Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 08:55
Data zakończenia: 19 marca 2025 09:19

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z komponentów komputera, gdy zasilanie jest wyłączone, zachowuje program inicjujący uruchamianie systemu operacyjnego?

A. CPU

B. ROM

C. RAM

D. I/O

ROM czyli Read-Only Memory to rodzaj pamięci komputerowej, która przechowuje dane nawet po wyłączeniu zasilania. Kluczowym elementem ROM w komputerach jest BIOS lub nowsza wersja UEFI które są odpowiedzialne za inicjowanie podstawowych procedur rozruchowych systemu operacyjnego. ROM zawiera programy i dane niezbędne do uruchomienia komputera czyli oprogramowanie które kontroluje początkowy proces inicjalizacji sprzętu oraz przekazuje kontrolę do systemu operacyjnego. Praktyczne zastosowanie ROM obejmuje systemy wbudowane w urządzeniach takich jak routery czy drukarki gdzie niezmienność danych jest kluczowa. Standardowe rozwiązania w zakresie ROM w komputerach osobistych obejmują implementację BIOS lub UEFI zgodnie z normami takimi jak UEFI Specification które definiują jak powinien działać interfejs oprogramowania układowego. Pamięć ROM jest istotna dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa procesu startowego co jest szczególnie ważne w środowiskach przemysłowych i serwerowych gdzie jakiekolwiek zakłócenia mogłyby prowadzić do poważnych problemów operacyjnych.

Pytanie 2

Dokumentacja końcowa dla planowanej sieci LAN powinna między innymi zawierać

A. wykaz rysunków wykonawczych

B. założenia projektowe sieci lokalnej

C. raport pomiarowy torów transmisyjnych

D. kosztorys prac instalacyjnych

Dokumentacja powykonawcza projektowanej sieci LAN jest kluczowym elementem procesu projektowania i wdrażania infrastruktury sieciowej. Raport pomiarowy torów transmisyjnych jest niezbędnym dokumentem, który zawiera szczegółowe wyniki pomiarów parametrów sieci, takich jak przepustowość, opóźnienia czy jakość sygnału. Zgodnie z zaleceniami standardów branżowych, takich jak ANSI/TIA-568 oraz ISO/IEC 11801, pomiary te są fundamentalne dla zapewnienia zgodności z wymaganiami technicznymi i gwarancji prawidłowego działania sieci. Przykładowo, raport pomiarowy powinien obejmować informacje o wykonanych testach, użytych narzędziach pomiarowych oraz odniesienia do norm, według których były prowadzone. Takie dokumenty są nie tylko istotne dla weryfikacji jakości instalacji, ale także stanowią ważny materiał dowodowy w przypadku ewentualnych reklamacji czy napraw. Dobrze udokumentowane pomiary torów transmisyjnych wspierają również późniejsze utrzymanie i rozwój sieci, co jest szczególnie ważne w dynamicznie zmieniającym się środowisku technologicznym.

Pytanie 3

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku wskazuje na opakowanie

A. do ponownego użycia

B. zgodne z normą TCO

C. odpowiednie do recyklingu

D. wykonane z materiałów wtórnych

Symbol przedstawiony na rysunku to klasyczne oznaczenie wskazujące na możliwość recyklingu opakowania W kontekście ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju recykling jest kluczowym procesem w którym materiały są przetwarzane i ponownie używane zmniejszając tym samym zapotrzebowanie na surowce pierwotne oraz ograniczając ilość odpadów trafiających na wysypiska W Europie i na świecie coraz więcej krajów wprowadza regulacje prawne które wymagają od producentów umieszczania tego typu oznaczeń na opakowaniach co ułatwia konsumentom właściwą segregację odpadów Przykładowo w Unii Europejskiej obowiązują dyrektywy dotyczące gospodarki o obiegu zamkniętym które promują recykling jako jedną z podstawowych strategii zarządzania odpadami Umieszczanie symbolu recyklingu na opakowaniach informuje konsumentów że po użyciu produkt można oddać do recyklingu co wspiera działania proekologiczne oraz edukuje społeczeństwo w zakresie zrównoważonego zarządzania zasobami

Pytanie 4

W systemie Linux narzędzie iptables jest wykorzystywane do

A. ustawiania zapory sieciowej

B. zarządzania serwerem pocztowym

C. konfigurowania karty sieciowej

D. konfigurowania zdalnego dostępu do serwera

Konfiguracja serwera pocztowego, zdalnego dostępu do serwera oraz karty sieciowej to obszary, które nie są związane z rolą iptables w systemie Linux. Serwery pocztowe są odpowiedzialne za wysyłanie, odbieranie i przechowywanie wiadomości e-mail, a ich konfiguracja zazwyczaj wymaga znajomości protokołów takich jak SMTP, POP3 czy IMAP, które nie mają nic wspólnego z zarządzaniem ruchem sieciowym. Zdalny dostęp do serwera, z kolei, odnosi się do metod umożliwiających użytkownikom łączenie się z systemem za pośrednictwem protokołów takich jak SSH czy RDP, które również nie dotyczą filtracji ruchu. Co więcej, konfiguracja karty sieciowej skupia się na ustawieniach sprzętowych oraz parametrach komunikacyjnych, takich jak adres IP czy maska podsieci. Błędne przypisanie iptables do tych zadań wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji narzędzia. Iptables jest narzędziem firewallowym, a nie systemem konfiguracyjnym dla serwerów czy sprzętu sieciowego. W praktyce, wiele osób myli różne aspekty zarządzania siecią, co prowadzi do niejasności w zakresie zastosowań poszczególnych narzędzi i technologii. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każde z tych zadań wymaga innego zestawu narzędzi i umiejętności, a ignorowanie tej różnicy może prowadzić do nieefektywnej administracji siecią.

Pytanie 5

Jaki port na tylnym panelu płyty głównej jest w dokumentacji określany jako port zgodny z normą RS232C?

A. USB

B. PS/2

C. LPT

D. COM

Port COM, znany również jako port szeregowy, jest zgodny z standardem RS232C, który definiuje sposób komunikacji szeregowej pomiędzy urządzeniami. RS232C był jednym z pierwszych standardów komunikacyjnych używanych w komputerach osobistych, a jego odpowiednikiem w dzisiejszych czasach są złącza USB, które jednak nie są kompatybilne z RS232C bez użycia odpowiednich adapterów. Porty COM są używane do podłączania różnych urządzeń, takich jak modemy, drukarki czy urządzenia przemysłowe. W praktyce, porty COM mogą być wykorzystywane w aplikacjach wymagających komunikacji w czasie rzeczywistym, gdzie opóźnienia muszą być minimalne. Standard RS232C korzysta z napięć do komunikacji, gdzie logiczna '1' odpowiada napięciu od -3V do -15V, a '0' od +3V do +15V. Zrozumienie portu COM i jego zastosowania jest istotne dla inżynierów i techników, szczególnie w kontekście starszych technologii, które wciąż znajdują zastosowanie w wielu systemach i urządzeniach.

Pytanie 6

Główną metodą ochrony sieci komputerowej przed zewnętrznymi atakami jest wykorzystanie

A. zapory sieciowej

B. blokady portu 80

C. serwera Proxy

D. programu antywirusowego

Zapora sieciowa, znana również jako firewall, to kluczowy element zabezpieczeń sieciowych, który monitoruje i kontroluje ruch sieciowy w oparciu o określone zasady bezpieczeństwa. Jej głównym zadaniem jest blokowanie nieautoryzowanego dostępu do sieci oraz ochrona przed atakami z zewnątrz. W praktyce zapory sieciowe mogą być zarówno sprzętowe, jak i programowe, co pozwala na ich elastyczne zastosowanie w różnych środowiskach. Przykładem zastosowania zapory sieciowej może być konfiguracja reguł, które pozwalają na dostęp do zasobów jedynie z zaufanych adresów IP, a blokują wszystkie inne połączenia. Ponadto, zapory sieciowe mogą być zintegrowane z systemami wykrywania włamań (IDS) oraz rozwiązaniami typu Unified Threat Management (UTM), co dodatkowo zwiększa poziom ochrony. Stosowanie zapory sieciowej jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak model bezpieczeństwa wielowarstwowego, w którym różne technologie ochrony współpracują w celu zwiększenia ogólnego bezpieczeństwa sieci. Standardy takie jak ISO/IEC 27001 podkreślają znaczenie skutecznego zarządzania ryzykiem związanym z bezpieczeństwem informacji, co obejmuje również wdrażanie efektywnych zapór sieciowych.

Pytanie 7

Wskaź na zakres adresów IP klasy A, który jest przeznaczony do prywatnej adresacji w sieciach komputerowych?

A. 172.16.0.0 - 172.31.255.255

B. 10.0.0.0 - 10.255.255.255

C. 192.168.0.0 - 192.168.255.255

D. 127.0.0.0 - 127.255.255.255

Adresy IP w zakresie od 10.0.0.0 do 10.255.255.255 są zarezerwowane dla prywatnej adresacji w sieciach komputerowych, co czyni je częścią standardu RFC 1918. Ten zakres jest często wykorzystywany w sieciach lokalnych, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie adresacją bez potrzeby korzystania z publicznych adresów IP, co z kolei pomaga zaoszczędzić cenną przestrzeń adresową. Przykładowo, wiele organizacji wdraża ten zakres w infrastrukturze sieciowej, aby stworzyć lokalne sieci LAN, które mogą komunikować się ze sobą, ale są izolowane od Internetu. Dzięki możliwości stosowania NAT (Network Address Translation), urządzenia w sieci lokalnej mogą korzystać z adresów prywatnych, a ich ruch może być tłumaczony na publiczny adres, umożliwiając komunikację z zewnętrznymi sieciami. W kontekście bezpieczeństwa, użycie prywatnych adresów IP zmniejsza ryzyko ataków z zewnątrz, ponieważ te adresy nie są routowane w Internecie. Warto również zauważyć, że prywatne adresy IP mogą być dowolnie używane w sieciach wewnętrznych, co sprawia, że są niezwykle popularne wśród administratorów sieci.

Pytanie 8

Który protokół zamienia adresy IP na adresy MAC, używane w sieciach Ethernet?

A. IP

B. SNMP

C. ARP

D. IRC

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem w komunikacji sieciowej, który umożliwia przekształcenie logicznych adresów IP na fizyczne adresy MAC (Media Access Control). Gdy urządzenie w sieci potrzebuje wysłać dane do innego urządzenia, musi znać jego adres MAC, ale zazwyczaj ma jedynie jego adres IP. Protokół ARP rozwiązuje ten problem, wysyłając zapytanie do lokalnej sieci, pytając, który z podłączonych urządzeń ma dany adres IP. Urządzenie, które rozpozna swój adres IP, odpowiada swoim adresem MAC. ARP działa w warstwie drugiej modelu OSI, co oznacza, że jest bezpośrednio związany z komunikacją na poziomie dostępu do sieci. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, gdy komputer łączy się z routerem, aby uzyskać dostęp do internetu. ARP pozwala na wydajne przesyłanie danych w sieci Ethernet, co jest zgodne z normami IEEE 802.3. Bez ARP, komunikacja w sieciach opartych na protokole IP byłaby znacznie bardziej skomplikowana i mniej efektywna, co podkreśla jego fundamentalne znaczenie w architekturze sieciowej.

Pytanie 9

Martwy piksel, będący defektem monitorów LCD, to punkt, który trwa niezmiennie w kolorze

A. czarnym

B. żółtym

C. fioletowym

D. szarym

Martwy piksel to problem, który dotyczy wyświetlaczy LCD i oznacza punkt na ekranie, który nie reaguje na sygnały z karty graficznej. W przypadku martwego piksela, najczęściej pozostaje on w jednym, niezmiennym kolorze, a najczęściej jest to kolor czarny. Oznacza to, że piksel nie emituje światła, co sprawia, że jest widoczny jako ciemny punkt na tle jaśniejszego obrazu. Martwe piksele mogą występować z różnych przyczyn, w tym uszkodzeń mechanicznych, błędów w produkcji lub problemów z oprogramowaniem. W branży standardem jest, że producenci monitorów klasyfikują martwe piksele jako defekty, jeżeli ich liczba przekracza określony próg, który zazwyczaj wynosi kilka pikseli na milion. Użytkownicy mogą spotkać się z tym problemem podczas codziennego użytku, np. w grach komputerowych czy podczas pracy z grafiką, gdzie jakość obrazu ma kluczowe znaczenie. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie monitorów pod kątem martwych pikseli, aby zminimalizować wpływ takich defektów na doświadczenia użytkowników.

Pytanie 10

Aby połączyć dwa przełączniki oddalone o 200 m i zapewnić minimalną przepustowość 200 Mbit/s, powinno się użyć

A. skrótkę STP.

B. skrótkę UTP.

C. światłowó.

D. kabel koncentryczny 50 ?.

Światłowód to najlepsze rozwiązanie do połączenia dwóch przełączników na odległość 200 m, zwłaszcza gdy wymagana jest przepustowość minimalna 200 Mbit/s. Światłowody oferują znacznie wyższe przepustowości w porównaniu do tradycyjnych mediów miedzianych, co czyni je idealnym wyborem w środowiskach z intensywnym ruchem danych. Dzięki zastosowaniu technologii światłowodowej można osiągnąć prędkości rzędu gigabitów na sekundę. Dodatkowo, światłowody są odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co jest istotne w złożonych infrastrukturach sieciowych. W praktyce, wiele nowoczesnych biur i centrów danych korzysta z połączeń światłowodowych, aby zapewnić stabilne i szybkie połączenia. Przy odpowiednim doborze kabli światłowodowych, jak np. OM3 lub OM4 dla sieci lokalnych, możliwe jest uzyskanie zasięgu nawet do 300 m przy prędkości 10 Gbit/s. Zgodnie z normą ANSI/TIA-568-C, światłowody są rekomendowane do aplikacji wymagających dużej przepustowości oraz na dłuższe dystanse, co czyni je odpowiednim wyborem w tym scenariuszu.

Pytanie 11

Czym jest serwer poczty elektronicznej?

A. Firebird

B. PostgreSQL

C. Postfix

D. MySQL

Postfix jest jednym z najpopularniejszych serwerów poczty e-mail, używanym do wysyłania i odbierania wiadomości e-mail w Internecie. Jako serwer poczty, Postfix działa jako agent transportowy, co oznacza, że odpowiedzialny jest za zarządzanie przesyłaniem wiadomości między różnymi serwerami oraz ich dostarczaniem do lokalnych skrzynek pocztowych. Jest to oprogramowanie typu open-source, co daje użytkownikom możliwość dostosowania i rozbudowy w zależności od ich potrzeb. Przykładowo, wiele organizacji korzysta z Postfixa w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak Dovecot, aby stworzyć kompleksowy system pocztowy, który obsługuje zarówno protokół SMTP do wysyłania wiadomości, jak i IMAP/POP3 do ich odbierania. Postfix charakteryzuje się wysoką wydajnością, elastycznością oraz dużą skalowalnością, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla firm różnej wielkości. Dobra praktyka w konfiguracji Postfixa obejmuje zabezpieczenie serwera za pomocą metod takich jak TLS oraz autoryzacja użytkowników, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 12

Jaką liczbę naturalną reprezentuje zapis 41 w systemie szesnastkowym w systemie dziesiętnym?

A. 65

B. 81

C. 91

D. 75

Liczba 41 w systemie szesnastkowym składa się z 4 w pozycji szesnastkowej i 1 w jednostkach. Żeby zamienić to na system dziesiętny, trzeba pomnożyć każdą cyfrę przez odpowiednią potęgę liczby 16. Więc mamy 4 razy 16 do 1 plus 1 razy 16 do 0. Czyli wychodzi 4 razy 16 plus 1 razy 1, co daje 64 plus 1, czyli 65. W programowaniu często przydaje się ta konwersja, zwłaszcza jak definiujemy kolory w CSS, gdzie używamy systemu szesnastkowego. Wiedza o tym, jak zamieniać liczby między systemami, jest naprawdę ważna, szczególnie dla programistów, bo w niskopoziomowym kodzie czy algorytmach często trzeba działać szybko i efektywnie. Dobrze jest więc znać zasady konwersji, bo to sporo ułatwia w zaawansowanych projektach informatycznych.

Pytanie 13

W systemie binarnym liczba 51(10) przyjmuje formę

A. 101011

B. 110111

C. 101001

D. 110011

Odpowiedź 110011 jest poprawna, ponieważ reprezentuje liczbę dziesiętną 51 w systemie binarnym. Aby przekształcić liczbę z systemu dziesiętnego na binarny, należy dzielić liczbę dziesiętną przez 2, zapisując reszty z dzielenia. Dla liczby 51 wygląda to następująco: 51 podzielone przez 2 daje 25 z resztą 1, 25 podzielone przez 2 to 12 z resztą 1, następnie 12 podzielone przez 2 to 6 z resztą 0, 6 podzielone przez 2 to 3 z resztą 0, 3 podzielone przez 2 to 1 z resztą 1, a 1 podzielone przez 2 daje 0 z resztą 1. Zbierając reszty od dołu do góry, otrzymujemy 110011. Przykłady zastosowania konwersji liczby z systemu dziesiętnego na binarny obejmują programowanie komputerowe, gdzie systemy binarne są kluczowe dla działania komputerów, a także w elektronikę cyfrową, gdzie reprezentacja binarna służy do komunikacji między różnymi urządzeniami. Dobra praktyka przy pracy z różnymi systemami liczbowymi to zawsze potwierdzanie poprawności konwersji poprzez sprawdzenie wartości w obu systemach.

Pytanie 14

Jakie pole znajduje się w nagłówku protokołu UDP?

A. Wskaźnik pilności

B. Suma kontrolna

C. Numer sekwencyjny

D. Numer potwierdzenia

W kontekście protokołu UDP istnieje wiele błędnych przekonań dotyczących jego pola nagłówka. Wskaźnik pilności, numer potwierdzenia oraz numer sekwencyjny nie są częścią nagłówka UDP. Wskaźnik pilności jest stosowany w TCP, aby sygnalizować priorytet przesyłanych segmentów; jest to funkcja charakterystyczna dla protokołów, które zapewniają kontrolę przepływu i retransmisję. Numer potwierdzenia jest również używany w TCP, umożliwiając potwierdzenie odebrania danych. Numer sekwencyjny, z kolei, jest kluczowy dla synchronizacji i kontrolowania kolejności pakietów w TCP, ale UDP, jako protokół bezpołączeniowy, nie zapewnia tych mechanizmów. Pominięcie zrozumienia różnic między tymi protokołami może prowadzić do nieprawidłowego stosowania ich w aplikacjach, co z kolei może skutkować problemami z wydajnością i niezawodnością przesyłu danych. Protokół UDP jest wykorzystywany w scenariuszach, gdzie szybkość jest kluczowa, a opóźnienia związane z potwierdzeniami czy retransmisjami są nieakceptowalne. Dlatego ważne jest zrozumienie, że jedynie suma kontrolna jest istotna dla zapewnienia integralności danych w UDP, podczas gdy inne pola związane są z architekturą TCP, co jest fundamentalną różnicą w ich projektowaniu i zastosowaniu.

Pytanie 15

Jakiego rodzaju fizyczna topologia sieci komputerowej jest zobrazowana na rysunku?

A. Siatka częściowa

B. Topologia gwiazdowa

C. Połączenie Punkt-Punkt

D. Topologia pełnej siatki

Topologia pełnej siatki jest jedną z najbardziej niezawodnych fizycznych topologii sieci komputerowych. W tym modelu każdy komputer jest połączony bezpośrednio z każdym innym komputerem, co daje najwyższy poziom redundancji i minimalizuje ryzyko awarii sieci. Dzięki temu, nawet jeśli jedno z połączeń zostanie przerwane, dane mogą być przesyłane innymi ścieżkami, co zapewnia ciągłość działania sieci. Taki układ znajduje zastosowanie w krytycznych systemach, takich jak sieci bankowe czy infrastruktura lotniskowa, gdzie niezawodność jest kluczowa. Zgodnie ze standardami branżowymi, pełna siatka jest uważana za wysoce odporną na awarie, choć koszty implementacji mogą być wysokie z powodu dużej liczby wymaganych połączeń. W praktyce, pełna siatka może być używana w segmentach sieci, które wymagają wysokiej przepustowości i niskiej latencji, jak centra danych lub systemy o wysokiej dostępności. Takie podejście zapewnia również równomierne obciążenie sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu niezawodnych systemów informatycznych.

Pytanie 16

Aby wymusić na użytkownikach lokalnych systemów z rodziny Windows Server regularną zmianę haseł oraz stosowanie haseł o odpowiedniej długości, które spełniają kryteria złożoności, należy ustawić

A. zasady blokady konta w zasadach grupowych

B. zasady haseł w lokalnych zasadach zabezpieczeń

C. parametry konta użytkownika w narzędziu zarządzania komputerem

D. konta użytkowników w Ustawieniach

Odpowiedź "zasady haseł w zasadach zabezpieczeń lokalnych" jest poprawna, ponieważ to w tym miejscu można skonfigurować wymogi dotyczące złożoności haseł oraz okresowej zmiany haseł dla kont użytkowników w systemach Windows Server. Umożliwia to administratorom kontrolowanie polityki haseł, co jest kluczowym elementem zabezpieczeń w środowiskach IT. Przykładowo, można ustalić minimalną długość hasła, wymusić użycie znaków specjalnych, cyfr oraz wielkich liter, co znacząco zwiększa odporność na ataki brute-force. W dobrych praktykach bezpieczeństwa IT, takich jak standardy NIST, podkreśla się znaczenie silnych haseł oraz regularnej ich zmiany. Dzięki odpowiednim ustawieniom w zasadach zabezpieczeń lokalnych można również wprowadzić blokady konta po kilku nieudanych próbach logowania, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo. To podejście jest zgodne z politykami bezpieczeństwa wielu organizacji, które mają na celu minimalizację ryzyka naruszeń danych.

Pytanie 17

Oznaczenie CE świadczy o tym, że

A. wyrób spełnia wymagania dotyczące bezpieczeństwa użytkowania, ochrony zdrowia oraz ochrony środowiska

B. wyrób jest zgodny z normami ISO

C. producent ocenił produkt pod kątem wydajności i ergonomii

D. wyrób został wyprodukowany na terenie Unii Europejskiej

Często tam, gdzie wybiera się błędne odpowiedzi, pojawia się zamieszanie związane z tym, co tak naprawdę znaczy oznaczenie CE. Odpowiedzi mówiące, że produkt musi być zgodny z normami ISO albo że musi być wyprodukowany w UE, są w błędzie. CE nie ma nic wspólnego z normami ISO, które są dobrowolne, a nie obowiązkowe. To znaczy, że coś może być zgodne z ISO, ale nie spełniać wymogów CE. A także warto wiedzieć, że produkt może mieć oznaczenie CE nawet jeśli powstał poza Unią Europejską, byleby spełniał unijne wymagania. Wartościowym tematem do zrozumienia jest to, że oznaczenie CE angażuje się przede wszystkim w bezpieczeństwo i zdrowie, a nie w wydajność czy ergonomię, co to się ocenia na podstawie innych norm. Często te błędne myśli wynikają z nieznajomości różnicy między normami bezpieczeństwa a innymi rzeczami jak wydajność czy komfort. Fajnie by było bardziej zgłębić temat tych dyrektyw unijnych oraz związanych z nimi norm, żeby w pełni ogarnąć, co tak naprawdę oznacza oznakowanie CE i dlaczego jest tak ważne dla naszego bezpieczeństwa.

Pytanie 18

Który adres IP reprezentuje hosta działającego w sieci o adresie 192.168.160.224/28?

A. 192.168.160.225

B. 192.168.160.239

C. 192.168.160.192

D. 192.168.160.240

Adres IP 192.168.160.225 jest poprawnym adresem hosta w sieci o adresie 192.168.160.224/28, ponieważ ta sieć ma maskę podsieci 255.255.255.240, co oznacza, że z identyfikatora sieci można wydzielić 16 adresów IP. Adresy w tej podsieci to 192.168.160.224 (adres sieci), 192.168.160.225 (pierwszy adres hosta), przez 192.168.160.239 (ostatni adres hosta), a 192.168.160.240 to adres rozgłoszeniowy. W związku z tym, adres 192.168.160.225 jest pierwszym dostępny adresem hosta, co czyni go poprawnym wyborem. W praktyce, przydzielanie adresów IP w takiej sieci jest kluczowe w kontekście efektywnego zarządzania adresacją, a także w zapewnieniu, że każdy host w sieci ma unikalny adres. W standardach branżowych, takie podejście do adresacji IP jest zgodne z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), które umożliwiają bardziej elastyczne podejście do podziału adresów IP i minimalizacji marnotrawstwa adresów.

Pytanie 19

Aby stworzyć bezpieczny wirtualny tunel pomiędzy dwoma komputerami korzystającymi z Internetu, należy użyć technologii

A. VoIP (Voice over Internet Protocol)

B. VPN (Virtual Private Network)

C. EVN (Easy Virtual Network)

D. VLAN (Virtual Local Area Network)

Wybór odpowiedzi związanych z EVN, VoIP oraz VLAN może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji i zastosowania tych technologii. EVN, czyli łatwa sieć wirtualna, nie jest standardowo uznawana za technologię umożliwiającą tworzenie bezpiecznych tuneli, a raczej odnosi się do prostszych form zdalnego dostępu. VoIP, czyli protokół głosowy w Internecie, skupia się głównie na przesyłaniu dźwięku, co sprawia, że nie ma zastosowania w kontekście tworzenia bezpiecznych tuneli danych. Ta technologia ma zupełnie inną funkcję, koncentrując się na komunikacji głosowej, a nie na bezpieczeństwie przesyłanych informacji. VLAN, z kolei, to technologia stosowana do segmentacji sieci lokalnych, co pozwala na organizację ruchu w sieci, ale nie zapewnia szyfrowania ani bezpiecznego połączenia przez Internet. Często osoby mylą VLAN z VPN, nie dostrzegając kluczowej różnicy między nimi. Błędne przypisanie tych technologii do kontekstu bezpieczeństwa danych może prowadzić do poważnych luk w zabezpieczeniach. Dlatego ważne jest zrozumienie, że dla zapewnienia bezpieczeństwa komunikacji w Internecie, VPN jest niezbędnym narzędziem, podczas gdy inne wymienione technologie pełnią inne funkcje i nie są przeznaczone do zabezpieczania połączeń między komputerami.

Pytanie 20

Jakie porty powinny być odblokowane w firewallu komputera, aby uzyskać dostęp do zainstalowanej usługi FTP?

A. 25 i 110

B. 20 i 21

C. 80 i 443

D. 53 i 137

Wybór portów 25 i 110 jest błędny, ponieważ są one używane w zupełnie innych kontekstach. Port 25 jest standardowo używany przez protokół SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który służy do przesyłania wiadomości e-mail. Z kolei port 110 to port, na którym działa protokół POP3 (Post Office Protocol), służący do odbierania e-maili. Zrozumienie, że różne usługi sieciowe operują na dedykowanych portach, jest kluczowe dla prawidłowego konfigurowania zapory sieciowej. Zablokowanie portów FTP, a jednocześnie otwarcie portów używanych do obsługi e-maili nie tylko uniemożliwia przesyłanie plików, ale także może prowadzić do nieprawidłowego działania aplikacji pocztowych. W kontekście odpowiedzi zawierających porty 53 i 137, port 53 jest używany przez protokół DNS (Domain Name System), który odpowiada za resolucję nazw domen, a port 137 odnosi się do NetBIOS, który jest używany w sieciach lokalnych do komunikacji. Oba te porty nie mają nic wspólnego z protokołem FTP. Również porty 80 i 443 są portami wykorzystywanymi przez protokół HTTP i HTTPS do przesyłania stron internetowych. Ich odblokowanie nie wpłynie na funkcjonowanie FTP, co może prowadzić do nieporozumień przy konfiguracji zapory. W praktyce, administratorzy powinni dokładnie znać przypisania portów do protokołów, co pozwoli na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym i poprawne zabezpieczenie infrastruktury.

Pytanie 21

Który z podanych adresów IPv4 stanowi adres publiczny?

A. 10.0.3.42

B. 172.16.32.7

C. 192.168.0.4

D. 194.204.152.34

Adresy 10.0.3.42, 172.16.32.7 oraz 192.168.0.4 to przykłady adresów prywatnych, które są stosowane w sieciach lokalnych. Adresy prywatne są definiowane przez standardy RFC 1918 i RFC 4193 i nie mogą być routowane w Internecie. Z tego powodu nie mogą być używane do komunikacji z zewnętrznymi sieciami. W przypadku 10.0.3.42, to adres z zakresu 10.0.0.0/8, który jest przeznaczony dla dużych sieci lokalnych. Adres 172.16.32.7 znajduje się w zakresie 172.16.0.0/12, również dedykowany dla prywatnych sieci. Z kolei 192.168.0.4, który jest jednym z najbardziej popularnych adresów w użyciu domowym, należy do zakresu 192.168.0.0/16. Typowym błędem jest mylenie adresów prywatnych z publicznymi, co prowadzi do nieprawidłowego planowania infrastruktury sieciowej. Osoby projektujące sieci lokalne często nie zdają sobie sprawy, że adresy prywatne są widoczne tylko wewnątrz danej sieci i nie można ich używać do komunikacji z innymi sieciami w Internecie. Dlatego ważne jest, aby przy projektowaniu sieci lokalnych zrozumieć różnicę między adresami prywatnymi a publicznymi oraz zastosować odpowiednie praktyki, takie jak używanie NAT (Network Address Translation) w celu umożliwienia komunikacji z Internetem przy użyciu adresu publicznego.

Pytanie 22

Sieć lokalna posiada adres IP 192.168.0.0/25. Który adres IP odpowiada stacji roboczej w tej sieci?

A. 192.168.1.1

B. 192.160.1.25

C. 192.168.0.100

D. 192.168.0.192

Adresy IP 192.168.1.1, 192.160.1.25 i 192.168.0.192 są nieprawidłowe dla sieci lokalnej o adresie 192.168.0.0/25, ponieważ nie mieszczą się w odpowiednim zakresie adresów. Adres 192.168.1.1 znajduje się w innej podsieci, a dokładniej w sieci 192.168.1.0/24. Ta sytuacja może prowadzić do nieporozumień w zarządzaniu siecią, ponieważ urządzenia w różnych podsieciach nie mogą się ze sobą komunikować bez odpowiedniej konfiguracji routingu. Adres 192.160.1.25 jest całkowicie nieprawidłowy, ponieważ nie zgodny z klasą C, do której należy sieć 192.168.x.x, a także nie pasuje do zakresu prywatnych adresów IP. Z kolei adres 192.168.0.192, mimo że należy do tej samej sieci, jest adresem rozgłoszeniowym (broadcast) dla podsieci 192.168.0.0/25, co oznacza, że jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich urządzeń w tej podsieci. W rezultacie, przydzielanie adresu, który jest adresem rozgłoszeniowym, jest błędem, ponieważ nie może być przypisany do konkretnego urządzenia. Kluczowe jest, aby przydzielając adresy IP, kierować się zasadami podziału i zarządzania adresacją IP, aby uniknąć konfliktów oraz zapewnić prawidłową komunikację w sieci.

Pytanie 23

Jakiego rodzaju wkręt powinno się zastosować do przymocowania napędu optycznego o szerokości 5,25" w obudowie, która wymaga użycia śrub do mocowania napędów?

A. B

B. D

C. A

D. C

Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ wkręt przedstawiony jako opcja B to typowy wkręt M3 używany do mocowania napędów optycznych 5,25 cala w komputerach stacjonarnych. Wkręty M3 są standardem w branży komputerowej, co jest poparte specyfikacją ATX oraz innymi normami dotyczącymi budowy komputerów osobistych. Ich średnica oraz skok gwintu są idealnie dopasowane do otworów montażowych w obudowach przeznaczonych dla napędów optycznych i twardych dysków, zapewniając stabilne mocowanie bez ryzyka uszkodzenia sprzętu. Użycie odpowiedniego wkrętu jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wentylacji oraz redukcji drgań, co wpływa na wydajność oraz żywotność sprzętu. Praktyczne zastosowania wkrętów M3 obejmują również montaż innych podzespołów, takich jak płyty główne czy karty rozszerzeń, co świadczy o ich uniwersalności. Dobre praktyki montażowe zalecają używanie odpowiednich narzędzi, takich jak wkrętaki krzyżakowe, aby uniknąć uszkodzenia gwintu, co dodatkowo podkreśla znaczenie wyboru odpowiedniego wkrętu dla danej aplikacji.

Pytanie 24

Aby podnieść wydajność komputera w grach, karta graficzna Sapphire Radeon R9 FURY OC, 4GB HBM (4096 Bit), HDMI, DVI, 3xDP została wzbogacona o technologię

A. CUDA

B. Stream

C. SLI

D. CrossFireX

SLI (Scalable Link Interface) to technologia opracowana przez firmę NVIDIA, która pozwala na łączenie wielu kart graficznych w celu zwiększenia wydajności. Chociaż SLI jest podobne do CrossFireX, to jest specyficzne dla kart graficznych NVIDIA, co oznacza, że nie ma zastosowania w przypadku karty AMD, jak Sapphire Radeon R9 FURY OC. Stream to technologia wspierająca równoległe przetwarzanie danych, ale nie odnosi się bezpośrednio do wydajności gier. Wspiera ona procesory graficzne w wykonywaniu obliczeń, jednak nie jest dedykowana wielokartowym konfiguracjom jak CrossFireX. CUDA (Compute Unified Device Architecture) to również technologia stworzona przez NVIDIĘ, która pozwala deweloperom wykorzystywać moc obliczeniową kart graficznych NVIDIA do różnych zastosowań obliczeniowych, ale nie jest to technologie związana z wieloma kartami. Typowym błędem jest mylenie tych technologii, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących ich zastosowania. Ważne jest, aby zrozumieć, że wybór technologii zależy od producenta karty graficznej i jej przeznaczenia, a ich funkcje są dostosowane do specyficznych potrzeb użytkowników. Aby osiągnąć optymalną wydajność, należy zatem wybierać technologie zgodne z posiadanymi komponentami sprzętowymi, a także monitorować ich wsparcie w grach oraz aplikacjach.

Pytanie 25

Jaką maksymalną prędkość transferu danych umożliwia interfejs USB 3.0?

A. 120MB/s

B. 5Gb/s

C. 400Mb/s

D. 4GB/s

Wybór prędkości 120 MB/s jest niepoprawny, ponieważ ta wartość odnosi się do standardu USB 2.0, który osiąga maksymalne prędkości transferu na poziomie 480 Mb/s (około 60 MB/s w praktyce). Również odpowiedź 400 Mb/s, chociaż bliska, nie odzwierciedla rzeczywistej maksymalnej prędkości USB 3.0, która wynosi 5 Gb/s. Odpowiedź sugerująca 4 GB/s jest znacznie przekroczona, ponieważ stanowi to wartość ponad dwukrotnie większą niż aktualny maksimum dla USB 3.0. Zrozumienie różnic między standardami USB jest kluczowe, ponieważ błędne interpretowanie prędkości może prowadzić do wyboru niewłaściwych urządzeń do zastosowań, które wymagają wysokiej przepustowości, takich jak transfer dużych plików wideo czy backup danych. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie jednostek miary, takich jak megabity i megabajty, co skutkuje nieprawidłowym oszacowaniem prędkości transferu. Wiedza o standardach USB jest niezbędna dla profesjonalistów, którzy muszą dokonywać świadomych wyborów dotyczących technologii, które będą używane w codziennej pracy.

Pytanie 26

Dysk zewnętrzny 3,5" o pojemności 5 TB, używany do archiwizacji lub wykonywania kopii zapasowych, wyposażony jest w obudowę z czterema interfejsami komunikacyjnymi do wyboru. Który z tych interfejsów powinien być użyty do podłączenia do komputera, aby uzyskać najwyższą prędkość transferu?

A. WiFi 802.11n

B. FireWire80

C. USB 3.1 gen 2

D. eSATA 6G

Wybór eSATA 6G może wydawać się kuszący, ponieważ oferuje teoretyczną prędkość transmisji do 6 Gbit/s. Jednak w praktyce eSATA wymaga stosowania zewnętrznych zasilaczy i nie jest tak uniwersalne jak USB 3.1 gen 2, który oferuje zasilanie poprzez kabel. Dodatkowo, eSATA nie wspiera przesyłania danych w trybie USB, co czyni go mniej elastycznym. FireWire 800, z prędkością do 800 Mbit/s, również nie może konkurować z proponowanym standardem USB, stając się przestarzałym w obliczu nowoczesnych rozwiązań. WiFi 802.11n jest najsłabszym ogniwem, oferującym prędkości, które rzadko przekraczają 600 Mbit/s w idealnych warunkach, co jest zdecydowanie niewystarczające dla dużych transferów danych z dysków zewnętrznych. Przy wyborze interfejsu do połączenia z dyskiem zewnętrznym kluczowe jest uzyskanie najwyższej wydajności, a standardy takie jak USB 3.1 gen 2 stanowią najlepszy wybór, eliminując problemy związane z opóźnieniami i ograniczeniami związanymi z innymi interfejsami.

Pytanie 27

Rysunek ilustruje sposób działania drukarki

A. laserowej

B. sublimacyjnej

C. igłowej

D. atramentowej

Drukarka sublimacyjna działa na zasadzie podgrzewania specjalnego tuszu do momentu, w którym przechodzi on ze stanu stałego w gaz, a następnie osadza się na nośniku. Proces ten jest często stosowany do drukowania zdjęć na specjalnym papierze lub tkaninach i charakteryzuje się płynnymi przejściami kolorów oraz trwałością. Jednak nie pasuje do przedstawionego schematu, który bardziej przypomina proces termiczny inkjet. Z kolei drukarki laserowe wykorzystują bęben światłoczuły i toner, który jest przyciągany do naładowanego statycznie bębna. Toner jest następnie wygrzewany na papierze, co kompletnie różni się od mechanizmu przedstawionego na ilustracji. Drukarki igłowe, znane ze swojej mechanicznej prostoty, używają zestawu igieł, które uderzają w taśmę barwiącą, transferując tusz na papier, co ma zastosowanie głównie przy drukowaniu dokumentów wielowarstwowych jak faktury. Błędne podejście sugeruje mylenie zjawisk termicznych i mechanicznych, które odgrywają kluczową rolę w tych technologiach. Każda z tych drukarek ma specyficzne zastosowania i mechanizmy działania, które różnią się od procesu pokazanego na obrazku, typowego dla drukarek atramentowych.

Pytanie 28

Na ilustracji zaprezentowano schemat blokowy karty

A. graficznej

B. dźwiękowej

C. telewizyjnej

D. sieciowej

Schemat nie przedstawia karty dźwiękowej, graficznej ani sieciowej. Karta dźwiękowa koncentruje się na przetwarzaniu sygnałów audio, posiadając komponenty takie jak przetworniki cyfrowo-analogowe (D/A), wejścia i wyjścia audio, a także procesor dźwiękowy DSP, które służą do obsługi różnych formatów dźwięku. Schemat nie pokazuje takich elementów, zamiast tego koncentruje się na przetwarzaniu sygnałów wideo. Karta graficzna natomiast zawiera procesor graficzny (GPU), pamięć VRAM oraz różne porty wyjścia wideo, takie jak HDMI czy DisplayPort, które umożliwiają renderowanie i wyświetlanie grafiki 3D oraz wideo na monitorze. Brak tych komponentów wyklucza możliwość, że jest to karta graficzna. Karta sieciowa jest odpowiedzialna za łączenie komputera z siecią komputerową, a jej podstawowe elementy to porty sieciowe, kontroler sieciowy i często zintegrowane anteny Wi-Fi. Schemat nie wskazuje na obecność żadnych funkcji związanych z przetwarzaniem sieciowym. Typowe błędy, które prowadzą do niewłaściwej identyfikacji, to przypisywanie ogólnych funkcji przetwarzania sygnału do konkretnej technologii bez zrozumienia specyficznego zastosowania komponentów, co w tym przypadku dotyczy wideo i telewizji, a nie audio, grafiki czy sieci. Skupienie się na kluczowych funkcjach i komponentach oraz ich praktycznych zastosowaniach pomaga uniknąć takich błędów.

Pytanie 29

W topologii gwiazdy każde urządzenie działające w sieci jest

A. podłączone do węzła sieci.

B. połączone z jedną magistralą.

C. spojone ze sobą przewodami, tworząc zamknięty pierścień.

D. skonfigurowane z dwoma sąsiadującymi komputerami

Topologia gwiazdy to jeden z najpopularniejszych układów sieciowych, w którym wszystkie urządzenia (komputery, drukarki, itp.) są podłączone do centralnego węzła, którym najczęściej jest switch lub hub. Dzięki temu, w przypadku awarii jednego z urządzeń, pozostałe nadal mogą funkcjonować. Taka architektura ułatwia również zarządzanie siecią, ponieważ wszelkie operacje, takie jak dodawanie nowych urządzeń czy diagnozowanie problemów, można przeprowadzać w centralnym punkcie. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy jest typowa sieć lokalna (LAN) w biurach, gdzie wiele komputerów łączy się z jednym centralnym przełącznikiem, co zapewnia wysoką wydajność oraz minimalizuje ryzyko kolizji danych. Topologia ta jest również zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają użycie centralnych urządzeń do zarządzania ruchem w sieci, co zwiększa jej efektywność i bezpieczeństwo.

Pytanie 30

Adres IP jest przypisywany przełącznikowi warstwy drugiej w celu

A. uzyskania zdalnego dostępu

B. konfiguracji domeny rozgłoszeniowej

C. skonfigurowania portu bezpieczeństwa

D. ograniczenia pasma na portach

Przełączniki warstwy drugiej nie mają na celu ograniczania pasma na portach. Ograniczanie pasma, znane jako rate limiting, jest funkcjonalnością bardziej typową dla przełączników warstwy trzeciej lub urządzeń takich jak routery, które operują na poziomie IP. Przełączniki warstwy drugiej operują głównie na adresach MAC i nie podejmują decyzji o kierunkowaniu pakietów na podstawie informacji zawartych w nagłówkach IP. W kontekście zarządzania pasmem, na portach przełącznika można skonfigurować polityki QoS (Quality of Service), które jednak również wymagają wsparcia ze strony warstwy trzeciej. Kolejną błędną koncepcją jest stwierdzenie, że adres IP jest nadawany w celu konfiguracji domeny rozgłoszeniowej. W rzeczywistości konfiguracja domeny rozgłoszeniowej opiera się na protokole IGMP (Internet Group Management Protocol) na poziomie warstwy trzeciej, a nie na przypisaniu adresu IP przełącznika. Adres IP w kontekście przełącznika nie ma również nic wspólnego z konfiguracją portu bezpieczeństwa, który jest zwykle stosowany w przełącznikach, aby kontrolować, jakie urządzenia mogą komunikować się przez dany port. Bezpośrednio związane z tym jest zrozumienie, że porty bezpieczeństwa operują na warstwie drugiej, podczas gdy adres IP i jego konfiguracja są związane z warstwą trzecią, co czyni te odpowiedzi niepoprawnymi w kontekście pytania.

Pytanie 31

Jaką licencję ma wolne i otwarte oprogramowanie?

A. ADWARE

B. GNU GPL

C. BOX

D. FREEWARE

Każda z podanych opcji nie odnosi się poprawnie do definicji licencji wolnego i otwartego oprogramowania. BOX nie jest terminem odnoszącym się do rodzaju licencji, ale do formy dystrybucji oprogramowania, która nie ma nic wspólnego z jego otwartością czy wolnością. ADWARE to oprogramowanie, które wyświetla reklamy, co często wiąże się z ograniczeniami dotyczącymi użytkowania i modyfikacji, a także z potencjalnymi naruszeniami prywatności użytkowników. Freeware to oprogramowanie, które jest dostępne za darmo, ale jego licencja niekoniecznie musi zezwalać na modyfikacje czy dalszą dystrybucję, co stoi w sprzeczności z ideą wolnego oprogramowania. Wiele osób myli te pojęcia, nie zdając sobie sprawy z subtelnych różnic między nimi. Licencje wolnego oprogramowania, takie jak GNU GPL, są zgodne z zasadami, które chronią prawa użytkowników do korzystania z oprogramowania na wolnych zasadach, natomiast inne wymienione opcje nie spełniają tych wymogów. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie freeware jako równoważne z wolnym oprogramowaniem, co jest mylnym założeniem, ponieważ wiele programów freewarowych nie pozwala na pełną swobodę użytkowania i modyfikacji.

Pytanie 32

Pamięć podręczna Intel Smart Cache, która znajduje się w procesorach wielordzeniowych, takich jak Intel Core Duo, to pamięć

A. Cache L1 współdzielona pomiędzy wszystkie rdzenie

B. Cache L1 równo dzielona pomiędzy rdzenie

C. Cache L2 lub Cache L3, równo podzielona pomiędzy rdzenie

D. Cache L2 lub Cache L3, współdzielona przez wszystkie rdzenie

Odpowiedź dotycząca pamięci podręcznej Intel Smart Cache jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do architektury procesorów wielordzeniowych, takich jak Intel Core Duo. Intel Smart Cache to pamięć podręczna typu L2 lub L3, która jest współdzielona pomiędzy rdzeniami procesora, co ma na celu zwiększenie wydajności oraz zmniejszenie opóźnień w dostępie do danych. Współdzielenie pamięci podręcznej pozwala na efektywne zarządzanie danymi, które mogą być wykorzystywane przez różne rdzenie, co znacząco poprawia współczynnik hitów cache, a tym samym ogólną wydajność systemu. Przykładowo, w zastosowaniach intensywnie obliczeniowych, takich jak gry komputerowe czy przetwarzanie grafiki, współdzielona pamięć podręczna pozwala na szybszy dostęp do często używanych danych, co jest kluczowe dla osiągnięcia lepszej wydajności. W standardach projektowania architektur procesorów, takie podejście jest uznawane za dobrą praktykę, ponieważ umożliwia lepszą skalowalność i efektywność energetyczną.

Pytanie 33

Która norma określa parametry transmisji dla komponentów kategorii 5e?

A. CSA T527

B. TIA/EIA-568-B-2

C. TIA/EIA-568-B-1

D. EIA/TIA 607

Norma TIA/EIA-568-B-2 jest kluczowym dokumentem w zakresie specyfikacji parametrów transmisyjnych komponentów kategorii 5e, które są powszechnie stosowane w sieciach lokalnych. Ta norma definiuje wymagania dotyczące wydajności, w tym poziomy tłumienia, zniekształcenia sygnału oraz inne istotne parametry, które wpływają na jakość i stabilność przesyłania danych. Przykładowo, komponenty kategorii 5e są zaprojektowane z myślą o transmisji danych z prędkością do 1 Gbps na dystansie do 100 metrów, co czyni je odpowiednimi do zastosowań w biurach i domach. TIA/EIA-568-B-2 wprowadza również wytyczne dotyczące instalacji, co pozwala na stworzenie wydajnych i niezawodnych sieci. Stosowanie tej normy jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co zapewnia wysoką jakość usług i minimalizację problemów związanych z transmisją. Zrozumienie i wdrożenie wymagań tej normy jest kluczowe dla inżynierów i techników zajmujących się projektowaniem oraz implementacją infrastruktury sieciowej.

Pytanie 34

Podaj właściwe przyporządkowanie usługi z warstwy aplikacji oraz standardowego numeru portu, na którym ta usługa działa?

A. IMAP - 8080

B. SMTP - 80

C. DNS - 53

D. DHCP - 161

Odpowiedź 'DNS - 53' jest poprawna, ponieważ DNS, czyli Domain Name System, jest kluczowym protokołem używanym do tłumaczenia nazw domen na adresy IP. Usługa ta działa na porcie 53, zarówno dla protokołu UDP, jak i TCP. W praktyce, kiedy użytkownik wpisuje adres URL w przeglądarce, jego komputer wysyła zapytanie DNS na port 53, aby uzyskać odpowiadający adres IP. Stosowanie standardowego portu 53 dla DNS jest zgodne z RFC 1035, co czyni tę praktykę uznaną w branży. W przypadku większej liczby zapytań, które mogą wymagać rozkładu obciążenia, wiele serwerów DNS może być skonfigurowanych do pracy w klastrach, również korzystających z portu 53. Warto również zaznaczyć, że bezpieczeństwo komunikacji DNS można poprawić poprzez wykorzystanie DNSSEC, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego portu i protokołu w zapewnieniu integralności danych.

Pytanie 35

W jakim typie skanera stosuje się fotopowielacze?

A. bębnowym

B. płaskim

C. kodów kreskowych

D. ręcznym

Skanery bębnowe, znane również jako skanery filmowe, wykorzystują fotopowielacze do konwersji światła na sygnał elektryczny. Fotopowielacze są niezwykle czułymi urządzeniami, które mogą wykrywać bardzo niskie poziomy światła, co czyni je idealnymi do zastosowań w skanowaniu obrazów o wysokiej rozdzielczości. W przypadku skanera bębnowego materiał, na przykład zdjęcia lub dokumentu, jest umieszczany na cylindrycznym bębnie, który obraca się podczas skanowania. W trakcie tej operacji, fotopowielacze zbierają światło odbite od dokumentu, przekształcając je w sygnały elektryczne. Daje to wysoce szczegółowy obraz, co jest szczególnie istotne w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak archiwizacja fotografii, skanowanie dokumentacji graficznej oraz w pracy w muzeach czy galeriach sztuki. Stosowanie skanerów bębnowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, zwłaszcza w kontekście archiwizacji i zabezpieczania materiałów, gdzie jakość obrazu jest kluczowa.

Pytanie 36

Strategia przedstawiona w diagramie dla tworzenia kopii zapasowych na nośnikach jest znana jako

A. dziadek-ojciec-syn

B. wieża Hanoi

C. round-robin

D. uproszczony GFS

Strategia wieża Hanoi jest unikalnym podejściem do tworzenia kopii zapasowych, które opiera się na koncepcji znanej z matematycznej łamigłówki. Kluczowym elementem tej metody jest cykliczny harmonogram, który pozwala na długoterminowe przechowywanie danych przy jednoczesnym minimalizowaniu liczby wymaganych nośników. W typowej implementacji tego systemu stosuje się trzy nośniki, które są nazwane według poziomów wieży, np. A, B i C. Każdego dnia wykonywana jest kopia na jednym z nośników zgodnie z ustaloną sekwencją, która jest podobna do przesuwania dysków w łamigłówce. Dzięki temu, przy stosunkowo małej liczbie nośników, można osiągnąć dużą różnorodność punktów przywracania danych. Praktyczne zastosowanie tej strategii polega na umożliwieniu odzyskiwania danych z różnych punktów w czasie, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach wymagających dostępu do starszych wersji plików. Dodatkowo, wieża Hanoi jest uważana za dobry kompromis między kosztami a zdolnością do odzyskiwania danych, co czyni ją popularnym wyborem w wielu organizacjach. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie strategii kopii zapasowych, które są zrównoważone i efektywne, a wieża Hanoi jest jednym z takich podejść.

Pytanie 37

Aby nagrać dane na nośniku przedstawionym na ilustracji, konieczny jest odpowiedni napęd

A. DVD-R/RW

B. Blu-ray

C. CD-R/RW

D. HD-DVD

Odpowiedzi takie jak DVD-R/RW czy CD-R/RW wskazują na formaty które mają znacznie mniejszą pojemność i są oparte na starszych technologiach wykorzystujących czerwony laser. DVD-R/RW z maksymalną pojemnością 4.7 GB oraz CD-R/RW z pojemnością 700 MB są niewystarczające dla danych które można przechowywać na płycie Blu-ray. HD-DVD to inny format wysokiej rozdzielczości który konkurował z Blu-ray lecz nie zyskał szerokiej akceptacji na rynku. Decyzja o użyciu odpowiedniego napędu zależy od rodzaju płyty i jej specyfikacji technologicznej. Blu-ray wykorzystuje niebieski laser o krótszej długości fali pozwalający na większą gęstość zapisu co jest kluczowe dla obsługi płyt o dużej pojemności. Błędne przekonanie że starsze napędy mogą obsługiwać nowsze formaty wynika z nieznajomości różnic technologicznych między tymi standardami. Ważne jest aby zrozumieć że wybór odpowiedniego sprzętu do zapisu i odczytu danych determinuje jakość i efektywność pracy z różnymi formatami optycznych nośników danych. Inwestycja w technologię Blu-ray jest uzasadniona w kontekście rosnących potrzeb dotyczących przechowywania i archiwizacji danych w branży multimedialnej i IT co czyni ją wysoce pożądaną w nowoczesnych zastosowaniach.

Pytanie 38

Liczba 10011001100 w systemie heksadecymalnym przedstawia się jako

A. 2E4

B. 4CC

C. EF4

D. 998

Odpowiedź 4CC nie jest dobra, ponieważ żeby przekonwertować liczbę z systemu binarnego na heksadecymalny, trzeba ją podzielić na grupy po cztery bity. W przypadku liczby 10011001100, najpierw dodajemy zera na początku, żeby otrzymać pełne grupy, co daje nam 0010 0110 0110. Teraz każdą grupę przekładamy na system heksadecymalny: 0010 to 2, 0110 to 6, więc wynik to 2B6, a nie 4CC. Widzę, że tu mogło być jakieś nieporozumienie przy przeliczaniu. Warto wiedzieć, jak te konwersje działają, bo są naprawdę ważne w programowaniu, na przykład przy adresowaniu pamięci czy w grafice komputerowej, gdzie heksadecymalny jest na porządku dziennym. Zrozumienie tych rzeczy pomoże ci lepiej radzić sobie z danymi technicznymi oraz przy pisaniu efektywnego kodu, zwłaszcza w kontekście mikrokontrolerów.

Pytanie 39

W którym katalogu w systemie Linux można znaleźć pliki zawierające dane o urządzeniach zainstalowanych w komputerze, na przykład pamięci RAM?

A. /var

B. /sbin

C. /dev

D. /proc

Katalog /var jest przeznaczony do przechowywania plików, które mogą się zmieniać w czasie działania systemu, takich jak logi systemowe oraz pliki tymczasowe. W kontekście informacji o urządzeniach zainstalowanych w systemie, jego zawartość nie odnosi się bezpośrednio do monitorowania stanu sprzętu, co czyni go niewłaściwym wyborem. Katalog /dev z kolei zawiera specjalne pliki urządzeń, które reprezentują urządzenia systemowe w postaci plików, ale nie dostarcza on informacji o stanie systemu czy parametrach sprzętowych w czasie rzeczywistym. Warto zauważyć, że pliki w /dev są statyczne i nie zawierają szczegółowych informacji o działających procesach czy zasobach systemowych. Katalog /sbin jest zarezerwowany dla plików binarnych i programów wykorzystywanych do administracji systemem, ale podobnie jak w przypadku /var, nie dostarcza informacji o zainstalowanych urządzeniach. Użytkownicy często mylą te katalogi z /proc, co prowadzi do nieporozumień dotyczących lokalizacji informacji o systemie i jego zasobach. Kluczowe jest zrozumienie, że /proc jest unikalnym katalogiem, który odzwierciedla stan systemu w czasie rzeczywistym, podczas gdy inne katalogi służą zupełnie innym celom, co może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnego zarządzania systemem.

Pytanie 40

Korzystając z polecenia taskmgr, użytkownik systemu Windows może

A. odzyskać uszkodzone obszary dysku

B. przerwać działanie problematycznej aplikacji

C. przeprowadzić aktualizację sterowników systemowych

D. naprawić błędy w systemie plików

Wszystkie pozostałe odpowiedzi dotyczą funkcji, które nie są dostępne w Menedżerze zadań systemu Windows i wykazują powszechne nieporozumienia dotyczące jego zastosowania. Odzyskiwanie uszkodzonych sektorów dysku to zadanie, które powinno być realizowane przy użyciu narzędzi takich jak CHKDSK, które są projektowane specjalnie do diagnostyki i naprawy błędów na dyskach twardych. Użytkownicy często mylą Menedżera zadań z bardziej zaawansowanymi narzędziami diagnostycznymi, co prowadzi do błędnych wniosków. Podobnie, aktualizacja sterowników systemowych wymaga użycia Menedżera urządzeń lub pobrania sterowników bezpośrednio ze stron producentów, a nie Menedżera zadań. W przypadku naprawy błędów systemu plików, użytkownicy również powinni korzystać z narzędzi dedykowanych, takich jak wspomniane CHKDSK lub inne oprogramowanie do zarządzania dyskami. Takie niepoprawne podejścia mogą wynikać z braku wiedzy na temat struktury systemu Windows i jego narzędzi. Użytkownicy powinni być świadomi, że Menedżer zadań jest narzędziem do monitorowania i zarządzania bieżącymi procesami, a nie do wykonywania operacji naprawczych na poziomie systemu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej