Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 08:03
  • Data zakończenia: 30 maja 2025 08:27

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką maksymalną wartość rozplotu kabla UTP można uzyskać we wtyku RJ45 według normy PN-EN 50173?

A. 15 mm
B. 20 mm
C. 10 mm
D. 13 mm
Wartość maksymalnego rozplotu kabla UTP we wtyku RJ45 zgodnie z normą PN-EN 50173 wynosi 13 mm. Jest to istotne dla zachowania parametrów transmisyjnych kabla, ponieważ zbyt duży rozplot może prowadzić do zakłóceń elektromagnetycznych oraz degradacji sygnału. W praktyce, przy wykonaniu instalacji sieciowej, zwłaszcza w środowiskach o dużym natężeniu zakłóceń, precyzyjne utrzymanie tego wymiaru jest kluczowe. Wtyki RJ45 są standardem w komunikacji Ethernet, a ich odpowiednie zastosowanie zapewnia optymalną wydajność. Dobrą praktyką jest również unikanie zbyt dużych zagięć lub krzyżowania przewodów, co może dodatkowo wpływać na parametry pracy sieci. Prawidłowe wykonanie połączeń gwarantuje, że kable będą działały w pełnym zakresie możliwości, co jest niezbędne dla utrzymania efektywności sieci.

Pytanie 2

Kto jest odpowiedzialny za alokację czasu procesora dla konkretnych zadań?

A. System operacyjny
B. Pamięć RAM
C. Chipset
D. Cache procesora
System operacyjny jest kluczowym oprogramowaniem, które zarządza zasobami sprzętowymi komputera, w tym przydzielaniem czasu procesora do różnych zadań. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie efektywnej i sprawnej komunikacji między sprzętem a aplikacjami, co obejmuje zarządzanie procesami, pamięcią i urządzeniami wejściowymi oraz wyjściowymi. Zarządzanie czasem procesora, nazywane również planowaniem procesów, odbywa się poprzez różne algorytmy, takie jak planowanie priorytetowe czy równoważenie obciążenia. Na przykład, w systemach operacyjnych Windows i Linux stosowane są różne strategie planowania, które dostosowują się do wymagań aplikacji, co pozwala na optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów. Oprócz tego, systemy operacyjne implementują mechanizmy, które pozwalają na przełączanie kontekstu pomiędzy różnymi procesami, dzięki czemu użytkownik może jednocześnie uruchamiać wiele aplikacji. Dobrą praktyką w zarządzaniu procesami jest minimalizowanie czasu, w którym CPU jest nieaktywny, co poprawia wydajność systemu.

Pytanie 3

W systemach Windows XP Pro/Windows Vista Business/Windows 7 Pro/Windows 8 Pro, funkcją zapewniającą ochronę danych dla użytkowników dzielących ten sam komputer, których informacje mogą być wykorzystywane wyłącznie przez nich, jest

A. przypisywanie plikom atrybutu: ukryty na własną rękę
B. korzystanie z osobistych kont z ograniczonymi uprawnieniami
C. używanie indywidualnych kont z uprawnieniami administratora
D. przypisywanie plikom atrybutu: zaszyfrowany osobiście
Wybór opcji polegającej na samodzielnym przypisywaniu plikom atrybutu 'zaszyfrowany' umożliwia skuteczną ochronę danych przed nieautoryzowanym dostępem na komputerach, z których korzystają różni użytkownicy. W systemach operacyjnych Windows, takich jak Windows XP Pro, Vista Business, Windows 7 Pro oraz Windows 8 Pro, funkcja szyfrowania plików (EFS - Encrypting File System) pozwala na zabezpieczenie wybranych plików i folderów. Użytkownik przypisując atrybut zaszyfrowany, sprawia, że tylko on ma możliwość ich odczytu i modyfikacji, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo osobistych danych. Jest to niezwykle przydatne w środowisku, gdzie dostęp do systemu mają różne osoby, co czyni dane bardziej podatnymi na nieautoryzowany dostęp. W praktyce, aby zaszyfrować plik, wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszy na dany plik, wybrać 'Właściwości', następnie 'Zaawansowane' i zaznaczyć opcję 'Szyfruj zawartość, aby zabezpieczyć dane'. Warto również pamiętać, że korzystanie z szyfrowania jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych, a także z wymaganiami prawnymi dotyczącymi ochrony informacji osobowych.

Pytanie 4

Aby podłączyć drukarkę z interfejsem równoległym do komputera, który ma jedynie porty USB, należy użyć adaptera

A. USB na LPT
B. USB na PS/2
C. USB na RS-232
D. USB na COM
Podczas wyboru adaptera do podłączenia drukarki z portem równoległym do komputera z portami USB, niepoprawne odpowiedzi, takie jak adaptery USB na PS/2, USB na COM oraz USB na RS-232, wskazują na nieporozumienia dotyczące typów portów i ich właściwych zastosowań. Złącze PS/2, używane głównie do podłączania klawiatur i myszy, nie ma zastosowania w przypadku drukarek, ponieważ nie obsługuje protokołów komunikacyjnych wymaganych do drukowania. Adapter USB na COM, który konwertuje sygnały USB na złącze szeregowe (COM), jest również niewłaściwym rozwiązaniem, gdyż urządzenia równoległe używają innego modelu komunikacji, który nie jest wspierany przez ten typ adaptera. Podobnie, adapter USB na RS-232, również przeznaczony do komunikacji szeregowej, tego samego błędu nie naprawia, a złącze RS-232 jest przestarzałe i rzadko spotykane w nowoczesnych drukarkach. Wybierając adapter, kluczowe jest zrozumienie, że porty równoległe i szeregowe operują na różnych zasadach; port równoległy przesyła dane równolegle, co jest bardziej efektywne dla urządzeń takich jak drukarki, podczas gdy porty szeregowe przesyłają dane w jednym ciągłym strumieniu, co znacząco wpływa na wydajność i szybkość transferu. Używając nieodpowiednich adapterów, można prowadzić do problemów z komunikacją, które będą powodować błędy w drukowaniu lub całkowity brak reakcji drukarki na polecenia z komputera.

Pytanie 5

Fizyczna architektura sieci, inaczej określana jako topologia fizyczna sieci komputerowych, definiuje

A. interakcję komputerów między sobą
B. metodę łączenia komputerów
C. standardy komunikacji w sieciach komputerowych
D. przesył informacji pomiędzy protokołami w modelu OSI
Wydaje mi się, że Twoje niepoprawne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia architektury fizycznej sieci. Pierwsza z nich wskazuje na standardy komunikacyjne, które dotyczą protokołów, ale nie mówią nic o samej strukturze sieci. Standardy, jak TCP/IP, mówią, jak dane są przesyłane, ale nie wyjaśniają, jak urządzenia są ze sobą połączone. Druga odpowiedź dotyczy przekazu informacji między protokołami w modelu OSI, ale to też nie wyjaśnia topologii fizycznej. Moim zdaniem, model OSI to bardziej kwestia zarządzania danymi na różnych poziomach, a nie opis architektury fizycznej. Z kolei, komunikacja pomiędzy komputerami wynika z odpowiedniej konfiguracji, ale to nie definiuje samej topologii. Różne topologie pozwalają na różne interakcje, które są wynikiem zarówno architektury fizycznej, jak i protokołów. Kluczowy błąd to mylenie pojęć dotyczących fizycznej struktury sieci z zasadami działania, co może prowadzić do niepełnego zrozumienia tematu.

Pytanie 6

Aby uniknąć utraty danych w aplikacji do ewidencji uczniów, po zakończonej pracy każdego dnia należy wykonać

A. kopię zapasową danych programu
B. aktualizację systemu
C. aktualizację systemu operacyjnego
D. bezpieczne zamknięcie systemu operacyjnego
Wykonywanie kopii zapasowej danych programu jest kluczowym elementem strategii zarządzania danymi w każdej organizacji. Polityka tworzenia kopii zapasowych powinna być zgodna z zasadami dobrego zarządzania danymi, które zalecają regularne archiwizowanie informacji, aby zminimalizować ryzyko utraty cennych danych. Kopie zapasowe powinny być przechowywane w bezpiecznym miejscu, oddzielonym od głównego systemu, co zabezpiecza je przed utratą na skutek awarii sprzętu czy cyberataków. Przykładowo, korzystając z oprogramowania do ewidencji uczniów, warto ustalić harmonogram automatycznego tworzenia kopii zapasowych na koniec każdego dnia, co zapewnia, że wszystkie zmiany wprowadzone w trakcie dnia będą zapisane. Dodatkowo, warto zapoznać się z różnymi metodami tworzenia kopii zapasowych, takimi jak pełne, różnicowe czy przyrostowe, aby dopasować je do potrzeb organizacji. Takie podejście zwiększa bezpieczeństwo danych i zapewnia ich dostępność w razie awarii.

Pytanie 7

Który z wewnętrznych protokołów routingu bazuje na metodzie wektora odległości?

A. BGP
B. OSPF
C. IS-IS
D. RIP
OSPF (Open Shortest Path First) i IS-IS (Intermediate System to Intermediate System) to protokoły oparte na linkach, a nie na wektorze odległości. OSPF wykorzystuje algorytm Dijkstry do obliczenia najkrótszej ścieżki w sieci, co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie dużymi i złożonymi topologiami. OSPF dzieli sieć na obszary, co pozwala na łatwiejszą skalowalność i segmentację. IS-IS, z kolei, jest podobny do OSPF, ale często stosowany w większych środowiskach, takich jak sieci dostawców usług internetowych. W przeciwieństwie do RIP, który operuje w czasie rzeczywistym, OSPF i IS-IS dokonują aktualizacji tras na podstawie zmian w topologii, co pozwala na szybsze dostosowanie się do zmieniających się warunków sieciowych. BGP (Border Gateway Protocol) jest protokołem routingu międzydomenowego, który różni się znacznie od protokołów wewnętrznych, ponieważ jego głównym celem jest wymiana informacji o trasach pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi. Typowym błędem jest mylenie charakterystyki protokołów rutingowych, co prowadzi do nieprawidłowego dobierania rozwiązań w zależności od kontekstu sieciowego. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 8

Do umożliwienia komunikacji pomiędzy sieciami VLAN, wykorzystuje się

A. Punkt dostępowy
B. Modem
C. Koncentrator
D. Router
Router jest urządzeniem, które umożliwia komunikację między różnymi sieciami, w tym sieciami VLAN. VLAN, czyli Virtual Local Area Network, to technologia, która pozwala na segregację ruchu sieciowego w obrębie tej samej fizycznej sieci. Aby dane mogły być wymieniane między różnymi VLAN-ami, konieczne jest użycie routera, który zajmuje się przesyłaniem pakietów danych między tymi odrębnymi segmentami sieci. Router jest w stanie analizować adresy IP oraz inne informacje w nagłówkach pakietów, co pozwala na ich prawidłowe kierowanie. Przykładowo, w dużych organizacjach, gdzie różne działy mogą mieć swoje VLAN-y (np. dział finansowy i IT), router umożliwia tym działom wymianę informacji, przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa i segregacji danych. Stosowanie routerów w kontekście VLAN-ów jest zgodne z dobrą praktyką w projektowaniu rozbudowanych architektur sieciowych, co podkreśla znaczenie tych urządzeń w zwiększaniu efektywności i bezpieczeństwa komunikacji sieciowej.

Pytanie 9

Jakie zakresy adresów IPv4 mogą być używane jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255
B. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255
C. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255
D. 172.16. 0.0 ÷ 172.31.255.255
Zakres adresów IPv4 od 172.16.0.0 do 172.31.255.255 jest jednym z trzech standardowo zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, które mogą być używane w sieciach lokalnych. Zgodnie z dokumentem RFC 1918, te adresy nie są routowane w Internecie, co oznacza, że ich użycie wewnątrz sieci lokalnej nie wpływa na globalny ruch internetowy. Przykład zastosowania to stworzenie lokalnej sieci w biurze, gdzie wszystkie urządzenia (komputery, drukarki, smartfony) mogą korzystać z adresów w tym zakresie. Dzięki temu możliwe jest zbudowanie infrastruktury sieciowej, która nie wymaga wykupu publicznych adresów IP, co może znacząco obniżyć koszty. Użycie prywatnych adresów IP wymaga jednak zastosowania mechanizmów, takich jak NAT (Network Address Translation), aby umożliwić dostęp tych urządzeń do Internetu. Warto zauważyć, że inne zarezerwowane zakresy adresów prywatnych to 10.0.0.0 do 10.255.255.255 oraz 192.168.0.0 do 192.168.255.255. Te standardy są powszechnie stosowane w praktyce, co sprawia, że ich znajomość jest kluczowa dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 10

Wykonanie komendy dxdiag w systemie Windows pozwala na

A. uruchomienie narzędzia diagnostycznego DirectX
B. uruchomienie maszyny wirtualnej z systemem Windows 10 zainstalowanym
C. konfigurację klawiatury, aby była zgodna z wymaganiami języka polskiego
D. kompresję wskazanych danych na dysku twardym
Wykonanie polecenia dxdiag w systemie Windows uruchamia narzędzie diagnostyczne DirectX, które jest kluczowym elementem do analizy i rozwiązywania problemów związanych z grafiką oraz dźwiękiem w systemie. Narzędzie to umożliwia użytkownikom zbieranie informacji na temat zainstalowanych komponentów sprzętowych, takich jak karty graficzne, dźwiękowe oraz sterowniki. Dzięki temu można szybko zidentyfikować potencjalne problemy z wydajnością lub zgodnością z oprogramowaniem. Przykładowo, gdy użytkownik doświadcza problemów z uruchomieniem gry, uruchomienie dxdiag pozwala sprawdzić, czy sterowniki graficzne są aktualne oraz czy sprzęt spełnia minimalne wymagania. To narzędzie jest również użyteczne dla programistów, którzy chcą zrozumieć, jak ich aplikacje działają na różnych konfiguracjach sprzętowych, zapewniając zgodność i optymalizację. W branży gier i multimediów, regularne korzystanie z dxdiag jest praktyką zalecaną, aby zapewnić, że system jest zawsze w optymalnym stanie operacyjnym, co wpisuje się w standardy zarządzania jakością oprogramowania.

Pytanie 11

Które z kont nie jest wbudowanym kontem w systemie Windows XP?

A. administrator
B. admin
C. gość
D. pomocnik
Odpowiedź 'admin' jest poprawna, ponieważ to konto nie jest standardowo wbudowane w system Windows XP. W rzeczywistości, Windows XP oferuje kilka predefiniowanych kont użytkowników, takich jak 'Administrator', 'Gość' oraz 'Pomocnik'. Konto 'Administrator' ma najwyższe uprawnienia i jest używane do zarządzania systemem, a 'Gość' jest bardzo ograniczone i służy do tymczasowego dostępu. Konto 'Pomocnik' jest również specyficzne dla zdalnej pomocy. W przeciwieństwie do nich, 'admin' jest często używane w innych systemach operacyjnych, takich jak Linux, jako skrót do konta administratora, ale nie funkcjonuje jako wbudowane konto w Windows XP. Znajomość tego zagadnienia jest istotna z perspektywy bezpieczeństwa systemów operacyjnych, ponieważ zrozumienie ról kont użytkowników pozwala lepiej zabezpieczyć system przed nieautoryzowanym dostępem. Użytkownicy powinni znać różnice pomiędzy kontami i ich uprawnieniami w celu skuteczniejszego zarządzania dostępem i ochrony danych.

Pytanie 12

Jaką maksymalną liczbę kanałów z dostępnego pasma kanałów standardu 802.11b można stosować w Polsce?

A. 9 kanałów
B. 10 kanałów
C. 11 kanałów
D. 13 kanałów
Wybór błędnych odpowiedzi, takich jak 9, 10 czy 11 kanałów, może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad funkcjonowania sieci bezprzewodowych oraz przepisów regulujących ich użycie. W przypadku odpowiedzi mówiącej o 11 kanałach można zauważyć, że jest to liczba kanałów dostępnych w niektórych innych krajach, takich jak Stany Zjednoczone, gdzie obowiązują inne regulacje. Z kolei 10 czy 9 kanałów są jeszcze bardziej nieprecyzyjne i nie mają oparcia w rzeczywistych regulacjach obowiązujących w Polsce. Warto również zauważyć, że ograniczenie liczby kanałów może prowadzić do zwiększonej konkurencji o dostępne pasmo, co negatywnie wpływa na jakość sygnału i stabilność połączenia. Przy projektowaniu sieci bezprzewodowej istotne jest, aby uwzględnić lokalne przepisy oraz możliwości techniczne sprzętu, a także znać zasady planowania kanałów, aby uniknąć nakładania się sygnałów i zakłóceń. Dlatego zrozumienie pełnego zakresu dostępnych kanałów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sieciami Wi-Fi oraz optymalizacji ich wydajności.

Pytanie 13

Usługi na serwerze są konfigurowane za pomocą

A. role i funkcje
B. Active Directory
C. panel sterowania
D. kontroler domeny
Konfiguracja usług na serwerze rzeczywiście odbywa się poprzez przypisywanie ról i funkcji. Role serwera definiują, jakie zadania i usługi mogą być realizowane na danym serwerze, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami oraz zwiększa bezpieczeństwo poprzez ograniczenie dostępu tylko do niezbędnych funkcji. Przykładowo, w przypadku serwera Windows, można przypisać mu rolę kontrolera domeny, serwera plików czy serwera aplikacji. Konfigurując serwer, administratorzy muszą zrozumieć, które role są niezbędne do wsparcia funkcji organizacji. Istotnym standardem, który należy zastosować, jest zasada minimalnych uprawnień, co oznacza, że serwer powinien mieć przydzielone jedynie te role, które są absolutnie konieczne do jego działania. W praktyce, takie podejście nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także ułatwia zarządzanie i monitorowanie serwera, ponieważ mniej ról oznacza prostsze śledzenie i diagnozowanie problemów.

Pytanie 14

Przypisanie licencji oprogramowania do pojedynczego komputera lub jego komponentów stanowi charakterystykę licencji

A. OEM
B. AGPL
C. TRIAL
D. BOX
Licencja OEM (Original Equipment Manufacturer) jest specyficznym rodzajem licencji, która jest przypisana do konkretnego komputera lub jego podzespołów, co oznacza, że oprogramowanie może być używane tylko na tym urządzeniu. W praktyce, licencje OEM są często stosowane w przypadku preinstalowanego oprogramowania, takiego jak systemy operacyjne czy aplikacje biurowe, które są dostarczane przez producentów sprzętu. Warto zauważyć, że licencje OEM są zazwyczaj tańsze niż licencje BOX, które można przenosić między urządzeniami. Licencje te mają również ograniczenia w zakresie wsparcia technicznego, które najczęściej zapewnia producent sprzętu, a nie twórca oprogramowania. W przypadku wymiany kluczowych podzespołów, takich jak płyta główna, może być konieczne nabycie nowej licencji. Standardy branżowe, takie jak Microsoft Software License Terms, szczegółowo określają zasady stosowania licencji OEM, co jest kluczowe dla zrozumienia ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 15

Co oznacza skrót WAN?

A. rozległa sieć komputerowa
B. sieć komputerowa w mieście
C. sieć komputerowa prywatna
D. sieć komputerowa lokalna
Miejskie sieci komputerowe (LAN) oraz lokalne sieci komputerowe to terminy, które dotyczą mniejszych obszarów, takich jak pojedyncze budynki czy kampusy, a nie rozległych zasięgów. Lokalne sieci komputerowe są zaprojektowane z myślą o ograniczonej geografii, co sprawia, że nie są odpowiednie dla organizacji, które funkcjonują w skali rozległej. Prywatne sieci komputerowe, z kolei, mogą odnosić się do zamkniętych lub wirtualnych sieci, które są wykorzystywane przez konkretne organizacje w celu zabezpieczenia komunikacji. Użytkownicy mogą błędnie przeświadczać, że te terminy są synonimiczne z WAN, ponieważ wszystkie odnoszą się do sieci komputerowych, ale różnią się one znacznie pod względem zasięgu i zastosowania. Typowym błędem myślowym jest niezrozumienie różnicy między lokalnością a rozległością – sieci lokalne mogą działać efektywnie w obrębie małych odległości, ale nie są w stanie obsługiwać komunikacji przy dużych odległościach, co jest kluczowym aspektem WAN. Dlatego zrozumienie definicji różnych typów sieci oraz ich zastosowań jest niezbędne dla osób pracujących w obszarze IT.

Pytanie 16

Na ilustracji, strzałka wskazuje na złącze interfejsu

Ilustracja do pytania
A. COM
B. FDD
C. IDE
D. LPT
IDE, czyli Integrated Drive Electronics, to interfejs do podłączania dysków twardych do komputerów. To jest interfejs szeregowy, co znaczy, że przesyła dane jeden bit na raz, a nie tak jak LPT, który przesyła równolegle. Głównie używa się go do dysków twardych i napędów optycznych, a nie do zewnętrznych urządzeń jak drukarki. Porty IDE są zazwyczaj w środku komputera i mają inną budowę, przez co łatwo je odróżnić od LPT. Z kolei porty COM, znane jako porty szeregowe, służą do komunikacji i podłączania np. modemów czy myszek. Wysyłają dane bit po bicie, co sprawia, że są wolniejsze od portów równoległych, ale mają tę zaletę, że można je podłączyć na dłuższym kablu. Złącza COM są mniejsze od LPT i mają zazwyczaj 9 lub 25 pinów. Mniejsza też jest ich rola, bo FDD, czyli napędy dyskietek, w ogóle nie są powiązane z LPT. Te napędy tylko przechowują dane, nie służą do komunikacji. Ważne jest, żeby rozumieć różnice między tymi interfejsami, bo mylenie ich może prowadzić do błędów w identyfikacji czy użyciu. Warto też zwrócić uwagę na specyfikacje techniczne, żeby dobrze je wykorzystać i wiedzieć, co robić w razie problemów sprzętowych.

Pytanie 17

Zadania systemu operacyjnego nie obejmują

A. zarządzania oraz przydziału pamięci operacyjnej dla aktywnych zadań
B. generowania źródeł aplikacji systemowych
C. zapewnienia mechanizmów synchronizacji zadań oraz komunikacji pomiędzy nimi
D. organizacji i przydziału czasu procesora dla różnych zadań
System operacyjny nie zajmuje się tworzeniem źródeł aplikacji systemowych, ponieważ jego główną rolą jest zarządzanie zasobami sprzętowymi oraz zapewnienie odpowiednich mechanizmów dla aplikacji. Przykładowo, przydzielanie pamięci operacyjnej lub planowanie czasu procesora to kluczowe funkcje, które umożliwiają efektywne działanie wielu aplikacji jednocześnie. W praktyce oznacza to, że system operacyjny, jak Windows czy Linux, obsługuje różne procesy poprzez zarządzanie ich priorytetami oraz synchronizację, co wpływa na wydajność systemu. Właściwe zarządzanie zasobami jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak stosowanie algorytmów planowania (np. Round Robin, FIFO) oraz mechanizmów synchronizacji (np. semafory, monitory). Dzięki tym funkcjom, programiści mogą skupić się na tworzeniu aplikacji, a system operacyjny dba o ich poprawne działanie w środowisku multi-tasking.

Pytanie 18

Która karta graficzna nie będzie kompatybilna z monitorem, który posiada złącza pokazane na zdjęciu, przy założeniu, że do podłączenia monitora nie użyjemy adaptera?

Ilustracja do pytania
A. HIS R7 240 2GB GDDR3 (128 bit) HDMI, DVI, D-Sub
B. Asus Radeon RX 550 4GB GDDR5 (128 bit), DVI-D, HDMI, DisplayPort
C. Fujitsu NVIDIA Quadro M2000 4GB GDDR5 (128 Bit) 4xDisplayPort
D. Sapphire Fire Pro W9000 6GB GDDR5 (384 bit) 6x mini DisplayPort
Karta HIS R7 240 posiada wyjścia HDMI DVI i D-Sub. Zdjęcie przedstawia złącza HDMI i DisplayPort. W związku z tym karta HIS R7 240 nie będzie kompatybilna z monitorem z powodu braku złącza DisplayPort. Standard HDMI i D-Sub są powszechnie używane w starszych modelach kart graficznych i monitorów natomiast DisplayPort jest nowszym standardem oferującym wyższą przepustowość i często kompatybilność z rozdzielczościami 4K. W praktyce oznacza to że jeśli monitor posiada wyłącznie złącza przedstawione na zdjęciu użytkownik musi posiadać kartę graficzną z kompatybilnymi portami bez konieczności używania adapterów co mogłoby wpłynąć na jakość obrazu. Konieczność dobrania odpowiedniego sprzętu zależy nie tylko od dostępności portów ale też od wymagań dotyczących rozdzielczości i częstotliwości odświeżania co ma znaczenie w profesjonalnych zastosowaniach graficznych oraz podczas grania w gry komputerowe. Warto zwrócić uwagę na specyfikacje kart podczas zakupu by uniknąć takich niekompatybilności.

Pytanie 19

Jakie polecenie w systemie Windows przeznaczonym dla stacji roboczej umożliwia ustalenie wymagań logowania dla wszystkich użytkowników tej stacji?

A. Net file
B. Net accounts
C. Net computer
D. Net session
Odpowiedzi 'Net file', 'Net session' oraz 'Net computer' nie są właściwe w kontekście ustalania wymagań dotyczących logowania w systemie Windows. 'Net file' jest używane do zarządzania otwartymi plikami na serwerze plików, co oznacza, że poszczególni użytkownicy mogą być informowani o tym, które pliki są aktualnie otwarte, ale nie ma to żadnego związku z konfiguracją kont użytkowników czy polityką haseł. 'Net session' z kolei odnosi się do aktywnych sesji użytkowników na serwerze, umożliwiając administratorowi zarządzanie połączeniami, ale również nie wpływa to na wymagania dotyczące logowania. 'Net computer' służy do dodawania lub usuwania komputerów z domeny, co również nie ma żadnego związku z bezpieczeństwem haseł czy polityką logowania. Wybór tych poleceń może wynikać z mylnego założenia, że wszystkie polecenia z grupy 'Net' są związane z zarządzaniem kontami użytkowników, kiedy w rzeczywistości ich funkcjonalność jest znacznie bardziej ograniczona i specyficzna. Kluczowe jest zrozumienie, że do efektywnego zarządzania polityką bezpieczeństwa w środowisku Windows, a zwłaszcza do ustawiania wymagań logowania, należy stosować odpowiednie narzędzia i polecenia, a 'Net accounts' jest narzędziem wykonującym tę funkcję w sposób kompleksowy.

Pytanie 20

Aby wydobyć informacje znajdujące się w archiwum o nazwie dane.tar, osoba korzystająca z systemu Linux powinna zastosować komendę

A. gunzip –r dane.tar
B. gzip –r dane.tar
C. tar –xvf dane.tar
D. tar –cvf dane.tar
Odpowiedź 'tar –xvf dane.tar' jest poprawna, ponieważ polecenie 'tar' jest standardowym narzędziem w systemach Unix/Linux do archiwizacji i rozpakowywania plików. Flaga '-x' oznacza 'extract', czyli wydobycie zawartości archiwum, '-v' to 'verbose', co powoduje, że proces rozpakowywania będzie wyświetlał na ekranie nazwy plików, a '-f' oznacza, że podajemy nazwę pliku archiwum, w tym przypadku 'dane.tar'. Używając tego polecenia, użytkownik skutecznie wyodrębni wszystkie pliki i katalogi z archiwum 'dane.tar' do bieżącego katalogu roboczego. W praktyce, to podejście jest szeroko stosowane w administracji systemami oraz w procesach deweloperskich, gdzie archiwa tar są powszechnie używane do przechowywania zestawów plików, na przykład w dystrybucji oprogramowania czy kopiach zapasowych. Zgodnie z najlepszymi praktykami, zawsze warto sprawdzić zawartość archiwum przed jego rozpakowaniem, co można zrobić za pomocą polecenia 'tar -tvf dane.tar'. Taka praktyka minimalizuje ryzyko przypadkowego nadpisania istniejących plików.

Pytanie 21

Jaką partycją w systemie Linux jest magazyn tymczasowych danych, gdy pamięć RAM jest niedostępna?

A. var
B. sys
C. tmp
D. swap
Wybór odpowiedzi nieprawidłowych może prowadzić do licznych nieporozumień dotyczących zarządzania pamięcią w systemie Linux. Partycja 'var' jest miejscem przechowywania plików danych zmiennych, takich jak logi systemowe czy tymczasowe pliki aplikacji. Nie ma ona jednak funkcji związanej z pamięcią wirtualną ani z zarządzaniem pamięcią, a jej głównym celem jest umożliwienie aplikacjom przechowywanie danych, które mogą się zmieniać w trakcie pracy systemu. Podobnie, 'sys' to interfejs systemowy, który dostarcza informacji o stanie systemu i umożliwia interakcję z jądrem systemu Linux, lecz nie ma związku z zarządzaniem pamięcią. Odpowiedź 'tmp' odnosi się do katalogu, w którym przechowywane są tymczasowe pliki, ale nie jest to partycja ani obszar pamięci, który służyłby jako pamięć wirtualna. Wiele osób myli funkcje tych katalogów i partycji, co prowadzi do przekonania, że mogą one zastąpić swap. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że swap jest dedykowaną przestrzenią na dysku, która jest wykorzystywana wyłącznie w celu zarządzania pamięcią RAM, a inne partycje czy katalogi mają zupełnie inne przeznaczenia i funkcje w architekturze systemu operacyjnego. Właściwe zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w systemie Linux.

Pytanie 22

Który z poniższych programów nie jest wykorzystywany do zdalnego administrowania komputerami w sieci?

A. Team Viewer
B. Rdesktop
C. Virtualbox
D. UltraVNC
VirtualBox to oprogramowanie służące do wirtualizacji, które pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. W odróżnieniu od programów do zdalnego zarządzania, takich jak TeamViewer, UltraVNC czy Rdesktop, które umożliwiają zdalny dostęp do już działających systemów, VirtualBox tworzy wirtualne maszyny. W praktyce oznacza to, że użytkownik może testować różne systemy operacyjne lub oprogramowanie w zamkniętym środowisku, co jest szczególnie przydatne w programowaniu, testowaniu oprogramowania, a także w edukacji, gdzie studenci mogą eksperymentować bez wpływu na główny system. Wirtualizacja staje się kluczowym elementem w infrastrukturze IT, pozwalając na efektywne wykorzystanie zasobów sprzętowych, zgodnie z zasadami zarządzania zasobami w środowiskach chmurowych. Warto zaznaczyć, że standardy takie jak ISO/IEC 27001 kładą nacisk na bezpieczeństwo i zarządzanie danymi, co w kontekście wirtualizacji również ma swoje znaczenie.

Pytanie 23

Obrazek ilustruje rezultat działania programu

Ilustracja do pytania
A. dir
B. sort
C. tree
D. vol
Polecenie tree jest używane w systemach operacyjnych do wyświetlania struktury katalogów w formie drzewa. Prezentuje hierarchię plików i folderów, co jest przydatne do wizualizacji złożonych struktur. Przykładowo, administracja serwerami Linux często wykorzystuje tree do szybkiego przeglądu struktury katalogów aplikacji lub danych. W porównaniu do polecenia dir, które wyświetla tylko listę plików w bieżącym katalogu, tree oferuje bardziej kompleksowy widok obejmujący podkatalogi. To narzędzie jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu plikami, ponieważ umożliwia szybkie identyfikowanie ścieżek dostępu, co jest kluczowe w systemach, gdzie struktura danych ma krytyczne znaczenie. Dodatkowo, użycie tree ułatwia zrozumienie organizacji plików w projektach programistycznych, co jest przydatne dla deweloperów w celu szybkiej nawigacji i odnajdywania odpowiednich zasobów. Tree można również zintegrować ze skryptami automatyzacji, aby dynamicznie tworzyć dokumentację struktury katalogów, co wspiera zarządzanie konfiguracjami i kontrolę wersji. Polecenie to jest więc niezwykle użyteczne w wielu aspektach profesjonalnej administracji systemami informatycznymi.

Pytanie 24

Najskuteczniejszym zabezpieczeniem sieci bezprzewodowej jest

A. protokół WPA2
B. protokół WPA
C. protokół SSH
D. protokół WEP
Protokół WPA2 (Wi-Fi Protected Access 2) jest uważany za najbezpieczniejszy standard zabezpieczeń sieci bezprzewodowych dostępny do tej pory. WPA2 wprowadza silniejsze mechanizmy szyfrowania, w tym AES (Advanced Encryption Standard), który jest znacznie bardziej odporny na ataki niż starsze metody szyfrowania, takie jak TKIP (Temporal Key Integrity Protocol). Implementacja WPA2 w sieciach Wi-Fi pozwala na skuteczną ochronę przed nieautoryzowanym dostępem oraz zapewnia integralność przesyłanych danych. Przykładem zastosowania WPA2 jest konfiguracja domowej sieci Wi-Fi, w której użytkownik zabezpiecza swoje połączenie, aby chronić prywatne informacje przed hakerami. Warto również zaznaczyć, że WPA2 wspiera protokół 802.1X, co pozwala na wdrożenie systemu autoryzacji, co dodatkowo zwiększa poziom bezpieczeństwa. Aktualizacje i korzystanie z silnych haseł w połączeniu z WPA2 są kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 25

Który protokół umożliwia rozproszoną wymianę i ściąganie plików?

A. Radius
B. FTP
C. HTTPS
D. BitTorrent
FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem zaprojektowanym do przesyłania plików między komputerami w sieci, jednak jest oparty na architekturze klient-serwer, co oznacza, że wszystkie pliki są przesyłane z jednego centralnego serwera do klientów. Taki model ma swoje ograniczenia, szczególnie w przypadku dużych plików lub w sytuacjach, gdy wiele osób próbuje pobrać te same dane, co prowadzi do przeciążenia serwera. RADIUS (Remote Authentication Dial-In User Service) to protokół służący do autoryzacji i uwierzytelniania użytkowników w sieciach komputerowych, a nie do przesyłania plików, więc jego zastosowanie w tym kontekście jest błędne. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) to z kolei protokół używany do bezpiecznego przesyłania danych w sieci, zazwyczaj w kontekście przeglądania stron internetowych, a nie do rozproszonego transferu plików. Często przyczyną błędnej odpowiedzi jest mylenie różnych protokołów i ich funkcji, co może wynikać z braku wiedzy na temat ich specyfiki. Ważne jest, aby zrozumieć, jakie konkretne funkcje i zastosowania mają poszczególne protokoły, aby uniknąć nieporozumień. W przypadku potrzeby efektywnego i skali transferu plików, BitTorrent jest rozwiązaniem, które wykorzystuje rozproszone podejście, co czyni je o wiele bardziej wydajnym dla dużych zbiorów danych.

Pytanie 26

Jakie adresy mieszczą się w zakresie klasy C?

A. 1.0.0.1 ÷ 126.255.255.254
B. 224.0.0.1 ÷ 239.255.255.0
C. 128.0.0.1 ÷ 191.255.255.254
D. 192.0.0.0 ÷ 223.255.255.255
Adresy klasy C to zakres od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, co jest zgodne z definicją klasy C w protokole IP. Adresy te są powszechnie używane w małych sieciach lokalnych, co sprawia, że są niezwykle praktyczne. W klasycznej konfiguracji sieci, adres klasy C pozwala na posiadanie do 256 różnych adresów (od 192.0.0.0 do 192.0.0.255), z czego 254 mogą być przypisane urządzeniom końcowym, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany jako adres sieciowy, a drugi jako adres rozgłoszeniowy. Klasa C umożliwia również sieciowanie w sposób umożliwiający efektywne zarządzanie dużymi grupami urządzeń, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie, gdzie złożoność sieci wzrasta. Dodatkowo, zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), adresy klasy C mogą być elastycznie podzielone na mniejsze podsieci, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów IP. W praktyce, adresy klasy C są często używane w biurach i małych firmach, gdzie liczba urządzeń końcowych nie przekracza 254.

Pytanie 27

Termin "PIO Mode" odnosi się do trybu operacyjnego

A. kanału IDE
B. napędu FDD
C. modemu
D. pamięci
Tryb "PIO Mode" to taki sposób pracy, który dotyczy kanału IDE, czyli tego, jak podłącza się dyski twarde i napędy optyczne w komputerach. PIO, czyli Programmed Input/Output, to metoda przesyłania danych, gdzie procesor zajmuje się transferem pomiędzy urządzeniem a pamięcią. Trochę to spowalnia transfer, szczególnie jak przesyłamy duże ilości informacji. Kiedyś PIO było dosyć popularne, ale teraz wolimy używać szybszych rozwiązań, jak DMA, bo one odciążają procesor. W standardach, takich jak ATA/ATAPI, znajdziesz różne tryby dla IDE, a PIO to jeden z nich, który sprawdzi się tam, gdzie nie potrzeba aż takiego wyczynu, a liczy się przede wszystkim prosta realizacja. Warto wiedzieć, jakie są różnice pomiędzy tymi trybami, by móc lepiej ustawić swój sprzęt i system operacyjny.

Pytanie 28

Który z poniższych protokołów jest wykorzystywany do uzyskiwania dynamicznych adresów IP?

A. DNS
B. DHCP
C. FTP
D. HTTP
Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) jest kluczowym elementem w zarządzaniu adresami IP w sieciach komputerowych. Jego głównym zadaniem jest automatyczne przypisywanie dynamicznych adresów IP urządzeniom w sieci. Dzięki temu administratorzy sieci nie muszą ręcznie konfigurować każdego urządzenia, co minimalizuje ryzyko błędów i upraszcza zarządzanie dużymi sieciami. DHCP działa w modelu klient-serwer, gdzie serwer DHCP przydziela adresy IP na podstawie zapytań od klientów. Proces ten obejmuje kilka kroków, takich jak DISCOVER, OFFER, REQUEST i ACKNOWLEDGE, co zapewnia, że każde urządzenie otrzymuje unikalny adres IP. W praktyce oznacza to, że nowe urządzenia mogą być szybko i bezproblemowo włączane do sieci, co jest niezwykle istotne w dynamicznych środowiskach biznesowych. Co więcej, DHCP pozwala na centralne zarządzanie konfiguracją sieci, co ułatwia wprowadzanie zmian i aktualizacji w całej organizacji. Dzięki temu protokołowi, sieci mogą być elastyczne i skalowalne, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie technologii.

Pytanie 29

Komputery K1, K2, K3, K4 są podłączone do interfejsów przełącznika, które są przypisane do VLAN-ów wymienionych w tabeli. Które z tych komputerów mają możliwość komunikacji ze sobą?

Nazwa komputeraAdres IPNazwa interfejsuVLAN
K110.10.10.1/24F1VLAN 10
K210.10.10.2/24F2VLAN 11
K310.10.10.3/24F3VLAN 10
K410.10.11.4/24F4VLAN 11

A. K1 z K3
B. K2 i K4
C. K1 i K2
D. K1 i K4
Komputery K1 i K3 mogą się ze sobą komunikować, ponieważ są przypisane do tego samego VLAN-u, czyli VLAN 10. W sieciach komputerowych VLAN (Virtual Local Area Network) to logiczna sieć, która pozwala na oddzielenie ruchu sieciowego w ramach wspólnej infrastruktury fizycznej. Przypisanie urządzeń do tego samego VLAN-u umożliwia im komunikację tak, jakby znajdowały się w tej samej sieci fizycznej, mimo że mogą być podłączone do różnych portów przełącznika. Jest to podstawowa praktyka w zarządzaniu sieciami, szczególnie w dużych infrastrukturach, gdzie organizacja sieci w różne VLAN-y poprawia wydajność i bezpieczeństwo. Komputery w różnych VLAN-ach domyślnie nie mogą się komunikować, chyba że zostaną skonfigurowane odpowiednie reguły routingu lub zastosowane mechanizmy takie jak routery między VLAN-ami. Praktyczne zastosowanie VLAN-ów obejmuje segmentację sieci dla różnych działów w firmie lub rozgraniczenie ruchu danych i głosu w sieciach VoIP. Zrozumienie działania VLAN-ów jest kluczowe dla zarządzania nowoczesnymi sieciami, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz minimalizowanie ryzyka związanego z bezpieczeństwem danych.

Pytanie 30

Który z wymienionych parametrów procesora AMD APU A10 5700 3400 nie ma bezpośredniego wpływu na jego wydajność?

Częstotliwość3400 MHz
Proces technologiczny32 nm
Architektura64 bit
Ilość rdzeni4
Ilość wątków4
Pojemność pamięci L1 (instrukcje)2x64 kB
Pojemność pamięci L1 (dane)4x16 kB
Pojemność Pamięci L22x2 MB

A. Proces technologiczny
B. Liczba rdzeni
C. Pojemność pamięci
D. Częstotliwość
Proces technologiczny określa rozmiar tranzystorów na chipie i jest miarą jak nowoczesna jest technologia produkcji procesora. Mniejszy proces technologiczny, jak 14nm czy 7nm, pozwala na umieszczenie większej liczby tranzystorów na tym samym obszarze co skutkuje mniejszym zużyciem energii i mniejszym wydzielaniem ciepła. Jednak bezpośrednio nie przekłada się on na prędkość działania procesora w sensie surowej wydajności obliczeniowej. Częstotliwość oraz ilość rdzeni mają bardziej bezpośredni wpływ na szybkość procesora ponieważ wyższe taktowanie pozwala na wykonanie więcej operacji w tym samym czasie a większa liczba rdzeni umożliwia równoczesne przetwarzanie wielu wątków. Proces technologiczny ma jednak znaczenie dla efektywności energetycznej oraz możliwości chłodzenia co pośrednio może wpłynąć na stabilność działania procesora przy wyższych częstotliwościach taktowania. Zrozumienie roli procesu technologicznego pozwala projektować bardziej wydajne i zrównoważone pod względem energetycznym systemy komputerowe.

Pytanie 31

Licencja na Office 365 PL Personal (na 1 stanowisko, subskrypcja na 1 rok) ESD jest przypisana do

A. wyłącznie jednego użytkownika na jednym komputerze i jednym urządzeniu mobilnym do użytku komercyjnego i niekomercyjnego
B. dowolnej liczby użytkowników, tylko na jednym komputerze do celów komercyjnych oraz niekomercyjnych
C. wyłącznie jednego użytkownika, na jednym komputerze, jednym tablecie i jednym telefonie, tylko do celów niekomercyjnych
D. dowolnej liczby użytkowników, tylko na jednym komputerze do celów komercyjnych
Odpowiedź wyłącznie jednego użytkownika, na jednym komputerze, jednym tablecie i jednym telefonie, wyłącznie do celów niekomercyjnych jest prawidłowa, ponieważ licencja Office 365 PL Personal jest zaprojektowana z myślą o indywidualnych użytkownikach. Obejmuje ona możliwość instalacji na jednym komputerze stacjonarnym lub laptopie, a także na jednym tablecie i jednym telefonie. Taka struktura licencji umożliwia korzystanie z aplikacji Office, takich jak Word, Excel i PowerPoint, w różnych sytuacjach życiowych, zarówno prywatnych, jak i zawodowych, z zastrzeżeniem, że użytkowanie do celów komercyjnych nie jest dozwolone. Przykładem praktycznego zastosowania tej licencji jest sytuacja, w której użytkownik korzysta z programu Word na swoim laptopie, aby pisać dokumenty, a następnie może edytować te same dokumenty na tablecie podczas dojazdu do pracy. Takie rozwiązanie sprzyja elastyczności użytkowania i mobilności, co jest istotne w nowoczesnym środowisku pracy. Warto również zaznaczyć, że licencja ta zawiera aktualizacje oprogramowania oraz dostęp do dodatkowych funkcji w chmurze, co zwiększa jej wartość i użyteczność.

Pytanie 32

Jakie urządzenie powinno zostać wykorzystane do podłączenia komputerów, aby mogły funkcjonować w odrębnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Mostu
B. Rutera
C. Regeneratora
D. Koncentratora
Wybór mostu do podłączenia komputerów w różnych domenach rozgłoszeniowych to trochę nietrafiony pomysł. Most działa na warstwie drugiej i łączy segmenty tej samej sieci, więc nie pomoże Ci w rozdzielaniu ruchu na różne domeny. Wszystkie urządzenia podłączone do mostu będą w tej samej domenie. Koncentrator zresztą też nie jest lepszy, bo on tylko bezmyślnie przekazuje sygnały do wszystkich portów. To może prowadzić do kolizji i chaosu. Regenerator, który wzmacnia sygnał, też nie rozwiązuje sprawy, bo nie rozdziela sieci w taki sposób. Kluczowe jest, aby rozumieć różnice między tymi urządzeniami, bo złe decyzje mogą stworzyć problemy z bezpieczeństwem czy wydajnością. Lepiej wybrać ruter, który poradzi sobie z zarządzaniem na poziomie IP i pozwoli na podział na różne domeny.

Pytanie 33

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie listy zawartości katalogu?

A. cd
B. rpm
C. pwd
D. ls
Polecenie 'ls' jest fundamentalnym narzędziem w systemach Linux i Unix, służącym do wyświetlania zawartości katalogów. Umożliwia użytkownikom szybkie sprawdzenie, jakie pliki i podkatalogi znajdują się w danym katalogu. Domyślnie, polecenie to wyświetla jedynie nazwy plików, ale można je rozszerzyć o różne opcje, takie jak '-l', co zapewnia bardziej szczegółowy widok z dodatkowymi informacjami, takimi jak uprawnienia, właściciel, grupa, rozmiar plików oraz daty modyfikacji. Użycie 'ls -a' pozwala ponadto na wyświetlenie ukrytych plików, które zaczynają się od kropki. Dobre praktyki w administrowaniu systemem Linux obejmują znajomość i stosowanie polecenia 'ls' w codziennej pracy, co umożliwia skuteczne zarządzanie plikami i katalogami. Przykładowe zastosowanie to: 'ls -lh' w celu uzyskania czytelnych rozmiarów plików oraz 'ls -R' do rekurencyjnego przeszukiwania podkatalogów.

Pytanie 34

Jakie urządzenie wykorzystuje się do pomiaru napięcia w zasilaczu?

A. multimetr
B. pirometr
C. impulsator
D. amperomierz
Multimetr to wszechstronne narzędzie pomiarowe, które jest kluczowe w diagnostyce i serwisie systemów elektrycznych. Umożliwia pomiar napięcia, prądu oraz oporu, co czyni go niezastąpionym w pracy technika elektryka. W przypadku pomiaru napięcia, multimetr może być użyty do oceny zarówno napięcia stałego (DC), jak i zmiennego (AC), co jest istotne w kontekście zasilaczy oraz układów elektronicznych. Przykładowo, podczas konserwacji zasilacza, technik może wykorzystać multimetr do upewnienia się, że napięcie wyjściowe jest zgodne z wymaganiami specyfikacji producenta. W praktyce, multimetry są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak IEC 61010, które określają wymagania dotyczące bezpieczeństwa urządzeń pomiarowych, co jest kluczowe w zapobieganiu wypadkom. Dzięki wielofunkcyjności multimetr znacznie upraszcza proces diagnozowania problemów, co przekłada się na oszczędność czasu i zwiększenie efektywności pracy.

Pytanie 35

Wyznacz całkowity koszt brutto materiałów potrzebnych do stworzenia sieci w topologii gwiazdowej dla 3 komputerów z kartami sieciowymi, używając przewodów o długości 2m. Ceny poszczególnych elementów przedstawiono w tabeli.

A. 89 zł
B. 252 zł
C. 92 zł
D. 249 zł
Aby obliczyć koszt brutto materiałów do połączenia trzech komputerów w topologii gwiazdy, należy uwzględnić wszystkie wymagane elementy. W topologii gwiazdy każdy komputer łączy się z centralnym przełącznikiem za pomocą przewodów. W tym przypadku korzystamy z przewodów o długości 2 metrów. Mamy więc trzy komputery, co daje nam łącznie trzy przewody o długości 2 metrów każdy. Koszt przewodu wynosi 1 zł za metr, co oznacza, że koszt trzech przewodów o długości 2 metrów wyniesie 3 x 2 m x 1 zł = 6 zł. Dodatkowo potrzebujemy trzech wtyków RJ-45, z których każdy kosztuje 1 zł, co łącznie kosztuje 3 zł. Na końcu musimy uwzględnić koszt przełącznika, który wynosi 80 zł. Sumując wszystkie koszty: 80 zł (przełącznik) + 6 zł (przewody) + 3 zł (wtyki) = 89 zł. Warto jednak zwrócić uwagę, że w pytaniu hetuje o koszt brutto, co może obejmować dodatkowe opłaty lub podatki, które są wliczone w cenę brutto. Jednak, jeśli przyjmiemy, że wszystkie podane ceny już uwzględniają VAT, to całkowity koszt wynosi 89 zł, a nie 92 zł. Koszt łączny to 89 zł, co czyni tę odpowiedź poprawną.

Pytanie 36

Jakie urządzenie elektroniczne ma zdolność do magazynowania ładunku elektrycznego?

A. dioda
B. tranzystor
C. kondensator
D. rezystor
Dioda, rezystor i tranzystor to elementy elektroniczne, które pełnią różne funkcje, ale nie są zdolne do gromadzenia ładunku elektrycznego w sposób, w jaki robi to kondensator. Dioda to element półprzewodnikowy, który pozwala na przepływ prądu w jednym kierunku, co czyni ją idealnym komponentem w prostownikach. Jej podstawowa funkcja polega na kontrolowaniu kierunku przepływu prądu, a nie na przechowywaniu ładunku. Rezystor, z drugiej strony, jest elementem, który ogranicza przepływ prądu w obwodzie. Działa na zasadzie oporu, co nie ma nic wspólnego z gromadzeniem ładunku, lecz z rozpraszaniem energii w postaci ciepła. Tranzystor to natomiast element aktywny, który służy do wzmacniania sygnałów lub jako przełącznik; jego działanie również nie polega na magazynowaniu ładunku, lecz na kontroli przepływu prądu w obwodzie. Powszechnym błędem w rozumieniu tych elementów jest mylenie ich funkcji. Wiele osób może sądzić, że każdy element elektroniczny ma zdolność do gromadzenia energii, podczas gdy w rzeczywistości tylko kondensatory mają tę specyfikę. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi elementami jest kluczowe dla projektowania i analizy obwodów elektronicznych.

Pytanie 37

Aby chronić sieć Wi-Fi przed nieupoważnionym dostępem, należy m.in.

A. ustalić identyfikator sieci SSID o długości co najmniej 16 znaków
B. wyłączyć szyfrowanie informacji
C. włączyć filtrację adresów MAC
D. korzystać jedynie z częstotliwości używanych przez inne sieci WiFi
Filtrowanie adresów MAC to jedna z fajniejszych metod na zabezpieczenie naszej sieci bezprzewodowej. Każde urządzenie ma swój unikalny adres MAC i można go użyć, żeby kontrolować, które sprzęty mogą się połączyć z siecią. Kiedy administrator włączy to filtrowanie, może stworzyć listę z dozwolonymi adresami. Dzięki temu, nawet jeśli ktoś zna hasło do naszej sieci, nie dostanie się do niej, jeśli jego adres MAC nie jest na liście. Ale trzeba pamiętać, że to nie daje 100% ochrony, bo adresy MAC da się sklonować. Mimo wszystko, to bardzo dobra dodatkowa metoda ochrony. Oczywiście, dobrze jest też korzystać z mocnych haseł i szyfrowania WPA2 lub WPA3, bo to są najlepsze praktyki w zabezpieczaniu sieci bezprzewodowych.

Pytanie 38

Systemy operacyjne należące do rodziny Linux są dystrybuowane na mocy licencji

A. MOLP
B. shareware
C. komercyjnej
D. GNU
Odpowiedź GNU jest prawidłowa, ponieważ systemy operacyjne z rodziny Linux są dystrybuowane głównie na podstawie licencji GNU General Public License (GPL). Ta licencja, stworzona przez fundację Free Software Foundation, ma na celu zapewnienie swobody użytkowania, modyfikacji i dystrybucji oprogramowania. Dzięki temu każda osoba ma prawo do korzystania z kodu źródłowego, co sprzyja innowacjom i współpracy w społeczności programistycznej. Przykładem jest dystrybucja Ubuntu, która jest jedną z najpopularniejszych wersji systemu Linux, dostarczająca użytkownikom łatwy dostęp do potężnych narzędzi, bez konieczności płacenia za licencję. W praktyce, licencje GNU przyczyniają się do tworzenia otwartych i bezpiecznych rozwiązań, które są stale rozwijane przez globalną społeczność. Systemy operacyjne oparte na tej licencji są wykorzystywane w wielu sektorach, od serwerów po urządzenia mobilne, co podkreśla ich znaczenie oraz elastyczność w zastosowaniach komercyjnych i prywatnych.

Pytanie 39

Plik tekstowy wykonaj.txt w systemie Linux zawiera: echo -n "To jest tylko " echo "jedna linijka tekstu" Aby móc wykonać polecenia znajdujące się w pliku, należy

A. zmienić nazwę pliku na wykonaj.exe
B. dodać uprawnienie +x
C. zmienić nazwę pliku na wykonaj.bat
D. skompilować plik przy użyciu odpowiedniego kompilatora
Słuchaj, zmiana nazwy pliku na .bat czy .exe nie jest najlepszym pomysłem, bo to pokazuje, że nie do końca rozumiesz różnice między systemami operacyjnymi i ich formatami plików. W Linuxie pliki .bat, to skrypty powłoki dla Windowsa, więc w Linuxie raczej nie zadziałają. A pliki .exe? To już w ogóle to typowe pliki wykonywalne w Windowsie, uruchomienie ich w Linuxie to już inna bajka i zazwyczaj wymaga dodatkowych programów, wiesz, jak Wine, ale to nie jest standard. Samo zmienienie rozszerzenia pliku nic nie da; system operacyjny i tak musi mieć odpowiednie uprawnienia do wykonania pliku i jego format musi być zgodny z wymaganiami. Żeby wszystko zrozumieć, trzeba ogarnąć różnice między systemami, bo inaczej można narobić sobie kłopotów przy pracy z różnymi plikami. A tak w ogóle, przed uruchomieniem jakiegokolwiek skryptu w danym systemie, zawsze lepiej upewnić się, że wszystko jest dobrze skonfigurowane i ma odpowiednie uprawnienia do wykonania.

Pytanie 40

Symbolika tego procesora wskazuje na

Ilustracja do pytania
A. brak blokady mnożnika (unlocked)
B. jego niewielkich wymiarach obudowy
C. mobilnej wersji procesora
D. bardzo niskie zużycie energii przez procesor
Fajnie, że wskazałeś na brak blokady mnożnika (unlocked). To prawda, że procesory z oznaczeniem K, jak Intel Core i7-6700K, mają odblokowany mnożnik. Dzięki temu można je łatwiej podkręcać, co jest super sprawą, zwłaszcza w intensywnych zadaniach, jak renderowanie grafiki 3D czy granie w wymagające gry. Taki procesor to prawdziwy skarb dla tych, którzy chcą dostosować komputer do swoich potrzeb. Intel i inni producenci też dają różne programy do monitorowania i regulacji, co jest zgodne z tym, co mówi się w branży. Z mojej perspektywy, umiejętność podkręcania CPU, z uwzględnieniem jego ograniczeń, to klucz do maksymalnej wydajności. Dzięki temu można uzyskać więcej z naszej platformy komputerowej bez potrzeby całkowitej wymiany sprzętu. W końcu, wykorzystywanie potencjału odblokowanego mnożnika daje przewagę zarówno profesjonalistom z branży IT, jak i zapalonym graczom.