Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Higienistka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 20:18
Data zakończenia: 23 maja 2025 20:46

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaka forma próchnicy rozwija się w zębie, który nie ma żywej miazgi?

A. Kwitnąca

B. Przewlekła

C. Wtórna

D. Nietypowa

Odpowiedź 'nietypowa' jest prawidłowa, ponieważ w zębie pozbawionym żywej miazgi, na przykład po leczeniu kanałowym, występuje ryzyko pojawienia się próchnicy nietypowej. Ten typ próchnicy odznacza się specyfiką w swoim rozwoju i jest związany z utratą żywotności miazgi zęba. W praktyce, zęby z martwą miazgą mogą być bardziej podatne na rozwój próchnicy, ponieważ zmniejsza się ich zdolność do samoregeneracji i obrony przed bakteriami. Przykładowo, w przypadku zębów po leczeniu endodontycznym, ważne jest, aby regularnie kontrolować stan zęba oraz stosować odpowiednie metody higieny jamy ustnej, takie jak stosowanie past z fluorem i regularne wizyty kontrolne u dentysty. Ponadto, zrozumienie tego zjawiska jest istotne dla prawidłowego diagnozowania i leczenia zmian próchnicowych, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia dotyczących profilaktyki i leczenia chorób jamy ustnej.

Pytanie 2

Podczas pracy w obrębie żuchwy należy ustawić głowę pacjenta leżącego w taki sposób, aby płaszczyzna zgryzowa jego zębów

A. górnych była prostopadła do podłogi

B. dolnych była prostopadła do podłogi

C. górnych była równoległa do podłogi

D. dolnych była równoległa do podłogi

Odpowiedź "dolnych była równoległa do podłogi" jest poprawna, ponieważ w kontekście pracy w żuchwie, odpowiednie ustawienie płaszczyzny zgryzowej dolnych zębów jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania stawów skroniowo-żuchwowych oraz dla komfortu pacjenta. Utrzymując dolne zęby równolegle do podłogi, zapewniamy optymalne warunki dla pracy narzędzi stomatologicznych oraz minimalizujemy stres na stawy. To ustawienie pozwala na lepszą widoczność i dostęp do obszarów roboczych, co jest szczególnie ważne w zabiegach wymagających precyzji. W praktyce klinicznej, takie podejście jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji stomatologicznych, które promują ergonomiczne metody pracy, mające na celu zarówno bezpieczeństwo pacjenta, jak i komfort pracy specjalisty. Warto pamiętać, że nieprawidłowe ustawienie głowy pacjenta może prowadzić do nieprawidłowego uzyskania zgryzu, co w konsekwencji może wpłynąć na wyniki leczenia. Dlatego ustawienie dolnych zębów równolegle do podłogi jest kluczowym krokiem w każdej procedurze stomatologicznej, zwłaszcza w obszarze chirurgii czy protetyki.

Pytanie 3

Jaką substancję aktywną powinien dostarczyć asystent lekarza stomatologa do zabiegu wybielania zębów wewnątrzkomorowego?

A. 5,25% podchloryn sodu

B. 17% wersenian sodu

C. 35% nadtlenek wodoru

D. 37% kwas fosforowy

Inne odpowiedzi, takie jak kwas fosforowy, wersenian sodu oraz podchloryn sodu, są niewłaściwe w kontekście wybielania wewnątrzkomorowego. Kwas fosforowy, stosowany głównie w procesach trawienia szkliwa przed zastosowaniem materiałów kompozytowych, nie ma właściwości wybielających. Jego zastosowanie w wybielaniu mogłoby prowadzić do uszkodzenia struktury zęba, zamiast do efektywnego usuwania barwników. Wersenian sodu jest substancją, która znajduje zastosowanie głównie jako chelator metali, ale nie ma właściwości wybielających. Wybór takiego preparatu w kontekście wybielania byłby błędny, ponieważ nie spełniałby podstawowych wymagań dotyczących eliminacji przebarwień. Podchloryn sodu, choć używany w endodoncji jako środek dezynfekujący, nie jest substancją wybielającą, a jego stosowanie w kontekście wybielania wewnętrznego mogłoby być niebezpieczne i prowadzić do podrażnienia tkanek okołowierzchołkowych. Wszystkie te odpowiedzi świadczą o braku zrozumienia mechanizmu działania substancji wybielających oraz ich zastosowania klinicznego, co może prowadzić do nieprawidłowych decyzji w praktyce stomatologicznej. Dlatego tak ważne jest, aby dentyści byli dobrze wykształceni w zakresie skutecznych i bezpiecznych metod wybielania, opartych na solidnych podstawach naukowych.

Pytanie 4

Proces usuwania i wygładzania powierzchni korzeni z kamienia nazębnego nazywany jest

A. frenulektomia

B. root planing

C. gingiwektomia

D. radektomia

Root planing, czyli wygładzanie korzeni, to kluczowy zabieg w stomatologii, który ma na celu usunięcie kamienia nazębnego oraz osadów z powierzchni korzeni zębów, a także wygładzenie ich, co sprzyja zdrowiu dziąseł. Procedura ta jest szczególnie istotna w leczeniu chorób przyzębia, gdzie obecność kamienia nazębnego może prowadzić do stanów zapalnych i utraty tkanki kostnej. W praktyce podczas zabiegu stomatolog używa specjalistycznych narzędzi, takich jak skaler ultradźwiękowy oraz instrumenty ręczne, aby dokładnie oczyścić korzenie zębów z biofilmu i twardych osadów. Po przeprowadzeniu root planingu, powierzchnia korzenia staje się gładka, co redukuje ryzyko ponownego gromadzenia się bakterii. Dobrą praktyką jest również instruowanie pacjentów o odpowiedniej higienie jamy ustnej oraz regularnych kontrolach, co pozwala na długotrwałe efekty zabiegu. W kontekście standardów stomatologicznych, root planing jest uznawany za standardową procedurę w leczeniu chorób przyzębia, a jego skuteczność potwierdzają liczne badania kliniczne.

Pytanie 5

Do przeprowadzenia badania głębokości kieszonek dziąsłowych wykorzystywana jest sonda WHO, która posiada oznaczenia na poziomach:

A. 2,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm

B. 3,5; 4,5; 7,5; 11,5 mm

C. 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm

D. 2,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm

Sonda WHO do badania głębokości kieszonek dziąsłowych jest standardowym narzędziem wykorzystywanym w periodontologii. Prawidłowe oznaczenie głębokości kieszonek dziąsłowych ma kluczowe znaczenie dla oceny stanu zdrowia przyzębia oraz planowania leczenia. Odpowiedź wskazuje na prawidłowe wartości: 3,5; 5,5; 8,5; 11,5 mm, co odpowiada standardom zalecanym przez Światową Organizację Zdrowia. Te pomiary pozwalają na ocenę stopnia zaawansowania choroby przyzębia oraz monitorowanie jej postępu w czasie. Na przykład, wartości głębokości kieszonek powyżej 5 mm mogą wskazywać na potrzebę bardziej intensywnego leczenia, w tym zabiegów chirurgicznych. Praktyczne zastosowanie sondy WHO polega również na systematycznej kontroli podczas wizyt kontrolnych, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów stomatologicznych. Użycie tych wartości jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii, co gwarantuje, że diagnozy są oparte na solidnych podstawach naukowych oraz zgodne z aktualnymi wytycznymi branżowymi.

Pytanie 6

Klasa relacji położenia górnego pierwszego trzonowca stałego w stosunku do dolnego łuku zębowego, przydatna w diagnozowaniu przednio-tylnych wad zgryzu, jest określana jako

A. Bauma

B. Blacka

C. Angleʹa

D. Ellisa

Klasa Angleʹa odnosi się do relacji położenia górnych pierwszych trzonowców stałych względem dolnych łuków zębowych, co jest kluczowe w diagnozowaniu i klasyfikowaniu wad zgryzu. W klasyfikacji Angle'a, zgryz jest klasyfikowany w trzech głównych klasach: klasa I, klasa II i klasa III, w zależności od pozycji górnych i dolnych zębów. Klasa I oznacza prawidłowe położenie górnych trzonowców w stosunku do dolnych, co jest idealnym stanem. Klasa II wskazuje na tyłozgryz, w którym górne zęby są przesunięte do przodu względem dolnych, a klasa III oznacza przodozgryz, gdzie dolne zęby są bardziej wysunięte do przodu. Praktyczne wykorzystanie tej klasyfikacji znajduje zastosowanie nie tylko w diagnostyce, ale również w planowaniu leczenia ortodontycznego, co przekłada się na dobór odpowiednich aparatów ortodontycznych i technik korekcji zgryzu. Klasyfikacja Angle'a jest szeroko uznawana w stomatologii i ortodoncji, co czyni ją istotnym narzędziem w pracy każdego specjalisty."

Pytanie 7

Jakie ćwiczenie powinno być zaproponowane dla starszego dziecka, które nie potrafi oddychać przez nos?

A. Skalouda

B. Schönherra

C. Stillmanna

D. Schwarza

Ćwiczenie Skalouda jest odpowiednie dla dzieci starszych, które mają trudności z oddychaniem przez nos, ponieważ koncentruje się na rozwijaniu umiejętności oddechowych w sposób dostosowany do ich potrzeb. W metodzie tej kładzie się nacisk na prawidłową technikę oddychania, co pozwala na lepsze wykorzystanie przepony oraz poprawia wentylację płuc. Przykłady zastosowania obejmują ćwiczenia polegające na świadomym wdychaniu powietrza przez nos oraz wydychaniu przez usta, co sprzyja poprawie elastyczności mięśni oddechowych i ułatwia nawyk oddychania przez nos. Zastosowanie ćwiczeń Skalouda, w zgodzie z rekomendacjami specjalistów w dziedzinie terapii oddechowej, znajduje potwierdzenie w wielu programach rehabilitacyjnych, które mają na celu wspieranie dzieci w nabywaniu prawidłowych wzorców oddychania. Warto również zaznaczyć, że regularne wykonywanie tych ćwiczeń może przyczynić się do poprawy ogólnej wydolności organizmu dziecka oraz jego samopoczucia.

Pytanie 8

Aby zachować prawidłową higienę jamy ustnej, po wyjęciu z ust protezę całkowitą należy przechowywać

A. na sucho i w dedykowanym pojemniku

B. w płynie dezynfekującym

C. w wodzie

D. owiniętą w wilgotną ligninę

Odpowiedź "na sucho i w specjalnym pojemniku" jest prawidłowa, ponieważ przechowywanie protezy całkowitej w odpowiednich warunkach wpływa na jej trwałość i higienę. Protezy z tworzyw sztucznych, które są najczęściej stosowane, mogą łatwo ulec uszkodzeniu w kontakcie z wilgocią lub substancjami chemicznymi. Przechowywanie protezy w suchym miejscu, w specjalnie zaprojektowanym pojemniku, minimalizuje ryzyko rozwoju bakterii oraz pleśni, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia jamy ustnej. Pojemnik powinien być wykonany z materiałów, które nie reagują z tworzywem protezy, a jego wnętrze powinno być łatwe do czyszczenia. Ważne jest także, aby codziennie czyścić protezę oraz pojemnik, aby zapobiec odkładaniu się resztek pokarmowych i bakterii. Właściwe przechowywanie i dbałość o protezę są zgodne z zaleceniami dentystów oraz standardami higieny stomatologicznej.

Pytanie 9

Pierwszy dolny lewy trzonowiec mleczny powinien być oznaczony jako

A. 16, 6+

B. 74, -04

C. 46, 6-

D. 84, 04-

Odpowiedź 74, -04 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do dolnego lewego pierwszego trzonowca mlecznego, który w systemie oznaczeń zębów mlecznych ma przypisaną numerację 74. W tym kontekście numer 7 wskazuje na to, że jest to ząb mleczny, a liczba 4 odnosi się do jego pozycji w łuku zębowym. W praktyce stomatologicznej ważne jest, aby prawidłowo oznaczać zęby, co ułatwia komunikację między specjalistami oraz zapewnia właściwe prowadzenie dokumentacji medycznej. Oznaczenia te są zgodne z systemem FDI, który jest szeroko stosowany w wielu krajach. Przykładowo, podczas leczenia ortodontycznego lub stomatologicznego, znajomość odpowiednich numerów zębów pozwala na precyzyjne określenie miejsca, w którym należy przeprowadzić zabieg. Ponadto, zrozumienie systemu oznaczeń zębów jest kluczowe dla diagnostyki i planowania leczenia, co potwierdzają liczne publikacje branżowe oraz wytyczne towarzystw stomatologicznych.

Pytanie 10

Jaki kod symptomów chorobowych powinno się wpisać, korzystając z grupowego wskaźnika potrzeb leczniczych przyzębia CPITN, w sytuacji gdy podczas badania zidentyfikowano kieszonki dziąsłowe o głębokości od 3,5 do 5,5 mm?

A. Kod 4

B. Kod 1

C. Kod 2

D. Kod 3

Wybór kodu 1, 2 lub 4 opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu klasyfikacji głębokości kieszonek dziąsłowych w kontekście CPITN. Kod 1 odnosi się do zdrowych dziąseł bez kieszonek, co jest nieadekwatne w przypadku stwierdzenia kieszonek o głębokości 3,5-5,5 mm. Kod 2, który dotyczy kieszonek o głębokości od 1 do 3,5 mm, również jest niewłaściwy, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistego stanu zaawansowania choroby. Z kolei kod 4, który oznacza głębokość kieszonek większą niż 5,5 mm, jest wykluczony, ponieważ głębokość zaobserwowana w badaniu nie osiąga tego progu. Typowym błędem myślowym jest zaniżenie lub zawyżenie oceny stanu zdrowia przyzębia, co prowadzi do niewłaściwego leczenia i planowania terapeutycznego. Ważne jest, aby w takich przypadkach opierać się na precyzyjnych pomiarach oraz wytycznych dotyczących oceny chorób przyzębia, aby skutecznie adresować potrzeby lecznicze pacjentów i unikać potencjalnych powikłań związanych z nieodpowiednim leczeniem.

Pytanie 11

Aby uzupełnić braki witamin z grupy B, które powodują zapalenie języka, co powinno być wprowadzone do diety pacjenta?

A. jaja, mleko, marchew

B. nasiona strączkowe, pestki z dyni, nasiona zbóż

C. owoce, warzywa

D. tłuste ryby, jaja, produkty mleczne

Nasiona strączkowe, pestki z dyni oraz nasiona zbóż są doskonałym źródłem witamin z grupy B, które są kluczowe dla zdrowia układu nerwowego oraz metabolizmu energetycznego. Witaminy te, takie jak B1 (tiamina), B6 (pirydoksyna) i B12 (kobalamina), odgrywają istotną rolę w produkcji energii oraz w syntezie neurotransmiterów. Nasiona strączkowe, np. fasola, soczewica, czy ciecierzyca, są bogate w białko oraz błonnik, a także dostarczają kwas foliowy (B9), co jest szczególnie ważne dla utrzymania zdrowia języka i zapobiegania jego stanom zapalnym. Pestki z dyni dostarczają cynku, który współpracuje z witaminami z grupy B w zakresie wspierania funkcji immunologicznych. Nasiona zbóż, takie jak owies czy pszenica, zawierają w sobie znaczące ilości witamin B, a ich regularne spożycie sprzyja utrzymaniu zdrowego metabolizmu. Uzupełniając dietę o te składniki, można nie tylko eliminować niedobory witaminowe, ale także poprawić ogólną kondycję zdrowotną pacjenta, co jest zgodne z zaleceniami dietetycznymi i dobrymi praktykami żywieniowymi.

Pytanie 12

Jaką wodę należy używać do płukania narzędzi, aby uniknąć korozji i pojawiania się plam?

A. Wysokozmineralizowaną

B. Zdemineralizowaną

C. Utlenioną

D. Wodociągową zimną

Woda zdemineralizowana jest idealnym wyborem do płukania narzędzi, ponieważ nie zawiera soli mineralnych, które mogą prowadzić do korozji i powstawania osadów. W przeciwieństwie do wody wodociągowej, która może zawierać różne zanieczyszczenia, takie jak wapń, magnez i inne minerały, woda zdemineralizowana jest pozbawiona tych składników. Korzystanie z wody zdemineralizowanej jest standardową praktyką w wielu branżach, w tym w laboratoriach oraz w przemyśle elektroniki, gdzie czystość narzędzi ma kluczowe znaczenie. Przykładowo, w procesie produkcji elektroniki, jak montaż układów scalonych, wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do uszkodzeń komponentów. Regularne płukanie narzędzi wodą zdemineralizowaną może znacznie wydłużyć ich żywotność oraz poprawić jakość końcowego produktu. Dodatkowo, woda zdemineralizowana nie powoduje powstawania plam, co jest istotne w kontekście estetyki i funkcjonalności narzędzi.

Pytanie 13

Jakie jest zalecenie dotyczące postępowania po wykonaniu impregnacji zębiny?

A. Powstrzymać się od jedzenia i picia przez 2 godziny

B. Dokładnie umyć zęby szczoteczką

C. Płukać usta 0,02% roztworem chlorheksydyny

D. Nie spożywać przez 24 godziny pokarmów, które mogą zabarwić zęby

Nie jedzenie i nie picie przez 2 godziny po zabiegu impregnacji zębiny jest kluczowym zaleceniem, które ma na celu zapewnienie skuteczności zastosowanego materiału oraz ochronę wrażliwej zębiny. Impregnacja zębiny polega na wprowadzeniu substancji chemicznych, które mają na celu zamknięcie kanalików zębinowych i zabezpieczenie miazgi zęba przed bodźcami termicznymi oraz chemicznymi. Bezpośrednio po zabiegu, zęby mogą być bardziej podatne na działanie różnorodnych substancji, co może prowadzić do ich osłabienia lub podrażnień. Dobrą praktyką jest również unikanie produktów zawierających kwasy oraz cukry, które mogą wpływać na integrację materiału zębodołowego. W przypadku stosowania preparatów na bazie żywic, ich skuteczność może być ograniczona przez obecność jedzenia i picia w jamie ustnej. Dlatego też, zgodnie z zaleceniami stomatologów, przestrzeganie okresu abstynencji pokarmowej po zabiegu jest niezbędne dla osiągnięcia najlepszych efektów terapeutycznych.

Pytanie 14

Czym jest spowodowana erozja twardych tkanek zębowych?

A. mechaniczny proces obejmujący kontakt ząb-ząb

B. fizjologiczne tarcie

C. chemiczne oddziaływanie pożywienia z zębami

D. mechaniczne oddziaływanie pożywienia z zębami

Mechaniczne współdziałanie pożywienia z zębami, fizjologiczne starcie i proces mechaniczny kontaktu ząb-ząb to koncepcje, które nie oddają rzeczywistych przyczyn erozji twardych tkanek zęba. Mechaniczne działanie żywności na zęby, choć może prowadzić do uszkodzeń, takich jak ścieranie, nie jest przyczyną erozji, która dotyczy bardziej chemicznych procesów. Fizjologiczne starcie zębów to naturalny proces, który zachodzi w trakcie żucia, jednak nie jest on głównym czynnikiem erozyjnym. Z kolei kontakt ząb-ząb, choć może skutkować uszkodzeniami mechanicznymi, nie jest odpowiedzialny za demineralizację szkliwa, która jest kluczowa w kontekście erozji. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do takich wniosków, jest brak zrozumienia różnicy pomiędzy uszkodzeniami mechanicznymi a chemicznymi reakcjami, które zachodzą w jamie ustnej. Aby skutecznie przeciwdziałać erozji, warto zwrócić uwagę na czynniki dietetyczne i wprowadzić nawyki, które będą chronić zęby przed szkodliwym działaniem kwasów.

Pytanie 15

Przed rozpoczęciem leczenia endodontycznego w zębie 25 należy wykonać zdjęcie u pacjenta

A. zębowe

B. zgryzowe

C. skrzydłowo-zgryzowe

D. cefaloometrczne

Robienie zdjęć cefalometrycznych czy zgryzowych przed leczeniem endodontycznym to nie jest standardowa praktyka. Każde z tych zdjęć ma swoją funkcję i używa się ich w innym kontekście. Na przykład zdjęcia cefalometryczne są ważne w ortodoncji do analizy czaszki, a nie w leczeniu kanałowym. Zdjęcia zgryzowe są bardziej po to, żeby sprawdzić, jak zęby się ze sobą układają, co przed leczeniem kanałowym nie jest najważniejsze. Z kolei skrzydłowo-zgryzowe, też nie dostarczają kluczowych informacji o leczeniu endodontycznym. Tak naprawdę bez odpowiedniego zdjęcia zębowego można dojść do błędnych wniosków, co może później wpłynąć na zdrowie pacjenta i skuteczność leczenia. Dobrze, że w stomatologii lekarze przestrzegają zasad i podejmują decyzje na podstawie właściwych zdjęć, bo to naprawdę zmniejsza ryzyko niepowodzenia leczenia.

Pytanie 16

Która kireta Gracey jest wykorzystywana do oczyszczania policzkowych, językowych i podniebiennych powierzchni zębów bocznych?

A. 3/4

B. 15/16

C. 11/12

D. 7/8

Kirety Gracey 3/4, 15/16 oraz 11/12, mimo że są również użyteczne w stomatologii, nie są odpowiednie do oczyszczania powierzchni policzkowych, językowych i podniebiennych zębów bocznych. Kireta 3/4 jest przeznaczona głównie do oczyszczania powierzchni zębów przednich, a jej konstrukcja nie sprzyja efektywnemu dostępowi do zębów bocznych. Natomiast kireta 15/16, choć bardziej uniwersalna, jest zoptymalizowana do pracy w obszarze zębów trzonowych, co sprawia, że jej kąt nachylenia ostrza nie jest idealny do operowania na zębach bocznych, co prowadzi do niewłaściwych wyników. Kireta 11/12, z kolei, jest przeznaczona do pracy w obszarze zębów górnych, co ogranicza jej zastosowanie na powierzchniach policzkowych i językowych zębów dolnych. Błędne podejście do wyboru narzędzia może skutkować nieefektywnym oczyszczaniem, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przyzębia. Właściwe narzędzia są kluczowym elementem zapewnienia skuteczności zabiegów, a ich dobór powinien być zawsze uzależniony od specyfiki obszaru, z którym pracujemy. Ignorowanie tych zasad prowadzi do obniżenia jakości świadczonych usług stomatologicznych i może negatywnie wpływać na zdrowie pacjentów.

Pytanie 17

Które z poniższych działań promuje zdrowie jamy ustnej u pacjentów starszych?

A. Regularna kontrola stomatologiczna i profilaktyka

B. Spożywanie twardych pokarmów bez preparacji dentystycznej

C. Stosowanie wyłącznie płynów do płukania ust

D. Unikanie konsultacji stomatologicznych

Regularna kontrola stomatologiczna i profilaktyka są kluczowe dla utrzymania zdrowia jamy ustnej, zwłaszcza u pacjentów starszych. W miarę starzenia się, zmniejsza się naturalna zdolność organizmu do regeneracji, co sprawia, że regularne wizyty u dentysty są niezbędne. Pozwalają one na wczesne wykrywanie problemów, takich jak próchnica czy choroby dziąseł, zanim staną się poważne. Ponadto, profesjonalne czyszczenie zębów usuwa kamień nazębny i płytkę bakteryjną, które mogą prowadzić do chorób przyzębia. Warto pamiętać, że profilaktyka obejmuje także edukację pacjenta w zakresie prawidłowej higieny jamy ustnej oraz dostosowanie diety i nawyków do indywidualnych potrzeb. Dobre praktyki, takie jak stosowanie odpowiednich szczoteczek do zębów i past, są również częścią profilaktyki. Regularna kontrola pozwala także na monitorowanie stanu protez zębowych, które mogą wymagać regulacji lub wymiany. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami organizacji stomatologicznych, które podkreślają znaczenie ciągłej opieki stomatologicznej u osób starszych.

Pytanie 18

W trakcie operacji chirurgicznej, dentysta będzie używał narzędzia, które ma rękojeść w kształcie gruszki, a jego dziób, z ostrzem w kształcie trójkąta, jest zgięty pod kątem prostym względem rękojeści. Jaką dźwignię należy przygotować do tego zabiegu?

A. Wintera

B. Meissnera

C. Schlemmera

D. Lecluse’a

Wybór odpowiedzi innej niż Schlemmera wskazuje na błędne rozpoznanie zastosowań narzędzi chirurgicznych w stomatologii. Narzędzie Wintera jest typowo używane do ekstrakcji zębów, ale jego konstrukcja jest różna, co czyni je mniej odpowiednim do precyzyjnych zabiegów wymagających dostępu do wąskich i trudnych obszarów w jamie ustnej. Lecluse’a jest również narzędziem, które nie spełnia wymagań precyzyjnego manewrowania, ponieważ jego budowa oraz kształt rękojeści nie sprzyjają takim działaniom. Z kolei narzędzie Meissnera, choć stosowane w chirurgii, jest bardziej uniwersalne i nie zapewnia specyficznego dostępu, który jest niezbędny przy zabiegach wymagających dostosowania się do anatomicznych warunków pacjenta. Wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do komplikacji podczas zabiegu, takich jak uszkodzenie sąsiednich tkanek czy nawet zwiększone ryzyko infekcji. Z tego względu, zrozumienie różnic pomiędzy narzędziami oraz ich zastosowaniem w praktyce jest kluczowe dla każdego specjalisty w dziedzinie stomatologii. Warto również zauważyć, że niektóre z błędnych odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji i zastosowania różnych narzędzi w kontekście konkretnych procedur chirurgicznych.

Pytanie 19

Worek zawierający odpady medyczne, w którym znajdują się żywe patogeny lub ich toksyny, powinien być oznaczony kodem

A. 18 01 01

B. 18 01 04

C. 18 01 06

D. 18 01 03

Odpowiedź 18 01 03 jest trafiona, bo dotyczy odpadów medycznych, które mają w sobie materiały zakaźne, takie jak żywe drobnoustroje oraz ich toksyny. Według przepisów, odpady te wymagają specjalnego traktowania przez ich potencjalne zagrożenie dla zdrowia i środowiska. W praktyce ważne jest, aby worki z takimi odpadami były dobrze oznakowane, co pomaga w ich właściwym zarządzaniu – chodzi tu o transport, przechowywanie i późniejsze unieszkodliwianie. Można to zaobserwować w szpitalach, gdzie odpady zakaźne muszą być segregowane, żeby zmniejszyć ryzyko zakażeń. Oznaczenie odpowiednim kodem ułatwia też życie firmom zajmującym się ich utylizacją, co jest zgodne z dobrymi praktykami oraz lokalnymi przepisami, które mówią, jak postępować z takimi odpadami.

Pytanie 20

Którego chwytu nie używa asysta podczas obsługi instrumentów w zespole?

A. Dwupalcowego podpartego

B. Trzema palcami

C. Dwoma palcami

D. Dłoniowo-kciukowego

Odpowiedź "Dwupalcowego podpartego" jest prawidłowa, ponieważ ten chwyt nie jest stosowany przez asystę w kontekście pracy zespołowej. W pracy zespołowej kluczowe jest zapewnienie stabilności i precyzji trzymania instrumentów, co osiąga się poprzez użycie chwytów, które angażują więcej niż dwa palce. Dwupalcowy chwyt, mimo że może być użyty w sytuacjach jednostkowych, nie zapewnia wystarczającej kontroli w złożonych operacjach zespołowych. W praktyce, chwyt dłoniowo-kciukowy lub chwyt trzema palcami oferują lepszą ergonomię i pozwalają na bardziej złożone manewry, co jest niezwykle istotne w kontekście współpracy. W standardach ergonomicznych i biomechanicznych zachęca się do stosowania chwytów wielopalcowych, co zmniejsza ryzyko kontuzji i zwiększa efektywność operacyjną. Dlatego w kontekście pracy zespołowej, chwyt dwupalcowy powinien być unikany na rzecz bardziej stabilnych i wszechstronnych technik chwytania.

Pytanie 21

Higienistka podczas uzupełniania karty stomatologicznej wprowadziła błędne dane. Jak powinna postąpić, aby to naprawić?

A. zastosować korektor, prosząc lekarza o zaparafowanie

B. wykreślić błąd czerwonym długopisem i poprosić lekarza o zaparafowanie

C. utworzyć nową kartę, a kartę z błędnym zapisem zniszczyć

D. zakreślić pomyłkę czarnym długopisem i poprosić lekarza o zaparafowanie

Kiedy mówimy o poprawie dokumentacji medycznej, istnieje wiele praktyk, które są nieodpowiednie i mogą prowadzić do poważnych konsekwencji. Zakładanie nowej karty i niszczenie błędnej jest nieetyczne oraz niezgodne z zasadami prowadzenia dokumentacji. Tego typu działania mogą wprowadzać w błąd, ponieważ nie zachowują śladu po wcześniejszych wpisach, co jest kluczowe dla przyszłej analizy stanu zdrowia pacjenta oraz dla ewentualnych inspekcji. Skreślanie błędu czarnym długopisem również jest niewłaściwe, ponieważ czarny długopis nie wyróżnia błędów, co może prowadzić do pomyłek w interpretacji zapisów. Użycie korektora jest kolejnym błędnym rozwiązaniem, które całkowicie eliminuje oryginalny wpis, a tym samym stwarza trudności w weryfikacji dokumentacji. W kontekście dobrych praktyk medycznych, kluczowe jest, aby każda korekta była dokumentowana w sposób przejrzysty, co pozwala na zachowanie integralności i dokładności informacji. Dokumentacja medyczna powinna być nie tylko dokładna, ale także przejrzysta, aby zapewnić pełną transparentność działania oraz umożliwić innym pracownikom ochrony zdrowia korzystanie z aktualnych i prawidłowych informacji. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do licznych nieporozumień oraz problemów prawnych.

Pytanie 22

Jaką wartość osiąga wskaźnik PUWp u pacjenta, u którego podczas oceny uzębienia wykryto: 1 ubytek próchnicowy klasy V według klasyfikacji Blacka, 1 ubytek próchnicowy MOD, 2 wypełnienia ubytków klasy I według klasyfikacji Blacka oraz brak 2 zębów?

A. 6

B. 8

C. 12

D. 16

Czasem ludzie myślą, że ocena wskaźnika PUWp jest prosta, ale to nie do końca prawda. Ważne jest, żeby dobrze sklasyfikować wszystkie ubytki i wypełnienia, bo jak się tego nie zrobi, to można się łatwo pogubić. Zliczanie ubytków i wypełnień to nie wszystko, trzeba też uwzględnić klasy według Blacka. Jak ktoś nie zwróci uwagi na klasy, to może źle oszacować stan zdrowia pacjenta. Często błędem jest zaniżanie lub zawyżanie wartości wskaźnika PUWp, gdy nie bierzemy pod uwagę brakujących zębów czy różnic w klasach. Bez tego nie zrozumiemy, co się dzieje z jamą ustną i jakie leczenie będzie potrzebne.

Pytanie 23

Stosując jednorazowe lub silikonowe łyżki, higienistka stomatologiczna wykonuje zabieg

A. wcierania

B. lakierowania

C. pędzlowania

D. okładów

Odpowiedź 'okładów' jest prawidłowa, ponieważ higienistki stomatologiczne wykorzystują jednorazowe lub silikonowe łyżki do przeprowadzania zabiegów okładów na zęby. Okłady to technika polegająca na nałożeniu na zęby substancji czynnej, która ma na celu wzmocnienie szkliwa oraz ochronę przed próchnicą. W praktyce, substancje takie jak fluorek są aplikowane na zęby za pomocą jednorazowych łyżek, co zapewnia higienę i skuteczność zabiegu. Zastosowanie jednorazowych łyżek jest zgodne z obowiązującymi standardami sanitarno-epidemiologicznymi, co minimalizuje ryzyko zakażeń. Typowe zabiegi okładów są stosowane w profilaktyce próchnicy, a także w przypadku już istniejących ubytków, aby zahamować ich rozwój. Dobrą praktyką jest regularne wykonywanie tego typu zabiegów, co nie tylko wspomaga zdrowie jamy ustnej, ale także edukuje pacjentów na temat prawidłowej higieny i profilaktyki. Przykładem może być wykorzystanie fluroksylu w postaci żelu, który w połączeniu z okładami znacząco poprawia remineralizację szkliwa.

Pytanie 24

Który narzędzie jest stosowane do manualnego usuwania zębiny dotkniętej próchnicą?

A. Rozszerzacz

B. Ekskawator

C. Wydobywacz

D. Wyciągacz

Ekskawator to narzędzie stomatologiczne zaprojektowane do ręcznego usuwania próchniczo zmienionej zębiny. Jego konstrukcja, która zazwyczaj obejmuje wąski, składający się z ostrza uchwyt, umożliwia precyzyjne i efektywne usuwanie zainfekowanej tkanki z zęba. W praktyce stomatologicznej ekskawator jest niezwykle istotny, ponieważ pozwala na zachowanie zdrowej struktury zęba, co jest kluczowe dla dalszego leczenia, na przykład przy wypełnianiu ubytków. Stosowanie ekskawatora zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak delikatne ruchy w kierunku usuwanej tkanki i regularne kontrole postępu, pozwala minimalizować ryzyko uszkodzenia zdrowej zębiny. Ekskawator jest również preferowany w sytuacjach, gdy precyzyjna praca jest niezbędna, na przykład w drobnych ubytkach, gdzie inne narzędzia, takie jak wiertła, mogą być zbyt inwazyjne. Właściwe użycie ekskawatora jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia dotyczącymi leczenia próchnicy oraz zasadami związanymi z ochroną tkanki zębowej.

Pytanie 25

Przed rozpoczęciem zabiegu fluoryzacji kontaktowej metodą Knutsona, aby poprawić ostateczny rezultat procedury, należy

A. wytrawić powierzchnię szkliwa

B. posmarować dziąsła wazeliną

C. oczyścić zęby pastą

D. zastosować system wiążący

Oczywiście, prawidłowym krokiem przed przystąpieniem do zabiegu fluoryzacji kontaktowej metodą Knutsona jest dokładne oczyszczenie powierzchni zębów pastą. Celem tego etapu jest usunięcie płytki nazębnej oraz wszelkich zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na skuteczność zabiegu. Oczyszczenie zębów pastą, najlepiej o właściwościach polerujących, pozwala na uzyskanie gładkiej powierzchni, co z kolei sprzyja lepszemu wchłanianiu fluoru. Praktycznie, przed rozpoczęciem zabiegu, stomatolog lub higienistka dentystyczna powinien wykonać skaling, a następnie zastosować pastę do zębów, aby dokładnie oczyścić powierzchnię. Wprowadzenie takiego kroku do procedury jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie stomatologii, co potwierdzają liczne badania dotyczące skuteczności zabiegów fluoryzacyjnych. Oczyszczone zęby są lepiej przygotowane na działanie preparatu fluoru, co może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka próchnicy oraz wzmacniania szkliwa.

Pytanie 26

Dokumentacja medyczna obejmuje skierowanie pacjenta na konsultację do innego gabinetu?

A. indywidualnej zewnętrznej

B. zbiorczej wewnętrznej

C. indywidualnej wewnętrznej

D. zbiorczej zewnętrznej

Wybór odpowiedzi błędnych można tłumaczyć zrozumieniem różnych typów dokumentacji medycznej. Dokumentacja zbiorcza odnosi się do danych dotyczących całej populacji pacjentów lub grupy, a nie do indywidualnych przypadków, co wyklucza odpowiedzi odnoszące się do zbiorczej, zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej. Z kolei dokumentacja indywidualna to ta, która jest związana z konkretnym pacjentem. W przypadku odpowiedzi wskazujących na dokumentację wewnętrzną, należy zauważyć, że odnosi się ona do dokumentów, które są tworzone i przechowywane w ramach jednego podmiotu medycznego, a skierowanie do innego gabinetu oznacza, że dokumentacja jest przekazywana poza ten podmiot, co wyklucza możliwość jej klasyfikacji jako wewnętrznej. Ponadto, nawet jeśli dokumentacja jest indywidualna, to nie może być klasyfikowana jako zewnętrzna, jeśli odnosi się do szerokiej grupy pacjentów. Zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe, ponieważ błędne klasyfikowanie dokumentacji może prowadzić do naruszeń przepisów o ochronie danych osobowych, co może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi dla placówki medycznej. Dlatego istotne jest, aby każdy pracownik służby zdrowia miał świadomość różnicy między rodzajami dokumentacji oraz ich wpływem na procedury związane z ochroną danych i jakością opieki zdrowotnej.

Pytanie 27

Podczas wykonywania zabiegów w znieczuleniu ogólnym, w pracy metodą sześciu rąk, zasada mówiąca, że najpierw następuje przejęcie, a następnie podanie innego instrumentu, dotyczy

A. wyłącznie asysty drugiej

B. asysty pierwszej i drugiej

C. wyłącznie operatora

D. tylko asysty pierwszej

Odpowiedzi, które wskazują wyłącznie na jedną asystę, są nieprawidłowe, ponieważ w kontekście współpracy zespołu operacyjnego obie asysty odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu płynności i bezpieczeństwa podczas zabiegu. Wybór opcji ograniczających odpowiedzialność do jednej osoby, jak asysta pierwsza czy druga, ignoruje zasady współpracy i koordynacji, które są niezbędne w dynamicznym środowisku operacyjnym. Tego rodzaju podejście może prowadzić do sytuacji, w których jedna asysta jest przeciążona obowiązkami, co zwiększa ryzyko błędów. W najlepszych praktykach chirurgicznych zaleca się, aby zespół operacyjny współdziałał w pełni, co oznacza, że obie asysty powinny być zaangażowane w proces przekazywania instrumentów. Nie należy zaniedbywać faktu, że w sytuacjach stresowych, jakie mogą wystąpić w trakcie operacji, działanie w parze zwiększa efektywność oraz bezpieczeństwo. Powszechnym błędem myślowym jest założenie, że jedna osoba może samodzielnie zarządzać wszystkimi instrumentami. W rzeczywistości, podczas bardziej skomplikowanych zabiegów, kluczowe jest, aby obie asysty były w stanie szybko i sprawnie reagować na potrzeby operatora, co wymaga doskonałej synchronizacji i wzajemnego wsparcia.

Pytanie 28

Środek używany do eliminacji nadwrażliwości zębów wywołanej ich wybielaniem zawiera w swoim składzie

A. chlorek sodu

B. azotan srebra

C. chlorek etylu

D. azotan potasu

Chlorek etylu to substancja, która głównie służy jako środek znieczulający, ale nie ma nic wspólnego z radzeniem sobie z nadwrażliwością zębów. Jego działanie polega na schładzaniu tkanek, co może chwilowo złagodzić ból, ale nie rozwiązuje problemu nadwrażliwości. W stomatologii użycie chlorku etylu mogłoby być nawet ryzykowne, bo nie rozwiązuje przyczyny nadwrażliwości. Chlorek sodu, który jest po prostu solą kuchenną, też nie ma właściwości do znoszenia wrażliwości i nie pojawia się w preparatach do zębów. Jego nadmiar wręcz może podrażniać tkanki! Azotan srebra natomiast ma zastosowanie w niektórych procedurach stomatologicznych, ale działa głównie jako środek antyseptyczny, a nie łagodzący wrażliwość. Więc stosowanie azotanu srebra, by złagodzić ból związany z nadwrażliwością zębów, to dość kiepski pomysł i może przynieść niepożądane skutki. Takie myślenie o temacie pokazuje, że można nie do końca rozumieć mechanizmy nadwrażliwości zębów, co może prowadzić do złego leczenia pacjentów.

Pytanie 29

Jaki składnik znajduje się w uszczelniającej maści endodontycznej Endomethasone N?

A. Alkohol etylowy

B. Evicrol

C. Endosal

D. Eugenol

Eugenol jest kluczowym składnikiem uszczelniającej pasty endodontycznej Endomethasone N ze względu na swoje właściwości przeciwbólowe i antyseptyczne. Jego zastosowanie w endodoncji jest dobrze udokumentowane, ponieważ eugenol wykazuje działanie uspokajające na tkanki oraz wspomaga gojenie. Dzięki tym właściwościom, eugenol przyczynia się do tworzenia skutecznej barierki uszczelniającej, co jest istotne dla zapobiegania infekcjom oraz utrzymania zdrowia miazgi zębowej. Użycie preparatów z eugenolem w praktyce stomatologicznej jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji, takich jak American Dental Association (ADA), które podkreślają znaczenie skutecznych i bezpiecznych materiałów w leczeniu endodontycznym. Warto także zauważyć, że eugenol jest często stosowany w innych preparatach stomatologicznych, takich jak materiały wypełniające czy cementy, co potwierdza jego wszechstronność oraz użyteczność w szerokim zakresie procedur dentystycznych.

Pytanie 30

W uzębieniu mlecznym odpowiednikiem klas Angle'a jest powierzchnia stworzona przez dystalne strony drugich trzonowców

A. pośrodkowa

B. końcowa

C. horyzontalna

D. strzałkowa

Odpowiedź 'końcowa' jest spoko, bo w kontekście uzębienia mlecznego chodzi o płaszczyznę wyznaczoną przez dystalne powierzchnie drugich trzonowców mlecznych. W ortodoncji często używa się klasyfikacji Angle'a do oceniania i analizowania, jak zęby przylegają do siebie i jaka jest ich relacja. Ta płaszczyzna końcowa jest ważna, bo pozwala nam zrozumieć, jak trzonowce się ze sobą układają. To jest kluczowe w diagnozowaniu i planowaniu leczenia. Dobrze jest mieć pojęcie o tych rzeczach, bo przy ocenie wad zgryzu analiza płaszczyzn odniesienia jest konieczna, żeby dobrze zaplanować interwencje ortodontyczne. Dzięki znajomości tego tematu, profesjonaliści mogą lepiej uchwycić różnice w rozwoju uzębienia mlecznego, co w efekcie pozwala na lepszą pracę z pacjentami.

Pytanie 31

W ramach profilaktyki prenatalnej, higienistka powinna poinformować ciężarną o odpowiednim sposobie karmienia sztucznego, zwracając szczególną uwagę na kąt, pod jakim należy trzymać butelkę względem szpary ust dziecka

A. 15o

B. 120o

C. 45o

D. 70o

Odpowiedź 45° jest prawidłowa, ponieważ trzymanie butelki pod tym kątem sprzyja prawidłowej technice karmienia sztucznego, co jest kluczowe dla zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa dziecka. Utrzymanie butelki pod kątem 45° umożliwia odpowiednie napełnienie smoczka mlekiem, co minimalizuje ryzyko połykania powietrza przez dziecko. Zbyt mały kąt, jak 15°, może prowadzić do nieefektywnego ssania, a zbyt duży kąt, np. 70° lub 120°, może powodować szybkie płynięcie mleka, co z kolei zwiększa ryzyko zadławienia. W praktyce, zaleca się, aby podczas karmienia sztucznego zawsze kontrolować kąt, aby zapewnić dziecku komfort i zapobiegać nieprzyjemnym dolegliwościom, takim jak kolki. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i innych instytucji zajmujących się zdrowiem dzieci, prawidłowa technika karmienia znacząco wpływa na rozwój i zdrowie niemowląt, a wczesne edukowanie rodziców w tym zakresie ma kluczowe znaczenie dla ich samodzielności w opiece nad dzieckiem.

Pytanie 32

Co należy zrobić natychmiast, gdy wytrawiacz dostanie się do oka pacjenta podczas zabiegu?

A. odciągnąć powieki palcami jednej ręki, a drugą ręką delikatnie pocierać wnętrze powieki kawałkiem miękkiej chusteczki

B. zaaplikować wodę utlenioną do oka

C. przepłukiwać oko dużą ilością wody przez 10-15 minut

D. usunąć fluorowy lakier jałowym gazikiem

Przemywanie oka dużą ilością wody przez 10-15 minut to kluczowy krok w przypadku kontaktu z substancjami chemicznymi, takimi jak wytrawiacze. Woda działa jako rozpuszczalnik, pomagając usunąć zanieczyszczenia i minimalizując ich szkodliwy wpływ na delikatne tkanki oka. W praktyce, natychmiastowe przemywanie oka jest zgodne z zaleceniami amerykańskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia Pracy (OSHA) oraz Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA), które podkreślają znaczenie szybkiej reakcji w takich sytuacjach. Przykłady zastosowania tej procedury obejmują przypadki wypadków w laboratoriach, gdzie substancje chemiczne mogą przypadkowo dostać się do oczu. W takich okolicznościach, jeśli przemywanie nie zostanie wykonane natychmiast, mogą wystąpić trwałe uszkodzenia wzroku. Dlatego w każdej instytucji zajmującej się substancjami chemicznymi powinny być dostępne stacje do przemywania oczu, a personel powinien być przeszkolony w zakresie pierwszej pomocy w takich sytuacjach.

Pytanie 33

Ból przy dotykaniu pionowym zęba za pomocą trzonka lusterka wskazuje

A. na proces zapalny w tkankach okołowierzchołkowych

B. na zapalenie przyzębia brzeżnego

C. na młodzieńcze zapalenie przyzębia

D. na żywotność miazgi zęba

Bolesność przy opukiwaniu pionowym zęba wskazuje na możliwy proces zapalny w tkankach okołowierzchołkowych, co jest związane z obecnością stanu zapalnego w okolicy korzenia zęba. Taki ból może być wynikiem kilku patologii, takich jak zapalenie miazgi, ropnie okołowierzchołkowe czy przewlekłe zapalenie tkanek przyzębia. W praktyce dentystycznej, w ocenie bólu przy opukiwaniu, lekarz powinien również brać pod uwagę inne objawy kliniczne, takie jak obrzęk czy zaczerwienienie, które mogą wskazywać na bardziej zaawansowany stan zapalny. Umożliwia to właściwą diagnozę i wdrożenie odpowiedniego leczenia, na przykład leczenia kanałowego czy chirurgii endodontycznej. Warto zaznaczyć, że w przypadku bólu okołowierzchołkowego, kluczowe jest szybkie działanie, aby zapobiec dalszym powikłaniom. W takich sytuacjach, diagnostyka obrazowa, taka jak zdjęcia rentgenowskie, może być niezwykle pomocna w potwierdzeniu stanu zapalnego, co jest zgodne z aktualnymi standardami postępowania w stomatologii.

Pytanie 34

Należy usunąć pozostałości materiału światłoutwardzalnego z światłowodu lampy polimeryzacyjnej?

A. jednorazową igłą do iniekcji

B. pędzelkiem

C. microbrushem

D. plastikową szpatułką

Użycie plastikowej szpatułki do usuwania pozostałości materiału światłoutwardzalnego na światłowodzie lampy polimeryzacyjnej jest zalecane ze względu na jej właściwości mechaniczne i materiałowe. Plastikowa szpatułka jest wystarczająco sztywna, aby skutecznie usunąć resztki materiału, jednocześnie minimalizując ryzyko uszkodzenia delikatnych elementów lampy. Zastosowanie odpowiednich narzędzi jest kluczowe w praktyce dentystycznej, szczególnie w kontekście ochrony sprzętu i zapewnienia ich długowieczności. Dobre praktyki w stomatologii podkreślają znaczenie staranności i precyzji w usuwaniu pozostałości, aby uniknąć potencjalnych problemów z polimeryzacją oraz właściwym funkcjonowaniem lampy. Przykładem może być sytuacja, gdy lekarz stomatolog nie usunie należycie resztek materiału, co może prowadzić do obniżenia efektywności lampy oraz zwiększenia ryzyka infekcji. Dlatego zaleca się regularne czyszczenie narzędzi oraz stosowanie odpowiednich metod, co jest zgodne z normami ISO w zakresie kontroli jakości i bezpieczeństwa w stomatologii.

Pytanie 35

Jakie urządzenie wykorzystuje się do analizy osteointegracji implantu oraz mobilności zębów?

A. unistom

B. periotest

C. profin

D. diagnodent

Odpowiedzi 'profin', 'unistom' oraz 'diagnodent' są niewłaściwe w kontekście pytania o narzędzie do oceny osteointegracji implantu oraz ruchomości zębów. Profin to aparat stosowany głównie w ortodoncji, umożliwiający monitorowanie ruchów zębów w trakcie leczenia ortodontycznego. Zastosowanie tego urządzenia nie ma bezpośredniego związku z pomiarem stabilności implantów, co czyni je mniej użytecznym w kontekście badania osteointegracji. Unistom to z kolei urządzenie diagnostyczne, które jest bardziej ogólne i nie jest ukierunkowane na konkretne analizy związane z implantologią. Jego zastosowanie w kontekście osteointegracji implantu jest zatem ograniczone. Diagnodent natomiast jest systemem używanym do wykrywania próchnicy, opartym na technologii fluorescencji, co również nie wiąże się z pomiarami biomechanicznymi implantów. Wybierając odpowiednie urządzenie do oceny implantów, należy pamiętać o ich specyficznych zastosowaniach oraz o tym, że zastosowanie niewłaściwych narzędzi diagnostycznych może prowadzić do nieprawidłowych ocen i błędnych decyzji terapeutycznych w praktyce stomatologicznej. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych aparatów ma swoje konkretne przeznaczenie, a ich zastosowanie w niewłaściwych kontekstach może prowadzić do nieefektywnych metod leczenia oraz negatywnych konsekwencji dla pacjentów.

Pytanie 36

W amerykańskim systemie numer 14 odnosi się do pierwszego górnego zęba stałego

A. lewego trzonowca

B. lewego przedtrzonowca

C. prawego przedtrzonowca

D. prawego trzonowca

Odpowiedzi wskazujące na przedtrzonowce (prawe i lewe) oraz trzonowiec prawy, niestety, opierają się na niedokładnym zrozumieniu systemu numeracji zębów stałych w stomatologii. W amerykańskiej klasyfikacji dentystycznej każdy ząb ma przypisany unikalny numer, który jednoznacznie go identyfikuje w kontekście anatomicznym. Przykładowo, przedtrzonowce, zarówno prawe, jak i lewe, oznaczane są innymi numerami (13 i 12 dla przedtrzonowca górnego prawego oraz 21 i 22 dla przedtrzonowca górnego lewego). Trzonowiec prawy, oznaczony jako 15, również nie jest właściwym wyborem, gdyż odnosi się do innej lokalizacji w jamie ustnej. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, często wynikają z niepełnej znajomości systemu numeracji i anatomii uzębienia. Ważne jest, aby dentyści oraz osoby zajmujące się stomatologią były dobrze zaznajomione z tymi standardami, ponieważ nieprawidłowe identyfikowanie zębów może prowadzić do błędów w diagnozowaniu i leczeniu pacjentów. W praktyce klinicznej, umiejętność poprawnego rozpoznawania oraz dokumentowania zębów według ich numeracji jest niezbędna do skutecznego prowadzenia leczenia i zapewnienia pacjentom wysokiej jakości opieki stomatologicznej.

Pytanie 37

W jakim celu stosuje się skaling nadziąsłowy?

A. Wzmocnienie szkliwa zębów

B. Usunięcie kamienia nazębnego powyżej linii dziąseł

C. Przywrócenie naturalnego koloru zębów

D. Leczenie próchnicy

Skaling nadziąsłowy to zabieg stomatologiczny, który ma na celu usunięcie kamienia nazębnego znajdującego się powyżej linii dziąseł. Kamień nazębny to zmineralizowana płytka nazębna, która powstaje na skutek odkładania się związków mineralnych z śliny i resztek pokarmowych. Regularne usuwanie kamienia jest kluczowe dla zachowania zdrowia jamy ustnej, ponieważ jego obecność może prowadzić do stanów zapalnych dziąseł, a w dłuższej perspektywie do chorób przyzębia. Skaling nadziąsłowy jest standardowym zabiegiem profilaktycznym, który pomaga zapobiegać rozwojowi chorób dziąseł i przyzębia. Zabieg ten wykonywany jest za pomocą specjalnych narzędzi, takich jak skalery ultradźwiękowe, które efektywnie usuwają twarde złogi nazębne. Usunięcie kamienia nazębnego przyczynia się do redukcji zapalenia dziąseł i poprawy ogólnego stanu zdrowia jamy ustnej. Moim zdaniem, regularne wizyty u higienistki stomatologicznej i wykonywanie skalingu to podstawowy krok w profilaktyce chorób przyzębia.

Pytanie 38

Leki hemostatyczne stosowane lokalnie w jamie ustnej mają działanie

A. przeciwgrzybiczym

B. przeciwbólowym

C. przeciwzapalnym

D. przeciwkrwotocznym

Środki hemostatyczne w jamie ustnej pomagają zatrzymać krwawienie i robią to na kilka sposobów, głównie przyspieszając krzepnięcie krwi. To jest naprawdę ważne, szczególnie w stomatologii, gdzie nawet małe krwawienia mogą sprawić niezłe kłopoty. Na przykład, podczas usuwania zębów, takie jak geline (czyli żelatynowe spoiwo) jest często wykorzystywane do zatrzymywania krwi. American Dental Association zaleca, żeby hemostatyki były częścią standardowych procedur, bo dzięki temu pacjenci są bezpieczniejsi, a zabiegi bardziej skuteczne. Dodatkowo, hemostatyki mogą działać lepiej, gdy używa się ich razem z innymi metodami, na przykład z szwami. Dlatego ważne jest, żeby każdy dentysta wiedział, jak prawidłowo je stosować.

Pytanie 39

Fundamentalną jednostką budulcową szkliwa jest

A. zębiniak

B. wypustka

C. osłonka

D. pryzmat

Wypustka, zębiniak oraz osłonka nie są podstawowymi jednostkami strukturalnymi szkliwa, co może prowadzić do nieporozumień w zrozumieniu jego budowy i funkcji. Wypustka to termin, który często odnosi się do struktur cytoplazmatycznych w komórkach, a nie do budowy mineralnej szkliwa. Zębiniak, inaczej odontoblast, to komórka odpowiedzialna za produkcję zębiny, a nie szkliwa. Osłonka, z kolei, nie jest terminem używanym w kontekście szkliwa, co może powodować zamieszanie. Rozumienie tych terminów jest niezbędne w kontekście stomatologii i anatomii zęba. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków obejmują mylenie różnych typów tkanek zębinowych oraz nieprecyzyjne korzystanie z terminologii anatomicznej. Dobrze jest zwracać uwagę na precyzyjność terminów w kontekście anatomii stomatologicznej, ponieważ takie zrozumienie ma kluczowe znaczenie dla skutecznego leczenia oraz profilaktyki chorób jamy ustnej.

Pytanie 40

Czym charakteryzuje się metoda Berggrena-Welandera?

A. szczotkowaniem zębów przy użyciu 2% roztworu fluorku cyny.

B. płukaniem jamy ustnej roztworem fluorku cyny o stężeniu 2%.

C. szczotkowaniem zębów roztworem fluorku sodu o stężeniu 0,5–1%.

D. płukaniem jamy ustnej roztworem fluorku sodu w stężeniu 0,2–0,5%.

Metoda Berggrena-Welandera jest uznawana za skuteczną technikę w stomatologii, szczególnie w kontekście zapobiegania próchnicy. Polega na szczotkowaniu zębów 0,5–1% roztworem fluorku sodu, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz innych instytucji zajmujących się zdrowiem jamy ustnej. Fluorek sodu działa remineralizująco na szkliwo, co jest kluczowe w profilaktyce próchnicy, a jego stosowanie w odpowiednim stężeniu wspiera ochronę zębów przed demineralizacją. Praktyczne zastosowanie tej metody obejmuje codzienną higienę jamy ustnej, gdzie regularne szczotkowanie zębów tym roztworem może znacząco zmniejszyć ryzyko wystąpienia ubytków. Warto również zwrócić uwagę, że fluorek sodu jest jednym z najczęściej stosowanych środków w profilaktyce stomatologicznej, a jego efektywność została potwierdzona licznymi badaniami klinicznymi. Wdrożenie metody Berggrena-Welandera w praktyce dentystycznej powinno być wspierane przez edukację pacjentów na temat technik szczotkowania oraz znaczenia użycia odpowiednich preparatów fluorkowych, co przyczynia się do poprawy zdrowia jamy ustnej na poziomie populacyjnym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej