Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 08:17
Data zakończenia: 19 marca 2025 09:08

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakim symbolem jest oznaczona skrętka bez ekranowania?

A. U/UTP

B. U/FTP

C. F/UTP

D. S/FTP

Symbol U/UTP oznacza skrętki nieekranowane, które są szeroko stosowane w sieciach komputerowych, szczególnie w aplikacjach Ethernet. U/UTP to standard, który nie zawiera żadnego dodatkowego ekranowania poszczególnych par przewodów. Skrętki nieekranowane charakteryzują się niższym kosztem w porównaniu do ekranowanych odpowiedników, co czyni je popularnym wyborem w środowiskach, gdzie nie występują duże zakłócenia elektromagnetyczne. Przykładem zastosowania U/UTP są sieci lokalne (LAN), w których przewody te skutecznie przesyłają dane na krótsze odległości bez wpływu na jakość sygnału. Warto zaznaczyć, że dla optymalizacji sygnału w bardziej wymagających warunkach, takich jak bliskość urządzeń elektronicznych generujących zakłócenia, preferowane mogą być skrętki ekranowane, takie jak S/FTP. Jednak w standardowych instalacjach, U/UTP spełnia wymagania transmisji danych zgodnie z normami IEEE 802.3.

Pytanie 2

Jakie polecenie w systemie Linux nie pozwala na diagnozowanie sprzętu komputerowego?

A. fsck

B. top

C. ls

D. lspci

Wybór poleceń takich jak 'top', 'fsck' czy 'lspci' jako narzędzi do diagnostyki sprzętu komputerowego może prowadzić do mylnych wniosków na temat ich rzeczywistych funkcji i zastosowania. 'Top' to narzędzie monitorujące, które wyświetla aktualny stan procesów działających w systemie oraz ich wykorzystanie zasobów systemowych, takich jak CPU i pamięć. Choć przydatne w kontekście monitorowania wydajności, nie ma on na celu diagnostyki sprzętu w sensie sprzętowych usterek czy problemów z urządzeniami. Z kolei 'fsck' (file system consistency check) jest narzędziem do sprawdzania integralności systemu plików, co czyni go przydatnym w kontekście problemów z danymi, ale nie jest narzędziem diagnostycznym dla sprzętu komputerowego. Wreszcie, 'lspci' to polecenie, które służy do wyświetlania informacji o urządzeniach PCI w systemie, co może być użyteczne w identyfikacji komponentów sprzętowych, jednak nie diagnozuje ich stanu ani nie wskazuje na potencjalne problemy. Takie mylne rozumienie funkcji tych poleceń może wynikać z niepełnego zrozumienia ich specyfiki oraz różnicy pomiędzy monitorowaniem a diagnostyką. Warto zatem pamiętać, że właściwe narzędzia do diagnostyki sprzętu to te, które rzeczywiście analizują stan fizyczny komponentów, a nie tylko ich działanie w kontekście systemu operacyjnego.

Pytanie 3

Jak wygląda układ przewodów w złączu RJ45 zgodnie z kolejnością połączeń T568A?

A. Biało-niebieski Niebieski Biało-brązowy Brązowy Biało-zielony Zielony Biało-pomarańczowy Pomarańczowy

B. Biało-pomarańczowy Pomarańczowy Biało-zielony Niebieski Biało-niebieski Zielony Biało-brązowy Brązowy

C. Biało-zielony Zielony Biało-pomarańczowy Niebieski Biało-niebieski Pomarańczowy Biało-brązowy Brązowy

D. Biało-brązowy Brązowy Biało-pomarańczowy Pomarańczowy Biało-zielony Niebieski Biało-niebieski Zielony

Sekwencja T568A dla wtyków RJ45 to jeden z tych dwóch standardów, które mamy w sieciach. Dobrze się znać na kolejności przewodów, bo to naprawdę ważne. W T568A mamy: biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, pomarańczowy, biało-brązowy i brązowy. Ta sekwencja jest istotna, bo zapewnia, że wszystko działa jak należy. Słyszałem, że w domowych sieciach czy w firmach, gdzie się stosuje różne urządzenia jak routery i switche, ten standard jest dość popularny. Jak się przestrzega takich norm, to można uzyskać lepszą jakość przesyłu danych i uniknąć zakłóceń elektromagnetycznych, co jest super ważne w sieciach Ethernet. Poznanie i używanie takich standardów jak T568A na pewno poprawia wydajność systemów teleinformatycznych, więc warto się tym zainteresować.

Pytanie 4

Jak określamy atak na sieć komputerową, który polega na łapaniu pakietów przesyłanych w sieci?

A. Nasłuchiwanie

B. Skanowanie sieci

C. Spoofing

D. ICMP echo

Nasłuchiwanie to technika ataku na sieci komputerowe, polegająca na przechwytywaniu danych przesyłanych przez sieć. W praktyce, atakujący, wykorzystując specjalistyczne oprogramowanie lub urządzenia, mogą monitorować ruch sieciowy, bez wiedzy użytkowników lub administratorów. Nasłuchiwanie jest szczególnie niebezpieczne w sieciach, gdzie dane są przesyłane w formacie niezaszyfrowanym, co oznacza, że informacje mogą być odczytywane w czasie rzeczywistym. Przykładami zastosowań nasłuchiwania są ataki typu Man-in-the-Middle (MitM), gdzie przestępca wprowadza się pomiędzy dwie komunikujące się strony, przechwytując i potencjalnie modyfikując przesyłane dane. W celu zabezpieczenia się przed nasłuchiwaniem, zaleca się stosowanie szyfrowania danych, jak SSL/TLS, a także monitorowanie ruchu sieciowego w poszukiwaniu nietypowych aktywności. W kontekście standardów branżowych, organizacje powinny wprowadzać polityki bezpieczeństwa oparte na najlepszych praktykach, takich jak te opracowane przez NIST czy ISO/IEC.

Pytanie 5

Jaką licencję ma wolne i otwarte oprogramowanie?

A. GNU GPL

B. ADWARE

C. FREEWARE

D. BOX

Każda z podanych opcji nie odnosi się poprawnie do definicji licencji wolnego i otwartego oprogramowania. BOX nie jest terminem odnoszącym się do rodzaju licencji, ale do formy dystrybucji oprogramowania, która nie ma nic wspólnego z jego otwartością czy wolnością. ADWARE to oprogramowanie, które wyświetla reklamy, co często wiąże się z ograniczeniami dotyczącymi użytkowania i modyfikacji, a także z potencjalnymi naruszeniami prywatności użytkowników. Freeware to oprogramowanie, które jest dostępne za darmo, ale jego licencja niekoniecznie musi zezwalać na modyfikacje czy dalszą dystrybucję, co stoi w sprzeczności z ideą wolnego oprogramowania. Wiele osób myli te pojęcia, nie zdając sobie sprawy z subtelnych różnic między nimi. Licencje wolnego oprogramowania, takie jak GNU GPL, są zgodne z zasadami, które chronią prawa użytkowników do korzystania z oprogramowania na wolnych zasadach, natomiast inne wymienione opcje nie spełniają tych wymogów. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie freeware jako równoważne z wolnym oprogramowaniem, co jest mylnym założeniem, ponieważ wiele programów freewarowych nie pozwala na pełną swobodę użytkowania i modyfikacji.

Pytanie 6

Na ilustracji przedstawiono część procesu komunikacji z serwerem, która została przechwycona przez aplikację Wireshark. Jaki to serwer?

A. FTP

B. DHCP

C. DNS

D. WWW

FTP jest protokołem sieciowym stosowanym do przesyłania plików pomiędzy klientem a serwerem. W odróżnieniu do DHCP FTP nie zajmuje się przydziałem adresów IP lecz umożliwia transfer danych w sieci. Charakteryzuje się operacjami takimi jak przesyłanie pobieranie i zarządzanie plikami na serwerze co czyni go nieodpowiednim do roli przypisywania adresów IP. Protokół DNS zajmuje się tłumaczeniem nazw domenowych na adresy IP co jest istotne dla wczytywania stron internetowych i usług sieciowych. Pomimo że DNS jest kluczową częścią działania internetu nie ma udziału w bezpośrednim przypisywaniu adresów IP urządzeniom w sieci co jest głównym zadaniem DHCP. Protokoły WWW takie jak HTTP czy HTTPS są używane do przesyłania stron internetowych i danych pomiędzy serwerem a przeglądarką użytkownika. WWW koncentruje się na dostarczaniu zawartości internetowej zamiast na zarządzaniu adresacją IP w sieci. Błędne przypisanie protokołów takich jak FTP DNS czy WWW do funkcji DHCP wynika z niezrozumienia ich podstawowych funkcji i różnic między nimi. Każdy z tych protokołów odgrywa unikalną rolę w sieci ale tylko DHCP jest odpowiedzialny za dynamiczne przydzielanie adresów IP co czyni go kluczowym składnikiem infrastruktury sieciowej. Zrozumienie różnic w zastosowaniach tych protokołów pomaga w zapewnieniu prawidłowej konfiguracji i optymalnego działania sieci komputerowej.

Pytanie 7

Jaki jest pełny adres do logowania na serwer FTP o nazwie ftp.nazwa.pl?

A. http:\ftp.nazwa.pl/

B. ftp:\ftp.nazwa.pl/

C. http://ftp.nazwa.pl/

D. ftp://ftp.nazwa.pl/

Odpowiedzi, które zaczynają się od "http://" lub "http:\", są błędne, ponieważ wskazują na protokół HTTP (Hypertext Transfer Protocol), który służy głównie do przesyłania dokumentów HTML i nie jest przeznaczony do transferu plików. Protokół HTTP nie obsługuje bezpośrednich operacji na plikach, takich jak przesyłanie lub pobieranie plików w sposób, który oferuje FTP. Użycie "ftp:\" zamiast "ftp://" jest również niepoprawne, ponieważ "//" jest integralną częścią składni adresu URL, która wymaga tego separatora, aby poprawnie zidentyfikować zasoby. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie tych protokołów i nie zrozumienie ich zastosowania. W praktyce, korzystając z niepoprawnego adresu, użytkownik może napotkać problemy z połączeniem, co prowadzi do frustracji i utraty czasu. Warto zatem zrozumieć różnice pomiędzy tymi protokołami, aby móc skutecznie korzystać z narzędzi do transferu danych. Praktyczne zastosowanie FTP w zakresie importu i eksportu plików w środowisku serwerowym wymaga znajomości tych podstawowych różnić, aby zminimalizować błędy i zwiększyć wydajność pracy.

Pytanie 8

Aby stworzyć las w strukturze AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest utworzenie przynajmniej

A. jednego drzewa domeny

B. dwóch drzew domeny

C. trzech drzew domeny

D. czterech drzew domeny

Odpowiedź 'jedno drzewo domeny' jest prawidłowa, ponieważ w strukturze Active Directory Domain Services (AD DS) las (ang. forest) składa się z co najmniej jednego drzewa domeny. Drzewo domeny jest zbiorem domen, które mają wspólny schemat i katalog globalny, co pozwala na efektywne zarządzanie zasobami w sieci. W kontekście praktycznym, jeśli organizacja decyduje się utworzyć las, może zacząć od jednej domeny, a następnie dodawać kolejne, w miarę rozwoju potrzeb biznesowych. Stosowanie się do najlepszych praktyk w zakresie projektowania struktury AD DS, takich jak minimalizowanie liczby drzew i domen, może prowadzić do uproszczenia zarządzania oraz zwiększenia wydajności operacyjnej. Przykładem może być organizacja, która rozpoczyna działalność i potrzebuje jedynie jednej domeny do zarządzania użytkownikami i zasobami, a w przyszłości może dodać więcej domen w miarę jej rozwoju.

Pytanie 9

Jakie narzędzie jest używane do zakończenia skrętki wtykiem 8P8C?

A. zaciskarka do złączy typu F

B. narzędzie uderzeniowe

C. zaciskarka do złączy typu RJ-45

D. spawarka światłowodowa

Użycie narzędzi takich jak narzędzie uderzeniowe czy spawarka światłowodowa do zakończenia skrętki wtykiem 8P8C jest mylnym podejściem. Narzędzie uderzeniowe, stosowane głównie do montażu gniazd teleinformatycznych, działa na zasadzie uderzenia, które wbija żyły w odpowiednie złącza. Jakkolwiek narzędzie to może być użyteczne w kontekście niektórych rodzajów kabli, nie nadaje się do zakończenia skrętki wtykiem RJ-45, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego docisku oraz nie pozwala na precyzyjne zarządzanie żyłami kabla, co jest kluczowe dla minimalizacji interferencji i zapewnienia optymalnej jakości sygnału. Spawarka światłowodowa z kolei ma zupełnie inny cel – służy do łączenia włókien światłowodowych poprzez ich spawanie. Użycie tego narzędzia do skrętki byłoby nie tylko nieefektywne, ale i zbędne. Ponadto, zaciskarka do złączy typu F, przeznaczona do innego typu złączy, również nie jest odpowiednia dla wtyków RJ-45. Wybór niewłaściwego narzędzia do zakończenia skrętki prowadzi do niepoprawnych połączeń, co może skutkować problemami z transmisją danych, takimi jak spadki prędkości, utrata pakietów czy zakłócenia sygnału. Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest założenie, że różne narzędzia mogą być stosowane zamiennie, co zdecydowanie nie znajduje potwierdzenia w praktyce.

Pytanie 10

Aby zweryfikować indeks stabilności systemu Windows Server, należy zastosować narzędzie

A. Monitor niezawodności

B. Menedżer zadań

C. Dziennik zdarzeń

D. Zasady grupy

Dziennik zdarzeń to narzędzie, które rejestruje różne rzeczy, które dzieją się w systemie Windows. Choć daje informacje o błędach i ostrzeżeniach, to nie jest najlepsze do analizy stabilności systemu. Czasem można pomyśleć, że sama analiza dziennika wystarczy, ale to nie wystarcza, bo nie odnosi się do szerszego obrazu wydajności czy trendów czasowych. Menedżer zadań pozwala monitorować aktualne procesy, ale raczej nie dostarcza danych z przeszłości, które są ważne do oceny wydajności w dłuższym okresie. Zasady grupy są o bezpieczeństwie i konfiguracji systemów, ale nie mówią dużo na temat monitorowania. Często użytkownicy mylą te narzędzia, myśląc, że są wystarczające, ale w sumie ignorują Monitor niezawodności, który naprawdę jest stworzony do lepszego zarządzania stabilnością. Trafna diagnoza wymaga pełnego podejścia, które łączy monitorowanie z analizą historyczną i wykrywaniem problemów na wczesnym etapie.

Pytanie 11

Jaka licencja ma charakter zbiorowy i pozwala instytucjom komercyjnym oraz organizacjom edukacyjnym, rządowym, charytatywnym na nabycie większej liczby programów firmy Microsoft na korzystnych warunkach?

A. MOLP

B. MPL

C. OEM

D. APSL

Wybór licencji MPL (Mozilla Public License) do zastosowania w kontekście komercyjnego zakupu oprogramowania przez instytucje nie jest odpowiedni, ponieważ MPL jest licencją typu open source, która zezwala na dowolne używanie, modyfikowanie i dystrybucję oprogramowania, ale nie jest ukierunkowana na masowe zakupy w ramach komercyjnych lub edukacyjnych instytucji. Z kolei OEM (Original Equipment Manufacturer) to licencja przypisana do konkretnego sprzętu, co oznacza, że oprogramowanie jest nierozerwalnie związane z urządzeniem i nie może być przenoszone na inne komputery. Takie podejście ogranicza elastyczność przedsiębiorstw oraz instytucji edukacyjnych w zarządzaniu swoimi zasobami IT. APSL (Apple Public Source License) jest kolejną licencją open source, która nie skupia się na komercyjnej dystrybucji oprogramowania w dużych ilościach. Te niepoprawne odpowiedzi ujawniają powszechny błąd myślowy związany z myleniem typów licencji oraz ich przeznaczenia. W przypadku MOLP, kluczowe jest zrozumienie, że oferuje on korzystne warunki dla instytucji, podczas gdy inne odpowiedzi nie spełniają tego kryterium, co prowadzi do nieporozumień w zakresie wyboru odpowiedniego modelu licencjonowania. W obszarze IT, znajomość różnych typów licencji i ich zastosowań jest kluczowa dla podejmowania świadomych decyzji zakupowych.

Pytanie 12

```echo off```\necho ola.txt >> ala.txt\npause\nJakie będzie skutki wykonania podanego skryptu?

A. zostanie dodany tekst ala.txt do pliku ola.txt

B. zostanie dopisany tekst ola.txt do pliku ala.txt

C. zawartość pliku ala.txt zostanie przeniesiona do pliku ola.txt

D. zawartość pliku ola.txt zostanie przeniesiona do pliku ala.txt

Niepoprawne odpowiedzi sugerują błędne zrozumienie działania polecenia "echo" oraz operatorów do zapisu w plikach. Przykładowo, pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi twierdzi, że zawartość pliku "ola.txt" zostanie skopiowana do "ala.txt", co sugeruje, że program wykonuje operację kopiowania. W rzeczywistości, polecenie "echo" nie kopiuje zawartości pliku, lecz po prostu zapisuje wskazany tekst w pliku docelowym. Kolejna odpowiedź błędnie stwierdza, że zawartość "ala.txt" zostanie skopiowana do "ola.txt", co jest niemożliwe, ponieważ skrypt nie wykonuje żadnej operacji na "ola.txt", poza tym że wypisuje do innego pliku. Ostatnia fałszywa koncepcja, która mówi o wpisywaniu tekstu "ala.txt" do "ola.txt", całkowicie myli kierunki operacji zapisu, ponieważ żadne z wykonanych poleceń nie sugeruje, aby tekst z jednego pliku był przenoszony do drugiego. Istnieje wiele typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, w tym brak zrozumienia różnicy między operacjami zapisu a kopiowania oraz nieprawidłowe wyobrażenie o funkcjonowaniu polecenia "echo". Aby zrozumieć ten temat, warto zgłębić dokumentację systemu operacyjnego oraz sposób, w jaki różne polecenia manipulują danymi w plikach.

Pytanie 13

Na przedstawionej fotografii karta graficzna ma widoczne złącza

A. DVI, D-SUB, DisplayPort

B. DVI, D-SUB, SLI

C. DVI, S-Video, HDMI

D. DVI, S-Video, D-SUB

Karta graficzna posiada złącza DVI S-Video i D-SUB co jest prawidłową odpowiedzią. Złącze DVI jest używane do przesyłania cyfrowego sygnału wideo co zapewnia lepszą jakość obrazu w porównaniu z analogowym sygnałem D-SUB. DVI jest standardem w wielu monitorach i kartach graficznych pozwalając na przesyłanie wysokiej jakości treści multimedialnych. S-Video to złącze analogowe które rozdziela sygnały jasności i koloru co poprawia jakość obrazu w porównaniu do standardowego kompozytowego sygnału wideo. Jest ono często wykorzystywane w starszych urządzeniach telewizyjnych i projektorach. Złącze D-SUB znane również jako VGA jest powszechnie stosowane do przesyłania analogowego sygnału wideo do monitorów. Pomimo wycofywania go z nowoczesnych urządzeń wciąż jest szeroko używane w starszych systemach. Dobre praktyki branżowe sugerują korzystanie z cyfrowych złączy takich jak DVI lub HDMI gdzie to możliwe ze względu na lepszą jakość obrazu i dźwięku. Warto znać te standardy ponieważ umożliwiają one elastyczność w konfiguracji sprzętu szczególnie w środowiskach z różnorodnym wyposażeniem.

Pytanie 14

Pamięć Intel® Smart Cache, która jest wbudowana w procesory o wielu rdzeniach, takie jak Intel® Core TM Duo, to pamięć

A. Cache L2 lub Cache L3, współdzielona przez wszystkie rdzenie

B. Cache L2 lub Cache L3, dzielona równo między rdzeniami

C. Cache L1 współdzielona przez wszystkie rdzenie

D. Cache L1 dzielona równo między rdzeniami

Intel® Smart Cache to zaawansowany system pamięci podręcznej, który jest wbudowany w wielordzeniowe procesory, takie jak Intel® Core™ Duo. Pamięć ta jest klasyfikowana jako Cache L2 lub Cache L3 i działa na zasadzie współdzielenia pomiędzy wszystkimi rdzeniami procesora. Ta architektura pozwala na zwiększenie wydajności, ponieważ rdzenie mają dostęp do wspólnego zbioru danych, co redukuje opóźnienia i zwiększa szybkość przetwarzania. W praktyce oznacza to, że gdy jeden rdzeń przetwarza dane, inny rdzeń również może z nich skorzystać, co jest kluczowe w aplikacjach wielowątkowych. Przykładem zastosowania jest przetwarzanie wielozadaniowe w systemach operacyjnych, gdzie różne procesy mogą korzystać z tej samej pamięci podręcznej, co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie zasobami. Zgodnie z dobrymi praktykami w projektowaniu procesorów, współdzielenie pamięci cache między rdzeniami jest standardem w nowoczesnych architekturach, co umożliwia lepszą synchronizację i współpracę między rdzeniami.

Pytanie 15

Aby osiągnąć przepustowość wynoszącą 4 GB/s w obie strony, konieczne jest zainstalowanie w komputerze karty graficznej korzystającej z interfejsu

A. PCI-Express x 16 wersja 1.0

B. PCI-Express x 1 wersja 3.0

C. PCI-Express x 8 wersja 1.0

D. PCI-Express x 4 wersja 2.0

Wybór nieprawidłowego interfejsu PCI-Express wynika z nieporozumienia dotyczącego przepustowości oraz możliwości poszczególnych wersji. Na przykład, PCI-Express x1 wersja 3.0 oferuje 1 GB/s przepustowości w jedną stronę, co oznacza, że w obie strony nie osiągnie wymaganej wartości 4 GB/s. W przypadku PCI-Express x8 wersja 1.0, przepustowość wynosi tylko 2 GB/s w jedną stronę, a zatem również nie spełnia wymagania 4 GB/s. Jeszcze bardziej nieodpowiednia jest opcja PCI-Express x4 wersja 2.0, która dostarcza zaledwie 2 GB/s w obie strony, co całkowicie odbiega od wymagań. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia, jak różne linie PCI-Express wpływają na całkowitą przepustowość. Kluczowe jest zrozumienie, że przepustowość jest iloczynem liczby linii i przepustowości na linię, co w kontekście wysokowydajnych zadań, takich jak obróbka grafiki czy przetwarzanie danych, jest krytyczne. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować specyfikacje techniczne oraz być świadomym, które interfejsy są odpowiednie do danego zastosowania, aby uniknąć zawirowań w wydajności systemu.

Pytanie 16

Jakie medium transmisyjne powinno być użyte do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600m?

A. przewód koncentryczny

B. światłowód

C. skrętka UTP

D. skretkę STP

Skrętka UTP, skrętka STP oraz przewód koncentryczny to mniej efektywne medium transmisyjne dla odległości 600 metrów. Skrętka UTP, czyli unshielded twisted pair, jest powszechnie stosowana w lokalnych sieciach komputerowych, jednak jej maksymalny zasięg wynosi zazwyczaj 100 metrów przy standardzie 1000BASE-T. Przekraczając tę odległość, sygnał zaczyna tracić jakość, co prowadzi do przerwy w komunikacji lub obniżenia prędkości przesyłania danych. Skrętka STP, shielded twisted pair, poprawia ochronę przed zakłóceniami, ale podobnie jak UTP, ma ograniczenia zasięgowe, co czyni ją niewłaściwym wyborem na dystansie 600 metrów. Przewód koncentryczny, choć może być wykorzystywany w niektórych aplikacjach, takich jak telewizja kablowa, również nie jest optymalnym rozwiązaniem dla nowoczesnych sieci wysokoprzepustowych. Jego zdolności transmisyjne i jakość sygnału są znacznie gorsze w porównaniu do światłowodów. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru miedzi zamiast światłowodu obejmują przekonanie o niskich kosztach początkowych miedzi, ignorując jej ograniczenia w zakresie zasięgu i jakości sygnału. Warto zatem zainwestować w światłowód, aby zapewnić niezawodność i wydajność sieci w dłuższym okresie czasu.

Pytanie 17

Dokumentacja końcowa dla planowanej sieci LAN powinna między innymi zawierać

A. kosztorys prac instalacyjnych

B. raport pomiarowy torów transmisyjnych

C. założenia projektowe sieci lokalnej

D. wykaz rysunków wykonawczych

Wielu profesjonalistów w dziedzinie IT może błędnie interpretować znaczenie dokumentacji powykonawczej sieci LAN, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów. Na przykład, założenia projektowe sieci lokalnej mogą być istotnym dokumentem, jednak nie odzwierciedlają one powykonawczego aspektu instalacji. Zdefiniowanie założeń projektowych jest etapem wstępnym, zajmującym się planowaniem i nie dostarcza informacji o rzeczywistym stanie zrealizowanej infrastruktury. Podobnie, spis rysunków wykonawczych może być przydatny, jednak nie zastępuje rzeczywistych wyników pomiarowych, które są kluczowe dla potwierdzenia, że sieć działa zgodnie z wymaganiami. Kosztorys robót instalatorskich także nie jest dokumentem kluczowym w kontekście powykonawczym, ponieważ koncentruje się na aspektach finansowych projektu, a nie na jego realizacji. Właściwe podejście do dokumentacji powykonawczej powinno skupiać się na wynikach pomiarowych, które potwierdzają funkcjonalność oraz jakość instalacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Bez dokładnych raportów pomiarowych, ryzykujemy wystąpienie problemów z wydajnością sieci, co może prowadzić do kosztownych przestojów i frustracji użytkowników końcowych.

Pytanie 18

W systemie Windows odpowiednikiem macierzy RAID1 jest wolumin

A. prosty

B. rozłożony

C. łączony

D. dublowany

Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie różnic między różnymi typami woluminów w systemie Windows i technologią RAID. Wolumin rozłożony, na przykład, jest rozwiązaniem, które dzieli dane pomiędzy kilka dysków, co zwiększa wydajność, ale nie zapewnia redundancji. Oznacza to, że w przypadku awarii jednego z dysków wszystkie dane mogą zostać utracone, co jest poważnym ryzykiem w wielu zastosowaniach biznesowych. Z kolei wolumin łączony łączy przestrzeń dyskową z kilku dysków, ale również nie tworzy kopii zapasowej danych, co skutkuje brakiem bezpieczeństwa. Wolumin prosty natomiast nie korzysta z żadnej formy redundancji i przechowuje dane tylko na jednym dysku. Powszechny błąd polega na myleniu wydajności z niezawodnością, co może prowadzić do decyzji, które narażają dane na straty. W kontekście zabezpieczania danych, najlepsze praktyki wskazują, że wykorzystanie dublowania danych, takich jak w przypadku RAID1, jest kluczowe dla ochrony przed awariami sprzętowymi i zapewnienia ciągłości działania systemów informatycznych. Bez tego rodzaju zabezpieczeń, organizacje narażają się na duże straty finansowe i reputacyjne, co czyni zrozumienie tych koncepcji niezwykle istotnym w dzisiejszym świecie IT.

Pytanie 19

Ile adresów urządzeń w sieci jest dostępnych dzięki zastosowaniu klasy adresowej C w systemach opartych na protokołach TCP/IP?

A. 254

B. 200

C. 100

D. 256

Klasa adresowa C w sieciach opartych na protokole TCP/IP jest jedną z klas adresowych, której głównym celem jest umożliwienie przypisania adresów dla stosunkowo niewielkich sieci. Adresy w klasie C mają format 24-bitowy dla części sieciowej i 8-bitowy dla części hosta, co oznacza, że adresy te zaczynają się od 192.0.0.0 do 223.255.255.255. W teorii, przy użyciu 8-bitowego segmentu dla hostów, teoretycznie moglibyśmy uzyskać 256 adresów. Jednak dwa z tych adresów są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (np. 192.168.1.0) i jeden dla adresu rozgłoszeniowego (np. 192.168.1.255). Dlatego rzeczywista liczba dostępnych adresów urządzeń w klasie C wynosi 254, co jest wystarczające dla małych sieci, takich jak biura czy oddziały firm. Umożliwia to przypisanie unikalnych adresów do urządzeń, zapewniając jednocześnie możliwość efektywnego zarządzania i organizacji sieci w zgodzie z najlepszymi praktykami administracyjnymi.

Pytanie 20

Jaki protokół jest stosowany przez WWW?

A. FTP

B. IPSec

C. HTTP

D. SMTP

Protokół HTTP (HyperText Transfer Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieci WWW, umożliwiającym przesyłanie danych pomiędzy serwerami a klientami (przeglądarkami internetowymi). Jest to protokół aplikacyjny, który działa na warstwie aplikacji modelu OSI. HTTP definiuje zasady, jakimi posługują się klienci i serwery do wymiany informacji. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarkę, przeglądarka wysyła zapytanie HTTP do serwera, który następnie odpowiada przesyłając żądane zasoby, takie jak strony HTML, obrazy czy pliki CSS. Protokół ten obsługuje różne metody, takie jak GET, POST, PUT, DELETE, co pozwala na różne sposoby interakcji z zasobami. Warto również zwrócić uwagę na rozwinięcie tego protokołu w postaci HTTPS (HTTP Secure), który dodaje warstwę szyfrowania dzięki zastosowaniu protokołu TLS/SSL, zwiększając bezpieczeństwo przesyłanych danych. Znajomość HTTP jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się tworzeniem aplikacji internetowych oraz zarządzaniem treścią w sieci, ponieważ umożliwia efektywne projektowanie interfejsów oraz lepsze zrozumienie działania serwisów internetowych.

Pytanie 21

Czym zajmuje się usługa DNS?

A. weryfikacja poprawności adresów domenowych

B. weryfikacja poprawności adresów IP

C. przekład adresów IP na nazwy domenowe

D. przekład nazw domenowych na adresy IP

Usługa DNS (Domain Name System) pełni kluczową rolę w internecie, umożliwiając translację nazw domenowych na adresy IP. Dzięki temu użytkownicy mogą wprowadzać przyjazne dla człowieka adresy, takie jak www.przyklad.pl, zamiast trudnych do zapamiętania ciągów cyfr. Proces ten odbywa się poprzez zapytania do serwerów DNS, które odpowiadają odpowiednim adresom IP, umożliwiając przeglądarkom internetowym łączenie się z odpowiednimi serwerami. Przykładowo, gdy wpisujesz adres www.example.com, twoje urządzenie wysyła zapytanie do serwera DNS, który zwraca adres IP, do którego należy ta strona. Istotne jest, że DNS nie tylko ułatwia korzystanie z internetu, ale również wspiera bezpieczeństwo poprzez różne mechanizmy, takie jak DNSSEC, które weryfikują autentyczność danych. Dobrą praktyką jest również korzystanie z rozproszonych serwerów DNS, co zwiększa odporność na awarie i ataki DDoS. Wzmacnia to wydajność i niezawodność połączeń sieciowych, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie, w którym zaufanie do infrastruktury internetowej jest niezbędne.

Pytanie 22

Rodzaje ataków mających na celu zakłócenie funkcjonowania aplikacji oraz procesów w urządzeniach sieciowych to ataki klasy

A. DoS

B. zero-day

C. spoofing

D. smurf

Ataki typu DoS (Denial of Service) mają na celu zakłócenie normalnego działania usług, aplikacji i procesów w sieciach komputerowych. Celem tych ataków jest uniemożliwienie użytkownikom dostępu do systemu poprzez przeciążenie serwera lub infrastruktury sieciowej. W praktyce, atakujący wysyła ogromne ilości ruchu do docelowego serwera, co prowadzi do jego przeciążenia. Przykładem może być atak SYN flood, który eksploitując proces nawiązywania połączenia TCP, generuje wiele niekompletnych połączeń, co finalnie prowadzi do wyczerpania zasobów serwera. Standardy i najlepsze praktyki w zakresie zabezpieczeń sieciowych zalecają stosowanie mechanizmów ochrony, takich jak firewall, systemy wykrywania i zapobiegania włamaniom (IDS/IPS) oraz usługi DDoS mitigation, które mogą pomóc w minimalizacji skutków takiego ataku. Wiedza na temat ataków DoS jest kluczowa dla specjalistów z zakresu bezpieczeństwa IT, aby opracować skuteczne strategie obronne i zapewnić ciągłość działania usług.

Pytanie 23

Jakie polecenie należy zastosować, aby zamontować pierwszą partycję logiczną dysku primary slave w systemie Linux?

A. mount /dev/hdb5 /mnt/hdd

B. mount /dev/hda4 /mnt/hdd

C. mount /dev/hda2 /mnt/hdd

D. mount /dev/hdb3 /mnt/hdd

Odpowiedź 'mount /dev/hdb5 /mnt/hdd' jest poprawna, ponieważ odnosi się do pierwszej partycji logicznej na dysku, który jest określony jako 'primary slave'. W systemie Linux dyski są klasyfikowane jako 'hda', 'hdb', itd., gdzie 'hda' to pierwszy dysk twardy, a 'hdb' to drugi. Partycje na tych dyskach są numerowane, a w przypadku dysków typu 'slave', logiczne partycje zaczynają się od numeru 5. Dlatego '/dev/hdb5' wskazuje na piątą partycję, która jest logiczną partycją na dysku 'hdb'. Używając polecenia 'mount', możemy zamontować tę partycję w punkcie montowania '/mnt/hdd', co pozwala na dostęp do jej zawartości z poziomu systemu plików. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami, umożliwiając organizację przestrzeni dyskowej oraz ułatwiając zarządzanie danymi. Przykładowo, po zamontowaniu partycji, użytkownik może zainstalować oprogramowanie lub przenieść pliki do tego konkretnego miejsca, co może być przydatne w wielu scenariuszach operacyjnych.

Pytanie 24

Do konserwacji elementów optycznych w komputerach zaleca się zastosowanie

A. oleju wazelinowego

B. izopropanolu

C. żywicy

D. smaru

Izopropanol, znany również jako alkohol izopropylowy, jest powszechnie uznawany za najlepszy środek czyszczący do układów optycznych w sprzęcie komputerowym. Jego właściwości sprawiają, że skutecznie usuwa kurz, odciski palców i inne zanieczyszczenia bez ryzyka uszkodzenia delikatnych powierzchni soczewek. Dzięki szybko parującej formule, izopropanol nie pozostawia smug ani resztek, co jest kluczowe w zachowaniu wysokiej jakości obrazu. W praktyce, czyszczenie za pomocą izopropanolu polega na nasączeniu miękkiej ściereczki lub wacika i delikatnym przetarciu powierzchni optycznych, takich jak obiektywy kamer, soczewki mikroskopów czy układów optycznych w laptopach. Ponadto, zgodnie z zaleceniami producentów sprzętu, warto stosować izopropanol o stężeniu 70-90%, co zapewnia optymalne działanie czyszczące. Regularne czyszczenie układów optycznych za pomocą izopropanolu to nie tylko kwestia estetyki, ale także kluczowy element dbałości o wydajność i trwałość sprzętu. Wprowadzenie tego standardu do praktyki użytkowników sprzętu komputerowego pozwala na utrzymanie jego najwyższej wydajności przez dłuższy czas.

Pytanie 25

Shareware to typ licencji, który opiera się na

A. korzystaniu z programu bez opłat i bez jakichkolwiek ograniczeń

B. bezpłatnym udostępnianiu programu w celu testowania przed dokonaniem zakupu

C. bezpłatnym dystrybuowaniu aplikacji bez ujawnienia kodu źródłowego

D. użytkowaniu programu przez ustalony czas, po którym program przestaje funkcjonować

Odpowiedzi sugerujące, że shareware umożliwia używanie programu bezpłatnie bez żadnych ograniczeń, są mylące, ponieważ w rzeczywistości model ten nie pozwala na nieograniczone korzystanie z oprogramowania. Tego typu interpretacja może prowadzić do licznych nieporozumień dotyczących praw użytkowników oraz stworzenia fałszywego poczucia, że oprogramowanie jest całkowicie darmowe. Podobnie, twierdzenie, że shareware polega na bezpłatnym rozprowadzaniu aplikacji bez ujawniania kodu źródłowego, nie oddaje istoty tego modelu, który nie ma na celu ukrycia czegokolwiek, ale raczej dostarczenie użytkownikowi możliwości przetestowania programu przed podjęciem decyzji o zakupie. Ostatnia niepoprawna koncepcja, sugerująca, że program jest używany przez określony czas, po którym przestaje działać, myli się, ponieważ nie jest to cecha typowa dla shareware; zamiast tego, wiele programów shareware po okresie próbnym ogranicza funkcjonalności, a nie całkowicie przestaje działać. Takie błędne rozumienie shareware może prowadzić do nieodpowiednich oczekiwań wobec oprogramowania oraz niewłaściwego użytkowania licencji, co może skutkować konsekwencjami prawnymi i finansowymi. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda licencja oprogramowania ma swoje specyficzne warunki, które powinny być zawsze dokładnie analizowane przed rozpoczęciem korzystania z oprogramowania.

Pytanie 26

Zdiagnostykowane wyniki wykonania polecenia systemu Linux odnoszą się do ```/dev/sda: Timing cached reads: 18100 MB in 2.00 seconds = 9056.95 MB/sec```

A. pamięci RAM

B. dysku twardego

C. karty sieciowej

D. karty graficznej

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele osób może mylić rolę dysku twardego z innymi komponentami komputera. Na przykład, karta graficzna jest odpowiedzialna za renderowanie obrazu i nie ma związku z procesem odczytu danych z dysku twardego. Odpowiedzi dotyczące karty sieciowej czy pamięci RAM również są niepoprawne, ponieważ każdy z tych elementów ma odmienną funkcjonalność. Karta sieciowa zajmuje się komunikacją z siecią, a jej wydajność nie jest mierzona w taki sposób, jak odczyt danych z dysku. Z kolei pamięć RAM służy do przechowywania danych tymczasowych, a cache, o którym mowa w pytaniu, odnosi się do mechanizmów buforowania związanych z pamięcią podręczną dysku, a nie samej pamięci RAM. Zrozumienie różnic między tymi komponentami jest kluczowe dla efektywnego diagnozowania i optymalizacji systemów komputerowych. Osoby, które nie mają solidnych podstaw w architekturze komputerowej, mogąłatwo popełnić błędy myślowe, myląc różne funkcje poszczególnych podzespołów. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zagłębić się w dokumentację techniczną oraz standardy branżowe, które wyjaśniają, jak każdy z tych elementów wpływa na ogólną wydajność systemu. Zrozumienie, jak działają te komponenty, pozwala lepiej ocenić ich wpływ na codzienną pracę z komputerem oraz podejmować świadome decyzje dotyczące modernizacji czy naprawy sprzętu.

Pytanie 27

Które bity w 48-bitowym adresie MAC identyfikują producenta?

A. Ostatnie 24 bity

B. Ostatnie 8 bitów

C. Pierwsze 8 bitów

D. Pierwsze 24 bity

Błędne odpowiedzi w tym pytaniu wskazują na nieporozumienia dotyczące struktury adresu MAC. Pierwsze 8 bitów nie wystarcza do pełnej identyfikacji producenta, ponieważ nie jest to wystarczająca liczba bitów, aby objąć wszystkie możliwe organizacje produkujące sprzęt sieciowy. Ostatnie 8 bitów również nie odnosi się do identyfikatora producenta, ponieważ te bity są zazwyczaj używane do identyfikacji konkretnego urządzenia w ramach danej organizacji. Odpowiedź wskazująca na ostatnie 24 bity jest również myląca, ponieważ te bity są rezerwowane dla indywidualnego identyfikatora sprzętu, a nie dla producenta. W związku z tym, kluczowym błędem myślowym jest niezrozumienie, że identyfikacja producenta wymaga większej liczby bitów, aby pokryć globalny rynek producentów. Ponadto, w kontekście standardów IEEE, OUI jest krytycznym elementem, który zapewnia, że każdy producent ma unikalną przestrzeń adresową. Bez tej struktury, mogłyby dochodzić do konfliktów adresowych w sieci, co prowadziłoby do problemów z komunikacją i identyfikacją urządzeń. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla administratorów sieci, którzy muszą umieć analizować i diagnozować problematykę sieciową oraz zarządzać różnorodnością urządzeń.

Pytanie 28

Jeśli w określonej przestrzeni będą funkcjonowały równocześnie dwie sieci WLAN w standardzie 802.11g, to aby zredukować ryzyko wzajemnych zakłóceń, należy przypisać im kanały o numerach różniących się o

A. 4

B. 3

C. 2

D. 5

Wybór kanałów o numerach różniących się o 4, 3 lub 2 prowadzi do zwiększonego ryzyka interferencji w sieciach WLAN, szczególnie w przypadku standardu 802.11g. Kanały w paśmie 2,4 GHz nakładają się na siebie, co oznacza, że użycie kanałów zbyt bliskich siebie nie tylko nie eliminuje, ale wręcz może potęgować zakłócenia. Na przykład, jeśli jedna sieć działa na kanale 1, a druga na kanale 4, to część pasma będzie się pokrywać, co spowoduje spadek wydajności i jakości sygnału. Obliczając odpowiednie odstępy między kanałami, ważne jest, aby pamiętać, że w przypadku 802.11g najbardziej efektywne są kanały oddalone od siebie o co najmniej 5. Przydzielanie kanałów o mniejszych różnicach sugeruje brak zrozumienia zasad działania technologii sieci bezprzewodowych oraz ich specyfiki, co może prowadzić do frustracji użytkowników z powodu niestabilnych połączeń i zakłóceń. Użytkownicy sieci powinni być świadomi, że poprawne dobranie kanałów to kluczowy element zarządzania sieciami WLAN, a ignorowanie tych zasad może prowadzić do obniżenia wydajności całego systemu.

Pytanie 29

W lokalnej sieci protokołem odpowiedzialnym za dynamiczną konfigurację adresów IP jest

A. DHCP

B. TCP/IP

C. FTP

D. DNS

Protokół DHCP to naprawdę ważny element w sieciach lokalnych, bo to on sprawia, że przydzielanie adresów IP do urządzeń jest łatwe i szybkie. Kiedy podłączasz komputer albo smartfona, to wysyła on do serwera DHCP zapytanie. A ten serwer odpowiada, przydzielając wolny adres IP oraz inne dane, jak maska podsieci czy brama domyślna. To mega ułatwia życie administratorom, bo nie muszą ręcznie przydzielać adresów, co mogłoby skończyć się błędami. Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że w dużych sieciach, gdzie jest masa urządzeń, DHCP naprawdę robi różnicę. I jeszcze, co jest super, to daje możliwość rezerwacji adresów IP dla konkretnych urządzeń, co jest przydatne, gdy musisz mieć urządzenia zawsze dostępne w sieci.

Pytanie 30

Aby w systemie Windows, przy użyciu wiersza poleceń, zmienić partycję FAT na NTFS bez utraty danych, powinno się zastosować polecenie

A. recover

B. change

C. convert

D. format

Polecenie 'convert' jest odpowiednie do zmiany systemu plików z FAT na NTFS bez utraty danych, co czyni je idealnym rozwiązaniem w sytuacjach, gdy potrzebujemy aktualizacji systemu plików w istniejącej partycji. Używając polecenia 'convert', system Windows skanuje partycję i zmienia jej struktury wewnętrzne na takie, które są zgodne z NTFS, a jednocześnie zachowuje wszystkie pliki i foldery znajdujące się na tej partycji. Przykład zastosowania może obejmować sytuację, w której użytkownik chce zyskać dodatkowe funkcje oferowane przez NTFS, takie jak lepsze zarządzanie uprawnieniami, kompresja plików czy możliwość wykorzystania dużych plików powyżej 4 GB. Dobre praktyki w zakresie zarządzania systemami operacyjnymi zalecają użycie tego polecenia z odpowiednimi uprawnieniami administratora, aby uniknąć problemów związanych z autoryzacją. Ponadto, przed dokonaniem jakichkolwiek zmian na partycji, zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych, aby zminimalizować ryzyko ich utraty.

Pytanie 31

Wykonanie polecenia ```NET USER GRACZ * /ADD``` w wierszu poleceń systemu Windows spowoduje

A. wyświetlenie monitu o podanie hasła

B. utworzenie konta GRACZ z hasłem *

C. utworzenie konta GRACZ bez hasła oraz nadanie mu uprawnień administratora komputera

D. pokazanie komunikatu o błędnej składni polecenia

W analizie odpowiedzi, które zostały uznane za niepoprawne, można dostrzec kilka powszechnych nieporozumień. Po pierwsze, stwierdzenie o wyświetleniu komunikatu o niewłaściwej składni polecenia jest mylne, ponieważ składnia NET USER jest poprawna, a przy użyciu gwiazdki '*' system nie tylko akceptuje polecenie, ale również inicjuje proces żądania hasła. Kolejna nieprawidłowa koncepcja dotyczy przypisania konta GRACZ uprawnień administratora. W rzeczywistości, polecenie to domyślnie nie nadaje kontu żadnych dodatkowych uprawnień, a nowe konta użytkowników są tworzone jako standardowe konta, które nie mają uprawnień administracyjnych, chyba że wyraźnie wskazano inaczej. Ostatnia mylna odpowiedź sugeruje, że konto GRACZ może zostać dodane bez hasła, co jest niezgodne z polityką bezpieczeństwa systemu Windows. Tworzenie kont bez haseł stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa, dlatego system wymaga wprowadzenia hasła podczas tworzenia nowego konta. Często użytkownicy zaniedbują te zasady, co prowadzi do poważnych luk w zabezpieczeniach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem i zapewnienia bezpieczeństwa danych.

Pytanie 32

Jaką usługę wykorzystuje się do automatycznego przypisywania adresów IP do komputerów w sieci?

A. WINS

B. SMTP

C. DHCP

D. IMAP

IMAP, czyli Internet Message Access Protocol, to protokół używany do synchronizacji wiadomości e-mail z serwerem. Nie ma on związku z przydzielaniem adresów IP, ponieważ jego funkcja koncentruje się na dostępie do wiadomości e-mail, a nie na zarządzaniu adresacją sieciową. WINS, czyli Windows Internet Name Service, jest protokołem wykorzystywanym w systemach Windows do rozwiązywania nazw NetBIOS na adresy IP, co również nie ma nic wspólnego z automatycznym przydzielaniem adresów IP, lecz z identyfikacją komputerów w sieci. SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, jest protokołem odpowiedzialnym za wysyłanie wiadomości e-mail. Tak jak w przypadku IMAP, SMTP nie jest związany z zarządzaniem adresami IP, lecz z wymianą informacji między serwerami pocztowymi. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z mylenia funkcji protokołów komunikacyjnych i sieciowych. Użytkownicy mogą nie rozumieć, że różne protokoły pełnią różne funkcje, co skutkuje błędnym skojarzeniem DHCP z innymi protokołami, które odnoszą się do przesyłania danych lub identyfikacji urządzeń w sieci. Zrozumienie ról protokołów w infrastrukturze sieciowej jest kluczowe dla właściwego doboru rozwiązań oraz efektywnego zarządzania siecią.

Pytanie 33

Schemat ilustruje ustawienia urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń na temat tej konfiguracji jest prawdziwe?

A. Urządzenia w sieci posiadają adresy klasy A

B. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest ograniczony tylko do siedmiu urządzeń

C. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

D. Obecnie w sieci WiFi działa 7 urządzeń

Filtrowanie adresów MAC w sieciach WiFi jest techniką zabezpieczającą polegającą na ograniczaniu dostępu do sieci tylko dla urządzeń o określonych adresach MAC. W przypadku przedstawionej konfiguracji opcja filtrowania adresów MAC jest ustawiona na 'Disable', co oznacza, że filtrowanie adresów MAC jest wyłączone. Oznacza to, że wszystkie urządzenia mogą łączyć się z siecią, niezależnie od ich adresu MAC. W praktyce, wyłączenie filtrowania adresów MAC może być użyteczne w środowiskach, gdzie konieczne jest zapewnienie szerokiego dostępu do sieci bez konieczności ręcznego dodawania adresów MAC urządzeń do listy dozwolonych. Jednakże, z perspektywy bezpieczeństwa, wyłączenie filtrowania MAC może zwiększać ryzyko nieautoryzowanego dostępu do sieci, dlatego w środowiskach o wysokim stopniu bezpieczeństwa zaleca się jego włączenie i regularną aktualizację listy dozwolonych adresów. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność stosowania dodatkowych mechanizmów zabezpieczeń, takich jak WPA2 lub WPA3, aby zapewnić odpowiedni poziom ochrony sieci bezprzewodowej.

Pytanie 34

Schemat ilustruje fizyczną strukturę

A. szyny

B. gwiazdy

C. drzewa

D. magistrali

Topologia gwiazdy jest jedną z najczęściej stosowanych topologii sieci komputerowych ze względu na swoją efektywność i łatwość zarządzania. W tej topologii wszystkie urządzenia sieciowe są podłączone do centralnego punktu, którym zazwyczaj jest switch lub hub. Dzięki temu w przypadku awarii jednego z kabli lub urządzeń tylko ten jeden komponent zostaje odcięty od sieci, co znacząco zwiększa niezawodność całego systemu. Topologia gwiazdy jest łatwa w rozbudowie ponieważ wystarczy dodać nowy kabel do huba lub switcha aby podłączyć dodatkowe urządzenie. Jest to popularne rozwiązanie w lokalnych sieciach komputerowych (LAN) zwłaszcza w biurach i instytucjach ze względu na prostotę instalacji i administrowania. W praktyce stosowanie topologii gwiazdy pozwala na centralne zarządzanie ruchem sieciowym co może być realizowane za pomocą odpowiedniego oprogramowania na switchu. Dzięki temu administratorzy mogą monitorować i optymalizować przepustowość sieci oraz zarządzać bezpieczeństwem danymi przesyłanymi między urządzeniami. Topologia gwiazdy odpowiada także obecnym standardom sieciowym jak Ethernet co dodatkowo ułatwia jej wdrażanie w nowoczesnych infrastrukturach sieciowych.

Pytanie 35

Jakie właściwości topologii fizycznej sieci zostały przedstawione w poniższej ramce?

A. Rozgłaszania

B. Magistrali

C. Gwiazdy

D. Siatki

Zrozumienie błędnych odpowiedzi wymaga analizy każdej z topologii. Topologia rozgłaszania, chociaż może wydawać się podobna, polega na tym, że dane są rozsyłane do wszystkich urządzeń w sieci, co jest nieco inne od opisanego mechanizmu nasłuchiwania tylko na dane adresowane do konkretnego urządzenia. Ponadto, w przypadku topologii gwiazdy, każde urządzenie jest podłączone do centralnego przełącznika lub koncentratora, co umożliwia komunikację równoległą i eliminację problemów z jednoczesnymi transmisjami, a także upraszcza lokalizację ewentualnych uszkodzeń. W topologii siatki urządzenia są połączone ze sobą w sposób, który zapewnia dużą redundancję i niezawodność, co jest przeciwieństwem słabej odporności na awarie, jaką charakteryzuje się topologia magistrali. Przykłady myślowych błędów, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie ogólnych zasad komunikacji w sieciach z konkretnymi mechanizmami działania. Wiedza na temat różnych topologii sieciowych oraz ich zastosowań w praktyce jest kluczowa dla projektowania efektywnych i niezawodnych systemów komunikacyjnych, co jest szczególnie ważne w kontekście obecnych standardów sieciowych oraz ich implementacji w nowoczesnych infrastrukturach IT.

Pytanie 36

Osoba korzystająca z komputera, która testuje łączność sieciową używając polecenia ping, uzyskała wynik przedstawiony na rysunku. Jakie może być źródło braku reakcji serwera przy pierwszej próbie, zakładając, że adres domeny wp.pl to 212.77.100.101?

C:\Users\Komputer 2>ping wp.pl
 Żądanie polecenia ping nie może znaleźć hosta wp.pl. Sprawdź nazwę i ponów próbę.
 C:\Users\Komputer 2>ping 212.77.100.101

 Badanie 212.77.100.101 z 32 bajtami danych:
 Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=28ms TTL=248
 Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=28ms TTL=248
 Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=28ms TTL=248
 Odpowiedź z 212.77.100.101: bajtów=32 czas=28ms TTL=248

 Statystyka badania ping dla 212.77.100.101:
     Pakiety: Wysłane = 4, Odebrane = 4, Utracone = 0 (0% straty).
 Szacunkowy czas błądzenia pakietów w milisekundach:
     Minimum = 28 ms, Maksimum = 28 ms, Czas średni = 28 ms

A. Nieustawiony adres domyślnej bramy w konfiguracji karty sieciowej.

B. Nieprawidłowy adres IP przypisany do karty sieciowej.

C. Brak przypisanego serwerowi DHCP adresu karty sieciowej.

D. Nieobecność adresów serwera DNS w ustawieniach karty sieciowej

Jak widać, brak serwera DNS w ustawieniach karty sieciowej sprawił, że komputer nie mógł pingować domeny. DNS, czyli Domain Name System, to coś w stylu tłumacza dla internetu - zamienia nazwy domen na adresy IP. Jak go nie skonfigurujesz, to komputer nie wie, gdzie ma szukać, co kończy się błędem. W drugim przypadku, gdy podałeś adres IP bezpośrednio, komunikacja poszła gładko, bo ominąłeś ten cały proces rozpoznawania. Prawidłowe ustawienie DNS to klucz do sprawnego korzystania z internetu. Lepiej korzystać z zaufanych serwerów DNS od operatorów albo publicznych, jak Google DNS (8.8.8.8), bo zapewniają one lepszą szybkość i stabilność. Pamiętaj, że dobra konfiguracja DNS to nie tylko kwestia wydajności, ale też bezpieczeństwa sieci, żeby uniknąć opóźnień i problemów z dostępem do stron, co jest całkiem ważne, szczególnie w biznesie.

Pytanie 37

Jakie oprogramowanie jest wykorzystywane do dynamicznej obsługi urządzeń w systemie Linux?

A. udev

B. uname

C. uptime

D. ulink

Odpowiedzi "ulink", "uname" oraz "uptime" są błędne i nie odnoszą się do dynamicznego zarządzania sprzętem w systemie Linux. Ulink jest terminem, który nie odnosi się do żadnego znanego systemu lub narzędzia w kontekście Linuxa, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących zarządzania urządzeniami. Z kolei uname to narzędzie służące do wyświetlania informacji o systemie operacyjnym, takich jak nazwa jądra, wersja, architektura czy nazwa hosta, ale nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem urządzeniami. Uptime z kolei informuje o czasie działania systemu od ostatniego uruchomienia, co jest przydatne w kontekście monitorowania stabilności, ale również nie ma związku z dynamicznym zarządzaniem sprzętem. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest mylenie funkcji systemowych z narzędziami do zarządzania urządzeniami. Kluczowe w zrozumieniu roli udev jest rozpoznanie, że zarządzanie sprzętem wymaga dynamicznej interakcji z urządzeniami, co udev umożliwia, a inne wymienione narzędzia nie są do tego przystosowane. Wiedza ta jest istotna w kontekście administrowania systemami Linux oraz ich efektywnego zarządzania w środowisku produkcyjnym.

Pytanie 38

Na rysunku ukazany jest diagram blokowy zasilacza

A. impulsowego matrycy RAID

B. analogowego komputera

C. impulsowego komputera

D. awaryjnego (UPS)

Zasilacz komputerowy analogowy oraz impulsowy różnią się znacząco od zasilacza awaryjnego pod względem konstrukcji i zastosowania. Zasilacz analogowy nie jest typowym rozwiązaniem we współczesnych systemach IT, gdzie dominują zasilacze impulsowe ze względu na wyższą efektywność energetyczną i mniejsze rozmiary. Zasilacz impulsowy komputera, choć popularny, nie oferuje funkcji podtrzymywania zasilania w przypadku przerwy w dostawie energii, co czyni go nieodpowiednim do zastosowania w krytycznych systemach wymagających ciągłości pracy. Natomiast zasilacz impulsowy dla matrycy RAID służy do zapewnienia stabilnego napięcia dla tego typu urządzeń pamięci masowej, ale również nie zapewnia ochrony przed przerwami w zasilaniu. Błędna identyfikacja zasilacza UPS z innymi typami zasilaczy może wynikać z niezrozumienia funkcji akumulatorów i falownika, które są kluczowe dla działania UPS. Warto podkreślić, że UPS ma na celu nie tylko dostarczenie energii podczas awarii, ale również ochronę przed przepięciami, co jest szczególnie ważne w ochronie delikatnych podzespołów elektronicznych przed uszkodzeniem. Dlatego rozumienie różnic w konstrukcji i funkcjach różnych typów zasilaczy jest kluczowe w kontekście zastosowań przemysłowych i informatycznych, gdzie niezawodność zasilania ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa danych i ciągłości operacyjnej.

Pytanie 39

Jakie pojęcia wiążą się z terminami „sequence number” oraz „acknowledgment number”?

A. UDP (User Datagram Protocol)

B. TCP (Transmission Control Protocol)

C. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

D. IP (Internet Protocol)

Wybór innych protokołów niż TCP w kontekście pojęć sequence number i acknowledgment number wynika z nieporozumienia związanych z ich funkcjonalnością. HTTP, choć bardzo powszechny, jest protokołem warstwy aplikacji służącym głównie do przesyłania dokumentów hipertekstowych. Nie zajmuje się on kontrolą przepływu danych ani ich sekwencjonowaniem jak TCP dlatego sequence number i acknowledgment number nie mają w nim zastosowania. UDP jest protokołem warstwy transportowej podobnie jak TCP jednak różni się tym że jest protokołem bezpołączeniowym. UDP nie zapewnia mechanizmów do śledzenia kolejności czy potwierdzania odbioru danych dlatego jest używany w aplikacjach gdzie czas dostarczenia jest ważniejszy niż niezawodność jak w przypadku transmisji wideo czy gier online. IP natomiast działa na warstwie sieciowej i służy do przesyłania pakietów danych pomiędzy różnymi urządzeniami w sieci. IP nie dba o porządek pakietów ani nie zapewnia ich dostarczenia dlatego sequence number i acknowledgment number są poza jego zakresem działania. Wybór protokołów innych niż TCP często wynika z braku zrozumienia ich roli i zastosowań co może prowadzić do błędnego przypisywania im cech charakterystycznych dla TCP.

Pytanie 40

Jakiego materiału używa się w drukarkach tekstylnych?

A. woskowa taśma

B. fuser

C. atrament sublimacyjny

D. filament

Taśmy woskowe, filamenty oraz fuser to materiały lub komponenty, które nie są odpowiednie do zastosowania w drukarkach tekstylnych. Taśmy woskowe są używane głównie w drukarkach etykietowych i termicznych, gdzie woskowy tusz jest nanoszony na podłoże za pomocą ciepła. Zastosowanie taśm woskowych w kontekście druku tekstylnego jest nieadekwatne ze względu na ich charakterystykę, która nie zapewnia trwałości i jakości wymaganego w tekstyliach. Filamenty, z kolei, są materiałami wykorzystywanymi w druku 3D, gdzie tworzywa sztuczne są topnione i formowane w obiekty przestrzenne, a nie w procesie druku na tkaninach. Zastosowanie filamentów w druku tekstylnym również nie znajduje uzasadnienia, ponieważ nie zapewniają one odpowiedniego przylegania ani kolorystyki. Fuser, będący elementem drukarek laserowych, służy do utrwalania tonera na papierze i nie ma zastosowania w druku tekstylnym. Pojawią się tu typowe błędy myślowe związane z myleniem technologii druku oraz zastosowań różnych materiałów eksploatacyjnych, co prowadzi do niewłaściwych wniosków. Właściwe dobieranie materiałów eksploatacyjnych w druku tekstylnym jest kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących efektów wizualnych i trwałości nadruków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej