Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 29 maja 2025 07:43
Data zakończenia: 29 maja 2025 07:55

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W aparatach fotograficznych oznaczenie "A (Av)" odnosi się do

A. automatyki sterowanej programowo

B. automatyki z wyborem czasu

C. automatyki z wyborem przysłony

D. trybu ręcznego

Symbol 'A (Av)' w aparatach cyfrowych odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że fotograf może samodzielnie ustawić wartość przysłony, a aparat automatycznie dobierze odpowiedni czas naświetlania, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Ten tryb jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy ważne jest kontrolowanie głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie większa przysłona (niższa liczba f) pozwala na uzyskanie rozmytego tła, co podkreśla temat zdjęcia. W ten sposób fotograf ma możliwość wpływania na estetykę obrazu, a jednocześnie nie musi martwić się o odpowiednie dobranie czasu naświetlania, co jest szczególnie pomocne w dynamicznych warunkach. W praktyce, korzystanie z tego trybu jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, ponieważ pozwala na większą kreatywność i kontrolę nad finalnym efektem. Zrozumienie działania tego trybu oraz umiejętne korzystanie z niego to klucz do uzyskania wysokiej jakości zdjęć, a także do rozwijania umiejętności fotografii.

Pytanie 2

Aby osiągnąć wyraźny pierwszy plan oraz rozmyte tło w fotografii, jakie ustawienie przysłony należy zastosować?

A. f/2

B. f/22

C. f/11

D. f/8

Ustawienie przysłony na f/2 pozwala na uzyskanie płytkiej głębi ostrości, co oznacza, że pierwszy plan będzie ostry, a tło będzie rozmyte. Taka wartość przysłony powoduje, że obiektyw zbiera więcej światła, co nie tylko ułatwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych, ale również umożliwia artystyczne efekty. W praktyce, korzystając z f/2, można skupić uwagę widza na głównym obiekcie zdjęcia, co jest szczególnie przydatne w portrecie, gdzie twarz modela pozostaje wyraźna, a tło tworzy miękki bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony, aby zobaczyć, jak zmienia się wygląd zdjęcia. Używając obiektywów stałoogniskowych, które często oferują szerokie otwarcia przysłony, można uzyskać niezwykle ciekawe efekty wizualne.

Pytanie 3

Aby zmniejszyć kontrast zdjęcia podczas przenoszenia negatywu na papier wielogradacyjny, powinno się użyć filtru

A. żółty

B. purpurowy

C. niebieski

D. czerwony

Odpowiedzi takie jak 'czerwony', 'purpurowy' czy 'niebieski' nie są skuteczne w zmniejszaniu kontrastu obrazu podczas kopiowania negatywu na papier wielogradacyjny. Filtr czerwony, na przykład, blokuje zielone i niebieskie światło, co w rezultacie może prowadzić do znacznego zwiększenia kontrastu, powodując, że ciemne partie obrazu będą jeszcze ciemniejsze, a jasne partie bardziej wyraziste. Takie podejście może być przydatne w niektórych technikach artystycznych, ale nie służy do redukcji kontrastu, co jest istotne w standardowych procesach drukarskich. Filtr purpurowy, z drugiej strony, może powodować podobne problemy, ponieważ odbija zarówno niebieskie, jak i czerwone światło, co w praktyce prowadzi do kontrastowania tonów, które mają być bardziej zharmonizowane. Użytkownicy, którzy wybierają filtr niebieski, również napotykają na problemy, gdyż filtr ten wpuszcza więcej niebieskiego światła, co zwiększa kontrast i może prowadzić do utraty detali w ciemniejszych i jaśniejszych obszarach zdjęcia. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego filtra jest nie tylko kwestią preferencji, ale również techniki, która ma na celu uzyskanie pożądanych efektów wizualnych w procesie kopiowania negatywów.

Pytanie 4

Rozdzielczość bitowa (głębia bitowa) określa

A. liczbę pikseli przypadających na cal kwadratowy (PPI)

B. wymiary obrazu wyrażone w pikselach

C. maksymalną liczbę plików możliwych do zapisania na karcie pamięci

D. liczbę poziomów jasności dla każdego kanału koloru

Rozdzielczość bitowa, znana również jako głębia bitowa, odnosi się do liczby poziomów jasności, które można przypisać do każdego kanału koloru w obrazie. W praktyce oznacza to, że im wyższa głębia bitowa, tym większa liczba odcieni kolorów i tonów szarości, które można uzyskać. Na przykład, obraz o głębi bitowej 8 bitów na kanał może reprezentować 256 poziomów jasności (2^8), co w przypadku trzech kanałów (czerwony, zielony, niebieski) daje łącznie 16,7 miliona różnych kolorów (256 x 256 x 256). Tego rodzaju parametry są kluczowe przy pracy z grafiką komputerową, fotografią cyfrową czy filmem, gdzie precyzja odwzorowania kolorów ma ogromne znaczenie. Warto również zauważyć, że standardy takie jak sRGB i Adobe RGB definiują różne przestrzenie kolorów, które są zgodne z różnymi głębokościami bitowymi, co wpływa na jakość końcowego obrazu. W kontekście obróbki graficznej, wybór odpowiedniej głębi bitowej jest decydujący dla zachowania detali oraz poprawy zakresu tonalnego w edytowanym obrazie.

Pytanie 5

W programie Adobe Photoshop do eliminacji drobnego przebarwienia na policzku należy zastosować narzędzie

A. gumka

B. lasso

C. pędzel

D. stempel

Narzędzie stempel w programie Adobe Photoshop jest idealnym rozwiązaniem do usuwania niewielkich przebarwień na skórze, takich jak plamy czy niedoskonałości. Działa na zasadzie próbkowania pikseli z obszaru referencyjnego i ich nakładania na miejsce, gdzie występuje defekt. Dzięki temu uzyskuje się naturalny i jednolity wygląd. Przykładowo, jeśli chcemy usunąć drobną plamkę na policzku, wystarczy ustawić stempel na czystym obszarze skóry, a następnie kliknąć lub przeciągnąć w miejsce przebarwienia. Ważne jest, aby dobierać teksturę i kolor próbkowanego obszaru, aby efekt był jak najbardziej naturalny. W praktyce często używa się tego narzędzia w połączeniu z warstwami i maskami, co pozwala na precyzyjne poprawki i minimalizowanie ryzyka uszkodzenia oryginalnego obrazu. Stempel jest również zgodny z zasadami retuszu w branży fotograficznej, które promują subtelne poprawki, zachowując jednocześnie naturalny wygląd portretów.

Pytanie 6

Aby przygotować kąpiel przerywacza dla procesu chemicznej obróbki czarno-białych zdjęć, należy wykonać wodny roztwór

A. bromku potasu

B. wodorotlenku sodu

C. kwasu octowego

D. węglanu sodu

Wodorotlenek sodu, bromek potasu i węglan sodu, mimo że są to związki chemiczne stosowane w różnych procesach chemicznych, nie nadają się do roli przerywacza w obróbce czarno-białych papierów fotograficznych. Wodorotlenek sodu, jako silny zasadowy reagent, prowadzi do dalszego rozwoju reakcji chemicznych, co skutkuje niepożądanym efektem prześwietlenia lub zniszczenia emulsji na papierze. Jego stosowanie w tym kontekście może prowadzić do znacznego pogorszenia jakości obrazu oraz utraty detali. Podobnie, bromek potasu, chociaż jest stosowany w niektórych procesach fotograficznych, nie spełnia roli przerywacza, ale raczej działa jako środek utrwalający lub w niektórych przypadkach jako środek wywołujący. Dlatego jego zastosowanie w kąpieli przerywacza byłoby nie tylko nieefektywne, ale wręcz szkodliwe. Węglan sodu, będący słabym zasadą, również nie jest odpowiedni w tej roli. Jego działanie w kąpieli przerywacza mogłoby prowadzić do niekontrolowanego wzrostu pH, co z kolei wpływałoby negatywnie na jakość uzyskiwanego obrazu. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru tych substancji, jest nieprawidłowe zrozumienie roli, jaką każdy z tych związków chemicznych odgrywa w procesach fotograficznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda chemikalia ma swoje specyficzne zastosowanie oraz odpowiednie warunki, w których może być używana, co w przypadku obróbki czarno-białych papierów fotograficznych ma kluczowe znaczenie dla uzyskania oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 7

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby tło za modelem było jak najbardziej rozmyte?

A. f/5,6

B. f/2,8

C. f/11

D. f/22

Wybór wartości przysłony f/2,8 jest kluczowy dla uzyskania efektu rozmytego tła, znanego jako 'bokeh'. Mniejsza wartość przysłony, jak f/2,8, oznacza szerszą otwór, co pozwala na większy dostęp światła do matrycy aparatu. W rezultacie, głębia ostrości staje się węższa, co skutkuje tym, że obiekty znajdujące się poza polem ostrości są bardziej rozmyte. To zjawisko jest szczególnie pożądane w portretach, gdzie chcemy, aby tło nie odciągało uwagi od tematu zdjęcia. Fotografowie często stosują obiektywy o dużych otworach, aby uzyskać atrakcyjny efekt bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak wpływają na kompozycję zdjęcia i postrzeganą estetykę.

Pytanie 8

Zjawisko aliasingu w fotografii cyfrowej objawia się

A. zniekształceniami geometrycznymi na brzegach kadru

B. zmniejszeniem nasycenia barw przy wysokich wartościach ISO

C. powstawaniem kolorowych obwódek na krawędziach obiektów

D. efektem "schodków" na ukośnych liniach i krawędziach

Zjawisko aliasingu w fotografii cyfrowej dotyczy w szczególności problemów związanych z rekonstrukcją obrazu, które występują, gdy sygnał analogowy jest próbkowany w niewłaściwy sposób. Efekt "schodków" na ukośnych liniach i krawędziach jest wynikiem niewystarczającej liczby próbek, co powoduje, że krzywe linie wydają się ząbkowane. Problem ten jest szczególnie zauważalny w niskiej jakości obrazach lub podczas pracy z niską rozdzielczością. W praktyce, aby zminimalizować aliasing, warto stosować filtry dolnoprzepustowe, które wygładzają krawędzie przed próbkowaniem, co pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych linii i kształtów. Techniki takie jak supersampling, które polegają na próbkowaniu obrazu w wyższej rozdzielczości, a następnie jego skalowaniu w dół, również mogą znacząco poprawić jakość obrazu. Właściwe zrozumienie aliasingu jest kluczowe dla każdego fotografa, szczególnie podczas pracy z obiektami o wyraźnych krawędziach, jak też przy edytowaniu zdjęć. Przykładowo, w fotografii architektury lub portretowej, gdzie ostrość krawędzi jest kluczowa, umiejętność zarządzania aliasingiem może decydować o końcowym efekcie wizualnym.

Pytanie 9

Jakie jest standardowe rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do publikacji w sieci?

A. 82 ppi

B. 150 ppi

C. 300 ppi

D. 72 ppi

Odpowiedź 72 ppi (pikseli na cal) jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość obrazów przeznaczonych do publikacji w Internecie. Wysokość 72 ppi wynika z faktu, że większość monitorów wyświetla obrazy w tej rozdzielczości, co zapewnia optymalną jakość wizualną przy mniejszych rozmiarach plików. Używając zdjęć w tej rozdzielczości, można zmniejszyć czas ładowania strony, co jest kluczowe dla doświadczenia użytkownika oraz SEO. W praktyce, jeśli zamierzamy umieścić zdjęcie na stronach internetowych, takich jak blogi czy portale informacyjne, warto pamiętać, aby nie przesadzać z jakością, ponieważ wyższe wartości ppi, jak 150 czy 300, są dedykowane dla druku, gdzie wymagana jest większa szczegółowość. Użycie 72 ppi jest zgodne z zaleceniami W3C oraz praktykami w zakresie projektowania stron internetowych, co czyni tę odpowiedź najbardziej rozsądna w kontekście publikacji online.

Pytanie 10

System stykowania matrycy cyfrowymi filtrami barwnymi, umożliwiający rejestrację kolorowego obrazu, to

A. matryca CFA

B. filtr polaryzacyjny

C. sensor BSI

D. filtr Bayera

Wybór filtrów polaryzacyjnych jest niewłaściwy, ponieważ ich głównym celem jest redukcja refleksji i zwiększenie kontrastu, a nie rejestracja kolorów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie eliminacji niepożądanych odblasków z powierzchni, takich jak woda czy szkło, a jego zastosowanie w fotografii ma na celu poprawę jakości obrazu w sytuacjach, gdzie światło odbija się w sposób niekorzystny dla przedstawiania detali i kolorów. W kontekście rejestracji kolorowego obrazu, jest to podejście, które nie dostarcza informacji o kolorze, co czyni je nieadekwatnym w przypadku podanego pytania. Matryca CFA (Color Filter Array) jest terminem ogólnym dla wszelkich matryc filtrów kolorowych, w tym filtrów Bayera, ale sama w sobie nie jest technologią, która rejestruje kolorowy obraz. Natomiast sensor BSI (Backside Illuminated) odnosi się do konstrukcji sensorów, które pozwalają na lepsze zbieranie światła, co może poprawić jakość obrazu, ale również nie jest bezpośrednio związany z rejestracją kolorów przy użyciu filtrów. Wybór błędny może wynikać z mylnego założenia, że inne technologie matrycowe lub ich modyfikacje zastępują podstawowy filtr Bayera, który pozostaje kluczowym rozwiązaniem w obrazowaniu kolorowym. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla każdego, kto pragnie zgłębić temat technologii obrazowania w aparatach i kamerach.

Pytanie 11

Jakie filtry powinny być użyte przy kopiowaniu negatywów na czarno-biały papier wielogradacyjny, aby uzyskać pozytywowe kopie o odmiennym kontraście?

A. Żółty i purpurowy

B. Purpurowy i zielony

C. Niebieskozielony i czerwony

D. Żółty i niebieskozielony

Odpowiedź "żółty i purpurowy" jest prawidłowa, ponieważ te filtry pozwalają na modyfikację kontrastu negatywu podczas kopiowania na czarno-biały papier wielogradacyjny. Filtr żółty działa na zasadzie zmniejszenia kontrastu między jasno i ciemnymi partiami obrazu, co sprawia, że szczegóły w jasnych obszarach są lepiej widoczne. Z kolei filtr purpurowy absorbuje światło niebieskie, co jest szczególnie przydatne w przypadku negatywów, które mogą zawierać nadmiar niebieskiego światła. Stosując te filtry w odpowiednich proporcjach, można uzyskać kopie pozytywowe o różnym kontraście, co jest istotne w pracach artystycznych oraz w procesach drukarskich. Przykładem praktycznego zastosowania jest ich wykorzystanie w klasycznej fotografii czarno-białej, gdzie artysta może manipulować kontrastem w celu uzyskania pożądanej estetyki. Dobrym standardem jest testowanie różnych kombinacji filtrów w celu uzyskania optymalnych rezultatów, co pozwala na pełniejsze zrozumienie wpływu filtrów na ostateczny efekt wizualny.

Pytanie 12

W jakim celu używa się siatki kadrowej (grid) w wizjerze aparatu?

A. Do zwiększenia precyzji w ocenie głębi ostrości

B. Do ułatwienia kompozycji kadru zgodnie z zasadą trójpodziału

C. Do poprawy dokładności ręcznego ustawiania ostrości

D. Do zmniejszenia refleksów świetlnych w wizjerze

Siatka kadrowa, znana również jako grid, jest narzędziem fotograficznym, które pomaga w poprawnym komponowaniu kadru. Jednym z najczęściej stosowanych standardów kompozycji jest zasada trójpodziału, według której obraz dzielimy na dziewięć równych części za pomocą dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Umiejscowienie kluczowych elementów kompozycji wzdłuż tych linii lub na ich przecięciach pomaga w stworzeniu wizualnie bardziej atrakcyjnych i zrównoważonych zdjęć. Taki układ jest zgodny z naturalnym sposobem, w jaki ludzkie oko skanuje obraz, co sprawia, że zdjęcie jest przyjemniejsze do oglądania. Zasada ta jest powszechnie stosowana nie tylko w fotografii, ale również w malarstwie i filmie. Użycie gridu w wizjerze aparatu ułatwia fotografowi szybkie i efektywne zastosowanie tej zasady bez konieczności późniejszego kadrowania podczas postprodukcji. Z mojego doświadczenia, stosowanie siatki kadrowej może znacząco poprawić jakość wizualną zdjęć, zwłaszcza dla osób początkujących, które dopiero uczą się zasad kompozycji.

Pytanie 13

Zjawisko dyfrakcji wpływające na pogorszenie jakości zdjęcia pojawia się przy

A. wysokich wartościach czułości ISO (powyżej 3200)

B. długich czasach naświetlania (powyżej 1 s)

C. bardzo dużych otworach przysłony (f/1.4 i większych)

D. bardzo małych otworach przysłony (f/22 i mniejszych)

Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że duże otwory przysłony, takie jak f/1.4, mogą powodować problemy z jakością obrazu, ale w rzeczywistości to nieprawda. Duże otwory przysłony skutkują mniejszą głębią ostrości, co może być pożądane w portretach, gdzie tło powinno być rozmyte. To, co może wpływać na jakość, to aberracje optyczne, a nie dyfrakcja. Czas naświetlania, nawet bardzo długi, nie wpływa na dyfrakcję, lecz na możliwość uzyskania ruchu w kadrze lub szumy. Wysokie wartości ISO, powyżej 3200, zazwyczaj prowadzą do pojawienia się szumów, ale nie mają związku z zjawiskiem dyfrakcji. Często błędnie przyjmuje się, że wszystkie te czynniki wpływają na ostrość zdjęcia w ten sam sposób, co dyfrakcja, podczas gdy w rzeczywistości każda z tych koncepcji ma swoje unikalne podłoże fizyczne i praktyczne zastosowanie. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jak różne ustawienia aparatu wpływają na wynik końcowy, aby świadomie dobierać odpowiednie parametry do pożądanych efektów, a nie stosować ogólne zasady, które mogą wprowadzać w błąd.

Pytanie 14

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 75 ppi

B. 600 ppi

C. 300 ppi

D. 150 ppi

Odpowiedź 150 ppi jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 dpi, musimy obliczyć minimalną rozdzielczość skanowania zdjęcia w formacie 20 x 30 cm. Obliczenia te opierają się na zasadzie, że rozdzielczość wydruku wyrażona w dpi (dots per inch) musi być zachowana na etapie skanowania. Format 10 x 15 cm odpowiada rozdzielczości 300 dpi, co oznacza, że potrzebujemy 300 punktów na cal, zatem w przypadku wymiary 10 x 15 cm (czyli 4 x 6 cali), skanowane zdjęcie powinno mieć rozdzielczość wynoszącą 1200 x 1800 pikseli. Ponieważ skanowane zdjęcie ma 20 x 30 cm (8 x 12 cali), aby zachować odpowiednią jakość na wydruku, musimy podzielić 1200 przez 8 oraz 1800 przez 12, co daje odpowiednio 150 ppi. W praktyce oznacza to, że przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie dobrze odwzorowywać szczegóły i nie straci jakości po zmniejszeniu do pożądanego formatu do druku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie druku. Utrzymanie odpowiednich wartości ppi jest kluczowe w pracy z obrazami, aby uzyskać odpowiednie rezultaty wizualne.

Pytanie 15

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. do filmów o małej dynamice skanowania

B. bębnowy o dużej dynamice skanowania

C. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania

D. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania

Wybór skanera filmowego o małej dynamice skanowania jest niewłaściwy, ponieważ takie urządzenia nie są przystosowane do skanowania oryginałów barwnych na nieprzeźroczystym podłożu. Skanery filmu są zazwyczaj projektowane z myślą o pracy z materiałami przezroczystymi, takimi jak negatywy lub slajdy, gdzie światło przechodzi przez materiał, a nie odbija się od niego. Zatem zastosowanie skanera filmowego w kontekście oryginałów refleksyjnych prowadziłoby do zniekształceń obrazu oraz utraty jakości kolorystycznej. Problematyczne jest również podejście związane z małą dynamiką skanowania, które ogranicza zakres tonalny, co jest kluczowe przy pracy z materiałami wysokiej rozdzielczości. Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania również nie jest odpowiedni, gdyż ogranicza zdolność do uchwycenia pełni detali i kolorów. Użytkownicy często mylą różne typy skanera i ich przeznaczenia, co wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych urządzeń oraz ich specyfikacji technicznych. Niezrozumienie, jakie parametry są kluczowe dla jakości skanowania, może prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w efekcie obniża jakość końcowego obrazu.

Pytanie 16

Jaki kierunek oświetlenia użyty w trakcie robienia portretu spowodował, że twarz modela na fotografii wydaje się spłaszczona?

A. Z dołu

B. Z przodu

C. Z boku

D. Z góry

Odpowiedź "z przodu" jest prawidłowa, ponieważ oświetlenie zastosowane w tej pozycji równomiernie oświetla twarz modela, co przyczynia się do spłaszczenia rysów. Taki efekt jest szczególnie widoczny w przypadku portretów, gdzie celem jest uzyskanie naturalnego wyglądu bez wyraźnych cieni. W praktyce, oświetlenie z przodu tworzy miękkie cienie wokół konturów twarzy, co sprawia, że rysy są mniej wyraźne, a twarz wydaje się bardziej harmonijna. W fotografii portretowej często stosuje się tę technikę w połączeniu z dyfuzorami lub softboxami, aby zmiękczyć światło i zminimalizować ostre cienie. Podczas sesji zdjęciowych, szczególnie w studio, oświetlenie z przodu jest standardowym podejściem, które zapewnia równowagę i estetykę portretu, zachowując jednocześnie detale skóry. Dodatkowo, warto pamiętać, że odpowiednia temperatura barwowa światła również wpływa na postrzeganie urody modela.

Pytanie 17

Przygotowując dokumentację dotyczącą sprzętu koniecznego do wykonania reprodukcji obrazów umieszczonych w oprawie za szkłem, należy uwzględnić zakup filtru

A. polaryzacyjnego

B. żółtego

C. niebieskiego

D. połówkowego

Odpowiedź 'polaryzacyjnego' jest prawidłowa, ponieważ filtr polaryzacyjny odgrywa kluczową rolę w redukcji odblasków oraz poprawie kontrastu podczas reprodukcji obrazów znajdujących się za szkłem. W procesie reprodukcji, zwłaszcza w przypadku dzieł sztuki, które są oprawione za szkłem, odblaski świetlne mogą znacząco wpłynąć na jakość fotografii, obniżając widoczność detali i prawidłowe odwzorowanie kolorów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie eliminowania niepożądanych odblasków, co pozwala na uzyskanie czystszych i bardziej wyraźnych obrazów. W praktyce, stosując filtr polaryzacyjny, można uzyskać znacznie lepsze rezultaty przy fotografowaniu pod kątem, co jest istotne w kontekście reprodukcji. Dodatkowo, zgodnie z dobrą praktyką w fotografii sztuki, stosowanie filtrów polaryzacyjnych jest rekomendowane w celu zapewnienia najwyższej jakości reprodukcji. Warto również wspomnieć, że odpowiednie ustawienie filtra polaryzacyjnego w stosunku do źródła światła może wpłynąć na ostateczny efekt wizualny, co czyni go niezastąpionym narzędziem w tym procesie.

Pytanie 18

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/250 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/8

C. 1/30 s, f/8

D. 1/30 s, f/16

Aby zmniejszyć głębię ostrości obrazu i uzyskać efekt rozmytego tła, kluczowym parametrem jest przysłona. Użycie przysłony f/5,6 w odpowiedzi 4 pozwala na większe otwarcie obiektywu, co skutkuje mniejszą głębią ostrości w porównaniu do f/11. Mniejsza głębia ostrości sprawia, że obiekty znajdujące się poza płaszczyzną ostrości są bardziej rozmyte, co jest pożądane w portretach plenerowych, gdzie główny obiekt ma być uwydatniony na tle. Ponadto, zmieniając czas naświetlania na 1/250 s, kompenzujemy wpływ większej przysłony na ilość światła wpadającego do aparatu, co pozwala na zachowanie prawidłowego naświetlenia. Praktyczne zastosowanie tej kombinacji parametrów sprawia, że portret będzie nie tylko estetycznie przyjemny, ale również technicznie poprawny, co jest zgodne z zasadami fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że przy pracy z różnymi obiektami i warunkami oświetleniowymi, umiejętność dostosowywania tych parametrów jest niezbędna dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 19

Jakiego z wymienionych materiałów należy użyć do oczyszczania ekranu monitora LCD z kurzu, smug i tłuszczu?

A. Gąbka

B. Chusteczki do higieny osobistej

C. Ściereczka z microfibry

D. Papierowy ręcznik

Ściereczki z microfibry to naprawdę super wybór, gdy chodzi o czyszczenie monitorów LCD. Są stworzone z myślą o delikatnych powierzchniach, co jest mega istotne. Te cienkie włókna świetnie zbierają kurz, plamy i tłuszcz, a jednocześnie nie zarysowują ekranu. Wiesz, dzięki swojej konstrukcji potrafią wchłonąć dużo więcej brudu niż zwykłe materiały, a na dodatek nie zostawiają smug. Żeby wyczyścić monitor, wystarczy lekko zwilżyć ściereczkę wodą lub jakimś specjalnym preparatem do czyszczenia i delikatnie przetrzeć ekran. Ważne, żeby unikać mocnych środków czyszczących albo twardych materiałów, bo to może uszkodzić ekran. Z własnego doświadczenia polecam regularne czyszczenie, żeby monitor długo działał i wyglądał dobrze. W branży elektronicznej wszyscy korzystają z tych ściereczek, a ich efektywność potwierdzają liczne testy. Naprawdę warto mieć je pod ręką.

Pytanie 20

Aby zrobić zdjęcia w zakresie promieniowania podczerwonego, potrzebny jest filtr

A. jasnoczerwony i film ortochromatyczny

B. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

C. IR i film ortochromatyczny

D. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe

Odpowiedź 'IR i film czuły na promieniowanie długofalowe' jest poprawna, ponieważ do wykonywania zdjęć w promieniowaniu podczerwonym konieczne jest wykorzystanie zarówno filtra podczerwonego (IR), jak i filmu, który jest odpowiednio czuły na dłuższe fale elektromagnetyczne. Filtry IR są zaprojektowane tak, aby przepuszczać tylko promieniowanie podczerwone, blokując jednocześnie większość widzialnego światła, co pozwala na uzyskanie obrazu, który eksponuje różnice temperatur i innych właściwości materiałów niewidocznych w świetle widzialnym. Przykłady zastosowań takich zdjęć obejmują detekcję ciepła w inspekcjach budowlanych, monitoring środowiskowy, a także w zastosowaniach medycznych, takich jak ocena stanów zapalnych. W kontekście standardów branżowych, przy wykonywaniu zdjęć w podczerwieni istotne jest przestrzeganie zasad dotyczących kalibracji sprzętu oraz interpretacji wyników. Dobrą praktyką jest stosowanie systemów, które są certyfikowane do pracy w określonych zakresach fal, co zapewnia wysoką jakość i wiarygodność uzyskanych danych.

Pytanie 21

Aby pozbyć się smug z powierzchni filtra zamontowanego na obiektywie, należy zastosować

A. chusteczki papierowej

B. bibułki optycznej

C. chusteczki bawełnianej

D. pędzelka

Bibułka optyczna to materiał specjalnie zaprojektowany do delikatnego czyszczenia powierzchni optycznych, takich jak soczewki obiektywów. Jest to najlepszy wybór do usuwania smug, ponieważ nie zostawia włókien ani zarysowań, co jest kluczowe dla zachowania wysokiej jakości obrazu. W praktyce, bibułki optyczne są używane w profesjonalnych studio fotograficznych oraz przez fotografów amatorów, aby utrzymać sprzęt w doskonałej kondycji. Bibułki te są często nasączane specjalnym roztworem czyszczącym, co dodatkowo zwiększa ich skuteczność. Warto również zaznaczyć, że do czyszczenia sprzętu optycznego należy stosować techniki „od środka na zewnątrz” lub „od góry do dołu”, co minimalizuje ryzyko rozmazywania brudu. Użycie bibułek optycznych jest zgodne z dobrymi praktykami w branży fotograficznej i zaleceniami producentów sprzętu. Dlatego dla zachowania jakości optyki oraz długowieczności obiektywów, bibułki optyczne stanowią niezastąpione narzędzie w arsenale każdego fotografa.

Pytanie 22

Który z wymienionych materiałów nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych?

A. Pędzelek z naturalnego włosia

B. Ściereczka z mikrofibry

C. Sprężone powietrze

D. Papierowy ręcznik

Papierowy ręcznik to materiał, który zdecydowanie nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych z kilku powodów. Po pierwsze, papierowy ręcznik jest sztywny i często może zawierać drobne zanieczyszczenia czy włókna, które podczas czyszczenia mogą porysować delikatną powierzchnię soczewek. W branży fotograficznej standardem jest używanie specjalnych ściereczek z mikrofibry, które są miękkie, niepylące i zapobiegają zarysowaniom. Dodatkowo, mikrofibra ma właściwości, które pozwalają na skuteczne usuwanie odcisków palców oraz resztek kurzu czy tłuszczu bez użycia chemikaliów. Warto także wspomnieć, że czyszczenie obiektywu sprężonym powietrzem jest powszechną praktyką, która pozwala na usunięcie drobnych cząsteczek kurzu bez kontaktu z powierzchnią. Stosowanie pędzelka z naturalnego włosia również jest akceptowane, jednak wymaga ostrożności, aby włosie nie pozostawiło resztek na soczewce. W każdym przypadku, kluczowe jest dbanie o delikatność oraz stosowanie odpowiednich narzędzi, by nie uszkodzić drogiego sprzętu fotograficznego.

Pytanie 23

Filtr fotograficzny oznaczony symbolem ND jest również znany jako filtr

A. UV

B. polaryzacyjny

C. szary

D. konwersyjny

Filtr ND, znany również jako filtr szary, jest kluczowym narzędziem w fotografii, które ogranicza ilość światła wpadającego do obiektywu, nie zmieniając jednocześnie barwy zdjęcia. Umożliwia to uzyskanie dłuższych czasów naświetlania, co jest szczególnie przydatne w warunkach silnego oświetlenia, takich jak zdjęcia krajobrazów w słoneczne dni. Dzięki zastosowaniu filtra ND możemy np. uzyskać efekt rozmycia wody, co nadaje zdjęciom artystyczny charakter. Oprócz tego, filtr ten może być używany do kontrolowania głębi ostrości, pozwalając na wykorzystanie szerokich otworów przysłony nawet w jasnych warunkach. Stosowanie filtrów ND jest zgodne z dobrymi praktykami w fotografii, ponieważ pozwala na większą kreatywność i kontrolę nad procesem twórczym. Warto również zwrócić uwagę na różne stopnie zaciemnienia filtrów ND, co pozwala na precyzyjne dostosowanie ustawień do konkretnego ujęcia.

Pytanie 24

Która z przestrzeni barw zawiera największą liczbę kolorów widocznych dla ludzkiego oka?

A. Adobe RGB

B. sRGB

C. CIELab

D. CMYK

Modele CMYK, sRGB i Adobe RGB, mimo że są dość powszechnie używane, nie pokrywają całego zakresu kolorów, które można dostrzegać, na co CIELab daje radę. No bo CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, blacK) jest głównie do druku, a z powodu ograniczeń związanych z farbami i ich mieszaniem, nie łapie wszystkich kolorów, które widzi ludzkie oko. Ponadto, ten model działa na subtractywnym mieszaniu kolorów, co też jest ograniczeniem. Z kolei sRGB (standard Red Green Blue) został stworzony z myślą o wyświetlaczach i internecie, ale jest ograniczony do mniej niż 40% widma kolorów, które widzimy. Używanie sRGB w profesjonalnym druku może dać niezgodności kolorów między tym, co widzimy na ekranie, a tym, co dostajemy na papierze. Adobe RGB ma wprawdzie szerszy gamut niż sRGB, ale jakby nie było, wciąż nie dorównuje CIELab. Błąd w wyborze tych modeli zwykle wynika z nieporozumień co do tego, jak i kiedy je stosować. Wybór odpowiedniej przestrzeni barw jest kluczowy, żeby mieć spójność kolorów w projektach graficznych oraz w produkcji. To powinno być brane pod uwagę przy wyborze odpowiedniego modelu do danej aplikacji.

Pytanie 25

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 26

Skanowanie zdjęć to proces polegający na

A. konwersji materiału analogowego na cyfrowy

B. stworzeniu plików RAW

C. przygotowaniu kopii zdjęciowych

D. konwersji materiału cyfrowego na analogowy

Skanowanie fotografii polega na zamianie materiału analogowego na cyfrowy, co jest kluczowym procesem w archiwizacji i obróbce zdjęć. Podczas skanowania, fizyczne zdjęcie, zwykle wykonane na papierze fotograficznym, jest przetwarzane przez skaner, który rejestruje obraz w formie cyfrowej. Proces ten polega na analizie pikseli, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu z zachowaniem detali i kolorów. W praktyce, skanowanie pozwala również na dalsze manipulacje zdjęciami w programach graficznych, umożliwiając ich edycję, retusz czy digitalizację archiwalnych zasobów. W branży fotograficznej standardem jest używanie skanerów o wysokiej rozdzielczości, aby zapewnić maksymalną jakość skanowanych obrazów. Dodatkowo, digitalizacja materiałów analogowych staje się istotna w kontekście dziedzictwa kulturowego, gdzie archiwizacja i ochrona zdjęć historycznych stają się priorytetem.

Pytanie 27

W najnowszych monitorach profesjonalnych technologia True 10-bit panel oznacza

A. zwiększoną jasność sięgającą 10000 nitów

B. możliwość wyświetlenia ponad miliarda kolorów bez stosowania ditheringu

C. zdolność do wyświetlania 10 różnych przestrzeni kolorów

D. zwiększoną częstotliwość odświeżania do minimum 10 kHz

Wszystkie pozostałe odpowiedzi wskazują na nieporozumienia w interpretacji technologii True 10-bit panel. Wzrost częstotliwości odświeżania do minimum 10 kHz to nie jest właściwa charakterystyka tej technologii, ponieważ True 10-bit odnosi się do sposobu wyświetlania kolorów, a nie do dynamiki obrazów. Typowe częstotliwości odświeżania w monitorach wynoszą najczęściej 60 Hz, 120 Hz czy 240 Hz, a wartości jak 10 kHz są znacznie powyżej standardowych parametrów dla większości zastosowań. Z kolei zdolność do wyświetlania 10 różnych przestrzeni kolorów to również nieprawidłowe stwierdzenie, ponieważ True 10-bit oznacza głębię kolorów, a nie ilość przestrzeni. Ostatecznie zwiększenie jasności do 10000 nitów to właściwość, która nie jest związana bezpośrednio z technologią True 10-bit panel. Tak wysoka jasność występuje w niektórych specjalistycznych monitorach HDR, ale nie jest typowe dla standardowych zastosowań. Prowadzi to do błędnych wniosków, że parametry związane z kolorami i jasnością są ze sobą powiązane, co w rzeczywistości nie jest prawdą. Warto zrozumieć, że każda z tych cech ma swoją specyfikę i zastosowanie, a łączenie ich w jedną koncepcję może wprowadzać w błąd.

Pytanie 28

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. softboxu prostokątnego 60×90 cm

B. czaszy beauty dish z honeycomb

C. strumienicy z filtrem czerwonym

D. reflektora z soczewką Fresnela

Czasza beauty dish z honeycomb jest uznawana za jeden z najlepszych modyfikatorów światła w fotografii studyjnej beauty, ponieważ pozwala na bardzo precyzyjne modelowanie światła na twarzy modelki. Dzięki swojej charakterystycznej, spłaszczonej formie, beauty dish generuje miękkie, ale wyraźne cienie, co jest kluczowe w tym typie fotografii. Honeycomb, czyli siatka, która można założyć na czaszę, dodatkowo kieruje światło, ograniczając jego rozpraszanie i tworząc bardziej kontrolowane oświetlenie. To umożliwia lepsze podkreślenie rysów twarzy oraz uzyskanie efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie ważne przy pracy z modelkami. W praktyce, używając takiego rozwiązania, możesz uzyskać bardzo atrakcyjne zdjęcia, które dobrze oddają zarówno detale makijażu, jak i naturalny blask skóry. Beauty dish z honeycomb jest więc standardem w branży, idealnie wpisującym się w potrzeby fotografów zajmujących się portretami i sesjami beauty.

Pytanie 29

Jakie narzędzie w programie graficznym pozwala na wyodrębnienie obiektu z obrazu?

A. Wyostrzenie

B. Pipeta

C. Przesunięcie

D. Szybka maska

Szybka maska to jedno z kluczowych narzędzi w programach graficznych, które umożliwia precyzyjne zaznaczanie obiektów na obrazie. Umożliwia ona użytkownikom tworzenie zaznaczeń poprzez malowanie na obrazie z użyciem pędzla, co pozwala na bardziej kontrolowane i szczegółowe wyodrębnienie elementów. Dzięki szybkiej masce użytkownik może łatwo przełączać się między trybem maski a normalnym widokiem, co ułatwia edycję i modyfikacje obiektów. Przykład zastosowania szybkiej maski to sytuacja, gdy potrzebujemy wyodrębnić skomplikowany kształt, taki jak postać na tle, gdzie tradycyjne zaznaczanie prostokątne czy eliptyczne może okazać się niewystarczające. W celu uzyskania precyzyjnych efektów, dobrym podejściem jest użycie narzędzia pędzla do rysowania maski, co pozwala na uwzględnienie szczegółowych konturów obiektu. W standardach branżowych szybka maska jest często rekomendowana do pracy nad zaawansowanymi projektami, gdzie precyzja w zaznaczaniu elementów jest kluczowa dla jakości końcowego efektu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Mieszek to narzędzie najczęściej stosowane do robienia zdjęć

A. architektury

B. osób

C. krajobrazu

D. owadów

Mieszek to takie fajne urządzenie do robienia zdjęć, które jest naprawdę stworzone, żeby uwieczniać detale owadów. Główna jego zaleta to bliskie fokusowanie, co pozwala złapać obrazki z dużą precyzją. Jak się go używa w makrofotografii, to można uzyskać naprawdę duże powiększenia – to bardzo ważne, gdy chodzi o małe obiekty, jak owady. Warto łączyć go z obiektywami makro, bo wtedy wychodzą super szczegółowe zdjęcia. W branży zauważa się, jak istotne jest, żeby zdjęcia były stabilne i dobrze oświetlone, bo w makrofotografii rozmycia psują efekt i wtedy nie widać ładnych konturów. Poza tym, do pracy z tymi mieszkami przyda się znajomość technik typu stacking, co pomaga uzyskać zdjęcia z większą głębią ostrości. W sumie, te mieszki to świetne narzędzie dla każdego, kto pasjonuje się owadami i makrofotografią.

Pytanie 33

W jakim procesie chemicznym przetwarzania materiału fotograficznego następuje faza wywoływania czarno-białego?

A. CN-16

B. RA-4

C. E-6

D. C-41

Odpowiedź E-6 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu obróbki chemicznej materiałów fotograficznych czarno-białych. Proces E-6, będący stosunkowo skomplikowanym cyklem wywoływania, jest używany w przypadku filmów i materiałów do druku, które wymagają precyzyjnego wywołania w celu uzyskania pożądanych efektów tonalnych. Kluczowym etapem tego procesu jest wywoływanie, które umożliwia przejście od pozytywów do negatywów, a następnie ich dalsze przetwarzanie w celu uzyskania trwałych odbitek. W praktyce, techniki związane z procesem E-6 są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych oraz przez artystów zajmujących się fotografią analogową. Stosowanie odpowiednich chemikaliów w procesie E-6, takich jak wywoływacze, zatrzymacze i utrwalacze, odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu wysokiej jakości obrazu, co jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi obróbki filmów czarno-białych. Warto podkreślić, że dokładność i kontrola temperatury podczas obróbki w procesie E-6 mogą znacząco wpłynąć na ostateczny efekt wizualny zdjęcia.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

W programie Adobe Photoshop można skorygować błędy perspektywy wynikające z nachylenia aparatu przy użyciu filtra

A. rozmycie w kierunku radialnym

B. odkrywanie krawędzi

C. korekcja obiektywu

D. eliminacja szumu

Korekcja obiektywu w Photoshopie to naprawdę przydatne narzędzie. Umożliwia nam pozbycie się tych wszystkich dziwnych zniekształceń, które mogą się pojawić, zwłaszcza przy użyciu szerokokątnych obiektywów. Niekiedy obiekty przy krawędziach kadru wyglądają na zniekształcone lub nawet spłaszczone. Dzięki filtrze korekcji obiektywu możemy poprawić te geometryczne proporcje obrazu, co sprawia, że zdjęcia wyglądają znacznie bardziej naturalnie. Weźmy na przykład zdjęcia budynków – korekcja obiektywu pozwala na prostowanie linii pionowych i poziomych. To jest istotne, bo gdy robimy zdjęcia architektury, musimy dbać o realistyczną perspektywę. W praktyce często wykorzystuje się również różne techniki jak warstwowanie i maskowanie, żeby móc dokładnie kontrolować efekt końcowy. Moim zdaniem, warto również zwracać uwagę na to, żeby zdjęcie przed i po korekcji porównać, żeby mieć pewność, że wszystkie zniekształcenia zostały usunięte i obraz nadal wygląda autentycznie.

Pytanie 36

Który z wymienionych algorytmów kompresji obrazu jest bezstratny?

A. GIF

B. LZW

C. JPEG

D. MP3

JPEG jest jednym z najpopularniejszych formatów kompresji stratnej dla obrazów fotograficznych. Jego algorytm opiera się na redukcji danych wizualnych, które ludzkie oko mniej zauważa, co prowadzi do utraty pewnych szczegółów w celu uzyskania mniejszego rozmiaru pliku. Jest to świetne rozwiązanie dla zdjęć o dużej rozdzielczości, gdzie pewna strata jakości jest akceptowalna w zamian za znaczne zmniejszenie rozmiaru pliku. GIF, choć wspiera kompresję bezstratną przez LZW, jest ograniczony do palety 256 kolorów, co w praktyce powoduje stratę jakości przy bardziej skomplikowanych obrazach z większą ilością odcieni. W rzeczywistości, GIF jest używany głównie do prostych grafik i animacji. MP3, choć nie jest algorytmem kompresji obrazu, ale dźwięku, także jest stratny. Opiera się na psychoakustycznym modelu ludzkiego słuchu, by odrzucić częstotliwości, które są mniej słyszalne dla przeciętnego człowieka. Błędne jest myślenie, że każdy format kompresji, który zmniejsza rozmiar pliku, robi to bez strat jakości — w wielu przypadkach, takich jak JPEG czy MP3, rozmiar pliku jest zmniejszany kosztem jakości, co nie jest akceptowalne w kontekście niektórych zastosowań profesjonalnych. Zrozumienie różnic między algorytmami stratnymi i bezstratnymi jest kluczowe w wyborze odpowiednich narzędzi do konkretnego zadania w obróbce obrazów.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. skośna do płaszczyzny oryginału

B. równoległa do płaszczyzny oryginału

C. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

D. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

Ustalenie osi optycznej obiektywu aparatu fotograficznego w pozycji prostopadłej do płaszczyzny oryginału, a jednocześnie pokrywającej się z jego środkiem, jest kluczowe dla uzyskania wiernej reprodukcji obrazu. Taki układ minimalizuje zniekształcenia perspektywiczne oraz asymetrię, które mogłyby pojawić się w przypadku innych ustawień. Przykładem zastosowania tej zasady może być reprodukcja dzieła sztuki w muzeum, gdzie ważne jest, aby odwzorować szczegóły kolorystyczne i teksturalne. W praktyce, fotografowie profesjonalni stosują statywy z poziomicą, aby precyzyjnie ustawić aparat, unikając jakichkolwiek błędów, które mogłyby wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Dobrą praktyką jest także wykonywanie próbnych zdjęć oraz ich analizy pod kątem odległości, oświetlenia i kąta, co pozwala na optymalizację ustawień przed finalnym ujęciem. Współczesne standardy w fotografii reprodukcyjnej opierają się na takich zasadach, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów.

Pytanie 39

Aby na fotografii uzyskać efekt zatrzymania ruchu kolarzy na zamazanym tle, jakie parametry należy ustawić w aparacie?

A. f/5,6 i 1/250 s

B. f/22 i 1/30 s

C. f/8 i 1/125 s

D. f/16 i 1/60 s

Te ustawienia, czyli f/5,6 i czas 1/250 s, są naprawdę fajne do zamrożenia ruchu. To dlatego, że migawka się szybko zamyka, co jest super ważne, gdy mamy do czynienia z obiektami, które się szybko poruszają. Przysłona f/5,6 daje nam całkiem dobrą głębię ostrości, co sprawia, że kolarze będą ostro widoczni na zdjęciu, a jednocześnie zdjęcie nie będzie prześwietlone. Czas 1/250 s mocno ogranicza ryzyko rozmycia, które tak często zdarza się przy szybkich ruchach, na przykład w sportowej fotografii. Dobrym przykładem są wyścigi kolarskie, gdzie chcemy uchwycić nie tylko samą akcję, ale także emocje na twarzach kolarzy. W takich sytuacjach ważne jest, by również dostosować ISO i balans bieli do światła, bo to naprawdę pomoże w otrzymaniu jakościowych zdjęć z zamrożonym ruchem.

Pytanie 40

Podaj rodzaj aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Aparaty bezlusterkowe

B. Kompaktowe wodoodporne

C. Aparaty kompaktowe

D. Wielkoformatowe

Wielkoformatowe aparaty fotograficzne to urządzenia, które charakteryzują się dużym formatem matrycy lub filmu, co umożliwia uzyskanie wyjątkowo wysokiej jakości obrazów. Takie aparaty są powszechnie używane w profesjonalnej fotografii, zwłaszcza w studiach fotograficznych oraz przy fotografii krajobrazowej i architektonicznej. Ze względu na swoją konstrukcję i zastosowanie, aparaty wielkoformatowe nie posiadają trybu rejestracji wideo. Ich głównym celem jest tworzenie statycznych obrazów o wysokiej rozdzielczości, co jest zgodne z ich specyfiką oraz wymaganiami branżowymi. Przykładem zastosowania aparatów wielkoformatowych mogą być fotografie wykonywane na wystawach sztuki, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Dodatkowo, te urządzenia często wykorzystują techniki takie jak kontrola perspektywy i głębi ostrości, co daje fotografom kreatywne możliwości, które są niedostępne w innych typach aparatów. Standardy jakości w profesjonalnej fotografii wymagają użycia sprzętu, który zapewnia doskonałą reprodukcję kolorów i detali, a aparaty wielkoformatowe idealnie spełniają te potrzeby.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej