Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ortopeda
Kwalifikacja: MED.11 - Wykonywanie i dobieranie przedmiotów ortopedycznych oraz środków pomocniczych
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 20:46
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 20:56

Egzamin zdany!

Wynik: 38/40 punktów (95,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie z wymienionych procesów są częścią końcowej obróbki metalowych wyrobów ortopedycznych?

A. Galwanizowanie, oksydowanie, lakierowanie

B. Docieranie, polerowanie, laminowanie

C. Fluidyzowanie, cynkowanie, pergaminowanie

D. Niklowanie, chromowanie, wulkanizacja

Galwanizowanie, oksydowanie i lakierowanie to kluczowe procesy obróbcze wykańczające, stosowane w przemyśle metalowym, szczególnie przy produkcji wyrobów ortopedycznych. Galwanizowanie polega na pokrywaniu powierzchni metalu cienką warstwą innego metalu poprzez proces elektrolityczny, co znacznie poprawia odporność na korozję oraz trwałość produktu. Oksydowanie z kolei to sposób na utworzenie cienkiej warstwy tlenków na powierzchni metalu, co również zwiększa odporność na czynniki chemiczne i mechaniczne. Lakierowanie to proces nakładania powłoki ochronnej, która nie tylko estetycznie wykańcza produkt, ale również zapewnia dodatkową ochronę przed uszkodzeniami i korozją. W kontekście wyrobów ortopedycznych, odpowiednie wykończenie jest kluczowe nie tylko dla estetyki, ale także dla zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu użytkowników. Przykłady zastosowania obejmują protezy, które podczas codziennego użytkowania narażone są na różne czynniki zewnętrzne, dlatego ich wykończenie musi być starannie przemyślane i wykonane zgodnie z aktualnymi standardami jakości, takimi jak ISO 13485 dla wyrobów medycznych.

Pytanie 2

Aby ocenić elastyczność stopy płasko-koślawej, konieczne jest przeprowadzenie testu stania na

A. piętach

B. wewnętrznych krawędziach stóp

C. zewnętrznych krawędziach stóp

D. palcach

Ocena elastyczności stopy płasko-koślawej poprzez test stania na palcach jest uznawana za najbardziej miarodajną metodę, ponieważ angażuje mięśnie stabilizujące oraz pozwala ocenić zdolność do kontrolowania równowagi. Podczas wykonywania tego testu, pacjent staje na palcach, co wymusza aktywację mięśni łydek oraz stóp, a także angażuje układ proprioceptywny. Elastyczność stopy płasko-koślawej można ocenić na podstawie zdolności do utrzymania równowagi i stabilności w tej pozycji. W praktyce klinicznej, lekarze i fizjoterapeuci często wykorzystują ten test w diagnostyce i rehabilitacji, aby zrozumieć biomechanikę stóp pacjenta, co jest kluczowe dla opracowania odpowiedniego programu terapeutycznego. Warto zauważyć, że test ten może również wskazywać na inne problemy ortopedyczne, takie jak osłabienie mięśni czy zaburzenia nerwowe. Systematyczna ocena elastyczności stóp jest zgodna z wytycznymi takich organizacji jak American Physical Therapy Association (APTA), które promują holistyczne podejście do oceny pacjentów.

Pytanie 3

Orteza typu WHO obejmuje

A. stopę oraz łydkę

B. staw kolanowy oraz staw skokowy

C. nadgarstek i dłoń

D. staw ramienny a także staw łokciowy

Łuska typu WHO to orteza zaprojektowana do stabilizacji nadgarstka oraz ręki, co jest kluczowe w terapii urazów i stanów zapalnych tych obszarów. W przypadku urazów takich jak złamania nadgarstka, skręcenia czy tendinopatie, orteza ta zapewnia odpowiednie wsparcie, ograniczając ruchomość stawu, co sprzyja procesowi gojenia. W praktyce, stosowanie ortezy WHO pozwala na zmniejszenie bólu, obrzęku oraz przyspieszenie rehabilitacji. Ponadto, ortezy tego typu są zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, które podkreślają znaczenie stabilizacji w leczeniu schorzeń ortopedycznych. Warto również wspomnieć o tym, że ortezy te są często wykorzystywane w rehabilitacji pooperacyjnej, gdzie kontrola ruchu jest niezbędna do uzyskania optymalnych efektów zdrowotnych.

Pytanie 4

Ortoza korekcyjna może być używana jedynie w sytuacji, gdy

A. zakończono proces wzrostu

B. deformacja poddaje się korekcji biernej

C. nie jest możliwe zastosowanie ortezy odciążającej

D. deformacja dotyczy kończyn

Ortoza korekcyjna jest specjalistycznym urządzeniem stosowanym w przypadku zniekształceń, które mogą być poddane korekcji biernej. Korekcja bierna oznacza, że ortoza ma na celu skorygowanie deformacji poprzez zewnętrzne działanie mechaniczne, a nie przez aktywne działania pacjenta. Przykładem zastosowania ortozy korekcyjnej jest leczenie płaskostopia, gdzie odpowiednie ustawienie stopy osiąga się dzięki precyzyjnie zaprojektowanej ortezie. W praktyce, ortozy korekcyjne są wykorzystywane w rehabilitacji pacjentów z różnymi dysfunkcjami układu musculoskeletalnego, w tym po urazach, chorobach wrodzonych lub nabytych deformacjach. Warto podkreślić, że przed zastosowaniem ortozy korekcyjnej, należy przeprowadzić dokładną ocenę biomechaniczną, aby zapewnić skuteczność oraz bezpieczeństwo leczenia, co jest standardem w praktyce fizjoterapeutycznej. Zastosowanie ortoz korekcyjnych zgodnie z dobrą praktyką medyczną pozwala na optymalne wsparcie procesu rehabilitacji i minimalizację ryzyka pogorszenia stanu zdrowia pacjenta.

Pytanie 5

W przypadku braku kikuta uda, najlepszym rozwiązaniem jest użycie protezy

A. z koszem udowym, stawem kolanowym, adapterem oraz stopą dynamiczną

B. z lejem silikonowym oraz stopą SACH

C. z lejem podciśnieniowym oraz stopą SACH

D. z koszem biodrowym, stawem biodrowym, kolanowym oraz stopą dynamiczną

Optymalne rozwiązanie w przypadku braku kikuta uda to zastosowanie protezy z koszem biodrowym, stawem biodrowym, kolanowym i stopą dynamiczną. Tego typu proteza zapewnia kompleksowe wsparcie dla pacjenta, umożliwiając funkcjonalne i dynamiczne poruszanie się. Kosz biodrowy stabilizuje protezę, a staw biodrowy oraz kolanowy umożliwiają pełen zakres ruchu, co jest szczególnie istotne dla pacjentów, którzy chcą zachować aktywność fizyczną. Stopa dynamiczna, która adaptuje się do różnorodnych warunków podłoża, pozwala na większą mobilność oraz naturalny chód. Przykładem zastosowania takiej protezy mogą być pacjenci po amputacji w wyniku urazów lub chorób, takich jak nowotwory, którzy wymagają zaawansowanej pomocy ortopedycznej, aby wrócić do aktywnego życia. Dobre praktyki w doborze protez sugerują indywidualne podejście do każdego pacjenta, uwzględniające jego potrzeby oraz styl życia, co jest kluczowe w procesie rehabilitacji.

Pytanie 6

Który typ uchwytu nadgarstkowego jest stosowany wyłącznie przy budowie protez po usunięciu stawu nadgarstkowego?

A. Nieruchomy

B. Rotacyjny

C. Zawiasowy

D. Cylindryczny

Uchwyt nadgarstkowy stały jest dedykowany do konstruowania protez po wyłuszczeniu w nadgarstku, ponieważ zapewnia stabilność oraz wsparcie dla pacjentów, którzy stracili funkcję kończyny w wyniku urazu lub choroby. Jego konstrukcja pozwala na bezpieczne umiejscowienie protezy, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania w codziennym życiu. Przykłady zastosowania obejmują pacjentów po amputacjach, gdzie stały uchwyt umożliwia lepszą kontrolę nad protezą oraz minimalizuje ryzyko jej przesuwania się. W kontekście standardów, uchwyty stałe są zgodne z wytycznymi określonymi przez międzynarodowe organizacje zajmujące się protetyką, które podkreślają znaczenie stabilności i komfortu użytkowania. Wybór uchwytu nadgarstkowego powinien opierać się na indywidualnych potrzebach pacjenta oraz na rodzaju wykonywanych przez niego czynności, co czyni uchwyt stały optymalnym wyborem w wielu sytuacjach klinicznych.

Pytanie 7

Po jakim okresie od daty wydania traci moc zlecenie na naprawę sprzętu ortopedycznego?

A. 3 miesiące

B. 14 dni

C. 30 dni

D. 6 miesięcy

Zlecenie na naprawę przedmiotu ortopedycznego traci ważność po upływie 30 dni od daty jego wystawienia. Jest to zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi świadczeń zdrowotnych, które definiują terminy realizacji zleceń w kontekście zapewnienia pacjentom odpowiedniej jakości i terminowości usług. Przykładowo, jeżeli zlecenie zostało wystawione 1 lutego, to ostatnim dniem ważności zlecenia będzie 2 marca. Ważność zlecenia ma kluczowe znaczenie, ponieważ zapewnia, że usługi są świadczone w odpowiednim czasie i w odpowiedzi na aktualne potrzeby pacjenta. W praktyce, po upływie tego terminu, dostawca usługi może odmówić realizacji zlecenia, na co wpływa potrzeba potwierdzenia aktualności stanu zdrowia pacjenta oraz ewentualnej aktualizacji jego potrzeb. Warto również pamiętać, że w przypadku dłuższych okresów oczekiwania na rehabilitację czy naprawę, pacjent powinien ponownie skonsultować się z lekarzem, aby ocenić, czy zlecenie powinno być wystawione na nowo. Przestrzeganie tych terminów jest kluczowe dla zachowania efektywności systemu ochrony zdrowia oraz dla optymalizacji wykorzystania zasobów medycznych.

Pytanie 8

Najdokładniejsze odwzorowanie detali anatomicznych na pozytywie pozwala uzyskać

A. skan bezpośredni

B. wycisk z pianki poliuretanowej

C. wycisk z masy modelarskiej

D. odlew gipsowy

Skan bezpośredni jest techniką, która zapewnia najwyższą jakość odwzorowania szczegółów anatomicznych dzięki zastosowaniu zaawansowanej technologii skanowania 3D. Ta metoda umożliwia precyzyjne uchwycenie kształtów, tekstur oraz detali strukturalnych, co jest kluczowe w dziedzinach takich jak medycyna, protetyka czy ortodoncja. Skanowanie bezpośrednie eliminuje błędy, które mogą wystąpić podczas tradycyjnych metod, takich jak wycisk z masy modelarskiej czy odlew gipsowy, gdzie mogą pojawić się zniekształcenia czy pęknięcia. Przykładowo, w protetyce stomatologicznej, skanowanie bezpośrednie pozwala na szybkie i precyzyjne tworzenie modeli, które są wykorzystywane do produkcji indywidualnych uzupełnień protetycznych, takich jak korony czy mosty. Dodatkowo, technologia ta jest zgodna z aktualnymi standardami branżowymi, które promują cyfryzację procesów w celu zwiększenia efektywności i jakości usług. Poprawne odwzorowanie detali anatomicznych jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości finalnych produktów, co ma bezpośredni wpływ na komfort i satysfakcję pacjentów.

Pytanie 9

Wykorzystanie w protezie kończyny górnej uchwytu nadgarstkowego, który jest nierozłączny i nie pozwala na zmianę końcówki, jest stosowane w przypadku

A. wyłuszczenia w łokciu

B. wyłuszczenia w nadgarstku

C. amputacji w połowie przedramienia

D. amputacji w połowie ramienia

Wyłuszczenie w nadgarstku to sytuacja, w której zaburzona jest integralność stawów i tkanek w obrębie przegubu, co może utrudniać lub uniemożliwiać normalne funkcjonowanie kończyny górnej. Zastosowanie nierozłącznego uchwytu nadgarstkowego w protezie kończyny górnej w tym przypadku jest uzasadnione, ponieważ zapewnia stabilność i wsparcie w obszarze, gdzie mobilność i precyzja są kluczowe. Nierozłączny uchwyt eliminuje ryzyko niewłaściwego umiejscowienia wymiennej końcówki, co mogłoby prowadzić do dodatkowych urazów lub bólu. Przykładowo, osoba z wyłuszczeniem nadgarstka, która korzysta z takiej protezy, może zyskać lepszą kontrolę nad ruchami dłoni, co przekłada się na wydolność w codziennych czynnościach, takich jak chwytanie przedmiotów czy pisanie. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w ortotyce, które zalecają maksymalne dopasowanie protezy do indywidualnych potrzeb pacjenta, aby zwiększyć komfort i funkcjonalność.

Pytanie 10

Podczas wchodzenia po schodach pacjent z protezą modularną uda zauważył, że proteza nie zgina się. Który element budowy protezy należy wymienić?

A. Stopa

B. Podudzie

C. Lej

D. Kolano

Poprawna odpowiedź to kolano, ponieważ to właśnie ten element konstrukcyjny protezy udowej odpowiada za możliwość zginania i prostowania nogi podczas ruchu, takiego jak wchodzenie po schodach. Protezy modularne są zaprojektowane w taki sposób, aby zapewniały optymalną funkcjonalność i komfort. Kolano w protezie udowej pełni kluczową rolę w dostosowywaniu się do zmieniającego się kąta, co jest niezbędne przy pokonywaniu przeszkód, takich jak schody. W nowoczesnych protezach kolanowych stosuje się różne mechanizmy, takie jak hydrauliczne lub pneumatyczne, które umożliwiają płynne ruchy i stabilność. Wymiana kolana w przypadku stwierdzenia, że nie działa prawidłowo, jest istotnym krokiem w rehabilitacji pacjenta i w poprawie jego mobilności. Należy również regularnie kontrolować stan techniczny protezy, aby zapewnić jej prawidłowe działanie i dostosowanie do indywidualnych potrzeb użytkownika.

Pytanie 11

Pacjent odwiedził sklep ortopedyczny z prośbą o zakup specjalnego wózka inwalidzkiego. Wybrany przez niego model jest o 60% droższy niż kwota refundacji przyznana przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Od kogo może otrzymać brakujące dofinansowanie?

A. Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

B. Światowej Organizacji Zdrowia

C. Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

D. Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) jest instytucją, która wspiera osoby niepełnosprawne poprzez udzielanie dofinansowań na różne formy rehabilitacji oraz zakup sprzętu medycznego, w tym wózków inwalidzkich. W przypadku, gdy pacjent wybrał model wózka, który przekracza kwotę refundacji Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), PFRON może pokryć różnicę, jeśli spełnione są określone kryteria, takie jak stopień niepełnosprawności i celowość zakupu. Przykładem zastosowania tego rozwiązania jest sytuacja, gdy pacjent z orzeczeniem o niepełnosprawności, wymagający specjalistycznego wózka do codziennego funkcjonowania, składa wniosek o dofinansowanie do PFRON, co pozwala mu na uzyskanie niezbędnego sprzętu. Tego typu wsparcie jest zgodne z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, która kładzie nacisk na integrację osób z niepełnosprawnością w społeczeństwie oraz umożliwienie im aktywnego życia.

Pytanie 12

Aby stworzyć tymczasową protezę uda, należy podgrzać płytę polietylenową (Pe) w piecu do tworzyw sztucznych do temperatury

A. 200-250°

B. 120-130°

C. 160-180°

D. 80-100°

Odpowiedź 120-130° jest poprawna, ponieważ w tym zakresie temperatur polietylen rozpoczyna proces termoplastyczny, co pozwala na jego formowanie i dopasowanie do kształtu protezy. Polietylen (PE) jest materiałem często wykorzystywanym w ortopedii ze względu na swoje właściwości mechaniczne, odporność na działanie chemikaliów oraz łatwość w obróbce. W praktyce, odpowiednia temperatura jest kluczowa, aby uzyskać optymalną plastyczność materiału, co zapewnia wygodne i funkcjonalne dopasowanie protezy do anatomicznych wymagań pacjenta. Warto zauważyć, że w przypadku zestawów do wytwarzania protez, temperatura ta została określona na podstawie standardów branżowych, takich jak ISO 10328, które wymagają dokładności w procesie produkcji. Właściwe dobranie temperatury wpływa również na trwałość i odporność mechaniczna wytworzonej protezy, co jest istotne dla długoterminowego użytkowania.

Pytanie 13

Z czego wykonany jest lej ostateczny?

A. z polipropylenu miękkiego

B. z drewna

C. z włókna węglowego

D. z polietylenu

Lej ostateczny, a tak w skrócie to lej finalny, to mega ważny element w produkcji i technologii, zwłaszcza w przemyśle kompozytów. To, że jest z włókna węglowego, ma sens, bo ten materiał ma naprawdę świetne właściwości, jak duża wytrzymałość, lekkość i odporność na korozję. Włókno węglowe potrafi znieść spore obciążenia, co sprawia, że jest idealne tam, gdzie precyzja i trwałość są super istotne - weź na przykład motoryzację czy lotnictwo. A co więcej, materiały kompozytowe z włókna węglowego pomagają w optymalizacji procesów produkcyjnych, bo zmniejszają masę komponentów. Dzięki temu oszczędzamy energię i zwiększamy efektywność. W branży często wykorzystuje się włókno węglowe z innymi matrycami, co pozwala uzyskać jeszcze lepsze właściwości techniczne. Wszyscy wiemy, że to wszystko musi być zgodne z normami ISO 9001, żeby jakość w produkcji była na najwyższym poziomie.

Pytanie 14

Osoba z uszkodzeniem rdzenia kręgowego na poziomie C5 ma możliwość poruszania się samodzielnie na wózku

A. elektrycznym

B. aktywnym

C. pasywnym

D. mechanicznym

Pacjent z uszkodzeniem rdzenia kręgowego na poziomie C5 ma ograniczone możliwości ruchowe, co wpływa na jego zdolność do samodzielnego poruszania się. Odpowiedź "elektrycznym" jest poprawna, ponieważ wózki elektryczne są dostosowane do pacjentów z takimi uszkodzeniami. Umożliwiają one kontrolowanie ruchu wózka za pomocą joysticka, co pozwala na większą autonomię w poruszaniu się. Wózki elektryczne są zaprojektowane z myślą o osobach z ograniczoną siłą mięśniową i pozwalają na łatwe manewrowanie, co jest kluczowe dla pacjentów z uszkodzeniem rdzenia na poziomie C5. Dla przykładu, osoby te mogą korzystać z wózków elektrycznych na co dzień, w tym do poruszania się po domach, uczelniach czy w przestrzeniach publicznych. Warto również zaznaczyć, że wózki elektryczne są zgodne z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Rehabilitacyjnego, które podkreślają znaczenie dostępu do urządzeń wspomagających mobilność dla osób z niepełnosprawnościami. Dobrze zaprojektowane elektryczne wózki mieściły się w standardach bezpieczeństwa i komfortu, co czyni je preferowanym wyborem dla pacjentów z tego typu uszkodzeniami.

Pytanie 15

Aby dobrać odpowiedni rozmiar pieluchomajtek, jakie obwody należy zmierzyć?

A. na wysokości wzgórka łonowego

B. w biodrach i w talii

C. w udach i w talii

D. w najszerszym miejscu pośladków

Odpowiedź 'w biodrach i w talii' jest poprawna, ponieważ obwód bioder i talii jest kluczowy przy doborze rozmiaru pieluchomajtek. Prawidłowe dopasowanie pieluchomajtek ma istotne znaczenie dla zapewnienia komfortu, skuteczności oraz ochrony przed przeciekami. Pomiar w biodrach daje informację o najszerszym punkcie, co jest istotne dla osób, które mogą mieć różne proporcje ciała. Z kolei pomiar w talii jest istotny, ponieważ pieluchomajtki muszą być odpowiednio dopasowane, aby nie zsuwały się ani nie uciskały. W praktyce często zaleca się, aby pomiary były wykonywane na ciele osoby w pozycji stojącej, co pozwala uzyskać bardziej dokładne wyniki. Dobrze dobrane pieluchomajtki nie tylko poprawiają komfort, ale również zmniejszają ryzyko podrażnień skóry, co jest szczególnie istotne dla osób z wrażliwą skórą. Warto również zwrócić uwagę na informacje producenta dotyczące tabeli rozmiarów, które mogą pomóc w dokonaniu odpowiedniego wyboru. W standardach branżowych podkreśla się znaczenie dokładnych pomiarów, aby zapewnić optymalną funkcjonalność produktu.

Pytanie 16

Jaki jest cel wykonywania blokady przedniej w przegubie skokowym aparatu szynowo-opaskowego dla kończyny dolnej?

A. Korekcji koślawości stopy

B. Zniesienia ustawienia piętowego stopy

C. Korekcji szpotawości stopy

D. Zapobieżenia opadaniu stopy

Blokada przednia w przegubie skokowym aparatu szynowo-opaskowego na kończynę dolną ma na celu zniesienie ustawienia piętowego stopy, co jest kluczowym elementem w rehabilitacji oraz korekcji patologii stopy. Umożliwia to przywrócenie prawidłowego funkcjonowania stopy, co jest niezbędne w codziennych aktywnościach oraz w aktywności fizycznej. Ustawienie piętowe, charakteryzujące się nadmiernym zgięciem grzbietowym stopy, może prowadzić do dysfunkcji, bólu oraz ograniczenia ruchomości, co znacząco utrudnia pacjentowi normalne poruszanie się. W praktyce, zastosowanie takiej blokady wspiera stabilizację stawu skokowego oraz umożliwia prawidłowe ułożenie stopy w czasie chodu czy biegu. Dobrze wykonana blokada przednia zapobiega także wtórnym deformacjom, które mogą wystąpić w wyniku niewłaściwego ustawienia stopy. W zgodzie z aktualnymi standardami ortopedycznymi, poprawne ustawienie i stabilizacja stawu skokowego są niezbędne dla procesu rehabilitacji oraz poprawy jakości życia pacjentów. Warto zaznaczyć, że takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami, które podkreślają znaczenie indywidualizacji terapii oraz precyzyjnego dobierania metod leczenia do specyficznych potrzeb pacjentów.

Pytanie 17

Aby przygotować pozytyw gipsowy, tuż przed wylaniem formy gipsową masą, negatyw powinien zostać

A. obrobiony, domodelowany i podpisany

B. uszczelniony, wzmocniony i impregnowany

C. uszczelniony, obrobiony i domodelowany

D. wzmocniony, zaimpregnowany i podpisany

Odpowiedź "uszczelnić, wzmocnić i impregnować" jest poprawna, ponieważ te działania są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości pozytywu gipsowego. Uszczelnienie negatywu zapobiega przedostawaniu się wody z papki gipsowej, co mogłoby prowadzić do deformacji lub zniszczenia formy. Wzmocnienie negatywu, na przykład poprzez użycie odpowiednich materiałów kompozytowych lub włókien, zwiększa jego trwałość i odporność na uszkodzenia mechaniczne. Impregnacja natomiast chroni przed wchłanianiem wilgoci oraz poprawia właściwości wytrzymałościowe materiału gipsowego. Cały proces powinien być zgodny z obowiązującymi normami, takimi jak PN-EN 13279, które określają wymagania dotyczące materiałów gipsowych. Przykładem zastosowania tych działań jest produkcja form do odlewów artystycznych, gdzie jakość każdego etapu przygotowania ma kluczowe znaczenie dla finalnego efektu.

Pytanie 18

Jakie działanie ma obuwie ortopedyczne na stopę końsko-szpotawą?

A. odwiedzenie

B. pronację

C. przywiedzenie

D. supinację

Odpowiedzi 'supinacja', 'odwiedzenie' oraz 'pronacja' są nieprawidłowe w kontekście korekcji stopy końsko-szpotawą, ponieważ te terminy odnoszą się do ruchów, które nie są głównymi celami terapii ortopedycznej w tym przypadku. Supinacja to ruch stopy, w którym jej wewnętrzna krawędź podnosi się, co prowadzi do zewnętrznego ustawienia stopy. W przypadku stopy końsko-szpotawą, supinacja może prowadzić do zwiększenia stanu zapalnego oraz bólu stawów, ponieważ nie rozwiązuje problemu niewłaściwego ustawienia. Odwiedzenie oznacza ruch stopy w kierunku zewnętrznym, co również nie jest celem leczenia stopy końsko-szpotawą. W rzeczywistości, nadmierne odwiedzenie może pogłębiać problemy z równowagą i stabilnością pacjenta. Pronacja to z kolei ruch, w którym stopa obraca się do wewnątrz. Chociaż w niektórych przypadkach może być konieczne korygowanie pronacji, nie jest to kluczowy element w terapii stopy końsko-szpotawą. W rzeczywistości, niewłaściwe zrozumienie tych ruchów i ich wpływu na biomechanikę stopy prowadzi do stosowania nieodpowiednich rozwiązań, co może skutkować zaostrzeniem problemów ortopedycznych. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi terminami oraz ich zastosowanie w praktyce medycznej.

Pytanie 19

Aby móc wykorzystać ruch pro- i supinacji w długim kikucie przedramienia, należy

A. pobierając negatyw spłaszczyć zakończenie kikuta

B. pobrać negatyw gipsowy od poziomu pachy

C. zastosować w protezie długi lej kikutowy

D. maksymalnie wydłużyć przednią ściankę leja

Odpowiedź polegająca na spłaszczeniu końca kikuta podczas pobierania negatywu jest prawidłowa, ponieważ umożliwia optymalne wykorzystanie pozostałych ruchów pro- i supinacji. W przypadku amputacji w obrębie przedramienia, kluczowym jest, aby dostosować protezę do kształtu kikuta, aby zapewnić właściwe dopasowanie oraz komfort użytkowania. Spłaszczenie końca kikuta pozwala na lepszą stabilizację protezy oraz optymalizację jej funkcji, co ma bezpośredni wpływ na zdolność do wykonywania precyzyjnych ruchów. Przykładem zastosowania tej metody może być wykorzystanie leja, który pozwala na swobodny ruch nadgarstka, co jest niezwykle istotne w codziennych czynnościach, takich jak pisanie czy trzymanie przedmiotów. W dobrych praktykach branżowych zwraca się uwagę na indywidualne dopasowanie protezy, co w praktyce oznacza konieczność modyfikacji kształtu leja w oparciu o anatomie użytkownika, co zwiększa komfort i funkcjonalność protezy.

Pytanie 20

Po amputacji nogi na poziomie uda, przed rozpoczęciem tymczasowego zaprotezowania w trakcie gojenia rany, nie powinno się pacjentowi zalecać

A. gorących kąpieli

B. terapii ułożeniowej

C. bandażowania kikuta

D. hartowania kikuta

Gorące kąpiele nie są zalecane po amputacji kończyny dolnej z kilku powodów. Przede wszystkim, ciepła woda może prowadzić do zwiększonego ukrwienia i obrzęku kikuta, co jest szczególnie niebezpieczne na etapie gojenia rany. Ciepło sprzyja także rozwojowi bakterii, co może prowadzić do zakażeń, a to z kolei opóźnia proces rehabilitacji i gojenia. W praktyce terapeutycznej, kluczowe jest utrzymanie kikuta w odpowiednim stanie – powinien być czysty, suchy i zabezpieczony przed nadmiernym obciążeniem. Alternatywą dla gorących kąpieli jest stosowanie ciepłych okładów w kontrolowany sposób, które mogą przyczynić się do poprawy krążenia, ale zawsze w konsultacji z lekarzem lub specjalistą. Warto również zaznaczyć, że standardy medyczne i wytyczne dotyczące opieki po amputacji obejmują unikanie wszelkich działań, które mogą zwiększyć ryzyko powikłań.

Pytanie 21

Do czego wykorzystuje się zamek szwajcarski w ortopedii?

A. do regulacji mechanizmu hamulcowego w wózku inwalidzkim

B. do regulacji co 10º mechanizmu umożliwiającego uzyskanie wyprostu w stawie kolanowym

C. do blokowania klamry mocującej gorset

D. do zablokowania stawu kolanowego w aparacie po osiągnięciu pełnego wyprostu

Zamek szwajcarski w ortopedii odgrywa kluczową rolę w stabilizacji stawu kolanowego, szczególnie w kontekście rehabilitacji i urządzeń ortopedycznych. Jego głównym celem jest blokowanie stawu kolanowego w pełnym wyproście, co jest niezwykle istotne w procesie rehabilitacji pacjentów po kontuzjach lub operacjach. Dzięki temu mechanizmowi możliwe jest ograniczenie ruchomości stawu w sytuacjach, gdy jego stabilizacja jest niezbędna do prawidłowego gojenia się tkanek. Przykładowo, w przypadku urazów więzadeł krzyżowych, zamek szwajcarski pozwala na kontrolowanie ruchów stawu, co sprzyja rehabilitacji i zapobiega dalszym uszkodzeniom. W praktyce zastosowanie tego mechanizmu jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi unieruchamiania stawów, co ma znaczący wpływ na efektywność procesu leczenia oraz na komfort pacjenta. Dobrze zaprojektowany aparat ortopedyczny, w który wkomponowany jest zamek szwajcarski, powinien spełniać normy bezpieczeństwa, a jego użytkowanie powinno być monitorowane przez specjalistów w dziedzinie rehabilitacji.

Pytanie 22

Która z technik jest najbardziej precyzyjna w trakcie wykonywania negatywu gipsowego dla protezy podrzepkowej?

A. Płatowa

B. Opaskowa

C. Dwuskrzynkowa

D. Skrzynkowa

Metoda opaskowa jest najdokładniejsza przy wykonywaniu negatywu gipsowego dla protezy podrzepkowej, ponieważ pozwala na uzyskanie precyzyjnego odwzorowania kształtu i anatomii kończyny. Jej zastosowanie opiera się na zastosowaniu elastycznej opaski, która dokładnie przylega do ciała pacjenta, co umożliwia uzyskanie lepszego dopasowania oraz zminimalizowanie błędów, które mogą wystąpić przy metodach mniej precyzyjnych. Zastosowanie tej metody w praktyce klinicznej pozwala na osiągnięcie wyższego komfortu noszenia protezy przez pacjenta, a także redukcję ryzyka powstawania odleżyn i otarć. W kontekście standardów branżowych, metoda ta jest zgodna z zaleceniami międzynarodowych organizacji zajmujących się ortopedią i protetyką, co dodatkowo podkreśla jej skuteczność oraz niezawodność. Warto również wspomnieć, że dokładność w wykonaniu negatywu gipsowego ma kluczowe znaczenie dla całego procesu protetycznego; niewłaściwe odwzorowanie może prowadzić do problemów z dopasowaniem i funkcjonalnością protezy.

Pytanie 23

Realizacja negatywu gipsowego za pomocą metody opaskowej polega na

A. zmoczeniu fragmentu ciała w formierzu wypełnionym papką gipsową

B. zanurzeniu kopiowanej części ciała bezpośrednio w papce gipsowej

C. nakładaniu okrężnymi obwojami opaski gipsowej na część ciała

D. układaniu warstw z kilku płatów gazowych nasiąkniętych papką gipsową

Wykonanie negatywu gipsowego metodą opaskową jest kluczowym etapem w procesie tworzenia form, które są niezbędne w protetyce, ortopedii oraz w rzeźbie. Metoda ta polega na nałożeniu okrężnymi obwojami opaski gipsowej na wybraną część ciała pacjenta. Dzięki temu uzyskujemy precyzyjny kształt, który odwzorowuje anatomię danej części ciała. Taki negatyw, jako forma, może być później użyty do wykonania pozytywu z materiałów takich jak żywica, silikon czy inne tworzywa. W praktyce, technika ta jest szczególnie cenna w ortopedii, gdzie precyzja odwzorowania kształtu kończyn jest niezbędna do wykonania ortez czy protez. Użycie opaski gipsowej pozwala na uzyskanie stabilnego i dokładnego negatywu, co jest zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, aby pacjent był komfortowy w trakcie tego procesu, co może wpłynąć na jakość finalnego produktu.

Pytanie 24

Podczas przymierzania protezy uda, pacjent porusza nogą w stawie biodrowym. Co jest przyczyną tego ruchu obwodowego?

A. za miękka stopa protezowa

B. zbyt krótka proteza

C. zbyt długa proteza

D. za sztywna stopa protezowa

Zbyt długa proteza uda jest najczęstszą przyczyną obwodzenia kończyny w stawie biodrowym podczas chodzenia. Kiedy proteza jest zbyt długa, powoduje to, że pacjent nie jest w stanie przyjąć naturalnej postawy podczas chodu. Długość protezy powinna być tak dobrana, aby zapewnić prawidłową biomechanikę stawu biodrowego, co jest kluczowe dla stabilności i komfortu pacjenta. W praktyce, zbyt długa proteza prowadzi do nieprawidłowego ułożenia kończyny, co skutkuje żmudnym obwodzeniem zamiast prawidłowego ruchu. W standardach protetycznych zaleca się, aby długość protezy była dopasowana na podstawie wymiarów anatomicznych pacjenta oraz jego indywidualnych potrzeb funkcjonalnych. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której pacjent przeszedł amputację, a protetyk wykorzystuje metodologię analizy chodu do oceny długości i kąta protezy, aby zoptymalizować jego funkcjonowanie. Dobrze dopasowana proteza nie tylko zwiększa komfort, ale także wpływa na jakość życia pacjenta oraz jego zdolność do wykonywania codziennych czynności.

Pytanie 25

Powyżej jakiej wartości kąta skrzywienia kręgosłupa według Cobba powinno się rozpocząć u pacjenta leczenie przy użyciu gorsetu ortopedycznego?

A. 10°

B. 25°

C. 15°

D. 5°

Kąt skrzywienia kręgosłupa mierzony według metody Cobba jest kluczowym parametrem w ocenie skoliozy. Wartość 25° stanowi próg, powyżej którego uznaje się konieczność rozpoczęcia leczenia ortopedycznego, w tym zastosowania gorsetu. Gorset ortopedyczny jest stosowany w celu ograniczenia progresji skrzywienia, co jest szczególnie istotne w przypadku rosnących pacjentów, gdzie zmiany w kształcie kręgosłupa mogą być bardziej dynamiczne. W praktyce klinicznej, lekarze podejmują decyzję o wdrożeniu gorsetu zależnie od kilku czynników, takich jak wiek pacjenta, rodzaj skoliozy, a także dotychczasowe postępy w leczeniu. Zastosowanie gorsetu ortopedycznego przy kącie 25° oraz wyższym jest poparte licznymi badaniami, które wykazały, że właściwie dobrany gorset może znacząco zmniejszyć ryzyko dalszej deformacji kręgosłupa. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie stanu pacjenta, co pozwala na dostosowywanie leczenia do jego potrzeb oraz postępów.

Pytanie 26

Po usunięciu uformowanego termoplastu z pozytywu gipsowego, co należy zrobić w przypadku gorsetu?

A. przymierzyć

B. oszlifować

C. wykończyć

D. wyścielić

Odpowiedź 'oszlifować' jest prawidłowa, ponieważ proces oszlifowania jest kluczowy po usunięciu uformowanego termoplastu z pozytywu gipsowego. Oszlifowanie ma na celu wygładzenie powierzchni gorsetu, co jest istotne dla uzyskania właściwego komfortu oraz estetyki. W trakcie formowania mogą pojawić się nierówności i zadziorności, które należy usunąć, aby gorset dobrze przylegał do ciała i nie powodował dyskomfortu podczas noszenia. Na etapie oszlifowania można również dostosować grubość materiału w miejscach, gdzie jest to konieczne. Praktyka ta jest zgodna z obowiązującymi standardami jakości w branży ortopedycznej, gdzie dąży się do maksymalizacji dopasowania i komfortu. Dobrze wykonane oszlifowanie pozwala na lepsze wykończenie gorsetu, co ma znaczenie dla jego funkcji oraz wpływa na zadowolenie pacjenta, a także na estetykę końcowego produktu.

Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz cenę brutto wyprodukowania protezy modularnej podudzia.

Koszt elementów modularnych	Koszt materiałów	Czas pracy technika ortopedy	Koszt roboczogodziny	Marża	Stawka podatku VAT
4 500.00 zł	1 000.00 zł	12 godzin	30.00 zł	25%	8%

A. 7 911,00 zł

B. 7 325,00 zł

C. 5 860,00 zł

D. 7 793,00 zł

Poprawna odpowiedź to 7 911,00 zł, ponieważ obliczenie ceny brutto produkcji protezy modularnej podudzia wymaga uwzględnienia całkowitych kosztów produkcji, w tym kosztów bezpośrednich oraz związanych z narzutami i podatkiem VAT. Proces ten zaczyna się od dokładnego zsumowania kosztów materiałów, robocizny i innych wydatków związanych z wytwarzaniem protezy. Następnie dodaje się marżę, która jest standardową praktyką w branży, aby pokryć koszty ogólne i zapewnić rentowność. Ostatnim krokiem jest obliczenie wartości podatku VAT, który jest naliczany na podstawie sumy netto. Tylko właściwe przeprowadzenie tych kroków pozwala uzyskać dokładną cenę brutto, która jest kluczowa w procesie wyceny produktów medycznych. W kontekście branży ortopedycznej, znajomość tych obliczeń ma praktyczne zastosowanie, gdyż pozwala na właściwe planowanie budżetu oraz efektywne zarządzanie kosztami produkcji w firmach zajmujących się wytwarzaniem sprzętu medycznego.

Pytanie 28

Zakład ortopedyczny nabył filc techniczny w wymiarach 2 m na 1 m. Ile pelot może zostać podklejonych tym filcem, jeśli do wykonania jednej peloty potrzebne jest 0,1 m na 0,4 m filcu?

A. 5

B. 50

C. 20

D. 25

Odpowiedź 50 jest poprawna, ponieważ obliczenia dotyczące ilości pelot, które można wyciąć z filcu technicznego, opierają się na prostych zasadach dotyczących powierzchni. Zakupiony filc ma wymiary 2 m x 1 m, co daje powierzchnię 2 m². Jedna pelota wymaga 0,1 m x 0,4 m filcu, co oznacza, że powierzchnia potrzebna na jedną pelotę wynosi 0,04 m². Aby obliczyć liczbę pelot, dzielimy całkowitą powierzchnię filcu przez powierzchnię zajmowaną przez jedną pelotę: 2 m² / 0,04 m² = 50. Takie obliczenia są kluczowe w branży ortopedycznej, gdzie precyzyjne zarządzanie materiałami ma bezpośredni wpływ na efektywność produkcji i koszty. W praktyce, znajomość tych zasad pozwala na odpowiednie planowanie zakupów oraz optymalne wykorzystanie materiałów, co jest zgodne z zasadami lean manufacturing, które dążą do minimalizacji odpadów i maksymalizacji efektywności.

Pytanie 29

Jaki etap w procesie realizacji negatywu gipsowego polega na przywróceniu ciągłości jego ściany w miejscach łączenia oraz zasypaniu gipsem ewentualnych dodatkowych otworów, pozostawiając jednocześnie jeden otwór wlewowy?

A. Impregnacja

B. Wzmacnianie

C. Uszczelnienie

D. Zmiana

Odpowiedź "Uszczelnienie" jest poprawna, ponieważ ten etap w wykonaniu negatywu gipsowego polega na przywróceniu ciągłości ściany formy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej jakości odwzorowania detali. Proces ten obejmuje nie tylko zamknięcie ewentualnych otworów powstałych w czasie produkcji negatywu, ale także pozostawienie jednego otworu wlewowego, który umożliwia wprowadzenie materiału do formy. Uszczelnienie jest kluczowym krokiem, który pozwala uniknąć przecieków gipsu, co może prowadzić do niedoskonałości w finalnym wyrobie. W praktyce, stosuje się różne techniki uszczelniania, takie jak użycie specjalnych uszczelniaczy lub taśm, aby zapewnić szczelność formy. Przygotowanie negatywu w sposób zgodny z najlepszymi praktykami, takimi jak dokładne oczyszczenie krawędzi i użycie odpowiednich narzędzi, jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości gipsu. Warto również zaznaczyć, że przestrzeganie tych standardów pozwala na lepsze zarządzanie procesem odlewniczym i ogranicza straty materiałowe.

Pytanie 30

Urządzenie zaliczane do grupy RGO to sprzęt

A. reciprokalny

B. stabilizujący miednicę

C. szynowo-opaskowy

D. pionizujący

Zaopatrzenie typu RGO, czyli tzw. aparat reciprokalny, jest specjalistycznym urządzeniem ortopedycznym, które umożliwia pionizację pacjentów z obniżoną funkcją kończyn dolnych. Aparaty te działają na zasadzie wzajemnego wpływu na ruchy, co pozwala na aktywne uczestnictwo pacjenta w procesie rehabilitacji. W aparatach reciprokalnych, ruch jednej kończyny dolnej powoduje jednoczesny ruch drugiej kończyny, co przyczynia się do poprawy koordynacji i równowagi. Tego typu zaopatrzenie jest często stosowane u pacjentów po udarach mózgu, z porażeniem mózgowym lub innymi schorzeniami neurologicznymi. W praktyce, aparaty te są projektowane w zgodzie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami rehabilitacji, co zapewnia ich efektywność i bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 31

Aby wykonać obuwie ortopedyczne, wymagany jest plantogram, co oznacza

A. badanie zakresu ruchomości przodostopia

B. urządzenie do oceny funkcjonowania stopy

C. przyrząd umożliwiający analizę rozkładu nacisku na stopę

D. wykonany na papierze odcisk dolnej części stopy

Plantogram to kluczowy element w procesie tworzenia obuwia ortopedycznego, ponieważ stanowi dokładny odcisk podeszwowej strony stopy pacjenta. Analizując plantogram, specjaliści mogą zidentyfikować różne aspekty biomechaniki stopy, takie jak jej kształt, rozkład nacisku oraz obszary wymagające wsparcia. W praktyce, plantogram wykonuje się najczęściej na specjalnym papierze, który reaguje na nacisk, umożliwiając uzyskanie precyzyjnego obrazu stopy. Obuwie ortopedyczne na podstawie plantogramu jest projektowane z myślą o korekcji wad postawy oraz zapewnieniu maksymalnego komfortu i wsparcia. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego, które podkreśla znaczenie indywidualizacji leczenia. Dzięki dokładnemu odwzorowaniu stopy, możliwe jest zaprojektowanie obuwia, które nie tylko poprawia komfort codziennego życia, ale także wspiera zdrowie układu ruchu pacjenta, co jest kluczowe w rehabilitacji i profilaktyce.

Pytanie 32

Zastosowanie zbyt dużej ilości utwardzacza w żywicy podczas laminowania leja protezowego może prowadzić do

A. zmiany zabarwienia żywicy

B. niedotwardzenia żywicy

C. kruchości żywicy

D. kurczenia się żywicy

Odpowiedź dotycząca kruchości żywicy jako skutku dodania nadmiernej ilości utwardzacza jest prawidłowa, ponieważ zbyt wysoka ilość utwardzacza w procesie laminacji może prowadzić do nieprawidłowej struktury polimerowej. Utwardzacze są niezbędne do procesu polimeryzacji, jednak ich nadmiar może spowodować, że żywica stanie się zbyt sztywna, co skutkuje kruchością. W praktyce oznacza to, że elementy wykonane z takiej żywicy mogą łamać się pod wpływem obciążeń mechanicznych, co jest niepożądane w zastosowaniach protetycznych. W branży produkcji protez ortopedycznych, gdzie przedmioty muszą wykazywać odpowiednią odporność na uszkodzenia, kluczowe jest zachowanie optymalnych proporcji składników. Dlatego standardy takie jak ISO 5832-1, które regulują wymagania dotyczące materiałów stosowanych w protezach, podkreślają znaczenie stosowania właściwych ilości utwardzacza. Zrozumienie interakcji pomiędzy składnikami żywicy oraz ich wpływu na właściwości końcowego produktu jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości i trwałości wyrobów protetycznych.

Pytanie 33

Aby stworzyć łuskę z termoplastycznego materiału, konieczne są:

A. tarnik, skrzynia z piaskiem, cęgi, oczkarka, ćwiekarka

B. nóż, żelazko, wyrzynarka, pilniki, pędzle szczecinowe

C. młotek, stół z imadłem, pompa próżniowa, szlifierka, wiertarka

D. piłka do metalu, gwintownik, zagławiacz, ręcznik frotte, nóż

Wykonanie łuski z tworzywa termoplastycznego wymaga odpowiednich narzędzi, które są kluczowe w procesie formowania i obróbki materiału. Młotek jest niezbędny do wstępnego uformowania lub dostosowania kształtu materiału, podczas gdy stół z imadłem zapewnia stabilność i precyzyjne mocowanie elementów w trakcie pracy. Pompa próżniowa jest istotna w procesach formowania próżniowego, gdzie tworzywo termoplastyczne jest podgrzewane i formowane w formach, co pozwala na uzyskanie skomplikowanych kształtów z wysoką dokładnością. Szlifierka jest używana do wygładzania powierzchni, co jest kluczowe dla estetyki i funkcjonalności końcowego produktu. Wiertarka z kolei służy do wiercenia otworów, co jest często konieczne w przypadku montażu komponentów czy tworzenia detali. Te narzędzia są standardem w obróbce tworzyw sztucznych, a ich umiejętne wykorzystanie pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości wyrobów, zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 34

Jaką funkcję pełni elastyczna taśma w kanadyjskiej protezie?

A. Reguluje długość wykroku

B. Wzmacnia staw biodrowy

C. Zapewnia stabilizację stawu kolanowego

D. Pomaga w zachowaniu równowagi

Stwierdzenie, że elastyczna taśma w protezie kanadyjskiej stabilizuje staw kolanowy, jest nieprawidłowe, ponieważ taśmy te nie mają na celu stabilizacji stawów, lecz regulację długości kroku. Stabilizacja stawów, takich jak kolano czy biodro, wymaga zastosowania innych mechanizmów, takich jak sztywne elementy czy systemy zawiasowe, które mogą kontrolować ruchy w tych obszarach. Ponadto, stabilizacja kolana w protezach często polega na zastosowaniu specjalnych podporów lub systemów amortyzujących, które są zaprojektowane, aby ograniczyć nadmierne ruchy, co nie jest możliwe do osiągnięcia jedynie poprzez elastyczną taśmę. Również stwierdzenie, że taśma ułatwia utrzymanie równowagi, może być mylne. Utrzymanie równowagi wymaga złożonej integracji sensorycznej oraz odpowiedniej kontroli proprioceptywnej, co zazwyczaj nie jest zadaniem elastycznych elementów protezy. Dlatego, uznanie, że taśma stabilizuje staw biodrowy, jest również błędne, ponieważ w tej roli musiałyby znajdować się bardziej złożone urządzenia wspierające, które są zaprojektowane z myślą o biomechanice stawu biodrowego. Właściwe zrozumienie funkcji poszczególnych elementów protezy jest kluczowe dla efektywnego ich wykorzystania oraz unikania błędnych wniosków podczas wyboru protez i podejścia do rehabilitacji. Zastosowanie elastycznej taśmy w protezach kanadyjskich koncentruje się głównie na dynamice ruchu, a nie na stabilizacji stawów, co jest często mylone przez osoby oswajające się z tym rozwiązaniem.

Pytanie 35

U pacjenta, który przeszedł udar mózgu, należy wspierać funkcjonowanie stopy przy pomocy ortezy AFO w zakresie mięśni

A. odwodzicieli

B. zginaczy podeszwowych

C. przywodzicieli

D. zginaczy grzbietowych

Twoja odpowiedź jest rzeczywiście trafna, bo orteza AFO, czyli ta do wsparcia stopy, naprawdę pomaga w pracy mięśni, które podnoszą stopę. To jest mega ważne, szczególnie dla ludzi po udarze mózgu. Zginacze grzbietowe, jak mięsień piszczelowy przedni, sprawiają, że możemy normalnie chodzić, nie potykając się. Jak ktoś ma problemy z tymi mięśniami, to może się zmagać z czymś, co nazywa się drop foot – czyli po prostu nie może podnieść przodu stopy, co strasznie utrudnia chodzenie. A więc używanie ortezy AFO może naprawdę poprawić stabilność i ułatwić chód. W praktyce, jeśli pacjenci mają lepszą kontrolę nad stopą, to ich jakość życia na pewno się poprawia i mogą być bardziej samodzielni w codziennych sprawach. W rehabilitacji warto jak najszybciej zacząć używać tych ortez, żeby uzyskać jak najlepsze efekty i pozwolić ludziom wrócić do działania.

Pytanie 36

Jakie zalecenie dotyczące pielęgnacji materaca przeciwodleżynowego wykonanego ze styropianu należy przekazać rodzinie pacjenta leżącego?

A. Należy czyścić tylko chemicznie

B. Nie można go moczyć

C. Można jedynie wietrzyć

D. Można go prać i czyścić

Odpowiedź, że materac można prać i czyścić, jest jak najbardziej w porządku. Materace przeciwodleżynowe z styropianu trzeba regularnie dbać, żeby działały dobrze i zapobiegały odleżynom. Utrzymanie ich w czystości jest kluczowe, bo brud może prowadzić do rozwoju bakterii, a tego nikt nie chce. Warto prać pokrowce w odpowiednich temperaturach i używać bezpiecznych detergentów. Dobrze jest też wietrzyć materac, żeby pozbyć się wilgoci, co z kolei zapobiega powstawaniu pleśni. Jak będziesz postępować zgodnie z instrukcjami producenta i może skonsultujesz się z kimś z personelu medycznego, to z pewnością przedłużysz żywotność materaca i poprawisz komfort pacjenta. Pamiętaj, że dbanie o materac to nie tylko jego funkcjonalność, ale też wpływ na samopoczucie osoby chorej, co w dłuższej perspektywie jest mega ważne.

Pytanie 37

Forma obuwnicza, przeznaczona do produkcji obuwia dziecięcego, powinna mieć

A. szeroką oraz zaokrągloną część nosową

B. lekko przywiedzioną część przednią stopy

C. wyprofilowanie dla wkładki unoszącej podłużne sklepienie stopy

D. symetrię kształtu względem długiej osi stopy

Szeroka i zaokrąglona część noskowa w formie obuwniczej dla dzieci jest kluczowym elementem, który zapewnia prawidłowy rozwój stopy. Dziecięca stopa jest wrażliwa na różnorodne czynniki, a odpowiedni kształt obuwia wspiera naturalny kształt stopy oraz jej biomechanikę. Szerokość noska pozwala na swobodne poruszanie palcami, co jest istotne dla ich rozwoju motoricznego. Przykładowo, obuwie mające noski zbyt wąskie może ograniczać ruchy palców, prowadząc do wystąpienia deformacji, takich jak halluksy. W praktyce, projektanci obuwia dziecięcego powinni kierować się wytycznymi, takimi jak normy EN 20345 dotyczące bezpieczeństwa obuwia, które uwzględniają aspekty ergonomiczne. Dodatkowo, szeroka część noskowa ułatwia także prawidłowe zakładanie i zdejmowanie butów, co ma znaczenie dla samodzielności dzieci. Umożliwienie dzieciom swobodnego poruszania palcami oraz odpowiedniego dopasowania obuwia do naturalnych kształtów stopy to fundamenty zdrowego rozwoju.

Pytanie 38

Materac zapobiegający odleżynom składa się z komór wypełnionych powietrzem, które

A. redukują potliwość skóry

B. podpierają miejsca kontaktu skóry

C. zwiększają potliwość skóry

D. odciążają miejsca kontaktu skóry

Materac przeciwodleżynowy, który odciąża punkty styczne skóry, jest kluczowym elementem w zapobieganiu odleżynom, szczególnie u pacjentów leżących przez dłuższy czas. Komory wypełnione powietrzem umożliwiają równomierne rozłożenie ciężaru ciała, co zmniejsza nacisk na konkretne obszary skóry, które są najbardziej narażone na powstawanie odleżyn. W praktyce oznacza to, że pacjenci korzystający z tego rodzaju materacy mają mniejsze ryzyko wystąpienia urazów skórnych, co jest zgodne z aktualnymi standardami opieki zdrowotnej, które kładą duży nacisk na profilaktykę. Dodatkowo, materace te poprawiają cyrkulację powietrza, co może przyczynić się do zmniejszenia wilgotności i tym samym ryzyka podrażnień. Należy również podkreślić, że wybór odpowiedniego materaca powinien być oparty na indywidualnych potrzebach pacjenta oraz ocenie ryzyka, co jest zgodne z wytycznymi European Pressure Ulcer Advisory Panel (EPUAP).

Pytanie 39

Istotnym aspektem wózka inwalidzkiego jest właściwe ustawienie wysokości podnóżków. Ten wymiar powinien być dostosowany do długości

A. stóp

B. palców

C. ud

D. podudzi

Odpowiednie ustawienie wysokości ramienia podnóżków wózka inwalidzkiego jest kluczowe dla zapewnienia komfortu i zdrowia użytkownika. Dostosowanie tego wymiaru do długości podudzi pozwala na optymalne wsparcie nóg oraz zapobiega powstawaniu odleżyn i innych dolegliwości związanych z niewłaściwą pozycją ciała. W praktyce, gdy podnóżki są zbyt nisko, może dochodzić do ucisku na łydki i stopy, co prowadzi do niedokrwienia, bólu oraz dyskomfortu. Z kolei zbyt wysoka wysokość powoduje, że użytkownik nie ma pełnej kontroli nad wózkiem oraz może odczuwać dyskomfort w okolicy ud. Zgodnie z standardami ISO 7176-5, dostosowanie wózka do potrzeb użytkownika powinno być przeprowadzone przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić optymalne parametry. Prawidłowe ustawienie podnóżków nie tylko poprawia ergonomię korzystania z wózka, ale także wpływa na ogólną jakość życia użytkownika, umożliwiając mu aktywniejsze uczestnictwo w codziennych zajęciach.

Pytanie 40

U pacjenta cierpiącego na mózgowe porażenie dziecięce wykorzystuje się pionizator z możliwością regulacji w stawach biodrowych w zakresie

A. wyprostu

B. przywiedzenia

C. odwiedzenia

D. zgięcia

Odpowiedź 'odwiedzenia' jest prawidłowa, ponieważ pionizatory stosowane u pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym mają na celu wsparcie w rehabilitacji i poprawie posturalnej. Regulacja w stawach biodrowych w zakresie odwiedzenia pozwala na uzyskanie optymalnej pozycji ciała, co jest niezwykle istotne dla rozwoju motorycznego dzieci z tym schorzeniem. Dzięki odwiedzeniu nóg, pacjenci mogą lepiej stabilizować swój korpus, co sprzyja nauce stania i chodzenia. W praktyce, odpowiednia regulacja w stawach biodrowych umożliwia zwiększenie zakresu ruchu oraz zapobiega powstawaniu zniekształceń, które są częstym problemem u dzieci z mózgowym porażeniem. Standardy rehabilitacyjne zalecają stosowanie pionizatorów, które umożliwiają stopniowe wprowadzanie pacjentów w pozycje stojącą, co pozytywnie wpływa na ich samodzielność i jakość życia. W kontekście terapii, ważne jest, aby pionizatory były dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co zwiększa ich skuteczność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej