Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 19:56
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 20:06

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie znaczenie ma zapis /26 w adresie IPv4 192.168.0.0/26?

A. Liczba bitów o wartości 1 w masce

B. Liczba bitów o wartości 0 w adresie

C. Liczba bitów o wartości 0 w masce

D. Liczba bitów o wartości 1 w adresie

Ta odpowiedź jest jak najbardziej trafna, bo zapis /26 oznacza, że w masce podsieci adresu IPv4 192.168.0.0 mamy 26 bitów o wartości 1. W skrócie, maska podsieci jest bardzo ważna, bo pozwala nam określić, która część adresu to sieć, a która to urządzenia. Kiedy mamy maskę /26, to pierwsze 26 bitów to właśnie bity maski, a zostałe 6 bitów (32 minus 26) możemy użyć do adresowania hostów. To w praktyce znaczy, że w takiej podsieci możemy mieć maks 64 adresy IP, z czego 62 będą dostępne dla urządzeń, bo musimy usunąć adres sieci i adres rozgłoszeniowy. Taka maska przydałaby się w małej sieci biurowej, gdzie nie ma więcej niż 62 urządzenia, więc zarządzanie adresami IP jest łatwiejsze. Dobrze jest pamiętać, że odpowiednie wykorzystanie maski podsieci może znacznie poprawić ruch w sieci oraz efektywność wykorzystania zasobów.

Pytanie 2

Aby uzyskać spis wszystkich dostępnych urządzeń w sieci lokalnej, należy użyć aplikacji typu

A. IP scanner

B. spoofer

C. port scanner

D. sniffer

Programy typu IP scanner są narzędziami, które skanują lokalną sieć w celu identyfikacji wszelkich dostępnych urządzeń. Używają protokołów takich jak ICMP (Internet Control Message Protocol) do wysyłania zapytań do adresów IP w określonym zakresie, a następnie odbierają odpowiedzi, które umożliwiają zidentyfikowanie aktywnych hostów. Przykłady takich programów to Advanced IP Scanner czy Angry IP Scanner, które nie tylko pokazują adresy IP, ale także dodatkowe informacje, takie jak nazwy hostów i adresy MAC. W praktyce, korzystanie z IP skanera jest kluczowe w procesach zarządzania siecią i diagnozowania problemów, ponieważ pozwala administratorom szybko zorientować się, jakie urządzenia są podłączone do sieci, co jest niezbędne w kontekście bezpieczeństwa i optymalizacji zasobów. Dobre praktyki w używaniu IP skanera obejmują regularne skanowanie sieci oraz monitorowanie nieautoryzowanych urządzeń, co może zapobiec potencjalnym zagrożeniom dla bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 3

Usługi wspierające utrzymanie odpowiedniej kondycji oraz poziomu bezpieczeństwa sieci kontrolowanej przez Serwer Windows to

A. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory

B. Usługi certyfikatów Active Directory

C. Usługi wdrażania systemu Windows

D. Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego

Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego (Network Policy and Access Services, NPAS) stanowią istotny element infrastruktury serwerowej Windows, odpowiadając za zarządzanie dostępem do zasobów sieciowych oraz egzekwowanie polityk bezpieczeństwa. Ich główną funkcją jest kontrola dostępu do sieci, co obejmuje autoryzację, uwierzytelnianie oraz audyt. Dzięki zastosowaniu tych usług, administratorzy mogą definiować i wdrażać polityki, które decydują, które urządzenia mogą uzyskać dostęp do sieci, w oparciu o zdefiniowane zasady. Przykładem może być sytuacja, w której urządzenia mobilne pracowników są sprawdzane pod kątem zgodności z politykami bezpieczeństwa przed dopuszczeniem do sieci korporacyjnej. Usługi te wspierają również protokoły takie jak RADIUS, co umożliwia centralne zarządzanie dostępem i logowaniem użytkowników. W kontekście zabezpieczeń, NPAS spełnia standardy branżowe dotyczące bezpieczeństwa sieci, takie jak ISO/IEC 27001, pomagając organizacjom w utrzymywaniu wysokiego poziomu zabezpieczeń i zgodności z regulacjami prawnymi.

Pytanie 4

Jaką rolę pełni serwer Windows Server, która pozwala na centralne zarządzanie i ustawianie tymczasowych adresów IP oraz związanych z nimi danych dla komputerów klienckich?

A. Serwer telnet

B. Usługi udostępniania plików

C. Serwer DHCP

D. Usługi pulpitu zdalnego

Wybór odpowiedzi związanej z serwerem telnet, usługami udostępniania plików czy usługami pulpitu zdalnego świadczy o nieporozumieniu dotyczącym roli i funkcji poszczególnych komponentów systemu Windows Server. Serwer telnet to narzędzie wykorzystywane do zdalnego logowania do systemów, co pozwala na zdalne wykonywanie poleceń, ale nie ma związku z przydzielaniem adresów IP czy konfiguracją sieci. Usługi udostępniania plików koncentrują się na przechowywaniu i udostępnianiu plików w sieci, co również nie obejmuje zarządzania adresami IP. Z kolei usługi pulpitu zdalnego umożliwiają zdalny dostęp do interfejsu użytkownika systemu, co również nie jest związane z zarządzaniem konfiguracją sieci. Często błędem jest mylenie funkcji związanych z dostępem do systemów i ich konfigurowaniem z rolą zarządzania adresami IP. Takie nieporozumienie może prowadzić do niewłaściwego podejścia do zarządzania siecią, co w praktyce skutkuje mniejszą efektywnością i większymi trudnościami w administracji. Wiedza na temat specyficznych ról serwerów pozwoli unikać takich pomyłek i przyczyni się do lepszego zarządzania infrastrukturą IT oraz optymalizacji procesów w organizacji.

Pytanie 5

Podczas analizy ruchu sieciowego z użyciem sniffera zaobserwowano, że urządzenia komunikują się za pośrednictwem portów
20 oraz 21. Można stwierdzić, przy założeniu standardowej konfiguracji, że monitorowanym protokołem jest protokół

A. SSH

B. DHCP

C. FTP

D. SMTP

Odpowiedź FTP (File Transfer Protocol) jest prawidłowa, ponieważ porty 20 i 21 są standardowo przypisane do tego protokołu. Port 21 jest używany do inicjowania połączeń, podczas gdy port 20 jest wykorzystywany do przesyłania danych w trybie aktywnym. FTP jest szeroko stosowany do transferu plików między komputerami w sieci, co czyni go kluczowym narzędziem w administracji systemami oraz na serwerach. Z perspektywy praktycznej, FTP znajduje zastosowanie w zarządzaniu plikami na serwerach, takich jak przesyłanie aktualizacji stron internetowych, pobieranie plików z serwerów FTP oraz synchronizacja plików między różnymi urządzeniami. Warto również zwrócić uwagę, że istnieją różne warianty FTP, takie jak FTPS (FTP Secure) oraz SFTP (SSH File Transfer Protocol), które oferują dodatkowe funkcje zabezpieczeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 6

Adres sieci 172.16.0.0 zostanie podzielony na równe podsieci, z których każda obsługiwać będzie maksymalnie 510 użytecznych adresów. Ile podsieci zostanie stworzonych?

A. 128

B. 32

C. 64

D. 252

W przypadku prób podziału adresu 172.16.0.0 na podsieci, które nie spełniają wymogu co najmniej 510 użytecznych adresów, występuje wiele typowych błędów myślowych. Niektóre odpowiedzi sugerują niewłaściwą liczbę podsieci, co wynika z błędnej interpretacji użytecznych adresów w danej sieci. Na przykład, wybierając 64 podsieci, można by myśleć, że wystarczyłoby 6 bitów do identyfikacji podsieci (2^6 = 64), co jest prawdą, ale zapominamy o tym, że każda z tych podsieci musiałaby mieć wystarczającą liczbę adresów hostów. Sześć bitów daje tylko 62 użyteczne adresy (2^6 - 2), co nie spełnia wymogu 510. Inna nieprawidłowa koncepcja polega na pomieszaniu liczby podsieci z dostępną ilością adresów w podsieci. Wybierając 252 podsieci, przyjęto, że wystarczą 8 bitów, co również nie jest prawidłowe, ponieważ 8 bitów daje 256 adresów, ale znowu tylko 254 użyteczne adresy. Ostatecznie, wybór 32 podsieci również jest błędny, ponieważ 2^5 = 32 podsieci nie dostarcza wystarczającej liczby użytecznych adresów, będąc ograniczonym do 30. To wszystko pokazuje, jak ważne jest nie tylko zrozumienie algorytmu podziału adresów, ale także umiejętność zastosowania tej wiedzy w praktyce oraz znajomość zasad dotyczących obliczania użytecznych adresów w każdej z podsieci.

Pytanie 7

Aby sprawdzić funkcjonowanie serwera DNS w systemach Windows Server, można wykorzystać narzędzie nslookup. Gdy w poleceniu podamy nazwę komputera, np. nslookup host.domena.com, nastąpi weryfikacja

A. aliasu przypisanego do rekordu adresu domeny

B. obu stref przeszukiwania, najpierw wstecz, a następnie do przodu

C. strefy przeszukiwania wstecz

D. strefy przeszukiwania do przodu

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące działania systemów DNS. Strefa przeszukiwania wstecz, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, jest odpowiedzialna za tłumaczenie adresów IP na odpowiadające im nazwy domenowe. Użycie nslookup z adresem IP prowadziłoby do tego rodzaju zapytania, jednak w przypadku podania pełnej nazwy domeny, jak w podanym przykładzie, to strefa przeszukiwania do przodu jest tym, co jest wykorzystywane. Wspomniany alias dla rekordu adresu domeny również może wprowadzać w błąd, ponieważ nslookup nie sprawdza aliasów, gdy głównym celem jest uzyskanie adresu IP z nazwy domeny, ale zazwyczaj można to zrobić za pomocą opcji typu CNAME. Kluczowym błędem jest błędne zrozumienie funkcji narzędzia nslookup oraz roli poszczególnych stref w procesie rozwiązywania nazw. W praktyce, aby skutecznie diagnozować problemy z DNS, należy znać rolę stref przeszukiwania do przodu oraz wstecz, a także umieć korzystać z nslookup, aby odpowiednio testować i weryfikować rekordy DNS, co jest istotne w zarządzaniu infrastrukturą sieciową.

Pytanie 8

NAT64 (Network Address Translation 64) to proces, który przekształca adresy

A. adresy MAC na adresy IPv4

B. adresy IPv4 na adresy MAC

C. adresy IPv4 na adresy IPv6

D. prywatne na publiczne adresy

NAT64 (Network Address Translation 64) to mechanizm, który umożliwia komunikację między sieciami IPv6 a IPv4 poprzez translację adresów. Jego głównym celem jest umożliwienie urządzeniom w sieci IPv6 komunikację z zasobami dostępnymi tylko w sieci IPv4. W praktyce, NAT64 mapuje adresy IPv4 do adresów IPv6, co jest niezwykle ważne w kontekście rosnącej liczby urządzeń korzystających z IPv6, podczas gdy nadal istnieje wiele usług i systemów operacyjnych opartych na IPv4. Przykładem zastosowania NAT64 może być sytuacja, gdy organizacja migruje z IPv4 na IPv6, a jednocześnie musi zapewnić dostęp do starszych aplikacji działających tylko w IPv4. Dzięki NAT64, użytkownicy mogą korzystać z tych usług bez potrzeby modyfikacji infrastruktury lub aplikacji. Warto także wspomnieć, że NAT64 działa w tandemie z innym protokołem, zwanym DNS64, który przekształca zapytania DNS w taki sposób, aby umożliwić urządzeniom IPv6 odnalezienie zasobów IPv4. Tego rodzaju rozwiązanie jest zgodne z obowiązującymi standardami IETF i jest szeroko stosowane w nowoczesnych architekturach sieciowych.

Pytanie 9

Aby stworzyć las w strukturze katalogowej AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest zrealizowanie co najmniej

A. czterech drzew domeny

B. trzech drzew domeny

C. dwóch drzew domeny

D. jednego drzewa domeny

Błędne odpowiedzi opierają się na niepełnym zrozumieniu struktury Active Directory oraz roli lasów i drzew domeny. Zakładając, że do utworzenia lasu wymagana jest większa liczba drzew domeny, można mylnie sugerować, że każdy las musi mieć co najmniej dwa lub więcej drzew. W rzeczywistości, las to hierarchiczna struktura, w której może istnieć jedno lub więcej drzew, a każde drzewo może składać się z jednej lub wielu domen. Typowym błędem myślowym jest mylenie hierarchii lasów i drzew z koniecznością posiadania wielu drzew w każdej organizacji. W praktyce, większość małych i średnich organizacji może skutecznie zarządzać swoimi zasobami wykorzystując tylko jedno drzewo w lesie. Tworzenie dodatkowych drzew jest zazwyczaj uzasadnione tylko w przypadku specyficznych potrzeb, takich jak różnice w politykach bezpieczeństwa, wymagania dotyczące zarządzania użytkownikami lub potrzeba izolacji zasobów. Wprowadzenie zbyt wielu drzew domeny prowadzi do nadmiernej złożoności oraz trudności w administracji, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami. Stąd, odpowiedzi sugerujące więcej niż jedno drzewo, wyrażają mylne przekonanie o konieczności skomplikowanej struktury w każdej organizacji, co nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistej architekturze AD DS.

Pytanie 10

Jak wygląda konwencja zapisu ścieżki do zasobu sieciowego według UNC (Universal Naming Convention)?

A. //nazwa_komputera/nazwa_zasobu

B. \nazwa_komputera azwa_zasobu

C. //nazwa_zasobu/nazwa_komputera

D. \nazwa_zasobu azwa_komputera

Odpowiedź \nazwa_komputera\nazwa_zasobu jest prawidłowa, ponieważ zapis ścieżki do udziału sieciowego zgodny z Konwencją Uniwersalnego Nazewnictwa (UNC) przyjmuje formę \\nazwa_komputera\nazwa_zasobu. UNC jest standardem stosowanym w systemach operacyjnych Windows, który pozwala na jednoznaczne zidentyfikowanie zasobów sieciowych, takich jak foldery czy pliki, w sieci lokalnej. Przykładowo, jeśli mamy komputer o nazwie "serwer" oraz folder udostępniony o nazwie "dokumenty", poprawna ścieżka UNC do tego folderu będzie brzmiała \\serwer\dokumenty. Używanie UNC w praktyce ułatwia dostęp do zdalnych zasobów bez potrzeby mapowania ich jako dysków lokalnych, co jest praktyką rekomendowaną w wielu środowiskach biznesowych, zwłaszcza w zdalnym dostępie do zasobów. Dodatkowo, korzystanie z tej konwencji minimalizuje ryzyko błędów związanych z różnymi literami dysków oraz zapewnia większą elastyczność w dostępie do zasobów sieciowych.

Pytanie 11

Jakie jest IP sieci, w której funkcjonuje host o adresie 192.168.176.125/26?

A. 192.168.176.192

B. 192.168.176.0

C. 192.168.176.128

D. 192.168.176.64

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że adres 192.168.176.0 odnosi się do pierwszej podsieci, jednak nie jest to poprawna odpowiedź w kontekście pytania, ponieważ dotyczy adresu sieci, a nie konkretnej podsieci, w której znajduje się host. W przypadku adresu 192.168.176.128, jest on również nieprawidłowy, ponieważ znajduje się poza zakresem podsieci 192.168.176.0/26. Adres ten jest częścią kolejnej podsieci, co prowadzi do błędnych wniosków o przynależności hosta do tej sieci. Adres 192.168.176.192 również nie jest poprawny, ponieważ znajduje się w dalszej podsieci, co wskazuje na brak zrozumienia zasady podziału adresów w sieciach IP. Często spotykanym błędem jest nieprawidłowe określenie, która podsieć jest używana, co prowadzi do niepoprawnego przypisania adresów IP. W kontekście standardów adresacji IP, zrozumienie maski podsieci oraz zakresu adresów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami lokalnymi. Warto pamiętać, że w przypadku CIDR, adresy podsieci są zdefiniowane przez pierwsze bity maski, co powinno być uwzględnione przy określaniu przynależności adresów IP do określonych podsieci.

Pytanie 12

Aby utworzyć kontroler domeny w środowisku systemów Windows Server na lokalnym serwerze, należy zainstalować rolę

A. usług certyfikatów w Active Directory

B. usług zarządzania prawami dostępu w Active Directory

C. usług domenowej w Active Directory

D. usług LDS w Active Directory

Utworzenie kontrolera domeny w środowisku Windows Server jest kluczowym krokiem w ustanawianiu struktury Active Directory, a odpowiedzialna za to rola to usługi domenowej w usłudze Active Directory. Ta rola pozwala na zarządzanie zasobami sieciowymi, takimi jak komputery, użytkownicy i grupy, w centralny sposób. Kontroler domeny jest odpowiedzialny za autoryzację i uwierzytelnianie użytkowników oraz komputerów w sieci, co jest fundamentalne dla zabezpieczenia dostępu do zasobów. Przykładem zastosowania tej roli może być zbudowanie infrastruktury IT w firmie, gdzie kontroler domeny umożliwia wdrożenie polityk grupowych, co z kolei ułatwia zarządzanie konfiguracjami komputerów i bezpieczeństwem. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie posiadania dobrze zorganizowanej struktury zarządzania IT, a usługi domenowe w Active Directory są kluczowym elementem tej struktury, wspierającym zautomatyzowane zarządzanie oraz centralizację usług.

Pytanie 13

Aplikacja, która pozwala na przechwytywanie pakietów oraz analizowanie aktywności w sieci, to

A. skaner Wifi

B. firewall

C. skaner sieci

D. oprogramowanie antywirusowe

Skaner sieci to narzędzie, które umożliwia przechwytywanie pakietów i monitorowanie ruchu w sieci, co czyni je niezwykle przydatnym w zarządzaniu bezpieczeństwem i diagnostyką sieci. Działa na zasadzie analizy transmisji danych, co pozwala na identyfikację potencjalnych zagrożeń, wykrywanie nieautoryzowanych urządzeń w sieci oraz monitorowanie wydajności. Przykładem zastosowania skanera sieci jest analiza ruchu w celu identyfikacji ataków DDoS, co pozwala na szybką reakcję i wdrożenie środków zaradczych. Dobre praktyki w branży rekomendują regularne korzystanie z takich narzędzi w celu zapewnienia integralności i bezpieczeństwa infrastruktury sieciowej. Skanery sieci są również kluczowe w procesie audytu bezpieczeństwa, gdzie umożliwiają ocenę podatności systemów oraz działanie zgodnie z normami takimi jak ISO 27001, które wskazują na potrzebę skutecznego monitorowania i zarządzania ryzykiem. Znalezienie odpowiedniego skanera sieciowego, który spełnia wymogi organizacyjne i techniczne, jest istotne dla efektywnej ochrony przed zagrożeniami.

Pytanie 14

Adres w systemie dziesiętnym 136.168.148.99 ma odpowiadający mu zapis w systemie binarnym

A. 11000010.10001000.00010100.00100011

B. 10001000.10101000.10010100.01100011

C. 11000100.10001000.00110100.00100001

D. 11000000.10101000.00010100.00100011

Adres IP 136.168.148.99 w systemie dziesiętnym odpowiada adresowi 10001000.10101000.10010100.01100011 w binarnym. Aby skonwertować każdy z oktetów adresu dziesiętnego na binarny, należy przekształcić liczby z zakresu 0-255 na ich reprezentację binarną, co jest kluczowe w kontekście sieci komputerowych. Każdy oktet składa się z 8 bitów, co pozwala na przedstawienie 256 różnych wartości. W przypadku 136, konwersja polega na zapisaniu liczby 136 w postaci binarnej, co daje 10001000; dla 168 uzyskujemy 10101000; dla 148 to 10010100, a dla 99 to 01100011. Zrozumienie tej konwersji jest fundamentalne w pracy z protokołami sieciowymi, jak TCP/IP, gdzie adresy IP są niezbędne do routingu i komunikacji w sieciach. Znajomość konwersji adresów IP jest również niezbędna dla specjalistów zajmujących się bezpieczeństwem sieciowym oraz administracją systemów, ponieważ pozwala na diagnostykę i zarządzanie zasobami sieciowymi.

Pytanie 15

Jaki kabel pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością 1 Gb/s?

A. Skrętka kat. 5e

B. Kabel współosiowy

C. Skrętka kat. 4

D. Kabel światłowodowy

Skrętka kat. 5e to kabel, który został zaprojektowany z myślą o zwiększonej wydajności transmisji danych, osiągając maksymalną prędkość do 1 Gb/s na odległości do 100 metrów. Jest to standard szeroko stosowany w sieciach Ethernet, zgodny z normą IEEE 802.3ab. Kabel ten charakteryzuje się lepszym ekranowaniem oraz wyższą jakością materiałów w porównaniu do starszych kategorii, co pozwala na minimalizację interferencji elektromagnetycznej i poprawia jakość sygnału. Skrętka kat. 5e znajduje zastosowanie w wielu środowiskach, od biur po małe i średnie przedsiębiorstwa, stanowiąc podstawę lokalnych sieci komputerowych (LAN). Dzięki swojej wydajności oraz stosunkowo niskim kosztom, jest idealnym rozwiązaniem dla infrastruktury sieciowej w aplikacjach wymagających szybkiej transmisji danych, takich jak przesyłanie dużych plików czy wideokonferencje. Warto również zauważyć, że skrętka kat. 5e jest kompatybilna z wcześniejszymi standardami, co ułatwia modernizację istniejących sieci.

Pytanie 16

Switch pełni rolę głównego elementu w sieci o topologii

A. pierścienia

B. pełnej siatki

C. magistrali

D. gwiazdy

W topologii gwiazdy, switch pełni rolę centralnego punktu, do którego podłączone są wszystkie urządzenia w sieci. Dzięki temu, każda wiadomość wysyłana z jednego urządzenia do drugiego przechodzi przez switch, co pozwala na efektywne zarządzanie ruchem sieciowym oraz minimalizację kolizji. Topologia ta jest często stosowana w praktycznych wdrożeniach, na przykład w biurach czy sieciach lokalnych, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość oraz niezawodność. Stosowanie switchów w sieciach o topologii gwiazdy wspiera zastosowanie segmentacji sieci, co zwiększa bezpieczeństwo oraz umożliwia łatwiejsze zarządzanie zasobami. Z perspektywy standardów branżowych, topologia gwiazdy jest zalecana w rozwoju nowoczesnych sieci lokalnych, co znajduje potwierdzenie w dokumentach takich jak IEEE 802.3, dotyczących Ethernetu. W praktyce eliminacja zbędnych połączeń i skoncentrowanie komunikacji poprzez switch pozwala na uproszczenie diagnozowania problemów sieciowych, co znacząco podnosi efektywność administracji IT.

Pytanie 17

Jakie urządzenie należy użyć, aby połączyć sieć lokalną z Internetem?

A. most.

B. koncentrator.

C. ruter.

D. przełącznik.

Ruter to urządzenie, które pełni kluczową rolę w komunikacji pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na wymianę informacji pomiędzy urządzeniami wewnątrz sieci lokalnej a użytkownikami zewnętrznymi. Ruter wykonuje funkcje takie jak kierowanie pakietów, NAT (Network Address Translation) oraz zarządzanie adresami IP. Przykładem zastosowania rutera w praktyce jest sytuacja, gdy mamy w domu kilka urządzeń (komputery, smartfony, tablety), które łączą się z Internetem. Ruter pozwala tym urządzeniom na korzystanie z jednego, publicznego adresu IP, co jest zgodne z praktykami oszczędzania przestrzeni adresowej. Ruter może również zapewniać dodatkowe funkcje, takie jak zapora sieciowa (firewall) oraz obsługa sieci bezprzewodowych (Wi-Fi), co zwiększa bezpieczeństwo i komfort użytkowania. To urządzenie jest zatem niezbędne w każdej sieci, która chce mieć dostęp do globalnej sieci Internet.

Pytanie 18

Który z poniższych zapisów określa folder noszący nazwę dane, który jest udostępniony na dysku sieciowym urządzenia o nazwie serwer1?

A. \serwer1\dane

B. \dane

C. C:\dane

D. C:\serwer1\dane

Odpowiedzi \dane, C:\serwer1\dane oraz C:\dane są nietrafione z paru powodów. Po pierwsze, \dane nie ma informacji o serwerze, więc nie nadaje się do dostępu do folderu w sieci. W Windowsie zawsze trzeba powiedzieć, na jakim serwerze jest folder, żeby dobrze działało w sieciach lokalnych. Co do C:\serwer1\dane, to brzmi jak lokalna ścieżka, a to jest mylące. Żeby wejść na folder na serwerze, musimy użyć formatu sieciowego. I jeszcze C:\dane, która też wskazuje na lokalny dysk, co znów jest błędne, bo nie odwołuje się do zasobów sieciowych. Widać, że tu panuje zamieszanie między tym, co jest lokalne a co zdalne. Właściwe rozumienie, jakie są ścieżki dostępu, jest kluczowe, żeby efektywnie korzystać z zasobów w sieci. Trzymanie się tych zasad to ważny krok w stronę lepszej współpracy w zespole.

Pytanie 19

Który z protokołów przesyła pakiety danych użytkownika bez zapewnienia ich dostarczenia?

A. UDP

B. HTTP

C. ICMP

D. TCP

UDP (User Datagram Protocol) jest protokołem, który dostarcza mechanizm do przesyłania datagramów bez gwarancji ich dostarczenia. Oznacza to, że podczas korzystania z UDP, nie ma żadnych mechanizmów potwierdzających odbiór wysłanych danych. Jest to niezwykle przydatne w zastosowaniach, w których szybkość jest kluczowa, a niewielkie straty danych są akceptowalne. Przykłady zastosowania UDP obejmują transmisję strumieniową audio i wideo, gier online oraz VoIP, gdzie opóźnienie jest bardziej problematyczne niż utrata pojedynczych pakietów. W odróżnieniu od TCP, który zapewnia niezawodność dzięki mechanizmom takim jak retransmisje i kontrola błędów, UDP jest prostszy i wymaga mniej zasobów, co przyczynia się do niższych opóźnień i większej wydajności w odpowiednich zastosowaniach. W branży IT przyjęto, że protokoły transportowe powinny być dobierane w zależności od wymagań aplikacji, co czyni UDP ważnym elementem zestawu narzędzi do komunikacji sieciowej.

Pytanie 20

Która norma określa parametry transmisyjne dla komponentów kategorii 5e?

A. EIA/TIA 607

B. TIA/EIA-568-B-1

C. CSA T527

D. TIA/EIA-568-B-2

Norma TIA/EIA-568-B-2 definiuje wymogi dotyczące kabli i komponentów dla systemów sieciowych, w tym dla komponentów kategorii 5e. Specyfikacja ta objmuje m.in. parametry transmisyjne, takie jak tłumienie, diafonia i impedancja, które są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wydajności sieci. Zastosowanie tej normy jest szczególnie ważne w kontekście instalacji sieci lokalnych (LAN), gdzie kable kategorii 5e są szeroko stosowane do przesyłania danych z prędkością do 1 Gbps na odległości do 100 metrów. Zrozumienie i przestrzeganie normy TIA/EIA-568-B-2 jest niezbędne dla projektantów i instalatorów systemów telekomunikacyjnych, ponieważ zapewnia nie tylko zgodność z wymogami branżowymi, ale także optymalizuje wydajność i niezawodność sieci. Przykładem praktycznego zastosowania tej normy jest planowanie infrastruktury w biurach, gdzie wymagane są szybkie i stabilne połączenia, co można osiągnąć dzięki zastosowaniu wysokiej jakości kabli spełniających normy TIA/EIA-568-B-2.

Pytanie 21

Który ze standardów opisuje strukturę fizyczną oraz parametry kabli światłowodowych używanych w sieciach komputerowych?

A. IEEE 802.3af

B. ISO/IEC 11801

C. RFC 1918

D. IEEE 802.11

Wiele osób może kojarzyć IEEE 802.11 z sieciami komputerowymi, ale ten standard dotyczy wyłącznie bezprzewodowych sieci LAN, czyli popularnego Wi-Fi. Nie ma tam mowy o przewodach, a tym bardziej o światłowodach – to zupełnie inna kategoria technologii. Podobnie IEEE 802.3af odnosi się do Power over Ethernet, czyli przesyłania zasilania wraz z danymi po kablach sieciowych, lecz tylko miedzianych. Światłowody nie przewodzą prądu w ten sposób i nie są ujęte w tym standardzie. RFC 1918 natomiast to dokument dotyczący adresacji prywatnej w sieciach IP – konkretnie przydziela zakresy adresów, które nie są routowane w Internecie. Dotyczy to wyłącznie warstwy sieciowej modelu TCP/IP, nie zaś fizycznych mediów transmisyjnych. Typowym błędem jest mylenie tych standardów, bo ich numery pojawiają się często w materiałach edukacyjnych czy konfiguracji urządzeń, ale w praktyce dotyczą one różnych aspektów działania sieci. Żaden z tych dokumentów nie omawia struktury fizycznej kabli światłowodowych ani ich parametrów – to domena wyłącznie norm takich jak ISO/IEC 11801. Z mojego doświadczenia wynika, że zrozumienie rozdziału kompetencji i zakresu poszczególnych standardów jest kluczowe, żeby unikać chaosu przy projektowaniu czy diagnozie sieci. W skrócie: tylko ISO/IEC 11801 odpowiada na pytanie o światłowody i ich budowę.

Pytanie 22

Jakie medium transmisyjne w sieciach LAN wskazane jest do używania w obiektach historycznych?

A. Fale radiowe

B. Światłowód

C. Kabel typu "skrętka"

D. Kabel koncentryczny

Fale radiowe są zalecanym medium transmisyjnym w zabytkowych budynkach ze względu na ich zdolność do omijania przeszkód fizycznych, takich jak grube mury czy elementy architektoniczne, które mogą utrudniać tradycyjnym kablom dostęp do miejsc, gdzie potrzebna jest infrastruktura sieciowa. Wykorzystanie technologii Wi-Fi, które działa na falach radiowych, jest praktycznym rozwiązaniem, ponieważ nie wymaga dużych modyfikacji budowlanych, co jest kluczowe w kontekście zachowania integralności zabytków. Dodatkowo, fale radiowe oferują elastyczność w instalacji, umożliwiając łatwą adaptację w miarę zmieniających się potrzeb użytkowników. Stosowanie systemów bezprzewodowych w takich lokalizacjach jest zgodne ze standardami branżowymi, które promują minimalne zakłócenia w strukturze obiektu. Przykładem zastosowania mogą być hotele w zabytkowych budynkach, gdzie bezprzewodowy dostęp do Internetu umożliwia gościom korzystanie z sieci bez ingerencji w zabytkowe elementy wystroju.

Pytanie 23

W wtyczce 8P8C, zgodnie z normą TIA/EIA-568-A, w sekwencji T568A, para przewodów biało-pomarańczowy/pomarańczowy jest przypisana do styków

A. 1 i 2

B. 3 i 6

C. 3 i 5

D. 4 i 6

Odpowiedź wskazująca na styki 3 i 6 dla pary przewodów biało-pomarańczowy i pomarańczowy jest poprawna, ponieważ zgodnie z normą TIA/EIA-568-A, w standardzie T568A to właśnie te styki są przypisane do tej pary. W standardzie T568A, para biało-pomarańczowy/pomarańczowy zajmuje miejsca odpowiednio na stykach 3 i 6, co jest kluczowe dla prawidłowego przesyłania danych w sieciach Ethernet. W praktycznych zastosowaniach, poprawne podłączenie jest niezbędne dla zachowania pełnej funkcjonalności sieci, a także dla minimalizacji zakłóceń. Stosowanie właściwych standardów przy instalacji okablowania strukturalnego nie tylko zwiększa efektywność transmisji, ale także ułatwia diagnostykę ewentualnych problemów w przyszłości. Prawidłowe wykonanie połączeń zgodnych z T568A jest istotne dla zapewnienia stabilności i jakości przesyłanej sygnały.

Pytanie 24

Administrator zamierza zorganizować adresację IP w przedsiębiorstwie. Dysponuje pulą adresów 172.16.0.0/16, którą powinien podzielić na 10 podsieci z równą liczbą hostów. Jaką maskę powinien zastosować?

A. 255.255.192.0

B. 255.255.224.0

C. 255.255.240.0

D. 255.255.128.0

Odpowiedź 255.255.240.0 jest poprawna, ponieważ ta maska podsieci (znana również jako /20) umożliwia podział puli adresów 172.16.0.0/16 na 16 podsieci, z których każda ma 4096 adresów (w tym 4094 adresy hostów). Aby uzyskać 10 równych podsieci, administrator powinien wybrać maskę, która zapewni wystarczającą ilość adresów. Maska 255.255.240.0 dla podsieci /20 jest odpowiednia, ponieważ pozwala na stworzenie 16 podsieci (2^4), gdzie każda podsieć ma 4094 hosty (2^(32-20)-2). Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu adresacją IP, ponieważ zapewnia elastyczność w przyszłych rozbudowach sieci. Umożliwia to także efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP oraz ułatwia zarządzanie ruchem sieciowym.

Pytanie 25

Wskaź na prawidłowe przyporządkowanie usługi warstwy aplikacji z domyślnym numerem portu, na którym działa.

A. DNS – 53

B. DHCP – 161

C. IMAP – 8080

D. SMTP – 80

Odpowiedź 'DNS – 53' jest całkiem trafna. Usługa DNS, czyli Domain Name System, rzeczywiście korzysta z portu 53, co mówi wiele standardów IETF. Jest to mega ważny element internetu, bo pomaga zamieniać nazwy domen na adresy IP. Dzięki temu urządzenia mogą ze sobą rozmawiać. Na przykład, jak wpisujesz 'www.example.com', to właśnie DNS zmienia to na odpowiedni adres IP, co pozwala na połączenie z serwerem. Port 53 działa zarówno z zapytaniami UDP, jak i TCP, więc jest dość uniwersalny. Zrozumienie, jak to wszystko działa i umiejętność skonfigurowania DNS są kluczowe, zwłaszcza dla tych, którzy zajmują się administracją sieci. Bez tego, ciężko zapewnić, że usługi internetowe będą działać poprawnie.

Pytanie 26

W strukturze hierarchicznej sieci komputery należące do użytkowników znajdują się w warstwie

A. szkieletowej

B. dystrybucji

C. dostępu

D. rdzenia

Warstwa dostępu w modelu hierarchicznym sieci komputerowych jest kluczowym elementem, który odpowiedzialny jest za bezpośrednie łączenie użytkowników i urządzeń końcowych z siecią. To w tej warstwie odbywa się fizyczne podłączenie do sieci oraz zarządzanie dostępem do zasobów, co czyni ją istotnym komponentem w architekturze sieci. W praktyce, urządzenia takie jak switche, punkty dostępowe oraz routery operują w tej warstwie, umożliwiając użytkownikom dostęp do zasobów sieciowych oraz internetowych. Przykładem zastosowania tej warstwy może być biuro, w którym pracownicy korzystają z laptopów i smartfonów, które łączą się z siecią lokalną za pomocą switchy i punktów dostępowych. Właściwe zaprojektowanie warstwy dostępu, zgodnie z zasadami best practices, ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wydajności oraz bezpieczeństwa sieci. Ważne jest również, aby uwzględnić kwestie takie jak VLAN-y do segregacji ruchu i bezpieczeństwa, co jest standardową praktyką w nowoczesnych sieciach lokalnych.

Pytanie 27

W Active Directory, zbiór składający się z jednej lub wielu domen, które dzielą wspólny schemat oraz globalny katalog, określa się mianem

A. lasem

B. gwiazdą

C. siatką

D. liściem

Odpowiedź 'lasem' jest poprawna, ponieważ w architekturze Active Directory (AD) termin 'las' odnosi się do zbioru jednej lub większej liczby domen, które mają wspólny schemat (Schema) oraz globalny wykaz (Global Catalog). Las jest kluczowym elementem organizacji wewnętrznej Active Directory, który pozwala na zarządzanie grupami domen i ich zasobami w skoordynowany sposób. W praktyce, las umożliwia administratorom IT zarządzanie wieloma domenami w ramach jednej struktury, co jest szczególnie istotne w dużych organizacjach z rozproszoną infrastrukturą IT. Dla przykładu, jeśli firma ma różne oddziały w różnych lokalizacjach, może stworzyć las, który obejmie wszystkie te oddziały jako osobne domeny, ale z możliwością współdzielenia zasobów i informacji. Dzięki temu organizacja może zachować elastyczność i łatwość w zarządzaniu, a także zapewnić spójność w politykach bezpieczeństwa i dostępu. Dodatkowo, w kontekście dobrych praktyk, zarządzanie lasami w AD wspiera zasady segregacji obowiązków oraz ułatwia nadzorowanie polityk grupowych.

Pytanie 28

Podczas konfigurowania oraz instalacji serwera DHCP w systemach z rodziny Windows Server można wprowadzać zastrzeżenia dotyczące adresów, które określą

A. adresy MAC, które nie będą przydzielane w obrębie zakresu DHCP

B. adresy IP, które będą przydzielane w ramach zakresu DHCP dopiero po ich autoryzacji

C. konkretne adresy IP przydzielane urządzeniom na podstawie ich adresu MAC

D. adresy początkowy i końcowy zakresu serwera DHCP

Zastrzeżenia adresów w serwerze DHCP to funkcja, która pozwala na przypisanie konkretnego adresu IP do urządzenia na podstawie jego adresu MAC. Ta technika jest niezwykle przydatna w środowiskach, gdzie niektóre urządzenia wymagają stałego adresu IP, na przykład serwery, drukarki sieciowe czy urządzenia IoT. Przypisanie adresu IP na podstawie adresu MAC zapewnia, że dane urządzenie zawsze otrzyma ten sam adres IP, co eliminuje problemy związane z zarządzaniem adresami i zwiększa stabilność sieci. Dobre praktyki zalecają wykorzystanie zastrzeżeń adresów IP w przypadku kluczowych urządzeń, aby uniknąć konfliktów adresów i zapewnić ich ciągłość operacyjną. Dodatkowo, proces ten ułatwia administrację siecią, umożliwiając administratorom łatwiejsze identyfikowanie urządzeń oraz ich lokalizacji w sieci. Zastosowanie tej metody jest zgodne z normami zarządzania siecią, co czyni ją standardem w wielu organizacjach.

Pytanie 29

Jakie polecenie pozwala uzyskać informacje o bieżących połączeniach TCP oraz szczegóły dotyczące portów źródłowych i docelowych?

A. lookup

B. netstat

C. ping

D. ipconfig

Polecenie netstat (od Network Statistics) jest niezwykle przydatnym narzędziem w systemach operacyjnych, które pozwala na uzyskanie szczegółowych informacji o aktualnych połączeniach sieciowych, w tym o połączeniach TCP. Używając tego polecenia, możemy zobaczyć zarówno źródłowe, jak i docelowe porty, co jest kluczowe w analizie ruchu sieciowego oraz diagnozowaniu problemów z połączeniem. Przykładowo, administratorzy sieci mogą użyć netstat, aby sprawdzić, jakie aplikacje korzystają z określonych portów, co pozwala na identyfikację potencjalnych zagrożeń bezpieczeństwa. W praktyce, polecenie netstat -an wyświetli wszystkie aktywne połączenia oraz nasłuchujące porty, co jest standardową praktyką w zarządzaniu sieciami. Ponadto, netstat może być używany do monitorowania wszelkich nieautoryzowanych połączeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zabezpieczeń sieciowych, takich jak zarządzanie ryzykiem i ochrona przed atakami DDoS.

Pytanie 30

Do ilu sieci należą komputery o podanych w tabeli adresach IP i standardowej masce sieci?

komputer 1	172.16.15.5
komputer 2	172.18.15.6
komputer 3	172.18.16.7
komputer 4	172.20.16.8
komputer 5	172.20.16.9
komputer 6	172.21.15.10

A. Sześciu.

B. Czterech.

C. Dwóch.

D. Jednej.

Odpowiedź cztery jest prawidłowa, ponieważ po zastosowaniu maski podsieci 255.255.0.0, poszczególne adresy IP przedstawiają różne sieci. W przypadku adresów IP, na przykład 172.16.1.10, 172.18.2.20, 172.20.3.30 oraz 172.21.4.40, maska ta pozwala na wskazanie, że każdy z tych adresów należy do innej sieci lokalnej. Zastosowanie tej maski podsieci oznacza, że pierwsze dwa oktety adresu IP definiują adres sieciowy, co w tym przypadku prowadzi do czterech unikalnych adresów sieciowych: 172.16.0.0, 172.18.0.0, 172.20.0.0 oraz 172.21.0.0. W praktyce, zrozumienie struktury adresów IP oraz zasad z nimi związanych jest kluczowe w zarządzaniu sieciami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie administracji sieciami. W rzeczywistości, umiejętność prawidłowego klasyfikowania adresów IP według ich przynależności do sieci jest niezbędna przy projektowaniu architektury sieci oraz w jej późniejszym zarządzaniu.

Pytanie 31

W sieci o adresie 192.168.0.64/26 drukarka sieciowa powinna uzyskać ostatni adres z dostępnej puli. Który to adres?

A. 192.168.0.190

B. 192.168.0.126

C. 192.168.0.254

D. 192.168.0.94

Wybór adresów takich jak 192.168.0.94, 192.168.0.190 czy 192.168.0.254 wskazuje na brak zrozumienia zasad subnettingu oraz adresacji IP. Adres 192.168.0.94 znajduje się w innym zakresie adresów, a jego przypisanie do podsieci 192.168.0.64/26 jest niemożliwe, ponieważ nie jest on częścią tej samej podsieci, co oznacza, że nie spełnia wymogów związanych z masą /26. Ponadto, adres 192.168.0.190 leży poza zakresem przydzielonym przez maskę /26, co czyni go nieodpowiednim wyborem. Z kolei adres 192.168.0.254 jest zarezerwowany dla innego segmentu sieci i nie jest dostępny w podsieci 192.168.0.64/26. Często popełnianym błędem jest nieprawidłowe obliczanie dostępnych adresów hostów i nieznajomość zasad, jakie rządzą przydzielaniem adresów IP. Aby zrozumieć, dlaczego odpowiedzi te są błędne, warto zaznaczyć, że adresacja IP opiera się na regułach, które określają zakresy dla różnych masek podsieci. Użytkownicy często mogą pomylić, jakie adresy IP są dostępne w danej podsieci, co prowadzi do nieporozumień w praktyce. Zrozumienie, które adresy są dostępne do przydziału, jest kluczowe w zarządzaniu siecią i unikanie konfliktów adresowych, dlatego umiejętność subnettingu i czytania maski podsieci jest niezwykle istotna w pracy administratora sieci.

Pytanie 32

Które z poniższych urządzeń pozwala na bezprzewodowe łączenie się z siecią lokalną opartą na kablu?

A. Przełącznik

B. Modem

C. Media konwerter

D. Punkt dostępowy

Punkt dostępowy, znany również jako access point, jest kluczowym urządzeniem w kontekście bezprzewodowych sieci lokalnych. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie urządzeniom bezprzewodowym, takim jak laptopy, smartfony czy tablety, dostępu do kablowej sieci lokalnej. Punkty dostępowe działają na zasadzie połączenia z routerem lub przełącznikiem za pomocą kabla Ethernet, a następnie transmitują sygnał bezprzewodowy w określonym zasięgu, co pozwala użytkownikom na wygodne korzystanie z internetu bez konieczności używania kabli. Standardy takie jak IEEE 802.11, powszechnie znane jako Wi-Fi, definiują parametry pracy punktów dostępowych, w tym szybkości transmisji danych oraz zakresy częstotliwości. Dzięki implementacji punktów dostępowych w biurach, szkołach czy przestrzeniach publicznych, można zapewnić użytkownikom mobilny dostęp do sieci, co jest niezbędne w dobie pracy zdalnej i mobilności. Przykładem zastosowania punktów dostępowych są sieci hot-spot w kawiarniach lub na lotniskach, gdzie użytkownicy mogą łączyć się z internetem w sposób elastyczny i wygodny.

Pytanie 33

Jakie oznaczenie według normy ISO/IEC 11801:2002 definiuje skrętkę foliowaną, przy czym wszystkie pary żył są ekranowane folią?

A. F/UTP

B. U/UTP

C. S/FTP

D. F/FTP

Wybór innych oznaczeń związanych z typami skrętek nie oddaje prawidłowo charakterystyki F/UTP. Zaczynając od S/FTP, jest to skrętka, gdzie każda para żył jest ekranowana osobno, a dodatkowo cały kabel jest otoczony ekranem, co zapewnia wysoki poziom ochrony, ale zdecydowanie różni się od tego, co oferuje F/UTP – oznaczającego ekranowanie tylko par żył. U/UTP wskazuje na kabel nieekranowany, co jest użyteczne w mniej zakłóconych środowiskach, lecz nie dostarcza ochrony, jaką oferują typy ekranowane, przez co jest mniej zalecany w miejscach o wysokim natężeniu zakłóceń elektromagnetycznych. F/FTP natomiast wskazuje, że cały kabel jest ekranowany folią, co mogłoby wydawać się korzystniejsze, jednakże nie odpowiada specyfikacji pytania dotyczącego skrętki foliowanej, gdzie ekranowanie dotyczy jedynie par. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi polegają na myleniu stopnia ekranowania oraz nieprawidłowym interpretowaniu oznaczeń, co może skutkować wyborem niewłaściwego typu kabla do danej aplikacji. W praktyce, dobór odpowiedniego typu skrętki jest kluczowy dla zapewnienia optymalnej wydajności sieci oraz bezpieczeństwa przesyłanych danych.

Pytanie 34

Jaką wartość ma domyślna maska dla adresu IP klasy B?

A. 255.255.255.255

B. 255.255.255.0

C. 255.0.0.0

D. 255.255.0.0

Domyślna maska dla adresu IP klasy B to 255.255.0.0. Oznacza to, że pierwsze dwa oktety adresu IP (16 bitów) są zarezerwowane na identyfikator sieciowy, podczas gdy pozostałe dwa oktety (16 bitów) mogą być wykorzystywane do identyfikacji poszczególnych hostów w tej sieci. Ta struktura pozwala na obsługę dużej liczby hostów, co czyni ją idealną do zastosowań w średnich i dużych sieciach. Na przykład, w sieci klasy B z maską 255.255.0.0 można zaadresować do 65,534 hostów (2^16 - 2, gdzie 2 odejmujemy z powodu adresu sieci oraz adresu rozgłoszeniowego). Użycie klasy B i odpowiedniej maski pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP w organizacjach, które wymagają dużej liczby unikalnych adresów, takich jak uczelnie czy duże przedsiębiorstwa. W praktyce, często wykorzystuje się tę maskę w połączeniu z protokołami routingu, aby zapewnić optymalne przesyłanie danych w sieciach rozległych (WAN).

Pytanie 35

Aby użytkownicy sieci lokalnej mogli przeglądać strony WWW przez protokoły HTTP i HTTPS, zapora sieciowa powinna pozwalać na ruch na portach

A. 90 i 443

B. 80 i 443

C. 80 i 434

D. 90 i 434

Odpowiedź 80 i 443 jest prawidłowa, ponieważ port 80 jest standardowym portem używanym do komunikacji w protokole HTTP, natomiast port 443 jest przeznaczony dla protokołu HTTPS, który zapewnia szyfrowanie danych przesyłanych w sieci. Umożliwiając przepuszczanie ruchu na tych portach, zapora sieciowa pozwala użytkownikom sieci lokalnej na bezpieczne przeglądanie stron internetowych. Przykładem może być środowisko biurowe, w którym pracownicy korzystają z przeglądarek internetowych do dostępu do zasobów online, takich jak platformy chmurowe czy portale informacyjne. W kontekście najlepszych praktyk, wiele organizacji stosuje zasady bezpieczeństwa, które obejmują zezwolenie na ruch tylko na tych portach, aby zminimalizować ryzyko ataków oraz nieautoryzowanego dostępu do sieci. Dodatkowo, stosowanie HTTPS na portach 443 jest zalecane przez organizacje takie jak Internet Engineering Task Force (IETF), co przyczynia się do lepszego zabezpieczenia danych użytkowników.

Pytanie 36

Internet Relay Chat (IRC) to protokół wykorzystywany do

A. wysyłania wiadomości e-mail

B. przesyłania wiadomości na forum dyskusyjnym

C. transmisji dźwięku przez sieć

D. realizacji czatów za pomocą interfejsu tekstowego

Internet Relay Chat (IRC) jest protokołem komunikacyjnym, który umożliwia prowadzenie rozmów za pomocą konsoli tekstowej w czasie rzeczywistym. Użytkownicy mogą łączyć się w kanałach, które działają jak wirtualne pokoje rozmowy, gdzie mogą wymieniać wiadomości tekstowe z innymi uczestnikami. IRC został zaprojektowany w latach 80. XX wieku i jest jednym z najstarszych protokołów komunikacyjnych w sieci. W praktyce, IRC jest często wykorzystywany do organizacji i koordynacji pracy zespołów, w społecznościach gier online oraz w różnych projektach open source, gdzie komunikacja w czasie rzeczywistym jest kluczowa. Standardowe klienty IRC, takie jak mIRC czy HexChat, oferują różne funkcje, takie jak możliwość tworzenia skryptów, co umożliwia automatyzację pewnych procesów. Warto również zauważyć, że IRC opiera się na architekturze klient-serwer, co oznacza, że klienci łączą się z serwerem IRC, który zarządza rozmowami i kanałami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budowie systemów komunikacyjnych.

Pytanie 37

Ustanawianie zaszyfrowanych połączeń pomiędzy hostami w publicznej sieci Internet, wykorzystywane w sieciach VPN (Virtual Private Network), to

A. trasowanie

B. tunelowanie

C. mostkowanie

D. mapowanie

Trasowanie odnosi się do procesu określania optymalnej trasy dla danych przesyłanych przez sieć, jednak nie ma związku z tworzeniem zaszyfrowanych połączeń. Trasowanie koncentruje się na kierowaniu pakietów danych do ich docelowych lokalizacji, co nie zapewnia bezpieczeństwa przesyłanych informacji. Mapowanie, z drugiej strony, polega na przypisywaniu zasobów w systemach komputerowych lub sieciach, co również nie ma wpływu na zabezpieczenie komunikacji. Mostkowanie natomiast łączy różne segmenty sieci lokalnej, ale nie szyfruje danych, co nie spełnia wymogów związanych z bezpieczeństwem w publicznych sieciach. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie terminów związanych z funkcjonalnością sieci, co może prowadzić do fałszywego przekonania, że metody te oferują podobne korzyści w zakresie ochrony danych. Kluczowe w rozwiązaniach zabezpieczających, takich jak VPN, jest zrozumienie, że tunelowanie bezpośrednio odpowiada za zapewnienie bezpiecznego, szyfrowanego połączenia, co jest podstawą dla bezpieczeństwa w sieciach publicznych.

Pytanie 38

Użytkownicy z grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku na systemie operacyjnym Windows Server. Przydzielone mają tylko uprawnienia "Zarządzanie dokumentami". Co należy wykonać, aby rozwiązać ten problem?

A. Należy dla grupy Pracownicy anulować uprawnienia "Zarządzanie dokumentami"

B. Należy dla grupy Administratorzy usunąć uprawnienia "Drukuj"

C. Należy dla grupy Administratorzy anulować uprawnienia "Zarządzanie drukarkami"

D. Należy dla grupy Pracownicy przypisać uprawnienia "Drukuj"

Aby umożliwić użytkownikom z grupy Pracownicy drukowanie dokumentów, niezbędne jest nadanie im odpowiednich uprawnień. Uprawnienie 'Drukuj' jest kluczowe, ponieważ pozwala na wysyłanie dokumentów do drukarki. W przypadku, gdy użytkownik ma przydzielone wyłącznie uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami', może jedynie zarządzać już wydrukowanymi dokumentami, ale nie ma możliwości ich drukowania. Standardową praktyką w zarządzaniu dostępem do zasobów jest stosowanie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownik powinien mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania jego zadań. W sytuacji, gdy użytkownicy nie mogą drukować, kluczowe jest zrozumienie, że ich ograniczenia w zakresie uprawnień są główną przyczyną problemu. Nadanie uprawnienia 'Drukuj' użytkownikom z grupy Pracownicy pozwoli im na wykonywanie niezbędnych operacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i serwerami wydruku.

Pytanie 39

Jakie polecenie powinno być użyte w systemie Windows, aby uzyskać informacje o adresach wszystkich kolejnych ruterów przekazujących dane z komputera do celu?

A. tracert

B. arp

C. ping

D. ipconfig

Istnieje kilka narzędzi, które mogą być mylone z poleceniem tracert, a ich zastosowanie może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich funkcji. Narzędzie ping, na przykład, jest używane do sprawdzenia osiągalności określonego hosta w sieci, wysyłając do niego pakiety ICMP Echo Request. Choć ping informuje nas, czy urządzenie docelowe jest dostępne, nie pokazuje trasy, jaką pakiety przebywają, ani nie identyfikuje poszczególnych ruterów na tej trasie. Z kolei komenda arp (Address Resolution Protocol) służy do mapowania adresów IP na adresy MAC, co jest przydatne w lokalnej sieci, ale nie dostarcza informacji o trasie pakietów w Internecie. Natomiast ipconfig to polecenie używane do wyświetlenia konfiguracji IP lokalnego komputera, a nie do analizy ścieżki pakietów. Wiele osób może popełniać błąd, przypisując tym narzędziom funkcje, które w rzeczywistości im nie przysługują, co prowadzi do nieefektywnej diagnostyki problemów sieciowych. Kluczowe w zarządzaniu siecią jest zrozumienie, które narzędzia są odpowiednie do określonych zadań, oraz umiejętność ich właściwego zastosowania w praktyce, co jest fundamentem skutecznej administracji sieciowej.

Pytanie 40

Jakiego elementu pasywnego sieci należy użyć do połączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich z panelem krosowniczym umieszczonym w szafie rack?

A. Kabel połączeniowy

B. Przepust szczotkowy

C. Adapter LAN

D. Organizer kabli

Kabel połączeniowy jest kluczowym elementem pasywnym w infrastrukturze sieciowej, który umożliwia fizyczne połączenie różnych komponentów. W przypadku podłączenia okablowania ze wszystkich gniazd abonenckich do panelu krosowniczego w szafie rack, stosowanie kabla połączeniowego jest podstawową praktyką. Takie kable, najczęściej w standardzie Ethernet (np. Cat5e, Cat6), gwarantują odpowiednią przepustowość i jakość sygnału oraz spełniają wymagania norm dotyczących transmisji danych. Dzięki zastosowaniu kabli o odpowiednich parametrach, można zminimalizować straty sygnału oraz zakłócenia elektromagnetyczne. Istotne jest również przestrzeganie zasad organizacji okablowania, co zapewnia nie tylko estetykę, ale również ułatwia przyszłe serwisowanie i diagnostykę sieci. W kontekście organizacji sieci, ważne jest, aby odpowiednio planować układ kabli, co przyczyni się do zwiększenia efektywności i niezawodności całego systemu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej