Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik geodeta
- Kwalifikacja: BUD.18 - Wykonywanie pomiarów sytuacyjnych, wysokościowych i realizacyjnych oraz opracowywanie wyników tych pomiarów
- Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 11:37
- Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 11:39
Egzamin niezdany
Wynik: 1/40 punktów (2,5%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Błąd w osi celowej niwelatora o charakterze niepoziomym zalicza się do kategorii błędów
A. przypadkowych
B. pozornych
C. średnich
D. systematycznych
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błąd niepoziomości osi celowej niwelatora klasyfikowany jest jako błąd systematyczny, ponieważ jego źródło leży w wadach konstrukcyjnych lub niewłaściwej kalibracji instrumentu. Tego rodzaju błąd ma stały charakter i może wpływać na wyniki pomiarów w sposób przewidywalny. Przykładem może być niwelator, który nie został dostatecznie wypoziomowany przed rozpoczęciem pracy, co powoduje, że wszystkie pomiary w danej sesji będą systematycznie błędne. Zgodnie z normami branżowymi, jak ISO 17123, ważne jest, aby regularnie kalibrować sprzęt pomiarowy oraz przeprowadzać kontrole stanu technicznego urządzeń. Praktyczne stosowanie tej wiedzy polega na systematycznej weryfikacji i kalibracji sprzętu przed jego użyciem, co pozwala na minimalizowanie ryzyka wystąpienia błędów systematycznych. Wiedza o tym, jak identyfikować i korygować błędy systematyczne, jest kluczowa dla zapewnienia dokładności i wiarygodności pomiarów w geodezji oraz innych dziedzinach wymagających precyzyjnych danych.
Błąd niepoziomości osi celowej niwelatora klasyfikowany jest jako błąd systematyczny, ponieważ jego źródło leży w wadach konstrukcyjnych lub niewłaściwej kalibracji instrumentu. Tego rodzaju błąd ma stały charakter i może wpływać na wyniki pomiarów w sposób przewidywalny. Przykładem może być niwelator, który nie został dostatecznie wypoziomowany przed rozpoczęciem pracy, co powoduje, że wszystkie pomiary w danej sesji będą systematycznie błędne. Zgodnie z normami branżowymi, jak ISO 17123, ważne jest, aby regularnie kalibrować sprzęt pomiarowy oraz przeprowadzać kontrole stanu technicznego urządzeń. Praktyczne stosowanie tej wiedzy polega na systematycznej weryfikacji i kalibracji sprzętu przed jego użyciem, co pozwala na minimalizowanie ryzyka wystąpienia błędów systematycznych. Wiedza o tym, jak identyfikować i korygować błędy systematyczne, jest kluczowa dla zapewnienia dokładności i wiarygodności pomiarów w geodezji oraz innych dziedzinach wymagających precyzyjnych danych.
Pytanie 3
Który z wymienionych wzorów umożliwi obliczenie azymutu następnego boku Az<sub>2-3</sub>, jeżeli znany jest azymut poprzedniego boku Az<sub>1-2</sub> oraz zmierzony kąt lewy α w punkcie 2?
A. Az2-3 = Az2-1 + α - 200g
B. Az2-3 = Az2-1 – α + 200g
C. Az2-3 = Az1-2 + α - 200g
D. Az2-3 = Az1-2 – α + 200g
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź Az2-3 = Az1-2 + α - 200g jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu azymutu kolejnego boku w geodezji stosujemy wzór, który uwzględnia azymut boku poprzedniego oraz pomierzony kąt lewy. W praktyce, azymut boku Az2-3 można obliczyć, dodając kąt lewy α do azymutu boku Az1-2, a następnie odejmując 200g, co wynika z konwencji stosowanej w geodezji. Zgodnie z zasadami, w przypadku pomiarów z użyciem teodolitu, kąt lewy jest mierzony w przeciwnym kierunku do ruchu wskazówek zegara, co wymaga uwzględnienia odpowiednich poprawek przy wyznaczaniu azymutu. Praktyczne zastosowanie tego wzoru widoczne jest w terenie, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników w mapowaniu i inżynierii. Warto również zauważyć, że standardy geodezyjne, takie jak PN-EN ISO 17123-1, zalecają staranne podejście do pomiarów kątów oraz azymutów, aby zapewnić wysoką jakość danych geodezyjnych.
Odpowiedź Az2-3 = Az1-2 + α - 200g jest prawidłowa, ponieważ przy obliczaniu azymutu kolejnego boku w geodezji stosujemy wzór, który uwzględnia azymut boku poprzedniego oraz pomierzony kąt lewy. W praktyce, azymut boku Az2-3 można obliczyć, dodając kąt lewy α do azymutu boku Az1-2, a następnie odejmując 200g, co wynika z konwencji stosowanej w geodezji. Zgodnie z zasadami, w przypadku pomiarów z użyciem teodolitu, kąt lewy jest mierzony w przeciwnym kierunku do ruchu wskazówek zegara, co wymaga uwzględnienia odpowiednich poprawek przy wyznaczaniu azymutu. Praktyczne zastosowanie tego wzoru widoczne jest w terenie, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników w mapowaniu i inżynierii. Warto również zauważyć, że standardy geodezyjne, takie jak PN-EN ISO 17123-1, zalecają staranne podejście do pomiarów kątów oraz azymutów, aby zapewnić wysoką jakość danych geodezyjnych.
Pytanie 4
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 5
Jakiego zestawu sprzętu należy użyć do przeprowadzenia pomiaru różnic wysokości metodą niwelacji geometrycznej?
A. Niwelator techniczny, statyw, łata niwelacyjna
B. Tachimetr elektroniczny, statyw, tyczka z lustrem
C. Teodolit optyczny, statyw, łata niwelacyjna
D. Niwelator precyzyjny, statyw, tyczka z lustrem
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Niwelator techniczny to kluczowe narzędzie do wykonywania dokładnych pomiarów różnic wysokości, które są niezbędne w wielu dziedzinach, takich jak budownictwo, inżynieria lądowa i geodezja. Użycie niwelatora w połączeniu z odpowiednim statywem i łata niwelacyjną zapewnia wysoką precyzję i powtarzalność pomiarów. Niwelator techniczny działa na zasadzie emisji promieni świetlnych, które umożliwiają precyzyjne określenie różnicy wysokości pomiędzy punktami. W praktyce, operator ustawia niwelator na statywie w punkcie odniesienia, a następnie korzysta z łaty niwelacyjnej umieszczonej na punkcie, którego wysokość chcemy zmierzyć. Różnice wysokości odczytuje się z podziałki na łacie, co pozwala na uzyskanie dokładnych wartości. Stosowanie takich narzędzi nie tylko spełnia normy branżowe, ale również zapewnia zgodność z wymaganiami projektów budowlanych, gdzie precyzja jest kluczowa dla sukcesu realizacji. Warto również zaznaczyć, że metody niwelacji geometrycznej są powszechnie stosowane w praktyce do różnorodnych zastosowań, w tym do projektowania i budowy infrastruktury, co czyni je istotnym elementem edukacji technicznej.
Niwelator techniczny to kluczowe narzędzie do wykonywania dokładnych pomiarów różnic wysokości, które są niezbędne w wielu dziedzinach, takich jak budownictwo, inżynieria lądowa i geodezja. Użycie niwelatora w połączeniu z odpowiednim statywem i łata niwelacyjną zapewnia wysoką precyzję i powtarzalność pomiarów. Niwelator techniczny działa na zasadzie emisji promieni świetlnych, które umożliwiają precyzyjne określenie różnicy wysokości pomiędzy punktami. W praktyce, operator ustawia niwelator na statywie w punkcie odniesienia, a następnie korzysta z łaty niwelacyjnej umieszczonej na punkcie, którego wysokość chcemy zmierzyć. Różnice wysokości odczytuje się z podziałki na łacie, co pozwala na uzyskanie dokładnych wartości. Stosowanie takich narzędzi nie tylko spełnia normy branżowe, ale również zapewnia zgodność z wymaganiami projektów budowlanych, gdzie precyzja jest kluczowa dla sukcesu realizacji. Warto również zaznaczyć, że metody niwelacji geometrycznej są powszechnie stosowane w praktyce do różnorodnych zastosowań, w tym do projektowania i budowy infrastruktury, co czyni je istotnym elementem edukacji technicznej.
Pytanie 6
Przyjmując pomiarową osnowę sytuacyjną, należy zrealizować pomiary liniowe z przeciętnym błędem pomiaru odległości
A. md ≤ 0,01 m + 0,01 m/km
B. md ≤ 0,01 m + 0,02 m/km
C. md ≤ 0,05 m + 70 mm/km
D. md ≤ 0,07 m + 50 mm/km
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź md ≤ 0,01 m + 0,01 m/km jest poprawna, ponieważ spełnia wymogi dotyczące precyzji pomiarów liniowych w osnowach geodezyjnych. Średni błąd pomiaru odległości określa granice dopuszczalnej dokładności pomiarów, które są kluczowe w geodezji. W przypadku tej odpowiedzi, błąd systematyczny wynosi tylko 1 cm, co jest na poziomie zalecanym dla pomiarów precyzyjnych, a dodatkowy błąd na jednostkę długości wynosi 1 cm na każdy kilometr, co również jest akceptowalne w praktyce. Takie wartości są zgodne z normami geodezyjnymi, takimi jak PN-EN ISO 17123, które regulują metody pomiarów i wymagania dotyczące ich jakości. Przy pomiarach w warunkach terenowych, uzyskanie takiej dokładności jest osiągalne przy zastosowaniu nowoczesnych instrumentów geodezyjnych, jak tachymetry czy teodolity z automatyczną korekcją. Przykładem zastosowania są prace związane z budową dróg czy mostów, gdzie precyzyjne pomiary mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i jakości realizacji inwestycji.
Odpowiedź md ≤ 0,01 m + 0,01 m/km jest poprawna, ponieważ spełnia wymogi dotyczące precyzji pomiarów liniowych w osnowach geodezyjnych. Średni błąd pomiaru odległości określa granice dopuszczalnej dokładności pomiarów, które są kluczowe w geodezji. W przypadku tej odpowiedzi, błąd systematyczny wynosi tylko 1 cm, co jest na poziomie zalecanym dla pomiarów precyzyjnych, a dodatkowy błąd na jednostkę długości wynosi 1 cm na każdy kilometr, co również jest akceptowalne w praktyce. Takie wartości są zgodne z normami geodezyjnymi, takimi jak PN-EN ISO 17123, które regulują metody pomiarów i wymagania dotyczące ich jakości. Przy pomiarach w warunkach terenowych, uzyskanie takiej dokładności jest osiągalne przy zastosowaniu nowoczesnych instrumentów geodezyjnych, jak tachymetry czy teodolity z automatyczną korekcją. Przykładem zastosowania są prace związane z budową dróg czy mostów, gdzie precyzyjne pomiary mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i jakości realizacji inwestycji.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
W trakcie stabilizacji punktu poziomej osnowy 1 klasy, w jego otoczeniu oraz jako jego ochrona, utworzono cztery punkty
A. poboczniki
B. przeniesienia
C. podcentra
D. kierunkowe
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poboczniki to dodatkowe punkty pomiarowe, które są zakładane w pobliżu punktu osnowy, aby zapewnić stabilność i precyzję w pomiarach geodezyjnych. Wszechstronność poboczników jest szczególnie ważna podczas stabilizacji punktów osnowy 1 klasy, gdzie kluczowe znaczenie ma dokładność i niezawodność danych. W praktyce, poboczniki mogą być używane do weryfikacji i korekty błędów pomiarowych, a także do minimalizowania wpływu zjawisk atmosferycznych, które mogą zakłócać wyniki. Na przykład, w przypadku pomiarów w trudnych warunkach terenowych, takie jak obszary górzyste, użycie poboczników pozwala na uzyskanie dodatkowych danych, które mogą być wykorzystane do kalibracji głównych punktów osnowy. W branży geodezyjnej standardy takie jak norma PN-EN ISO 17123-1 określają wytyczne dotyczące zakładania i użytkowania poboczników, co czyni je niezbędnym elementem w realizacji zadań geodezyjnych.
Poboczniki to dodatkowe punkty pomiarowe, które są zakładane w pobliżu punktu osnowy, aby zapewnić stabilność i precyzję w pomiarach geodezyjnych. Wszechstronność poboczników jest szczególnie ważna podczas stabilizacji punktów osnowy 1 klasy, gdzie kluczowe znaczenie ma dokładność i niezawodność danych. W praktyce, poboczniki mogą być używane do weryfikacji i korekty błędów pomiarowych, a także do minimalizowania wpływu zjawisk atmosferycznych, które mogą zakłócać wyniki. Na przykład, w przypadku pomiarów w trudnych warunkach terenowych, takie jak obszary górzyste, użycie poboczników pozwala na uzyskanie dodatkowych danych, które mogą być wykorzystane do kalibracji głównych punktów osnowy. W branży geodezyjnej standardy takie jak norma PN-EN ISO 17123-1 określają wytyczne dotyczące zakładania i użytkowania poboczników, co czyni je niezbędnym elementem w realizacji zadań geodezyjnych.
Pytanie 11
Różnice wysokości oraz poprawki są zapisywane w dzienniku niwelacji z precyzją do
A. 0,01 m
B. 0,0001 m
C. 0,001 m
D. 0,1 m
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Różnice wysokości oraz poprawki w niwelacji zapisuje się z dokładnością do 0,001 m, co jest zgodne z normami określającymi precyzję pomiarów geodezyjnych. Taka dokładność jest niezbędna w sytuacjach, gdzie niewielkie zmiany wysokości mogą mieć istotne znaczenie dla wyników pomiarów, jak na przykład w budownictwie, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla stabilności konstrukcji. Standardy geodezyjne, takie jak norma PN-EN ISO 17123-1, wskazują na konieczność stosowania przyrządów pomiarowych o dużej dokładności. W praktyce, zapisując różnice wysokości w dzienniku niwelacji, stosuje się tę wartość, aby zapewnić, że wyniki są wystarczająco precyzyjne do celów projektowych i budowlanych. Wysoka dokładność pomiarów wpływa nie tylko na jakość wyników, ale również na zaufanie do nich w kontekście dalszych analiz oraz podejmowania decyzji.
Różnice wysokości oraz poprawki w niwelacji zapisuje się z dokładnością do 0,001 m, co jest zgodne z normami określającymi precyzję pomiarów geodezyjnych. Taka dokładność jest niezbędna w sytuacjach, gdzie niewielkie zmiany wysokości mogą mieć istotne znaczenie dla wyników pomiarów, jak na przykład w budownictwie, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe dla stabilności konstrukcji. Standardy geodezyjne, takie jak norma PN-EN ISO 17123-1, wskazują na konieczność stosowania przyrządów pomiarowych o dużej dokładności. W praktyce, zapisując różnice wysokości w dzienniku niwelacji, stosuje się tę wartość, aby zapewnić, że wyniki są wystarczająco precyzyjne do celów projektowych i budowlanych. Wysoka dokładność pomiarów wpływa nie tylko na jakość wyników, ale również na zaufanie do nich w kontekście dalszych analiz oraz podejmowania decyzji.
Pytanie 12
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 13
Jaką maksymalną długość mogą mieć linie pomiarowe na obszarach rolnych i leśnych?
A. 300 m
B. 400 m
C. 600 m
D. 500 m
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Maksymalna długość linii pomiarowych na terenach rolnych i leśnych wynosi 400 m. Ta wartość jest zgodna z wytycznymi określonymi w przepisach dotyczących pomiarów geodezyjnych i topograficznych. Długość linii pomiarowej ma kluczowe znaczenie w kontekście dokładności pomiarów. W praktyce, dla zapewnienia odpowiedniej precyzji, linie pomiarowe nie powinny przekraczać tej długości, ponieważ dłuższe linie są bardziej podatne na błędy związane z warunkami atmosferycznymi, ukształtowaniem terenu oraz innymi czynnikami zewnętrznymi. W przypadku pomiarów na terenach rolnych stosowanie linii o maksymalnej długości 400 m pozwala na efektywne zarządzanie powierzchnią, jak również na precyzyjne określenie granic działek. Przykładowo, podczas pomiarów do celów projektowania dróg czy systemów nawadniających, zachowanie tej normy przyczynia się do uzyskania wiarygodnych danych, które są niezbędne dla efektywnego planowania. Dodatkowo, przestrzeganie tych standardów jest często wymagane przez organy regulacyjne oraz instytucje zajmujące się ochroną środowiska.
Maksymalna długość linii pomiarowych na terenach rolnych i leśnych wynosi 400 m. Ta wartość jest zgodna z wytycznymi określonymi w przepisach dotyczących pomiarów geodezyjnych i topograficznych. Długość linii pomiarowej ma kluczowe znaczenie w kontekście dokładności pomiarów. W praktyce, dla zapewnienia odpowiedniej precyzji, linie pomiarowe nie powinny przekraczać tej długości, ponieważ dłuższe linie są bardziej podatne na błędy związane z warunkami atmosferycznymi, ukształtowaniem terenu oraz innymi czynnikami zewnętrznymi. W przypadku pomiarów na terenach rolnych stosowanie linii o maksymalnej długości 400 m pozwala na efektywne zarządzanie powierzchnią, jak również na precyzyjne określenie granic działek. Przykładowo, podczas pomiarów do celów projektowania dróg czy systemów nawadniających, zachowanie tej normy przyczynia się do uzyskania wiarygodnych danych, które są niezbędne dla efektywnego planowania. Dodatkowo, przestrzeganie tych standardów jest często wymagane przez organy regulacyjne oraz instytucje zajmujące się ochroną środowiska.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
Wyznacz wysokość reperu końcowego H<sub>K</sub>, jeśli wysokość reperu początkowego wynosi H<sub>P</sub> = 325,000 m, różnica wysokości na badanym odcinku wynosi Ah<sub>P-K</sub> = 2500 mm, a poprawka ma wartość v<sub>∆h</sub> = -10 mm?
A. HK = 322,490 m
B. HK = 322,510 m
C. HK = 327,510 m
D. HK = 327,490 m
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć wysokość reperu końcowego H<sub>K</sub>, zaczynamy od wysokości reperu początkowego H<sub>P</sub>, która wynosi 325,000 m. Następnie dodajemy różnicę wysokości mierzonego odcinka, która wynosi Ah<sub>P-K</sub> = 2500 mm, co przekłada się na 2,500 m. Ważnym krokiem jest uwzględnienie poprawki v<sub>∆h</sub> = -10 mm, co oznacza, że musimy odjąć tę wartość od uzyskanego wyniku. Zatem, obliczenia wyglądają następująco: H<sub>K</sub> = H<sub>P</sub> + Ah<sub>P-K</sub> + v<sub>∆h</sub> = 325,000 m + 2,500 m - 0,010 m = 327,490 m. To podejście jest zgodne z praktykami w geodezji, w których dokładność pomiarów jest kluczowa. Wysokość reperów jest istotna w budownictwie i inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne ustalanie poziomów jest niezbędne dla bezpieczeństwa i funkcjonalności budowli. Rekomenduje się regularne stosowanie takich obliczeń w praktyce inżynieryjnej, aby zapewnić zgodność z normami i standardami branżowymi.
Aby obliczyć wysokość reperu końcowego H<sub>K</sub>, zaczynamy od wysokości reperu początkowego H<sub>P</sub>, która wynosi 325,000 m. Następnie dodajemy różnicę wysokości mierzonego odcinka, która wynosi Ah<sub>P-K</sub> = 2500 mm, co przekłada się na 2,500 m. Ważnym krokiem jest uwzględnienie poprawki v<sub>∆h</sub> = -10 mm, co oznacza, że musimy odjąć tę wartość od uzyskanego wyniku. Zatem, obliczenia wyglądają następująco: H<sub>K</sub> = H<sub>P</sub> + Ah<sub>P-K</sub> + v<sub>∆h</sub> = 325,000 m + 2,500 m - 0,010 m = 327,490 m. To podejście jest zgodne z praktykami w geodezji, w których dokładność pomiarów jest kluczowa. Wysokość reperów jest istotna w budownictwie i inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne ustalanie poziomów jest niezbędne dla bezpieczeństwa i funkcjonalności budowli. Rekomenduje się regularne stosowanie takich obliczeń w praktyce inżynieryjnej, aby zapewnić zgodność z normami i standardami branżowymi.
Pytanie 16
W trakcie projektowania osnów geodezyjnych nie przeprowadza się
A. stabilizacji punktów geodezyjnych
B. ustalenia lokalizacji i zabudowy poszczególnych punktów sieci
C. inwentaryzacji już istniejących punktów geodezyjnych
D. wywiadu z terenu
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stabilizacja punktów geodezyjnych to coś, co dzieje się dopiero po tym, jak mamy już zaplanowaną sieć punktów. Najpierw trzeba wybrać dobre miejsca i odpowiednio je rozmieścić. W tym etapie ważne jest, żeby dokładnie sprawdzić, jakie punkty już są w terenie, porozmawiać z ludźmi, którzy tam byli i ustalić, w jakich miejscach najlepiej postawić nowe punkty. To wszystko pomoże nam zrobić sieć, która będzie zgodna z normami i potrzebami. Stabilizacja przychodzi dopiero, gdy mamy już pewność, gdzie mają być te punkty. Na przykład, kiedy projekt jest gotowy, przystępuje się do ich stabilizacji, co oznacza, że umieszczamy je w terenie i dobrze zabezpieczamy. Warto pamiętać, że stabilizacja musi być przeprowadzona zgodnie z obowiązującymi normami, jak chociażby PN-EN ISO 17123, żeby wyniki były rzetelne i miały dobrą jakość.
Stabilizacja punktów geodezyjnych to coś, co dzieje się dopiero po tym, jak mamy już zaplanowaną sieć punktów. Najpierw trzeba wybrać dobre miejsca i odpowiednio je rozmieścić. W tym etapie ważne jest, żeby dokładnie sprawdzić, jakie punkty już są w terenie, porozmawiać z ludźmi, którzy tam byli i ustalić, w jakich miejscach najlepiej postawić nowe punkty. To wszystko pomoże nam zrobić sieć, która będzie zgodna z normami i potrzebami. Stabilizacja przychodzi dopiero, gdy mamy już pewność, gdzie mają być te punkty. Na przykład, kiedy projekt jest gotowy, przystępuje się do ich stabilizacji, co oznacza, że umieszczamy je w terenie i dobrze zabezpieczamy. Warto pamiętać, że stabilizacja musi być przeprowadzona zgodnie z obowiązującymi normami, jak chociażby PN-EN ISO 17123, żeby wyniki były rzetelne i miały dobrą jakość.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Jakie urządzenie umożliwia przeprowadzenie odczytu szacunkowego z dokładnością do 0,1 najmniejszej działki limbusa?
A. Mikrometr
B. Mikroskop wskaźnikowy
C. Noniusz
D. Mikroskop skalowy
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Mikroskop wskaźnikowy to precyzyjne narzędzie pomiarowe, które umożliwia wykonanie odczytu szacunkowego z dokładnością do 0,1 najmniejszej działki limbusa. Jego konstrukcja opiera się na zasadzie wskazywania wartości na skali, co pozwala na dokładniejsze oceny w porównaniu do innych narzędzi. Znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach, takich jak inżynieria, metalurgia, czy nauki przyrodnicze, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe. Mikroskop wskaźnikowy często wykorzystuje się do oceny różnych parametrów, takich jak średnice otworów, grubości materiałów czy kątów. W praktyce, dobre praktyki pomiarowe wymagają stosowania narzędzi, które mogą dostarczyć wiarygodnych i powtarzalnych wyników. Przykładem zastosowania mikroskopu wskaźnikowego może być pomiar wymiarów detali w produkcji precyzyjnych komponentów. Wysoka dokładność tego narzędzia sprawia, że jest ono niezbędne w zastosowaniach, gdzie tolerancje wymiarowe są bardzo wąskie, co oznacza, że każde odstępstwo od normy może prowadzić do poważnych konsekwencji w funkcjonowaniu maszyn i urządzeń.
Mikroskop wskaźnikowy to precyzyjne narzędzie pomiarowe, które umożliwia wykonanie odczytu szacunkowego z dokładnością do 0,1 najmniejszej działki limbusa. Jego konstrukcja opiera się na zasadzie wskazywania wartości na skali, co pozwala na dokładniejsze oceny w porównaniu do innych narzędzi. Znajduje zastosowanie w wielu dziedzinach, takich jak inżynieria, metalurgia, czy nauki przyrodnicze, gdzie precyzyjne pomiary są kluczowe. Mikroskop wskaźnikowy często wykorzystuje się do oceny różnych parametrów, takich jak średnice otworów, grubości materiałów czy kątów. W praktyce, dobre praktyki pomiarowe wymagają stosowania narzędzi, które mogą dostarczyć wiarygodnych i powtarzalnych wyników. Przykładem zastosowania mikroskopu wskaźnikowego może być pomiar wymiarów detali w produkcji precyzyjnych komponentów. Wysoka dokładność tego narzędzia sprawia, że jest ono niezbędne w zastosowaniach, gdzie tolerancje wymiarowe są bardzo wąskie, co oznacza, że każde odstępstwo od normy może prowadzić do poważnych konsekwencji w funkcjonowaniu maszyn i urządzeń.
Pytanie 20
Jakie oznaczenie literowe powinno znaleźć się na szkicu inwentaryzacji powykonawczej budynku, który ma być przekształcony w bibliotekę?
A. k
B. e
C. b
D. f
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Znamy oznaczenie 'k', które jest super ważne, jeśli chodzi o inwentaryzację budynków, zwłaszcza takich miejsc jak biblioteki. Kiedy robimy inwentaryzację po zakończeniu budowy, musimy oznaczyć każde pomieszczenie i to, do czego ono służy, według ustalonych zasad. Oznaczenie 'k' odnosi się do miejsc, gdzie mamy do czynienia z książkami i innymi materiałami bibliotecznymi, więc jest kluczowe w dokumentacji projektowej. Dzięki tym oznaczeniom nie tylko lepiej organizujemy przestrzeń, ale też komunikacja między zespołami projektowymi staje się łatwiejsza. Na przykład, kiedy przeprowadzamy przeglądy techniczne, to znajomość tych oznaczeń pomaga szybko rozpoznać, jakie funkcje mają różne pomieszczenia i przyspiesza podejmowanie decyzji, związanych z zarządzaniem budynkiem.
Znamy oznaczenie 'k', które jest super ważne, jeśli chodzi o inwentaryzację budynków, zwłaszcza takich miejsc jak biblioteki. Kiedy robimy inwentaryzację po zakończeniu budowy, musimy oznaczyć każde pomieszczenie i to, do czego ono służy, według ustalonych zasad. Oznaczenie 'k' odnosi się do miejsc, gdzie mamy do czynienia z książkami i innymi materiałami bibliotecznymi, więc jest kluczowe w dokumentacji projektowej. Dzięki tym oznaczeniom nie tylko lepiej organizujemy przestrzeń, ale też komunikacja między zespołami projektowymi staje się łatwiejsza. Na przykład, kiedy przeprowadzamy przeglądy techniczne, to znajomość tych oznaczeń pomaga szybko rozpoznać, jakie funkcje mają różne pomieszczenia i przyspiesza podejmowanie decyzji, związanych z zarządzaniem budynkiem.
Pytanie 21
W jakiej skali sporządza się mapy zasadnicze dla niewielkich miejscowości, obszarów metropolitalnych i stref przemysłowych?
A. 1 : 5000
B. 1 : 1000
C. 1 : 2000
D. 1 : 500
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1 : 1000 jest poprawna, ponieważ mapy zasadnicze małych miast, aglomeracji miejskich i obszarów przemysłowych sporządzane są w skali 1 : 1000, co oznacza, że 1 jednostka na mapie odpowiada 1000 jednostkom w rzeczywistości. Przykładowo, jeśli na mapie widoczna jest odległość 1 cm, w rzeczywistości jest to 1000 cm, czyli 10 m. Taka skala pozwala na szczegółowe odwzorowanie urbanistycznych i przestrzennych aspektów obszarów miejskich, co jest niezwykle istotne w planowaniu przestrzennym oraz zarządzaniu infrastrukturą. Przykłady zastosowania obejmują analizy gęstości zabudowy, lokalizację nowych inwestycji, a także ochronę środowiska. Zgodnie z obowiązującymi standardami, mapy zasadnicze powinny być aktualizowane regularnie, aby odzwierciedlały zmiany w zagospodarowaniu przestrzennym, co zwiększa ich użyteczność w praktyce.
Odpowiedź 1 : 1000 jest poprawna, ponieważ mapy zasadnicze małych miast, aglomeracji miejskich i obszarów przemysłowych sporządzane są w skali 1 : 1000, co oznacza, że 1 jednostka na mapie odpowiada 1000 jednostkom w rzeczywistości. Przykładowo, jeśli na mapie widoczna jest odległość 1 cm, w rzeczywistości jest to 1000 cm, czyli 10 m. Taka skala pozwala na szczegółowe odwzorowanie urbanistycznych i przestrzennych aspektów obszarów miejskich, co jest niezwykle istotne w planowaniu przestrzennym oraz zarządzaniu infrastrukturą. Przykłady zastosowania obejmują analizy gęstości zabudowy, lokalizację nowych inwestycji, a także ochronę środowiska. Zgodnie z obowiązującymi standardami, mapy zasadnicze powinny być aktualizowane regularnie, aby odzwierciedlały zmiany w zagospodarowaniu przestrzennym, co zwiększa ich użyteczność w praktyce.
Pytanie 22
Który z podanych wzorów powinien być wykorzystany do obliczenia teoretycznej sumy kątów lewych w otwartym ciągu poligonowym, dowiązanym z dwóch stron?
A. [β] = AP – AK + n × 200g
B. [α] = AK + AP - n × 200g
C. [β] = AP + AK - n × 200g
D. [α] = AK – AP + n × 200g
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wzór [α] = AK – AP + n × 200g jest prawidłowy do obliczania sumy teoretycznej kątów lewych w ciągu poligonowym otwartym, dwustronnie dowiązanym. Wzór ten uwzględnia kluczowe elementy, takie jak różnicę pomiędzy kątami końcowymi (AK) i początkowymi (AP) oraz liczbę boków (n) pomnożoną przez 200g, co jest standardową wartością stosowaną w geodezji przy obliczaniu kątów w poligonach. Zrozumienie tego wzoru jest kluczowe dla geodetów i inżynierów, którzy muszą precyzyjnie określić kątowe położenie punktów w terenie. Przykładem zastosowania tego wzoru może być sytuacja, w której geodeta wykonuje pomiar na dużym obszarze, gdzie istotne jest uwzględnienie wszystkich kątów lewych, aby uzyskać dokładny wynik pomiaru. Stosowanie poprawnych wzorów pomaga zminimalizować błędy pomiarowe oraz zapewnia zgodność z normami branżowymi, co jest niezwykle istotne w pracy zawodowej.
Wzór [α] = AK – AP + n × 200g jest prawidłowy do obliczania sumy teoretycznej kątów lewych w ciągu poligonowym otwartym, dwustronnie dowiązanym. Wzór ten uwzględnia kluczowe elementy, takie jak różnicę pomiędzy kątami końcowymi (AK) i początkowymi (AP) oraz liczbę boków (n) pomnożoną przez 200g, co jest standardową wartością stosowaną w geodezji przy obliczaniu kątów w poligonach. Zrozumienie tego wzoru jest kluczowe dla geodetów i inżynierów, którzy muszą precyzyjnie określić kątowe położenie punktów w terenie. Przykładem zastosowania tego wzoru może być sytuacja, w której geodeta wykonuje pomiar na dużym obszarze, gdzie istotne jest uwzględnienie wszystkich kątów lewych, aby uzyskać dokładny wynik pomiaru. Stosowanie poprawnych wzorów pomaga zminimalizować błędy pomiarowe oraz zapewnia zgodność z normami branżowymi, co jest niezwykle istotne w pracy zawodowej.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Jaką literą geodeta oznaczył na szkicu studzienkę wodociągową po dokonaniu jej pomiaru?
A. k
B. s
C. z
D. w
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'w' to strzał w dziesiątkę. W geodezji studzienka wodociągowa ma oznaczenie 'w' na szkicach. To ważne, bo dzięki temu w dokumentach geodezyjnych łatwiej zidentyfikować różne obiekty. Na przykład, gdy geodeta robi mapę sytuacyjną dla gminy, musi oznaczyć studzienki, hydranty i inne miejsca związane z wodą. Dobre oznaczenia to podstawa, żeby różne działy, które zajmują się infrastrukturą wodociągową, dobrze działały razem. Jak coś jest źle oznaczone, to może być chaos i nieporozumienia, co wpływa na to, jak dobrze zarządzamy infrastrukturą. W skrócie, trzymanie się reguł jest kluczowe w tej branży.
Odpowiedź 'w' to strzał w dziesiątkę. W geodezji studzienka wodociągowa ma oznaczenie 'w' na szkicach. To ważne, bo dzięki temu w dokumentach geodezyjnych łatwiej zidentyfikować różne obiekty. Na przykład, gdy geodeta robi mapę sytuacyjną dla gminy, musi oznaczyć studzienki, hydranty i inne miejsca związane z wodą. Dobre oznaczenia to podstawa, żeby różne działy, które zajmują się infrastrukturą wodociągową, dobrze działały razem. Jak coś jest źle oznaczone, to może być chaos i nieporozumienia, co wpływa na to, jak dobrze zarządzamy infrastrukturą. W skrócie, trzymanie się reguł jest kluczowe w tej branży.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
Który z wymienionych dokumentów nie należy do operatu technicznego przekazywanego do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego?
A. Sprawozdanie techniczne
B. Opis topograficzny punktu osnowy pomiarowej
C. Dziennik pomiarowy
D. Certyfikat rektyfikacji sprzętu geodezyjnego
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Certyfikat rektyfikacji sprzętu geodezyjnego nie jest dokumentem, który należy przekazać do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego (PZGiK) w ramach operatu technicznego. Operat techniczny jest zbiorem dokumentów, które potwierdzają wykonanie prac geodezyjnych i składają się z elementów takich jak dziennik pomiarowy, sprawozdanie techniczne oraz opis topograficzny punktu osnowy pomiarowej. Certyfikat rektyfikacji dotyczy jedynie stanu oraz kalibracji sprzętu geodezyjnego i jest istotny w kontekście zapewnienia jakości pomiarów, jednak nie stanowi elementu operatu. W praktyce, operat techniczny jest kluczowy dla weryfikacji i archiwizacji danych geodezyjnych, co jest niezbędne dla utrzymania standardów w branży. Zgodnie z przepisami prawa, dokumentacja ta musi być starannie przygotowana, aby zapewnić jej zgodność z obowiązującymi normami. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie procedur dotyczących dokumentacji operatów technicznych, co przyczynia się do lepszej organizacji pracy geodetów i podnosi jakość świadczonych usług.
Certyfikat rektyfikacji sprzętu geodezyjnego nie jest dokumentem, który należy przekazać do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego (PZGiK) w ramach operatu technicznego. Operat techniczny jest zbiorem dokumentów, które potwierdzają wykonanie prac geodezyjnych i składają się z elementów takich jak dziennik pomiarowy, sprawozdanie techniczne oraz opis topograficzny punktu osnowy pomiarowej. Certyfikat rektyfikacji dotyczy jedynie stanu oraz kalibracji sprzętu geodezyjnego i jest istotny w kontekście zapewnienia jakości pomiarów, jednak nie stanowi elementu operatu. W praktyce, operat techniczny jest kluczowy dla weryfikacji i archiwizacji danych geodezyjnych, co jest niezbędne dla utrzymania standardów w branży. Zgodnie z przepisami prawa, dokumentacja ta musi być starannie przygotowana, aby zapewnić jej zgodność z obowiązującymi normami. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie procedur dotyczących dokumentacji operatów technicznych, co przyczynia się do lepszej organizacji pracy geodetów i podnosi jakość świadczonych usług.
Pytanie 27
W regionalnej części zbioru geodezyjnego i kartograficznego przechowywane są mapy topograficzne w skali
A. 1 : 20 000
B. 1 : 10 000
C. 1 : 500 000
D. 1 : 300 000
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 1: 1 : 10 000 jest poprawna, gdyż w wojewódzkiej części zasobu geodezyjnego i kartograficznego gromadzone są przede wszystkim mapy topograficzne w tej skali. Mapy w skali 1 : 10 000 są szczegółowymi przedstawieniami terenu, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie obiektów oraz ich wzajemnych relacji. Tego typu mapy są wykorzystywane w planowaniu przestrzennym, urbanistyce oraz w działalności inwestycyjnej, gdzie niezbędna jest dokładna wiedza o infrastrukturze oraz ukształtowaniu terenu. W polskim prawodawstwie oraz normach geodezyjnych, takich jak „Rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego”, jasno określono, że skala 1 : 10 000 jest standardem, który pozwala na efektywne zarządzanie danymi geodezyjnymi. Dodatkowo, mapy te są kluczowe w sytuacjach kryzysowych, takich jak planowanie akcji ratunkowych czy zarządzanie katastrofami naturalnymi, dzięki czemu można szybko ocenić sytuację i podjąć odpowiednie działania.
Odpowiedź 1: 1 : 10 000 jest poprawna, gdyż w wojewódzkiej części zasobu geodezyjnego i kartograficznego gromadzone są przede wszystkim mapy topograficzne w tej skali. Mapy w skali 1 : 10 000 są szczegółowymi przedstawieniami terenu, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie obiektów oraz ich wzajemnych relacji. Tego typu mapy są wykorzystywane w planowaniu przestrzennym, urbanistyce oraz w działalności inwestycyjnej, gdzie niezbędna jest dokładna wiedza o infrastrukturze oraz ukształtowaniu terenu. W polskim prawodawstwie oraz normach geodezyjnych, takich jak „Rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad i trybu prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego”, jasno określono, że skala 1 : 10 000 jest standardem, który pozwala na efektywne zarządzanie danymi geodezyjnymi. Dodatkowo, mapy te są kluczowe w sytuacjach kryzysowych, takich jak planowanie akcji ratunkowych czy zarządzanie katastrofami naturalnymi, dzięki czemu można szybko ocenić sytuację i podjąć odpowiednie działania.
Pytanie 28
Przeprowadzono dwa różne pomiary długości odcinka L<sub>1</sub> oraz L<sub>2</sub>, które charakteryzują się odmienną precyzją. Każdemu z tych pomiarów nadano inną wagę p:<p style="text-align: center;">L<sub>1</sub> = 20,000 m, p<sub>1</sub> = 3<br> L<sub>2</sub> = 20,050 m, p<sub>2</sub> = 2</br></p><p>Jaką długość można uznać za najbardziej prawdopodobną dla tego odcinka?</p>
A. 20,010 m
B. 20,000 m
C. 20,025 m
D. 20,020 m
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 20,020 m jest poprawna, ponieważ przy jej obliczaniu uwzględniono wagi przypisane do pomiarów L1 i L2. W przypadku pomiarów o różnych dokładnościach, najpowszechniej stosuje się ważoną średnią arytmetyczną, która pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnego wyniku. Stosując wzór: L = (p1 * L1 + p2 * L2) / (p1 + p2), mamy: L = (3 * 20,000 + 2 * 20,050) / (3 + 2) = (60,000 + 40,100) / 5 = 20,020 m. W praktycznych zastosowaniach, takich jak inżynieria, budownictwo czy geodezja, przydatna jest umiejętność analizy danych pomiarowych z uwzględnieniem ich dokładności. Stosowanie ważonej średniej pozwala na lepsze modelowanie rzeczywistości, co jest kluczowe w procesach decyzyjnych oraz przy ocenie ryzyka. Dobre praktyki w tej dziedzinie zalecają zawsze analizować i uwzględniać niepewności pomiarowe, co przekłada się na wyższą jakość podejmowanych decyzji.
Odpowiedź 20,020 m jest poprawna, ponieważ przy jej obliczaniu uwzględniono wagi przypisane do pomiarów L1 i L2. W przypadku pomiarów o różnych dokładnościach, najpowszechniej stosuje się ważoną średnią arytmetyczną, która pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnego wyniku. Stosując wzór: L = (p1 * L1 + p2 * L2) / (p1 + p2), mamy: L = (3 * 20,000 + 2 * 20,050) / (3 + 2) = (60,000 + 40,100) / 5 = 20,020 m. W praktycznych zastosowaniach, takich jak inżynieria, budownictwo czy geodezja, przydatna jest umiejętność analizy danych pomiarowych z uwzględnieniem ich dokładności. Stosowanie ważonej średniej pozwala na lepsze modelowanie rzeczywistości, co jest kluczowe w procesach decyzyjnych oraz przy ocenie ryzyka. Dobre praktyki w tej dziedzinie zalecają zawsze analizować i uwzględniać niepewności pomiarowe, co przekłada się na wyższą jakość podejmowanych decyzji.
Pytanie 29
Jakie jest wartość błędu względnego pomiaru długości odcinka wynoszącego 120 m, przy średnim błędzie pomiaru równym ±2 cm?
A. 1:2000
B. 1:4000
C. 1:8000
D. 1:6000
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błąd względny pomiaru to stosunek błędu pomiaru do wartości rzeczywistej, co można wyrazić wzorem: błąd względny = (błąd pomiaru / wartość rzeczywista). W przypadku podanego odcinka o długości 120 m i błędzie pomiaru wynoszącym ±2 cm, najpierw musimy zamienić długość odcinka na centymetry, co daje 12000 cm. Następnie obliczamy błąd względny: ±2 cm / 12000 cm = 0,0001667. Przekształcając ten wynik na postać ułamka dziesiętnego, otrzymujemy 1:6000. Takie obliczenia są kluczowe w pomiarach inżynieryjnych, gdzie precyzja jest niezwykle ważna. W praktyce, wiedza o błędach względnych pozwala inżynierom ocenić jakość pomiarów oraz wdrożyć odpowiednie procedury, które mogą zmniejszyć te błędy. Warto też zaznaczyć, że błąd względny powinien zawsze być analizowany w kontekście standardów pomiarowych i jakości, takich jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie dokładności i powtarzalności pomiarów.
Błąd względny pomiaru to stosunek błędu pomiaru do wartości rzeczywistej, co można wyrazić wzorem: błąd względny = (błąd pomiaru / wartość rzeczywista). W przypadku podanego odcinka o długości 120 m i błędzie pomiaru wynoszącym ±2 cm, najpierw musimy zamienić długość odcinka na centymetry, co daje 12000 cm. Następnie obliczamy błąd względny: ±2 cm / 12000 cm = 0,0001667. Przekształcając ten wynik na postać ułamka dziesiętnego, otrzymujemy 1:6000. Takie obliczenia są kluczowe w pomiarach inżynieryjnych, gdzie precyzja jest niezwykle ważna. W praktyce, wiedza o błędach względnych pozwala inżynierom ocenić jakość pomiarów oraz wdrożyć odpowiednie procedury, które mogą zmniejszyć te błędy. Warto też zaznaczyć, że błąd względny powinien zawsze być analizowany w kontekście standardów pomiarowych i jakości, takich jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie dokładności i powtarzalności pomiarów.
Pytanie 30
Jeśli dokonano poniższych pomiarów kąta pionowego: w pierwszym ustawieniu lunety KL = 83,3400g oraz w drugim ustawieniu lunety KP = 316,6700g, to wartość kąta nachylenia <i>α</i> wynosi
A. 16,6700g
B. 16,6650g
C. 83,3350g
D. 83,3400g
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć wartość kąta nachylenia α na podstawie odczytów lunety, należy zastosować odpowiednią formułę, która polega na odjęciu wartości odczytu w położeniu I od wartości odczytu w położeniu II. W tym przypadku, odczyt w położeniu II wynosi 316,6700g, a w położeniu I 83,3400g. Obliczenie tego daje: α = KP - KL = 316,6700g - 83,3400g = 233,3300g. Jednak, aby uzyskać kąt nachylenia w kontekście geodezyjnym, należy zauważyć, że kąt nachylenia w kontekście pomiarów geodezyjnych jest często wyrażany jako kąt w stosunku do poziomu, a nie w bezwzględnych jednostkach. W takim przypadku, odpowiednia wartość α, jaką otrzymujemy (16,6650g), odnosi się do różnicy wysokości lub kątów nachylenia. W praktyce, poprawne obliczenie kątów nachyleń jest kluczowe w wielu zastosowaniach geodezyjnych oraz inżynieryjnych, takich jak budowa dróg, mostów czy budynków, gdzie precyzyjne pomiary wysokości i nachyleń mają fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa oraz trwałości konstrukcji.
Aby obliczyć wartość kąta nachylenia α na podstawie odczytów lunety, należy zastosować odpowiednią formułę, która polega na odjęciu wartości odczytu w położeniu I od wartości odczytu w położeniu II. W tym przypadku, odczyt w położeniu II wynosi 316,6700g, a w położeniu I 83,3400g. Obliczenie tego daje: α = KP - KL = 316,6700g - 83,3400g = 233,3300g. Jednak, aby uzyskać kąt nachylenia w kontekście geodezyjnym, należy zauważyć, że kąt nachylenia w kontekście pomiarów geodezyjnych jest często wyrażany jako kąt w stosunku do poziomu, a nie w bezwzględnych jednostkach. W takim przypadku, odpowiednia wartość α, jaką otrzymujemy (16,6650g), odnosi się do różnicy wysokości lub kątów nachylenia. W praktyce, poprawne obliczenie kątów nachyleń jest kluczowe w wielu zastosowaniach geodezyjnych oraz inżynieryjnych, takich jak budowa dróg, mostów czy budynków, gdzie precyzyjne pomiary wysokości i nachyleń mają fundamentalne znaczenie dla bezpieczeństwa oraz trwałości konstrukcji.
Pytanie 31
Do projekcji prostokątnej wyznaczonych punktów na linię wykorzystuje się
A. dalmiarze elektromagnetyczne
B. łaty niwelacyjne
C. piony optyczne
D. węgielnice pryzmatyczne
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Węgielnice pryzmatyczne to narzędzia wykorzystywane w geodezji i budownictwie do precyzyjnego rzutowania punktów na określoną prostą. Działają one na zasadzie wykorzystania właściwości optycznych pryzmatu, co pozwala na dokładne odwzorowanie zdefiniowanej linii na terenie. Dzięki swojej konstrukcji, węgielnice te umożliwiają wytyczanie osi budynków oraz elementów infrastruktury, co jest kluczowe w procesie budowlanym. W praktyce, węgielnice pryzmatyczne są często używane w połączeniu z dalmierzami, co zwiększa dokładność pomiarów. Standardy branżowe, takie jak normy geodezyjne, zalecają stosowanie węgielnic pryzmatycznych w pracach wymagających dużej precyzji. Ich właściwe użycie pozwala na minimalizację błędów rzutowania, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania całego projektu budowlanego.
Węgielnice pryzmatyczne to narzędzia wykorzystywane w geodezji i budownictwie do precyzyjnego rzutowania punktów na określoną prostą. Działają one na zasadzie wykorzystania właściwości optycznych pryzmatu, co pozwala na dokładne odwzorowanie zdefiniowanej linii na terenie. Dzięki swojej konstrukcji, węgielnice te umożliwiają wytyczanie osi budynków oraz elementów infrastruktury, co jest kluczowe w procesie budowlanym. W praktyce, węgielnice pryzmatyczne są często używane w połączeniu z dalmierzami, co zwiększa dokładność pomiarów. Standardy branżowe, takie jak normy geodezyjne, zalecają stosowanie węgielnic pryzmatycznych w pracach wymagających dużej precyzji. Ich właściwe użycie pozwala na minimalizację błędów rzutowania, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania całego projektu budowlanego.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
Jakim południkiem osiowym posługuje się odwzorowanie Gaussa-Krügera w systemie współrzędnych PL-2000?
A. 20º
B. 21º
C. 22º
D. 19º
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 21º jest poprawna, ponieważ w układzie współrzędnych PL-2000 południkom osiowym odwzorowania Gaussa-Krügera przypisane są specyficzne wartości, które odpowiadają określonym strefom. Południk 21º jest kluczowy dla strefy 3 tego odwzorowania, która obejmuje centralną część Polski. W praktyce, wiedza o południkach osiowych jest niezbędna przy tworzeniu map oraz w systemach informacji geograficznej (GIS), gdzie precyzyjne określenie lokalizacji jest kluczowe. Standardy kartograficzne, takie jak PN-EN ISO 19111, podkreślają znaczenie dokładnych odwzorowań i stosownych współrzędnych w procesie mapowania, co sprawia, że umiejętność ich wykorzystania jest niezbędna w pracy geodetów i kartografów. Ponadto, w kontekście planowania przestrzennego i analizy danych geograficznych, znajomość stref odwzorowania pozwala na lepsze zrozumienie i analizę zjawisk przestrzennych.
Odpowiedź 21º jest poprawna, ponieważ w układzie współrzędnych PL-2000 południkom osiowym odwzorowania Gaussa-Krügera przypisane są specyficzne wartości, które odpowiadają określonym strefom. Południk 21º jest kluczowy dla strefy 3 tego odwzorowania, która obejmuje centralną część Polski. W praktyce, wiedza o południkach osiowych jest niezbędna przy tworzeniu map oraz w systemach informacji geograficznej (GIS), gdzie precyzyjne określenie lokalizacji jest kluczowe. Standardy kartograficzne, takie jak PN-EN ISO 19111, podkreślają znaczenie dokładnych odwzorowań i stosownych współrzędnych w procesie mapowania, co sprawia, że umiejętność ich wykorzystania jest niezbędna w pracy geodetów i kartografów. Ponadto, w kontekście planowania przestrzennego i analizy danych geograficznych, znajomość stref odwzorowania pozwala na lepsze zrozumienie i analizę zjawisk przestrzennych.
Pytanie 35
Jakie jest zwiększenie współrzędnej ∆y<sub>1-2</sub>, jeśli zmierzona długość d<sub>1-2</sub> = 100,00 m, a sinA<sub>1-2</sub> = 0,8910 oraz cosA<sub>1-2</sub> = 0,4540?
A. 4,54 m
B. 45,40 m
C. 8,91 m
D. 89,10 m
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 89,10 m, co wynika z zastosowania podstawowych zasad trygonometrii w kontekście obliczeń inżynieryjnych. Przyrost współrzędnej ∆y<sub>1-2</sub> można obliczyć, stosując wzór: ∆y = d<sub>1-2</sub> * sin(A<sub>1-2</sub>), gdzie d<sub>1-2</sub> to długość między dwoma punktami, a A<sub>1-2</sub> to kąt, pod jakim ta długość jest zmierzona. W tym przypadku, mając d<sub>1-2</sub> równą 100,00 m oraz sinA<sub>1-2</sub> wynoszący 0,8910, obliczenie przyrostu współrzędnej wygląda następująco: ∆y = 100,00 m * 0,8910 = 89,10 m. W praktyce, taka metodologia obliczeń jest kluczowa w geodezji oraz budownictwie, gdzie precyzyjne pomiary i obliczenia są fundamentem dla prawidłowego prowadzenia prac budowlanych czy projektowych. Zrozumienie, jak wykorzystać funkcje trygonometryczne do obliczeń w przestrzeni, ma również zastosowanie w systemach nawigacyjnych oraz w analizie danych przestrzennych, co czyni tę wiedzę niezwykle przydatną w wielu branżach.
Poprawna odpowiedź to 89,10 m, co wynika z zastosowania podstawowych zasad trygonometrii w kontekście obliczeń inżynieryjnych. Przyrost współrzędnej ∆y<sub>1-2</sub> można obliczyć, stosując wzór: ∆y = d<sub>1-2</sub> * sin(A<sub>1-2</sub>), gdzie d<sub>1-2</sub> to długość między dwoma punktami, a A<sub>1-2</sub> to kąt, pod jakim ta długość jest zmierzona. W tym przypadku, mając d<sub>1-2</sub> równą 100,00 m oraz sinA<sub>1-2</sub> wynoszący 0,8910, obliczenie przyrostu współrzędnej wygląda następująco: ∆y = 100,00 m * 0,8910 = 89,10 m. W praktyce, taka metodologia obliczeń jest kluczowa w geodezji oraz budownictwie, gdzie precyzyjne pomiary i obliczenia są fundamentem dla prawidłowego prowadzenia prac budowlanych czy projektowych. Zrozumienie, jak wykorzystać funkcje trygonometryczne do obliczeń w przestrzeni, ma również zastosowanie w systemach nawigacyjnych oraz w analizie danych przestrzennych, co czyni tę wiedzę niezwykle przydatną w wielu branżach.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Zgodnie z ustawodawstwem geodezyjnym oraz kartograficznym mapy zasadnicze powinny być sporządzane w następujących skalach:
A. 1:25 000, 1:50 000, 1:100 000
B. 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000
C. 1:1000, 1:2000, 1:5000, 1:10 000
D. 1:10 000, 1:25 000, 1:50 000
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Mapa zasadnicza to kluczowy dokument w geodezji, który odzwierciedla rzeczywiste warunki na terenie, w tym granice działek, infrastrukturę oraz inne istotne elementy. Zgodnie z prawem geodezyjnym i kartograficznym, mapy zasadnicze powinny być wykonywane w skalach 1:500, 1:1000, 1:2000 oraz 1:5000, co pozwala na dokładne odwzorowanie szczegółów terenu. Te skale są stosowane w praktyce do planowania przestrzennego, budowy oraz zarządzania nieruchomościami. Na przykład, skala 1:500 jest często wykorzystywana w projektach budowlanych, gdzie precyzyjne odwzorowanie terenu jest kluczowe dla projektantów i architektów. W przypadku dużych obszarów, takich jak planowanie strategiczne czy zagospodarowanie przestrzenne, skala 1:5000 może być bardziej odpowiednia, ponieważ daje szerszy kontekst geograficzny. Wybór odpowiedniej skali jest więc istotny dla zapewnienia dokładności i użyteczności map, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży geodezyjnej.
Mapa zasadnicza to kluczowy dokument w geodezji, który odzwierciedla rzeczywiste warunki na terenie, w tym granice działek, infrastrukturę oraz inne istotne elementy. Zgodnie z prawem geodezyjnym i kartograficznym, mapy zasadnicze powinny być wykonywane w skalach 1:500, 1:1000, 1:2000 oraz 1:5000, co pozwala na dokładne odwzorowanie szczegółów terenu. Te skale są stosowane w praktyce do planowania przestrzennego, budowy oraz zarządzania nieruchomościami. Na przykład, skala 1:500 jest często wykorzystywana w projektach budowlanych, gdzie precyzyjne odwzorowanie terenu jest kluczowe dla projektantów i architektów. W przypadku dużych obszarów, takich jak planowanie strategiczne czy zagospodarowanie przestrzenne, skala 1:5000 może być bardziej odpowiednia, ponieważ daje szerszy kontekst geograficzny. Wybór odpowiedniej skali jest więc istotny dla zapewnienia dokładności i użyteczności map, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży geodezyjnej.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Który z wymienionych programów <i>nie</i> nadaje się do tworzenia mapy zasadniczej?
A. Microstation
B. C-Geo
C. Mikro-Map
D. Winkalk
Brak odpowiedzi na to pytanie.
Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Winkalk to program, który nie jest przeznaczony do wykreślania mapy zasadniczej, ponieważ jego funkcjonalność jest ukierunkowana głównie na obliczenia inżynieryjne i kosztorysowanie, a nie na tworzenie map. Mapy zasadnicze są opracowywane na podstawie danych geodezyjnych, a ich tworzenie wymaga specjalistycznych narzędzi do analizy i wizualizacji tych danych. Programy takie jak C-Geo, Mikro-Map i Microstation są odpowiednie do takich zadań, ponieważ oferują zaawansowane funkcje geodezyjne, w tym integrację z systemami GPS, obsługę plików CAD oraz możliwość generowania map w standardach obowiązujących w geodezji. Przykładowo, C-Geo jest często stosowany przez geodetów do przygotowywania map do celów prawnych i budowlanych, co czyni go odpowiednim wyborem do wykreślania mapy zasadniczej.
Winkalk to program, który nie jest przeznaczony do wykreślania mapy zasadniczej, ponieważ jego funkcjonalność jest ukierunkowana głównie na obliczenia inżynieryjne i kosztorysowanie, a nie na tworzenie map. Mapy zasadnicze są opracowywane na podstawie danych geodezyjnych, a ich tworzenie wymaga specjalistycznych narzędzi do analizy i wizualizacji tych danych. Programy takie jak C-Geo, Mikro-Map i Microstation są odpowiednie do takich zadań, ponieważ oferują zaawansowane funkcje geodezyjne, w tym integrację z systemami GPS, obsługę plików CAD oraz możliwość generowania map w standardach obowiązujących w geodezji. Przykładowo, C-Geo jest często stosowany przez geodetów do przygotowywania map do celów prawnych i budowlanych, co czyni go odpowiednim wyborem do wykreślania mapy zasadniczej.