnie używane w sieciach telefonii analogowej, również wymaga specyficznych narzędzi, takich jak testery linii telefonicznych, które badają parametry jak napięcie czy szum linii, co jest zupełnie różne od pomiaru światła w światłowodach. Skrętka, w kategoriach takich jak 5e czy 6, jest powszechnie stosowana w sieciach Ethernet i wymaga narzędzi takich jak certyfikatory kabli, które oceniają ciągłość, mapowanie par oraz parametry transmisji danych jak przesłuchy czy straty odbiciowe. Mierniki mocy optycznej są nieodpowiednie do tych zastosowań, ponieważ nie mierzą sygnałów elektrycznych przesyłanych przez miedziane przewody, lecz sygnały optyczne w światłowodach. Wybór nieodpowiedniego narzędzia pomiarowego często wynika z błędnego rozumienia specyfiki medium transmisyjnego oraz wymagań technicznych związanych z jego pomiarem, co może prowadzić do niepoprawnych diagnoz i zwiększonych kosztów operacyjnych.

Pytanie 30

Wskaż zdanie, które jest nieprawdziwe:

A. Awaria węzła w topologii gwiazdy spowoduje zablokowanie sieci

B. Stroną aktywną w architekturze klient-serwer jest strona klienta

C. IEEE 802.11 to określenie standardu Wireless LAN

D. Zaletą topologii pierścienia jest niewielkie zużycie kabla

Architektura klient-serwer opiera się na podziale zadań pomiędzy klientami, którzy wysyłają żądania, a serwerami, które te żądania obsługują. W rzeczywistości to serwer jest stroną aktywną, ponieważ to on zarządza zasobami, które są udostępniane klientom. Klient, działając jako strona pasywna, jest odpowiedzialny za inicjowanie komunikacji, a jego funkcjonalność jest ograniczona do przetwarzania danych przesyłanych z serwera. W kontekście topologii sieci, topologia pierścienia rzeczywiście charakteryzuje się mniejszym zużyciem kabla w porównaniu do topologii magistrali, jednak to nie oznacza, że jest to jej jedyna zaleta. Topologia pierścienia wymaga, aby każdy węzeł był w stanie komunikować się z sąsiednimi urządzeniami, co czyni ją bardziej podatną na awarie niż topologia gwiazdy, gdzie uszkodzenie jednego węzła nie wpływa na działanie całej sieci. W odniesieniu do standardów, IEEE 802.11 w rzeczy samej dotyczy bezprzewodowych sieci lokalnych (Wireless LAN), co jest poprawne, ale nie jest ono związane z pytaniem o węzeł w topologii gwiazdy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania i administracji sieci, ponieważ błędne założenia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz zwiększenia kosztów operacyjnych.

Pytanie 31

Wskaź zestaw do diagnostyki logicznych układów elektronicznych umiejscowionych na płycie głównej komputera, który nie reaguje na próby uruchomienia zasilania?

A. A

B. D

C. B

D. C

Zestaw oznaczony literą A przedstawia sondę logiczną, która jest niezbędnym narzędziem przy diagnozowaniu problemów z logicznymi układami elektronicznymi na płytach głównych komputerów. Sonda logiczna umożliwia testowanie i analizowanie stanów logicznych w cyfrowych obwodach elektronicznych takich jak bramki logiczne, układy scalone, czy procesory. Użycie sondy logicznej pozwala na szybkie i precyzyjne zidentyfikowanie miejsc, w których następują zaniki napięcia lub błędne sygnały, co jest kluczowe w przypadku, gdy komputer nie reaguje na próby włączenia zasilania. Poprzez podłączenie do różnych punktów testowych na płycie głównej, technik może określić, które komponenty działają prawidłowo, a które nie. W praktyce, sonda logiczna jest szeroko stosowana w serwisach komputerowych oraz podczas prac związanych z projektowaniem układów cyfrowych, ponieważ pozwala na szybkie zlokalizowanie błędów. Dobrą praktyką jest również stosowanie sondy logicznej w połączeniu z innymi urządzeniami pomiarowymi, co zwiększa dokładność i efektywność diagnozowania usterek.

Pytanie 32

Diagnostykę systemu Linux można przeprowadzić za pomocą komendy

A. lscpu

B. cat

C. whoami

D. pwd

Polecenie lscpu jest używane do wyświetlania szczegółowych informacji o architekturze procesora w systemie Linux. Jest to narzędzie, które zbiera dane z systemu operacyjnego na temat jednostek obliczeniowych takich jak liczba rdzeni na gniazdo liczba wątków na rdzeń liczba gniazd procesorowych oraz inne kluczowe parametry. Dzięki temu administratorzy systemów mogą lepiej zrozumieć zasoby sprzętowe dostępne na serwerze co jest niezbędne przy planowaniu wdrażania aplikacji optymalizacji wydajności oraz monitorowaniu zasobów. Praktyczne zastosowanie lscpu obejmuje scenariusze w których konieczne jest dostosowanie aplikacji do dostępnych zasobów czy też optymalizacja ustawień systemowych. Standardowa praktyka to używanie lscpu w ramach audytu sprzętowego co pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz unikanie potencjalnych problemów związanych z nieadekwatnym przydzieleniem zasobów. Dodatkowo lscpu może być używane w skryptach automatyzujących procesy docierania do szczegółowych danych sprzętowych co wspiera administratorów w codziennych operacjach związanych z zarządzaniem infrastrukturą IT. Rozumienie tych informacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i planowania zasobów komputerowych w nowoczesnych środowiskach IT.

Pytanie 33

Adres IP jest zapisany jako cztery grupy liczb, które są oddzielone kropkami

A. bitów

B. helów

C. oktetów

D. dekad

Numer IP, będący kluczowym elementem protokołu komunikacyjnego w sieciach komputerowych, zapisywany jest w formie czterech oktetów oddzielonych kropkami. Oktet to jednostka danych składająca się z ośmiu bitów, co pozwala na reprezentację wartości od 0 do 255 dla każdego z czterech segmentów. Dzięki temu, adresy IPv4, które są najczęściej używane, mogą przyjąć formę taką jak 192.168.0.1. W praktyce pozwala to na zdefiniowanie około 4 miliardów unikalnych adresów w ramach tego systemu. Dobre praktyki zalecają, aby w dokumentacji i konfiguracjach sieciowych zawsze posługiwać się pełnymi adresami IP, aby uniknąć nieporozumień. Ponadto, znajomość struktury i formatu adresów IP jest kluczowa przy projektowaniu i zarządzaniu sieciami, a także podczas rozwiązywania problemów związanych z komunikacją w sieci.

Pytanie 34

Na ilustracji przedstawiono sieć lokalną zbudowaną na kablach kat. 6. Stacja robocza "C" nie ma możliwości komunikacji z siecią. Jaki problem w warstwie fizycznej może powodować brak połączenia?

A. Zła długość kabla

B. Nieodpowiedni typ przełącznika

C. Błędny adres IP

D. Niewłaściwy kabel

Zła długość kabla w sieci lokalnej może powodować problemy z komunikacją, ponieważ kabel kategorii 6 ma określone standardy długości, które nie powinny być przekraczane. Według TIA/EIA-568-B, maksymalna długość kabla krosowego dla kategorii 6 wynosi 100 metrów. Przekroczenie tej długości może prowadzić do tłumienia sygnału i zwiększenia przesłuchu, co negatywnie wpływa na jakość transmisji danych. Praktyczne rozwiązania tego problemu obejmują zastosowanie repeaterów lub przełączników, które mogą wzmocnić sygnał i umożliwić jego transmisję na większe odległości. Warto również pamiętać o zachowaniu odpowiednich parametrów przy kładzeniu kabli, takich jak unikanie ostrych zakrętów czy zbyt dużego zagięcia kabla, co również może wpływać na jego skuteczność. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zapewnienia efektywności oraz niezawodności sieci lokalnych, szczególnie w większych instalacjach biurowych, gdzie odległości mogą być znaczne. Dbałość o te aspekty pozwala na utrzymanie stabilnej i szybkiej komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 35

Ile warstw zawiera model ISO/OSI?

A. 9

B. 3

C. 5

D. 7

Model ISO/OSI definiuje siedem warstw, które stanowią ramy dla zrozumienia i projektowania komunikacji sieciowej. Te warstwy to: warstwa fizyczna, łącza danych, sieciowa, transportowa, sesji, prezentacji oraz aplikacji. Każda warstwa realizuje określone funkcje i współpracuje z warstwami bezpośrednio powyżej i poniżej. Na przykład, warstwa fizyczna odpowiada za przesyłanie bitów przez medium transmisyjne, natomiast warstwa aplikacji umożliwia użytkownikom interakcję z sieciami poprzez aplikacje. Zrozumienie modelu OSI jest kluczowe dla inżynierów i techników sieciowych, ponieważ pozwala na diagnozowanie problemów, projektowanie architektur systemów oraz implementację protokołów komunikacyjnych. Przykładem zastosowania modelu OSI jest proces rozwiązywania problemów, gdzie technik może zidentyfikować, na której warstwie występuje problem (np. problemy z połączeniem mogą wskazywać na warstwę fizyczną), co znacząco usprawnia proces naprawy i utrzymania sieci.

Pytanie 36

Protokół trasowania wewnętrznego, który wykorzystuje metrykę wektora odległości, to

A. IS-IS

B. EGP

C. OSPF

D. RIP

EGP (Exterior Gateway Protocol) jest protokołem trasowania używanym do wymiany informacji o routingu pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi w Internecie, a nie wewnętrznie w sieci. Protokół ten opiera się na innej koncepcji, która nie korzysta z metryki wektora odległości, co czyni go nieodpowiednim w kontekście postawionego pytania. Z kolei IS-IS (Intermediate System to Intermediate System) to protokół trasowania oparty na stanie łącza, który jest stosowany głównie w dużych sieciach. Działa na zasadzie zbierania informacji o stanie łączy w sieci, co różni go od protokołów opartych na wektorze odległości, takich jak RIP. OSPF (Open Shortest Path First) również bazuje na stanie łącza i jest bardzo wydajnym protokołem stosowanym w dużych i kompleksowych infrastrukturach. Obie odpowiedzi, IS-IS i OSPF, są bardziej skomplikowane i zaawansowane technologicznie niż RIP, ale nie są oparte na metryce wektora odległości, co wyklucza je z poprawności. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych typów protokołów oraz ich metryk, co często prowadzi do wyboru niewłaściwego rozwiązania dla danej architektury sieciowej.

Pytanie 37

Zapisany symbol dotyczy urządzeń

A. SCSI

B. IEEE-1394

C. USB

D. LPT

Więc IEEE-1394, zwany też FireWire, to standard komunikacji szeregowej, który powstał głównie dzięki Apple. Używano go zazwyczaj w kamerach cyfrowych i przy podłączaniu różnych urządzeń audio-wizualnych, bo świetnie radził sobie z szybkim przesyłaniem danych, co jest istotne w multimediów. Jednak z biegiem czasu jego popularność spadła, głównie przez USB, które jest bardziej uniwersalne. Z kolei LPT, czyli Line Print Terminal, to port równoległy, który głównie służył do podłączania drukarek. Dzisiaj rzadko się go używa, bo USB jest szybsze i bardziej powszechne. W porównaniu do LPT i IEEE-1394, SCSI jest bardziej wszechstronny i elastyczny, co czyni go lepszym rozwiązaniem w profesjonalnych środowiskach. Natomiast USB to jeden z najczęściej używanych standardów w komputerach, łączący różne urządzenia peryferyjne, jak myszy czy klawiatury. Choć jest super wygodny, w przypadku intensywnych operacji SCSI jest jednak lepszym wyborem. Zrozumienie tych różnic jest ważne, bo pomaga w podejmowaniu właściwych decyzji dotyczących konfiguracji sprzętowej. Często się myli zastosowania tych standardów, co może prowadzić do problemów z wydajnością w systemach komputerowych.

Pytanie 38

Pamięć Intel® Smart Cache, która jest wbudowana w procesory o wielu rdzeniach, takie jak Intel® Core TM Duo, to pamięć

A. Cache L1 dzielona równo między rdzeniami

B. Cache L2 lub Cache L3, współdzielona przez wszystkie rdzenie

C. Cache L1 współdzielona przez wszystkie rdzenie

D. Cache L2 lub Cache L3, dzielona równo między rdzeniami

Wybór opcji dotyczącej Cache L1, zarówno w kontekście podziału, jak i współdzielenia, jest merytorycznie błędny, ponieważ architektura pamięci podręcznej w procesorach Intel® nie przewiduje współdzielenia Cache L1 pomiędzy rdzeniami. Cache L1 jest z reguły dedykowana dla każdego rdzenia z osobna, co oznacza, że każdy rdzeń ma swoją niezależną pamięć L1, co skutkuje wyższymi prędkościami dostępu, ale ogranicza możliwości dzielenia zasobów. Opcje dotyczące Cache L2 jako podzielonej równo pomiędzy rdzenie również są mylące, ponieważ w modernych procesorach, zwłaszcza tych z architekturą Intel®, najczęściej Cache L2 jest również dedykowana dla poszczególnych rdzeni. Tylko Cache L3 jest typowo współdzielona pomiędzy wszystkie rdzenie, co zapewnia efektywne wykorzystanie przestrzeni pamięci i zmniejsza opóźnienia. W praktyce, niezrozumienie tego podziału często prowadzi do błędnych wniosków dotyczących wydajności w zastosowaniach wielordzeniowych, co może wpływać na wybór sprzętu i optymalizację oprogramowania. Właściwa znajomość struktury pamięci cache oraz jej wpływu na wydajność systemu jest kluczowa w projektowaniu i ocenie systemów komputerowych.

Pytanie 39

W jakiej warstwie modelu ISO/OSI wykorzystywane są adresy logiczne?

A. Warstwie sieciowej

B. Warstwie łącza danych

C. Warstwie fizycznej

D. Warstwie transportowej

Adresy logiczne są stosowane w warstwie sieciowej modelu ISO/OSI, która odpowiada za trasowanie pakietów danych pomiędzy różnymi sieciami. W tej warstwie wykorzystuje się protokoły, takie jak IP (Internet Protocol), do identyfikacji urządzeń w sieci oraz ustalania ścieżki, jaką mają przebyć dane. Adresy logiczne, w przeciwieństwie do adresów fizycznych (np. adresów MAC, które są używane w warstwie łącza danych), są niezależne od sprzętu i pozwalają na elastyczne zarządzanie ruchem sieciowym. Przykładem zastosowania adresów logicznych jest sytuacja, gdy pakiet danych wysyłany z jednego komputera w sieci lokalnej dociera do innego komputera w sieci rozległej (WAN). Dzięki adresom IP możliwe jest prawidłowe trasowanie danych przez różne routery i sieci. Ponadto, stosowanie adresacji logicznej umożliwia implementację różnych technik zarządzania ruchem, takich jak NAT (Network Address Translation) czy DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), co zwiększa efektywność i elastyczność sieci.

Pytanie 40

W systemie Linux Ubuntu Server, aby przeprowadzić instalację serwera DHCP, należy wykorzystać polecenie

A. sudo service isc-dhcp-server install

B. sudo apt-get isc-dhcp-server start

C. sudo service isc-dhcp-server start

D. sudo apt-get install isc-dhcp-server

Polecenie 'sudo apt-get install isc-dhcp-server' jest poprawne, ponieważ wykorzystuje menedżera pakietów APT do instalacji serwera DHCP, który jest standardowym i rekomendowanym sposobem na instalację oprogramowania w systemie Ubuntu. APT (Advanced Package Tool) automatycznie rozwiązuje zależności i instaluje wszystkie wymagane biblioteki, co czyni ten proces bardziej efektywnym i bezproblemowym. Serwer DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest używany do automatycznego przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci, co minimalizuje ryzyko konfliktów adresów oraz ułatwia zarządzanie dużymi sieciami. Po zainstalowaniu serwera DHCP, administratorzy mogą skonfigurować plik '/etc/dhcp/dhcpd.conf', aby określić zakres adresów IP, które będą przydzielane oraz inne opcje konfiguracyjne, takie jak brama domyślna czy serwery DNS. W praktyce, poprawna konfiguracja serwera DHCP jest kluczowa dla stabilności i wydajności sieci w małych i dużych organizacjach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej