Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 12:17
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 12:57

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do wypełnienia luk w ścianach z pełnej cegły należy zastosować

A. pustaków ceramicznych

B. cegieł pełnych

C. bloczków gazobetonowych

D. cegieł z otworami

Wybór niewłaściwych materiałów do uzupełniania ubytków w ścianach z cegły pełnej, takich jak bloczki gazobetonowe, cegły dziurawki czy pustaki ceramiczne, może prowadzić do poważnych problemów strukturalnych i estetycznych. Bloczki gazobetonowe, mimo że są lekkie i mają dobre właściwości izolacyjne, nie mają odpowiedniej wytrzymałości na ściskanie, co czyni je nieodpowiednimi do stosowania w miejscach wymagających dużej nośności, jak w przypadku cegieł pełnych. Użycie cegieł dziurawek może prowadzić do różnic w rozszerzalności cieplnej, co z kolei może skutkować pęknięciami w ścianie oraz nieestetycznymi ubytkami. Pustaki ceramiczne, choć są również materiałem budowlanym, mają inny skład i właściwości mechaniczne, co może poradzić na lokalne deformacje i obniżoną stabilność budynku. Kiedy sięga się po różne materiały, często ignoruje się zasadę jednorodności, która jest kluczowa dla zachowania integralności konstrukcyjnej. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, konieczne jest przestrzeganie standardów budowlanych oraz konsultacja z doświadczonymi specjalistami w dziedzinie budownictwa, co pozwoli na dokonanie właściwego wyboru materiałów do naprawy i renowacji obiektów budowlanych.

Pytanie 2

Jakie typy rusztowań powinno się użyć do przeprowadzania drobnych napraw tynków zewnętrznych w budynkach wysokich?

A. Wiszące

B. Modułowe

C. Ramowe

D. Stojakowe

Wybór rusztowania ramowego czy modułowego do drobnych napraw na wysokich budynkach nie jest najlepszym pomysłem. Rusztowania ramowe są stabilne, ale potrzebują sporo miejsca na dole, co w miastach może być sporym problemem. Zajmowanie tego miejsca może zakłócać codzienne życie, a to raczej nie jest fajne. Z kolei rusztowania modułowe są bardziej elastyczne, ale trudniejsze w montażu i demontażu, co wydłuża czas pracy. A przy prostych naprawach to może być zbędne. Rusztowania stojakowe, choć przy niższych budynkach dają radę, to przy wysokich elewacjach mogą być niewystarczające. Ryzyko upadku i problem z dotarciem do wyższych miejsc to poważna sprawa. Dlatego, ważne jest, żeby dobrze przemyśleć, jakie rusztowanie wybrać, biorąc pod uwagę miejsce i rodzaj pracy.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Zgodnie z zaleceniami producenta, zużycie gipsowej zaprawy tynkarskiej wynosi 6 kg/m²/10 mm. Oblicz, ile
30-kilogramowych worków zaprawy trzeba zakupić, aby nałożyć tynk o grubości 20 mm na ścianach o łącznej powierzchni 200 m².

A. 80 worków

B. 40 worków

C. 20 worków

D. 10 worków

Żeby policzyć, ile gipsowej zaprawy potrzebujemy do tynku grubości 20 mm na powierzchni 200 m², najpierw musimy przeliczyć zużycie zaprawy przy tej grubości. Z tego, co mówi producent, potrzebne jest 6 kg/m² dla 10 mm grubości, więc dla 20 mm będziemy potrzebować już 12 kg/m². Potem mnożymy to przez powierzchnię ścianek: 12 kg/m² * 200 m² daje nam 2400 kg zaprawy. Następnie musimy podzielić tę wagę przez wagę jednego worka, czyli 30 kg: 2400 kg / 30 kg = 80 worków. Przy takich obliczeniach warto pamiętać o zaleceniach producenta i standardach budowlanych, bo to naprawdę kluczowe, żeby tynk był odpowiedniej jakości i trwałości.

Pytanie 6

Zadaniem jest zbudowanie ścianki działowej z cegły pełnej o grubości ½ cegły. Jeśli zużycie zaprawy na 1 m² tej ścianki wynosi 0,030 m³, to ile zaprawy będzie potrzebne do zrealizowania 25 m²?

A. 0,375 m3

B. 0,625 m3

C. 0,75 m3

D. 0,50 m3

Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do wykonania 25 m² ściany działowej z cegły pełnej, należy pomnożyć zapotrzebowanie na zaprawę na 1 m² przez całkowitą powierzchnię ściany. W tym przypadku, zużycie zaprawy wynosi 0,030 m³ na 1 m². Zatem, dla 25 m² zaprawa wynosi: 0,030 m³/m² * 25 m² = 0,75 m³. W praktyce, znajomość takich obliczeń jest niezbędna dla odpowiedniego planowania materiałów budowlanych i kosztorysowania. Pozwala to na uniknięcie sytuacji, w której zabraknie materiału w trakcie budowy, co może prowadzić do opóźnień. W branży budowlanej obowiązują normy, które zalecają uwzględnianie nie tylko podstawowego zapotrzebowania, ale również ewentualnych strat podczas transportu i aplikacji materiałów. Dobrą praktyką jest również zawsze uwzględniać dodatkowy procent materiału na ewentualne poprawki lub błędy, co zwiększa efektywność wykorzystania surowców.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Proces docieplania metodą lekką mokrą zaczyna się od

A. przytwierdzenia materiału izolacyjnego

B. przymocowania siatki zbrojącej

C. nałożenia tynku cienkowarstwowego

D. instalacji listwy startowej

Wprowadzenie w błąd podczas planowania docieplenia metodą lekką mokrą może prowadzić do wielu problemów technicznych, które mogą wpłynąć na efektywność energetyczną budynku. Wklejenie siatki zbrojącej, choć istotne, nie powinno być pierwszym krokiem, ponieważ wymaga wcześniejszego przygotowania podłoża oraz ustabilizowania materiału izolacyjnego. Mieszanie kolejności czynności prowadzi do ryzyka, że siatka nie zostanie odpowiednio osadzone, co może skutkować jej odklejaniem się lub pękaniem tynku. Mocowanie materiału izolacyjnego powinno następować po stabilizacji listwy startowej. W przeciwnym razie, istnieje ryzyko, że izolacja nie będzie trwale przymocowana i może ulegać odkształceniom. Wykonanie tynku cienkowarstwowego jako pierwszego kroku jest nie tylko niemożliwe, ale także niezgodne z ogólnymi zasadami wykonywania prac budowlanych. Tynk wymaga solidnej podstawy, jaką zapewnia właściwie zamontowana listwa startowa oraz izolacja. Zrozumienie tych etapów jest kluczowe dla uniknięcia problemów z izolacyjnością oraz trwałością całej konstrukcji budowlanej, dlatego należy ściśle stosować się do sprawdzonych praktyk budowlanych.

Pytanie 9

Korzystając z Warunków Technicznych Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich wskaż, dla której kategorii tynku niedopuszczalne są widoczne miejscowe nierówności powierzchni, pochodzące od zacierania packą.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)
Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są: - wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp. - zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków, - odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża. Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku. Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

Warunki Techniczne Wykonania i Odbioru Robót Tynkarskich (fragment)

Dla wszystkich odmian tynku niedopuszczalne są:
- wykwity w postaci nalotu wykrystalizowanych na powierzchni tynku roztworów soli przenikających z podłoża, pleśń itp.
- zacieki w postaci trwałych śladów na powierzchni tynków,
- odstawanie, odparzenia, pęcherze spowodowane niedostateczną przyczepnością tynku do podłoża.
Pęknięcia na powierzchni tynków są niedopuszczalne z wyjątkiem tynków surowych, w których dopuszcza się włoskowate rysy skurczowe. Wypryski i spęcznienia powstające na skutek obecności niezgaszonych cząstek wapna, gliny itp. są niedopuszczalne dla tynków pocienionych, pospolitych, doborowych i wypalonych, natomiast dla tynków surowych są niedopuszczalne w liczbie do 5 sztuk na 10 m² tynku.
Widoczne miejscowe nierówności powierzchni otynkowanych wynikające z technik wykonania tynku (np. ślady wygładzania kielnią lub zacierania packą) są niedopuszczalne dla tynków doborowych, a dla tynków pospolitych dopuszczalne są o szerokości i głębokości do 1 mm oraz długości do 5 cm w liczbie 3 sztuk na 10 m² powierzchni otynkowanej.

A. Dla tynku kategorii III

B. Dla tynku kategorii IV

C. Dla tynku kategorii I

D. Dla tynku kategorii II

Wybór niewłaściwej kategorii tynku świadczy o braku zrozumienia norm i zasad jakościowych dotyczących robót tynkarskich. Tynki kategorii I, II oraz III mają zróżnicowane wymagania dotyczące estetyki, które jednak nie mogą być mylone z wymaganiami dla tynków doborowych. Kategoria I to tynki, które mogą być stosowane w obszarach, gdzie estetyka nie jest kluczowym czynnikiem, a ich wykończenie może być mniej staranne. Tynki kategorii II i III również dopuszczają pewne niedoskonałości, co oznacza, że widoczne nierówności mogą być akceptowane w określonych warunkach. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do wnioskowania, że dopuszczalne są widoczne ślady technik wykonawczych, co jest absolutnie błędne w kontekście tynków doborowych. W praktyce, każda z tych kategorii tynków ma swoje zastosowania w zależności od funkcji budynku i oczekiwań inwestora. Wybór niewłaściwej kategorii może skutkować nie tylko estetycznymi niedociągnięciami, ale również obniżeniem wartości rynkowej obiektu. Warto zwrócić szczególną uwagę na dokumentację techniczną i standardy branżowe, aby uniknąć takich pomyłek w przyszłości.

Pytanie 10

Gładź tynków zewnętrznych można uzyskać z mieszanki

A. wapienno-gipsowej

B. wapiennej

C. cementowo-wapiennej

D. anhydrytowej

Wybór innych zapraw, takich jak wapienne, anhydrytowe czy wapienno-gipsowe, nie jest odpowiedni do gładzi tynków zewnętrznych. Zaprawa wapienna, choć ma swoje zalety, nie oferuje wystarczającej wytrzymałości mechanicznej i odporności na czynniki atmosferyczne w porównaniu do zaprawy cementowo-wapiennej. Wapno ma tendencję do łuszczenia się i kruszenia pod wpływem deszczu i wiatru, co sprawia, że nie nadaje się do stosowania jako główna warstwa wykończeniowa na elewacjach. Z kolei zaprawa anhydrytowa, będąca materiałem na bazie siarczanu wapnia, jest stosunkowo nowym rozwiązaniem, które znajduje swoje miejsce w budownictwie wnętrz, ale nie sprawdza się w warunkach zewnętrznych, ponieważ może ulegać degradacji pod wpływem wilgoci. Ostatnią z analizowanych opcji, zaprawa wapienno-gipsowa, nie jest również zalecana do zastosowań zewnętrznych, gdyż gips, mimo że jest materiałem łatwym w obróbce, ma niską odporność na wodę, co prowadzi do jego szybkiego zniszczenia pod wpływem deszczu. W przypadku gładzi tynków zewnętrznych kluczowe jest, aby materiał charakteryzował się odpowiednią odpornością na warunki atmosferyczne oraz zdolnością do regulacji wilgotności, dlatego zaprawa cementowo-wapienna jest najbardziej rekomendowaną opcją w tej dziedzinie.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Reperacja pojedynczych uszkodzeń oraz niewielkich pęknięć na powierzchni tynku ściany nośnej polega na klinowym usunięciu tynku oraz

A. uzupełnieniu ubytków zaprawą cementową

B. wzmocnieniu konstrukcji klamrowo i ponownym otynkowaniu

C. nasączeniu pękniętych miejsc wodą i uzupełnieniu ubytków zaprawą taką jak tynk

D. wprowadzeniu zaczynu cementowego pod ciśnieniem

Nieprawidłowe odpowiedzi zawierają różne koncepcje, które nie są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie napraw tynku. Wzmocnienie ściany klamrami i ponowne otynkowanie może być stosowane w sytuacjach, gdzie uszkodzenia są znaczne, ale nie jest to standardowe podejście do naprawy drobnych rys i pęknięć. Takie metody są zazwyczaj zarezerwowane dla bardziej skomplikowanych przypadków, gdzie konieczne jest zapewnienie dodatkowej stabilności konstrukcji. Wprowadzenie pod ciśnieniem zaczynu cementowego to technika, która może być używana w bardziej zaawansowanych procesach naprawczych, jednak nie odnosi się bezpośrednio do problemu drobnych pęknięć w tynku. Tego rodzaju zabiegi są czasochłonne i kostowne, a ich zastosowanie w przypadku niewielkich uszkodzeń może prowadzić do niepotrzebnych wydatków oraz skomplikowania procesu renowacji. Nasączenie miejsc spękań wodą przed wypełnieniem zaprawą stanowi standardową praktykę, która zapewnia lepszą adhezję oraz trwałość po naprawie. Ponadto, wypełnienie ubytków zaprawą cementową może być również niewłaściwe, gdyż różne rodzaje zapraw, w tym tynki, mają różne właściwości i powinny być stosowane zgodnie z ich przeznaczeniem. Stosowanie odpowiednich materiałów według specyfikacji producenta jest kluczowe w celu uniknięcia problemów związanych z różnicami w kurczliwości i elastyczności, które mogą prowadzić do dalszych uszkodzeń. Warto zwrócić uwagę na to, że nieodpowiednie metody naprawy mogą skutkować nie tylko estetycznymi niedoskonałościami, ale również długoterminowymi problemami strukturalnymi.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Jakiego spoiwa powinno się użyć do realizacji tynku zewnętrznego w obszarach narażonych na wilgoć?

A. Wapna pokarbidowego

B. Gipsu szpachlowego

C. Wapna hydraulicznego

D. Gipsu budowlanego

Wybór wapna hydraulicznego do wykonania tynku zewnętrznego w miejscach narażonych na działanie wilgoci jest uzasadniony jego właściwościami. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które w przeciwieństwie do wapna gaszonego, może twardnieć zarówno na powietrzu, jak i pod wodą, co czyni je idealnym do zastosowań na zewnątrz budynków. Działa to na korzyść trwałości tynku, który musi znosić zmienne warunki atmosferyczne, w tym deszcz i wilgoć. Przykładem zastosowania wapna hydraulicznego może być tynkowanie fundamentów budynków oraz murów piwnicznych, gdzie narażenie na wodę gruntową jest intensywne. W obiektach zabytkowych, gdzie zachowanie tradycyjnych metod budowlanych jest niezwykle istotne, wapno hydrauliczne jest również preferowane ze względu na swoje właściwości paroprzepuszczalne, co pozwala na odprowadzanie wilgoci bez uszkadzania struktury budynku. Warto również wspomnieć, że zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie wapna hydraulicznego spełnia wymogi dotyczące ochrony przed wilgocią, co potwierdzają odpowiednie badania i certyfikaty. Dlatego wapno hydrauliczne stanowi najlepszy wybór do tynków w trudnych warunkach atmosferycznych.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Kiedy wykonuje się poziomą izolację przeciwwilgociową na ścianie fundamentowej?

A. z papy asfaltowej

B. z folii paroizolacyjnej

C. z polistyrenu ekstrudowanego

D. ze styropianu

Izolacja przeciwwilgociowa ściany fundamentowej jest niezbędna dla ochrony konstrukcji przed działaniem wody, jednak zastosowanie materiałów innych niż papa asfaltowa może być nieodpowiednie. Styropian, mimo że jest materiałem o dobrych właściwościach termoizolacyjnych, nie zapewnia wystarczającej ochrony przed wilgocią. Jego struktura jest porowata, co może prowadzić do absorpcji wody, a w efekcie do uszkodzeń fundamentów oraz osłabienia całej konstrukcji. Polistyren ekstrudowany, chociaż lepszy od styropianu pod względem trwałości i odporności na wilgoć, nie jest przeznaczony do stosowania jako materiał izolacyjny w bezpośrednim kontakcie z wodą gruntową. Użycie folii paroizolacyjnej w tym kontekście również jest niewłaściwe, ponieważ folia ma inne przeznaczenie – jej główną funkcją jest ochrona przed migracją pary wodnej, a nie wody gruntowej. Izolacja fundamentów musi być wykonana z materiałów odpornych na długotrwałe działanie wody, co wyklucza stosowanie nieodpowiednich produktów. Niewłaściwy dobór materiałów do izolacji fundamentów może prowadzić do poważnych problemów, takich jak infiltracja wilgoci, co z kolei może prowadzić do powstawania pleśni, rozwoju grzybów oraz uszkodzeń strukturalnych budynku. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do rekomendacji branżowych i standardów budowlanych przy wyborze materiałów do izolacji przeciwwilgociowej.

Pytanie 20

Masa asfaltowa dostępna jest w pojemnikach 10-litrowych w cenie 74,90 zł za pojemnik.
Oblicz koszt zakupu masy asfaltowej niezbędnej do przeprowadzenia dwuwarstwowej hydroizolacji na dwóch ścianach fundamentowych o powierzchni 25,0 m² każda, jeśli zużycie masy w pierwszej warstwie wynosi 0,5 l/m², a w drugiej 0,4 l/m².

A. 224,70 zł

B. 374,50 zł

C. 149,80 zł

D. 299,60 zł

Analizując nieprawidłowe odpowiedzi, można zauważyć, że wielu ludzi myli się w obliczeniach dotyczących zużycia masy asfaltowej lub kosztów zakupu. Na przykład, jeśli ktoś obliczy łączną ilość masy asfaltowej na podstawie jedynie jednej warstwy, co prowadzi do zupełnie zaniżonej kalkulacji, może dojść do wniosku, że potrzebne będą tylko 2 lub 3 opakowania. To jest wynik nieuwzględnienia, że hydroizolacja wymaga co najmniej dwóch warstw, każda o różnym zużyciu. Ponadto, błędy mogą również wynikać z pomyłek w przeliczeniach jednostek, na przykład, nieprawidłowego przeliczenia litrów na metry kwadratowe. Często pomija się również fakt, że do obliczeń kosztów należy uwzględnić całkowitą ilość materiału, a nie tylko potrzebne litry. Należy również pamiętać, że nawet niewielkie różnice w zużyciu na m² mogą prowadzić do znacznych różnic w całkowitym koszcie, co jest istotne w kontekście zarządzania projektami budowlanymi. Używanie precyzyjnych obliczeń i poprawnych wartości jest kluczowe, aby uniknąć niepotrzebnych wydatków, które mogą zrujnować budżet projektu. Ważne jest, aby zwracać uwagę na szczegóły i stosować się do uznanych norm i praktyk branżowych, które pomagają w dokładnym planowaniu wydatków na materiały budowlane.

Pytanie 21

Na podstawie przedstawionej instrukcji producenta zaprawy murarskiej oblicz, ile wody należy użyć do wymieszania 200 kg suchej mieszanki.

Instrukcja producenta zaprawy murarskiej (fragment)
Gęstość nasypowa (suchej mieszanki)	ok. 1,5 kg/dm³
Gęstość w stanie suchym (po związaniu)	ok. 2,0 kg/dm³
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	3,5 l/25 kg
Min./max. grubość warstwy zaprawy	6 mm/40 mm
Czas gotowości zaprawy do pracy	ok. 4 godzin

A. 28 litrów.

B. 21 litrów.

C. 14 litrów.

D. 35 litrów.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia proporcji zalecanych przez producenta zaprawy murarskiej. Niektórzy mogą myśleć, że ilość wody potrzebna do wymieszania suchej mieszanki jest liniowo związana z jej wagą, natomiast kluczowe jest zrozumienie, że producenci podają specyficzne proporcje, które są zoptymalizowane dla danej mieszanki. Odpowiedzi takie jak 35 litrów, 21 litrów czy 14 litrów nie uwzględniają właściwego przeliczenia proporcji podanych w instrukcji. Użycie zbyt dużej ilości wody, na przykład 35 litrów, może prowadzić do powstania zbyt rzadkiej zaprawy, co skutkuje obniżeniem jej wytrzymałości oraz przyczepności do podłoża. Z drugiej strony, niewystarczająca ilość wody, jak w przypadku 14 litrów, może skutkować zaprawą o zbyt gęstej konsystencji, co utrudnia aplikację i może prowadzić do problemów z wytrzymałością na spoinach. Kluczowe jest, aby podczas pracy z materiałami budowlanymi stosować się do zaleceń producentów, aby uniknąć takich błędów, które mogą wpłynąć na jakość i trwałość realizowanych prac budowlanych. Warto pamiętać, że dokładne obliczenia i stosowanie się do norm jakościowych przyczyniają się do dłuższej żywotności konstrukcji.

Pytanie 22

Kielnia to podstawowe narzędzie używane przez murarza, które służy do

A. rozprowadzania zaprawy oraz oczyszczania cegieł

B. nanoszenia zaprawy i jej wyrównywania

C. nanoszenia zaprawy oraz przycinania cegieł

D. rozprowadzania zaprawy oraz jej zagęszczania

Kielnia jest kluczowym narzędziem w pracy murarza, wykorzystywana przede wszystkim do nanoszenia zaprawy oraz jej wyrównywania na powierzchniach budowlanych. Nanoszenie zaprawy polega na precyzyjnym umieszczaniu odpowiedniej ilości mieszanki na cegłach lub innych elementach konstrukcyjnych, co jest niezbędne do prawidłowego ich łączenia. Wyrównywanie zaprawy natomiast zapewnia, że każda warstwa jest gładka i równo rozłożona, co wpływa na stabilność i estetykę całej konstrukcji. Przykładowo, podczas budowy murów lub kominów, murarz używa kielni, aby zrealizować idealny poziom i kąt, co jest zgodne z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 1996, które określają wymagania dotyczące trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Dobrze wykonana praca z użyciem kielni nie tylko zwiększa wydajność budowy, ale także przedłuża żywotność obiektu, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Do wykonania murów z bloczków systemu Ytong na cienkie spoiny trzeba przygotować

A. zaprawę cementową

B. zaprawę klejową

C. zaprawę wapienną

D. zaprawę cementowo-wapienną

Wybór zaprawy wapiennej do murowania bloczków Ytong jest niewłaściwy, ponieważ ten rodzaj zaprawy nie zapewnia odpowiedniej przyczepności i nie jest przystosowany do cienkowarstwowych technik murowania. Zaprawa wapienna, choć ma swoje zastosowanie w tradycyjnym budownictwie, jest zbyt elastyczna i może powodować osiadanie murów, co jest szczególnie niepożądane w przypadku lekkich bloczków Ytong. Z kolei zaprawa cementowo-wapienna, choć lepsza od czystej zaprawy wapiennej, nie jest idealnym rozwiązaniem, gdyż jej skład nie pozwala na uzyskanie wymaganego stopnia szczelności i izolacyjności. Ostatecznie, zaprawa cementowa, stosowana bezpośrednio w systemach Ytong, może prowadzić do powstania zbyt grubych spoin, co negatywnie wpływa na właściwości termoizolacyjne budynku. Typowym błędem jest myślenie, że zaprawy oparte na cemencie są uniwersalnym rozwiązaniem, jednak ich zastosowanie w cienkowarstwowych systemach murowania często prowadzi do nieodpowiednich efektów. Dlatego tak ważne jest, aby wybierać materiały budowlane, które są dostosowane do specyfiki używanych bloczków, co w przypadku Ytong oznacza konieczność stosowania zaprawy klejowej, a nie innych typów zapraw.

Pytanie 25

Który rodzaj tynku jest odporny na wodę?

A. Gipsowy

B. Wapienny

C. Mozaikowy

D. Renowacyjny

Wybór niewłaściwego rodzaju tynku może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w kontekście odporności na wodę. Tynk wapienny, chociaż ma swoje zalety, w tym ekologiczność i zdolność do regulacji wilgotności, nie jest materiałem wodoodpornym. Jego główną wadą jest wysoka nasiąkliwość, co sprawia, że w długotrwałym kontakcie z wodą może ulegać degradacji, a także sprzyjać rozwojowi pleśni i grzybów. Tynk gipsowy z kolei, mimo swojej popularności w zastosowaniach wykończeniowych, również nie nadaje się do stref o wysokiej wilgotności, ponieważ gips jest materiałem hygroskopijnym, który wchłania wilgoć i osłabia swoje właściwości strukturalne. Tynk renowacyjny, przeznaczony głównie do odnawiania zabytków, ma swoje specyficzne zastosowanie, ale również nie zapewnia wodoodporności. Zrozumienie tych właściwości jest kluczowe w przypadku planowania zastosowania tynku w projektach budowlanych. Często błąd polega na mylnym założeniu, że każdy tynk ma podobne właściwości ochronne, co może prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i trwałością konstrukcji. Wiedza na temat właściwości różnych materiałów budowlanych jest niezbędna dla osiągnięcia sukcesu w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Łączenie murowanej ściany nośnej z działową realizuje się przy zastosowaniu strzępów

A. schodkowych

B. zazębionych bocznych

C. uciekających

D. zazębionych końcowych

Odpowiedź 'zazębione boczne' jest prawidłowa, ponieważ w procesie łączenia murowanej ściany nośnej ze ścianą działową kluczowe jest zapewnienie odpowiedniej stabilności i wytrzymałości konstrukcji. Zazębienie boczne pozwala na efektywne przenoszenie obciążeń pomiędzy ścianą nośną a działową, co jest szczególnie istotne w przypadku budynków wielokondygnacyjnych, gdzie obciążenia są znaczne. Tego rodzaju połączenie pozwala na minimalizację punktów krytycznych, co z kolei redukuje ryzyko pojawienia się pęknięć. W praktyce, zazębienie boczne stosuje się, gdy wymagane jest zachowanie ciągłości materiału oraz zmniejszenie wpływu ruchów konstrukcyjnych na poszczególne elementy. Warto zauważyć, że zgodnie z normami budowlanymi, takie połączenia powinny być projektowane z uwzględnieniem obciążeń statycznych i dynamicznych, a także warunków lokalnych, co zapewnia optymalne ich funkcjonowanie. Wykorzystanie zazębienia bocznego jest również zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie budownictwa, co czyni tę odpowiedź odpowiednią.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Tynk dekoracyjny stworzony z zaprawy gipsowej lub gipsowo-wapiennej, naśladujący marmur, to

A. sgraffito

B. fresk

C. sztukateria

D. stiuk

Stiuk to taka fajna technika wykończeniowa, która polega na nakładaniu zaprawy gipsowej albo gipsowo-wapiennej w taki sposób, żeby wyglądała jak marmur. Używa się jej głównie w architekturze wnętrz, zwłaszcza w stylach klasycznych i renesansowych, gdzie każdy detal ma znaczenie. Stiuk świetnie nadaje się do ozdabiania sufitów, ścian i różnych elementów architektonicznych, co daje naprawdę luksusowy efekt. Można go zobaczyć w pałacach, kościołach czy eleganckich willach, bo jego struktura i połysk naprawdę przypominają naturalny kamień. Ważne jest, żeby stosować odpowiednie techniki, bo to zapewnia super efekt wizualny. W kontekście budownictwa, jak się aplikuje stiuk, to powinny to robić wykwalifikowane osoby, które znają różne procesy utwardzania i polerowania, dzięki czemu efekt końcowy będzie trwały i estetyczny. Co więcej, stiuk można barwić na różne kolory, więc można go świetnie dopasować do różnych stylów wnętrz.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Warstwa styropianu umieszczona w wieńcach oraz nadprożach ścian zewnętrznych ma za zadanie izolację

A. ciepłochronnej

B. wodoszczelnej

C. paroszczelnej

D. akustyczną

Nieprawidłowe odpowiedzi dotyczące funkcji akustycznej, paroszczelnej i wodoszczelnej warstwy styropianu w wieńcach i nadprożach ścian zewnętrznych wynikają z niepełnego zrozumienia właściwości materiału i jego zastosowania w budownictwie. Styropian, będący materiałem sztucznym, charakteryzuje się przede wszystkim niską przewodnością cieplną, co czyni go idealnym izolatorem termicznym, a nie akustycznym. Choć może nieco tłumić dźwięki, jego właściwości akustyczne nie są wystarczające, aby skutecznie izolować hałas, dlatego w takich zastosowaniach konieczne są specjalistyczne materiały akustyczne. Ponadto, w kontekście paroszczelności, choć styropian może działać jako bariera dla pary wodnej, nie jest to jego główna funkcja. W budownictwie stosuje się również inne materiały, takie jak folia paroszczelna, które są bardziej efektywne w zapobieganiu migracji pary wodnej w strukturze budynku. Zastosowanie styropianu w kontekście wodoszczelności również jest nieadekwatne; nie jest on materiałem wodoodpornym, więc w przypadku zastosowań, gdzie wymagana jest pełna wodoszczelność, potrzebne są dodatkowe warstwy ochronne. Zrozumienie tych właściwości jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i budowy, aby uniknąć problemów związanych z niewłaściwą izolacją, które mogą prowadzić do kondensacji, powstawania pleśni oraz innych problemów zdrowotnych i eksploatacyjnych w budynkach.

Pytanie 33

Jaką minimalną grubość powinny mieć przegródki międzykanałowe w kominach murowanych z cegły?

A. 3/4 cegły

B. 1/4 cegły

C. 1/3 cegły

D. 1/2 cegły

No więc, jeśli chodzi o grubość przegród w kominach murowanych z cegły, to ta wynosząca 1/2 cegły jest zgodna z normami budowlanymi, które mówią o tym, jak powinno być. Przegrody te mają naprawdę dużą rolę w wentylacji i w oddzielaniu kanałów dymowych. Ta grubość 1/2 cegły gwarantuje, że komin jest mocny i dobrze izolowany, co jest bardzo ważne, żeby gazy spalinowe nie dostawały się tam, gdzie nie powinny. Z doświadczenia wiem, że odpowiednie przestrzeganie norm podczas budowy kominów pomaga uniknąć problemów z korozją czy nieszczelnościami, które mogą być niebezpieczne dla zdrowia. Trzeba też pamiętać, że lokalne przepisy budowlane mają znaczenie, w końcu są różne standardy, jak PN-EN 13084, które muszą zostać uwzględnione. Przykładowo, w kominach z cegły ceramicznej o standardowych wymiarach, grubość 1/2 cegły pozwala na bezpieczne odprowadzanie spalin przy zachowaniu dobrych parametrów eksploatacyjnych.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Oblicz całkowity koszt wykonania tynku mozaikowego na obu stronach ściany o wymiarach 8×4 m, jeśli jednostkowy koszt robocizny wynosi 21,00 zł/m², a koszt materiałów to 14,00 zł/m²?

A. 2 240,00 zł

B. 2 420,00 zł

C. 1 792,00 zł

D. 1 120,00 zł

Przy obliczeniach kosztów wykonania tynku mozaikowego, istotne jest zrozumienie podstawowych zasad kalkulacji. Niewłaściwe podejście do problemu może prowadzić do błędnych wyników. Wiele osób może błędnie obliczyć powierzchnię ściany, nie uwzględniając, że tynk jest nakładany po obu stronach. Niezrozumienie tego aspektu może skutkować pominięciem znacznej części powierzchni, co prowadzi do niedoszacowania kosztów. Ponadto, niektórzy mogą mylnie brać pod uwagę tylko koszty materiałów lub robocizny, zamiast sumować oba te elementy, co jest kluczowe dla uzyskania całkowitego kosztu. To zjawisko jest często spowodowane brakiem znajomości standardów branżowych, które jasno określają, że całkowite koszty powinny obejmować wszystkie aspekty realizacji projektu. W praktyce, aby uzyskać dokładny kosztorys, warto zasięgnąć informacji u specjalistów lub korzystać z kalkulatorów budowlanych, które uwzględniają różnorodne czynniki. Zakładając, że koszt robocizny jest znacznie wyższy niż koszt materiałów, można sądzić, że to on powinien dominować w końcowej kalkulacji, co może być mylnym przekonaniem. Kluczowe jest, aby mieć na uwadze, że każdy projekt budowlany jest unikalny, a odpowiednie przygotowanie i zrozumienie kosztów są podstawą sukcesu.

Pytanie 36

Jaką zaprawę wykorzystuje się do budowy elementów konstrukcyjnych budynków, które muszą przenosić duże obciążenia oraz do elementów podatnych na wilgoć, jak na przykład ściany fundamentowe?

A. Gipsowo-wapienna

B. Wapienna

C. Cementowa

D. Gipsowa

Zaprawa cementowa jest odpowiednia do murowania konstrukcji elementów budynku, które przenoszą duże obciążenia oraz są narażone na wilgoć, takich jak ściany fundamentowe. Charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz niską przepuszczalnością wody, co czyni ją idealnym materiałem w sytuacjach, gdzie trwałość i odporność na czynniki zewnętrzne są kluczowe. Standardy budowlane, takie jak EN 998-2, podkreślają znaczenie stosowania zapraw cementowych w obszarach wymagających większej wytrzymałości oraz ochrony przed wilgocią. Przykładem zastosowania zaprawy cementowej może być fundament budynku, gdzie odpowiednia mieszanka cementu, piasku i wody tworzy mocną strukturę, zdolną wytrzymać ciężar budowli oraz działanie wód gruntowych. Dodatkowo, w przypadkach budownictwa przemysłowego, zaprawy cementowe są często stosowane do murowania ścian nośnych hal produkcyjnych, co podkreśla ich wszechstronność i kluczowe znaczenie w inżynierii budowlanej.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Koszt robocizny związany z wykonaniem 1 m² tynku mozaikowego wynosi 20,00 zł. Oblicz całkowity wydatek na wykonanie (materiał i robocizna) tego tynku na ścianach o powierzchni 200 m², jeżeli opakowanie (25 kg) tynku drobnoziarnistego kosztuje 150,00 zł, a jego zużycie to 3 kg/m².

A. 4 000,00 zł

B. 7 600,00 zł

C. 3 800,00 zł

D. 3 600,00 zł

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego uwzględnienia kosztów związanych z wykonaniem tynku mozaikowego. Nie można ograniczać się jedynie do analizy kosztów robocizny lub materiałów w izolacji, gdyż prawidłowe zestawienie obu tych elementów jest kluczowe dla uzyskania całkowitego kosztu projektu. Na przykład, odpowiedzi 3 800,00 zł oraz 4 000,00 zł mogą być wynikiem nieuwzględnienia kosztów materiałów lub ich błędnego oszacowania. Koszt robocizny wynoszący 20,00 zł za m² przy 200 m² daje 4 000,00 zł, natomiast pomijając koszty materiałów, można pomylić się w obliczeniach. Również odpowiedź 3 600,00 zł może sugerować, że łączy się tylko koszty materiałów, ignorując robociznę, co jest dużym błędem. W praktyce, oszacowanie kosztów powinno uwzględniać zarówno koszty robocizny, jak i materiały jako integralne elementy całkowitego kosztu. Niedokładne obliczenia mogą prowadzić do nieprzewidzianych wydatków podczas realizacji projektu, co jest sprzeczne z zasadami zarządzania projektami budowlanymi, które zalecają dokładne planowanie budżetu oraz ścisłe monitorowanie wydatków na każdym etapie prac.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej