Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik przemysłu mody
Kwalifikacja: MOD.11 - Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 08:10
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 08:50

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W metodzie organizacji produkcji występują wyspecjalizowane miejsca pracy oraz określony rytm działań

A. grupowej

B. blokowej

C. indywidualnej

D. potokowej

Metoda organizacji produkcji potokowej charakteryzuje się wysokim stopniem wyspecjalizowania stanowisk pracy oraz ustalonym rytmem pracy, co prowadzi do zwiększenia wydajności i efektywności procesu produkcyjnego. W tej metodzie zadania są podzielone na mniejsze etapy, a każdy pracownik wykonuje konkretną, ściśle określoną funkcję, co pozwala na optymalizację czasu pracy i minimalizację błędów. Przykładem zastosowania tej metody mogą być linie montażowe w przemyśle samochodowym, gdzie każdy pracownik zajmuje się jednym aspektem montażu pojazdu. W rezultacie, produkcja odbywa się w sposób płynny i zorganizowany, co jest zgodne z zasadami lean management, które dążą do eliminacji marnotrawstwa i zwiększenia wartości dodanej. Dobre praktyki w metodzie potokowej obejmują także regularne monitorowanie wydajności oraz wprowadzanie usprawnień na podstawie analizy danych, co przyczynia się do ciągłego rozwoju procesów produkcyjnych.

Pytanie 2

Produkcja wykrojów odzieżowych, po przygotowaniu nakładu materiałowego, wymaga przeprowadzenia działań w określonej kolejności:

A. naniesienie rysunku układu szablonów, rozkrajanie na sekcje, wykrawanie elementów z sekcji

B. wykrawanie elementów, podział nakładu na sekcje, kompletacja wykrojów

C. rozkrajanie na sekcje, naniesienie rysunku układu szablonów, oznaczanie wykrojów

D. podział nakładu na sekcje, numeracja wykrojów, wykrawanie elementów

Odpowiedź wskazująca na naniesienie rysunku układu szablonów, rozkrój na sekcje oraz wykrawanie elementów z sekcji jest prawidłowa, ponieważ dokładnie odzwierciedla standardowy proces produkcji wykrojów w przemyśle odzieżowym. Pierwszym krokiem jest naniesienie rysunku układu szablonów na materiał, co pozwala precyzyjnie zaplanować, gdzie poszczególne elementy odzieży będą wycinane. To nie tylko zwiększa efektywność wykorzystania materiału, ale także minimalizuje odpady. Następnie następuje rozkrój na sekcje, który dzieli nakład na mniejsze fragmenty, co ułatwia dalszą obróbkę. W końcu, wykrawanie elementów z sekcji jest kluczowym etapem, gdzie przy użyciu form, noży i innych narzędzi, wycinane są gotowe komponenty do szycia. Taki proces jest zgodny z dobrymi praktykami branżowymi, które kładą nacisk na precyzję, minimalizację odpadów i skuteczność produkcji, co jest niezbędne w dzisiejszym konkurencyjnym rynku odzieżowym. Przykłady zastosowania to produkcja odzieży masowej, gdzie każdy z tych kroków jest kluczowy dla optymalizacji kosztów i czasu produkcji.

Pytanie 3

Jakim sposobem powinno się warstwować materiał z pokryciem włosowym?

A. Z odcinanymi końcami PL

B. Wahadłowym

C. Zygzakowym

D. Z nieodcinanymi końcami PP

Odpowiedź "Z odcinanymi końcami PL" jest prawidłowa, ponieważ metoda ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie warstwowania tkanin z okrywą włosową. Stosowanie odcinanych końców PL (prawa strona) zapewnia, że włókna okrywy są odpowiednio maskowane, co minimalizuje ryzyko ich uszkodzenia oraz zapewnia estetyczny wygląd gotowego wyrobu. W praktyce, ta technika jest szczególnie korzystna w produkcji odzieży, gdzie wykończenie i detale estetyczne mają kluczowe znaczenie. Na przykład, w produkcji odzieży sportowej, odcinane końce PL pozwalają na uzyskanie gładkich krawędzi, co przekłada się na komfort użytkowania. Ponadto, ta metoda jest często wykorzystywana w przemyśle tekstylnym, gdzie dąży się do zminimalizowania odpadów materiałowych. Zastosowanie tej techniki dodatkowo wspiera standardy jakościowe, takie jak ISO 9001, które promują efektywność procesów produkcyjnych.

Pytanie 4

Która technika wykrawania niewielkich elementów w masowej produkcji mundurów wojskowych zapewni najwyższą efektywność wykrawania?

A. Przy użyciu mechanicznych ciągów krojczych

B. Przy użyciu krajarek przenośnych

C. Przy użyciu krajarek taśmowych stacjonarnych

D. Przy użyciu wykrojników

Wybór wykrojników do wykrawania drobnych elementów mundurów żołnierskich jest optymalnym rozwiązaniem z wielu powodów. Wykrojniki, które są specjalistycznymi narzędziami stworzonymi do precyzyjnego wycinania kształtów z materiału, zapewniają nie tylko dużą szybkość produkcji, ale również wysoką powtarzalność i dokładność. Dzięki zastosowaniu wykrojników, możliwe jest uzyskanie powtarzalnych kształtów z minimalnym odpadem materiału, co jest kluczowe w produkcji masowej. Przykładem zastosowania wykrojników mogą być elementy wyposażenia takie jak kieszenie, klapy czy elementy dekoracyjne mundurów, które wymagają precyzyjnego wykończenia. Standardy przemysłowe wymagają, aby proces wykrawania był zgodny z normami jakości, co wykrojniki w pełni spełniają, eliminując ryzyko błędów związanych z ręcznym wycinaniem. Dodatkowo, wykrojniki są dostosowane do pracy z różnorodnymi materiałami, co pozwala na ich szerokie zastosowanie w branży odzieżowej.

Pytanie 5

Zygzakówkę można wykorzystać do

A. szycia szwu siedzeniowego w spodniach

B. naszywania aplikacji na suknię kobiet

C. tworzenia dziurek w odzieży męskiej

D. zszywania szwów barkowych w sukience z dzianiny

Zygzakówka, czyli ścieg zygzakowy, jest szeroko stosowany w krawiectwie, szczególnie w kontekście naszywania aplikacji. Ta technika szycia charakteryzuje się zastosowaniem ściegów, które tworzą zygzakowaty wzór, co zapewnia, że krawędzie materiałów są zabezpieczone przed strzępieniem. W przypadku naszywania aplikacji na suknię damską, zygzakówka nie tylko stabilizuje materiał, ale także nadaje estetyczny wygląd. Przykładowo, przy tworzeniu sukni z ozdobnymi detalami, takim jak hafty czy aplikacje z innego materiału, użycie zygzakówki pozwala na elastyczne łączenie różnych tkanin, co jest istotne, gdyż materiały często różnią się właściwościami, takimi jak rozciągliwość czy struktura. Zgodnie z dobrymi praktykami w szyciu, ścieg zygzakowy powinien być stosowany w sytuacjach, gdy wymagana jest większa elastyczność i odporność na rozdzieranie, co czyni go idealnym rozwiązaniem w kontekście aplikacji na odzieży.

Pytanie 6

Jakie właściwości wyróżniają transport ręczny w kontekście potokowej organizacji produkcji?

A. Rytm pracy zespołu zależy od najwolniejszego pracownika

B. Rytm pracy zespołu jest uzależniony od czasu przesunięcia taśmy

C. Swobodny rytm pracy w zespole

D. Przymusowy rytm pracy w zespole

Wszystkie pozostałe odpowiedzi odzwierciedlają koncepcje, które są sprzeczne z zasadami efektywnej organizacji pracy w kontekście transportu ręcznego w potokowej metodzie organizacji produkcji. Rytm pracy zespołu, uzależniony od czasu przesuwu taśmy, sugeruje mechaniczne podejście do produkcji, które nie uwzględnia indywidualnych możliwości i ograniczeń pracowników. Taki model pracy może prowadzić do frustracji i spadku jakości wydajności, ponieważ nie każdy pracownik jest w stanie dostosować się do narzuconego tempa. Wymuszony rytm pracy w zespole stawia również na sztywność, co negatywnie wpływa na morale i zaangażowanie pracowników. Z kolei stwierdzenie, że rytm pracy zależy od najwolniej pracującego pracownika, prowadzi do błędnego założenia, że cały zespół powinien dostosować się do najsłabszego ogniwa. Taki sposób myślenia nie tylko demotywuje bardziej wydajnych pracowników, ale także nie sprzyja ogólnemu rozwojowi umiejętności w zespole. W praktyce, efektywne grupy robocze powinny być w stanie współpracować i dzielić się wiedzą, co prowadzi do wzrostu ogólnej wydajności, a nie do stagnacji wynikającej z minimalnych starań najsłabszych członków zespołu. Kluczowe w zarządzaniu pracą zespołową jest zatem zwrócenie uwagi na dynamikę i elastyczność, które sprzyjają nie tylko wydajności, ale również zdrowemu środowisku pracy.

Pytanie 7

Jakie cechy fasonu należy wziąć pod uwagę przy projektowaniu sukni dla kobiet niskich i o pełnych kształtach?

A. Kloszowany dół sukienki oraz rękaw z bufką

B. Cięcia wertykalne oraz wydłużony dekolt

C. Marszczony dół sukienki i rękaw raglanowy

D. Cięcie horyzontalne w talii oraz duży kołnierz

Cięcia pionowe oraz wydłużony dekolt są kluczowe w projektowaniu odzieży dla kobiet o pełniejszej sylwetce oraz niższym wzroście. Cięcia pionowe optycznie wydłużają sylwetkę, co jest istotne dla osób niskich, ponieważ takie rozwiązania pomagają zrównoważyć proporcje ciała. Wydłużony dekolt również przyczynia się do stworzenia wrażenia smuklejszej sylwetki, a dodatkowo może nakierować wzrok na twarz. Przykłady zastosowania tych elementów to sukienki maxi z uwydatnionym dekoltem w literę V, które są dostosowane do potrzeb kobiet o pełniejszym ciele. Dobre praktyki w projektowaniu odzieży obejmują również unikanie szerokich poziomych linii, które mogą poszerzać sylwetkę, a zamiast tego stawianie na detale, które podkreślają atuty figury. W ten sposób kreatorzy mody mogą skutecznie stosować techniki krawieckie, aby zrealizować estetykę, która nie tylko wygląda dobrze, ale także zapewnia komfort noszenia.

Pytanie 8

Jakie maszyny powinny być użyte do rozkroju nakładu przy zastosowaniu metody konwencjonalnej?

A. Lagowarkę, elektryczne nożyce

B. Ploter, krajarkę z nożem tarczowym

C. Krajarkę z nożem pionowym, maszynę krojczą taśmową

D. Maszynę krojczą taśmową, prasę do wykrawania oraz wykrojniki

Wybór nieodpowiednich maszyn do rozkroju nakładu może prowadzić do nieefektywności oraz strat materiałowych. Ploter i krajarka z nożem tarczowym, mimo że są użyteczne w niektórych kontekstach, nie są optymalnymi narzędziami do konwencjonalnego rozkroju. Ploter, który jest zazwyczaj używany do cięcia materiałów w technologii cyfrowej, ma ograniczenia w szybkości i wydajności przy cięciu grubych warstw tkanin. Krajarka z nożem tarczowym, chociaż może być stosowana w niektórych aplikacjach, nie zapewnia takiej precyzji i jednolitości cięcia jak krajarka z nożem pionowym, co jest kluczowe w przemyśle odzieżowym. Lagowarka i nożyce elektryczne to również maszyny, które nie są przystosowane do rozkroju dużych nakładów, a ich zastosowanie prowadzi do konieczności dodatkowego ręcznego przetwarzania materiałów, co znacząco zwiększa czas produkcji. Użytkownicy często mylnie zakładają, że wszystkie maszyny tnące są równoważne, nie biorąc pod uwagę specyfiki materiałów oraz wymagań produkcji. Kluczowe jest rozróżnienie narzędzi do cięcia konwencjonalnego od tych przeznaczonych do cięcia cyfrowego, aby uniknąć błędów w procesie produkcji, które mogą skutkować wyższymi kosztami i obniżoną jakością końcowego produktu.

Pytanie 9

Jakie czynności opisują plan działania w zakresie rozkroju materiału odzieżowego w krojowni?

A. Przeglądanie i warstwowanie materiału, wykonanie układu szablonów, znakowanie, krojenie i kompletowanie wykrojów

B. Warstwowanie materiału, nałożenie układu szablonów, krojenie, znakowanie i kompletowanie wykrojów

C. Wydrukowanie układu szablonów, warstwowanie materiału, krojenie, kompletowanie wykrojów, znakowanie wykrojów

D. Warstwowanie i ocena jakości materiału, przygotowanie układu szablonów, nałożenie układu, znakowanie wykrojów, krojenie

Odpowiedź ta prawidłowo przedstawia sekwencję działań w procesie krojenia materiału odzieżowego. Warstwowanie materiału to pierwszy krok, który polega na odpowiednim ułożeniu tkanin w kilku warstwach, co jest kluczowe dla efektywności krojenia. Następnie, nałożenie układu szablonów umożliwia precyzyjne umiejscowienie wykrojów na materiale. Krojenie to istotna czynność, która wymaga użycia odpowiednich narzędzi, takich jak nożyce czy automatyczne maszyny krojcze. Po krojeniu następuje znakowanie, gdzie każdy wykrój jest oznaczany, co ułatwia dalsze etapy produkcji. Na końcu proces ten kończy się kompletowaniem wykrojów, co zapewnia, że wszystkie elementy odzieży są gotowe do szycia. Proces ten zgodny jest z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie efektywność i precyzja są kluczowe dla zachowania jakości produktu.

Pytanie 10

Wskaź kogoś, kto wykonuje kontrolę końcową produktów gotowych?

A. Kierownik krojowni

B. Brakarz w dziale metrologii

C. Brakarz wyrobów gotowych

D. Kierownik szwalni

Mistrz szwalni oraz mistrz krojowni pełnią ważne, ale różne role w procesie produkcji. Mistrz szwalni jest odpowiedzialny za organizację i nadzorowanie pracy w szwalni, co obejmuje koordynację pracy zespołu szwaczek, planowanie produkcji oraz dbanie o terminowość realizacji zleceń. Choć jego zadania obejmują również kontrolę jakości na etapie szycia, nie jest to kontrola ostateczna, która ma miejsce po zakończeniu produkcji. Z kolei mistrz krojowni zajmuje się organizowaniem i nadzorowaniem procesu krojenia materiałów, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich elementów do uszycia wyrobów. Tak jak w przypadku mistrza szwalni, jego odpowiedzialność koncentruje się na etapie produkcji, a nie na końcowej kontroli jakości. Poza tym, brakarz w komórce metrologii zajmuje się pomiarami oraz zapewnieniem zgodności wymiarów produktów z określonymi normami. Mimo że jego praca jest istotna dla jakości, skupia się na pomiarach i analizach, a nie na ocenie gotowych wyrobów. Błędne przypisanie tych ról do ostatecznej kontroli jakości wynika z niepełnego zrozumienia procesów produkcyjnych oraz niejasności co do zakresu odpowiedzialności poszczególnych pracowników. Kluczowe jest zrozumienie, że brakarz wyrobów gotowych jest specjalistą, którego zadaniem jest finalna ocena i zatwierdzenie wyrobów, co jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości produktów na rynku.

Pytanie 11

Jakim sposobem powinno się warstwować wełnę loden?

A. Jednostronnym

B. Zygzakowym

C. Wahadłowym

D. Przemiennym

Wybór błędnych metod warstwowania tkaniny wełnianej loden, takich jak zygzakowe, wahadłowe czy przemienne, może prowadzić do wielu problemów zarówno w estetyce, jak i funkcjonalności finalnego produktu. Metoda zygzakowa, choć używana w innych kontekstach szycia, nie zapewnia stabilności i jednorodności, co jest kluczowe w przypadku wełny loden, będącej materiałem o specyficznych właściwościach. Z kolei warstwowanie wahadłowe stosuje się najczęściej w kontekście tkanin lekkich, a nie ciężkich, jak wełna loden, co prowadzi do nieodpowiedniego rozłożenia ciężaru materiału. Przemienne warstwowanie, które zakłada układanie tkanin naprzemiennie, również jest niepraktyczne w przypadku loden, ponieważ może wpłynąć na jego gęstość i izolacyjność, co jest sprzeczne z oczekiwaniami użytkowników odzieży wykonanej z tego materiału. Typowym błędem jest zakładanie, że metody szycia są uniwersalne, co prowadzi do nieefektywnych praktyk produkcyjnych. Wiedza o odpowiednich technikach warstwowania jest niezbędna, aby zachować integralność i estetykę tkaniny, dlatego ważne jest, aby stosować sprawdzone metody, takie jak warstwowanie jednostronne, które jest odpowiednie dla wełny loden.

Pytanie 12

Prasowanie bluzek wykonanych z cienkiej żorżety z naturalnego jedwabiu powinno odbywać się w temperaturze

A. 150°C

B. 180°C

C. 110°C

D. 220°C

Prasowanie bluzek z cienkiej żorżety z jedwabiu naturalnego w temperaturze wyższej niż 150°C, jak wskazują inne dostępne odpowiedzi, może prowadzić do poważnych uszkodzeń materiału. Na przykład, prasowanie w temperaturze 220°C jest całkowicie nieodpowiednie dla jedwabiu, który zaczyna się topić już w temperaturze około 180°C. Zbyt wysoka temperatura może prowadzić do zniekształcenia kształtu bluzki oraz do powstania nieestetycznych przebarwień. Odpowiedź 110°C wydaje się być kusząca, ale jest zbyt niska, co może skutkować nieefektywnym usuwaniem zagnieceń, a tym samym wydłużonym czasem prasowania. Takie podejście prowadzi do frustracji oraz może skutkować nieodpowiednim wyglądem odzieży po zakończeniu procesu. Dobrą praktyką jest również przed prasowaniem przeprowadzić test na niewidocznej części materiału, aby upewnić się, że przyjęta temperatura nie wpłynie negatywnie na tkaninę. Zrozumienie właściwości materiałów jest kluczowe dla dbałości o odzież, a niewłaściwe podejście do prasowania może prowadzić do znacznych strat finansowych oraz zniechęcenia do dalszego użytkowania danej odzieży.

Pytanie 13

Aby przymocować podtrzymywacze w spodniach sportowych, powinno się wykorzystać maszynę szwalniczą szyjącą ściegiem

A. stębnówką.

B. zygzaka.

C. krytym.

D. łańcuszkiem.

Ścieg zygzakowy jest idealnym wyborem do zamocowania podtrzymywaczy w spodniach sportowych, ponieważ zapewnia elastyczność oraz wytrzymałość szwu. Ten typ ściegu ma zdolność do rozciągania się w kierunku poprzecznym, co jest kluczowe w odzieży sportowej, narażonej na intensywne ruchy i różne obciążenia mechaniczne. Zastosowanie ściegu zygzakowego minimalizuje ryzyko pęknięć szwu w wyniku dynamicznych ruchów, co jest istotne w kontekście zapewnienia wygody użytkownika. Dodatkowo, podczas szycia tkanin elastycznych, takich jak dzianiny czy włókna syntetyczne, ścieg zygzakowy pozwala na zachowanie jednocześnie estetyki i funkcjonalności. W praktyce, szyjąc podtrzymywacze, warto również zwrócić uwagę na użycie odpowiednich igieł oraz nitek, które są dedykowane do pracy z materiałami elastycznymi. Dobre praktyki w branży odzieżowej podkreślają, że właściwy dobór ściegu może znacząco wpłynąć na żywotność produktu, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju w modzie sportowej.

Pytanie 14

Resztki z zakładów odzieżowych oraz odpady powstałe podczas obróbki tkanin można wykorzystać po rozwłóknieniu jako

A. nawóz polepszający jakość gleby.

B. ściereczkę do czyszczenia urządzeń.

C. włókna recyklingowe.

D. włókna ponowne

Odpowiedź, która zakłada, że odpady włókiennicze można wykorzystać jako ścierki do czyszczenia maszyn, nie jest zbyt trafna. To podejście pomija możliwość recyklingu i powtórnego użycia tych materiałów. Takie odpady mają większą wartość jako surowiec wtórny niż tylko na ścierki. Użycie ich w taki sposób marnuje szansę na ich przetwarzanie i zmniejsza korzyści dla środowiska. A co do włókien wtórnych, to też jest problematyczne, bo ten termin zazwyczaj odnosi się do materiałów z recyklingu, ale to nie znaczy, że będą one miały zastosowanie w produkcji. Jeszcze ta kwestia nawozów użyźniających glebę, to już całkiem inna sprawa, bo te związki powinny pochodzić z roślin lub zwierząt, a nie z włókien. Używanie tekstylnych odpadów w rolnictwie bez odpowiedniego przetwarzania jest ryzykowne i może prowadzić do zanieczyszczeń. Dlatego trzeba się skupić na przetwarzaniu tych odpadów na włókna ponowne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami ekologicznymi.

Pytanie 15

Producent odzieży ma obowiązek zamieścić informacje o konserwacji i użytkowaniu wyrobu w formie

A. etykiety umieszczonej na wieszaku

B. naklejki na worku foliowym

C. wszywki po wewnętrznej stronie bluzki

D. przywieszki po zewnętrznej stronie bluzki

Wszywki umieszczone po wewnętrznej stronie odzieży to najczęściej stosowany sposób informowania konsumentów o sposobie konserwacji i użytkowania wyrobu. Zgodnie z normami branżowymi, takie jak ISO 3758, etykiety muszą zawierać czytelne i zrozumiałe instrukcje dotyczące prania, suszenia, prasowania oraz ogólnych zasad pielęgnacji odzieży. Wszywki są trwale przymocowane do materiału, co minimalizuje ryzyko ich zgubienia podczas użytkowania odzieży. Przykładem zastosowania może być odzież robocza, gdzie prawidłowe informacje o konserwacji są kluczowe dla zachowania odzieży w dobrym stanie oraz zapewnienia jej funkcjonalności. Dodatkowo, wszywki mogą zawierać informacje o składzie materiałowym, co jest istotne dla osób z alergiami lub preferujących określone rodzaje tkanin. Dzięki tym praktykom, zarówno producenci, jak i konsumenci mogą efektywniej zarządzać cyklem życia odzieży, co przyczynia się do zrównoważonego rozwoju i odpowiedzialności ekologicznej.

Pytanie 16

Na wykrojach przodu spódnicy, ułożonych w stos, wierzchołki zaszewek można oznaczyć za pomocą jednego ruchu

A. krajarki tarczowej

B. krajarki taśmowej

C. igły elektrycznej

D. nożyc elektrycznych

Igła elektryczna jest narzędziem, które umożliwia precyzyjne oznaczanie wierzchołków zaszewek na wykrojach spódnic. Dzięki swojej budowie, igła elektryczna zapewnia szybkie i dokładne przewidywanie punktów, które wymagają zszycia lub wykończenia, co jest kluczowe w procesie tworzenia odzieży. Umożliwia to pracę z wieloma warstwami tkaniny jednocześnie, co jest istotne w przypadku stosowania wykrojów w produkcji seryjnej. Zastosowanie igły elektrycznej minimalizuje ryzyko błędów w pomiarach i przyspiesza proces szycia, co jest zgodne z zasadami efektywności produkcji oraz standardami jakości w branży odzieżowej. W praktyce można zaobserwować, że wiele zakładów krawieckich i pracowni odzieżowych korzysta z tego narzędzia, aby zwiększyć precyzję i wydajność, co przekłada się na lepsze rezultaty w finalnym produkcie. Dodatkowo, igła elektryczna jest bardziej ergonomiczna, co zmniejsza zmęczenie operatorów i poprawia komfort pracy.

Pytanie 17

Jaki symbol powinien być użyty do oznaczenia krawieckiego pomiaru dokonywanego poziomo pomiędzy bocznymi tylnymi punktami?

A. XcXc

B. XlXl

C. RvRv

D. PcPl

Oznaczenie XlXl odnosi się do szerokości klatki piersiowej, czyli pomiaru wykonywanego z przodu sylwetki, a nie z tyłu między punktami bocznymi. Jest to ważny wymiar przy konstruowaniu odzieży, ale nie dotyczy szerokości pleców. Symbol PcPl oznacza pomiar piersiowy przedni, czyli odległość między punktami piersiowymi, co jest istotne przy dopasowywaniu ubrań do kształtu klatki piersiowej, jednak nie odnosi się do pleców i punktów tylnych bocznych. Natomiast RvRv to oznaczenie związane z długością ramienia lub innym pionowym wymiarem ręki, a nie szerokością pleców. W przypadku projektowania odzieży dokładne oznaczenie każdego wymiaru jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe pomiary mogą prowadzić do błędów w dopasowaniu odzieży do sylwetki. Prawidłowym oznaczeniem szerokości pleców mierzonej poziomo między punktami tylnymi bocznymi jest XcXc, ponieważ ten wymiar pozwala na precyzyjne określenie konstrukcji pleców odzieży, zwłaszcza w marynarkach, płaszczach czy sukienkach. Wybór właściwego symbolu w pomiarach krawieckich jest istotny zarówno w fazie projektowania, jak i szycia, aby odzież była dobrze dopasowana i wygodna.

Pytanie 18

Kiedy sprzedawca w sklepie odzieżowym obsługuje klientów, powinien unikać

A. przymierzania odzieży z nowej kolekcji

B. koncentrowania się wyłącznie na jednym kliencie

C. mówienia pozytywnie o wyborach klienta

D. sugerowania ubrań z najnowszej kolekcji

Przymierzanie ubrań z nowej kolekcji przez sprzedawcę salonu odzieżowego w trakcie obsługi klienta może być postrzegane jako niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim, sprzedawca powinien skupić się na potrzebach klienta, a nie na własnych preferencjach czy stylu. Klient przychodzi do sklepu z zamiarem znalezienia odpowiednich dla siebie ubrań, a sprzedawca powinien wspierać ten proces, oferując fachową pomoc i doradztwo. Przykładowo, zamiast przymierzać ubrania, sprzedawca może zaproponować klientowi konkretne modele, które pasują do jego stylu lub okazji. Dobrą praktyką jest również zachęcanie klientów do samodzielnego przymierzania, co zwiększa ich komfort i pozwala na swobodne ocenienie, jak dana odzież na nich leży. Wspieranie klienta w podejmowaniu decyzji zakupowych poprzez aktywne słuchanie i doradztwo jest kluczowym elementem skutecznej obsługi klienta w branży odzieżowej.

Pytanie 19

Ocena jakości finalnego produktu obejmuje weryfikację

A. norm zużycia surowców oraz akcesoriów krawieckich

B. zgodności realizacji produktu z dokumentacją techniczną

C. cech użytkowych tkaniny głównej

D. precyzji wykonania wykrojów

Jak dla mnie, zgodność wyrobu z dokumentacją techniczną to naprawdę kluczowa rzecz w ocenie jakości produktów w branży tekstylnej i odzieżowej. Ta dokumentacja to jakby instrukcja, w której znajdziesz wszystkie ważne parametry i wymagania, które produkt musi spełnić, żeby był uznany za wysokiej jakości. W przypadku odzieży, to może być na przykład opis materiałów, sposób szycia czy wykończenia. Warto też zwrócić uwagę na szczegóły, takie jak rozmiary i krój. Dzięki znormalizowanym procedurom kontrolnym można na bieżąco sprawdzać, czy wszystko jest w porządku i czy wykonanie odpowiada wymaganiom z dokumentu. Na przykład, w branży odzieżowej robimy audyty, w których kontrolujemy szczegóły konstrukcyjne, czyli szwy, wykończenia i materiały. To pozwala nam wychwycić wszelkie niezgodności i poprawić procesy produkcyjne. Uważam, że znajomość i stosowanie dokumentacji technicznej w produkcji to podstawa, żeby zapewnić spójność, bezpieczeństwo i satysfakcję klientów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 20

Maksymalna temperatura prasowania letniej sukienki z lnu powinna wynosić nie więcej niż

A. 110°C

B. 150°C

C. 180°C

D. 200°C

Jak wybierasz za niską temperaturę, na przykład 110°C, to może być niezła klapa. Len nie zareaguje dobrze na takie ciepło, bo nie wygładzi się jak trzeba. Efekt jest taki, że tkanina wygląda jakby nie była w ogóle prasowana, a to nie jest fajne, szczególnie latem, kiedy chcemy się ładnie prezentować. Nawet 150°C to niby nie jest zła temperatura, ale może być za niska, żeby dobrze poradzić sobie z zagnieceniami. A 180°C to już krok w stronę ryzyka, bo może te wysokie temperatury zaszkodzić materiałowi, a wtedy całkiem mogą się pojawić przypalenia. Każdy materiał ma swoje wymagania, więc warto je znać. Jak się tego nie przestrzega, to można narobić sobie większych problemów i nawet stracić na ubraniach. W branży odzieżowej dobrze jest trzymać się zasad, żeby wszystko wyglądało tak, jak powinno.

Pytanie 21

Za pomocą techniki klejowych wkładów konstrukcyjnych należy połączyć wkład uzupełniający z

A. wkładem nośnym oraz w obszarze wyłogu z przodu i obłożeniu

B. całą powierzchnią przodu z materiału zasadniczego

C. górną oraz dolną częścią rękawów

D. tyłem na poziomie pach, barków i rozporka

Odpowiedzi, które nie uwzględniają wkładu nośnego oraz wyłogu w przodzie i obłożeniu, zdradzają błędne zrozumienie fundamentalnych zasad konstrukcji odzieży. Połączenia w rejonie tyłu, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, nie mogą zapewnić odpowiedniej stabilności całości, ponieważ to właśnie przednia część odzieży, w tym wyłóg, odgrywa kluczową rolę w zachowaniu formy oraz właściwego dopasowania. Dodatkowo, łączenie z całą powierzchnią przodu z tkaniny zasadniczej pomija istotny element, jakim jest wkład nośny, który powinien działać jako wsparcie dla wszystkich innych części. Takie podejście nie uwzględnia również różnic w napięciu tkanin oraz ich zachowania w różnych warunkach użytkowania. Analityczne podejście do konstrukcji odzieży powinno opierać się na zrozumieniu, jak różne materiały i techniki mogą współpracować, aby stworzyć produkt końcowy, który jest nie tylko funkcjonalny, ale również estetyczny. Stąd kluczowe jest, aby nie pomijać wkładów nośnych, które zapewniają integralność i wytrzymałość odzieży, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży modowej. W przypadku zastosowania niewłaściwych metod, może dojść do deformacji odzieży, co znacznie obniża jej jakość oraz wartość rynkową.

Pytanie 22

Jaki sposób warstwowania powinien być użyty dla tkaniny wełnianej typu mohair?

A. Przemienny

B. Wahadłowy

C. Jednostronny

D. Zygzakowy

Stosowanie metod warstwowania takich jak zygzakowy, wahadłowy czy przemienny w kontekście tkaniny wełnianej typu mohair nie jest zalecane ze względu na ich specyfikę i właściwości materiału. Warstwowanie zygzakowe, które polega na układaniu tkaniny w formie zygzaka, może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych, które zaburzają estetykę mohairu, a jego naturalna struktura i kolorystyka mogą zostać zniekształcone. Metoda wahadłowa, gdzie materiał układa się w ruchu wahadłowym, nie tylko nie uwydatnia walorów wizualnych tkaniny, ale także może prowadzić do nieodpowiedniego ułożenia włókien, co w efekcie wpłynie na komfort noszenia. Z kolei warstwowanie przemienne, które wymaga zmiany kierunku układania tkaniny, może wprowadzić dodatkową złożoność w produkcji oraz obniżyć jakość finalnego produktu. Te podejścia są często wynikiem braku zrozumienia właściwości materiałów oraz ich zachowań w różnych technikach szycia. Kluczowe jest, aby przy wyborze metody warstwowania brać pod uwagę zarówno estetykę, jak i funkcjonalność materiału, co w przypadku tkanin mohairu najlepiej odzwierciedla podejście jednostronne. W przemyśle odzieżowym dobrze jest kierować się sprawdzonymi standardami, które pozwalają na maksymalne wykorzystanie potencjału materiałów, co przekłada się na lepsze wyniki w produkcie końcowym.

Pytanie 23

Jakie są przykłady nośników statycznej reklamy zewnętrznej?

A. bilbordy i słupy reklamowe

B. broszury i katalogi

C. nadruki na autobusach oraz długopisach reklamowych

D. wywiady w mediach oraz blogi modowe

Nośniki nieruchomej reklamy zewnętrznej, takie jak bilbordy i słupy reklamowe, są kluczowymi elementami strategii marketingowej, ponieważ zapewniają widoczność w przestrzeni publicznej. Poprzez ich lokalizację, wielkość i design mogą skutecznie przyciągać uwagę potencjalnych klientów. Bilbordy są dużymi formatami reklamowymi, które umieszczane są w strategicznych miejscach, takich jak wzdłuż dróg czy w pobliżu centrów handlowych, co zwiększa prawdopodobieństwo dotarcia do szerokiej grupy odbiorców. Słupy reklamowe, chociaż mniejsze, często znajdują się w miejscach o dużym natężeniu ruchu pieszych, co czyni je efektywnym nośnikiem informacji o produktach czy usługach. Współczesne podejście do reklamy zewnętrznej kładzie nacisk na estetykę oraz zgodność z otoczeniem, co podkreśla znaczenie profesjonalnego projektowania reklam. Warto również zauważyć, że z uwagi na zmieniające się przepisy dotyczące reklamy, konieczne jest przestrzeganie lokalnych regulacji, co czyni tę formę reklamy nie tylko skuteczną, ale i zgodną z prawem.

Pytanie 24

Urządzenie pokazane na ilustracji wykorzystywane jest w procesie przygotowywania wykrojów do

A. znakowania punktów technologicznych na brzegach poprzez nacięcie

B. wykonywania oznaczeń nitką fluoroscencyjną

C. numeracji i etykietowania

D. oznaczania miejsc położenia kieszeni igłą wprowadzającą farbę

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Urządzenie przedstawione na rysunku jest kluczowym narzędziem w procesie numerowania i etykietowania, co ma fundamentalne znaczenie w branży odzieżowej oraz w produkcji tekstyliów. Poprawne oznaczenie elementów wykroju pozwala na łatwiejsze zarządzanie procesem produkcji, redukcję błędów i zwiększenie efektywności. W praktyce, numerowanie wykrojów i etykietowanie poszczególnych elementów ułatwia ich późniejsze szycie, co jest szczególnie istotne w przypadku dużych partii produkcyjnych. Etykiety pozwalają również na śledzenie jakości materiałów oraz zgodności z określonymi standardami branżowymi, takimi jak ISO 9001, które zalecają stosowanie odpowiednich systemów identyfikacji w procesach produkcyjnych. Ponadto, poprawne oznaczenie wykrojów jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania produkcją i ma na celu minimalizację strat materiałowych oraz czasu pracy, co przekłada się na lepsze wyniki finansowe przedsiębiorstwa.

Pytanie 25

Jak należy wyprasować suknię damską wykonaną z naturalnego jedwabiu?

A. prasować ją przez wilgotną zaparzaczkę, po prawej stronie, w temperaturze prasowania 160°C

B. prasować ją na sucho, po lewej stronie, w temperaturze prasowania 150°C

C. prasować ją na mokro, po prawej stronie, w temperaturze prasowania 110°C

D. zwilżyć materiał, prasować suknię po lewej stronie, w temperaturze prasowania 200°C

Prasowanie jedwabnych sukienek wymaga szczególnej uwagi, a niewłaściwe podejście do temperatury i metody prasowania może prowadzić do uszkodzenia tkaniny. W przypadku pierwszej odpowiedzi, prasowanie przez mokrą zaparzaczkę w temperaturze 160°C jest problematyczne, ponieważ zbyt wysoka temperatura oraz kontakt z wilgocią mogą prowadzić do skurczenia lub stopienia jedwabiu. Druga odpowiedź, wskazująca na prasowanie na mokro w 110°C, także nie jest zalecana, ponieważ chociaż niższa temperatura wydaje się bezpieczniejsza, wilgoć może powodować plamienie tkanin jedwabnych, a jedwab nie powinien być prasowany na mokro, gdyż jego włókna mogą się rozciągnąć lub odkształcić. Trzecia opcja, prasowanie po lewej stronie w temperaturze 200°C, w ogóle nie jest akceptowalna, gdyż wysoka temperatura przekracza bezpieczny limit dla jedwabiu, co również grozi jego zniszczeniem. Prasowanie na sucho, co zostało podane w poprawnej odpowiedzi, jest kluczowe, ponieważ zapobiega to uszkodzeniom spowodowanym nadmierną wilgocią. Użytkownicy często mylą metody prasowania tkanin, co jest wynikiem braku zrozumienia specyfiki materiałów. Zrozumienie, jak jedwab reaguje na temperaturę oraz wilgoć, jest kluczowe w pielęgnacji odzieży wykonanej z tego delikatnego włókna.

Pytanie 26

Jaką metodę organizacji produkcji powinno się wybrać przy wytwarzaniu 2000 sztuk odzieży roboczej, aby osiągnąć maksymalną efektywność produkcji?

A. Seryjną

B. Indywidualną

C. Potokową

D. Grupową

Wybór metody organizacji produkcji nieodpowiedniej do wielkości serii może prowadzić do znacznych strat w wydajności. Metoda grupowa, mimo że jest użyteczna w przypadku mniejszych serii lub różnorodnych produktów, nie jest efektywna przy produkcji 2000 sztuk ubrań roboczych. W przypadku metody grupowej produkcja odbywa się w zespołach, gdzie różne operacje są wykonywane na raz. Taki sposób organizacji może prowadzić do opóźnień, ponieważ wymaga synchronizacji działań wielu pracowników, co przy dużej serii zwiększa ryzyko przestojów. Metoda indywidualna, z kolei, jest przeznaczona do produkcji jednostkowej, często o wysokim stopniu personalizacji, co w przypadku standardowych ubrań roboczych jest nieopłacalne oraz czasochłonne. Wybór metody seryjnej, która jest bliska potokowej, również nie spełni oczekiwań przy tak dużej produkcji, ponieważ polega na wytwarzaniu większych grup produktów, ale nie zapewnia tak płynnego przepływu jak proces potokowy. Błąd w analizie wymagań produkcyjnych może wynikać z niewłaściwego zrozumienia skali produkcji oraz nieznajomości metodologii zarządzania produkcją, co jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnej efektywności wytwarzania.

Pytanie 27

Aby uformować wykroje spodni z wełny, należy zastosować prasę

A. uniwersalną

B. specjalistyczną

C. płaską

D. formującą

Odpowiedź 'formująca' jest prawidłowa, ponieważ do ukształtowania wykrojów spodni wełnianych, które wymagają precyzyjnego dopasowania i estetyki, najlepiej użyć prasy formującej. Prasa formująca jest specjalistycznym narzędziem, które umożliwia dokładne modelowanie tkaniny pod wpływem wysokiej temperatury i ciśnienia, co jest kluczowe w procesie wykańczania odzieży. W kontekście spodni wełnianych, które często mają skomplikowane kształty i detale, prasowanie formujące pozwala na uzyskanie pożądanej sylwetki, eliminując nadmiar materiału i nadając spodniom odpowiednią strukturę. W praktyce, takie prasowanie powinno być przeprowadzane zgodnie z zaleceniami producentów tkanin, aby uniknąć ich uszkodzenia. Użycie prasy formującej jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, co podkreśla znaczenie technologii w produkcji wysokiej jakości odzieży.

Pytanie 28

Systemy transportu podwieszonego mechanicznego służą do przenoszenia

A. elementów do prasowalni

B. wyrobów do szwalni

C. materiałów do krojowni

D. produktów do wykończalni

Urządzenia transportu podwieszonego mechanicznego, takie jak różnego rodzaju wciągniki i systemy przenośników, są kluczowym elementem w branży odzieżowej, szczególnie w procesie wykończenia wyrobów. Ich głównym zadaniem jest efektywne przemieszczanie gotowych produktów, takich jak odzież czy akcesoria, do etapów końcowych produkcji. Transport podwieszony pozwala na wykorzystanie przestrzeni w pionie, co jest nie tylko oszczędnością miejsca, ale również zwiększeniem efektywności operacyjnej. Przykładowo, w zakładach produkcyjnych stosuje się systemy, które automatycznie przenoszą wyroby na różne stanowiska, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń i przyspiesza cały proces wykończenia. W zgodzie z najlepszymi praktykami w branży, systemy te powinny być projektowane z uwzględnieniem ergonomii i bezpieczeństwa, co ma kluczowe znaczenie dla ochrony zdrowia pracowników oraz zapewnienia efektywności procesu produkcyjnego. Dodatkowo, systemy transportu podwieszonego są często zintegrowane z innymi rozwiązaniami automatyzacyjnymi, co pozwala na osiągnięcie jeszcze większej efektywności.

Pytanie 29

Aby połączyć ściegami ukrytymi wkłady nośne oraz wzmacniające w przodach marynarek, należy zastosować

A. pikówki

B. fastrygówki

C. ryglówki

D. stębnówki

Stębnówki są szeroko stosowane w krawiectwie, jednak nie są odpowiednie do łączenia wkładów nośnych i wzmacniających w przodach marynarek. Choć stębnówki zapewniają mocny szew, ich widoczność na zewnątrz odzieży jest niepożądana w kontekście eleganckiej odzieży formalnej, jaką są marynarki. Rygli z kolei służą do zabezpieczania końców szwów i nie pełnią funkcji łączenia różnych warstw materiału w taki sposób, aby były niewidoczne. Pikówki, które są odpowiedzią prawidłową, oferują idealne połączenie estetyki i funkcjonalności. Fastrygówki to technika tymczasowego łączenia materiałów, nieodpowiednia dla trwałych połączeń, jak ma to miejsce w przypadku wkładów nośnych. Wybór niewłaściwego typu ściegu może prowadzić do problemów z trwałością i wyglądem gotowego wyrobu. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to mylenie funkcji ściegów oraz ich zastosowania w różnych rodzajach odzieży. Ważne jest, aby rozumieć, że nie każdy ścieg nadaje się do każdego zastosowania, a dobór odpowiedniej techniki szycia jest kluczowy dla jakości i estetyki finalnego produktu.

Pytanie 30

Która sekcja dokumentacji techniczno-technologicznej opisuje metodę produkcji odzieży?

A. Rysunki techniczne

B. Opis obróbki technologicznej

C. Normy i przepisy dotyczące wykonania wyrobu

D. Tabela klasyfikacji rozmiarów

Rysunki techniczne, tabela klasyfikacji wielkości oraz normy i przepisy z zakresu wykonania wyrobu, mimo że są istotnymi elementami dokumentacji techniczno-technologicznej, nie określają bezpośrednio sposobu wykonania odzieży. Rysunki techniczne przede wszystkim ilustrują formy, wymiary oraz detale konstrukcyjne, co jest kluczowe dla wizualizacji projektu, ale nie dostarczają informacji o praktycznych aspektach procesu produkcji. Ich głównym celem jest umożliwienie zrozumienia kształtu i szczegółów konstrukcyjnych odzieży, a nie procedur technologicznych. Z kolei tabela klasyfikacji wielkości stanowi narzędzie pomocnicze, które systematyzuje wymiary i ułatwia dobór odpowiednich rozmiarów, jednak nie odnosi się do metod produkcji. Normy i przepisy z zakresu wykonania wyrobu definiują ogólne standardy jakości i bezpieczeństwa, które muszą być spełnione, ale również nie mówią o konkretnych procesach technologicznych. Te odpowiedzi mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględniają różnorodności działań, które są niezbędne do prawidłowego wykonania odzieży. Zrozumienie różnicy między tymi dokumentami a opisem obróbki technologicznej jest kluczowe w kontekście efektywnej produkcji, a także w zapewnieniu jakości i satysfakcji klienta.

Pytanie 31

Krojczy, po umiejscowieniu szablonów części wyrobu na górnej warstwie nakładki, sprawdza ich ilość z

A. opisaniem obróbki technologicznej

B. zestawieniem konstrukcyjnych części składowych

C. wymaganiami technicznymi wyrobu

D. tabelą wymiarów elementów konstrukcyjnych

Zestawienie części składowych to coś, na czym nie można oszczędzać w produkcji. To właśnie dzięki niemu wiemy, co dokładnie mamy do dyspozycji i jakie elementy wchodzą w skład gotowego wyrobu. Kiedy już przygotujesz swoje szablony, ważne jest, żeby sprawdzić, czy liczba tych elementów zgadza się z tym, co jest w zestawieniu. To praktycznie kluczowy krok, który zapewnia, że wszystko pójdzie zgodnie z planem. Dobrze jest robić to tuż przed rozpoczęciem dalszej obróbki, bo dzięki temu można uniknąć późniejszych problemów. Weźmy na przykład produkcję odzieży – tam każdy model wymaga dokładnych proporcji tkanin i pozostałych elementów. W branży odzieżowej są też normy ISO, które pomagają w zachowaniu jakości, a to wiąże się z przestrzeganiem procedur kontrolnych, w tym weryfikacją ilości elementów w zestawieniu.

Pytanie 32

W przedsiębiorstwie odzieżowym, które ma wydziały rozmieszczone na różnych piętrach w budynku posiadającym 3 kondygnacje, wykorzystuje się transport

A. ukośny

B. piętrowy

C. pionowy

D. poziomy

Mówiąc o budynkach piętrowych, transport poziomy, piętrowy i ukośny to niekoniecznie najlepsze opcje do przemieszczania się między kondygnacjami. Transport poziomy działa spoko, ale jak trzeba wjechać wyżej, to już nie jest to takie fajne. W zakładzie odzieżowym, gdzie wydziały są rozdzielone na piętrach, transport poziomy może bardzo wydłużyć czas przemieszczenia materiałów i stwarza ryzyko zatorów w wąskich korytarzach. Poza tym, termin "transport piętrowy" jest mylący, bo chodzi bardziej o organizację niż o sam transport. Transport ukośny, choć czasem się go używa w specyficznych przypadkach, nie jest standardem w produkcji, gdzie regularnie przemieszcza się dużo materiałów. Często ludzie mylą te pojęcia, co prowadzi do nieefektywności i ryzyka. Żeby wszystko działało jak należy, kluczowy jest właśnie transport pionowy, który jest standardem w branży.

Pytanie 33

Który opis obrazu włókna wzdłużnego jest typowy dla wełny?

A. Włókno wygięte łukowo, pokryte łuskami ułożonymi dachówkowo

B. Na powierzchni włókna zauważalne są wyraźne przesunięcia, węzły, rysy oraz zgrubienia

C. Włókno w formie spiralnie skręconej wstążeczki o skrętach w różnych kierunkach

D. Włókno proste, z widocznymi na powierzchni dwoma równoległymi rysami

Włókno wygięte łukowo, pokryte łuskami, jest typową cechą wełny, natomiast inne opisy włókien mogą wprowadzać w błąd co do charakterystyki materiałów. Widok włókna, które wykazuje wyraźne przesunięcia, węzły, rysy i zgrubienia, jest bardziej typowy dla włókien syntetycznych lub włókien roślinnych, które często podlegają różnym procesom obróbczo-mechanicznym, co powoduje ich degradację lub uszkodzenia. Zgrubienia i węzły mogą wskazywać na niską jakość przędzy lub na problemy związane z jej produkcją. Dodatkowo, opis dotyczący prostoliniowego włókna z równoległymi rysami może być mylący, ponieważ taki kształt jest bardziej charakterystyczny dla włókien poliamidowych lub poliestrowych, które mają gładką powierzchnię. Włókna wełniane, z racji swojej naturalnej struktury, nie wykazują prostoliniowości lub równoległych rys, co jest istotnym elementem do ich identyfikacji. Zrozumienie struktury włókien oraz ich cech fizycznych jest kluczowe w kontekście przetwarzania materiałów i dopasowywania ich do zastosowań w różnych branżach, a także wpływa na jakość finalnych produktów tekstylnych.

Pytanie 34

Które z wymienionych defektów w gotowej odzieży brakarz powinien zakwalifikować jako błędy surowcowe?

A. Odcienie koloru na tkaninie

B. Brak ciągłości szwu w szwach

C. Brak mocowania szwu na początku i końcu szwów

D. Niewłaściwa budowa rękawów

Odcienie koloru na powierzchni tkaniny są klasyfikowane jako błędy surowcowe, ponieważ mają swoje źródło w jakości materiału użytego do produkcji odzieży. Brakarz powinien zwrócić szczególną uwagę na to, że różnice w odcieniach mogą wynikać z niejednolitego barwienia włókien lub z użycia różnych partii tkanin, które nie są zgodne ze specyfikacją. Na przykład, podczas produkcji odzieży wymagane jest, aby wszystkie elementy były szyte z tkanin z tej samej partii, aby zapewnić jednolitość kolorystyczną. W przeciwnym razie, odzież może nie spełniać oczekiwań klientów, co prowadzi do reklamacji i strat finansowych. W branży mody i odzieżowej standardy jakości, takie jak ISO 105, określają metody oceny koloru i wymagają, aby producenci przeprowadzali odpowiednie testy na stabilność koloru. Dlatego zrozumienie, jak rozpoznać i klasyfikować problemy związane z kolorami tkanin, jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 35

Produkcja dużej ilości odzieży przez dłuższy czas, obejmująca artykuły, które w niewielkim stopniu lub w ogóle nie są podatne na zmiany w modzie, jest typowa dla wytwarzania

A. potokowej

B. masowej

C. seryjnej

D. jednostkowej

Odpowiedź masowa jest prawidłowa, ponieważ produkcja odzieży masowej koncentruje się na wytwarzaniu dużych ilości artykułów, które są zaprojektowane w sposób ponadczasowy, co sprawia, że są mniej podatne na zmieniające się trendy modowe. W praktyce oznacza to, że marki takie jak H&M czy Zara tworzą kolekcje, które są dostępne w sklepach przez dłuższy czas, a ich asortyment często obejmuje podstawowe elementy garderoby, jak T-shirty, jeansy czy swetry. Takie podejście pozwala na ekonomię skali, gdzie obniżone koszty produkcji związane są z dużym wolumenem sprzedaży. W standardach branżowych często mówi się o znaczeniu efektywności w produkcji masowej, co ma kluczowe znaczenie w kontekście zaspokajania potrzeb dużej grupy klientów, jednocześnie minimalizując ryzyko finansowe związane z sezonowymi zmianami w modzie.

Pytanie 36

Jakie produkty są wytwarzane z wykorzystaniem wkładów sztywnikowych?

A. kamizelek damskich

B. spodni męskich

C. piżam dziecięcych

D. koszul męskich

Technika wkładów sztywnikowych jest powszechnie stosowana w wytwarzaniu koszul męskich, ponieważ pozwala na uzyskanie pożądanej struktury i formy kołnierzyków oraz mankietów. Wkłady sztywnikowe są zazwyczaj wykonane z materiałów takich jak plastik czy bawełna wzmacniana, co umożliwia nadanie im odpowiedniego kształtu oraz twardości, co jest kluczowe w kontekście estetyki i funkcjonalności odzieży. Koszule męskie, zwłaszcza te formalne, wymagają, aby kołnierzyki były sztywne i dobrze trzymały formę, co wpływa na ogólny wygląd i prezentację noszącego. W praktyce, podczas szycia koszul, wkłady są wszywane w odpowiednich miejscach, co zapewnia ich stabilność oraz komfort noszenia. Co więcej, stosowanie wkładów sztywnikowych jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie dbałość o detale ma kluczowe znaczenie dla jakości i satysfakcji klienta.

Pytanie 37

Zanim wykroje trafią do szwalni, powinny być

A. oznakowane i ponumerowane

B. wyprasowane i uporządkowane

C. skompletowane i obrzucane

D. podklejane i obrzucane

Odpowiedź "oznaczyć i ponumerować" jest kluczowa w procesie produkcji odzieży, ponieważ zapewnia prawidłową organizację i identyfikację wykrojów. Oznaczanie wykrojów pozwala na jednoznaczne przypisanie ich do konkretnego projektu oraz ułatwia ich późniejsze skompletowanie w odpowiednich zestawach. Ponumerowanie z kolei jest ważne, aby zachować poprawną kolejność przy szyciu, co wpływa na efektywność pracy w szwalni. Dobre praktyki w branży odzieżowej wskazują, że każda część wykroju powinna być wyraźnie oznaczona, aby uniknąć pomyłek i ułatwić komunikację pomiędzy projektantami a pracownikami szwalni. Przykładem zastosowania mogą być linie produkcyjne, w których każdy wykrojony element jest odpowiednio oznaczony kodem QR, co pozwala na szybkie skanowanie i weryfikację na każdym etapie produkcji. W ten sposób minimalizuje się ryzyko błędów oraz poprawia efektywność całego procesu produkcyjnego.

Pytanie 38

W odpowiednio zorganizowanym transporcie wewnętrznym w firmie odzieżowej powinno się zwrócić uwagę na

A. bezkolizyjny przebieg ruchu

B. jednorodność systemów transportowych

C. wysoki koszt eksploatacyjny

D. znaczną odległość do stanowisk pracy

Bezkolizyjny ruch w transporcie wewnętrznym jest kluczowym elementem efektywności operacyjnej w zakładzie odzieżowym. Oznacza to, że wszystkie urządzenia transportowe i pracownicy poruszają się w sposób zorganizowany, co minimalizuje ryzyko wypadków i opóźnień. Przykładem zastosowania tego podejścia może być zastosowanie systemów automatycznego transportu, takich jak przenośniki taśmowe, które są zaprojektowane w taki sposób, aby unikać kolizji z innymi elementami produkcji. Dobre praktyki branżowe sugerują, że planowanie układu zakładu powinno uwzględniać ścieżki ruchu materiałów i ludzi, co zwiększa bezpieczeństwo i wydajność. Wprowadzenie oznaczeń poziomych i pionowych, a także systemów kontroli ruchu, dodatkowo wspomaga bezkolizyjność. W każdej organizacji warto także regularnie szkolić pracowników w zakresie bezpieczeństwa i efektywności transportu, co przyczynia się do poprawy ogólnej kultury organizacyjnej.

Pytanie 39

Należy dokonać podziału nakładu o wysokości 300 mm na sekcje, wykorzystując krajarkę z nożem

A. tarcowym

B. wielokątnym

C. pionowym

D. taśmowym

Odpowiedź 'pionowym' jest prawidłowa, ponieważ krajarki pionowe są specjalnie zaprojektowane do precyzyjnego cięcia materiałów o dużych wymiarach, takich jak nakłady papieru o wysokości 300 mm. W przeciwieństwie do krajarek tarczowych, które są bardziej odpowiednie dla cieńszych materiałów, krajarki pionowe oferują większą stabilność i dokładność, co jest kluczowe przy stosowaniu większych nakładów. Przykładem zastosowania krajarek pionowych mogą być drukarnie, w których cięcie dużych arkuszy papieru jest standardową procedurą. Te urządzenia pozwalają na efektywne dzielenie materiału na mniejsze sekcje, co zwiększa wydajność produkcji i minimalizuje odpady. Zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi, użycie krajarek pionowych przy dużych nakładach jest rekomendowane, aby zapewnić optymalizację procesu cięcia i uzyskać wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 40

W wyniku przeprowadzonego rozkroju, defekty wykrojów dostrzegane podczas inspekcji jakości mogą być skorygowane bez zmiany rozmiaru odzieży jedynie wtedy, gdy są one w relacji do szablonów

A. zbyt duże

B. zbyt krótkie

C. zbyt wąskie

D. zbyt małe

Wybór odpowiedzi "za duże" jest poprawny, ponieważ w przypadku wad wykrojów, które są zbyt obszerne w stosunku do szablonów, istnieje możliwość dokonania poprawek bez zmiany całkowitych wymiarów odzieży. Przykładowo, jeśli wykrój jest zbyt luźny, można skorygować jego objętość poprzez zmniejszenie szwów lub dopasowanie krawędzi, co pozwala na zachowanie pierwotnych wymiarów. W praktyce, w branży odzieżowej, standardy dotyczące jakości i precyzji wykrojów wymagają, aby wszelkie poprawki były realizowane w sposób, który nie wpływa negatywnie na końcowy produkt. Dobre praktyki obejmują ciągłe monitorowanie jakości podczas produkcji, co może pomóc w identyfikacji i korekcie problemów takich jak zbyt duże wymiary. Przy odpowiednio przeprowadzonych poprawkach, możliwe jest utrzymanie standardów estetycznych oraz funkcjonalnych odzieży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej