Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 20 marca 2025 10:37
Data zakończenia: 20 marca 2025 10:59

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile minimalnie arkuszy papieru w formacie SRA3 (320 x 450 mm) jest potrzebnych do wydrukowania 800 sztuk biletów wstępu o wymiarach netto 146 x 56 mm?

A. 50

B. 20

C. 30

D. 80

Zarówno odpowiedzi 30, 20, jak i 80 nie uwzględniają właściwego podejścia do obliczania ilości potrzebnego papieru do druku. W przypadku odpowiedzi sugerującej 30 kartek, wynika to z niedostatecznego oszacowania powierzchni, jaką zajmują bilety. Przy takim założeniu użytkownik mógł nie zrealizować prawidłowego podziału powierzchni kartki SRA3, co prowadzi do nieprawidłowego wniosku o mniejszej ilości papieru. Odpowiedź 20 również jest błędna, ponieważ nie tylko ignoruje straty materiałowe, ale także nie bierze pod uwagę, że nawet jeśli technicznie można uzyskać 17 biletów na kartkę, dla 800 biletów wymagana byłaby co najmniej 48 kartek, co już przekracza podaną wartość. Co do odpowiedzi 80, to jest ona zbyt wysoka i wskazuje na nadmierny zapas papieru w stosunku do obliczonej potrzeby, co nie tylko generuje zbędne koszty, ale również wpływa na efektywność procesu produkcyjnego. W druku przemysłowym kluczowe jest zrozumienie właściwych proporcji oraz uwzględnienie każdego aspektu, w tym strat, również w kontekście optymalizacji kosztów. Typowym błędem w takich obliczeniach jest również pomijanie marginesów czy przestrzeni między biletami, co prowadzi do zawyżania wyników. Dlatego każda kalkulacja powinna dokładnie uwzględniać wszystkie te czynniki.

Pytanie 2

Jak możemy sklasyfikować procesy poligraficzne?

A. wydruk i procesy introligatorskie oraz uszlachetniające

B. produkcję form drukowych, wydruk oraz pakowanie

C. procesy przygotowawcze, introligatorskie oraz wykańczające

D. procesy przygotowawcze, wydruk oraz procesy introligatorskie

W procesach poligraficznych mamy do czynienia z trzema głównymi etapami: przygotowaniem, drukowaniem i introligatorstwem. Na samym początku, w etapie przygotowawczym, zbieramy wszystkie materiały i technologie, które będą nam potrzebne do druku. To tutaj przygotowujemy matryce, wybieramy papier, a też ustawiamy kolory, by wszystko było zgodne. Używamy też standardów jak ISO 12647, żeby kolory były takie same w różnych mediach. Potem przychodzi czas na drukowanie - to już najbardziej ekscytujący moment, bo wtedy nasze pomysły zamieniają się w rzeczywistość przy użyciu różnych technik, takich jak offset czy cyfrowa. Na końcu mamy procesy introligatorskie, czyli obróbkę końcową: cięcie, składanie, klejenie i oprawa, które mają ogromny wpływ na to, jak finalny produkt wygląda i działa. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie tych trzech etapów jest mega ważne, jeśli chcemy dobrze zarządzać cały procesem i zapewnić, że nasze produkty będą miały wysoką jakość.

Pytanie 3

Jak brzmi nazwa uniwersalnego języka służącego do opisu dokumentów, wykorzystywanego m.in. w systemach produkcji poligraficznej?

A. JavaScript

B. ActionScript

C. GhostScript

D. PostScript

JavaScript jest językiem programowania, który jest głównie używany do tworzenia interaktywnych elementów na stronach internetowych. Jego zastosowanie koncentruje się na logice programowania po stronie klienta, co czyni go odpowiednim do tworzenia dynamicznych aplikacji webowych, ale nie ma on zastosowania w poligrafii czy opisie stron dokumentów. GhostScript natomiast jest interpreterem PostScriptu, który umożliwia konwersję plików PostScript na inne formaty, takie jak PDF, ale nie jest językiem opisu stron samym w sobie. GhostScript ma swoje zastosowanie w przetwarzaniu i renderowaniu dokumentów, jednak nie jest to odpowiedź na pytanie dotyczące języka opisu stron. ActionScript jest językiem skryptowym wykorzystywanym w technologii Flash, który również nie ma związku z poligrafią ani z opisywaniem układów stron dokumentów. Błąd w wyborze tych opcji wynika z nieporozumienia dotyczącego celów i zastosowania poszczególnych języków programowania. PostScript jest specyficznym językiem zaprojektowanym do opisu układów graficznych, który w sposób precyzyjny i standardowy definiuje, jak dokumenty mają być przetwarzane i drukowane. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do projektów związanych z drukiem i DTP.

Pytanie 4

Jaką kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 ulotek w formacie A5, w kolorach 1 + 0, jeśli koszt jednostronnego druku na pełnoformatowej maszynie wynosi 8 groszy?

A. 80 zł

B. 100 zł

C. 90 zł

D. 110 zł

Wypełniając pytanie, wiele osób może popełnić typowe błędy w obliczeniach, które prowadzą do błędnych odpowiedzi. Przykładowo, niektórzy mogą pomylić jednostki lub nie uwzględnić, że każda ulotka formatu A5 to połowa formatu A4. Koncentracja na kosztach jednostkowych i nieprawidłowe przeliczanie całkowitych kosztów na złote jest częstym problemem. Koszt jednostronnego wydruku na arkuszu A4 wynosi 8 groszy, co może sprawić, że osoby obliczające koszt 20 000 ulotek A5 pomyślą, że wystarczy pomnożyć 8 groszy przez 20 000, co daje 1600 zł. To jednak nie uwzględnia faktu, że na każdym arkuszu A4 można umieścić dwie ulotki A5, co drastycznie zmienia obliczenia. Jeśli ktoś nie zna praktycznych aspektów wydruków, może przeoczyć ten kluczowy element, co prowadzi do błędnych odpowiedzi, takich jak 90 czy 110 zł. Ponadto, niektórzy mogą zapominać przeliczać grosze na złote, co również wpływa na końcowy wynik. W branży drukarskiej kluczowe jest rozumienie, jak liczby przekładają się na konkretne formy druku oraz umiejętność właściwego przeliczenia kosztów, co jest niezbędne dla prawidłowego oszacowania budżetu na projekty drukarskie.

Pytanie 5

Które z wymienionych urządzeń używanych w systemie DTP pozwoli na przekształcenie obrazu analogowego w jego cyfrową wersję?

A. Proofer

B. Komputer PC

C. Tablet graficzny

D. Skaner

Tabela graficzna, mimo że jest użytecznym narzędziem w graficznych systemach projektowania, nie ma zdolności do konwertowania obrazów analogowych na format cyfrowy. Tablet graficzny służy przede wszystkim do ręcznego rysowania i tworzenia ilustracji poprzez bezpośrednią interakcję użytkownika z ekranem, co wprowadza pomysłowość i kreatywność do projektowania, ale nie zastępuje funkcji skanera. Proofer to urządzenie, które służy do tworzenia próbek wydruków, co ma na celu kontrolę jakości przed właściwą produkcją. Umożliwia to sprawdzenie, jak przygotowany materiał będzie wyglądać w wersji drukowanej, ale nie jest w stanie wykonać konwersji obrazów analogowych. Komputer PC, chociaż niezbędny do obróbki i edycji materiałów graficznych, również nie ma właściwości skanowania, a jedynie pozwala na ich przetwarzanie po wcześniejszym wprowadzeniu z pomocą skanera. Powszechnym błędem jest mylenie funkcji różnych urządzeń; wiele osób może sądzić, że tablet graficzny lub komputer mogą pełnić tę samą rolę co skaner, jednak każdy z tych elementów ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia, które należy uwzględnić w procesie projektowania graficznego. W branży DTP kluczowe jest zrozumienie roli każdego z tych narzędzi, by skutecznie wykorzystywać je w odpowiednich kontekstach.

Pytanie 6

Wskaż rodzaj oryginału, którego reprodukcję przedstawiono na rysunku.

A. Negatyw, transparentny, wielotonalny.

B. Diapozytyw, transparentny, jednotonalny.

C. Negatyw, refleksyjny, jednotonalny.

D. Diapozytyw, refleksyjny, wielotonalny.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące różnic między rodzajami materiałów fotograficznych. Odpowiedzi, które sugerują diapozytyw, są niepoprawne, ponieważ diapozytywy, w przeciwieństwie do negatywów, ukazują obrazy pozytywowe i są używane w projektorach do wyświetlania gotowych zdjęć. Kluczowym błędem w myśleniu może być mylenie przezroczystości negatywu z pozytywu, co prowadzi do pomyłki w identyfikacji materiału. Dodatkowo, opisywanie negatywu jako jednotonalnego jest nieścisłe, ponieważ jednostronny materiał nie byłby w stanie uchwycić bogactwa detali i odcieni. Negatyw wielotonalny, z drugiej strony, jest zaprojektowany do rejestrowania szerokiej gamy tonów, co jest kluczowe przy późniejszej obróbce obrazu. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla poprawnej analizy materiałów fotograficznych oraz ich zastosowania w praktyce. Warto zwrócić uwagę na to, że negatywy nie tylko nie są jednolitymi tonami, ale również w praktyce mają zastosowanie w fotografii analogowej i cyfrowej, gdzie ich właściwości przetwarzania światła mają kluczowe znaczenie dla końcowego rezultatu wizualnego.

Pytanie 7

Przed przystąpieniem do procesu naświetlania form drukarskich z wielokolorowego pliku graficznego, należy wykonać

A. kalibrowanie monitora

B. buforowanie pliku

C. separację barwną

D. usunięcie kanału alfa

Jeśli chodzi o buforowanie pliku, usunięcie kanału alfa i kalibrowanie monitora, to są to rzeczy, które nie mają bezpośredniego wpływu na samo naświetlanie form z wielobarwnego pliku graficznego. Buforowanie oznacza, że przechowujemy dane w pamięci, co może pomóc w szybkości przetwarzania, ale nie jest to kluczowa sprawa przed rozpoczęciem drukowania. Usunięcie kanału alfa, który mówi o przezroczystości, jest ważne w niektórych sytuacjach, ale nie jest to coś, co musimy zrobić przed separacją barwną. W sumie kanał alfa nie wpłynie na to, jak oddzielamy kolory do druku, które przecież opierają się na modelu CMYK. Kalibrowanie monitora to z kolei istotny krok w procesie graficznym, bo daje nam szansę na dokładniejsze odwzorowanie kolorów na ekranie. Jednak to nie powinno być mylone z procesem separacji barwnej przed naświetlaniem form. Wiele osób sądzi, że te czynności są ważne dla przygotowania pliku do druku, ale tak naprawdę kluczowe jest odpowiednie przygotowanie kolorów do wydruku, co właśnie realizujemy przez separację barwną. Zrozumienie tych rzeczy jest istotne, jeśli chcemy mieć naprawdę wysoką jakość druku i uniknąć błędów w finalnym produkcie.

Pytanie 8

Wkład skomponowany metodą "składka w składkę" oraz zszyty drutem z okładką, to oprawa

A. zeszytowa

B. specjalna

C. złożona

D. zakrywająca

Odpowiedź 'zeszytowa' jest poprawna, ponieważ odnosi się do typu oprawy, w której wkład skompletowany metodą 'składka w składkę' jest zszyty drutem z okładką. Takie rozwiązanie jest powszechnie stosowane w produkcji zeszytów i podręczników. Oprawa zeszytowa charakteryzuje się elastycznością oraz możliwością łatwego otwierania i zamykania, co jest istotne zwłaszcza w kontekście edukacji oraz codziennego użytku. Przykładem zastosowania oprawy zeszytowej mogą być notatniki szkolne, książki do ćwiczeń czy różnego rodzaju publikacje, które wymagają łatwego dostępu do treści. W branży poligraficznej oprawa zeszytowa jest jedną z najczęściej wybieranych metod, ze względu na jej efektywność kosztową oraz praktyczność. Stosując tę metodę, producenci mogą zminimalizować użycie materiałów, co jest zgodne z aktualnymi trendami zrównoważonego rozwoju. Dobrze wykonana oprawa zeszytowa zapewnia także trwałość i estetykę, co ma znaczenie dla użytkowników. Warto zaznaczyć, że standardy dotyczące oprawy zeszytowej są regulowane przez różne normy branżowe, co zapewnia odpowiednią jakość finalnego produktu.

Pytanie 9

Do czwórki tytułowej nie wlicza się

A. kolofonu

B. przedtytułu

C. wakatu

D. przedmowy

Przy analizie czwórki tytułowej, istotne jest zrozumienie, jakie elementy ją tworzą i dlaczego niektóre z nich nie są jej częścią. W kontekście przedtytułu, kolofonu oraz wakatu, pojawiają się typowe nieporozumienia dotyczące ich roli w strukturze publikacji. Przedtytuł, choć nie jest zawsze obecny, pełni funkcję wprowadzającą do głównego tytułu i może być uznawany za istotny element, kiedy przyciąga uwagę czytelnika. Kolofon natomiast, umieszczany zazwyczaj na końcu książki, zawiera informacje o wydawcy, roku wydania oraz innych szczegółach produkcji, co również czyni go ważnym elementem publikacji, ale nie wchodzi w skład czwórki tytułowej. Wakatu, z kolei, używa się w sytuacjach, kiedy tytuł nie został jeszcze ustalony lub jest w trakcie tworzenia, co nie wpływa na formalną strukturę czwórki tytułowej. Typowym błędem jest mylenie tych elementów z przedmową, która jest tekstem wprowadzającym i nie jest częścią tytułowej identyfikacji książki. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście dobrych praktyk wydawniczych oraz w zachowaniu spójności w dokumentacji bibliograficznej.

Pytanie 10

Jaką ilość folii należy mieć do jednostronnego laminowania 1 000 arkuszy formatu A3?

A. 110 m2

B. 130 m2

C. 115 m2

D. 125 m2

Odpowiedź 125 m2 jest prawidłowa, ponieważ do jednostronnego laminowania arkuszy A3 potrzeba obliczyć powierzchnię laminowanej folii. Format A3 ma wymiary 297 mm x 420 mm, co daje powierzchnię jednego arkusza równą 0,125 m2. Zatem dla 1000 arkuszy obliczamy 1000 x 0,125 m2 = 125 m2. Warto pamiętać, że przy laminowaniu jednostronnym folia jest używana tylko z jednej strony arkusza, co przyczynia się do oszczędności materiału. W praktyce, to obliczenie jest istotne w przemyśle poligraficznym, gdzie precyzyjne kalkulacje materiałów wpływają na efektywność kosztową produkcji. Stosowanie odpowiednich marginesów i uwzględnienie ewentualnych strat materiałowych są również dobrą praktyką, dlatego warto wziąć pod uwagę nieco większe zapotrzebowanie na folię, aby uniknąć przerw w produkcji. W branży poligraficznej standardy laminowania oraz dokładność obliczeń materiałowych są kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości końcowego produktu. Z tego powodu, znajomość wyliczeń powierzchni i właściwego doboru folii jest niezwykle ważna.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Na podstawie metody obserwacji, oryginały dzieli się na

A. analogowe oraz cyfrowe

B. refleksyjne i transparentne

C. regularne i nieregularne

D. jednobarwne oraz wielobarwne

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii stosowanej w analizie oryginałów. Odpowiedzi takie jak "jednobarwne i wielobarwne" odwołują się bardziej do aspektów związanych z kolorem, co jest niewłaściwe w kontekście obserwacji. Warto zauważyć, że sama barwa nie wpływa na sposób, w jaki obiekty są obserwowane, co czyni tę klasyfikację nieadekwatną. Z kolei klasyfikacja "analogowe i cyfrowe" dotyczy formatu przetwarzania danych, a nie sposobu obserwacji oryginału. To podejście koncentruje się na technologii zapisu i przetwarzania sygnałów, co jest kompletnie niezwiązane z analizowanym tematem. Dodatkowo, wybór "regularne i nieregularne" odnosi się do kształtu i struktury obiektów, co nie ma zastosowania w kontekście ich obserwacji. Kluczowym błędem myślowym jest tu pomieszanie różnych kategorii analizy, które prowadzi do niepoprawnych wniosków. Poprawne zrozumienie klasyfikacji wymaga znajomości właściwości fizycznych obiektów oraz ich zachowania w kontekście światła, co jest niezbędne dla prawidłowego przeprowadzania obserwacji w różnych dziedzinach nauki i technologii.

Pytanie 13

Jakie są wymiary obwoluty dla książki formatu A5 z grzbietem o szerokości 30 mm, jeżeli obwoluta ma skrzydełka o szerokości 35 mm i nie zawiera spadów drukarskich?

A. 396 x 210 mm

B. 148 x 210 mm

C. 248 x 297 mm

D. 402 x 216 mm

Wybór niewłaściwych wymiarów obwoluty może wynikać z kilku powszechnych błędów myślowych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 402 x 216 mm czy 248 x 297 mm nie uwzględniają rzeczywistych wymagań formatu A5 oraz specyfikacji dotyczących szerokości grzbietu. Format A5 to standardowe wymiary 148 x 210 mm, co oznacza, że wymiary obwoluty powinny być odpowiednio dostosowane do formatu książki oraz dodatkowych elementów, takich jak szerokości skrzydełek i grzbietu. W przypadku 402 mm, wynik może sugerować błędne dodanie zbyt dużej ilości zewnętrznych wymiarów, co prowadzi do znacznego przekroczenia rzeczywistych wymiarów książki. Podobnie, 248 x 297 mm to wymiary formatu A4 i wyraźnie nie pasują do formatu A5, co jest kolejnym przykładem pomyłki związanej z pomieszaniem różnych standardów. Ostatecznie, wiele osób może mieć trudności z precyzyjnym zrozumieniem, jak szerokości skrzydełek i grzbietu wpływają na całkowite wymiary obwoluty, co jest kluczowe dla właściwego przygotowania materiałów do druku. W praktyce, brak uwzględnienia tych wymiarów może prowadzić do poważnych problemów podczas produkcji, takich jak niewłaściwe dopasowanie obwoluty do książki, co w rezultacie wpływa na jej estetykę oraz funkcjonalność. Dostosowanie wymiarów obwoluty do konkretnych wymagań drukarskich jest podstawową umiejętnością, którą każdy projektant powinien opanować, by skutecznie realizować zlecenia związane z produkcją materiałów drukowanych.

Pytanie 14

Jaki typ fontów jest używany w przypadku tworzenia materiałów zarówno do druku offsetowego, jak i do zastosowań internetowych?

A. Type 3

B. Type 1

C. TrueType

D. OpenType

Typ 3 i Type 1 to starsze formaty fontów, które mają swoje ograniczenia w kontekście nowoczesnych zastosowań. Type 1, wprowadzony przez Adobe w latach 80-tych, był popularny w czasach drukowania cyfrowego, jednak nie obsługuje wielu zaawansowanych funkcji typograficznych, które są standardem w dzisiejszym designie. Jego użycie jest ograniczone do specyficznych aplikacji i nie jest zalecane do nowoczesnych projektów, które wymagają elastyczności i wszechstronności. Format Type 3, stworzony jako rozszerzenie Type 1, wprowadza pewne nowości, ale nie zyskał szerokiego uznania w branży z powodu problemów z kompatybilnością i ograniczonego wsparcia. Współczesne aplikacje graficzne rzadko oferują wsparcie dla tych formatów, co ogranicza ich użycie w szerokim zakresie projektów. TrueType, chociaż szeroko stosowany i obsługiwany, posiada swoje ograniczenia związane z brakiem wsparcia dla niektórych zaawansowanych funkcji typograficznych. Z tego powodu, w projektach wymagających profesjonalnej typografii, nie jest to najlepszy wybór. Powszechnym błędem jest zakładanie, że starsze formaty mogą być wystarczające w kontekście współczesnych standardów, podczas gdy w rzeczywistości, aby uzyskać wysoką jakość oraz elastyczność, należy korzystać z nowoczesnych formatów, takich jak OpenType.

Pytanie 15

Narzędzie wykorzystywane do identyfikacji tekstu w zeskanowanych dokumentach nazywa się akronimem

A. OCR

B. CMS

C. STL

D. ACR

Odpowiedzi STL, ACR oraz CMS to błędne akronimy w kontekście oprogramowania do rozpoznawania tekstu. STL, czyli Standard Template Library, to zbiór szablonów w języku C++, który ułatwia programowanie poprzez dostarczanie gotowych struktur danych oraz algorytmów. Nie ma związku z rozpoznawaniem dokumentów. ACR, znane jako Automatic Content Recognition, odnosi się do technologii identyfikacji treści multimedialnych, a nie do skanowania dokumentów. Jest to proces umożliwiający rozpoznawanie i analizowanie treści wideo czy audio, co ma zastosowanie w reklamach i analizie mediów, lecz nie w kontekście przetwarzania tekstu. CMS, czyli Content Management System, to oprogramowanie do zarządzania treścią, wykorzystywane głównie do tworzenia i zarządzania stronami internetowymi. Choć CMS może być używane do przechowywania i edytowania tekstu, nie jest związane z technologią rozpoznawania znaków. Powszechnym błędem jest mylenie tych technologii ze sobą. Kluczowe jest zrozumienie, że OCR jest specyficzną technologią skoncentrowaną na przetwarzaniu tekstów z obrazów, podczas gdy pozostałe akronimy odnoszą się do zupełnie innych dziedzin technologii informacyjnej. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla efektywnego posługiwania się narzędziami cyfrowymi w dzisiejszym świecie.

Pytanie 16

Jaki program można wykorzystać do wstępnej analizy poprawności przygotowania pliku PDF zgodnego ze standardem drukarskim?

A. Adobe InDesign

B. Adobe Acrobat

C. Corel Draw

D. Impozycjoner

Wybór niewłaściwego programu do oceny plików PDF w kontekście przygotowania do druku może prowadzić do poważnych problemów i nieporozumień. Corel Draw to oprogramowanie głównie wykorzystywane do tworzenia grafiki wektorowej i projektowania, a nie do weryfikacji plików PDF pod kątem norm drukarskich. Umożliwia wprawdzie eksport do formatu PDF, jednak nie oferuje zaawansowanych narzędzi do inspekcji dokumentów pod kątem zgodności z wymaganiami branżowymi. Podobnie, InDesign, chociaż jest potężnym narzędziem do składu i DTP, nie jest dedykowane do weryfikacji plików PDF jako takich. Program ten koncentruje się na tworzeniu projektów, a nie na ich późniejszej ocenie w kontekście druku. Impozycjoner może być używany do przygotowania plików do druku, ale jego głównym zadaniem jest układanie stron w odpowiedniej kolejności, a nie ich ocena. To podejście może prowadzić do błędnych wniosków, gdy użytkownicy zakładają, że oprogramowanie do składu i projektowania również może spełniać funkcje weryfikacyjne. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że narzędzia te mają różne cele i funkcje, więc stosowanie odpowiedniego programu do oceny plików PDF o standardzie drukarskim, jak Adobe Acrobat, jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700× 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 95 kg

B. 70 kg

C. 50 kg

D. 35 kg

Wiesz, żeby obliczyć masę 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 × 1 000 mm i gramaturze 100 g/m², można użyć prostego wzoru. Najpierw musisz znaleźć powierzchnię jednego arkusza, czyli 0,7 m × 1,0 m, co daje nam 0,7 m². Następnie, liczymy masę jednego arkusza, czyli 0,7 m² pomnożone przez 100 g/m², co kończy się na 70 g za arkusz. Teraz, żeby znaleźć masę tych 1 000 arkuszy, wystarczy pomnożyć 1 000 arkuszy przez 70 g, więc mamy 70 000 g, co w kilogramach daje 70 kg. W branży poligraficznej znajomość gramatury i wymiarów papieru jest naprawdę ważna, bo pomaga dokładnie zaplanować koszty materiałów i transportu. Dobrą praktyką jest sprawdzenie wszystkich obliczeń przed rozpoczęciem produkcji, bo to może uratować nas przed niepotrzebnymi problemami z finansami.

Pytanie 20

Jakiego typu spacji używa się przed symbolami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, dwukropek?

A. Półfiretową

B. Firetową

C. Żaden

D. Justującą

W przypadku użycia znaków interpunkcyjnych takich jak kropka, przecinek, średnik czy dwukropek, zasady typograficzne zalecają, aby przed nimi nie stosować żadnej spacji. To podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w edytorstwie i typografii. Przykładowo w języku polskim, poprawna struktura zdania powinna być napięta bez dodatkowych odstępów przed finale interpunkcyjnym. Przykładowe zdanie: 'Dzisiaj kupiłem jabłka, gruszki i banany.' pokazuje, jak przecinek bezpośrednio łączy się z ostatnim wyrazem bez spacji. Dobre praktyki typograficzne zakładają, że niewłaściwe stosowanie spacji przed znakami interpunkcyjnymi może prowadzić do nieczytelności i zaburzenia estetyki tekstu. Poprawne formatowanie tekstu nie tylko ułatwia jego odbiór, ale również wpływa na profesjonalny wizerunek piszącego.

Pytanie 21

Oprogramowanie używane do identyfikacji znaków w zeskanowanym dokumencie określa się akronimem

A. OCR

B. SCT

C. CMS

D. STL

SCT, CMS i STL to akronimy, które mogą brzmieć znajomo, ale w kontekście rozpoznawania znaków nie mają one zastosowania. SCT, na przykład, może być mylone z pojęciami związanymi z transportem lub technologią komputerową, jednakże nie odnosi się do procesu konwersji obrazu na tekst. CMS, czyli Content Management System, odnosi się do systemów zarządzania treścią, które są wykorzystywane do tworzenia, edytowania i publikowania treści na stronach internetowych, a nie do rozpoznawania znaków w zeskanowanych dokumentach. STL natomiast jest formatem plików używanym głównie w druku 3D, co również jest dalekie od technologii OCR. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych niepoprawnych akronimów, wynikają z braku zrozumienia różnicy między różnymi technologiami. Ważne jest, aby być świadomym specyfiki terminologii używanej w różnych dziedzinach technologii, co pozwala uniknąć nieporozumień. Użytkownicy powinni zatem skoncentrować się na właściwych definicjach i kontekstach, aby lepiej rozumieć, jak konkretne technologie są stosowane w praktyce.

Pytanie 22

Żywa pagina to informacja umieszczona

A. na stronach z wolnymi miejscami.

B. na spuszczonych kolumnach.

C. w pojedynczym wierszu na górze strony.

D. na tytułach czterech i dwóch.

W kontekście umieszczania żywej paginy, błędne odpowiedzi sugerują nieodpowiednie lokalizacje informacji, co może prowadzić do dezorientacji czytelników. Umieszczenie żywej paginy na czwórkach i dwójkach tytułowych nie jest powszechnie stosowaną praktyką, ponieważ te miejsca są zazwyczaj zajęte przez inne kluczowe elementy, takie jak spis treści, tytuł czy informacje o autorze. Podobnie, umieszczanie informacji na kolumnach spuszczonych nieefektywnie wykorzystuje przestrzeń, ograniczając widoczność i dostępność żywej paginy dla czytelnika. Warto również zauważyć, że strony wakatowe, które zazwyczaj zawierają puste lub nieużywane miejsce, nie są odpowiednie do umieszczania istotnych informacji, gdyż ich funkcja polega na oddzielaniu treści oraz dawanie przestrzeni wizualnej. Ostatecznie, umieszczanie informacji w jednym wierszu u góry strony jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ zapewnia optymalne wykorzystanie przestrzeni oraz zwiększa szansę na zauważenie kluczowych informacji przez odbiorcę. Zrozumienie tych praktyk i standardów w publikacji jest kluczowe dla efektywnego przekazywania treści i zapewnienia ich dostępności dla użytkowników.

Pytanie 23

Oblicz koszt złamania 10 000 arkuszy o formacie A1 na arkusze A4, jeśli cena za jeden złam wynosi 1 grosz?

A. 100 zł

B. 400 zł

C. 300 zł

D. 200 zł

Wybór niepoprawnej odpowiedzi często wynika z nieprecyzyjnego zrozumienia obliczeń związanych z kosztami produkcji. Osoby wybierające 100 zł mogą myśleć, że koszt złamania jednego arkusza A1 na A4 jest bezpośrednio powiązany z liczbą arkuszy A1, co prowadzi do błędnych wniosków. W rzeczywistości, aby uzyskać składki A4 z A1, musimy uwzględnić, ile A4 powstaje z jednego A1 i jakie są związane z tym koszty złamań. Każdy arkusz A1 przekształca się w cztery arkusze A4, co oznacza, że całkowita liczba złamów potrzebnych do uzyskania 10 000 arkuszy A4 jest około czterokrotnie większa. Wybór 200 zł również ignoruje tę zależność, zakładając, że koszt przetwarzania nie wpływa na końcową cenę. Natomiast wybór 400 zł wprowadza dodatkowe zamieszanie, ponieważ sugeruje, że koszty wzrosły w sposób proporcjonalny, bez uwzględnienia rzeczywistych potrzeb produkcyjnych. W kontekście dobrych praktyk branżowych należy dokładnie analizować procesy produkcyjne i ich koszty, aby uniknąć strat finansowych oraz zapewnić efektywność operacyjną. Zrozumienie, jak liczba złamów przekłada się na koszty, jest kluczowe w planowaniu i zarządzaniu produkcją w sektorze poligraficznym.

Pytanie 24

Ile form drukarskich jest koniecznych do przygotowania kalendarza planszowego w formacie A1 z kolorystyką 4 + 4?

A. 6 form.

B. 4 formy.

C. 2 formy.

D. 8 form.

Wybór błędnych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące procesów przygotowania do druku oraz zasad dotyczących form drukowych. Przykłady odpowiedzi mówiące o 2, 4 czy 6 formach nie uwzględniają, że każde wydanie kalendarza z grafiką w kolorystyce 4 + 4 wymaga osobnych form dla każdej ze stron. W przypadku kalendarza planszowego, który zwykle składa się z 12 miesięcy oraz okładki, minimalna liczba form nie może być niższa niż 8. Mylenie liczby form z liczbą stron lub miesięcy wydania jest typowym błędem myślowym, który prowadzi do niedoszacowania zasobów potrzebnych do produkcji. Każda forma musi być precyzyjnie przygotowana zgodnie z wymogami technologicznymi, a także uwzględniać szczegóły dotyczące druku kolorowego. Wydruki 4 + 4 oznaczają pełny kolor na obu stronach materiału, co dodatkowo wymaga zastosowania odpowiednio przemyślanych form. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między liczbą form a liczbą elementów graficznych, co jest istotne w każdym procesie drukarskim.

Pytanie 25

Oblicz koszt przygotowania offsetowych form drukarskich potrzebnych do realizacji druków reklamowych w kolorystyce 2 + 0, przy założeniu, że cena naświetlenia jednej formy wynosi 80,00 zł?

A. 80,00 zł

B. 300,00 zł

C. 160,00 zł

D. 640,00 zł

Poprawna odpowiedź to 160,00 zł, co wynika z kalkulacji kosztów naświetlenia form drukowych w technologii offsetowej. W kolorystyce 2 + 0 oznacza, że mamy do czynienia z dwoma kolorami na stronie oraz bez koloru na rewersie. Aby przygotować materiały do druku, zwykle potrzebujemy dwóch form, z których każda wymaga naświetlenia. Koszt naświetlenia jednej formy wynosi 80,00 zł, zatem łączny koszt naświetlenia dwóch form wynosi 2 x 80,00 zł, co daje 160,00 zł. Ustalając koszty produkcji, kluczowe jest zrozumienie, że w druku offsetowym liczba form jest uzależniona od liczby kolorów, a także od zastosowanej kolorystyki. W praktyce, przy projektowaniu reklam, ważne jest także uwzględnienie dodatkowych opłat związanych z przygotowaniem plików oraz ewentualnymi korektami przed drukiem. Zastosowanie właściwych kalkulacji kosztów jest istotne, aby zapewnić rentowność projektu oraz wysoką jakość druku. Te zasady są fundamentalne w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów wpływa na konkurencyjność oraz efektywność działań.

Pytanie 26

Jaką ilość drutu itroligatorskiego należy przygotować do produkcji 1 000 broszur zszywanych dwiema zszywkami o długości 20 mm?

A. 40 m

B. 80 m

C. 20 m

D. 60 m

W przypadku błędnych odpowiedzi, często występują typowe nieporozumienia związane z jednostkami miary i ilościami. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 20 m lub 60 m mogły wynikać z błędnego zrozumienia proporcji oraz konwersji jednostek. Użytkownicy mogą pomylić długość drutu potrzebnego na jedną broszurę z całkowitą długością, co prowadzi do znacznych rozbieżności w obliczeniach. Odpowiedź 80 m z kolei może powstać w wyniku nadmiernego mnożenia, gdzie użytkownik może założyć, że każda broszura wymaga znacznie więcej materiału niż w rzeczywistości. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że każda zszywka ma określoną długość, a ich liczba jest związana bezpośrednio z liczbą broszur. Dlatego, przy obliczaniu zapotrzebowania na drut itroligatorski, niezwykle istotne jest zrozumienie, jak liczba zszywek i ich długość wpływają na całkowite zużycie materiału. Użytkownicy powinni zatem zwrócić uwagę na dokładność obliczeń i unikać uproszczeń, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Dobre praktyki w produkcji materiałów drukowanych wymagają staranności w planowaniu, co przekłada się na oszczędności i efektywność – kluczowe aspekty w branży drukarskiej.

Pytanie 27

W jakim oprogramowaniu komputerowym nie jest możliwe stworzenie projektów graficznych do druku?

A. Corel Draw

B. Impozycjoner

C. Adobe Illustrator

D. Adobe InDesign

Odpowiedź 'Impozycjoner' jest prawidłowa, ponieważ Impozycjoner to program służący do układania stron w formacie odpowiednim do druku, a nie do projektowania materiałów graficznych. Jego główne funkcje obejmują przygotowanie plików do druku, łączenie różnych elementów w jeden dokument oraz optymalizację układu stron przed procesem drukowania. Przykładowo, w środowisku poligraficznym, Impozycjoner może być używany do zautomatyzowanego układania stron książek czy broszur, co jest istotne w kontekście produkcji masowej. Programy takie jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Adobe Illustrator są dedykowane do projektowania graficznego, pozwalając na tworzenie i edytowanie elementów wizualnych, co jest kluczowe w kontekście przygotowywania materiałów graficznych do druku. W branży poligraficznej stosuje się te programy do projektowania logo, ulotek, plakatów oraz innych materiałów, które później są eksportowane do formatu obsługiwanego przez Impozycjonera.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

W jaki sposób zmieni się cena jednostkowa druku ulotki metodą offsetową w przypadku zwiększenia nakładu?

A. Nie ulegnie zmianie

B. Wzrośnie

C. Spadnie

D. Nie można tego przewidzieć

Koszt jednostkowy wydrukowania ulotki techniką offsetową zmniejsza się wraz ze wzrostem nakładu z kilku powodów. Przede wszystkim w technice offsetowej mamy do czynienia z tzw. ekonomią skali. Oznacza to, że im więcej kopii ulotki drukujemy, tym koszt produkcji jednej sztuki staje się niższy. Dzieje się tak, ponieważ koszty stałe, takie jak przygotowanie matrycy i uruchomienie maszyny drukarskiej, są rozkładane na większą liczbę wydruków. Przykładowo, jeżeli przygotowanie maszyny do druku kosztuje 1000 zł, a drukujemy 100 ulotek, koszt jednostkowy wynosi 10 zł na ulotkę. Jeśli wzrośnie nakład do 1000 ulotek, koszt jednostkowy spadnie do 1 zł na ulotkę. Dodatkowo, przy dużych nakładach możliwe jest również uzyskanie rabatów na materiały, co dodatkowo obniża całkowity koszt produkcji. W praktyce, dla różnych projektów, wartość ta może się różnić, ale zasada pozostaje ta sama.

Pytanie 30

W trakcie cyfrowego przygotowania do druku (DTP) dyplomu składającego się z dwóch stron przeprowadza się następujące czynności:

A. zalewkowanie, obróbkę bitmap, złamywanie, kontrolę odbitek

B. adiustację materiałów wydawniczych, łamanie, naświetlanie płyt

C. tworzenie layoutu, impozycję, przygotowanie kompozytowego pliku PDF

D. narząd drukarski, impozycję, tworzenie layoutu

Odpowiedź 'tworzenie layoutu, impozycję, przygotowanie kompozytowego pliku PDF' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla kluczowe etapy procesu DTP (Desktop Publishing) dla dwustronicowego dyplomu. Tworzenie layoutu to pierwszy krok, w którym projektanci graficzni ustalają układ elementów na stronie, zapewniając odpowiednią hierarchię wizualną i estetykę. W tym etapie istotne jest zrozumienie zasad kompozycji, typografii i kolorystyki, aby stworzyć atrakcyjny i funkcjonalny dokument. Następnie, impozycja to proces przygotowania dokumentu do druku, w którym układ stron jest modyfikowany, aby pasował do specyfikacji drukarskiej, co jest kluczowe przy drukowaniu na arkuszach papieru, aby uniknąć błędów w kolejności stron. Ostatnim krokiem jest przygotowanie kompozytowego pliku PDF, który jest standardem branżowym do przesyłania plików do druku. PDF zapewnia, że wszystkie elementy, takie jak czcionki, obrazy i kolory, są zachowane w procesie produkcji. Przykładowo, w przypadku druku dyplomów na dużą skalę, profesjonalne studia graficzne korzystają z tego procesu, aby zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Największy nadmiar technologiczny przy ustalaniu kosztów wytwarzania kalendarzy planszowych powinien być przewidywany w trakcie procesów

A. projektowania graficznego

B. drukowania

C. wykonywania form drukowych

D. introligatorskich

Wybór odpowiedzi związanych z introligatorskimi, wykonywaniem form drukowych czy projektowaniem graficznego jest błędny z kilku powodów. Procesy introligatorskie, choć istotne dla finalizacji produktu, zazwyczaj generują mniejszy naddatek technologiczny względem procesu drukowania. Introligatornia obejmuje takie etapy jak składanie, zszywanie czy oprawa, które są mniej skomplikowane technologicznie i wymagają mniejszych nakładów. Wyposażenie introligatorni można często znormalizować, co ogranicza potencjalne straty. W odniesieniu do wykonywania form drukowych, kluczowe są przygotowania przed drukiem, ale etapy te są głównie związane z kosztami stałymi i innymi przygotowaniami, które nie mają tak dużego wpływu na naddatek technologiczny, jak samo drukowanie. Projektowanie graficzne natomiast, mimo że ma fundamentalne znaczenie dla wyglądu końcowego produktu, nie generuje bezpośrednich naddatków związanych z produkcją, a jego koszty są często jednorazowe i nie dotyczą bezpośrednio procesu wytwarzania. Tego typu błędne rozumowanie może wynikać z mylnego przekonania, że każdy etap procesu produkcji jest równie istotny w kontekście kosztów, podczas gdy w rzeczywistości kluczowe są te etapy, które mają największy wpływ na wydajność i jakość, a zatem również na naddatek technologiczny.

Pytanie 33

Który format arkusza drukarskiego z dwustronnym zadrukiem odpowiada arkuszowi drukarskiemu z jednostronnym zadrukiem formatu B2?

A. B3

B. B2

C. B4

D. B5

Odpowiedź B3 jest prawidłowa, ponieważ układ dwustronnie zadrukowanego arkusza formatu B3 odpowiada jednostronnie zadrukowanemu arkuszowi formatu B2. W branży poligraficznej stosuje się standardowe formaty arkuszy, które są ustandaryzowane w normach ISO 12647. W kontekście zadrukowywania arkuszy, format B2 ma wymiary 500 x 707 mm, podczas gdy format B3, który jest większy, ma wymiary 353 x 500 mm. Przy zadrukowywaniu arkuszy, praktyka polega na tym, że dwa jednostronnie zadrukowane arkusze formatu B2 mogą być zadrukowane jako jeden dwustronny arkusz formatu B3. W przemyśle drukarskim znajomość standardów formatów arkuszy pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych oraz oszczędność materiałów. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowywanie projektów graficznych, gdzie projektanci muszą uwzględnić odpowiednie formaty, aby efektywnie wykorzystać dostępny materiał drukarski.

Pytanie 34

Ile form wydruków trzeba przygotować do zrealizowania ulotki w formacie A4, w kolorze 2 + 2 na półformatowej maszynie arkuszowej przy użyciu technologii odwracania przez margines?

A. 3 formy

B. 8 form

C. 2 formy

D. 4 formy

Odpowiedź "2 formy" jest prawidłowa, ponieważ w przypadku druku ulotki o formacie A4 w kolorystyce 2 + 2 (co oznacza, że na każdej stronie drukowane są dwa kolory na stronie), przy zastosowaniu technologii odwracania przez margines i użycia półformatowej maszyny arkuszowej, wystarczą dwie formy drukowe. Technologia odwracania przez margines pozwala na drukowanie na obu stronach arkusza A4 bez potrzeby zmiany formy, co znacząco redukuje koszty i czas produkcji. W praktyce, przygotowanie form jest kluczowym elementem procesu druku, a optymalizacja tego etapu może przyczynić się do zwiększenia efektywności produkcji. Wiedza na temat prawidłowego doboru form drukowych jest istotna dla każdego specjalisty w dziedzinie druku, a umiejętność ich właściwego planowania jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 35

Jaką cenę ma karton potrzebny do wydrukowania 120 zaproszeń o wymiarach 200 x 90 mm w technologii druku cyfrowego, jeśli arkusz kartonu ozdobnego formatu A1 kosztuje 5 zł?

A. 25 zł

B. 35 zł

C. 30 zł

D. 40 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które często występują podczas obliczania kosztów materiałów w produkcji drukarskiej. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że koszt kartonu powinien być obliczany w sposób, który nie uwzględnia rzeczywistej powierzchni zaproszeń i formatu arkuszy. Błąd polega na założeniu, że wszystkie zaproszenia można wydrukować na jednym arkuszu bez zrozumienia ograniczeń powierzchniowych. Ponadto, niektóre osoby mogą próbować obliczać koszt na podstawie jednostkowego kosztu zaproszenia, co jest niepoprawne, ponieważ wymaga uwzględnienia także wydajności arkuszy i ich wymiarów. Przykład sytuacji, w której osoba mogłaby wybrać 30 zł, wskazuje na ignorowanie faktu, że do uzyskania określonej liczby zaproszeń konieczne jest wyznaczenie dokładnej liczby arkuszy potrzebnych do produkcji. Zastosowanie odpowiednich metod obliczeniowych i znajomość wielkości formatu A1 są kluczowe w tej dziedzinie, a ich zrozumienie jest niezbędne dla prawidłowego planowania produkcji i kosztów. W praktyce, prawidłowe podejście do obliczeń pozwala nie tylko na oszczędności finansowe, ale także na efektywniejsze zarządzanie zasobami w procesie produkcji.

Pytanie 36

Aby przygotować 2 000 plakatów o wymiarach 500 x 700 mm w kolorystyce 4 + 0, należy skorzystać z

A. cyfrowej maszyny drukarskiej o formacie SRA3.

B. solwentowego plotera drukującego o szerokości zadruku 1,8 m.

C. półformatowej, 4-kolorowej maszyny offsetowej.

D. szerokowstęgowej, 8-kolorowej maszyny fleksograficznej.

Wybór maszyny cyfrowej o formacie SRA3 do druku 2000 plakatów nie jest optymalny, ponieważ technologia druku cyfrowego, choć elastyczna i szybka w realizacji zleceń, nie oferuje takiej efektywności kosztowej przy dużych nakładach, jak druk offsetowy. Z kolei zastosowanie szerokowstęgowej maszyny fleksograficznej, mimo że idealnej do druku na materiałach elastycznych, jest niewłaściwe w przypadku plakatów papierowych. Fleksografia jest bardziej odpowiednia do produkcji opakowań, etykiet lub materiałów, które wymagają dużej prędkości druku na rolkach. Zastosowanie solwentowego plotera drukującego, chociaż pozwala na drukowanie szerokich formatów, również nie jest odpowiednie dla tej sytuacji, ponieważ plakat wymaga wysokiej jakości druku oraz precyzyjnej reprodukcji kolorów. Warto zauważyć, że maszyny solwentowe są bardziej narażone na efekt blaknięcia kolorów w dłuższym okresie czasu, co czyni je mniej odpowiednimi dla projektów, które mają służyć jako materiały reklamowe. Typowe błędy w rozumieniu wyboru technologii druku polegają na tym, że użytkownicy często koncentrują się na nowoczesności technologii, a nie na jej dostosowaniu do specyficznych wymagań projektu, co może prowadzić do nieoptymalnych wyników oraz wyższych kosztów produkcji.

Pytanie 37

W trakcie przygotowań do drukowania broszury ośmiostronicowej, w etapie procesów wstępnych (prepress) dokonuje się

A. przygotowania pliku PDF, formy drukowej oraz łamania

B. zalewkowania, technicznej adiustacji, barwnej korekty i narzędzia drukarskiego

C. graficznej obróbki plików, naświetlania płyty, impozycji oraz narzędzia drukarskiego

D. technicznej adiustacji, graficznej obróbki plików, łamania i impozycji

W analizowanych odpowiedziach można dostrzec wiele nieprawidłowych koncepcji związanych z przygotowaniem do druku. Na przykład, zalewkowanie, które pojawia się w jednej z niepoprawnych odpowiedzi, odnosi się do procesu nanoszenia farby na elementy drukarskie, jednak nie jest to standardowy etap przygotowania pliku do druku. Narząd drukarski to termin, który nie odnosi się bezpośrednio do fazy prepress, a raczej do samego procesu drukowania. W kontekście modernizacji technologii druku, kluczowe jest, aby zrozumieć, że etapy takie jak korekta barwna czy naświetlanie płyty są realizowane na późniejszych etapach produkcji, a nie w fazie przygotowawczej. Dodatkowo, przygotowanie pliku PDF, o którym mowa w innej odpowiedzi, jest wynikiem pracy już wykonanej w ramach obróbki graficznej oraz adiustacji technicznej, a nie początkiem procesu. Istotnym błędem myślowym wśród osób z mniejszym doświadczeniem w drukarstwie jest mylenie etapów przygotowania z etapami wykonania samego druku. Właściwe zrozumienie i zastosowanie terminologii branżowej oraz sekwencji działań pozwala uniknąć nieporozumień i zwiększa efektywność całego procesu produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Jak symbolicznie oznacza się proces przeniesienia obrazu z komputera na wersję drukowaną?

A. CtF

B. RIP

C. OCR

D. CtP

W kontekście przenoszenia obrazu z komputera na formę kopiową, inne zaproponowane odpowiedzi odnoszą się do różnych technologii i procesów, które nie są bezpośrednio związane z tradycyjnym przekazywaniem obrazu na film. RIP, czyli Raster Image Processor, jest oprogramowaniem, które konwertuje dane wektorowe na obrazy rastrowe, co jest niezbędnym etapem w procesach CtP i CtF, ale nie jest samodzielnym procesem przenoszenia obrazu na film. Może powstać mylne wrażenie, że RIP i CtF są tożsame, ponieważ obydwa angażują procesy cyfrowe, jednak RIP jest jedynie narzędziem do przetwarzania, a nie metodą transferu. CtP, czyli Computer to Plate, odnosi się do bezpośredniego przenoszenia obrazów z komputera na płyty drukarskie, co jest inną metodą niż CtF. Metoda ta wymaga dodatkowego etapu w procesie przygotowawczym, ponieważ obrazy muszą być naświetlane na płytach, a nie na filmie. To może prowadzić do nieporozumień, gdyż obydwa procesy są używane w produkcji drukarskiej, ale różnią się pod względem finalnego medium, na które przenoszony jest obraz. OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia używana do odczytywania tekstu z obrazów, która jest zupełnie innym zagadnieniem, skupionym na identyfikacji i przetwarzaniu znaków, a nie na przenoszeniu obrazów w kontekście drukarskim. Pojmowanie tych terminów jako synonimów może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i dezorientacji w zakresie procesów poligraficznych.

Pytanie 40

Jakie wymiary posiadają plakaty brutto, jeśli gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 849 × 1197 mm

B. 508 × 708 mm

C. 420 × 594 mm

D. 602 × 849 mm

Odpowiedź 602 × 849 mm jest prawidłowa, ponieważ odpowiada formatowi A1, uwzględniając dodatkowy spad wynoszący 4 mm. Format A1 w standardzie ISO 216 ma wymiary 594 × 841 mm. Aby uwzględnić spad, należy dodać 4 mm do każdej z krawędzi, co daje wymiary 602 × 849 mm. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w branży poligraficznej, gdzie spady są kluczowe dla zapewnienia, że kolor i obraz pokrywają całą powierzchnię po przycięciu. W przypadku projektowania plakatów lub innych materiałów drukowanych, istotne jest, aby zaplanować odpowiedni spad, co minimalizuje ryzyko białych krawędzi po przycięciu i zapewnia estetyczny wygląd finalnego produktu. Ponadto, znajomość standardowych formatów papierów, takich jak A1, pozwala na lepsze planowanie oraz organizację pracy w drukarniach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej