Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 3 marca 2025 11:30
Data zakończenia: 3 marca 2025 11:33

Egzamin niezdany

Wynik: 9/40 punktów (22,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką igłę wykorzystuje się w maszynach do szycia materiałów?

A. Stożkowa

B. Prosta

C. Z dwoma ostrzami

D. Łukowa

Igła łukowa jest najbardziej odpowiednia do podszywania, ponieważ jej zakrzywiony kształt umożliwia łatwe przeszywanie materiałów w różnych kierunkach. Zastosowanie igły łukowej w podszywarkach pozwala na bardziej precyzyjne i estetyczne wszywanie podszewki lub wykończenia, co jest kluczowe w produkcji odzieży i akcesoriów. W przypadku podszywarki, której celem jest uzyskanie estetycznego wykończenia szwów oraz zapewnienie trwałości, igła łukowa minimalizuje ryzyko uszkodzenia tkanin, co jest szczególnie istotne przy pracy z delikatnymi materiałami. Standardy branżowe, takie jak ISO 4916, wskazują na zalety stosowania igieł o różnych kształtach w kontekście przetwarzania tkanin, a igła łukowa jest rekomendowana dla szycia, które wymaga elastyczności i precyzji. W praktyce, korzystając z igły łukowej, krawcowe mogą łatwiej manewrować wokół zaokrąglonych krawędzi, co przekłada się na lepszą jakość wykonania.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jaką tkaninę należy wybrać na letnią męską koszulę?

A. Etaminę

B. Flanelę

C. Welwet

D. Popelinę

Popelina to tkanina o gładkiej, mocnej strukturze, która jest szczególnie popularna w produkcji letnich koszul męskich. Charakteryzuje się wysoką przewiewnością i lekkością, co czyni ją idealnym wyborem na cieplejsze dni. W przeciwieństwie do grubszych tkanin, takich jak flanela, popelina pozwala na swobodny przepływ powietrza, co zwiększa komfort noszenia w upalne dni. Tkanina ta jest często wykonana z bawełny lub mieszanki bawełny z innymi włóknami, co zapewnia zarówno wygodę, jak i trwałość. Dobrym przykładem zastosowania popeliny są koszule casualowe, które można nosić zarówno w pracy, jak i podczas weekendowych spotkań. W branży odzieżowej stosuje się popelinę zgodnie z wytycznymi dotyczącymi odzieży letniej, podkreślając jej lekkość i oddychalność jako kluczowe cechy. Dodatkowo, łatwość w pielęgnacji popeliny sprawia, że jest chętnie wybierana przez konsumentów, którzy cenią sobie praktyczność oraz estetykę ubioru.

Pytanie 5

Jakie akcesoria krawieckie można wykorzystać w męskiej marynarce?

A. Bougram, rękawówkę, taśmę paskową typu gurt

B. Włosiankę, rękawówkę, filc podkołnierzowy

C. Kamelę, kieszeniówkę, wkładki do usztywniania kołnierzy

D. Płótno krawieckie, kieszeniówkę, listewki celuloidowe

Wybór błędnych dodatków krawieckich, takich jak bougram, taśma paskowa typu gurt czy kamela, wskazuje na niepełne zrozumienie podstawowych zasad konstrukcji marynarek męskich. Bougram, choć używany w niektórych technikach krawieckich, nie jest standardowym dodatkiem do marynarek i nie zapewnia odpowiedniego usztywnienia, które jest niezbędne dla formalnego wyglądu. Taśma paskowa typu gurt znajduje zastosowanie w innych obszarach, takich jak wykończenia portfeli czy torb, gdzie wymagana jest większa elastyczność, co nie sprawdza się w przypadku marynarek. Kamelę, czyli rodzaj materiału, można ewentualnie wykorzystać, ale w kontekście innym niż wykończenie marynarki. Kieszeniówka, z kolei, jest elementem, który może być użyty w różnych kontekstach, ale nie pełni takiej samej funkcji, jak wymienione wcześniej dodatki. Typowym błędem jest mylenie tych dodatków z bardziej standardowymi materiałami, które są integralne do procesu szycia marynarek. Kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy elementami usztywniającymi a dekoracyjnymi. Dobrze zaprojektowana marynarka wymaga zastosowania właściwych materiałów, które nie tylko podkreślają jej formę, ale również zapewniają wygodę oraz trwałość, co jest nieosiągalne przy użyciu niewłaściwych dodatków.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Redukując spódnicę z rozmiaru 164/68/94 do 164/66/92, należy w sumie boki

A. poszerzyć o 1 cm

B. zwęzić o 1 cm

C. poszerzyć o 2 cm

D. zwęzić o 2 cm

Analizując inne odpowiedzi, możemy zauważyć typowe nieporozumienia związane z interpretacją rozmiarów odzieży. Odpowiedzi sugerujące poszerzenie spódnicy, zarówno o 1 cm, jak i o 2 cm, są błędne, ponieważ nie uwzględniają faktu, że zmiana z 68 cm na 66 cm w talii musi prowadzić do zwężenia. Wiele osób mogących się pomylić w tym przypadku często myśli, że zmniejszanie rozmiaru wiąże się z dodawaniem materiału, co jest sprzeczne z zasadami konstrukcji odzieży. Słabe zrozumienie różnicy między wymiarami a ich modyfikacjami prowadzi do takich błędnych wniosków. Dodatkowo, przy modyfikacji rozmiarów, należy pamiętać o tym, że każde cięcie materiału na bokach spódnicy bez odpowiedniej analizy może prowadzić do zaburzenia proporcji, co z kolei wpłynie na ogólne wrażenie wizualne i komfort noszenia. Podobnie, zwężenie o 1 cm mogłoby nie wystarczyć, by osiągnąć zamierzony efekt zmiany rozmiaru, zwłaszcza gdy różnica wynosi 2 cm. Dlatego, przy pracy z różnymi rozmiarami, kluczowe jest posiadanie solidnego zrozumienia technik krawieckich oraz umiejętności analizy wymagań dotyczących rozmiaru i fasonu, aby uniknąć błędów w dopasowaniu odzieży.

Pytanie 8

Jakie działania są konieczne przy przeróbce zbyt szerokich spodni damskich w talii, uwzględniając wyprucie paska oraz

A. zwężenie spodni w biodrach, skrócenie i doszycie paska

B. zwężenie spodni w talii, skrócenie i doszycie paska

C. zwężenie spodni zarówno w biodrach, jak i w talii, doszycie paska

D. zwężenie spodni wzdłuż całej długości boków, doszycie paska

Wybór pozostałych odpowiedzi często wynika z błędnych założeń dotyczących procesu modyfikacji odzieży. Zwężenie spodni na całej długości boków nie jest zalecane przy przeróbkach na linii talii, ponieważ zajmuje zbyt dużą powierzchnię materiału, co może prowadzić do nieproporcjonalnych zmian w sylwetce. Takie podejście może sprawić, że spodnie stracą swoje pierwotne kształty oraz styl. Dodatkowo, zwężenie na linii bioder i na linii talii może być nadmiarowe, ponieważ najczęściej to talia jest kluczowym miejscem, które wymaga dostosowania. Wprowadzanie zbyt wielu zmian jednocześnie może prowadzić do trudności w uzyskaniu pożądanego efektu końcowego oraz zwiększać ryzyko uszkodzenia materiału. Również pominięcie skrócenia spodni w procesie przeróbki prowadzi do aspektu wizualnego, gdyż długość nogawek ma znaczący wpływ na proporcje całej sylwetki. Często krawcy spotykają się z problemem nadmiaru materiału w dolnych partiach spodni, co może skutkować nieestetycznym wyglądem. Dlatego tak ważne jest, aby uwzględniać konkretne potrzeby klienta i jego preferencje oraz stosować właściwe techniki modyfikacji, aby osiągnąć pożądany efekt końcowy. W praktyce warto korzystać z metod takich jak dokładne mierzenie, które pozwala na uniknięcie typowych błędów prowadzących do niezadowolenia z efektów przeróbek.

Pytanie 9

Na jakim materiale tekstylnym można umieszczać szablony odzieży w dwóch płaszczyznach?

A. Na flauszu

B. Na aksamicie

C. Na sztruksie

D. Na popelinie

Sztruks, aksamit i flausz to różne tkaniny, które mają swoje właściwości i zastosowania w odzieżownictwie. Sztruks na przykład, z tymi swoimi prążkami, jest bardziej elastyczny i dobrze sprawdzi się w odzieży casual, ale jego struktura nie jest najlepsza do układania szablonów w dwóch kierunkach. Może być kłopotliwy przy krojeniu. Z kolei aksamit jest super efektowny, ale ten jego miękki materiał łatwo się odkształca, więc trzeba przy nim uważać, żeby szablony nie straciły formy. Flausz jest cieplejszy i bardziej elastyczny, przez co przy krojeniu może być mniej stabilny. W sumie, układanie szablonów w tych tkaninach może prowadzić do nieprzyjemnych błędów w wymiarach i formach odzieży, co może zepsuć jakość. Czasami myślimy, że te tkaniny są bardziej uniwersalne, a to prowadzi do problemów w szyciu.

Pytanie 10

Ile materiału potrzeba na uszycie podstawowych spodni damskich o długości 104 cm, z gładkiej tkaniny o szerokości 150 cm, przy wymiarach klientki 170/64/94?

A. 208 cm

B. 104 cm

C. 115 cm

D. 228 cm

Odpowiedzi 228 cm, 104 cm i 208 cm są błędne z kilku kluczowych powodów. Wybierając 228 cm, można być przekonanym, że jest to odpowiednia ilość materiału, jednakże nie uwzględnia to efektywności w gospodarowaniu tkaniną. Tak duża ilość materiału byłaby nie tylko przesadna, ale również prowadziłaby do poważnych strat materiałowych. W branży odzieżowej optymalizacja zużycia tkaniny jest kluczowa; stosowanie zbyt dużych ilości materiału zwiększa koszty produkcji i wpływa na środowisko poprzez generowanie większych odpadów. Odpowiedź 104 cm stawia się jako długość samej nogawki, co jest błędne, ponieważ nie bierze pod uwagę dodatkowego materiału potrzebnego na szwy ani marginesów, co jest standardową praktyką w szyciu. Z kolei odpowiedź 208 cm, mimo że zbliżona do logicznych założeń, też zawyża potrzebną ilość materiału. Taka kalkulacja może wynikać z niezrozumienia procesu szycia, gdzie istotne jest nie tylko dopasowanie do wymiaru klientki, ale również przewidzenie zapasu materiału na ewentualne poprawki i wykończenia. Wniosek jest taki, że kluczowe jest nie tylko podanie wymiarów, ale również umiejętność ich zastosowania w kontekście praktycznym i zgodnym z zasadami branżowymi.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Jaki typ kołnierza jest formowany na podstawie podkroju szyi z przodu?

A. Szalowy

B. Marynarski

C. Okrągły "be-be"

D. Koszulowy

Kołnierz koszulowy jest jednym z najpopularniejszych rodzajów kołnierzy, jednak jego modelowanie nie opiera się na podkroju szyi przodu. Kluczowe dla jego konstrukcji są specyficzne wymiary oraz kształt, który zazwyczaj wymaga precyzyjnego określenia rozmiaru kołnierza oraz szerokości jego klap. Większość osób utożsamia kołnierz koszulowy z klasyczną koszulą, co prowadzi do błędnych wniosków o jego wszechstronności. Z drugiej strony, kołnierz marynarski, zazwyczaj używany w strojach żeglarskich, ma zupełnie inną konstrukcję, która nie bazuje na podkroju szyi przodu, lecz na wyraźnym odcięciu kształtu i specyficznej formie, co sprawia, że nie ma zastosowania w kontekście pytania. Kołnierz okrągły „be-be”, który charakteryzuje się prostym, okrągłym kształtem, również nie jest modelowany bezpośrednio na podstawie podkroju szyi przodu, ponieważ jego forma jest niezależna od kształtu szyi, co może utrudniać komfort noszenia w przypadku osób o nietypowej budowie ciała. W każdym z tych przypadków, projektowanie kołnierzy wymaga zrozumienia anatomii oraz właściwego dopasowania do sylwetki, co jest kluczowe dla końcowego efektu wizualnego i funkcjonalności odzieży. Często projektanci popełniają błąd, sądząc, że każdy rodzaj kołnierza można zastosować w dowolnej odzieży, co prowadzi do niewłaściwego dopasowania i braku estetyki.

Pytanie 13

Do łączenia składników kurtki wykonanej z lodenu powinna być zastosowana technika połączeń

A. igłowanych

B. klejonych

C. nitkowych

D. zgrzewanych

Techniki połączeń igłowanych, nitkowych i klejonych, choć mają swoje zastosowania, nie są optymalnymi rozwiązaniami dla łączenia elementów kurtki z lodenu. Połączenia igłowane polegają na użyciu igły i nici, co może prowadzić do tworzenia mikroszczelin, przez które woda może przenikać, co w przypadku odzieży outdoorowej jest niepożądane. W praktyce, igły stosowane do szycia mogą również osłabiać materiał, co zwiększa ryzyko uszkodzeń. Z kolei technika połączeń nitkowych, mimo że często stosowana w szyciu odzieży, wymaga dodatkowego zabezpieczenia szwów przed wilgocią, co w przypadku lodenu może być skomplikowane i kosztowne. W przypadku połączeń klejonych, choć oferują one możliwość uzyskania szczelnych połączeń, ich skuteczność zależy od jakości użytego kleju oraz odpowiedniego przygotowania powierzchni. Wiele klejów traci swoje właściwości pod wpływem warunków atmosferycznych oraz czasu, co może prowadzić do osłabienia połączeń. W branży odzieżowej istotne jest przestrzeganie standardów, takich jak ISO 9001 dotyczący zarządzania jakością, aby zapewnić, że używane techniki są odpowiednie do specyfiki materiałów, co jest kluczowe dla funkcjonalności i bezpieczeństwa końcowego produktu.

Pytanie 14

Całkowity koszt uszycia garsonki w punkcie usługowym wynosi 185,00 zł. Do jej produkcji wykorzystano 2,50 m wełny, której cena za metr to 30,00 zł. Jaką kwotę stanowią wydatki na dodatki krawieckie oraz wynagrodzenie za pracę?

A. 110,00 zł

B. 170,00 zł

C. 125,00 zł

D. 155,00 zł

Pojawiające się błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprecyzyjnych obliczeń lub pomylenia różnych elementów kosztowych. Koszt uszycia garsonki wynoszący 185,00 zł odnosi się do całkowitych wydatków, które obejmują zarówno materiały, jak i robociznę. Obliczenia powinny zaczynać się od ustalenia kosztu tkaniny, który wynika z ceny za metr oraz ilości potrzebnej do uszycia. Przy cenie 30,00 zł za metr i zużyciu 2,50 m, całkowity koszt tkaniny to 75,00 zł. Czynnikiem, który może prowadzić do błędu, jest nieuwzględnienie wszystkich kosztów, co skutkuje zawyżeniem lub zaniżeniem obliczeń. Na przykład, jeżeli ktoś błędnie przyjmie koszt tkaniny jako 100,00 zł, mogłoby to prowadzić do obliczeń w stylu 185,00 zł - 100,00 zł = 85,00 zł, co jest niewłaściwe. Ponadto, ważne jest, aby uwzględnić, że dodatki krawieckie oraz robocizna są nieodłącznymi elementami procesu produkcji odzieży, a ich koszt zawsze należy obliczać na podstawie rzeczywiście poniesionych wydatków. Kluczowa jest tu precyzja w rachunkowości i umiejętność analizy kosztów, co jest fundamentalne w działalności krawieckiej oraz w szeroko pojętym zarządzaniu kosztami w biznesie.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Klientka posiadająca wymiary 164/88/94 zamówiła u krawcowej uszycie krótkiego żakietu z materiału w asymetryczną kratę o szerokości 150 cm. O ile % maksymalnie powinna być zwiększona norma zużycia tego materiału?

A. 14 %

B. 8 %

C. 10 %

D. 12 %

Osoby wybierające inne wartości mogą opierać się na niekompletnych analizach wymagań materiałowych. Zwiększenie normy zużycia o 10% lub więcej może wynikać z błęd

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Aby obliczyć normę zużycia materiału o szerokości 0,90 m potrzebnego do uszycia płaszcza damskiego typu dyplomatka dla klientki o wymiarach 174/86/112, co powinno być uwzględnione?

A. długość rękawa, dwie długości płaszcza, 20% dodatku na szwy oraz podwinięcia

B. dwie długości rękawa, dwie długości płaszcza, 20% dodatku na szwy oraz podwinięcia

C. długość rękawa, długość płaszcza, 10% dodatku na szwy oraz podwinięcia

D. dwie długości rękawa, dwie długości płaszcza, 10% dodatku na szwy oraz podwinięcia

W przypadku błędnych odpowiedzi występuje kilka kluczowych nieścisłości, które mogą prowadzić do nieprawidłowego wyliczenia normy zużycia materiału. Niektóre odpowiedzi sugerują, że wystarczy uwzględnić jedną długość rękawa lub jedną długość płaszcza, co jest niewłaściwe, ponieważ odpowiedni krój płaszcza wymaga zazwyczaj dwóch długości rękawa oraz dwóch długości płaszcza, aby uzyskać właściwy wygląd i proporcje. Użycie tylko jednej długości rękawa może skutkować brakiem symetrii oraz niewłaściwym dopasowaniem do ciała. Dodatkowo, 10% na szwy i podwinięcia jest standardem w branży, jednak niektóre odpowiedzi sugerują 20% dodatek, co jest zbyt dużą wartością w kontekście klasycznego szycia płaszczy, gdzie 10% jest wystarczające, a większy procent może prowadzić do nadmiernego zużycia materiału oraz zwiększenia kosztów produkcji. Zbyt wysoki dodatek na szwy i podwinięcia prowadzi również do marnotrawstwa materiału, co jest nieefektywne z perspektywy zarządzania zasobami w procesie produkcji odzieży. W branży krawieckiej istotne jest ścisłe przestrzeganie standardów dotyczących obliczania normy zużycia, aby zapewnić optymalne wykorzystanie materiałów oraz zminimalizować odpady. Właściwe wyliczenia są kluczowe dla efektywności procesu produkcyjnego oraz jakości końcowego produktu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Jakiego typu układ szablonów powinno się wykorzystać do stworzenia wykrojów dla damskiej kurtki z wełnianego flauszu?

A. Łączony, symetryczny

B. Asymetryczny, dwukierunkowy

C. Sekcyjny, dwukierunkowy

D. Jednokierunkowy, pojedynczy

Wybór innych układów szablonów, takich jak sekcyjny, dwukierunkowy, asymetryczny, dwukierunkowy oraz łączony, symetryczny, wiąże się z pewnymi błędami myślowymi i nieodpowiednim podejściem do produkcji odzieży z wełnianego flauszu. Układ sekcyjny, choć może być użyteczny w innych kontekstach, nie jest optymalny w przypadku jednolitych materiałów, które wymagają spójności. Dodatkowo, dwukierunkowy układ wprowadza zamieszanie w kontekście kierunku wzoru i struktury tkaniny, co może prowadzić do nieestetycznych efektów końcowych. Asymetryczność w przypadku materiałów takich jak flausz, charakteryzujących się specyficzną teksturą, może zaburzyć naturalny wygląd odzieży, a także wpłynąć na komfort noszenia, co jest kluczowe dla użytkowników. W kontekście dobrych praktyk branżowych, zaleca się unikanie takich układów w produkcji odzieży, gdyż mogą one prowadzić do zwiększonej ilości odpadów oraz problemów jakościowych. Zrozumienie struktury materiału i jego zachowania w procesie produkcji jest niezbędne, aby uniknąć problemów, takich jak krzywe szycia czy nierówne wykończenia, które mogą zniweczyć całe starania projektanta. Dlatego kluczowe jest, aby układ szablonów był dostosowany do specyfiki materiału, co w przypadku flauszu wymaga zastosowania podejścia jednokierunkowego i pojedynczego.

Pytanie 23

Aby rozpocząć produkcję wykrojów do odzieży w warunkach przemysłowych, konieczne są

A. szablony części produktów

B. rysunki techniczne produktów

C. rysunki układów szablonów

D. formy elementów wzorów

Rysunki techniczne i szablony odzieży są ważne w produkcji, ale same w sobie nie wystarczą do uruchomienia produkcji wykrojów na dużą skalę. Te rysunki dają nam informacje o tym, jak ma wyglądać odzież, ale nie mówią, jak je układać na tkaninie. A to jest bardzo ważne, zwłaszcza w produkcji masowej, gdzie każdy centymetr tkaniny się liczy. Szablony są potrzebne do wycinania części odzieży, ale ich użycie bez dobrego planu układu może prowadzić do dużych strat materiałowych. Formy wzorów też wymagają precyzyjnego określenia, jak powinny być ułożone, aby cięcie było efektywne. Wiele firm niestety polega na intuicji, zamiast korzystać z rysunków układów szablonów, co często kończy się marnowaniem materiałów i brakiem efektywności. Dlatego warto zrozumieć, że rysunki układów szablonów to klucz do dobrego planowania w produkcji odzieży.

Pytanie 24

Dostosowanie do figury prostej sukni z zaszewkami piersiowymi, za luźnej na linii talii, obejmuje między innymi pogłębienie istniejących lub stworzenie nowych zaszewek

A. pionowych z przodu i z tyłu

B. od linii ramienia z przodu i z tyłu

C. od linii dekoltu z przodu

D. barkowych z tyłu

Wybór odpowiedzi dotyczących zaszewek od linii podkroju szyi w przodzie, barkowych w tyle, czy od linii ramienia w przodzie i tyle nie jest poprawny, ponieważ te techniki nie są odpowiednie dla procesu dopasowywania sylwetki prostej sukni, która ma zaszewki piersiowe. Zaszewek od podkroju szyi używa się głównie w górnych częściach odzieży, takich jak bluzki czy żakiety, aby podkreślić formę dekoltu, co w przypadku sukni nie rozwiązuje problemu z nadmiarem materiału w okolicach talii. Podobnie, zaszewki barkowe w tyle są często stosowane w odzieży męskiej lub w damskich kurtkach, ale nie wpływają na kształt sukni, która wymaga innego podejścia. Wreszcie, zaszewki od linii ramienia w przodzie i tyle mogą być użyteczne w kontekście wykończenia rękawów, ale nie rozwiążą problemu luźnej talii. Zrozumienie, kiedy i jak zastosować konkretne rodzaje zaszewek, jest kluczowe w krawiectwie, a nieodpowiednie ich stosowanie prowadzi do nieestetycznych efektów oraz dyskomfortu w noszeniu. Warto zwrócić uwagę na praktyczne aspekty dopasowywania, takie jak wykonanie próbnych przymiarek oraz dopasowanie głębokości zaszewek w zależności od indywidualnych wymagań sylwetki.

Pytanie 25

Aby ręcznie wykonać dziurki w bawełnianej bluzce dla dziewczynki, należy użyć ściegu

A. stębnowy

B. pętelkowy

C. dziergany

D. zakopiański

Odpowiedzi zakopiański, stębnowy oraz pętelkowy nie są odpowiednie do odszycia dziurek w bawełnianej bluzce dziewczęcej, ponieważ każda z tych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie zgadza się z wymaganiami tego zadania. Ścieg zakopiański, znany głównie z haftu, jest bardziej dekoracyjny i nie jest przeznaczony do tworzenia dziurek, które muszą być funkcjonalne oraz wytrzymałe. Użycie tego ściegu do dziurek mogłoby prowadzić do ich niestrukturalności oraz łatwego uszkodzenia. Ścieg stębnowy jest z kolei techniką wykorzystywaną do szycia szwów, ale nie ma on odpowiednich właściwości elastycznych, co czyni go niewłaściwym wyborem do odszycia dziurek, które wymagają pewnej swobody ruchu, aby umożliwić łatwe wciąganie guzika. Z kolei ścieg pętelkowy, mimo że używany w niektórych technikach szycia, również nie nadaje się do tego celu, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej struktury ani wytrzymałości, które są niezbędne w przypadku dziurek. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji estetycznej i funkcjonalnej podczas wyboru ściegu, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że dziurki powinny być zarówno praktyczne, jak i estetyczne, a odpowiedni ścieg, jak dziergany, spełnia te wymagania.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Śpioszki dla niemowląt powinny być wykonane z rozciągliwej dzianiny

A. bawełnianej

B. poliestrowej

C. poliamidowej

D. jedwabnej

Wybór materiałów do produkcji odzieży dziecięcej, w tym śpioszków, jest kluczowy dla zapewnienia odpowiedniego komfortu i bezpieczeństwa. Zastosowanie poliamidu w odzieży dziecięcej może wydawać się atrakcyjne ze względu na jego wytrzymałość i elastyczność, jednak poliamid jest syntetycznym włóknem, które nie jest tak oddychające jak bawełna. Może to prowadzić do przegrzewania się dziecka, co jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ niemowlęta mają ograniczoną zdolność do regulacji temperatury ciała. Jedwab, chociaż jest luksusowym materiałem, nie jest praktyczny dla niemowląt ze względu na swoją delikatność i wysoką cenę, co czyni go mniej dostępnym rozwiązaniem dla codziennego użytku. Poliester, pomimo że jest trwały i łatwy w pielęgnacji, również nie dostarcza odpowiedniej wentylacji i może powodować podrażnienia skóry. Materiały syntetyczne często zawierają chemikalia, które mogą być niebezpieczne dla wrażliwej skóry niemowląt. Wybierając odzież dla dzieci, warto kierować się nie tylko estetyką, ale przede wszystkim właściwościami materiału, jego bezpieczeństwem oraz komfortem noszenia. Dobrą praktyką jest stosowanie naturalnych włókien, takich jak bawełna, które są znane z właściwości hipoalergicznych oraz komfortu cieplnego, co czyni je najlepszym wyborem dla niemowląt.

Pytanie 28

Do punktu usługowego zgłosiła się klientka z prośbą o wszycie zamka błyskawicznego do spodni i wydłużenie nogawek. Jaka będzie cena wykonania usługi, jeżeli w zakładzie obowiązuje cennik usług określony w przedstawionej tabeli?

Cennik usług
Rodzaj usługi	Cena
Poszerzenie lub zwężenie wyrobu	20,00 zł
Skrócenie lub wydłużenie długości wyrobu, rękawów, nogawek	15,00 zł
Wszycie zamka	20,00 zł

A. 40,00 zł

B. 15,00 zł

C. 20,00 zł

D. 35,00 zł

Odpowiedź 35,00 zł jest jak najbardziej trafna! Klientka poprosiła o dwie usługi: wszycie zamka błyskawicznego i wydłużenie nogawek spodni. Jeśli spojrzymy na cennik, to widzimy, że za wszycie zamka płacimy 20,00 zł, a za wydłużenie nogawek 15,00 zł. Jak to dodasz, to wychodzi właśnie 35,00 zł. Właśnie tak powinno się podchodzić do wyceny w krawiectwie – klarownie i dokładnie. Ważne, żeby przy realizacji takich zleceń dobrze określić, co ma być zrobione, bo to wpływa na zadowolenie klienta. Dobrą praktyką jest też informowanie ludzi o kosztach przed rozpoczęciem pracy. Dzięki temu unikniemy nieporozumień, a klient zyska zaufanie do nas jako usługodawcy. Generalnie, umiejętność korzystania z cenników i ich aplikacja jest naprawdę kluczowa, żeby dobrze zarządzać zakładem krawieckim i na tym jeszcze dobrze zarobić.

Pytanie 29

Do wytwarzania odzieży nie nadaje się materiał

A. ze zniekształconą krajką

B. z uszkodzonym brzegiem

C. z nierównomierną barwą

D. z pojedynczą blizną

Tkanina z pojedynczą blizną jest uważana za niewłaściwą do produkcji wyrobu odzieżowego, ponieważ blizny oznaczają uszkodzenia, które mogą wpływać na wytrzymałość i estetykę finalnego produktu. Przy produkcji odzieży kluczowe jest, aby materiały były nie tylko estetyczne, ale także mocne i trwałe. Przykładowo, blizny mogą prowadzić do osłabienia struktury tkaniny, co może skutkować łatwiejszym przerwaniem lub rozerwaniem w trakcie użytkowania. W branży odzieżowej istnieją standardy jakości, które określają akceptowalne wady materiału. Zgodnie z normami ISO 9001, należy unikać użycia tkanin z jakimikolwiek widocznymi wadami, które mogą wpłynąć na jakość końcowego produktu. W praktyce, tkaniny powinny być starannie kontrolowane przed rozpoczęciem procesu szycia, aby zapewnić, że spełniają wymagania jakościowe, a ich trwałość nie będzie kwestionowana. Wybierając odpowiednie materiały, producenci minimalizują ryzyko reklamacji i zwiększają satysfakcję klientów.

Pytanie 30

Jaki rodzaj ściegu łańcuszkowego powinno się zastosować do łączenia fragmentów sukni damskiej wykonanej z dzianiny, nie obrabiając ich krawędzi?

A. Obrzucający czteronitkowy

B. Pokrywający czteronitkowy

C. Obrzucający trzynitkowy

D. Prosty dwunitkowy

Wybór innych rodzajów ściegów łańcuszkowych, takich jak obrzucający trzynitkowy, obrzucający czteronitkowy czy pokrywający czteronitkowy, jest nieodpowiedni w kontekście łączenia elementów sukni z dzianiny bez wykończenia krawędzi. Ścieg obrzucający trzynitkowy, mimo że jest często wykorzystywany do zabezpieczania krawędzi tkanin, nie gwarantuje elastyczności, co jest kluczowe przy pracy z dzianiną. Jego struktura bardziej nadaje się do tkanin wiskozowych i bawełnianych, które nie wymagają tak dużej rozciągliwości. Z kolei obrzucający czteronitkowy, choć zapewnia solidne wykończenie, jest przeznaczony do wzmacniania krawędzi szwów, co w przypadku materiałów elastycznych może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak marszczenie. Zastosowanie pokrywającego czteronitkowego ściegu jest równie niewłaściwe, ponieważ ma on na celu głównie ukrycie szwów, co nie jest wymagane, gdy decydujemy się na prosty ścieg łączący. W rezultacie, wybierając niewłaściwy ścieg, można narazić projekt na estetyczne i funkcjonalne niedociągnięcia, które mogą wpływać na zadowolenie klientów oraz trwałość gotowego wyrobu. Zrozumienie różnic w ściegach oraz ich zastosowań jest niezbędne do prawidłowego wykonania odzieży, co potwierdzają standardy branżowe oraz najlepsze praktyki w szyciu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Określ powód występowania fałd poprzecznych w górnej części rękawa.

A. Rękaw zbyt mocno wszyty do przodu

B. Rękaw zbyt mocno wszyty do tyłu

C. Zbyt niska główka rękawa

D. Zbyt wysoka główka rękawa

Zbyt wysoka główka rękawa jest istotnym czynnikiem wpływającym na występowanie fałd poprzecznych w górnej części rękawa. Główka rękawa odnosi się do kształtu i wysokości tkaniny, która jest wszywana w ramieniu odzieży. Kiedy główka rękawa jest zbyt wysoka, nadmiar materiału nie może swobodnie opadać, co prowadzi do powstawania nieestetycznych fałd w tej okolicy. W praktyce, aby uniknąć tego problemu, projektanci mody i krawcy powinni dokładnie zmierzyć i dopasować wysokość główki rękawa do sylwetki noszącego oraz stylu odzieży. W przypadku odzieży sportowej, gdzie ruchłość jest kluczowa, odpowiednia wysokość główki rękawa zapewnia komfort i swobodę ruchów. Dobrą praktyką jest także testowanie prototypów, aby określić, czy główka rękawa jest odpowiednio zaprojektowana, co może pomóc w uniknięciu późniejszych poprawek.

Pytanie 33

Przy obliczaniu kosztów materiałów oraz akcesoriów niezbędnych do uszycia damskiej spódnicy o długości 60 cm, która posiada podszewkę oraz zamek błyskawiczny, należy uwzględnić

A. 65 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy

B. 66 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki i zamek błyskawiczny

C. 60 cm tkaniny zasadniczej, 50 cm podszewki i zamek błyskawiczny

D. 70 cm tkaniny zasadniczej, 55 cm podszewki oraz zamek rozdzielczy

Odpowiedź wskazująca na 66 cm tkaniny zasadniczej, 60 cm podszewki oraz zamek błyskawiczny jest prawidłowa, ponieważ idealnie odzwierciedla wymagania związane z uszyciem spódnicy damskiej o długości 60 cm. Przy obliczaniu ilości materiału, należy wziąć pod uwagę dodatkowe centymetry, które są potrzebne na zakładki, szwy oraz ewentualne korekty. W przypadku tkaniny zasadniczej, 66 cm to standardowy wymiar, który uwzględnia również zapas na szwy boczne i dolny, co jest zgodne z praktykami projektowania odzieży. Z kolei 60 cm podszewki jest wystarczające, aby odpowiednio wykończyć wnętrze spódnicy, a zamek błyskawiczny jest niezbędny dla funkcjonalności produktu. Przykładowo, w standardowych procedurach szycia, zaleca się posiadanie minimum 5 cm zapasu na dolnej krawędzi, co uzasadnia wybór 66 cm tkaniny. Dobrze zaplanowane obliczenia materiałowe są kluczowe dla efektywności produkcji oraz minimalizacji odpadów. W branży odzieżowej stosuje się również metody takie jak draperia, aby lepiej zobrazować proporcje materiału w stosunku do projektu.

Pytanie 34

Jakie wymiary krawcowa powinna zmierzyć u klientki, aby obliczyć ilość tkaniny gładkiej o szerokości 150 cm, jaką zamierza ona kupić na uszycie żakietu?

A. Długość rękawa, wzrost

B. Długość żakietu, obwód bioder

C. Wzrost, obwód klatki piersiowej

D. Długość żakietu, długość rękawa

Pomiar wzrostu i obwodu klatki piersiowej są ważne, ale to mało, żeby naprawdę dobrze obliczyć, ile tkaniny potrzeba na żakiet. Wzrost może pomóc w określeniu ogólnej długości ciała, ale to nie daje pełnego obrazu, jeżeli chodzi o materiał. Obwód klatki piersiowej jest istotny dla dopasowania górnej części żakietu, ale nie mówi bezpośrednio, ile materiału jest potrzebne. Klientka może mieć różne preferencje co do długości żakietu, dlatego to tylko pomiary długości żakietu i rękawa dają krawcowej info, ile tkaniny zamówić. Jak pomiary są niedokładne, to można zamówić za dużo albo za mało materiału, co jest totalnie niepotrzebne. I jeszcze, długość rękawa liczy się dla wygody noszenia, bo jak źle zmierzysz, to może być niewygodne. Dlatego w projektowaniu odzieży trzeba się skupić na wymiarach, które mają realny wpływ na konstrukcję odzieży, a nie tylko na ogólnych proporcjach ciała, co często jest błędem.

Pytanie 35

Aby zwęzić klasyczne męskie spodnie z materiału wełnianego na wysokości pasa o 3 cm, należy

A. pogłębić zaszewki z tyłu oraz skrócić pasek

B. zwęzić spodnie razem z paskiem w miejscu szwu siedzeniowego

C. zwęzić spodnie w szwach bocznych i skrócić pasek

D. skrócić pasek, a nadmiar spodni naddać

Wszystkie pozostałe odpowiedzi sugerują nieprawidłowe metody zwężania spodni, które mogą prowadzić do nieestetycznych rezultatów. Pogłębianie zaszewek w tyle oraz skracanie paska może spowodować, że spodnie nie będą dobrze osadzone w okolicy pasa, co może prowadzić do ich nieestetycznego wyglądu lub niewłaściwego dopasowania. To podejście pomija fakt, że zaszewki są używane do formowania kształtu odzieży na ciele, a ich pogłębianie może jedynie ograniczyć swobodę ruchów. Zwężanie spodni tylko w szwach bocznych, a następnie skrócenie paska, również nie jest zalecane, ponieważ może prowadzić do asymetrii w dopasowaniu, co jest wysoce niepożądane w każdym typie odzieży, szczególnie w formalnych. Sugerowanie skracania paska i dodawania nadmiaru materiału do spodni jest także błędne, ponieważ prowadzi do nadmiernego materiału w okolicy pasa, co z kolei negatywnie wpływa na estetykę spodni oraz komfort ich noszenia. Pracując nad przeróbkami, bardzo ważne jest, by unikać dodawania materiału tam, gdzie to nie jest potrzebne, ponieważ może to prowadzić do problemów z ułożeniem się materiału i stworzyć niepożądane fałdy. W każdej z tych niepoprawnych koncepcji brakuje uwzględnienia kluczowej zasady, jaką jest zachowanie harmoni i proporcji w odzieży, co jest fundamentalne w profesjonalnym szyciu.

Pytanie 36

W jakim celu nanosi się punkty montażowe na wykrój rękawa oraz na wykroje przodu i tyłu?

A. Prawidłowego połączenia rękawa z przodem i tyłem

B. Oznaczenia krawędzi i narożników rękawa oraz przodu i tyłu

C. Oznaczenia dodatku konstrukcyjnego na rękawie oraz przodzie i tyłu

D. Wyznaczania nitki osnowy na rękawie oraz przodzie i tyle

Zaznaczanie dodatku konstrukcyjnego na rękawie, przodzie i tyle oraz oznaczanie krawędzi i naroża rękawa, przodu i tyłu to koncepcje, które nie oddają rzeczywistego celu punktów montażowych. Dodatek konstrukcyjny, choć istotny w szyciu, nie jest bezpośrednio powiązany z precyzyjnym łączeniem poszczególnych elementów odzieży. Zazwyczaj dodatki konstrukcyjne są istotne dla określenia miejsca, w którym następuje szycie, ale nie mają one bezpośredniego wpływu na dopasowanie, które jest kluczowe dla funkcji montażu. Podobnie, zaznaczanie krawędzi i naroży, choć przydatne w kontekście ogólnej orientacji w wykroju, nie spełnia roli punktów montażowych, które mają za zadanie zapewnić prawidłową alignację poszczególnych części odzieży. Wyznaczanie nitki osnowy na rękawie oraz przodzie i tyle jest inną techniką, która odnosi się do kierunku tkania i stabilności materiału, ale nie ma bezpośredniego wpływu na proces montażu. Rozumienie tych pojęć jest kluczowe, aby unikać typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwego szycia, wpływając na ogólną jakość i estetykę odzieży. W praktyce, każdy etap produkcji odzieży powinien być oznaczony zgodnie z zaleceniami, aby zapewnić, że wszystkie elementy współpracują ze sobą w sposób harmonijny, co jest kluczowe dla uzyskania efektywnego i estetycznie zrealizowanego wyrobu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Jaką metodę klejenia wykorzystuje się do połączenia paska spodniowego z wkładem klejowym?

A. Wkładów sztywnikowych

B. Wkładów konstrukcyjnych

C. Małych wklejek

D. Wielkopowierzchniowego klejenia

Odpowiedzi wskazujące na inne techniki klejenia, takie jak wkłady sztywnikowe, wielkopowierzchniowe klejenie czy wkłady konstrukcyjne, opierają się na błędnych założeniach dotyczących zastosowania i funkcji tych metod. Wkłady sztywnikowe są zazwyczaj używane w projektowaniu odzieży, gdzie wymagane jest wzmocnienie strukturalne, ale nie są odpowiednie do łączenia pasków z wkładami klejowymi. Z kolei wielkopowierzchniowe klejenie to technika, która sprawdza się przy dużych powierzchniach, gdzie wymagane jest silne połączenie, lecz w przypadku detali takich jak paski do spodni, staje się to niepraktyczne i nieefektywne. Wkłady konstrukcyjne, chociaż mogą oferować stabilność, z reguły są stosowane w większych projektach, gdzie struktura materiału odgrywa kluczową rolę w funkcjonalności odzieży. Powszechny błąd to mylenie specyfiki zastosowania różnych technik klejenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru metody w stosunku do wymagań danego produktu. Każda z wymienionych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, lecz w kontekście łączenia paska z wkładem klejowym, małe wklejki okazują się najbardziej efektywne, łącząc wytrzymałość z estetyką, co jest kluczowe w produkcji odzieży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej