Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 11:15
Data zakończenia: 14 maja 2025 11:45

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Siedemdziesięciopięcioletnia kobieta, z ograniczoną mobilnością, mieszka samotnie. Jej miesięczna emerytura wynosi 640 zł. Do jakiej instytucji asystent powinien zgłosić jej potrzebę pomocy socjalnej z powodu niskich dochodów i problemów zdrowotnych?

A. komitetu parafialnego

B. powiatowego centrum pomocy rodzinie

C. miejskiego ośrodka pomocy społecznej

D. rodziny i przyjaciół

Miejski ośrodek pomocy społecznej (MOPS) to miejsce, które pomaga ludziom w trudnych chwilach. Bierze pod uwagę osoby starsze, te z niskimi dochodami i tymi, które mają problemy zdrowotne. Dla takiej podopiecznej, która ma 75 lat, mieszka sama i dostaje emeryturę 640 zł, życie może być naprawdę ciężkie, bo to znacznie poniżej minimum, które pozwala na godne życie. MOPS oferuje różne formy wsparcia – na przykład pieniądze, pomoc w codziennych obowiązkach, a nawet doradztwo dotyczące zasiłków. To ważne, bo zasiłek stały może pomóc w pokryciu podstawowych wydatków. Z mojego doświadczenia, dobrze jest, jak asystenci społeczni współpracują z MOPS, bo wtedy pomoc jest lepiej dopasowana do potrzeb konkretnej osoby. Działanie zgodne z zasadami pomocy społecznej powinno być też oparte na indywidualnym podejściu i szukaniu rozwiązań, co MOPS robi.

Pytanie 2

Jakie rozwiązania w przestrzeni miejskiej są dedykowane osobom niewidomym?

A. Jasne kolory poręczy i przycisków w środkach komunikacji miejskiej

B. Ruchome rampy w autobusach i tramwajach

C. Dźwiękowe sygnały na przejściach dla pieszych

D. Ramy podjazdowe do wejść w budynkach

Sygnały dźwiękowe na przejściach dla pieszych są kluczowym udogodnieniem dla osób niewidomych, które pomagają im w bezpiecznym poruszaniu się w przestrzeni publicznej. Te sygnały, często w formie dźwięku emitowanego w momencie, gdy światło sygnalizacyjne przechodzi na zielone, informują osoby niewidome, kiedy mogą bezpiecznie przejść przez jezdnię. Zgodnie z normami dostępu, jak np. PN-EN 16584, takie rozwiązania powinny być stosowane w miejscach o dużym natężeniu ruchu pieszych. Dźwiękowe sygnały są często wspierane przez inne technologie, jak np. aplikacje mobilne, które mogą dostarczać dodatkowe informacje o otaczającym środowisku. Umożliwiają one osobom niewidomym lepsze zrozumienie przestrzeni, w której się poruszają, co jest niezbędne dla ich niezależności oraz bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania mogą być systemy, które synchronizują dźwięk z sygnalizacją świetlną, ułatwiając jeszcze bardziej proces przechodzenia przez ulicę.

Pytanie 3

Jakie schorzenie charakteryzuje się nagłym, krótkim omdleniem z zachowanym oddechem, bladością skóry i wilgotną skórą, ale bez objawów neurologicznych?

A. cukrzyca

B. udar

C. epilepsja

D. omdlenie

Omdlenie, znane również jako synkopa, to nagła i krótkotrwała utrata przytomności, która zazwyczaj wiąże się z chwilowym niedotlenieniem mózgu. Objawy takie jak bladość powłok skórnych, wilgotna skóra oraz zachowany oddech są typowe dla tego stanu, ponieważ organizm reaguje na chwilowy spadek ciśnienia krwi, co prowadzi do ograniczenia przepływu krwi do mózgu. Omdlenia mogą być wywołane przez różne czynniki, takie jak stres, ból, długotrwałe stanie czy nagła zmiana pozycji ciała. W praktyce ważne jest, aby osoby, które doświadczają omdleń, były ocenione pod kątem ryzyka poważniejszych schorzeń. W przypadku powtarzających się epizodów zaleca się konsultację z lekarzem oraz wykonanie badań diagnostycznych, takich jak EKG czy badania krwi, aby wykluczyć inne potencjalnie groźne stany zdrowotne, takie jak arytmie serca. Warto również pamiętać o zasadach udzielania pierwszej pomocy, które mogą obejmować zapewnienie bezpieczeństwa osobie omdlejacej oraz umieszczenie jej w pozycji leżącej z uniesionymi nogami, co może pomóc w przywróceniu normalnego krążenia krwi.

Pytanie 4

Które osoby mogą korzystać ze świadczeń oferowanych przez warsztaty terapii zajęciowej?

A. wszystkie chętne osoby z orzeczeniem o wysokim stopniu niepełnosprawności.

B. wszystkie osoby zainteresowane, bez względu na to, czy są niepełnosprawne.

C. wszystkie osoby chętne, które posiadają jakikolwiek stopień niepełnosprawności.

D. jedynie osoby zainteresowane, mające orzeczenie o lekkiej niepełnosprawności.

Warsztaty terapii zajęciowej (WTZ) są instytucjami, które mają na celu wspieranie osób z niepełnosprawnościami w ich rehabilitacji, integracji społecznej i zawodowej. Prawidłowa odpowiedź podkreśla, że WTZ mogą świadczyć usługi wyłącznie osobom, które posiadają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. To orzeczenie jest kluczowe, ponieważ określa, że dana osoba wymaga szczególnego wsparcia i może korzystać z dedykowanych programów terapeutycznych. Tego typu podejście jest zgodne z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, która wskazuje, że WTZ są przeznaczone dla osób wymagających intensywnej pomocy. Przykładem może być terapia zajęciowa polegająca na pracy w grupie, gdzie uczestnicy uczą się praktycznych umiejętności, które mogą być później wykorzystane w życiu codziennym czy zawodowym. Działania te przyczyniają się do wzrostu samodzielności i jakości życia osób z niepełnosprawnościami, co jest istotnym celem WTZ.

Pytanie 5

Jakie zasady powinien stosować asystent w pracy z osobami z niepełnosprawnością?

A. dostosowania do potrzeb, zwiększania trudności, subiektywności

B. dostosowania do potrzeb, obiektywności, akceptacji

C. partnerstwa, akceptacji, subiektywności

D. akceptacji, neutralności, dużych skoków

W pracy z osobami z niepełnosprawnością kluczowe jest kierowanie się zasadami indywidualizacji, obiektywizmu oraz akceptacji. Indywidualizacja oznacza dostosowanie podejścia do specyficznych potrzeb danej osoby, co jest szczególnie ważne, ponieważ każda osoba z niepełnosprawnością ma swoje unikalne doświadczenia i wymagania. Przykładowo, asystent może używać różnych technik komunikacyjnych w zależności od możliwości i preferencji danej osoby. Obiektywizm polega na ocenie sytuacji i potrzeb bez uprzedzeń, co pozwala na podejmowanie decyzji opartych na faktach, a nie na subiektywnych opiniach. Akceptacja natomiast jest niezbędna do budowania zaufania; asystent powinien akceptować osobę z niepełnosprawnością taką, jaka jest, co sprzyja jej samodzielności i poczuciu wartości. Przykłady dobrych praktyk obejmują regularne konsultacje z osobami z niepełnosprawnościami oraz ich rodzinami w celu lepszego zrozumienia ich potrzeb oraz stosowanie zindywidualizowanych planów wsparcia, które biorą pod uwagę zarówno cele, jak i możliwości uczestników.

Pytanie 6

Jaką formę pomocy społecznej może otrzymać samotna kobieta z niepełnosprawnością, która ma poważne problemy z poruszaniem się i utrzymaniem porządku w domu, jeśli jej emerytura przekracza próg dochodowy określony w przepisach o pomocy społecznej?

A. Poradnictwo specjalistyczne

B. Usługi opiekuńcze w domu

C. Specjalistyczne usługi opiekuńcze w domu

D. Zasiłek okresowy

Usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania stanowią istotny element pomocy społecznej, szczególnie dla osób z niepełnosprawnościami, które zmagają się z trudnościami w codziennym funkcjonowaniu. W przypadku samotnej kobiety z niepełnosprawnością, która ma znaczne ograniczenia w poruszaniu się oraz w utrzymaniu czystości w mieszkaniu, usługi te mogą obejmować pomoc w codziennych czynnościach takich jak sprzątanie, zakupy, czy też wsparcie w zakresie higieny osobistej. Warto zauważyć, że przyznawanie takich usług nie jest uzależnione od spełnienia kryteriów dochodowych, ale raczej od potrzeb użytkownika oraz oceny jego sytuacji życiowej. W praktyce, dla osób w podobnej sytuacji jak opisana, usługi te mogą poprawić jakość życia, umożliwiając samodzielne funkcjonowanie w środowisku domowym, co jest zgodne z zasadami godności i niezależności, które są fundamentem polityki społecznej. Zgodnie z ustawodawstwem, gminy mają obowiązek zapewnić odpowiednią pomoc osobom z niepełnosprawnościami, co podkreśla rolę usług opiekuńczych jako kluczowego elementu systemu wsparcia.

Pytanie 7

Jakie środki powinien zastosować opiekun osoby z paraplegią, korzystającej z wózka inwalidzkiego, aby zapobiec powstawaniu odleżyn?

A. materac przeciwodleżynowy i oklepywanie okolic pleców

B. materac przeciwdziałający odleżynom oraz podnoszenie pacjenta na wózku inwalidzkim co dwie godziny

C. poduszkę przeciwodleżynową oraz zmianę pozycji ciała co dwie godziny w łóżku

D. poduszkę przeciwodleżynową na siedzisku wózka inwalidzkiego oraz utrzymywanie codziennej higieny okolic pośladków

Twoja odpowiedź o tym, jak ważne jest użycie poduszki przeciwodleżynowej w wózku inwalidzkim oraz codzienna higiena pośladków, jest absolutnie trafna. Profilaktyka odleżyn to kluczowy element opieki nad osobami z paraplegią. Odleżyny powstają przez ucisk, co prowadzi do problemów z krążeniem krwi w skórze. Poduszki przeciwodleżynowe pomagają rozłożyć ciężar ciała i zmniejszyć nacisk na niektóre miejsca, co naprawdę zmniejsza ryzyko odleżyn. Codzienna higiena pośladków, w tym dokładne mycie i kontrola stanu skóry, są niezbędne do szybkiego wychwycenia ewentualnych zmian. Takie podejście jest zgodne z tym, co zalecają specjaliści w pielęgniarstwie. W praktyce, używanie poduszek i dbanie o higienę to prosta, ale skuteczna strategia w opiece nad osobami na wózkach. Myślę, że warto też szkolić opiekunów i rodzinę w tym temacie, aby wszyscy byli świadomi, jak dbać o skórę pacjentów.

Pytanie 8

Podopieczna z ograniczeniem wzroku, korzystająca z wózka inwalidzkiego, poinformowała asystenta, że ma nieuregulowane płatności i otrzymuje wezwania z naliczonymi odsetkami. Co asystent powinien jej zaproponować, aby ta sytuacja się nie powtórzyła?

A. psychologiczne

B. praktyczne

C. materialne

D. doraźne

Odpowiedź instrumentalna jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji podopiecznej, która ma zaległe rachunki i otrzymuje wezwania do zapłaty, kluczowe jest zaoferowanie jej konkretnego wsparcia w zakresie zarządzania finansami. Wsparcie instrumentalne może obejmować pomoc w organizacji płatności, ustaleniu priorytetów wydatków czy stworzeniu planu budżetowego. Asystent mógłby również pomóc w nawiązaniu kontaktu z instytucjami, które mogą udzielić wsparcia finansowego lub doradztwa. Przykładem może być współpraca z fundacjami, które oferują pomoc w spłacie długów czy w uzyskiwaniu zasiłków. Ważne jest, aby podejść do problemu kompleksowo, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z osobami z niepełnosprawnościami, zgodnie z wytycznymi standardów wsparcia. Takie działania nie tylko rozwiązują bieżący problem, ale także pomagają w budowaniu umiejętności finansowych, co jest kluczowe w dłuższej perspektywie.

Pytanie 9

Kiedy asystent wspiera podopiecznego w przyjmowaniu przepisanych przez lekarza leków, w tym codziennych zastrzyków insuliny, co powinien zrobić?

A. samodzielnie podać mu insulinę

B. pomóc mu w wyborze miejsca do wykonania zastrzyku

C. określić, jaką insulinę powinien otrzymać

D. obliczyć odpowiednią dawkę insuliny dla niego

Pomoc w wyborze miejsca wykonania iniekcji insuliny jest kluczowym elementem opieki nad pacjentem z cukrzycą. Wybór właściwego miejsca podania leku ma istotne znaczenie dla efektywności terapii oraz bezpieczeństwa pacjenta. Przykładowo, miejsca takie jak brzuch, uda czy ramiona są preferowane, ponieważ zapewniają lepsze wchłanianie insuliny niż inne obszary ciała. Ponadto, ważne jest, aby unikać podawania insuliny w miejscach, które były wcześniej używane do iniekcji, co może prowadzić do lipodystrofii, czyli zmian w tkance tłuszczowej w wyniku wielokrotnego wstrzykiwania w to samo miejsce. Dobrym praktyką jest rotacja miejsc iniekcji oraz stosowanie różnych grup mięśniowych. Standardy opieki nad pacjentami z cukrzycą, takie jak wytyczne American Diabetes Association, podkreślają znaczenie edukacji pacjentów w zakresie prawidłowego podawania insuliny, co przyczynia się do lepszej kontroli glikemii i jakości życia. Umożliwienie pacjentowi aktywnego uczestnictwa w procesie leczenia poprzez naukę wyboru odpowiedniego miejsca iniekcji wspiera jego autonomia oraz odpowiedzialność za własne zdrowie.

Pytanie 10

Podopieczny mimo wielu prób przekonania nie zgadza się na mycie zębów i nie troszczy się o swoją częściową protezę dentystyczną. W celu zapobiegania infekcjom w jamie ustnej, co powinien zaproponować asystent do płukania jamy ustnej?

A. gliceryną z boraksem

B. wywar z szałwii

C. gliceryną z dodatkiem witaminy C

D. napar z ziela dziurawca

Prawidłową odpowiedzią jest napar z szałwii, ponieważ szałwia jest znana z właściwości przeciwzapalnych i antyseptycznych, co czyni ją skutecznym środkiem do płukania jamy ustnej. Regularne stosowanie naparu z szałwii może pomóc w redukcji stanów zapalnych oraz łagodzeniu podrażnień błony śluzowej jamy ustnej. Dodatkowo, szałwia zawiera flawonoidy oraz olejki eteryczne, które wspierają zdrowie jamy ustnej i mogą zmniejszać ryzyko infekcji. W praktyce, zaleca się przygotowanie naparu poprzez zalanie suszonej szałwii wrzątkiem, a następnie odczekanie, aż napar ostygnie do temperatury pokojowej. Płukanie jamy ustnej takim naparem powinno być częścią codziennej higieny, zwłaszcza w przypadkach pacjentów z protezami dentystycznymi, gdzie ryzyko stanów zapalnych jest wyższe. Rekomendacje te są zgodne z zaleceniami towarzystw stomatologicznych, które podkreślają znaczenie naturalnych środków w poprawie stanu zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 11

Asystent zauważył, że podopieczna nie chce ostatnio rozmawiać, często płacze, czuje się niewiele warta, narzeka na brak sił, brak apetytu, problemy ze snem i bóle żołądka. Na co mogą wskazywać te objawy?

A. Na przemęczenie

B. Na manię

C. Na niestrawność

D. Na depresję

Opisane dolegliwości podopiecznej, takie jak uczucie niskiej wartości, płaczliwość, brak energii, problemy ze snem oraz dolegliwości żołądkowe, mogą być symptomami depresji, która jest poważnym zaburzeniem psychicznym. Osoby cierpiące na depresję często odczuwają przewlekły smutek, co może prowadzić do wycofania się z interakcji społecznych i obniżenia ogólnej jakości życia. W praktyce, ważne jest, aby rozpoznać te objawy i zrozumieć ich potencjalny wpływ na codzienne funkcjonowanie podopiecznych. Warto współpracować z zespołem terapeutycznym, aby wdrożyć odpowiednie strategie wsparcia, takie jak psychoterapia, która może pomóc w zrozumieniu przyczyn depresji oraz ułatwić osobie zbudowanie pozytywnego obrazu siebie. Ponadto, istotne jest monitorowanie symptomów somatycznych, takich jak dolegliwości żołądkowe, które często współwystępują z problemami psychicznymi. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, interwencje powinny być dostosowane indywidualnie, co zwiększa ich skuteczność.

Pytanie 12

Podopieczna jest osobą samotną, otrzymującą niewielką rentę. W mieszkaniu doszło do awarii pieca gazowego. Kobieta nie ma funduszy na zakup nowego urządzenia. W tej sytuacji asystent powinien pomóc podopiecznej w złożeniu dokumentów do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, aby uzyskać wsparcie finansowe.

A. celowego

B. mieszkaniowego

C. wyrównawczego

D. okresowego

Odpowiedź 'celowego' jest prawidłowa, ponieważ zasiłek celowy jest przeznaczony na sfinansowanie konkretnych wydatków, takich jak zakup sprzętu grzewczego, gdy osoba w trudnej sytuacji finansowej nie jest w stanie pokryć tych kosztów. Tego rodzaju zasiłek może być przyznany przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w sytuacjach, gdy istnieje pilna potrzeba wsparcia. Przykładem zastosowania zasiłku celowego może być pomoc w zakupie nowych urządzeń grzewczych lub innych podstawowych artykułów niezbędnych do życia, co jest zgodne z zasadami wsparcia społecznego. W praktyce, asystent powinien pomóc podopiecznej w przygotowaniu niezbędnych dokumentów, co może obejmować wnioski o pomoc finansową oraz zaświadczenia dotyczące jej sytuacji finansowej. Warto również podkreślić znaczenie współpracy z lokalnymi instytucjami, ponieważ podejmowanie działań w takich sytuacjach nie tylko wspiera osoby potrzebujące, ale również buduje silniejsze społeczności. Istotne jest, aby asystenci społeczni byli dobrze poinformowani o dostępnych formach pomocy oraz o procedurach ich uzyskiwania, co przyczynia się do efektywności świadczonych usług.

Pytanie 13

85-letni mężczyzna podczas spaceru w parku powiedział asystentowi, że odczuwa kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej, zawroty głowy i trudności w oddychaniu. Jakie schorzenie mogą sugerować te objawy?

A. problemy z pracą serca

B. udar mózgu

C. zaburzenia trawienia

D. udar cieplny

Kołatanie serca, ucisk w klatce piersiowej, zawroty głowy oraz duszność to objawy, które mogą wskazywać na zaburzenia pracy serca, takie jak arytmie, choroba wieńcowa czy nawet zawał serca. W przypadku starszych pacjentów, takich jak 85-letni podopieczny, ryzyko wystąpienia tych schorzeń jest znacznie wyższe z uwagi na naturalny proces starzenia się organizmu oraz obecność potencjalnych chorób współistniejących. Osoby z chorobami serca często doświadczają podobnych objawów, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, jeśli nie zostaną podjęte odpowiednie kroki. W praktyce, ważne jest, aby asystenci i opiekunowie byli wyczuleni na te symptomy i niezwłocznie reagowali, stosując się do zaleceń medycznych oraz procedur pierwszej pomocy. Zgodnie z najlepszymi praktykami, w przypadku wystąpienia takich objawów powinno się niezwłocznie powiadomić służby medyczne oraz, jeśli to możliwe, monitorować stan pacjenta do czasu przybycia pomocy.

Pytanie 14

Jak asystent powinien reagować w sytuacji, gdy podopieczny jest zdezorientowany i zagubiony?

A. Zignorować sytuację i przejść do następnych zadań

B. Zwrócić się o pomoc do innych bez próby rozwiązania problemu

C. Pozostawić podopiecznego samego, aby się uspokoił

D. Zapewnić spokojne otoczenie i cierpliwie wyjaśnić sytuację

W sytuacji, gdy podopieczny jest zdezorientowany i zagubiony, najważniejsze jest stworzenie spokojnego i bezpiecznego otoczenia. Asystent powinien przede wszystkim zachować spokój, co pozwoli na uspokojenie osoby potrzebującej pomocy. Cierpliwe wyjaśnienie sytuacji i zapewnienie, że wszystko jest pod kontrolą, pomaga zredukować stres i niepokój. Ważne jest, aby komunikować się w sposób jasny i zrozumiały, dostosowując język do poziomu zrozumienia podopiecznego. Dobrym przykładem może być wzięcie podopiecznego za rękę, jeśli jest to odpowiednie, i spokojne tłumaczenie, co się dzieje, co pozwala na odzyskanie orientacji i pewności siebie. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami niepełnosprawnymi, gdzie kluczowe znaczenie ma empatia, zrozumienie i odpowiednia komunikacja. W ten sposób asystent przyczynia się do budowania zaufania i poczucia bezpieczeństwa u podopiecznego, co jest fundamentem skutecznej opieki.

Pytanie 15

Aby ułatwić pacjentowi usuwanie wydzieliny z dróg oddechowych, w jaki sposób asystent powinien przeprowadzić oklepywanie pleców?

A. od szczytu płuc wzdłuż żeber do podstawy klatki piersiowej

B. od podstawy klatki piersiowej wzdłuż kręgosłupa

C. od szczytu płuc wzdłuż łopatek

D. od podstawy klatki piersiowej wzdłuż żeber do szczytu płuc

Podane odpowiedzi przedstawiają różne koncepcje dotyczące techniki oklepywania pleców, jednak każda z nich zawiera fundamentalne błędy w podejściu do udrażniania dróg oddechowych. Odpowiedź sugerująca oklepywanie od szczytu płuc wzdłuż przebiegu żeber do podstawy klatki piersiowej nie uwzględnia kierunku, w którym należy przemieszczać wydzielinę. W rzeczywistości, przesuwanie wydzieliny w przeciwnym kierunku może prowadzić do jej zatykania górnych dróg oddechowych, co jest niebezpieczne i nieefektywne. Kolejna koncepcja, czyli oklepywanie od podstawy klatki piersiowej wzdłuż kręgosłupa, również nie jest prawidłowa, ponieważ kręgosłup nie jest odpowiednim punktem odniesienia dla skutecznego udrażniania dróg oddechowych. Z kolei technika oklepywania wzdłuż łopatek pomija kluczowe obszary klatki piersiowej odpowiedzialne za akumulację wydzieliny. W praktyce medycznej kluczowe jest zastosowanie technik opartej na dowodach, gdzie każda decyzja terapeutyczna powinna być oparta na znajomości anatomii i fizjologii układu oddechowego. Dlatego istotne jest, aby unikać błędów wynikających z niepełnego zrozumienia mechaniki odkrztuszania oraz zapewnić pacjentowi najbardziej efektywne wsparcie w usuwaniu wydzieliny.

Pytanie 16

Jaki sprzęt powinien zebrać asystent, gdy przeprowadza ćwiczenia wzmacniające z obciążeniem dla górnych partii ciała z pacjentem?

A. Hantle oraz piłka lekarska

B. Zestaw do ćwiczeń z użyciem podwieszek

C. Zestaw do ćwiczeń z użyciem dłoni

D. Wałki do treningu w odciążeniu

Stanowisko do ćwiczeń na podwieszkach, rolki do ćwiczeń w odciążeniu oraz stanowisko do ćwiczeń manualnych to narzędzia, które są użyteczne w określonych kontekstach, jednak nie są odpowiednie dla ćwiczeń czynnych z obciążeniem kończyn górnych. Stanowisko do ćwiczeń na podwieszkach może być stosowane w przypadkach, gdy konieczne jest odciążenie stawów, co jest niezbędne w rehabilitacji po kontuzjach, ale nie sprzyja intensywnemu wzmacnianiu mięśni. Rolki do ćwiczeń w odciążeniu, z kolei, są używane głównie w celu redukcji obciążenia stawów, co może ograniczać rozwój siły mięśniowej i nie odpowiada na potrzeby związane z aktywnym wzmacnianiem. Stanowisko do ćwiczeń manualnych koncentruje się na precyzyjnych ruchach i rehabilitacji manualnej, a nie na ogólnym wzmocnieniu mięśni kończyn górnych. W rezultacie, wybierając te opcje, asystent może nie osiągnąć zamierzonych efektów w zakresie poprawy siły i funkcji ruchowych. Typowym błędem jest mylenie celów rehabilitacji, gdzie aktywne wzmacnianie kończyn górnych wymaga pełnego obciążenia, a nie ich odciążania. Właściwy dobór narzędzi i metod jest kluczowy dla efektywności terapeutycznej.

Pytanie 17

Z której skali asystent powinien skorzystać, aby ocenić ryzyko wystąpienia odleżyn?

A. Becka

B. Tannera

C. Glasgow

D. Norton

Skala Norton jest narzędziem stworzonym do oceny ryzyka wystąpienia odleżyn, które jest szeroko stosowane w opiece zdrowotnej. Opracowana w 1962 roku przez specjalistów w dziedzinie pielęgniarstwa, skala ta ocenia pięć kluczowych czynników: stan fizyczny pacjenta, stan psychiczny, aktywność, mobilność oraz odżywianie. Każdy z tych czynników jest oceniany w skali od 1 do 4, a suma punktów przyznawanych w tych obszarach daje ogólną wartość wskazującą na stopień narażenia pacjenta na powstawanie odleżyn. W praktyce, osoby z wynikiem poniżej 14 punktów uznawane są za osoby z wysokim ryzykiem wystąpienia odleżyn, co wymaga wdrożenia szczególnych strategii zapobiegawczych, takich jak zmiana pozycji, stosowanie materacy przeciwodleżynowych oraz odpowiednia pielęgnacja skóry. Dzięki zastosowaniu skali Norton, zespoły opieki zdrowotnej mogą skutecznie identyfikować pacjentów z wyższym ryzykiem oraz podejmować odpowiednie działania, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się standardami opieki zdrowotnej.

Pytanie 18

Jakie formy spędzania wolnego czasu należy proponować 16-letniej osobie z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną, która porusza się samodzielnie i ma nadwagę?

A. Seanse telewizyjne, ćwiczenia na siłowni, gry karciane

B. Aktywne gry, spacerowanie, zajęcia pływackie

C. Wędrówki, gotowanie w grupie, seanse filmowe

D. Lektura książek, słuchanie muzyki, spotkania z przyjaciółmi

Wybrałeś odpowiedź, która obejmuje różne aktywności, jak gry ruchowe, spacery i pływanie. Uważam, że to naprawdę dobra opcja dla 16-letniej osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością intelektualną. Te aktywności są dostosowane do jej możliwości, a przy tym są super dla zdrowia. Gry ruchowe, takie jak taniec czy zabawy z piłką, można łatwo dopasować do sprawności i pomagają rozwijać umiejętności społeczne. Spacery są proste do zorganizowania, nie potrzebują specjalnego sprzętu, więc można je robić prawie wszędzie, co czyni je super pomysłem na spędzenie czasu. Co do pływania, to ekstra forma aktywności – pomaga się zrelaksować, rozwija koordynację, a także nie obciąża stawów, co jest ważne, jeśli ktoś ma nadwagę. No i takie zajęcia są zgodne z tym, co zaleca WHO, czyli regularny ruch jest kluczowy dla zdrowia młodzieży.

Pytanie 19

Jaką dietę powinien zaproponować asystent osobie cierpiącej na otyłość i nadciśnienie tętnicze?

A. łatwostrawną i wysokosodową

B. o niskiej zawartości błonnika oraz z ograniczeniem użycia przypraw

C. wysokobiałkową przy jednoczesnym zmniejszeniu spożycia soli

D. niskokaloryczną wraz z redukcją spożycia soli

Wybór diety bogatobiałkowej i ograniczenie soli to w sumie zły pomysł dla osoby z otyłością i nadciśnieniem. Dieta bogatobiałkowa, chociaż w niektórych sytuacjach może być ok, to zazwyczaj prowadzi do zbyt dużego spożycia kalorii, co jest naprawdę niebezpieczne dla osób z nadwagą. A jak się je więcej białka, zwłaszcza tego zwierzęcego, to przez to dostarczasz też dużo tłuszczów nasyconych, co może szkodzić sercu. Poza tym, lekkostrawna dieta bogatosodowa też nie działa, bo więcej sodu podnosi ciśnienie. To nie jest to, czego potrzebują osoby z nadciśnieniem. Eksperymentowanie z dietą ubogoresztkową w przypadku otyłości i nadciśnienia nie ma sensu, bo to nie pomaga schudnąć ani nie poprawia ciśnienia. Warto być czujnym i nie dać się nabrać na diety, które wyglądają na korzystne, ale nie zgadzają się z tym, co mówią aktualne badania i wytyczne w kwestii żywienia.

Pytanie 20

W jakim dokumencie można znaleźć informacje o stopniu niepełnosprawności oraz symbolu przyczyny związanej z tą niepełnosprawnością?

A. W orzeczeniu dotyczącym konieczności przeprowadzenia rehabilitacji medycznej wydanym przez lekarza rzeczoznawcę z Kasy Ubezpieczenia Rolniczego

B. W orzeczeniu o niezdolności do pracy wydanym przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

C. W orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności wydanym przez Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności

D. W orzeczeniu o potrzebie kształcenia specjalnego wydanym przez Poradnię Psychologiczno-Pedagogiczną

Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności jest kluczowym dokumentem w systemie wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Zawiera ono szczegółowe informacje na temat stopnia funkcjonowania osoby oraz symbol przyczyny niepełnosprawności, co jest niezbędne do uzyskania odpowiednich świadczeń oraz wsparcia. Przykładowo, taki dokument może być wymagany przy ubieganiu się o dofinansowanie do rehabilitacji czy dostosowania miejsca pracy. Standardy w tej dziedzinie wskazują, że orzeczenie powinno być wydawane na podstawie kompleksowej oceny, która uwzględnia zarówno aspekty medyczne, jak i społeczne. W praktyce, znajomość treści tego orzeczenia jest niezbędna dla asystentów i pracowników socjalnych, aby mogli skutecznie wspierać podopiecznych w ich dążeniu do pełnej integracji społecznej i zawodowej, a także w dostępie do edukacji i ochrony zdrowia.

Pytanie 21

Jak określa się stan, gdy u pacjenta po urazie rdzenia kręgowego występuje ograniczona zdolność ruchu w kończynach dolnych?

A. triplegią

B. paraplegią

C. monoplegią

D. hemiplegią

Paraplegia to taki medyczny termin, który opisuje stan, w którym mamy do czynienia z niedowładem kończyn dolnych. Zazwyczaj zdarza się to przez uraz rdzenia kręgowego, głównie w okolicach piersiowych lub lędźwiowych. Osoby z tym schorzeniem mogą mieć problem z kontrolowaniem nóg, co znacząco wpływa na ich codzienne życie i poruszanie się. W rehabilitacji ważne jest, żeby jak najszybciej wprowadzić programy terapeutyczne, takie jak fizjoterapia czy terapia zajęciowa, które są kluczowe, żeby poprawić jakość życia pacjentów i uniknąć różnych powikłań, jak na przykład odleżyny czy zanik mięśni. Z tego, co wiem, Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) podkreśla, jak istotne jest całościowe podejście do pacjenta – chodzi nie tylko o ciało, ale też o stan psychiczny. Dobrze jest znać temat paraplegii, bo to pomaga specjalistom w lepszym planowaniu pomocy dla pacjentów i ich przystosowaniu się do nowej rzeczywistości.

Pytanie 22

Które z poniższych działań jest kluczowe w profilaktyce odleżyn u pacjenta leżącego?

A. zmiana pozycji ciała co 2 godziny

B. umieszczenie pacjenta w pozycji półsiedzącej lub siedzącej

C. użycie dużych ilości talku, pudru i zasypki

D. korzystanie z podkładów gumowych

Zmiana pozycji ciała co 2 godziny jest kluczowym elementem w zapobieganiu odleżynom u osób obłożnie chorych. Regularne przestawianie pacjenta zmniejsza ryzyko ucisku na ciertas partie ciała, co może prowadzić do powstawania odleżyn. Długotrwałe przebywanie w jednej pozycji prowadzi do niedokrwienia tkanek, a tym samym do ich uszkodzenia. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentami obłożnie chorymi, zaleca się nie tylko zmianę pozycji, ale także korzystanie z odpowiednich poduszek i materacy, które pomagają rozłożyć ciężar ciała. Przykładowo, ułożenie pacjenta w pozycji bocznej z użyciem poduszek do podparcia może wspierać prawidłowe krążenie krwi. Warto również monitorować stan skóry pacjenta, aby wcześnie zauważyć ewentualne oznaki początkowych odleżyn, takie jak zaczerwienienia czy zmiany w teksturze skóry. Dbanie o regularne zmiany pozycji jest zatem nie tylko praktycznym działaniem, ale także zgodnym z najlepszymi praktykami w opiece zdrowotnej.

Pytanie 23

Aby uzyskać dofinansowanie na udział w turnusie rehabilitacyjnym, gdzie asystent powinien poinstruować podopiecznego, aby złożył wniosek?

A. Narodowy Fundusz Zdrowia

B. Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie

C. Powszechny Zakład Ubezpieczeń

D. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

Wniosek o dofinansowanie do uczestnictwa w turnusie rehabilitacyjnym powinien być składany do Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie (PCPR), które jest odpowiedzialne za realizację usług wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami. PCPR pełni kluczową rolę w lokalnych społecznościach, umożliwiając dostęp do różnych form wsparcia, w tym dofinansowań do rehabilitacji. W praktyce, osoba podopieczna powinna skonsultować się z pracownikiem PCPR w celu uzyskania szczegółowych informacji o dostępnych programach oraz niezbędnych dokumentach do złożenia wniosku. Dobre praktyki wskazują, że współpraca z PCPR może ułatwić proces ubiegania się o pomoc, a także pozwolić na skorzystanie z innych form wsparcia, takich jak szkolenia czy doradztwo zawodowe. Należy również pamiętać, że terminy składania wniosków i wymogi mogą się różnić w zależności od lokalizacji, dlatego warto na bieżąco sprawdzać informacje na stronie internetowej odpowiedniego PCPR."

Pytanie 24

Podczas wizyty opiekun zaobserwował u pacjenta nagłe osłabienie siły mięśni po prawej stronie, opadnięcie kącika ust oraz niewyraźną mowę. Zauważono także trudności z połykaniem, a pacjent dusił się. Co mogą sugerować te objawy?

A. atak serca

B. udar mózgu

C. zapalanie opon mózgowo-rdzeniowych

D. chorobę Parkinsona

Udar mózgu, znany również jako udar niedokrwienny lub krwotoczny, to stan nagły, w którym dochodzi do uszkodzenia tkanki mózgowej na skutek zaburzeń krążenia krwi. Objawy zaobserwowane u podopiecznego, takie jak osłabienie siły kończyn po prawej stronie, opadanie kącika ust i bełkotliwa mowa, są klasycznymi symptomami udaru, wskazującymi na uszkodzenie lewej półkuli mózgu, odpowiedzialnej za funkcje motoryczne i językowe po prawej stronie ciała. Problemy z połykaniem i krztuszenie się sugerują zaangażowanie mechanizmów neurologicznych odpowiedzialnych za kontrolę mięśni, co jest również charakterystyczne dla udarów. W praktyce, kluczowe jest szybkie rozpoznanie udaru, aby umożliwić podanie leczenia trombolitycznego w ciągu pierwszych godzin od wystąpienia objawów, co może znacznie poprawić rokowanie pacjenta. Dobre praktyki w opiece nad osobami starszymi obejmują regularne monitorowanie ich stanu zdrowia oraz edukację w zakresie objawów udaru, co umożliwia szybką interwencję.

Pytanie 25

Asystent planuje aktywności dla osoby z afazją po udarze. Jakie podejście jest najwłaściwsze?

A. Ograniczenie interakcji z otoczeniem

B. Skupienie się wyłącznie na ćwiczeniach fizycznych

C. Zachęcanie do ćwiczeń logopedycznych i komunikacyjnych

D. Unikanie tematów związanych z mową

Podejście polegające na zachęcaniu do ćwiczeń logopedycznych i komunikacyjnych jest kluczowe w pracy z osobą z afazją po udarze. Afazja to zaburzenie mowy, które może znacznie wpłynąć na jakość życia pacjenta, dlatego istotne jest, aby skoncentrować się na działaniach wspierających odbudowę umiejętności komunikacyjnych. Terapia logopedyczna może pomóc w poprawie zdolności werbalnych, a także wzmocnić umiejętności rozumienia i ekspresji językowej. Regularne ćwiczenia komunikacyjne mogą obejmować zarówno zadania werbalne, jak i niewerbalne, które pomagają w redukcji lęku związanego z mówieniem. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują dostosowanie ćwiczeń do indywidualnych potrzeb pacjenta, co może znacząco przyspieszyć proces rehabilitacji. Ponadto, włączenie nowoczesnych technologii, takich jak aplikacje wspierające mówienie, może stanowić dodatkowe wsparcie. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby, które regularnie uczestniczą w takich ćwiczeniach, często osiągają znaczną poprawę w zdolności komunikacyjnych i pewności siebie.

Pytanie 26

Które z poniższych objawów są charakterystyczne dla choroby Parkinsona?

A. spowolnione ruchy, problemy z utrzymaniem równowagi, drżenie kończyn górnych

B. spowolnione ruchy, sztywność szyi, skurcze rąk

C. niekontrolowane ruchy mięśni, drżenie głowy, sztywność kończyn górnych

D. problemy z utrzymaniem równowagi, sztywność szyi, specyficzny chód

Poprawna odpowiedź wskazuje na trzy podstawowe objawy choroby Parkinsona: spowolnienie ruchowe, zaburzenia równowagi oraz drżenie rąk. Spowolnienie ruchowe, znane również jako bradykinezja, jest jednym z kluczowych objawów Parkinsona i odnosi się do zmniejszenia tempa wykonywanych ruchów. W praktyce może to prowadzić do trudności w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak pisanie czy ubieranie się. Zaburzenia równowagi są następstwem uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego i mogą prowadzić do częstych upadków. Drżenie rąk, często pierwszym zauważanym objawem, występuje w spoczynku i może być uciążliwe dla pacjentów, wpływając na ich jakość życia. W diagnostyce i leczeniu choroby Parkinsona istotne jest uwzględnienie tych objawów w kontekście kompleksowego podejścia, obejmującego zarówno farmakoterapię, jak i terapię fizyczną oraz ergoterapię, co jest zgodne z aktualnymi standardami leczenia w neurologii.

Pytanie 27

Na czym opiera się ergoterapia?

A. na użyciu technik plastycznych w leczeniu

B. na śledzeniu filmów i czytaniu literatury

C. na wykorzystaniu tańca jako metody terapeutycznej

D. na prowadzeniu treningów z zakresu umiejętności społecznych

Ergoterapia, jako dziedzina zajmująca się wspieraniem osób w osiąganiu autonomii w codziennym życiu, rzeczywiście kładzie duży nacisk na trening umiejętności społecznych. Taki trening ma na celu rozwijanie kompetencji interpersonalnych, które są kluczowe dla efektywnego funkcjonowania w społeczeństwie. Na przykład, osoby uczestniczące w programach ergoterapeutycznych mogą uczyć się technik komunikacyjnych, asertywności oraz rozwiązywania konfliktów, co przyczynia się do ich lepszego przystosowania w środowisku społecznym. W ramach ergoterapii wykorzystywane są różnorodne metody, które angażują pacjentów w aktywności społeczne, takie jak grupy wsparcia czy warsztaty umiejętności społecznych, co pozwala im na praktyczne zastosowanie nabywanych umiejętności. W zgodzie z aktualnymi standardami branżowymi, takie podejście nie tylko poprawia jakość życia pacjentów, ale również wspiera ich integrację w społeczności.

Pytanie 28

U pacjenta z chorobą Parkinsona od jakiegoś czasu pojawiają się trudności z utrzymaniem równowagi. Co można zrobić, aby ułatwić mu poruszanie się?

A. zapewnić mu obuwie ortopedyczne

B. zaopatrzyć go w wózek inwalidzki

C. zaopatrzyć go w chodzik

D. aplikować mu ortezy do chodzenia

Zaopatrzenie podopiecznego z chorobą Parkinsona w balkonik jest kluczowe dla poprawy jego mobilności oraz bezpieczeństwa w codziennym funkcjonowaniu. Balkonik, jako urządzenie wspomagające, dostarcza pacjentowi stabilności oraz wsparcia potrzebnego przy poruszaniu się, co jest szczególnie istotne w przypadku zaburzeń równowagi charakterystycznych dla tej choroby. Dzięki szerokiej podstawie, balkonik umożliwia równomierne rozłożenie ciężaru ciała oraz zmniejsza ryzyko upadków, które mogą prowadzić do poważnych kontuzji. Przykładem praktycznego zastosowania balkoników jest ich wyposażenie w dodatkowe uchwyty, które pozwalają chorym na łatwiejsze wstawanie z pozycji siedzącej, co jest istotne w codziennym funkcjonowaniu. Dodatkowo, wiele balkonów jest dostosowanych do użytkowania zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz, co umożliwia pacjentowi swobodne przemieszczanie się w różnych warunkach. W kontekście dobrych praktyk, zaleca się, aby balkonik był dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta, co powinno być skonsultowane z terapeutą zajęciowym lub fizjoterapeutą, aby zapewnić maksymalną efektywność i bezpieczeństwo jego użytkowania.

Pytanie 29

Jak powinien zachować się pacjent po operacji stawu biodrowego, korzystający z dwóch kul łokciowych, podczas wchodzenia po schodach?

A. umieścić jedną kulę na wyższym stopniu, potem zrobić pierwszy krok kończyną niesprawną i dodać kończynę sprawną oraz drugą kulę

B. oprzeć się na kulach, potem zrobić pierwszy krok kończyną sprawną i dodać kończynę niesprawną oraz kule

C. oprzeć się na kulach, potem zrobić pierwszy krok kończyną niesprawną i dodać kończynę sprawną oraz kule

D. umieścić kule na wyższym stopniu, potem zrobić pierwszy krok kończyną sprawną i dodać kończynę niesprawną

Niektóre podejścia do wchodzenia po schodach po operacji stawu biodrowego mogą być niebezpieczne i nieefektywne. Wybór wsparcia na kulach oraz kolejność stawiania kroków mają kluczowe znaczenie dla zachowania równowagi i bezpieczeństwa. W jednym z zaproponowanych rozwiązań sugeruje się, aby najpierw wesprzeć się na kulach, a następnie postawić krok kończyną niesprawną. To podejście jest problematyczne, ponieważ kończyna niesprawna nie jest w stanie zapewnić odpowiedniego wsparcia i stabilności, co może prowadzić do upadku lub dodatkowych kontuzji. Innym przykładem jest sugerowanie postawienia kul na stopniu wyżej przed wykonaniem kroku kończyną sprawną. Takie działanie nie tylko utrudnia stabilizację, ale również zwiększa ryzyko urazu w przypadku utraty równowagi. Warto także zauważyć, że dostawienie kończyny niesprawnej po postawieniu kroku kończyną sprawną może prowadzić do nadmiernego obciążenia stawu biodrowego, co jest niebezpieczne w procesie rehabilitacji. W praktyce terapeutycznej istotne jest, aby każdy ruch był przemyślany i ukierunkowany na minimalizację ryzyka oraz maksymalizację efektywności, co czyni proponowane błędne strategie nieodpowiednimi w kontekście rehabilitacji pooperacyjnej.

Pytanie 30

Jakie wyposażenie należy zamontować w kuchni dla osoby na wózku inwalidzkim, aby była samodzielna?

A. uchylne szafki stojące oraz dodatkową deskę do krojenia

B. wiszące szafki i jednolity blat w kuchni

C. blat kuchenny umieszczony na poziomie około 80 cm oraz wysuwaną deskę do krojenia

D. blat na wyspie o wysokości około 110 cm

Blat kuchenny na wysokości około 80 cm jest zgodny z rekomendacjami dotyczącymi projektowania przestrzeni kuchennych dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich. Tego rodzaju wysokość blatu umożliwia wygodne korzystanie z niego zarówno w pozycji siedzącej, jak i stojącej, co jest kluczowe dla samodzielności użytkowników. Dodatkowo, wysuwana deska do krojenia to innowacyjne rozwiązanie, które zwiększa funkcjonalność przestrzeni roboczej, oferując bardziej dostępne miejsce do przygotowywania posiłków. W praktyce, odpowiednie dostosowanie kuchni może wymagać również zastosowania specjalnych uchwytów oraz wyposażenia, które ułatwia dostęp do sprzętów i akcesoriów kuchennych. Standardy projektowe, takie jak zasady dostępności określone w normach ISO 21542, podkreślają istotność dostosowywania przestrzeni do różnych potrzeb użytkowników, co przyczynia się do zachowania ich niezależności i komfortu w codziennym życiu. Przy prawidłowym zaprojektowaniu kuchni, osoby z ograniczeniami ruchowymi mogą efektywnie uczestniczyć w przygotowywaniu posiłków, co ma pozytywny wpływ na ich samopoczucie i jakość życia.

Pytanie 31

Które z wymienionych pojęć charakteryzuje się takimi objawami jak: nadmierna pewność siebie, ignorowanie niebezpieczeństw, szybkie tempo myślenia, brak odczuwania zmęczenia oraz nadmierna gadatliwość?

A. katatonicznej schizofrenii

B. manii

C. zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych

D. stanów depresyjnych

Odpowiedzi dotyczące nerwicy natręctw i zespołu depresyjnego nie mają związku z opisywanymi objawami. Nerwica natręctw, znana także jako zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, wiąże się głównie z obecnością natrętnych myśli (obsesji) oraz powtarzających się zachowań (kompulsyjnych), których celem jest redukcja niepokoju. Osoby z nerwicą natręctw często doświadczają lęku i niepokoju, co jest sprzeczne z objawami maniakalnymi, które charakteryzują się euforią i wysoką energią. Z kolei zespół depresyjny manifestuje się obniżonym nastrojem, brakiem energii, apatią i pesymizmem, co również jest diametralnie różne od symptomów manii. Ostatnia z odpowiedzi, schizofrenia katatoniczna, odnosi się do szczególnego podtypu schizofrenii, gdzie dominują objawy katatoniczne, takie jak sztywność mięśniowa czy poczucie obojętności. Schizofrenia nie jest związana z podwyższonym nastrojem ani nadmierną aktywnością, co wyraźnie różni ją od zespołu maniakalnego. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wybierania niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie objawów afektywnych z lękowymi lub psychotycznymi, co może wynikać z braku znajomości specyfiki poszczególnych zaburzeń oraz ich symptomatologii. Zrozumienie różnic między tymi zaburzeniami jest kluczowe dla ich skutecznej diagnozy oraz leczenia.

Pytanie 32

Podopieczna pisze krótkie artykuły o tematyce społecznej, które są publikowane w lokalnych gazetach. Asystent wspiera ją w spełnianiu której potrzeby, pomagając w wyborze książek z biblioteki lub w zakupie nowych?

A. samorealizacji

B. bezpieczeństwa

C. przynależności

D. kontaktu

Odpowiedź 'samorealizacji' jest w porządku. Działalność podopiecznej, która pisze i czyta felietony, to świetny przykład na to, jak można się rozwijać i wyrażać siebie. Samorealizacja to w końcu to, co wszyściutkim nam w duszy gra, czyli spełnianie wewnętrznych potrzeb, które pchają nas do osiągania czegoś, twórczości i odkrywania swojego potencjału. W przypadku podopiecznej, jej pomocnik rzeczywiście daje jej możliwość dostępu do książek i materiałów, które inspirują ją do działania. Na przykład, organizowanie czasopism z analizami społecznymi to fajny pomysł na zdobywanie wiedzy, a przy okazji może też motywować do pisania. Z pomocą asystenta, podopieczna ma szansę brać udział w warsztatach literackich, co zdecydowanie pozwala jej jeszcze lepiej rozwijać swoje umiejętności. Warto wiedzieć, że w branży wsparcia osób z niepełnosprawnościami, istotne jest, żeby promować aktywność tych ludzi w kierunku ich celów rozwojowych, a to naprawdę poprawia jakość życia. Fajnie, że wspieranie samorealizacji jest nie tylko korzystne, ale i zgodne z dobrymi praktykami pracy z osobami, które potrzebują pomocy.

Pytanie 33

Jaki sprzęt ortopedyczny jest zalecany dla osoby po udarze mózgu, która doświadcza zaburzeń równowagi i znacznego niedowładu po jednej stronie ciała, aby umożliwić jej poruszanie się na większe odległości?

A. gorset na odcinek piersiowo-lędźwiowy

B. kula na łokieć

C. wózek inwalidzki

D. chodzik

Wybór nieodpowiedniego sprzętu do rehabilitacji osób po udarze mózgu z niedowładem połowiczym i zaburzeniami równowagi może prowadzić do dalszych komplikacji i nieefektywnej rehabilitacji. Kule łokciowe, choć mogą być przydatne w niektórych sytuacjach, nie są optymalnym rozwiązaniem dla pacjentów z dużym niedowładem. Przede wszystkim wymagają one znacznej siły ramion i dobrego poczucia równowagi, co w przypadku omawianej grupy pacjentów jest często problematyczne. Możliwość upadku jest znacznie zwiększona, co może prowadzić do dodatkowych urazów. Gorset piersiowo-lędźwiowy, choć wspomaga stabilizację kręgosłupa, nie jest przeznaczony do wspomagania mobilności. Jego głównym celem jest ograniczenie ruchomości w obrębie kręgosłupa, co w przypadku potrzeby przemieszczania się nie przynosi korzyści. Balkonik, z kolei, może być użyteczny w rehabilitacji, jednak nie jest idealnym rozwiązaniem dla osób z poważnymi problemami z równowagą. Wymaga on od użytkownika pewnej sprawności fizycznej i stabilności, której osoby po udarze często nie mają. W konsekwencji, wybierając nieodpowiedni sprzęt, możemy nie tylko utrudnić pacjentowi codzienne funkcjonowanie, ale także opóźnić efekty rehabilitacji, co jest sprzeczne z nowoczesnymi standardami opieki nad pacjentami z udarami mózgu.

Pytanie 34

Osoba z niepełnosprawnością rozlała gorącą herbatę na udo, powodując powstanie pęcherzy. Jakie działanie powinien podjąć asystent w ramach pierwszej pomocy?

A. schładzać oparzenie bieżącą zimną wodą przez minimum 10 minut

B. zdezynfekować oparzone miejsce i nałożyć sterylny opatrunek

C. nałożyć kompres z białka jaja kurzego na oparzone miejsce na przynajmniej 20 minut

D. posmarować oparzenie oliwką i podać środek przeciwbólowy

Odpowiedź wskazująca na polewanie miejsca oparzenia zimną wodą przez co najmniej 10 minut jest zgodna z rekomendacjami ekspertów w zakresie udzielania pierwszej pomocy. Schładzanie oparzonego miejsca wodą ma na celu obniżenie temperatury skóry, co minimalizuje uszkodzenia tkanek oraz zmniejsza ból. Woda powinna być zimna, ale nie lodowata, aby uniknąć dodatkowych uszkodzeń skóry. Zastosowanie wody w takim przypadku jest uznawane za standardową procedurę, gdyż pozwala na szybkie złagodzenie objawów oraz ograniczenie ryzyka powikłań, takich jak infekcje. Ponadto, w przypadku poważnych oparzeń, schłodzenie może również opóźnić rozwój bólu, co jest istotne w kontekście komfortu pacjenta. Zgodnie z wytycznymi takich organizacji jak American Burn Association, polewanie wodą jest pierwszym krokiem w postępowaniu z oparzeniami, co czyni tę odpowiedź prawidłową.

Pytanie 35

Zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu, spadek masy ciała, uczucie zmęczenia i senność, częste infekcje grzybicze, to typowe symptomy której choroby?

A. osteoporozy

B. choroby wrzodowej

C. cukrzycy

D. niewydolności krążenia

Wzmożone pragnienie, częste oddawanie moczu, utrata wagi, zmęczenie i senność oraz nawracające infekcje grzybicze to klasyczne objawy cukrzycy, szczególnie w przypadku cukrzycy typu 1. Wzmożone pragnienie związane jest z wysokim poziomem glukozy we krwi, co prowadzi do osmotycznego działania w nerkach i zwiększonej produkcji moczu. Częste oddawanie moczu, znane jako poliuria, jest odpowiedzią organizmu na nadmiar glukozy, którą nerki próbują usunąć. Utrata wagi może występować, gdy organizm zamiast glukozy używa tłuszczy jako źródła energii. Zmęczenie i senność są wynikiem braku odpowiedniej ilości energii, którą organizm może uzyskać z glukozy. Infekcje grzybicze są częstsze u osób z cukrzycą z powodu obniżonej odporności oraz zwiększonej glukozy w płynach ustrojowych, co sprzyja rozwojowi patogenów. Rozpoznanie i wczesne leczenie cukrzycy są kluczowe dla zapobiegania poważnym powikłaniom, a zalecane są regularne badania poziomu glukozy oraz edukacja pacjentów w zakresie zdrowego stylu życia oraz samokontroli.

Pytanie 36

Zespół ds. orzekania o niepełnosprawności powiatu ustalił, że osoba jest niepełnosprawna w umiarkowanym stopniu. Co to oznacza?

A. posiada ograniczenia w pracy, które mogą być zrekompensowane przez narzędzia ortopedyczne, pomoce dodatkowe lub techniczne

B. ma znacznie ograniczoną zdolność do wykonywania pracy

C. nie może pracować lub może pracować tylko w chronionych warunkach pracy albo potrzebuje czasowej lub częściowej pomocy innych osób

D. nie może pracować lub może pracować w chronionych warunkach pracy i wymaga ciągłej oraz długotrwałej opieki innych osób

Odpowiedź wskazująca na to, że osoba jest niezdolna do pracy lub zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej, a także wymaga czasowej lub częściowej pomocy innych osób, jest zgodna z definicją niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Taki status oznacza, że osoba może potrzebować wsparcia w codziennych czynnościach, co może obejmować pomoc przy wykonywaniu zadań zawodowych oraz w życiu codziennym. W praktyce osoby z umiarkowaną niepełnosprawnością często mają możliwość pracy, ale w warunkach specjalnie przystosowanych, co jest zgodne z założeniami integracji społecznej i zawodowej osób z niepełnosprawnością. Przykładem mogą być stanowiska pracy w zakładach pracy chronionej, gdzie są oferowane odpowiednie warunki, które umożliwiają realizację zadań zawodowych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, pracodawcy są zobowiązani do dostosowania miejsc pracy do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co odzwierciedla rosnącą świadomość społeczną oraz odpowiedzialność za integrację osób z ograniczeniami w działalności zawodowej.

Pytanie 37

Jak nazywają się ćwiczenia, które wykonuje się samodzielnie, polegające na zginaniu i prostowaniu stawów nadgarstkowych oraz wykonywaniu obrotów głową?

A. samopomocne

B. z oporem

C. swobodnie czynne

D. z odciążeniem

Odpowiedź 'czynne wolne' jest poprawna, ponieważ te ćwiczenia są wykonywane samodzielnie przez podopiecznego, co oznacza, że osoba wykonuje ruchy bez dodatkowego oporu zewnętrznego. Ćwiczenia czynne wolne są fundamentalne w rehabilitacji oraz w programach treningowych, ponieważ pozwalają na rozwijanie świadomości ciała oraz poprawę zakresu ruchu. Przykładem takiego podejścia jest rehabilitacja po urazach nadgarstków, gdzie pacjenci wykonują zgięcia i prostowania nadgarstków, co przyczynia się do poprawy ich funkcji. Dobrym standardem w terapii jest wprowadzanie takich ćwiczeń w początkowej fazie rehabilitacji, aby stopniowo zwiększać intensywność i zakres ruchu, co wspiera proces powrotu do pełnej sprawności. W praktyce terapeuci często zalecają wykonywanie ćwiczeń czynnych wolnych w różnorodnych pozycjach oraz z wykorzystaniem różnorodnych materiałów, co może zwiększyć ich skuteczność i uatrakcyjnić proces rehabilitacji.

Pytanie 38

Jak nazywa się świadome, wyuczone działanie mające na celu spełnienie indywidualnych potrzeb?

A. samoopieka

B. pomoc społeczna

C. wiedza o zdrowiu

D. kształcenie zdrowotne

Samoopieka to kluczowy koncept w kontekście zdrowia i dobrostanu, odnoszący się do świadomego działania jednostki, mającego na celu zaspokojenie swoich potrzeb zdrowotnych oraz poprawę jakości życia. W ramach samoopieki, jednostka podejmuje różnorodne działania, które mogą obejmować zarówno aspekty fizyczne, jak i psychiczne, takie jak regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, higiena osobista, zarządzanie stresem oraz monitorowanie stanu zdrowia. Przykładem samoopieki może być opracowanie planu dietetycznego, który uwzględnia indywidualne potrzeby żywieniowe, co jest zgodne z zaleceniami dietetyków. W kontekście dobrych praktyk, samoopieka jest kluczowym elementem promowania zdrowia, ponieważ umożliwia jednostkom podejmowanie świadomych wyborów, co może prowadzić do zmniejszenia ryzyka wystąpienia wielu chorób przewlekłych. W kontekście publicznej edukacji zdrowotnej, samoopieka jest często promowana jako sposób na zwiększenie odpowiedzialności jednostki za własne zdrowie, co jest zgodne z zaleceniami WHO, podkreślającymi znaczenie proaktywnego podejścia do zdrowia.

Pytanie 39

80-letni mężczyzna, będący w trakcie rekonwalescencji po zawale serca, regularnie udaje się sam na długie spacery i ćwiczenia na świeżym powietrzu. Samodzielnie przygotowuje jedzenie, zażywa leki i systematycznie mierzy ciśnienie krwi. Jaką potrzebę demonstruje jego zachowanie?

A. uzyskania szacunku

B. bycia akceptowanym

C. utrzymania równowagi

D. samodzielności

Odpowiedź 'niezależności' jest prawidłowa, ponieważ zachowanie mężczyzny po zawale serca wskazuje na jego dążenie do samodzielności w codziennym życiu. Niezależność jest kluczowym elementem procesu rekonwalescencji, szczególnie w kontekście pacjentów w podeszłym wieku, którzy po przeżytych zawirowaniach zdrowotnych dążą do odzyskania kontroli nad swoim życiem. Samodzielne przygotowywanie posiłków, regularne wychodzenie na spacery oraz kontrolowanie ciśnienia krwi to działania, które świadczą o aktywnym podejściu do zdrowia i chęci do podejmowania odpowiedzialności za swoje samopoczucie. Dobre praktyki w opiece nad pacjentami po zawale serca podkreślają znaczenie aktywności fizycznej oraz zdrowego stylu życia, co sprzyja nie tylko fizycznej, ale i psychicznej niezależności. Niezależność pacjenta przyczynia się również do poprawy jakości życia, a także do redukcji lęku i depresji, co jest szczególnie istotne w procesie zdrowienia. Zrozumienie tej potrzeby może pomóc specjalistom w lepszym wspieraniu pacjentów w ich drodze do samodzielności.

Pytanie 40

Asystent obserwuje swojego podopiecznego, który przeszedł udar mózgu dwa lata temu. W pewnym momencie zauważa, że podopieczny nagle czuje się gorzej, z trudnościami w mówieniu i brakiem czucia po lewej stronie ciała. Jakie mogą być przyczyny tych objawów?

A. zawał serca

B. zwiększonej aktywności tarczycy

C. kolejnym udarze mózgu

D. hipoglikemii

Objawy, które zaobserwował asystent, mogą rzeczywiście świadczyć o ponownym udarze mózgu, co jest szczególnie istotne w kontekście pacjentów z historią udarów. Udar mózgu, zwany również incydentem mózgowym, może wystąpić w wyniku zatoru naczyniowego (udar niedokrwienny) lub krwawienia do mózgu (udar krwotoczny). Objawy takie jak trudności w mówieniu, utrata czucia po jednej stronie ciała oraz nagłe osłabienie są klasycznymi sygnałami, które mogą sugerować nawrót udaru. W przypadku pacjentów z wcześniejszym udarem, ryzyko wystąpienia kolejnego udaru jest wyższe, co wymaga ścisłej obserwacji i szybkiej interwencji medycznej. W sytuacji zaobserwowania tych objawów, kluczowe jest niezwłoczne wezwanie pomocy medycznej, aby zminimalizować ryzyko długotrwałych uszkodzeń neurologicznych. Standardy postępowania w takich przypadkach obejmują stosowanie skali FAST (Face, Arms, Speech, Time), co umożliwia szybką ocenę stanu pacjenta i podjęcie właściwych działań ratunkowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej