Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 kwietnia 2025 09:13
  • Data zakończenia: 8 kwietnia 2025 09:41

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami
B. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem
C. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem
D. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem
Poprawna odpowiedź wskazuje, że twarz osoby powinna być ustawiona na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami. Taki układ jest zgodny z międzynarodowymi standardami, które określają wymagania dla zdjęć do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Ustawienie twarzy na wprost zapewnia, że fotografia będzie wiernie oddawać rysy twarzy, co jest kluczowe dla celów identyfikacyjnych. Odsłonięte czoło i uszy umożliwiają łatwe rozpoznanie osoby oraz eliminują potencjalne problemy z odczytem cech biometrycznych. Przykładem zastosowania tych standardów jest proces składania wniosków o paszport, gdzie nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować odrzuceniem zdjęcia. Warto również pamiętać, że dobrym przykładem praktycznym jest stosowanie się do wytycznych wydawanych przez instytucje rządowe odpowiedzialne za paszporty, które jednoznacznie określają, jak powinno wyglądać zdjęcie. W efekcie, przestrzeganie tych standardów nie tylko ułatwia proces uzyskiwania dokumentów, ale także zwiększa bezpieczeństwo i dokładność systemów identyfikacyjnych.
Pytanie 2

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Standardowy z pierścieniem pośrednim
B. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim
C. Standardowy z nasadką multiplikującą
D. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą
Wybór standardowego obiektywu z nasadką multiplikującą, długoogniskowego z nasadką multiplikującą oraz długoogniskowego z mieszkiem pośrednim nie jest odpowiedni do uzyskania skali odwzorowania 5:1, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje ograniczenia i specyfikę zastosowania. Nasadka multiplikująca zwiększa ogniskową obiektywu, co może skutkować lepszym oddaleniem od obiektu, ale jednocześnie obniża jakość obrazu poprzez wprowadzenie aberracji oraz zmniejszenie jasności, co nie jest zalecane przy fotografii makro. Długoogniskowy obiektyw z nasadką multiplikującą, choć wydaje się kuszącą opcją dla osiągnięcia większego powiększenia, w rzeczywistości powoduje problemy z głębią ostrości i może utrudniać ustawienie ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Z kolei długoogniskowy obiektyw z mieszkiem pośrednim może być użyty do uzyskania powiększeń, ale jego konstrukcja nie sprzyja łatwej manipulacji i często wymaga większej stabilizacji, co w praktyce może być trudne do zrealizowania. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każde powiększenie uzyskane za pomocą odpowiednich akcesoriów da pożądany efekt wizualny, co w rzeczywistości wymaga dokładnego dostosowania do specyfiki obiektu oraz warunków oświetleniowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich wpływu na jakość uzyskiwanego obrazu.
Pytanie 3

Podczas robienia zdjęć z użyciem lampy błyskowej najkrótszy czas synchronizacji migawki szczelinowej to czas

A. otwarcia migawki, w którym można oświetlić całą powierzchnię klatki
B. w którym następuje równoczesne aktywowanie błysku wszystkich lamp błyskowych
C. naświetlania trwający tyle, ile czas trwania błysku
D. naświetlania umożliwiający naładowanie lampy błyskowej
Odpowiedź wskazująca na otwarcie migawki, przy którym jest możliwe oświetlenie całej powierzchni klatki, jest prawidłowa w kontekście działania migawki szczelinowej i synchronizacji z lampą błyskową. Czas synchronizacji to najkrótszy moment, w którym migawka jest całkowicie otwarta, co pozwala na równoczesne naświetlenie całej powierzchni klatki przez błysk lampy. W przypadku migawki szczelinowej, która otwiera się w formie szczeliny przesuwającej się przez pole widzenia, kluczowe jest, aby błysk lampy zakończył się przed zamknięciem szczeliny. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska można zaobserwować podczas fotografowania obiektów w ruchu, gdzie istotne jest uchwycenie całej sceny w jednym błysku. Standardy w fotografii zalecają używanie lamp błyskowych w połączeniu z czasami synchronizacji wynoszącymi od 1/200 do 1/250 sekundy, co zapewnia optymalne warunki do uzyskania dobrze naświetlonych zdjęć. Praktyka ta jest szczególnie ważna w fotografii sportowej oraz przy pracy z szybko poruszającymi się obiektami.
Pytanie 4

Jaki format pozwala na zapisanie wielobarwnego obrazu w trybie CMYK z wykorzystaniem kompresji bezstratnej?

A. PNG
B. TIFF
C. GIF
D. CDR
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym standardem dla przechowywania wielobarwnych obrazów w trybie CMYK, zwłaszcza w kontekście druku profesjonalnego. TIFF obsługuje kompresję bezstratną, co oznacza, że obraz może być skompresowany bez utraty jakości, co jest kluczowe dla zachowania detali i kolorów w druku. Używanie TIFF ma istotne znaczenie w branży graficznej, ponieważ pozwala na wysoką jakość, która jest wymagana w zastosowaniach takich jak druk broszur, plakatów czy czasopism. Warto również zauważyć, że TIFF wspiera różne głębokości kolorów oraz wiele warstw, co czyni go elastycznym narzędziem w rękach projektantów i grafików. Dodatkowo, ze względu na swoją wszechstronność i zgodność z wieloma programami graficznymi, TIFF stał się jednym z najczęściej używanych formatów w profesjonalnym workflow. Posiadanie obrazów w tym formacie pozwala na naukę i eksperymentowanie z różnymi technikami przeróbki bez obawy o degradację jakości obrazu.
Pytanie 5

Ile odcieni można uzyskać, zapisując obraz w 8-bitowej palecie kolorów?

A. 16
B. 256
C. 156
D. 18
Odpowiedź 256 jest jak najbardziej prawidłowa. W 8-bitowej palecie barw każdy piksel może mieć jeden z 256 kolorów. To dosyć niesamowite, bo te kolory są reprezentowane przez 8 bitów, co daje nam 2 do potęgi 8, czyli właśnie 256. Taki system świetnie sprawdza się w grafice komputerowej, zwłaszcza przy prostych obrazkach, jak ikony albo małe animacje. Na przykład, weźmy obrazy GIF – one właśnie korzystają z ograniczonej palety 256 kolorów. Oczywiście, dzisiaj mamy bardziej zaawansowane standardy, jak RGB czy CMYK, które dają miliony barw, ale znajomość 8-bitowych palet to mega ważna podstawowa wiedza dla programistów i grafików, żeby tworzyć fajne wizualizacje.
Pytanie 6

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć, aby zapewnić prawidłową reprodukcję kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze z wykorzystaniem światła żarowego?

A. Korekcyjny niebieski
B. Korekcyjny łososiowy
C. Konwersyjny niebieski
D. Konwersyjny łososiowy
Zastosowanie konwersyjnego niebieskiego filtra w kontekście opisanego pytania byłoby błędne, ponieważ niebieski filtr jest używany do korekcji kolorów w odwrotnym przypadku, tj. gdy korzystamy z filmów przeznaczonych do fotografowania w warunkach dziennego światła słonecznego (5600K), a chcemy uzyskać efekt w warunkach sztucznego oświetlenia, jak żarówki (3200K). Wybór korekcyjnego łososiowego filtra również nie przyniósłby pożądanych rezultatów, ponieważ taki filtr jest przeznaczony do użycia w sytuacjach, gdy chcemy zredukować cieplejsze odcienie w already zbalansowanym świetle, co nie jest zgodne z naszym celem. Korekcyjny niebieski filtr, podobnie jak inne niebieskie filtry, ma na celu zredukowanie nadmiaru ciepłych tonów, co jest sprzeczne z celem uzyskania prawidłowej reprodukcji kolorów w scenariuszu, gdzie dominującym źródłem światła jest światło żarowe. Przypadki, w których stosuje się niebieski filtr, powinny być starannie przemyślane, a często prowadzą do chłodniejszych, niepożądanych tonów na zdjęciach, co skutkuje mniej atrakcyjnymi efektami wizualnymi. Zrozumienie tego zagadnienia wymaga znajomości podstaw balansu bieli oraz różnicy między temperaturą barwową zastosowanego filmu a ściśle określonym źródłem światła.
Pytanie 7

Aby uzyskać klasyczną odbitkę halogenosrebrową z pliku graficznego, należy kolejno wykonać:

A. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, skanowanie negatywu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną
B. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, kopiowanie negatywu, chemiczną obróbkę papieru fotograficznego
C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, naświetlenie papieru fotograficznego z pliku graficznego, chemiczną obróbkę materiału
D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną
Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na różnych aspektach procesu tworzenia odbitki halogenosrebrowej, co prowadzi do nieporozumień dotyczących właściwej kolejności działań. W przypadku pierwszej opcji, naświetlenie elektronicznego detektora obrazu jest krokiem, który nie wchodzi w skład tradycyjnego procesu odbitki halogenosrebrowej, ponieważ odnosi się do cyfrowego przetwarzania obrazu, a nie bezpośredniego uzyskania odbitki na papierze fotograficznym. Druga odpowiedź, mimo że zawiera właściwy krok naświetlenia papieru fotograficznego, pomija kluczowy proces obróbki chemicznej materiału, co jest niezbędne do stabilizacji obrazu. Trzecia odpowiedź sugeruje skanowanie negatywu, co jest kolejnym krokiem cyfryzacji, a nie bezpośredniego uzyskania klasycznej odbitki. Natomiast czwarta odpowiedź koncentruje się na kopiowaniu negatywu, co również jest praktyką odmienną od uzyskiwania odbitki z pliku graficznego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie procesów cyfrowych z analogowymi oraz niedostateczne zrozumienie roli poszczególnych etapów w przetwarzaniu obrazu. Ważne jest zrozumienie, że każdy krok w tym procesie ma swoje specyficzne miejsce i zadanie, a ich pominięcie lub zły dobór może prowadzić do nieefektywnego lub nieprawidłowego uzyskania końcowego efektu.
Pytanie 8

Przygotowując dokumentację dotyczącą sprzętu koniecznego do wykonania reprodukcji obrazów umieszczonych w oprawie za szkłem, należy uwzględnić zakup filtru

A. niebieskiego
B. połówkowego
C. polaryzacyjnego
D. żółtego
Odpowiedź 'polaryzacyjnego' jest prawidłowa, ponieważ filtr polaryzacyjny odgrywa kluczową rolę w redukcji odblasków oraz poprawie kontrastu podczas reprodukcji obrazów znajdujących się za szkłem. W procesie reprodukcji, zwłaszcza w przypadku dzieł sztuki, które są oprawione za szkłem, odblaski świetlne mogą znacząco wpłynąć na jakość fotografii, obniżając widoczność detali i prawidłowe odwzorowanie kolorów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie eliminowania niepożądanych odblasków, co pozwala na uzyskanie czystszych i bardziej wyraźnych obrazów. W praktyce, stosując filtr polaryzacyjny, można uzyskać znacznie lepsze rezultaty przy fotografowaniu pod kątem, co jest istotne w kontekście reprodukcji. Dodatkowo, zgodnie z dobrą praktyką w fotografii sztuki, stosowanie filtrów polaryzacyjnych jest rekomendowane w celu zapewnienia najwyższej jakości reprodukcji. Warto również wspomnieć, że odpowiednie ustawienie filtra polaryzacyjnego w stosunku do źródła światła może wpłynąć na ostateczny efekt wizualny, co czyni go niezastąpionym narzędziem w tym procesie.
Pytanie 9

Pomiar, w którym dokonuje się odczytu w całym obszarze klatki, określany jest jako

A. integralnym
B. matrycowym
C. punktowym
D. centralnie ważonym
Pomiar matrycowy to technika, w której odczyt ekspozycji jest wykonywany na podstawie analizy całego obszaru kadru. Dzięki temu aparat może dokładnie ocenić warunki oświetleniowe w różnorodnych scenariuszach, co pozwala na lepsze dopasowanie ustawień ekspozycji. W praktyce zastosowanie pomiaru matrycowego jest niezwykle istotne w fotografii krajobrazowej oraz ulicznej, gdzie kontrast światła i cienia może być znaczny. Aparaty cyfrowe najnowszej generacji często wykorzystują zaawansowane algorytmy przetwarzania obrazu, które pozwalają na inteligentne mierzenie i dostosowywanie parametrów ekspozycji na podstawie analizy całego kadru. Standardy branżowe dotyczące pomiaru matrycowego wskazują na jego przewagę w sytuacjach, gdzie oświetlenie jest zróżnicowane, a obiekty na zdjęciu są różnorodne. Dobrą praktyką jest również przetestowanie różnych ustawień w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak matrycowy pomiar wpływa na końcowy efekt fotograficzny.
Pytanie 10

Obiektyw w aparacie fotograficznym o wymiarach kadru 24 x 36 mm, który oferuje kąt widzenia zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka, posiada ogniskową

A. 28 mm
B. 35 mm
C. 50 mm
D. 20 mm
Ogniskowa obiektywu 50 mm w aparacie fotograficznym o formacie kadru 24 x 36 mm (pełnoklatkowym) jest klasycznie uważana za ogniskową, która najbardziej zbliża się do kąta widzenia ludzkiego oka. Kąt widzenia ludzkiego oka wynosi około 46 stopni w poziomie, co odpowiada obiektywowi o ogniskowej 50 mm w formacie pełnoklatkowym. Taki obiektyw doskonale sprawdza się w różnych zastosowaniach, od portretów po zdjęcia uliczne, ponieważ oferuje naturalny, niewymuszony wygląd obrazu, co jest cenione przez fotografów. W praktyce, w przypadku portretów, obiektyw ten pozwala na uzyskanie przyjemnego rozmycia tła (bokeh), co podkreśla temat zdjęcia. Dodatkowo, obiektywy o tej ogniskowej są często wykorzystywane w różnych stylach fotografii, a ich uniwersalność czyni je podstawowym narzędziem w arsenale każdego fotografa.
Pytanie 11

Ile bitów głębi ma obraz w systemie RGB, który dysponuje 16,7 milionami kolorów?

A. 32 bit/piksel
B. 8 bit/piksel
C. 16 bit/piksel
D. 24 bit/piksel
Wybór niewłaściwej głębi bitowej wskazuje na nieporozumienie dotyczące sposobu reprezentacji kolorów w systemach RGB. Na przykład, stwierdzenie, że obraz ma 16 bitów na piksel, jest błędne, ponieważ oznaczałoby to, że każdy z kolorów RGB zostałby zakodowany za pomocą 5 bitów dla czerwonego, 6 bitów dla zielonego i 5 bitów dla niebieskiego, co w sumie daje 16 bitów (5+6+5). Taki system obsługuje jedynie 65,536 kolorów (2^16), co jest znacznie mniej niż 16,7 miliona dostępnych w standardzie 24-bitowym. Z kolei odpowiedź 32 bit/piksel sugeruje, że obraz mógłby mieć kanał alfa, co jest używane do reprezentacji przezroczystości, ale w kontekście samego RGB, nie jest to poprawne. Ponadto, wybór 8 bitów na piksel sugeruje, że obraz ma jedynie 256 kolorów (2^8), co jest niewystarczające dla większości nowoczesnych zastosowań graficznych i jest stosowane głównie w starszych systemach lub w formatach monochromatycznych. Zrozumienie głębi bitowej jest kluczowe dla jakości obrazu oraz efektywności jego przetwarzania, dlatego ważne jest, by przy wyborze formatu graficznego bazować na standardach, które zapewniają odpowiednią jakość wizualną oraz zgodność z szeroką gamą urządzeń i aplikacji.
Pytanie 12

W fotografii portretowej, główne źródło światła padającego na obiekt zdjęcia nazywane jest światłem

A. kluczowym
B. konturowym
C. ogólnym
D. wypełniającym
Światło kluczowe w fotografii portretowej to główne źródło oświetlenia, które definiuje wygląd i charakter przedstawianego obiektu. Działa na zasadzie podkreślenia kształtów i detali twarzy, co jest kluczowe dla stworzenia wyrazistego portretu. Przykładem zastosowania światła kluczowego mogą być portrety wykonywane w plenerze lub studio, gdzie fotograf wykorzystuje softboxy lub reflektory, aby uzyskać pożądany efekt. Dobrze ustawione światło kluczowe może tworzyć interesujące cienie, które nadają zdjęciu głębi i trójwymiarowości. W praktyce, światło kluczowe powinno być umieszczone pod kątem 45 stopni do twarzy modela, co pozwala na uzyskanie naturalnych efektów oświetleniowych. Warto również pamiętać, że w zależności od zamierzonego efektu, intensywność i temperatura barwowa światła kluczowego mogą być dostosowywane, co pozwala na osiągnięcie różnych nastrojów w portrecie.
Pytanie 13

Zwiększenie mocy błysku lamp błyskowych w studio pozwala na

A. skrócenie czasu ekspozycji
B. uzyskanie większej głębi ostrości
C. wydłużenie czasu ekspozycji
D. lepsze ustawienie ostrości
Jak to działa? Większa energia błysku lamp błyskowych daje fajną głębię ostrości, co jest mega ważne w fotografii. Wysoka moc pozwala na krótsze czasy otwarcia migawki, a to z kolei daje możliwość, żeby zwiększyć przysłonę. W praktyce to znaczy, że można uzyskać większą głębię ostrości i przy tym mieć wszystko dobrze naświetlone. Na przykład, w fotografii portretowej, gdy chcemy, żeby model był wyraźny, a tło rozmyte, musimy odpowiednio ustawić przysłonę i moc lamp błyskowych. W studiu fajnie jest też używać filtrów ND, bo one pomagają lepiej kontrolować głębię ostrości, zwłaszcza przy trudnych warunkach oświetleniowych. Wykorzystanie silnego błysku pomaga też zminimalizować wpływ ruchu, co jest ważne, jeśli model się porusza. Dlatego umiejętność dostosowywania mocy lampy do efektu, jaki chcemy uzyskać, jest kluczowa dla każdego fotografa.
Pytanie 14

Jakie jest standardowe rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do publikacji w sieci?

A. 72 ppi
B. 300 ppi
C. 82 ppi
D. 150 ppi
W przypadku rozdzielczości 150 ppi, często mylnie przyjmuje się, że można jej używać do obrazów internetowych. Rozdzielczość ta jest stosunkowo wysoka i bardziej odpowiednia dla druku, gdzie detale mają kluczowe znaczenie. Wykorzystanie takiej rozdzielczości w Internecie może prowadzić do niepotrzebnego zwiększenia rozmiaru pliku, co negatywnie wpływa na czas ładowania strony. Warto zauważyć, że w dobie optymalizacji stron internetowych, nadmierna jakość obrazów może zaszkodzić, zamiast pomóc. Podobnie, odpowiedź 82 ppi również nie jest standardem w publikacjach internetowych. Choć wartości te są zbliżone do 72 ppi, to brak jest uzasadnienia dla ich stosowania, co może wprowadzać zamieszanie wśród projektantów. W kontekście rozdzielczości 300 ppi, warto podkreślić, że jest to typowa wartość dla druku, co sprawia, że nie ma zastosowania w mediach cyfrowych. Użycie tak wysokiej rozdzielczości na stronach internetowych nie tylko zwiększa czas ładowania, ale także powoduje nieefektywne wykorzystanie miejsca na serwerach. Właściwe podejście do rozdzielczości obrazów w Internecie polega na zrozumieniu, że 72 ppi to wystarczająca wartość dla wyświetlania zdjęć, co zostało potwierdzone przez badania i praktyki w zakresie web designu.
Pytanie 15

Jakie formaty należy wybrać do zapisu skanowanych obrazów, które będą publikowane w internecie?

A. PNG i TIFF
B. PSD i JPEG
C. PNG i JPEG
D. GIF i PSD
Odpowiedź PNG i JPEG to optymalny wybór dla skanowanych zdjęć przeznaczonych do publikacji internetowej. Format PNG (Portable Network Graphics) jest doskonały do przechowywania obrazów, które wymagają wysokiej jakości bezstratnej kompresji, co jest istotne w przypadku zdjęć z dużą ilością detali i kolorów. Jest on szczególnie polecany do grafik z przezroczystością oraz obrazów o ostrych krawędziach, jak logotypy czy ikony. Z kolei format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest idealny do zdjęć o pełnym kolorze, gdzie niewielka strata jakości jest akceptowalna w zamian za znacznie mniejszy rozmiar pliku. JPEG wykorzystuje stratną kompresję, co sprawia, że jest preferowanym formatem do publikacji zdjęć w internecie, gdzie szybkość ładowania strony ma kluczowe znaczenie. Dobrym przykładem zastosowania obu formatów jest wykorzystanie PNG dla grafik na stronie internetowej, które wymagają przezroczystości, natomiast JPEG dla zdjęć produktów w e-commerce, które muszą być szybko dostępne dla użytkowników. Dobre praktyki branżowe sugerują użycie PNG dla grafik z tekstem oraz JPEG dla zdjęć, co zapewnia optymalną jakość i wydajność.
Pytanie 16

W programie Adobe Photoshop można skorygować błędy perspektywy wynikające z nachylenia aparatu przy użyciu filtra

A. odkrywanie krawędzi
B. rozmycie w kierunku radialnym
C. eliminacja szumu
D. korekcja obiektywu
Redukcja szumu to technika, która pozwala zlikwidować różne niepożądane efekty, jak szum cyfrowy, który często powstaje w kiepskim oświetleniu. Ale to nie ma nic wspólnego z korygowaniem perspektywy. Jej głównym celem jest poprawa jakości zdjęcia poprzez wygładzanie i eliminację ziarnistości, a nie zmiana proporcji czy geometrii. Rozmycie radialne z kolei jest bardziej efektem artystycznym – tworzy efekt rozmycia wokół centralnego obiektu na zdjęciu. Choć może być świetnym dodatkiem do kompozycji, to nie pomaga w korygowaniu zniekształceń perspektywy. Szukanie krawędzi polega na identyfikacji obiektów poprzez wykrywanie ich konturów, co jest przydatne w różnych zadaniach, ale nie ma bezpośredniego związku z korekcją perspektywy. Wybierając złe narzędzia do tego celu, można się mocno zdenerwować i wyjść z niezadowalającym efektem, bo kluczowe zniekształcenia mogą zostać bez zmian. Dlatego ważne jest, żeby dobrze poznać działanie narzędzi w Photoshopie, żeby móc skutecznie edytować zdjęcia i uzyskać profesjonalne efekty.
Pytanie 17

W analogowej fotografii na materiale światłoczułym typu 135 obiektyw uznawany za portretowy charakteryzuje się ogniskową

A. 50 mm
B. 18 mm
C. 24 mm
D. 135 mm
Wybór innych ogniskowych, takich jak 24 mm, 50 mm czy 18 mm, nie oddaje charakterystyki portretowego obiektywu w kontekście fotografii analogowej. Ogniskowa 24 mm jest obiektywem szerokokątnym, który zazwyczaj stosuje się do fotografowania krajobrazów lub architektury. Przy wykorzystaniu takiego obiektywu do portretów dochodzi do zniekształcenia rysów twarzy, co może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych. Używanie 50 mm może być bardziej akceptowalne w niektórych sytuacjach, jednak ogniskowa ta nie zapewnia tak silnego efektu kompresji obrazu jak 135 mm, co sprawia, że tło nie zostanie tak pięknie rozmyte. Z kolei 18 mm to jeszcze szerszy obiektyw, który w przypadku portretów wprowadza znaczną deformację proporcji, co jest niewskazane, gdy celem jest uzyskanie estetycznego efektu. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich ogniskowych w portretowaniu może prowadzić do niezadowalających wyników, które nie oddają prawdziwego charakteru ani detali postaci. Dlatego tak ważne jest, aby dobierać odpowiednie ogniskowe do rodzaju fotografii, a w przypadku portretów zaleca się korzystanie z obiektywów o dłuższych ogniskowych, takich jak 135 mm.
Pytanie 18

Subtelne ocieplenie kolorów rejestrowanej sceny uzyskuje się dzięki filtrowi

A. polaryzacyjny
B. połówkowy
C. IR
D. skylight
Filtr połówkowy jest stosowany głównie do kontrolowania ekspozycji w sytuacjach, gdy scena ma duże różnice w jasności, jak w przypadku zachodów słońca. Jego rola polega na redukcji jasności części kadru, co nie wpłynie na ocieplenie barw sceny, a wręcz przeciwnie, może powodować problemy z naturalnym odwzorowaniem kolorów. Z kolei filtr IR, czyli filtr podczerwony, służy do rejestrowania promieniowania podczerwonego, co skutkuje nietypowymi efektami kolorystycznymi, które w większości przypadków nie mają nic wspólnego z ociepleniem barw. Filtr polaryzacyjny, choć bardzo użyteczny do eliminacji refleksów i zwiększania nasycenia kolorów, nie jest narzędziem, które zapewnia delikatne ocieplenie barw. Może wręcz prowadzić do zbyt intensywnego efektu, co w niektórych sytuacjach będzie niepożądane. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jaki efekt chcemy osiągnąć i odpowiednio dobierać filtry do danego zadania. Błędne interpretacje funkcji filtrów mogą prowadzić do niezamierzonych rezultatów w końcowej postprodukcji, dlatego niezbędne jest zapoznanie się z podstawowymi zasadami ich działania oraz zastosowaniem w praktyce.
Pytanie 19

Aby uzyskać na fotografii efekt "zamrożenia ruchu" szybko poruszającego się pojazdu, należy ustawić czas naświetlania na wartość

A. 1/30 s
B. 1/15 s
C. 1/80 s
D. 1/500 s
Żeby uzyskać efekt 'zamrożenia ruchu' w przypadku szybko jadącego samochodu, trzeba postawić na krótki czas naświetlania. Właśnie taki czas, jak 1/500 s, daje nam szansę uchwycić obiekt w ruchu bez rozmycia. To mega istotne w fotografii sportowej czy motoryzacyjnej. Przy czasach naświetlania jak 1/500 s możemy rejestrować dynamiczne sceny, co jest kluczowe, gdy chcemy uchwycić np. samochody na torze. Dzięki tak krótkiemu czasowi jesteśmy w stanie zobaczyć detale, jak koła w ruchu czy nawet efekty aerodynamiczne, a cała scena zostaje ostra. W fotografii ważne jest, żeby starać się o jak największą ostrość w ruchu i ten czas naświetlania 1/500 s świetnie to pokazuje.
Pytanie 20

Numer 135 umieszczony na opakowaniu materiału fotograficznego odnosi się do

A. błony zwojowej
B. materiału małoobrazkowego
C. błony arkuszowej
D. materiału miniaturowego
Wybór odpowiedzi dotyczących błony arkuszowej, błony zwojowej oraz materiału miniaturowego wskazuje na nieporozumienia związane z klasyfikacją i zastosowaniem różnych typów materiałów zdjęciowych. Błona arkuszowa, zazwyczaj w formie większych arkuszy, stosowana jest w fotografii dużego formatu, co wprowadza w błąd w kontekście oznaczenia 135, które dotyczy standardowego formatu małoobrazkowego. Z kolei błona zwojowa, chociaż używana w fotografii, nie jest tożsama z materiałem małoobrazkowym, ponieważ odnosi się do filmów używanych w systemach o innej konstrukcji, co sprawia, że oznaczenie 135 staje się mylące. Materiał miniaturowy, często związany z mniejszymi formatami, również nie ma bezpośredniego odniesienia do tej specyfikacji. Typowe błędy myślowe w tej kwestii obejmują mylenie typów filmów i ich zastosowań oraz niewłaściwe łączenie technologii z różnymi formatami. Warto zrozumieć, że każdy typ filmu ma swoje unikalne cechy, które odpowiadają różnym potrzebom fotografów, a znajomość tych różnic jest kluczowa dla właściwego doboru materiałów do konkretnych projektów fotograficznych.
Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Aby uzyskać odwzorowanie w skali 1:1 podczas fotografowania obiektywem o ogniskowej 50 mm, jaki powinien być długość mieszka?

A. 25 mm
B. 50 mm
C. 200 mm
D. 100 mm
Podczas próby uzyskania odwzorowania w skali 1:1, zrozumienie podstawowych zasad działania sprzętu fotograficznego jest kluczowe. W przypadku pomylenia długości mieszka, można nieświadomie osiągnąć niesatysfakcjonujące rezultaty. Odpowiedzi wskazujące na długości takie jak 200 mm, 25 mm czy 100 mm prowadzą do błędnego założenia, że manipulacja odległością wpływa na odwzorowanie skali w sposób, który nie jest zgodny z zasadami optyki. Długość mieszka wpływa na to, jak blisko obiektyw może znajdować się od fotografowanego obiektu. Na przykład, wydłużenie mieszka do 200 mm nie tylko oddala obiektyw od matrycy, ale również zmienia perspektywę oraz głębię ostrości, co skutkuje w znacznej utracie detali, co jest szczególnie niepożądane w makrofotografii. Odpowiedź z długością mieszka 25 mm nie pozwoli na uzyskanie odpowiedniego odwzorowania, gdyż obiektyw będzie zbyt blisko obiektu, co może skutkować zniekształceniem obrazu. Z kolei długość 100 mm, choć bliska 50 mm, jest nadal niewłaściwa, ponieważ generuje zbyt dużą odległość między obiektywem a matrycą, co uniemożliwia uzyskanie skali 1:1. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że do prawidłowego uzyskania odwzorowania w skali 1:1 przy obiektywie 50 mm, należy dostosować długość mieszka do jego ogniskowej, co w tym przypadku oznacza 50 mm.
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Metoda, która polega na częściowym lub całkowitym przekształceniu obrazu negatywnego w pozytywowy na skutek intensywnego i krótkiego naświetlenia, nosi nazwę

A. guma
B. bromolej
C. cyjanotypia
D. solaryzacja
Bromolej to technika, która polega na używaniu emulsji olejowych z bromkiem srebra, żeby uzyskać obraz. To jest dość skomplikowany proces, bo trzeba nakładać różne warstwy emulsji na papier fotograficzny. W przeciwieństwie do solaryzacji, to nie działa na zasadzie odwracania obrazów negatywowych. Ma bardziej na celu uzyskanie fajnych efektów tonalnych i kolorystycznych. Często wykorzystuje się go w sztuce, ale nie ma nic wspólnego z tym procesem odwracania. Guma z kolei to inna technika, która używa emulsji gumy arabskiej i pigmentów do tworzenia obrazów. Także nie ma związku z solaryzacją, bo skupia się na tworzeniu obrazów na podstawie negatywów, ale nie daje odwróconych efektów. Cyjanotypia to technika druku fotograficznego, która daje taki charakterystyczny niebieski kolor podczas naświetlania. Jest naprawdę ciekawa, ale też nie odnosi się do solaryzacji, która jest wyjątkowa i opiera się na specyficznym procesie naświetlania negatywu. Wybór techniki fotograficznej zawsze powinien być dobrze przemyślany, żeby pasował do tego, co chcemy osiągnąć artystycznie.
Pytanie 25

Określ minimalną ilość ujęć tego samego obiektu, koniecznych do wykonania fotografii w technice High Dynamic Range.

A. 2÷3 ujęć
B. 5÷6 ujęć
C. 4÷5 ujęć
D. 0÷2 ujęć
Odpowiedzi sugerujące, że do wykonania zdjęcia w technice High Dynamic Range wystarczy 0÷2 ujęć lub 4÷5 ujęć, są błędne, ponieważ nie uwzględniają podstawowych zasad działania tej techniki. W przypadku HDR, kluczowym elementem jest uchwycenie różnorodnych zakresów tonalnych, co jest niemożliwe przy tak ograniczonej liczbie ujęć. Wybierając 0÷2 ujęcia, zakładamy, że jedno zdjęcie może zaspokoić wszystkie potrzeby tonalne, co jest rzadko możliwe w praktyce, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. Z kolei odpowiedź 4÷5 ujęć, choć zbliża się do rzeczywistości, jest nadmierna i nieefektywna. W większości przypadków, wystarczą dwa do trzech zdjęć, aby uzyskać jakość, która w pełni wykorzystuje technologię HDR. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami mogą wynikać z braku zrozumienia, jak istotne jest uchwycenie różnych detali w różnych warunkach oświetleniowych. Osoby, które uważają, że jedno zdjęcie wystarczy, mogą mylić HDR z podstawowym programowaniem ekspozycji, co prowadzi do nieporozumień co do celów, jakie stawia sobie technika HDR, której istotą jest uzyskanie harmonijnego połączenia tonalnego poprzez odpowiednie zestawienie kilku zdjęć.
Pytanie 26

Technika reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego transferu obrazu na materiał, określana jest jako

A. izohelią
B. solaryzacją
C. holografią
D. kserografią
Kserografia jest nowoczesną metodą reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego przenoszenia obrazu na podłoże, najczęściej papier. Proces ten polega na naładowaniu elektrycznym bębna światłoczułego, który następnie naświetlany jest obrazem. Naładowane miejsca przyciągają toner, który jest następnie przenoszony na papier. Kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych, oferując efektywne i szybkie kopiowanie dokumentów. Warto wspomnieć, że kserografia jest fundamentalną technologią w dziedzinie druku cyfrowego, a jej zastosowanie obejmuje nie tylko standardowe kopiowanie, ale także drukowanie zdjęć, dokumentów oraz materiałów marketingowych. Dzięki kserografii możliwe jest również tworzenie wydruków w różnych formatach oraz kolorach, co czyni ją niezwykle wszechstronnym narzędziem w codziennej pracy z dokumentami. Kserografia wyróżnia się również efektywnością kosztową, szczególnie przy dużych nakładach.
Pytanie 27

Pomiar natężenia odbitego światła przeprowadza się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. wyłącznie na tło
B. w kierunku źródła światła
C. w kierunku aparatu
D. w kierunku obiektu
Pomiar natężenia światła odbitego w kierunku obiektu jest kluczowy dla uzyskania dokładnych wartości. Światłomierz, skierowany w stronę obiektu, pozwala na pomiar ilości światła, które jest odbijane od powierzchni danego obiektu. To podejście jest zgodne z zasadami pomiarów oświetleniowych, które wskazują na konieczność uwzględnienia rzeczywistego oświetlenia obiektu oraz jego właściwości odbicia. Przykładem zastosowania tej metody jest praca w fotografii studyjnej, gdzie pomiar światła na obiekcie jest niezbędny do uzyskania poprawnej ekspozycji. W standardach ISO dotyczących pomiarów oświetlenia, podkreśla się, że pomiary powinny być prowadzone w warunkach zbliżonych do rzeczywistych, co obejmuje kierunek pomiaru, a także uwzględnienie charakterystyki powierzchni obiektu. W praktyce oznacza to, że aby uzyskać wiarygodne dane, światłomierz musi być odpowiednio ustawiony, aby rejestrować światło odbite, co jest kluczowe przy planowaniu oświetlenia w różnych zastosowaniach, takich jak architektura czy design wnętrz.
Pytanie 28

W cyfrowych aparatach półautomatyczny tryb doboru parametrów ekspozycji, zwany preselekcją czasu, oznaczany jest literą

A. P
B. M
C. S
D. A
Wybór odpowiedzi 'P', 'A' lub 'M' wskazuje na nieporozumienie dotyczące oznaczeń trybów ekspozycji w aparatach cyfrowych. Odpowiedź 'P' oznacza tryb programowy, w którym aparat automatycznie ustala zarówno czas, jak i przysłonę, co ogranicza kreatywność użytkownika, ponieważ nie umożliwia on pełnej kontroli nad ustawieniami. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że tryb programowy daje im więcej swobody. Z kolei odpowiedź 'A' oznacza tryb preselekcji przysłony, w którym fotograf sam wybiera wartość przysłony, a aparat dobiera odpowiedni czas naświetlania. Wybór tego trybu również nie jest odpowiedni w kontekście pytania, ponieważ nie odpowiada na temat preselekcji czasu. Odpowiedź 'M' odnosi się do trybu manualnego, gdzie fotograf ma pełną kontrolę nad wszystkimi ustawieniami, co jest bardziej zaawansowanym podejściem. Chociaż tryb manualny pozwala na dużą elastyczność, nie jest to tryb półautomatyczny, który byłby odpowiedzią na zadane pytanie. W związku z tym, wszystkie te odpowiedzi ilustrują powszechne nieporozumienia związane z różnymi trybami pracy aparatów i ich zastosowaniem, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia, jak najlepiej wykorzystać możliwości aparatów cyfrowych w praktyce fotograficznej.
Pytanie 29

Podaj rodzaj aparatów, które nie mają opcji nagrywania wideo?

A. Wielkoformatowe
B. Kompaktowe wodoodporne
C. Aparaty bezlusterkowe
D. Aparaty kompaktowe
Wodoodporne kompaktowe aparaty, bezlusterkowe oraz kompaktowe to urządzenia, które w większości przypadków oferują funkcję rejestracji wideo. Wodoodporne kompaktowe aparaty są zaprojektowane do pracy w trudnych warunkach, co czyni je idealnymi do fotografowania w środowisku wodnym lub podczas deszczu. Mimo swojej konstrukcji, wiele modeli wyposażonych jest w funkcję nagrywania wideo, co umożliwia użytkownikom uchwycenie ważnych momentów w ruchu. Podobnie, aparaty bezlusterkowe, które zyskały na popularności dzięki swojej wszechstronności i kompaktowości, są często wybierane przez profesjonalnych fotografów oraz entuzjastów. Oferują one zaawansowane możliwości nagrywania wideo, w tym różne rozdzielczości i formaty, co czyni je atrakcyjną opcją dla twórców treści multimedialnych. Z kolei aparaty kompaktowe, chociaż mogą być mniej zaawansowane pod względem jakości obrazu, również często mają możliwość nagrywania wideo. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie aparaty fotograficzne muszą mieć podobne funkcjonalności, tymczasem różne typy aparatów są projektowane z myślą o różnych zastosowaniach i potrzebach użytkowników. Warto zauważyć, że wybór aparatu powinien opierać się na wymaganiach fotograficznych oraz pożądanych funkcjach, a nie na niewłaściwych przesłankach dotyczących jego ogólnych zdolności do rejestracji obrazu wideo.
Pytanie 30

Aby uzyskać reprodukcję kolorowego oryginału na negatywnym materiale przeznaczonym do ekspozycji na światło dzienne, jakie oświetlenie powinno być zastosowane?

A. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K
B. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K
C. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K
D. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K
Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, poza poprawną, zawierają błędy związane z zastosowaniem niewłaściwej temperatury barwowej lub rodzaju oświetlenia. Oświetlenie rozproszone o temperaturze 3200 K jest używane głównie w kontekście sztucznego oświetlenia, takiego jak lampy halogenowe, co nie jest odpowiednie dla reprodukcji kolorów, gdyż wprowadza zniekształcenia w odwzorowaniu naturalnych barw. Z kolei skierowane oświetlenie, które może wydawać się atrakcyjne dla podkreślenia szczegółów, powoduje powstawanie silnych cieni i niejednorodności w oświetleniu, co jest niepożądane w kontekście dokumentowania kolorów. Oświetlenie o temperaturze 5500 K, w przypadku skierowanego źródła, również nie jest optymalne, ponieważ skupienie światła w jednym miejscu może prowadzić do nieprawidłowego odwzorowania kolorów i utraty detali w obszarach cieni. W praktyce, wiele osób myli rodzaj oświetlenia ze standardami temperatury barwowej, co prowadzi do błędnych wniosków. Prawidłowe oświetlenie powinno zapewniać równomierne i naturalne warunki, co jest kluczowe w pracy z materiałami negatywowymi przeznaczonymi do światła dziennego.
Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

W jakim formacie pliku powinno się zapisać obraz w kompresji bezstratnej?

A. GIF
B. TIFF
C. RAW
D. JPEG
Wybór formatu JPEG do zapisywania obrazów z kompresją bezstratną jest niepoprawny. JPEG (Joint Photographic Experts Group) to popularny format stosowany w fotografii cyfrowej, ale jego główną cechą jest kompresja stratna. Oznacza to, że podczas zapisywania obrazu w tym formacie część danych jest usuwana, co prowadzi do utraty jakości, szczególnie przy wielokrotnym otwieraniu i zapisywaniu plików. W kontekście profesjonalnej pracy z obrazami, gdzie zachowanie pełnej jakości jest kluczowe, JPEG nie jest odpowiednim wyborem. Z kolei format RAW jest często używany przez profesjonalnych fotografów, ponieważ przechowuje dane bez jakiejkolwiek kompresji, oferując maksymalną jakość, ale nie jest to format bezstratny w tradycyjnym sensie, ponieważ różne aparaty mogą używać różnych implementacji. Jeśli chodzi o GIF, jest to format stosowany głównie do prostych animacji i grafik z ograniczoną paletą kolorów, co czyni go niewłaściwym do zastosowań wymagających zachowania pełnej jakości kolorów. GIF obsługuje jedynie 256 kolorów, co nie jest wystarczające dla większości zastosowań fotograficznych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby wybrać odpowiedni format pliku do konkretnego zastosowania, co z kolei może wpływać na jakość końcowego produktu oraz efektywność pracy w środowisku graficznym.
Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Określ kroki w procesie C-41.

A. Wywołanie czarno-białe, wtórne naświetlanie, wywoływanie barwne, wybielanie, utrwalanie
B. Wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie, stabilizacja
C. Wywoływanie barwne, wybielanie utrwalające, stabilizacja
D. Wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie
Niepoprawne odpowiedzi zawierają szereg błędnych koncepcji dotyczących procesu C-41. Przykładowo, wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie i stabilizacja to etapy, które muszą być wykonane w określonej kolejności i nie mogą być pomijane ani łączone w zbiory, jak sugerują inne odpowiedzi. W przypadku pierwszej opcji brakuje kluczowego etapu płukania, co może prowadzić do nierównomiernego rozwoju obrazu i jego trwałości. Kolejna odpowiedź zawiera poprawne etapy, ale sugeruje wybielanie utrwalające, co jest terminologicznie niepoprawne, ponieważ wybielanie i utrwalanie to dwa oddzielne procesy, które mają różne cele i chemiczne składniki. Wskazanie na czarno-białe wywoływanie w ostatniej odpowiedzi wprowadza zamieszanie, ponieważ film C-41 dotyczy wyłącznie barwnego wywoływania. W praktyce, zrozumienie tych etapów jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się fotografią, a błędne interpretacje mogą prowadzić do zniszczenia materiałów fotograficznych i utraty wartościowych obrazów. Kluczowe jest stosowanie się do standardów branżowych oraz dobrą praktykę, co pozwala uniknąć typowych błędów, które mogą wystąpić przy niewłaściwej interpretacji procesów chemicznych.
Pytanie 36

Aby sfotografować szklany obiekt bez widocznych refleksów na zdjęciu, należy użyć filtra

A. gwiazdkowego
B. połówkowego
C. szarego
D. polaryzacyjnego
Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, szczególnie przy pracy ze szklanymi przedmiotami, gdzie refleksy mogą zakłócić odbiór detali. Działa on na zasadzie redukcji odbić światła padającego na powierzchnię materiałów, co jest istotne w przypadku obiektów o dużej gładkości, takich jak szkło. Używając filtru polaryzacyjnego, możemy znacząco poprawić kontrast zdjęcia oraz wyeliminować odblaski, co pozwala na uzyskanie czystszej i bardziej szczegółowej kompozycji. Przykładem praktycznego zastosowania może być fotografowanie szklanych waz lub butelek, gdzie refleksy mogą zniekształcać pierwotny zamysł artystyczny. Podczas pracy z takim filtrem, ważne jest również, aby zachować odpowiedni kąt padania światła, co może zwiększyć efekt jego działania. W branży fotograficznej filtry polaryzacyjne są szeroko stosowane w plenerze i wnętrzach, aby maksymalizować jakość obrazu oraz oddać naturalne kolory bez zakłóceń. Dobre praktyki wskazują na konieczność przemyślenia ustawienia filtru w zależności od źródła światła oraz orientacji obiektu, aby uzyskać optymalne rezultaty.
Pytanie 37

Obraz stworzony na papierze fotograficznym bez użycia kamery to

A. luksografia
B. kserografia
C. makrofotografia
D. reprodukcja
Kserografia to technika kopiowania, która opiera się na procesie elektrostatycznym, a nie na naświetlaniu papieru fotograficznego. Chociaż kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych do reprodukcji dokumentów, nie ma nic wspólnego z tworzeniem obrazów bez użycia aparatu. To podejście skupia się na masowej produkcji i reprodukcji, a nie na twórczym procesie artystycznym. Z kolei reprodukcja to termin ogólny, który odnosi się do wszelkich technik odtwarzania istniejących dzieł, takich jak obrazy, zdjęcia czy rysunki. W tym przypadku również nie mówimy o naświetlaniu papieru fotograficznego, co jest kluczowe w luksografii. Makrofotografia to technika fotograficzna, która polega na robieniu zdjęć obiektów z bliska, zazwyczaj z użyciem aparatu fotograficznego i odpowiednich obiektywów. Niezrozumienie tych terminów może prowadzić do mylnego wniosku, że są one ze sobą powiązane. W rzeczywistości każda z wymienionych technik ma swoją specyfikę i zastosowanie, które są odrębne od luksografii, co podkreśla istotne różnice w podejściu do fotografii i reprodukcji obrazów. Ważne jest zrozumienie, że techniki te nie są zamienne, a ich właściwe rozróżnienie jest kluczowe w pracy zawodowej w dziedzinie sztuki i fotografii.
Pytanie 38

Jaką minimalną rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, aby mógł zostać wydrukowany w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi?

A. 0,5 Mpx
B. 1,5 Mpx
C. 2,0 Mpx
D. 1,0 Mpx
Aby zarejestrować obraz cyfrowy przeznaczony do druku o wymiarach 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi, należy obliczyć minimalną rozdzielczość obrazu. Rozdzielczość 300 dpi (dots per inch) oznacza, że na każdy cal przypada 300 punktów obrazu. W przypadku formatu 10 x 10 cm, który zamieniamy na cale, uzyskujemy 3,94 x 3,94 cala (1 cm = 0,3937 cala). Wysokość i szerokość obrazu w pikselach można obliczyć mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość dpi. Wzór wygląda następująco: 3,94 cala x 300 dpi = 1182 pikseli. Ponieważ obraz ma być kwadratowy, zarówno szerokość, jak i wysokość wynoszą 1182 pikseli. Łączna liczba pikseli wynosi zatem 1182 x 1182 = 1,4 miliona pikseli, co zaokrąglamy do 1,5 Mpx. Użycie odpowiedniej rozdzielczości zapewnia, że wydruk będzie ostry i wyraźny, co jest kluczowe w druku fotograficznym oraz przy tworzeniu materiałów reklamowych, w których jakość obrazu odgrywa istotną rolę. W branży fotograficznej oraz poligraficznej zaleca się stosowanie tych standardów, aby uniknąć efektu pikselizacji obrazu.
Pytanie 39

Pomiar odbitego światła wykonuje się, ustawiając światłomierz z miejsca aparatu na

A. obiekt fotografowany
B. źródło światła
C. aparat fotograficzny
D. tło
Pomiar światła odbitego z obiektów fotografowanych jest kluczowym aspektem pracy fotografa, ponieważ pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji i odwzorowania kolorów. Kierując światłomierz na obiekt fotografowany, uzyskujemy pomiar intensywności światła, które jest odbite od obiektu do obiektywu aparatu. Taki pomiar jest bardziej istotny, ponieważ różne obiekty mogą mieć różną zdolność do odbicia światła, co wpływa na finalny efekt fotografii. Na przykład, czarne przedmioty pochłaniają większą część światła, podczas gdy jasne refleksyjne powierzchnie mogą wprowadzać zniekształcenia w pomiarze, jeśli kierujemy światłomierz na źródło światła. Standardy branżowe zalecają używanie matrycowych światłomierzy, które dostosowują pomiar do różnych scenariuszy, co pozwala na precyzyjne dostosowanie parametrów ekspozycji. Działania te są zgodne z praktykami zalecanymi przez profesjonalistów, aby zapewnić najlepszą jakość zdjęć w różnych warunkach oświetleniowych.
Pytanie 40

Korygowanie ekspozycji fotografii w programie Adobe Photoshop realizuje się za pomocą

A. stempla
B. mapy gradientu
C. poziomów
D. koloru kryjącego
Poprawa ekspozycji zdjęcia w programie Adobe Photoshop za pomocą poziomów jest jedną z najskuteczniejszych metod dostosowywania jasności i kontrastu obrazu. Narzędzie to pozwala na precyzyjną kontrolę nad tonami, umożliwiając manipulację zaciemnieniami, półtonami oraz światłami. Użytkownik ma dostęp do histogramu, który obrazuje rozkład tonów w zdjęciu, co ułatwia identyfikację obszarów wymagających korekty. Przykładowo, aby poprawić ekspozycję zdjęcia, można przesunąć suwak cieni w lewo, co pozwala na rozjaśnienie ciemniejszych obszarów bez wpływania na jaśniejsze partie obrazu. Dodatkowo, możliwość zastosowania krzywych w narzędziu Poziomy daje większą elastyczność w dostosowywaniu tonalności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edycji zdjęć. Dzięki temu, fotografie mogą zyskać na wyrazistości i głębi, co jest kluczowe w profesjonalnym przetwarzaniu obrazów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej