Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 14:04
Data zakończenia: 31 maja 2025 14:23

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kompozycja wzdłuż przekątnej jest formą kompozycji

A. spiralną

B. poziomą

C. ukośną

D. zamkniętą

Kompozycja po przekątnej, znana również jako kompozycja ukośna, odgrywa kluczową rolę w wielu dziedzinach sztuki, szczególnie w fotografii, malarstwie oraz projektowaniu graficznym. Przykładem może być fotografia krajobrazowa, gdzie umiejscowienie linii horyzontu na przekątnej kadru może prowadzić do bardziej dynamicznego i interesującego ujęcia. Kompozycja ukośna wprowadza ruch i energię, co jest szczególnie istotne w przypadku przedstawiania scen z dużą ilością szczegółów. W praktyce ustalając główne elementy obrazu zgodnie z liniami przekątnymi, twórcy mogą kierować wzrok widza, tworzyć napięcie oraz podkreślać istotne detale. W kontekście zasad kompozycji, takich jak zasada trójpodziału, wykorzystanie przekątnych wspiera naturalny sposób postrzegania obrazu przez odbiorcę. Wiedza na temat kompozycji ukośnej jest nieoceniona dla każdego, kto pragnie tworzyć wizualnie atrakcyjne prace, przestrzegając przy tym standardów estetycznych przyjętych w branży.

Pytanie 2

Aby uzyskać kolorową kopię pozytywową z negatywu barwnego przy użyciu metody addytywnej, należy użyć powiększalnika lub automatycznej kopiarki z filtrami w kolorach:

A. czerwony, żółty, niebieski

B. purpurowy, żółty, niebieskozielony

C. purpurowy, zielony, niebieski

D. czerwony, zielony, niebieski

Odpowiedź 'czerwony, zielony, niebieski' jest poprawna, ponieważ te trzy kolory podstawowe są fundamentem addytywnej metody mieszania kolorów, która jest stosowana w procesie uzyskiwania barwnej kopii z negatywu. W addytywnym modelu kolorów, światło emituje trzy podstawowe kolory: czerwony, zielony i niebieski (RGB). Mieszanie tych kolorów w różnych proporcjach pozwala uzyskać pełną paletę barw. W kontekście powiększalników i kopiarkek automatycznych, zastosowanie filtrów w tych właśnie kolorach umożliwia prawidłowe odwzorowanie kolorów na odbitce. Praktycznie, w procesie fotograficznym, wykorzystując filtry RGB, możemy precyzyjnie kontrolować intensywność i odcienie, co jest kluczowe w uzyskiwaniu jakościowych kopii zdjęć. To podejście jest szeroko stosowane w profesjonalnej fotografii oraz w laboratoriach graficznych, gdzie precyzja kolorystyczna ma ogromne znaczenie. Ponadto, stosowanie filtrów RGB jest zgodne z przyjętymi standardami branżowymi, co zapewnia spójność wyników.

Pytanie 3

Metoda, która polega na częściowym lub całkowitym przekształceniu obrazu negatywnego w pozytywowy na skutek intensywnego i krótkiego naświetlenia, nosi nazwę

A. bromolej

B. guma

C. cyjanotypia

D. solaryzacja

Bromolej to technika, która polega na używaniu emulsji olejowych z bromkiem srebra, żeby uzyskać obraz. To jest dość skomplikowany proces, bo trzeba nakładać różne warstwy emulsji na papier fotograficzny. W przeciwieństwie do solaryzacji, to nie działa na zasadzie odwracania obrazów negatywowych. Ma bardziej na celu uzyskanie fajnych efektów tonalnych i kolorystycznych. Często wykorzystuje się go w sztuce, ale nie ma nic wspólnego z tym procesem odwracania. Guma z kolei to inna technika, która używa emulsji gumy arabskiej i pigmentów do tworzenia obrazów. Także nie ma związku z solaryzacją, bo skupia się na tworzeniu obrazów na podstawie negatywów, ale nie daje odwróconych efektów. Cyjanotypia to technika druku fotograficznego, która daje taki charakterystyczny niebieski kolor podczas naświetlania. Jest naprawdę ciekawa, ale też nie odnosi się do solaryzacji, która jest wyjątkowa i opiera się na specyficznym procesie naświetlania negatywu. Wybór techniki fotograficznej zawsze powinien być dobrze przemyślany, żeby pasował do tego, co chcemy osiągnąć artystycznie.

Pytanie 4

Jakie oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego drewnianego obiektu?

A. Tylne

B. Górne

C. Przednie

D. Boczne

Wybór oświetlenia górnego, tylnego lub przedniego do fotografowania drewnianych przedmiotów może prowadzić do zniekształcenia percepcji faktury materiału. Oświetlenie górne, mimo że oświetla przedmiot, często skutkuje powstawaniem cieni bezpośrednio pod przedmiotem, co nie tylko spłaszcza perspektywę, ale także może zniekształcać wrażenie głębi. Takie podejście jest typowym błędem, ponieważ nie uwydatnia walorów estetycznych drewna, takich jak słoje czy naturalne niedoskonałości. Z kolei oświetlenie tylne, choć może dodać dramatyzmu zdjęciu, prowadzi do utraty szczegółów w przedniej części obiektu, tworząc efekt silnego kontrastu, który może zasłonić pożądane detale. Przednie oświetlenie, mimo że może wydawać się atrakcyjne, często prowadzi do efektu płaskiego, gdzie brak cieni niweluje możliwości ukazania tekstury drewna. W praktyce, fotograficy powinni zwracać uwagę na układ źródła światła względem obiektu, aby nie popełnić tych powszechnych błędów, które mogą zniweczyć efekt końcowy. Stosowanie się do tych zasad pozwala na lepsze uchwycenie charakterystyki materiału oraz podkreślenie jego unikalności.

Pytanie 5

Technika cyfrowej separacji kolorów LUTs (Look-Up Tables) służy do

A. generowania masek selekcji na podstawie wartości nasycenia kolorów

B. konwersji plików RAW na format DNG z zachowaniem metadanych

C. automatycznej korekcji perspektywy w zdjęciach architektonicznych

D. szybkiego aplikowania predefiniowanych ustawień kolorystycznych do zdjęć i filmów

Wybór odpowiedzi dotyczącej konwersji plików RAW na format DNG z zachowaniem metadanych wskazuje na pewne zrozumienie procesu digitalizacji, ale niestety nie odnosi się bezpośrednio do techniki LUTs. Konwersja RAW na DNG to proces, który ma na celu zachowanie jak największej ilości informacji o obrazie w formie nieprzetworzonej, co jest ważne dla późniejszej edycji. DNG, czyli Digital Negative, jest formatem pliku opracowanym przez Adobe, który ma na celu ujednolicenie różnych formatów RAW i może być używany w wielu programach graficznych. Jednakże, LUTs nie są bezpośrednio związane z konwersją formatów plików, lecz z aplikacją kolorów na istniejące obrazy. Drugą błędną koncepcją jest automatyczna korekcja perspektywy w zdjęciach architektonicznych. Korekcja perspektywy to technika, która angażuje narzędzia do modyfikacji układu linii i kątów w obrazie, co jest zupełnie innym procesem niż zastosowanie LUTs, które wpływają na kolorystykę, a nie na geometrię obrazu. Generowanie masek selekcji na podstawie wartości nasycenia kolorów również jest oddzielnym procesem, który polega na tworzeniu obszarów w obrazie w celu ich późniejszej manipulacji. Tego typu podejścia mogą być używane w połączeniu z LUTs, ale same w sobie nie są ich głównym zastosowaniem. Warto zatem zrozumieć, że LUTs są narzędziem do korekcji kolorów i stylizacji, a nie do konwersji czy korekcji perspektywy.

Pytanie 6

Jaką technikę wykorzystuje się do uzyskania zdjęć o rozszerzonej gamie tonalnej?

A. HDR

B. fotomontażu

C. 3D

D. posteryzacji

Techniki takie jak 3D, posteryzacja czy fotomontaż nie są związane z poszerzoną rozpiętością tonalną w sposób, w jaki czyni to HDR. W przypadku efektu 3D, chodzi o tworzenie iluzji głębi w obrazie, co jest osiągane poprzez różne techniki stereoskopowe, ale nie wpływa na tonalność zdjęcia ani na zakres zachowanych szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach. Posteryzacja polega na redukcji liczby tonów w obrazie, co skutkuje wrażeniem płaskich, jednorodnych barw. To podejście jest często wykorzystywane dla efektów artystycznych, jednak nie poszerza ono rozpiętości tonalnej, a wręcz przeciwnie – ją ogranicza. Fotomontaż to technika łączenia różnych obrazów w jeden, co może stworzyć ciekawe kompozycje, ale również nie dotyczy rozpiętości tonalnej, lecz raczej kontekstu wizualnego i narracyjnego. Błędem myślowym jest zatem mylenie tych technik z HDR, które są odmiennymi pojęciami, mającymi różne zastosowania i efekty końcowe. Przykładowo, niezdolność do rozróżnienia koncepcji tonalności od głębi obrazu prowadzi do nieporozumień w zakresie technik fotograficznych.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Technika light painting polega na

A. cyfrowym nakładaniu efektów świetlnych w postprodukcji

B. równoczesnym użyciu wielu lamp błyskowych

C. przemieszczaniu źródeł światła podczas długiej ekspozycji

D. stosowaniu filtrów kolorowych na obiektywach

Techniki wykorzystujące lampy błyskowe są powszechnie stosowane w fotografii, ale nie mają nic wspólnego z light painting. Odpowiedź sugerująca równoczesne użycie wielu lamp błyskowych nie uwzględnia kluczowej cechy light painting – długiej ekspozycji, która pozwala na rejestrowanie ruchu światła. Lampy błyskowe, które działają na zasadzie krótkiego błysku, rejestrują tylko moment, kiedy lampa się zapala, co jest zupełnie inne od efektu uzyskiwanego w light painting, gdzie światło jest rejestrowane przez kilka sekund lub nawet minut. Z kolei cyfrowe nakładanie efektów świetlnych w postprodukcji to technika, która polega na dodawaniu efektów do zdjęcia po jego zrobieniu, co nie jest zgodne z ideą light painting, gdzie proces twórczy odbywa się w czasie rzeczywistym podczas naświetlania. Stosowanie filtrów kolorowych na obiektywach również nie ma związku z light painting; filtry te zmieniają barwę światła przed dotarciem do matrycy aparatu, ale nie angażują ruchu światła w taki sposób, jak ma to miejsce w technice malowania światłem. Te nieporozumienia wskazują na brak zrozumienia charakterystyki light painting, która łączy w sobie zarówno technikę, jak i elementy artystyczne. Użytkownicy często mylą różne metody fotografii, co prowadzi do błędnych wniosków; kluczem do prawdziwego zrozumienia light painting jest nauka o długich czasach naświetlania oraz umiejętność pracy z ruchomymi źródłami światła.

Pytanie 9

Aby uwidocznić fakturę materiału na fotografii, należy oświetlić tkaninę

A. lampą ustawioną z boku pod kątem 45°

B. z jednej strony pod kątem 30°

C. lampą umieszczoną nad tkaniną

D. z dwóch stron pod kątem 45°

Odpowiedzi sugerujące oświetlenie tkaniny pod innymi kątami lub w inny sposób często prowadzą do nieefektywnego uwydatnienia jej faktury. Oświetlenie z jednej strony pod kątem 30° może nie tworzyć wystarczającego kontrastu, co skutkuje brakiem głębi i nieczytelnością szczegółów. W przypadku lampy umieszczonej nad tkaniną, światło pada równomiernie, co może zniweczyć wszelkie cienie i płaskie przedstawienie materiału, przez co jego właściwości są trudniejsze do zauważenia. Zastosowanie dwóch źródeł światła pod kątem 45° może wprowadzać nadmierne cienie i odbicia, co z kolei wprowadza chaos wizualny i utrudnia obróbkę zdjęcia. Częstym błędem jest zakładanie, że większa ilość światła wprowadza lepszą jakość zdjęcia, podczas gdy kluczowe jest precyzyjne ustawienie i kąt padania. Właściwe oświetlenie to nie tylko kwestia jasności, ale również jakości światła, jego kierunku i sposobu, w jaki współdziała z powierzchnią tkaniny. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne do uzyskania profesjonalnych rezultatów, co jest standardem w branży fotograficznej.

Pytanie 10

Urządzenie, które ma wbudowaną przystawkę pozwalającą na skanowanie materiałów przezroczystych w formatach od 35 mm do 4 × 5 cali, to skaner

A. do kodów kreskowych

B. bębnowy

C. do slajdów

D. 3D

Wybór skanera do kodów kreskowych jest nieodpowiedni, ponieważ urządzenia te są przeznaczone do odczytywania informacji zakodowanych w postaci linii i nie posiadają funkcji skanowania materiałów transparentnych. Skanery bębnowe są z kolei używane głównie do skanowania dokumentów na dużą skalę, a ich konstrukcja opiera się na bębnie, na którym umieszczany jest skanowany materiał. Te skanery są idealne do skanowania grafik, ale nie radzą sobie z materiałami transparentnymi, takimi jak slajdy. Skanery 3D to jeszcze inna kategoria, zaprojektowana do uchwycenia trójwymiarowych obiektów, a nie obrazów w formacie analogowym. Użytkownicy często mylą te różne typy skanowania, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów sprzętu. Typowe błędy myślowe obejmują brak zrozumienia specyfiki zastosowań skanera oraz niewłaściwe przypisanie funkcji urządzeń do ich rzeczywistych możliwości. Warto zauważyć, że odpowiedni wybór skanera powinien być oparty na analizie wymagań dotyczących skanowanego materiału, co pozwala na optymalizację efektywności pracy.",

Pytanie 11

W najnowszych systemach zarządzania biblioteką zdjęć keyword hierarchies oznaczają

A. klasyfikację kolorów według modelu przestrzeni HSL

B. automatyczne sortowanie zdjęć według hierarchii jakości

C. strukturę słów kluczowych z relacjami nadrzędności i podrzędności

D. system automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI

Wybór odpowiedzi dotyczącej systemu automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI jest niewłaściwy, ponieważ nie odnosi się do pojęcia hierarchii słów kluczowych. Automatyczne tagowanie to proces, który opiera się na algorytmach uczenia maszynowego, które analizują obrazy i przypisują im tagi na podstawie rozpoznawania wzorców. Choć jest to nowoczesne podejście do organizacji danych, nie uwzględnia ono relacji nadrzędności i podrzędności, które charakteryzują hierarchie słów kluczowych. Kolejna odpowiedź, mówiąca o klasyfikacji kolorów według modelu przestrzeni HSL, w ogóle nie dotyczy zarządzania słowami kluczowymi, lecz sposobu reprezentacji kolorów w grafice komputerowej. Model HSL (Hue, Saturation, Lightness) służy do opisu barw, ale nie ma związku z organizowaniem zdjęć w oparciu o ich zawartość. Ostatnia odpowiedź, dotycząca automatycznego sortowania zdjęć według hierarchii jakości, również jest błędna, ponieważ nie odnosi się do pojęcia słów kluczowych. Jakość zdjęć może być mierzona różnymi kryteriami, ale nie ma to związku z hierarchią słów kluczowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania informacją w systemach bibliotek zdjęć, gdzie hierarchie słów kluczowych stanowią fundament organizacji danych.

Pytanie 12

Rodzaj kadrowania, który przedstawia postać do wysokości połowy uda, to

A. plan średni

B. zbliżenie

C. plan amerykański

D. plan pełny

Wybór planu pełnego, zbliżenia lub planu średniego jako odpowiedzi na pytanie o kadrowanie do połowy uda nie oddaje specyfiki planu amerykańskiego. Plan pełny, który ukazuje sylwetkę postaci w całej jej okazałości, nie może uchwycić intymności i wyrazistości emocji, które są charakterystyczne dla planu amerykańskiego. W przypadku pełnego kadru postać wydaje się oddalona od widza, co może osłabiać przekaz i emocjonalny ładunek narracji. Zbliżenie z kolei koncentruje się na detalach, takich jak twarz lub przedmioty, co wprowadza zupełnie inną dynamikę, niemożliwą do uzyskania przy użyciu planu amerykańskiego. Kiedy zastosujemy zbliżenie, tracimy szerszy kontekst, co ogranicza interpretację sceny przez widza. Z kolei plan średni, który obejmuje postać od pasa w górę, również nie współczesny zdefiniowanej wysokości kadrowania amerykańskiego, które konkretnie wskazuje na kadr od połowy uda. Takie niezrozumienie technik kadrowania prowadzi do błędnych wniosków na temat zastosowania odpowiednich kadrów w produkcji wizualnej. Aby efektywnie wykorzystać różne plany, należy mieć na uwadze ich specyfikę oraz zamierzony cel narracyjny, co jest kluczowe w pracy twórczej w dziedzinie filmowania.

Pytanie 13

Najnowszym trendem w dziedzinie nośników pamięci do profesjonalnych aparatów fotograficznych jest

A. wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym

B. zapis bezpośrednio na dyski SSD za pomocą interfejsu PCIe

C. transmisja bezprzewodowa obrazów bezpośrednio do chmury

D. powrót do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność

Wybór powrotu do kart SD ze względu na ich niską cenę i powszechność, a także pomysły na wykorzystanie pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym lub transmisję bezprzewodową obrazów do chmury, są nieaktualne w kontekście profesjonalnych zastosowań fotograficznych. Karty SD, mimo że są szeroko stosowane i tańsze, mają ograniczenia prędkości zapisu, które mogą być niewystarczające dla profesjonalistów pracujących z wysokiej jakości materiałem. W praktyce, przy pracy z plikami RAW, ich transfer może być zbyt wolny, co prowadzi do frustracji w trakcie sesji zdjęciowych. W przypadku pamięci RAM z podtrzymaniem bateryjnym, choć teoretycznie mogłoby to poprawić prędkość, to w rzeczywistości takie rozwiązanie jest zbyt skomplikowane i kosztowne, aby stać się powszechne. Co więcej, pamięć RAM nie jest projektowana do długoterminowego przechowywania danych, co czyni ją nieodpowiednią do użycia w fotografii. Z kolei transmisja bezprzewodowa obrazów do chmury, choć wygodna, wiąże się z problemami z opóźnieniami, prędkością transferu i wymaga stałego dostępu do internetu, co jest kluczowe w sytuacjach, gdy liczy się każda sekunda. Te wszystkie aspekty wskazują, że trendy są ukierunkowane na zwiększenie wydajności i niezawodności, co najlepiej realizuje zapis na dyskach SSD za pomocą PCIe.

Pytanie 14

Jakim środkiem można oczyścić przednią soczewkę obiektywu, jeśli jest zabrudzona kroplą smaru?

A. roztworu soli kuchennej

B. pędzelka

C. roztworu alkoholu izopropylowego

D. sprężonego powietrza

Sprężone powietrze, choć często wykorzystywane do usuwania kurzu z obiektywów, nie jest skuteczne w usuwaniu tłuszczy i smarów, które mogą pozostać na soczewce po przypadkowym zabrudzeniu. Metoda ta polega na wydmuchiwaniu zanieczyszczeń, co nie tylko może nie usunąć substancji tłustych, ale także może prowadzić do ich rozprzestrzenienia, co dodatkowo pogarsza sytuację. Z kolei roztwór soli kuchennej jest nieodpowiedni ze względu na możliwość wystąpienia reakcji chemicznych, które mogą prowadzić do korozji lub zmatowienia powierzchni soczewek. Sól może osadzać się na szkłach i pogarszać ich jakość optyczną. Użycie pędzelka do czyszczenia obiektywów również nie jest zalecane, ponieważ może on wprowadzać pyłki i zanieczyszczenia w głąb mechanizmów obiektywu, co z czasem prowadzi do poważnych problemów z jego funkcjonowaniem. W praktyce fotograficznej kluczowe jest zastosowanie sprawdzonych metod czyszczenia, które nie tylko usuną zanieczyszczenia, ale także zachowają integralność sprzętu. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do trwałego uszkodzenia optyki i znacznego obniżenia jakości zdjęć.

Pytanie 15

Aby uzyskać kolorowe zdjęcia nocne na materiałach halogenosrebrowych, zapotrzebowanie na sprzęt i materiały powinno obejmować: aparat małoobrazkowy z zestawem obiektywów, statyw fotograficzny, lampę błyskową oraz film negatywowy o następujących parametrach

A. ISO 400 typ 135

B. ISO 100 typ 120

C. ISO 100 typ 135

D. ISO 400 typ 120

Wybór odpowiedzi ISO 400 typ 120, ISO 100 typ 135 oraz ISO 100 typ 120 wskazuje na brak zrozumienia znaczenia parametrów ISO oraz ich wpływu na jakość zdjęć w warunkach nocnych. Film o czułości ISO 100, niezależnie od formatu, jest mniej odpowiedni do fotografii nocnej, ponieważ wymaga dłuższych czasów naświetlania, co zwiększa ryzyko poruszenia zdjęć przy braku statywu lub niepewnym trzymaniu aparatu. Użycie formatu typ 120, chociaż może zapewnić wyższą jakość obrazu, nie jest standardem dla aparatów małoobrazkowych, które są zazwyczaj zaprojektowane do wykorzystania z filmami typu 135. Ponadto, typ 120 jest rzadziej dostępny i wymaga specjalistycznych aparatów, co może ograniczyć możliwości fotografowania. Przy wyborze filmu do nocnych zdjęć ważne jest, aby zwrócić uwagę na jego czułość; filmy o wyższej wartości ISO, takie jak ISO 400, są preferowane, ponieważ dostarczają więcej światła w ciemności, co pozwala na uchwycenie większej ilości szczegółów. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla każdego fotografa, ponieważ odpowiedni wybór materiałów fotograficznych znacząco wpływa na ostateczny efekt pracy, a stosowanie niewłaściwych czułości filmów prowadzi do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych wyników.

Pytanie 16

W trakcie robienia zdjęć w studio, wykorzystując światło żarowe, aby uzyskać właściwą reprodukcję kolorów na obrazie, jakie ustawienie balansu bieli jest wymagane dla temperatury barwowej wynoszącej

A. 5500 K

B. 2000 K

C. 10000 K

D. 3200 K

Odpowiedź 3200 K jest prawidłowa, ponieważ żarowe źródła światła emitują ciepłe, żółte światło, którego temperatura barwowa wynosi właśnie około 3200 K. Ustawiając balans bieli na tę wartość, zapewniamy, że kolory na zdjęciach będą odwzorowane w sposób naturalny i zgodny z rzeczywistością. W praktyce, większość lamp studyjnych, takich jak lampy halogenowe czy tradycyjne żarówki, operuje w zakresie temperatury barwowej zbliżonym do 3200 K. Dlatego, stosując tę wartość, minimalizujemy ryzyko pojawienia się niepożądanych odcieni barw, które mogą wynikać z niewłaściwego ustawienia balansu bieli. Warto również pamiętać, że w przypadku użycia innych źródeł światła, takich jak lampy LED o chłodniejszym świetle, temperatura barwowa wynosi zazwyczaj 5500 K i powinna być stosowana do fotografii dziennej. Ustawienie balansu bieli na odpowiednią wartość to kluczowy krok w procesie postprodukcji, ponieważ pozwala na uzyskanie zadowalających rezultatów bez konieczności korekty kolorów w edytorach graficznych.

Pytanie 17

Widoczny na zdjęciu sprzęt fotograficzny należy do grupy aparatów

A. typu lustrzanka.

B. średnioformatowych.

C. typu bezlusterkowiec.

D. wielkoformatowych.

Aparat fotograficzny wielkoformatowy, który widzimy na zdjęciu, stanowi doskonały przykład sprzętu, który pozwala na uzyskanie zdjęć o niezwykle wysokiej jakości. Jego charakterystyczna, duża budowa oraz obecność harmonijkowego bellow świadczą o możliwościach precyzyjnej manipulacji ostrością i perspektywą. Takie aparaty są często wykorzystywane w fotografii studyjnej, architektonicznej czy krajobrazowej, gdzie detale i jakość obrazu są kluczowe. Fotografia wielkoformatowa pozwala na uzyskanie szczegółowych odbitek o dużych rozmiarach, co jest szczególnie cenione w sztuce i dokumentacji architektonicznej. Warto również zauważyć, że aparaty te wymagają umiejętności i doświadczenia w zakresie kompozycji i technik fotograficznych, co czyni je bardziej wymagającym narzędziem w rękach fotografa. W kontekście standardów branżowych, wielkoformatowe aparaty fotograficzne często są stosowane w profesjonalnych studiach, a ich użycie wymaga znajomości zasad dotyczących głębi ostrości i perspektywy.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

W fotografii produktowej szklanych powierzchni, aby uniknąć niepożądanych refleksów, należy przede wszystkim

A. fotografować w całkowitej ciemności z lampą błyskową

B. zwiększyć intensywność głównego źródła światła

C. używać filtrów ocieplających na obiektywie

D. stosować czarne ekrany do kontrolowania odbić

Stosowanie czarnych ekranów do kontrolowania odbić jest kluczowe w fotografii produktowej, zwłaszcza w przypadku szklanych powierzchni. Odbicia, które pojawiają się na szkle, mogą znacząco wpłynąć na estetykę zdjęcia oraz na sposób, w jaki produkt jest postrzegany przez klienta. Czarne ekrany działają jak absorbujące światło tło, które niweluje niepożądane refleksy, co pozwala skupić się na samym obiekcie bez zakłóceń. Przykładem zastosowania czarnych ekranów może być fotografia biżuterii szklanej, gdzie odbicia mogą zdominować obraz, a ich zminimalizowanie pozwala na lepsze wyeksponowanie detali. Dobre praktyki wskazują, że powinno się również odpowiednio ustawić źródło światła, żeby nie padało ono bezpośrednio na szklaną powierzchnię, co w połączeniu z czarnymi ekranami daje znakomite efekty. W takim procesie nie można zapomnieć o dokładnym kadrowaniu i umiejętności manipulacji światłem, co pozwala uzyskać profesjonalne efekty w produktowej fotografii.

Pytanie 20

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 1 600 ASA

B. 100 ASA

C. 25 ASA

D. 400 ASA

Odpowiedź 25 ASA jest prawidłowa, ponieważ niska czułość filmu negatywowego jest kluczowa w procesie reprodukcji czarno-białej grafiki, zwłaszcza gdy planujemy wykonanie dużych powiększeń. Filmy o czułości 25 ASA oferują lepszą jakość obrazu, mniejszą ziarnistość i wyższą rozdzielczość, co jest niezwykle ważne przy dużych powiększeniach, gdzie każdy detal ma znaczenie. Niska czułość filmu pozwala na uzyskanie bardziej szczegółowych i wyrafinowanych tonów szarości, co jest istotne w reprodukcji wysokiej jakości prac graficznych. W praktyce, przy użyciu filmu 25 ASA, można uzyskać zdjęcia, które bardziej oddają subtelności i detale oryginalnych prac, co jest kluczowe w kontekście ich dalszej obróbki. Ponadto, filmy o niskiej czułości są mniej podatne na szumy, co często stanowi problem w przypadku wyższych czułości, takich jak 400 ASA czy 1600 ASA, które mogą wprowadzać niepożądane artefakty w obrazach po powiększeniu.

Pytanie 21

Podczas ręcznej obróbki filmu czarno-białego temperatura wywoływacza powinna wynosić 20°C. Jeśli temperatura jest wyższa, należy

A. zaniechać mieszania, aby spowolnić proces wywoływania

B. skrócić czas wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

C. dodać niewielką ilość utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą: 1 łyżeczka utrwalacza na każdy stopień powyżej 20°C

D. wydłużyć czas wywoływania o 10% za każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

Sugerowanie przedłużenia czasu wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C jest błędne, ponieważ prowadzi to do nadmiernego wywoływania filmu. Wysoka temperatura wywoływacza przyspiesza proces chemiczny, co wymaga skrócenia czasu, a nie jego wydłużania. Dodatkowo, zaprzestanie mieszania w celu spowolnienia wywoływania jest mylne, gdyż mieszanie jest kluczowym elementem procesu wywoływania, ponieważ zapewnia równomierne rozprowadzenie chemikaliów na powierzchni filmu. Bez mieszania ryzykujesz nierównomierne wywołanie, co może prowadzić do powstawania plam lub innych defektów. Propozycja wlewania utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą 1 łyżeczka na każdy stopień, jest niezgodna z praktycznymi i chemicznymi zasadami obróbki filmów. Utrwalacz i wywoływacz to dwa różne procesy; dodawanie jednego do drugiego może zaburzyć równowagę chemiczną, co skutkuje defektem obrazu. Ważne jest zrozumienie, że temperatura jest kluczowym czynnikiem wpływającym na proces wywoływania, a błędne przekonania, takie jak te zawarte w niewłaściwych odpowiedziach, mogą prowadzić do znacznych strat w jakości zdjęć. Z tego względu każdy, kto pracuje z filmami, powinien przestrzegać sprawdzonych zasad i norm, aby uzyskać optymalne wyniki.

Pytanie 22

Rozdzielczość bitowa (głębia bitowa) określa

A. liczbę pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI)

B. maksymalną liczbę plików możliwych do zapisania na karcie pamięci

C. wymiary obrazu wyrażone w pikselach

D. liczbę poziomów jasności dla każdego kanału koloru

Niepoprawne odpowiedzi dotyczące rozdzielczości bitowej często wynikają z mylenia jej z innymi pojęciami związanymi z obrazem cyfrowym. Na przykład, liczba pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI) odnosi się do rozdzielczości fizycznej obrazu, a nie jego głębi bitowej. PPI określa, jak gęsto umieszczone są piksele w danym obszarze, co wpływa na ostrość i szczegółowość obrazu, ale nie mówi nic o liczbie odcieni, które mogą być wyświetlane w każdym kolorze. Z kolei wymiary obrazu wyrażone w pikselach odnoszą się do jego fizycznego rozmiaru, na przykład 1920x1080, lecz również nie mają związku z głębią bitową. Kolejnym częstym błędem jest mylenie głębi bitowej z maksymalną liczbą plików, które można zapisać na karcie pamięci. Liczba ta zależy od pojemności karty i rozmiaru pliku, nie ma nic wspólnego z tym, jak szczegółowo można zapisać kolorystykę obrazu. Warto zrozumieć, że głębia bitowa jest jednym z kluczowych parametrów, które wpływają na jakość obrazu, a nie na jego fizyczne cechy, co ma zasadnicze znaczenie w pracy z obrazami cyfrowymi oraz ich edytowaniem.

Pytanie 23

Aby uzyskać kolorową kopię oraz pozytyw z kolorowego negatywu metodą addytywną, należy użyć powiększalnika lub automatycznej kopiarki wyposażonej w filtry w barwach:

A. purpurowy, zielony, niebieski

B. purpurowy, żółty, niebieskozielony

C. czerwony, zielony, niebieski

D. czerwony, żółty, niebieski

Odpowiedź 'czerwony, zielony, niebieski' jest prawidłowa, ponieważ opiera się na modelu addytywnym, który wykorzystuje trzy podstawowe kolory światła: czerwony, zielony i niebieski (RGB). Zastosowanie tych kolorów w procesie uzyskiwania kolorowych kopii z negatywu pozwala na stworzenie pełnej gamy barw w wyniku ich mieszania. W praktyce, gdy światło czerwone, zielone i niebieskie są emitowane w odpowiednich proporcjach, tworzą one różne kolory. Ta metoda jest powszechnie stosowana w fotografii cyfrowej oraz w telewizji. W kontekście kopiowania obrazów, powiększalniki i kopiarki automatyczne wyposażone w filtry RGB umożliwiają selektywne przepuszczanie tych kolorów. Dzięki zastosowaniu filtrów, każdy kolor może być odpowiednio wzmocniony lub osłabiony, co pozwala na odwzorowanie szczegółów i odcieni w kolorze na pozytywie. Ta technika jest zgodna z aktualnymi standardami branżowymi i dobrą praktyką w dziedzinie fotografii i druku. Warto również zauważyć, że umiejętność precyzyjnego dobierania kolorów jest kluczowa dla profesjonalnych fotografów i grafiki komputerowych, którzy dążą do uzyskania najwierniejszych odwzorowań kolorystycznych.

Pytanie 24

Największy kontrast kolorów osiąga się, fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. niebieskim

B. zielonym

C. szarym

D. purpurowym

Czerwona sukienka na tle zielonym pozwala na uzyskanie największego kontrastu barw dzięki zjawisku dopełnienia kolorów. W teorii kolorów, czerwień i zieleń znajdują się w przeciwnych częściach koła kolorów, co sprawia, że intensyfikują się nawzajem, tworząc wrażenie większej intensywności kolorów. Praktyczne zastosowanie tego efektu można zaobserwować w fotografii modowej, gdzie umiejętność łączenia barw, które tworzą wysoki kontrast, podkreśla detale ubrań i ich teksturę. Warto także zwrócić uwagę na znaczenie oświetlenia – odpowiednie światło naturalne lub sztuczne może dodatkowo wzmocnić efekt kontrastu, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Używając zielonego tła, możemy również zyskać na spójności wizualnej, co jest często stosowane w kampaniach reklamowych oraz sesjach zdjęciowych, gdzie kolor tła ma za zadanie komplementować prezentowane stroje, a nie odwracać od nich uwagę.

Pytanie 25

Do działań związanych z organizowaniem planu zdjęciowegonie wlicza się

A. przygotowania potrzebnego sprzętu fotograficznego

B. wykonywania zdjęć i archiwizowania obrazów

C. przygotowania sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła

D. sporządzenia szkicu planu zdjęciowego

Myślę, że przygotowanie sprzętu fotograficznego, rozrysowanie planu zdjęciowego i zadbanie o oświetlenie to rzeczy, które są mega ważne dla reklamowanych sesji. Te wszystkie zadania mają ogromne znaczenie dla jakości zdjęć. Aparaty, statywy, obiektywy – to wszystko trzeba mieć na miejscu przed rozpoczęciem pracy. Rysunek planu pomaga w zaplanowaniu kadrów, światła i gdzie ustawić modeli, co bardzo ułatwia działanie na miejscu. Sprzęt oświetleniowy i pomiar światła odgrywają dużą rolę; to one tworzą odpowiednią atmosferę do pracy. Potrafimy się mylić, myśląc, że robienie zdjęć i archiwizacja to też część organizacji, ale tak naprawdę to są już etapy realizacji. Zrozumienie różnicy między tymi dwoma rzeczami jest bardzo istotne, bo ułatwia zarządzanie czasem i zasobami, co może znacząco wpłynąć na to, czy całość wyjdzie jak należy.

Pytanie 26

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. średni

B. totalny

C. amerykański

D. pełny

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 27

Czym jest kompozycja w fotografii?

A. losowy, przypadkowy układ elementów

B. harmonijny układ elementów tworzących spójną całość na płaszczyźnie

C. chaotyczny układ konstrukcji przestrzennych

D. pokazanie dysharmonii w obrazie

Kompozycja w fotografii odnosi się do harmonijnego układu elementów, który tworzy spójną całość na płaszczyźnie obrazu. Właściwa kompozycja jest kluczowa dla przyciągnięcia uwagi widza oraz dla efektywnego przekazywania zamysłu artystycznego fotografa. Przykładem zastosowania kompozycji jest zasada trójpodziału, która dzieli obraz na dziewięć równych części, co pomaga w umiejscowieniu najważniejszych elementów w punktach przecięcia linii. W praktyce, umieszczając obiekt w jednym z tych punktów, można osiągnąć bardziej zrównoważony i interesujący kadr. Kolejnym przykładem jest wykorzystanie linii prowadzących, które prowadzą wzrok widza w kierunku głównego tematu zdjęcia. Dobrze zaplanowana kompozycja nie tylko wzmacnia estetykę fotografii, ale także ułatwia widzowi zrozumienie przekazu oraz kontekstu obrazu, co jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii artystycznej.

Pytanie 28

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 1.

B. Na ilustracji 2.

C. Na ilustracji 3.

D. Na ilustracji 4.

Ilustracja 4 przedstawia snoot, który jest specjalistycznym modyfikatorem oświetlenia wykorzystywanym w fotografii i filmowaniu do tworzenia skoncentrowanego, wąskiego strumienia światła. Snooty są często stosowane w portretach i do oświetlania detali, ponieważ ich konstrukcja pozwala na precyzyjne kierowanie światła na wybrane elementy sceny, co może tworzyć interesujące efekty wizualne i dramatyczne cienie. W przeciwieństwie do innych modyfikatorów, takich jak parasole czy softboxy, które rozpraszają światło, snoot skupia je w wąski promień. W praktyce oznacza to, że fotograf może na przykład podświetlić atrybuty modela lub wyodrębnić jeden element ze sceny, nadając tym samym całości bardziej złożoną kompozycję. Użycie snoota jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii studyjnej, gdzie precyzyjne kierowanie światła odgrywa kluczową rolę w uzyskaniu pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 29

Minimalna liczba zdjęć potrzebna do stworzenia panoramy sferycznej 360° wynosi

A. 8-12 zdjęć przy obiektywie 15mm (kąt widzenia 110°)

B. 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym

C. 2-3 zdjęcia przy obiektywie szerokokątnym

D. 20-24 zdjęcia przy teleobiektywie

W przypadku prób stworzenia panoramy sferycznej 360° z użyciem 2-3 zdjęć przy obiektywie szerokokątnym, można napotkać poważne ograniczenia. Szerokokątne obiektywy mają dużą perspektywę, jednak ich kąt widzenia nie jest wystarczająco szeroki, by uchwycić pełen zakres sceny. Wykonywanie zdjęć z tak małej liczby ujęć prowadzi do zniekształceń, a ostateczny obraz będzie niekompletny. Ponadto, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekty barrel distortion, co utrudnia łączenie zdjęć w jedną panoramę. Z kolei odpowiedź sugerująca, że 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym wystarczy, również jest mylna. Obiektywy standardowe mają ograniczone pole widzenia, co skutkuje koniecznością wykonania większej liczby zdjęć, aby uzyskać całkowity obraz 360°. Przy teleobiektywach, które oferują wąską perspektywę, sytuacja jest jeszcze gorsza; 20-24 zdjęcia są w tym przypadku niewystarczające, aby uzyskać panoramiczny widok. Typowym błędem jest założenie, że większa liczba zdjęć nie jest wymagana przy użyciu różnego rodzaju obiektywów. W praktyce, do stworzenia panoramy sferycznej, kluczowe jest wykorzystanie obiektywu o odpowiednim kącie widzenia oraz zapewnienie odpowiedniego pokrycia między zdjęciami, co jest fundamentem każdej dobrej panoramy.

Pytanie 30

Jakiego koloru tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Zielone

B. Białe

C. Niebieskie

D. Purpurowe

Białe tło zapewnia najwyższy kontrast jasności w przypadku fotografowania czerwonego jabłka. Jest to związane z naturą percepcji kolorów i ich jasności. Białe tło odbija większość światła, co sprawia, że czerwień jabłka wydaje się bardziej intensywna i wyraźna. W kontekście teorii kolorów, biel jest kombinacją wszystkich kolorów widzialnych, a czerwony, będąc kolorem o wysokiej długości fali, zyskuje na wyrazistości w zestawieniu z jasnym tłem. W praktyce, fotografowie często wykorzystują białe tło do podkreślenia kolorów obiektów, co jest standardową techniką w fotografii produktowej i portretowej. Warto również zauważyć, że białe tło dobrze współpracuje z oświetleniem naturalnym oraz sztucznym, co pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu. Przykłady zastosowania tej zasady można znaleźć w reklamach, gdzie intensywne kolory produktów są umieszczane na jasnym tle, aby przyciągnąć uwagę klientów.

Pytanie 31

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

A. nocą.

B. w samo południe.

C. późnym popołudniem.

D. po zachodzie słońca.

Odpowiedź "późnym popołudniem" jest prawidłowa, ponieważ analiza zdjęcia wskazuje na długie cienie, które są charakterystyczne dla niskiego kąta padania promieni słonecznych. W praktyce, w momencie, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co ma miejsce właśnie późnym popołudniem, cienie stają się wydłużone. Warto zwrócić uwagę, że w południe, kiedy słońce jest w najwyższym punkcie na niebie, cienie są krótsze i bardziej pionowe. Takie zjawisko można zaobserwować w codziennym życiu, na przykład, gdy spacerujemy w parku w godzinach popołudniowych i zauważamy, jak cienie drzew i obiektów są znacznie dłuższe. Dodatkowo, jasne niebo bez oznak zmierzchu potwierdza, że słońce jeszcze nie zaszło, co wyklucza odpowiedzi związane z zachodem słońca oraz nocą. Zrozumienie tych zjawisk jest istotne w kontekście fotografii oraz architektury, gdzie oświetlenie i cień mają kluczowe znaczenie dla kompozycji i estetyki.

Pytanie 32

Który z wymienionych formatów zapisu grafiki jest formatem wektorowym?

A. TIFF

B. JPG

C. PNG

D. SVG

Format SVG (Scalable Vector Graphics) jest formatem wektorowym, co oznacza, że obrazy w nim zapisane są z wykorzystaniem matematycznych równań i wektorów, a nie jako siatka pikseli, jak ma to miejsce w formatach rastrowych. Dzięki tej charakterystyce, grafika wektorowa jest skalowalna, co oznacza, że można ją powiększać lub pomniejszać bez utraty jakości. To czyni SVG idealnym rozwiązaniem dla grafiki internetowej, ikon, logo, diagramów oraz wszelkich grafik, które muszą być wyświetlane w różnych rozmiarach. Przykładem może być wykorzystanie SVG w projektowaniu stron www, gdzie elementy takie jak przyciski czy ikony muszą być dostosowane do różnych rozdzielczości ekranów. Co więcej, SVG obsługuje interaktywność i animacje, co dodatkowo zwiększa jego zastosowanie w nowoczesnym web designie. Dodatkowo, pliki SVG są tekstowe, co sprawia, że są łatwe do edytowania za pomocą kodu oraz przyjazne dla SEO, ponieważ zawierają informacje, które mogą być indeksowane przez wyszukiwarki.

Pytanie 33

Który z filtrów fotograficznych najlepiej eliminuje refleksy świetlne na powierzchniach szklanych i wodnych?

A. UV

B. Szary neutralny

C. Połówkowy

D. Polaryzacyjny

Filtr UV, mimo że popularny wśród fotografów, nie jest skuteczny w eliminacji refleksów świetlnych. Jego głównym celem jest ochrona obiektywu przed kurzem, zarysowaniami i innymi uszkodzeniami, a nie redukcja odblasków. Często mylnie sądzi się, że filtr UV poprawia jakość obrazu poprzez redukcję refleksów, jednak w praktyce ma to minimalny wpływ na odbicia. Ponadto, stosowanie filtra UV w sytuacjach z refleksami może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak utrata kontrastu i jakości obrazu. Z kolei filtr szary neutralny, choć użyteczny w kontrolowaniu ekspozycji w jasnych warunkach, nie jest zaprojektowany do eliminowania odbić. Jego główna funkcja to ograniczenie ilości światła wpadającego do obiektywu, co pozwala na dłuższe czasy naświetlania lub większe otwarcie przysłony. W sytuacjach, gdzie mamy do czynienia z refleksami, filtr połówkowy także nie spełnia swojej roli, gdyż jego zastosowanie dotyczy głównie scen, w których występuje duża różnica w jasności między niebem a ziemią. Podsumowując, mylenie funkcji tych filtrów może prowadzić do nieefektywnych efektów w fotografii, dlatego warto jasno zrozumieć ich zastosowanie i ograniczenia, by nie stracić na jakości swoich zdjęć.

Pytanie 34

W nowoczesnej fotografii produktowej termin HDRI (High Dynamic Range Imaging) lighting oznacza

A. technikę łączenia zdjęć wykonanych z różnym oświetleniem

B. wykorzystanie obrazów HDR jako źródeł światła w renderowaniu 3D

C. metodę pomiaru światła w trudnych warunkach oświetleniowych

D. fotografowanie z użyciem lamp o zmiennej temperaturze barwowej

Podejścia zawarte w pozostałych odpowiedziach dotyczą różnych aspektów oświetlenia i fotografii, ale nie są zgodne z definicją HDRI. Wykorzystanie lamp o zmiennej temperaturze barwowej, choć istotne w kontekście stworzenia odpowiedniej atmosfery w fotografii, nie ma związku z HDRI. Temperatura barwowa jest związana z jakością światła, ale nie dostarcza informacji o zakresie dynamicznym obrazu i jego wykorzystaniu w renderowaniu. Podobnie, technika łączenia zdjęć z różnym oświetleniem jest bardziej związana z techniką HDR, ale nie odnosi się bezpośrednio do HDRI jako źródła światła. Metoda pomiaru światła w trudnych warunkach również nie ma nic wspólnego z funkcją HDRI. Tego rodzaju podejścia mogą prowadzić do nieporozumień, ponieważ mylą różne techniki i ich zastosowania. Warto wiedzieć, że HDRI skupia się na wykorzystaniu danych oświetleniowych w sposób, który pozwala na realistyczną symulację światła w przestrzeni 3D, co jest kluczowe w nowoczesnej produkcji wizualnej. Rozumienie tych różnic jest istotne dla prawidłowego stosowania technik w fotografii produktowej oraz renderowaniu, co może znacząco wpłynąć na efektywność i jakość końcowych efektów wizualnych.

Pytanie 35

Aby przenieść cyfrowy obraz na światłoczuły papier fotograficzny, co powinno być użyte?

A. procesor

B. digilab

C. kopioramę

D. powiększalnik

Wybór innych odpowiedzi, takich jak procesor, powiększalnik czy kopiorama, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące technologii przenoszenia obrazów. Procesor w kontekście obróbki zdjęć odnosi się głównie do urządzenia, które przetwarza dane cyfrowe, a nie do bezpośredniego przenoszenia ich na papier. Procesor operuje na plikach graficznych, ale nie jest w stanie fizycznie zrealizować wydruku na światłoczułym papierze. Jeśli chodzi o powiększalnik, jest to sprzęt wykorzystywany w tradycyjnej fotografii do powiększania negatywów na papier fotograficzny; jego zastosowanie jest ograniczone do analogowych materiałów i nie ma on możliwości pracy z obrazami cyfrowymi. Natomiast kopiorama, stosowana do kopiowania obrazów z jednego medium na drugie, również nie jest dedykowana do przenoszenia cyfrowych zdjęć na papier fotograficzny. Właściwe zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnej pracy w dziedzinie fotografii, gdzie każde urządzenie ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia. Ostatecznie, nieprawidłowy wybór narzędzi może prowadzić do utraty jakości obrazu oraz niewłaściwego odwzorowania kolorów.

Pytanie 36

Podczas fotografowania górskiego krajobrazu przyjęto następujące ustawienia ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji powinny zostać użyte po umieszczeniu filtru o współczynniku krotności 2 na obiektywie?

A. 1/125 s, f/5,6

B. 1/60 s, f/8

C. 1/60 s, f/11

D. 1/125 s, f/16

W tych niepoprawnych odpowiedziach pojawiają się typowe błędy w zrozumieniu działania filtrów w kontekście ekspozycji. Zdjęcie z czasem naświetlania 1/125 s i przysłoną f/16 nie uwzględnia faktu, że zwiększenie liczby przesłony (f-stop) o jedną pełną wartość (z f/11 do f/16) ogranicza ilość wpuszczanego światła. To oznacza, że zmniejszamy światło o kolejne jedno EV, co w połączeniu z użyciem filtru o współczynniku 2 prowadzi do znacznego niedoświetlenia obrazu. Odpowiedź z czasem 1/60 s i przysłoną f/8 nie zaspokaja wymagań, ponieważ otwarcie przysłony do f/8 w połączeniu z czasem 1/60 s nie rekompensuje zmiany ekspozycji na skutek zastosowania filtru. Przysłona f/8 wpuszcza więcej światła niż f/11, ale ponownie czas 1/60 s nie jest wystarczający, aby odpowiednio zrekompensować redukcję światła przez filtr. Odpowiedzi z czasem 1/125 s i f/5,6 również są niepoprawne, ponieważ zbyt szeroka przysłona f/5,6 pozwala na nadmiar światła, co skutkuje prześwietleniem zdjęcia. Kluczowym błędem przy wyborze parametrów eksponującego jest brak uwzględnienia wpływu zastosowanego filtru na ogólną konfigurację ekspozycji, co jest niezbędne dla osiągnięcia właściwego balansu jasności i detali w fotografii.

Pytanie 37

Fotograf, który do robienia zdjęć krajobrazowych ustawił przysłonę na f/1.2, czułość matrycy na ISO 1400 oraz czas naświetlania na 30 sekund, najprawdopodobniej planuje uchwycić te obrazy przy świetle dziennym

A. nocą

B. w południe

C. po południu

D. o świcie

Odpowiedź na noc jest jak najbardziej trafna. Ustawienia aparatu pokazują, że fotografowanie w nocy wymaga innego podejścia. Przysłona f/1.2 jest naprawdę szeroka, co pozwala na wpuścić więcej światła na matrycę, co w ciemnościach jest mega ważne. ISO 1400 to niezły wybór, bo zwiększa wrażliwość na światło, co w nocy jest kluczowe. Czas naświetlania 30 sekund też pasuje do nocnych zdjęć, ponieważ długi czas otwarcia migawki potrafi uchwycić piękne detale, takie jak gwiazdy czy różne sztuczne światła. Właśnie takie ustawienia są często używane w nocnej fotografii, a ich celem jest uchwycenie wyraźnych i dobrze doświetlonych obrazów nawet w trudnych warunkach. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że zdjęcia nocnych miast, gdzie światła uliczne i neony robią niesamowite efekty wizualne, wyglądają świetnie.

Pytanie 38

Aby uchwycić postać w pełnym wymiarze na zdjęciu, należy zmieścić

A. całą postać

B. postać do kolan

C. połowę postaci

D. wyłącznie głowę

Wykonanie zdjęcia postaci w pełnym planie oznacza uchwycenie jej w całości, co jest kluczowe dla oddania zarówno detali postaci, jak i kontekstu otoczenia. W pełnym planie osoba jest umieszczona w kadrze od stóp do głowy, co pozwala na zaprezentowanie postawy, mimiki oraz emocji. Taki sposób kadrowania jest powszechnie stosowany w fotografii portretowej, reklamowej oraz w filmie, gdzie istotne jest pokazanie, jak postać wchodzi w interakcję z otoczeniem. Przykładem takiego zastosowania może być zdjęcie modela w odzieży, które ma na celu zaprezentowanie nie tylko samego ubrania, ale także stylu, w jakim jest noszone. Warto pamiętać, że stosowanie pełnego planu w fotografii zachowuje proporcje i pozwala widzowi na lepsze zrozumienie kompozycji. Dobrą praktyką jest również zwrócenie uwagi na tło i jego wpływ na odbiór postaci, aby całość była harmonijna i przyciągająca wzrok.

Pytanie 39

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 2800 K

B. 5500 K

C. 3200 K

D. 2000 K

Temperatura barwowa 5500 K to taki standard, który najlepiej oddaje światło słoneczne w ciągu dnia. Dzięki temu, jak ustawisz balans bieli w aparacie, kolory na zdjęciach będą wyglądały bardzo naturalnie. To jest naprawdę ważne, bo kto by chciał mieć jakieś dziwne odcienie na zdjęciach? Używając 5500 K, neutralizujesz te niechciane kolory, które mogą się pojawić przy różnych źródłach światła, jak żarówki czy świetlówki. Fotografowie chętnie korzystają z tego ustawienia na zewnątrz, zwłaszcza w słoneczne dni, bo kolory są wtedy żywe i piękne. Jak już na przykład pracujesz w studiu i masz różne źródła światła, to też łatwiej jest to wszystko zgrać, bo niektóre lampy, jak LED czy błyskowe, mają swoją temperaturę barwową. Odpowiednie ustawienie balansu bieli daje spójność kolorystyczną w serii zdjęć, co jest mega ważne, gdy robisz coś profesjonalnego.

Pytanie 40

Jakiego filtra należy użyć podczas robienia zdjęć w podczerwieni?

A. Polaryzacyjny

B. Połówkowy

C. IR

D. UV

Filtr IR (podczerwieni) jest niezbędnym narzędziem podczas wykonywania zdjęć w tym zakresie spektralnym, ponieważ jego zadaniem jest przepuszczenie promieniowania podczerwonego, a jednocześnie zablokowanie widocznego światła. W fotografii podczerwonej, szczególnie w zastosowaniach artystycznych i naukowych, kluczowe jest uchwycenie detali, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej, użycie filtru IR pozwala na uzyskanie niezwykłych efektów wizualnych, takich jak jasne niebo w kontrastującym tle zieleni roślinności, która odbija podczerwień. Dzięki zastosowaniu filtra IR, można również badać termiczne właściwości obiektów, co znajduje zastosowanie w naukach przyrodniczych oraz medycynie. Standardy branżowe zalecają użycie filtrów IR o wysokiej przepuszczalności w zakresie długości fal 700-1200 nm, co zapewnia odpowiednią jakość obrazu oraz minimalizuje zniekształcenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej