Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 10:16
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:38

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Główna rola serwera FTP polega na

A. synchronizacji czasu

B. nadzorowaniu sieci

C. udostępnianiu plików

D. zarządzaniu kontami e-mail

Monitoring sieci, synchronizacja czasu oraz zarządzanie kontami poczty to funkcje, które nie są związane z podstawową rolą serwera FTP. Monitoring sieci odnosi się do procesu obserwacji, analizowania i raportowania aktywności w sieci komputerowej, co jest kluczowe dla zapewnienia jej wydajności i bezpieczeństwa. Używa się tu narzędzi takich jak Nagios czy Zabbix, które umożliwiają wykrywanie nieprawidłowości i incydentów. Synchronizacja czasu natomiast ma na celu zapewnienie, że zegary na różnych urządzeniach w sieci są zsynchronizowane, co jest istotne dla prawidłowego działania systemów rozproszonych i zabezpieczeń. Używa się tu protokołów takich jak NTP (Network Time Protocol). Zarządzanie kontami poczty jest kolejną odrębną funkcjonalnością, która zajmuje się tworzeniem, usuwaniem i konfiguracją kont e-mail w systemach pocztowych, takich jak Microsoft Exchange czy Postfix. Wszystkie te funkcje, choć ważne w kontekście zarządzania systemami i sieciami, nie mają związku z transferem plików, który jest kluczowym aspektem działania serwera FTP. Brak zrozumienia różnic między tymi funkcjami a rolą FTP może prowadzić do nieprawidłowego używania narzędzi i rozwiązań informatycznych, co w konsekwencji może wpłynąć na wydajność i bezpieczeństwo infrastruktury IT.

Pytanie 2

Jakim interfejsem można przesyłać dane między płyta główną, przedstawioną na ilustracji, a urządzeniem zewnętrznym, nie zasilając jednocześnie tego urządzenia przez ten interfejs?

A. USB

B. SATA

C. PCI

D. PCIe

Interfejs PCI jest starszą technologią służącą do podłączania kart rozszerzeń do płyty głównej. Nie jest używany do bezpośredniego podłączania zewnętrznych urządzeń peryferyjnych i co ważniejsze, sam w sobie nie prowadzi zasilania do zewnętrznych urządzeń. PCIe, czyli PCI Express, jest nowocześniejszym standardem służącym głównie do obsługi kart graficznych i innych kart rozszerzeń. Choć PCIe może przesyłać dane z dużą przepustowością, nie jest to typowy interfejs do łączenia zewnętrznych urządzeń peryferyjnych takich jak dyski zewnętrzne. USB, z kolei, jest najbardziej znamiennym interfejsem dla podłączania zewnętrznych urządzeń peryferyjnych, takich jak myszki, klawiatury, czy pamięci typu pendrive. Cechą charakterystyczną USB jest to że oprócz przesyłania danych, przesyła również zasilanie do podłączonego urządzenia, co czyni go nieodpowiednim zgodnie z treścią pytania które wyklucza interfejsy zasilające podłączone urządzenia. Myślenie, że PCI lub PCIe mogłyby pełnić rolę interfejsów do zewnętrznych urządzeń peryferyjnych tak jak USB jest błędne w kontekście praktycznego zastosowania i standardów branżowych które wyraźnie definiują ich role w architekturze komputerowej. Zrozumienie różnic w zastosowaniu i funkcjonalności tych interfejsów jest kluczowym elementem wiedzy o budowie i działaniu współczesnych systemów komputerowych co pozwala na ich efektywne wykorzystanie w praktycznych zastosowaniach IT.

Pytanie 3

Jakie oprogramowanie opisuje najnowsza wersja wieloplatformowego klienta, który cieszy się popularnością wśród użytkowników na całym świecie, oferującego wirtualną sieć prywatną do nawiązywania połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie z wykorzystaniem kluczy, certyfikatów, nazwy użytkownika i hasła, a także dodatkowych kart w wersji dla Windows?

A. TightVNC

B. Ethereal

C. Putty

D. OpenVPN

OpenVPN to jeden z najpopularniejszych klientów dla wirtualnych sieci prywatnych (VPN), który wspiera wiele platform, w tym Windows, Linux i macOS. Jego główną cechą jest możliwość korzystania z różnych metod uwierzytelniania, takich jak klucze prywatne, certyfikaty oraz tradycyjne nazwy użytkownika i hasła. OpenVPN stosuje złożone algorytmy szyfrowania, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa danych przesyłanych przez niezabezpieczone sieci, takie jak Internet. Użytkownicy często wykorzystują OpenVPN do bezpiecznego łączenia się z sieciami firmowymi zdalnie, co stało się szczególnie istotne w dobie pracy zdalnej. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której pracownik łączy się z firmowym serwerem, aby uzyskać dostęp do zasobów niedostępnych w publicznej sieci. Dzięki OpenVPN, dane przesyłane są szyfrowane, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo i prywatność. Dodatkowo, OpenVPN jest zgodny z różnymi standardami bezpieczeństwa, takimi jak IETF RFC 5280, co czyni go zgodnym z aktualnymi praktykami branżowymi w obszarze ochrony danych.

Pytanie 4

Umożliwienie stacjom roboczym Windows, OS X oraz Linux korzystania z usług drukowania Linuxa i serwera plików zapewnia serwer

A. SAMBA

B. POSTFIX

C. SQUID

D. APACHE

SAMBA to otwarte oprogramowanie, które implementuje protokół SMB/CIFS, umożliwiając współdzielenie plików oraz drukowanie pomiędzy systemami Linux i Unix a klientami Windows oraz Mac OS X. Dzięki SAMBA można zintegrować różnorodne systemy operacyjne w jedną, spójną sieć, co jest kluczowe w środowiskach mieszanych. Przykładem zastosowania SAMBA może być sytuacja, w której dział IT w firmie chce, aby pracownicy korzystający z komputerów z Windows mogli łatwo uzyskiwać dostęp do katalogów i drukarek, które są fizycznie podłączone do serwera z systemem Linux. W kontekście dobrych praktyk, SAMBA zapewnia również mechanizmy autoryzacji i uwierzytelniania, co jest zgodne z zasadami zabezpieczania danych i zarządzania dostępem. Dodatkowo, SAMBA wspiera integrację z Active Directory, co umożliwia centralne zarządzanie użytkownikami i zasobami. Warto również zauważyć, że SAMBA jest szeroko stosowana w wielu organizacjach, co potwierdza jej stabilność, wsparcie społeczności i ciągły rozwój.

Pytanie 5

Jaki standard szyfrowania powinien być wybrany przy konfiguracji karty sieciowej, aby zabezpieczyć transmisję w sieci bezprzewodowej?

A. EAP

B. MAC

C. PPP

D. WPA

Wybór standardów szyfrowania w sieciach bezprzewodowych wymaga szczegółowej analizy odpowiednich protokołów. MAC (Media Access Control) nie jest protokołem szyfrowania, lecz odnosi się do warstwy dostępu do medium w modelu OSI. MAC identyfikuje urządzenia w sieci, ale nie zapewnia żadnej formy ochrony danych przesyłanych przez sieć, co czyni go niewłaściwym narzędziem do zabezpieczania transmisji bezprzewodowej. Z kolei PPP (Point-to-Point Protocol) jest protokołem służącym do nawiązywania połączeń punkt-punkt, najczęściej wykorzystywanym w połączeniach dial-up i nie jest dostosowany do pracy w sieciach bezprzewodowych. Oferuje on pewne mechanizmy autoryzacji i szyfrowania, ale nie jest odpowiedni do ochrony sieci WLAN. EAP (Extensible Authentication Protocol) to protokół uwierzytelniania, który jest często używany w połączeniu z WPA lub WPA2, ale nie działa jako samodzielny standard szyfrowania. Błędem jest mylenie EAP z systemem szyfrowania, ponieważ jest to jedynie metoda uwierzytelniania, a nie ochrony danych. Wybierając niewłaściwy standard, narażasz sieć na ataki, dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy między protokołami i ich funkcjami w kontekście bezpieczeństwa sieci bezprzewodowych.

Pytanie 6

Jaką konfigurację sieciową może posiadać komputer, który należy do tej samej sieci LAN co komputer z adresem 192.168.1.10/24?

A. 192.168.1.11 i 255.255.255.0

B. 192.168.1.11 i 255.255.0.0

C. 192.168.0.11 i 255.255.0.0

D. 192.168.0.11 i 255.255.255.0

Adres IP 192.168.1.11 z maską 255.255.255.0 jest całkiem nieźle skonfigurowany. Działa, bo oba komputery są w tej samej podsieci, co znaczy, że mają wspólną część adresu. W przypadku tej maski, pierwsze trzy oktety (czyli 192.168.1) identyfikują sieć, a ostatni oktet (11) to jakby numer konkretnego komputera w tej sieci. Czyli można powiedzieć, że komputery z adresami w zakresie od 192.168.1.1 do 192.168.1.254 mogą się dogadać bez potrzeby używania routera, co jest dość ważne dla wydajności w lokalnych sieciach. Pamiętaj, żeby unikać konfliktów adresów, bo w tej samej podsieci każdy komp musi mieć unikalny adres IP. Maski podsieci, jak ta, są popularne w małych sieciach i ułatwiają konfigurację, więc to dobry wybór.

Pytanie 7

Jakie polecenie w systemie Linux pozwala na wyświetlenie oraz edytowanie tablicy trasowania pakietów sieciowych?

A. route

B. nslookup

C. ifconfig

D. netstat

Wybór poleceń takich jak 'netstat', 'ifconfig' czy 'nslookup' może prowadzić do zamieszania w kontekście zarządzania tablicą trasowania pakietów. 'Netstat' jest narzędziem do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk, a także do wyświetlania aktywnych połączeń TCP/UDP. Choć dostarcza informacji o aktualnych trasach, nie umożliwia ich modyfikacji. 'Ifconfig', z drugiej strony, jest używane do konfigurowania interfejsów sieciowych, takich jak przypisywanie adresów IP do interfejsów, ale nie jest narzędziem do zarządzania trasami. Ostatnia odpowiedź, 'nslookup', służy do rozwiązywania nazw domenowych na adresy IP i nie ma związku z trasowaniem pakietów. Typowym błędem popełnianym przez osoby, które wybierają te opcje, jest mylenie funkcji narzędzi sieciowych. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych poleceń ma swoją specyfikę i zastosowanie, które nie pokrywają się z funkcjonalnością polecenia 'route'. Aby skutecznie zarządzać trasami w sieci, należy stosować odpowiednie narzędzia i techniki, zgodne ze standardami branżowymi i najlepszymi praktykami, co pozwoli uniknąć błędów w konfiguracji i optymalizacji sieci.

Pytanie 8

Firma świadcząca usługi sprzątania potrzebuje drukować faktury tekstowe w czterech kopiach równocześnie, na papierze samokopiującym. Jaką drukarkę powinna wybrać?

A. Atramentową

B. Termosublimacyjną

C. Laserową

D. Igłową

Wybór drukarki, która nie jest igłowa, w kontekście drukowania faktur na papierze samokopiującym, prowadzi do szeregu problemów. Drukarki termosublimacyjne, podczas gdy oferują wysoką jakość wydruku, nie są przystosowane do zastosowań, w których konieczne jest jednoczesne uzyskanie wielu kopii. Proces termosublimacji polega na podgrzewaniu barwników, co skutkuje ich przenikaniem w strukturę papieru, jednak nie zapewnia to możliwości wydruku na kilku warstwach papieru samokopiującego. Podobnie, drukarki laserowe, które wykorzystują technologię toneru, również nie będą w stanie efektywnie drukować na papierze samokopiującym. W ich przypadku, toner nie przylega do papieru na tyle mocno, aby umożliwić przeniesienie obrazu na kolejne warstwy, co jest kluczowe w przypadku takich dokumentów jak faktury. Z kolei drukarki atramentowe, mimo że potrafią generować wysokiej jakości wydruki kolorowe, mogą być problematyczne, jeśli chodzi o koszt eksploatacji i czas schnięcia tuszu, co w przypadku samokopiujących arkuszy może prowadzić do rozmazywania się wydruków. W rezultacie, brak zrozumienia specyfiki potrzeb związanych z drukowaniem dokumentów może prowadzić do wyboru niewłaściwego urządzenia, co w dłuższej perspektywie może generować znaczne problemy organizacyjne oraz dodatkowe koszty.

Pytanie 9

Grupa protokołów, która charakteryzuje się wspólną metodą szyfrowania, to

A. UDP

B. SPX/IPX

C. PPP

D. SSH

SSH, czyli Secure Shell, jest protokołem stosowanym do zdalnego logowania i zarządzania systemami informatycznymi. Jego cechą wyróżniającą jest wspólna technika szyfrowania, która zapewnia poufność i integralność przesyłanych danych. SSH wykorzystuje kryptografię asymetryczną do ustanawiania bezpiecznych połączeń oraz kryptografię symetryczną do szyfrowania sesji. Dzięki temu możliwe jest zdalne zarządzanie serwerami w sposób bezpieczny, co jest kluczowe w kontekście administracji IT. Przykładem zastosowania SSH jest zdalne wykonywanie poleceń na serwerach Linux, gdzie administratorzy mogą korzystać z terminala, aby zmieniać ustawienia, instalować oprogramowanie lub monitorować system bez narażania danych na podsłuchiwanie. SSH jest standardem branżowym, stosowanym w wielu organizacjach, co czyni go niezbędnym narzędziem w arsenale każdego specjalisty IT. Warto również wspomnieć, że SSH jest często używane w połączeniu z innymi protokołami, takimi jak SFTP, które pozwala na bezpieczne przesyłanie plików, co podkreśla jego wszechstronność i znaczenie w dzisiejszym świecie IT.

Pytanie 10

Jaką postać ma liczba szesnastkowa: FFFF w systemie binarnym?

A. 0000 0000 0000 0000

B. 1111 1111 1111 1111

C. 0010 0000 0000 0111

D. 1111 0000 0000 0111

Liczba szesnastkowa FFFF w systemie binarnym jest równoznaczna z 1111 1111 1111 1111, co wynika z bezpośredniego przekształcenia wartości szesnastkowej na binarną. W systemie szesnastkowym każda cyfra reprezentuje cztery bity binarne, ponieważ 2^4 = 16. Tak więc, każda z maksymalnych cyfr F (15 w systemie dziesiętnym) przekłada się na 1111 w systemie binarnym. Zatem FFFF, składające się z czterech cyfr F, będzie miało postać: 1111 1111 1111 1111. Przykładowo, w kontekście programowania, podczas pracy z systemami operacyjnymi, takie reprezentacje są stosowane do określenia adresów w pamięci lub wartości w rejestrach procesora. Zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe nie tylko w programowaniu, ale również w inżynierii komputerowej oraz przy projektowaniu systemów cyfrowych, gdzie precyzyjne przetwarzanie danych jest niezbędne.

Pytanie 11

Zgodnie z normą EIA/TIA T568B, żyły pary odbiorczej w skrętce są pokryte izolatorem w kolorze

A. brązowym i biało-brązowym

B. pomarańczowym i pomarańczowo-białym

C. niebieskim i niebiesko-białym

D. zielonym i biało-zielonym

Wybór innych kolorów żył pary odbiorczej wskazuje na nieporozumienie związane z obowiązującymi standardami okablowania sieciowego. Odpowiedzi takie jak "brązowym i biało-brązowym", "niebieskim i niebiesko-białym" oraz "pomarańczowym i pomarańczowo-białym" odnoszą się do innych par przewodów w strukturze skrętki. Każda para kolorów ma swoje przyporządkowanie według standardu EIA/TIA T568B, a ich zrozumienie jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci. Pary brązowa, niebieska i pomarańczowa są odpowiedzialne za inne funkcje w transmisji danych. Na przykład, para niebieska jest często używana w komunikacji Ethernet do przesyłania sygnałów danych, ale nie pełni roli pary odbiorczej. Powszechnym błędem jest mylenie kolorów par i ich funkcji, co może prowadzić do błędów w instalacji i obniżenia wydajności sieci. Niezrozumienie roli poszczególnych par kolorów może skutkować zakłóceniami sygnału, a w niektórych przypadkach nawet całkowitym brakiem łączności. Dlatego istotne jest, aby osoby zajmujące się instalacjami sieciowymi dokładnie zapoznały się z tymi standardami oraz praktykami ich stosowania, aby uniknąć typowych pułapek i osiągnąć optymalną wydajność sieci.

Pytanie 12

Zastosowanie symulacji stanów logicznych w obwodach cyfrowych pozwala na

A. impulsator.

B. sonda logiczna.

C. kalibrator.

D. sonometr.

Wybór sonometru, kalibratora lub sondy logicznej jako narzędzi do symulowania stanów logicznych obwodów cyfrowych opiera się na mylnych założeniach dotyczących ich funkcji i zastosowań. Sonometr, na przykład, jest urządzeniem służącym do pomiaru poziomu dźwięku i nie ma zastosowania w kontekście analizy sygnałów elektronicznych. Jego zadaniem jest ocena natężenia fal akustycznych, a nie generowanie czy symulowanie stanów logicznych. Kalibrator, z drugiej strony, to narzędzie stosowane do porównywania wartości pomiarowych z wartościami odniesienia, co jest istotne w zapewnieniu dokładności pomiarów, ale nie jest przeznaczone do tworzenia impulsów logicznych. Natomiast sonda logiczna jest narzędziem do analizy sygnałów w obwodach cyfrowych, jednak nie generuje sygnałów, lecz służy do ich monitorowania i pomiaru. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji narzędzi pomiarowych z funkcjami generującymi sygnały. W rzeczywistości, aby symulować stany logiczne, potrzeba urządzenia zdolnego do wytwarzania impulsów, co dokładnie realizuje impulsator. W kontekście testowania obwodów cyfrowych, ważne jest użycie odpowiednich narzędzi zgodnych z branżowymi standardami, by zapewnić dokładność i efektywność przeprowadzanych testów.

Pytanie 13

Aby kontrolować ilość transferu w sieci, administrator powinien zastosować program rodzaju

A. task manager

B. package manager

C. bandwidth manager

D. quality manager

Wybrane odpowiedzi, takie jak "task manager", "quality manager" czy "package manager", sugerują pewne nieporozumienia co do ról tych narzędzi w zarządzaniu siecią. Na przykład task manager to przecież narzędzie, które monitoruje i zarządza zadaniami w systemie operacyjnym. Może pokazywać wykorzystywanie zasobów, ale nie ma nic wspólnego z kontrolowaniem ruchu w sieci czy zarządzaniem przepustowością. Z kolei quality manager w zasadzie dotyczy poprawy jakości usług, a nie zarządzania pasmem. Używanie tych narzędzi bez odpowiednich rozwiązań do zarządzania ruchem danych może prowadzić do problemów, jak przeciążenia i spowolnienie usług. Co do package managera, to jest to narzędzie do zarządzania oprogramowaniem i jego pakietami, więc też nie ma związku z transferem danych w sieci. Zdecydowanie, żeby dobrze zarządzać szerokością pasma, potrzebujemy dedykowanych narzędzi, takich jak bandwidth manager, które monitorują i regulują przepustowość na bieżąco, co jest kluczowe w nowoczesnych sieciach komputerowych.

Pytanie 14

Protokół trasowania wewnętrznego, który wykorzystuje metrykę wektora odległości, to

A. RIP

B. EGP

C. OSPF

D. IS-IS

EGP (Exterior Gateway Protocol) jest protokołem trasowania używanym do wymiany informacji o routingu pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi w Internecie, a nie wewnętrznie w sieci. Protokół ten opiera się na innej koncepcji, która nie korzysta z metryki wektora odległości, co czyni go nieodpowiednim w kontekście postawionego pytania. Z kolei IS-IS (Intermediate System to Intermediate System) to protokół trasowania oparty na stanie łącza, który jest stosowany głównie w dużych sieciach. Działa na zasadzie zbierania informacji o stanie łączy w sieci, co różni go od protokołów opartych na wektorze odległości, takich jak RIP. OSPF (Open Shortest Path First) również bazuje na stanie łącza i jest bardzo wydajnym protokołem stosowanym w dużych i kompleksowych infrastrukturach. Obie odpowiedzi, IS-IS i OSPF, są bardziej skomplikowane i zaawansowane technologicznie niż RIP, ale nie są oparte na metryce wektora odległości, co wyklucza je z poprawności. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych typów protokołów oraz ich metryk, co często prowadzi do wyboru niewłaściwego rozwiązania dla danej architektury sieciowej.

Pytanie 15

Komenda msconfig uruchamia w systemie Windows:

A. narzędzie konfiguracji systemu

B. menedżera zadań

C. panel sterowania

D. menedżera plików

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowań różnych narzędzi w systemie Windows. Menedżer plików to aplikacja służąca do przeglądania, organizowania oraz zarządzania plikami na dysku, a nie do konfigurowania systemu. Użytkownicy mogą mylić ją z innymi narzędziami, co często prowadzi do błędnych wniosków. Panel sterowania natomiast to centralne miejsce zarządzania ustawieniami systemu, lecz nie posiada funkcjonalności dotyczącej uruchamiania systemu i zarządzania procesami startowymi. Również menedżer zadań nie jest narzędziem do konfiguracji systemu, lecz do monitorowania aktywnych procesów oraz ich wydajności, umożliwiając zamykanie aplikacji, które nie odpowiadają. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każde narzędzie w systemie Windows ma podobną funkcjonalność, co prowadzi do zamieszania. Kluczowe jest, aby użytkownicy zrozumieli, że każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne zadania, a korzystanie z nich w odpowiednich kontekstach jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania systemem. Zrozumienie różnic między tymi narzędziami pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów systemowych oraz na szybsze rozwiązywanie problemów.

Pytanie 16

Aby zabezpieczyć system przed oprogramowaniem mającym możliwość reprodukcji, konieczne jest zainstalowanie

A. programu szpiegowskiego

B. programu antywirusowego

C. programu diagnostycznego

D. programu narzędziowego

Jak wybrać złe oprogramowanie do ochrony systemu komputera, to można narobić sobie sporo problemów. Programy narzędziowe mogą być przydatne, ale nie obsłużą zagrożeń związanych ze złośliwym oprogramowaniem. Ich zadaniem jest głównie poprawa działania systemu, więc nie pomogą w walce z wirusami. A programy szpiegowskie są używane do śledzenia ludzi, co jest naruszeniem prywatności, ale też nie zabezpieczają przed wirusami. Programy diagnostyczne pomagają w rozwiązaniu problemów technicznych, ale nie wykrywają zagrożeń. Czasem ludzie myślą, że różne programy zapewnią ochronę, ale to nie tak działa. Ważne jest zrozumienie, jak działa złośliwe oprogramowanie, żeby nie wybierać złych narzędzi. Skuteczne zabezpieczenia wymagają odpowiednich rozwiązań, jak programy antywirusowe, żeby zachować dane i systemy w bezpieczeństwie.

Pytanie 17

Wskaż rysunek ilustrujący kondensator stały?

A. Rys. C

B. Rys. B

C. Rys. A

D. Rys. D

Pozostałe rysunki przedstawiają komponenty, które strukturą i funkcją różnią się od kondensatora stałego. Rysunek A to transformator, który jest urządzeniem elektrycznym zmieniającym napięcie prądu zmiennego. Transformator działa na zasadzie indukcji elektromagnetycznej, co czyni go kluczowym elementem w dystrybucji energii elektrycznej. Rysunek B pokazuje rezystor, element pasywny używany do ograniczania przepływu prądu i dzielenia napięcia w obwodzie. Jego charakterystyczne kodowanie barwne pozwala na łatwe odczytanie wartości rezystancji. Rysunek C to potencjometr, który jest zmiennym rezystorem pozwalającym na regulację prądu w układzie poprzez mechaniczną zmianę rezystancji. Te elementy chociaż są powszechnie używane w elektronice, nie spełniają funkcji kondensatora, który gromadzi i przechowuje ładunek. Błędne rozpoznanie tych komponentów wynika często z niedokładnej znajomości ich funkcji i budowy fizycznej. Rozróżnienie ich właściwości jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i diagnozowania układów elektronicznych, dlatego wiedza o ich specyfikacjach i zastosowaniach jest istotna dla każdego elektronika czy inżyniera.

Pytanie 18

Kluczowy sposób zabezpieczenia danych w sieci komputerowej przed nieautoryzowanym dostępem to

A. tworzenie sum kontrolnych plików

B. realizacja kopii danych

C. autoryzacja dostępu do zasobów serwera

D. użycie macierzy dyskowych

Autoryzacja dostępu do zasobów serwera jest kluczowym mechanizmem ochrony danych w sieci komputerowej, ponieważ zapewnia, że tylko uprawnione osoby mogą uzyskać dostęp do wrażliwych informacji i systemów. Proces ten polega na weryfikacji tożsamości użytkowników oraz przypisywaniu im odpowiednich uprawnień do korzystania z zasobów. W praktyce, autoryzacja często wykorzystuje różne metody, takie jak hasła, kody PIN, tokeny czy biometrię. Na przykład, w wielu organizacjach stosuje się systemy zarządzania tożsamością (IAM), które centralizują proces autoryzacji, umożliwiając kontrolę nad dostępem do różnych systemów i aplikacji. Dobre praktyki branżowe, takie jak stosowanie minimalnych uprawnień (principle of least privilege), pomagają ograniczyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu oraz naruszenia danych. Standardy, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania dostępem w kontekście ogólnej strategii ochrony information security.

Pytanie 19

Polecenie to zostało wydane przez Administratora systemu operacyjnego w trakcie ręcznej konfiguracji sieciowego interfejsu. Wynikiem wykonania tego polecenia jest ```netsh interface ip set address name="Glowna" static 151.10.10.2 255.255.0.0 151.10.0.1```

A. przypisanie adresu 151.10.0.1 jako domyślnej bramy

B. aktywacja dynamicznego przypisywania adresów IP

C. dezaktywacja interfejsu

D. ustawienie maski 24-bitowej

Wybór odpowiedzi dotyczącej włączenia dynamicznego przypisywania adresów IP jest błędny, ponieważ polecenie użyte w pytaniu ustawia statyczny adres IP dla interfejsu, co jest sprzeczne z ideą dynamicznego przypisywania. Dynamiczne przypisywanie adresów IP odbywa się zazwyczaj za pomocą protokołu DHCP, który automatycznie przydziela adresy IP z puli. W przypadku konfiguracji statycznej, adresy są przypisywane ręcznie, co oznacza, że administrator odpowiedzialny za zarządzanie siecią ma pełną kontrolę nad przypisanymi adresami IP. W kontekście niepoprawnej odpowiedzi na temat ustawienia 24-bitowej maski, warto zauważyć, że maska podsieci podana w poleceniu to 255.255.0.0, co odpowiada masce 16-bitowej, a nie 24-bitowej. Maski podsieci są kluczowe w określaniu, które części adresu IP odnoszą się do sieci, a które do hostów. Przykładowo, w masce 255.255.0.0, pierwsze dwa oktety są używane do identyfikacji sieci, co oznacza, że może ona obsługiwać wiele hostów. Wreszcie, odpowiedź sugerująca wyłączenie interfejsu jest również błędna. Polecenie jasno wskazuje, że interfejs jest konfigurowany, a nie wyłączany. Typowe błędy myślowe w tym przypadku obejmują mylenie działań konfiguracyjnych z operacjami, które zmieniają stan urządzenia. Zrozumienie tych podstawowych pojęć jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 20

Jakie narzędzie w systemie Windows służy do wykonania poleceń, wykorzystując logikę obiektową oraz cmdlety?

A. Windows PowerShell.

B. konsola systemu Windows.

C. strumień wejścia standardowego.

D. konsola MMC.

Windows PowerShell to potężne narzędzie systemu operacyjnego Windows, które zostało zaprojektowane z myślą o automatyzacji zadań oraz zarządzaniu konfiguracją systemu. Umożliwia użytkownikom interpretację poleceń w sposób oparty na logice obiektowej, co oznacza, że operacje są wykonywane na obiektach, a nie tylko na tekstach. PowerShell korzysta z cmdletów, które są małymi, wbudowanymi funkcjami, umożliwiającymi wykonywanie konkretnych zadań, jak zarządzanie plikami, systemem czy aplikacjami. Przykładowo, polecenie Get-Process pozwala na wyświetlenie listy działających procesów, co jest nieocenione przy monitorowaniu wydajności systemu. PowerShell obsługuje również skrypty, co umożliwia automatyzację skomplikowanych procesów oraz integrację z innymi technologiami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania IT. Użytkownicy mogą tworzyć własne cmdlety oraz moduły, co znacznie zwiększa elastyczność narzędzia i jego zastosowanie w różnych środowiskach. Znajomość PowerShell jest kluczowa dla administratorów systemów, którzy chcą efektywnie zarządzać infrastrukturą IT.

Pytanie 21

Jakie składniki systemu komputerowego wymagają utylizacji w wyspecjalizowanych zakładach przetwarzania z powodu obecności niebezpiecznych substancji lub pierwiastków chemicznych?

A. Obudowy komputerów

B. Przewody

C. Radiatory

D. Tonery

Tonery są elementem systemu komputerowego, który często zawiera substancje chemiczne uznawane za niebezpieczne, takie jak proszki tonera, które mogą zawierać pigmenty, tworzywa sztuczne i inne dodatki, które przy nieodpowiedniej utylizacji mogą stanowić zagrożenie dla środowiska. W związku z tym, wiele krajów wprowadza regulacje dotyczące utylizacji tych materiałów, aby zapobiec ich szkodliwemu wpływowi na otoczenie. Zaleca się, aby tonery były oddawane do wyspecjalizowanych punktów zbiórki lub zakładów przetwarzania, które stosują odpowiednie metody segregacji i recyklingu. Przykładem może być recykling tonera, gdzie odzyskuje się surowce do produkcji nowych wkładów, co zmniejsza ilość odpadów i wpływa na zrównoważony rozwój. Firmy zajmujące się odpowiedzialnym zarządzaniem odpadami często stosują systemy certyfikowane, takie jak ISO 14001, które zapewniają, że procesy związane z utylizacją są zgodne z międzynarodowymi standardami ochrony środowiska.

Pytanie 22

Czy możesz wskazać, jak wygląda zapis maski podsieci /23 w systemie dziesiętnym, wiedząc, że pierwsze 23 bity z 32-bitowej liczby binarnej to jedynki, a pozostałe to zera? Każdemu z kolejnych 8 bitów odpowiada jedna liczba dziesiętna?

A. 255.255.254.0

B. 255.255.255.0

C. 255.255.255.128

D. 255.255.0.0

Maska podsieci /23 oznacza, że pierwsze 23 bity w 32-bitowej reprezentacji adresu IP są zajęte przez jedynki, co oznacza, że adresy IP w danej podsieci mają wspólne 23 bity. W zapisie binarnym maski podsieci /23 wygląda to następująco: 11111111.11111111.11111110.00000000. Przekładając to na wartości dziesiętne, otrzymujemy 255.255.254.0. Ta maska pozwala na uzyskanie 512 adresów IP w podsieci (2^(32-23)), z czego 510 z nich może być używanych do przypisywania urządzeniom, ponieważ jeden adres jest zarezerwowany dla identyfikacji podsieci, a drugi dla rozgłoszenia. Użycie maski /23 jest powszechnie stosowane w większych sieciach, gdzie potrzeba większej liczby adresów IP, ale nie tak dużej jak w przypadku maski /22. Przykładowo, w organizacjach z dużą liczbą urządzeń, taka maska może być idealnym rozwiązaniem, umożliwiającym efektywne zarządzanie adresacją IP.

Pytanie 23

W tabeli z ofertą usług komputerowych znajdują się poniższe informacje. Jaki będzie koszt dojazdu serwisanta do klienta, który mieszka poza miastem, w odległości 15 km od biura firmy?

A. 60 zł + VAT

B. 30 zł

C. 25 zł + 2 zł za każdy kilometr od siedziby firmy poza miastem

D. 30 zł + VAT

Wybór odpowiedzi wynikał z nieporozumienia w interpretacji zasad ustalania kosztów dojazdu serwisanta. Wiele osób może pomylić dojazd do klienta na terenie miasta z dojazdem poza miasto. Odpowiedź '30 zł' sugeruje, że koszt dotyczy jedynie jednego kierunku, co jest błędne, ponieważ opłata za dojazd poza miastem jest liczona w obie strony. Odpowiedź '25 zł + 2 zł za każdy kilometr poza granicami miasta' pomija fakt, że koszt dojazdu do klienta w mieście i poza miastem są różne i nie można ich łączyć w taki sposób. Koszt dojazdu do klienta na terenie miasta dotyczy jedynie klientów lokalnych, podczas gdy w tym przypadku mamy do czynienia z klientem, który znajduje się 15 km od firmy. Wreszcie, odpowiedź '60 zł + VAT' prezentuje poprawny koszt, jednak brak zrozumienia, że VAT powinien być dodany do całkowitej kwoty, a nie oddzielnie, prowadzi do zamieszania. Typowe błędy myślowe polegają na błędnym przyjęciu zasady ustalania kosztów oraz nieuwzględnieniu odległości w obydwu kierunkach. Zapoznanie się z zasadami ustalania kosztów w usługach serwisowych jest kluczowe dla zrozumienia właściwego podejścia do obliczeń.

Pytanie 24

Liczba 45(H) przedstawiona w systemie ósemkowym jest równa

A. 108

B. 102

C. 105

D. 110

Odpowiedź 105 w systemie ósemkowym jest poprawna, ponieważ liczba 45 w systemie dziesiętnym odpowiada 105 w systemie ósemkowym. Aby to zrozumieć, musimy najpierw przeliczyć liczbę 45 dziesiętną na system ósemkowy. Proces konwersji polega na wielokrotnym dzieleniu liczby przez 8 i zapisywaniu reszt. Dzielimy 45 przez 8, co daje nam 5 z resztą 5. Następnie bierzemy wynik dzielenia, czyli 5, i dzielimy go ponownie przez 8, co daje 0 z resztą 5. Zbierając reszty od ostatniego dzielenia do pierwszego, otrzymujemy 55, co w systemie ósemkowym zapisywane jest jako 105. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne w programowaniu, gdzie różne systemy liczbowania są używane, na przykład w systemach plików, adresowaniu pamięci oraz w wielu algorytmach, które wymagają konwersji między różnymi systemami liczbowymi. Wiedza na temat konwersji systemów liczbowych jest również kluczowa w informatyce i inżynierii, gdzie zachodzi potrzeba efektywnego przetwarzania danych.

Pytanie 25

Częścią eksploatacyjną drukarki laserowej nie jest

A. lampa czyszcząca.

B. bęben.

C. wałek grzewczy.

D. głowica.

Wybór bębna, wałka grzewczego lub lampy czyszczącej jako elementów eksploatacyjnych drukarki laserowej może prowadzić do nieporozumień w zakresie funkcji tych komponentów. Bęben jest jednym z kluczowych elementów w tej technologii, ponieważ jego rola polega na naświetlaniu obrazu na powierzchni bębna, a następnie przenoszeniu tonera na papier. Wałek grzewczy odpowiada za trwałe utrwalenie tonera na papierze poprzez podgrzewanie, a lampa czyszcząca jest niezbędna do usuwania resztek tonera z bębna po zakończeniu cyklu drukowania. Zrozumienie, jakie elementy są rzeczywiście eksploatowane, a które pełnią inne funkcje, jest niezwykle istotne. Często osoby myślące, że głowica jest elementem drukarek laserowych, mogą nie być świadome różnic w technologii pomiędzy różnymi rodzajami drukarek. Takie błędne założenia mogą prowadzić do niewłaściwej konserwacji sprzętu, co w efekcie obniża jakość wydruków oraz może przyspieszyć zużycie kluczowych komponentów. Warto zaznaczyć, że w przypadku drukarek atramentowych głowice są kluczowym elementem, jednak w technologii laserowej ich rola zupełnie się zmienia, co jest istotne do zrozumienia przy wyborze odpowiedniego sprzętu do konkretnych zastosowań.

Pytanie 26

Jaką jednostką określa się szybkość przesyłania danych w sieciach komputerowych?

A. dpi

B. bps

C. mips

D. ips

Wybór odpowiedzi innej niż 'bps' może wynikać z nieporozumienia co do jednostek używanych w kontekście sieci komputerowych. Odpowiedzi takie jak 'ips' (instructions per second), 'dpi' (dots per inch) czy 'mips' (million instructions per second) odnoszą się do zupełnie innych aspektów technologii. 'Ips' to jednostka miary wydajności procesora, wskazująca, ile instrukcji CPU jest w stanie przetworzyć w ciągu sekundy. To podejście jest istotne w kontekście architektury komputerowej i optymalizacji algorytmów, ale nie ma związku z szybkością transmisji danych w sieciach. 'Dpi' jest jednostką używaną w kontekście rozdzielczości obrazu, wskazującą liczbę punktów na cal, a jej znaczenie jest kluczowe w druku i grafice komputerowej. Z kolei 'mips' to jednostka, która, choć również dotyczy wydajności, jest używana głównie w kontekście oceny wydajności procesorów w komputerach. Zrozumienie różnicy między tymi jednostkami jest kluczowe, aby uniknąć błędnych konkluzji. Szybkość transmisji danych jest krytycznym aspektem wydajności sieci, dlatego ważne jest, aby poprawnie rozpoznawać odpowiednie jednostki, aby skutecznie zarządzać i optymalizować infrastrukturę sieciową. Przeciętnie użytkownicy mogą mylić te jednostki, ponieważ wszystkie odnoszą się do wydajności, jednak ich zastosowanie i kontekst są zupełnie różne.

Pytanie 27

Jakim portem domyślnie odbywa się przesyłanie poleceń (command) serwera FTP?

A. 25

B. 110

C. 21

D. 20

Wybór portów takich jak 20, 25 czy 110 w kontekście FTP prowadzi do nieporozumień związanych z funkcją tych portów w różnych protokołach. Port 20, chociaż związany z FTP, jest używany dla połączeń danych w trybie aktywnym; więc jest to port wykorzystywany przez serwer do przesyłania danych po nawiązaniu połączenia na porcie 21. Użytkownicy mogą mylić jego rolę, sądząc, że to on jest kluczowy dla samego procesu wymiany poleceń. Port 25, z kolei, jest standardowym portem dla protokołu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), służącego do wysyłania wiadomości email, co jest zupełnie inną funkcją. Port 110 jest portem dla protokołu POP3 (Post Office Protocol), który jest używany do pobierania wiadomości email, a nie do transferu plików. Te błędne wybory często wynikają z braku zrozumienia architektury sieciowej oraz różnych protokołów, które operują na różnych portach. Zrozumienie funkcji każdego z tych portów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią oraz konfiguracji serwerów. Ważne jest, aby przy nauce o protokołach internetowych zwracać uwagę na zastosowania poszczególnych portów oraz standardy IETF, które określają ich przeznaczenie.

Pytanie 28

Która z usług serwerowych oferuje automatyczne ustawienie parametrów sieciowych dla stacji roboczych?

A. DNS

B. NAT

C. DHCP

D. WINS

DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, to protokół, który automatycznie konfiguruje parametry sieciowe dla stacji roboczych, takie jak adres IP, maska podsieci, brama domyślna oraz serwery DNS. Użycie DHCP w sieciach komputerowych znacznie upraszcza proces zarządzania adresami IP, eliminując konieczność ręcznej konfiguracji każdego urządzenia w sieci. Dzięki DHCP, administratorzy mogą łatwo zarządzać pulą dostępnych adresów IP oraz wprowadzać zmiany w konfiguracji sieci bez konieczności bezpośredniego dostępu do każdego urządzenia. Na przykład, w typowej sieci biurowej, gdy nowe urządzenia są podłączane do sieci, automatycznie otrzymują odpowiednie parametry konfiguracyjne, co pozwala na szybkie i efektywne włączenie ich do infrastruktury sieciowej. Zgodnie z najlepszymi praktykami, stosowanie DHCP jest zalecane w sieciach o dużej liczbie urządzeń, gdzie ręczna konfiguracja byłaby czasochłonna i podatna na błędy. Protokół DHCP jest również zgodny z różnymi standardami IETF, co zapewnia jego niezawodność i szeroką kompatybilność.

Pytanie 29

Które z poniższych zdań charakteryzuje protokół SSH (Secure Shell)?

A. Sesje SSH nie umożliwiają weryfikacji autentyczności punktów końcowych

B. Bezpieczny protokół terminalu sieciowego oferujący usługi szyfrowania połączenia

C. Protokół do pracy zdalnej na odległym komputerze nie zapewnia szyfrowania transmisji

D. Sesje SSH prowadzą do przesyłania danych w formie zwykłego tekstu, bez szyfrowania

Protokół SSH (Secure Shell) jest bezpiecznym protokołem terminalu sieciowego, który umożliwia zdalne logowanie się i zarządzanie systemami w sposób zaszyfrowany. W przeciwieństwie do wielu innych protokołów, które przesyłają dane w formie niezaszyfrowanej, SSH zapewnia integralność danych oraz poufność poprzez zastosowanie silnego szyfrowania. Przykładowo, SSH wykorzystuje algorytmy szyfrujące takie jak AES (Advanced Encryption Standard) do ochrony przesyłanych informacji, co czyni go kluczowym narzędziem w administracji systemami. Organizacje korzystają z SSH do zdalnego zarządzania serwerami, co minimalizuje ryzyko przechwycenia danych przez osoby trzecie. Dodatkowo, SSH obsługuje uwierzytelnianie kluczem publicznym, co zwiększa bezpieczeństwo połączenia eliminując ryzyko ataków typu „man-in-the-middle”. Dobrą praktyką jest również korzystanie z SSH w konfiguracji, która wymusza użycie kluczy zamiast haseł, co znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. Doświadczeni administratorzy systemów powinni być zaznajomieni z konfiguracją SSH, aby maksymalnie wykorzystać jego możliwości i zabezpieczyć swoje środowisko.

Pytanie 30

Który z symboli wskazuje na zastrzeżenie praw autorskich?

A. D

B. B

C. C

D. A

Symbol ©, który wygląda jak litera C w okręgu, mówi nam, że coś jest chronione prawem autorskim. To taki międzynarodowy znak, który potwierdza, że autor ma wszelkie prawa do swojego dzieła. W praktyce oznacza to, że nikt nie może kopiować, rozprzestrzeniać ani zmieniać tego, co stworzył, bez zgody twórcy. Prawo autorskie chroni twórców i daje im szansę na zarabianie na swojej pracy. W biznesie, jeśli dobrze oznaczysz swoje dzieło tym symbolem, to może to podnieść jego wartość na rynku i zabezpieczyć cię przed nieautoryzowanym użyciem. Warto pamiętać, że rejestrowanie prac w odpowiednich urzędach może zwiększyć twoją ochronę prawną. Szczególnie w branżach kreatywnych, jak wydawnictwa czy agencje reklamowe, znajomość tych zasad jest mega ważna, żeby dobrze chronić swoje pomysły i strategie.

Pytanie 31

Jakiego protokołu sieciowego używa się do określenia mechanizmów zarządzania urządzeniami w sieci?

A. Simple Mail Transfer Protocol (SMTP)

B. Internet Group Management Protocol (IGMP)

C. Internet Control Message Protocol (ICMP)

D. Simple Network Management Protocol (SNMP)

Simple Network Management Protocol (SNMP) jest protokołem sieciowym, który definiuje mechanizmy do zarządzania urządzeniami w sieci IP. SNMP umożliwia administratorom monitorowanie i zarządzanie sieciowymi urządzeniami, takimi jak routery, przełączniki, serwery i systemy zdalne. Dzięki SNMP, urządzenia mogą wysyłać informacje o swoim stanie do centralnego systemu zarządzania, co pozwala na szybką identyfikację problemów, takie jak awarie sprzętowe, przeciążenia czy problemy z konfiguracją. Przykładowo, administrator sieci może skonfigurować system monitorujący, który regularnie zbiera dane o wydajności przełączników, co pozwala na wczesne wykrywanie potencjalnych problemów. SNMP jest standardem branżowym, zdefiniowanym przez organizacje IETF, co sprawia, że jest szeroko wspierany przez producentów sprzętu. Dobre praktyki zarządzania siecią sugerują wykorzystanie SNMP do implementacji rozwiązań proaktywnych, takich jak automatyczne wysyłanie alertów o problemach czy analiza trendów wydajnościowych w dłuższym okresie czasu.

Pytanie 32

Jakie znaczenie ma skrót MBR w kontekście technologii komputerowej?

A. Fizyczny identyfikator karty sieciowej

B. Usługę związaną z interpretacją nazw domen

C. Bloki pamięci w górnej części komputera IBM/PC

D. Główny rekord rozruchowy SO

Odpowiedzi sugerujące bloki pamięci górnej komputera IBM/PC, usługi związane z tłumaczeniem nazw domeny, czy fizyczny adres karty sieciowej, wskazują na błędne zrozumienie terminologii związanej z architekturą komputerową i zasadami działania systemów operacyjnych. Bloki pamięci górnej nie mają związku z MBR, gdyż dotyczą one pamięci RAM i jej organizacji, a nie mechanizmu rozruchu. Usługi tłumaczenia nazw domeny odnoszą się do protokołu DNS, który zarządza adresami IP, a więc jest całkowicie niezwiązany z procesem rozruchu komputera. Z kolei fizyczny adres karty sieciowej, znany jako adres MAC, dotyczy komunikacji sieciowej i nie ma nic wspólnego z procesem uruchamiania systemu operacyjnego. Te nieprawidłowe odpowiedzi wynikają często z mylenia różnych terminów technicznych oraz ich zastosowań. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania w dziedzinie IT, gdzie precyzyjność w używaniu terminologii jest niezbędna. Różne aspekty architektury komputerowej i sieci muszą być rozróżniane i nie mogą być mylone, aby uniknąć poważnych błędów w diagnostyce i konfiguracji systemów komputerowych. Ponadto, znajomość standardów takich jak MBR lub UEFI jest fundamentalna dla każdego, kto chce zrozumieć, jak działa system operacyjny i jak można skutecznie zarządzać rozruchem systemów komputerowych.

Pytanie 33

Aby podłączyć dysk z interfejsem SAS, należy użyć kabla przedstawionego na diagramie

A. rys. D

B. rys. A

C. rys. C

D. rys. B

Na rysunku A widać kabel USB, który jest używany do podłączania różnych urządzeń, takich jak klawiatury i myszki, oraz niektórych zewnętrznych dysków twardych. Niestety, to nie jest odpowiedni kabel do podłączenia dysków z interfejsem SAS. USB jest uniwersalnym interfejsem, ale jego prędkość jest znacznie mniejsza niż to, co potrzebne w profesjonalnych zastosowaniach, jak SAS. Rysunek B pokazuje kabel IDE, który to już dość stary standard do podłączania starszych dysków twardych. IDE ma dużo wolniejszy transfer danych i nie pasuje do nowoczesnych interfejsów, takich jak SAS. Na rysunku C jest kabel HDMI, który służy do przesyłania sygnału wideo i audio, zupełnie inna bajka w porównaniu do dysków twardych. Użycie takiego kabla w tym kontekście to spory błąd. Często mylimy funkcje różnych kabli, co prowadzi do złych wyborów technologicznych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, żeby architektura systemu działała efektywnie i zapewniała dobrą wydajność w IT. Ludzie zajmujący się infrastrukturą IT powinni znać te standardy, żeby utrzymać kompatybilność i niezawodność swoich systemów.

Pytanie 34

Jakiego systemu plików powinno się użyć podczas instalacji dystrybucji Linux?

A. NTFS

B. FAT32

C. EXT4

D. FAT

Wybór niewłaściwego systemu plików może prowadzić do wielu problemów, szczególnie w kontekście systemów operacyjnych opartych na jądrze Linux. NTFS, na przykład, jest systemem plików stworzonym przez Microsoft, głównie do użycia w systemach Windows. Chociaż Linux obsługuje NTFS, jego wydajność i funkcjonalność są ograniczone, szczególnie w kontekście operacji związanych z systemami plików, takich jak journaling, które są kluczowe dla bezpieczeństwa danych. FAT i FAT32, z kolei, to starsze systemy plików, które były szeroko używane w przeszłości, ale ich ograniczenia są znaczące w kontekście nowoczesnych zastosowań. FAT32 ma limit rozmiaru pliku do 4 GB, co jest niewystarczające dla współczesnych aplikacji, a brak wsparcia dla mechanizmów zabezpieczających, takich jak journaling, czyni go ryzykownym wyborem do przechowywania danych krytycznych. Wybierając system plików, należy kierować się nie tylko jego kompatybilnością, ale również wydajnością, bezpieczeństwem oraz możliwościami zarządzania danymi. Dlatego wybór EXT4 jest nie tylko najlepszym rozwiązaniem, ale także zgodnym z najlepszymi praktykami w zakresie administracji systemami Linux. Powszechnym błędem jest przekonanie, że systemy plików takie jak NTFS lub FAT mogą z powodzeniem zastąpić dedykowane systemy plików Linux, co może prowadzić do problemów z utrzymaniem integralności danych oraz ich wydajnością.

Pytanie 35

Na przedstawionym rysunku znajduje się fragment dokumentacji technicznej płyty głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x. Z tego wynika, że maksymalna liczba kart rozszerzeń, które można zamontować (pomijając interfejs USB), wynosi

A. 2

B. 6

C. 3

D. 5

Poprawna odpowiedź to 6 ponieważ na płycie głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x dostępne są złącza rozszerzeń umożliwiające zamontowanie do sześciu kart rozszerzeń. Dokumentacja techniczna wskazuje na obecność jednego złącza PCI Express x16 które jest typowo wykorzystywane do instalacji kart graficznych co w praktyce umożliwia korzystanie z najnowszych technologii związanych z wyświetlaniem obrazu i obsługą multimediów. Dodatkowo dostępne są dwa złącza PCI Express x1 oraz trzy złącza PCI co daje łącznie sześć miejsc na różne karty rozszerzeń takie jak karty dźwiękowe sieciowe czy kontrolery pamięci masowej. Ważne jest aby zwrócić uwagę na standardy jak PCI Express który oferuje szybsze przesyłanie danych w porównaniu do starszego standardu PCI co jest korzystne dla wydajności systemu. W praktyce takie możliwości rozbudowy pozwalają na znaczną elastyczność w dostosowywaniu komputera do indywidualnych potrzeb użytkownika jak również na przyszłe modernizacje sprzętu co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 36

Reprezentacja koloru RGB(255, 170, 129) odpowiada formatowi

A. #AA18FF

B. #18FAAF

C. #FFAA81

D. #81AAFF

RGB(255, 170, 129) w zapisie szesnastkowym wygląda jak #FFAA81. Wiesz, że kolory w RGB mają trzy składowe: czerwoną, zieloną i niebieską, z wartościami od 0 do 255? No więc, w szesnastkowej notacji 255 to FF, 170 to AA, a 129 to 81. Jak to połączysz, to masz #FFAA81. To przydaje się w projektach stron i grafice, bo znajomość takiej konwersji naprawdę oszczędza czas. Myślę, że jak robisz palety kolorów na stronę, to umiejętność szybkiego przeliczania kolorów między formatami jest bardzo na plus. Spoko, że szesnastkowy zapis jest zgodny z najlepszymi praktykami, szczególnie jeśli chodzi o responsywność i ładne interfejsy użytkownika.

Pytanie 37

Jakie polecenie służy do przeprowadzania aktualizacji systemu operacyjnego Linux korzystającego z baz RPM?

A. upgrade

B. rm

C. zypper

D. chmode

Odpowiedzi 'upgrade', 'rm' oraz 'chmod' pokazują nieporozumienie co do funkcji i zastosowania poleceń w systemie Linux. Polecenie 'upgrade' nie jest standardowym narzędziem w systemach opartych na RPM; zamiast tego, użytkownicy zypper powinni używać polecenia 'zypper update' do aktualizacji pakietów. Kolejne polecenie, 'rm', jest wykorzystywane do usuwania plików i katalogów, co jest całkowicie przeciwne do zamiaru aktualizacji systemu. Użycie 'rm' do aktualizacji może prowadzić do katalizowania problemów z systemem i usunięcia istotnych plików. Z kolei 'chmod' służy do zmiany uprawnień plików, co również nie ma związku z aktualizacją systemu. Typowym błędem myślowym jest pomylenie różnych poleceń i ich funkcji w systemie. Użytkownicy muszą zrozumieć, że każde z tych poleceń ma określony kontekst i zastosowanie, niezwiązane z aktualizacją systemu operacyjnego. Niewłaściwe użycie takich poleceń może prowadzić do utraty danych lub destabilizacji całego systemu. Aby skutecznie zarządzać systemem operacyjnym, kluczowe jest zrozumienie, jaki cel służą poszczególne polecenia oraz jakie są dobre praktyki dotyczące ich używania.

Pytanie 38

Hosty A i B nie są w stanie nawiązać komunikacji z hostem C. Między hostami A i B wszystko działa poprawnie. Jakie mogą być powody, dla których hosty A i C oraz B i C nie mogą się komunikować?

A. Adres IP hosta C jest adresem rozgłoszeniowym

B. Switch, do którego są podłączone hosty, jest wyłączony

C. Adresy IP należą do różnych podsieci

D. Host C ma niewłaściwie skonfigurowaną bramę domyślną

Widzę, że adresy IP hostów A i B są w tej samej podsieci 192.168.30.0/24, co sprawia, że mogą sobie swobodnie wymieniać dane. Natomiast host C, z adresem 192.168.31.137/24, jest już w innej podsieci, czyli 192.168.31.0/24. Wiesz, protokoły TCP/IP działają tak, że żeby dwa hosty mogły bezpośrednio się komunikować, muszą być z tej samej podsieci, chyba że mamy bramę, która pozwala na przesyłanie danych między nimi. Jeżeli brak takiej bramy, to A i B nie mają szans na rozmowę z hostem C. Wiesz, dobrym pomysłem bywa, żeby każdy administrator sieci dobrze zaplanował adresację IP oraz całą topologię sieci, bo to może uratować nas przed zbędnymi problemami. Standardy, takie jak CIDR, są naprawdę ważne, szczególnie w większych sieciach. Zrozumienie tych zasad to podstawa dla każdego, kto zarządza siecią, żeby wszystko działało jak należy.

Pytanie 39

Najwyższą prędkość transmisji danych w sieciach bezprzewodowych zapewnia standard

A. 802.11 n

B. 802.11 b

C. 802.11 g

D. 802.11 a

Standardy 802.11 a, b i g, mimo że odgrywają ważną rolę w historii sieci bezprzewodowych, mają istotne ograniczenia w kontekście prędkości transmisji danych i technologii, które oferują. Standard 802.11 a, wprowadzony w 1999 roku, działa w paśmie 5 GHz i umożliwia osiąganie prędkości do 54 Mb/s. Choć jego wyższa częstotliwość pozwala na mniejsze zakłócenia, ogranicza zasięg i przebijalność sygnału przez przeszkody. Z kolei standard 802.11 b, również z 1999 roku, działa w paśmie 2,4 GHz i oferuje prędkości do 11 Mb/s, co czyni go znacznie wolniejszym. Jest także bardziej podatny na zakłócenia od innych urządzeń, takich jak mikrofalówki czy telefony bezprzewodowe. Standard 802.11 g, wprowadzony w 2003 roku, poprawił sytuację, osiągając prędkości do 54 Mb/s, ale nadal korzystał z pasma 2,4 GHz, co wiązało się z tymi samymi problemami zakłóceń. Użytkownicy, którzy wybierają te starsze standardy, mogą spotkać się z ograniczeniami w wydajności sieci, szczególnie w środowiskach, gdzie wiele urządzeń korzysta z pasma 2,4 GHz, co zwiększa ryzyko kolizji oraz spadku prędkości. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania sieci bezprzewodowych, aby zaspokoić rosnące potrzeby użytkowników w zakresie prędkości i stabilności połączeń.

Pytanie 40

Drukarka została zainstalowana w systemie z rodziny Windows. Aby skonfigurować m.in. domyślną orientację druku, ilość stron na arkusz oraz kolory, w trakcie jej ustawiania należy skorzystać z opcji

A. preferencji drukowania

B. uprawnień do drukowania

C. ochrony drukarki

D. udostępniania urządzenia

Preferencje drukowania to kluczowy element konfiguracji drukarki w systemie Windows, który umożliwia użytkownikom dostosowanie zaawansowanych ustawień wydruku. Wybierając tę opcję, można ustawić domyślną orientację wydruku (pionową lub poziomą), co jest istotne w kontekście przygotowywania dokumentów do prezentacji czy archiwizacji. Ponadto, preferencje drukowania pozwalają na określenie liczby stron na arkusz, co jest przydatne w przypadku tworzenia broszur lub raportów. Użytkownicy mogą również dostosować kolory oraz jakość wydruku, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów zgodnych z wymaganiami projektu. Stosowanie preferencji drukowania jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania dokumentami, gdyż pozwala na efektywne zarządzanie zasobami oraz oszczędność tuszu i papieru. Odpowiednie skonfigurowanie tych ustawień przyczynia się do zwiększenia wydajności pracy oraz obniżenia kosztów eksploatacji sprzętu drukującego. Warto również zaznaczyć, że w zależności od modelu drukarki, dostępne opcje mogą się różnić, co daje możliwość personalizacji zależnie od potrzeb użytkownika.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej