Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik archiwista
Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
Data rozpoczęcia: 27 marca 2025 12:09
Data zakończenia: 27 marca 2025 12:38

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Układ dokumentacji aktowej kategorii A prowadzonej w systemie bezdziennikowym dla akt spraw powinien być

A. zgodny z numerami spraw

B. alfabetyczny

C. zgodny z numerami akcesji

D. chronologiczny

Odpowiedź chronologiczny jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami prowadzenia dokumentacji aktowej w systemie bezdziennikowym, akta spraw powinny być uporządkowane w kolejności chronologicznej. Taki układ ułatwia dostęp do informacji i ich późniejsze przetwarzanie, co jest szczególnie istotne w kontekście prawidłowego zarządzania dokumentacją. Przykładowo, jeżeli dokumenty dotyczące danej sprawy są posegregowane według dat, pracownicy mają możliwość szybkiego zidentyfikowania, kiedy konkretne czynności miały miejsce, co jest istotne w kontekście analizy postępowań oraz monitorowania terminów. Dodatkowo, wprowadzenie układu chronologicznego jest zgodne z dobrą praktyką archiwalną, która zaleca, aby dokumentacja była łatwa do śledzenia w czasie, co ma kluczowe znaczenie podczas audytów czy przygotowywania raportów. Takie podejście zminimalizuje ryzyko pomyłek oraz zapewni lepszą organizację akt, co jest niezbędne w każdej instytucji zarządzającej dokumentacją.

Pytanie 2

Ile egzemplarzy powinno się przygotować przewodnik kartkowy dotyczący zbioru akt?

A. W czterech egzemplarzach

B. W trzech egzemplarzach

C. W dwóch egzemplarzach

D. W pięciu egzemplarzach

Wybór innej liczby egzemplarzy przewodnika kartkowego po zasobie akt, niż trzy, może wynikać z niepełnego zrozumienia roli tego dokumentu w systemie zarządzania informacją. Sporządzanie przewodnika w dwóch egzemplarzach może wydawać się wystarczające, jednak może prowadzić do sytuacji, w której jeden z egzemplarzy zostanie uszkodzony lub zgubiony, co uniemożliwi dostęp do kluczowych informacji. Z kolei pięć lub cztery egzemplarze, mimo że mogą wydawać się bardziej zabezpieczające, w rzeczywistości mogą wprowadzać zbędne komplikacje w zarządzaniu dokumentacją, takie jak trudności w koordynacji aktualizacji czy nadmiarowa biurokracja. W praktyce, zbyt duża liczba egzemplarzy zwiększa ryzyko rozbieżności w informacjach, co może prowadzić do nieporozumień oraz błędów w dalszym zarządzaniu zasobami. Kluczowe jest również zrozumienie, że przygotowanie przewodnika musi być zgodne z określonymi normami i standardami, które nakładają na archiwistów obowiązek efektywnego zarządzania dokumentacją. Niewłaściwe podejście do liczby egzemplarzy pociąga za sobą nie tylko proceduralne niedociągnięcia, ale także potencjalne problemy z dostępnością i przejrzystością informacji, które są fundamentem skutecznego archiwizowania.

Pytanie 3

Zespół archiwalny uznawany jest za zdekompletowany, gdy minimalny procent zniszczenia lub utraty dokumentów wynosi

A. 5% stanu całkowitego

B. 10% stanu całkowitego

C. 50% stanu całkowitego

D. 25% stanu całkowitego

Zdekompletowany zespół archiwalny to taki, w którym zniszczenie lub utrata dokumentów osiąga co najmniej 5% stanu ogólnego. Taka definicja opiera się na standardach archiwalnych, które podkreślają, że niewielki procent strat może już wpływać na integralność i użyteczność zbioru archiwalnego. Na przykład w sytuacjach kryzysowych, takich jak pożar czy zalanie, nawet małe straty mogą prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji w zakresie zachowania kontekstu dokumentów. W praktyce oznacza to, że jeśli w zbiorze archiwalnym zniszczeniu ulega 5% dokumentów, może to wpłynąć na możliwość ich późniejszego wykorzystania i interpretacji. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami instytucji archiwalnych, które zalecają regularne monitorowanie stanu archiwów oraz wdrażanie procedur ochrony przed zniszczeniem. Na przykład, w ramach zarządzania ryzykiem, archiwa powinny przeprowadzać okresowe audyty i oceny stanu zachowania swoich zasobów, aby zminimalizować ryzyko dekompletacji.

Pytanie 4

Na zamieszczonym formularzu spisu zdawczo-odbiorczego ewidencjonowana jest dokumentacja

Lp.	Sygnatura dokumentacji technicznej	Nazwa obiektu, lokalizacja i tytuł projektu	Branża	Stadium	Ilość teczek	Nazwisko projektanta	Data zakończenia projektu	Uwagi
1	2	3	4	5	6	7	8	9

A. elektroniczna.

B. audiowizualna.

C. techniczna.

D. aktowa.

Dokumentacja techniczna, która jest ewidencjonowana na formularzu spisu zdawczo-odbiorczego, odgrywa kluczową rolę w procesach budowlanych i inżynieryjnych. Formularz ten jest zaprojektowany tak, aby zawierał istotne informacje dotyczące projektów, takie jak sygnatura dokumentacji, nazwa obiektu oraz lokalizacja. Ewidencjonowanie dokumentacji technicznej jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, zapewniając przejrzystość i organizację informacji niezbędnych do realizacji projektów budowlanych. Przykładowo, w projektach budowlanych, dokumentacja techniczna obejmuje rysunki konstrukcyjne, specyfikacje materiałowe oraz instrukcje montażu, co jest niezbędne dla wykonawców, aby mogli w sposób efektywny i zgodny z normami przeprowadzać prace. Stosowanie formularzy spisu zdawczo-odbiorczego do ewidencjonowania dokumentacji technicznej jest również wymagane przez przepisy prawa budowlanego, które nakładają obowiązki na inwestorów dotyczące archiwizacji dokumentacji projektowej. W praktyce, systematyczne zarządzanie dokumentacją techniczną pozwala na uniknięcie błędów i niejasności, co przyczynia się do sukcesu projektów budowlanych.

Pytanie 5

Jednym z formatów odpowiednich dla cyfrowej formy archiwalnej dokumentacji fotograficznej w kontekście plików pozytywowych jest

A. TIFF

B. PDF

C. ACM

D. XML

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest uznawany za jeden z najbardziej odpowiednich dla archiwizacji dokumentacji fotograficznej, zwłaszcza w przypadku plików pozytywowych. TIFF jest formatem bezstratnym, co oznacza, że nie utraci on jakości obrazu podczas zapisów i zapisów ponownych, co jest kluczowe dla długoterminowego przechowywania wartościowych materiałów wizualnych. Umożliwia on również przechowywanie metadanych dotyczących zdjęcia, takich jak informacje o autorze, dacie wykonania czy ustawieniach aparatu. Dzięki wysokiej rozdzielczości oraz wsparciu dla różnych przestrzeni kolorów, TIFF jest często wykorzystywany w profesjonalnych procesach obróbki zdjęć, skanowania oraz druku. W kontekście archiwizacji, wiele instytucji i archiwów zaleca użycie formatu TIFF jako standardowego formatu zapisu dla dokumentacji fotograficznej, co wpisuje się w najlepsze praktyki w dziedzinie zarządzania informacją oraz archiwizacji. Przykłady zastosowania obejmują takie instytucje jak biblioteki narodowe oraz muzea, które archiwizują swoje zbiory w tym formacie, aby zapewnić ich długotrwałą dostępność i integralność.

Pytanie 6

Jak często powinny być wykonywane przeglądy płyt CD zawierających dokumentację elektroniczną?

A. Co pięć lat

B. Każdego roku

C. Co sześć miesięcy

D. Co dwa lata

Przegląd płyt CD zawierających dokumentację elektroniczną co pięć lat jest zalecany zgodnie z najlepszymi praktykami zarządzania informacją oraz standardami archiwizacji. Taki okres jest uzasadniony, ponieważ pozwala na regularne aktualizowanie informacji oraz zapewnienie, że dokumentacja pozostaje w odpowiedniej formie przez długi czas. W ciągu pięciu lat technologie mogą się zmieniać, a formaty plików mogą stać się przestarzałe, co sprawia, że konieczne jest ponowne sprawdzenie i, w razie potrzeby, migracja danych do nowszych nośników lub formatów. Przykładowo, organizacje często stosują ten cykl przeglądów, aby upewnić się, że ich dokumentacja jest zgodna z aktualnymi regulacjami prawnymi oraz wymaganiami branżowymi, takimi jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją. Regularne przeglądy pomagają także w identyfikacji i eliminacji nieaktualnych lub niepotrzebnych informacji, co przyczynia się do zwiększenia efektywności zarządzania danymi.

Pytanie 7

Elementem identyfikacyjnym teczki aktowej, który nie jest wewnętrzny, jest

A. format

B. adresat

C. znak sprawy

D. pieczątka wpływu

Odpowiedź 'format' jest prawidłowa, ponieważ w kontekście porządkowania teczki aktowej, format odnosi się do rozmiaru i kształtu dokumentów, ale nie jest elementem rozpoznawczym dla akt. W praktyce, elementy rozpoznawcze teczki aktowej obejmują informacje, które jednoznacznie identyfikują sprawę, takie jak adresat, znak sprawy czy pieczątka wpływu. Na przykład, znak sprawy, często zawierający numer i datę, jest kluczowy do śledzenia dokumentów w systemie archiwizacji. Właściwe stosowanie tych elementów pomaga w efektywnym zarządzaniu dokumentacją i zwiększa wydajność pracy w biurze. Zgodnie z dobrymi praktykami, wszystkie dokumenty powinny być odpowiednio oznaczone, aby umożliwić szybkie ich odnalezienie w przyszłości oraz zapewnić zgodność z obowiązującymi przepisami prawa dotyczącymi archiwizacji akt.

Pytanie 8

Aby nadać zespołowi zdjęć zamierzony układ, konieczne jest przeprowadzenie

A. scalania

B. skontrum

C. inwentaryzacji

D. systematyzacji

Podejścia takie jak skontrum, scalanie czy inwentaryzacja, choć mogą wydawać się na pierwszy rzut oka zbliżone do pojęcia systematyzacji, w rzeczywistości mają zupełnie inne cele i metody. Skontrum odnosi się głównie do procesu weryfikacji stanu posiadanych zasobów w kontekście zbiorów, co ma na celu potwierdzenie, że wszystkie elementy są obecne i zgodne z dokumentacją. Nie jest to proces, który wpływa na organizację układu zdjęć, lecz bardziej na potwierdzenie ich ilości i stanu. Scalanie natomiast dotyczy łączenia różnych zbiorów, co może prowadzić do chaosu, jeśli wcześniej nie dokonano odpowiedniej systematyzacji. Bez wdrożenia systematyzacji przed scaleniem, organizacja materiałów może stać się trudna, a możliwość efektywnego wyszukiwania i zarządzania zdjęciami zostaje poważnie ograniczona. Inwentaryzacja jest procesem identyfikacji i rejestracji zasobów, ale także nie odnosi się bezpośrednio do porządkowania i nadawania układu dokumentacji wizualnej. Użytkownicy często mylą te pojęcia, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania zasobami fotograficznymi. Bez systematyzacji, wszystkie te procesy mogą być mylące i prowadzić do dezinformacji, a to z kolei osłabia wartość archiwum i wpływa negatywnie na jego użyteczność w przyszłości.

Pytanie 9

Jakie elementy składają się na sygnaturę archiwalną map, które nie zostały wszyte do akt?

A. z daty uporządkowania oraz skrótu nazwy zespołu

B. ze skrótu nazwy archiwum oraz numeru nabytku

C. z daty przyjęcia mapy do archiwum oraz numeru zespołu

D. ze skrótu nazwy zespołu i numeru pozycji inwentarzowej

Zastanawiając się nad innymi odpowiedziami, można zauważyć, że odpowiedzi 1, 2 i 3 nie pasują do zasad sygnatury archiwalnej dla map. Na przykład, skrót nazwy archiwum z numerem nabycia, który występuje w pierwszej odpowiedzi, może wprowadzać w błąd. Te dane bardziej dotyczą tego, jak dokumenty są pozyskiwane, niż ich organizacji w archiwum. Sygnatura archiwalna powinna bardziej skupiać się na tym, jak zidentyfikować i zlokalizować dokument, a skrót archiwum nie jest aż tak ważny. W drugiej odpowiedzi, termin daty uporządkowania i skrótu zespołu też nie jest poprawny, bo data uporządkowania mówi o momencie, gdy dokumenty zostały poukładane, a nie o ich sygnaturze. W trzeciej odpowiedzi, połączenie daty przyjęcia mapy z numerem zespołu jest nieco mylące. Kluczowa jest identyfikacja dokumentu w ramach systemu, a nie data, kiedy do archiwum trafił. Takie podejście może sprawić, że nie zrozumiemy dobrze, jakie elementy są ważne przy sygnaturze archiwalnej, co może wpływać na skuteczność jej użycia. Zrozumienie, co jest istotne w sygnaturze, jest ważne dla każdego, kto pracuje w archiwizacji, bo łatwiej wtedy zarządzać informacjami i poprawia jakość pracy archiwum.

Pytanie 10

Jakie urządzenie powinno być użyte do otwierania dokumentacji zapisanej na płytach CD?

A. Komputer

B. Kserokopiarka

C. Ploter

D. Skaner

Aby odtwarzać dokumentację przechowywaną na płytach CD, najodpowiedniejszym urządzeniem jest komputer. Komputery są wyposażone w napędy CD, które umożliwiają odczyt danych oraz ich interpretację przez odpowiednie oprogramowanie. Dzięki temu użytkownicy mogą przeglądać, edytować oraz zarządzać dokumentami zapisanymi na płytach. Komputery obsługują różne formaty plików, co czyni je uniwersalnym narzędziem do pracy z dokumentacją. Na przykład, korzystając z systemów operacyjnych takich jak Windows czy macOS, wystarczy umieścić płytę w napędzie, a system automatycznie rozpozna zawartość, umożliwiając jej łatwy dostęp. Dodatkowo, komputery pozwalają na zapisanie danych z płyt CD na dysku twardym, co ułatwia organizację dokumentów oraz ich późniejsze archiwizowanie. W związku z tym, wykorzystanie komputera w kontekście odtwarzania dokumentacji z płyt CD jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu informacją.

Pytanie 11

Operat szacunkowy stanowi przykład dokumentacji

A. technicznej

B. geodezyjnej

C. kartograficznej

D. aktowej

Operat szacunkowy to taki dokument, który dokładnie analizuje, ile warta jest nieruchomość. Można go traktować jako coś w rodzaju technicznej dokumentacji, bo ma na celu dostarczenie wiarygodnych informacji o wartości rynkowej i stanie majątku. Często korzysta się z operatów podczas wycen, zarówno jak chcemy coś sprzedać, jak i przy kwestiach podatkowych. Ważne, żeby sporządzanie tego dokumentu odbywało się zgodnie z aktualnymi normami, jak Ustawa o gospodarce nieruchomościami czy Krajowe Standardy Wyceny. Te ostatnie mówią, jakie metody i zasady mamy stosować, żeby rzetelnie wykonać operat. Przykładowo, jeśli sprzedajemy nieruchomość, to dobra wycena naprawdę ma ogromne znaczenie, żeby obie strony były zadowolone.

Pytanie 12

Najbardziej szczegółowy typ ewidencji archiwalnej, który oprócz hasła i sygnatury zawiera regest dokumentu, stosowany najczęściej w przypadku zasobu staropolskiego, to

A. ewidencja

B. dziennik

C. sumariusz

D. katalog

Katalog, dziennik i ewidencja, mimo że są popularnymi formami ewidencji, nie mają tej samej rozbudowy i funkcjonalności co sumariusz. Katalog to spis zbiorów, który skupia się na organizacji i klasyfikacji dokumentów, ale nie zawsze zawiera szczegółowy opis treści poszczególnych pozycji. Często ogranicza się do podstawowych danych, takich jak tytuł, autor i daty, co nie wystarcza w kontekście archiwów staropolskich, gdzie znajomość kontekstu dokumentu jest kluczowa do jego zrozumienia. Dziennik, z drugiej strony, jest narzędziem do rejestrowania bieżących działań, takich jak przyjęcia lub wydania dokumentów, a nie do szczegółowego opisu zawartości archiwaliów. Ewidencja to termin ogólny, który może odnosić się do różnych form rejestracji dokumentów, jednak również nie dostarcza tak szczegółowych informacji jak regesty w sumariuszach. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wniosków przy klasyfikacji dokumentów oraz utrudniać pracę badawczą. Kluczowe jest zrozumienie, że sumariusz, jako forma ewidencji, ma swoje unikalne zalety w kontekście archiwalnym, które nie są obecne w innych typach rejestracji. Dlatego zrozumienie i rozróżnianie tych pojęć jest istotne dla prawidłowego zarządzania archiwaliami oraz dla efektywnego dostępu do informacji historycznych.

Pytanie 13

Całość zasobów zarchiwizowanych, bez względu na typ nośnika oraz sposoby utrwalania, stworzonych przez twórcę, to

A. przewodnik archiwalny

B. zespół archiwalny

C. spis archiwalny

D. zbiór archiwalny

Zespół archiwalny to pojęcie odnoszące się do zbioru materiałów archiwalnych, które zostały wytworzone przez jednego twórcę lub w trakcie określonego procesu. Zespół archiwalny może obejmować różne nośniki informacji, takie jak dokumenty papierowe, cyfrowe zapisy, fotografie czy inne materiały. Kluczowym aspektem jest to, że zespół archiwalny jest tworzony w wyniku działalności organizacji lub osoby fizycznej i jest uporządkowany w sposób, który ułatwia jego późniejsze wykorzystanie oraz dostępność. Zgodnie z dobrymi praktykami archiwalnymi, zespół archiwalny powinien być odpowiednio klasyfikowany i dokumentowany, co pozwala na łatwe odnalezienie informacji w przyszłości. Przykładem zastosowania tego pojęcia może być zespół archiwalny przedsiębiorstwa, który zawiera wszystkie dokumenty związane z jego działalnością, takie jak umowy, raporty finansowe czy korespondencję. Takie zespoły są istotne nie tylko dla celów historycznych, ale również dla potrzeb prawnych, audytowych i zarządzania wiedzą w organizacji.

Pytanie 14

Podczas klasyfikacji dokumentacji filmowej do odpowiedniego działu rzeczowego nie bierze się pod uwagę

A. zakresu czasowego

B. sygnatury filmu

C. nazwy filmu

D. spisu treści filmu

Podejmowanie się kwalifikacji dokumentacji filmowej bez uwzględnienia sygnatury filmu jest mylące, ponieważ sygnatura jest istotnym elementem identyfikacji w systemach archiwalnych. Niemniej jednak, to nie sygnatura, a inne elementy, takie jak regest treści, tytuł oraz zakres chronologiczny, decydują o merytorycznym przypisaniu filmu do konkretnego działu rzeczowego. Regest treści filmu pełni funkcję synapsy, łącząc jego tematykę z odpowiednim działem, a tytuł filmu jest pierwszym wskaźnikiem tematycznym dla klasyfikacji. Zakres chronologiczny umożliwia dodatkowe konteksty historyczne, co jest kluczowe w przypadku filmów o tematyce historycznej lub dokumentalnej. Często mylenie sygnatury z kluczowymi elementami merytorycznymi wynika z niepełnego zrozumienia roli, jaką różne informacje odgrywają w archiwizacji. Sygnatura to identyfikator, który wspiera administrację dokumentów, ale to treść, tytuł i kontekst chronologiczny są decydującymi czynnikami przy przypisywaniu filmów do działów. W praktyce, zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy w archiwach i instytucjach zajmujących się dokumentacją filmową.

Pytanie 15

Z której części Wstępu do inwentarza pochodzi zamieszczony fragment tekstu?

Zespół akt Ministerstwa Energii Odnawialnej jest zespołem zamkniętym. Rozmiar zespołu to 1870 j. a., 27,10 m.b. Akta są w dobrym stanie.

A. Dzieje zespołu.

B. Charakterystyka zawartości zespołu.

C. Metoda porządkowania akt.

D. Charakterystyka archiwalna zespołu.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do charakterystyki archiwalnej zespołu, może prowadzić do nieporozumień dotyczących klasyfikacji informacji archiwalnych. Metoda porządkowania akt, mimo że istotna w archiwistyce, koncentruje się na technikach organizacji i klasyfikacji dokumentów, a nie na opisie ich stanu czy charakterystyki. Z kolei charakterystyka zawartości zespołu skupia się na treści aktów, a nie na ich fizycznym stanie czy rozmiarze, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną. Dzieje zespołu dotyczą historii jego powstania i zmian, jednak również nie zawierają szczegółowych informacji na temat aktualnego stanu zbiorów. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi często wynikają z mylenia funkcji różnych sekcji w dokumentacji archiwalnej. Istotne jest zrozumienie, że każda z tych odpowiedzi odnosi się do różnych aspektów archiwizacji, które są zazwyczaj ze sobą powiązane, ale nie należy ich mylić. W kontekście archiwistyki, jasno zdefiniowane kategorie dokumentacji zapewniają skuteczniejszą organizację i dostęp do zbiorów. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować fragmenty tekstu i odnosić je do odpowiednich kategorii w archiwistyce.

Pytanie 16

Podczas organizowania listy wynagrodzeń konieczne jest nadanie dokumentom określonego układu

A. chronologiczny

B. strukturalny

C. alfabetyczny

D. logiczy

Odpowiedź "chronologiczny" to strzał w dziesiątkę! W kontekście porządkowania list płac ważne jest, żeby dokumenty były poukładane według dat. Dzięki temu łatwiej można śledzić wypłaty i wszystko co z tym związane. To ważne zarówno dla pracowników, jak i dla działu księgowości. Jak się uporządkuje dokumenty chronologicznie, to łatwiej się odnajduje konkretne informacje, a to przydaje się przy robieniu raportów rocznych czy kwartalnych. Z własnego doświadczenia wiem, że jak daty są na wierzchu, to można szybko przeanalizować historię zatrudnienia i rozliczeń. Przestrzeganie chronologii to nie tylko dobry pomysł, ale wręcz konieczność, żeby wszystko było jasne i zgodne z przepisami. Jeśli dokumenty są poukładane w czasie, to kontrola wewnętrzna działa lepiej, a to bardzo ważne, żeby unikać błędów i oszustw w płacach.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Przekształcenie tradycyjnych materiałów audiowizualnych (takich jak zdjęcia, filmy czy nagrania muzyczne) w formę elektroniczną, to

A. digitalizacja

B. fotokopiowanie

C. archiwizacja

D. skanowanie

Wybór odpowiedzi związanej z archiwizacją, skanowaniem lub fotokopiowaniem może zdawać się logiczny, lecz niewłaściwie odzwierciedla cel i charakter procesu, o którym mowa. Archiwizacja to praktyka, która obejmuje przechowywanie i zarządzanie materiałami w sposób, który zapewnia ich długotrwałe przechowanie. Choć archiwizacja jest istotna, nie jest tożsama z digitalizacją, ponieważ digitalizacja jest pierwszym krokiem, który umożliwia archiwizację materiałów w formacie elektronicznym. Skanowanie dotyczy jedynie technicznego aspektu przetwarzania obrazów i nie obejmuje konwersji multimediów, takich jak filmy czy muzyka. Fotokopiowanie, z kolei, jest ograniczone do powielania dokumentów papierowych i nie ma zastosowania w kontekście materiałów audiowizualnych. Użytkownicy mogą mylnie utożsamiać te procesy, nie dostrzegając, że digitalizacja to kompleksowa konwersja różnorodnych mediów do postaci elektronicznej, co pozwala na lepsze zarządzanie, ochronę i dostęp do tych zasobów. Przykro mi, ale nie można pomylić tych terminów, ponieważ każdy z nich odnosi się do innego aspektu pracy z materiałami audiowizualnymi.

Pytanie 19

Ile egzemplarzy należy przygotować dla metryczki nagrania?

A. W pięciu egzemplarzach

B. W trzech egzemplarzach

C. W dwóch egzemplarzach

D. W czterech egzemplarzach

Metryczka nagrania to dokument, który zawiera kluczowe informacje dotyczące nagrania, takie jak tytuł, autor, datę nagrania oraz inne istotne dane. Sporządzenie metryczki w dwóch egzemplarzach wynika z praktyki archiwizacji i ewentualnego użycia w różnych kontekstach, takich jak audyty czy weryfikacje. Taki sposób postępowania jest zgodny z zasadami dobrych praktyk w obszarze zarządzania dokumentacją. W przypadku metryczki nagrania, jedna kopia może być przechowywana w archiwum instytucji zajmującej się nagraniem, a druga może być używana przez zespół odpowiedzialny za dystrybucję lub publikację materiałów. Dodatkowo, w sytuacji wystąpienia jakichkolwiek niejasności dotyczących nagrania, posiadanie dwóch egzemplarzy umożliwia łatwiejsze rozstrzyganie ewentualnych sporów czy wątpliwości. Warto również pamiętać, że w niektórych branżach, takich jak media czy edukacja, właściwe zarządzanie dokumentacją ma kluczowe znaczenie dla zgodności z regulacjami prawnymi oraz standardami branżowymi.

Pytanie 20

Podczas organizowania akt w ramach danej sprawy dokumenty powinny być uporządkowane

A. alfabetycznie

B. rzeczowo

C. dziesiętnie

D. chronologicznie

Odpowiedź chronologicznie jest poprawna, ponieważ w porządkowaniu teczek aktowych kluczowe jest ustalenie kolejności zdarzeń związanych z daną sprawą. Ułożenie dokumentów w porządku chronologicznym pozwala na łatwiejsze śledzenie postępów w sprawie, a także umożliwia szybki dostęp do informacji na temat dat i kolejności wystąpienia różnych zdarzeń. Przykładowo, w sprawach sądowych lub administracyjnych, dokumenty takie jak pozwy, odpowiedzi, dowody czy decyzje powinny być uporządkowane według dat, co ułatwia pracownikom organów ścigania, prawnikom lub innym specjalistom zrozumienie kontekstu sprawy oraz podejmowanie właściwych decyzji. Ponadto, chronologiczne porządkowanie dokumentów jest zgodne z najlepszymi praktykami archiwizacji i zarządzania dokumentacją, co jest istotne w kontekście przepisów prawa oraz zasad etyki zawodowej.

Pytanie 21

Dokumentacja aktowa uporządkowana zgodnie z systemem dziennikowym jest właściwa

A. z klasami jednolitego wykazu akt.

B. z chronologią.

C. z numerami dziennika podawczego.

D. z alfabetem.

Dokumentacja aktowa uporządkowana według systemu dziennikowego z numerami dziennika podawczego jest zgodna z powszechnie stosowanymi standardami zarządzania dokumentacją. System dziennikowy polega na rejestrowaniu dokumentów w sposób umożliwiający ich łatwe odnalezienie i identyfikację. Numer dziennika podawczego jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do każdego dokumentu, co pozwala na śledzenie jego historii oraz statusu. W praktyce, każdy dokument, który trafia do jednostki organizacyjnej, jest rejestrowany w dzienniku, co ułatwia zarządzanie obiegiem dokumentów i zapewnia ich integralność. Zastosowanie numerów dziennika podawczego zwiększa efektywność pracy w biurze, ponieważ umożliwia szybkie odnajdywanie informacji oraz wspomaga archiwizację. W kontekście dobrych praktyk branżowych, efektywne zarządzanie dokumentacją zgodne z systemem dziennikowym jest kluczowym elementem utrzymania porządku oraz transparentności w działalności instytucji.

Pytanie 22

Jakie elementy zawiera sygnatura archiwalna map, które nie są wszyte do akt?

A. składa się z numeru archiwum, skrótu nazwy zespołu oraz numeru pozycji inwentarzowej

B. zawiera datę uporządkowania oraz skrót nazwy zespołu

C. tworzy ją data przyjęcia mapy do archiwum oraz numer zespołu

D. obejmuje skrót nazwy archiwum i numer nabytku

Sygnatura archiwalna dla map, które nie są wszyte do akt, jest kluczowym elementem identyfikacyjnym, który umożliwia skuteczną klasyfikację oraz zarządzanie dokumentami w archiwach. Poprawna odpowiedź odnosi się do struktury sygnatury, która składa się z numeru archiwum, skrótu nazwy zespołu i numeru pozycji inwentarzowej. Taki system organizacji dokumentów jest zgodny z ogólnymi zasadami archiwizacji, które zalecają jednoznaczne identyfikowanie materiałów archiwalnych. Na przykład, numer archiwum identyfikuje konkretne archiwum, co jest kluczowe przy pracy z dużymi zbiorami dokumentów. Skrót nazwy zespołu pozwala szybko zidentyfikować pochodzenie dokumentu, a numer pozycji inwentarzowej wskazuje na konkretne miejsce w inwentarzu, co ułatwia lokalizację i dostęp do map. Zastosowanie takiej sygnatury jest szczególnie ważne w kontekście zachowania ciągłości informacji oraz umożliwienia skutecznego przeszukiwania zbiorów. Dobre praktyki archiwalne podkreślają, że każdy dokument powinien być opatrzony taką sygnaturą, aby zapewnić jego łatwą identyfikację i przetwarzanie w systemach informacji archiwalnej.

Pytanie 23

Dokumentacja, której kopia zapasowa powinna zostać wykonana, to

A. roczny harmonogram działań.

B. multimedialna prezentacja zapisana na płycie CD.

C. raport finansowy przygotowany tylko w jednym egzemplarzu.

D. zdjęcie analogowe stanowiące załącznik do teczki pracowniczej.

Prezentacja multimedialna zapisana na płycie CD jest dokumentem, który powinien być objęty procedurą tworzenia kopii bezpieczeństwa ze względu na swoją unikalność oraz potencjalną wagę informacji, które może zawierać. Kopie zapasowe są kluczowym elementem zarządzania informacją, a ich celem jest ochrona danych przed utratą spowodowaną awarią sprzętu, przypadkowym skasowaniem czy innymi nieprzewidzianymi okolicznościami. W kontekście standardów branżowych, takie jak ISO 27001 dotyczące zarządzania bezpieczeństwem informacji, zazwyczaj rekomenduje się tworzenie kopii zapasowych dla wszystkich istotnych danych. Przykładowo, w organizacjach, które często posługują się materiałami multimedialnymi w procesach szkoleniowych lub marketingowych, zabezpieczenie takich prezentacji może być kluczowe dla kontynuacji działalności i ochrony reputacji. Nie tylko zapewnia to ciągłość działania, ale także spełnia wymogi prawne w zakresie ochrony danych, co jest istotne w wielu branżach.

Pytanie 24

Zamieszczony formularz jest fragmentem

Sygnatura aktualna	Tytuł jednostki, treść	Daty	Opis zewnętrzny	Dawna sygnatura	Uwagi

A. inwentarza książkowego.

B. kartoteki zespołów.

C. inwentarza kartkowego.

D. przewodnika po zasobie.

Formularz przedstawiony na zdjęciu rzeczywiście odnosi się do inwentarza książkowego, co jest kluczowe w kontekście archiwistyki. Inwentarz książkowy to dokument, który służy do szczegółowego ewidencjonowania jednostek archiwalnych, umożliwiając zachowanie porządku i ułatwiając dostęp do informacji o zasobach. Wspomniane kolumny, takie jak 'Sygnatura aktualna', 'Tytuł jednostki, treść', 'Daty', 'Opis zewnętrzny', 'Dawna sygnatura' oraz 'Uwagi', są typowe dla tego rodzaju dokumentacji. Przykładowo, sygnatura aktualna pozwala na szybką identyfikację jednostki, co jest niezbędne w pracy archiwisty. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie inwentarza, co pozwala na zachowanie jego rzetelności i aktualności. W kontekście standardów, inwentarze książkowe powinny być sporządzane zgodnie z obowiązującymi wytycznymi, co zapewnia ich użyteczność i przystępność dla przyszłych pokoleń badaczy oraz użytkowników archiwów.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Inwentarz, który stracił wartość użytkową w wyniku swojej praktycznej dezaktualizacji to inwentarz

A. realny

B. historyczny

C. idealny

D. rozstawniczy

Rozważając inne odpowiedzi, możemy zauważyć, że inwentarz rozstawniczy odnosi się do klasyfikacji obiektów, które służą do realizacji konkretnych celów operacyjnych. Taki inwentarz jest użyteczny, ponieważ jego celem jest dostosowanie zasobów do aktualnych potrzeb produkcyjnych lub usługowych. Odpowiedź idealny sugeruje, że inwentarz mógłby być typu, który spełnia wszystkie wymogi i normy, co jest mylne, ponieważ idealny inwentarz w rzeczywistości nie istnieje. Każdy inwentarz, niezależnie od jego stanu, będzie podlegał pewnym ograniczeniom i nie będzie w stanie spełniać oczekiwań we wszystkich aspektach. Natomiast inwentarz realny jest pojęciem odnoszącym się do obiektów, które są wykorzystywane w aktualnych procesach, co nie ma związku z dezaktualizacją. Dlatego też, koncepcje przedstawione w tych odpowiedziach są mylące i nie odzwierciedlają rzeczywistej wartości użytkowej inwentarza w kontekście dezaktualizacji. Kluczowym błędem w tych rozważaniach jest brak uwzględnienia kontekstu czasowego oraz technicznego, który decyduje o wartości użytkowej inwentarza.

Pytanie 27

Nośniki danych informatycznych przekazywane do archiwum zgodnie z Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2011 r. dotyczącego instrukcji kancelaryjnej, jednolitych wykazów akt oraz zasad organizacji i funkcjonowania archiwów zakładowych powinny być poddawane przeglądowi oraz tworzeniu kopii zapasowej nie rzadziej niż co

A. 7 lat

B. 10 lat

C. 12 lat

D. 5 lat

Odpowiedź, że przegląd powinien być co 5 lat, jest całkiem ok. To, co mówi rozporządzenie z 2011 roku, zwraca uwagę na konieczność regularnych przeglądów nośników informatycznych, które są przekazywane do archiwum. Co pięć lat możemy wykryć różne problemy, na przykład jakieś uszkodzenia fizyczne czy degradację danych. Wyobraź sobie firmę, która archiwizuje ważne umowy czy raporty finansowe – gdyby nie robiła tych przeglądów, mogłoby się okazać, że coś poszło nie tak i dane przepadły. Wiele organizacji ma różne polityki zarządzania danymi, a audyty stanu danych to część tego wszystkiego. To wszystko mieści się w ramach dobrych praktyk i norm ISO 15489, które mówią, jak zarządzać dokumentacją. To, że przeglądy odbywają się regularnie, to klucz do zachowania integralności danych.

Pytanie 28

W jakich jednostkach określa się jakość cyfrowych kopii zapasowych dokumentacji papierowej?

A. pdf

B. dtp

C. dpi

D. dpc

Odpowiedź 'dpi' (dots per inch) jest poprawna, ponieważ jest to jednostka miary stosowana do określenia rozdzielczości obrazu w kontekście skanowania lub cyfrowego przetwarzania dokumentów. W przypadku cyfrowych kopii papierowych, wyższa wartość dpi oznacza lepszą jakość obrazu, co jest kluczowe dla zachowania czytelności i detali dokumentów. Na przykład, skanowanie dokumentu w rozdzielczości 300 dpi jest standardem dla archiwizacji i reprodukcji, zapewniającą czytelność tekstu oraz ostrość grafik. W branży archiwizacji dokumentów, standardy takie jak ISO 19005-1 dotyczące elektronicznego archiwizowania podkreślają znaczenie wysokiej jakości skanowania, co bezpośrednio wiąże się z zastosowaniem odpowiednich ustawień dpi. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na zapewnienie, że cyfrowe kopie będą nie tylko zgodne z wymogami prawnymi, ale również użyteczne w długoterminowym przechowywaniu i udostępnianiu dokumentów.

Pytanie 29

W jakiej sekcji inwentarza archiwalnego powinny być opisane działania aktotwórcy oraz data zakończenia jego działalności?

A. Zawartość zespołu

B. Historia zespołu

C. Dzieje twórcy zespołu

D. Charakterystyka zespołu archiwalnego

Dzieje twórcy zespołu stanowią kluczowy element inwentarza archiwalnego, ponieważ pozwalają na zrozumienie kontekstu, w jakim powstały dokumenty oraz ich znaczenia. W tej części opisuje się zadania aktotwórcy, czyli instytucji lub osoby odpowiedzialnej za stworzenie dokumentów, a także datę zaprzestania jej działalności. Przykładem może być opisanie, jak zmiany w prawodawstwie wpłynęły na wytwarzanie dokumentacji przez dany organ administracyjny. W profesjonalnej praktyce archiwalnej ważne jest, aby dokładnie określić, jakie były kompetencje i zadania aktotwórcy, co pozwala na lepsze zrozumienie struktury i funkcji zebranego materiału archiwalnego. Dodatkowo, zgodnie z wytycznymi normy ISO 15489 dotyczącej zarządzania dokumentacją, kluczowe jest, aby dokumentacja była tworzona z perspektywy jej źródła, co ułatwia przyszłe badania i analizy. Takie podejście pozwala również na lepszą interpretację i ochronę wartości historycznych danych.

Pytanie 30

Inwentarz archiwalny dla zorganizowanego zespołu (zbioru) tworzy się wyłącznie dla dokumentów kategorii

A. A

B. B25

C. B50

D. B10

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ inwentarz archiwalny sporządza się wyłącznie dla dokumentacji kategorii A, co oznacza najważniejsze i najcenniejsze dokumenty, które mają długoterminowe znaczenie dla instytucji lub społeczeństwa. Kategoria A obejmuje dokumenty, które są niezbędne do pełnienia funkcji organizacyjnych oraz mają wartość historyczną i prawną. Przykładem zastosowania inwentarza archiwalnego może być dokumentacja związana z aktami prawnymi, decyzjami administracyjnymi lub projektami, które miały istotny wpływ na rozwój regionalny lub narodowy. W praktyce, sporządzanie inwentarzy archiwalnych dla dokumentacji kategorii A jest kluczowym elementem zarządzania zasobami informacyjnymi, umożliwiającym efektywne przechowywanie, udostępnianie oraz ochronę najważniejszych dokumentów. Zgodnie z normami ISO 15489 dotyczącymi zarządzania dokumentacją, prawidłowe prowadzenie inwentarzy archiwalnych wspiera transparentność i odpowiedzialność organizacji w zakresie przechowywania informacji.

Pytanie 31

Mapy używane w planowaniu przestrzennym powinny być najpierw uporządkowane według jednostek

A. obszarowych

B. rzeczowych

C. alfabetycznych

D. tematycznych

Mapy dotyczące planowania przestrzennego powinny być w pierwszej kolejności segregowane według jednostek obszarowych, ponieważ to właśnie obszar stanowi podstawowy kontekst dla wszelkich działań związanych z planowaniem przestrzennym. Jednostki obszarowe, takie jak gminy, powiaty czy regiony, są kluczowe dla analizy i podejmowania decyzji, ponieważ różne obszary mogą mieć odmienną charakterystykę, potrzeby oraz plany rozwoju. Dobrą praktyką jest, aby w procesie planowania przestrzennego uwzględniać mapy, które jasno przedstawiają granice jednostek obszarowych, co ułatwia identyfikację zasobów, analizę zagrożeń oraz efektywne zarządzanie przestrzenią. Na przykład, w planowaniu terenów pod zabudowę, istotne jest zwrócenie uwagi na lokalne warunki, takie jak ukształtowanie terenu, infrastrukturę oraz istniejące plany zagospodarowania przestrzennego, które często różnią się w zależności od jednostki obszarowej. Rekomendowane normy, takie jak wytyczne Ministerstwa Infrastruktury oraz lokalne strategie rozwoju, podkreślają znaczenie planowania obszarowego jako podstawa do skutecznego zarządzania przestrzenią.

Pytanie 32

Podaj jednostkę inwentarzową stosowaną w dokumentacji kartograficznej?

A. Dokument geodezyjny

B. Atlas geograficzny

C. Matryca topograficzna

D. Schemat organizacyjny

Atlas geograficzny stanowi jednostkę inwentarzową dla dokumentacji kartograficznej, ponieważ jest to zorganizowany zbiór map i informacji geograficznych, które ukazują różne aspekty terenu, takie jak ukształtowanie powierzchni, sieć hydrograficzna, granice administracyjne czy zagospodarowanie przestrzenne. Przykładowo, atlas geograficzny może być wykorzystywany w pracach geodezyjnych do analizy przestrzennej danego obszaru lub w planowaniu urbanistycznym, gdzie istotne jest zrozumienie relacji między różnymi elementami środowiska. W kontekście standardów branżowych, atlas geograficzny powinien być zgodny z wytycznymi, takimi jak norma ISO 19110 dotycząca opisu obiektów geograficznych, co zapewnia jego użyteczność i zgodność w szerokim zakresie zastosowań. Atlas jest również ważnym narzędziem w edukacji, umożliwiającym naukę geografii poprzez wizualizację i analizy danych przestrzennych.

Pytanie 33

Jaki typ dokumentu, w jego opisie zewnętrznym, powinien być wzbogacony o wskazanie nośnika danych?

A. Audiowizualny

B. Papierowy

C. Pergaminowy

D. Elektroniczny

Wybór odpowiedzi "papierowy" jest mylny, ponieważ dokumenty papierowe nie wymagają określenia nośnika informacji w takim samym kontekście, jak dokumenty elektroniczne. W przypadku dokumentów papierowych nośnikiem jest sam papier, a dodatkowe określenia dotyczące formatu są zazwyczaj zbędne. Podobnie, odpowiedź "pergaminowy" również nie odnosi się do współczesnych praktyk zarządzania dokumentacją. Pergamin, jako materiał, był stosowany w przeszłości, ale w aktualnych standardach dokumentacji elektronicznej nie ma znaczenia. Z kolei odpowiedź "audiowizualny" odnosi się do dokumentów, które obejmują zarówno dźwięk, jak i obraz, co jest innym rodzajem dokumentacji, który również wymaga specyfikacji dotyczącej formatu, ale nie jest związany z klasyfikacją dokumentów w kontekście nośników informacji. Typowym błędem w myśleniu o dokumentach jest utożsamianie ich tylko z formą fizyczną. Współczesne podejście do zarządzania informacją uznaje, że różne formy dokumentów mają różne potrzeby i wymagają różnego rodzaju nośników informacji, co czyni odpowiedź "elektroniczny" kluczową w kontekście nowoczesnych standardów zarządzania dokumentacją.

Pytanie 34

Jakim terminem określa się zbiór uporządkowanych informacji, które są logicznie powiązane z przesyłką, sprawą lub inną dokumentacją, a które ułatwiają ich wyszukiwanie, kontrolowanie, rozumienie oraz długoterminowe przechowywanie i zarządzanie?

A. Formaty

B. Kwalifikatory

C. Identyfikatory

D. Metadane

Metadane, to po prostu zbiór uporządkowanych informacji, które pomagają nam w łatwiejszym wyszukiwaniu i zarządzaniu danymi. W dokumentach metadane mogą zawierać takie rzeczy jak autor, data powstania, format pliku czy słowa kluczowe. To wszystko ma duże znaczenie, bo ułatwia archiwizację i udostępnianie informacji. Na przykład w systemach zarządzania dokumentami metadane są super przydatne do katalogowania i szybkiego znajdowania plików. A w bibliotekarstwie mamy różne standardy, takie jak Dublin Core czy MARC, które naprawdę pomagają w wymianie informacji między bibliotekami. Z mojego doświadczenia, kluczowe jest, żeby metadane były aktualizowane i stosowały jednolite formaty, bo to ma znaczenie dla długoterminowego przechowywania dokumentów.

Pytanie 35

Dokumentacja klasyfikuje się poprzez

A. przyporządkowanie do haseł rzeczowego wykazu akt

B. przypisanie kategorii A lub B

C. podział na jednostki organizacyjne

D. ustalenie okresu przechowywania

Klasyfikacja dokumentów to naprawdę ważna rzecz, gdy mówimy o zarządzaniu informacją. To w sumie polega na tym, żeby dobrze przyporządkować dokumenty do odpowiednich kategorii w wykazie akt. Dzięki temu mamy wszystko uporządkowane, co znacznie ułatwia przechowywanie i późniejsze udostępnianie materiałów. Weźmy na przykład instytucje publiczne – tam archiwizowanie dokumentów jest kluczowe, bo każdy z nich musi być w odpowiedniej kategorii tematycznej. To sprawia, że później łatwo można znaleźć to, co nas interesuje. Dobrze zrobiony wykaz akt, który jest zgodny z normami archiwalnymi, nie tylko wprowadza porządek, ale też jest ważny pod kątem przepisów prawnych. Wiedza o ochronie danych osobowych i wrażliwych informacji jest teraz mega istotna. Dobrze jest też regularnie aktualizować taki wykaz oraz szkolić pracowników, jak klasyfikować dokumenty, co znacznie zwiększa wydajność całego procesu informacyjnego w firmie.

Pytanie 36

Aby uzyskać końcowy układ dla zespołu (zbioru) fotografii, konieczne jest wykonanie

A. systematyzacji.

B. scontrum.

C. połączenia.

D. inwentaryzacji.

Systematyzacja to kluczowy proces w organizacji zbiorów fotografii, który polega na uporządkowaniu materiałów w sposób logiczny i przemyślany. Umożliwia to nie tylko łatwiejsze zarządzanie i przeszukiwanie zbioru, ale również zapewnia lepszą ochronę i konserwację fotografii. Przykładem zastosowania systematyzacji może być tworzenie zbiorów tematycznych, gdzie fotografie są grupowane według określonych kryteriów, takich jak lokalizacja, wydarzenie czy czas wykonania zdjęcia. W zgodzie z najlepszymi praktykami archiwizacji, systematyzacja opiera się na ustaleniu standardów metadanych, które powinny być dodane do każdej fotografii, takich jak daty, miejsce, autorzy, a także kontekst powstania obrazu. Dobrze zorganizowany zbiór nie tylko ułatwia dostęp do zdjęć, ale również wspiera ich późniejsze wykorzystanie w celach edukacyjnych, badawczych, czy wystawowych.

Pytanie 37

Akta stanu cywilnego w ramach zespołu archiwalnego są grupowane

A. w porządku chronologiczno-rzeczowym

B. według grup tematycznych, a w ramach tych grup alfabetycznie

C. w seriach rzeczowych, a w obrębie serii porządkuje się chronologicznie

D. w systemie dziesiętnym z podziałem na teczki tematyczne

Organizacja jednostek archiwalnych akt stanu cywilnego w innych układach, takich jak dziesiętny, tematyczny czy chronologiczno-rzeczowy, nie odpowiada standardom archiwalnym i może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu dokumentami. Przykładowo, układ dziesiętny z podziałem na teczki rzeczowe, choć stosowany w niektórych systemach, jest mniej praktyczny dla archiwów stanu cywilnego, gdzie kluczowe jest szybkie odnalezienie konkretnych dokumentów. Tego rodzaju organizacja może prowadzić do skomplikowanego systemu katalogowania, który zniechęca użytkowników i może wprowadzać nieporządek. Ponadto, grupowanie dokumentów w tematyczne kategorie z alfabetycznym porządkiem również nie uwzględnia chronologii, co jest istotne dla akt stanu cywilnego. Z perspektywy archiwistyki, istotne jest nie tylko grupowanie według tematyki, ale także zapewnienie, że dokumenty są uporządkowane w sposób, który odzwierciedla ich naturalny kontekst tworzenia. W przypadku archiwizacji, priorytetem powinno być zachowanie chronologii, co pozwala na odtworzenie historii zdarzeń oraz ułatwia zrozumienie kontekstu danego dokumentu. Zastosowanie podejścia chronologiczno-rzeczowego może prowadzić do bałaganu, jako że dokumenty mogą być rozproszone w różnych seriach i trudno dostępne w przypadku potrzeby ich przeszukania. Te błędy w myśleniu wynikają z ignorowania podstawowych zasad archiwizacji, które kładą nacisk na spójność, dostępność i łatwość wyszukiwania dokumentów.

Pytanie 38

Indeks alfabetyczny autorów i wykonawców tworzy się dla grup, które zawierają dokumentację

A. geodezyjną

B. techniczną

C. dźwiękową

D. fotograficzną

Odpowiedź "dźwiękową" jest na pewno trafiona, bo indeks alfabetyczny w przypadku materiałów audio, takich jak nagrania czy audiobooki, jest bardzo ważny. W muzyce i multimediach trzeba to wszystko jakoś zorganizować, żeby łatwiej było znaleźć to, czego szukamy. Indeks alfabetyczny sprawia, że możemy szybko dotrzeć do informacji o autorach czy wykonawcach, co ma ogromne znaczenie w bibliotekach, archiwach czy nawet na platformach streamingowych. Istnieją różne standardy, jak na przykład RDA, które dokładnie tłumaczą, jak takie indeksy tworzyć, co naprawdę ułatwia sprawę. Można to zobaczyć w katalogach muzycznych na serwisach typu Spotify czy iTunes, gdzie użytkownicy mogą szukać artystów według różnych kryteriów, co jest super wygodne.

Pytanie 39

Skorowidzem archiwalnym nie jest?

A. sumariusz

B. indeks

C. inwentarz

D. repozytorium

Inwentarz nie jest skorowidzem archiwalnym, ponieważ odnosi się do szczegółowego opisu zbiorów archiwalnych, a nie do ich klasyfikacji czy indeksowania. Inwentarz archiwalny dostarcza informacji o poszczególnych jednostkach archiwalnych, ich lokalizacji oraz zawartości, co jest kluczowe dla zarządzania dokumentami i ich późniejszego wykorzystania. Przykładowo, inwentarz może zawierać dane dotyczące akt sprawy sądowej, takie jak numery teczek, daty oraz opisy dokumentów, co ułatwia archiwistom i badaczom odnalezienie konkretnych materiałów. W dobrych praktykach archiwalnych, inwentarze są fundamentalnym narzędziem umożliwiającym systematyzację materiałów oraz ich udostępnianie, zgodnie z zasadami transparentności i efektywnego zarządzania informacją. Zgodnie z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISAD(G) (International Standard Archival Description), inwentarze powinny być tworzone w sposób pozwalający na łatwe przeszukiwanie i dostęp do informacji o zasobach archiwalnych, co czyni je niezwykle istotnym elementem archiwistyki.

Pytanie 40

Dokumenty o stałej wartości archiwalnej powinny być oznaczane symbolem

A. B5

B. C

C. A

D. B

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ dokumentacja o trwałej wartości archiwalnej powinna być oznaczona symbolami zgodnie z regulacjami prawnymi oraz standardami archiwalnymi. W Polsce, zgodnie z Ustawą o narodowym zasobie archiwalnym oraz archiwach, dokumenty o takiej wartości są klasyfikowane i archiwizowane w sposób, który zapewnia ich długotrwałe przechowywanie i łatwy dostęp. Oznaczenie dokumentu symbolem A wskazuje na jego szczególną wartość i potrzebę ochrony. Przykładem zastosowania tych zasad może być archiwizacja akt sądowych czy dokumentów osobowych, które muszą być przechowywane przez określony czas, a ich integralność oraz bezpieczeństwo są kluczowe dla osób, których dotyczą. Stosowanie właściwego oznaczenia pozwala na efektywne zarządzanie dokumentami oraz ich dalsze przetwarzanie według ustalonych procedur, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie archiwistyki.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej