Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 17 czerwca 2025 19:06
Data zakończenia: 17 czerwca 2025 19:29

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie ma znaczenie termin adiustacja?

A. Zaznaczenie błędów składu na próbkach wydruku

B. Skonstruowanie użytków w wersji kopii

C. Naniesienie na szkicu wskazówek dotyczących składu i łamania publikacji

D. Weryfikacja poprawności treści zarówno pod kątem merytorycznym, jak i stylistycznym

Wiele osób myli termin adiustacji z innymi działaniami związanymi z procesem wydawniczym, co prowadzi do wyboru niepoprawnych odpowiedzi. Sprawdzanie poprawności tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym odnosi się do redakcji, która koncentruje się na treści i języku, a nie na aspekcie wizualnym składu. To zadanie, choć kluczowe, nie dotyczy adiustacji, która skupia się na technicznych aspektach przygotowania do druku. Oznaczenie błędów składu na odbitkach próbnych to proces proofingowy, który ma na celu sprawdzenie, czy poprawki wprowadzone podczas adiustacji zostały poprawnie naniesione, ale nie jest to definicja adiustacji. Zmontowanie użytków w formę kopiową wskazuje na proces edycji materiału, co także różni się od adiustacji. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich działań związanych z przygotowaniem publikacji z adiustacją, podczas gdy jest to jedynie jeden z etapów. Zrozumienie, że adiustacja koncentruje się na rozmieszczeniu i formatowaniu elementów, a nie na samym tekście czy błędach składu, jest kluczowe dla poprawnego rozumienia tego pojęcia. W praktyce, prawidłowe przeprowadzenie adiustacji jest niezbędne do osiągnięcia wysokich standardów jakości w druku, co jest istotne dla utrzymania reputacji wydawcy oraz zadowolenia klientów.

Pytanie 2

Ile arkuszy trzeba przygotować do druku, aby uzyskać 5 000 plakatów formatu A1, biorąc pod uwagę, że naddatek technologiczny na materiał do druku wynosi 5%?

A. 5 350 arkuszy

B. 5 500 arkuszy

C. 5 100 arkuszy

D. 5 250 arkuszy

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, można zauważyć, że błędne podejścia często wynikają z niewłaściwego zrozumienia koncepcji naddatku technologicznego. Przykładowo, odpowiedzi takie jak 5 100 arkuszy, 5 350 arkuszy czy 5 500 arkuszy mogą sugerować, że użytkownik nie zastosował odpowiedniego wzoru do obliczeń lub pomylił się przy uwzględnianiu naddatku. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że naddatek technologiczny działa na zasadzie procentu od całkowitej liczby plakatów, które muszą zostać wydrukowane, co prowadzi do potrzeby wydrukowania większej liczby arkuszy, aby sprostać wymaganiom produkcyjnym. Często występującym błędem jest również zaokrąglanie wartości przed zakończeniem obliczeń, co może prowadzić do niedoszacowania liczby potrzebnych materiałów. Wydaje się, że niektóre z proponowanych odpowiedzi mogą być wynikiem prostego pomylenia liczby plakatów netto oraz uwzględnienia naddatku, co prowadzi do mylnych wniosków. Kluczowe jest, aby podczas planowania produkcji zawsze stosować się do ustalonych standardów oraz dobrych praktyk, co pozwala uniknąć takich nieporozumień i zwiększa efektywność operacyjną.

Pytanie 3

Jak długo potrwa wydrukowanie 30 000 sztuk, wielobarwnych (4 + 0) ulotek o wymiarach 330 x 480 mm na zwojowej maszynie cyfrowej, przy przestrzeganiu szerokości spadu między użytkami, jeżeli wydajność maszyny podczas druku wielobarwnego wynosi 20 m/min, a szerokość wstęgi to 516 mm?

A. 8 h 30 min

B. 8 h 10 min

C. 8 h 20 min

D. 8 h 00 min

Obliczenia związane z czasem drukowania ulotek mogą wydawać się skomplikowane, szczególnie gdy chodzi o dużą liczbę arkuszy. Niektóre z błędnych odpowiedzi mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia wydajności maszyny lub błędnego przeliczenia wymagań produkcyjnych. Często zdarza się, że osoby obliczające czas druku nie uwzględniają, że wydajność maszyny nie jest stała i może być zmieniana w zależności od warunków produkcji, takich jak jakość papieru, rodzaj tuszu czy prędkość maszyny. Jeśli ktoś obliczał czas na podstawie błędnych założeń co do szerokości wstęgi, mógł dojść do wniosków, które prowadzą do znacznych odchyleń. Również, niektóre osoby mogą nie brać pod uwagę, że całkowity czas produkcji powinien obejmować czas na przygotowanie maszyny oraz ewentualne przerwy, co w praktyce wydłuża czas potrzebny na realizację zlecenia. W przypadku druku, kluczowe jest obliczenie całkowitej długości wstęgi potrzebnej do uzyskania żądanej liczby arkuszy. Jeżeli nieprawidłowo oszacujemy liczbę arkuszy, które można wydrukować z danej długości wstęgi, możemy uzyskać błędne wyniki, prowadzące do nieprawidłowego oszacowania czasu druku. Takie sytuacje są częste w praktyce i mogą prowadzić do frustrujących opóźnień w produkcji, które są kosztowne i nieefektywne. Dlatego warto zwracać uwagę na szczegóły i zawsze dokładnie analizować każdy parametr związany z procesem produkcyjnym, aby uniknąć podobnych błędów w przyszłości.

Pytanie 4

Jaką szacunkową rozdzielczość należy zastosować przy skanowaniu wielokolorowego oryginału o wysokości 10 cm, aby móc go wykorzystać jako tło dla pionowego plakatu w formacie B3?

A. 2 100 ppi

B. 1 500 spi

C. 300 dpi

D. 500 lpi

Wybór innych opcji jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na pewne nieporozumienia w kwestii rozdzielczości skanowania oraz standardów druku. Odpowiedź 500 lpi (linie na cal) odnosi się do rozdzielczości rastrowania, a nie do rozdzielczości skanowania, co może prowadzić do nieprawidłowych założeń. W praktyce, lpi jest miarą, która dotyczy jakości druku offsetowego i jest stosowana w kontekście rastra, nie zaś w kontekście zdjęć czy materiałów cyfrowych. Użycie 500 lpi w tego typu kontekście nie jest odpowiednie, ponieważ nie zapewni wystarczającej jakości do druku dużych plakatów. Odpowiedź 2100 ppi jest również myląca; chociaż wysoka rozdzielczość 2100 ppi sugeruje szczegółowość, jest ona znacznie przekraczająca potrzeby dla druku w formacie B3, co prowadzi do niepotrzebnego zwiększenia rozmiaru pliku oraz wydłużenia czasu obróbki. Takie podejście może również skutkować nieefektywnym wykorzystaniem pamięci i zasobów, a w przypadku druku może prowadzić do trudności w uzyskaniu odpowiedniej jakości wydruku. Ostatecznie wybór 300 dpi jako odpowiedzi, mimo że jest rozsądny, nie jest optymalnym rozwiązaniem dla profesjonalnych wydruków pełnokolorowych w formacie B3, gdzie szczegóły są kluczowe. Wydaje się, że niektórzy respondenci mogą mylić dpi z ppi, co jest częstym błędem. Warto podkreślić, że w kontekście profesjonalnej produkcji graficznej, kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi jednostkami oraz ich wpływu na jakość końcowego produktu.

Pytanie 5

Jakim symbolem opisuje się papier w formacie 500 × 700 mm?

A. B2

B. A2

C. A1

D. B1

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia systemów klasyfikacji formatów papieru. Odpowiedź A2, wskazująca na format o wymiarach 420 × 594 mm, jest typowym przedstawicielem serii A, która charakteryzuje się innymi wartościami wymiarowymi. Format A2 jest stosunkowo mniejszy od B2 i nie jest odpowiedni dla zastosowań wymagających większej powierzchni druku. Odpowiedzi A1 oraz B1 także są mylące, ponieważ A1 to format 594 × 841 mm, natomiast B1 ma wymiary 707 × 1000 mm. Wybór tych odpowiedzi może wynikać z mylnego przekonania, że większe numery oznaczają większe formaty, co jest nieprawidłowe w kontekście klasyfikacji ISO 216. Dla osób pracujących w branżach związanych z drukiem i projektowaniem, zrozumienie właściwego oznaczenia formatów jest kluczowe dla skutecznego planowania i realizacji projektów. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami, a w konsekwencji do wyższych kosztów produkcji.

Pytanie 6

Jaką kwotę będzie kosztować wydruk jednej teczki, jeśli drukowanie 1 000 teczek A4 kosztuje 3 000 zł brutto?

A. 9 zł

B. 3 zł

C. 6 zł

D. 10 zł

Cena jednostkowa teczki obliczana jest poprzez podzielenie całkowitego kosztu produkcji przez liczbę teczek. W tym przypadku, całkowity koszt wynosi 3000 zł, a liczba teczek to 1000. Zatem, 3000 zł / 1000 teczek = 3 zł za teczkę. Takie obliczenia są typowe w branży druku, gdzie koszt jednostkowy jest kluczowym wskaźnikiem efektywności ekonomicznej produkcji. Znajomość kosztów jednostkowych pozwala firmom lepiej planować budżety, ustalać ceny sprzedaży oraz oceniać rentowność różnych projektów. W praktyce, analiza kosztów jednostkowych jest istotnym elementem zarządzania finansowego i może mieć duże znaczenie podczas podejmowania decyzji o inwestycjach lub kosztach operacyjnych. Warto również zwrócić uwagę na zmienność kosztów, które mogą się różnić w zależności od użytych materiałów, technologii produkcji, a także skali produkcji. Dlatego znajomość i umiejętność obliczania kosztów jednostkowych jest kluczowa dla każdej organizacji zajmującej się produkcją.

Pytanie 7

Jaki jest koszt przygotowania form drukarskich CtP do zadrukowania arkuszy w schemacie kolorystycznym 4 + 1, jeśli cena jednej formy wynosi 40 zł?

A. 160 zł

B. 200 zł

C. 80 zł

D. 40 zł

Wybór odpowiedzi, która nie uwzględnia pełnej liczby wymaganych form, prowadzi do błędnych wniosków. Odpowiedzi, które opierają się na kosztach wykonania jedynie jednej formy, ignorują fakt, że w druku w kolorystyce 4 + 1 zazwyczaj potrzebne są co najmniej cztery formy dla podstawowych kolorów (cyan, magenta, yellow i black) oraz dodatkowa forma dla koloru specjalnego. Tego rodzaju myślenie błędnie zakłada, że można uzyskać pełną kolorystykę przy użyciu tylko jednej formy, co jest technicznie niemożliwe w kontekście druku offsetowego. Ponadto, w przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 160 zł, 80 zł czy 40 zł, widać zrozumienie jedynie fragmentu procesu, co prowadzi do niedoszacowania kosztów produkcji. W praktyce, warto znać standardowe praktyki w branży druku, gdzie każde zlecenie jest dokładnie obliczane na podstawie ilości form, rodzaju druku oraz złożoności projektu. Takie podejście pozwala na lepsze zarządzanie kosztami i wydajnością, co jest kluczowe dla konkurencyjności na rynku. Dlatego precyzyjne określenie liczby form oraz ich kosztów jest niezbędne do efektywnego planowania i realizacji projektów drukarskich.

Pytanie 8

Jaką techniką można zadrukować powierzchnie kuliste?

A. fleksograficzna

B. rotograwiurowa

C. tampondrukowa

D. typooffsetowa

Fleksografia, mimo że jest metodą druku wykorzystywaną w wielu branżach, nie jest odpowiednia dla zadrukowywania powierzchni kulistych. Ta technika opiera się na zastosowaniu elastycznych form drukarskich, które są w stanie przenosić farbę na powierzchnie, jednak głównie sprawdza się w przypadku płaskich lub lekkich kształtów, jak na przykład opakowania oraz materiały papierowe czy kartonowe. Fleksografia wykorzystuje automatyczne systemy drukarskie, co czyni ją bardziej odpowiednią do produkcji masowej, gdzie dominują standardowe kształty. Typografia i offset są kolejnymi technikami, które nie są przystosowane do druku na powierzchniach kulistych. Typografia, opierająca się na stałych formach drukarskich, również nie radzi sobie z krzywiznami, ponieważ wymaga niezmiennej powierzchni do dokładnego przeniesienia farby. Offset, z kolei, to technika transferu, która najlepiej sprawdza się na płaskich powierzchniach i jest bardziej wymagająca pod względem przygotowania formy oraz nakładów produkcyjnych. Rotograwiura, choć skuteczna w druku na większych powierzchniach, wymaga skomplikowanych form, które są przystosowane do równych i dużych obszarów, a nie do kształtów kulistych. Kluczowym błędem w rozumieniu tych metod jest przypisywanie im uniwersalności, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich zastosowaniu w kontekście druku na nierównych powierzchniach.

Pytanie 9

W systemie Didota, długość punktu typograficznego wynosi około

A. 0,676 mm

B. 0,376 mm

C. 0,673 mm

D. 0,367 mm

Odpowiedź 0,376 mm jest prawidłowa, ponieważ punkt typograficzny, znany również jako 'pica', jest jednostką miary stosowaną w typografii i druku. W kontekście systemu Didota, który opiera się na precyzyjnych miarach typograficznych, długość punktu typograficznego wynosi dokładnie 0,376 mm. Ta miara jest kluczowa w projektowaniu typografii, ponieważ wpływa na wielkość czcionek, odstępy między literami oraz ogólną estetykę tekstu. W praktyce, dobór odpowiednich rozmiarów czcionek opartych na punktach typograficznych pozwala na zachowanie wysokiej jakości druku oraz czytelności tekstu, co jest szczególnie istotne w publikacjach profesjonalnych. Standardy typograficzne, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie precyzyjnych miar w procesie druku, a zrozumienie długości punktu typograficznego jest fundamentem dla każdego typografa oraz projektanta graficznego.

Pytanie 10

Jakie podłoże dysponuje odpowiednimi właściwościami do zrealizowania wielobarwnej teczki reklamowej?

A. Papier metalizowany 80 g/m2

B. Karton jednostronnie powlekany 300 g/m2

C. Papier powlekany 120 g/m2

D. Tektura introligatorska 1200 g/m2

Wybór materiału do produkcji teczek reklamowych jest kluczowy dla ostatecznego efektu wizualnego i użytkowego. Papier metalizowany 80 g/m2, mimo atrakcyjnej estetyki, nie jest odpowiednim rozwiązaniem ze względu na zbyt niską gramaturę, co skutkuje jego łatwym uszkodzeniem i brakiem trwałości. Tego typu papier jest bardziej odpowiedni do zastosowań dekoracyjnych, a nie do produkcji solidnych materiałów reklamowych. Z kolei tektura introligatorska 1200 g/m2, mimo że charakteryzuje się dużą sztywnością i wytrzymałością, jest zbyt ciężka i niepraktyczna dla teczek reklamowych. Jej zastosowanie jest bardziej odpowiednie dla okładek książek czy albumów, gdzie wymagana jest wysoka odporność na uszkodzenia mechaniczne. Wreszcie, papier powlekany 120 g/m2 również nie spełnia wymogów dotyczących solidności teczki reklamowej. Chociaż ma lepsze właściwości drukarskie niż papier metalizowany, z jego niską gramaturą teczki mogą być zbyt cienkie i mało odporne na uszkodzenia. W przypadku teczek reklamowych, kluczowe jest, aby materiał był wystarczająco gruby i sztywny, aby utrzymać zawartość i dobrze się prezentować. To podejście opiera się na fundamentach dobrych praktyk w branży, które uwzględniają zarówno estetykę, jak i funkcjonalność materiałów wykorzystywanych w produkcie końcowym.

Pytanie 11

Jaki format pliku graficznego umożliwia skalowanie obiektów zawierających wektorowe logo bez utraty jakości?

A. AI

B. JPEG

C. PSD

D. BMP

Wybór formatu BMP, JPEG lub PSD nie jest odpowiedni w kontekście zachowania jakości przy skalowaniu obiektów graficznych. Format BMP (Bitmap) przechowuje obrazy w postaci rastrów, co oznacza, że składają się one z pikseli. Przy powiększaniu bitmapy, obraz traci na jakości, staje się rozmyty i zniekształcony, co czyni go nieodpowiednim do zastosowań, gdzie wymagana jest elastyczność rozmiaru. Z kolei JPEG, będący formatem kompresji stratnej, również traci jakość, zwłaszcza przy wielokrotnym zapisywaniu i otwieraniu pliku. Jest to format rekomendowany głównie do zdjęć i obrazów z dużą ilością kolorów, ale nie nadaje się do grafiki, która wymaga ostrości i precyzji, jak logo. Format PSD (Photoshop Document) to natomiast format pliku stosowany w programie Adobe Photoshop, który obsługuje warstwy, maski i inne zaawansowane funkcje edycji. Mimo że PSD jest niezwykle potężny w edytowaniu obrazów rastrowych, nie jest on formatem wektorowym, co oznacza, że nie zachowuje jakości przy skalowaniu, w przeciwieństwie do formatu AI. Wybierając niewłaściwe formaty, można łatwo popełnić błąd w procesie projektowania, prowadząc do nieprofesjonalnych rezultatów. Dlatego istotne jest, aby zrozumieć różnice między formatami graficznymi i ich odpowiednie zastosowanie w praktyce. Zachowanie jakości obrazu jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym w projektowaniu graficznym, marketingu i reklamie, gdzie profesjonalny wygląd jest niezbędny do skutecznej komunikacji wizualnej.

Pytanie 12

Jakie są koszty związane z przygotowaniem form drukarskich potrzebnych do wykonania jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, jeśli koszt przygotowania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 540,00 zł

B. 630,00 zł

C. 660,00 zł

D. 600,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi na pytanie o koszt wykonania form drukowych, można zauważyć kilka powszechnych nieporozumień. Jednym z typowych błędów jest przesadna liczba form, która mogłaby sugerować, że przygotowanie większej ilości form jest konieczne dla jednego projektu. W rzeczywistości, dla książki o 160 stronach w formacie A5, wystarczą jedynie dwie formy - jedna dla okładki, a druga dla wnętrza. Nie należy mylić liczby stron z liczbą form, ponieważ każda forma wykonana jest w celu przygotowania konkretnego elementu projektu. Innym problemem może być założenie, że koszt jednostkowy formy może się różnić w zależności od ich zastosowania, co nie jest prawdą w kontekście standardowych zleceń. Koszt 30,00 zł za formę pozostaje stały, niezależnie od liczby stron czy formatu. Dodatkowo, niektórzy mogą nie uwzględniać faktu, że w przypadku produkcji o większych nakładach, oszczędności mogą być osiągane przez negocjacje cen z dostawcami. To wszystko pokazuje, jak ważne jest posiadanie rzetelnej wiedzy na temat procesów poligraficznych oraz umiejętności poprawnego kalkulowania kosztów, co jest kluczowe dla sukcesu w branży wydawniczej.

Pytanie 13

Ile arkuszy drukarskich B2 jest potrzebnych do wydrukowania gazety o 28 stronach w kolorze (CMYK) o wymiarach 285 x 410 mm?

A. 14 arkuszy.

B. 56 arkuszy.

C. 28 arkuszy.

D. 112 arkuszy.

Wiele podejść do pytania o liczbę form drukowych może prowadzić do błędnych wniosków, szczególnie jeśli nie uwzględnia się podstawowych zasad druku offsetowego. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 28 form są mylące, ponieważ nie biorą pod uwagę, że każda strona wymaga druku w czterech kolorach (CMYK). W przypadku druku kolorowego, zasada jest taka, że każda strona wymaga osobnych form dla każdego z kolorów, co prowadzi do błędnego założenia, że można użyć tylko jednej formy na stronę. Podobnie, odpowiedź sugerująca 14 form zakładałaby, że można w jakiś sposób zredukować ilość form poprzez łączenie kolorów, co w standardowych praktykach druku nie jest możliwe. Odpowiedź 112 form jest także nieprawidłowa z uwagi na to, że zakłada wydrukowanie każdej strony w każdym kolorze oddzielnie bez uwzględnienia technik optymalizacji produkcji. Błędne podejścia do obliczeń wynikają często z braku zrozumienia cyklu produkcji w druku offsetowym, w którym kluczowe jest efektywne zarządzanie formami i optymalizacja kosztów. W praktyce, przez wykorzystanie wydajnych metod druku, możliwe jest znaczne zmniejszenie liczby form potrzebnych do realizacji projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 14

Czym jest akapit?

A. odsunięcie początkowego wiersza tekstu od brzegu strony

B. część tekstu znajdująca się pomiędzy wierszem akapitowym a końcem

C. pionowy blok przeznaczony dla tekstu, umiejscowiony w kolumnie

D. krótkie słowo lub końcówka przeniesionego wyrazu w ostatnim wierszu

Wybór odpowiedzi mówiącej, że akapit to pionowy blok zarezerwowany dla tekstu, leżący na kolumnie, jest błędny, ponieważ nie odnosi się do rzeczywistej definicji akapitu w kontekście pisania i edytowania tekstów. Akapit nie jest zgodny z pojęciem przestrzeni w kolumnie, lecz definiuje jednostkę treści, która skupia się na jednym temacie lub myśli. Również fragment tekstu pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym nie oddaje istoty akapitu, ponieważ akapit to nie tylko fizyczna przestrzeń, ale również struktura myślowo-językowa. Z kolei odsunięcie pierwszego wiersza tekstu od marginesu to technika formatowania, która jest często stosowana w celu wizualnego wskazania początku nowego akapitu, ale nie definiuje samego akapitu. Ponadto, zrozumienie, że akapit to również nie krótki wyraz lub końcówka przeniesionego wyrazu w wierszu końcowym, jest kluczowe, ponieważ te pojęcia odnoszą się do innych aspektów typografii i ortografii, które nie mają nic wspólnego z definicją akapitu. W praktyce, każdy z tych błędnych wyborów wynika z nieprecyzyjnego rozumienia struktury tekstu, co może prowadzić do nieporozumień w pisaniu i edytowaniu dokumentów. Właściwe zrozumienie akapitów jest zatem kluczowe dla efektywnej komunikacji tekstowej.

Pytanie 15

Określ technologiczny zapis barw dla akcydensu zadrukowanego z jednej strony na złoto, a z drugiej na czarno i srebrnie.

A. 1 + 3

B. 1 + 2

C. 2 + 2

D. 1 + 4

Odpowiedzi 1 i 2 są w porządku, bo pokazują, jak fajnie można łączyć kolory w druku. Kolor złoty, jako metaliczny, zazwyczaj dostaje numer 2, a czarny i srebrny to odpowiednio 1 i 3. To wszystko działa w ramach systemu Pantone, który w drukarstwie jest bardzo popularny – pomaga w precyzyjnym określaniu kolorów. Technologia druku, jak offset, sprawia, że kolory są intensywne i mają efekty metaliczne, co jest ważne w reklamie czy opakowaniach. Dobrze dobrane kolory nie tylko ładnie wyglądają, ale też wpływają na to, jak klienci postrzegają produkt. Dlatego warto znać te oznaczenia i umieć je dobrze wykorzystać, żeby wszystko wyglądało tak, jak powinno.

Pytanie 16

Który z parametrów skanera wpływa na jakość oraz precyzję odwzorowanych detali w zeskanowanych obrazach?

A. Tempo skanowania

B. Rodzaj monitora

C. Rozdzielczość

D. Typ pliku

Rozdzielczość jest kluczowym parametrem wpływającym na jakość i dokładność odwzorowywanych szczegółów w skanowanych obrazach. Definiuje ona ilość pikseli w jednostce powierzchni skanowanego materiału, co bezpośrednio przekłada się na zdolność uchwycenia detali. W praktyce, im wyższa rozdzielczość, tym większa liczba pikseli jest wykorzystywana do odwzorowania obrazu, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszych i bardziej szczegółowych rezultatów. Na przykład, skanery o rozdzielczości 600 dpi (punktów na cal) będą w stanie uchwycić więcej detali niż te o rozdzielczości 300 dpi. W kontekście profesjonalnych zastosowań, takich jak archiwizacja dokumentów lub skanowanie dzieł sztuki, odpowiednia rozdzielczość jest niezbędna do zachowania wysokiej jakości odwzorowania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży skanowania. Standardy, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie rozdzielczości w procesach związanych z precyzyjnym odwzorowaniem, co jest istotne zarówno dla digitalizacji, jak i produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 17

W jakiej formie należy zapisać publikację przygotowaną do druku, aby utrzymać spójny wygląd na różnych urządzeniach?

A. EPS

B. CDR

C. PDF

D. PSD

Format PDF (Portable Document Format) jest powszechnie stosowany do przechowywania dokumentów w sposób, który zapewnia ich jednolity wygląd na różnych urządzeniach i platformach. PDF utrzymuje wszystkie elementy graficzne, czcionki oraz układ strony, niezależnie od tego, na jakim oprogramowaniu lub urządzeniu jest otwierany. Dzięki temu, publikacje zapisane w formacie PDF zachowują swój pierwotny wygląd, co jest kluczowe w przypadku materiałów do druku, prezentacji czy dokumentów formalnych. W praktyce, PDF jest standardem w branży wydawniczej oraz kreatywnej, ponieważ umożliwia łatwe przesyłanie i dystrybucję dokumentów, a także wspiera różne funkcje, takie jak interaktywne formularze czy zabezpieczenia. Ponadto, PDF jest zgodny z normami ISO, co sprawia, że jest uniwersalnym rozwiązaniem dla profesjonalnych wydawców oraz projektantów.

Pytanie 18

Oblicz wydatek na przygotowanie form drukarskich, które są niezbędne do wydrukowania jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, jeśli koszt wyprodukowania jednej formy wynosi 30 zł.

A. 600 zł

B. 900 zł

C. 300 zł

D. 150 zł

Poprawna odpowiedź to 600 zł, ponieważ koszt wykonania form drukowych zależy od liczby stron oraz kosztu jednej formy. W przypadku książki o objętości 160 stron formatu A5, standardowo zakłada się, że jedna forma może pokryć 32 strony. W związku z tym, aby wydrukować 160 stron, potrzebujemy 5 form (160 stron podzielone przez 32 strony na formę daje 5). Koszt jednej formy wynosi 30 zł, więc całkowity koszt to 5 form razy 30 zł, co daje 150 zł. Jednakże, jeśli uwzględnimy dodatkowe koszty związane z przygotowaniem i ustawieniem maszyny do druku oraz materiały eksploatacyjne, całkowity koszt może wzrosnąć. W branży poligraficznej często stosuje się różne narzędzia kalkulacyjne, aby uwzględnić wszystkie czynniki kosztowe, co w praktyce może prowadzić do wyższych wartości. Dlatego w realnych warunkach koszt wykonania form drukowych dla takiej produkcji może wynosić 600 zł, co jest zgodne z rynkowymi standardami.

Pytanie 19

Ile punktów typograficznych przypada na jeden kwadrat?

A. 12 punktom

B. 10 punktom

C. 48 punktom

D. 24 punktom

Odpowiedzi, które wskazują na inne wartości punktów typograficznych, są wynikiem nieporozumienia dotyczącego systemu miar stosowanych w typografii. Wartości takie jak 12, 10 czy 24 punkty nie oddają rzeczywistej konwersji pomiędzy kwadratem a punktami typograficznymi. Zwiększenie lub zmniejszenie tej jednostki prowadzi do poważnych błędów w projektowaniu graficznym, gdzie precyzyjne wymiary są kluczowe do zachowania spójności wizualnej. Na przykład, podanie wartości 12 punktów sugeruje, że kwadrat byłby zbyt mały, co może skutkować nieczytelnością tekstu lub nieodpowiednim ułożeniem elementów w projekcie. Podobnie, wartości takie jak 10 czy 24 punkty, nawiązują do niewłaściwych interpretacji typografii i mogą prowadzić do frustracji w procesie projektowania, gdyż nie odzwierciedlają one standardowych miar akceptowanych w branży. W praktyce, umiejętność prawidłowego przeliczania punktów typograficznych oraz rozumienie ich zastosowania w kontekście layoutu jest niezbędne do tworzenia profesjonalnych projektów graficznych. W związku z tym, kluczowe jest, aby projektanci zdawali sobie sprawę z różnic pomiędzy rzeczywistymi wymiarami oraz ich wpływem na końcowy produkt jakim jest publikacja. Efektywne posługiwanie się punktami jest podstawą pracy w typografii i pozwala na tworzenie estetycznych oraz funkcjonalnych projektów.

Pytanie 20

Który z formatów graficznych jest zamknięty i pozwala na zapisanie pracy graficznej w aktualnym standardzie druku?

A. PDF

B. PSD

C. RAW

D. TIFF

PDF (Portable Document Format) jest formatem graficznym, który został zaprojektowany jako uniwersalne narzędzie do przechowywania dokumentów w sposób, który zachowuje układ, czcionki i obrazy w niezależny sposób od urządzenia. Jako format zamknięty, PDF jest szeroko stosowany w przemyśle drukarskim, ponieważ pozwala na precyzyjny zapis i wymianę danych między różnymi systemami operacyjnymi i programami graficznymi. PDF obsługuje elementy wektorowe oraz bitmapowe, co czyni go idealnym formatem dla dokumentów zawierających zarówno tekst, jak i grafikę. Praktyczne zastosowanie formatu PDF obejmuje przygotowanie plików do druku, gdzie ważne jest zachowanie jakości i właściwego rozmieszczenia elementów graficznych. W branży wydawniczej oraz w projektowaniu graficznym, PDF jest standardem przy tworzeniu broszur, książek, plakatów i innych materiałów promocyjnych. Użycie PDF w kontekście druku jest uzasadnione przez jego zdolność do kompresji danych oraz zachowania ich integralności, co jest niezbędne w procesie produkcji. Ponadto, PDF wspiera różne profile kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich efektów wizualnych na wydrukach.

Pytanie 21

Podczas przygotowywania publikacji cyfrowej przeznaczonej na urządzenia mobilne, jakie aspekty projektu graficznego należy uwzględnić, aby zapewnić czytelność treści?

A. Stosować wyłącznie czcionki szeryfowe

B. Używać wyłącznie czarnych liter na białym tle

C. Dostosować wielkość i kontrast czcionek do małych ekranów

D. Zwiększyć marginesy do 5 cm

Dostosowanie wielkości i kontrastu czcionek do małych ekranów to absolutna podstawa przy projektowaniu publikacji cyfrowych z myślą o urządzeniach mobilnych. Przede wszystkim, smartfony czy tablety mają znacznie mniejsze ekrany niż laptopy czy monitory stacjonarne, więc zastosowanie zbyt małej czcionki sprawi, że użytkownik będzie musiał powiększać tekst lub będzie miał problem z jego odczytaniem. Odpowiednio dobrany rozmiar fontu pozwala na swobodne czytanie bez konieczności powiększania treści. Równie ważny jest kontrast – na małych ekranach, gdzie często czytamy w różnych warunkach oświetleniowych, kontrast pomiędzy tekstem a tłem musi być wystarczający, by nie męczyć wzroku i nie powodować błędów w odczycie. W praktyce oznacza to korzystanie z wysokokontrastowych zestawień kolorystycznych i unikanie subtelnych, pastelowych połączeń, które mogą być niewidoczne na słońcu. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi WCAG oraz dobrymi praktykami UX/UI, które kładą nacisk na dostępność i wygodę użytkownika. Moim zdaniem, nawet najlepsza treść nie spełni swojej roli, jeśli będzie nieczytelna – dlatego projektując na mobile, zawsze zaczynam od testowania czytelności na kilku różnych urządzeniach. Warto też pamiętać, że dobrze dobrana typografia i kontrast to nie tylko wygoda, ale i szacunek dla odbiorcy, który po prostu chce szybko i bezproblemowo dotrzeć do informacji.

Pytanie 22

Co oznacza znak korektorski <——->?

A. dodatkową interlinię

B. rozspacjowanie

C. eliminację spacjowania

D. usunięcie kursywy

Znak korektorski <——> oznacza rozspacjowanie, co jest istotnym elementem w edytorstwie tekstów. Rozspacjowanie to proces usunięcia nadmiarowego spacji, który pozwala na poprawienie czytelności tekstu oraz jego estetyki. W praktyce, w kontekście korekty, rozspacjowanie może obejmować zarówno usuwanie pojedynczych, jak i podwójnych spacji pomiędzy wyrazami. Zastosowanie tego znaku korektorskiego jest szczególnie ważne w publikacjach, które muszą spełniać określone standardy typograficzne, jak na przykład zasady stosowane w wydaniach książkowych czy w czasopismach. Przykładowo, w przypadku tekstu akademickiego, przestrzeganie właściwej interlinii i spacji może znacząco wpłynąć na jego postrzeganie przez czytelników. Zrozumienie roli rozspacjowania w procesie edytorskim jest kluczowe, aby tworzyć teksty, które są zarówno estetyczne, jak i profesjonalne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 23

Wskaż zestaw materiałów, które powinny być użyte do produkcji etykiet samoprzylepnych na butelki z płynem do kąpieli, drukowanych metodą fleksograficzną?

A. Folia polipropylenowa, klej, papier silikonowy i farby UV

B. Papier samokopiujący, klej oraz farby akrylowe

C. Papier dekoracyjny, farby wodne i lakier nitrocelulozowy

D. Laminat (folia AL-papier), biała farba podkładowa i lakier offsetowy

Papier ozdobny, farby wodne i lakier nitrocelulozowy to chyba nie najlepszy wybór do produkcji etykiet samoprzylepnych na butelki z płynem do kąpieli. Papier ozdobny, mimo że wygląda ładnie, nie radzi sobie z wilgocią ani chemikaliami, co jest super ważne przy kosmetykach. Farby wodne są bardziej ekologiczną opcją, ale w fleksografii mogą nie zadziałać tak, jak trzeba, bo nie gwarantują dobrej trwałości i intensywności kolorów, a to przecież kluczowe dla ładnych etykiet. Lakier nitrocelulozowy co prawda daje fajne błyszczące wykończenie, ale nie jest zbyt odporny na chemię i wilgoć, więc etykieta może szybko stracić na jakości. W przeciwieństwie do odpowiednich materiałów, te nie wpisują się w najlepsze praktyki branżowe, gdzie trwałość, estetyka i odporność na czynniki zewnętrzne są na pierwszym miejscu. Wybór takich materiałów może prowadzić do problemów z aplikacją etykiet, a to potem może negatywnie wpłynąć na to, jak klienci postrzegają jakość produktu.

Pytanie 24

Podaj format plakatu, którego wymiary wynoszą 707 × 1000 mm?

A. B1

B. B2

C. A2

D. A1

Wybór odpowiedzi A1, A2 lub B2 jest błędny, gdyż te formaty nie odpowiadają wymiarom 707 × 1000 mm. Format A1 ma wymiary 594 × 841 mm. Jest to znacznie mniejszy format, który jest często wykorzystywany w biurach do prezentacji oraz w szkolnictwie do projektów. Z kolei A2, który ma wymiary 420 × 594 mm, jest jeszcze mniejszym formatem, co czyni go adekwatnym do bardziej kameralnych zastosowań, takich jak ulotki czy małe plakaty. Format B2, z kolei, ma wymiary 500 × 707 mm, co również nie odpowiada podanym wymiarom. Wybierając niewłaściwe formaty, można wprowadzić zamieszanie w procesie projektowania, co może prowadzić do niezgodności w druku i problemów z prezentacją graficzną. W praktyce, zrozumienie różnic między formatami A i B jest kluczowe dla efektywnego planowania projektów graficznych. Często zdarza się, że nowi projektanci nie zwracają uwagi na standardy, co prowadzi do tworzenia materiałów, które są niepraktyczne w użyciu. Aby uniknąć tego typu błędów, warto zapoznać się z podstawowymi wymiarami i ich zastosowaniem w branży. Rekomenduje się również korzystanie z narzędzi do projektowania, które automatycznie dostosowują wymiary do odpowiednich formatów, co znacząco ułatwia pracę i ogranicza ryzyko pomyłek.

Pytanie 25

Który z formatów graficznych ma charakter zamknięty i umożliwia zapisanie pracy graficznej w aktualnym standardzie druku?

A. PSD

B. PDF

C. RAW

D. TIFF

Format PDF (Portable Document Format) jest powszechnie uznawany za standard w branży drukarskiej, ponieważ gwarantuje, że dokumenty będą wyglądać identycznie na różnych urządzeniach i systemach operacyjnych. PDF jest formatem zamkniętym, co oznacza, że jego struktura jest zdefiniowana przez standardy opracowane przez Adobe, a tym samym zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów oraz precyzyjnego layoutu. Jest to niezwykle istotne w kontekście przygotowania materiałów do druku, ponieważ użytkownicy mogą mieć pewność, że teksty, obrazy i grafiki będą wydrukowane zgodnie z zamierzeniami. Przykładem zastosowania PDF w praktyce może być przygotowanie broszur, ulotek czy raportów, które są później przesyłane do drukarni. Warto również wspomnieć, że PDF obsługuje różne profile kolorów, co jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego odwzorowania kolorów w druku. W przypadku przekazywania plików do druku, PDF jest często preferowanym wyborem, ponieważ pozwala na osadzenie wszystkich niezbędnych elementów, takich jak czcionki i obrazy, w jednym pliku, eliminując ryzyko utraty jakości podczas drukowania.

Pytanie 26

Jaką maszynę do druku powinno się wykorzystać do wydrukowania serii 100 zaproszeń o wymiarach brutto 210 x 140 mm na kartonie o gramaturze 230 g/m²?

A. Offsetową

B. Elektrofotograficzną

C. Termosublimacyjną

D. Sitodrukową

Wybór innych technologii druku do produkcji zaproszeń o podanych parametrach nie jest uzasadniony ich specyfiką. Druk termosublimacyjny, choć popularny w produkcji fotografii, nie jest zalecany do druku na sztywnych kartonach o gramaturze 230 g/m². Technologia ta wykorzystuje specjalne atramenty, które są przekształcane w gaz, a następnie wchłaniane w podłoże. Z tego powodu lepiej sprawdza się na mediach syntetycznych lub papierowych o niskiej gramaturze. Sitodruk, z drugiej strony, jest bardziej odpowiedni do dużych nakładów i prostych grafik, a nie do drobnych detali i kolorowych zaproszeń, które wymagają precyzyjnego odwzorowania. Sitodruk również wiąże się z wyższymi kosztami przygotowalni, co nie jest uzasadnione przy niskich nakładach. Offsetowa maszyna drukarska, choć popularna w produkcji wielkoskalowej, nie jest najlepszym wyborem w przypadku mniejszych nakładów, ponieważ wymaga dłuższego czasu na przygotowanie i ma wyższe koszty początkowe. Przekłada się to na mniejsze korzyści ekonomiczne przy druku zaledwie 100 zaproszeń. Takie podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów i wyższych kosztów produkcji, co w przypadku niskonakładowych zleceń jest nieopłacalne. Właściwy wybór technologii druku powinien brać pod uwagę zarówno specyfikę materiału, jak i wymagania dotyczące jakości oraz kosztów.

Pytanie 27

Jakie narzędzie w programach Adobe wykorzystuje się do obrysowania kształtów z bitmapy, aby stworzyć obiekt wektorowy?

A. pędzla

B. stempla

C. pióra

D. ołówka

Pióro to narzędzie wektorowe, które umożliwia precyzyjne rysowanie kształtów oraz ścieżek w programach graficznych, takich jak Adobe Illustrator czy Adobe Photoshop. Użycie pióra pozwala na tworzenie krzywych i linii o dowolnym kształcie, co jest kluczowe przy obrysowywaniu bitmap, by przekształcić je w obiekty wektorowe. W praktyce, za pomocą narzędzia pióra można stworzyć dokładny kontur bitmapy, który następnie można edytować, skalować lub modyfikować bez utraty jakości, co jest fundamentalną zaletą grafiki wektorowej w porównaniu do bitmap. Przykładowo, jeśli mamy obrazek logo w formacie rastrowym, obrysowanie go piórem pozwoli na utworzenie czystej, skalowalnej wersji, którą łatwo można wykorzystać na różnych nośnikach, od wizytówek po billboardy. Dodatkowo, standardem w branży jest korzystanie z narzędzi wektorowych do pracy nad grafiką, ponieważ zapewniają one większą elastyczność i jakość w procesie projektowania graficznego.

Pytanie 28

Czerwone przecinające się linie na zdjęciu pokazują sposób kadrowania obrazu cyfrowego z zastosowaniem reguły

A. trójkąta.

B. trójpodziału.

C. złotej spirali.

D. przekątnej.

Złote spirale, przekątne i trójkąty to różne koncepcje kompozycyjne, które, mimo że są ciekawe, nie odnoszą się bezpośrednio do przedstawionego kadrowania obrazu. Złota spirala, na przykład, bazuje na zasadzie złotego podziału, który stara się uchwycić naturalną harmonię, ale nie jest tak łatwy do zastosowania w codziennej fotografii jak reguła trójpodziału. Często może prowadzić do niezamierzonych efektów, ponieważ wymaga precyzyjnego obliczenia i wizualizacji krzywej. Przekątne są stosowane do wprowadzenia dynamiki, lecz nie dostarczają tak klarownego podziału jak trójpodział. Umożliwiają one prowadzenie wzroku widza przez obraz, co również może być przydatne, aczkolwiek nie jest to reguła kadrowania sama w sobie. Z kolei koncepcja trójkąta opiera się na tworzeniu stabilnych, trójwymiarowych kompozycji, co może być mylące w kontekście liniowego podziału na trzy części. Użycie tych podejść może skutkować chaotycznymi obrazami, w których kluczowe elementy są rozproszone, co nie sprzyja efektywnej komunikacji wizualnej. Wiele osób mylnie interpretuje te zasady jako zamienniki dla trójpodziału, co prowadzi do nieefektywnego przyciągania uwagi i braku harmonii w kadrze. Zrozumienie i umiejętne zastosowanie reguły trójpodziału jest kluczowe dla uzyskania wyważonej kompozycji, co czyni ją nie tylko istotną, ale również praktyczną w procesie twórczym.

Pytanie 29

Najlepszym materiałem do druku wielobarwnej pocztówki jest

A. papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2

B. papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2

C. karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-400 g/m2

D. tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2

Karton jednostronnie powlekany o gramaturze 300-400 g/m2 jest optymalnym podłożem do wydrukowania wielobarwnej pocztówki, ponieważ zapewnia on doskonałą jakość druku oraz odpowiednią sztywność i trwałość. Powlekanie jednostronne pozwala na uzyskanie lepszej reprodukcji kolorów i wyższej gładkości powierzchni, co jest kluczowe dla uzyskania żywych i intensywnych barw, szczególnie w przypadku druku offsetowego. Gramatura 300-400 g/m2 gwarantuje, że pocztówka będzie odpowiednio sztywna, co jest istotne podczas wysyłki i ekspozycji. W praktyce, tego typu karton jest często stosowany w branży reklamowej do produkcji wysokiej jakości materiałów promocyjnych, takich jak pocztówki, ulotki czy plakaty. Warto również zwrócić uwagę na to, że stosując karton jednostronnie powlekany, możemy zyskać większą odporność na zarysowania i wilgoć, co dodatkowo podnosi walory estetyczne i użytkowe gotowego produktu. W kontekście standardów branżowych, wybór takiego podłoża jest zgodny z najlepszymi praktykami wykorzystywanymi w poligrafii.

Pytanie 30

Jakie urządzenie jest używane do tworzenia profili kolorów ICC?

A. mikrometr

B. densytometr

C. spektograf

D. spektrofotometr

Mikrometr, spektograf i densytometr są narzędziami stosowanymi w różnych dziedzinach, ale nie nadają się do tworzenia profili barwnych ICC. Mikrometr jest precyzyjnym narzędziem pomiarowym używanym do mierzenia grubości lub średnicy obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście pomiarów koloru. Spektograf, mimo że również analizuje fale świetlne, jest urządzeniem bardziej ukierunkowanym na analizę widma świetlnego i nie generuje profili kolorystycznych. Z kolei densytometr służy do mierzenia gęstości optycznej, co jest przydatne w kontrolowaniu jakości druku, ale nie dostarcza informacji o kolorze w sposób niezbędny do budowy profilu ICC. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych narzędzi pomiarowych z ich funkcjonalnością. W rzeczywistości, aby skutecznie zarządzać kolorem, kluczowe jest stosowanie narzędzi, które są zaprojektowane do analizowania koloru i jego reprodukcji, a nie jedynie do pomiarów fizycznych czy analizy widmowej. Aby skutecznie tworzyć profile ICC, ważne jest zrozumienie, że tylko spektrofotometry są w stanie dostarczyć odpowiednich danych o kolorze, które uwzględniają różne długości fal, co jest kluczowe w procesie kalibracji i zarządzania kolorem."

Pytanie 31

Który z wymienionych programów nie jest odpowiedni do edycji grafiki rastrowej?

A. Adobe Fireworks

B. Adobe Photoshop

C. Corel Photo-Paint

D. AutoCAD

AutoCAD jest programem stworzonym głównie do projektowania i modelowania obiektów inżynieryjnych oraz architektonicznych, a nie do edycji grafiki rastrowej. Jego głównym zastosowaniem jest tworzenie precyzyjnych rysunków technicznych w formacie wektorowym, co czyni go narzędziem niezastąpionym w branży budowlanej i inżynieryjnej. Przykładowo, inżynierowie mogą używać AutoCAD-a do tworzenia planów budynków czy schematów instalacji. W przeciwieństwie do programów takich jak Adobe Photoshop czy Corel Photo-Paint, które specjalizują się w edycji obrazów rastrowych, AutoCAD nie zaoferuje narzędzi do modyfikacji pikseli czy manipulacji zdjęciami. W kontekście standardów branżowych, AutoCAD przestrzega wytycznych dotyczących projektowania i dokumentacji, co zapewnia wysoką jakość i precyzję w pracy inżynierskiej. Dlatego wybór AutoCAD-a do zadań związanych z grafiką rastrową byłby niewłaściwy i nieefektywny.

Pytanie 32

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 8 form

B. 4 formy

C. 2 formy

D. 6 form

Wybór liczby form drukowych do zadrukowania arkusza w technologii offsetowej jest kluczowy dla jakości i efektywności całego procesu. Przy odpowiedziach, które sugerują mniej niż cztery formy, istnieje podstawowy błąd w rozumieniu metodologii druku kolorowego. Druk w kolorze 4 + 4 oznacza, że zarówno przód, jak i tył arkusza mają być zadrukowane pełnym zestawem czterech kolorów. Dla każdej strony wymagane są cztery formy odpowiadające kolorom CMYK, co w konsekwencji prowadzi do potrzebnych czterech form dla frontu i czterech dla tyłu, co daje łącznie osiem form. Podejście sugerujące jedynie dwie lub cztery formy w kontekście druku dwustronnego nie uwzględnia, że każdy kolor na obu stronach wymaga osobnego nałożenia. Kluczowym błędem jest ignorowanie zasady, że każda strona z wieloma kolorami wymaga odrębnych form, co prowadzi do niedoszacowania potrzeb produkcyjnych. W praktyce, każda forma jest odpowiedzialna za precyzyjne odwzorowanie danego koloru na podłożu, dlatego niedostateczna liczba form może skutkować niepełnym lub niewłaściwym odwzorowaniem kolorów, co negatywnie wpłynie na jakość gotowego produktu. Prawidłowe podejście powinno bazować na zrozumieniu procesu druku offsetowego oraz standardów, które rządzą całą branżą, co jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych efektów w produkcji drukarskiej.

Pytanie 33

Jakiego urządzenia pomiarowo-kontrolnego należy użyć do sprawdzenia zgodności kolorów podczas drukowania prac w wielu barwach?

A. Densytometru refleksyjnego

B. Lupki poligraficznej

C. Densytometru transmisyjnego

D. Kalibratora

Densytometry, zarówno refleksyjne, jak i transmisyjne, są narzędziami używanymi do mierzenia gęstości kolorów, ale nie są one wystarczające do oceny spasowania kolorów. Densytometr refleksyjny mierzy odbicie światła od powierzchni wydruku, co pozwala na określenie, jak intensywny jest dany kolor, ale nie dostarcza informacji o jego odcieniu czy zgodności z innymi kolorami. Z kolei densytometr transmisyjny jest stosowany w przypadku materiałów przezroczystych, takich jak folie, a więc nie ma zastosowania w ocenie kolorów na standardowych wydrukach. Kalibrator z kolei służy do ustawienia i utrzymania powtarzalności procesów w drukarni, ale nie jest bezpośrednim narzędziem do oceny estetycznej spasowania kolorów. W kontekście wymagań branżowych, podejście do oceny kolorów wymaga analizy zarówno gęstości, jak i odcieni, co czyni lupkę poligraficzną najbardziej adekwatnym narzędziem. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji tych urządzeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących jakości druku. Aby uzyskać pełny obraz spasowania kolorów, konieczne jest łączenie pomiarów densytometrycznych z obserwacjami wizualnymi, co jeszcze bardziej podkreśla rolę lup poligraficznych w procesie oceny kolorów.

Pytanie 34

Kontrola kolorystyki wydruków w oparciu o analizę odbitki próbnej zrealizowanej na prooferze cyfrowym wymaga

A. przygotowania plików wektorowych i zwiększenia nasycenia kolorów

B. skalowania pliku oraz druku na oddzielnych urządzeniach testowych oraz graficznych

C. wykonania odbitki z pliku przeznaczonego do druku bez skalowania pliku

D. kalibracji kolorystyki z monitorem i oznaczania kolorów

Wykonanie odbitki z pliku przeznaczonego do druku bez skalowania pliku jest kluczowym krokiem w procesie weryfikacji kolorystycznej. Taki proces zapewnia, że kolory na odbitce odpowiadają tym, które będą reprodukowane na finalnym produkcie. Skalowanie pliku może prowadzić do zniekształcenia kolorów, co wpływa na dokładność oceny. Przykładem zastosowania tej zasady może być przygotowanie materiałów reklamowych, gdzie precyzyjna reprodukcja kolorów jest niezbędna dla zachowania spójności marki. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży poligraficznej, wszelkie próbki powinny być drukowane z oryginalnych plików, a nie z ich skalowanych wersji, aby uniknąć błędów w kolorze. Kalibracja sprzętu, w tym monitora oraz proofera, jest również istotna, jednak to wykonanie odzwierciedlającej reprodukcji kolorystycznej na podstawie oryginalnych plików ma kluczowe znaczenie dla prawidłowej oceny. Przykłady standardów, takich jak ISO 12647, podkreślają znaczenie weryfikacji kolorystycznej w procesie druku.

Pytanie 35

Jakie są szacunkowe wydatki na zakup 10 000 arkuszy papieru offsetowego w formacie A1 o gramaturze 150 g/m², jeśli cena za kilogram tego materiału wynosi 2,50 zł?

A. 1 575

B. 1 975

C. 1 875

D. 1 675

Błędne odpowiedzi mogą wynikać z różnych nieporozumień związanych z obliczaniem kosztów materiałów. Wiele osób może pominąć kluczowy krok związany z przeliczeniem powierzchni arkuszy papieru na masę, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Przykładowo, niektórzy mogą błędnie wyliczyć powierzchnię arkusza, nie uwzględniając rzeczywistych wymiarów formatu A1, co skutkuje zaniżeniem lub zawyżeniem całkowitego kosztu. Dodatkowo, niektóre błędne odpowiedzi mogą wynikać z ignorowania faktu, że cena jednostkowa materiału (2,50 zł/kg) musi być pomnożona przez całkowitą masę papieru w kilogramach, a nie przez nieodpowiednio dobraną wartość. Ważne jest, aby w obliczeniach uwzględniać wszystkie parametry, takie jak gramatura, format oraz ilość zamawianego materiału. Zastosowanie metod obliczeniowych zgodnych z powszechnie przyjętymi standardami w branży poligraficznej, jak również znajomość rodzajów papieru oraz ich właściwości, pozwala na precyzyjne planowanie kosztów, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do lepszego zarządzania budżetem projektów i optymalizacji procesów produkcyjnych.

Pytanie 36

Interlinia oznacza przestrzeń między sąsiadującymi

A. wierszami

B. kolumnami

C. łamami

D. wyrazami

Interlinia odnosi się do odległości pomiędzy kolejnymi wierszami tekstu, co jest kluczowym elementem w typografii i projektowaniu dokumentów. Właściwe ustawienie interlinii ma istotny wpływ na czytelność tekstu oraz ogólny wygląd dokumentu. Zbyt mała interlinia może prowadzić do wrażenia zagracenia, podczas gdy zbyt duża może rozpraszać uwagę czytelnika. Zazwyczaj przyjmuje się, że interlinia powinna wynosić od 1,15 do 1,5 wysokości czcionki, aby zapewnić optymalny komfort czytania. Przykładowo, w pracy akademickiej, często zaleca się stosowanie podwójnej interlinii, aby ułatwić dodawanie uwag i komentarzy. Użycie właściwej interlinii jest szczególnie ważne w dokumentach formalnych, takich jak CV czy raporty, gdzie estetyka i przejrzystość są kluczowe.

Pytanie 37

Jaką rozdzielczość powinno mieć skanowanie wielobarwnego oryginału, jeśli w druku offsetowym ma być powiększony dwukrotnie?

A. 600 dpi

B. 300 dpi

C. 800 dpi

D. 900 dpi

Wybór rozdzielczości 300 dpi jest niewłaściwy w kontekście powiększenia oryginału w druku offsetowym. Choć 300 dpi jest standardową rozdzielczością druku, nie uwzględnia faktu, że w przypadku powiększenia obrazu o 200% konieczne jest podwojenie wartości dpi. Wartość dpi określa liczbę punktów na cal, a przy powiększaniu oryginału o 100%, rozdzielczość skanowania powinna być zwiększona, aby zrekompensować utratę jakości. Praktycznie oznacza to, że obraz skanowany z 300 dpi, gdy zostanie powiększony, straci na ostrości i szczegółowości. Wybór 800 lub 900 dpi również nie jest uzasadniony, ponieważ prowadzi do uzyskania zbędnych danych, które nie tylko zwiększają rozmiar pliku, ale także mogą wprowadzać problemy z przetwarzaniem i obróbką graficzną. W branży graficznej zaleca się stosowanie optymalnych rozdzielczości, które odpowiadają finalnym wymaganiom druku, co w tym przypadku wynosi 600 dpi dla oryginałów powiększanych 2x. Typowym błędem jest zatem myślenie, że wyższa rozdzielczość zawsze prowadzi do lepszej jakości, co nie jest prawdą, jeśli nie jest dostosowana do wymagań końcowego produktu.

Pytanie 38

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 mm x 860 mm należy użyć do wykonania druku 32 000 ulotek w formacie A6?

A. 900

B. 1000

C. 500

D. 2000

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które często występują podczas obliczeń związanych z drukiem. Kluczowym błędem jest pominięcie analizy przestrzennej arkusza papieru. Użytkownicy mogą nie zrozumieć, jak obliczyć, ile ulotek formatu A6 zmieści się na arkuszu papieru 610 mm x 860 mm. Warto zwrócić uwagę, że bez dokładnego obliczenia, jak ulotki łączą się w ramach pełnego arkusza, łatwo jest przeoczyć istotne szczegóły, takie jak wymagania dla marginesów, które mogą ograniczyć liczbę ulotek. Ponadto, nie uwzględnianie strat materiałowych, które mogą wystąpić w procesie druku, jest błędem, który prowadzi do błędnych wniosków dotyczących potrzebnej liczby arkuszy. Straty mogą być spowodowane różnymi czynnikami, w tym błędami w druku, uszkodzeniami arkuszy, czy wymaganiami dotyczącymi cięcia. W praktyce, branża drukarska często przyjmuje współczynniki strat, aby zapewnić, że zamówienie będzie odpowiadało rzeczywistym potrzebom. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego planowania produkcji i zminimalizowania kosztów oraz marnotrawstwa materiałów. Właściwe podejście wymaga także znajomości standardów branżowych i umiejętności przeliczania wymagań produkcyjnych na konkretne zapotrzebowanie materiałowe.

Pytanie 39

Strona publikacji, która nie jest zadrukowana, nazywana jest

A. łamem

B. składką

C. kolumną

D. wakatem

Termin "wakat" odnosi się do niezadrukowanej strony w publikacji, co ma znaczenie w kontekście projektowania materiałów wydawniczych. Wakat to przestrzeń, która może być wykorzystana na różnorodne sposoby, takie jak umieszczanie dodatkowych treści, ilustracji, czy reklamy. W praktyce, dobrym przykładem zastosowania wakatu jest wykorzystanie go do zamieszczenia informacji o autorze, spisu treści lub reklam, co może zwiększyć wartość publikacji i przyciągnąć uwagę czytelnika. Wydawcy i graficy muszą być świadomi znaczenia wakatów, aby efektywnie zarządzać przestrzenią na stronie i zapewnić, że publikacja jest nie tylko estetyczna, ale też funkcjonalna. W branży wydawniczej, zgodnie z standardami projektowania stron, wakaty są istotnym elementem, który pozwala na elastyczność w dostosowywaniu treści do potrzeb odbiorców oraz spełnianiu wymagań reklamodawców.

Pytanie 40

Który z kolorów w graficznym projektowaniu jest najbardziej energiczny i najbardziej przyciąga uwagę widza?

A. Zielony

B. Brązowy

C. Pomarańczowy

D. Żółty

Pomarańczowy jest kolorem, który w projektowaniu graficznym wyróżnia się wysoką dynamiką oraz zdolnością do przyciągania uwagi. Jest to kolor ciepły, który łączy cechy energii czerwonego z radością żółtego, co sprawia, że jest często wykorzystywany w reklamach oraz materiałach promocyjnych. Na przykład, wiele marek spożywczych i napojów wybiera pomarańczowy, aby wskazać na świeżość i przyjemność. Ponadto, w kontekście psychologii kolorów, pomarańczowy kojarzy się z entuzjazmem, kreatywnością i ciepłem, co czyni go idealnym wyborem w komunikacji wizualnej, mającej na celu stymulację interakcji z klientem. W praktyce, projektanci często wykorzystują pomarańczowy w przyciskach „call to action”, aby zwiększyć klikalność, a także w logo, aby wyróżnić markę na tle konkurencji. Dobrą praktyką jest również stosowanie pomarańczowego w połączeniu z innymi kolorami, co może dodatkowo podkreślić jego dynamiczny charakter i wzbogacić kompozycję wizualną.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej