Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 maja 2025 12:24
Data zakończenia: 9 maja 2025 12:26

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Oblicz całkowity koszt wykonania form drukarskich, które są niezbędne do wydruku jednokolorowego wkładu książkowego liczącego 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, wiedząc, że koszt stworzenia jednej formy to 35 zł.

A. 840 zł

B. 560 zł

C. 700 zł

D. 980 zł

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich wynika z niepoprawnego zrozumienia, jak oblicza się koszty form drukowych i ich zastosowanie w praktyce. Odpowiedzi, które wskazują kwoty wyższe niż 700 zł, mogą sugerować, że osoba odpowiadająca nie uwzględniła odpowiedniej liczby form potrzebnych do druku. W przypadku druku książek często przyjmuje się, że jedna forma jest potrzebna na każdą stronę, co jest dosyć logiczne, jednakże nie biorąc pod uwagę, że w przypadku większych nakładów i efektywnego projektowania, można zredukować liczbę form. Szacowanie kosztów w druku wymaga znajomości technik druku i sposobów ich zastosowania w praktyce. Warto również zaznaczyć, że wiele z podanych kwot nawet nie odzwierciedla rzeczywistych kosztów za formy, co może prowadzić do błędnych wniosków. Osoby, które wskazują takie odpowiedzi, mogą nie rozumieć, jak istotne jest korzystanie z aktualnych informacji o cenach i technikach produkcyjnych. Dobrą praktyką w branży poligraficznej jest dokładne przeliczenie potrzebnych zasobów i ich kosztów, co pozwala na bardziej precyzyjne zarządzanie budżetem i planowaniem projektu.

Pytanie 2

Największy nadmiar technologiczny przy ustalaniu kosztów wytwarzania kalendarzy planszowych powinien być przewidywany w trakcie procesów

A. projektowania graficznego

B. wykonywania form drukowych

C. drukowania

D. introligatorskich

Wybór odpowiedzi związanych z introligatorskimi, wykonywaniem form drukowych czy projektowaniem graficznego jest błędny z kilku powodów. Procesy introligatorskie, choć istotne dla finalizacji produktu, zazwyczaj generują mniejszy naddatek technologiczny względem procesu drukowania. Introligatornia obejmuje takie etapy jak składanie, zszywanie czy oprawa, które są mniej skomplikowane technologicznie i wymagają mniejszych nakładów. Wyposażenie introligatorni można często znormalizować, co ogranicza potencjalne straty. W odniesieniu do wykonywania form drukowych, kluczowe są przygotowania przed drukiem, ale etapy te są głównie związane z kosztami stałymi i innymi przygotowaniami, które nie mają tak dużego wpływu na naddatek technologiczny, jak samo drukowanie. Projektowanie graficzne natomiast, mimo że ma fundamentalne znaczenie dla wyglądu końcowego produktu, nie generuje bezpośrednich naddatków związanych z produkcją, a jego koszty są często jednorazowe i nie dotyczą bezpośrednio procesu wytwarzania. Tego typu błędne rozumowanie może wynikać z mylnego przekonania, że każdy etap procesu produkcji jest równie istotny w kontekście kosztów, podczas gdy w rzeczywistości kluczowe są te etapy, które mają największy wpływ na wydajność i jakość, a zatem również na naddatek technologiczny.

Pytanie 3

Jakie oprogramowanie z pakietu Adobe pozwala na automatyczne zarządzanie zdjęciami oraz ich katalogowanie?

A. Bridge

B. Media Encoder

C. Widget Browser

D. Acrobat

Adobe Bridge jest zaawansowanym narzędziem do zarządzania zdjęciami oraz organizacji plików multimedialnych, które pełni kluczową rolę w ekosystemie aplikacji Adobe. Umożliwia użytkownikom katalogowanie, przeglądanie i sortowanie fotografii oraz innych elementów graficznych w sposób intuicyjny i efektywny. Dzięki funkcjom takim jak tworzenie kolekcji, oznaczanie metadanymi oraz możliwość przeglądania wstępnych podglądów różnych formatów plików, Bridge znacząco ułatwia pracę kreatywnym profesjonalistom. Przykładem zastosowania może być organizacja dużego zasobu zdjęć, które są następnie wykorzystywane w projektach graficznych w programach takich jak Photoshop czy InDesign. Umożliwia również integrację z Adobe Stock, co pozwala na łatwe dodawanie zasobów do istniejącego katalogu. W kontekście standardów branżowych, odpowiednie zarządzanie plikami multimedialnymi i ich metadanymi jest kluczowe dla efektywnego workflow w dziedzinie fotografii i projektowania graficznego, co czyni Adobe Bridge narzędziem niezbędnym w codziennej pracy.

Pytanie 4

Jaką kolejność powinny mieć karty tytułowe w czwórce tytułowej?

A. Strona: redakcyjna, przedtytułowa, tytułowa, przytytułowa

B. Strona: tytułowa, redakcyjna, przedtytułowa, przytytułowa

C. Strona: przedtytułowa, przytytułowa, tytułowa, redakcyjna

D. Strona: przytytułowa, przedtytułowa, redakcyjna, tytułowa

Wybierając niewłaściwą kolejność stron, można wprowadzić czytelnika w błąd, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących treści publikacji. Niekiedy mylnie zakłada się, że najpierw powinny pojawiać się strony redakcyjne bądź tytułowe, co jest sprzeczne z praktykami stosowanymi w profesjonalnym wydawnictwie. Użytkownicy mogą myśleć, że strona redakcyjna, która zazwyczaj zawiera kwestie formalne, powinna być na początku, jednak w praktyce jest ona ostatnim elementem struktury publikacji. Podobnie, umieszczając stronę tytułową przed stroną przytytułową, można sprawić, że kluczowe informacje, takie jak kontekst i cel pracy, zostaną pominięte, co zniekształca przekaz. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda z tych stron pełni określoną rolę w prezentacji pracy, a ich kolejność ma na celu ułatwienie odbioru treści przez czytelnika. Dbanie o poprawną strukturę publikacji nie tylko zwiększa jej profesjonalizm, ale także wpływa na postrzeganą wartość merytoryczną. Dlatego znajomość i stosowanie dobrych praktyk w zakresie układu treści jest niezbędne w każdej dziedzinie wymagającej publikacji.

Pytanie 5

Jaką masę ma w przybliżeniu 1 000 arkuszy papieru formatu A0 o gramaturze 120 g/m²?

A. 12 kg

B. 60 kg

C. 120 kg

D. 240 kg

Rozważając inne możliwości odpowiedzi, można zauważyć, że podane wartości 12 kg, 60 kg oraz 240 kg są wynikiem błędnych obliczeń lub nieporozumień dotyczących gramatury papieru. Na przykład, przyjęcie, że masa wynosi 12 kg, sugeruje, że każdy arkusz waży jedynie 12 g, co jest znacznie poniżej standardowej gramatury dla papieru A0 o gramaturze 120 g/m². Przy 60 kg, ktoś mógłby błędnie przyjąć, że masa 500 arkuszy wynosi 60 kg, co również jest błędne w kontekście podanych parametrów. Odpowiedź 240 kg może wynikać z pomylenia jednostek lub z błędnego zrozumienia, jakie są standardowe wymiary i gramatury papieru. Często w praktyce zdarza się, że nieznajomość lub pominięcie podstawowych zasad obliczania masy materiałów prowadzi do istotnych błędów w wycenach i kosztorysach w branży. Dlatego tak ważne jest, aby osoby pracujące z materiałami drukarskimi miały dobrze opanowane podstawowe umiejętności związane z obliczeniami masy i gramatury papieru, co jest niezbędne dla zachowania efektywności operacyjnej oraz zgodności z obowiązującymi standardami.

Pytanie 6

Jaką cenę ma karton potrzebny do wydrukowania 120 zaproszeń o wymiarach 200 x 90 mm w technologii druku cyfrowego, jeśli arkusz kartonu ozdobnego formatu A1 kosztuje 5 zł?

A. 30 zł

B. 35 zł

C. 40 zł

D. 25 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które często występują podczas obliczania kosztów materiałów w produkcji drukarskiej. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że koszt kartonu powinien być obliczany w sposób, który nie uwzględnia rzeczywistej powierzchni zaproszeń i formatu arkuszy. Błąd polega na założeniu, że wszystkie zaproszenia można wydrukować na jednym arkuszu bez zrozumienia ograniczeń powierzchniowych. Ponadto, niektóre osoby mogą próbować obliczać koszt na podstawie jednostkowego kosztu zaproszenia, co jest niepoprawne, ponieważ wymaga uwzględnienia także wydajności arkuszy i ich wymiarów. Przykład sytuacji, w której osoba mogłaby wybrać 30 zł, wskazuje na ignorowanie faktu, że do uzyskania określonej liczby zaproszeń konieczne jest wyznaczenie dokładnej liczby arkuszy potrzebnych do produkcji. Zastosowanie odpowiednich metod obliczeniowych i znajomość wielkości formatu A1 są kluczowe w tej dziedzinie, a ich zrozumienie jest niezbędne dla prawidłowego planowania produkcji i kosztów. W praktyce, prawidłowe podejście do obliczeń pozwala nie tylko na oszczędności finansowe, ale także na efektywniejsze zarządzanie zasobami w procesie produkcji.

Pytanie 7

Jaką kwotę należy zapłacić za wydanie 40-stronicowego wielobarwnego magazynu, jeżeli koszt jednej strony wynosi 85 zł?

A. 3 000 zł

B. 3 400 zł

C. 3 600 zł

D. 3 200 zł

Koszt składu 40-stronicowego wielobarwnego czasopisma można obliczyć, mnożąc liczbę stron przez koszt jednej strony. W tym przypadku mamy 40 stron, a koszt jednej strony wynosi 85 zł. Zatem obliczenie wygląda następująco: 40 stron * 85 zł/strona = 3400 zł. Taka metoda obliczeń jest standardem w branży wydawniczej, gdzie koszt produkcji jest najczęściej obliczany na podstawie jednostkowego kosztu strony. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie dodatkowych kosztów, takich jak koszty redakcyjne, korekty, czy grafiki, które mogą wpłynąć na całkowity budżet. Wiedza na temat kosztów składu jest istotna dla każdego wydawcy, ponieważ pozwala na lepsze planowanie budżetu i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 8

Jaka jest cena wykonania offsetowych form drukowych w technologii CtP, niezbędnych do zadrukowania arkuszy w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt naświetlenia jednej formy wynosi 35 zł?

A. 70 zł

B. 175 zł

C. 140 zł

D. 280 zł

W przypadku nieprawidłowych odpowiedzi często brakuje zrozumienia podstawowych zasad obliczeń związanych z kosztami produkcji form drukowych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na kwoty takie jak 140 zł, 280 zł czy 70 zł są wynikiem niepoprawnego przeliczenia kosztów naświetlenia form. Możliwe, że ktoś obliczył koszt dla mniejszej liczby form lub pomylił się w obliczeniach, co jest typowe dla osób, które nie są zaznajomione z wymaganiami dla druku offsetowego. Zrozumienie, że w technologii CtP kolorystyka 4 + 1 wymaga pięciu form, jest kluczowe. Często w branży poligraficznej spotyka się sytuacje, w których nieprawidłowe obliczenia prowadzą do nieporozumień z klientami oraz do niedoszacowania kosztów produkcji. Ponadto, niektóre z tych błędnych odpowiedzi mogą wynikać z nieznajomości standardów branżowych, które jasno określają, ile form jest potrzebnych dla konkretnej kolorystyki. Warto zatem zwrócić uwagę na kluczowe elementy planowania kosztów, aby uniknąć typowych pułapek, które mogą prowadzić do nieefektywności operacyjnych oraz finansowych w drukarni.

Pytanie 9

W jakim oprogramowaniu komputerowym nie jest możliwe stworzenie projektów graficznych do druku?

A. Adobe Illustrator

B. Adobe InDesign

C. Corel Draw

D. Impozycjoner

Wybór jednego z programów graficznych, takich jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Adobe Illustrator, jako narzędzi nieprzeznaczonych do projektowania materiałów graficznych, jest zrozumiały, lecz mylny. Programy te są powszechnie używane w branży graficznej do tworzenia projektów, które następnie mogą być przygotowywane do druku. Corel Draw, na przykład, to wektorowy program graficzny, który umożliwia projektowanie skomplikowanych grafik, logo oraz ilustracji. Użytkownik ma możliwość manipulowania kształtami, kolorami i tekstem, co jest niezbędne w procesie projektowania. Adobe InDesign jest z kolei standardowym narzędziem w branży wydawniczej, używanym do skomponowania materiałów takich jak czasopisma i książki. Jego funkcje obejmują układ tekstu i grafiki w sposób optymalny dla druku. Adobe Illustrator, skupiający się na grafice wektorowej, pozwala na tworzenie ilustracji, które można później łatwo skalować bez utraty jakości, co jest kluczowe w przygotowaniu materiałów do druku. Wybierając program graficzny do pracy, warto kierować się specyfiką zadania oraz wymaganiami branżowymi, co pomoże uniknąć błędów związanych z niewłaściwym doborem narzędzi do danego projektu.

Pytanie 10

Montaż elektroniczny z właściwym rozmieszczeniem użytków na arkuszu do druku, zawierający oznaczenia niezbędne do realizacji drukowania i procesów wykończeniowych, określa się jako

A. pierwodruk

B. obłamywanie

C. impozycja

D. łamanie

Pojęcia takie jak pierwodruk, łamanie oraz obłamywanie są często mylone z impozycją, jednak każde z nich odnosi się do różnych aspektów procesu druku. Pierwodruk dotyczy wytwarzania pierwszej wersji dokumentu, co nie ma bezpośredniego związku z organizowaniem ułożenia elementów na arkuszu. Łamanie, z kolei, odnosi się do podziału tekstu na strony oraz wiersze, co jest ważnym etapem, ale nie obejmuje całościowego ułożenia elementów do druku. Obłamywanie to technika przetwarzania papieru, która może być stosowana w końcowym etapie produkcji, jednak nie ma związku z procesem impozycji. Mylenie tych terminów wynika często z braku precyzyjnego zrozumienia specyfiki poszczególnych etapów druku. Użytkownicy powinni być świadomi, że każde z tych pojęć ma swoje unikalne miejsce w procesie produkcji, a dokładne zrozumienie impozycji może przyczynić się do osiągnięcia wyższej jakości i efektywności w finalnym produkcie. Ważne jest, aby w procesach prepress uwzględniać standardy branżowe i dobre praktyki, które pomagają w unikaniu typowych błędów i zapewniają wysoką jakość wydruków.

Pytanie 11

Jaki symbol graficzny używa się do dzielenia słowa na końcu wiersza?

A. Myślnik

B. Dywiz

C. Pauza

D. Półpauza

Myślnik, pauza oraz półpauza to znaki, które często mylone są z dywizem, jednak ich zastosowanie w kontekście dzielenia wyrazów jest niewłaściwe. Myślnik, najczęściej używany do zaznaczania przerwy w zdaniu lub w dialogu, nie pełni funkcji dzielenia wyrazów. Użycie myślnika w tym kontekście prowadzi do zamieszania i obniża czytelność tekstu, gdyż nie oddziela on elementów wyrazu, a raczej wyraża relacje między różnymi częściami zdania. Pauza, z kolei, to znak, który jest używany do rozdzielania zdań lub ich fragmentów, ale nie ma zastosowania w przypadku dzielenia wyrazów na końcu wiersza. Półpauza jest znakiem łączącym, wykorzystywanym w podobny sposób jak myślnik, ale również nie nadaje się do dzielenia wyrazów. Typowym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest utożsamianie różnych znaków interpunkcyjnych z funkcjami, które są dla nich niewłaściwe. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych znaków ma swoje specyficzne zastosowanie i nie powinno się ich mylić, szczególnie w kontekście typografii i przygotowania publikacji, gdzie profesjonalizm wymaga precyzyjnego stosowania reguł ortograficznych.

Pytanie 12

W kontekście cyfrowego przygotowania do druku, zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się podczas

A. przygotowania tekstów w edytorze

B. naświetlania formy drukowej

C. przygotowywania pliku postscriptowego

D. obróbki bitmap

Naświetlanie formy drukowej to proces, w którym przygotowane wcześniej pliki są przenoszone na formy drukowe, jednak nie jest to moment, w którym definiuje się zalewki. W tym etapie skupiamy się na przeniesieniu informacji z pliku do światłoczułych materiałów, co ma na celu stworzenie formy, która będzie odpowiedzialna za odbicie obrazu na papierze. Nie można więc na tym etapie wprowadzać zmian w zakresie zalewania elementów. Obróbka bitmap to kolejny etap, który nie obejmuje definiowania zalewki dla wektorowych elementów. W przypadku bitmap, które są rastrowymi obrazami, zalewki nie są definiowane w sposób analogiczny do wektorów, ponieważ piksele nie mają takiej samej struktury jak obiekty wektorowe. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie wiąże się z definiowaniem zalewki dla elementów wektorowych, lecz dotyczy ustawień typograficznych, takich jak czcionka, interlinia czy wyrównanie. To prowadzi do typowego błędu myślowego, gdzie użytkownicy mogą mylić różne etapy procesu przygotowania do druku. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych kroków ma swoje specyficzne zadania i nie można ich mylić, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 13

Który rodzaj pudła z katalogu standardów FEFCO przestawiono na rysunku?

A. Wsuwane.

B. Klapowe.

C. Teleskopowe.

D. Jednoczęściowe.

Wybór innej odpowiedzi może być wynikiem nieporozumienia w zakresie klasyfikacji różnych typów pudełek. Pudełka wsuwane, chociaż również składają się z dwóch części, różnią się od teleskopowych tym, że jedynie jedna z części jest ruchoma, a sama konstrukcja zapewnia mniejszą stabilność w przypadku dłuższych przedmiotów. Z kolei pudełka jednoczęściowe, jak sama nazwa wskazuje, tworzone są jako jeden kawałek kartonu, co nie pozwala na efektywne dopasowanie do różnych wymiarów produktów. Warto również zauważyć, że pudełka klapowe, które w wielu przypadkach są bardziej powszechne, otwierają się z góry i są stosowane w sytuacjach, gdzie łatwy dostęp do zawartości jest kluczowy. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest zatem mylenie cech konstrukcyjnych różnych rodzajów pudełek i niewłaściwe interpretowanie grafiki, która jasno przedstawia mechanizm teleskopowy. Kluczowe jest zrozumienie, że standardy FEFCO precyzują różnice między tymi typami, co potwierdza istotność znajomości tych norm dla efektywnego i poprawnego pakowania produktów.

Pytanie 14

Jakie są wymiary brutto plakatu, jeśli spady wynoszą 3 mm, a wymiar netto to A1?

A. 597 x 844 mm

B. 423 x 597 mm

C. 600 x 847 mm

D. 426 x 600 mm

Wybierając inne opcje odpowiedzi, można zauważyć pewne błędy wynikające z niepoprawnych obliczeń wymiarów brutto plakatu. Na przykład, odpowiedzi takie jak 426 x 600 mm czy 423 x 597 mm nie uwzględniają wymiaru netto A1, co jest kluczowe w obliczeniach. W przypadku plakatu o wymiarach A1, które wynoszą 594 mm x 841 mm, jakiekolwiek inne wymiary sugerują błędne założenie co do wymiarów netto. Ponadto, niektóre odpowiedzi oferują nieprawidłowe dodawanie spadów, co prowadzi do wymiarów, które są znacznie mniejsze niż wymagane. Kluczowym czynnikiem przy ustalaniu wymiaru brutto jest zrozumienie, że spady zawsze muszą być dodawane do każdej strony, co jest zgodne z zaleceniami przyjętymi w branży poligraficznej. Często spotykaną pomyłką jest pominięcie spadów całkowicie lub ich błędne obliczenie, co skutkuje powstawaniem nieestetycznych białych krawędzi po przycięciu. Wydaje się, że niektóre odpowiedzi, które podają mniejsze wymiary, mogą pochodzić z błędnego założenia, że wymiar netto jest już wymiarem brutto, co jest fundamentalnym nieporozumieniem w kontekście przygotowania materiałów do druku.

Pytanie 15

Koszt realizacji procesu drukowania na danej maszynie nie jest uzależniony od

A. stanu technicznego maszyny

B. metody przygotowania form drukowych

C. typy drukowanej pracy

D. liczby wydruków

Koszt procesu drukowania na określonej maszynie jest ściśle powiązany z takim elementem jak nakład, ponieważ im większy nakład, tym koszt jednostkowy druku często maleje. Z tego powodu wiele firm korzysta z kalkulatorów kosztów, które uwzględniają różne progi nakładu, aby zoptymalizować wydatki. Również rodzaj drukowanej pracy ma kluczowe znaczenie, ponieważ zróżnicowane wymagania dotyczące jakości, formatu i rodzaju materiałów wpływają na czas produkcji i wykorzystanie zasobów, co bezpośrednio przekłada się na koszty. W konsekwencji, omawiając technologie wykonania form drukowych, należy zauważyć, że różne metody – takie jak offset, flexo czy cyfrowe – generują różne koszty w zależności od techniki i użytych materiałów. Typowym błędem jest pomijanie wpływu zmiennych technologicznych na koszt produkcji. Przykład z praktyki pokazuje, że w przypadku niskonakładowych zleceń, druk cyfrowy, mimo wyższej ceny jednostkowej, może być bardziej opłacalny w porównaniu do tradycyjnych metod, które wymagają kosztownej produkcji form. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla skutecznego zarządzania procesami drukarskimi i podejmowania decyzji dotyczących wyboru technologii oraz optymalizacji kosztów.

Pytanie 16

Kontrola kolorystyki wydruków w oparciu o analizę odbitki próbnej zrealizowanej na prooferze cyfrowym wymaga

A. wykonania odbitki z pliku przeznaczonego do druku bez skalowania pliku

B. kalibracji kolorystyki z monitorem i oznaczania kolorów

C. skalowania pliku oraz druku na oddzielnych urządzeniach testowych oraz graficznych

D. przygotowania plików wektorowych i zwiększenia nasycenia kolorów

Wykonanie odbitki z pliku przeznaczonego do druku bez skalowania pliku jest kluczowym krokiem w procesie weryfikacji kolorystycznej. Taki proces zapewnia, że kolory na odbitce odpowiadają tym, które będą reprodukowane na finalnym produkcie. Skalowanie pliku może prowadzić do zniekształcenia kolorów, co wpływa na dokładność oceny. Przykładem zastosowania tej zasady może być przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie precyzyjna reprodukcja kolorów jest niezbędna dla zachowania spójności marki. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży poligraficznej, wszelkie próbki powinny być drukowane z oryginalnych plików, a nie z ich skalowanych wersji, aby uniknąć błędów w kolorze. Kalibracja sprzętu, w tym monitora oraz proofera, jest również istotna, jednak to wykonanie odzwierciedlającej reprodukcji kolorystycznej na podstawie oryginalnych plików ma kluczowe znaczenie dla prawidłowej oceny. Przykłady standardów, takich jak ISO 12647, podkreślają znaczenie weryfikacji kolorystycznej w procesie druku.

Pytanie 17

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 6 form

B. 4 formy

C. 8 form

D. 2 formy

Wybór liczby form drukowych do zadrukowania arkusza w technologii offsetowej jest kluczowy dla jakości i efektywności całego procesu. Przy odpowiedziach, które sugerują mniej niż cztery formy, istnieje podstawowy błąd w rozumieniu metodologii druku kolorowego. Druk w kolorze 4 + 4 oznacza, że zarówno przód, jak i tył arkusza mają być zadrukowane pełnym zestawem czterech kolorów. Dla każdej strony wymagane są cztery formy odpowiadające kolorom CMYK, co w konsekwencji prowadzi do potrzebnych czterech form dla frontu i czterech dla tyłu, co daje łącznie osiem form. Podejście sugerujące jedynie dwie lub cztery formy w kontekście druku dwustronnego nie uwzględnia, że każdy kolor na obu stronach wymaga osobnego nałożenia. Kluczowym błędem jest ignorowanie zasady, że każda strona z wieloma kolorami wymaga odrębnych form, co prowadzi do niedoszacowania potrzeb produkcyjnych. W praktyce, każda forma jest odpowiedzialna za precyzyjne odwzorowanie danego koloru na podłożu, dlatego niedostateczna liczba form może skutkować niepełnym lub niewłaściwym odwzorowaniem kolorów, co negatywnie wpłynie na jakość gotowego produktu. Prawidłowe podejście powinno bazować na zrozumieniu procesu druku offsetowego oraz standardów, które rządzą całą branżą, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych efektów w produkcji drukarskiej.

Pytanie 18

Który z podanych programów jest używany do przygotowywania broszury o charakterze tekstowym?

A. Adobe InDesign

B. Adobe Illustrator

C. Microsoft Office Excel

D. Corel Photo-Paint

Wiele osób może sądzić, że Corel Photo-Paint jest odpowiednim programem do łamania broszury, jednak w rzeczywistości jest to aplikacja skoncentrowana na edycji bitmap oraz tworzeniu grafiki rastrowej. Photo-Paint jest uznawany za narzędzie do obróbki zdjęć i grafiki, co sprawia, że nie oferuje zaawansowanych funkcji związanych z układaniem tekstu, jak ma to miejsce w przypadku InDesign. Z kolei Adobe Illustrator, choć jest potężnym narzędziem do tworzenia grafiki wektorowej, również nie jest optymalnym wyborem do składu tekstu. Illustrator doskonale sprawdza się w projektowaniu elementów graficznych, ale w przypadku dużych dokumentów tekstowych może być mniej wydajny, a zarządzanie tekstem nie jest tak intuicyjne jak w InDesign. Microsoft Office Excel, z drugiej strony, jest programem zaprojektowanym do analizy danych i tworzenia arkuszy kalkulacyjnych, co czyni go zupełnie nieodpowiednim wyborem do projektowania broszur. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych programów mogą obejmować mylenie funkcji i możliwości, co często wynika z braku znajomości specyfiki poszczególnych narzędzi graficznych. Właściwy dobór programu do składu tekstu wymaga zrozumienia różnic między narzędziami oraz ich zastosowaniem w praktyce, aby osiągnąć profesjonalne rezultaty w projektach graficznych.

Pytanie 19

Jaki symbol odpowiada rozmiarowi gazety o wymiarach 353 × 500 mm?

A. A4

B. A5

C. B3

D. B4

Wybór formatu A5, A4 lub B4 nie jest poprawny w kontekście wymiarów 353 × 500 mm, co prowadzi do nieporozumień dotyczących standardów formatów papieru. Format A5, który ma wymiary 148 × 210 mm, odpowiada małym notatnikom i ulotkom, a jego zastosowanie w kontekście dużych publikacji, jak gazety, jest niewłaściwe. Z kolei format A4, o wymiarach 210 × 297 mm, jest najczęściej wykorzystywany w biurach do dokumentów i pism, lecz również nie spełnia wymogów dla przeciętnej gazety, która potrzebuje większej powierzchni do druku. Natomiast format B4, mający wymiary 250 × 353 mm, może być użyty w większych publikacjach, lecz nadal nie osiąga wymaganej szerokości dla gazety w formacie B3. Kluczowym błędem myślowym jest brak zrozumienia różnicy między formatami A i B, które są zdefiniowane przez międzynarodowe standardy ISO 216. Format B3 jest optymalny dla wydawnictw, które wymagają większej powierzchni druku, co ułatwia umieszczanie tekstów i grafik w sposób estetyczny i funkcjonalny. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania formatów w praktyce poligraficznej, co przekłada się na efektywność produkcji oraz jakość finalnego produktu.

Pytanie 20

Jaką kwotę należy zapłacić za wydruk banera, który składa się z 2 pasów o wymiarach 300 x 150 cm każdy, jeśli cena za zadrukowanie 1 m² siatki mesh wynosi 30,00 zł?

A. 58,00 zł

B. 270,00 zł

C. 90,00 zł

D. 540,00 zł

Wielu ludzi może mieć problem z oszacowaniem kosztu wydruku banera, bo często coś tam pokręcają z obliczeniami. Na przykład, odpowiedzi takie jak 90 zł czy 540 zł pokazują, że w przeliczeniach są spore błędy. Odpowiedź 90 zł pewnie wyszła, bo ktoś źle obliczył powierzchnię pasa; można pomylić jednostki lub obliczyć tylko kawałek. A 540 zł to już chyba całkiem niepoprawne podwojenie lub złe policzenie całkowitego kosztu. Ważne jest, żeby przy obliczeniach uwzględnić całą powierzchnię, a nie tylko jej fragmenty. Błędy matematyczne, takie jak złe dodawanie czy mnożenie, mogą naprawdę mocno wpłynąć na koszt. Gdy szacujemy wydatki na produkcję reklam, zrozumienie przeliczania jednostek i znajomość cen materiałów jest kluczowe, żeby dobrze przewidzieć koszty i uniknąć problemów finansowych w przyszłości. To szczególnie ważne, gdy chodzi o projektowanie i produkcję materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne kalkulacje wpływają na zyski.

Pytanie 21

Która z operacji technologicznych chroni częściowo produkt poligraficzny przed negatywnym wpływem warunków zewnętrznych (np. nawilżeniem)?

A. Perforowanie.

B. Kalandrowanie.

C. Laminowanie.

D. Łamanie.

Złamywanie, perforowanie i kalandrowanie to techniki, które różnią się od laminowania i nie służą do zabezpieczania materiałów przed wilgocią. Złamywanie to proces, który polega na tworzeniu zgięcia w materiale, co jest przydatne w produkcji broszur czy kart, ale nie wpływa na jego odporność na czynniki zewnętrzne. Perforowanie z kolei to technika, która polega na wycinaniu małych otworów w materiale, co ułatwia późniejsze jego rozdzielanie, jak w przypadku biletów czy kuponów. Chociaż perforacja może zwiększyć funkcjonalność produktu, nie poprawia ona jego trwałości ani odporności na wilgoć. Z kolei kalandrowanie to proces, w którym materiał jest przepuszczany przez walce, co może służyć do wygładzania lub uzyskiwania odpowiedniej grubości, ale nie ma zastosowania w kontekście zabezpieczania przed czynnikami zewnętrznymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych procesów z laminowaniem i przekonanie, że wystarczą one do ochrony wyrobów poligraficznych. W rzeczywistości, tylko laminowanie zapewnia skuteczną barierę ochronną, co jest kluczowe dla długotrwałej eksploatacji produktów poligraficznych.

Pytanie 22

Ile wizytówek o wymiarach 90 x 50 mm ze spadami 2 mm, przygotowanych do druku cyfrowego, można efektywnie umieścić na arkuszu A3?

A. 20 użytków

B. 40 użytków

C. 30 użytków

D. 10 użytków

Odpowiedź 20 użytków wizytówek jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie istotne parametry techniczne. Wizytówki o wymiarach 90 x 50 mm z dodatkowym spadem 2 mm wymagają uwzględnienia wymiarów do druku, co w tym przypadku daje 94 x 54 mm. Arkusz A3 ma wymiary 420 x 297 mm. Po obliczeniu, ile wizytówek zmieści się w pionie i poziomie, otrzymujemy: w pionie 5 wizytówek (297 mm / 54 mm) oraz w poziomie 4 wizytówki (420 mm / 94 mm). Mnożąc te wartości otrzymujemy 20 użytków. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w druku, które zakładają uwzględnienie spadów, aby uniknąć białych krawędzi po przycięciu. W praktyce, prawidłowe rozmieszczenie wizytówek na arkuszu A3 pozwala zaoszczędzić na kosztach druku, co jest kluczowe w zarządzaniu budżetem w projektach graficznych, czy reklamowych.

Pytanie 23

Jakie będą koszty składu tomiku wierszy liczącego 30 stron, w którym ilustracje zajmują 15 stron, jeśli cena składu jednej strony bez ilustracji to 40 zł, a strona z ilustracją jest droższa o 20%?

A. 1 320 zł

B. 1 480 zł

C. 1 160 zł

D. 1 000 zł

Wiele osób może błędnie obliczyć całkowity koszt składu tomiku, co prowadzi do nieporozumień w zakresie planowania budżetu na publikację. Przykładowo, niektórzy mogą pomyśleć, że koszt wszystkich stron jest taki sam, ignorując różnice w cenie między stronami z i bez ilustracji. Inna nieprawidłowość to obliczanie kosztu składania wszystkich stron jako takiego samego, co wprowadza w błąd, gdyż pomija kluczowy element, jakim jest wyższy koszt strony z ilustracją. Ważne jest, aby przyjąć właściwe podejście do kalkulacji, biorąc pod uwagę różne stawki za różne typy stron. Dodatkowo, niektórzy mogą zignorować fakt, że ilustracje w publikacji nie tylko zwiększają koszty składu, ale także wpływają na postrzeganą wartość publikacji. Dlatego prawidłowe zrozumienie kosztów składu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem wydawniczym. Umożliwia to nie tylko oszacowanie kosztów, ale także lepsze planowanie i podejmowanie decyzji, które mogą wpłynąć na ostateczną jakość i sukces publikacji. Ostatecznie, dokładne obliczenia kosztów składu stanowią fundament dla każdej publikacji, co podkreśla znaczenie właściwego podejścia do kalkulacji i budżetowania w branży wydawniczej.

Pytanie 24

Jaką kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 ulotek w formacie A5, w kolorach 1 + 0, jeśli koszt jednostronnego druku na pełnoformatowej maszynie wynosi 8 groszy?

A. 80 zł

B. 110 zł

C. 100 zł

D. 90 zł

Wypełniając pytanie, wiele osób może popełnić typowe błędy w obliczeniach, które prowadzą do błędnych odpowiedzi. Przykładowo, niektórzy mogą pomylić jednostki lub nie uwzględnić, że każda ulotka formatu A5 to połowa formatu A4. Koncentracja na kosztach jednostkowych i nieprawidłowe przeliczanie całkowitych kosztów na złote jest częstym problemem. Koszt jednostronnego wydruku na arkuszu A4 wynosi 8 groszy, co może sprawić, że osoby obliczające koszt 20 000 ulotek A5 pomyślą, że wystarczy pomnożyć 8 groszy przez 20 000, co daje 1600 zł. To jednak nie uwzględnia faktu, że na każdym arkuszu A4 można umieścić dwie ulotki A5, co drastycznie zmienia obliczenia. Jeśli ktoś nie zna praktycznych aspektów wydruków, może przeoczyć ten kluczowy element, co prowadzi do błędnych odpowiedzi, takich jak 90 czy 110 zł. Ponadto, niektórzy mogą zapominać przeliczać grosze na złote, co również wpływa na końcowy wynik. W branży drukarskiej kluczowe jest rozumienie, jak liczby przekładają się na konkretne formy druku oraz umiejętność właściwego przeliczenia kosztów, co jest niezbędne dla prawidłowego oszacowania budżetu na projekty drukarskie.

Pytanie 25

Do czego służy program Adobe InDesign?

A. Do tworzenia animacji

B. Do projektowania i składu publikacji

C. Do renderowania 3D

D. Do edycji zdjęć

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do projektowania i składu publikacji, które jest powszechnie używane w branży wydawniczej i projektowej. Program ten umożliwia tworzenie różnorodnych materiałów drukowanych i cyfrowych, takich jak książki, magazyny, broszury, plakaty czy interaktywne dokumenty PDF. Kluczową funkcją InDesign jest precyzyjna kontrola nad układem tekstu i grafiki, co jest niezbędne w procesie przygotowywania publikacji, gdzie liczy się każdy detal. Użytkownicy mogą dokładnie dostosować marginesy, odstępy, kolumny i style, co pozwala na zachowanie spójności i estetyki projektu. InDesign wspiera również zaawansowane funkcje typograficzne, takie jak ligatury, kerning czy kontrola nad akapitami, co czyni go narzędziem nieocenionym dla profesjonalistów dbających o jakość publikacji. Z mojego doświadczenia wynika, że InDesign jest niezastąpiony w pracy nad większymi projektami, gdzie nie tylko estetyka, ale i efektywność pracy mają kluczowe znaczenie. Dzięki możliwości integracji z innymi programami Adobe, takimi jak Photoshop czy Illustrator, użytkownik może płynnie przechodzić między różnymi etapami tworzenia projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 26

Jaką masę posiada 500 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm i gramaturze 100 g/m²?

A. 25 kg

B. 35 kg

C. 19 kg

D. 42 kg

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów logicznych związanych z obliczaniem masy papieru. Na przykład, odpowiedź 25 kg wydaje się być zbyt niska, co sugeruje, że nie uwzględniono wystarczającej gramatury dla podanej powierzchni. Osoby wybierające 19 kg mogą myśleć o gramaturze tylko w kontekście liczby arkuszy, a nie biorąc pod uwagę całkowitej masy. Natomiast 42 kg to odpowiedź, która może powstać w wyniku błędnego pomnożenia masy jednego arkusza przez zbyt dużą liczbę arkuszy lub mylenia jednostek miary. Aby poprawnie obliczyć masę papieru, kluczowe jest zrozumienie, że gramatura odnosi się do masy jednego metra kwadratowego papieru. W przypadku papieru o gramaturze 100 g/m² masa jednego arkusza o wymiarach 700 x 1000 mm wynosi 70 g i należy to pomnożyć przez liczbę arkuszy. Niezrozumienie tej zasady prowadzi do błędnych wyliczeń. Warto również zauważyć, że w praktyce branżowej takie obliczenia są niezwykle istotne, gdyż niepoprawna ocena masy materiałów może prowadzić do problemów w procesie produkcji, w tym do nieodpowiedniego doboru materiałów, co skutkuje stratami finansowymi oraz czasowymi.

Pytanie 27

Jaką masę netto papieru o wymiarach 700 mm x 1000 mm i gramaturze 100 g/m² potrzebujesz do wykonania 2 000 plakatów w formacie B2?

A. 70 kg

B. 50 kg

C. 60 kg

D. 35 kg

Aby obliczyć ilość kilogramów netto papieru potrzebnego do wydrukowania plakatów, należy najpierw ustalić całkowitą powierzchnię plakatów. Format B2 ma wymiary 500 mm x 700 mm, co daje powierzchnię 0,35 m² na jeden plakat. W przypadku 2000 plakatów, całkowita powierzchnia wynosi 2000 x 0,35 m² = 700 m². Następnie, wiedząc, że gramatura papieru wynosi 100 g/m², obliczamy masę papieru: 700 m² x 100 g/m² = 70000 g, co przelicza się na 70 kg. Zastosowanie odpowiednich obliczeń w procesie druku jest kluczowe dla określenia zapotrzebowania materiałowego i zarządzania budżetem. Warto znać standardy i wytyczne dotyczące gramatury papieru oraz jego formatu, aby zoptymalizować proces produkcji oraz zredukować odpady materiałowe, co jest istotne w dzisiejszym zrównoważonym rozwoju branży poligraficznej.

Pytanie 28

Aby poprawić zniszczone zdjęcie po jego digitalizacji, należy wykorzystać oprogramowanie Adobe

A. Illustrator

B. InDesign

C. Photoshop

D. Animate

InDesign to program przede wszystkim przeznaczony do projektowania układów stron, a nie do edycji zdjęć. Chociaż pozwala na umieszczanie obrazów w projektach, nie oferuje zaawansowanych narzędzi do retuszu i korekty obrazów. Korzystanie z InDesign w kontekście retuszu zdjęć jest więc nieodpowiednie, ponieważ ogranicza możliwości graficzne i nie pozwala na efektywną edycję szczegółów. Illustrator jest narzędziem stworzonym do grafiki wektorowej, co oznacza, że jest bardziej odpowiedni do tworzenia ilustracji i logo, a nie do edycji zdjęć rastrowych. Jego zastosowanie w retuszu zdjęć prowadzi do utraty jakości obrazu, ponieważ nie obsługuje on pikseli tak efektywnie jak Photoshop. Animate, z kolei, jest programem do tworzenia animacji, a jego funkcjonalność nie jest związana z edytowaniem czy retuszem zdjęć. Typowe błędy wynikały z mylnego przekonania, że inne programy z pakietu Adobe mogą zastąpić funkcjonalność Photoshopu w zakresie edycji obrazów. Zrozumienie specyfiki każdego z tych narzędzi i ich zastosowań jest kluczowe dla skutecznej pracy w dziedzinie grafiki.

Pytanie 29

Ile oddzielnych kolorów trzeba przygotować do druku offsetowego w schemacie 2+4?

A. 6 oddzielnych kolorów

B. 2 oddzielne kolory

C. 3 oddzielne kolory

D. 8 oddzielnych kolorów

Podejście do pytania o separacje barwne w druku offsetowym może prowadzić do kilku błędnych wniosków, jeśli nie zrozumie się podstawowych zasad związanych z kolorystyką i technologią druku. Odpowiedzi wskazujące na mniejszą liczbę separacji, takie jak 3 czy 2, ignorują istotny kontekst dotyczący modelu kolorów używanego w druku offsetowym. W przypadku 2+4, kluczowe jest zrozumienie, że '2' oznacza dodatkowe kolory spotowe, które są stosowane w połączeniu z czterema podstawowymi kolorami z modelu CMYK. Zmniejszenie liczby separacji do 2 lub 3 opiera się na błędnym założeniu, że podstawowe kolory są wystarczające do uzyskania pełnej gamy odcieni, co jest dalekie od rzeczywistości. W praktyce, wiele projektów wymaga użycia kolorów spotowych, aby uzyskać dokładne odwzorowanie specyficznych odcieni, które są kluczowe w identyfikacji marki lub wyrazistości wizualnej. Ignorowanie tego aspektu prowadzi do sytuacji, w której finalny produkt nie spełnia oczekiwań dotyczących kolorystyki. Dlatego kluczowe jest przyswojenie wiedzy na temat stosowania separacji barwnych, aby uniknąć typowych pułapek myślowych oraz zapewnić, że prace graficzne będą przygotowane w zgodzie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 30

Jak określa się protokół używany do transferu danych pomiędzy komputerami i urządzeniami, szeroko stosowany w sektorze poligraficznym?

A. CTP

B. DTP

C. FTP

D. CTF

Protokół CTP (Computer-to-Plate) odnosi się do technologii, w której obrazy są przesyłane bezpośrednio z komputera na płytę drukarską. Choć jest to kluczowy proces w poligrafii, nie jest to protokół przesyłania danych w kontekście komunikacji między urządzeniami, lecz raczej technologia produkcyjna. CTF (Computer-to-Film) to proces, który z kolei polega na przesyłaniu grafik do formatu filmowego, co również nie odpowiada definicji protokołu. DTP (Desktop Publishing) to termin odnoszący się do tworzenia publikacji na komputerze i nie jest to protokół przesyłania danych. Często można spotkać błędne założenie, że terminologia związana z produkcją poligraficzną odnosi się bezpośrednio do protokołów komunikacyjnych. Kluczowe jest zrozumienie, że protokoły, takie jak FTP, są zaprojektowane specjalnie do efektywnego przesyłania danych, a ich zastosowanie w poligrafii opiera się na potrzebie szybkiej i bezpiecznej wymiany plików. Myląc różne pojęcia, można stracić orientację w zakresie standardów pracy, co może prowadzić do nieefektywności w procesach produkcyjnych.

Pytanie 31

Aby jednostronnie zalaminować 100 kalendarzy w formacie B1, potrzebna jest folia o powierzchni użytkowej

A. 35 m2

B. 100 m2

C. 350 m2

D. 70 m2

Aby obliczyć powierzchnię folii potrzebną do jednostronnego zalaminowania 100 kalendarzy w formacie B1, należy uwzględnić wymiary formatu B1, który wynosi 707 mm x 1000 mm. Powierzchnia jednego kalendarza wynosi zatem 0,707 m x 1,0 m = 0,707 m². Mnożąc tę wartość przez 100 kalendarzy, otrzymujemy 70,7 m². Przy jednostronnym zalaminowaniu, zatem wymaganej powierzchni folii powinno być co najmniej 70 m², co odpowiada praktycznym standardom w branży poligraficznej, gdyż zawsze trzeba uwzględnić niewielki zapas materiału na ewentualne błędy w cięciu lub aplikacji. Warto dodać, że w przemyśle poligraficznym powszechnie stosuje się zasady minimalizacji odpadów, dlatego precyzyjne obliczenia są kluczowe dla efektywności produkcji i kosztów. Dobre praktyki wskazują, aby w takich obliczeniach zawsze zaokrąglać w górę lub doliczać dodatkowe 5-10% materiału w przypadku większych, seryjnych zamówień, co zapewnia jeszcze większą pewność w realizacji zlecenia.

Pytanie 32

Przydzielanie użytków na arkuszu to czynność charakterystyczna dla programu

A. Adobe Acrobat

B. Adobe Media Encoder

C. Puzzle Flow Organizer

D. Microsoft World

Odpowiedzi wskazujące na inne programy, takie jak Adobe Media Encoder, Microsoft Word czy Adobe Acrobat, są błędne ze względu na ich różne funkcjonalności i obszary zastosowania. Adobe Media Encoder jest narzędziem do kodowania i konwersji wideo, co oznacza, że jego zastosowanie koncentruje się na przygotowaniu filmów do publikacji, a nie na rozmieszczaniu użytków na arkuszu. Microsoft Word jest edytorem tekstu, który służy głównie do tworzenia dokumentów, a jego możliwości w zakresie organizacji elementów typowych dla arkuszy są ograniczone w porównaniu z oprogramowaniem przeznaczonym specjalnie do tego celu. Z kolei Adobe Acrobat jest programem do przeglądania i edytowania plików PDF, który również nie oferuje funkcji rozmieszczania użytków na arkuszu w takim stopniu jak Puzzle Flow Organizer. Często dochodzi do mylnych przekonań o wszechstronności tych programów, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w kontekście narzędzi do zarządzania projektami. Ważne jest, aby użytkownicy rozumieli specyfikę i przeznaczenie poszczególnych narzędzi, aby efektywnie je wykorzystywać w praktyce zawodowej.

Pytanie 33

Ile arkuszy drukarskich B2 jest potrzebnych do wydrukowania gazety o 28 stronach w kolorze (CMYK) o wymiarach 285 x 410 mm?

A. 14 arkuszy.

B. 56 arkuszy.

C. 112 arkuszy.

D. 28 arkuszy.

W przypadku drukowania gazety o 28 stronach w pełnym kolorze (CMYK), kluczowe jest zrozumienie procesu druku, który wymaga zastosowania odpowiednich form drukowych. Standardowo, każda strona gazety w formacie A4 (285 x 410 mm) wymaga osobnej formy drukowej dla każdego koloru w procesie drukowania w technologii offsetowej. W praktyce oznacza to, że dla każdej z 28 stron potrzebne są 4 formy, odpowiadające każdemu z kolorów CMYK. Sumując, 28 stron x 4 kolory daje 112 form. Jednak, w przypadku druku na zwojach i przy zastosowaniu technik takich jak druk obustronny, ilość form można zmniejszyć. W typowych procesach produkcyjnych stosuje się kombinacje, w wyniku czego dla gazety 28-stronicowej potrzeba zaledwie 56 form, co wynika z efektywnego zarządzania przestrzenią na arkuszu. Przykładowo, dwustronne drukowanie pozwala na wydrukowanie większej ilości stron na mniejszej liczbie form, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Warto także zauważyć, że w przy produkcji większych nakładów, koszty jednostkowe zmniejszają się, co czyni tę metodę bardziej opłacalną.

Pytanie 34

W systemie Didota, długość punktu typograficznego wynosi około

A. 0,367 mm

B. 0,676 mm

C. 0,673 mm

D. 0,376 mm

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z niedokładnego zrozumienia miar typograficznych oraz ich zastosowania w praktyce. Na przykład, długość 0,367 mm wydaje się zbliżona do prawidłowej wartości, ale jest nieco niedoszacowana. Tego rodzaju błąd może wynikać z mylenia punktów typograficznych z innymi jednostkami miary, co jest częstym zagadnieniem wśród osób, które nie posiadają głębszej wiedzy w dziedzinie typografii. Odpowiedzi 0,676 mm oraz 0,673 mm są zdecydowanie za dużymi wartościami, co wskazuje na nieporozumienie co do skali stosowanej w typografii. W typografii, miary są bardzo precyzyjne, a nawet niewielkie różnice mogą znacząco wpłynąć na wizualną jakość dokumentu. Często zdarza się, że użytkownicy nie zwracają uwagi na zrozumienie, że systemy miar w typografii ściśle różnią się od ogólnych jednostek miary stosowanych w codziennym życiu. Dlatego tak ważne jest, aby dobrze poznać historyczne oraz techniczne aspekty typografii, aby uniknąć tego typu błędów. Warto również mieć na uwadze znaczenie standaryzacji w tej dziedzinie, co znacznie ułatwia pracę profesjonalnym projektantom, którzy muszą dostosować swoje projekty do określonych norm i standardów.

Pytanie 35

Którego z wymienionych programów nie wykorzystuje się do łamania publikacji?

A. QuarkXPress

B. Adobe InDesign

C. Microsoft Publisher

D. Adobe Photoshop

Jak się wybiera program do składania publikacji, to warto pamiętać, że Adobe InDesign, QuarkXPress i Microsoft Publisher są stworzone z myślą o tym, żeby ułatwić skład i publikację dokumentów. Każdy z nich ma różne funkcje do zarządzania tekstem i układem, co jest mega ważne w projektowaniu layoutów. Często ludzie mylą Adobe Photoshop z programami do składania, myśląc, że da się w nim łatwo robić całe strony. Choć Photoshop jest super do obróbki grafiki, to nie ma opcji do zarządzania tekstem, co sprawia, że tworzenie publikacji w nim to spory kłopot. Wiele osób może próbować tworzyć całe strony w Photoshopie, co prawdopodobnie prowadzi do problemów z typografią i układem. Dlatego w profesjonalnym świecie warto korzystać z odpowiednich narzędzi, które rzeczywiście pomogą w tworzeniu materiałów dobrej jakości.

Pytanie 36

Jakie oprogramowanie można wykorzystać do wstępnej analizy poprawności stworzenia pliku PDF w jakości do druku?

A. Adobe Acrobat

B. Adobe InDesign

C. Impozycjoner

D. Corel Draw

Wybór impozycjonera do oceny pliku PDF jest niewłaściwy, ponieważ impozycjonery służą głównie do układu i przygotowania plików do druku, a nie do ich wstępnej analizy jakościowej. Ich głównym celem jest optymalizacja rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim, co nie obejmuje oceny technicznych aspektów, takich jak rozdzielczość czy kolory. Corel Draw, jako oprogramowanie do grafiki wektorowej, również nie jest narzędziem dedykowanym do analizy plików PDF pod kątem jakości druku. Choć można w nim otworzyć plik PDF i wprowadzić pewne edycje, nie jest to program zaprojektowany do oceny zgodności z branżowymi standardami druku. Z kolei Adobe InDesign jest profesjonalnym narzędziem do projektowania layoutów, jednak podobnie jak Corel Draw, nie oferuje zaawansowanych funkcji analizy jakości plików PDF. Często użytkownicy mogą mylić te programy z Adobe Acrobat, nie zdając sobie sprawy, że nie są one zoptymalizowane do weryfikacji plików pod kątem druku. Przygotowując plik PDF do druku, kluczowe jest, aby używać odpowiednich narzędzi i standardów, takich jak PDF/X, które obsługiwane są przez Adobe Acrobat. To pozwala uniknąć typowych błędów, takich jak nieprawidłowe osadzenie czcionek czy błędy w zarządzaniu kolorami, które mogą prowadzić do niezgodności między tym, co widzimy na ekranie a tym, co zostanie wydrukowane.

Pytanie 37

Jakie urządzenie nadaje się do wycinania samoprzylepnych liter?

A. Skaner płaski

B. Skaner bębnowy

C. Kopiorama

D. Ploter tnący

Ploter tnący to naprawdę świetne urządzenie do wycinania samoprzylepnych liter. Jest zaprojektowany tak, żeby ciąć materiały takie jak folie samoprzylepne z dużą precyzją. Można dzięki niemu tworzyć skomplikowane kształty i litery w różnych rozmiarach, co jest mega ważne w reklamie i signmakingu. To, co mi się podoba w tym urządzeniu, to jak dokładnie tnie. Dzięki tej technologii, można zaoszczędzić sporo czasu, a to w branży ma duże znaczenie. Używa się go w różnych miejscach, na przykład do oznakowania pojazdów, dekoracji witryn sklepów czy personalizacji produktów. W reklamie często korzysta się z standardów jakości, jak ISO 9001, żeby zapewnić dobry poziom i precyzję w końcowym produkcie. Korzystanie z plotera tnącego w takich procesach to naprawdę dobry wybór, bo to zwiększa efektywność i satysfakcję klienta.

Pytanie 38

Jakiej liczbie punktów typograficznych odpowiada 1 cycero?

A. 12 punktom

B. 10 punktom

C. 36 punktom

D. 24 punktom

Błędne odpowiedzi dotyczące przeliczenia cycero na punkty typograficzne często wynikają z nieporozumień dotyczących różnic między jednostkami pomiaru. Na przykład, propozycje takie jak 10, 24 czy 36 punktów, mogą wydawać się logiczne, jednak nie odnoszą się do powszechnie akceptowanego przelicznika. W praktyce, punkt typograficzny, który jest jednostką miary używaną do określania wielkości czcionek, interlinii i innych elementów typograficznych, ma swoje ścisłe definicje. 1 cycero odpowiada 12 punktom, co stanowi standard w większości systemów typograficznych. W przypadku 10 punktów, to zaniżona wartość, która nie uwzględnia pełnej skali typograficznej. Z kolei 24 i 36 punktów to wartości znacznie większe, które mogą być stosowane w określonych kontekstach, natomiast nie mają one zastosowania przy konwersji cycero. Takie nieprawidłowe podejście do tematu często prowadzi do błędnych obliczeń w procesie projektowania graficznego i typografii. Właściwe zrozumienie przeliczeń jednostek typograficznych jest kluczowe dla zachowania jakości i estetyki pracy, co jest podstawą sukcesu w dziedzinie projektowania.

Pytanie 39

Jakie oznaczenie w dokumencie technologicznym dotyczy druku z obu stron w kolorach CMYK oraz dodatkowo z metaliczną srebrną farbą na pierwszej stronie?

A. 5 + 0

B. 4 + 4

C. 5 + 4

D. 4 + 1

Wybór odpowiedzi 5 + 0 nie uwzględnia faktu, że projekt powinien być zadrukowany z obu stron. Oznaczenie 5 + 0 sugeruje, że tylko jedna strona jest drukowana, co jest błędne w kontekście opisanego akcesorium. Również, odpowiedź 4 + 4 mylnie sugeruje, że na pierwszej stronie nie ma dodatkowych efektów specjalnych. Zapis 4 + 4 oznacza, że drukujemy z obu stron w czterech podstawowych kolorach, ale nie uwzględnia aplikacji metalicznych farb, co jest istotną cechą zlecenia. Z kolei zapis 4 + 1, mimo że uwzględnia jedną dodatkową farbę, nie oddaje pełnego zakresu barw, które powinny być użyte na obu stronach. Istotnym błędem myślowym jest pominięcie efektu metalicznego na pierwszej stronie, co może prowadzić do niedoszacowania wartości estetycznej projektu. W praktyce, przy planowaniu zleceń drukarskich, kluczowe jest zrozumienie, jakie efekty specjalne mogą być zastosowane i jak wpłyną one na finalny wygląd produktu. Warto również pamiętać o znaczeniu przemyślanej komunikacji z drukarnią, aby uniknąć nieporozumień oraz konieczności poprawek, które mogą generować dodatkowe koszty i opóźnienia w realizacji zlecenia.

Pytanie 40

W trakcie realizacji wysokiej jakości druku na podłożach powlekanych, wartość liniatury rastra na formie drukowej powinna wynosić

A. 900 lpi

B. 170 lpi

C. 600 lpi

D. 100 lpi

Wybór liniatury rastra w druku musi być starannie przemyślany, ponieważ niewłaściwie dobrana wartość może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu. Na przykład, liniatura 900 lpi jest ekstremalnie wysoka i w większości zastosowań przekracza wymogi detali, prowadząc do zjawiska zwanego moiré, które jest niepożądane w druku. Wysoka liniatura nie zawsze przekłada się na wyższą jakość, zwłaszcza na papierach powlekanych, gdzie zbyt gęsty rastr może ograniczać przepuszczalność atramentu, co z kolei prowadzi do nieestetycznych efektów. Z kolei liniatura 100 lpi, będąca zbyt niską, może skutkować utratą detali oraz niewyraźnym obrazem, szczególnie w przypadku bardziej skomplikowanych grafiki. Ostatnia z proponowanych wartości, 600 lpi, podczas gdy może być użyteczna w wyspecjalizowanych zastosowaniach, również nie jest odpowiednia dla większości standardowych prac drukarskich, gdzie 170 lpi stanowi uniwersalne rozwiązanie. Wybór niewłaściwej liniatury często wynika z nieporozumień dotyczących technologii druku oraz efektywności zastosowanych materiałów, co prowadzi do błędnych założeń o ich wydajności czy jakości. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki danego projektu oraz technologii druku, aby dokonać najlepszego wyboru w kontekście uzyskania optymalnego efektu wizualnego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej