Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 18 kwietnia 2025 10:16
  • Data zakończenia: 18 kwietnia 2025 10:27

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 2

Jaką metodę należy wykorzystać do napowietrzania mąki?

A. Zaparzanie
B. Przesiewanie
C. Oświetlanie
D. Oziębianie
Przesiewanie mąki to kluczowa technika stosowana w procesie napowietrzania, która ma na celu poprawę jakości i tekstury produktów piekarskich. Przesiewanie pozwala na usunięcie zanieczyszczeń oraz grudek, co znacząco wpływa na jednorodność składników. Technika ta działa na zasadzie rozdzielania cząsteczek, co powoduje wprowadzenie powietrza do mąki. Warto zaznaczyć, że podczas tego procesu mąka staje się lżejsza, co ułatwia jej dalsze mieszanie z innymi składnikami. W praktyce, przesiewanie mąki przed użyciem jest standardową procedurą w przemyśle piekarskim i cukierniczym, a także w domowym pieczeniu. Umożliwia uzyskanie lepszej struktury ciasta, co wpływa na końcowy produkt, czyniąc go bardziej puszystym i delikatnym. Przykładowo, w przypadku ciast biszkoptowych, odpowiednie napowietrzenie mąki jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanej lekkości i objętości ciasta. W profesjonalnych piekarniach przesiewanie jest często powtarzane kilka razy, aby maksymalnie zwiększyć napowietrzenie mąki, co podkreśla jego istotność w branży.

Pytanie 3

Głównym napojem alkoholowym Węgrów jest

A. tokaj
B. wermut
C. anyżówka
D. piwo
Tokaj to jeden z najsłynniejszych węgierskich win, który jest uznawany za narodowy napój alkoholowy Węgier. Jest to wino słodkie, produkowane w regionie Tokaj-Hegyalja, które charakteryzuje się unikalnym procesem produkcji, obejmującym zbieranie winogron dotkniętych pleśnią szlachetną. To sprawia, że wino ma niezwykle bogaty aromat i smak, co czyni je jednym z najcenniejszych win na świecie. Tokaj jest nie tylko symbolem kultury węgierskiej, ale także miejscem wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W kontekście gastronomicznym, tokaj doskonale komponuje się z deserami, serami oraz potrawami na bazie foie gras. Znajomość tego wina oraz jego właściwości jest kluczowa dla profesjonalnych sommelierów, restauratorów oraz entuzjastów win, którzy chcą umiejętnie dobierać napoje do posiłków, a także doceniać bogactwo regionalnych tradycji winiarskich.

Pytanie 4

Która substancja wprowadzona do żywności pełni rolę konserwanta?

A. Lecytyna
B. Glutaminian sodu
C. Aspartam
D. Benzoesan sodu
Aspartam jest słodzikiem, który wykorzystywany jest głównie w produkcie żywnościowym jako substytut cukru, a nie jako środek konserwujący. Jego główną funkcją jest nadawanie słodkiego smaku, co czyni go popularnym w napojach dietetycznych oraz produktach niskokalorycznych. W związku z tym, nie spełnia on funkcji ochronnej, jakie pełnią substancje konserwujące. Glutaminian sodu to dodatek smakowy, który intensyfikuje umami, lecz nie wpływa na trwałość żywności, przez co nie można go klasyfikować jako środek konserwujący. Lecytyna, będąca emulgatorem, również nie ma właściwości konserwujących i jest stosowana w celu poprawy konsystencji oraz stabilności emulgacji w produktach spożywczych. Kluczowym błędem w rozumowaniu jest mylenie funkcji różnych dodatków do żywności. W przemyśle spożywczym każda substancja dodawana do żywności ma ściśle określoną rolę, a ich niewłaściwe przyporządkowanie może prowadzić do nieprawidłowego rozumienia ich zastosowania. Dlatego niezwykle ważne jest zrozumienie, że nie każdy dodatek do żywności działa jako konserwant, a ich klasyfikacja jest oparta na badaniach i regulacjach, które definiują ich funkcje w kontekście bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 5

Której zupie należy unikać podczas diety lekkostrawnej?

A. Czystej jagodowej
B. Kremie pomidorowym
C. Kleiku z mlekiem
D. Ziemniaczanej z zasmażką
Zupa ziemniaczana z zasmażką jest niewskazana w przypadku diety lekkostrawnej, ponieważ zasmażka, będąca połączeniem tłuszczu i mąki, może znacznie zwiększyć kaloryczność oraz ciężkość potrawy. Dieta lekkostrawna jest zalecana w stanach, gdy układ pokarmowy wymaga szczególnej uwagi, jak w przypadku rekonwalescencji, chorób żołądkowo-jelitowych czy po zabiegach chirurgicznych. Przykładem potraw lekkostrawnych mogą być zupy na bazie warzyw gotowanych na parze, bez dodatku tłuszczu, które dostarczają niezbędnych wartości odżywczych bez obciążania organizmu. Warto wybierać zupy, które są gotowane na wywarze warzywnym lub z delikatnych składników, jak kremy warzywne, które są łatwiej przyswajalne. W praktyce, dla osób stosujących dietę lekkostrawną, zupy z kremów, takie jak krem pomidorowy, mogą być znakomitym wyborem, gdyż są bardziej płynne i łatwiejsze do strawienia.

Pytanie 6

Kiedy używa się kutra?

A. do wyciskania soków
B. do rozdrabniania ziemniaków
C. do podgrzewania talerzy
D. do rozdrabniania mięsa
Kuter to naprawdę ważne urządzenie w każdej profesjonalnej kuchni. W branży mięsnej wręcz bez niego ani rusz! Głównie służy do rozdrabniania mięsa, co daje nam jednolite masy mięsne, które idealnie sprawdzają się do robienia kiełbas, pasztetów albo różnych farszów. Dzięki nowoczesnym technologiom i ostrzom, kuter tnie mięso na bardzo drobne kawałki, co nie tylko poprawia ich strukturę, ale także potrafi znacząco podnieść smak. Jego wysoka prędkość i możliwość regulacji stopnia rozdrobnienia sprawiają, że jest naprawdę wszechstronny. Moim zdaniem, posiadanie kutra w każdej kuchni to podstawa, zwłaszcza że musi spełniać normy sanitarno-epidemiologiczne, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa żywności. No i korzystanie z kutra pozwala zaoszczędzić czas i zwiększyć wydajność, co jest mega ważne w dużych restauracjach czy firmach cateringowych.

Pytanie 7

Dostosowanie mieszkań jest kluczowe dla osób

A. używających wózków inwalidzkich
B. dorosłych, z nadwagą
C. cierpiących na anoreksję
D. młodych, z nadmierną aktywnością
Adaptacja obiektów mieszkalnych jest kluczowym elementem zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich. Osoby te często napotykają na szereg barier architektonicznych, które mogą utrudniać lub wręcz uniemożliwiać samodzielne funkcjonowanie w przestrzeni mieszkalnej. Dlatego tak istotne jest, aby przestrzeń była dostosowana do ich potrzeb, co obejmuje m.in. szerokie drzwi, brak progów, odpowiednią wysokość mebli oraz dostępność łazienki i kuchni. Przykłady dobrych praktyk obejmują instalację uchwytów w łazienkach, dostosowanie wysokości umywalek i kabin prysznicowych oraz zastosowanie systemów automatyzacji budynków, które mogą ułatwić codzienne czynności. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi dostępności budynków, które są częścią norm krajowych i międzynarodowych, adaptacja przestrzeni mieszkalnych jest konieczna, aby zapewnić równy dostęp do wszystkich pomieszczeń oraz zwiększyć niezależność osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 10

W profilaktyce przed powstawaniem odleżyn u pacjentów leżących kluczową rolę odgrywa

A. nacieranie ciała spirytusem i oklepywanie
B. stosowanie diety lekkostrawnej
C. systematyczny pomiar temperatury ciała
D. korzystanie z pościeli antyalergicznej
Nacieranie ciała spirytusem i oklepywanie to techniki, które mogą wspierać zapobieganie odleżynom u pacjentów obłożnie chorych poprzez poprawę mikrokrążenia oraz stymulację skóry. Spirytus działa jako środek dezynfekujący, co może ograniczać ryzyko infekcji w miejscach narażonych na odleżyny. Oklepywanie z kolei poprawia ukrwienie i może przyczynić się do lepszego odżywienia tkanek. W praktyce, te metody powinny być stosowane jako część szerszego programu pielęgnacji pacjenta, który obejmuje regularną zmianę pozycji, użycie materacy przeciwodleżynowych oraz monitorowanie stanu skóry. Standardy pielęgniarskie zalecają, aby osoby opiekujące się pacjentami zwracały szczególną uwagę na miejsca najbardziej narażone na ucisk, takie jak pięty, łokcie i kość ogonowa. Zastosowanie tych technik może znacznie zmniejszyć ryzyko powstawania odleżyn, poprawiając jakość życia pacjentów oraz ograniczając koszty związane z ich leczeniem. Warto również pamiętać, że każda interwencja powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz jego stanu zdrowia.

Pytanie 11

Jakia powinna być optymalna temperatura przechowywania świeżych ryb przez maksymalnie 2 dni w lodówce?

A. 5°C ÷ 8°C
B. 9°C ÷ 12°C
C. 0°C ÷ 3°C
D. -3°C ÷ -1°C
Optymalna temperatura przechowywania świeżych ryb w lodówce powinna wynosić 0°C do 3°C. W tym zakresie temperatury zachowane są najlepsze właściwości sensoryczne i organoleptyczne ryb, co przekłada się na ich świeżość i jakość. Utrzymanie tej temperatury pozwala na spowolnienie procesów rozkładu i wzrostu mikroorganizmów, co jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa żywności. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być organizacja przestrzeni w lodówce, gdzie ryby powinny być przechowywane w najzimniejszej strefie, najczęściej na dolnej półce. Wymagana temperatura jest zgodna z normami unijnymi dotyczącymi przechowywania produktów spożywczych, które zalecają utrzymanie temperatury w zakresie 0-4°C dla wielu produktów, w tym ryb. Dobre praktyki obejmują również stosowanie termometrów do monitorowania temperatury w lodówce oraz regularne czyszczenie i dezynfekcję, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji. Warto także pamiętać o tym, aby ryby były przechowywane w szczelnych opakowaniach, co dodatkowo wspiera ich świeżość, ograniczając kontakt z powietrzem i wilgocią.

Pytanie 12

Chłodnik powinien być serwowany w temperaturze schłodzonej wynoszącej

A. 25°C
B. 34°C
C. 5°C
D. 14°C
Podawanie chłodnika w temperaturach takich jak 5°C, 25°C czy 34°C jest niezgodne z tradycyjnymi praktykami kulinarnymi oraz może wpłynąć na jakość potrawy. Serwowanie zupy w temperaturze 5°C, chociaż teoretycznie może wydawać się atrakcyjne jako ekstremalne schłodzenie, może prowadzić do utraty smaku, gdyż niektóre aromaty w tak niskich temperaturach są mniej wyczuwalne. Z kolei podawanie chłodnika w temperaturze 25°C lub 34°C zbliża go do wartości temperatury pokojowej, co może skutkować nieprzyjemnym doświadczeniem smakowym oraz zmniejszeniem przyjemności z konsumpcji. W kontekście gastronomicznym, stosowanie odpowiednich temperatur podania potraw jest kluczowe dla ich jakości oraz bezpieczeństwa. Wysoka temperatura może sprzyjać rozwojowi bakterii, co w przypadku chłodników na bazie nabiału i warzyw stwarza ryzyko, które należy unikać. Również w kontekście estetyki, potrawy serwowane w niewłaściwych temperaturach mogą tracić na atrakcyjności wizualnej oraz jakości tekstury, co jest niezwykle ważne w gastronomii. Dlatego kluczowe jest, aby przestrzegać standardów dotyczących podawania chłodników, co zapewnia zarówno ich smak, jak i bezpieczeństwo spożycia.

Pytanie 13

Jakie sery są uznawane za francuskie?

A. brie, camembert, roąuefort
B. brie, kaszkawał, grana padano
C. rokpol, fromage bleu, gorgonzola
D. camembert, parmezan, cheddar
Odpowiedź brie, camembert, roquefort jest poprawna, ponieważ wszystkie te sery pochodzą z Francji i są doskonale znane na całym świecie. Brie to ser miękki o delikatnej skórce, produkowany w regionie Île-de-France, często podawany z winem jako przekąska. Camembert to inny klasyczny ser miękki, również z regionu Normandia, znany ze swojego wyjątkowego smaku i aromatu. Roquefort to ser pleśniowy z regionu Roquefort-sur-Soulzon, znany z intensywnego smaku i charakterystycznych niebieskich żyłek, które nadają mu unikalny charakter. W produkcji tych serów stosowane są tradycyjne metody, które są zgodne z normami AOC (Appellation d'Origine Contrôlée), co gwarantuje ich wysoką jakość i autentyczność. Te sery są szeroko stosowane w kuchni, zarówno jako składniki dań, jak i w postaci samodzielnych przekąsek, co czyni je doskonałym wyborem dla miłośników serów.

Pytanie 14

Resztki z filetowania ryb, takie jak głowy i kręgosłupy, powinny być

A. przechodzące proces duszenia
B. wykorzystane do przygotowania galarety
C. wyrzucane do odpadów
D. zmielone i dodane do masy rybnej mielonej
Wykorzystanie pozostałości z filetowania ryb, takich jak głowy i kręgosłupy, do sporządzania galarety jest doskonałym przykładem maksymalizacji zasobów w kuchni. Galareta rybna, tradycyjnie przygotowywana z tych odpadów, jest nie tylko smacznym daniem, ale także pozwala na wykorzystanie składników, które w innym przypadku zostałyby zmarnowane. Przygotowanie galarety wymaga odpowiedniego gotowania głów i kręgosłupów, co pozwala na wydobycie smaku oraz wartości odżywczych. W wyniku tego procesu, po odpowiednim odcedzeniu i schłodzeniu, otrzymujemy szlachetny produkt, który można podawać jako dodatek do różnych potraw. Praktyka ta jest zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju w gastronomii i przyczynia się do ograniczenia marnotrawstwa żywności. Warto również zauważyć, że galareta rybna zawiera cenne składniki odżywcze, takie jak kolagen, który jest korzystny dla zdrowia skóry i stawów, co czyni danie nie tylko pysznym, ale i zdrowym. W wielu kulturach przygotowanie galarety z odpadków rybnych jest uznawane za tradycyjną metodę, która podkreśla szacunek dla produktów pochodzenia zwierzęcego oraz ich pełnego wykorzystania.

Pytanie 15

Zgodnie z przepisem, z 0,6 kg buraków można przygotować 5 porcji sałatki. Ile porcji tej potrawy można wykonać z 6 kg buraków?

A. 50 porcji
B. 30 porcji
C. 60 porcji
D. 80 porcji
Odpowiedź 50 porcji jest prawidłowa. Aby obliczyć liczbę porcji sałatki, należy najpierw ustalić, jaka jest ilość buraków potrzebna do wykonania jednej porcji. Z danych wynika, że z 0,6 kg buraków otrzymujemy 5 porcji. Zatem, aby obliczyć, ile buraków przypada na jedną porcję, dzielimy 0,6 kg przez 5, co daje nam 0,12 kg na porcję. Mając 6 kg buraków, możemy teraz policzyć, ile porcji można przygotować: 6 kg dzielimy przez 0,12 kg, co daje 50 porcji. Tego typu obliczenia są przydatne w gastronomii, gdzie precyzyjne określenie ilości składników potrzebnych na określoną liczbę porcji jest kluczowe dla efektywności produkcji oraz zarządzania kosztami. W praktyce, znajomość takich proporcji pozwala na optymalne planowanie zakupów oraz minimalizowanie strat, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży kulinarnej.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 19

Jaką potrawę z mięsa drobiowego powinno się smażyć w głębokim oleju?

A. Kotlet pożarski
B. Kotlet de volaille
C. Filet z kostką
D. Sznycel ministerski
Kotlet de volaille to naprawdę fajna potrawa z kurczaka. Przygotowuje się go przez smażenie w głębokim tłuszczu, co sprawia, że wychodzi chrupiący i soczysty. Zazwyczaj nadziewa się go masłem i ziołami, a potem obtacza w panierce. Jak się smaży w gorącym oleju, to mięso zachowuje wilgoć, co jest super ważne, jak się robi potrawy z drobiu. Dobrze jest też pamiętać, żeby olej miał około 180°C – wtedy wszystko się równomiernie usmaży. Można do tego dodać różne sosy czy sałatki, przez co staje się to uniwersalnym daniem na różne okazje. No i jeszcze jedno – po usmażeniu warto odcedzić kotlety, żeby pozbyć się nadmiaru tłuszczu, co trochę zdrowsze. Łącząc to wszystko, można naprawdę dobrze przygotować kotlet de volaille, a to jest zgodne z najlepszymi kulinarnymi praktykami.

Pytanie 20

Technikę szarpania, skubania lub krojenia należy wykorzystywać do przygotowywania ciasta na

A. kołduny
B. kopytka
C. zacierki
D. uszka
Zacierki to rodzaj ciasta, które powstaje poprzez połączenie mąki z wodą lub mlekiem w taki sposób, aby uzyskać elastyczną, ale nie kleistą masę. Techniki tarcia, skubania lub siekania są kluczowe w procesie formowania zacierek, ponieważ pozwalają na uzyskanie odpowiedniej konsystencji ciasta. Tarcie polega na ucieraniu mąki z tłuszczem, co sprawia, że ciasto staje się lekkie i puszyste. Skubanie to technika, w której ciasto jest rozrywane na małe kawałki, co zwiększa jego objętość. Siekanie z kolei polega na pokrojeniu ciasta na mniejsze fragmenty, co ułatwia jego dalsze obrabianie. Przykładem praktycznego zastosowania zacierek jest ich użycie w zupach, jako dodatek do dań mięsnych, a także do przygotowywania tradycyjnych potraw, takich jak kluchy. W gastronomii stosuje się również różne rodzaje mąki, na przykład mąkę pszenną lub żytnią, co wpływa na smak i teksturę gotowych zacierek. Dlatego znajomość technik formowania ciasta jest istotna w każdym profesjonalnym kucharstwie.

Pytanie 21

W trakcie zagęszczania kisielu kakaowego występuje proces

A. karmelizacji cukru
B. kleikowania skrobi
C. rozkładu proszku kakaowego
D. koagulacji białka mleka
Kleikowanie skrobi to proces, który zachodzi, gdy skrobia jest poddawana działaniu wysokiej temperatury i wilgoci, co prowadzi do jej hydratacji i pęcznienia. W przypadku kisielu kakaowego, skrobia jest głównym składnikiem, który podczas odpowiedniego podgrzewania przekształca się w żel, co nadaje produktowi odpowiednią konsystencję. Proces ten jest kluczowy w przemyśle spożywczym, zwłaszcza w produkcji deserów i sosów, gdzie odpowiednia struktura i tekstura są istotne dla akceptacji przez konsumentów. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, producenci muszą przestrzegać określonych parametrów, takich jak temperatura gotowania i czas, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w technologii żywności. Dobrze przeprowadzony proces kleikowania wpływa nie tylko na konsystencję, ale również na smak i stabilność produktu końcowego, co jest istotne w kontekście rozwoju nowych receptur i innowacji w branży spożywczej.

Pytanie 22

Do kategorii serów solankowych zalicza się

A. bryndza
B. feta
C. gorgonzola
D. brie
Feta to ser, który należy do grupy serów solankowych, co oznacza, że jest on produkowany z mleka owczego, koziego lub ich mieszanek i dojrzewa w solance. Solanka nie tylko nadaje serowi charakterystyczny smak, ale także wpływa na jego teksturę i trwałość. Feta jest tradycyjnie produkowana w Grecji i jest kluczowym składnikiem w wielu potrawach, takich jak sałatka grecka oraz różnorodne dania z pieca. Przykładowo, dodanie fety do sałatek nie tylko wzbogaca ich smak, ale także dostarcza wartości odżywczych, w tym białka, wapnia i witamin. Warto zauważyć, że feta może być stosowana jako alternatywa dla serów o wyższej zawartości tłuszczu, co czyni ją popularnym wyborem w diecie śródziemnomorskiej, która jest uznawana za jedną z najzdrowszych na świecie. Ponadto, standardy europejskie przyznają ochronę geograficzną dla feta, co oznacza, że autentyczny feta musi być produkowany zgodnie z określonymi normami w określonym regionie.

Pytanie 23

Jaką ilość ziemniaków należy zastosować do przygotowania 2 porcji placków ziemniaczanych, jeżeli na 10 porcji potrzeba 3,5 kg tego składnika?

A. 1,05 kg
B. 70 dag
C. 1,40 kg
D. 35 dag
Aby obliczyć, ile ziemniaków potrzebujemy do przygotowania 2 porcji placków ziemniaczanych, musimy najpierw ustalić, ile surowca potrzebujemy na jedną porcję. Z danych wynika, że na 10 porcji wykorzystuje się 3,5 kg ziemniaków. Dzieląc tę wartość przez 10, otrzymujemy 0,35 kg ziemniaków na jedną porcję. Następnie, mnożąc przez 2, obliczamy, że na 2 porcje potrzebujemy 0,7 kg, co w przeliczeniu na dekagramy daje nam 70 dag. Takie obliczenia są standardem w kuchni, gdzie dokładność ilości składników jest kluczowa dla uzyskania odpowiedniego smaku i tekstury potrawy. Przykładowo, w branży gastronomicznej często korzysta się z tabeli przeliczeniowej, aby uniknąć błędów w obliczeniach, co jest niezbędne przy dużych zamówieniach. Dlatego warto znać zasady przeliczania jednostek masy, co zestawione z praktyką kulinarną, pozwala na precyzyjne przygotowywanie potraw.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 25

Jak nazywa się metoda łączenia mąki z innymi składnikami do ciasta biszkoptowego?

A. mieszanie
B. ubijanie
C. zarabianie
D. miesienie
Ubijanie, mieszanie i zarabianie to różne techniki, które mają swoje specyficzne zastosowania w piekarnictwie, jednak w kontekście ciasta biszkoptowego tylko mieszanie jest odpowiednią metodą. Ubijanie odnosi się do procesu, w którym składniki, takie jak białka jaj, są intensywnie mieszane, co prowadzi do wprowadzenia powietrza do masy, ale nie jest właściwą techniką do łączenia mąki z innymi składnikami. W przypadku ciasta biszkoptowego, nadmierne ubijanie mąki może prowadzić do zbyt gęstej struktury i utraty lekkości. Mieszanie, w przeciwieństwie do ubijania, polega na delikatnym łączeniu składników, co jest kluczowe dla zachowania objętości powietrza uzyskanej podczas ubijania białek. Mieszenie, jako technika, jest również związane z zagniataniem, ale to jest zupełnie inny proces, który ma zastosowanie w ciastach drożdżowych czy chlebach, gdzie wymagana jest rozwinięta struktura glutenu. Zarabianie natomiast to termin używany głównie w kontekście ciast, które wymagają pracy z ciastem i nadawania mu odpowiedniej konsystencji. W przypadku biszkoptu, kluczowym krokiem jest mieszanie, które umożliwia uzyskanie odpowiedniej tekstury, co podkreśla, jak ważne jest stosowanie odpowiednich technik w piekarnictwie, by uniknąć typowych błędów prowadzących do nieudanych wypieków.

Pytanie 26

Spożycie może prowadzić do zatrucia jadem kiełbasianym

A. kiełbasy wykonanej z mięsa, które nie zostało poddane badaniom
B. niedostatecznie ugotowanych udek drobiowych
C. zawartości konserwy mięsnej z wybrzuszeniem
D. lodów, które zostały rozmrożone i ponownie zamrożone
Zatrucie jadem kiełbasianym, spowodowane spożyciem zawartości wybrzuszonej konserwy mięsnej, jest wynikiem obecności toksyn wytwarzanych przez bakterie Clostridium botulinum. Bakterie te rozwijają się w warunkach beztlenowych, co często ma miejsce w hermetycznie zamkniętych pojemnikach, takich jak konserwy. Wybrzuszenie opakowania może wskazywać na obecność gazów produkowanych przez rozwijające się bakterie, co jest wyraźnym sygnałem o ich niebezpieczeństwie. Przykładowo, w branży spożywczej zaleca się zawsze sprawdzanie daty ważności oraz integralności opakowań przed spożyciem. Dodatkowo, właściwe przechowywanie żywności i przestrzeganie zasad higieny są kluczowe dla zapobiegania zatruciom pokarmowym. Norma ISO 22000 dotycząca systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności podkreśla znaczenie monitorowania warunków przechowywania i transportu, co jest istotne dla ochrony konsumentów przed zagrożeniami takimi jak zatrucie jadem kiełbasianym.

Pytanie 27

Która przyprawa dodana do ryżu sprawia, iż zyskuje on pomarańczowe zabarwienie?

A. Szafranu
B. Goździków
C. Imbiru
D. Anyżu
Imbir, goździki i anyż mają swoje unikalne właściwości aromatyczne i smakowe, ale nie wpływają na kolor ryżu w sposób porównywalny z szafranem. Imbir, będący korzeniem, jest znany przede wszystkim z pikantnego smaku i jest powszechnie stosowany w kuchni azjatyckiej, ale jego dodatek nie zmienia koloru ryżu. Goździki to przyprawa o intensywnym, słodkim aromacie, która często używana jest w potrawach mięsnych i deserach, ale również nie nadaje ryżowi pomarańczowego odcienia. Anyż, o charakterystycznym smaku podobnym do lukrecji, jest używany w różnych kuchniach świata, ale jego barwa nie wpływa na ryż. Typowym błędem myślowym jest mylenie wpływu aromatu na kolor potrawy; niektóre przyprawy mogą być bardzo aromatyczne, ale nie posiadają pigmentów, które mogłyby zmienić kolor składników. Aby uzyskać zamierzony efekt kolorystyczny w potrawach, należy wykorzystywać przyprawy, które mają naturalne pigmenty, jak właśnie szafran czy kurkuma. W kuchni, zrozumienie właściwości przypraw i ich wpływu na wygląd oraz smak potraw jest kluczowe dla osiągnięcia oczekiwanych rezultatów i zgodności z najlepszymi praktykami kulinarnymi.

Pytanie 28

Cyfra 3 na początku oznaczenia: 3-PL-66448877 widniejącego na skorupie jaja wskazuje, że jajo pochodzi od kur hodowanych w systemie

A. wolnowybiegowym
B. ekologicznym
C. ściółkowym
D. klatkowym
Cyfra 3 na początku kodu 3-PL-66448877 oznacza, że jaja pochodzą od kur hodowanych w systemie klatkowym. W Unii Europejskiej, systemy hodowli kur noszących się określa się za pomocą cyfr – 0 dla produkcji ekologicznej, 1 dla wolnego wybiegu, 2 dla ściółkowego i 3 dla systemu klatkowego. W hodowli klatkowej, kury są trzymane w klatkach, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie hodowlą oraz zwiększenie wydajności produkcji jaj. Takie podejście było przez wiele lat powszechnie stosowane, ale w ostatnich latach krytykowane za ograniczenie dobrostanu ptaków. W odpowiedzi na rosnące obawy dotyczące dobrostanu zwierząt, wiele krajów zaczyna wprowadzać regulacje zmniejszające wykorzystanie systemów klatkowych na rzecz bardziej humanitarnych praktyk. Dlatego znajomość systemu oznaczeń jaj jest ważna dla konsumentów świadomych kwestii związanych z dobrostanem zwierząt. Wybierając jaja, warto zwracać uwagę na te oznaczenia, aby wspierać odpowiedzialne praktyki rolnicze.

Pytanie 29

Jakiego koloru deskę należy zastosować do porcjowania surowego kurczaka?

A. białego
B. czerwonego
C. żółtego
D. zielonego
Używanie żółtej deski do krojenia do surowego kurczaka to świetny wybór. Żółty kolor oznacza, że jest ona przeznaczona do drobiu, co naprawdę pomaga uniknąć zanieczyszczeń z innymi produktami. W kuchniach, kiedy mamy różne kolory, łatwiej jest zarządzać higieną i trzymać się przepisów sanitarnych. Profesjonalne kuchnie, takie jak restauracje, korzystają z takiego systemu, bo dzięki temu szybko i łatwo mogą decydować, jakie deski są do czego. No i jeszcze jedno: przyporządkowanie kolorów do różnych produktów pomaga w monitorowaniu ich stanu, co jest bardzo ważne dla utrzymania czystości. Takie podejście znajduje potwierdzenie w wytycznych, jak HACCP, które mówią o prewencji w zapobieganiu zagrożeniom bakteryjnym.

Pytanie 30

Jaką cenę gastronomiczną ma jedna porcja pierogów, jeśli koszt surowców do przygotowania 10 porcji wynosi 30 zł, a marża to 50%?

A. 3,00 zł
B. 4,50 zł
C. 2,50 zł
D. 3,50 zł
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, gdzie wystąpiły błędy w myśleniu. Wiele osób może błędnie oszacować koszt jednostkowy, pomijając istotny krok, jakim jest podział całkowitego kosztu surowców przez liczbę porcji. Na przykład, niepoprawne odpowiedzi, takie jak 3,50 zł czy 2,50 zł, mogą wynikać z obliczeń, które nie uwzględniają całkowitego kosztu surowców lub błędnie przeliczają marżę. Często w takich przypadkach występuje pomylenie wartości kosztu z ceną sprzedaży, co prowadzi do niepełnej analizy. Ważne jest, aby pamiętać, że marża to nie tylko dodanie stałego procentu do kosztu, ale również uwzględnienie całkowitych wydatków, które restauracja ponosi. Zrozumienie struktury kosztów i marży jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w zakresie ustalania cen. Zawodowcy w branży gastronomicznej powinni być dobrze zaznajomieni z tymi zasadami, aby uniknąć nieefektywności finansowych oraz zapewnić rentowność swoich przedsięwzięć. Analiza kosztów i regularne monitoring cen surowców oraz marż są podstawą efektywnego zarządzania i powinny być integralną częścią strategii operacyjnej każdej restauracji.

Pytanie 31

Jaką kwotę trzeba wydać na zakup szparagów do przygotowania 50 porcji zupy, jeśli standardowy wskaźnik surowcowy na 10 porcji wynosi 1200 g szparagów, a cena 1 kg szparagów to 15 zł?

A. 180 zł
B. 18 zł
C. 90 zł
D. 36 zł
Aby obliczyć koszt zakupu szparagów potrzebnych do produkcji 50 porcji zupy, należy najpierw określić, ile szparagów jest potrzebnych w sumie. Skoro normatyw surowcowy na 10 porcji wynosi 1200 g, to dla 50 porcji będzie to pięciokrotność tej wartości, co daje 6000 g (1200 g * 5). Następnie, przeliczamy tę ilość na kilogramy, uzyskując 6 kg (6000 g / 1000 g/kg). Cena za 1 kg szparagów wynosi 15 zł, więc koszt zakupu 6 kg szparagów wynosi 90 zł (6 kg * 15 zł/kg). Taki sposób kalkulacji kosztów jest standardowym podejściem w branży gastronomicznej, które pozwala na precyzyjne planowanie wydatków na surowce. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie monitorowania kosztów surowców w kontekście zarządzania restauracją, co może wpływać na rentowność oraz efektywność operacyjną.

Pytanie 32

Przechowywanie mięsa na krótki czas powinno odbywać się w następujących warunkach:

A. temperatura od +4 °C do + 8 °C, wilgotność względna 80%
B. temperatura od 0 °C do + 2 °C, wilgotność względna 80%
C. temperatura od +4 °C do + 8 °C, wilgotność względna 60%
D. temperatura od 0 °C do + 2 °C, wilgotność względna 60%
Przechowywanie mięsa w niewłaściwych warunkach, takich jak temperatura od +4 °C do +8 °C, z wilgotnością względną 60% lub 80%, może prowadzić do poważnych konsekwencji dla jakości i bezpieczeństwa żywności. W zakresie temperatury powyżej 2 °C, mięso staje się bardziej podatne na rozwój bakterii, co zwiększa ryzyko skażenia i chorób przenoszonych przez żywność. Z kolei wilgotność względna 60% jest zbyt niska, co może powodować wysychanie mięsa, a tym samym obniżenie walorów smakowych oraz teksturalnych produktu. Przykłady takich błędów myślowych obejmują nieprawidłowe postrzeganie temperatury jako jedynego czynnika wpływającego na trwałość produktów mięsnych, podczas gdy wilgotność jest równie istotnym parametrem. W przypadku wilgotności 80% istnieje ryzyko kondensacji pary wodnej, co może sprzyjać rozwojowi pleśni w warunkach pojemników oraz opakowań. Niezrozumienie interakcji między temperaturą a wilgotnością prowadzi do nieprawidłowych praktyk przechowywania, co jest szczególnie niebezpieczne w kontekście przemysłu spożywczego, gdzie standardy sanitarno-epidemiologiczne są niezwykle ważne. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do wytycznych i norm w zakresie przechowywania mięsa, aby zapewnić jego jakość oraz bezpieczeństwo dla konsumentów.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 35

Użycie właściwych kolorów desek w odniesieniu do konkretnych produktów spożywczych jest zgodne z wymaganiami

A. systemu HACCP
B. normatywu potrawy
C. systemu TQM
D. receptury potrawy
Stosowanie odpowiednich kolorów desek do określonych środków spożywczych jest kluczowym elementem systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), który ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności. System ten opiera się na identyfikacji i kontroli zagrożeń związanych z produkcją żywności. W ramach HACCP wprowadza się zasady, które pomagają w zapobieganiu kontaminacji krzyżowej. Przydzielanie kolorów desek do różnych rodzajów produktów spożywczych, takich jak mięso, ryby, warzywa czy pieczywo, jest praktycznym rozwiązaniem, które ułatwia pracownikom kuchni szybką identyfikację, którym produktom mogą być przypisane konkretne narzędzia. Na przykład, deska czerwona może być używana tylko do mięsa, podczas gdy deska zielona do warzyw. W ten sposób redukuje się ryzyko przenikania bakterii i alergenów, co jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia konsumentów. Przykłady zastosowania tej praktyki można znaleźć w wielu profesjonalnych kuchniach oraz lokalach gastronomicznych, które przestrzegają standardów bezpieczeństwa żywności, takich jak te zalecane przez WHO czy lokalne sanepidy.

Pytanie 36

Jak nazywa się zupa pochodząca z Włoch?

A. minestra
B. szczi
C. zupa gulaszowa
D. zupa cebulowa
Minestra to tradycyjna włoska zupa, która może mieć wiele różnych wariantów, ale jej podstawą są zazwyczaj świeże składniki, takie jak warzywa, zioła oraz czasami makaron lub ryż. Włochy są znane z różnorodności przepisów na zupy, a minestra zajmuje w nich szczególne miejsce. W zależności od regionu, przepis na minestra może różnić się składem, jednak kluczowym elementem jest użycie sezonowych warzyw, co pozwala na uzyskanie pełni smaków i aromatów. Zupy te są nie tylko pyszne, ale również zdrowe, dostarczając wielu witamin i minerałów. W praktyce kulinarnej, przygotowanie minestry to doskonały sposób na wykorzystanie resztek warzyw lub tych, które są w danym momencie najświeższe. Warto również wspomnieć, że w tradycyjnej kuchni włoskiej, zupy są często podawane jako pierwsze danie, co stanowi przykład włoskiej filozofii kulinarnej, której celem jest celebracja smaków i składników. Warto zatem wprowadzić minestra do swojego menu, aby cieszyć się jej różnorodnością oraz zdrowotnymi korzyściami.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 38

W procesie przygotowywania herbaty w stylu angielskim należy wsypać liście do ogrzanego dzbanka, zalać je wrzącą wodą, poczekać aż się zaparzą, a następnie dodać

A. ogrzaną śmietankę
B. schłodzoną śmietankę
C. śmietankę z cukrem
D. jogurt naturalny
Inne odpowiedzi, takie jak 'śmietanka z cukrem', 'jogurt naturalny' czy 'schłodzona śmietanka', nie spełniają oczekiwań związanych z tradycyjnym parzeniem herbaty. Śmietanka z cukrem, choć popularna w niektórych kręgach, może nie być idealnym dodatkiem do herbaty, ponieważ cukier wpływa na smak i może maskować subtelne nuty herbaty, co nie jest zalecane w standardach parzenia herbaty. Jogurt naturalny, choć zdrowy, jest zupełnie nietypowym dodatkiem do herbaty i może wprowadzać niepożądane smaki lub tekstury, które w tradycyjnym kontekście herbacianym nie są akceptowane. Schłodzona śmietanka również nie jest zalecana, ponieważ dodanie zimnego składnika do gorącego napoju powoduje natychmiastowe obniżenie temperatury naparu. Taki zabieg może wpływać na smak i wrażenia sensoryczne, co jest sprzeczne z zasadami dobrego parzenia herbaty. Często błędy w doborze dodatków do herbaty wynikają z nieznajomości właściwych technik parzenia oraz błędów myślowych, które prowadzą do łączenia smaków, które w rzeczywistości się wykluczają. Warto zwracać uwagę na praktyki związane z podawaniem herbaty, aby cieszyć się jej pełnym smakiem i aromatem.

Pytanie 39

Jakie obszary obejmuje system HACCP?

A. normatywów surowcowych
B. całego zakładu gastronomicznego
C. wyłącznie pracowników sektora produkcyjnego
D. jedynie pomieszczeń produkcyjnych
Wiele osób może pomylić zakres obowiązywania systemu HACCP, wskazując na jedynie częściowe podejście do bezpieczeństwa żywności. Odpowiedzi sugerujące, że system dotyczy jedynie normatywów surowcowych, pomieszczeń produkcyjnych czy też tylko pracowników produkcyjnych, opierają się na błędnym zrozumieniu tego, czym jest HACCP. Przede wszystkim, HACCP jest koncepcją całościową, obejmującą każdy etap łańcucha dostaw żywności, od surowców po gotowe produkty. Wskazywanie na normy surowcowe ignoruje fakt, że nawet najwyższej jakości składniki mogą stać się niebezpieczne, jeśli nie są odpowiednio przechowywane i przygotowywane. Ograniczanie systemu tylko do pomieszczeń produkcyjnych pomija kluczowe elementy, takie jak transport, magazynowanie czy serwis, które również mogą stanowić potencjalne źródło zagrożeń. Dodatkowo, koncentrowanie się tylko na pracownikach produkcyjnych nie uwzględnia roli całego zespołu, w tym personelu obsługi klienta, który również powinien być świadomy podstawowych zasad bezpieczeństwa żywności. Takie myślenie może prowadzić do luk w systemie, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia problemów higienicznych i zdrowotnych. Warto zatem zrozumieć, że prawidłowe wdrożenie HACCP łączy wszystkie aspekty działalności gastronomicznej w jeden spójny system, który ma na celu ochronę zdrowia konsumentów i zapewnienie wysokiej jakości serwowanej żywności.

Pytanie 40

Pilaw, kebab oraz zupa jogurtowa to typowe dania kuchni

A. rosyjskiej
B. włoskiej
C. tureckiej
D. bułgarskiej
Odpowiedź turecka jest prawidłowa, ponieważ pilaw, kebab i zupa jogurtowa to podstawowe dania, które są integralną częścią kuchni tureckiej. Pilaw to potrawa na bazie ryżu, często przygotowywana z dodatkiem mięsa, warzyw i przypraw, a jej korzenie sięgają daleko w historię regionu. Kebab, znany na całym świecie, jest potrawą z mięsa, które może być grillowane, pieczone lub duszone, co świadczy o jego różnorodności w tureckiej kuchni. Zupa jogurtowa, zwana także cacık, to orzeźwiająca potrawa, która łączy jogurt z ogórkiem i ziołami, co jest typowe dla kuchni tureckiej. Te dania są nie tylko popularne w Turcji, ale również w innych krajach Bliskiego Wschodu, co pokazuje wpływ tureckiej kuchni na kulinaria tego regionu. Warto zauważyć, że podczas przygotowywania potraw kuchni tureckiej kluczowe znaczenie mają techniki kulinarne, takie jak grillowanie, duszenie oraz odpowiednie przyprawianie, co podkreśla bogactwo smaków i aromatów charakterystycznych dla tej tradycji kulinarnej.