Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 14:01
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 15:08

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W marcu 2019 roku firma nabyła i wprowadziła do użycia maszynę produkcyjną o wartości początkowej 48 000,00 zł. Jaka będzie całkowita kwota amortyzacji za rok 2019, jeśli maszyna jest amortyzowana od kwietnia 2019 roku metodą liniową z zastosowaniem stawki 12,5%?

A. 500,00 zł

B. 6 000,00 zł

C. 375,00 zł

D. 4 500,00 zł

Kwota amortyzacji za 2019 rok wynosi 4 500,00 zł, co można obliczyć na podstawie metody liniowej. Wartość początkowa maszyny to 48 000,00 zł, a stawka amortyzacji wynosi 12,5%. Zgodnie z zasadami amortyzacji liniowej, roczna amortyzacja oblicza się jako wartości początkowej pomnożonej przez stawkę amortyzacyjną. W naszym przypadku: 48 000,00 zł x 12,5% = 6 000,00 zł. Jednakże, ponieważ maszyna została przyjęta do eksploatacji dopiero w kwietniu, musimy obliczyć amortyzację tylko za 9 miesięcy, czyli od kwietnia do grudnia. W związku z tym roczna kwota amortyzacji 6 000,00 zł powinna być pomnożona przez 9/12 (bo amortyzujemy przez 9 miesięcy): 6 000,00 zł x 9/12 = 4 500,00 zł. Taka kalkulacja jest zgodna z ogólnymi zasadami rachunkowości i standardami finansowymi, które podkreślają znaczenie dokładnego obliczania amortyzacji, aby odzwierciedlić rzeczywistą utratę wartości aktywów w czasie. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz przygotowywania sprawozdań finansowych.

Pytanie 2

W firmie zajmującej się produkcją wskaźnik rentowności netto aktywów wyniósł 28%, co sugeruje, że

A. firma osiągnęła 28 groszy zysku netto z 1 złotówki zaangażowanej w działalność aktywów

B. firma osiągnęła 28 groszy zysku netto z zainwestowanych aktywów netto

C. firma uzyskała 28 groszy zysku netto ze sprzedaży produktów gotowych

D. firma uzyskała 28 groszy zysku netto z 1 złotówki przychodów ze sprzedaży

Wskazówki dotyczące wskaźnika rentowności netto aktywów zawierają wiele nieporozumień. Po pierwsze, mówiąc, że firma osiąga 28 groszy zysku netto ze sprzedaży, pomijamy coś ważnego – relację między zyskiem a aktywami. Ten wskaźnik dotyczy efektywności wykorzystania aktywów, a nie tylko sprzedaży. Zysk netto z aktywów nie znaczy, że te 28 groszy pochodzi bezpośrednio z przychodów. Jest różnica między zyskiem netto a przychodami ze sprzedaży, co może wprowadzać w błąd. Ponadto, stwierdzenie, że 28 groszy zysku netto to coś, co odnosi się do 1 złotówki przychodów, jest mylące. Rentowność netto aktywów nie ma nic wspólnego z całkowitymi przychodami, lecz z tym, jak efektywnie inwestujemy w aktywa. W analizach rentowności musimy zawsze brać pod uwagę zarówno zyski netto, jak i aktywa, żeby mieć pełny obraz sytuacji finansowej firmy. Kiepskie rozumienie tych wskaźników może niestety prowadzić do złych decyzji w inwestycjach i zarządzaniu, co niekorzystnie odbija się na długoterminowej rentowności firmy.

Pytanie 3

Zasada, która nie gwarantuje prawidłowego przebiegu inwentaryzacji to

A. periodyzacja

B. ograniczone zaufanie

C. jednokrotność

D. zamknięte drzwi

Zasady zamkniętych drzwi, ograniczonego zaufania i jednokrotności mogą wydawać się stosunkowo sensowne w kontekście inwentaryzacji, jednak każde z tych podejść ma swoje ograniczenia i nie zawsze prowadzi do prawidłowego przeprowadzenia tego procesu. Zasada zamkniętych drzwi sugeruje, że wszystkie operacje związane z inwentaryzacją powinny odbywać się w zamkniętej przestrzeni, co może ograniczyć dostęp do dokumentacji i współpracy zespołowej. W rzeczywistości, otwarty dostęp do danych i współpraca między działami są kluczowe dla uzyskania dokładnych wyników inwentaryzacji. Ograniczone zaufanie, chociaż podkreśla znaczenie kontroli i weryfikacji, może doprowadzić do nadmiernej biurokracji, co spowalnia procesy i zwiększa ryzyko błędów. W kontekście jednokrotności, zasada ta odnosi się do konieczności przeprowadzania inwentaryzacji w sposób jednorazowy, co jest mało praktyczne. W rzeczywistości, inwentaryzacja powinna być procesem regularnym, z przebiegami kontrolnymi, aby zapewnić jej dokładność. Stosowanie tych zasad bez odpowiedniego kontekstu i elastyczności może prowadzić do błędnych wniosków, co podkreśla znaczenie zrozumienia i dostosowania metod inwentaryzacji do specyfiki organizacji oraz branży. W konsekwencji, kluczowe jest wdrożenie zintegrowanego podejścia, które łączy różne aspekty zarządzania zapasami, aby osiągnąć optymalne wyniki i wysoką efektywność operacyjną.

Pytanie 4

Tabela przedstawia wybrane dane finansowe jednostki gospodarczej. Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaźnik zyskowności kapitałów własnych w tej firmie wynosi

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Aktywa trwałe	28 000,00
Aktywa obrotowe	35 000,00
Kapitały własne	33 000,00
Zobowiązania bieżące	30 000,00
Przychody netto ze sprzedaży	103 000,00
Koszty uzyskania przychodów	61 000,00
Zysk netto	38 000,00

A. 1,00

B. 0,87

C. 0,95

D. 1,15

Wskaźnik zyskowności kapitałów własnych (ROE) jest kluczowym miernikiem efektywności operacyjnej firmy, który obrazuje, jak skutecznie przedsiębiorstwo generuje zyski z posiadanych kapitałów. W przypadku tej jednostki gospodarczej, wartość 1,15 oznacza, że na każdą złotówkę kapitału własnego przypada 1,15 zł zysku netto. To sugeruje, że firma nie tylko dobrze zarządza swoimi zasobami, ale także potrafi efektywnie wykorzystać dostępne środki finansowe do generowania zwrotów dla swoich właścicieli. W praktyce wysoki wskaźnik ROE jest sygnałem dla inwestorów, że firma ma potencjał do dalszego rozwoju, co może przyczynić się do wzrostu wartości akcji. Warto również zauważyć, że standardy branżowe sugerują, że wartość ROE powyżej 15% jest uważana za wskaźnik zdrowej zyskowności, co dodatkowo potwierdza atrakcyjność tej jednostki dla potencjalnych inwestorów. Dlatego zrozumienie i umiejętność obliczania ROE są niezbędne dla każdego analityka finansowego czy menedżera, który pragnie podejmować świadome decyzje inwestycyjne.

Pytanie 5

Konto "Rozliczenie wyniku finansowego"

A. może prezentować saldo Ct, które oznacza niepodzielony zysk

B. nie może prezentować salda

C. może wykazywać saldo Ct, które oznacza niepokrytą stratę

D. może jednocześnie wykazywać saldo Dt oraz Ct

Konto 'Rozliczenie wyniku finansowego' pełni funkcję bilansowania wyników finansowych firmy, jednak nie jest prawdą, że może wykazywać jednocześnie saldo Dt i Ct. Saldo Dt zazwyczaj oznacza, że występują straty, co w praktyce nie jest zgodne z zasadami rachunkowości, ponieważ konto to powinno odzwierciedlać albo zysk, albo stratę, ale nie obie te wartości równocześnie. To może prowadzić do mylnych interpretacji sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, co jest szczególnie niebezpieczne dla inwestorów i zarządów, które korzystają z takich danych do podejmowania kluczowych decyzji. Saldo zerowe na tym koncie nie jest typowe, ponieważ oznaczałoby, że wyniki finansowe firmy są całkowicie zbalansowane, co jest rzadkością w dłuższej perspektywie czasowej. Dodatkowo, saldo Ct nie jest związane z niepokrytą stratą, lecz z zyskiem. Te niepoprawne interpretacje mogą wynikać z braku zrozumienia podstawowych zasad rachunkowości oraz struktury sprawozdań finansowych, co jest kluczowe dla prawidłowego raportowania oraz analizy finansowej.

Pytanie 6

Dźwignia finansowa o charakterze dodatnim

A. wskazuje, że zewnętrzne źródła finansowania są kosztowne dla podmiotu

B. oznacza, że podmiot zamierza finansować swoje zadania wyłącznie z własnych środków

C. nie ma wpływu na decyzje podmiotu gospodarczego dotyczące korzystania z zewnętrznych źródeł finansowania

D. umożliwia podmiotowi gospodarczemu korzystanie z zewnętrznych źródeł w finansowaniu swojej działalności

Dźwignia finansowa jest narzędziem, które pozwala na zwiększenie potencjału inwestycyjnego jednostki poprzez wykorzystanie obcych źródeł finansowania. Zrozumienie tego elementu wymaga dokładniejszej analizy poszczególnych odpowiedzi. Odpowiedź sugerująca, że dźwignia oznacza, iż obce źródła finansowania są drogie, pomija istotny aspekt kosztu kapitału. Wiele firm korzysta z obcych źródeł finansowania, takich jak kredyty bankowe czy obligacje, które mogą być stosunkowo tanie, zwłaszcza w okresach niskich stóp procentowych. Wysokość kosztów finansowania jest zależna od wielu czynników, w tym od ryzyka kredytowego firmy, które często jest niższe dla stabilnych i dobrze zarządzanych przedsiębiorstw. Inna odpowiedź stwierdzająca, że dźwignia nie wpływa na decyzje jednostki, jest również mylna. Dźwignia finansowa jest kluczowym czynnikiem, który wpływa na decyzje dotyczące struktury kapitałowej, a przedsiębiorstwa muszą precyzyjnie oceniać, kiedy i jak korzystać z długu, aby zminimalizować ryzyko finansowe. Stwierdzenie, że jednostka finansuje zadania tylko z własnych środków, jest sprzeczne z ideą dźwigni finansowej, która polega na zewnętrznym finansowaniu. Przykłady wykorzystywania dźwigni w praktyce pokazują, że zrównoważona kombinacja kapitału własnego i obcego może prowadzić do lepszej efektywności operacyjnej oraz wyższej wartości rynkowej firmy.

Pytanie 7

Maszyna produkcyjna o wartości początkowej 70 000,00 zł jest amortyzowana metodą liniową z roczną stawką amortyzacji wynoszącą 20%. Jaką wartość umorzenia osiągnie maszyna produkcyjna po trzech latach użytkowania?

A. 56 000,00 zł

B. 28 000,00 zł

C. 14 000,00 zł

D. 42 000,00 zł

Wartość umorzenia maszyny produkcyjnej oblicza się na podstawie wartości początkowej oraz zastosowanej stawki amortyzacyjnej. W tym przypadku maszyna ma wartość początkową 70 000,00 zł i jest amortyzowana liniowo przy stawce 20% rocznie. Oznacza to, że każdego roku dokonujemy odpisu amortyzacyjnego w wysokości 20% tej wartości. Obliczając odpis roczny: 70 000,00 zł * 20% = 14 000,00 zł. Po trzech latach eksploatacji sumujemy odpisy: 14 000,00 zł * 3 = 42 000,00 zł. W praktyce, stosowanie metody liniowej jest szeroko zalecane, ponieważ zapewnia stabilność i przewidywalność kosztów w długoterminowej perspektywie. Tego typu podejście jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), które promują przejrzystość oraz spójność w prezentacji aktywów trwałych w bilansie. Warto również zauważyć, że amortyzacja liniowa jest najczęściej stosowaną metodą w polskich przedsiębiorstwach, co ułatwia porównywanie wyników finansowych.

Pytanie 8

Saldo końcowe w sekcji Ma konta Rozliczenie zakupu materiałów powinno być uwzględnione w bilansie jednostki?

A. w pasywach – zmniejszając wartość zobowiązań z tytułu dostaw i usług o wartość salda

B. w pasywach – zwiększając wartość zobowiązań z tytułu dostaw i usług o wartość salda

C. w aktywach – zmniejszając wartość materiałów o wartość salda

D. w aktywach – zwiększając wartość materiałów o wartość salda

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi na pytanie o ujęcie salda z "Rozliczenia zakupu materiałów" w bilansie sugeruje niezrozumienie podstawowych zasad rachunkowości. W przypadku, gdy saldo to miałoby być ujęte w aktywach poprzez pomniejszenie wartości materiałów, prowadziłoby to do mylnego wniosku, że materiały zostały już opłacone lub nie istnieją zobowiązania związane z ich zakupem, co jest niezgodne z rzeczywistością transakcyjną. Prawidłowe ujęcie zobowiązań jest kluczowe dla odzwierciedlenia stanu finansowego jednostki. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do fałszywego obrazu sytuacji finansowej, co w konsekwencji może wpłynąć na decyzje zarządzające oraz inwestycyjne. Ponadto, pomniejszanie wartości zobowiązań jest sprzeczne z zasadą ostrożności, która wymaga, aby wszelkie zobowiązania były w pełni ujawnione w bilansie. Ostatecznie, ujęcie salda w aktywach może zniekształcić analizę płynności finansowej jednostki, co jest niezbędne dla jej prawidłowego funkcjonowania na rynku. Warto również pamiętać, że zgodnie z zasadami rachunkowości, pasywa powinny odzwierciedlać wszystkie zobowiązania, a nie być pomniejszane w wyniku błędnych interpretacji. Rzetelna klasyfikacja i prezentacja danych finansowych stanowią fundament dobrych praktyk w księgowości oraz są zgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi.

Pytanie 9

W celu oceny efektywności funkcjonowania jednostki można wykorzystać między innymi wskaźnik

A. rotacji zapasów w dniach.

B. zysku ze sprzedaży.

C. całkowitego zadłużenia.

D. kompozycji aktywów obrotowych.

Zadłużenie ogółem, rentowność sprzedaży oraz struktura aktywów obrotowych, chociaż istotne w kontekście analizy finansowej, nie są bezpośrednimi wskaźnikami oceny sprawności działania jednostki w zakresie zarządzania zapasami. Zadłużenie ogółem odnosi się do całkowitych zobowiązań finansowych przedsiębiorstwa, co może wpływać na jego zdolność do inwestycji i operacji, ale nie wskazuje na efektywność operacyjną w kontekście zarządzania zapasami. Rentowność sprzedaży natomiast skupia się na tym, jak efektywnie przedsiębiorstwo przekształca sprzedaż w zysk, co jest bardziej związane z polityką cenową i kosztami operacyjnymi niż bezpośrednią kontrolą zapasów. Struktura aktywów obrotowych pokazuje, jakie składniki majątku przedsiębiorstwo posiada w krótkim okresie, ale nie dostarcza informacji na temat dynamiki i rotacji zapasów. Błędem jest zatem pomylenie tych wskaźników z rotacją zapasów, która bezpośrednio mierzy efektywność zarządzania zapasami. Ważne jest, aby unikać skrótów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwych wniosków. Efektywne zarządzanie zapasami wymaga uwzględnienia specyfiki branży, rotacji produktów oraz analizy danych o popycie, co jest kluczowe w kontekście poprawy wyników finansowych i operacyjnych firmy.

Pytanie 10

Wskaźnik pokrycia bieżących zobowiązań wynosi

Wyszczególnienie	Kwota w zł
Aktywa trwałe	28 000,00
Aktywa obrotowe	35 000,00
Kapitały własne	33 000,00
Zobowiązania bieżące	30 000,00
Przychody netto ze sprzedaży	103 000,00
Koszty uzyskania przychodów	61 000,00
Zysk netto	38 000,00

A. 2,10

B. 1,17

C. 0,93

D. 1,56

Wskaźnik pokrycia bieżących zobowiązań, wynoszący 1,17, to kluczowy parametr w ocenie płynności finansowej przedsiębiorstwa. Oznacza on, że na każdy złoty bieżących zobowiązań przypada 1,17 złotego aktywów obrotowych. Przy odpowiedniej strukturze finansowania jednostka jest w stanie pokryć swoje zobowiązania w krótkim okresie, co jest niezwykle istotne dla jej stabilności. W praktyce, wskaźnik ten jest często używany przez inwestorów i analityków do oceny zdolności firmy do regulowania płatności wobec dostawców, pracowników oraz instytucji finansowych. Dobrą praktyką jest utrzymanie wskaźnika powyżej 1, co sugeruje, że firma ma wystarczające aktywa do pokrycia swoich zobowiązań. Warto również zauważyć, że analiza tego wskaźnika powinna być zintegrowana z innymi wskaźnikami finansowymi, takimi jak wskaźnik szybkiej płynności, aby uzyskać pełny obraz sytuacji finansowej jednostki.

Pytanie 11

Zlecenie, które wierzyciel kieruje do banku, aby obciążyć rachunek dłużnika określoną kwotą i uznać tę kwotę na koncie wierzyciela, stanowi formę płatności poprzez

A. czek rozrachunkowy

B. polecenie przelewu

C. polecenie zapłaty

D. akredytywę

Istnieje kilka alternatywnych instrumentów płatniczych, które mogą być mylnie utożsamiane z poleceniem zapłaty, a ich błędne zrozumienie może prowadzić do nieporozumień w działalności finansowej. Przykładem jest polecenie przelewu, które jest inicjowane przez dłużnika, co oznacza, że to on decyduje, kiedy i ile pieniędzy przelać na konto wierzyciela. W przeciwieństwie do polecenia zapłaty, w którym to wierzyciel ma kontrolę nad transakcją, polecenie przelewu wymaga aktywności ze strony dłużnika, co czyni je mniej odpowiednim narzędziem w przypadku cyklicznych płatności. Czeki rozrachunkowe, z kolei, są papierowymi instrumentami płatniczymi, które mogą być mniej bezpieczne i wygodne, a ich użycie spada w dobie cyfryzacji. Akredytywy, będące instrumentami stosowanymi głównie w handlu międzynarodowym, wymagają zaangażowania banku jako pośrednika, co zwiększa koszty i czas transakcji. W praktyce stosowanie niewłaściwego instrumentu płatniczego może prowadzić do opóźnień w płatnościach, zwiększenia ryzyka związanego z nieterminowymi płatnościami oraz nieefektywności w zarządzaniu finansami. Dlatego znajomość specyfiki każdego z tych instrumentów jest kluczowa dla sprawnego funkcjonowania w obszarze finansów.

Pytanie 12

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, oblicz wskaźnik ogólnego zadłużenia.

Wybrane pozycje z bilansu	Wartość w zł
Zobowiązania ogółem	600 000,00
Aktywa ogółem	1 000 000,00
Kapitał własny	400 000,00

A. 167%

B. 40%

C. 60%

D. 250%

Wskaźnik ogólnego zadłużenia, wynoszący 60%, jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który ilustruje, w jakim stopniu aktywa przedsiębiorstwa są finansowane poprzez zobowiązania. Wartość ta informuje inwestorów i analityków o ryzyku związanym z zadłużeniem firmy. W przypadku, gdy 60% aktywów pochodzi z zobowiązań, oznacza to, że na każde 100 zł aktywów, 60 zł jest sfinansowane długiem. Taki poziom zadłużenia może być uznawany za zdrowy, zwłaszcza w branżach, gdzie dźwignia finansowa jest powszechnie stosowana. Przykładowo, w branży budowlanej, wyższy wskaźnik zadłużenia może być normą ze względu na wysokie koszty początkowe projektów. Standardy branżowe sugerują, że wskaźnik ogólnego zadłużenia w wysokości 60% może być akceptowalny, a nawet korzystny, pod warunkiem, że firma ma stabilne przepływy pieniężne, które pozwalają na regularną obsługę długów. Dodatkowo, warto monitorować zmiany w tym wskaźniku, aby szybko reagować na zmniejszenie się rentowności, co może prowadzić do problemów z płynnością finansową.

Pytanie 13

Zakład produkcyjny prowadzi rejestrację materiałów w magazynie według rzeczywistych cen zakupu, a wartość rozchodu materiałów ustala metodą LIFO. W skład zapasu materiałów wchodzą trzy dostawy:
Pz1 100 kg po 10,00 zł za kg,
Pz2 110 kg po 9,00 zł za kg,
Pz3 120 kg po 11,00 zł za kg.

Na podstawie dokumentu księgowego Rw wydano z magazynu do produkcji 250 kg materiałów. Jakie jest saldo końcowe materiałów w magazynie?

A. 800,00 zł

B. 880,00 zł

C. 720,00 zł

D. 700,00 zł

Odpowiedź 800,00 zł jest właściwa, ponieważ przy ustalaniu wartości rozchodu materiałów metodą LIFO (Last In, First Out) uwzględniamy najnowsze dostawy jako pierwsze, które są wydawane z magazynu. W analizowanej sytuacji mamy trzy dostawy materiałów. Pierwsza dostawa Pz3 składa się z 120 kg po 11,00 zł za kg, co daje wartość 1 320,00 zł. Następnie, druga dostawa Pz2, która ma 110 kg po 9,00 zł za kg, co daje wartość 990,00 zł. Trzecia dostawa Pz1 składa się z 100 kg po 10,00 zł za kg, co daje wartość 1 000,00 zł. Aby obliczyć wartość rozchodu 250 kg, najpierw wydajemy 120 kg z Pz3, co daje 1 320,00 zł. Następnie wydajemy 110 kg z Pz2, co dodaje 990,00 zł. Ostatnia dostawa Pz1 w tym przypadku nie jest w całości wykorzystywana, ponieważ pozostałe 20 kg potrzebne do osiągnięcia 250 kg rozchodu pochodzi z Pz1. Wartość tych 20 kg to 200,00 zł. Łączna wartość rozchodu wynosi zatem 1 320,00 zł + 990,00 zł + 200,00 zł = 2 510,00 zł. Wartość pozostałych materiałów w magazynie wynosi zatem 1 000,00 zł (Pz1) + 990,00 zł (Pz2) + 0 zł (Pz3) = 800,00 zł.

Pytanie 14

Stwierdzenie, że faktura VAT dotycząca materiałów jest błędna, ponieważ firma nie stosuje takich materiałów w swojej działalności, jest wynikiem kontroli

A. merytorycznej

B. rachunkowej

C. formalnej

D. finansowej

Wybór odpowiedzi związanych z kontrolą finansową, rachunkową lub formalną wskazuje na niepełne zrozumienie specyfiki kontroli merytorycznej. Kontrola finansowa dotyczy analizy ogólnych wyników finansowych przedsiębiorstwa oraz ich zgodności z obowiązującymi standardami rachunkowości, a nie oceny konkretnych transakcji czy ich zasadności w kontekście działalności. Kontrola rachunkowa koncentruje się na weryfikacji zapisów księgowych i zgodności z dokumentacją, co również nie obejmuje oceny, czy materiały zakupione na fakturze są faktycznie wykorzystywane w działalności. Z kolei kontrola formalna polega na sprawdzeniu, czy dokumenty są poprawne pod względem formalnym, tzn. czy zawierają wymagane elementy, takie jak daty, numery NIP, czy podpisy. Nie uwzględnia natomiast merytorycznej oceny, która jest kluczowa w przypadkach, gdzie faktyczne wykorzystanie materiałów może rzutować na zasadność odliczeń VAT. Wyciąganie wniosków na podstawie tych rodzajów kontroli bez analizy merytorycznej może prowadzić do błędnych decyzji, takich jak niewłaściwe odliczenia VAT, co w konsekwencji może skutkować sankcjami ze strony organów skarbowych. Dlatego ważne jest, aby przedsiębiorcy rozumieli, iż kontrola merytoryczna jest niezbędna do zapewnienia zgodności z obowiązującymi przepisami oraz utrzymania zdrowych praktyk w zakresie zarządzania finansami.

Pytanie 15

Jak ustala się stan towarów w magazynie hurtowni?

A. sprawdzania sald

B. weryfikacji sald

C. wyliczenia salda

D. spisu z natury

Spis z natury to kluczowa metoda ustalania stanu towarów w magazynie, polegająca na fizycznym przeliczeniu i zliczeniu wszystkich produktów znajdujących się w danym momencie w magazynie. Taki proces umożliwia dokładne określenie rzeczywistego stanu zapasów i weryfikację danych zawartych w systemach informatycznych. W praktyce, spis z natury jest przeprowadzany okresowo, na przykład raz na rok lub w regularnych odstępach czasu, co pozwala na identyfikację ewentualnych różnic między stanem rzeczywistym a zapisanym w dokumentacji. Użycie spisu z natury jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu magazynem, zgodnie z standardami audytu i kontrolingu. Dodatkowo, spis ten umożliwia wykrycie nieprawidłowości, takich jak kradzieże czy błędy w księgowości, co jest niezmiernie ważne dla zachowania transparentności i rentowności funkcjonowania hurtowni. Przykładem zastosowania spisu z natury może być realizacja inwentaryzacji w czasie zamknięcia sklepu, co pozwala na pełne skupienie się na zadaniu i minimalizację wpływu na działalność operacyjną.

Pytanie 16

Zasada podwójnego zapisu nie ma zastosowania na kontach

A. analitycznych

B. korygujących

C. wynikowych

D. rozliczeniowych

Podwójny zapis to podstawa rachunkowości, bo każda transakcja musi być odnotowana w dwóch miejscach. Dzięki temu księgi są zrównoważone. Konta analityczne to trochę inna sprawa. Na nich możesz notować różne operacje na przykładzie "Należności od odbiorców". Tam rejestrujesz konkretne faktury, nie musisz każdej z nich równoważyć z kontem pasywnym. To ułatwia zarządzanie wszystkimi składnikami majątku czy zobowiązaniami. Zgodnie z ustawą o rachunkowości, trzeba prowadzić ewidencję tak, by dobrze ocenić sytuację finansową. Dlatego ważne jest, żeby dobrze dobrać konta analityczne do syntetycznych. Zrozumienie tej zasady naprawdę pomaga w zarządzaniu finansami firmy i robieniu raportów.

Pytanie 17

Organizacja dysponuje środkiem trwałym, który podlega amortyzacji w sposób degresywny. Jego wartość początkowa wynosi 30 000,00 zł, roczna stawka amortyzacji to 10%, a wskaźnik podwyższający wynosi 2. Jaką kwotę wyniesie miesięczny odpis amortyzacyjny tego środka trwałego w pierwszym roku użytkowania?

A. 500,00 zł

B. 6000,00 zł

C. 600,00 zł

D. 5 000,00 zł

Podczas rozwiązywania tego typu zadań ważne jest, aby zrozumieć, jak działa metoda amortyzacji degresywnej oraz jakie są jej zasady. Wiele osób może błędnie interpretować stawkę amortyzacyjną, myśląc, że odnosi się ona jedynie do wartości początkowej bez uwzględnienia współczynnika podwyższającego. Często pojawiają się pomyłki polegające na obliczeniu rocznego odpisu na podstawie wartości początkowej i stawki amortyzacyjnej, co prowadzi do wyników takich jak 3 000,00 zł (30 000,00 zł * 10%) lub 600,00 zł (6 000,00 zł / 10 miesięcy), co jest błędne. Kluczowym elementem jest zastosowanie współczynnika, który w przypadku tej konkretnej sytuacji jest równy 2. Bez jego uwzględnienia nie osiągniemy poprawnych wyników. Warto również zauważyć, że osoby, które nie rozumieją różnicy między amortyzacją liniową a degresywną, mogą niepoprawnie obliczyć odpisy, zakładając, że każda stawka odnosi się do tej samej kwoty przez cały okres użytkowania środka trwałego. W praktyce, amortyzacja degresywna pozwala na bardziej dynamiczne odzwierciedlenie utraty wartości aktywów w pierwszych latach ich użytkowania. Dlatego istotne jest, aby dokładnie analizować każdy etap obliczeń i wykorzystać odpowiednie formuły, co pomoże uniknąć typowych pułapek myślowych.

Pytanie 18

Który element sprawozdania finansowego firma może zastosować do analizy struktury aktywów oraz pasywów?

A. Bilans

B. Rachunek przepływów pieniężnych

C. Rachunek zysków i strat

D. Rachunek zmian w kapitale własnym

Bilans jest kluczowym elementem sprawozdania finansowego, który przedstawia strukturę aktywów i pasywów przedsiębiorstwa w określonym momencie. Aktywa w bilansie pokazują, co firma posiada, natomiast pasywa ukazują, skąd pochodzą źródła tych aktywów — czy z kapitału własnego, czy z zobowiązań. Analizując bilans, można ocenić kondycję finansową firmy, jej płynność oraz długoterminową stabilność. Przykładem zastosowania bilansu w praktyce jest ocena wskaźników finansowych, takich jak wskaźnik zadłużenia, który mierzy relację między zobowiązaniami a aktywami. Umożliwia to inwestorom oraz kredytodawcom podjęcie świadomych decyzji. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), bilans powinien być jasno przedstawiony, co pozwala na łatwiejsze porównanie danych finansowych między różnymi okresami oraz różnymi firmami w branży.

Pytanie 19

Wskaż zasadę inwentaryzacji, której dotyczy zamieszczony w ramce opis.

Pomiar składników majątkowych podczas inwentaryzacji powinien być dokonywany przez dwie osoby, w celu wyeliminowania ewentualnych niedokładności w liczeniu i uzyskaniu pewności, że składniki majątkowe zostały policzone zgodnie ze stanem faktycznym.

A. Zasada zaskoczenia.

B. Zasada podwójnej kontroli.

C. Zasada kompletności.

D. Zasada rzetelnego obrazu.

Zasada podwójnej kontroli, do której odnosi się opis w ramce, jest kluczowym elementem skutecznej inwentaryzacji. Zakłada ona, że pomiary składników majątkowych powinny być dokonywane przez co najmniej dwie osoby, co znacząco zwiększa dokładność i wiarygodność uzyskanych wyników. Taki model pracy minimalizuje ryzyko wystąpienia błędów, które mogą wyniknąć z jednostkowych pomiarów, a także zapewnia dodatkową warstwę weryfikacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze kontroli wewnętrznej. W praktyce, zastosowanie zasady podwójnej kontroli może obejmować różne sytuacje, takie jak wspólne liczenie zapasów w magazynach czy weryfikację stanu kont księgowych. Daje to pewność, że zapisane dane są zgodne z rzeczywistością, co ma kluczowe znaczenie przy sporządzaniu sprawozdań finansowych oraz w procesach audytowych, gdzie precyzyjne i rzetelne informacje są fundamentem dla podejmowania właściwych decyzji biznesowych. Zasada ta jest również spójna z obowiązującymi standardami rachunkowości, które podkreślają znaczenie dokładnego raportowania oraz weryfikacji danych finansowych.

Pytanie 20

Na kontach analitycznych stosowany jest zapis

A. dwustronny

B. podwójny

C. przeciwstawny

D. jednostronny

Na kontach analitycznych obowiązuje zapis jednostronny, co oznacza, że zapisy są dokonywane tylko w jednym kierunku – w przypadku przychodów lub wydatków. W praktyce oznacza to, że nie ma potrzeby rejestrowania równorzędnej strony dla każdej transakcji, co jest charakterystyczne dla systemu zapisu dwustronnego. Zastosowanie jednostronnego zapisu upraszcza procesy księgowe, szczególnie w przypadku mniejszych przedsiębiorstw, które często stosują uproszczone formy księgowości. Przykładem może być ewidencjonowanie przychodów z sprzedaży, gdzie wpływy są zapisywane na koncie przychodów, a ich wydatki nie muszą być odnotowywane na koncie kosztów. Standardy rachunkowości, takie jak MSSF czy krajowe regulacje, często dopuszczają jednostronny zapis dla mniejszych podmiotów, co pozwala na łatwiejsze zarządzanie i kontrolowanie finansów. Ważne jest, aby właściwie stosować jednostronny zapis w celu zapewnienia przejrzystości i zgodności z przepisami.

Pytanie 21

Dźwignia finansowa wskazuje

A. na efektywność wykorzystania kapitałów obcych

B. na możliwość spłaty odsetek

C. na rentowność kapitałów własnych

D. na zdolność do pełnej spłaty zobowiązań z nadwyżki finansowej

Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale nie odnoszą się bezpośrednio do definicji dźwigni finansowej. Mówiąc o możliwości spłaty odsetek, trzeba zrozumieć, że dźwignia finansowa nie dotyczy jedynie zdolności do regulowania odsetek, ale głównie strategii wykorzystania kapitałów obcych do generowania wyższych zysków. Ponadto, zyskowność kapitałów własnych jest efektem zastosowania dźwigni finansowej, ale sama dźwignia nie informuje bezpośrednio o tej zyskowności. Z kolei stwierdzenie, że dźwignia finansowa dotyczy pełnej spłaty zobowiązań z nadwyżki finansowej, jest mylące, ponieważ dźwignia odnosi się do struktury finansowania, a nie do zdolności spłaty zobowiązań. Ważne jest także, aby uniknąć mylenia pojęć związanych z ryzykiem i rentownością. Właściwe zrozumienie dźwigni finansowej jest kluczowe dla analizy finansowej, a błędne interpretacje mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji inwestycyjnych oraz zarządzania finansami w firmie. Dlatego warto przyjąć holistyczne podejście do analizy finansowej, które uwzględnia nie tylko koszty, ale i ryzyko związane z dźwignią finansową.

Pytanie 22

Analiza obrotów oraz sald umożliwia identyfikację błędu, który polega na

A. pominięciu zapisania transakcji gospodarczej

B. dwukrotnym zaksięgowaniu tej samej transakcji gospodarczej zgodnie z regułą podwójnego zapisu

C. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej na błędnych kontach zgodnie z regułą podwójnego zapisu

D. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej jedynie na jednym koncie, bez odpowiedniego zapisu przeciwstawnego

Zaksięgowanie operacji gospodarczej tylko na jednym koncie, bez zapisu przeciwstawnego, jest kluczowym błędem, który można zidentyfikować przy pomocy zestawienia obrotów i sald. Zasada podwójnego zapisu wymaga, aby każda transakcja była rejestrowana zarówno po stronie debetowej, jak i kredytowej. Dzięki zestawieniu można szybko dostrzec rozbieżności, które wskazują na brak odpowiednich zapisów przeciwstawnych. Na przykład, jeśli zakup towarów za gotówkę zostanie zaksięgowany tylko na koncie towarów, bez jednoczesnego zmniejszenia stanu konta gotówkowego, zestawienie obrotów pokaże nadwyżkę na koncie towarów oraz niezgodność w bilansie gotówki. W praktyce, regularne sporządzanie takich zestawień jest standardem w rachunkowości, pozwalającym na wczesne wychwycenie błędów, które mogą prowadzić do poważnych nieścisłości finansowych oraz problemów z raportowaniem. Dobrą praktyką jest również weryfikacja zapisów na koncie przez porównywanie je z dokumentacją źródłową, co wzmacnia transparentność i dokładność procesów księgowych.

Pytanie 23

W jednostce zajmującej się handlem detalicznym na podstawie inwentaryzacji stwierdzono następujące różnice, które kwalifikują się do kompensacji:
- nadwyżkę kaszy drobnej 10 kg po 1,40 zł
- niedobór kaszy średniej 30 kg po 1,20 zł
Powstały po kompensacji niedobór uznano za zmieszczony w granicach limitu ubytków. Jaką wartość ma ten niedobór?

A. 14 zł

B. 36 zł

C. 12 zł

D. 24 zł

W przypadku obliczeń związanych z różnicami inwentaryzacyjnymi, często popełniane są błędy polegające na nieprawidłowym uwzględnieniu wartości nadwyżek i niedoborów przy podejmowaniu decyzji o kompensacji. Niektórzy mogą mylnie zakładać, że jedynie wartość niedoboru powinna być brana pod uwagę, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich wymiany. W tej sytuacji, wyliczenie wartości niedoboru jako 12 zł lub 14 zł pomija kluczowy aspekt kompensacji, gdzie nadwyżki i niedobory są analizowane wspólnie. Ważne jest, aby przy ocenie niedoborów uwzględnić także nadwyżki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zapasami. Inwentaryzacje powinny być prowadzone w sposób systematyczny, aby zapewnić, że wszystkie różnice są odpowiednio dokumentowane i analizowane. Przykładowo, w handlu detalicznym, gdzie zarządzanie zapasami jest kluczowe, niedobory mogą wpływać na dostępność produktów, a nadwyżki mogą generować dodatkowe koszty. Rozumienie, jak te różnice się kompensują, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Ostatecznie, błędne podejście do tego typu analiz może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami, co negatywnie wpływa na rentowność i stabilność finansową firmy.

Pytanie 24

Odsetki z kredytu na budowę hali produkcyjnej w czasie jej realizacji są rejestrowane na kontach

A. Dt "Koszty finansowe" i Ct "Rachunek bieżący"

B. Dt "Środki trwałe w budowie" i Ct "Rachunek bieżący"

C. Dt "Pozostałe koszty operacyjne" i Ct "Rachunek bieżący"

D. Dt "Koszty finansowe" i Ct "Kasa"

Księgowanie odsetek od kredytu na budowę hali produkcyjnej na koncie 'Środki trwałe w budowie' (Dt) oraz 'Rachunek bieżący' (Ct) jest zgodne z zasadami rachunkowości, które mówią, że koszty związane z realizacją inwestycji, takie jak odsetki, powinny być kapitalizowane jako część wartości środka trwałego. W praktyce oznacza to, że koszty te są dodawane do całkowitych kosztów budowy, co wpływa na późniejszą amortyzację hali. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR 23), odsetki powinny być ujęte w kosztach aktywów, które wymagają znacznych nakładów czasu na budowę. Dzięki takiemu podejściu, przedsiębiorstwo nie tylko precyzyjnie odzwierciedla koszty związane z inwestycją, ale także unika zniekształcenia wyników finansowych w okresie, w którym ponoszone są te wydatki. Przykładem może być sytuacja, gdy firma budowlana zaciąga kredyt na budowę nowej hali produkcyjnej. Wszelkie odsetki płacone w trakcie budowy są dodawane do kosztów inwestycji, co skutkuje wyższą wartością początkową środka trwałego, co jest zgodne z dobrą praktyką rachunkowości.

Pytanie 25

W danym okresie sprawozdawczym (miesiąc) jednostka, na podstawie rejestrów zakupu oraz sprzedaży VAT, obliczyła wartości: VAT naliczony - 1 560 zł, VAT należny - 3 560 zł. Z deklaracji VAT-7 za miesiąc poprzedni wynika kwota nadwyżki VAT naliczonego 250 zł. Jaką kwotę jednostka wskaże w deklaracji VAT-7 za bieżący miesiąc?

A. zobowiązanie z tytułu podatku VAT wobec urzędu skarbowego 1 750 zł

B. należność z tytułu podatku VAT od urzędu skarbowego 250 zł

C. zobowiązanie z tytułu podatku VAT wobec urzędu skarbowego 2 000 zł

D. należność z tytułu podatku VAT od urzędu skarbowego 1 750 zł

Poprawna odpowiedź to zobowiązanie z tytułu podatku VAT wobec urzędu skarbowego w wysokości 1 750 zł. Aby zrozumieć tę kwotę, należy przeanalizować wartości VAT naliczonego oraz VAT należnego. VAT naliczony wynosi 1 560 zł, co oznacza, że jednostka ma prawo do odliczenia tej kwoty od VAT-u należnego. VAT należny za bieżący miesiąc wynosi 3 560 zł. Wartość, którą jednostka musi zapłacić, oblicza się, odejmując VAT naliczony od VAT należnego: 3 560 zł - 1 560 zł = 2 000 zł. Następnie uwzględniamy nadwyżkę VAT naliczonego z poprzedniego miesiąca, która wynosi 250 zł. Ostateczna kwota do zapłaty to 2 000 zł - 250 zł = 1 750 zł. W praktyce, jednostka powinna dążyć do prawidłowego rozliczenia VAT, aby uniknąć ewentualnych problemów z urzędem skarbowym, takich jak kary za błędne obliczenia. Utrzymywanie przejrzystych rejestrów VAT oraz ich regularne analizowanie są kluczowe dla prawidłowego zarządzania zobowiązaniami podatkowymi.

Pytanie 26

Kary umowne, grzywny oraz odszkodowania uważane są za

A. straty nadzwyczajne

B. pozostałe koszty operacyjne

C. koszty uzyskania przychodów

D. koszty finansowe

Zapłacone kary umowne, grzywny i odszkodowania są klasyfikowane jako pozostałe koszty operacyjne, ponieważ są to wydatki, które nie są bezpośrednio związane z działalnością operacyjną przedsiębiorstwa, ale mimo to muszą zostać poniesione w trakcie prowadzenia biznesu. W praktyce oznacza to, że chociaż te wydatki nie przyczyniają się bezpośrednio do generowania przychodów, są nieuniknione w kontekście zarządzania ryzykiem i przestrzegania regulacji prawnych. Przykładem może być sytuacja, w której firma budowlana ponosi karę umowną z powodu opóźnienia w realizacji projektu, co w rezultacie wpływa na jej wyniki finansowe, ale nie jest traktowane jako koszt produkcji. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), kary umowne należy ujmować w rachunku zysków i strat w kategorii pozostałych kosztów operacyjnych, co zapewnia przejrzystość finansową i zgodność z dobrymi praktykami w zakresie sprawozdawczości finansowej.

Pytanie 27

Urządzenie produkcyjne w firmie zajmującej się produkcją opakowań z tektury jest

A. produktem finalnym

B. towarem

C. surowcem

D. środkiem trwałym

Maszyna produkcyjna w przedsiębiorstwie wytwarzającym opakowania tekturowe jest klasyfikowana jako środek trwały, gdyż jest to zasób, który jest wykorzystywany w procesie produkcji przez dłuższy czas, często przekraczający rok. Środki trwałe, zgodnie z Ustawą o rachunkowości, to aktywa, które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej i nie są przeznaczone do dalszej sprzedaży. Przykłady środków trwałych to maszyny, urządzenia, budynki oraz środki transportu. W praktyce, przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją opakowań tekturowych inwestują znaczne środki w nowoczesne maszyny, aby zwiększyć efektywność produkcji, co jest zgodne ze standardami Lean Manufacturing. Inwestycje w maszyny produkcyjne pozwalają na automatyzację procesów, co zwiększa wydajność i jakość produkcji. Warto zauważyć, że klasyfikacja maszyn jako środków trwałych ma także istotne konsekwencje podatkowe, ponieważ pozwala na amortyzację, co może przynieść korzyści finansowe dla przedsiębiorstwa.

Pytanie 28

Jak długo należy przechowywać dokumenty pracownicze?

A. 50 lat od momentu nawiązania stosunku pracy

B. 5 lat od daty wystawienia dokumentu

C. 5 lat od daty ustania stosunku pracy

D. 50 lat od chwili ustania stosunku pracy

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że okres przechowywania akt pracowniczych wynosi 5 lat od dnia wystawienia dokumentu, jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia długoterminowych zobowiązań pracodawcy wobec pracowników. W kontekście prawa pracy, szczególnie ważne jest zrozumienie, że akta osobowe są źródłem informacji o zatrudnieniu i historii zawodowej pracowników, co ma znaczenie nie tylko dla samego pracodawcy, ale i dla pracownika. Odpowiedzi, które wskazują na 5-letni okres przechowywania, mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego innych obowiązków dokumentacyjnych, które mogą być krótsze, ale nie dotyczą akt osobowych. Ponadto, pominięcie zasady 50-letniego okresu przechowywania może prowadzić do sytuacji, gdzie pracodawca nie będzie w stanie udokumentować okresu zatrudnienia pracownika, co może skutkować problemami w przyszłości, np. przy ubieganiu się o emeryturę. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że akta pracownicze nie są jedynie dokumentami, ale również kluczowymi dowodami w wielu sprawach prawnych i administracyjnych. Właściwe zarządzanie tymi dokumentami jest zgodne z obowiązującymi przepisami i pomaga unikać potencjalnych problemów prawnych.

Pytanie 29

Dokumenty związane z księgowością i inwentaryzacją powinny być przechowywane po zakończeniu roku obrotowego, którego dotyczą?

A. na stałe

B. przez 5 lat

C. przez 3 lata

D. przez 1 rok

Dokumenty księgowe i inwentaryzacyjne należy przechowywać przez okres 5 lat po zakończeniu roku obrotowego, którego dotyczą. Taki wymóg wynika z przepisów prawa podatkowego oraz zasad rachunkowości, które określają minimalny czas archiwizacji dokumentacji finansowej. Przechowywanie dokumentów przez ten czas pozwala na ich wykorzystanie w przypadku kontroli skarbowych czy audytów, co jest niezwykle istotne dla zapewnienia transparentności i zgodności działań firmy z obowiązującymi normami prawnymi. Przykładowo, w przypadku kontroli podatkowej, urzędnicy mają prawo żądania dostępu do dokumentacji z lat wcześniejszych, by weryfikować poprawność rozliczeń. Przy stosowaniu zasad dobrej praktyki, przedsiębiorstwa powinny również dbać o odpowiednią organizację archiwum, aby w razie potrzeby szybko zlokalizować i udostępnić wymagane dokumenty. Archiwizowanie dokumentów przez 5 lat to nie tylko obowiązek prawny, ale także element zarządzania ryzykiem, który chroni przedsiębiorstwo przed ewentualnymi stratami finansowymi wynikającymi z nieprawidłowości w dokumentacji.

Pytanie 30

Podmiot gospodarczy będący płatnikiem podstawowej stawki VAT osiągnął marżę na poziomie 40% ceny nabycia. Firma zakupiła 500 sztuk towarów po 20 zł za sztukę. Wszystkie nabyte towary zostały sprzedane w danym miesiącu, a stawka VAT wynosi 23%. Kwota, którą należy rozliczyć w urzędzie skarbowym, to

A. 3 220 zł, do zwrotu z Urzędu Skarbowego

B. 2 300 zł, do zwrotu z Urzędu Skarbowego

C. 920 zł, do zapłaty w Urzędzie Skarbowym

D. 861 zł, do zapłaty w Urzędzie Skarbowym

Analiza odpowiedzi wskazujących na inne kwoty do zapłaty lub zwrotu z Urzędu Skarbowego wskazuje na szereg powszechnych błędów w podejściu do obliczeń związanych z VAT. W przypadku wskazania kwoty 2 300 zł, doszło do pomyłki w ocenie, ponieważ ta kwota odnosi się jedynie do VAT-u naliczonego od kosztu zakupu, a nie uwzględnia VAT-u należnego od sprzedaży. Odpowiedź 3 220 zł jako kwota do zwrotu była błędna, ponieważ nie uwzględniała różnicy między VAT-em należnym a naliczonym, co jest kluczowe w rozliczeniach VAT. Również odpowiedź 861 zł nie ma merytorycznego uzasadnienia w kontekście przedstawionych danych. Możliwe, że błędne obliczenia wynikają z nieprawidłowego zastosowania stawek VAT lub błędnej interpretacji marży w kontekście VAT. Przy obliczeniach związanych z VAT kluczowe jest zrozumienie, że VAT naliczony można odliczać tylko od VAT-u należnego, co oznacza, że ważne jest, aby uwzględnić wszystkie elementy transakcji: koszt zakupu, marżę oraz stawki VAT. Zrozumienie tych zasad jest fundamentalne dla prawidłowego zarządzania podatkami w działalności gospodarczej oraz uniknięcia potencjalnych problemów z organami skarbowymi.

Pytanie 31

Która zasada inwentaryzacji wskazuje, że podczas inwentaryzacji stan każdego składnika majątku ustalony na wyznaczony dzień powinien być zestawiony z jego ewidencją?

A. Zasada porównywalności

B. Zasada kompleksowości

C. Zasada zamkniętych drzwi

D. Zasada rzetelnego obrazu

Zasada kompleksowości odnosi się do konieczności uwzględnienia wszystkich składników aktywów i pasywów w procesie inwentaryzacji. Choć jest to ważne, nie ma bezpośredniego związku z porównywaniem stanu majątku z jego ewidencją. Zasada rzetelnego obrazu wymaga, aby prezentowane informacje finansowe odzwierciedlały rzeczywistą sytuację majątkową firmy, ale nie koncentruje się na porównywalności danych. Zasada zamkniętych drzwi, będąca pewnego rodzaju metaforą, nie jest standardowo uznawana w kontekście zasad inwentaryzacji, co może prowadzić do mylnego postrzegania jej znaczenia w tym procesie. Kluczowym błędem w rozumieniu tych koncepcji jest nieodróżnianie między różnymi zasadami, które służą różnym celom. Wszelkie zasady inwentaryzacji mają na celu zapewnienie rzetelności i przejrzystości informacji finansowych, ale każda z nich odnosi się do innego aspektu tego procesu. Dlatego ważne jest, aby mieć świadomość specyfiki każdej zasady oraz jej zastosowania w praktyce, aby unikać błędnych wniosków podczas analizy danych finansowych.

Pytanie 32

Zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie o rachunkowości, księgi rachunkowe powinny być przechowywane przez co najmniej okres, licząc od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dotyczą, przez

A. 1 rok

B. 5 lat

C. 10 lat

D. 2 lata

Księgi rachunkowe trzeba trzymać przez przynajmniej 5 lat, zaczynając od początku roku po roku obrotowym. Dlaczego? To ważne dla przejrzystości w biznesie. Dzięki temu organy podatkowe mogą łatwiej kontrolować, a audyty mają dostęp do danych, które mogą być potrzebne. Firmy powinny organizować swoje archiwum tak, żeby łatwo znaleźć te dokumenty, gdy zajdzie taka potrzeba. Warto np. pomyśleć o systemach cyfrowych do archiwizowania, co może ułatwić zarządzanie dokumentacją i zabezpieczyć dane. Poza tym, jak się przestrzega przepisów, to buduje się zaufanie w relacjach z klientami i kontrahentami, co jest mega istotne w biznesie.

Pytanie 33

Nabycie za gotówkę materiałów wprowadzonych do magazynu dla firmy stanowi

A. koszt

B. przychód

C. dochód

D. wydatek

Zakup materiałów przyjętych do magazynu za gotówkę to wydatek, ponieważ oznacza to realne wydanie środków pieniężnych przez przedsiębiorstwo. Wydatki są związane z koniecznością nabycia zasobów, które są niezbędne do prowadzenia działalności operacyjnej. Przykładem mogą być zakupy surowców lub komponentów, które są następnie wykorzystywane w procesie produkcji. Wydatki są rejestrowane w księgach rachunkowych na koncie 'wydatków', co jest zgodne z zasadami rachunkowości finansowej. Również w kontekście zarządzania finansami przedsiębiorstwa kluczowe jest monitorowanie wydatków, aby zapewnić płynność finansową i efektywność operacyjną. W praktyce, analiza wydatków pozwala na optymalizację kosztów i lepsze planowanie budżetu, co jest podstawą zdrowego zarządzania finansowego w każdej organizacji. Dobrze zrozumiane pojęcie wydatków jest niezbędne dla każdego menedżera, co umożliwia podejmowanie decyzji opartych na rzeczywistych danych finansowych.

Pytanie 34

Podstawowy plan finansowy, który uwzględnia przychody oraz wydatki państwa związane z wdrażaniem określonej polityki społecznej i gospodarczej, to

A. plan działania

B. budżet państwa

C. strategiczny plan państwowy

D. gospodarczy plan państwowy

Plan strategiczny państwa odnosi się do długoterminowych celów i kierunków rozwoju kraju, skupiając się na wizji i misji, a nie na szczegółowym planie finansowym. Tego rodzaju plan koncentruje się na szerokim zakresie problemów, od polityki zagranicznej po innowacje technologiczne, co czyni go narzędziem do kształtowania przyszłości, ale nie zawiera konktetnych informacji o dochodach i wydatkach. Na rynku finansowym termin „plan gospodarczy” także jest mylący, gdyż odnosi się do ogólnej strategii dotyczącej zarządzania gospodarką kraju, a nie konkretnego zestawienia budżetowego. Biznesplan natomiast jest dokumentem, który powstaje w celu przedstawienia planu działalności konkretnego przedsiębiorstwa, zawierającym przewidywane przychody i koszty, ale nie ma zastosowania w kontekście finansów publicznych. Typowe błędy myślowe prowadzące do błędnych odpowiedzi często dotyczą mylenia pojęcia budżetu z innymi dokumentami planistycznymi. Użytkownicy mogą czasem nie dostrzegać różnicy między dokumentami o różnych celach i zasięgach, co skutkuje pomyleniem podstawowych funkcji budżetu państwowego z planami strategicznymi czy biznesowymi. W rzeczywistości, budżet państwa jest jedynym dokumentem, który operacyjnie realizuje politykę finansową i jest podstawowym narzędziem do zarządzania finansami publicznymi w kraju.

Pytanie 35

Firma wyprodukowała 100 skuterów, których koszt wytworzenia wynosił 1 100 zł za sztukę. Sprzedała w ramach zamówienia 90 skuterów w cenie 1 500 zł netto, z podatkiem VAT wynoszącym 23%. Na koniec roku rynkowa cena skuterów spadła do 1 000 zł netto. Jaką wartość ma pozostały zapas wyceniony zgodnie z zasadą ostrożnej wyceny?

A. 10 000 zł

B. 15 000 zł

C. 12 300 zł

D. 11 000 zł

Błędne odpowiedzi często wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasady ostrożnej wyceny oraz sposobu obliczania wartości zapasów. Odpowiedzi, które wskazują wartości wyższe niż 10 000 zł, zakładają, że koszt wytworzenia powinien być użyty jako główny wskaźnik wartości pozostałego zapasu bez uwzględnienia aktualnych realiów rynkowych. W praktyce, jeżeli rynkowa cena sprzedaży spada, przedsiębiorstwa muszą dostosować swoje wyceny, aby odzwierciedlić tę zmianę. Wartość netto możliwa do uzyskania, czyli kwota, którą przedsiębiorstwo może uzyskać ze sprzedaży zapasu po odliczeniu kosztów, stanowi kluczowy element w ustalaniu wartości zapasu. Zastosowanie metody wyceny, która ignoruje obniżenie rynkowej ceny sprzedaży, prowadzi do przeszacowania aktywów w bilansie, co nie jest zgodne z zasadą ostrożności. W przypadku odpowiedzi sugerujących wartość 11 000 zł, 12 300 zł czy 15 000 zł, można zauważyć, że błędnie zakładają one, że całkowity koszt wytworzenia jest jedynym czynnikiem decydującym o wartości zapasu. Tego rodzaju nieprawidłowe rozumienie może prowadzić do błędnych decyzji zarządu dotyczących sprzedaży i obrotu zapasami, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć negatywnie na wyniki finansowe firmy.

Pytanie 36

Obniżenie wartości wskaźnika ogólnego zadłużenia w kolejnych latach wskazuje na

A. zwiększenie finansowania aktywów firmy kapitałami zewnętrznymi

B. osłabienie niezależności finansowej firmy

C. wzrost poziomu zadłużenia firmy

D. wzrost niezależności finansowej firmy

Spadek poziomu ogólnego zadłużenia w kolejnych latach jest oznaką poprawy kondycji finansowej przedsiębiorstwa, co prowadzi do wzrostu jego samodzielności finansowej. W praktyce oznacza to, że firma jest w stanie finansować swoje aktywa w większym stopniu z kapitałów własnych, a nie z obcych, co z kolei zwiększa jej niezależność od wierzycieli. Dla inwestorów i analityków finansowych, stały spadek wskaźnika zadłużenia jest często postrzegany jako pozytywny sygnał, wskazujący na stabilność i zdolność przedsiębiorstwa do generowania własnych zasobów finansowych. Przykładem mogą być przedsiębiorstwa, które z sukcesem wdrażają strategie oszczędnościowe lub zwiększają rentowność, co prowadzi do akumulacji kapitału własnego i redukcji zadłużenia. Normy branżowe i analizy porównawcze również potwierdzają, że przedsiębiorstwa o niższym wskaźniku ogólnego zadłużenia są postrzegane jako mniej ryzykowne, co może prowadzić do lepszych warunków finansowania i większego zaufania ze strony inwestorów.

Pytanie 37

Ewidencja zdarzeń gospodarczych PK - księgowanie nadwyżki towarów, której przyczyny nie zostały ustalone, odbywa się na kontach

A. Wn Rozliczenie nadwyżek oraz Ma Towary

B. Wn Zużycie materiałów i energii oraz Ma Rozliczenie nadwyżek

C. Wn Rozliczenie nadwyżek oraz Ma Pozostałe przychody operacyjne

D. Wn Rozliczenie nadwyżek oraz Ma Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu

Przyjęcie innych opcji do ewidencji nadwyżek towarów może prowadzić do nieprawidłowego odzwierciedlenia sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Na przykład, zapis "Wn Zużycie materiałów i energii oraz Ma Rozliczenie nadwyżek" sugeruje, że nadwyżka towarów jest traktowana jako koszt, co jest błędne, ponieważ nadwyżka powinna być zarejestrowana jako przychód, a nie jako koszt, co zafałszuje wyniki finansowe. Z kolei ewidencjonowanie nadwyżek jako "Wn Rozliczenie nadwyżek oraz Ma Towary" sugeruje, że towar został już sprzedany lub usunięty z ewidencji, co nie jest zgodne z rzeczywistością, gdyż nadwyżki nie mogą być traktowane jako wydatek. Natomiast wybór "Wn Rozliczenie nadwyżek oraz Ma Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu" wprowadza jeszcze większe zamieszanie, gdyż implikuje, że nadwyżka została sprzedana, co w kontekście pytania jest nieuzasadnione. W praktyce, każda nadwyżka towarów powinna być przetwarzana w sposób zgodny z zasadami rachunkowości, które wskazują na konieczność odpowiedniego klasyfikowania przychodów operacyjnych. Błędy w ewidencji mogą prowadzić do fałszywego obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, co nie tylko wpływa na decyzje zarządzające, ale również może mieć poważne konsekwencje prawne w przypadku kontroli podatkowej. Warto zatem przestrzegać standardów i dobrych praktyk w księgowości, aby zapewnić prawidłowe i przejrzyste raportowanie finansowe.

Pytanie 38

Analiza obrotów oraz sald na kontach syntetycznych nie umożliwi identyfikacji błędu, który polega na

A. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej na tych samych stronach kont.

B. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej wyłącznie na jednym koncie.

C. pominięciu zaksięgowania transakcji gospodarczej.

D. zaksięgowaniu na jednym koncie niewłaściwej kwoty transakcji gospodarczej.

Zestawienie obrotów i sald kont syntetycznych przeznaczone jest do analizy poprawności zapisów księgowych, jednak nie wykrywa błędów związanych z księgowaniem operacji na tych samych stronach kont lub na jednym koncie. Księgowanie operacji gospodarczej na tych samych stronach kont, na przykład przy równoległym debecie i kredycie, może prowadzić do sytuacji, w której nie wystąpią różnice, mimo że operacja została zrealizowana nieprawidłowo. Podobnie, zaksięgowanie operacji tylko na jednym koncie, na przykład przypisanie całej wartości transakcji do konta kosztów, nie zidentyfikuje błędów w zestawieniu, ponieważ zestawienie będzie zrównoważone, mimo że brak jest odpowiedniego przeciwważenia na koncie przychodów. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że zestawienie obrotów i sald jest wystarczające do weryfikacji poprawności całego procesu księgowego, co jest niebezpiecznym uproszczeniem. W rzeczywistości powinno się wykorzystywać zestawienie jako uzupełnienie bardziej szczegółowych analiz oraz audytów, które sprawdzają, czy wszystkie operacje zostały prawidłowo zaksięgowane. Praktyki wskazują, że automatyzacja procesów oraz regularne kontrole wewnętrzne powinny być implementowane, aby zapewnić rzetelność danych księgowych.

Pytanie 39

Gospodarcze transakcje należy rejestrować według zasady podwójnego zapisu zawsze na kontach

A. pozabilansowych

B. analitycznych

C. ksiąg pomocniczych

D. księgi głównej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Księgowanie operacji zgodnie z zasadą podwójnego zapisu to mega istotna sprawa, jeśli chodzi o prowadzenie właściwej i przejrzystej księgowości. Księga główna to takie serce całej finansowej machiny, bo mamy tam wszystkie transakcje firmy. Zasada podwójnego zapisu mówi, że każda operacja dotyka przynajmniej dwóch kont – jedno się obciąża, a drugie uznaje. Dzięki temu można na bieżąco pilnować, co się dzieje z aktywami i pasywami. Przykładowo, jak kupujemy towar na kredyt, to konto towarów rośnie (ma), a zobowiązania też rosną (winien). Jak się to dobrze nazywa, to jest możliwość robienia dokładnych raportów finansowych, co jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) i krajowym prawem bilansowym. Tak więc, dobrze sobie to wszystko poukładać, żeby nie mieć później problemów.

Pytanie 40

Dokument, w którym emitent zobowiązuje inną osobę do bezwarunkowego uregulowania określonej sumy pieniężnej w określonym miejscu i terminie na rzecz osoby trzeciej, to

A. czek rozrachunkowy

B. weksel trasowany

C. czek imienny

D. weksel własny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Weksel trasowany to dokument finansowy, w którym wystawca (trasant) zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty pieniężnej innej osobie (remitentowi) w ustalonym terminie i miejscu. Weksel trasowany różni się od weksla własnego tym, że to nie wystawca, a osoba trzecia (trasat) jest zobowiązana do dokonania płatności. To narzędzie jest szczególnie przydatne w transakcjach handlowych, gdzie zaufanie między stronami jest kluczowe. Przykładem zastosowania weksla trasowanego może być sytuacja, gdy firma A sprzedaje towary firmie B i na podstawie tej sprzedaży wystawia weksel trasowany na kwotę 10 000 zł, z datą płatności za 30 dni. W przypadku, gdy firma B nie wywiąże się z zobowiązania, firma A ma prawo dochodzić swoich praw na podstawie weksla, co daje jej dodatkowe zabezpieczenie. Standardy dotyczące weksli trasowanych są regulowane przez prawo wekslowe, które definiuje zasady ich wystawiania, obiegu i egzekwowania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej