Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 13 kwietnia 2025 22:08
Data zakończenia: 13 kwietnia 2025 22:25

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W grupie warchlaków przelotowość wynosi 2 405 sztuk. Stan średnioroczny warchlaków przebywających w grupie 2 miesiące wyniesie

A. 1 205 sztuk.

B. 401 sztuk.

C. 4 810 sztuk.

D. 200 sztuk.

Patrząc na błędne odpowiedzi dotyczące średniorocznego stanu warchlaków, widać, że są one oparte na różnych błędnych założeniach związanych z przelotowością i czasem, jaki zwierzęta spędzają w grupie. Odpowiedzi takie jak 200 sztuk, 1205 sztuk czy 4810 sztuk pokazują, że nie zrozumiano relacji między przelotowością a stanem średniorocznym. Dla 200 sztuk obliczenia są oparte tylko na miesięcznym przeliczeniu przelotowości, a nie biorą pod uwagę, że warchlaki są w grupie tylko przez dwa miesiące. Z kolei wynik 1205 sztuk całkowicie ignoruje, jak ważna jest przelotowość, bo trzeba by pomnożyć tę liczbę przez czas, a nie przyjmować ją jako stan średnioroczny. A 4810 sztuk to już totalne przeszacowanie, bo to wynik przypadkowego pomnożenia przelotowości przez okres. W tych odpowiedziach brakuje umiejętności posługiwania się wzorem na średnioroczny stan, który łączy te różne elementy. Warto pamiętać, że poprawne podejście do obliczeń jest kluczowe w zarządzaniu hodowlą, bo to ma wpływ na efektywność produkcji zwierzęcej.

Pytanie 2

Korzenie buraków, które mają być używane do karmienia bydła, powinny być

A. oczyszczone i pokrojone.

B. oczyszczone i całe.

C. pokrojone.

D. oczyszczone.

Odpowiedź "oczyszczone i rozdrobnione" jest prawidłowa, ponieważ przygotowanie korzeni buraków do skarmiania bydła powinno obejmować zarówno oczyszczenie, jak i rozdrobnienie. Oczyszczenie buraków jest kluczowe, aby usunąć zanieczyszczenia, takie jak gleba, kamienie czy resztki roślinne, które mogą być szkodliwe dla zdrowia zwierząt. Rozdrobnienie buraków zwiększa ich dostępność dla bydła, ułatwiając trawienie i przyswajanie składników odżywczych. W praktyce, buraki mogą być poddawane procesowi szatkowania lub mielenia, co nie tylko poprawia ich strawność, ale również może zwiększyć smakowitość paszy. Standardy dotyczące skarmiania bydła zalecają, aby pasze były przygotowane w sposób zapewniający ich bezpieczeństwo i wysoką jakość. W przypadku buraków, ich właściwe przygotowanie jest kluczowe dla optymalizacji procesu żywienia i maksymalizacji wydajności zwierząt.

Pytanie 3

Gdzie zaczyna się mały krwiobieg?

A. w lewej komorze

B. w prawym przedsionku

C. w prawej komorze

D. w lewym przedsionku

Odpowiedzi wskazujące na lewy przedsionek, lewą komorę czy prawy przedsionek nie są poprawne, ponieważ w małym krwiobiegu to właśnie prawa komora jest kluczowym punktem startowym. Lewy przedsionek i lewa komora są częścią dużego krwiobiegu, który zajmuje się rozprowadzaniem utlenowanej krwi po całym organizmie. Typowym błędem myślowym jest mylenie ról poszczególnych komór serca. Często ludzie uważają, że wszystkie krążenia (małe i duże) zaczynają się od lewej strony serca, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Prawy przedsionek natomiast pełni funkcję zbiornika dla krwi odtlenowanej, która wpływa do serca z organizmu. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że mały krwiobieg ma odrębne miejsce rozpoczęcia i zakończenia, które różni się od dużego krwiobiegu. Ustanowienie jasnego zrozumienia obydwu krwiobiegów jest kluczowe w kontekście chorób serca i płuc, gdzie złożoność tych układów wymaga szczegółowej analizy ich funkcjonowania.

Pytanie 4

Aby prawidłowo wytwarzać erytrocyty, konieczne jest

A. witamina C

B. witamina D3

C. witamina K

D. witamina B12

Witamina B12, znana również jako kobalamina, odgrywa kluczową rolę w produkcji erytrocytów, ponieważ jest niezbędna do prawidłowej syntezy DNA, co jest niezwykle istotne w procesie tworzenia komórek krwi. Niedobór tej witaminy prowadzi do zaburzeń w hematopoezie, co może skutkować anemią megaloblastyczną, charakteryzującą się obecnością dużych, nieprawidłowych erytrocytów. Dla zapewnienia odpowiedniego poziomu witaminy B12 w diecie, zaleca się spożywanie produktów pochodzenia zwierzęcego, takich jak mięso, ryby, jaja oraz nabiał. Osoby na diecie wegetariańskiej lub wegańskiej powinny rozważyć suplementację B12 lub włączenie do diety produktów wzbogaconych w tę witaminę, aby uniknąć niedoborów. W standardach żywieniowych, takich jak zalecenia żywieniowe dla populacji, witamina B12 jest wyróżniana jako kluczowy składnik odżywczy, którego odpowiedni poziom jest niezbędny do utrzymania zdrowia i prawidłowego funkcjonowania organizmu. Dbałość o wystarczający poziom tej witaminy jest więc nie tylko elementem zdrowego stylu życia, ale także zapobiega poważnym schorzeniom hematologicznym.

Pytanie 5

Właściciel samicy otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. II kopii

B. I kopii

C. oryginału

D. dowolnej kopii

Odpowiedź, że posiadacz samicy otrzymuje zaświadczenie o wykonaniu zabiegu sztucznego unasiennienia w formie oryginału, jest prawidłowa. W procesie sztucznego unasienniania dokumentacja jest kluczowa, ponieważ pozwala na potwierdzenie przeprowadzenia zabiegu oraz jego zgodności z normami weterynaryjnymi. Oryginał zaświadczenia jest niezbędny, aby móc udokumentować legalność oraz jakość przeprowadzonego zabiegu, co jest istotne zarówno z punktu widzenia właściciela zwierzęcia, jak i organów kontrolnych. W praktyce, oryginalne zaświadczenie może być również wymagane w przypadku ubiegania się o dopłaty lub wsparcie finansowe związane z hodowlą zwierząt. Ponadto, standardy weterynaryjne w wielu krajach nakładają obowiązek posiadania oryginału dokumentacji dla celów inspekcji oraz monitorowania zdrowia zwierząt.

Pytanie 6

Otręby mają właściwości mlekopędne

A. żytnie

B. lniane

C. owsiane

D. pszenne

Odpowiedzi lniane, owsiane i żytnie, choć często uważane za zdrowe, nie mają takich samych właściwości mlekopędnych jak otręby pszenne. Otręby lniane, choć zawierają dużą ilość kwasów tłuszczowych omega-3, a także błonnika, ich działanie na produkcję mleka nie zostało potwierdzone w takim stopniu, jak w przypadku otrębów pszennych. Błonnik, który jest ich głównym składnikiem, może w rzeczywistości wpływać na trawienie, ale brak jest dowodów na jego pozytywny wpływ na laktację. Otręby owsiane, mimo że bogate w β-glukan, substancję, która może wspierać układ odpornościowy oraz obniżać poziom cholesterolu, nie wykazują istotnej skuteczności w stymulacji produkcji mleka. Z kolei otręby żytnie, choć są doskonałym źródłem błonnika i mogą wspomagać układ pokarmowy, również nie mają potwierdzonego działania mlekopędnego. Warto pamiętać, że laktacja jest procesem skomplikowanym, na który wpływają różne czynniki, w tym hormonalne oraz dietetyczne. Dlatego ważne jest, aby w diecie kobiet karmiących koncentrować się na produktach, których skuteczność w stymulacji produkcji mleka została poparta badaniami, jak otręby pszenne. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to generalizowanie właściwości zdrowotnych produktów bez względu na ich właściwe zastosowanie oraz nieznajomość różnicy pomiędzy rodzajami otrębów, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o ich działaniu.

Pytanie 7

W składzie wysokiej jakości siana łąkowego nie powinno być

A. tymotka łąkowa

B. skrzyp polny

C. rajgras wyniosły

D. wiechlina łąkowa

Wiechlina łąkowa, tymotka łąkowa oraz rajgras wyniosły to rośliny, które są często wykorzystywane w produkcji siana łąkowego, ponieważ mają korzystne właściwości odżywcze i są łatwe do trawienia przez zwierzęta. Wiechlina łąkowa (Poa pratensis) jest ceniona za swoje wartości odżywcze oraz zdolność do regeneracji po koszeniu. Tymotka łąkowa (Phleum pratense) jest z kolei bogata w białko i włókno, co czyni ją idealnym składnikiem siana dla zwierząt hodowlanych. Rajgras wyniosły (Lolium perenne) charakteryzuje się wysoką wydajnością i jest często stosowany jako nawóz zielony. Wybór tych traw do siana jest zgodny z zaleceniami dotyczącymi produkcji pasz. Z kolei, nieprawidłowe włączenie skrzypu polnego do składu siana może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych dla zwierząt, co powinno być przestrzegane w praktykach hodowlanych. Dlatego wybór roślin do składu siana powinien być przemyślany, aby unikać gatunków, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt, a także aby zapewnić im odpowiednią ilość składników odżywczych. Niezrozumienie tej kwestii może prowadzić do niewłaściwej diety, co w dłuższym okresie może generować problemy zdrowotne i obniżać efektywność produkcji zwierzęcej.

Pytanie 8

W dobrej jakości kiszonce z kukurydzy stosunek kwasu mlekowego do octowego powinien wynosić

A. 1:1

B. 2:1

C. 3:1

D. 1:3

Wybór innego stosunku kwasu mlekowego do octowego, jak na przykład 2:1, 1:1 czy 1:3, pokazuje, że brakuje trochę wiedzy na temat fermentacji kiszonek. Przy 2:1 można myśleć, że to wystarczy do dobrej stabilizacji i smaku, ale w praktyce może być za mało kwasu mlekowego, co sprzyja rozwojowi bakterii kwasu octowego, a to przecież nie jest dobre. Proporcja 1:1 może wydawać się w porządku, ale nie do końca oddaje, co jest naprawdę potrzebne do fermentacji. A z 1:3 mamy problem, bo za dużo kwasu octowego sprawia, że kiszonka staje się zbyt kwaśna i nieprzyjemna w smaku. Takie błędne podejścia mogą wynikać z braku zrozumienia, jak dokładnie działa proces fermentacji. W praktyce wiadomo, że odpowiednie warunki fermentacji, w tym proporcje kwasów, są kluczowe dla jakości produktów. Jeśli na to spojrzeć tylko teoretycznie, można łatwo wpaść w pułapkę i stworzyć coś, co nie nadaje się do jedzenia.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Nie wolno podawać zwierzętom pasz, które zawierają

A. hemicelulozy

B. mykotoksyny

C. karotenoidy

D. ligniny

Mykotoksyny są toksycznymi substancjami wytwarzanymi przez niektóre pleśnie, które mogą zagrażać zdrowiu zwierząt, a nawet ludzi. Ich obecność w paszach dla zwierząt hodowlanych jest absolutnie niedopuszczalna, ponieważ mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak uszkodzenia wątroby, osłabienie układu immunologicznego, a w skrajnych przypadkach nawet do śmierci. W praktyce, hodowcy są zobowiązani do regularnego monitorowania jakości pasz oraz przeprowadzania badań na obecność mykotoksyn, aby zapewnić bezpieczeństwo zwierząt. W Polsce oraz Unii Europejskiej istnieją rygorystyczne normy dotyczące maksymalnych dopuszczalnych poziomów mykotoksyn w paszach, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki w hodowli zwierząt. Przykładem może być stosowanie odpowiednich środków konserwujących oraz monitorowanie warunków przechowywania pasz, co minimalizuje ryzyko rozwoju pleśni i obecności toksycznych metabolitów.

Pytanie 11

Który organ nadzoruje, czy gospodarstwo realizuje produkcję zwierzęcą zgodnie ze Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą?

A. Inspekcja Weterynaryjna

B. Departament Ochrony Środowiska

C. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi

D. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

Wybór Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi jako organu kontrolującego przestrzeganie Zwykłej Dobrej Praktyki Rolniczej w produkcji zwierzęcej jest błędny, ponieważ jego rola skupia się głównie na tworzeniu polityki i przepisów, a nie na bezpośredniej kontroli gospodarstw. Ministerstwo dostarcza ramy prawne, w których działają inne agencje, natomiast samo nie prowadzi kontroli. Podobnie, Wydział Ochrony Środowiska, chociaż zajmuje się aspektami ochrony środowiska w rolnictwie, nie ma kompetencji do nadzoru nad praktykami produkcji zwierzęcej. Inspekcja Weterynaryjna, mimo że kontroluje zdrowie i dobrostan zwierząt, nie jest odpowiedzialna za ogólną zgodność z Zwykłą Dobrą Praktyką Rolniczą w kontekście produkcji, co jest zadaniem ARiMR. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwej odpowiedzi wynikają z mylenia stanowisk i kompetencji poszczególnych organów. Każdy z wymienionych organów ma swoją unikalną rolę, ale to ARiMR jest kluczowe w kontekście kontroli właściwych praktyk w produkcji zwierzęcej. Zrozumienie tych ról jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania gospodarstw oraz zgodności z regulacjami prawnymi.

Pytanie 12

Opuchlizna powiek, niestabilność zadu, osłabienie, brak łaknienia, leżenie, obniżona temperatura ciała. Choroba ta zazwyczaj dotyczy odsadzonych prosiąt i warchlaków. Co może wskazywać na tę chorobę?

A. smołowej

B. nosoryjowej

C. obrzękowej

D. cementowej

Odpowiedź obrzękowa jest poprawna, ponieważ opisane objawy kliniczne, takie jak obrzęk powiek, chwiejność zadu, osłabienie, brak apetytu, pokładanie się oraz spadek temperatury ciała, wskazują na obrzęk, który jest typowy dla chorób zapalnych i infekcyjnych. Choroba obrzękowa, często związana z wirusami lub bakteriami, dotyka głównie młodych zwierząt, a zwłaszcza prosiąt i warchlaków, co odpowiada charakterystyce przedstawionej w pytaniu. Objawy te mogą prowadzić do znacznego osłabienia organizmu, a w przypadku nieleczonym do poważnych komplikacji, w tym śmierci. W praktyce weterynaryjnej kluczowe jest wczesne rozpoznanie choroby, co pozwala na wdrożenie odpowiednich działań profilaktycznych oraz terapeutycznych. Warto również zwrócić uwagę na aspekty bioasekuracji oraz odpowiednie żywienie, które mogą pomóc w zapobieganiu wystąpieniu takich chorób. Standardy hodowlane zalecają monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz regularne konsultacje z lekarzem weterynarii, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia stada.

Pytanie 13

Rasa bydła mięsnego pochodząca z Włoch. Waga dorosłego buhaja wynosi od 900 do 1000 kg, natomiast krowy osiągają masę około 600 kg. Wysokość w kłębie wynosi 140-145 cm. Krowy mają umaszczenie siwo-białe, czasem jasnobeżowe, z ciemniejszymi pigmentami na śluzawicy, uszach, rogach oraz racicach. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze, z czarnym podpalaniem na głowie i rogach. Wyróżniają się stosunkowo małą głową, zwartym tułowiem, delikatnym kościołem oraz świetnym umięśnieniem zadu. Rasa dojrzewa średnio wcześnie; pierwsze krycie jałówek odbywa się w wieku 16-18 miesięcy. Krowy w okresie laktacji produkują około 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka ogólnego, które jest wykorzystywane do produkcji sera – parmezanu.

A. salers

B. charolaise

C. piemontese

D. hereford

Wybór odpowiedzi 'hereford', 'salers' lub 'charolaise' wskazuje na niezrozumienie kluczowych cech ras bydła, które różnią się znacznie od opisanego w pytaniu bydła rasy piemontese. Hereford to rasa bydła mięsnego pochodząca z Anglii, znana z czerwonego umaszczenia i białych akcentów na głowie, różni się od opisanego siwo-białego umaszczenia krów piemontese. Rasa ta ma również inne wymiary ciała, z buhajami ważącymi mniej niż 900 kg. Salers to rasa z Francji, która charakteryzuje się ciemnym umaszczeniem i większymi rogami, a także innymi parametrami anatomicznymi, co sprawia, że nie pasuje do opisanego profilu. Charolaise, również francuska, jest znana z białego umaszczenia i dużej masy ciała, ale brakuje jej cech typowych dla piemontese, takich jak doskonałe umięśnienie i specyficzne wymiary ciała. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych ras, to skupienie się na ogólnych cechach bydła mięsnego, a nie na specyficznych detalach, które definiują każdą rasę. Zrozumienie różnic między rasami jest kluczowe w hodowli, ponieważ pozwala na wybór odpowiednich zwierząt w zależności od celów produkcyjnych, takich jak jakość mięsa czy wydajność mleczna.

Pytanie 14

Określ warunki, które należy spełnić, aby rozpocząć użytkowanie rozpłodowe dla loszki i knurka, uwzględniając ich wiek oraz masę ciała.

A. Loszka 8 miesięcy i 110-120 kg, knurek 6-8 miesięcy

B. Loszka 10 miesięcy i 120-130 kg, knurek 10-12 miesięcy

C. Loszka 8 miesięcy i 110-120 kg, knurek 8-10 miesięcy

D. Loszka 6 miesięcy i 80-90 kg, knurek 8-10 miesięcy

Odpowiedzi, które wskazują na loszki w wieku poniżej 8 miesięcy, są niezgodne z praktykami hodowlanymi, ponieważ przedwcześnie rozpoczęte użytkowanie rozpłodowe może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju fizycznego loszek. Wiek 6 miesięcy dla loszki, jak w jednej z odpowiedzi, jest zdecydowanie zbyt wczesny, ponieważ w tym czasie zwierzęta są jeszcze w fazie intensywnego wzrostu, co może wpłynąć negatywnie na ich zdolność do rozrodu oraz zdrowie potomstwa. Ponadto, masa ciała 80-90 kg dla loszki poniżej 8 miesięcy nie spełnia wymagań zdrowotnych, co może prowadzić do komplikacji przy porodzie lub problemów z laktacją. W przypadku knurków, odpowiedzi sugerujące ich użytkowanie w wieku 6-8 miesięcy są nieodpowiednie z perspektywy biologicznej; knurek powinien osiągnąć co najmniej 8 miesięcy, aby zapewnić pełną dojrzałość i odpowiednią jakość nasienia. Warto wskazać, że w hodowli trzody chlewnej, standardowe wytyczne dotyczące wieku i masy ciała zwierząt rozpłodowych są kluczowe dla uzyskania zdrowego potomstwa oraz wysokiej wydajności produkcyjnej. Wiele hodowli stosuje konkretne protokoły dopuszczenia do krycia, które obejmują nie tylko wiek, ale także ocenę kondycji fizycznej zwierząt, co w rezultacie prowadzi do lepszej efektywności ekonomicznej produkcji mięsnej.

Pytanie 15

Obliczanie przelotowości zwierząt opiera się na

A. rachunku zwierząt.

B. układzie stada.

C. ruchu stada.

D. spisie pasz.

Odpowiedź 'obrotu stada' jest prawidłowa, ponieważ przelotowość zwierząt, czyli wskaźnik rotacji zwierząt w danym stadzie, jest ściśle związana z dynamiką obrotu stada. Przelotowość oblicza się jako stosunek liczby zwierząt, które zostały wprowadzone lub wyprowadzone z użytku w danym okresie do całkowitej liczby zwierząt w stadzie na początku tego okresu. Przykładowo, w produkcji mlecznej zrozumienie obrotu stada pozwala na optymalizację wydajności mlecznej poprzez zarządzanie czasem udoju i wyborem zwierząt, które powinny pozostać w stadzie na dłużej. W praktyce, odpowiednie zarządzanie obrotem stada umożliwia zwiększenie wydajności ekonomicznej oraz lepsze wykorzystanie zasobów paszowych. Ponadto, w świetle standardów branżowych, takie jak normy ISO w zakresie dobrostanu zwierząt, znajomość oraz analiza przelotowości jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości produkcji oraz zdrowia zwierząt. Obserwacje dotyczące obrotu stada powinny być regularnie dokumentowane, co umożliwia podejmowanie dobrze uzasadnionych decyzji zarządczych.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jaką minimalną liczbę sztuk świń musi mieć rolnik planujący ich hodowlę, aby zarejestrować siedzibę stada?

A. 1 sztuka

B. 4 sztuki

C. 2 sztuki

D. 3 sztuki

Odpowiedź, że minimalna liczba sztuk świń, od której rolnik musi zarejestrować siedzibę stada, wynosi 1 sztuka, jest poprawna. W Polsce, zgodnie z przepisami prawa weterynaryjnego, każdy rolnik, który planuje hodowlę świń, musi zarejestrować swoje stado, niezależnie od jego wielkości. Oznacza to, że już przy posiadaniu jednej sztuki, rolnik ma obowiązek zgłoszenia stada do właściwego inspektoratu weterynarii. Praktyczne aspekty tej regulacji mają na celu zapewnienie skutecznej kontroli sanitarno-weterynaryjnej, co jest kluczowe dla zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych. Rejestracja stada pozwala również na monitorowanie zdrowia zwierząt oraz ewentualne wprowadzenie działań profilaktycznych. Ponadto, w przypadku wystąpienia chorób, takich jak ASF (afrykański pomór świń), wczesna rejestracja umożliwia szybkie reagowanie i ograniczenie strat. Dlatego każda osoba planująca hodowlę świń powinna być świadoma tego obowiązku, niezależnie od skali planowanej produkcji.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

W mieszance stosowanej w żywieniu prosiąt udział zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza należy dodać do sporządzenia 1 tony tej mieszanki?

A. 50 kg

B. 5 kg

C. 10 kg

D. 20 kg

Odpowiedź 5 kg jest poprawna, ponieważ obliczenie udziału zakwaszacza w mieszance polega na pomnożeniu całkowitej masy mieszanki przez procentowy udział zakwaszacza. W tym przypadku, aby obliczyć 0,5% z 1000 kg (1 tony), należy wykonać działanie: 1000 kg * 0,005 = 5 kg. Zakwaszacze są powszechnie stosowane w żywieniu zwierząt, w tym prosiąt, aby poprawić trawienie, zwiększyć przyswajalność składników odżywczych oraz wspierać zdrowie jelit. Dobre praktyki w hodowli zwierząt wskazują na znaczenie dodawania zakwaszaczy, co może przyczynić się do lepszego wzrostu i wydajności prosiąt. Regularne stosowanie takich dodatków pozwala na stabilizację pH w przewodzie pokarmowym, co wpływa na optymalizację mikroflory jelitowej. Dlatego zrozumienie odpowiednich proporcji i ich wpływu na zdrowie zwierząt jest kluczowe dla hodowców.

Pytanie 22

Pasza, która jest stworzona do bezpośredniego karmienia zwierząt oraz odpowiednio skomponowana, aby całkowicie zaspokoić dzienne potrzeby różnych gatunków zwierząt na składniki odżywcze, minerały oraz witaminy, nazywana jest

A. mieszanka treściwa, pełnoporcjowa

B. koncentrat białkowy

C. mieszanka treściwa, uzupełniająca

D. mieszanka mineralno-witaminowa

Mieszanka treściwa, pełnoporcjowa to termin odnoszący się do pasz, które są zbilansowane w taki sposób, aby dostarczyć zwierzętom wszystkich niezbędnych składników odżywczych, witamin oraz minerałów w odpowiednich proporcjach. Tego rodzaju pasze są kluczowe dla zapewnienia dobrego zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych, ponieważ umożliwiają one zaspokojenie ich dziennego zapotrzebowania na składniki pokarmowe. Przykładem zastosowania mieszanki pełnoporcjowej może być karma dla bydła, która jest stosowana w celu utrzymania optymalnego wzrostu i produkcji mleka. Zastosowanie mieszanki treściwej, pełnoporcjowej jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które nakładają obowiązek dostarczania zwierzętom żywności odpowiedniej jakości. Standardy takie jak te opracowane przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz krajowe normy żywieniowe podkreślają znaczenie zbilansowanej diety w hodowli zwierząt, co przekłada się na efektywność produkcji oraz dobrostan zwierząt.

Pytanie 23

W ekologicznej hodowli zwierząt minimalny czas karencji na lek, dla którego nie obowiązuje okres karencji w hodowli konwencjonalnej, wynosi

A. 5 dni

B. 10 dni

C. 24 godziny

D. 48 godzin

Wybór odpowiedzi 24 godziny, 10 dni, czy 5 dni jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia zasadniczej różnicy między ekologicznym a konwencjonalnym chowem zwierząt. Krótkie okresy karencji, takie jak 24 godziny, mogą wydawać się atrakcyjne dla producentów, jednak są one niewystarczające, aby zapewnić właściwy poziom bezpieczeństwa produktów. Dla chowu ekologicznego kluczowe jest zminimalizowanie ryzyka pozostałości leków w produktach pochodzenia zwierzęcego, co wymaga dłuższego okresu oczekiwania. Podobnie, odpowiedzi 10 dni i 5 dni są przesadzone, ponieważ w przypadku chowu ekologicznego istnieje ściśle określony standard, który wynosi 48 godzin. Ustalony przez przepisy okres karencji ma na celu nie tylko ochronę zdrowia konsumentów, ale także zgodność z normami ekologicznymi, które promują zrównoważoną produkcję. W praktyce, niewłaściwe podejście do kwestii karencji może prowadzić do naruszeń regulacji, a tym samym do utraty certyfikatu ekologicznego oraz wiarygodności na rynku. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla wszystkich zaangażowanych w produkcję ekologiczną, aby skutecznie zarządzać zdrowiem zwierząt i jakością produktów.

Pytanie 24

Świniom podaje się ziemniaki

A. parowane i rozdrobnione.

B. surowe i rozdrobnione.

C. parowane i całe.

D. surowe i całe.

Wybieranie surowych i rozdrobnionych ziemniaków dla świń nie jest najlepszym pomysłem. Surowe ziemniaki zawierają solaninę, której lepiej unikać, bo może być szkodliwa dla zwierząt. Surowe ziemniaki mogą powodować problemy trawienne, a nawet zatrucia, co nie jest zgodne z zasadami prawidłowego żywienia w hodowli świń. Parowanie ziemniaków oraz ich podawanie w całości też nie jest optymalne, bo całe ziemniaki mogą być trudniejsze do strawienia. Zwierzęta mogą je zjeść w sposób, który ogranicza ich przyswajalność. To wszystko może prowadzić do słabszego wykorzystania składników odżywczych, co w dłuższym czasie może odbić się na zdrowiu i wzroście świń. Dlatego kluczowe jest stosowanie parowanych i rozdrobnionych ziemniaków, co jest zgodne z aktualnymi standardami żywienia w hodowli świń.

Pytanie 25

Najmniejsze natężenie oświetlenia jest stosowane w pomieszczeniach dla

A. kur niosek

B. brojlerów indyczych

C. kaczek

D. gęsi

Brojlerzy indyczych wymagają specyficznych warunków oświetleniowych, które wpływają na ich rozwój oraz zdrowie. Najniższe natężenie oświetlenia jest stosowane w celu zmniejszenia stresu u ptaków, co jest kluczowe dla ich wzrostu i wydajności. W praktyce, odpowiednie zarządzanie oświetleniem w hodowli brojlerów indyczych przyczynia się do poprawy ich dobrostanu, co potwierdzają liczne badania w dziedzinie zootechniki. Oświetlenie o niskim natężeniu ma także wpływ na zmniejszenie agresji oraz poprawę zachowań społecznych w stadzie. Warto zauważyć, że zalecenia dotyczące natężenia oświetlenia dla brojlerów indyczych opierają się na standardach, które promują zrównoważony rozwój hodowli oraz zdrowie zwierząt. Na przykład, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), odpowiednie natężenie oświetlenia powinno wynosić zaledwie około 5-10 luksów. Takie warunki sprzyjają nie tylko lepszemu wzrostowi, ale także obniżeniu kosztów produkcji poprzez efektywniejsze wykorzystanie paszy."

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Wiosenne dokarmianie pszczół polega na dostarczaniu im

A. wosku

B. cukru

C. nektaru

D. pyłku

Dokarmianie pszczół wiosną polega na podawaniu im cukru, ponieważ w tym okresie, gdy temperatura zaczyna rosnąć, pszczoły budzą się z zimowego snu i potrzebują energii do wznowienia aktywności. Cukier, najczęściej w postaci syropu cukrowego, jest łatwo przyswajalny i szybko dostarcza pszczołom niezbędnych węglowodanów. W praktyce, zaleca się przygotowanie syropu w proporcji 1:1 (jedna część wody do jednej części cukru) lub 2:1, zależnie od temperatury otoczenia. Podawanie takiego syropu wspomaga rozwój rodzin pszczelich, co jest kluczowe dla produkcji miodu i zapylania. Warto również wspomnieć, że wczesne dokarmianie pszczół przyczynia się do wzmocnienia kolonii, co pozwala na lepsze przetrwanie sezonu i zwiększenie wydajności produkcji. Ważne jest, aby monitorować stan pszczół i dostosowywać ilość pokarmu w zależności od ich potrzeb oraz warunków atmosferycznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami pszczelarskimi.

Pytanie 29

U większości ptaków narządem nieparzystym jest

A. jądro.

B. nasieniowód.

C. nerka.

D. jajnik.

Odpowiedzi "nerka", "jądro" i "nasieniowód" są niepoprawne z kilku powodów, które wynikają z niepełnego zrozumienia fizjologii ptaków. Nerki, chociaż są istotnymi organami w organizmach ptaków, pełnią funkcję wydalniczą, a nie reprodukcyjną, co sprawia, że nie mogą być uznawane za narząd nieparzysty w kontekście układu rozrodczego. W przypadku jajników, ptaki samice posiadają jeden jajniki, co jest kluczowym aspektem ich biologii. Jądra, z kolei, występują u samców ptaków, a ich liczba jest zwykle parzysta, co wyklucza je jako przykład narządu nieparzystego. Nasieniowód również nie jest narządem nieparzystym, ponieważ jest obecny w parze i służy do transportu nasienia z jąder do kloaki. Typowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie funkcji narządów oraz ich roli w organizmach, co skutkuje wyborem odpowiedzi, które nie są spójne z faktami biologicznymi. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że w kontekście układów reprodukcyjnych ptaków, to jajniki są jedynymi narządami nieparzystymi u samic.

Pytanie 30

Profilaktyczne podawanie preparatu z żelazem prosiętom w wieku 2-4 dni ma na celu zapobieganie

A. krzywicy

B. kanibalizmowi

C. parakeratozie

D. anemii

Podanie preparatu z żelazem prosiętom w wieku 2-4 dni ma na celu zapobieganie anemii, co jest szczególnie istotne w przypadku ras świń, które mogą mieć zwiększone zapotrzebowanie na ten pierwiastek. Żelazo jest kluczowym elementem hemoglobiny, odpowiedzialnej za transport tlenu we krwi. Prosięta, po urodzeniu, posiadają ograniczone zapasy żelaza, które mogą szybko się wyczerpać, zwłaszcza w intensywnie hodowanych gospodarstwach, gdzie nie mają możliwości pobierania go z naturalnego źródła, jakim jest gleba. Wdrożenie profilaktycznego podawania żelaza jest zgodne z zaleceniami organizacji zajmujących się zdrowiem zwierząt, co potwierdza jego rolę w prewencji anemii, a tym samym w poprawie ogólnego stanu zdrowia i przyrostu masy ciała prosiąt. Przykładem zastosowania takiej praktyki jest szczepienie prosiąt oraz ich regularne monitorowanie pod kątem objawów anemii, takich jak bladość błon śluzowych czy osłabienie. Właściwe zarządzanie żywieniem w początkowej fazie życia prosiąt przyczynia się do lepszego rozwoju zwierząt oraz efektywności produkcji.

Pytanie 31

Wskaż paszę zawierającą w swoim składzie najwięcej białka.

A. Wysłodki buraczane.

B. Kiszonka z kukurydzy.

C. Śruta jęczmienna.

D. Makuch rzepakowy.

Śruta jęczmienna, kiszonka z kukurydzy i wysłodki buraczane zawierają białko, ale ich ilość jest znacznie mniejsza niż w makuchu rzepakowym. Śruta jęczmienna ma tylko 10-12% białka, więc dla zwierząt, które potrzebują sporo białka, to mało. Kiszonka z kukurydzy skupia się głównie na węglowodanach i ma tylko 7-9% białka, więc też szału nie ma. Wysłodki buraczane też są dość ubogie, bo białka mają nie więcej niż 8-10%. Jak zdecydujemy się na paszę tylko z tych składników, to może być mało białka w diecie zwierząt, co w dodatku źle wpływa na ich zdrowie i rozwój. Często ludzie myślą, że wszystkie pasze roślinne są podobne, ale to nieprawda. Ważne, żeby przy układaniu diety zwracać uwagę na różnice w składzie paszy i dopasować ją do potrzeb zwierząt, zgodnie z tym, co teraz mówi się o żywieniu. Ogarniecie tych różnic jest kluczowe, żeby zwierzęta rosły zdrowo.

Pytanie 32

Zabieg trzebienia knurków bez zastosowania znieczulenia odbywa się

A. do 21 dnia życia

B. do 4 dnia życia

C. do 7 dnia życia

D. do 14 dnia życia

Trzebienie knurków bez znieczulenia do 7 dnia życia jest uznawane za standardową praktykę w hodowli trzody chlewnej. W tym okresie życia zwierzęta są nadal bardzo młode i ich układ nerwowy nie jest w pełni rozwinięty, co sprawia, że odczuwanie bólu jest znacznie mniejsze w porównaniu do starszych osobników. Ponadto, przeprowadzanie tego zabiegu w tym terminie jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE). Właściwe przeprowadzanie trzebienia w tym okresie pozwala na uniknięcie problemów z zachowaniem dorosłych knurków oraz zapewnienie ich lepszego zdrowia psychicznego i fizycznego. Praktyka ta jest również istotna z punktu widzenia ograniczenia ryzyka infekcji oraz zmniejszenia stresu wśród zwierząt, co jest kluczowe w każdej hodowli. Warto zaznaczyć, że stosowanie znieczulenia w przypadku starszych knurków staje się coraz bardziej powszechne, jednak w przypadku tak młodych zwierząt ryzyko jest minimalne.

Pytanie 33

Czy obcinanie części ogona u prosiąt bez użycia znieczulenia może być przeprowadzane?

A. tylko w pierwszym dniu życia

B. maksymalnie do siódmego dnia życia

C. w pierwszym miesiącu życia

D. do 2 tygodnia życia

Odpowiedź "maksymalnie do siódmego dnia życia" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi oraz przepisami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, obcinanie ogonów u prosiąt powinno być przeprowadzane w pierwszym tygodniu życia. W tym okresie prosięta są jeszcze na etapie najintensywniejszego wzrostu i rozwijającego się układu nerwowego, co sprawia, że wykonanie tego zabiegu w tym czasie minimalizuje ból i stres. W praktyce, obcinanie ogonów jest stosowane w celu zapobiegania urazom oraz problemom z zachowaniem, które mogą wystąpić w przypadku, gdy prosięta zaczynają się gryźć nawzajem. Warto zaznaczyć, że zabieg ten powinien być wykonywany przez wykwalifikowany personel, który zna najlepsze praktyki i standardy związane z przeprowadzaniem tego typu procedur. Zastosowanie znieczulenia nie jest wymagane w przypadku zabiegów przeprowadzanych w tym krótkim okresie życia, jednak w miarę możliwości powinno się stosować metody minimalizujące ból, co jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

W gospodarstwach ulokowanych na OSN konieczne jest magazynowanie nawozów naturalnych przez czas nie krótszy niż

A. 3 miesiące

B. 6 miesięcy

C. 5 miesięcy

D. 4 miesiące

Odpowiedź 3, czyli przechowywanie nawozów naturalnych przez co najmniej 6 miesięcy, jest zgodna z obowiązującymi normami, takie jak dyrektywy unijne dotyczące zarządzania nawozami w gospodarstwach rolnych. Kluczowym celem tego wymogu jest zminimalizowanie ryzyka zanieczyszczenia gleby i wód gruntowych oraz zapewnienie odpowiedniej jakości nawozów. Przechowywanie nawozów przez dłuższy okres pozwala na ich naturalne rozkładanie się, co zwiększa ich efektywność nawożenia i zmniejsza potencjalne emisje gazów cieplarnianych, takich jak amoniak. Przykładem dobrej praktyki jest stosowanie pojemników do przechowywania nawozów, które są dobrze wentylowane i chronione przed deszczem, co zapobiega ich wypłukiwaniu i zanieczyszczaniu środowiska. Długoterminowe przechowywanie nawozów również ułatwia ich późniejsze zastosowanie w odpowiednich warunkach, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju rolnictwa i ochrony bioróżnorodności.

Pytanie 36

Czego dotyczą pasze treściwe?

A. nasiona roślin strączkowych, makuchy, ziarna zbóż

B. ziarna zbóż, zielonki, kiszonki

C. śruty poekstrakcyjne, okopowe, śruty zbożowe

D. kiszonki, okopowe, siano

Analiza błędnych odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji pasz treściwych. Wiele osób może utożsamiać pasze treściwe wyłącznie z ziołami, zielonkami czy kiszonkami, co jest nieporozumieniem. Zielonki i kiszonki, takie jak trawy czy buraki, są klasyfikowane jako pasze objętościowe, które mają inny skład i rolę w diecie zwierząt. Pasze objętościowe, choć również ważne, koncentrują się na dostarczaniu błonnika oraz są istotne dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują obecność okopowych czy siana, które również nie są typowymi paszami treściwymi. Okopowe, jak ziemniaki czy marchew, są stosowane w dietach zwierząt, ale nie są klasyfikowane jako pasze treściwe w tradycyjnym znaczeniu, ponieważ ich zastosowanie jest bardziej specyficzne i ograniczone. Śruty poekstrakcyjne i śruty zbożowe, mimo że mogą dostarczać białka i energii, nie są wystarczające jako jedyny składnik paszy treściwej, co podkreśla znaczenie ich odpowiedniego mieszania z innymi komponentami. W rzeczywistości, właściwe zrozumienie różnicy między paszami treściwymi a objętościowymi jest kluczowe dla zapewnienia zbilansowanej diety zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 37

Sprzedaż zwierząt powinna być rozważona w sytuacji, gdy bilans pasz jest

A. dodatni

B. ujemny

C. zerowy

D. zrównoważony

Bilans pasz zrównoważony nie jest sytuacją, w której sprzedaż zwierząt byłaby uzasadniona. W takim przypadku ilość paszy jest dostosowana do potrzeb zwierząt, co oznacza, że nie ma konieczności podejmowania drastycznych decyzji, jak sprzedaż. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że zrównoważony bilans pasz oznacza, że stado nie potrzebuje żadnych zmian, co może prowadzić do stagnacji w zarządzaniu. Powinno się raczej dążyć do optymalizacji produkcji, co w dłuższej perspektywie może przynieść korzyści. Bilans zerowy, z drugiej strony, sugerowałby, że posiadane zasoby są dokładnie równe potrzebom, co nie uwzględnia zmienności w zapotrzebowaniu na pasze w różnych okresach, takich jak sezon laktacji czy wzrost młodych zwierząt. Dążenie do bilansu dodatniego nie oznacza również, że można zignorować konieczność dostosowania liczby zwierząt w stadzie do dostępnych zasobów. Zbyt duża liczba zwierząt w stosunku do dostępnej paszy prowadzi do niedożywienia, co z kolei skutkuje obniżeniem wydajności i zdrowia zwierząt. Optymalne zarządzanie stadem powinno opierać się na regularnej analizie bilansu pasz oraz elastyczności w podejmowaniu decyzji, co nie może być oparte na niewłaściwych założeniach dotyczących bilansu.

Pytanie 38

Jakie ma znaczenie skrót BTJN w kontekście normowania dawek pokarmowych według systemu INRA?

A. Białko, które jest trawione w jelicie.

B. Białko trawione w jelicie, pochodzące z procesów azotowych

C. Białko trawione w jelicie, wynikające z procesów energetycznych.

D. Całkowita ilość białka z pasz roślinnych i zwierzęcych w diecie.

Nieprawidłowe odpowiedzi zawierają nieścisłości dotyczące definicji białka trawionego w jelicie oraz jego pochodzenia. Zrozumienie różnicy między białkiem pochodzącym z pasz roślinnych i zwierzęcych a białkiem wynikającym z przemian azotowych jest kluczowe. Pierwsza odpowiedź, sugerująca, że BTJN to suma białka z pasz roślinnych i zwierzęcych, myli pojęcia dotyczące źródeł białka. W rzeczywistości, BTJN koncentruje się na białku, które zostało trawione i udostępnione przez mikroorganizmy jelitowe, a nie na sumie tych białek przed ich metabolizowaniem. Odpowiedzi związane z białkiem trawionym w jelicie bez odniesienia do przemian azotowych pomijają ważny aspekt procesów biochemicznych zachodzących w przewodzie pokarmowym. Warto zauważyć, że białko azotowe jest kluczowe dla wzrostu i utrzymania organizmu, a efektywne jego wykorzystanie w diecie zwierząt jest fundamentem zdrowego żywienia. Brak uwzględnienia tych informacji prowadzi do typowych błędów myślowych, takich jak nadmierne uproszczenie skomplikowanej dynamiki procesów trawiennych oraz nieprawidłowe interpretacje norm żywieniowych, które mogą wpłynąć na wyniki produkcji. Ostatecznie, ignorowanie znaczenia przemian azotowych w kontekście BTJN może prowadzić do nieefektywnego zarządzania dietą zwierząt i obniżenia ich wydajności.

Pytanie 39

Podczas podawania drobnych buraków owcy doszło do zadławienia. Co należy zastosować w celu udzielenia pierwszej pomocy?

A. dutkę

B. dekornizator

C. sondę

D. emaskulator

Wybór dutki, dekornizatora lub emaskulatora jako narzędzi w przypadku zadławienia u owcy jest nieodpowiedni z kilku powodów. Dutka, choć przydatna w kontekście podawania lekarstw lub innych substancji, nie jest narzędziem dedykowanym do usuwania przeszkód z dróg oddechowych. Jej zastosowanie w sytuacji zadławienia może prowadzić do poważnych komplikacji, ponieważ nie daje możliwości skutecznego usunięcia obiektu blokującego. Dekornizator to narzędzie używane do usuwania rogów u zwierząt, co jest zupełnie inną procedurą, nie mającą zastosowania w przypadku udzielania pomocy w sytuacjach zagrożenia życia. Wykorzystanie tego narzędzia w sytuacji kryzysowej mogłoby wręcz pogorszyć stan owcy, narażając ją na dodatkowe urazy. Emaskulator, będący narzędziem do kastracji, również nie ma zastosowania w przypadku zadławienia i może prowadzić do niepotrzebnego stresu oraz bólu zwierzęcia. Każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne zastosowania i powinno być używane zgodnie z ich przeznaczeniem. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każde narzędzie medyczne może być użyte w sytuacji kryzysowej, co jest dalekie od prawdy. W sytuacjach awaryjnych kluczowe jest posiadanie odpowiednich narzędzi, takich jak sonda, które są zaprojektowane z myślą o konkretnych problemach zdrowotnych zwierząt, co może znacząco wpłynąć na ich dalsze zdrowie i dobrostan.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej