Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik ekonomista
  • Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
  • Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 09:10
  • Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 09:12

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podatnik ma prawo do obniżenia ustalonej kwoty ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych o wartość

A. opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne właściciela (29,19% podstawy ich wymiaru)
B. darowizny przekazanej na cele kultu religijnego
C. opłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne właściciela (7,75% podstawy jej wymiaru)
D. wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego właściciela
Opłacona składka na ubezpieczenie zdrowotne właściciela jest jedynym kosztami, które mogą zostać odliczone od ryczałtu, co jest istotne w kontekście całokształtu polityki podatkowej. Wpłaty na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego czy składki na ubezpieczenia społeczne, pomimo że są istotnymi wydatkami, nie mogą być odliczane w ramach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Przepisy wyraźnie określają, które składki można odliczyć, a nieprzestrzeganie tych regulacji może prowadzić do problemów z urzędami skarbowymi. Wiele osób myli ubezpieczenia zdrowotne z społecznymi, co jest częstym błędem myślowym. Ubezpieczenia społeczne są traktowane odmiennie w kontekście podatków, ponieważ najczęściej obliczane są na podstawie innych zasad i nie zawsze można je uwzględnić w kalkulacjach ryczałtowych. W związku z tym, niezrozumienie różnic między tymi rodzajami składek może prowadzić do nieprawidłowego obliczania zobowiązań podatkowych. Darowizny na cele kultu religijnego są również innego rodzaju odliczeniem, które podlega odrębnym regulacjom, a nie ma związku z ryczałtem, co często myli podatników. Warto zatem śledzić zmiany w przepisach sprawdzających, czy konkretne wydatki naprawdę mogą być odliczane, aby uniknąć finansowych nieprzyjemności.
Pytanie 2

Jaką cechę wyróżnia umowa o pracę?

A. nierówność pomiędzy stronami umowy
B. osiągnięcie przez pracownika konkretnych efektów
C. brak wynagrodzenia za wykonywaną pracę
D. podporządkowanie pracownika pracodawcy
Umowa o pracę to coś, co naprawdę opiera się na relacji pracownik-pracodawca, gdzie to pracodawca ma swoją ustaloną pozycję. Chodzi o to, że pracownik musi robić to, co mu każe pracodawca, jak chociażby przestrzeganie konkretnych godzin pracy czy sposób wykonywania zadań. Często to pracodawca decyduje o tym, kiedy i jak wykonujemy swoje obowiązki. Przykłady mogą być różne, ale najczęściej to widać w ustalaniu grafików czy ocenie, jak dobrze wykonujemy swoją pracę. A jeśli spojrzymy na to z perspektywy prawa, to nie chodzi tylko o codzienne obowiązki, ale też o prawne regulacje zawarte w Kodeksie pracy, które mówią o prawach i obowiązkach zarówno pracownika, jak i pracodawcy. To wszystko ma sens, bo skuteczny zespół to taki, który działa w jasnych ramach i normach, gdzie każdy wie, co ma robić.
Pytanie 3

Bilans zamknięcia przedsiębiorstwa na dzień 31.12.2009 r. stanowi jednocześnie bilans otwarcia na dzień 1.01.2010 r. Z czego to wynika?

A. memoriału
B. periodyzacji
C. kontynuacji działalności
D. ciągłości bilansowej
Wybrane odpowiedzi, takie jak 'kontynuacja działalności', 'memoriał' czy 'periodyzacja', są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się bezpośrednio do zachowania spójności bilansowej pomiędzy okresami. Zasada kontynuacji działalności dotyczy założenia, że jednostka będzie kontynuować swoją działalność w dającej się przewidzieć przyszłości, co jest istotne dla oceny aktywów i pasywów, lecz nie wpływa na mechanizm przenoszenia danych z jednego okresu na drugi. Memoriał odnosi się do metody ewidencji, w której przychody i koszty są księgowane w momencie ich wystąpienia, a nie w momencie wpływu lub wydania gotówki. Z kolei periodyzacja dotyczy rozliczania przychodów i kosztów w odpowiednich okresach, co ma na celu prawidłowe odzwierciedlenie wyniku finansowego w danym okresie, ale nie odnosi się do zasady ciągłości bilansowej. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych koncepcji, co prowadzi do nieporozumień w interpretacji sprawozdań finansowych. Kluczowe jest zrozumienie, że ciągłość bilansowa to fundament, na którym opiera się cała rachunkowość, umożliwiający prawidłowe raportowanie oraz podejmowanie decyzji finansowych.
Pytanie 4

Waluta, która służy do regulowania zobowiązań podatkowych, odgrywa rolę

A. miernika wartości
B. środka wymiany
C. środka płatniczego
D. środka tezauryzacji
Wybór innych odpowiedzi sugeruje błędne postrzeganie funkcji pieniądza. Odpowiedź "środek tezauryzacji" odnosi się do przechowywania wartości, co nie ma bezpośredniego związku z regulowaniem zobowiązań podatkowych. Pieniądz może być używany jako forma oszczędności, ale w kontekście podatków, jego funkcja jako środka tezauryzacji jest nieadekwatna. Odpowiedź "miernik wartości" odnosi się do roli pieniądza w ustalaniu wartości dóbr i usług, a nie w regulowaniu płatności. Choć pieniądz rzeczywiście pełni tę funkcję, to sama rola miernika wartości nie umożliwia wykonania płatności. Z kolei "środek wymiany" jest bliskim pojęciem, ale to także nie jest właściwe w kontekście regulowania zobowiązań podatkowych, ponieważ odnosi się przede wszystkim do wymiany dóbr i usług. Generalnie te odpowiedzi błędnie interpretują podstawowe funkcje pieniądza, które w rzeczywistości powinny koncentrować się na jego zastosowaniu jako środka płatniczego w praktyce. Typowym błędem jest mylenie różnych funkcji pieniądza i ich kontekstu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Warto zrozumieć, że pieniądz ma różne role, ale tylko jedna z nich - środek płatniczy - jest kluczowa dla regulowania zobowiązań podatkowych.
Pytanie 5

Konto Rozliczenie zakupów może posiadać saldo

A. debetowe, co oznacza dostawy niefakturowane
B. debetowe, co oznacza towary w drodze
C. kredytowe, co sygnalizuje towary w magazynie
D. kredytowe, co wskazuje na towary w drodze
Saldo debetowe na koncie Rozliczenie zakupu towarów oznacza, że firma posiada towary w drodze, które jeszcze nie zostały dostarczone i zafakturowane. Taka sytuacja jest typowa w przypadku zamówień, które zostały złożone, ale nie dotarły jeszcze do magazynu. Przykładem może być sytuacja, w której firma zamawia partie produktów od dostawcy, a transport jeszcze trwa. W księgowości, takie saldo debetowe wskazuje na aktywa, które są w drodze do firmy. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie takich sald, aby upewnić się, że dostarczone towary zostaną zafakturowane zgodnie z przewidywaniami, co pozwala na bieżąco kontrolować płynność finansową przedsiębiorstwa oraz stan magazynowy. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie dokumentowanie takich transakcji wpływa na dokładność sprawozdań finansowych oraz umożliwia lepsze zarządzanie stanami magazynowymi.
Pytanie 6

Zdefiniowany proces konstruowania długofalowej strategii, mający na celu identyfikację oraz realizację celów organizacji, którego rezultaty działań mają charakter trwały i są trudne do cofnięcia, zazwyczaj przygotowywany na okres przekraczający 5 lat, to plan

A. bieżący
B. operacyjny
C. strategiczny
D. taktyczny
Wybór odpowiedzi taktyczny, operacyjny lub bieżący wskazuje na nieporozumienie w zakresie terminologii związanej z planowaniem w organizacjach. Plan taktyczny koncentruje się na krótkoterminowych celach i działaniach, które są bardziej elastyczne i mogą być dostosowywane w miarę potrzeb. Przykładowo, organizacja może podjąć decyzję o zwiększeniu produkcji w krótkim okresie, w odpowiedzi na nagły wzrost popytu. Podejście operacyjne dotyczy z kolei codziennych działań i procedur, które wspierają realizację planów taktycznych i strategicznych, takich jak zarządzanie zasobami i harmonogramowanie zadań. Plany bieżące z kolei skupiają się na natychmiastowych działaniach i problemach, które wymagają szybkiej reakcji. Typowym błędem myślowym przy wyborze niepoprawnych odpowiedzi jest mylenie poziomów planowania oraz ich czasowego horyzontu. Każdy z tych typów planowania ma swoje unikalne cechy i zastosowania, a ich mylne traktowanie może prowadzić do nieefektywnego zarządzania oraz braku spójności w realizacji celów organizacji. Prawidłowe zrozumienie różnicy między planem strategicznym a innymi typami planów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i realizacji długofalowych celów organizacyjnych.
Pytanie 7

Metoda zarządzania, która zakłada uczestnictwo pracownika w podejmowaniu decyzji, to zarządzanie przez

A. kryzysy
B. cele
C. partycypację
D. wyjątki
Zarządzanie przez partycypację to podejście, w którym pracownicy są zaangażowani w proces podejmowania decyzji, co wpływa na ich motywację oraz satysfakcję z pracy. Partycypacja pozwala na wykorzystanie różnorodnych perspektyw i pomysłów, co może prowadzić do lepszego dopasowania decyzji do rzeczywistych potrzeb organizacji. Przykładem zastosowania tej techniki może być organizacja warsztatów lub sesji burzy mózgów, w których pracownicy mają możliwość dzielenia się swoimi pomysłami dotyczącymi strategii firmy. Takie podejście sprzyja nie tylko innowacyjności, ale również zwiększa poczucie przynależności i odpowiedzialności za wyniki pracy. Warto zauważyć, że wiele nowoczesnych organizacji, zgodnych z zasadami lean management czy agile, wdraża praktyki partycypacyjne jako część swojej kultury organizacyjnej, co potwierdzają również badania wskazujące na wyższą efektywność firm, które stosują tego rodzaju zarządzanie.
Pytanie 8

W gospodarce zjawisko inflacji jest wynikiem

A. wzrostu ogólnego wskaźnika cen
B. wzrostu wartości nominalnej pieniądza
C. wzrostu standardu dóbr i usług
D. wzrostu zdolności nabywczej pieniądza
Wzrost ogólnego poziomu cen jest kluczowym wskaźnikiem inflacji, który odnosi się do średniego wzrostu cen dóbr i usług w gospodarce. Inflacja może być wynikiem różnych czynników, w tym zwiększonego popytu na dobra i usługi, wzrostu kosztów produkcji, czy nadmiernej podaży pieniądza przez bank centralny. Przykładem może być sytuacja, w której w wyniku wzrostu dochodów ludności rośnie popyt na mieszkania, co prowadzi do wzrostu cen nieruchomości. Długotrwały wzrost cen wpływa na obniżenie siły nabywczej pieniądza, a w konsekwencji może prowadzić do zmian w polityce monetarnej. W praktyce, zrozumienie mechanizmów inflacji jest istotne dla przedsiębiorstw, które muszą dostosować swoje strategie cenowe oraz planować długoterminowe inwestycje. Analitycy często śledzą wskaźniki takie jak wskaźnik cen konsumpcyjnych (CPI), aby monitorować tempo inflacji oraz podejmować odpowiednie działania, zgodne z zasadami ekonomii i zarządzania finansami.
Pytanie 9

Formułowanie misji oraz wizji firmy stanowi jedno z zadań przy przygotowywaniu planu

A. taktycznego
B. strategicznego
C. praktycznego
D. operacyjnego
Odpowiedzi rzeczowe, taktyczne oraz operatywne nie są odpowiednie, gdy mówimy o definiowaniu misji i wizji przedsiębiorstwa, ponieważ te pojęcia odnoszą się do różnych poziomów planowania. Planowanie rzeczowe koncentruje się na konkretnych zasobach, produktach i usługach, które firma zamierza wykorzystać w swojej działalności, co nie obejmuje ogólnych celów i wartości, jakie firma chce promować. Z kolei planowanie taktyczne jest związane z krótkoterminowymi działaniami i strategiami, które mają na celu realizację celów wyznaczonych w planie strategicznym. Ostatecznie, planowanie operatywne dotyczy codziennego zarządzania i realizacji zadań, co również jest zbyt wąskim podejściem do tak fundamentalnych aspektów jak misja i wizja. W praktyce, wiele organizacji boryka się z problemem braku spójności między tymi poziomami planowania, co może prowadzić do nieefektywności i braku jasności w działaniach. Kluczowe jest, aby proces definiowania misji i wizji był ściśle związany z planowaniem strategicznym, w przeciwnym razie organizacja ryzykuje utratę kierunku i dezorientację wśród pracowników oraz interesariuszy.
Pytanie 10

Podział kont w poziomie prowadzi do powstania kont

A. rozrachunkowych
B. syntetycznych
C. wynikowych
D. analitycznych
Pojęcia związane z wynikowymi, syntetycznymi i rozrachunkowymi kontami mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat struktury kont w księgowości. Konta wynikowe dotyczą podsumowania przychodów i kosztów, które przekładają się na wynik finansowy firmy. Zastosowanie takich kont nie wiąże się z poziomym podziałem, lecz z zamknięciem okresu obrachunkowego. Konta syntetyczne natomiast obejmują zbiory kont analitycznych, ale nie są one ich efektem. W kontekście poziomego podziału kont syntetycznych, nie powstają nowe konta, ale jedynie segmentacja istniejących danych. Konta rozrachunkowe są używane do rejestrowania transakcji z kontrahentami i nie są wynikiem podziału, lecz odzwierciedlają salda otwarte i zamknięte z poszczególnymi partnerami handlowymi. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu tych terminów i ich zastosowania, co prowadzi do nieporozumień w interpretacji struktury kont i ich roli w rachunkowości. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi rodzajami kont jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami oraz dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Pytanie 11

Wskaźnik rotacji należności w firmie handlowej ARTBIS w pierwszym kwartale bieżącego roku wyniósł 16 dni, co sugeruje, że

A. średnio co 16 dni realizowane są sprzedaże towarów
B. średni czas inkasa należności wyniósł 16 dni
C. przeciętnie co 16 dni następuje wymiana zapasów towarów
D. dostępne zapasy towarów wystarczyły średnio na 16 dni
Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z pomyłek związanych z pojęciami dotyczącymi obiegu zapasów i należności. Na przykład, stwierdzenie, że co 16 dni odnowiają się zapasy towarów, jest błędne, bo wskaźnik obrotu należnościami dotyczy czasu ściągania płatności od klientów, a nie odnowienia zapasów. Mówiąc, że średnio co 16 dni sprzedawane są towary, też nie jest poprawnie, bo wskaźnik obrotu należnościami nie ma bezpośredniego związku ze sprzedażą towarów, a raczej z czasem, w którym pieniądze wracają do firmy. Stwierdzenie, że zapasy towarów wystarczą na 16 dni, zupełnie odbiega od istoty wskaźnika, który koncentruje się na procesie inkasa, a nie na poziomie zapasów. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, to mylenie terminów finansowych i niepełne zrozumienie procesów, które ze sobą nie są bezpośrednio związane. Kluczowe jest, żeby przy analizie finansowej jasno rozróżniać różne wskaźniki i to, co one oznaczają w kontekście działalności firmy.
Pytanie 12

Jaką formę promocji powinien zastosować producent renomowanych kosmetyków wkraczający na rynek krajowy, aby dotrzeć do jak najszerszej grupy potencjalnych nabywców?

A. Wręczanie ulotek bezpośrednio na ulicy
B. Ogłoszenie reklamowe w lokalnej prasie
C. Prezentacja oferty na targach regionalnych
D. Emisja filmu reklamowego w telewizji ogólnokrajowej
Pokazywanie oferty na targach regionalnych może wydawać się dobrym pomysłem, ale zasięg jest raczej ograniczony tylko do lokalnych osób, co nie za bardzo pomaga w budowaniu marki w całym kraju. Targi przyciągają tylko konkretną grupę ludzi i nie dadzą takiego rozgłosu jak telewizja. Wręczanie ulotek na ulicy to co prawda bezpośredni sposób, ale często nie jest to zbyt skuteczne i może być postrzegane jako nachalne. Ulotki mają też to do siebie, że mogą zginąć w tłumie innych reklam i nie zostają w pamięci na długo. Ogłoszenia w lokalnej prasie również nie radzą sobie najlepiej, bo w dobie internetu i telewizji ich skuteczność spada. Takie metody są więc mniej skuteczne, gdy chodzi o dotarcie do masowego odbiorcy. Ważne jest, żeby reklama była szeroko dostępna i angażująca, a telewizja ogólnokrajowa z pewnością to oferuje, w odróżnieniu od lokalnych działań promocyjnych.
Pytanie 13

Memoriałowa zasada księgowości stanowi

A. oddzielne ustalanie wartości elementów majątku oraz źródeł ich pochodzenia.
B. wiarygodne i przejrzyste ukazywanie sytuacji majątkowej i finansowej przedsiębiorstwa.
C. rejestrowanie transakcji gospodarczych w księgach w okresie, w którym miały miejsce.
D. wycenę składników majątku w taki sposób, aby wiernie odzwierciedlić rezultat finansowy.
Wynikiem błędnego rozumienia zasady memoriałowej może być niewłaściwe ujęcie operacji gospodarczych w księgach rachunkowych. Oddzielne ustalanie wartości składników majątku i źródeł ich pochodzenia, choć istotne w kontekście analizy finansowej, nie jest głównym celem zasady memoriałowej. Ta zasada koncentruje się na czasie ujęcia operacji, a nie na metodach klasyfikacji aktywów czy pasywów. Rzetelne przedstawianie sytuacji majątkowej, choć ważne, również nie odpowiada na pytanie o memoralność, gdyż ta zasada dotyczy konkretnego momentu księgowania, a nie ogólnej prezentacji danych. Wybór metody wyceny składników majątku dla wiernego odzwierciedlenia wyniku finansowego, chociaż to również jest istotne, dotyczy parametrów analizy, a nie samego procesu księgowania. Błędnym podejściem jest myślenie, iż można zrezygnować z rejestracji operacji w momencie ich wystąpienia na rzecz późniejszego ujęcia, co może prowadzić do zafałszowania wyników finansowych firmy i wprowadzenia w błąd interesariuszy. Niedostateczne zrozumienie zasady memoriałowej może skutkować poważnymi konsekwencjami w zakresie zgodności z przepisami księgowymi i regulacjami prawnymi, co podkreśla znaczenie rzetelności i jasności w rachunkowości.
Pytanie 14

Która z poniższych umów podlega regulacjom Kodeksu pracy?

A. Umowa o dzieło
B. Umowa o pracę na czas określony
C. Umowa zlecenia
D. Umowa agencyjna
Umowy agencyjne, umowy o dzieło oraz umowy zlecenia to formy współpracy, które nie są regulowane przez Kodeks pracy, lecz przez Kodeks cywilny. Umowa agencyjna służy do reprezentowania zleceniodawcy i jest bardziej związana z działalnością gospodarczą, co oznacza, że agenci działają na własny rachunek. Natomiast umowa o dzieło reguluje wykonanie konkretnego dzieła, które powinno być opisane w umowie, a wynagrodzenie jest płacone jednorazowo po zakończeniu pracy, co różni się od regularnych wypłat na podstawie umowy o pracę. Umowa zlecenia, podobnie jak umowa agencyjna, jest umową cywilnoprawną, w ramach której wykonawca zlecenia nie ma takich samych praw jak pracownik zatrudniony na podstawie umowy o pracę, co oznacza, że nie przysługują mu m.in. benefity wynikające z prawa pracy, takie jak płatny urlop czy ochrona przed zwolnieniem. Często myśli się, że umowy cywilnoprawne oferują takie same gwarancje jak umowy o pracę, co jest mylne i może prowadzić do nieporozumień w zakresie praw i obowiązków stron umowy. Ważne jest zrozumienie tych różnic, aby uniknąć prawnych i finansowych konsekwencji związanych z błędnym kwalifikowaniem form zatrudnienia.
Pytanie 15

W przedsiębiorstwie produkcyjnym 26 pracowników w ciągu 8 godzin pracy wyprodukowali 1 170 sztuk gotowych wyrobów. Na podstawie tych danych można stwierdzić, że

A. dzienna wydajność pracy wyniosła 45 sztuk gotowych wyrobów na jednego pracownika
B. wskaźnik pracochłonności produkcji wyniósł 208 godzin
C. efektywność produkcji wyniosła 30 420 sztuk gotowych wyrobów dziennie
D. czas realizacji 1 sztuki gotowego wyrobu wyniósł około 6 minut
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że efektywność produkcji wynosząca 30 420 sztuk wyrobów gotowych na dzień jest błędna, ponieważ opiera się na nieprawidłowym założeniu, że cała produkcja odbywa się w ciągu 24 godzin bez uwzględnienia liczby pracowników. W rzeczywistości przy 8-godzinnym dniu pracy, maksymalna produkcja wynosiłaby 1170 sztuk, a nie 30 420. Wskaźnik pracochłonności produkcji 208 godzin jest również niepoprawny, ponieważ odnosi się do całkowitego czasu pracy, a nie do czasu potrzebnego na wytworzenie jednostki produktu. Ponadto, czas potrzebny na wykonanie 1 sztuki wyrobu gotowego, który wynosi około 6 minut, również nie jest właściwy w kontekście danych przedstawionych w pytaniu. Aby obliczyć czas na wykonanie 1 sztuki, należy podzielić całkowity czas pracy przez liczbę wyprodukowanych sztuk. 8 godzin to 480 minut, więc czas wykonania jednej sztuki wynosi 480 minut / 1170 sztuk, co daje około 0,41 minuty, a nie 6 minut. Wskazuje to na typowy błąd myślowy polegający na niewłaściwym rozumieniu danych i statystyk produkcyjnych. W przemyśle produkcyjnym niezwykle ważne jest zrozumienie i dokładne interpretowanie wskaźników wydajności, co pozwala na lepsze zarządzanie produkcją i minimalizację kosztów.
Pytanie 16

W listopadzie przychody sklepu wyniosły 18 000 zł, natomiast średni zapas wyniósł 3 000 zł. W grudniu, przy tym samym obrocie, średni zapas zmniejszył się do 2 250 zł. Z tego wynika poprawa w zakresie częstotliwości obrotu, która została obliczona za pomocą wskaźnika

A. dynamiki
B. rotacji
C. natężenia
D. struktury
Dynamika, struktura i natężenie to pojęcia, które, mimo że mogą być związane z zarządzaniem zapasami, nie odnoszą się bezpośrednio do wskaźnika rotacji. Dynamika zazwyczaj odnosi się do tempa zmian w danym obszarze, ale nie określa efektywności obrotów zapasów. Może być używana w kontekście oceny trendów sprzedaży w czasie, ale nie daje jednoznacznych informacji na temat wykorzystania zapasów. Struktura natomiast koncentruje się na analizie składników, które tworzą zapasy, a nie na ich obrocie. W kontekście zarządzania zapasami, struktura zapasów może dotyczyć klasyfikacji produktów, co ma znaczenie, ale nie jest wskaźnikiem efektywności rotacji. Natężenie to termin bardziej związany z intensywnością działań, które niekoniecznie przekładają się na wymianę zapasów. W praktyce, nieprawidłowe użycie tych pojęć może prowadzić do nieefektywnego zarządzania, ponieważ nie dostarczają one konkretnej miary efektywności wykorzystania zapasów. Rekomendowane jest korzystanie z jasno określonych wskaźników, takich jak rotacja zapasów, by uzyskać realny obraz stanu zarządzania zapasami i podejmować świadome decyzje biznesowe.
Pytanie 17

Na jakim etapie cyklu życia produktu odnotowuje się największy przyrost sprzedaży, gdy działania marketingowe mają na celu ciągłe zwiększanie udziału produktu na rynku?

A. Wzrostu
B. Dojrzałości
C. Wprowadzenia
D. Spadku
Analiza odpowiedzi na pytanie dotyczące cyklu życia produktu ujawnia szereg nieporozumień związanych z różnymi jego fazami. Faza spadku związana jest z malejącą sprzedażą, co jest konsekwencją nasycenia rynku, zmieniających się preferencji konsumentów lub pojawienia się nowych, lepszych produktów. W tym etapie działania marketingowe są zazwyczaj ograniczone, a celem jest minimalizacja strat, a nie aktywne zwiększanie udziału w rynku. Takie podejście jest sprzeczne z założeniem pytania. Faza dojrzałości, chociaż charakteryzuje się stabilną sprzedażą, jest już etapem, w którym produkty osiągnęły szczyt swojego potencjału rynkowego. Działania marketingowe koncentrują się raczej na utrzymaniu udziału w rynku, a nie na jego powiększaniu. Wprowadzenie to początkowa faza, w której produkt debiutuje na rynku, a sprzedaż jest zazwyczaj niewielka i niestabilna, co również nie odpowiada na postawione pytanie. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich nieprawidłowych wniosków, to mylenie celów działań marketingowych w różnych fazach cyklu życia produktu oraz niewłaściwe postrzeganie dynamiki wzrostu sprzedaży. Kluczowe jest zrozumienie, że faza wzrostu to moment intensywnego rozwoju i ekspansji, w przeciwieństwie do fazy dojrzałości czy spadku, gdzie strategie marketingowe i cele są diametralnie inne.
Pytanie 18

W styczniu 2013 roku zatrudniono 6 pracowników, a 3 zostało zwolnionych. Średnia liczba zatrudnionych wynosiła 60 osób. Wskaźniki płynności zatrudnienia w zakresie przyjęć i zwolnień pracowników to odpowiednio

A. 10% i 5%
B. 10% i 20%
C. 5% i 10%
D. 20% i 10%
Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia definicji wskaźników płynności zatrudnienia. Wiele osób myli liczby przyjęć i zwolnień z całkowitym zatrudnieniem, co prowadzi do błędnych kalkulacji. Na przykład, obliczenia wskaźnika przyjęć jako 5% mogą być wynikiem pomylenia liczby przyjęć z inną wartością, co zniekształca obraz rzeczywistości. Ponadto, nieprawidłowe podejście do obliczeń wskaźnika zwolnień, które mogłoby prowadzić do oszacowania na poziomie 10%, ignoruje istotę proporcji w stosunku do średniego stanu zatrudnienia. Ważne jest, aby w kontekście HR zrozumieć, że wskaźniki te są nie tylko narzędziami do analizy, ale także wskaźnikami efektywności strategii zatrudnienia i utrzymania pracowników. Błędne odpowiedzi mogą wskazywać na problemy w zrozumieniu koncepcji średniej arytmetycznej oraz jej zastosowania w analizach kadrowych. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zwrócić uwagę na dokładne wytyczne dotyczące obliczeń w literaturze przedmiotu oraz praktyczne przykłady zastosowania w realnych sytuacjach kadrowych.
Pytanie 19

Szczegółowa ewidencja dla konta "Materiały" jest realizowana na kontach

A. wynikowych
B. rozliczeniowych
C. analitycznych
D. syntetycznych
Ewidencja materiałów nie może być prowadzona na kontach rozliczeniowych, które służą do rejestracji operacji między różnymi podmiotami lub jako pośrednie konta między różnymi rodzajami aktywów i pasywów. Konta te nie dostarczają szczegółowych informacji o stanach magazynowych materiałów, co jest kluczowe dla zarządzania gospodarką magazynową. Takie podejście prowadzi do nieścisłości w danych i braku przejrzystości w zarządzaniu zapasami. Z kolei konta wynikowe są przeznaczone do rejestrowania przychodów i kosztów związanych z działalnością firmy, co nie ma zastosowania w kontekście ewidencji szczegółowej materiałów. Przekierowując uwagę na analizę wyników finansowych, pomijają one istotne aspekty związane z aktywami trwałymi. Wreszcie, konta syntetyczne, będące zbiorem informacji z kont analitycznych, nie powinny być jedynym źródłem ewidencji szczegółowej, ponieważ ich głównym celem jest przedstawienie ogólnej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do tych niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie poziomów ewidencji oraz brak zrozumienia roli, jaką pełnią różne typy kont w systemie rachunkowości. Prowadzenie ewidencji materiałów wyłącznie na kontach syntetycznych czy wynikowych uniemożliwia efektywne zarządzanie zapasami i może prowadzić do błędnych decyzji finansowych.
Pytanie 20

Firma otworzyła w banku lokatę terminową na 12 miesięcy w wysokości 10 000 zł. Roczna stopa procentowa wynosi 10%, a odsetki są kapitalizowane po zakończeniu 12 miesięcy. Po upływie roku przedsiębiorstwo otrzyma odsetki w kwocie

A. 800 zł
B. 900 zł
C. 1 000 zł
D. 1 100 zł
Obliczanie odsetek z lokaty terminowej wymaga zrozumienia podstawowych zasad funkcjonowania takich instrumentów finansowych. W przypadku odpowiedzi wskazujących na kwoty 800 zł, 900 zł czy 1 100 zł, można zauważyć powszechne błędy w obliczeniach lub interpretacji warunków umowy. Odpowiedź 800 zł może wynikać z błędnego założenia, że odsetki są naliczane na inny okres niż rok. Warto zaznaczyć, że w przypadku stopy procentowej 10% rocznie, odsetki powinny być obliczane za pełny rok, a nie za krótszy okres. 900 zł sugeruje, że obliczenia mogły być oparte na złym pomyśle, że odsetki są naliczane tylko na części kapitału lub na błędnym założeniu odnośnie kapitalizacji. Z kolei 1 100 zł jest wynikiem pomylenia całkowitych zysków z samą wartością odsetek, co jest typowym błędem myślowym, polegającym na nieoddzielaniu kapitału od zysku. Ważne jest, aby zrozumieć, że w przypadku lokat terminowych odsetki są obliczane na podstawie całkowitej wartości lokaty na koniec ustalonego okresu, co w tym przypadku daje 1 000 zł jako zysk zainwestowanych 10 000 zł. Dobrą praktyką jest również zwracanie uwagi na informacje podawane przez banki na temat warunków lokat, które powinny być jasno określone w umowach.
Pytanie 21

Wśród obowiązkowych odpisów wpływających na wynik finansowy brutto w spółkach kapitałowych wymienia się

A. kapitał rezerwowy
B. podatek dochodowy
C. dywidendę
D. odsetki od udziałów
Wszystkie wymienione opcje nie są obligatoryjnymi odpisami obciążającymi wynik finansowy brutto w spółkach kapitałowych. Dywidenda, która jest wypłatą zysku dla akcjonariuszy, nie jest odpisem, lecz dystrybucją zysków, która następuje po obliczeniu wyniku netto. Kapitał rezerwowy to również nieodpowiednia odpowiedź, ponieważ jest to zasób, który spółka utrzymuje na wypadek przyszłych potrzeb, lecz nie obciąża bezpośrednio wyniku finansowego. Odsetki od udziałów również nie stanowią odpisu zysku, lecz są formą wynagrodzenia za zainwestowany kapitał. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęcia odpisu z pojęciem wydatku czy dystrybucji zysku. Odpisy w kontekście wyniku finansowego odnoszą się do kosztów, które są księgowane w celu uzyskania prawidłowego obrazu sytuacji finansowej spółki. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że obowiązkowe odpisy powinny być związane z kosztami operacyjnymi i podatkowymi, a nie z decyzjami o dystrybucji zysków czy utrzymywaniu rezerw. W praktyce, prawidłowe zrozumienie tych pojęć ma kluczowe znaczenie dla efektywnego zarządzania finansami spółki oraz jej strategią rozwoju.
Pytanie 22

W celu zgłoszenia nowo zatrudnionego pracownika do ubezpieczenia społecznego oraz zdrowotnego, wykorzystuje się formularz

A. ZUS ZWUA
B. ZUS ZIUA
C. ZUS ZUA
D. ZUS RZA
Wybór formularzy ZUS RZA, ZUS ZIUA oraz ZUS ZWUA do zgłoszenia pracownika do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych jest nieprawidłowy z kilku powodów. Formularz ZUS RZA jest stosowany do zgłaszania zmiany danych ubezpieczonego, co oznacza, że może być wykorzystany tylko w przypadku, gdy pracownik był wcześniej zgłoszony do ubezpieczenia, a jego dane uległy zmianie. Wybór tego formularza w przypadku nowego zatrudnienia prowadzi do pomyłek i opóźnień w procesie zgłoszenia. Z kolei formularz ZUS ZIUA jest przeznaczony do zgłaszania osób, które mają być objęte ubezpieczeniem zdrowotnym w sytuacji, gdy są współubezpieczone, natomiast formularz ZUS ZWUA jest przeznaczony do wyrejestrowania osób z ubezpieczeń. Dlatego stosowanie tych formularzy w kontekście nowego zatrudnienia jest błędne, gdyż nie odpowiadają one wymaganym procedurom. Powszechny błąd polega na myleniu funkcji tych formularzy oraz ich zastosowania w różnych sytuacjach związanych z ubezpieczeniami. Istotne jest, aby pracodawcy dokładnie poznali przeznaczenie każdego z formularzy ZUS, aby uniknąć nieporozumień oraz zapewnić prawidłowe i terminowe zgłoszenie pracowników do ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych, co jest kluczowe dla ich przyszłych świadczeń.
Pytanie 23

Wprowadzenie nowych produktów na świeże rynki zbytu odnosi się do strategii

A. rozwoju produktu
B. rozwoju rynku
C. dywersyfikacji
D. penetracji rynku
Rozwój produktu koncentruje się na wprowadzaniu nowych lub ulepszonych produktów na już istniejące rynki. Chociaż może wydawać się, że jest to podobne do dywersyfikacji, to jednak nie obejmuje on wprowadzania produktów na nowe rynki, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. W kontekście rozwoju rynku, strategia ta skupia się na poszerzaniu zasięgu istniejących produktów do nowych grup klientów lub regionów bez wprowadzania nowych produktów. W związku z tym, rozwój rynku nie odnosi się do wprowadzenia całkowicie nowych ofert. Penetracja rynku natomiast dotyczy strategii zwiększania udziału w istniejących rynkach poprzez agresywne działania marketingowe, obniżanie cen lub poprawę jakości usług. Tego rodzaju podejście nie koncentruje się na wprowadzaniu nowości. Typowym błędem myślowym, który może prowadzić do wyboru rozwoju produktu, jesteśmy przekonani, że tworzenie nowych produktów automatycznie wiąże się z eksploracją nowych rynków. Jednak rozwój produktu w obrębie znanego rynku nie spełnia wymagania w zakresie dywersyfikacji, która wymaga zarówno innowacji, jak i poszerzenia geograficznego oraz kategorii produktowej. Dobrym przykładem jest firma, która produkuje napoje, decydując się na wprowadzenie nowej linii napojów energetycznych zarówno w kraju, jak i na rynkach zagranicznych, co idealnie obrazuje dywersyfikację.
Pytanie 24

W zestawieniu bilansowym Środki trwałe w budowie powinny być klasyfikowane w pozycji

A. rzeczowych aktywów trwałych
B. krótkoterminowych inwestycji
C. wartości niematerialnych oraz prawnych
D. długoterminowych inwestycji
Klasyfikowanie środków trwałych w budowie w innych kategoriach, jak wartości niematerialne czy inwestycje krótkoterminowe, to niezbyt dobry pomysł z perspektywy rachunkowości. Wartości niematerialne to takie rzeczy jak patenty czy licencje, które nie mają formy fizycznej, więc są zupełnie inne niż środki trwałe w budowie. Inwestycje krótkoterminowe to aktywa, które firma planuje sprzedać w ciągu roku. A środki trwałe w budowie to coś, co z założenia jest długoterminowe. Klasyfikowanie ich jako inwestycje długoterminowe też nie ma sensu, bo nie są gotowe do użytku i nie przynoszą jeszcze żadnych przychodów. Takie błędy w klasyfikacji mogą pokazać fałszywy obraz finansowy firmy i utrudnić zarządzanie aktywami. Dlatego ważne jest, żeby środki trwałe w budowie były przyporządkowane do rzeczowych aktywów trwałych – to kluczowe dla dokładnych i przejrzystych raportów finansowych.
Pytanie 25

Firma zaciągnęła kredyt na dwa lata w kwocie 50 000 zł. Z warunków umowy kredytowej wynika, że oprocentowanie ustalono na stałym poziomie 15% rocznie, a odsetki są naliczane na podstawie wartości kredytu po każdym roku. Po całkowitej spłacie kredytu, łączna kwota zapłaconych odsetek wyniesie

A. 7 500 zł
B. 57 000 zł
C. 15 000 zł
D. 65 000 zł
Kredyty i odsetki to często temat, który wprowadza w błąd, więc nie ma co się dziwić, że ludzie się gubią. Zrozumienie, jak się liczy odsetki, jest super ważne, żeby uniknąć pomyłek. Na przykład, wartości jak 57 000 zł czy 65 000 zł pokazują, że ktoś mógł pomyśleć o całkowitych kosztach kredytu, czyli o sumie kwoty głównej i odsetek. Ale tu chodzi o to, że odsetki liczymy na podstawie samego kredytu, a nie dodajemy ich do całości. 7 500 zł to może być wynik błędnego obliczenia tylko za rok, nie myśląc o całym okresie spłaty, co się zdarza dość często. Warto pamiętać, że łatwy wzór na obliczanie rocznych odsetek to po prostu wartość kredytu razy stopa procentowa. W końcu, brak zrozumienia, jak działają odsetki, może prowadzić do złych oszacowań całkowitych kosztów kredytu, co ma duże znaczenie przy podejmowaniu decyzji finansowych i zarządzaniu płynnością firmy. Dlatego warto znać wzory, ale też rozumieć, jak ich używać i co się dzieje, gdy coś pójdzie nie tak.
Pytanie 26

W jakiej spółce wszyscy wspólnicy odpowiadają za długi spółki do wartości wniesionych wkładów?

A. W spółce jawnej
B. W spółce cywilnej
C. W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
D. W spółce partnerskiej
W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.) wspólnicy odpowiadają za zobowiązania spółki tylko do wysokości wniesionych udziałów. Oznacza to, że ich osobisty majątek jest chroniony przed roszczeniami wierzycieli spółki, co jest jednym z głównych atutów tego typu spółki. Taki model prawny zachęca do inwestowania, ponieważ ogranicza ryzyko finansowe wspólników. Przykładem praktycznym jest sytuacja, w której spółka z o.o. ponosi straty lub zaciąga długi – wspólnicy nie są zobowiązani do pokrywania tych zobowiązań z własnych środków osobistych, co nie występuje w innych formach działalności gospodarczej, gdzie wspólnicy odpowiadają całym swoim majątkiem. Dobrą praktyką jest także, aby umowy między wspólnikami jasno określały zasady dotyczące wniesionych wkładów, co wpływa na transparentność działania i współpracy wewnętrznej. Przepisy dotyczące spółek z o.o. regulują Kodeks spółek handlowych, co zapewnia jednolitość i bezpieczeństwo prawne.
Pytanie 27

Brutto za usługę wynosi 2 160,00 zł. Jaka jest wartość podatku VAT, jeśli usługa obciążona jest stawką VAT 8%?

A. 160,00 zł
B. 2 000,00 zł
C. 172,80 zł
D. 1 987,20 zł
Błędy w obliczeniach związanych z podatkiem VAT często wynikają z nieprawidłowego podejścia do definicji ceny brutto i netto oraz ich wzajemnych relacji. Niektórzy mogą pomylić kwoty podatku VAT z innymi wartościami, np. z kwotą netto lub całkowitą ceną usługi. W przypadku odpowiedzi 1987,20 zł, osoba mogła błędnie obliczyć wartość netto, myląc ją z kwotą VAT. Tego rodzaju pomyłki wynikają zazwyczaj z braku zrozumienia, że cena netto jest podstawą do obliczeń VAT, a nie odwrotnie. Ponadto, odpowiedź 2000,00 zł powinna być interpretowana jako cena netto, co również wskazuje na nieprawidłowe zrozumienie, że VAT to odrębna kwota. Odpowiedź 172,80 zł natomiast, to kwota, którą można uznać za wynik błędnego obliczenia, jak np. zastosowanie niewłaściwej stawki VAT lub błędnej metody. Problem leży w tym, że wiele osób nie uwzględnia, że VAT jest procentem od ceny netto, a nie ceny brutto. Dlatego kluczowe jest, aby dobrze przyswoić sobie zasady dotyczące obliczeń podatku VAT, szczególnie w kontekście zastosowania w przedsiębiorstwach, które muszą przestrzegać przepisów prawa podatkowego oraz standardów rachunkowości. Właściwe obliczenia pozwalają uniknąć nieporozumień oraz potencjalnych sankcji ze strony organów skarbowych.
Pytanie 28

Firma produkcyjna ROCH sprzedała swoje towary, wystawiając fakturę VAT na całkowitą kwotę brutto 9 000 zł. W celu uregulowania płatności klient przekazał weksel o wartości 12 000 zł z terminem wykupu wynoszącym 20 dni. Z uwagi na chwilowe problemy finansowe, Przedsiębiorstwo ROCH postanowiło sprzedać otrzymany weksel bankowi po 5 dniach od jego przyjęcia za kwotę 10 200 zł. Jaką wartość ma dyskonto bankowe?

A. 1 800 zł
B. 3 000 zł
C. 1 200 zł
D. 4 200 zł
Żeby obliczyć kwotę dyskonta bankowego, najpierw trzeba ogarnąć, co to w ogóle jest. Dyskonto to różnica między tym, co pisze na wekslu (czyli jego nominalną wartością) a tym, za ile bank jest skłonny go odkupić. W twoim przykładzie mamy 12 000 zł jako wartość nominalną, a bank odkupił go za 10 200 zł. Tak więc różnica wynosi 1 800 zł, co oznacza, że w tym przypadku bank zastosował takie właśnie dyskonto. Dyskonto to ważny element w finansach, bo pozwala firmom szybko zdobyć gotówkę, zwłaszcza w kryzysowych momentach. W praktyce, przedsiębiorstwa często korzystają z dyskonta, żeby lepiej zarządzać swoimi pieniędzmi i nie wpaść w problemy z płynnością. Warto też pamiętać, że przy obliczaniu dyskonta mają znaczenie różne czynniki, jak np. stopy procentowe czy ryzyko związane z danym wekslem. No i standardy rachunkowości mówią, że wszystko, co dotyczy dyskonta, trzeba dokładnie dokumentować i raportować, bo to ułatwia późniejsze analizy i podejmowanie decyzji.
Pytanie 29

Zgodnie z zasadą memoriału, usługi obce wykonane dla hurtowni w grudniu 2008 roku, które zostały zafakturowane w styczniu 2009 roku, powinny być uwzględnione w księgach rachunkowych hurtowni jako

A. koszty roku 2009
B. przychody roku 2009
C. przychody roku 2008
D. koszty roku 2008
Wybierając odpowiedź, która przypisuje koszty do roku 2009, można wpaść w pułapkę, polegającą na myleniu momentu wystawienia faktury z faktycznym momentem powstania zobowiązania. Często występuje przekonanie, że faktura powinna definiować moment ujęcia kosztów czy przychodów, co jest niezgodne z zasadą memoriału. Takie podejście prowadzi do zniekształcenia obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ koszty związane z działalnością powinny być ujmowane w okresie, do którego się odnoszą, a nie w momencie zafakturowania. Przykładem tego błędnego myślenia jest sytuacja, w której przedsiębiorstwo, które korzystało z usług w grudniu, nie ujmuje ich w księgach za ten miesiąc, co doprowadza do zaniżenia kosztów roku 2008 oraz zawyżenia kosztów roku 2009. W praktyce, takie błędy mogą wpływać na analizy finansowe, w tym na rentowność i płynność finansową firmy, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do podejmowania niewłaściwych decyzji zarządczych. Zgodnie z najlepszymi praktykami rachunkowości, należy ściśle przestrzegać zasad memoriału, aby zapewnić rzetelność i prawidłowość sprawozdań finansowych oraz utrzymać zaufanie interesariuszy. Rachunkowość opiera się na precyzyjnym odwzorowaniu rzeczywistości gospodarczej, co sprawia, że błąd w klasyfikacji kosztów może mieć poważne konsekwencje.
Pytanie 30

Zgodnie z zasadą popytu, gdy cena danego towaru wzrasta, to ilość popytu

A. najpierw wzrasta, a następnie maleje.
B. wzrasta.
C. najpierw maleje, a potem wzrasta.
D. zmniejsza się.
Zgodnie z prawem popytu, kiedy cena danego dobra wzrasta, wielkość popytu na to dobro maleje. Prawo popytu wskazuje, że istnieje odwrotna zależność pomiędzy ceną a wielkością popytu. Oznacza to, że konsumenci są skłonni kupować mniej dobra, gdy jego cena rośnie, co można zaobserwować na przykładzie rynku dóbr luksusowych, takich jak biżuteria. Kiedy ceny diamentów rosną, wiele osób decyduje się na rezygnację z zakupu lub na wybór tańszych alternatyw. Działania te są zgodne z zasadami ekonomii, gdzie przy wyższej cenie, ograniczone zasoby budżetowe konsumentów zmuszają ich do dokonania wyborów, co prowadzi do zmniejszenia popytu. Oprócz podstawowej teorii ekonomicznej, praktyczne zastosowanie prawa popytu znajduje się w analizach rynkowych oraz strategiach marketingowych, gdzie zrozumienie reakcji konsumentów na zmiany cen staje się kluczowe dla ustalania cen i przewidywania zachowań rynkowych. Dodatkowo, w kontekście inflacji, obserwacja tego zjawiska pomaga przedsiębiorstwom w dostosowywaniu ofert do rzeczywistych potrzeb rynku.
Pytanie 31

Inflacja kosztowa wynika z

A. wzrostu podaży.
B. spadku podaży.
C. wzrostu popytu.
D. spadku popytu.
Wzrost podaży prowadzi do obniżenia cen, a nie ich wzrostu, ponieważ większa ilość dóbr i usług na rynku zwykle skutkuje konkurencją między producentami, co zmusza ich do obniżania cen, aby przyciągnąć konsumentów. Z kolei wzrost popytu, jeśli występuje w połączeniu z niezmienną podażą, może prowadzić do inflacji popytowej, ale nie jest bezpośrednio związany z inflacją kosztową. Zmniejszenie popytu z reguły prowadzi do obniżenia cen, ponieważ nadmiar towarów na rynku wymusza na producentach dostosowanie cen w dół, aby stymulować sprzedaż. Błędne zrozumienie tych zjawisk często wynika z uproszczonego postrzegania mechanizmów rynkowych. W ekonomii kluczowe jest rozróżnienie między różnymi rodzajami inflacji i ich przyczynami. Ignorowanie tych niuansów może prowadzić do niewłaściwych decyzji strategicznych, zarówno w polityce gospodarczej, jak i w zarządzaniu przedsiębiorstwem. Dlatego ważne jest, aby mieć kompleksową wiedzę na temat zarówno podaży, jak i popytu oraz ich wpływu na ceny rynkowe.
Pytanie 32

W firmie produkującej meble biurowe oszacowano kwartalne (90-dniowe) zapotrzebowanie na deski na 9 000 sztuk. Jaki powinien być minimalny zapas desek, jeśli wskaźnik zapasu minimalnego wynosi 6 dni?

A. 100 szt.
B. 900 szt.
C. 300 szt.
D. 600 szt.
Aby zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są błędne, warto przyjrzeć się błędnym założeniom, które mogą prowadzić do niewłaściwych obliczeń. Na przykład, niektóre z podanych odpowiedzi mogą bazować na mylnym założeniu, że minimalny zapas powinien wynosić procent całkowitego zużycia, co nie odzwierciedla faktycznych potrzeb operacyjnych. Inne odpowiedzi mogłyby wynikać z niepoprawnego podziału kwartalnego zużycia przez inną liczbę dni, co prowadziłoby do błędnych wartości dziennego zużycia. Często błędne odpowiedzi wynikają z niewłaściwego zrozumienia koncepcji zapasów minimalnych i ich roli w zarządzaniu magazynem. Kluczowe jest, aby nie mylić zapasu minimalnego z zapasem bezpieczeństwa, który służy do zabezpieczenia przed nieprzewidzianymi zdarzeniami. Właściwe podejście do zarządzania zapasami wymaga analizy historycznych danych o zużyciu oraz skrupulatnej oceny wskaźników, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji. W praktyce, niewłaściwe oszacowanie zapasu minimalnego może prowadzić do przestojów w produkcji lub nadwyżek, które są kosztowne dla przedsiębiorstwa. Dlatego tak ważne jest, aby stosować odpowiednie metody analizy i prognozowania, a także regularnie aktualizować strategie zarządzania zapasami w oparciu o zmieniające się warunki rynkowe.
Pytanie 33

Podstawą prawną, która reguluje zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych, jest ustawa

A. o finansach publicznych
B. o swobodzie działalności gospodarczej
C. o rachunkowości
D. o doradztwie podatkowym
Ustawa o rachunkowości, która weszła w życie w 1994 roku, jest kluczowym aktem prawnym regulującym zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych w Polsce. Przepisy tej ustawy nakładają obowiązki na jednostki gospodarcze dotyczące prowadzenia dokumentacji finansowej oraz sprawozdawczości. Ustawa określa m.in. zasady wyceny aktywów i pasywów, zasadność stosowania różnych metod księgowych, a także wymagania dotyczące sporządzania i publikacji sprawozdań finansowych. Przykładowo, jednostki zobowiązane są do prowadzenia ksiąg rachunkowych zgodnie z obowiązującymi zasadami, co ma na celu zapewnienie rzetelności i przejrzystości informacji finansowej. W praktyce, znajomość przepisów ustawy o rachunkowości jest kluczowa dla księgowych oraz menedżerów finansowych, aby móc skutecznie zarządzać finansami jednostki i unikać błędów, które mogłyby prowadzić do nieprawidłowości w sprawozdawczości.
Pytanie 34

Hurtownia, która jest czynnym podatnikiem VAT, sprzedała 300 sztuk towarów po cenie brutto wynoszącej 24,60 zł/szt. Cena zakupu netto tych towarów wynosiła 16,00 zł/szt. Jaką marżę osiągnięto na sprzedaży towarów, jeśli towar podlegał podstawowej stawce VAT?

A. 6 000,00 zł
B. 2 580,00 zł
C. 4 800,00 zł
D. 1 200,00 zł
Poprawna odpowiedź wynosi 1 200,00 zł, co jest wynikiem obliczenia marży zrealizowanej na sprzedaży towarów. Aby obliczyć marżę, należy najpierw ustalić przychód ze sprzedaży oraz koszt zakupu towarów. W przypadku sprzedaży 300 sztuk towarów po cenie brutto 24,60 zł/szt, najpierw obliczamy wartość sprzedaży brutto: 300 sztuk x 24,60 zł = 7 380,00 zł. Następnie musimy obliczyć wartość netto sprzedaży, odejmując VAT. Przy podstawowej stawce VAT wynoszącej 23%, wartość netto wynosi: 7 380,00 zł / 1,23 = 6 000,00 zł. Koszt zakupu towaru wynosi 16,00 zł/szt x 300 sztuk = 4 800,00 zł. Marża to różnica między przychodem netto a kosztem zakupu, czyli: 6 000,00 zł - 4 800,00 zł = 1 200,00 zł. Taka kalkulacja jest kluczowa w działalności hurtowni, ponieważ pozwala na ocenę rentowności sprzedaży oraz podejmowanie decyzji dotyczących zarządzania zapasami i strategii cenowej.
Pytanie 35

Producent wprowadził na rynek nowatorski produkt, który w znakomity sposób spełnia oczekiwania klientów. Sprzedaje go w wysokiej cenie, kierując ofertę do osób z wysokimi dochodami. Jaką strategię ustalania cen zastosował producent?

A. Cen neutralnych
B. Penetracji
C. Cen minimalnych
D. Zbierania śmietanki
Producent, wprowadzając innowacyjny produkt, wybrał strategię zbierania śmietanki. Ta strategia polega na ustaleniu wysokiej ceny w celu maksymalizacji zysków na początku cyklu życia produktu, szczególnie gdy wprowadza się go na rynek premium. Klienci z wyższych segmentów dochodowych są bardziej skłonni do płacenia wyższej ceny za unikalne cechy i wartość, jaką oferuje produkt. Przykładem mogą być ekskluzywne marki samochodów, które wprowadzają nowy model z innowacyjnymi technologiami, sprzedając go po wyższej cenie, aby przyciągnąć entuzjastów motoryzacji oraz klientów o wysokich dochodach. W miarę upływu czasu, producent może wprowadzać niższe ceny, aby zwiększyć dostępność produktu w szerszym rynku. Działa to na zasadzie strategii skimming, w której początkowo wysoka cena umożliwia szybkie odzyskanie kosztów związanych z badaniami i rozwojem. Tego typu podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży innowacji i marketingu, które podkreślają znaczenie segmentacji rynku oraz dostosowywania cen do wartości postrzeganej przez konsumentów.
Pytanie 36

Przedsiębiorca, który rozlicza się z podatku dochodowego za pomocą karty podatkowej, zobowiązany jest do złożenia w urzędzie skarbowym formularza PIT-16A <i>Deklaracja o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconej i odliczonej od karty podatkowej</i> za poszczególne miesiące roku podatkowego, najpóźniej do

A. końca lutego roku następującego po roku podatkowym
B. 31 marca roku następującego po roku podatkowym
C. końca kwietnia roku następującego po roku podatkowym
D. 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym
Wielu przedsiębiorców może mylnie przyjąć, że terminy składania deklaracji podatkowych są elastyczne lub mogą być dostosowywane w zależności od indywidualnych potrzeb. Z tego powodu wybór daty późniejszej niż 31 stycznia roku następującego po roku podatkowym, jak np. 31 marca czy końcówka lutego, jest błędny. Niezrozumienie terminów może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak naliczenie odsetek za zwłokę czy kara finansowa, co w dłuższej perspektywie wpływa na płynność finansową przedsiębiorstwa. Warto zauważyć, że przepisy prawa podatkowego są ściśle regulowane i terminy te mają na celu nie tylko utrzymanie porządku w kwestiach podatkowych, ale również ułatwienie urzędnikom skarbowym monitorowania i kontrolowania zobowiązań podatkowych. Niezłożenie deklaracji w terminie może być również interpretowane jako brak współpracy z organami podatkowymi, co może negatywnie wpłynąć na przyszłe relacje z urzędami. Dobrą praktyką jest także przypominanie sobie o tych terminach z odpowiednim wyprzedzeniem oraz zaplanowanie czasu na przygotowanie i złożenie niezbędnych dokumentów. Edukacja w zakresie obowiązków podatkowych jest kluczowa dla każdego przedsiębiorcy, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek oraz potencjalnych problemów prawnych.
Pytanie 37

Zakłady Obuwnicze dostarczyły kontrahentowi obuwie damskie, wystawiając fakturę z terminem płatności przelewem wynoszącym 8 miesięcy. Kwota z tej transakcji będzie figurować w bilansie sprzedawcy jako

A. należności długoterminowe
B. zobowiązania krótkoterminowe
C. należności krótkoterminowe
D. zobowiązania długoterminowe
Zarówno odpowiedzi sugerujące 'zobowiązania długoterminowe', 'zobowiązania krótkoterminowe', jak i 'należności długoterminowe', są niepoprawne w kontekście tej transakcji. Kluczowym błędem jest zrozumienie, czym są zobowiązania i należności. Zobowiązania oznaczają długi, które firma musi spłacić, natomiast należności to kwoty, które firma ma otrzymać. W przypadku tej transakcji, sprzedawca wystawia fakturę, co oznacza, że ma prawo do otrzymania płatności, a nie do jej uregulowania. Odpowiedź dotycząca zobowiązań długoterminowych jest błędna, ponieważ odnosi się do długów, które firma ma spłacić w terminie dłuższym niż 12 miesięcy. Sprzedawca w tej sytuacji nie ma żadnych zobowiązań, a jedynie oczekiwane wpływy. Z kolei odpowiedź dotycząca zobowiązań krótkoterminowych również nie jest właściwa, ponieważ wskazuje na długi, a nie na należności. Należności długoterminowe z kolei odnosiłyby się do płatności, które są oczekiwane w okresie przekraczającym 12 miesięcy, co również nie ma zastosowania w tym przypadku. W praktyce, nieprawidłowe rozróżnienie między tymi pojęciami może prowadzić do błędnych decyzji finansowych oraz fałszywego obrazu płynności firmy, co może negatywnie wpłynąć na jej reputację i zdolność do pozyskiwania finansowania.
Pytanie 38

Kiedy sekretarka otworzyła paczkę nożyczkami, skaleczyła swój palec. Jakie działanie w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej powinno zostać podjęte?

A. polega na przemyciu rany wodą i założeniu jałowego opatrunku
B. obejmuje przemycie rany bieżącą wodą i czekanie na przybycie karetki
C. polega na ułożeniu poszkodowanej w pozycji bocznej ustalonej i uniesieniu ręki do góry
D. składa się na odkażenie rany spirytusem, aby zapobiec zakażeniu
Udzielanie pierwszej pomocy może być mylone z różnymi nieodpowiednimi technikami, które nie spełniają standardów przyjętych w medycynie. Przykładowo, odkażenie rany spirytusem jest niezalecane, ponieważ alkohol może uszkodzić tkanki w miejscu rany oraz wywołać ból, zamiast efektywnie oczyszczać ranę. Chociaż intencją jest zapobieganie zakażeniom, stosowanie alkoholu w przypadku świeżej rany nie jest najlepszym rozwiązaniem. Również czekanie na przyjazd pogotowia bez podjęcia żadnych działań jest niewłaściwe, ponieważ w przypadku drobnych ran, takich jak skaleczenia, można podjąć działania natychmiastowe, aby ograniczyć ryzyko infekcji. W przypadku głębszych ran lub większego krwawienia lepiej jest jednocześnie zabezpieczyć ranę do czasu przybycia fachowej pomocy. Położenie poszkodowanego w pozycji bocznej i uniesienie ręki do góry może mieć zastosowanie w sytuacjach związanych z utratą przytomności lub problemami z oddychaniem, ale w kontekście prostego skaleczenia nie jest to odpowiednia metoda. Takie działania mogą prowadzić do dodatkowych komplikacji i pogorszenia stanu poszkodowanego, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście pierwszej pomocy. Właściwe postępowanie w udzielaniu pomocy przedmedycznej powinno opierać się na wiedzy i praktykach, które są potwierdzone w badaniach klinicznych oraz wytycznych organizacji zajmujących się zdrowiem.
Pytanie 39

Bank obliczył odsetki od środków zdeponowanych na rachunku firmowym przedsiębiorcy, które należy uwzględnić w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji

A. wartość sprzedanych towarów i usług
B. zakup towarów handlowych i materiałów
C. pozostałe wydatki
D. pozostałe przychody
Kwalifikowanie odsetek bankowych jako pozostałe wydatki, zakup towarów handlowych i materiałów, czy wartość sprzedanych towarów i usług, prowadzi do poważnych nieporozumień w zakresie ewidencjonowania przychodów i wydatków w działalności gospodarczej. W szczególności, zakwalifikowanie ich jako pozostałe wydatki jest błędne, ponieważ wydatki odnoszą się do kosztów ponoszonych przez przedsiębiorstwo w związku z prowadzeniem działalności, a odsetki są przychodem, a nie kosztem. Z kolei przypisanie ich do zakupu towarów handlowych i materiałów, które są bezpośrednio związane z działalnością operacyjną, również nie znajduje uzasadnienia, gdyż odsetki nie są wynikiem transakcji handlowych, lecz efektem zarządzania środkami pieniężnymi. Porównując to do wartości sprzedanych towarów i usług, należy zauważyć, że te wartości dotyczą przychodów uzyskanych ze sprzedaży produktów i usług, które są kluczowe dla działalności przedsiębiorstwa. Właściwe klasyfikowanie przychodów i wydatków jest nie tylko kwestią zgodności z przepisami prawa, ale także ma kluczowe znaczenie dla transparentności finansowej firmy oraz jej wiarygodności w oczach kontrahentów i instytucji finansowych. W związku z tym, dostrzeganie różnic między różnymi rodzajami przychodów i wydatków jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się księgowością lub zarządzaniem finansami w firmie.
Pytanie 40

W podatkowej ewidencji przychodów i wydatków w kolumnie 8 – <i>Pozostałe przychody</i> należy rejestrować

A. wartość nabytych materiałów pomocniczych
B. otrzymane odsetki od środków pieniężnych na rachunku bankowym
C. kwotę codziennego przychodu ze sprzedaży towarów
D. wartość netto z faktury za zakup energii elektrycznej
Wybór kwoty dziennego przychodu ze sprzedaży towarów nie jest właściwy w kontekście kolumny 8, ponieważ handel towarami mieści się w innej kategorii przychodów, związanej z działalnością operacyjną firmy. W takim przypadku przychody ze sprzedaży są ewidencjonowane w odpowiednich kolumnach, które dotyczą sprzedaży towarów lub usług. Ewidencjonowanie wartości netto z faktury zakupu za energię elektryczną jest kolejnym błędnym podejściem, gdyż wydatki na energię elektryczną stanowią koszt, a nie przychód. Koszty powinny być ujmowane w odrębnych kolumnach, a nie w pozostałych przychodach, co może wprowadzać w błąd i skutkować niewłaściwym przedstawieniem sytuacji finansowej firmy. Podobnie, wartość zakupionych materiałów pomocniczych jest klasyfikowana jako koszt związany z działalnością operacyjną i powinna być ewidencjonowana w sekcjach dotyczących wydatków. Te pomyłki wskazują na typowe błędy myślowe, które mogą wynikać z nieznajomości zasad rachunkowości i klasyfikacji przychodów oraz kosztów. Zrozumienie, co stanowi przychód, a co koszt, jest kluczowe dla poprawnej ewidencji i analizy finansowej przedsiębiorstwa, dlatego niezwykle istotne jest stosowanie się do ustalonych standardów rachunkowości oraz przepisów podatkowych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej