Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 7 czerwca 2025 23:36
Data zakończenia: 7 czerwca 2025 23:46

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki symbol wskazuje na proces chemicznej obróbki materiału, który można odwrócić?

A. E 6

B. RA 4

C. C 41

D. EP 2

Odpowiedź "E 6" jest prawidłowa, ponieważ symbol ten wskazuje na proces obróbki chemicznej materiałów odwracalnych, co jest kluczowe w wielu branżach, w tym w inżynierii materiałowej i przemyśle chemicznym. Procesy te często obejmują zastosowanie substancji chemicznych, które mogą zmieniać właściwości materiałów, ale pozwalają na ich późniejsze przywrócenie do stanu wyjściowego. Przykładami takich procesów są niektóre techniki obróbki powierzchniowej, jak pasywacja stali nierdzewnej, gdzie chemiczne reakcje na powierzchni materiału prowadzą do utworzenia ochronnej warstwy, która jest odwracalna w przypadku, gdy czynnik agresywny usunie tę warstwę. W praktyce inżynieryjnej, znajomość takich procesów jest niezbędna do projektowania komponentów, które muszą być odporne na korozję lub degradację. Normy takie jak ASTM czy ISO dostarczają wytycznych dotyczących tych procesów, co pozwala na ich standaryzację i zapewnienie wysokiej jakości produktów.

Pytanie 2

Która technika druku jest najczęściej stosowana do profesjonalnych wydruków fotograficznych w dużym formacie?

A. Druk termosublimacyjny

B. Druk igłowy

C. Druk pigmentowy atramentowy

D. Druk laserowy

Druk pigmentowy atramentowy to technika, która zdobyła uznanie w profesjonalnym świecie druku fotograficznego, szczególnie w dużych formatach. Główna zaleta tej metody polega na wysokiej jakości uzyskiwanych wydruków, które charakteryzują się szeroką gamą kolorów i doskonałym odwzorowaniem szczegółów. Pigmenty używane w tym druku są bardziej odporne na blaknięcie niż barwniki stosowane w tradycyjnych atramentach, co sprawia, że wydruki mają dłuższą żywotność. Przykładowe zastosowanie druków pigmentowych można znaleźć w galerii sztuki, gdzie fotografie muszą zachować swoją jakość przez długi czas. Warto również zauważyć, że technika ta jest zgodna z wieloma standardami branżowymi, takimi jak ISO 12647, co dodatkowo podkreśla jej profesjonalny charakter. Oprócz tego, druk pigmentowy jest idealny do zastosowań artystycznych, gdzie jakość i dokładność kolorów są kluczowe dla finalnego efektu.

Pytanie 3

Kiedy wykonujemy fotografie w pomieszczeniach, w jakim celu stosuje się odbicie światła od sufitu za pomocą lampy błyskowej?

A. aby wyrównać kontrast oświetlenia naturalnego.

B. żeby zwiększyć kontrast oświetlenia fotografowanej sceny.

C. by przyciemnić cienie w obiektach znajdujących się we wnętrzu.

D. w celu modyfikacji temperatury barwowej dostępnych źródeł światła.

Wybierając inne odpowiedzi, można spotkać się z nieporozumieniami dotyczącymi podstawowych zasad oświetlenia w fotografii. Pierwsza odpowiedź sugeruje, że odbijanie światła ma na celu zmianę temperatury barwowej zastanych źródeł światła. W rzeczywistości, temperatura barwowa jest określona przez źródła światła i ich charakterystykę, a nie przez techniki odbicia światła. Odbicie nie zmienia fizycznych właściwości światła, a jedynie jego kierunek oraz intensywność. Kolejna odpowiedź dotycząca przyciemnienia cieni jest myląca; odbicie światła od sufitu zazwyczaj ma na celu zmiękczenie cieni, a nie ich przyciemnienie. Przyciemnienie cieni mogłoby prowadzić do niekorzystnych efektów, takich jak zmniejszenie detali w cieniach czy nadmierne kontrasty, co jest niepożądane w wielu sytuacjach. Zwiększenie kontrastu oświetlenia fotografowanej sceny to kolejny błąd w myśleniu, ponieważ odbicie światła od sufitu ma na celu wyrównanie i zmiękczenie ogólnego oświetlenia, a nie jego zwiększenie. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć, które oddają naturę i atmosferę wnętrza, dlatego stosowanie lamp błyskowych w sposób przemyślany i zgodny z powyższymi zasadami jest niezwykle istotne w praktyce fotograficznej.

Pytanie 4

Właściwa ekspozycja podczas robienia zdjęcia pejzażu jest następująca: czas naświetlania 1/125 s, przysłona f/5,6. Aby zwiększyć głębię ostrości oraz zachować tę samą ilość światła docierającego do matrycy, jakie powinny być ustawienia ekspozycji?

A. 1/125 s; f/16

B. 1/30 s; f/11

C. 1/125 s; f/22

D. 1/30 s; f/16

Odpowiedź 1/30 s; f/11 jest poprawna, ponieważ zmiana wartości przysłony i czasu naświetlania zachowuje tę samą ilość światła, a jednocześnie zwiększa głębię ostrości. Zmniejszając przysłonę do f/11, uzyskujemy większą głębię ostrości w porównaniu do f/5,6, co jest istotne w fotografii krajobrazowej, gdzie ostrość zarówno na pierwszym planie, jak i w tle jest często pożądana. Zmiana czasu naświetlania na 1/30 s rekompensuje mniejszą ilość światła wpadającego przez węższą przysłonę. W praktyce, dla uzyskania podobnego efektu w różnych warunkach oświetleniowych, stosuje się zasadę zmiany przysłony i czasu ekspozycji w sposób odwrotny do siebie, co jest zgodne z zasadą ekspozycji. Standardy fotografii wymagają dobrego zrozumienia tych zależności, co pozwala na kreatywne wykorzystanie technik w celu uzyskania efektywnych kompozycji fotograficznych.

Pytanie 5

Która z przestrzeni barw zawiera największą liczbę kolorów widocznych dla ludzkiego oka?

A. CIELab

B. CMYK

C. sRGB

D. Adobe RGB

Odpowiedź CIELab jest na pewno trafna, bo ta przestrzeń barw jest zaprojektowana z myślą o tym, żeby lepiej oddawać to, jak kolory widzi ludzkie oko. CIELab to taki trójwymiarowy model kolorów, który ogarnia wszystkie możliwe kolory, które jesteśmy w stanie dostrzec, niezależnie od tego, jakie urządzenie mamy. Jakby co, to ten model ma trzy osie: L* to jasność, a* to zielony-czerwony, a b* to niebieski-żółty. Dzięki temu można dokładniej odwzorować różne odcienie i intensywność kolorów. W praktyce CIELab jest dosyć popularny w branży graficznej i produkcji, bo pozwala lepiej zarządzać kolorami w różnych warunkach. Warto dodać, że w standardach takich jak ISO 12647-2 często korzysta się z CIELab jako odniesienia do pomiaru i oceny jakości druku. Użycie tej przestrzeni w takich programach jak Photoshop czy InDesign ułatwia projektantom pracę z kolorami, co jest bardzo ważne w procesach twórczych i produkcyjnych.

Pytanie 6

Jakie cechy są typowe dla fotografii wykonanej w niskim kluczu?

A. Jasne tło, oświetlenie boczne z przodu

B. Jasne tło, oświetlenie frontalne

C. Ciemne tło, oświetlenie przednie rozproszone

D. Ciemne tło, oświetlenie skierowane

Odpowiedź 'Ciemne tło, oświetlenie skierowane' jest właściwa, ponieważ fotografia w niskim kluczu charakteryzuje się dominacją ciemnych tonów oraz intensywnym, skupionym oświetleniem. Tego rodzaju oświetlenie, często określane jako 'oświetlenie kierunkowe', prowadzi do powstawania wyraźnych kontrastów między światłem a cieniem, co nadaje zdjęciom dramatyczny efekt. Przykładem zastosowania niskiego klucza może być portret, w którym twarz modela jest oświetlona mocnym światłem skierowanym z boku lub z góry, podczas gdy reszta obrazu tonie w ciemności. Taka technika jest często używana w fotografii artystycznej oraz modowej, gdzie ważne jest wydobycie emocji i głębi w portretach. Praktyczne zastosowanie tej techniki wymaga zrozumienia, jak różne źródła światła wpływają na końcowy efekt wizualny. Standardy branżowe wskazują, że oświetlenie powinno być dostosowane do zamierzonego przekazu artystycznego, co podkreśla znaczenie świadomego wyboru w kontekście niskiego klucza.

Pytanie 7

Materiał fotograficzny przeznaczony do robienia zdjęć w podczerwieni powinien być wrażliwy na promieniowanie o długości fali

A. zawartej w zakresie 400-500 nm

B. mniejszej od 400 nm

C. zawartej w zakresie 500-600 nm

D. większej od 700 nm

Odpowiedź 'większej od 700 nm' jest prawidłowa, ponieważ materiały fotograficzne przeznaczone do fotografii w podczerwieni są specjalnie zaprojektowane do detekcji fal elektromagnetycznych, które znajdują się w zakresie podczerwieni, czyli powyżej 700 nm. W fotografii w podczerwieni wykorzystywane są filtry oraz materiały światłoczułe, które reagują na promieniowanie podczerwone, co pozwala na uchwycenie obrazów, które są niewidoczne dla ludzkiego oka. Przykłady zastosowania tego typu technologii obejmują medycynę, gdzie wykorzystuje się zdjęcia podczerwone do oceny stanu zdrowia pacjentów, a także w monitorowaniu środowiska, gdzie technologie te pozwalają na analizę zmian w roślinności lub temperaturze. Standardy dotyczące materiałów fotograficznych do podczerwieni są ściśle określone, a ich rozwój oparty jest na zasadach optyki i fotoniki, co zapewnia wysoką jakość obrazów oraz ich dokładność. W praktyce, dobranie odpowiedniego materiału do fotografii w podczerwieni jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych oraz analitycznych.

Pytanie 8

Aby uzyskać płynne przejścia pomiędzy kolorami, konieczne jest skorzystanie z narzędzia

A. ołówek

B. stempel

C. aerograf

D. gradient

Gradient to technika, która pozwala na uzyskanie płynnych przejść między kolorami, co jest kluczowym aspektem w wielu dziedzinach sztuki i projektowania graficznego. Użycie gradientu umożliwia tworzenie efektów wizualnych, które mogą nadać głębię i dynamikę projektom, zarówno w grafice rastrowej, jak i wektorowej. Przykładowo, w projektowaniu stron internetowych gradienty są często wykorzystywane w tle lub elementach interfejsu, aby zwiększyć estetykę, a także poprawić użyteczność poprzez lepsze wyróżnienie kluczowych elementów. W programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, narzędzie gradientu pozwala na precyzyjne dostosowanie kolorów, ich intensywności oraz kątów przejścia, co daje projektantom pełną kontrolę nad finalnym efektem. Warto również wspomnieć, że dobre praktyki w zastosowaniu gradientów sugerują unikanie przesadnego kontrastu oraz zbyt jaskrawych kolorów, aby nie przytłoczyć odbiorcy. Zastosowanie gradientów w designie to nie tylko estetyka, ale także technika, która może wpłynąć na emocje i wrażenia użytkowników.

Pytanie 9

Aby uzyskać ciepły ton kolorystyczny podczas fotografowania przy użyciu lamp błyskowych, należy

A. zredukować moc błysku

B. zwiększyć moc błysku

C. użyć filtru podnoszącego temperaturę barwową

D. użyć filtru zmniejszającego temperaturę barwową

Zastosowanie filtru obniżającego temperaturę barwową jest kluczowym krokiem w procesie fotografowania w sztucznym świetle, zwłaszcza gdy używamy lamp błyskowych. Filtry tego rodzaju, znane także jako filtry CTB (Color Temperature Blue), mają na celu zredukowanie ciepłych tonów, które mogą dominować w wyniku wykorzystania lamp błyskowych o wyższej temperaturze barwowej. Przykładowo, w sytuacjach, gdy fotografujemy w pomieszczeniach o ciepłym świetle żarowym, zastosowanie filtru pozwala na zachowanie naturalnych kolorów i uzyskanie bardziej neutralnego obrazu. Dobrze dobrany filtr może także zminimalizować różnice w odcieniach skóry, co jest szczególnie istotne w portretach. Według standardów branżowych, odpowiednie użycie filtrów jest nie tylko techniką poprawiającą estetykę zdjęć, ale również narzędziem zgodnym z najlepszymi praktykami w fotografii, co gwarantuje uzyskanie wysokiej jakości obrazu. Warto również pamiętać, że filtry mogą wpływać na ekspozycję i wymagają czasem dostosowania parametrów aparatu, aby zrekompensować ich wpływ na światło.

Pytanie 10

Lokalne poprawki w cyfrowym obrazie, które polegają na wypełnieniu luk, można zrealizować przy użyciu narzędzia o nazwie

A. stempel

B. lasso

C. różdżka, stempel

D. szybka maska

Narzędzia takie jak różdżka, szybka maska oraz lasso mają swoje specyficzne zastosowania w edytowaniu obrazów, jednak nie są odpowiednie do miejscowego retuszu w kontekście uzupełniania ubytków. Narzędzie różdżka służy do zaznaczania obszarów obrazu na podstawie koloru, co sprawia, że jest przydatne w selekcji, ale nie wykonuje retuszu, ponieważ nie potrafi przenieść tekstur czy detali z jednego miejsca na drugie. Jej użycie może prowadzić do wyraźnych krawędzi i nieestetycznych przejść, które w przypadku retuszu wymagają większej subtelności. Szybka maska z kolei pozwala na tymczasowe wyświetlanie zaznaczenia, ale sama w sobie nie ma funkcji retuszu; jest to narzędzie pomocnicze, które ułatwia pracę z zaznaczeniami, a nie samo w sobie technika uzupełnienia. Z kolei lasso jest używane do tworzenia nieregularnych zaznaczeń, co również nie sprzyja precyzyjnemu wypełnianiu ubytków, ponieważ trudno jest uzyskać kontrolę nad detalami. Wybór tych narzędzi może prowadzić do niezamierzonych skutków, takich jak ostre krawędzie, które są niepożądane w profesjonalnym retuszu. Efektem końcowym może być obraz z widocznymi śladami edycji, co narusza zasady dotyczące estetyki pracy z obrazem, w tym dobrą praktykę, jaką jest dążenie do naturalności i spójności wizualnej. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że efektywny retusz wymaga narzędzi odpowiednich do konkretnego zadania, a stempel jest najlepszym wyborem dla tego typu działań.

Pytanie 11

Aby osiągnąć wyraźny pierwszy plan oraz rozmyte tło w fotografii, jakie ustawienie przysłony należy zastosować?

A. f/22

B. f/11

C. f/8

D. f/2

Ustawienie przysłony na f/2 pozwala na uzyskanie płytkiej głębi ostrości, co oznacza, że pierwszy plan będzie ostry, a tło będzie rozmyte. Taka wartość przysłony powoduje, że obiektyw zbiera więcej światła, co nie tylko ułatwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych, ale również umożliwia artystyczne efekty. W praktyce, korzystając z f/2, można skupić uwagę widza na głównym obiekcie zdjęcia, co jest szczególnie przydatne w portrecie, gdzie twarz modela pozostaje wyraźna, a tło tworzy miękki bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony, aby zobaczyć, jak zmienia się wygląd zdjęcia. Używając obiektywów stałoogniskowych, które często oferują szerokie otwarcia przysłony, można uzyskać niezwykle ciekawe efekty wizualne.

Pytanie 12

Aby uzyskać zdjęcie całej postaci koszykarza z trybuny podczas meczu, jaki obiektyw aparatu fotograficznego powinien być użyty, żeby skutecznie wypełnić kadr?

A. 70-200 mm

B. 35 mm

C. 18-55 mm

D. 24 mm

Wybór obiektywu o ogniskowej 70-200 mm jest trafny, gdyż tego typu obiektywy oferują wszechstronność, która jest niezbędna podczas fotografowania sportów drużynowych, takich jak koszykówka. Dzięki zmiennej ogniskowej możliwe jest uchwycenie detali oraz pełnej sylwetki zawodnika z różnych odległości. Ogniskowa 70 mm umożliwia zbliżenie na postać koszykarza, natomiast 200 mm pozwala na uchwycenie akcji z większej odległości, co jest przydatne, gdy nie można zbliżyć się do boiska. Dodatkowo, obiektywy tej klasy często charakteryzują się dużą jasnością, co z kolei pozwala na uzyskanie lepszych efektów w warunkach słabego oświetlenia, co jest częstym wyzwaniem w halach sportowych. W praktyce, fotografowie sportowi często sięgają po obiektywy z tej kategorii, ponieważ zapewniają one odpowiednią jakość obrazu oraz możliwość szybkiej reakcji na dynamiczne sytuacje, które mają miejsce w trakcie meczu.

Pytanie 13

Aby uzupełnić brakujące fragmenty uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop, należy wykorzystać narzędzie

A. Efekt rozmycia

B. Narzędzie Lasso

C. Magiczna gumka

D. Stempel

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest niezwykle przydatne do uzupełniania brakujących obszarów uszkodzonej fotografii. Działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że umożliwia kopiowanie pikseli z jednego miejsca obrazu i nanoszenie ich na inne. Gdy chcemy zrekonstruować uszkodzone fragmenty zdjęcia, Stempel pozwala na precyzyjne przeniesienie detali, co jest kluczowe dla zachowania naturalności i jednolitości uzupełnianej powierzchni. Przykładowo, w przypadku usunięcia niechcianego obiektu, Stempel pozwala na skopiowanie wzoru tła z sąsiednich obszarów, co sprawia, że naprawiona część jest niemal niewidoczna. Użycie Stempla wymaga jednak umiejętności, gdyż niewłaściwe jego użycie może doprowadzić do zniekształceń obrazu. Warto pamiętać, że w trakcie pracy należy zmieniać źródło klonowania, aby uzyskać naturalny efekt. W dobrych praktykach edytorskich zaleca się również pracę na warstwach, co daje większą elastyczność i możliwość edytowania w przyszłości. Warto zwrócić uwagę, że Stempel jest często używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak Narzędzie Łatka, które również służy do retuszu, ale działa na innej zasadzie, co może być przydatne w bardziej skomplikowanych zadaniach retuszerskich.

Pytanie 14

Aby umieścić zdjęcie uczestników wycieczki na stronie www, konieczna jest zgoda

A. ubezpieczyciela

B. organizatora

C. uczestników

D. przewodnika

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga uzyskania zgody od samych uczestników. W kontekście ochrony danych osobowych, zgodnie z RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), każdy ma prawo do kontroli swoich danych osobowych, w tym zdjęć. Zgoda musi być dobrowolna, świadoma i jednoznaczna. W praktyce oznacza to, że organizatorzy wycieczek powinni informować uczestników o celach publikacji zdjęć oraz o tym, jak będą one wykorzystywane. Warto również przygotować formularze zgody, które uczestnicy mogą podpisać przed wycieczką. Przykładem dobrych praktyk może być umieszczenie informacji o publikacji zdjęć w regulaminie wycieczki lub w umowie, co pozwoli uniknąć nieporozumień i potencjalnych problemów prawnych. Ponadto, warto pamiętać o tym, że w przypadku niepełnoletnich uczestników, zgoda rodziców lub opiekunów prawnych jest również wymagana. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla przestrzegania standardów etycznych i prawnych w pracy z danymi osobowymi.

Pytanie 15

Aby wymienić żarówkę w powiększalniku, najpierw należy

A. odkręcić śruby zabezpieczające

B. usunąć negatyw z urządzenia powiększającego

C. odłączyć powiększalnik od zasilania

D. wymontować zużytą żarówkę

Odłączenie powiększalnika od zasilania przed przystąpieniem do wymiany żarówki jest kluczowym krokiem, który zapewnia bezpieczeństwo podczas pracy z urządzeniem. Praca z urządzeniem elektrycznym, takim jak powiększalnik, wiąże się z ryzykiem porażenia prądem, dlatego zawsze należy najpierw odłączyć je od źródła zasilania. W tym przypadku, działając zgodnie z zasadami BHP (Bezpieczeństwa i Higieny Pracy), eliminujemy ryzyko niewłaściwego działania urządzenia oraz potencjalnych uszkodzeń. Dobre praktyki w obsłudze sprzętu fotograficznego i laboratoryjnego zalecają, aby przed jakąkolwiek konserwacją lub wymianą części, upewnić się, że urządzenie jest wyłączone. Po odłączeniu zasilania można bezpiecznie przystąpić do wymiany żarówki, co pozwala na zabezpieczenie nie tylko zdrowia operatora, ale i samego sprzętu. Pamiętaj, aby używać odpowiednich narzędzi i technik zgodnych z instrukcją producenta, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy.

Pytanie 16

W celu uzyskania najlepszej jakości wydruku zdjęcia formatu 15×20 cm, rozdzielczość obrazu powinna wynosić

A. 72 dpi

B. 150 dpi

C. 300 dpi

D. 600 dpi

Aby uzyskać najlepszą jakość wydruku zdjęcia w formacie 15×20 cm, zalecana rozdzielczość obrazu to 300 dpi (punktów na cal). Taka rozdzielczość zapewnia, że wydruk będzie ostry i szczegółowy, co jest kluczowe przy reprodukcji zdjęć, szczególnie tych z dużą ilością detali. W praktyce oznacza to, że obraz powinien mieć co najmniej 1772 x 2362 pikseli, co wynika z przeliczenia wymagań dla rozdzielczości 300 dpi na rozmiar wydruku. Warto pamiętać, że standardowa rozdzielczość dla druku fotografii w wysokiej jakości wynosi właśnie 300 dpi, co jest uznawane w branży fotograficznej jako norma. Użycie niższej rozdzielczości, na przykład 150 dpi, może prowadzić do mniej wyraźnych i rozmytych obrazów, co będzie zauważalne, zwłaszcza przy większych powiększeniach. Analogicznie, przy 72 dpi, co jest standardem dla ekranów, jakość wydruku będzie znacznie niższa, co może skutkować utratą detali. Można zatem powiedzieć, że 300 dpi to optimum dla profesjonalnych fotografów oraz amatorów, którzy pragną uzyskać wysokiej jakości efekt końcowy.

Pytanie 17

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. skośna do płaszczyzny oryginału

B. równoległa do płaszczyzny oryginału

C. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

D. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

Ustalenie osi optycznej obiektywu aparatu fotograficznego w pozycji prostopadłej do płaszczyzny oryginału, a jednocześnie pokrywającej się z jego środkiem, jest kluczowe dla uzyskania wiernej reprodukcji obrazu. Taki układ minimalizuje zniekształcenia perspektywiczne oraz asymetrię, które mogłyby pojawić się w przypadku innych ustawień. Przykładem zastosowania tej zasady może być reprodukcja dzieła sztuki w muzeum, gdzie ważne jest, aby odwzorować szczegóły kolorystyczne i teksturalne. W praktyce, fotografowie profesjonalni stosują statywy z poziomicą, aby precyzyjnie ustawić aparat, unikając jakichkolwiek błędów, które mogłyby wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Dobrą praktyką jest także wykonywanie próbnych zdjęć oraz ich analizy pod kątem odległości, oświetlenia i kąta, co pozwala na optymalizację ustawień przed finalnym ujęciem. Współczesne standardy w fotografii reprodukcyjnej opierają się na takich zasadach, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów.

Pytanie 18

Który element aparatu fotograficznego odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego?

A. Przysłona

B. Matówka

C. Migawka

D. Obiektyw

Migawka to kluczowy element aparatu fotograficznego, który odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego. Jej główną funkcją jest otwieranie i zamykanie się w określonym czasie, co pozwala na kontrolę ilości światła docierającego do matrycy lub kliszy. W praktyce, czas otwarcia migawki wpływa na to, jak zdjęcie będzie wyglądać – dłuższy czas naświetlania pozwala uchwycić więcej światła, co jest przydatne w słabo oświetlonych warunkach lub przy fotografowaniu ruchu, podczas gdy krótki czas pozwala na zarejestrowanie ostrego obrazu w jasnym świetle. Warto także znać różne rodzaje migawkek, takie jak migawki centralne i migawki szczelinowe, które mają różne zastosowania w fotografii. Zrozumienie roli migawki w kontekście ekspozycji, a także jej interakcji z innymi elementami, jak przysłona czy ISO, jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów w fotografii. W praktyce, wiele aparatów oferuje różne tryby pracy, w których można manualnie ustawić czas naświetlania, co pozwala na eksperymentowanie z kreatywnymi efektami. Dzięki tym informacjom, możemy lepiej zrozumieć, jak ważna jest migawka w procesie tworzenia zdjęć.

Pytanie 19

Przedstawione zdjęcie wykonano aparatem fotograficznym z obiektywem

A. szerokokątnym.

B. rybie oko.

C. długoogniskowym.

D. makro.

Obiektyw szerokokątny to świetny wybór w tym przypadku! Jak widać na tym zdjęciu osiedla, ten typ obiektywu świetnie uchwyca szerokie kąty, co idealnie pasuje do przedstawionej sceny. Zwykle obiektywy te mają ogniskowe poniżej 35 mm, a dzięki nim można złapać więcej detali i kontekstu, co jest super ważne w architekturze czy fotografii miejskiej. Takie obiektywy dają też fajny efekt głębi, co sprawia, że zdjęcia są naprawdę ciekawe. Co więcej, używanie szerokokątnych obiektywów pozwala uniknąć zniekształceń, które mogą się zdarzyć przy teleobiektywach, które skupiają się na detalach z dalszej odległości. Oprócz tego, często stosuje się je w fotografii wnętrz, gdzie trzeba zmieścić jak najwięcej w kadrze. Z mojego doświadczenia, dobierając obiektyw do zdjęcia, zawsze warto pomyśleć, jaki ma być cel fotografii i co chcemy uchwycić.

Pytanie 20

Podział obrazu na mniejsze fragmenty ułatwiające tworzenie stron internetowych realizowany jest przez narzędzie

A. magiczna gumka

B. lasso wielokątne

C. cięcie na plasterki

D. pędzel korygujący

Cięcie na plasterki to technika używana w projektowaniu stron internetowych, która polega na dzieleniu obrazu na mniejsze sekcje. Ta metoda jest niezwykle przydatna, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie grafiką na stronie, co prowadzi do optymalizacji wydajności ładowania. Na przykład, zamiast umieszczać jeden duży plik graficzny, możemy podzielić obraz na mniejsze fragmenty, co skraca czas ładowania i poprawia responsywność strony. Dodatkowo, w przypadku modyfikacji tylko jednej sekcji obrazu, wystarczy zaktualizować tylko fragment, co oszczędza czas i zasoby. W praktyce, cięcie na plasterki przyczynia się do lepszej organizacji kodu HTML i CSS, a także wspiera techniki takie jak sprity CSS, które mogą znacząco zwiększyć wydajność witryny. Zastosowanie tej techniki jest zgodne z aktualnymi standardami projektowania stron internetowych, takimi jak Responsive Web Design (RWD), co podkreśla jej znaczenie w nowoczesnym projektowaniu graficznym.

Pytanie 21

W przypadku, gdy podczas obróbki chemicznej C-41 naświetlony klasyczny czarno-biały materiał negatywowy zostanie przetworzony, jaki będzie rezultat negatywu?

A. czarny

B. przezroczysty

C. niebieski

D. zadymiony

Odpowiedź "przezroczysty" jest prawidłowa, ponieważ w procesie wywoływania materiału negatywowego czarno-białego w systemie C-41, który jest przeznaczony głównie dla materiałów kolorowych, chemikalia działają na zasadzie redukcji. Klasyczne negatywy czarno-białe zawierają emulsję, która reaguje na światło, tworząc obrazy o różnych odcieniach szarości. Gdy taki materiał zostanie poddany nieodpowiednim chemikaliom, w wyniku wywołania zachodzi proces, który nie tworzy tradycyjnego negatywu w formacie czarno-białym, a raczej negatyw przezroczysty z minimalnymi śladami wywołania. W praktyce oznacza to, że będziemy mieli do czynienia z przezroczystym filmem, gdzie zapisane obrazy będą widoczne jako subtelne różnice w przezroczystości. Taki efekt można wykorzystać w różnych technikach artystycznych, w tym w fotomontażach czy w eksperymentalnej fotografii. W kontekście standardów branżowych, ważne jest, aby zrozumieć, jak różne procesy chemiczne wpływają na różne typy materiałów fotograficznych, co może być kluczowe przy wyborze odpowiednich metod obróbki.

Pytanie 22

Przy takich samych warunkach oświetlenia zastosowanie filtru fotograficznego o współczynniku 2 wymusi zmianę wartości przesłony z 8 na

A. 4

B. 11

C. 16

D. 5,6

Odpowiedzi takie jak 11, 4 oraz 16 wynikają z błędnego rozumienia zasady działania przysłon oraz wpływu filtrów na ekspozycję. W przypadku wartości 11, przyjęto, że konieczne jest zwiększenie przysłony do wartości wyższej, co w rzeczywistości prowadziłoby do znacznego zmniejszenia ilości światła wpadającego do aparatu, co jest sprzeczne z naszym celem, jakim jest utrzymanie identycznej ekspozycji. Z kolei przysłona 4 to znaczne otwarcie obiektywu, co nie tylko zwiększa ilość światła, ale i może spowodować prześwietlenie zdjęcia, co jest również błędne. 16 natomiast oznacza, że przysłona jest zbyt mocno zamknięta, co ponownie prowadzi do zmniejszenia ilości światła napływającego do matrycy, a w konsekwencji do niedoświetlenia. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe, takie jak niepełne zrozumienie stosunków między przysłonami oraz ich wpływu na ilość światła, co jest kluczowe w fotografii. Właściwe zrozumienie działania przysłon oraz ich wpływu na ekspozycję jest fundamentalne dla każdych działań fotograficznych. Aby uniknąć takich błędów, warto zapoznać się z podstawowymi zasadami ekspozycji, a także praktykować, aby we właściwy sposób interpretować wpływ filtrów i przysłon na ostateczny efekt fotografii.

Pytanie 23

Obraz stworzony na papierze fotograficznym bez użycia kamery to

A. reprodukcja

B. makrofotografia

C. luksografia

D. kserografia

Kserografia to technika kopiowania, która opiera się na procesie elektrostatycznym, a nie na naświetlaniu papieru fotograficznego. Chociaż kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych do reprodukcji dokumentów, nie ma nic wspólnego z tworzeniem obrazów bez użycia aparatu. To podejście skupia się na masowej produkcji i reprodukcji, a nie na twórczym procesie artystycznym. Z kolei reprodukcja to termin ogólny, który odnosi się do wszelkich technik odtwarzania istniejących dzieł, takich jak obrazy, zdjęcia czy rysunki. W tym przypadku również nie mówimy o naświetlaniu papieru fotograficznego, co jest kluczowe w luksografii. Makrofotografia to technika fotograficzna, która polega na robieniu zdjęć obiektów z bliska, zazwyczaj z użyciem aparatu fotograficznego i odpowiednich obiektywów. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do mylnego wniosku, że są one ze sobą powiązane. W rzeczywistości każda z wymienionych technik ma swoją specyfikę i zastosowanie, które są odrębne od luksografii, co podkreśla istotne różnice w podejściu do fotografii i reprodukcji obrazów. Ważne jest zrozumienie, że techniki te nie są zamienne, a ich właściwe rozróżnienie jest kluczowe w pracy zawodowej w dziedzinie sztuki i fotografii.

Pytanie 24

Jakiego trybu pomiaru ekspozycji należy użyć w aparacie cyfrowym, aby ocenić natężenie światła na całej powierzchni kadru?

A. Punktowy

B. Matrycowy

C. Punktowy w polu AF

D. Centralnie ważony

Wybór innego trybu pomiaru światła często prowadzi do nieporozumień w kontekście uzyskiwania właściwych ustawień ekspozycji. Tryb matrycowy, mimo że popularny, jest bardziej złożony, gdyż analizuje światło w całym kadrze i stara się znaleźć równowagę, co może prowadzić do błędnych decyzji w sytuacjach, gdy w kadrze występują mocno kontrastujące obszary. Może to skutkować niedoświetleniem lub prześwietleniem kluczowych elementów, zwłaszcza gdy są one bliskie krawędzi obrazu, a nie w centrum. Z kolei tryby punktowe, zarówno w polu AF, jak i ogólnie, są bardziej precyzyjne, lecz ich zastosowanie ogranicza się do pomiaru jednego, niewielkiego obszaru kadru, co nie zawsze oddaje atmosferę całej sceny. Wybierając punktowy pomiar, łatwo o błędy, gdyż skupiając się na niewielkim fragmencie, możemy pominąć ważne uwarunkowania oświetleniowe w innych częściach kadru. Błędem jest również nieodpowiednie dobieranie trybu pomiaru do kontekstu fotografii, co może zniweczyć efekt końcowy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, kiedy i jak korzystać z poszczególnych trybów, aby uzyskać najlepsze rezultaty.

Pytanie 25

Rozdzielczość bitowa (głębia bitowa) określa

A. liczbę pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI)

B. maksymalną liczbę plików możliwych do zapisania na karcie pamięci

C. liczbę poziomów jasności dla każdego kanału koloru

D. wymiary obrazu wyrażone w pikselach

Niepoprawne odpowiedzi dotyczące rozdzielczości bitowej często wynikają z mylenia jej z innymi pojęciami związanymi z obrazem cyfrowym. Na przykład, liczba pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI) odnosi się do rozdzielczości fizycznej obrazu, a nie jego głębi bitowej. PPI określa, jak gęsto umieszczone są piksele w danym obszarze, co wpływa na ostrość i szczegółowość obrazu, ale nie mówi nic o liczbie odcieni, które mogą być wyświetlane w każdym kolorze. Z kolei wymiary obrazu wyrażone w pikselach odnoszą się do jego fizycznego rozmiaru, na przykład 1920x1080, lecz również nie mają związku z głębią bitową. Kolejnym częstym błędem jest mylenie głębi bitowej z maksymalną liczbą plików, które można zapisać na karcie pamięci. Liczba ta zależy od pojemności karty i rozmiaru pliku, nie ma nic wspólnego z tym, jak szczegółowo można zapisać kolorystykę obrazu. Warto zrozumieć, że głębia bitowa jest jednym z kluczowych parametrów, które wpływają na jakość obrazu, a nie na jego fizyczne cechy, co ma zasadnicze znaczenie w pracy z obrazami cyfrowymi oraz ich edytowaniem.

Pytanie 26

Aby przeprowadzić skanowanie dużych oryginałów na elastycznym, przezroczystym materiale, należy zastosować skaner

A. bębnowy

B. płaski

C. 3D

D. ręczny

Skanowanie wielkoformatowych oryginałów na giętkim podłożu przezroczystym wymaga zastosowania skanera bębnowego, który jest zaprojektowany do pracy z takimi materiałami. Skanery bębnowe charakteryzują się dużą precyzją i zdolnością do skanowania materiałów o różnych grubościach i kształtach, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku przezroczystych podłoży. Ich konstrukcja umożliwia delikatne umieszczenie skanowanego obiektu w cylindrycznym bębnie, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału. W praktyce bębnowe skanery są często wykorzystywane w archiwizacji dokumentów, reprodukcji dzieł sztuki oraz w inżynierii, gdzie wymagana jest wysoka jakość skanowania przezroczystych i cienkowarstwowych materiałów. Dodatkowo, skanery te produkują skany o wysokiej rozdzielczości, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak druk wysokiej jakości czy digitalizacja archiwów. W kontekście standardów branżowych, skanery bębnowe są rekomendowane do zastosowań, które wymagają zachowania wysokiej wierności kolorystycznej oraz detaliczności.

Pytanie 27

Kiedy planujesz robić zdjęcia z widokiem na odległe obiekty, co powinieneś przygotować?

A. teleobiektyw

B. mieszek

C. soczewkę Fresnela

D. obiektyw szerokokątny

Teleobiektyw to kluczowy element w fotografii umożliwiający rejestrowanie oddalonych obiektów z wysoką jakością i szczegółowością. Jego największą zaletą jest zdolność do zbliżania odległych elementów sceny bez utraty ostrości, co jest niezbędne w fotografii przyrodniczej, sportowej czy krajobrazowej. Teleobiektywy charakteryzują się długą ogniskową, co pozwala na kompresję perspektywy oraz uzyskanie efektu zamknięcia tła. Dzięki nim można uchwycić szczegóły, które byłyby niewidoczne przy użyciu standardowego obiektywu. W praktyce, fotografując dziką faunę, teleobiektyw pozwala na bezpieczne oddalenie od zwierząt, minimalizując stres dla nich oraz zapewniając lepsze kadry. Korzystając z teleobiektywu, warto również zwrócić uwagę na stabilizację obrazu, aby uniknąć rozmyć spowodowanych drganiami aparatu. Ponadto, teleobiektywy są często stosowane w fotografii portretowej, gdzie umożliwiają uzyskanie przyjemnego efektu rozmycia tła (bokeh).

Pytanie 28

Aby wykonać portretowe zdjęcia studyjne aparatem małoobrazkowym, powinno się zastosować obiektyw portretowy o określonej długości ogniskowej

A. 120 mm

B. 18 mm

C. 80 mm

D. 50 mm

Obiektyw o długości ogniskowej 80 mm jest uważany za idealny do wykonywania zdjęć portretowych, ponieważ znajduje się w tzw. zakresie portretowym. Umożliwia on uzyskanie naturalnych proporcji twarzy, unikając zniekształceń, które mogą wystąpić przy użyciu krótszych ogniskowych, takich jak 50 mm czy 18 mm. Długość 80 mm pozwala również na uzyskanie ładnego rozmycia tła (bokeh), co jest istotne w fotografii portretowej, ponieważ pozwala skupić uwagę widza na modelu, a nie na rozpraszających elementach otoczenia. W praktyce, korzystając z obiektywu 80 mm, fotograf może pracować w różnych warunkach, zachowując komfortową odległość od modela, co z kolei sprzyja lepszemu uchwyceniu naturalnych emocji. Dodatkowo warto zwrócić uwagę, że standardowe obiektywy portretowe w zakresie od 70 mm do 100 mm są polecane przez profesjonalnych fotografów, co potwierdzają liczne publikacje i kursy w branży. Użycie obiektywu 80 mm jest zatem zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej.

Pytanie 29

Do wykonania zdjęcia sportowego w hali sportowej najlepiej zastosować

A. jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm

B. obiektyw typu rybie oko

C. obiektyw szerokokątny o ogniskowej 14-24 mm

D. standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm

Jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm to jeden z najlepszych wyborów do fotografii sportowej, zwłaszcza w zamkniętych pomieszczeniach, takich jak hale sportowe. Ogniskowa 70-200 mm pozwala na uchwycenie akcji z odpowiedniej odległości, co jest szczególnie ważne w sportach drużynowych, gdzie zawodnicy mogą poruszać się szybko i zmieniać pozycje. Jasność obiektywu, mierzona w wartościach przysłony, jest kluczowa, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych, które często występują w halach sportowych. Dzięki dużej przysłonie, takiej jak f/2.8, można uzyskać odpowiednią ekspozycję przy niższej wartości ISO, co z kolei minimalizuje szumy w zdjęciach. W praktyce, obiektyw ten pozwala na łatwe uchwycenie detali, takich jak wyraz twarzy zawodników, a także dynamiki ruchu. Dodatkowo, teleobiektywy często charakteryzują się lepszymi właściwościami optycznymi, co skutkuje ostrzejszymi obrazami i lepszymi kontrastami, co jest niezmiernie ważne w fotografii sportowej, aby oddać intensywność rozgrywek.

Pytanie 30

Stabilizacja obrazu (IS, VR, OSS) w obiektywach służy głównie do

A. redukcji drgań aparatu przy dłuższych czasach naświetlania

B. przyspieszenia działania autofokusa przy słabym oświetleniu

C. poprawy kontrastu obrazu przy trudnych warunkach oświetleniowych

D. zwiększenia rozdzielczości matrycy przy wysokich wartościach ISO

Stabilizacja obrazu, znana również jako IS (Image Stabilization), VR (Vibration Reduction) czy OSS (Optical SteadyShot), ma kluczowe znaczenie w fotografii, zwłaszcza podczas robienia zdjęć przy dłuższych czasach naświetlania. Głównym celem stabilizacji obrazu jest redukcja drgań aparatu, które mogą prowadzić do rozmycia zdjęć. W praktyce, gdy fotografujemy w słabym świetle lub używamy teleobiektywów, drgania ręki stają się bardziej widoczne. Stabilizacja obrazu pozwala na użycie dłuższych czasów otwarcia migawki, co z kolei umożliwia uchwycenie większej ilości światła bez obaw o rozmycie. Na przykład, przy fotografowaniu krajobrazów lub portretów w trudnych warunkach oświetleniowych, stabilizacja może znacząco poprawić jakość zdjęć. Warto zaznaczyć, że nowoczesne systemy stabilizacji obrazu są opracowane zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, co sprawia, że są coraz bardziej skuteczne i użyteczne. Właściwe wykorzystanie stabilizacji obrazu to klucz do uzyskania wyraźnych i profesjonalnych zdjęć w różnych sytuacjach fotograficznych.

Pytanie 31

Ilustracja przedstawia

A. pilota do lamp.

B. konwerter.

C. światłomierz.

D. slider.

Światłomierz to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w procesie fotografii, umożliwiając precyzyjne pomiary natężenia światła. Na przedstawionej ilustracji widoczny jest światłomierz, którego charakterystyczne cechy to pokrętło i mała, wystająca kula. Te elementy są typowe dla modeli analogowych, które wykorzystują fotokomórki do pomiaru oświetlenia. Dzięki zastosowaniu światłomierza fotograf może skutecznie ustalić odpowiednie ustawienia ekspozycji aparatu, co jest niezbędne do uzyskania optymalnych rezultatów w fotografii. Przykładowo, w sytuacji silnego nasłonecznienia, światłomierz pozwala na określenie, czy użycie krótszej migawki lub mniejszej przysłony będzie konieczne, aby uniknąć prześwietlenia. Użycie światłomierza jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotografii, co potwierdzają liczne publikacje i szkolenia dla fotografów. Wiedza na temat pomiaru światła jest nie tylko teoretyczna, ale ma również zastosowanie praktyczne, co czyni światłomierz niezastąpionym narzędziem w arsenale każdego profesjonalnego fotografa.

Pytanie 32

Metoda, która polega na częściowym lub całkowitym przekształceniu obrazu negatywnego w pozytywowy na skutek intensywnego i krótkiego naświetlenia, nosi nazwę

A. guma

B. bromolej

C. solaryzacja

D. cyjanotypia

Solaryzacja to taka ciekawa technika w fotografii, która pozwala na trochę odwrócenie obrazu negatywowego, żeby uzyskać pozytywowy. Działa to dzięki intensywnemu, choć krótkotrwałemu naświetleniu. W praktyce jest często używana w artystycznej fotografii, bo pozwala na osiąganie naprawdę nieprzewidywalnych efektów wizualnych. Z tego, co widziałem, to w XX wieku ta technika była bardzo popularna wśród fotografów awangardowych, którzy chcieli pokazać coś nowego i oryginalnego. Na przykład w portretach solaryzacja może dać super kontrasty i ciekawe tekstury, co nadaje głębi i dramatyzmu. Generalnie rzecz biorąc, solaryzacja to narzędzie do tworzenia unikalnych dzieł, które naprawdę mogą wyróżniać się w portfolio artysty czy na wystawach. Ale trzeba pamiętać, że z nią trzeba uważać, bo jak za mocno naświetlisz, to efekty mogą być zupełnie inne, niż przewidywałeś, więc lepiej się trochę zastanowić przed używaniem tej techniki.

Pytanie 33

Na fotografii zastosowano kompozycję obrazu

A. wieloelementową, centralną.

B. zamkniętą, dynamiczną.

C. centralną, prostą.

D. symetryczną, otwartą.

Poprawna odpowiedź to "symetryczna, otwarta". W kompozycji symetrycznej, elementy obrazu są zorganizowane w sposób, który przekłada się na równowagę wizualną. W tym przypadku drewniana balustrada jest rozłożona równomiernie po obu stronach osi pionowej, co tworzy harmonię i stabilność w odbiorze wizualnym. Tego typu kompozycja często wykorzystywana jest w architekturze i fotografii krajobrazowej, gdzie zachowanie równowagi jest kluczowe dla estetyki obrazu. Kompozycja otwarta odnosi się do sytuacji, w której elementy w obrazie nie są zamknięte w ramach płaszczyzny, co pozwala widzowi na percepcję przestrzeni poza krawędziami. Horyzont i widok na morze w tym zdjęciu wskazują na otwartość, co sprzyja uczuciu swobody i możliwości eksploracji. Praktyka ta jest zgodna z zasadami projektowania przestrzennego, gdzie dąży się do maksymalnego wykorzystania przestrzeni i tworzenia wrażenia głębi. Warto również zauważyć, że symetria często przyciąga wzrok i staje się centralnym punktem zainteresowania, co potwierdzają badania nad percepcją wizualną.

Pytanie 34

Jakie urządzenie reguluje natężenie strumienia świetlnego wpadającego do wnętrza aparatu fotograficznego?

A. osłona na słońce

B. lampa zewnętrzna

C. migawka

D. przysłona

Osłona przeciwsłoneczna, migawka i lampa zewnętrzna są często mylone w kontekście regulacji strumienia świetlnego wpadającego do aparatu, jednak każda z tych opcji pełni inną funkcję. Osłona przeciwsłoneczna jest akcesorium, które ma na celu ograniczenie wpływu niepożądanego światła, co może powodować odblaski i zmniejszać kontrast zdjęcia. Jej zadaniem jest ochrona obiektywu przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, ale nie ma wpływu na ilość światła, które dociera przez obiektyw do matrycy. Migawka to mechanizm, który kontroluje czas naświetlania, czyli jak długo światło może wpływać na matrycę. Chociaż migawka wpływa na jasność zdjęcia, nie reguluje samej wielkości strumienia światła, a jedynie czas jego działania. Lampa zewnętrzna, z kolei, jest źródłem dodatkowego światła, które może być używane w ciemnych warunkach, ale sama w sobie nie zmienia ilości światła wpadającego przez obiektyw. Te elementy są kluczowe w procesie fotografowania, ale nie spełniają roli przysłony, która jest jedynym komponentem pozwalającym na bezpośrednie ustawienie otworu w obiektywie. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z tych elementów jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania aparatu i osiągania zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 35

Aby naświetlić próbki materiału wrażliwego na światło i ocenić jego światłoczułość, należy zastosować

A. pehametr

B. sensytometr

C. densytometr

D. termostat

Sensytometr to ciekawe urządzenie, które mierzy, jak bardzo materiały, takie jak filmy fotograficzne, reagują na światło. Działa to w ten sposób, że naświetlamy próbki światłem o znanej intensywności i długości fali, a potem analizujemy, co się dzieje z materiałem. To ważne, bo dzięki temu możemy ocenić, jak dobrze materiał działa, co ma znaczenie w różnych zastosowaniach. Myślę, że w laboratoriach fotograficznych sensytometr byłby naprawdę przydatny. Umożliwia on dostosowanie czułości materiału do konkretnego usage. Dzięki niemu można uzyskać lepszą jakość zdjęć i oszczędzać materiały, bo precyzyjniej dobieramy ich właściwości. Na przykład, można lepiej dobrać czasy naświetlania w zależności od tego, jaki materiał jest używany, co pozwala na uzyskanie świetnych efektów wizualnych.

Pytanie 36

Technika cinemagraf polega na

A. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

B. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

C. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

D. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

W kontekście techniki cinemagraf, odpowiedzi dotyczące wykonywania zdjęć seryjnych z różnymi filtrami kolorystycznymi, rejestrowania filmów w technice time-lapse oraz robienia sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia są niepoprawne i nie oddają istoty tej sztuki wizualnej. Tworzenie zdjęć seryjnych z filtrami kolorystycznymi koncentruje się na modyfikacji barw i tonów w taki sposób, aby nadać zdjęciom określony nastrój lub styl. To zupełnie inny proces, który nie ma związku z dynamiką ruchu, jaką oferuje cinemagraf. Natomiast technika time-lapse polega na przyspieszonym rejestrowaniu ruchu w naturze, co skutkuje fascynującymi sekwencjami, które mogą trwać kilka sekund, ale w rzeczywistości zostały nagrane przez długi czas. Celem jest ukazanie zmienności, a nie łączenie statycznych i dynamicznych elementów. Z kolei wykonywanie sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia dotyczy analizy i eksperymentowania z oświetleniem, co jest istotne w fotografii, ale nie w kontekście cinemagrafu. W każdym z tych przypadków brakuje kluczowego elementu, który definiuje cinemagraf - połączenia statyczności z subtelnym, ale zjawiskowym ruchem. Ruch w cinemagrafie powinien być płynny i harmonijny, co stanowi o jego unikalności, a nie tylko technicznym połączeniem różnych efektów wizualnych.

Pytanie 37

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową w skali 4 : 1 w stosunku do negatywu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. drukarka

B. powiększalnik

C. ploter

D. kopiarka stykowa

Powiększalnik to urządzenie specjalizujące się w reprodukcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny. W przypadku uzyskania srebrowej kopii pozytywowej w skali odwzorowania 4:1, powiększalnik jest najlepszym wyborem, ponieważ umożliwia precyzyjne kontrolowanie procesu powiększania obrazu. Dzięki zastosowaniu odpowiednich soczewek i powiększeń, powiększalnik pozwala na uzyskanie wysokiej jakości reprodukcji. W praktyce, artyści i fotografowie często korzystają z powiększalników, aby uzyskać szczegółowe odbitki z negatywów, które mogą być następnie używane do wystaw, publikacji lub kolekcji. Standardy branżowe wskazują, że prawidłowe ustawienie powiększalnika oraz oświetlenia jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu. Warto również dodać, że użycie powiększalnika pozwala na eksperymentowanie z różnymi typami papierów fotograficznych oraz chemikaliami, co daje artystom szeroką gamę możliwości twórczych.

Pytanie 38

Jakie narzędzie w oprogramowaniu graficznym pozwala na wybranie obiektu na grafice?

A. Kroplomierz.

B. Ramka.

C. Pióro.

D. Przeciąganie.

Kadrowanie to technika, której celem jest przycięcie obrazu w celu zmiany jego rozmiaru lub kadru. Choć kadrowanie może pomóc w skupieniu uwagi na danym obiekcie, nie umożliwia precyzyjnego zaznaczania i edytowania elementów wewnątrz obrazu. Użytkownicy często mylą funkcję kadrowania z zaznaczaniem, co prowadzi do nieporozumień dotyczących możliwości edycyjnych narzędzi graficznych. Z kolei kroplomierz służy do wyboru koloru z obrazu, co ma zastosowanie przy dopasowywaniu kolorów lub tworzeniu palet, ale również nie wspiera zaznaczenia obiektów. Zastosowanie tego narzędzia może prowadzić do błędnych założeń o jego funkcjonalności. Narzędzie przesunięcia, mimo że pozwala na przenoszenie wybranych obiektów, nie oferuje opcji ich zaznaczania w sposób, który byłby potrzebny w przypadku bardziej złożonych projektów. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to zakładanie, że każde narzędzie, które wpływa na wygląd lub położenie obiektów, może również zaznaczać te obiekty. Kluczowe w zrozumieniu działania narzędzi graficznych jest przyjęcie, że każde z nich ma swoją specyfikę i zastosowanie, które trzeba rozpoznać, aby efektywnie pracować nad projektami graficznymi.

Pytanie 39

Który z filtrów w programie Adobe Photoshop jest przeznaczony do wyostrzania obrazów?

A. Smart Sharpen

B. Gaussian Biur

C. Facet

D. Smudge Stick

Odpowiedź "Smart Sharpen" jest poprawna, ponieważ jest to zaawansowane narzędzie do wyostrzania zdjęć w programie Adobe Photoshop, które pozwala na precyzyjne dostosowanie poziomu wyostrzenia oraz eliminację efektów niepożądanych, takich jak halo. Smart Sharpen umożliwia użytkownikom kontrolowanie opcji takich jak "Remove Gaussian Blur" oraz "Remove Lens Blur", co pozwala na lepsze dostosowanie do konkretnego rodzaju rozmycia. Dzięki temu, użytkownicy mogą uzyskać ostry obraz, zachowując przy tym naturalny wygląd. Na przykład, w przypadku zdjęć krajobrazowych, zastosowanie Smart Sharpen może pomóc wyodrębnić detale w chmurach lub liściach, co znacznie podnosi jakość wizualną fotografii. Warto również dodać, że przy pracy z tym narzędziem, standardem jest stosowanie maskowania warstw, aby wyostrzenie stosować tylko na wybranych elementach obrazu, co zapewnia większą kontrolę nad finalnym wyglądem. Dobre praktyki w edytowaniu zdjęć uwzględniają również użycie Smart Sharpen na końcowym etapie edycji, co pozwala na pełne wykorzystanie jakości oryginalnego zdjęcia.

Pytanie 40

Bracketing ekspozycji to technika polegająca na

A. wykorzystaniu kilku różnych obiektywów do tego samego ujęcia

B. stosowaniu filtrów korekcyjnych do zmiany temperatury barwowej

C. wykonaniu serii zdjęć tego samego kadru z różnymi parametrami ekspozycji

D. naprzemiennym używaniu światła naturalnego i sztucznego

Bracketing ekspozycji to technika, która polega na wykonaniu serii zdjęć tego samego kadru z różnymi ustawieniami ekspozycji. Dzięki temu fotograf ma możliwość uchwycenia idealnego momentu, gdy światło jest odpowiednio zbalansowane, co jest szczególnie przydatne w trudnych warunkach oświetleniowych. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografowanie krajobrazów, gdzie zmienne warunki atmosferyczne mogą wpłynąć na ekspozycję. Warto wiedzieć, że bracketing zdjęć można wykorzystać nie tylko do uzyskania lepszej ekspozycji, ale także do późniejszego łączenia zdjęć w postprodukcji, co jest podstawą techniki HDR (High Dynamic Range). W praktyce, fotograf ustawia aparat na statywie, wykonuje zdjęcia z różnymi czasami naświetlania (np. -1 EV, 0 EV, +1 EV), co pozwala na uchwycenie zarówno cieni, jak i jasnych partii obrazu. Ta metoda ma zastosowanie w wielu dziedzinach fotografii, w tym w fotografii produktowej oraz portretowej, gdzie precyzyjna kontrola nad światłem jest kluczowa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej