Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 17:59
Data zakończenia: 30 maja 2025 18:07

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaźnik proporcjonalności rozwoju przednich i tylnych ćwiartek wymienia u krowy ustala się na podstawie indeksu wymienia. Optymalne wymię powinno mieć ten wskaźnik na poziomie

A. 100%

B. 25%

C. 50%

D. 75%

Odpowiedź 50% jest uzasadniona, ponieważ idealne wymię krowy powinno charakteryzować się równomiernym rozwojem przednich i tylnych ćwiartek. Wskaźnik ten odzwierciedla proporcjonalność masy i objętości przednich i tylnych ćwiartek w stosunku do całkowitej masy wymienia. W przypadku krowy mlecznej, proporcjonalność ta jest kluczowa dla efektywności produkcji mleka oraz zdrowia zwierzęcia. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli bydła mlecznego, wymię o wskaźniku 50% zapewnia optymalną równowagę, co przyczynia się do lepszego odprowadzania mleka i zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych, takich jak zapalenie wymienia. W praktyce, hodowcy mogą monitorować rozwój wymienia już w okresie cielęcia, co pozwala na odpowiednie selekcjonowanie zwierząt oraz zastosowanie właściwych praktyk żywieniowych i pielęgnacyjnych, które wpływają na rozwój wymienia. Zastosowanie standardów takich jak te opracowane przez organizacje zajmujące się zdrowiem zwierząt oraz produkcją mleka, pozwala na zapewnienie wysokiej jakości produktów oraz ich bezpieczeństwa.

Pytanie 2

Obecność jakiego składnika w pożywieniu wpływa na rozwój przedżołądków u cieląt?

A. włókna

B. białka

C. probiotyków

D. żelaza

Niestety, żelazo nie ma bezpośredniego wpływu na rozwój przedżołądków u cieląt. Choć żelazo jest niezbędnym pierwiastkiem w diecie, który wspiera produkcję hemoglobiny i transport tlenu w organizmie, nie jest kluczowym czynnikiem stymulującym rozwój struktury anatomicznej przedżołądków. Z kolei probiotyki, które są suplementami wspierającymi zdrowie mikroflory jelitowej, również nie stymulują rozwoju przedżołądków w takim stopniu, jak włókno. Probiotyki mogą być pomocne w utrzymaniu równowagi mikrobiologicznej, ale ich wpływ na rozwój samej struktury żwacza czy czepca jest ograniczony. Wreszcie, białko, mimo że jest niezbędne dla wzrostu i regeneracji tkanek, nie jest specyficznie związane z rozwojem przedżołądków. Zbyt częste skupianie się na dostarczaniu białka bez uwzględnienia włókna w diecie cieląt może prowadzić do zaburzeń trawiennych. Dlatego też kluczowe jest zrozumienie, że rozwój układu pokarmowego cieląt wymaga zrównoważonego podejścia do żywienia, w którym włókno odgrywa fundamentalną rolę, podczas gdy inne składniki, takie jak żelazo, białko czy probiotyki, powinny być traktowane jako uzupełnienie diety, a nie jej podstawowy element.

Pytanie 3

Jak nazywa się dziedzina medycyny, która bada budowę, funkcje fizjologiczne, diagnostykę oraz leczenie żeńskiego układu płciowego?

A. ginekologia

B. inseminacja

C. andrologia

D. położnictwo

Ginekologia jest dziedziną medycyny, która koncentruje się na strukturze, funkcji oraz zdrowiu żeńskiego układu płciowego. Obejmuje szereg praktycznych działań, jak diagnostyka, leczenie schorzeń i przeprowadzanie zabiegów. Na przykład, ginekolog może diagnozować i leczyć choroby takie jak endometrioza, zespół policystycznych jajników czy nowotwory układu rozrodczego. Ginekologia ma również kluczowe znaczenie w opiece nad kobietami w różnych etapach życia, od młodzieńczej fazy menstruacyjnej, przez ciążę, aż po menopauzę. W ramach tej specjalizacji ginekologowie stosują nowoczesne techniki diagnostyczne, takie jak ultrasonografia, badania cytologiczne oraz testy laboratoryjne, co pozwala na wczesne wykrywanie i skuteczne leczenie schorzeń. Ponadto, ginekologia współpracuje z innymi dziedzinami medycyny, co sprawia, że jest niezbędna w zintegrowanym podejściu do zdrowia kobiet. Standardy dobrych praktyk w ginekologii opierają się na rekomendacjach towarzystw medycznych, promujących regularne badania kontrolne oraz edukację pacjentek w zakresie profilaktyki i zdrowego stylu życia.

Pytanie 4

Rolnik ma obowiązek używać w diecie cieląt paszy zawierającej włókniste komponenty dla zwierząt po ukończeniu

A. 2 tygodnia życia

B. 8 tygodnia życia

C. 4 tygodnia życia

D. 6 tygodnia życia

Odpowiedź '2 tygodnia życia' jest poprawna, ponieważ w przypadku żywienia cieląt, zaleca się wprowadzenie paszy włóknistej po tym okresie. W ciągu pierwszych dwóch tygodni życia cielęta są żywione głównie mlekiem lub jego substytutami, co jest kluczowe dla ich rozwoju i zdrowia. Po tym czasie, wprowadzenie paszy włóknistej, takiej jak siano czy słoma, staje się istotne dla stymulacji prawidłowego rozwoju układu pokarmowego. Wprowadzenie paszy włóknistej w odpowiednim czasie sprzyja rozwojowi mikroflory jelitowej, co z kolei ma pozytywny wpływ na trawienie i wchłanianie składników odżywczych. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi standardami w hodowli bydła, wprowadzenie tego rodzaju paszy wspiera naturalne procesy żucia i produkcję śliny, co jest korzystne dla zdrowia cieląt. W praktyce, rolnicy powinni monitorować przyjmowanie paszy przez cielęta i dostosowywać dietę, aby zapewnić ich prawidłowy rozwój i minimalizować ryzyko problemów zdrowotnych.

Pytanie 5

Do jakiej czynności stosuje się tarnik?

A. kopyt

B. wymienia

C. sierści

D. skóry

Tarnik to super narzędzie, które pomaga dbać o kopyta koni. Jego główną rolą jest pozbycie się nadmiaru rogu, co jest ważne dla zdrowia konika. Jak często go używać? Najlepiej co 4-6 tygodni, ale to zależy od tego, jak dużo koń pracuje i w jakich warunkach żyje. Regularne korzystanie z tarnika zapobiega różnym problemom, takim jak rogowacenie kopyt czy infekcje, które mogą doprowadzić do kulawizny, a tego przecież wszyscy chcemy uniknąć. Warto też mieć pojęcie o anatomii kopyta, bo to pomoże nam nie uszkodzić delikatnych struktur. Można też poszerzyć swoją wiedzę o to, jak dobierać odpowiednie narzędzia czy techniki strugania, co na pewno przyda się każdemu, kto zajmuje się końmi.

Pytanie 6

Cechy takie jak delikatny szkielet, słabo rozwinięte mięśnie, cienka skóra oraz niewielka ilość owłosienia charakteryzują konia o typie konstytucji

A. mocnej

B. słabej

C. limfatycznej

D. suchej

Odpowiedź "słabej" jest prawidłowa, ponieważ opisuje konia o delikatnej budowie ciała, który charakteryzuje się wątłym umięśnieniem, cienką skórą oraz niedostatecznym owłosieniem. Tego typu zwierzęta są często mniej odporne na warunki atmosferyczne i mogą mieć trudności w pracy fizycznej, co jest istotne w kontekście treningu i użytkowania koni w różnych dyscyplinach. W praktyce, konie o słabej konstytucji wymagają szczególnej uwagi w zakresie odżywiania i warunków życia, aby utrzymać ich zdrowie i wydolność. W hodowli i treningu koni ważne jest, aby rozumieć różne typy konstytucji, ponieważ wpływają one na wydajność konia w pracy oraz jego ogólną kondycję. Zgodnie z normami kynologicznymi oraz w praktykach weterynaryjnych, koniom o słabej budowie powinno się zapewnić odpowiednie wsparcie dietetyczne oraz rehabilitacyjne, co może znacząco poprawić ich zdolności fizyczne.

Pytanie 7

Przy kryciu naturalnym z udziałem człowieka

A. możliwe jest zdefiniowanie terminu krycia i znajomość ojcostwa nowonarodzonych zwierząt

B. możliwe jest zdefiniowanie terminu krycia oraz brak znajomości ojcostwa nowonarodzonych zwierząt

C. brak wiedzy na temat terminu pokrycia oraz znajomość ojcostwa nowonarodzonych zwierząt

D. brak wiedzy na temat terminu pokrycia oraz brak znajomości ojcostwa nowonarodzonych zwierząt

Odpowiedź wskazująca na możliwość określenia terminu krycia oraz znajomość ojcostwa rodzących się zwierząt jest prawidłowa, ponieważ w procesie krycia naturalnego kluczowe jest zrozumienie cyklu rozrodczego zwierząt oraz odpowiednia identyfikacja osobników. Właściwe określenie terminu krycia pozwala na optymalizację czasu inseminacji, co z kolei zwiększa efektywność hodowli. W praktyce, hodowcy stosują różne metody monitorowania cyklu płciowego, takie jak obserwacja zachowań zwierząt, analizy hormonalne czy badania ultrasonograficzne. Dodatkowo, znajomość ojcostwa rodzących się zwierząt może pomóc w prowadzeniu programu hodowlanego, który uwzględnia pożądane cechy genetyczne. W kontekście standardów branżowych, organizacje hodowlane często wymagają dokumentowania rodziców zwierząt, co sprzyja lepszemu zarządzaniu populacją oraz unika problemów z inbredingiem. Przykłady dobrych praktyk obejmują prowadzenie dokładnych rejestrów kryć oraz regularne konsultacje z weterynarzami w celu zapewnienia najwyższej jakości hodowli.

Pytanie 8

Świnie o typie mięsnym

A. powoli się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

B. szybko się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

C. powoli się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

D. szybko się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

Świnie w typie mięsnym są hodowane głównie z myślą o wydajności produkcji mięsa. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu oraz późnym dojrzewaniem, co oznacza, że osiągają dużą masę ciała w stosunkowo krótkim czasie, ale nie dojrzewają do momentu, gdy ich mięso osiągnie optymalne parametry jakościowe. Takie podejście jest korzystne z perspektywy ekonomicznej, ponieważ hodowcy mogą szybciej uzyskiwać zysk z sprzedaży. W praktyce, świnie w typie mięsnym powinny być karmione specjalnie zbilansowaną paszą, która wspiera ich szybki wzrost. Dobrym przykładem są rasy takie jak Piétrain czy Duroc, które są powszechnie stosowane w intensywnej produkcji mięsnej. Hodowcy powinni zwracać uwagę na warunki, w jakich zwierzęta są utrzymywane, aby zapewnić ich zdrowie i dobrostan, co bezpośrednio wpływa na jakość mięsa. Dobre praktyki w hodowli obejmują monitorowanie wagi, zdrowia i diety zwierząt, co pozwala na optymalizację procesu produkcji.

Pytanie 9

Jakie jest właściwe określenie momentu unasienienia krowy, u której pierwsze symptomy rui zauważono w porze porannej?

A. bezpośrednio po zaobserwowaniu

B. następnego dnia rano

C. w tym samym dniu po południu

D. następnego dnia po południu

Właściwy termin unasienienia krowy, u której pierwsze objawy rui zauważono rano, to w tym samym dniu po południu, ponieważ najlepsze rezultaty unoszenia osiąga się w czasie największej aktywności hormonalnej samicy. W przypadku krów, ruja zazwyczaj trwa od 12 do 24 godzin, a szczyt aktywności seksualnej przypada na okres około 12-18 godzin od momentu zauważenia pierwszych objawów. Obserwowanie objawów rui, takich jak zwiększona pobudliwość, częste oddawanie moczu czy chęć do kopulacji, jest kluczowe dla określenia najlepszego momentu na unasienienie. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest prowadzenie dokładnej dokumentacji o cyklach rujowych krów, co pozwala na lepsze planowanie unasienienia. Zastosowanie metod takich jak monitoring hormonalny czy wykorzystanie detektorów rui może zwiększyć skuteczność unasienienia i poprawić wyniki hodowlane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zootechniki.

Pytanie 10

Jaką ilość zielonki, wyrażoną w kilogramach, powinno się podać krowie ważącej 620 kg w ciągu jednego dnia?

A. 76 kg

B. 62 kg

C. 84 kg

D. 31 kg

Dzienna dawka zielonki dla krowy jest uzależniona od wielu czynników, w tym od jej masy ciała oraz specyficznych potrzeb żywieniowych. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, krowy powinny otrzymywać od 1,5% do 2,5% swojej masy ciała w postaci zielonki. Dla krowy o masie 620 kg, odpowiada to wartości od 9 do 15,5 kg dziennie. Przyjmuje się, że optymalna dawka zielonki dla krowy mlecznej powinna wynosić około 10% masy ciała, co w tym przypadku daje 62 kg. Taka ilość zielonki dostarcza niezbędnych składników odżywczych, wspomagając produkcję mleka oraz zdrowie zwierzęcia. W praktyce, odpowiednia ilość zielonki wpływa na kondycję krowy, a także na jakość mleka. Utrzymując krowy w zdrowiu i dobrej kondycji, zwiększamy efektywność produkcji mleka oraz zmniejszamy ryzyko chorób, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli bydła.

Pytanie 11

W trakcie przygotowań do laktacji w diecie dla maciorek zwiększa się zawartość

A. witamin

B. suchej masy

C. białka

D. energii

Zwiększenie białka, suchej masy czy witamin w diecie maciorek w okresie przygotowawczym do stanówki jest błędnym podejściem. Choć białko jest niezwykle istotnym składnikiem pokarmowym, jego ilość w diecie nie powinna być zwiększana w tak drastyczny sposób bez uwzględnienia całkowitej wartości energetycznej. W rzeczywistości, zbyt duża ilość białka może prowadzić do nadmiaru azotu w organizmie, co obciąża nerki i może skutkować problemami zdrowotnymi. W dodatku, białko samo w sobie nie dostarcza energii w takim stopniu jak węglowodany czy tłuszcze, co czyni je mniej priorytetowym w kontekście przygotowań do stanówki. Z kolei zwiększenie suchej masy w dawce pokarmowej niekoniecznie przekłada się na poprawę jakości diety, gdyż może to powodować obniżenie wartości energetycznej paszy, co jest niekorzystne dla maciorek w stanie przygotowawczym. Witamin również nie należy nadmiernie zwiększać, mimo że są one kluczowe dla zdrowia zwierząt. Ich suplementacja powinna być starannie zrównoważona i dostosowana do rzeczywistych potrzeb. W praktyce najlepiej jest skupić się na optymalizacji diety poprzez zrównoważenie składników pokarmowych, co pozwala na osiągnięcie lepszych rezultatów hodowlanych i zdrowotnych.

Pytanie 12

Co pokrywa kość od strony zewnętrznej?

A. okostna

B. materiał gąbczasty

C. materiał zbity

D. omięsna

Okostna, znana również jako periosteum, to cienka warstwa tkanki łącznej pokrywająca zewnętrzną powierzchnię kości. Jej główną funkcją jest ochrona kości oraz zapewnienie miejsca przyczepu dla mięśni i ścięgien. Okostna odgrywa również kluczową rolę w procesie regeneracji tkanki kostnej, ponieważ zawiera komórki osteoprogenitorowe, które mogą różnicować się w osteoblasty odpowiedzialne za tworzenie nowej kości. Na przykład, podczas leczenia złamań, okostna jest niezwykle ważna, ponieważ wspomaga proces gojenia, a komórki osteogenne mogą przyczynić się do odbudowy uszkodzonej tkanki. Ponadto okostna jest bogato ukrwiona, co sprzyja dostarczaniu substancji odżywczych do kości oraz odgrywa rolę w odczuwaniu bólu. W praktyce medycznej i ortopedycznej, zrozumienie funkcji okostnej ma kluczowe znaczenie w kontekście chirurgii ortopedycznej, gdzie często zachodzi potrzeba rekonstrukcji lub naprawy kości, a także w rehabilitacji pacjentów po urazach.

Pytanie 13

Pasze, jakie powinny stanowić podstawę żywienia letniego owiec, to

A. przemysłowe.

B. objętościowe soczyste.

C. treściwe.

D. objętościowe suche,

Odpowiedź 'objętościowe soczyste' jest prawidłowa, ponieważ te pasze stanowią kluczowy element letniej diety owiec, dostarczając niezbędnych składników odżywczych oraz wody. Pasze objętościowe soczyste, takie jak świeża trawa, sałata czy zielonki, zawierają wysoką wilgotność, co jest istotne w okresie letnim, kiedy temperatura może prowadzić do odwodnienia zwierząt. Dobrze zbilansowana dieta bogata w soczyste pasze sprzyja lepszemu trawieniu, a także wspiera produkcję mleka i przyrost masy ciała. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, owce powinny mieć stały dostęp do świeżych pasz soczystych, co pozwala im na optymalny rozwój oraz zdrowie. W praktyce, hodowcy powinni monitorować jakość pasz i dostosowywać ich podawanie do potrzeb zwierząt, uwzględniając ich wiek, płeć oraz stan zdrowia.

Pytanie 14

Optymalne pH kiszonki z kukurydzy wynosi

A. 3,7-4,2

B. 5,6-6,2

C. 2,8-3,0

D. 6,8-7,3

Prawidłowe pH kiszonki z kukurydzy wynosi od 3,7 do 4,2, co świadczy o odpowiedniej kwasowości produktu. Właściwe pH jest kluczowe dla zachowania stabilności mikrobiologicznej kiszonki oraz jej wartości odżywczych. W tym zakresie pH dominują bakterie kwasu mlekowego, które odgrywają istotną rolę w procesie fermentacji, produkując kwas mlekowy, który obniża pH i przeciwdziała rozwojowi patogennych mikroorganizmów. W praktyce, monitorowanie pH kiszonek jest niezbędne dla zapewnienia jakości paszy oraz bezpieczeństwa żywności. Zastosowanie technik analizy pH, takich jak pH-metry, pozwala na bieżąco śledzić proces fermentacji, co jest ważne zarówno w skali małych gospodarstw, jak i dużych zakładów przetwórstwa. Warto dodać, że zbyt wysokie lub zbyt niskie pH może prowadzić do utraty wartości odżywczych, co wpływa na jakość paszy dla zwierząt oraz na ewentualne straty w produkcji. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów dotyczących pH, aby osiągnąć optymalny proces fermentacji.

Pytanie 15

W przypadku zbiornika na gnojowicę, który znajduje się poza strefą OSN, jego pojemność powinna umożliwiać przechowywanie na czas

A. 4 miesięcy

B. 12 miesięcy

C. 6 miesięcy

D. 2 miesięcy

Odpowiedź wskazująca na konieczność zapewnienia pojemności zbiornika na gnojowicę przez okres 4 miesięcy jest zgodna z zaleceniami wynikającymi z przepisów prawa oraz dobrych praktyk w zakresie zarządzania odpadami rolniczymi. Czas przechowywania gnojowicy jest kluczowy, aby uniknąć jej uwolnienia do środowiska w czasie intensywnych opadów, co mogłoby prowadzić do zanieczyszczenia wód gruntowych i powierzchniowych. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami, zbiorniki na gnojowicę powinny być zaprojektowane tak, aby pomieścić nie tylko codzienne ilości gnojowicy, ale również dodatkowy zapas na wypadek nieprzewidzianych okoliczności. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy może być planowanie okresów aplikacji nawozów naturalnych, które powinny odbywać się w odpowiednich terminach, aby maksymalnie wykorzystać składniki odżywcze, a jednocześnie nie zagrażać środowisku. Dbanie o odpowiednie warunki przechowywania gnojowicy ma na celu również zapobieganie emisji nieprzyjemnych zapachów i zminimalizowanie ryzyka wystąpienia chorób związanych z niewłaściwym zarządzaniem odpadami organicznymi.

Pytanie 16

Osoba świadcząca usługi związane ze sztucznym unasiennianiem lub hodowca, który przeprowadził zabieg sztucznego unasienniania krowy lub jałówki w swoim stadzie, powinna przechowywać kopię zaświadczenia przez okres

A. 4 lat

B. 2 lat

C. 5 lat

D. 3 lat

Odpowiedź, że podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania powinien przechowywać kopię zaświadczenia przez 5 lat, jest zgodna z obowiązującymi standardami i przepisami prawa. Przechowywanie dokumentacji przez ten czas umożliwia nie tylko zapewnienie pełnej przejrzystości procesów hodowlanych, ale także umożliwia ścisłą kontrolę nad zdrowiem zwierząt oraz jakością stosowanych materiałów genetycznych. W przypadku jakichkolwiek kontroli weterynaryjnych lub audytów, dostęp do stosownych dokumentów jest kluczowy dla potwierdzenia przeprowadzonych zabiegów oraz ich zgodności z normami. Dobre praktyki w branży hodowlanej zalecają, aby wszelkie dokumenty związane z sztucznym unasiennianiem były archiwizowane przez co najmniej 5 lat, co także może być pomocne przy monitorowaniu potencjalnych skutków ubocznych stosowanych preparatów. Utrzymywanie takiej dokumentacji jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również świadczy o profesjonalizmie hodowcy oraz jego dbałości o dobrostan zwierząt.

Pytanie 17

Terminowe usuwanie zawiązków rogów u cieląt polega na ich

A. wymrażaniu przy użyciu ciekłego azotu

B. wycinaniu

C. wypalaniu

D. wytrawianiu środkiem chemicznym

Wymrażanie ciekłym azotem, chociaż stosowane w medycynie dla różnych zabiegów, nie jest odpowiednią metodą usuwania zawiązków rogów u cieląt. Wymrażanie polega na ekstremalnie niskich temperaturach, które mogą wywołać stres i ból u zwierząt, co jest niezgodne z zasadami dobrostanu zwierząt. Ponadto, zastosowanie ciekłego azotu wymaga specjalistycznego sprzętu i wiedzy, co czyni tę metodę mniej dostępną w standardowej praktyce hodowlanej. Wycinanie, z drugiej strony, jest metodą bardziej inwazyjną, która wiąże się z większym ryzykiem krwawienia oraz powikłań związanych z chirurgią. Ponadto, wycinanie zawiązków rogów w młodym wieku może prowadzić do długotrwałego bólu oraz wpływać na zachowanie zwierząt. Wytrawianie środkiem chemicznym to metoda, która może być stosowana, ale często wiąże się z nieprzewidywalnymi skutkami ubocznymi, takimi jak oparzenia chemiczne czy reakcje alergiczne. Każda z tych metod jest obarczona ryzykiem i nie jest zalecana w standardowych praktykach hodowlanych, które stawiają na dobrostan i minimalizację stresu dla zwierząt. Właściwe podejście do usuwania zawiązków rogów powinno opierać się na metodzie wypalania, która jest uznawana za najbezpieczniejszą i najbardziej efektywną w kontekście dobrostanu zwierząt.

Pytanie 18

Bydło, które ma być sprzedane, powinno być

A. dodatkowo napojone

B. dodatkowo nakarmione

C. wydojone

D. przegłodzone

Krowy przeznaczone do sprzedaży powinny być wydojone, ponieważ jest to standardowa praktyka w branży hodowlanej i przetwórczej. Wydojenie zwierząt przed sprzedażą zapewnia nie tylko ich komfort, ale także zdrowie. Regularne dojenie krowy pozwala na utrzymanie odpowiedniego poziomu mleka w wymieniu, co zapobiega dyskomfortowi i ryzyku wystąpienia mastitis. Ponadto, krowy, które są świeżo wydojone, są lepiej postrzegane przez potencjalnych nabywców, ponieważ ich mleko jest świeższe, a ich stan zdrowia jest bardziej stabilny. W praktyce, wydojenie krowy przed sprzedażą powinno być częścią rutynowych działań hodowlanych, co służy zarówno dobrostanowi zwierząt, jak i maksymalizacji zysków dla hodowcy. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, zapewnienie krowom odpowiednich warunków do dojenia oraz zachowanie higieny podczas tego procesu zwiększa jakość surowca, co jest kluczowe dla dalszego przetwarzania mleka. Dbanie o te aspekty odgrywa istotną rolę w zapewnieniu zrównoważonej produkcji mleka, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej branży.

Pytanie 19

Gdzie występuje nerka gładka wielobrodawkowa?

A. u świni

B. u bydła

C. u psa

D. u konia

Nerka gładka wielobrodawkowa, charakterystyczna dla świni, to typ narządu moczowego, który posiada specyficzną budowę anatomiczną i funkcjonalną, dostosowaną do potrzeb metabolicznych i fizjologicznych tego gatunku. W przeciwieństwie do nerek innych zwierząt, takich jak bydło, pies czy koń, nerka gładka u świni ma gładką powierzchnię i dużą liczbę brodawek, co zwiększa efektywność filtracji i absorpcji wody oraz elektrolitów. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest szczególnie istotne w kontekście hodowli trzody chlewnej, gdzie zrozumienie budowy i funkcji nerek może pomóc w diagnozowaniu i zapobieganiu chorobom układu moczowego. Właściwe zarządzanie zdrowiem nerek u świń bezpośrednio wpływa na ich wydajność produkcyjną oraz ogólny stan zdrowia. W związku z tym, wiedza na temat różnych typów nerek i ich specyfiki jest niezbędna dla lekarzy weterynarii oraz hodowców, którzy pragną wdrażać najlepsze praktyki w hodowli.

Pytanie 20

Dla dużej grupy zwierząt, najlepszym sposobem korzystania z pastwiska jest wypas w systemie

A. ciągłym

B. wolnym

C. kwaterowym

D. na uwięzi

Wybór wypasu kwaterowego dla dużego stada jest uzasadniony z perspektywy efektywności użytkowania pastwiska oraz dobrostanu zwierząt. Wypas kwaterowy polega na podziale pastwiska na mniejsze areały, które są użytkowane naprzemiennie. Dzięki temu można lepiej kontrolować pobór paszy przez zwierzęta oraz zminimalizować degradację roślinności. Zastosowanie tej metody pozwala na regenerację trawy w nieużytkowanych kwaterach, co sprzyja ich wzrostowi oraz zwiększa dostępność świeżej paszy. Przykładem może być praktyka stosowana w gospodarstwach ekologicznych, gdzie przestrzega się zasad zrównoważonego rozwoju, dbając o bioróżnorodność i jakość gleby. Wypas kwaterowy pozwala również na dokładniejsze monitorowanie stanu zdrowia zwierząt, gdyż ogranicza ich rozproszenie na dużych obszarach, co ułatwia interwencje weterynaryjne oraz obserwację zachowań stadnych. Warto zaznaczyć, że zgodnie z zasadami dobrego gospodarstwa, odpowiednie planowanie rotacji pastwisk ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia optymalnego wzrostu roślin oraz zdrowia zwierząt.

Pytanie 21

Jakie jest roczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, jeżeli dzienna dawka dla jednej krowy wynosi 25 kg, a rezerwa wynosi 20%?

A. 146 t

B. 182,5 t

C. 365 t

D. 219 t

Aby obliczyć całoroczne zapotrzebowanie na kiszonkę z kukurydzy dla 20 krów, należy najpierw określić dzienne zapotrzebowanie jednej krowy, które wynosi 25 kg. Pomnożenie tej wartości przez 20 krów daje 500 kg kiszonki dziennie. Następnie, aby uzyskać roczne zapotrzebowanie, należy pomnożyć dzienne zapotrzebowanie przez 365 dni, co daje 182 500 kg rocznie. Jednakże, w praktyce warto uwzględnić zapas na nieprzewidziane okoliczności oraz zmiany w diecie. Dlatego dodajemy 20% rezerwy, co oznacza, że całkowita ilość potrzebnej kiszonki wzrasta o 36 500 kg (czyli 20% z 182 500 kg), co prowadzi nas do całkowitego zapotrzebowania wynoszącego 219 000 kg, czyli 219 ton. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla zarządzania paszami w hodowli bydła, ponieważ zapewniają optymalną dietę, co wpływa na zdrowie zwierząt oraz wydajność produkcji mleka.

Pytanie 22

Wybierz parametry funkcjonowania systemu udojowego, które będą zgodne z zasadami w zawodzie doju krów?

A. Podciśnienie 20 – 28 kPa, liczba pulsów – 20

B. Podciśnienie 52 – 58 kPa, liczba pulsów – 80

C. Podciśnienie 42 – 48 kPa, liczba pulsów – 60

D. Podciśnienie 32 – 38 kPa, liczba pulsów – 40

Podciśnienie i liczba pulsów to kluczowe parametry, które mają znaczący wpływ na proces udoju. Wybór podciśnienia poniżej 42 kPa oraz liczby pulsów w zakresie 60 może prowadzić do nieefektywnego udoju, co w rezultacie wpływa na wydajność produkcji mleka. Podciśnienie 32 – 38 kPa jest zbyt niskie, co może skutkować niepełnym usuwaniem mleka z wymion, a to prowadzi do zwiększonego ryzyka mastitis, czyli zapalenia wymienia. Ponadto, liczba pulsów 40 jest niewystarczająca, co w połączeniu z niskim podciśnieniem może powodować nadmierny uścisk na tkankach sutka i ich uszkodzenie. Parametry 52 – 58 kPa i 80 pulsów są z kolei zbyt wysokie, co może prowadzić do stresu u zwierząt oraz zwiększonego ryzyka urazów. Wysokie podciśnienia mogą też uniemożliwić prawidłowy przepływ mleka, co wpływa na komfort krów. Warto również zauważyć, że podciśnienie 20 – 28 kPa oraz liczba pulsów 20 są całkowicie niewystarczające, co może prowadzić do zastojów mleka i obniżenia jego jakości. Takie podejście do ustawień systemu udojowego pokazuje brak zrozumienia dla fizjologii bydła oraz mechaniki procesu udoju. Dobre praktyki w branży mleczarskiej opierają się na odpowiednim doborze parametrów, które są zgodne z zaleceniami ekspertów. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do sprawdzonych norm, by uniknąć komplikacji zdrowotnych i produkcyjnych.

Pytanie 23

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. suszonych.

B. gotowanych.

C. surowych.

D. gotowanych kiszonych.

Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.

Pytanie 24

Dysponując kosiarką, prasą zwijającą oraz owijarką do bel, a przewidując ładną pogodę jedynie na dwa następne dni od momentu koszenia trawy, w jaki sposób powinno się zabezpieczyć trawę?

A. suszu

B. sianokiszonki

C. siana

D. kiszonki

Sianokiszonka to optymalna forma konserwacji trawy, szczególnie w warunkach, gdy przewidywana jest tylko krótka słoneczna pogoda. Proces wytwarzania sianokiszonki polega na zbiorze świeżo skoszonej trawy i natychmiastowym jej umieszczaniu w specjalnych balotach, które następnie są owinięte folią. Dzięki temu możliwe jest ograniczenie dostępu powietrza, co sprzyja procesowi fermentacji beztlenowej, a tym samym zapewnia zachowanie wartości odżywczych trawy. Sianokiszonka, w przeciwieństwie do siana, które wymaga dłuższego czasu suszenia i jest narażona na utratę składników odżywczych w wyniku działania promieni słonecznych oraz deszczu, lepiej zachowuje wilgoć i składniki pokarmowe. W praktyce, sianokiszonka jest szczególnie cenna w żywieniu zwierząt, ponieważ zawiera więcej białka i witamin. Poprawnie wykonany proces produkcji sianokiszonki może znacząco zwiększyć efektywność gospodarstw rolnych, co potwierdzają standardy dobrych praktyk w hodowli zwierząt.

Pytanie 25

Przeciętna ilość zwierząt w różnych grupach technologicznych przez rok wynosi

A. bilans zwierząt

B. przelotowość

C. obrót stada

D. stan średnioroczny

Stan średnioroczny to kluczowe pojęcie w zarządzaniu zasobami zwierzęcymi, które odnosi się do przeciętnej liczby zwierząt w danym stadzie w ciągu roku. Dzięki temu wskaźnikowi można ocenić efektywność produkcji zwierzęcej, planować zasoby paszy oraz podejmować decyzje dotyczące sprzedaży lub zakupu zwierząt. Przykładem zastosowania stanu średniorocznego jest analiza rentowności hodowli bydła, gdzie hodowcy mogą porównywać dane z różnych lat, aby ocenić wpływ zmian w zarządzaniu stadem na jego wydajność. W kontekście dobrych praktyk hodowlanych, stan średnioroczny jest często wykorzystywany w raportach okresowych i audytach, co pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem i przewidywanie potrzeb rynkowych. Ponadto, znajomość stanu średniorocznego wpływa na strategię rozwoju stada, co może prowadzić do zwiększenia efektywności produkcji i poprawy dobrostanu zwierząt.

Pytanie 26

Właściciel samicy otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. II kopii

B. I kopii

C. oryginału

D. dowolnej kopii

Odpowiedź, że posiadacz samicy otrzymuje zaświadczenie o wykonaniu zabiegu sztucznego unasiennienia w formie oryginału, jest prawidłowa. W procesie sztucznego unasienniania dokumentacja jest kluczowa, ponieważ pozwala na potwierdzenie przeprowadzenia zabiegu oraz jego zgodności z normami weterynaryjnymi. Oryginał zaświadczenia jest niezbędny, aby móc udokumentować legalność oraz jakość przeprowadzonego zabiegu, co jest istotne zarówno z punktu widzenia właściciela zwierzęcia, jak i organów kontrolnych. W praktyce, oryginalne zaświadczenie może być również wymagane w przypadku ubiegania się o dopłaty lub wsparcie finansowe związane z hodowlą zwierząt. Ponadto, standardy weterynaryjne w wielu krajach nakładają obowiązek posiadania oryginału dokumentacji dla celów inspekcji oraz monitorowania zdrowia zwierząt.

Pytanie 27

Które pomieszczenie inwentarskie zapewnia optymalne warunki utrzymania koni?

Parametry mikroklimatyczne	Pomieszczenie 1	Pomieszczenie 2	Pomieszczenie 3	Pomieszczenie 4
Temperatura (°C)	0-16	5-20	(-5)-25	10-28
Wilgotność (%)	85	80	75	80

A. Pomieszczenie 1

B. Pomieszczenie 2

C. Pomieszczenie 4

D. Pomieszczenie 3

Pomieszczenie 2 zostało wybrane jako poprawna odpowiedź, ponieważ jego warunki są najbardziej zbliżone do optymalnych dla utrzymania koni. Właściwa temperatura w zakresie od 5 do 15 stopni Celsjusza oraz wilgotność powietrza od 55% do 75% są kluczowe dla zdrowia i komfortu tych zwierząt. Pomieszczenie 2, z temperaturą od 5 do 20 stopni Celsjusza i wilgotnością na poziomie 80%, zapewnia stosunkowo dobre warunki, mimo że wilgotność jest nieco wyższa niż zalecana. W praktyce, odpowiednia wilgotność i temperatura wpływają na samopoczucie koni, ich zdolność do wydajnego oddychania oraz ogólną kondycję zdrowotną. Zarządzanie mikroklimatem w stajniach powinno opierać się na regularnym monitorowaniu tych parametrów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie hodowli koni. Warto również pamiętać, że utrzymanie koni w optymalnych warunkach przyczynia się do ich lepszej wydajności, mniejsze ryzyko chorób oraz wyższej jakości życia.

Pytanie 28

Substancje, które są dodawane do pasz w celu zabezpieczenia składników podatnych na utlenianie, takich jak witaminy czy karoteny, to

A. antyoksydanty

B. konserwanty

C. enzymy paszowe

D. detoksykanty

Antyoksydanty to substancje, które chronią składniki pasz, takie jak witaminy i karoteny, przed utlenianiem, co jest kluczowe dla zachowania ich wartości odżywczej. Utlenianie może prowadzić do degradacji tych składników, co obniża jakość paszy i jej skuteczność w żywieniu zwierząt. Przykładowo, dodanie tokoferolu (witamina E) jako antyoksydantu do paszy może znacząco wydłużyć okres trwałości paszy oraz poprawić biodostępność składników odżywczych. Praktyki te są zgodne z normami żywienia zwierząt, które promują stosowanie antyoksydantów w celu zapewnienia zdrowia i wydajności zwierząt hodowlanych. Ponadto, stosowanie antyoksydantów jest również regulowane przez europejskie przepisy dotyczące dodatków do pasz, które zapewniają, że substancje te są bezpieczne i skuteczne w ich zastosowaniu. Dbanie o jakość paszy poprzez stosowanie antyoksydantów jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 29

Zgodnie z założeniami dotyczącymi hodowli stada owiec, przewidywany wskaźnik płodności maciorek w stanie początkowym oszacowany jest na 210%, a wskaźnik skutecznych pokryć wynosi 95%. Liczba maciorek na początku to 100 sztuk. Ile sztuk wyniosą przychody jagniąt "z urodzenia"?

A. 210

B. 95

C. 200

D. 100

Rozumiem, że niektórzy mogą się gubić w tym, czemu niektóre liczby, jak 100, 95 czy 210, są błędne. Odpowiedź 100 sugeruje, że każda maciorka rodzi tylko jedno jagnię, a to w hodowli to tak nie działa. Przy wskaźniku plenności 210% można spodziewać się, że każda maciorka da więcej niż jedno jagnię, co jest kluczowe w prognozach hodowlanych. Z kolei odpowiedź 95 to wynik pomyłki w rozumieniu wskaźnika skutecznych pokryć; to nie jest liczba jagniąt, tylko coś zupełnie innego. A odpowiedź 210 pomija ten wskaźnik skutecznych pokryć, co prowadzi do zawyżenia oczekiwań. W hodowli liczy się nie tylko to, co na papierze, ale też jak to zinterpretować w kontekście zarządzania owcami i planowania produkcji. Dlatego warto wiedzieć, jak te liczby naprawdę ze sobą współgrają.

Pytanie 30

Wpis do księgi hodowlanej loch następuje na podstawie wniosku

A. osoby upoważnionej przez prowadzącego księgi

B. zootechnika

C. hodowcy

D. pracownika ARiMR

Odpowiedź "hodowcy" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi hodowli zwierząt, to hodowca jest osobą odpowiedzialną za zgłaszanie lochy do księgi hodowlanej. W praktyce oznacza to, że hodowca musi dostarczyć odpowiednie dokumenty oraz informacje dotyczące zwierzęcia, takie jak jego pochodzenie, status zdrowotny oraz dane dotyczące użytkowania w hodowli. Księga hodowlana jest kluczowym elementem w systemie zarządzania hodowlą, ponieważ pozwala na monitorowanie cech genetycznych zwierząt oraz prowadzenie odpowiednich działań selekcyjnych. Przykładem może być hodowla świń, gdzie właściwe prowadzenie księgi hodowlanej wpływa na jakość produkcji mięsnej oraz zdrowotność populacji. Warto również zaznaczyć, że zgodność z normami prowadzenia ksiąg hodowlanych jest istotna dla uzyskania certyfikatów jakości oraz wsparcia finansowego w ramach funduszy unijnych.

Pytanie 31

Jak dokonuje się pomiaru wilgotności w pomieszczeniach inwentarskich?

A. anemometrem

B. barometrem

C. manometrem

D. higrometrem

Pomiar wilgotności w pomieszczeniu inwentarskim wykonuje się za pomocą higrometru, który jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru zawartości wody w powietrzu. W kontekście pomieszczeń inwentarskich, utrzymanie odpowiedniej wilgotności jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz jakości przechowywanych materiałów, takich jak pasze. Higrometry mogą działać na zasadzie pomiaru ciśnienia pary wodnej, co pozwala na dokładne określenie poziomu wilgotności. Przykładowo, w pomieszczeniach hodowlanych, takich jak obory czy chlewnie, zaleca się utrzymanie wilgotności na poziomie 50-70%, co można monitorować przy pomocy higrometru. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne kalibracje higrometrów oraz ich umieszczanie w strategicznych miejscach, aby uzyskać reprezentatywne dane o wilgotności w całym pomieszczeniu. Wiedza na temat wilgotności pomaga w podejmowaniu decyzji dotyczących wentylacji, co z kolei wpływa na komfort i zdrowie zwierząt.

Pytanie 32

Wartość naturalnego oświetlenia w obiektach inwentarskich ustala się jako proporcję powierzchni okien do powierzchni

A. legowisk

B. sufitu

C. ścian

D. podłogi

Poprawna odpowiedź to stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi. Zgodnie z normami budowlanymi i wymaganiami dotyczącymi oświetlenia naturalnego, kluczowym czynnikiem jest zapewnienie odpowiedniego poziomu oświetlenia, który jest niezbędny dla zdrowia i dobrostanu zwierząt. W budynkach inwentarskich, takim jak obory czy chlewnie, odpowiednia ilość światła dziennego ma zasadnicze znaczenie dla poprawy warunków życia zwierząt, co z kolei wpływa na ich wydajność i zdrowie. Wartości te są często regulowane przez normy, takie jak PN-EN 12464-1, które wskazują na minimalny poziom oświetlenia dla różnych typów pomieszczeń. Obliczenie powierzchni okien w stosunku do powierzchni podłogi umożliwia oszacowanie, czy dane pomieszczenie spełnia te normy. W praktyce, na przykład w oborach, zaleca się, aby powierzchnia okien wynosiła co najmniej 10% powierzchni podłogi, co pozwala na efektywne doświetlenie pomieszczenia przy jednoczesnym minimalizowaniu kosztów energii.

Pytanie 33

Jaka jest optymalna temperatura do przechowywania biistrów z nasieniem knura?

A. 12-14°C

B. 22-25°C

C. 15-18°C

D. 19-21°C

Optymalna temperatura przechowywania biistrów z nasieniem knura wynosi 15-18°C, co jest zgodne z zaleceniami ekspertów w dziedzinie inseminacji zwierząt. Utrzymywanie nasienia w tej temperaturze jest kluczowe dla zachowania jego jakości i żywotności plemników. Wartości te są stosowane w praktyce i są zgodne z normami Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO) oraz innymi standardami branżowymi, które określają najlepsze praktyki w przechowywaniu materiału biologicznego. Utrzymanie odpowiedniej temperatury jest szczególnie ważne, ponieważ zbyt niska temperatura może prowadzić do zamarzania i uszkodzenia komórek plemnikowych, podczas gdy zbyt wysoka temperatura może przyczynić się do ich degradacji. W praktyce, w przypadku przechowywania nasienia w urządzeniach takich jak coolery czy in vitro, regularne monitorowanie temperatury jest niezbędne, aby zapewnić optymalne warunki. Ponadto, należy uwzględnić czas przechowywania, gdyż im dłużej nasienie jest przechowywane, tym bardziej istotne staje się precyzyjne kontrolowanie warunków, aby maksymalizować jego zdolność do zapłodnienia. Przykładowo, w przypadku nasienia knura, stosowanie procedur przechowywania zgodnych z tym zakresem temperaturowym zapewnia nie tylko lepsze wyniki hodowlane, ale również przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji w chowie trzody chlewnej.

Pytanie 34

Średni czas cyklu płciowego u loch wynosi

A. 21 dni

B. 28 dni

C. 17 dni

D. 25 dni

Odpowiedź 21 dni jest poprawna, ponieważ cykl płciowy loch, znany jako cykl rujowy, rzeczywiście trwa średnio 21 dni. Ten cykl składa się z kilku faz, w tym proestrus, estrus, metestrus i diestrus, z których każda odgrywa kluczową rolę w procesie reprodukcji. W fazie estrus, która trwa średnio 48-72 godziny, locha jest gotowa do zapłodnienia. Zrozumienie cyklu płciowego jest kluczowe dla hodowców świń, ponieważ pozwala na właściwe planowanie kryć i maksymalizację efektywności reprodukcji. Przykładowo, monitorując objawy rui, hodowcy mogą skuteczniej planować inseminację, co może prowadzić do lepszych wyników w produkcji świń. Warto również zauważyć, że czynniki zewnętrzne, takie jak stres, dieta czy warunki środowiskowe, mogą wpływać na regularność cyklu płciowego. Dobrą praktyką jest regularne obserwowanie samic oraz prowadzenie rejestrów ich cykli, co ułatwia zarządzanie stadem i poprawia wyniki produkcyjne.

Pytanie 35

W żywieniu stosowane są jednostki wartości energetycznej pasz JPM oraz JPŻ

A. kotów.

B. koni.

C. świń.

D. bydła.

Jednostki wartości energetycznej pasz JPM (jednostki paszowe mega) oraz JPŻ (jednostki paszowe żywieniowe) są kluczowe w żywieniu bydła, ponieważ pomagają w precyzyjnym obliczaniu zapotrzebowania energetycznego tych zwierząt. W przypadku bydła, szczególnie bydła mięsnego i mlecznego, odpowiednie dobieranie paszy o określonej wartości energetycznej jest niezbędne dla zapewnienia ich zdrowia oraz optymalizacji produkcji. Na przykład, pasze dla bydła mlecznego muszą być dostosowane do ich wysokiego zapotrzebowania na energię w okresie laktacji, co można osiągnąć poprzez stosowanie pasz o wysokiej wartości JPM i JPŻ. Ważne jest, aby stosować te wartości w kontekście zaleceń żywieniowych oraz norm produkcyjnych, takich jak normy opracowywane przez Komitet Żywienia Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, co zapewnia efektywność produkcji oraz zdrowie zwierząt. Ponadto, znajomość jednostek JPM i JPŻ umożliwia także lepsze zarządzanie kosztami pasz, co jest kluczowe dla rentowności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 36

Jaką optymalną zawartość suchej masy powinna mieć skoszona trawa przeznaczona na sianokiszonkę, która będzie przechowywana w belach?

A. 20%

B. 65%

C. 45%

D. 35%

Wiele osób może mylnie sądzić, że niższa zawartość suchej masy, taka jak 20% czy 35%, jest wystarczająca do uzyskania dobrej jakości sianokiszonki. W rzeczywistości, zbyt mała zawartość suchej masy prowadzi do nadmiernej ilości soku roślinnego, co sprzyja rozwojowi niepożądanych mikroorganizmów. W takim przypadku fermentacja może przebiegać nieprawidłowo, a wynikająca z tego kiszonka może być niebezpieczna dla zwierząt gospodarskich, ponieważ może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak kwasica. Z kolei zbyt wysoka zawartość suchej masy, np. 65%, również jest niewłaściwa, ponieważ może powodować trudności w fermentacji, co skutkuje powstaniem słabej jakości kiszonki, a w skrajnych przypadkach może prowadzić do pleśnienia. Te błędne przekonania wynikają często z braku zrozumienia procesów fermentacyjnych oraz z niewłaściwego podejścia do kwestii zbiorów i przechowywania paszy. Dobrą praktyką jest monitorowanie zawartości suchej masy przed zbiorami i podczas ich trwania, aby móc dostosować działania do aktualnych warunków pogodowych i stanu roślin. Zrozumienie tej zależności jest kluczowe dla produkcji wysokiej jakości paszy, która zaspokoi potrzeby żywieniowe zwierząt i przyczyni się do ich efektywności produkcyjnej.

Pytanie 37

Czubki kopyt są skierowane do wewnątrz, co powoduje, że zewnętrzne ścianki kopyt znoszą większy ciężar niż te wewnętrzne, i to pod ostrzejszym kątem. Czasami tylko jedna noga może ujawniać tę deformację. Konie przy takiej postawie często w ruchu bilardują. Taki układ występuje często w przypadku tylnych nóg o kształcie krowim.

A. zgodna

B. poprawna

C. krowia

D. szpotawa

Wybór odpowiedzi "prawidłowa" może wynikać z nieporozumienia dotyczącego biomechaniki kończyn konia. Prawidłowa postawa nóg powinna zapewniać równomierne obciążenie wszystkich części kopyta oraz stawów, co jest kluczowe dla zdrowia i sprawności konia. W przypadku postawy szpotawą, obciążenie jest nierównomierne, co prowadzi do nieprawidłowego rozkładu sił działających na koń. Z kolei odpowiedzi "zbieżna" oraz "krowia" odnoszą się do innych typów ustawienia nóg. Postawa zbieżna charakteryzuje się tym, że kończyny przednie zbliżają się do siebie w ruchu, co nie jest zgodne z opisanym przypadkiem. Z kolei postawa krowia, w której nogi tylnie ustawione są szerzej, również różni się od opisanego fenomenu. Błędne przypisanie tych terminów do sytuacji opisanej w pytaniu może wynikać z mylnych przekonań o ich definicjach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w pracy ze zwierzętami, ponieważ może mieć znaczący wpływ na ich kondycję zdrowotną oraz możliwości treningowe. Dlatego ważne jest, aby osoby pracujące z końmi miały solidną wiedzę na temat anatomii i biomechaniki, aby skutecznie diagnozować i korygować postawy kończyn.

Pytanie 38

Co oznacza selekcja w hodowli zwierząt?

A. ocenę różnorodności genetycznej zwierząt

B. analizę budowy i stanu zdrowia zwierząt

C. eliminację starych oraz chorych osobników ze stada

D. wybór najlepszych osobników na rodziców przyszłych pokoleń

Selekcja zwierząt to naprawdę ważna sprawa, jeśli mówimy o hodowli. Chodzi o to, żeby wybrać te osobniki, które mają najlepsze cechy, na przykład wydajność mleczną albo odporność na choroby. W hodowli bydła mlecznego, hodowcy często stawiają na krowy, które dają najwięcej mleka, żeby mieć lepsze wyniki w przyszłości. Warto wrzucić do tego testy genetyczne, bo one naprawdę pomagają w podejmowaniu lepszych decyzji. Ciekawe, że dzięki nim można lepiej ocenić, które zwierzęta są wartościowe do rozmnażania. I pamiętajmy, że selekcja powinna odbywać się z zachowaniem etyki, by dbać nie tylko o wyniki, ale też o dobrostan zwierząt. To ważne dla zrównoważonego rozwoju naszych gospodarstw.

Pytanie 39

Który z elementów pasz wykorzystywanych w karmieniu knurów, w przypadku niedoboru powoduje uczucie głodu, a w zbyt dużej ilości może wpływać negatywnie na strawność paszy?

A. Białko

B. Włókno

C. Tłuszcz

D. Popiół

Popiół, jako składnik mineralny, jest niezbędny w diecie zwierząt, ale nie ma bezpośredniego wpływu na odczuwanie głodu czy strawność paszy. Wysoki poziom popiołu w paszach może świadczyć o nieodpowiednich materiałach źródłowych lub zanieczyszczeniach, co może prowadzić do problemów zdrowotnych, a nie do regulacji apetytu. Tłuszcz jest źródłem energii, które może wpływać na uczucie sytości, ale jego nadmiar może prowadzić do obniżenia strawności paszy z uwagi na tłuszczowe właściwości otaczające inne składniki odżywcze, co może ograniczać ich dostępność dla enzymów trawiennych. Białko jest niezbędne do budowy tkanek i produkcji enzymów, ale jego nadmiar także nie przyczynia się do regulacji głodu. Dlatego koncepcje te często prowadzą do błędnych wniosków. Należy pamiętać, że każdy składnik paszy pełni swoją unikalną rolę, a ich równowaga jest kluczowa dla zdrowia i wydajności knurów. Zrozumienie interakcji między różnymi składnikami diety jest istotne dla efektywnego żywienia i optymalizacji wyników produkcji. Właściwe żywienie powinno opierać się na analizie składników odżywczych oraz dostosowywaniu ich ilości do indywidualnych potrzeb zwierząt.

Pytanie 40

W gospodarstwie, które dysponuje znacznymi nadwyżkami pracy oraz dużym obszarem trwałych użytków zielonych, są sprzyjające okoliczności do rozwoju produkcji

A. bydła mlecznego

B. drobiu

C. bydła opasowego

D. owiec

Chociaż produkcja bydła opasowego, owiec oraz drobiu mogą wydawać się atrakcyjnymi opcjami w przypadku dużego areału użytków zielonych, nie są one tak optymalne jak produkcja mleka. W przypadku bydła opasowego, które głównie korzysta z paszy objętościowej, wymagania dotyczące większych powierzchni pastwiskowych mogą nie być w pełni wykorzystane, co prowadzi do niższej efektywności. Bydło opasowe wymaga znacznie dłuższych okresów tuczu, co wiąże się z dłuższym czasem inwestycji w produkcję oraz mniejszą płynnością finansową. Jeśli chodzi o owce, choć mogą korzystać z użytków zielonych, ich produkcja mleczna jest mniej efektywna, a przychody mogą być niestabilne. Ponadto, owce wymagają specyficznego zarządzania stadem oraz paszy, co może być trudne do osiągnięcia bez specjalistycznej wiedzy. Z kolei produkcja drobiu, mimo że jest bardziej intensywna i wymaga krótszych cykli produkcyjnych, nie jest zgodna z wykorzystaniem trwałych użytków zielonych, gdyż drobiu zazwyczaj potrzebna jest specjalistyczna pasza i ścisłe warunki hodowlane, co nie odpowiada na potrzeby dużego areału użytków zielonych. Często przy wyborze niewłaściwego kierunku produkcji gospodarstwa wprowadza się błędne założenia dotyczące możliwości wykorzystania posiadanych zasobów, co prowadzi do obniżenia rentowności oraz zysków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej