Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 4 kwietnia 2025 05:24
Data zakończenia: 4 kwietnia 2025 05:35

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W poziomych instalacjach wodociągowych przewody powinny być układane nad przewodami instalacji

A. centralnego ogrzewania

B. gazowej

C. kanalizacyjnej

D. ciepłej wody użytkowej

Poziome przewody instalacji wodociągowej powinny być prowadzone nad przewodami instalacji kanalizacyjnej, ponieważ zmniejsza to ryzyko zanieczyszczenia wody pitnej oraz zapewnia właściwe warunki dla konserwacji i inspekcji. W przypadku awarii instalacji kanalizacyjnej, woda może przesiąkać do przestrzeni, gdzie znajdują się przewody wodociągowe, co stwarza ryzyko kontaminacji. Praktyczne przykłady stosowania tej zasady można znaleźć w dokumentach normatywnych, takich jak PN-EN 806 dotyczących instalacji wodociągowych. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby zachować minimalne odległości między przewodami, co zwiększa bezpieczeństwo i ułatwia ewentualne prace serwisowe. Prowadzenie instalacji wodociągowej na wyższej wysokości niż instalacja kanalizacyjna jest kluczowe dla zachowania jakości wody oraz dla ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 2

Testowanie szczelności instalacji wodnej powinno być wykonane

A. przed zakryciem bruzd

B. po przeprowadzeniu izolacji cieplnej rur

C. po zainstalowaniu armatury zabezpieczającej

D. po zainstalowaniu elementów ceramiki sanitarnej

Przeprowadzenie badań szczelności instalacji wody zimnej po zamontowaniu elementów ceramiki sanitarnej, po wykonaniu izolacji cieplnej rurociągów czy po zamontowaniu armatury zabezpieczającej jest nieodpowiednie z kilku powodów. Po pierwsze, zamontowanie ceramiki sanitarnej czy armatury zabezpieczającej może utrudnić dostęp do instalacji, co w przypadku wykrycia nieszczelności znacznie skomplikuje proces naprawy. Ponadto, kiedy instalacja zostanie już otoczona izolacją cieplną, wszelkie problemy, które wystąpiłyby podczas testu szczelności, mogłyby pozostać niewykryte, co prowadzi do ryzyka wystąpienia przecieków w przyszłości. Wszelkie nieszczelności ujawnione po zakryciu bruzd mogą wymagać kosztownych i czasochłonnych prac demontażowych, aby je naprawić. Te podejścia są typowymi błędami myślowymi, które wynikają z braku zrozumienia praktycznych aspektów przeprowadzania badań szczelności. Kluczowym elementem w budownictwie jest odpowiednie planowanie i dostosowanie procedur do etapu prac, co w tym przypadku oznacza, że badania szczelności należy przeprowadzać przed zakończeniem głównych prac budowlanych, aby zapewnić bezpieczną i efektywną eksploatację systemów hydraulicznych.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Rury polietylenowe, które służą do budowy sieci wodociągowej, powinny być łączone

A. przez zgrzewanie doczołowe

B. kielichowo na uszczelkę gumową

C. przez zgrzewanie kielichowe

D. kielichowo na uszczelkę klinkierytową

Zgrzewanie doczołowe jest najczęściej stosowaną metodą łączenia rur polietylenowych w budowie sieci wodociągowych. Polega na podgrzewaniu końców rur do temperatury, w której materiał staje się plastyczny, a następnie na ich ściśnięciu, co prowadzi do połączenia ich na stałe. Ta technika zapewnia wysoką jakość połączeń, odporność na naprężenia oraz minimalizuje ryzyko wycieków. Zgrzewanie doczołowe jest zgodne z normami PN-EN 12201 oraz PN-EN 1555, które określają wymagania dotyczące rur i złączek polietylenowych w instalacjach wodociągowych. Dzięki tej metodzie połączenia mogą wytrzymać wysokie ciśnienia, co jest kluczowe w kontekście systemów wodociągowych. Przykładem zastosowania jest budowa sieci wodociągowych w miastach, gdzie zgrzewanie doczołowe pozwala na szybkie i trwałe łączenie długich odcinków rur, co znacznie przyspiesza proces budowy i zmniejsza ryzyko awarii.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Napełnianie systemu grzewczego wodą powinno zostać przerwane, gdy woda zaczyna wypływać z otwartego naczynia wzbiorczego przez rurę

A. sygnalizacyjną

B. odpowietrzającą

C. bezpieczeństwa

D. wzbiorczą

Poprawna odpowiedź to sygnalizacyjna, ponieważ napełnianie instalacji grzewczej wodą powinno być przerywane w momencie, gdy woda zaczyna wypływać z otwartego naczynia wzbiorczego. Otwór ten pełni rolę wskaźnika, sygnalizując, że system osiągnął odpowiedni poziom napełnienia. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży grzewczej, gdzie istotne jest zapewnienie właściwego ciśnienia i uniknięcie nadmiernego napełnienia, które mogłoby prowadzić do uszkodzeń komponentów systemu. W praktyce, podczas napełniania instalacji, monitorowanie wypływu wody z naczynia wzbiorczego jest kluczowe, ponieważ pozwala to na skuteczne odpowietrzanie systemu oraz eliminację powietrza, które może zakłócać prawidłowe działanie instalacji. W standardach takich jak PN-EN 12828, dotyczących instalacji grzewczych, podkreśla się znaczenie odpowiedniego napełniania i odpowietrzania, co również wpływa na wydajność energetyczną całego systemu grzewczego. Wiedza na temat tych procesów jest niezbędna dla każdego technika grzewczego, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność systemów grzewczych.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Przed przystąpieniem do robót ziemnych związanych z naprawą infrastruktury gazowej, co należy zrobić w pierwszej kolejności?

A. przeprowadzić pomiary stężenia metanu i tlenu

B. oznakować teren robót tablicami informacyjnymi

C. ochronić obszar robót przed osobami nieupoważnionymi

D. ustalić położenie uzbrojenia podziemnego

Jasne, pomiar stężenia metanu czy tlenu przed pracami ziemnymi jest ważny, ale nie powinien być pierwszą czynnością, jaką wykonujemy. Najpierw musimy wiedzieć, gdzie są wszystkie instalacje podziemne, bo inaczej robienie pomiarów może być groźne. Jak uszkodzimy jakąś instalację, to mogą być poważne konsekwencje, nawet wybuch. Ochrona terenu przed osobami, które nie mają dostępu, też jest istotna, ale to powinno być robione równocześnie z innymi krokami, a nie jako pierwszy. Oznakowanie miejsca robót jest ważne, ale najpierw musimy ustalić, gdzie mogą być przeszkody. Jeśli nie wykonamy działań w dobrej kolejności, to może to prowadzić do niebezpieczeństw i większych kosztów, gdyby coś poszło nie tak. Dlatego warto trzymać się procedur z analizy ryzyka oraz norm bezpieczeństwa.

Pytanie 17

Montaż wyposażenia na miedzianych przewodach w instalacji centralnego ogrzewania powinien być przeprowadzony przy użyciu

A. kształtek miedzianych połączonych na skręty

B. spawanych kształtek stalowych

C. nagwintowanych kształtek mosiężnych

D. zaciskowych kształtek aluminiowych

Wybór innych metod montażu, takich jak spawanie, skręcanie czy zaciskanie, przynosi istotne problemy z punktu widzenia trwałości i efektywności instalacji. Spawane kształtki stalowe są nieodpowiednie, ponieważ stal nie współpracuje dobrze z miedzią, co może prowadzić do korozji galwanicznej i osłabienia połączeń. Ponadto, spawanie wymaga zaawansowanych umiejętności oraz specjalistycznego sprzętu, co podnosi koszty i czas realizacji. Skręcane kształtki miedziane, mimo że mogą być stosowane, nie są preferowane, jeśli chodzi o długoterminową niezawodność, ponieważ mogą z czasem luzować się, co prowadzi do wycieków. Zaciskowe kształtki aluminiowe są również niewłaściwym wyborem, ponieważ aluminium nie ma takiej samej odporności na wysokie temperatury i ciśnienia, jak miedź, co z kolei może prowadzić do uszkodzenia instalacji w trudnych warunkach pracy. Ponadto, standardy branżowe wyraźnie wskazują na preferencje dla mosiądzu w połączeniach z miedzią, ze względu na jego doskonałe właściwości mechaniczne i chemiczne. Niezrozumienie podstawowych zasad dotyczących materiałów i metod łączenia może prowadzić do kosztownych błędów w eksploatacji systemów grzewczych.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Elementy używane do modyfikacji średnicy rur w systemach ciepłowniczych to

A. dyfuzory

B. konfuzory

C. zwężki

D. mufy

Zwężki są kluczowymi elementami w inżynierii ciepłowniczej, które umożliwiają płynne przejście pomiędzy różnymi średnicami rur. Ich główną funkcją jest zmiana przekroju poprzecznego rurociągu, co wpływa na prędkość przepływu czynnika grzewczego oraz ciśnienie w systemie. Dzięki zastosowaniu zwężek możliwe jest optymalizowanie przepływu w sieciach ciepłowniczych, a także minimalizowanie strat energii. W praktyce, zwężki są często wykorzystywane w miejscach, gdzie następuje przejście z większej średnicy rury na mniejszą, co może być szczególnie istotne w złożonych układach odpływowych lub przy podłączeniach do kotłów. W branży ciepłowniczej, stosowanie zwężek zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 10253, zapewnia odpowiednią jakość i bezpieczeństwo konstrukcji. Warto również zauważyć, że przy projektowaniu systemów ciepłowniczych, zwężki pomagają w utrzymaniu odpowiednich parametrów pracy instalacji, co jest kluczowe dla efektywności energetycznej i trwałości systemów grzewczych.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Jakie jest maksymalne dystans pomiędzy wejściami (zejściami) do wykopu, który jest głębszy niż 1 m, w trakcie budowy sieci ciepłowniczej?

A. 10 m

B. 30 m

C. 40 m

D. 20 m

Wybierając inne odległości, takie jak 30 m, 10 m lub 40 m, można napotkać na szereg problemów związanych z bezpieczeństwem i dostępnością. Odległość 30 m jest zbyt duża, co może skutkować problemami z ewakuacją w przypadku nagłych sytuacji, takich jak osunięcia ziemi czy zasypania. W takich przypadkach, dłuższa odległość może uniemożliwić szybkie dotarcie do miejsca, gdzie pracownicy mogą być narażeni na niebezpieczeństwo. Z kolei, wybór 10 m nie spełnia wymogów standardów bezpieczeństwa, ponieważ zbyt bliskie odległości mogą prowadzić do chaosu i trudności w poruszaniu się w wykopie, co zwiększa ryzyko wypadków. Natomiast opcja 40 m znacznie przekracza rekomendowaną maksymalną odległość, co z kolei stwarza dodatkowe trudności w zapewnieniu odpowiedniego nadzoru i kontroli w procesie budowy. W praktyce, błędny wybór odległości może prowadzić do naruszeń przepisów BHP, co skutkuje nie tylko potencjalnymi karami, ale również stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia pracowników. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, polegających na lekceważeniu norm i przepisów, co jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa na budowie.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

W systemie kanalizacyjnym rewizje (czyściki) powinny być instalowane na

A. podejściach, bezpośrednio przed podłączeniem do pionu kanalizacyjnego

B. prostych odcinkach rur odpływowych, co 10 m

C. pionach, przed przyłączeniem ich do rur odpływowych

D. odgałęzieniach bocznych rur odpływowych co 2 m

Odpowiedź dotycząca montażu czyszczaków (rewizji) w pionach kanalizacyjnych, przed ich włączeniem do przewodów odpływowych, jest zgodna z zasadami projektowania i budowy systemów kanalizacyjnych. Piony pełnią kluczową rolę w odprowadzaniu ścieków z poszczególnych kondygnacji budynku, dlatego dostęp do tych elementów jest niezmiernie ważny. Czyszczaki umieszczone w pionach umożliwiają skuteczne czyszczenie całego systemu, a ich lokalizacja przed włączeniem do przewodów odpływowych pozwala na usunięcie zatorów i osadów, które mogą się gromadzić na odcinkach poziomych. Przykładowo, w budynkach wielorodzinnych, w których użytkownicy korzystają z różnych punktów sanitarnohigienicznych, poprawne umiejscowienie czyszczaków znacznie ułatwia konserwację i zapewnia sprawność systemu. Zgodnie z normą PN-EN 12056, czyszczaki powinny być umieszczane w miejscach, które pozwalają na łatwy dostęp dla służb serwisowych, co jest kluczowe dla utrzymania efektywności instalacji.

Pytanie 25

Aby zagwarantować grawitacyjny spływ ścieków z urządzeń sanitarnych w kierunku pionu, podejście powinno mieć nachylenie wynoszące co najmniej

A. 1,0%

B. 0,5%

C. 2,0%

D. 1,5%

Wybór spadku mniejszego niż 2,0% może przysporzyć sporo problemów z odprowadzaniem ścieków. Spadki 0,5%, 1,0% czy 1,5% to zdecydowanie za mało, żeby grawitacja mogła sobie poradzić z wodą i śmieciami. Przy tak małych spadkach ścieki zostają w rurach, co powoduje zatykanie i nieprzyjemne zapachy. W dodatku, jak spadek jest za mały, ciśnienie wodne może nie wystarczyć, żeby dostarczyć wodę do urządzeń sanitarnych, co psuje ich działanie. W praktyce, zbyt niski spadek wychodzi często przez błędne obliczenia lub brak wiedzy o tym, jak projektować instalacje wodno-kanalizacyjne. Ważne jest, żeby projektanci brali pod uwagę normy i zasady, które pozwalają uniknąć stagnacji wody, bo to może doprowadzić do problemów i kosztownych napraw.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Jakie elementy stosuje się do połączenia wentylatora umieszczonego na fundamencie z systemem wentylacyjnym?

A. deflektor

B. łączniki elastyczne

C. dyfuzor

D. sztywne połączenie kołnierzowe

Deflektor, jak sama nazwa wskazuje, służy do zmiany kierunku przepływu powietrza, co w kontekście łączenia wentylatora z instalacją nie jest jego podstawową funkcją. Zastosowanie deflektora w systemie wentylacyjnym nie rozwiązuje problemów związanych z wibracjami i hałasem, które generuje wentylator. Sztywne połączenie kołnierzowe, z drugiej strony, może prowadzić do przenoszenia drgań z wentylatora do instalacji, co zwiększa ryzyko uszkodzeń i hałasu. W przypadku wentylacji, gdzie komfort akustyczny jest istotny, takie połączenie jest niezalecane. Dyfuzor, z kolei, ma na celu rozdzielanie strumienia powietrza i nie ma zastosowania w kontekście łączenia wentylatora z instalacją. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji tych elementów; kluczowe jest zrozumienie, że każdy z nich pełni inną rolę w systemie wentylacyjnym. Stosowanie niewłaściwych komponentów może nie tylko wpłynąć na wydajność systemu, ale również przyczynić się do jego awarii. Dlatego istotne jest, aby przed podjęciem decyzji o wyborze elementów stosować się do zaleceń branżowych oraz standardów, które jasno określają, jakie połączenia są najbardziej efektywne w danej aplikacji.

Pytanie 28

Na jakiej wysokości od podłogi powinna być zainstalowana bateria umywalkowa wisząca?

A. 100 cm

B. 120 cm

C. 130 cm

D. 110 cm

Wysokości 100 cm, 120 cm i 130 cm dla montażu naściennej baterii umywalkowej mogą wydawać się na pierwszy rzut oka odpowiednie, ale w rzeczywistości prowadzą one do niepraktycznych rozwiązań. Montaż na wysokości 100 cm może być zbyt niski dla większości użytkowników, co utrudnia wygodne korzystanie z umywalki. Osoby dorosłe mogą mieć trudności z dotarciem do wody, szczególnie gdy umywalka ma standardową wysokość. Z kolei montaż na wysokości 120 cm, mimo że z pozoru wydaje się bardziej komfortowy, może powodować, że strumień wody będzie zbyt wysoki, co skutkuje niepożądanym zachlapaniem otoczenia. W praktyce często obserwuje się, że taki montaż zwiększa ryzyko przypadkowych rozlewów, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu łazienki i zwiększenia kosztów utrzymania. Wysokość 130 cm jest jeszcze bardziej problematyczna, gdyż sprawia, że korzystanie z umywalki staje się niewygodne, szczególnie dla dzieci oraz osób starszych czy z ograniczeniami ruchowymi. W kontekście standardów budowlanych oraz ergonomicznych zaleca się unikanie takich wariantów montażu, co może prowadzić do frustracji i złych doświadczeń użytkowników. Zrozumienie odpowiednich wysokości dla zamontowania baterii umywalkowej jest kluczowe dla tworzenia funkcjonalnych i przystosowanych dla użytkowników przestrzeni łazienkowych.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Do transportu strumienia powietrza przez systemy wentylacyjne wykorzystuje się

A. przepustnice oraz zasuwy

B. wentylatory osiowe

C. nawiewniki oraz wywiewniki

D. tłumiki dźwięku

Przepustnice i zasuwy, choć istotne w systemach wentylacyjnych, nie są odpowiednie do przetłaczania powietrza. Ich główną funkcją jest regulacja przepływu powietrza w przewodach wentylacyjnych, co oznacza, że kontrolują one kierunek lub ilość powietrza, ale nie generują jego ruchu. Tłumiki akustyczne mają na celu redukcję hałasu, ale nie wpływają na efektywność transportu powietrza, a ich zastosowanie ogranicza się do ochrony przed dźwiękiem, a nie do przetłaczania. Nawiewniki i wywiewniki służą do wprowadzenia i wyprowadzenia powietrza z pomieszczeń, a nie do jego aktywnego przesuwania. W rezultacie, zamiast myśleć o tych elementach jako głównych narzędziach do przetłaczania powietrza, należy je traktować jako akcesoria wspierające funkcję wentylacyjną całego systemu. Typowym błędem jest mylenie tych komponentów z wentylatorami, co wpływa na projektowanie systemów wentylacyjnych. Niezrozumienie różnicy między tymi elementami może prowadzić do nieefektywnych rozwiązań, które nie spełniają założonych wymagań dotyczących jakości powietrza i komfortu użytkowników.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

W pomieszczeniach przystosowanych do stałego pobytu ludzi, wilgotność względna powietrza powinna wynosić

A. od 20% do 50%

B. od 30% do 80%

C. od 20% do 30%

D. od 40% do 60%

Wybór odpowiedzi, która sugeruje poziom wilgotności poniżej 40% lub powyżej 60%, jest niezgodny z przyjętymi standardami dotyczącymi jakości powietrza w pomieszczeniach. Wilgotność względna poniżej 20% jest zbyt niska, co prowadzi do nieprzyjemnych skutków zdrowotnych, takich jak suchość błon śluzowych, co może sprzyjać infekcjom. Zbyt mała wilgotność negatywnie wpływa na materiały, powodując ich pękanie i zmniejszając ich żywotność. Z kolei poziom wilgotności powyżej 80% jest równie problematyczny, ponieważ stwarza idealne warunki dla rozwoju mikroorganizmów, takich jak pleśnie czy grzyby, które mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, zwłaszcza u osób z alergiami. Wilgotność na poziomie 20% do 50% także nie jest optymalna, ponieważ nie zapewnia komfortu psychofizycznego. Takie wartości są często mylone z innymi parametrami jakości powietrza, co może prowadzić do poważnych błędów w procesie projektowania i eksploatacji budynków. Dobrą praktyką jest monitorowanie wilgotności powietrza za pomocą higrometrów i stosowanie odpowiednich systemów wentylacyjnych oraz nawilżaczy, co pozwala na utrzymanie optymalnych warunków dla użytkowników. Przestrzeganie norm i wytycznych, takich jak PN-EN 15251, jest kluczowe dla zapewnienia zdrowego i komfortowego środowiska wewnętrznego.

Pytanie 35

Na jakiej wysokości należy zamontować umywalkę dla dorosłych względem podłogi?

A. 90-95 cm

B. 80-85 cm

C. 60-65 cm

D. 50-55 cm

Odpowiedź 80-85 cm jest uznawana za optymalną wysokość montażu umywalki dla osób dorosłych. Taki zakres wysokości pozwala na komfortowe korzystanie z umywalki, zapewniając odpowiednią postawę ciała, co jest szczególnie istotne w kontekście ergonomii. Wysokość ta sprzyja naturalnej pozycji ciała, minimalizując ryzyko bólu pleców oraz zmęczenia, które mogą się pojawić przy zbyt niskim montażu. W praktyce, wiele standardów budowlanych oraz branżowych zaleca tę wysokość umywalek w łazienkach publicznych i prywatnych, co czyni ją powszechnie akceptowaną normą. Na przykład, w projektowaniu łazienek, które są zgodne z zasadami dostępności, wysokość 80-85 cm umożliwia wygodne korzystanie z umywalki osobom o różnych wzrostach. Dodatkowo, dla osób z ograniczeniami ruchowymi, ta wysokość pozwala na łatwiejszy dostęp. Warto również pamiętać o odpowiednim dostosowaniu instalacji hydraulicznych do tej wysokości, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie urządzeń sanitarnych.

Pytanie 36

W instalacji kanalizacyjnej zawory wentylacyjne powinny być montowane

A. na pionie kanalizacyjnym

B. na przyłączu kanalizacyjnym

C. na podejściu kanalizacyjnym

D. na poziomie kanalizacyjnym

Zawory napowietrzające w instalacji kanalizacyjnej montuje się na pionie kanalizacyjnym, ponieważ ich głównym zadaniem jest zapobieganie powstawaniu podciśnienia w systemie. W momencie, gdy woda przepływa przez rury, może dojść do nagłych zmian ciśnienia, co może prowadzić do powstawania syfonów i nieprzyjemnych zapachów. Zawory te umożliwiają nawilżenie powietrza w instalacji, co pozwala na utrzymanie odpowiedniego poziomu ciśnienia. Przykładowo, w budynkach wielorodzinnych, gdzie instalacje kanalizacyjne są rozbudowane, zainstalowanie zaworów napowietrzających na pionie kanalizacyjnym zapewnia prawidłowy przepływ oraz minimalizuje ryzyko zatorów. Dobrym standardem jest stosowanie zaworów zgodnych z normą PN-EN 12056, która reguluje zasady projektowania i wykonania systemów kanalizacyjnych, w tym również wymagania dotyczące wentylacji. Dzięki tym rozwiązaniom użytkownicy mogą cieszyć się komfortem oraz bezpieczeństwem w codziennym użytkowaniu instalacji.

Pytanie 37

Jakie czynności należy podjąć w przypadku wystąpienia wycieku na połączeniu lutowanym lutem miękkim w nowej instalacji wodociągowej?

A. doszczelnienie taśmą z żywicy poliuretanowej

B. rozlutowanie połączenia, oczyszczenie, nałożenie topnika i ponowne zlutowanie

C. oczyszczenie połączenia, nałożenie topnika i ponowne zlutowanie

D. doszczelnienie taśmą z żywicy epoksydowej

Rozlutowanie połączenia, oczyszczenie, posmarowanie topnikiem i ponowne zlutowanie to standardowy proces naprawy rozszczelnienia w połączeniach lutowanych wykonanych lutem miękkim. Proces ten jest zgodny z dobrymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie starannego przygotowania powierzchni metalowych przed lutowaniem. Rozlutowanie połączenia pozwala na pełne usunięcie starego lutu oraz wszelkich zanieczyszczeń, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości naprawy. Oczyszczenie powierzchni za pomocą odpowiednich narzędzi, takich jak szczotki druciane lub papier ścierny, eliminuje wszelkie resztki tlenków i rdzy, które mogłyby osłabić nowy lut. Następnie zastosowanie topnika jest niezbędne, ponieważ poprawia on przyczepność lutu do metalu oraz ułatwia proces lutowania. Warto również zauważyć, że stosowanie odpowiednich standardów, takich jak PN-EN ISO 9453, dotyczących materiałów lutowniczych, zapewnia wysoką jakość i trwałość połączeń. Po ponownym zlutowaniu, naprawione połączenie powinno być dokładnie sprawdzone pod kątem szczelności przed oddaniem instalacji do użytku.

Pytanie 38

Gdzie instaluje się osadzkę w systemie kanalizacyjnym?

A. w studni rewizyjnej

B. w pionie

C. na przykanaliku

D. na podejściu

Pojęcia związane z montażem osadzek w instalacji kanalizacyjnej często prowadzą do nieporozumień, szczególnie w kontekście przykanalika, podejścia oraz studni rewizyjnej. Przykanalik, który jest krótkim odcinkiem rury prowadzącym z budynku do głównej sieci kanalizacyjnej, nie jest miejscem na montaż osadzek, ponieważ ich głównym celem jest umożliwienie prawidłowego odprowadzania ścieków, co w przypadku przykanalika jest nieefektywne z uwagi na jego charakter. Podejście natomiast, jako rura prowadząca do pionu, również nie jest odpowiednie do montażu osadzek, gdyż jest to element, który powinien zachować swobodny przepływ ścieków, a montaż osadzek w tym miejscu mógłby powodować zatory. Studnia rewizyjna pełni funkcję dostępu do instalacji kanalizacyjnej, co również czyni ją niewłaściwym miejscem na osadzki, gdyż ich rolą jest przede wszystkim umożliwienie odpływu ścieków w sposób efektywny. Powszechny błąd myślowy polega na myleniu funkcji tych elementów, co negatywnie wpływa na projektowanie systemów kanalizacyjnych. Warto podkreślić, że każdy z tych komponentów pełni określoną funkcję, której nie należy ignorować w kontekście efektywności i niezawodności instalacji kanalizacyjnej.

Pytanie 39

W przypadku instalacji wodociągowej nie należy używać rur wykonanych

A. z miedzi

B. ze stali czarnej

C. ze stali ocynkowanej

D. z polibutylenu

Wybór materiałów do instalacji wodociągowych wymaga staranności i zrozumienia ich właściwości. Stal ocynkowana, pomimo że jest popularna w różnych zastosowaniach budowlanych, może jednak nie być idealnym wyborem do instalacji wodociągowych. Jej wada tkwi w długotrwałym narażeniu na działanie wody, co może prowadzić do korozji. Chociaż warstwa cynku zapewnia pewną ochronę, z czasem może ulegać zniszczeniu, co prowadzi do korozji stali pod spodem. Polibuten jest materiałem bardziej odpornym na korozję i ma właściwości elastyczne, co ułatwia instalację i zmniejsza ryzyko pęknięć, jednak jego użycie powinno być zgodne z odpowiednimi normami. Miedź, z drugiej strony, jest uznawana za jeden z najlepszych materiałów do instalacji wodociągowych ze względu na swoją odporność na korozję i właściwości antybakteryjne. Jednakże, stal czarna, z której produkuje się rury, jest stosunkowo tania, co może skusić niektórych wykonawców. Użycie stali czarnej w instalacjach wodociągowych jest niebezpieczne, ponieważ naraża je na szybkie zużycie oraz ryzyko zanieczyszczenia wody pitnej. Ważne jest, aby przy projektowaniu i wykonaniu instalacji wodociągowych przestrzegać norm i zasad, co zapewnia bezpieczeństwo użytkowników oraz długowieczność systemów. W praktyce wybór odpowiednich materiałów powinien opierać się na przemyślanej analizie ich właściwości oraz ewentualnych konsekwencjach ich zastosowania.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej