Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik weterynarii
- Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
- Data rozpoczęcia: 24 kwietnia 2025 20:32
- Data zakończenia: 24 kwietnia 2025 20:40
Egzamin zdany!
Wynik: 20/40 punktów (50,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
W fermentowanej masie do produkcji kwasu mlekowego w ilości zapewniającej prawidłowy proces fermentacji konieczna jest odpowiednia ilość
A. witamin
B. białka
C. węglowodanów
D. tłuszczy
Wybór witamin jako kluczowego składnika w procesie zakiszania jest nieodpowiedni, ponieważ witaminy nie są bezpośrednim źródłem energii dla bakterii mleczarskich. Chociaż witaminy są istotne dla zdrowia zwierząt i mogą wspierać ogólny metabolizm, nie mają roli w produkcji kwasu mlekowego, co jest kluczowe dla skutecznego procesu fermentacji. Podobnie, tłuszcze, mimo że są ważnym źródłem energii w diecie zwierząt, nie uczestniczą w fermentacji mlekowej w takim samym stopniu jak węglowodany. Ich obecność w masie zakiszanej może wręcz hamować proces fermentacji, ponieważ bakterie mleczarskie preferują fermentację glukozy i innych cukrów prostych. Białko, z kolei, jest istotnym makroskładnikiem, jednak nie jest bezpośrednio zaangażowane w produkcję kwasu mlekowego. Zbyt wysoka zawartość białka w zakiszanej masie może prowadzić do powstawania amoniaku, co jest niepożądane i może wpłynąć na jakość zakiszonego produktu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych wniosków, często opierają się na mylnym przekonaniu, że wszystkie składniki odżywcze mają równą wagę w procesach fermentacyjnych, co jest dużym uproszczeniem. Rzeczywistość jest taka, że węglowodany są kluczowym czynnikiem determinującym efektywną fermentację w procesie zakiszania.
Pytanie 3
Zewnętrzna budowa zwierząt to
A. pokrój
B. heterozja
C. inbred
D. selekcja
Eksterier zwierząt odnosi się do ogólnego wyglądu i budowy ciała zwierząt, szczególnie w kontekście hodowli i selekcji ras. Termin ten obejmuje cechy morfologiczne, takie jak proporcje, kształt i wymiary poszczególnych części ciała, co ma kluczowe znaczenie dla oceny zwierząt w hodowli. W praktyce, ocena eksterieru jest istotna podczas wystaw, gdzie zwierzęta są klasyfikowane na podstawie zgodności z wzorcem rasy. Przykładem zastosowania wiedzy o eksterierze może być hodowla psów rasowych, gdzie hodowcy dążą do uzyskania osobników o pożądanych cechach, takich jak długość nóg czy kształt głowy, zgodnych z normami danej rasy. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują regularne szkolenie oceniających, aby zapewnić spójność ocen i poprawić jakość hodowli.
Pytanie 4
Do czego używa się sztyftu kaustycznego?
A. dekornizacji
B. kurtyzowania
C. trokarowania
D. znakowania
Sztyft kaustyczny to narzędzie, które służy do dekornizacji, czyli usuwania rogów u zwierząt. Z tego, co wiem, robimy to, żeby zapobiec dalszemu wzrostowi rogu, co jest ważne zarówno dla dobrostanu zwierząt, jak i dla samej hodowli. Takie sztyfty mają substancje chemiczne, które po nałożeniu na skórę powodują, że tkanka rogowa umiera. Ważne jest, żeby robić to w odpowiednim czasie i zgodnie z zasadami, bo są odpowiednie standardy weterynaryjne, które mówią, że najlepiej przeprowadzać dekornizację u młodych zwierząt. Na przykład, w hodowli bydła mięsnego często używa się tych sztyftów, żeby uniknąć agresji i kontuzji, które mogą się zdarzyć później. Gdy dekornizacja jest przeprowadzana humanitarnie, to wszystko jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt, więc warto znać odpowiednie techniki i procedury.
Pytanie 5
Średni czas cyklu płciowego u loch wynosi
A. 28 dni
B. 25 dni
C. 21 dni
D. 17 dni
Odpowiedź 21 dni jest poprawna, ponieważ cykl płciowy loch, znany jako cykl rujowy, rzeczywiście trwa średnio 21 dni. Ten cykl składa się z kilku faz, w tym proestrus, estrus, metestrus i diestrus, z których każda odgrywa kluczową rolę w procesie reprodukcji. W fazie estrus, która trwa średnio 48-72 godziny, locha jest gotowa do zapłodnienia. Zrozumienie cyklu płciowego jest kluczowe dla hodowców świń, ponieważ pozwala na właściwe planowanie kryć i maksymalizację efektywności reprodukcji. Przykładowo, monitorując objawy rui, hodowcy mogą skuteczniej planować inseminację, co może prowadzić do lepszych wyników w produkcji świń. Warto również zauważyć, że czynniki zewnętrzne, takie jak stres, dieta czy warunki środowiskowe, mogą wpływać na regularność cyklu płciowego. Dobrą praktyką jest regularne obserwowanie samic oraz prowadzenie rejestrów ich cykli, co ułatwia zarządzanie stadem i poprawia wyniki produkcyjne.
Pytanie 6
Kóz rasa toggenburska zaliczana jest do typu eksploatacyjnego?
A. wełnistego
B. mięsnego
C. ogólnoużytkowego
D. mlecznego
Koziołki i kozy z rasy toggenburskiej są często mylone z innymi typami użytkowymi, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich rzeczywistego przeznaczenia. Odpowiedzi związane z typem mięsnym oraz wełnistym są niewłaściwe, ponieważ rasa ta nie jest hodowana z myślą o pozyskiwaniu mięsa ani wełny. Kozy toggenburskie cechują się skromnym przyrostem masy ciała, co czyni je nieefektywnymi zwierzętami rzeźnymi. Typ wełnisty również nie pasuje do tej rasy, gdyż ich wełna nie jest na tyle wydajna ani cenna, aby uzasadniać hodowlę w tym celu. W dodatku, chociaż istnieją rasy kóz ogólnoużytkowych, które mogą łączyć cechy mleczne, mięsne i wełniste, to jednak rasa toggenburska jest wyraźnie zorientowana na produkcję mleka. Typowy błąd w myśleniu polega na przekonaniu, że wszystkie rasy kóz są wszechstronne, co nie zawsze jest prawdą. Hodowcy, skupiając się na nieodpowiednich kategoriach użytkowych, mogą nie wykorzystać pełnego potencjału tych zwierząt, co z kolei wpływa na efektywność ich gospodarstw. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfikacji ras i dostosowanie metod hodowli do ich rzeczywistych możliwości produkcyjnych.
Pytanie 7
Zwierzę hodowlane nie jest zwierzęciem zwierzęciem gospodarczym, gdy
A. jego przodkowie zostali zarejestrowani w księdze hodowlanej lub wpisani w tę księgę lub w rejestrze danej rasy lub ras, bądź linii hodowlanej
B. zostało wpisane, zarejestrowane lub spełnia kryteria do wpisu lub rejestracji w księdze hodowlanej lub rejestrze
C. jego zastosowanie jest uwzględnione w programie hodowlanym realizowanym dla danej księgi hodowlanej lub rejestru
D. posiada rodowód oraz orzeczenie weterynaryjne dotyczące zdrowia i zdolności do rozrodu
Niezrozumienie, dlaczego zwierzę gospodarskie jest uznawane za niehodowlane w przypadku braku rodowodu pochodzenia i orzeczenia o zdrowiu, może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi, które mówią o wpisie do księgi hodowlanej czy rejestru, nie uwzględniają istotnych aspektów zdrowotnych i genetycznych zwierząt. Wpisanie zwierzęcia do księgi hodowlanej czy rejestru może mieć miejsce z różnych powodów, ale niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistą jakość genetyczną i zdrowotną danego osobnika. Z kolei, programy hodowlane mogą obejmować szeroki zakres zwierząt, które niekoniecznie muszą spełniać rygorystyczne wymagania zdrowotne. Ostatecznie, posiadanie rodowodu oraz potwierdzenia zdrowia jest kluczowe, aby zapewnić, że zwierzęta mogą efektywnie uczestniczyć w procesie hodowlanym, co nie tylko wpływa na ich zdrowie, ale również na dobrostan przyszłego potomstwa. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywnej hodowli i zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób genetycznych w populacjach zwierząt gospodarskich.
Pytanie 8
Przy tworzeniu dawki pokarmowej dla bydła, pierwszym krokiem jest zbilansowanie
A. pasz objętościowych soczystych
B. pasz objętościowych suchych
C. pasz treściwych
D. minerałów
W kontekście układania dawki pokarmowej dla bydła pojawia się wiele nieporozumień dotyczących kolejności bilansowania różnych grup pasz. Niepoprawne podejście do tematów związanych z paszami treściwymi, związkami mineralnymi oraz paszami objętościowymi suchymi może prowadzić do suboptymalnych wyników w hodowli. Pasze treściwe, mimo że dostarczają cennych składników energetycznych, takich jak skrobia, powinny być stosowane w dalszych etapach bilansowania, gdyż ich nadmiar może prowadzić do problemów zdrowotnych u bydła, w tym do kwasicy. Związki mineralne, choć są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu zwierząt, również nie powinny być priorytetem w początkowych etapach bilansowania, ponieważ ich działanie jest uzależnione od odpowiedniej podaży pasz objętościowych, które tworzą bazę diety. Pasze objętościowe suche, takie jak siano, z kolei, nie są tak efektywne w dostarczaniu wilgoci oraz składników odżywczych, jak pasze soczyste, co czyni je mniej skutecznymi w kontekście podstawowych potrzeb pokarmowych bydła. Dlatego kluczowym błędem jest ignorowanie roli pasz objętościowych soczystych w pierwszej kolejności. Zrozumienie dynamiki żywienia bydła i ułożenie diety zgodnie z najlepszymi praktykami żywieniowymi jest fundamentem efektywnej produkcji zwierzęcej.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
Indeks selekcyjny jest najbardziej obiektywną i porównywalną miarą wartości hodowlanej buhajów. W Polsce dla bydła mlecznego stosuje się indeks
A. CMS
B. TPI
C. PROS
D. PF
Zarówno TPI (Total Performance Index), CMS (Cow Management System), jak i PROS (Profil Reprodukcyjny i Ocena Selektywna) to indeksy, które funkcjonują w różnych systemach hodowlanych, ale nie są bezpośrednio związane z polskim systemem oceny bydła mlecznego. TPI jest stosowany głównie w Stanach Zjednoczonych i koncentruje się na ogólnej wydajności i jakości mleka, ale nie uwzględnia specyfiki polskiego rynku ani lokalnych warunków hodowlanych. CMS, z drugiej strony, to narzędzie zarządzania, które pomaga hodowcom analizować dane dotyczące krów, ale nie jest indeksem selekcyjnym w sensie oceny wartości hodowlanej. PROS jest podejściem, które koncentruje się na profilowaniu reprodukcyjnym, lecz nie pełni roli wszechstronnego wskaźnika do porównywania buhajów. Używanie tych indeksów w kontekście polskiego bydła mlecznego może prowadzić do mylnych wniosków i niewłaściwych decyzji hodowlanych. Dlatego kluczowe jest stosowanie indeksu PF, który jest dopasowany do lokalnych warunków, co zapewnia bardziej precyzyjne i rzetelne informacje na temat wartości hodowlanej buhajów. Zrozumienie i umiejętność korzystania z odpowiednich narzędzi selekcyjnych jest fundamentem efektywnej hodowli bydła mlecznego, a ignorowanie lokalnych standardów może skutkować nieefektywnym doborem genetycznym i nieoptymalnymi wynikami produkcyjnymi.
Pytanie 11
Aby uzyskać witaminę Bi2, konieczny jest
A. jod
B. sód
C. magnez
D. kobalt
Wybór magnezu, jodu czy sodu jako odpowiedzi na pytanie o produkcję witaminy B12 odzwierciedla powszechne nieporozumienia dotyczące roli różnych mikroelementów w organizmie. Magnez jest kluczowym minerałem, który wspiera wiele procesów enzymatycznych, ale nie ma bezpośredniego związku z syntezą witaminy B12. Jod, z kolei, jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, jednak nie bierze udziału w metabolizmie witaminy B12. Sód, chociaż istotny dla utrzymania równowagi elektrolitowej organizmu, również nie ma związku z produkcją tej witaminy. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji witamin i minerałów. W praktyce, witaminy z grupy B, a szczególnie witamina B12, są syntetyzowane w organizmach żywych, w tym w niektórych mikroorganizmach, a ich obecność w diecie musi być zapewniona poprzez odpowiednie źródła. W kontekście diety wegetariańskiej i wegańskiej, istotne jest, aby zwrócić uwagę na suplementację witaminy B12, ponieważ jej naturalne źródła są głównie pochodzenia zwierzęcego. Właściwe zrozumienie roli każdego z tych składników odżywczych w organizmie jest kluczowe dla zachowania zdrowia i zapobiegania niedoborom.
Pytanie 12
Która z wymienionych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?
A. Dwunastnica
B. Jelito czcze
C. Jelito ślepe
D. Jelito biodrowe
Jelito ślepe, znane również jako cecum, nie jest częścią jelita cienkiego, lecz należy do jelita grubego. Jelito cienkie składa się z trzech głównych segmentów: dwunastnicy, jelita czczego i jelita biodrowego. Dwunastnica, jako pierwszy odcinek jelita cienkiego, jest kluczowa dla trawienia, gdyż to tutaj następuje mieszanie treści pokarmowej z sokami trzustkowymi i żółcią. Jelito czcze i jelito biodrowe, będące dalszymi odcinkami jelita cienkiego, odgrywają istotną rolę w absorpcji składników odżywczych oraz wchłanianiu wody. Dlatego zrozumienie struktury i funkcji tych części układu pokarmowego jest istotne nie tylko dla studentów medycyny, ale i dla dietetyków oraz specjalistów zajmujących się zdrowiem publicznym. Wiedza ta ma praktyczne zastosowanie w diagnostyce i leczeniu chorób układu pokarmowego, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna czy zespół jelita drażliwego.
Pytanie 13
Bydło, które ma być sprzedane, powinno być
A. dodatkowo nakarmione
B. przegłodzone
C. dodatkowo napojone
D. wydojone
Krowy przeznaczone do sprzedaży powinny być wydojone, ponieważ jest to standardowa praktyka w branży hodowlanej i przetwórczej. Wydojenie zwierząt przed sprzedażą zapewnia nie tylko ich komfort, ale także zdrowie. Regularne dojenie krowy pozwala na utrzymanie odpowiedniego poziomu mleka w wymieniu, co zapobiega dyskomfortowi i ryzyku wystąpienia mastitis. Ponadto, krowy, które są świeżo wydojone, są lepiej postrzegane przez potencjalnych nabywców, ponieważ ich mleko jest świeższe, a ich stan zdrowia jest bardziej stabilny. W praktyce, wydojenie krowy przed sprzedażą powinno być częścią rutynowych działań hodowlanych, co służy zarówno dobrostanowi zwierząt, jak i maksymalizacji zysków dla hodowcy. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, zapewnienie krowom odpowiednich warunków do dojenia oraz zachowanie higieny podczas tego procesu zwiększa jakość surowca, co jest kluczowe dla dalszego przetwarzania mleka. Dbanie o te aspekty odgrywa istotną rolę w zapewnieniu zrównoważonej produkcji mleka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej branży.
Pytanie 14
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 15
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 16
Gdzie występuje żołądek wielokomorowy?
A. u świni
B. u owcy
C. u psa
D. u konia
Wiesz, że żołądek wielokomorowy to nie to samo, co mają inne zwierzęta, jak psy czy konie? Psy mają tylko jedną komorę w żołądku, bo są mięsożerne, więc trawią jedzenie szybciej. Konie natomiast też są roślinożerne, ale mają jednokomorowy żołądek i jedzą głównie trawę, więc ich układ pokarmowy jest trochę inny. Świnie, jako wszystkożerne, też mają jedną komorę, która pozwala im na jedzenie różnych rzeczy, ale nie tak skutecznie jak u przeżuwaczy. Myślenie, że każdy roślinożerny zwierzak musi mieć bardziej skomplikowany żołądek, prowadzi do nieporozumień co do ich diety. Dlatego warto zrozumieć różnice w tych układach pokarmowych, bo to ma wpływ na zdrowie i dietę zwierząt.
Pytanie 17
Jaką część macicy krowy należy chwycić przez prostnicę, aby prawidłowo wprowadzić pipetę inseminacyjną?
A. Trzon
B. Koronę
C. Róg
D. Szyjkę
Szyjka macicy jest kluczowym elementem w procesie inseminacji, ponieważ stanowi naturalny kanał, przez który muszą przejść plemniki, aby dotrzeć do komórki jajowej. Podczas inseminacji krowy, ważne jest, aby odpowiednio uchwycić szyjkę przez prostnicę, co pozwala na precyzyjne wprowadzenie pipety inseminacyjnej. Prawidłowe umiejscowienie jest istotne, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia narządów oraz zwiększyć skuteczność inseminacji. Standardowe protokoły inseminacji rekomendują, aby operatorzy byli przeszkoleni w tej technice, co zwiększa szanse na sukces. Dobrą praktyką jest także przeprowadzenie badania ultrasonograficznego, które pozwala na ocenę stanu układu rozrodczego krowy przed inseminacją. Zrozumienie anatomicznych lokalizacji narządów rodnych krowy oraz ich funkcji jest niezbędne dla efektywności praktyk inseminacyjnych.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
Chwyt Heimlicha to metoda udzielania pierwszej pomocy w przypadku
A. zwichnięcia
B. zadławienia
C. krwawienia
D. złamania
Chwyt Heimlicha to technika pierwszej pomocy stosowana w przypadku zadławienia, która polega na wywołaniu ciśnienia w jamie brzusznej w celu usunięcia przeszkody blokującej drogi oddechowe. Praktyka ta jest powszechnie uznawana za skuteczną metodę ratunkową w sytuacjach, gdy osoba nie jest w stanie oddychać z powodu zablokowania dróg oddechowych, na przykład przez kawałek jedzenia. Wykonanie chwytu polega na umieszczeniu dłoni w okolicy nadbrzusza osoby poszkodowanej i wykonaniu serii szybkich, skierowanych ku górze ucisków, co ma na celu wytworzenie ciśnienia, które wypchnie obiekt z dróg oddechowych. Tę metodę należy stosować z ostrożnością, unikając nadmiernego ucisku, ponieważ może to prowadzić do obrażeń wewnętrznych. Zgodnie z wytycznymi American Heart Association oraz innych instytucji zajmujących się ochroną zdrowia, chwyt Heimlicha może być stosowany zarówno u dorosłych, jak i dzieci, z pewnymi modyfikacjami. Kluczowe jest, aby osoby udzielające pomocy były odpowiednio przeszkolone, aby skutecznie reagować w nagłych przypadkach.
Pytanie 20
Pasza, która ma działanie wzdymające, to
A. siano łąkowe
B. zielonka z lucerny
C. buraki pastewne
D. otręby pszenne
Otręby pszenne, buraki pastewne oraz siano łąkowe to pasze, które mogą być stosowane w żywieniu zwierząt, jednak nie wykazują one właściwości wzdymających w takim stopniu jak zielonka z lucerny. Otręby pszenne to produkt uboczny przemysłu młynarskiego, bogaty w błonnik, ale z niską zawartością białka i niektórych składników mineralnych. Chociaż mogą wspierać prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego, ich działanie wzdymające jest minimalne, co może prowadzić do błędnych wniosków co do ich zastosowania w dietach wymagających zwiększonej fermentacji. Buraki pastewne są znane ze swojej wysokiej zawartości cukrów i wody, co czyni je doskonałym źródłem energii, ale również nie są one odpowiednie do wywoływania efektu wzdymającego. Ich zastosowanie w diecie zwierząt powinno być ograniczone do 30% dziennego spożycia, aby uniknąć ryzyka wystąpienia zaburzeń metabolicznych. Siano łąkowe, choć dostarcza błonnika, nie jest tak bogate w białko jak zielonka z lucerny, co sprawia, że jego właściwości wzdymające są ograniczone. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że każda pasza roślinna ma podobne właściwości fermentacyjne, co może prowadzić do nieodpowiednich decyzji w zakresie żywienia zwierząt. Właściwe zrozumienie składu chemicznego pasz oraz ich wpływu na procesy trawienne jest istotne dla zapewnienia zdrowia i wydajności zwierząt.
Pytanie 21
Okrężna jest to fragment jelita
A. grubego
B. cienkiego
C. czczego
D. biodrowego
Odpowiedź "grubego" jest poprawna, ponieważ okrężnica, znana również jako jelito grube, jest kluczowym elementem układu pokarmowego. Okrężnica ma za zadanie absorpcję wody i soli mineralnych z niestrawionych resztek pokarmowych oraz formowanie stolca. Jej struktura jest podzielona na różne odcinki, takie jak okrężnica wstępująca, poprzeczna, zstępująca i esowata. Znajomość anatomii jelita grubego jest istotna w kontekście diagnostyki i leczenia schorzeń, takich jak zapalenie jelita grubego, nowotwory jelit czy choroby uchyłkowe. W praktyce klinicznej, lekarze często wykonują badania endoskopowe, aby zdiagnozować problemy w obrębie okrężnicy. Znalezienie i zrozumienie funkcji okrężnicy jest również istotne w kontekście dietetycznym, ponieważ odpowiednia dieta wpływa na zdrowie jelit i może zapobiegać wielu chorobom.
Pytanie 22
Do użytku jeździeckiego najbardziej odpowiednie są konie
A. gorącokrwiste
B. zimnokrwiste
C. prymitywne
D. juczne
Wybór koni prymitywnych czy zimnokrwistych jako najlepszych do jazdy wierzchowej to trochę nieporozumienie. Konie prymitywne, takie jak mustangi, co prawda są wytrzymałe, ale raczej nie nadają się do intensywnych treningów. Zazwyczaj to nie mają tej dynamiki, co konie gorącokrwiste, a czasem brakuje im też chęci do współpracy z jeźdźcem. Jeżeli chodzi o konie juczne, to one są bardziej do noszenia ładunków. Owszem, mają siłę, ale w sporcie ważne są szybkość i zwinność, których te konie nie mają. Z kolei konie zimnokrwiste, mimo że są potężne, to są też mniej zwinne. Więc utożsamianie tych ras z gorącokrwistymi to chyba błąd, bo każda rasa ma swoje miejsce i cel. W skrócie, kluczowe jest zrozumienie, co każdy koń potrafi, żeby wybrać tego odpowiedniego do jazdy.
Pytanie 23
W której rui należy po raz pierwszy przeprowadzić unasiennienie loszki?
A. Pierwszej
B. Czwartej
C. Drugiej
D. Trzeciej
Trzecia ruja to moment, w którym loszka osiąga dojrzałość płciową i jest gotowa do pierwszego unasiennienia. W tym okresie hormonalne zmiany powodują, że zwierzęta stają się bardziej płodne, a ich cykle rui stają się regularne. Przykładem praktycznym może być obserwacja zachowań loszek, które w trzeciej rui mogą wykazywać zwiększoną aktywność i zainteresowanie samcami. W branży hodowlanej stosuje się różne metody monitorowania ruji, takie jak obserwacja objawów behawioralnych czy zastosowanie technologii, jak aplikacje mobilne do śledzenia cykli. Warto również zaznaczyć, że podejście do unoszenia loszek w odpowiednim czasie jest kluczowe dla optymalizacji produkcji, ponieważ umożliwia lepsze wykorzystanie potencjału genetycznego samic. Standardy hodowlane zalecają, aby nie unasienniać loszek przed osiągnięciem trzeciej rui, co może prowadzić do problemów z płodnością oraz wydajnością przyszłych miotów.
Pytanie 24
Jakie są narządy oddechowe indyków?
A. skrzela
B. płuca
C. płucotchawki
D. tchawki
Skrzela są organami oddechowymi ryb i innych wodnych zwierząt, które umożliwiają wymianę gazów w wodzie. Indyki, jako ptaki lądowe, nie posiadają tej struktury, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich anatomii. Ponadto, płucotchawki są specyficznymi strukturami, które nie występują u ptaków, a ich funkcją jest bardziej złożona. Tchawki to element układu oddechowego, ale pełnią rolę przewodzącą powietrze do płuc, a nie są samodzielnym organem odpowiedzialnym za wymianę gazów. W kontekście układu oddechowego indyków, ważne jest zrozumienie, że to płuca są odpowiedzialne za wymianę tlenu i dwutlenku węgla. Często mylące jest także to, że niektórzy mogą myśleć o tchawce jako o głównym organie oddechowym, podczas gdy jej rola jest bardziej wspomagająca. W praktyce, poprawne zrozumienie funkcji płuc w układzie oddechowym indyków jest kluczowe dla zapewnienia im zdrowego środowiska życia oraz monitorowania ich stanu zdrowia. Właściwe podejście do hodowli indyków uwzględnia nie tylko znajomość ich anatomii, ale również wiedzę na temat ich potrzeb środowiskowych, co jest fundamentalne w nowoczesnym chowie ptaków.
Pytanie 25
Jakie obciążenie pastwiska w DJP występuje, gdy na 1 ha pasie się równocześnie 20 krów o średniej masie ciała 5 dt?
A. 25
B. 15
C. 20
D. 10
Obciążenie pastwiska w Dziennych Jednostkach Paszowych (DJP) można obliczyć na podstawie liczby krów i ich średniej masy ciała. W tym przypadku mamy 20 krów, z których każda ma średnią masę 5 dt. Aby obliczyć obciążenie w DJP, stosujemy wzór: liczba zwierząt * (masa ciała w dt / 1,0). Każda krowa waży 5 dt, co oznacza, że w przeliczeniu na DJP (gdzie 1 DJP odpowiada 1 dt masy ciała), obciążenie wynosi 20 krów * 5 dt = 100 dt. Ponieważ mamy 1 ha pastwiska, obciążenie wynosi 100 dt/1 ha = 20 DJP. Znajomość tego zagadnienia jest kluczowa dla efektywnego zarządzania pastwiskami, aby uniknąć ich nadmiernej eksploatacji i zachować równowagę ekologiczną. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje planowanie intensywności wypasu, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi zrównoważonego rozwoju w hodowli zwierząt.
Pytanie 26
Nałóg występujący u koni, polegający na przemieszczaniu się z jednej przedniej nogi na drugą oraz wykonywaniu ruchem szyi i głowy wahadłowych to
A. tkanie
B. łykawość
C. wspinanie się dęba
D. wędrowanie
Wędrowanie to termin, który często mylony jest z tkanieniem, bo niektórzy myślą, że to to samo. Jednak wędrowanie to naturalne przemieszczanie się koni, bez tych charakterystycznych ruchów głową i szyją. Łykawość to inny problem, który dotyczy koni, które mogą niechcący zjadać swoje odchody. To zjawisko wiąże się z złym odżywianiem. Z kolei wspinanie się dęba to, gdy koń staje na tylnych nogach, co może być objawem strachu lub frustracji, ale to zupełnie inna sprawa niż tkanie. Często myli się te pojęcia, bo nie wszyscy mają pełne zrozumienie zachowań zwierząt. Kluczowe jest to, żeby wiedzieć, jakie nawyki związane są z tkanie i jakie problemy za tym stoją. Ważne, żeby właściciele koni mieli wiedzę na ten temat oraz korzystali z pomocy specjalistów od behawiorystyki, bo to pomoże im rozwiązywać problemy ich podopiecznych.
Pytanie 27
Jelito czcze stanowi fragment jelita
A. ślepego
B. cienkiego
C. krętego
D. grubego
Jelito czcze, znane również jako jejunum, jest drugą częścią jelita cienkiego, które odgrywa kluczową rolę w procesie trawienia i wchłaniania substancji odżywczych. W przeciwieństwie do jelita grubego, które odpowiada głównie za wchłanianie wody oraz formowanie stolca, jelito cienkie, a w szczególności jelito czcze, jest miejscem intensywnej absorpcji składników odżywczych, takich jak białka, tłuszcze, węglowodany oraz witaminy. Przykładowo, błony śluzowe jelita czczego są wyspecjalizowane w wchłanianiu aminokwasów i glukozy. Ponadto, jelito czcze ma charakterystyczne fałdy, które zwiększają jego powierzchnię oraz umożliwiają skuteczniejsze wchłanianie. Dobrą praktyką w medycynie jest zrozumienie funkcji i struktury jelita cienkiego, co ma zastosowanie w diagnostyce i leczeniu schorzeń układu pokarmowego, takich jak celiakia czy zespół jelita drażliwego, gdzie zaburzenia wchłaniania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.
Pytanie 28
Co zaliczamy do produktów wytwarzanych przez pszczoły?
A. bundz
B. smuszka
C. kumys
D. pierzga
Pierzga jest produktem pszczelarskim, który powstaje z pyłku kwiatowego zbieranego przez pszczoły oraz enzymów i substancji odżywczych, które pszczoły dodają podczas przetwarzania. Jest niezwykle cennym źródłem białka, witamin, minerałów oraz kwasów tłuszczowych. W pszczelarstwie pełni kluczową rolę jako pokarm dla młodych pszczół, co wpływa na ich rozwój i zdrowie całej kolonii. Pierzga jest używana także w medycynie naturalnej i suplementach diety ze względu na swoje właściwości wzmacniające odporność, regeneracyjne oraz wspomagające pracę układu pokarmowego. Warto również podkreślić, że zgodnie z normami jakości dla produktów pszczelarskich, pierzga powinna być starannie przetwarzana i przechowywana, aby zachować swoje wartości odżywcze, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży pszczelarskiej.
Pytanie 29
Ejakulacja to
A. wytrysk nasienia
B. popęd płciowy
C. wzwód
D. uwolnienie komórki jajowej
Ejakulacja to proces, w którym nasienie jest wydalane z męskich narządów płciowych, co jest kluczowym elementem reprodukcji. To zjawisko jest regulowane przez skomplikowane mechanizmy neurologiczne oraz hormonalne. Ejakulacja następuje zazwyczaj jako wynik podniecenia seksualnego, kiedy dochodzi do skurczów mięśni gładkich w obrębie prostaty i cewki moczowej, co prowadzi do wypchnięcia nasienia na zewnątrz. Praktycznie, zrozumienie ejakulacji jest istotne nie tylko w kontekście prokreacji, ale także zdrowia seksualnego. Na przykład, mężczyźni, którzy mają problemy z ejakulacją, mogą doświadczać trudności w relacjach intymnych, co może prowadzić do problemów psychologicznych. W terapii seksualnej często omawia się kwestie ejakulacji oraz jej wpływ na satysfakcję seksualną partnerów. Ponadto, znajomość procesu ejakulacji jest niezbędna w kontekście edukacji seksualnej, aby prawidłowo informować młodzież o biologii człowieka i konsekwencjach aktywności seksualnej.
Pytanie 30
Wskaż rodzaj paszy używanej w końcowym etapie tuczu gęsi?
A. Nasiona bobiku
B. Siemię lniane
C. Ziarno owsa
D. Nasiona rzepaku
Siemię lniane, nasiona bobiku oraz nasiona rzepaku nie są odpowiednimi paszami do stosowania w ostatnim okresie tuczu gęsi, co wynika z ich ograniczonej wartości energetycznej oraz nieodpowiedniego składu. Siemię lniane jest bogate w tłuszcze, szczególnie kwasy omega-3, co może prowadzić do nadmiernego wzrostu poziomu tłuszczu w organizmach gęsi, a w efekcie do obniżenia jakości mięsa. Tłuszcze te, choć korzystne w umiarkowanej ilości, w przypadku tuczu gęsi mogą powodować problemy zdrowotne oraz zmiany w smakowitości mięsa. Nasiona bobiku, mimo iż są źródłem białka, mogą zawierać substancje antyodżywcze, które ograniczają ich przyswajalność przez ptaki. Z kolei nasiona rzepaku, które są bogate w białko, również mogą prowadzić do problemów, w tym do obniżonej wydajności tuczu, jeżeli nie są prawidłowo przetworzone. Generalnie, stosowanie pasz niskokalorycznych lub zawierających substancje mogące obniżać wartość odżywczą karmy, może prowadzić do nieefektywnego tuczu, a także do zdrowotnych konsekwencji u gęsi. Dlatego w kontekście tuczu gęsi, kluczowym jest zapewnienie odpowiedniego źródła energii, a ziarno owsa spełnia te wymagania najlepiej.
Pytanie 31
Najlepszym pożywieniem dla cieląt w pierwszej dobie ich życia jest
A. siano
B. mleko
C. pójło
D. siara
Siano, mleko i pójło nie stanowią optymalnego pokarmu dla cieląt w pierwszej dobie życia. Siano jest bogate w błonnik, ale dla nowonarodzonych cieląt, które mają nie rozwinięty układ pokarmowy, jest to pokarm praktycznie niewchłanialny. Ich żołądek nie jest przystosowany do trawienia błonnika w tak wczesnym etapie życia, co może prowadzić do problemów żołądkowych i zaburzeń wchłaniania wartościowych składników odżywczych. Mleko, choć jest ważnym pokarmem w późniejszych etapach, nie ma właściwości ochronnych siary, gdyż po porodzie krowa nie wytwarza jeszcze mleka pełnowartościowego. Pójło, które zazwyczaj odnosi się do rozcieńczonego mleka lub innego napoju, może być wprowadzone do diety cieląt później, ale nie zastępuje siary w pierwszych godzinach życia. Wprowadzenie takiej diety przed podaniem siary może negatywnie wpłynąć na rozwój odporności cieląt. Ważne jest, aby hodowcy i opiekunowie zwierząt mieli świadomość znaczenia siary i jej unikalnych właściwości, co jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi oraz standardami hodowli zwierząt.
Pytanie 32
Zabieg przycinania kiełków przeprowadza się
A. u jagniąt
B. u cieląt
C. u prosiąt
D. u źrebiąt
Zabieg skracania kiełków, znany również jako przycinanie lub obcinanie kiełków, jest zalecany szczególnie u prosiąt. Kiełki zębowe prosiąt mogą powodować szereg problemów zdrowotnych, zarówno dla zwierząt, jak i dla ich opiekunów. Długie kiełki mogą prowadzić do urazów wewnętrznych podczas ssania mleka, co potencjalnie może zagrażać ich życiu. Obcinanie kiełków należy wykonywać w odpowiednim wieku, zazwyczaj w ciągu kilku pierwszych dni życia prosięcia, aby zminimalizować stres i ryzyko powikłań. Przykładowo, w wielu gospodarstwach rolnych standardem stało się wykonywanie tego zabiegu w ciągu pierwszych 3-5 dni po porodzie, co pozwala na szybkie i bezproblemowe gojenie ran. Warto również zauważyć, że zabieg ten powinien być przeprowadzany przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić bezpieczeństwo i dobrostan prosiąt oraz zgodność z normami weterynaryjnymi. Takie działania są zgodne z zasadami dobrego traktowania zwierząt i pomagają w zapobieganiu poważnym problemom zdrowotnym.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
Jednym z powodów problemów w reprodukcji klaczy jest dieta bogata w zielonki
A. z lucerny
B. z kukurydzy
C. z traw
D. z żyta
Odpowiedzi "z żyta", "z traw" i "z kukurydzy" nie są do końca trafne. Wiesz, klacze mają swoje specyficzne wymagania żywieniowe, a te odpowiedzi ich nie uwzględniają. Żyto ma sporo skrobi, co może zaburzyć równowagę energetyczną, ale bezpośrednio nie wpływa na ich zdrowie reprodukcyjne. Trawy to dość szerokie pojęcie i nie wszystkie mogą być dobre dla klaczy w ciąży czy laktacji. Zbyt duża ilość trawy, bez odpowiedniego białka, może prowadzić do niedoborów, co źle wpływa na zdrowie. Kukurydza z kolei, choć daje dużo energii, w nadmiarze może prowadzić do otyłości. Zrozumienie specyficznych potrzeb klaczy w różnych fazach życia jest kluczowe, więc ważne, by unikać nadmiaru pasz białkowych, jak lucerna. Dobrze zbilansowana dieta to podstawa ich zdrowia.
Pytanie 35
W jakim wieku dokonuje się ubojów kurczaków brojlerów?
A. 5÷6 tygodni
B. 3÷4 tygodni
C. 10÷12 tygodni
D. 8÷9 tygodni
Wybór niewłaściwego wieku uboju kurcząt brojlery często wynika z nieodpowiedniego zrozumienia ich cyklu życia oraz procesów związanych z chowem. Odpowiedzi sugerujące uboje w wieku 3-4 tygodni oraz 8-9 tygodni są zbyt skrajne. Uboje w wieku 3-4 tygodni są niewłaściwe, ponieważ w tym czasie kurczęta nie osiągają jeszcze wymaganej masy ciała, co skutkuje niską wydajnością mięsa. W praktyce, młodsze ptaki mają również często problem z niepełnym rozwinięciem mięśni, co negatywnie wpływa na jakość mięsa. Z drugiej strony, wybór wieku 8-9 tygodni wiąże się z opóźnieniem w procesie uboju, co może prowadzić do nadmiernej wagi i pogorszenia jakości mięsa, które staje się bardziej tłuste i mniej delikatne. Ponadto, dłuższy czas chowu może zwiększać ryzyko wystąpienia chorób u ptaków, co jest niezgodne z praktykami zapewniającymi dobrostan zwierząt. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla każdego, kto chce prowadzić hodowlę drobiu w sposób etyczny i efektywny. Warto także podkreślić, że decyzje dotyczące uboju powinny opierać się na monitorowaniu wzrostu i zdrowia ptaków, aby zapewnić maksymalną jakość i wydajność produkcji.
Pytanie 36
Kondensowane suplementy mineralne lub mineralno-witaminowe w formie tabletek, kapsułek lub ampułek, podawane krowom dożwaczowo za pomocą specjalnych pistoletów, to
A. inokulanty
B. bolusy
C. prebiotyki
D. detoksykanty
Prebiotyki to substancje, które nie są bezpośrednio związane z formą aplikacji dożwaczowej, ale raczej wpływają na rozwój korzystnej mikroflory jelitowej. Z tego powodu są one stosowane w paszach jako dodatki poprawiające trawienie i wchłanianie składników odżywczych. Odpowiednie stosowanie prebiotyków może pozytywnie wpływać na zdrowie krów, lecz nie zastępuje konieczności podawania bolusów w sytuacjach wymagających uzupełnienia braków mineralnych i witaminowych. Detoksykanty, z drugiej strony, mają na celu neutralizowanie toksyn w organizmach zwierząt, ale są one bardziej związane z reakcjami toksykologicznymi niż z rutynową suplementacją witamin i minerałów. Z kolei inokulanty to preparaty zawierające mikroorganizmy, które stosuje się w celu poprawy procesów fermentacyjnych w kiszonek, a nie jako suplement diety dożwaczowego podawania. Właściwe zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w hodowli bydła, ponieważ stosowanie niewłaściwych dodatków może prowadzić do nieefektywności w żywieniu oraz do problemów zdrowotnych zwierząt. W praktyce należy pamiętać, że bolusy odgrywają unikalną rolę w dostarczaniu skoncentrowanych składników odżywczych w sposób, który prebiotyki, detoksykanty czy inokulanty nie mogą zastąpić.
Pytanie 37
Jaką ilość zielonki, wyrażoną w kilogramach, powinno się podać krowie ważącej 620 kg w ciągu jednego dnia?
A. 84 kg
B. 31 kg
C. 62 kg
D. 76 kg
Dzienna dawka zielonki dla krowy jest uzależniona od wielu czynników, w tym od jej masy ciała oraz specyficznych potrzeb żywieniowych. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, krowy powinny otrzymywać od 1,5% do 2,5% swojej masy ciała w postaci zielonki. Dla krowy o masie 620 kg, odpowiada to wartości od 9 do 15,5 kg dziennie. Przyjmuje się, że optymalna dawka zielonki dla krowy mlecznej powinna wynosić około 10% masy ciała, co w tym przypadku daje 62 kg. Taka ilość zielonki dostarcza niezbędnych składników odżywczych, wspomagając produkcję mleka oraz zdrowie zwierzęcia. W praktyce, odpowiednia ilość zielonki wpływa na kondycję krowy, a także na jakość mleka. Utrzymując krowy w zdrowiu i dobrej kondycji, zwiększamy efektywność produkcji mleka oraz zmniejszamy ryzyko chorób, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli bydła.
Pytanie 38
W przypadku krzyżowania dwurasowego wstecznego, knura rasy należy wykorzystać do pokrycia loszki będącej mieszańcem PBZ x WBP
A. WBP
B. Duroc
C. PBZ
D. Pietrain
Wybór knura innej rasy, jak Pietrain, Duroc czy WBP może prowadzić do nieoptymalnych wyników w hodowli. Rasa Pietrain, znana ze swojej wybitnej jakości mięsa, niekoniecznie przekłada się na korzystne cechy użytkowe w kontekście krzyżowania wstecznego. Mieszanie z Pietrainem może wprowadzić niepożądane efekty, takie jak obniżenie wydajności prosiąt. Duroc, choć ceniony za mięso o wysokich walorach smakowych, również nie jest odpowiednią rasą do krzyżowania wstecznego z PBZ i WBP, ponieważ może nie dostarczyć optymalnej kombinacji cech wydajnościowych i zdrowotnych. Z kolei wybór knura WBP, będącej rasą macierzystą w tym krzyżowaniu, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania potencjału genetycznego. W praktyce, często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że dodatek genów różnych ras zawsze przynosi korzyści. W rzeczywistości, selektywne krzyżowanie, oparte na dobrze zdefiniowanych strategiach, jak w przypadku PBZ, jest kluczem do uzyskania zdrowego i wydajnego stada. Dobór odpowiednich ras w hodowli powinien być przemyślany, aby uniknąć regresji genetycznej i utraty wartościowych cech, które są kluczowe dla sukcesu produkcji zwierzęcej.
Pytanie 39
Najwyższy poziom wydobycia amoniaku do atmosfery występuje w intensywnym chowie
A. królików
B. owiec
C. bydła
D. świń
Pojęcia związane z emisją amoniaku w kontekście różnych gatunków zwierząt gospodarskich są złożone i wymagają pewnej wiedzy na temat biologii tych zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Króliki, choć również hodowane w intensywnych farmach, produkują znacząco mniej amoniaku niż świnie, ponieważ ich odchody mają inną strukturę chemiczną. Bydło, mimo że ma duże potrzeby pokarmowe, również nie emituje amoniaku w tak dużych ilościach jak świnie, ponieważ ich metabolizm jest dostosowany do innego rodzaju paszy, co wpływa na ich wydalanie. Owce mają podobne cechy jak bydło, co skutkuje mniejszą emisją amoniaku w porównaniu do świń. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie zwierzęta gospodarskie emitują amoniak w równych ilościach. Powoduje to nieporozumienia dotyczące wpływu różnych rodzajów hodowli na środowisko. Kluczowe jest zrozumienie, że intensywność chowu, rodzaj diety, a także metody zarządzania odpadami mają ogromny wpływ na poziom emisji. W praktyce zatem, odpowiednie zarządzanie hodowlą świń, w tym stosowanie zrównoważonych praktyk oraz technologii przetwarzania, jest kluczowe dla ograniczenia tych emisji oraz ochrony jakości powietrza.
Pytanie 40
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.