Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 4 kwietnia 2025 19:42
  • Data zakończenia: 4 kwietnia 2025 19:48

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W mieszance stosowanej do żywienia prosiąt zawartość zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza powinno się dodać do przygotowania 1 tony tej mieszanki?

A. 5 kg
B. 20 kg
C. 10 kg
D. 50 kg
Odpowiedź 5 kg jest poprawna, ponieważ obliczenie udziału zakwaszacza w mieszance polega na pomnożeniu całkowitej masy mieszanki przez procentowy udział zakwaszacza. W tym przypadku, aby obliczyć 0,5% z 1000 kg (1 tony), należy wykonać działanie: 1000 kg * 0,005 = 5 kg. Zakwaszacze są powszechnie stosowane w żywieniu zwierząt, w tym prosiąt, aby poprawić trawienie, zwiększyć przyswajalność składników odżywczych oraz wspierać zdrowie jelit. Dobre praktyki w hodowli zwierząt wskazują na znaczenie dodawania zakwaszaczy, co może przyczynić się do lepszego wzrostu i wydajności prosiąt. Regularne stosowanie takich dodatków pozwala na stabilizację pH w przewodzie pokarmowym, co wpływa na optymalizację mikroflory jelitowej. Dlatego zrozumienie odpowiednich proporcji i ich wpływu na zdrowie zwierząt jest kluczowe dla hodowców.
Pytanie 2

Do wysokobiałkowych pasz zaliczają się

A. zboża oraz wysłodki buraczane
B. mączki zwierzęce i okopowe
C. kiszonki i marchew
D. śruty poekstrakcyjne oraz nasiona roślin strączkowych
Śruty poekstrakcyjne i nasiona roślin strączkowych są uznawane za pasze wysokobiałkowe, ponieważ dostarczają one znaczną ilość białka potrzebnego w diecie zwierząt. Śruty poekstrakcyjne, takie jak śruta sojowa czy rzepakowa, są produktem ubocznym procesu ekstrakcji oleju z nasion oleistych i charakteryzują się wysoką zawartością białka, często przekraczającą 40%. Nasiona roślin strączkowych, takie jak groch czy fasola, również są bogate w białko, co czyni je idealnym składnikiem w żywieniu zwierząt, szczególnie w dietach bydła, świń oraz drobiu. W praktyce, wykorzystanie pasz wysokobiałkowych jest kluczowe w przemysłowej produkcji mięsa, mleka i jaj, gdzie odpowiednia podaż białka wpływa na wzrost, wydajność oraz zdrowie zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, stosowanie tych pasz powinno być zrównoważone z innymi składnikami diety, aby zapewnić optymalne warunki do produkcji zwierzęcej oraz zdrowy rozwój organizmów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.
Pytanie 3

Średnia liczba loch w grupie technologicznej wynosi 240 sztuk. Czas, przez jaki lochy są obecne w grupie, przekracza 12 miesięcy. Jaką wartość przelotowości można obliczyć w tej grupie?

A. 240 szt.
B. 360 szt.
C. 120 szt.
D. 20 szt.
Odpowiedź 240 szt. jest poprawna, ponieważ stan średnioroczny w grupie technologicznej lochy jest miarą liczby loch, które przebywają w danej grupie w przeciągu roku. Przy założeniu, że czas przebywania loch w grupie przekracza 12 miesięcy, oznacza to, że wszystkie lochy, które są w tym stanie, pozostają w grupie przez cały rok, a więc przelotowość będzie równa stanowi średniorocznemu. W praktyce, przelotowość jest ważnym wskaźnikiem w zarządzaniu stadem, który pozwala określić efektywność reprodukcji, a także obliczyć potrzebną ilość paszy i zasobów. W związku z tym, standardowe praktyki w hodowli świń wskazują na to, że przelotowość jest kluczowym parametrem dla utrzymania zdrowego i wydajnego stada. Utrzymywanie stałej liczby loch pozwala na stabilizację produkcji, co jest szczególnie istotne w obliczu zmieniającego się rynku i potrzeb konsumentów.
Pytanie 4

Uzupełnienie niedoboru białka ogólnego w diecie przeżuwaczy najlepiej zapewnia zielonka

A. ze słonecznika
B. z trawy łąkowej
C. z lucerny
D. z kukurydzy
Lucerna to roślina strączkowa, która charakteryzuje się wysoką zawartością białka ogólnego oraz korzystnym profilem aminokwasowym. W porównaniu do innych roślin, lucerna dostarcza około 15-25% białka, co czyni ją doskonałym komponentem do uzupełniania diety przeżuwaczy, zwłaszcza w okresach niedoboru białka. Dodatkowo, lucerna ma wysoką strawność, co pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych przez zwierzęta. Stosowanie lucerny w diecie bydła mlecznego czy mięsnego wspiera także ich zdrowie i kondycję, ponieważ dostarcza nie tylko białka, ale również witamin, minerałów oraz błonnika. W praktyce, lucerna może być stosowana w postaci świeżej, suszonej lub jako składnik pasz granulowanych. Ponadto, dzięki jej właściwościom, lucerna ułatwia utrzymanie równowagi energetycznej w diecie, co jest kluczowe dla wydajności produkcyjnej.
Pytanie 5

Podmiot zajmujący się przeprowadzaniem zabiegów w zakresie sztucznego unasieniania, który dokonał takiego zabiegu na krowie lub jałówce, musi zachować kopię świadectwa przez czas

A. 1 rok od daty przeprowadzenia zabiegu
B. 5 lat od daty przeprowadzenia zabiegu
C. 3 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
D. 2 lata od daty przeprowadzenia zabiegu
Zgodnie z regulacjami dotyczącymi sztucznego unasieniania zwierząt, podmioty wykonujące zabiegi w tym zakresie zobowiązane są do przechowywania dokumentacji związanej z wykonanymi procedurami przez okres pięciu lat od dnia ich realizacji. Taki czas przechowywania świadectw ma na celu zapewnienie odpowiedniego nadzoru nad procesem hodowli zwierząt oraz umożliwienie ewentualnej weryfikacji w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych lub innych nieprawidłowości, które mogą być związane z przeprowadzonym zabiegiem. Przykładowo, w przypadku wykrycia chorób zakaźnych u bydła, ważne jest, aby mieć dokładne informacje o wykonanych zabiegach, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w celu zapobiegania ich rozprzestrzenieniu. W praktyce oznacza to, że hodowcy oraz technicy weterynarii muszą skrupulatnie dokumentować oraz archiwizować wszystkie świadectwa, aby móc zaspokoić wymogi prawne oraz zapewnić odpowiednią opiekę i bezpieczeństwo zwierząt. Dobre praktyki w tej dziedzinie dotyczą także regularnego przeglądu przechowywanej dokumentacji oraz jej aktualizacji.
Pytanie 6

Termin określający krycie lochy nasieniem różnych knurów w trakcie tej samej rui to

A. bioasekuracja
B. ejakulacja
C. heterospermia
D. spermatogeneza
Heterospermia to coś, co oznacza, że locha może być kryta przez kilka knurów podczas jednej rui. Z mojego doświadczenia wynika, że to może być całkiem ciekawe rozwiązanie w hodowli. Dzięki temu potomstwo może być bardziej różnorodne genetycznie, a to jest ważne, bo mamy wtedy większe szanse na uzyskanie pożądanych cech u zwierząt. W hodowli to już uznawane jest za nowoczesną metodę, która może pomóc lepiej zarządzać genotypem całego stada. Ale trzeba pamiętać, że wprowadzenie takiego systemu wymaga sporej kontroli nad zdrowiem i jakością nasienia, żeby nie ryzykować przenoszeniem chorób. Praktyki związane z heterospermią powinny być zgodne z tym, co zalecają organizacje zajmujące się zdrowiem zwierząt. Moim zdaniem, takie podejście może zwiększyć efektywność hodowli i poprawić dobrostan zwierząt, bo dajemy im lepsze geny do rozwoju.
Pytanie 7

W końcowej fazie hodowli gęsi często stosuje się ziarno

A. pszenicy
B. jęczmienia
C. owsa
D. żyta
Wybór zbóż w diecie gęsi jest kluczowy dla efektywności tuczu, a niewłaściwe zrozumienie ich wartości odżywczych może prowadzić do nieoptymalnych wyników oraz problemów ze zdrowiem ptaków. Żyto, chociaż jest źródłem energii, ma wyższą zawartość błonnika i niższą strawność w porównaniu do owsa, co może skutkować niższymi przyrostami masy ciała. Ponadto, żyto zawiera związki antyodżywcze, takie jak kwas fitynowy, które mogą ograniczać przyswajanie niektórych składników odżywczych. Z kolei jęczmień, mimo że jest popularnym zbożem w żywieniu zwierząt, często ma niedostateczną zawartość tłuszczu, co czyni go mniej efektywnym w końcowej fazie tuczu, kiedy istotny jest wyższy poziom energii. Pszenica, chociaż również używana w paszach, często ma wyższą zawartość glutenu, co może negatywnie wpływać na trawienie gęsi, powodując problemy gastryczne i ograniczając ich apetyt. Zrozumienie specyfiki i właściwości różnych zbóż jest niezbędne dla zapewnienia optymalnego żywienia gęsi w kontekście ich zdrowia i efektywności produkcji. Niewłaściwy dobór paszy może prowadzić do marnotrawstwa zasobów oraz obniżenia jakości mięsa, co stanowi istotny problem dla hodowców.
Pytanie 8

Aby polepszyć właściwości jakościowe wołowiny pochodzącej z hodowli krów mlecznych, stosuje się krzyżowanie towarowe krów mlecznych z buhajami ras mięsnych. Do takiego krzyżowania zazwyczaj wybiera się buhaja rasy

A. Jersey
B. Ayrshire
C. Angler
D. Hereford
Wybór buhajów ras takich jak Jersey, Angler czy Ayrshire do krzyżowania z krów mlecznymi na cele mięsne jest nieodpowiedni z kilku powodów. Rasa Jersey jest przede wszystkim hodowana dla produkcji mleka i charakteryzuje się wysoką zawartością tłuszczu w mleku, co czyni ją mniej odpowiednią do krzyżowania w kontekście poprawy jakości mięsa. Z kolei rasa Ayrshire, chociaż również mleczna, nie ma tak korzystnych cech mięsnych jak Hereford, co ogranicza jej przydatność w tym zakresie. Rasa Angler, z kolei, nie jest powszechnie znana ani uznawana w hodowli bydła mięsnego, co sprawia, że jej zastosowanie w krzyżowaniu mało prawdopodobnie przyniesie oczekiwane rezultaty. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest założenie, że wszystkie rasy mleczne mogą być równie efektywne w produkcji mięsa, co nie znajduje odzwierciedlenia w praktyce. W rzeczywistości każdy z tych buhajów ma swoją specyfikę genetyczną, która w przypadku krzyżowania z krowami mlecznymi nie przyniesie zamierzonych korzyści ekonomicznych ani jakościowych. Ważne jest zrozumienie, że poprawa jakości mięsa wymaga starannego doboru ras, które są sprawdzone w produkcji wołowiny, co z kolei opiera się na wiedzy z zakresu zootechniki i doświadczenia w hodowli zwierząt.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Zjawisko heterozji (wzrost wydajności mieszańców) jest wynikiem krzyżowania

A. towarowego
B. w czystości rasy
C. uszlachetniającego
D. wypierającego
Heterozja, znana również jako wybujałość mieszańców, jest efektem krzyżowania towarowego, które polega na łączeniu osobników o różnych cechach genetycznych w celu uzyskania potomstwa o lepszych właściwościach. Zjawisko to jest szczególnie istotne w rolnictwie i hodowli zwierząt, gdzie celowym krzyżowaniem uzyskuje się rośliny i zwierzęta o wyższej wydajności, lepszej odporności na choroby oraz bardziej pożądanych cechach morfologicznych. Na przykład w przypadku kukurydzy, krzyżowanie różnych odmian prowadzi do uzyskania hybryd, które są znacznie bardziej plenne i odporniejsze na niekorzystne warunki atmosferyczne. Praktyka krzyżowania towarowego opiera się na wykorzystaniu genotypów, które różnią się pod względem cech fenotypowych, co sprzyja powstawaniu heterozji. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla wdrażania skutecznych strategii w produkcji rolniczej oraz w tworzeniu nowych odmian roślin o wysokiej wartości użytkowej, co jest zgodne z dobrą praktyką w biotechnologii rolniczej i hodowli.
Pytanie 11

W przypadku zbiornika na gnojowicę, który znajduje się poza strefą OSN, jego pojemność powinna umożliwiać przechowywanie na czas

A. 2 miesięcy
B. 4 miesięcy
C. 6 miesięcy
D. 12 miesięcy
Odpowiedź wskazująca na konieczność zapewnienia pojemności zbiornika na gnojowicę przez okres 4 miesięcy jest zgodna z zaleceniami wynikającymi z przepisów prawa oraz dobrych praktyk w zakresie zarządzania odpadami rolniczymi. Czas przechowywania gnojowicy jest kluczowy, aby uniknąć jej uwolnienia do środowiska w czasie intensywnych opadów, co mogłoby prowadzić do zanieczyszczenia wód gruntowych i powierzchniowych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, zbiorniki na gnojowicę powinny być zaprojektowane tak, aby pomieścić nie tylko codzienne ilości gnojowicy, ale również dodatkowy zapas na wypadek nieprzewidzianych okoliczności. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być planowanie okresów aplikacji nawozów naturalnych, które powinny odbywać się w odpowiednich terminach, aby maksymalnie wykorzystać składniki odżywcze, a jednocześnie nie zagrażać środowisku. Dbanie o odpowiednie warunki przechowywania gnojowicy ma na celu również zapobieganie emisji nieprzyjemnych zapachów i zminimalizowanie ryzyka wystąpienia chorób związanych z niewłaściwym zarządzaniem odpadami organicznymi.
Pytanie 12

Do jakiego celu używa się Furminatora?

A. do przycinania pazurów
B. do pielęgnacji sierści
C. do eliminacji kamienia nazębnego
D. do oczyszczania uszu
Furminator to naprawdę super narzędzie do pielęgnacji sierści. Jest zaprojektowany tak, żeby skutecznie usuwać martwe włosy i podszerstek, co jest mega przydatne, zwłaszcza dla psów i kotów. Dzięki jego budowie można dotrzeć do głębszych warstw futra, co sprawia, że działa lepiej niż zwykłe szczotki. Właściwie zaprojektowana końcówka tego narzędzia zmniejsza ryzyko uszkodzenia zdrowej sierści oraz skóry zwierzęcia. Moim zdaniem, regularne używanie Furminatora nie tylko poprawia wygląd futra, ale także wspiera zdrowie skóry, co może pomóc w unikaniu alergii czy stanów zapalnych. Z mojego doświadczenia, jest on szczególnie polecany dla długowłosych i półdługowłosych ras, gdzie często pojawiają się kołtuny i martwe włosy. Dobrze jest używać Furminatora przynajmniej raz w tygodniu, ale to zależy od tego, jak dużo włosów ma nasze zwierzę. Oprócz tego, czesanie futra może także wzmocnić więź między właścicielem a pupilem, co jest naprawdę ważne dla ich relacji.
Pytanie 13

System karmienia krów mlecznych, który opiera się na jednoczesnym podawaniu zmieszanych wszystkich rodzajów pasz wchodzących w skład diety, to system

A. BTJ
B. PMR
C. JPM
D. TMR
BTJ, PMR oraz JPM to systemy żywienia, które charakteryzują się różnymi podejściami do podawania paszy, jednak żaden z nich nie oferuje tak zintegrowanej metody jak TMR. BTJ, czyli Budowa Trawienia Jednokrotnego, koncentruje się na podawaniu składników paszy w osobnych porcjach, co może prowadzić do nierównomiernego spożycia składników odżywczych przez krowy. Taki system nie zapewnia optymalnej kontroli nad dawkami pokarmowymi, co w efekcie może wpływać negatywnie na wydajność mleczną i zdrowie zwierząt. PMR, czyli Pasza Mieszana Równocześnie, również nie dostarcza jednolitego składu paszy, co może prowadzić do niepożądanych różnic w jakości żywienia. Z kolei JPM, czyli Jednostkowe Pasze Mleczne, opiera się na podawaniu oddzielnych pasz, co wymaga większego wysiłku w monitorowaniu i dostosowywaniu dawek do potrzeb bydła. W praktyce, podejścia te często prowadzą do błędów w obliczeniach żywieniowych i mogą skutkować niedoborami lub nadmiarem składników odżywczych. Dlatego, aby zminimalizować ryzyko związane z żywieniem krów mlecznych, kluczowe jest korzystanie z systemu TMR, który zapewnia kompleksową i zrównoważoną dietę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży mleczarskiej.
Pytanie 14

Następną mieszanką stosowaną w żywieniu tuczników po mieszance typu "grower" jest mieszanka

A. prestarter
B. starter
C. finiszer
D. super prestarter
Wybór mieszanki starter, prestarter lub super prestarter sugeruje nieporozumienie dotyczące etapów żywienia tuczników. Mieszanka starter jest przeznaczona dla prosiąt, które dopiero zaczynają przyjmować pokarm stały, co oznacza, że nie jest ona odpowiednia dla tuczników, które są na etapie intensywnego wzrostu. Mieszanka prestarter również skupia się na młodszych zwierzętach, które potrzebują diety ułatwiającej adaptację do paszy stałej. Z kolei super prestarter to mieszanka mająca na celu maksymalizację przyrostów masy u prosiąt w pierwszych tygodniach życia, co jest zbyt wczesnym podejściem w kontekście tuczników. Wprowadzanie tych rodzajów paszy w etapie 'grower' może prowadzić do niewłaściwego rozwoju i marnotrawienia potencjału produkcyjnego zwierząt. Ponadto, niewłaściwe dobieranie paszy może skutkować problemami zdrowotnymi, takimi jak zaburzenia trawienne czy osłabienie odporności. Kluczowe w żywieniu tuczników jest dostosowanie mikroskładników i makroskładników do ich specyficznych potrzeb w danym etapie produkcji, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywności w hodowli zwierząt.
Pytanie 15

Rasa owiec, z której uzyskuje się wełnę o mieszanym składzie frakcji włosów, charakteryzującą się typowym kożuchowym układem, to

A. wrzosówka
B. texel
C. suffolk
D. merynos polski
Wrzosówka to rasa owiec, która charakteryzuje się unikalnym układem frakcji włosów, idealnym do pozyskiwania wełny mieszaną o typowo kożuchowym składzie. Jej wełna, w porównaniu do innych ras, ma wysoką odporność na warunki atmosferyczne oraz dobrą izolacyjność, co czyni ją idealnym surowcem do produkcji odzieży wierzchniej i tekstyliów. Wrzosówki są również cenione za swoje zdolności adaptacyjne, co pozwala im na efektywne wykorzystanie pastwisk w trudnych warunkach, a ich wełna jest używana w przemyśle tekstylnym do tworzenia wyrobów o wysokiej jakości. Dodatkowo, ta rasa owiec jest obiektem zainteresowania w kontekście zrównoważonego rozwoju, jako że wykorzystanie ich wełny wspiera lokalne rynki i tradycyjne metody hodowli, które są zgodne z zasadami dobrych praktyk w hodowli zwierząt. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie wrzosówki w kontekście ochrony bioróżnorodności, ponieważ ich dalsza hodowla przyczynia się do zachowania regionalnych cech genetycznych owiec.
Pytanie 16

Gdy zajdzie potrzeba użycia leków klasycznych w gospodarstwie zajmującym się produkcją żywności metodami ekologicznymi, to czas karencji wydłuża się w porównaniu do obowiązującego?

A. pięciokrotnie
B. trzykrotnie
C. dwukrotnie
D. czterokrotnie
Odpowiedź 'dwukrotnie' jest poprawna, ponieważ zgodnie z regulacjami dotyczącymi produkcji ekologicznej, w przypadku zastosowania leków konwencjonalnych, okres karencji dla produktów ekologicznych ulega wydłużeniu. W praktyce oznacza to, że jeżeli standardowy okres karencji wynosi na przykład 7 dni, to w przypadku zastosowania leków konwencjonalnych ten okres wydłuża się do 14 dni. Takie podejście ma na celu minimalizowanie ryzyka obecności resztek substancji chemicznych w produktach spożywczych, co jest kluczowe dla zachowania standardów jakości ekologicznej. Warto zauważyć, że w wielu krajach przepisy dotyczące ekologicznych gospodarstw rolnych, takie jak rozporządzenie (WE) nr 834/2007, jasno definiują te zasady, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów oraz ochronę środowiska. Przykładem może być sytuacja, w której rolnik zmuszony jest do użycia chemicznych środków ochrony roślin w przypadku poważnego zagrożenia dla upraw, jednak musi on z góry planować i informować o wydłużonym czasie przed zbiorami, aby spełnić wymagania prawne i etyczne związane z produkcją ekologiczną.
Pytanie 17

Jakie są prawidłowe kształty strzyków u krów?

A. stożkowe o długości 9 ÷ 12 cm
B. cylindryczne o długości 6 ÷ 8 cm
C. cylindryczne o długości 9 ÷ 12 cm
D. stożkowe o długości 6 ÷ 8 cm
Prawidłowe strzyki u krów mają cylindryczny kształt i długość od 6 do 8 cm, co jest zgodne z normami stosowanymi w hodowli bydła mlecznego. Ich kształt i wymiar są kluczowe dla zapewnienia efektywnej i komfortowej udoju, co z kolei wpływa na jakość mleka oraz zdrowie zwierząt. Strzyki o tych parametrach są lepiej przystosowane do naturalnych procesów laktacyjnych, co zmniejsza ryzyko urazów i infekcji, takich jak mastitis. Przykład zastosowania tej wiedzy można znaleźć w praktykach hodowlanych, gdzie regularne monitorowanie kształtu i długości strzyków u krów pozwala na wczesne wykrywanie problemów zdrowotnych. Właściwe zrozumienie tych parametrów jest także istotne w kontekście wyboru odpowiednich urządzeń do udoju, które muszą być dostosowane do anatomicznych wymiarów strzyków, aby zminimalizować stres i ból zwierząt.
Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Najmniejsze natężenie oświetlenia jest stosowane w pomieszczeniach dla

A. gęsi
B. kur niosek
C. kaczek
D. brojlerów indyczych
Wybór niewłaściwych natężeń oświetlenia w hodowli ptaków może prowadzić do poważnych konsekwencji dla ich zdrowia oraz wydajności. W przypadku kaczek, gęsi i kur niosek, natężenie oświetlenia musi być dostosowane do ich specyficznych potrzeb i zachowań. Kaczki wymagają wyższego natężenia, aby zachować aktywność i odpowiednią mobilność, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Gęsi, z kolei, są bardziej wrażliwe na zmiany w oświetleniu i preferują stabilne, umiarkowane natężenie, aby zapobiec stresowi i agresji w stadzie. Kurze nioski potrzebują zróżnicowanego oświetlenia w ciągu dnia, co wpływa na ich produkcję jaj. Zbyt niski poziom oświetlenia w tych przypadkach może prowadzić do obniżonej produkcyjności oraz problemów z zachowaniem. Typowe błędy w myśleniu polegają na uogólnieniu, że wszystkie ptaki hodowlane powinny mieć to samo natężenie oświetlenia, co ignoruje ich unikalne potrzeby biologiczne i behawioralne. Każdy typ ptaka wymaga indywidualnego podejścia opartego na badaniach naukowych i doświadczeniu w hodowli, aby zapewnić im optymalne warunki życia."
Pytanie 20

Do grupy zwierząt mięsnych zalicza się świnie, które

A. dojrzewają wcześnie i rosną szybko
B. dojrzewają późno i rosną wolno
C. dojrzewają późno i rosną szybko
D. dojrzewają wcześnie i rosną wolno
Odpowiedź, że do typu użytkowego mięsnego zaliczane są świnie, które późno dojrzewają i szybko rosną, jest prawidłowa, ponieważ takie cechy są kluczowe dla efektywnej produkcji mięsa. Świnie, które późno dojrzewają, mają zwykle większy potencjał do osiągania większej masy ciała, co jest korzystne z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ zwiększa rentowność hodowli. Szybki wzrost tych zwierząt sprawia, że hodowcy mogą szybciej uzyskiwać produkty mięsne, co jest istotne w branży spożywczej, gdzie zapotrzebowanie na mięso jest wysokie. Dodatkowo, w kontekście standardów jakościowych, takie świnie często charakteryzują się lepszymi właściwościami mięsa, co wpływa na jego smak i jakość. Przykłady ras świń, które spełniają te kryteria, to rasy takie jak Piétrain czy Duroc, które są znane z wysokiej wydajności mięsnej i jakości tuszy. Hodowcy stosują różne strategie selekcji, aby uzyskać osobniki o pożądanych cechach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży mięsnej.
Pytanie 21

Pierwiastkiem, którego brak staje się istotny do uzupełnienia w początkowych dniach życia prosiąt, jest

A. żelazo
B. wapń
C. magnez
D. sód
Żelazo jest kluczowym mikroelementem, który odgrywa fundamentalną rolę w tworzeniu hemoglobiny, odpowiedzialnej za transport tlenu w organizmie prosiąt. Niedobór żelaza w pierwszych dniach życia prosiąt, szczególnie w przypadku prosiąt urodzonych w dużych miotach, może prowadzić do anemii, co znacząco wpływa na ich zdrowie i rozwój. W praktyce, aby zapewnić odpowiednią podaż żelaza, zaleca się podawanie prosiętom suplementów żelaza w postaci iniekcji lub preparatów doustnych w ciągu pierwszych 3-7 dni życia. Standardy hodowlane, takie jak te proponowane przez organizacje zajmujące się dobrostanem zwierząt, podkreślają znaczenie monitorowania stanu zdrowia prosiąt oraz wprowadzania odpowiednich programów suplementacyjnych. Ponadto, zrozumienie, że żelazo w diecie matki wpływa na jego dostępność dla prosiąt, jest kluczowe dla przyszłego rozwoju stada. Właściwe zarządzanie poziomem żelaza w diecie prosiąt jest zatem istotnym aspektem hodowli, wpływającym na ich wzrost, zdrowie i ogólną wydajność.
Pytanie 22

Gdzie należy zanotować numer buhaja oraz numer ejakulatu zastosowanego do inseminacji?

A. na karcie jałówki/krowy
B. w rejestrze krów ocenianych
C. w książce dotyczącej wykrywania rui
D. w notesie do obory
Numer buhaja oraz numer ejakulatu użytego do inseminacji należy zapisać w karcie jałówki lub krowy, ponieważ jest to kluczowe dla zachowania pełnej dokumentacji dotyczącej hodowli. Karta ta służy jako centralne źródło informacji, rejestrując wszystkie dane związane z reprodukcją danego zwierzęcia. Praktyka ta umożliwia łatwe śledzenie pochodzenia, a także ewentualnych problemów związanych z płodnością. Zapisanie tych informacji w karcie jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, co wpływa na poprawę zarządzania stadem oraz umożliwia precyzyjne planowanie inseminacji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia trudności w reprodukcji, łatwy dostęp do takich danych pozwala na szybsze podejmowanie decyzji dotyczących dalszej strategii inseminacyjnej lub wyboru innych buhajów. Warto także pamiętać, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi hodowli, odpowiednia dokumentacja jest obowiązkowa, co sprawia, że prowadzenie takich zapisów jest nie tylko dobrym zwyczajem, ale również wymogiem prawnym.
Pytanie 23

Jaka jest minimalna przestrzeń kojca dla 3 kóz matek, z których każda ma dwa koźlęta, biorąc pod uwagę, że norma powierzchni dla kóz dorosłych wynosi co najmniej 1,5 m2 oraz dodatkowe 0,3 m2 dla koźlęcia ssącego?

A. 5,4 m2
B. 7,0 m2
C. 6,3 m2
D. 4,5 m2
Odpowiedź 6,3 m² jest prawidłowa, ponieważ obliczenie minimalnej powierzchni kojca dla trzech kóz matek z dwoma koźlętami każda opiera się na ustalonych normach dotyczących powierzchni utrzymywania kóz. Zgodnie z tymi normami, dla każdej dorosłej kozy potrzebne jest co najmniej 1,5 m². W przypadku trzech kóz matek, łączna powierzchnia wynosi 3 x 1,5 m² = 4,5 m². Dodatkowo, dla każdego koźlęcia ssącego wymagana jest powierzchnia 0,3 m². Ponieważ każda z matek ma dwa koźlęta, mamy 3 x 2 = 6 koźląt. W związku z tym wymagana powierzchnia dla koźląt to 6 x 0,3 m² = 1,8 m². Sumując te wartości, otrzymujemy: 4,5 m² (dla kóz matek) + 1,8 m² (dla koźląt) = 6,3 m². Przestrzeganie tych norm jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz ich zdrowia. Dobry stan środowiska, w którym przebywają kozy, przyczynia się do ich lepszej produkcji mleka oraz ogólnej kondycji. W praktyce oznacza to, że hodowca powinien regularnie kontrolować i dostosowywać powierzchnię kojca do liczby zwierząt, aby spełniać wymogi dotyczące ich komfortu i zdrowia.
Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Substancje, które są dodawane do pasz w celu zabezpieczenia składników podatnych na utlenianie, takich jak witaminy czy karoteny, to

A. enzymy paszowe
B. antyoksydanty
C. detoksykanty
D. konserwanty
Antyoksydanty to substancje, które chronią składniki pasz, takie jak witaminy i karoteny, przed utlenianiem, co jest kluczowe dla zachowania ich wartości odżywczej. Utlenianie może prowadzić do degradacji tych składników, co obniża jakość paszy i jej skuteczność w żywieniu zwierząt. Przykładowo, dodanie tokoferolu (witamina E) jako antyoksydantu do paszy może znacząco wydłużyć okres trwałości paszy oraz poprawić biodostępność składników odżywczych. Praktyki te są zgodne z normami żywienia zwierząt, które promują stosowanie antyoksydantów w celu zapewnienia zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych. Ponadto, stosowanie antyoksydantów jest również regulowane przez europejskie przepisy dotyczące dodatków do pasz, które zapewniają, że substancje te są bezpieczne i skuteczne w ich zastosowaniu. Dbanie o jakość paszy poprzez stosowanie antyoksydantów jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji zwierzęcej.
Pytanie 26

Jakie oznaczenie w klasyfikacji EUROP otrzyma tusza bydlęca o umięśnieniu na poziomie poniżej 40%?

A. R
B. P
C. E
D. S
Oznaczenie P w klasyfikacji EUROP odnosi się do tuszy bydlęcej o najsłabszym umięśnieniu, co oznacza, że zawartość mięśni w tuszy jest poniżej 40%. Klasyfikacja EUROP, stosowana w Unii Europejskiej, ma na celu oceny jakości tuszy zwierząt rzeźnych, co jest kluczowe dla przemysłu mięsnego. Oznaczenie P wskazuje na tusze, które mają niewielką ilość mięśni i nie spełniają wyższych standardów, takich jak R, S czy E, które oznaczają coraz lepsze umięśnienie. Przykładem praktycznym może być ocena tuszy w rzeźniach, gdzie dokładne klasyfikowanie zwierząt determinuje cenę, jaką producenci otrzymują za mięso. Klasyfikacja ta wpływa również na strategię sprzedaży i marketingu produktów mięsnych, co jest istotne dla zysków w branży. Znajomość tych standardów jest kluczowa dla producentów i rzeźników, aby mogli dostosować swoje techniki hodowlane i przetwórcze, aby osiągnąć lepsze wyniki.
Pytanie 27

Zabieg trzebienia knurków bez zastosowania znieczulenia odbywa się

A. do 21 dnia życia
B. do 14 dnia życia
C. do 7 dnia życia
D. do 4 dnia życia
Trzebienie knurków bez znieczulenia do 7 dnia życia jest uznawane za standardową praktykę w hodowli trzody chlewnej. W tym okresie życia zwierzęta są nadal bardzo młode i ich układ nerwowy nie jest w pełni rozwinięty, co sprawia, że odczuwanie bólu jest znacznie mniejsze w porównaniu do starszych osobników. Ponadto, przeprowadzanie tego zabiegu w tym terminie jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE). Właściwe przeprowadzanie trzebienia w tym okresie pozwala na uniknięcie problemów z zachowaniem dorosłych knurków oraz zapewnienie ich lepszego zdrowia psychicznego i fizycznego. Praktyka ta jest również istotna z punktu widzenia ograniczenia ryzyka infekcji oraz zmniejszenia stresu wśród zwierząt, co jest kluczowe w każdej hodowli. Warto zaznaczyć, że stosowanie znieczulenia w przypadku starszych knurków staje się coraz bardziej powszechne, jednak w przypadku tak młodych zwierząt ryzyko jest minimalne.
Pytanie 28

W przypadku młodych zwierząt w fazie wzrostu, optymalny stosunek wapnia do fosforu w ich diecie powinien wynosić około

A. 2:1
B. 1:2
C. 3:1
D. 1:3
Odpowiedni stosunek wapnia do fosforu w paszy młodych zwierząt wynoszący 2:1 jest kluczowy dla ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. Wapń i fosfor odgrywają fundamentalną rolę w budowie kości oraz zębów, a także mają wpływ na wiele procesów metabolicznych. Optymalny stosunek tych składników zapewnia właściwą mineralizację tkanki kostnej, co jest szczególnie istotne w okresie intensywnego wzrostu. Dobre praktyki żywieniowe w hodowli zwierząt wskazują, że niewłaściwy stosunek wapnia do fosforu może prowadzić do zaburzeń w rozwoju kości, a w skrajnych przypadkach do poważnych chorób, takich jak osteoporoza czy deformacje szkieletu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest formulacja paszy dla cieląt, gdzie proporcje te są ściśle określone w standardach żywieniowych, aby zapewnić zdrowy rozwój młodych osobników i minimalizować ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych w przyszłości.
Pytanie 29

W układzie pokarmowym nie występuje pęcherzyk żółciowy u

A. koni
B. owiec
C. psów
D. kur
Fajnie, że trafiłeś z odpowiedzią o braku pęcherzyka żółciowego u koni! Wiesz, to naprawdę ma sens, bo konie mają zupełnie inną budowę ciała i sposób trawienia niż inne zwierzęta. Pęcherzyk żółciowy normalnie gromadzi żółć, ale u koni, które są roślinożercami, nie jest on potrzebny. Ich układ pokarmowy działa tak, że żółć jest wydzielana z wątroby bezpośrednio do jelita, co pozwala im na stałe trawienie, zwłaszcza błonnika. W praktyce, dla weterynarzy ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to pomaga w doborze odpowiedniej diety. Jak dobrze dobrane pasze, to konie są zdrowe i mają lepszą wydajność. Z mojej perspektywy, to ważne, żeby wiedzieć, jak działa ich organizm!
Pytanie 30

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. gotowanych.
B. surowych.
C. gotowanych kiszonych.
D. suszonych.
Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.
Pytanie 31

Rozwojowa nieprawidłowość objawiająca się brakiem lub niepełnym zstąpieniem jąder do moszny to

A. stulejka
B. aplazja
C. wnętrostwo
D. spodziectwo
Wnętrostwo, znane również jako kryptorchizm, to wada rozwojowa, która polega na braku lub niecałkowitym zstąpieniu jąder do moszny. Jądra u zdrowych chłopców zazwyczaj zstępują do moszny przed narodzinami, a ich obecność w prawidłowej lokalizacji jest kluczowa dla odpowiedniego rozwoju układu rozrodczego. Nieleczone wnętrostwo może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym zwiększonego ryzyka wystąpienia nowotworów jądra oraz zaburzeń hormonalnych. W praktyce medycznej, diagnostyka wnętrostwa obejmuje badania fizykalne oraz obrazowe, takie jak ultrasonografia. Leczenie najczęściej polega na chirurgicznym zstąpieniu jądra do moszny, czyli orchidopeksji, co powinno być przeprowadzone przed ukończeniem trzeciego roku życia, aby zminimalizować ryzyko powikłań. Warto pamiętać, że regularne badania kontrolne są istotne dla monitorowania stanu zdrowia chłopców z wnętrostwem.
Pytanie 32

Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie mieszanki mineralnej dla 5 klaczy w okresie laktacji, przy stosowaniu 200 g/szt./dzień?

A. 25 dni
B. 20 dni
C. 30 dni
D. 15 dni
Odpowiedź 15 dni jest prawidłowa, ponieważ obliczenia są oparte na dokładnych danych dotyczących zapotrzebowania klaczy w okresie laktacji. Klacze w tym okresie wymagają specjalistycznej diety, w tym odpowiedniej dawki minerałów. W przypadku pięciu klaczy, każda z nich potrzebuje 200 g mieszanki mineralnej dziennie, co daje łącznie 1000 g (czyli 1 kg) dziennie dla wszystkich pięciu klaczy. Posiadając 15 kg mieszanki, dzielimy tę wartość przez dzienne zapotrzebowanie. 15 kg to 15000 g, więc 15000 g / 1000 g = 15 dni. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w praktyce hodowlanej, aby zapewnić zdrowie i wydajność zwierząt. Utrzymanie odpowiedniego poziomu witamin i minerałów w diecie klaczy w okresie laktacji jest niezbędne dla ich dobrego stanu zdrowia oraz jakości mleka, co ma bezpośredni wpływ na wzrost i rozwój źrebiąt. Warto zwrócić uwagę na to, że niedobory minerałów mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, dlatego precyzyjne obliczenia są nieocenione w praktyce żywienia zwierząt.
Pytanie 33

Największą roczną wydajność osiągają

A. suki
B. maciorki
C. lochy
D. krowy
Lochy, czyli samice świń, charakteryzują się najwyższą roczną plennością spośród wszystkich wymienionych zwierząt. Na ogół lochy mogą urodzić od dwóch do trzech miotów rocznie, z przeciętną liczbą prosiąt w miocie wynoszącą od 10 do 12. To sprawia, że roczna plenność loch jest znacznie wyższa w porównaniu do innych samic zwierząt gospodarskich. W hodowli trzody chlewnej, zwiększenie liczby prosiąt urodzonych na lochę jest kluczowym wskaźnikiem wydajności produkcji. Właściwe zarządzanie lochami, takie jak optymalne warunki żywieniowe i zdrowotne, może znacznie poprawić ich zdolności reprodukcyjne. Przykładowo, stosowanie strategii inseminacji sztucznej pozwala na lepsze dobieranie genów, zwiększając tym samym potencjał prokreacyjny. Oprócz tego, zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli, ważne jest monitorowanie cyklu rujowego, co pozwala na precyzyjne planowanie kryć i maksymalizację produkcji prosiąt.
Pytanie 34

Zgodnie z "Normami żywienia" zapotrzebowanie kur niosek wynosi: 16,5% białka ogólnego oraz 2700 kcal energii metabolicznej na 1 kg paszy pełnowartościowej. Kura zjada dziennie od 100 do 120 g paszy. Jaką minimalną ilość białka spożywa stado składające się z 50 kur?

A. 5000
B. 6000
C. 825
D. 990
Prawidłowa odpowiedź wynika z analizy norm żywieniowych dla kur niosek. Kura, zgodnie z 'Normami żywienia', wymaga 16,5% białka ogólnego w jednej kilogramie paszy. Przy założeniu, że każda kura pobiera od 100 do 120 g paszy dziennie, weźmy średnią wartość, czyli 110 g. Dla stada 50 kur, całkowita dzienna konsumpcja paszy wynosi 50 kur x 110 g = 5500 g. Następnie, aby obliczyć ilość białka, należy pomnożyć całkowitą masę paszy przez procent białka: 5500 g x 16,5% = 907,5 g. W praktyce skupiamy się na minimalnym spożyciu, więc przyjmując założenie, że stado powinno mieć co najmniej 825 g białka, jest to zgodne z zaleceniami. Przestrzeganie norm żywieniowych jest kluczowe dla zdrowia i wydajności produkcyjnej kur, co wpływa na jakość jaj oraz ogólny stan stada.
Pytanie 35

Na kolor żółtek jaj korzystnie wpływają składniki zawarte w pożywieniu

A. karotenoidy
B. lipidy
C. pierwiastki mineralne
D. cukry
Karotenoidy to takie naturalne barwniki w roślinach, które sprawiają, że żółtka jaj mają intensywny kolor. Gdy o tym myślę, to od razu kojarzy mi się, że te związki chemiczne mają nie tylko ładny kolor, ale też są naprawdę korzystne dla naszego zdrowia. No bo na przykład luteina i zeaksantyna, które są typowymi karotenoidami, działają jak silne przeciwutleniacze. To znaczy, że mogą pomóc neutralizować wolne rodniki w organizmie, a to, z tego co wiem, zmniejsza ryzyko wielu chorób, tak jak degeneracja plamki żółtej. W praktyce, jeśli użyjemy paszy bogatej w karotenoidy, na przykład z marchewką czy kukurydzą, to żółtka jaj będą nie tylko ładniejsze, ale też zdrowsze. W wielu krajach to się już przyjęło, a badania naukowe i organizacje zajmujące się zdrowiem zwierząt potwierdzają, że to ma sens. Więc w kontekście jaj, to te karotenoidy są ważniejsze niż tylko wizualny efekt – wpływają też na jakość, którą widzi konsument.
Pytanie 36

Kość sitowa należy do kości

A. nadgarstka
B. przedramienia
C. miednicy
D. głowy
Kość sitowa, znana jako os ethmoidale, jest kluczowym elementem czaszki, który odgrywa istotną rolę w strukturze głowy. Jest to kość nieparzysta, która znajduje się w przedniej części czaszki, między oczodołami a jamą nosową. Oprócz wspierania struktury nosa, kość sitowa jest istotna dla przesyłania węchu, ponieważ zawiera blaszkę sitową, przez którą przechodzą włókna nerwu węchowego. Kość ta ma także wpływ na kształt i funkcjonowanie zatok przynosowych, co jest istotne w kontekście zdrowia i komfortu górnych dróg oddechowych. Wiedza na temat anatomicznych i funkcjonalnych właściwości kości sitowej jest niezbędna w praktyce medycznej, szczególnie w otorynolaryngologii, gdzie diagnostyka i leczenie schorzeń związanych z zatokami oraz zapalenia błony śluzowej nosa są kluczowe. Dobre zrozumienie anatomii kości sitowej pozwala na efektywniejsze planowanie zabiegów chirurgicznych, takich jak endoskopowa chirurgia zatok, co jest zgodne z aktualnymi standardami medycznymi.
Pytanie 37

Metoda bilansowa, która polega na określeniu ilości składnika pobranego z paszy oraz ilości tego składnika wydalonego z kałem, służy do ustalania

A. kaloryczności paszy
B. zbilansowania paszy
C. strawności paszy
D. składu chemicznego paszy
Metoda bilansowa, polegająca na określeniu ilości składnika pobranego w paszy i ilości tego składnika wydalonego w kale, jest kluczowym narzędziem do ustalania strawności paszy. Strawność odnosi się do zdolności organizmu do przyswajania składników odżywczych zawartych w paszy, co ma bezpośredni wpływ na wydajność zwierząt gospodarskich. Przykładem zastosowania tej metody jest analiza strawności białka, gdzie ustalamy, ile białka zostało zaabsorbowane przez organizm zwierzęcia w porównaniu do ilości białka, które znajduje się w wydalanym kale. Wyniki tych badań są niezbędne do optymalizacji diety zwierząt, co prowadzi do lepszej wydajności produkcyjnej oraz zdrowia zwierząt. W praktyce, poprawne ustalanie strawności paszy pozwala na dostosowanie składników diety do wymagań żywieniowych zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt oraz standardami jakości pasz.
Pytanie 38

W żywieniu zwierząt zgodnym z zasadami ekologii można wykorzystywać

A. stymulatory wzrostu
B. antybiotyki
C. dodatki mineralne
D. kokcydiostatyki
Dodatki mineralne stanowią kluczowy element w ekologicznej diecie zwierząt, gdyż zapewniają niezbędne składniki odżywcze, które wspierają zdrowie i dobrostan zwierząt. W systemach ekologicznych, gdzie ogranicza się użycie syntetycznych substancji, takie jak dodatki mineralne pochodzenia naturalnego, odgrywają istotną rolę w zaspokajaniu potrzeb żywieniowych. Przykłady takich dodatków to wapń, fosfor, magnez oraz mikroelementy, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. W praktyce, stosowanie dodatków mineralnych może poprawić jakość mięsa, mleka oraz innych produktów pochodzenia zwierzęcego, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i wymogami certyfikacji ekologicznej. Dodatkowo, wprowadzenie odpowiednich minerałów do diety zwierząt może przyczynić się do zwiększenia odporności na choroby, co jest kluczowe w hodowli ekologicznej, gdzie unika się stosowania antybiotyków i innych substancji chemicznych. Dlatego też, ich zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ekologicznego żywienia zwierząt.
Pytanie 39

Kością należącą do kończyny dolnej jest kość

A. strzałkowa
B. sitowa
C. klinowa
D. promieniowa
Odpowiedź 'strzałkowa' jest prawidłowa, ponieważ strzałkowa jest jedną z kości kończyny miednicznej, która współpracuje z innymi kośćmi, aby umożliwić ruch i stabilność kończyny dolnej. Kość strzałkowa, znajduje się obok kości piszczelowej i pełni ważną rolę w biomechanice stawu skokowego. W odróżnieniu od kości, takich jak promieniowa, klinowa czy sitowa, które należą do innych grup kości w organizmie, strzałkowa jest kluczowym elementem struktury kończyny dolnej. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest jej znaczenie w ortopedii, gdzie zrozumienie anatomii kończyn dolnych jest niezbędne do diagnozowania i leczenia urazów czy deformacji. W kontekście rehabilitacji, wiedza na temat kości strzałkowej pozwala na skuteczniejsze planowanie ćwiczeń mających na celu przywrócenie pełnej funkcjonalności kończyny. Wiedza na temat struktury i funkcji kości strzałkowej i jej relacji z innymi kośćmi, jak również z mięśniami, ścięgniami i więzadłami, jest istotna dla profesjonalistów w dziedzinie medycyny i rehabilitacji.
Pytanie 40

Która z wymienionych struktur anatomicznych nie wchodzi w skład jelita cienkiego?

A. Jelito biodrowe
B. Jelito czcze
C. Jelito ślepe
D. Dwunastnica
Jelito biodrowe, jelito czcze oraz dwunastnica to trzy główne segmenty jelita cienkiego, które pełnią kluczowe funkcje w procesie trawienia i absorpcji składników odżywczych. Błędne przekonanie o przynależności jelita ślepego do jelita cienkiego może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia anatomii układu pokarmowego. Jelito ślepe, mimo że zlokalizowane w bliskim sąsiedztwie jelita cienkiego, jest częścią jelita grubego i stanowi jego początkowy odcinek. Zrozumienie granic pomiędzy jelitem cienkim a jelitem grubym jest kluczowe w kontekście diagnostyki i terapii wielu schorzeń, w tym zapaleń jelit czy nowotworów. Ponadto, niektórzy mogą mylnie uznawać, że wszystkie odcinki jelita powiązane są z trawieniem, a tymczasem jelito ślepe pełni funkcję bardziej związaną z przechowywaniem odpadów oraz rozkładem resztek pokarmowych przez bakterie jelitowe. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie przyswoić sobie wiedzę na temat anatomii i funkcji poszczególnych odcinków jelita, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych związanych z ich klasyfikacją.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej